ตอนที่ 19 : และแล้วในขณะเดียวกัน.. “ไม่ง่วงเหรอ”
ผมหันไปมองคนถาม พี่โชเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมเปียกลู่ หยดน้ำยังเกาะอยู่ตามร่างกาย ผมตวัดสายตาขึ้นพยายามมองสูงเข้าไว้ เพราะพี่โชใส่กางเกงนอนแค่ตัวเดียว
“ทำไมไม่เช็ดตัวให้แห้งก่อนครับ”
“เป็นแม่พี่หรือไง”
ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงสะดุ้งแต่เดี๋ยวนี้ผมชินเสียแล้ว รู้ว่าพี่โชพูดแหย่ผมมากกว่า
“เปล่าครับแต่เป็นแฟน” ผมตอบทะเล้น พี่โชหัวเราะออกมาเบาๆ
“เหลือกันแค่สองคนยังจะเล่นอยู่อีกเหรอ”
“อ้าวนี่เราเล่นอยู่เหรอครับ” ผมแกล้งทำตาโต “นึกว่าเป็นแฟนกันจริงๆ เสียอีก”
สายตาที่มองมาดูจริงจังจนผมใจไม่ดี พี่โชมองหน้าผมนิ่ง ไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว
“ขอโทษครับ ไม่เล่นแล้ว”
พี่โชหันหลังให้ผม เดินไปพาดผ้าเช็ดตัวกับราวไม้ ผมหายใจไม่ทั่วท้องกลัวอีกฝ่ายโกรธ ผมไม่ควรได้ใจเพราะพี่โชทำดีกับผมเลย
“เป่าผมให้พี่หน่อยสิ”
“ครับ?” ดวงตาของผมเบิกโพลงไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคนี้
“เป่าผม ทำเป็นไหม”
“เป็นสิครับ” ผมยู่หน้า ดูถามเข้าใครจะทำไม่เป็น
“เป็นก็ช่วยทำให้พี่หน่อย”
“ได้ครับ” ผมลุกจากเก้าอี้เดินตรงไปหาพี่โช
“พี่โชนั่งลงครับเดี๋ยวผมเป่าผมให้”
พี่โชนั่งลงบนเก้าอี้หน้ากระจก ผมเปิดสวิตซ์ไดร์ ค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไปในเส้นผมของพี่โช สางไปทั่วๆ ศีรษะ
ผมเผลอนิ่วหน้าเมื่อสัมผัสที่ได้รับทำให้แปลกใจ ผมที่โดนคลอรีนบ่อยอย่างผมพี่โชกลับนุ่มมือไม่หยาบกระด้างสักนิด
“มีอะไร” พี่โชยกมือขึ้นมาจับมือผมให้หยุดนิ่ง ผมเงยหน้าขึ้นสบตากับพี่โชในกระจก
"ไม่มีอะไรครับ ผมนึกว่าผมของพี่โชจะเสียกว่านี้”
พี่โชปล่อยมือผมเมื่อได้คำตอบแต่หัวใจของผมยังไม่หยุดเต้นแรง มือรู้สึกร้อนผ่าวพอๆ กับใบหน้า
“พี่โชว่าพี่ธามจะทำยังไงต่อไปครับ” ผมชวนคุยเรื่องอื่นเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกของตัวเอง
“พี่ไม่ห่วงพี่ธามเท่ากับอานรีกับคุณปู่ ลีเคยเจอมาบ้างแล้วน่าจะพอเดาได้”
“ครับ”
“พี่ไม่คิดว่าอานรีจะยอมเลิกราเรื่องของมิกิง่ายๆ พี่ใกล้แข่งแล้วไม่อยากปวดหัวกับเรื่องพวกนี้แต่ก็คงเลี่ยงไม่ได้”
“ผมช่วยเองครับ”
“มิกิเรียนที่เดียวกับเรา พี่ไม่รู้ว่าอานรีจะทำอะไร ลีคงโดนผลกระทบไปด้วย”
“ไม่เป็นไรครับ ผมสบายมาก” ผมก้มหน้าลงซ่อนความดีใจ ผมดีใจที่พี่โชเป็นห่วง และดีใจยิ่งกว่าที่พี่โชยอมคุยเรื่องนี้กับผม อย่างน้อยก็แปลว่าเปิดใจมากขึ้น
“อดทนหน่อยนะ”
ผมเงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาของเราสบกันในกระจก แววตาของพี่โชอ้างว้าง
“อย่าเพิ่งทิ้งกันไป”
หัวใจของผมราวถูกบีบ ไม่รู้ว่าอะไรเข้าสิง ผมโอบมือไปกอดรอบคอพี่โช ซบหน้าลงกับศีรษะของอีกฝ่าย
“ผมอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหนหรอกครับ”
“ลี! ปล่อย”
หัวใจผมไหววูบเมื่อได้ยินคำพูดของพี่โช รู้สึกแปลบขึ้นมา
“ลีปล่อย!”
“ปล่อยก่อน พี่ร้อน”
ผมตาโต เพิ่งนึกได้ว่าไดร์เป่าผมอยู่ในมือ เมื่อผมผละศีรษะออกถึงเห็นว่ามันเป่าอยู่ที่เป้าของพี่โช ผมทั้งเขินทั้งขำ หน้าแดงไปหมด
“หัวเราะพี่เหรอ” คนเย็นชาทำหน้าดุผม
“เปล่านะครับ” ผมพูดเสียงขลุกขลักเพราะต้องกลั้นเสียงหัวเราะไปด้วย
พี่โชหมุนเก้าอี้หันมาเผชิญหน้ากับผม มือใหญ่ดึงผมเข้าไปใกล้ก่อนคว้าคอโน้มให้ก้มต่ำลงไปหา
“ขอโทษครับ” ผมหลับหูหลับตาขอโทษเพราะไม่รู้ว่าพี่โชจะทำอะไร
“กล้ามากนะเรา”
“ผมไม่ได้ตั้งใจ” ผมหัวเราะร่วน กลัวก็กลัวขำก็ขำ “มันไม่เป็นไรใช่ไหมครับ”
“ลองบ้างไหม” พี่โชแย่งไดร์เป่าผมไปจากมือผม
“ไม่เอาครับไม่เอา” ผมร้องลั่น ใช้มือข้างที่ว่างปิดลงไปกลางตัวโดยอัตโนมัติ สายตาของพี่โชมองตกลงที่มือของผม ต่างคนต่างชะงัก ก่อนพี่โชจะส่งไดร์เป่าผมคืนให้ผม
“ทำให้มันดีๆ หน่อย”
“ครับ” ผมรีบรับไดร์เป่าผมมา พี่โชหมุนเก้าอี้กลับไปทางเดิม คราวนี้ผมตั้งใจทำเต็มที่เพราะกลัวถูกพี่โชเอาคืน
“เรียบร้อยครับ” ผมปิดสวิตซ์ไดร์ ดึงปลั๊กออก วางมันลงบนโต๊ะ
“ขอบใจมาก”
ผมสบตากับพี่โชผ่านกระจก อดชื่นชมอีกฝ่ายไม่ได้ ใบหน้าของพี่โชได้สัดส่วน ดวงตายาว คิ้วเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากได้รูป ผมที่ปรกลงมาตกบนหน้าผากทำให้ดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น
“พี่โชหล่อจังครับ” ผมชมออกไปตามที่เห็น
“ไม่มีอะไรจะพูดหรือไง” คนถูกชมทำเสียงดุ
“ก็หล่อจริงๆ” ผมยังยืนยันคำเดิม
“ผู้ชายที่ไหนชมผู้ชายด้วยกันเจ้าเด็กพิลึก”
“ผมนี่ไงครับ พี่โช พี่เดียว พี่นอร์ทหล่อทุกคน ยิ่งพี่ธามยิ่งหล่อ เพราะอายุเยอะกว่าเลยมีมาด ดูสุขุม น่าหลงใหล”
ผมพูดเจื้อยแจ้วของผมไป ทีแรกสีหน้าของพี่โชออกไปทางขำผมแต่สักพักเริ่มหน้าบึ้ง ผมจึงหยุดพูด คิ้วขมวดเข้าหากัน
“พี่โชไม่ชอบพี่ธามเหรอครับ ผมนึกว่าพวกพี่รักกันดีแค่คิดเห็นไม่ตรงกันเท่านั้น”
“เปล่า”
“เหรอครับ” ผมเอียงคอ ยังข้องใจกับสีหน้าที่เห็น ทำไมทำหน้าไม่ชอบใจแบบนั้น
“ก็บอกว่าเปล่า”
“ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ครับ” ผมหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นท่าทีหงุดหงิดของพี่โช
“พูดมากจริง ไม่ง่วงเหรอ”
“ง่วงครับ” ผมพยักหน้า พี่โชลุกขึ้นยืนเดินตรงไปที่เตียง ผมมองแผ่นหลังกว้างของพี่โช จะนอนทั้งอย่างนี้จริงๆ เหรอ
“พี่โชไม่ใส่เสื้อหน่อยเหรอครับ แอร์เย็นเดี๋ยวไม่สบาย”
คนฟังไม่ตอบคำถาม หยิบรีโมทขึ้นมากดเพิ่มอุณหภูมิให้อุ่นขึ้นอีกนิดก่อนหันมามองผม “จะยืนอีกนานไหม พี่จะปิดไฟ”
“ไปเดี๋ยวนี้ครับ” ผมรีบเดินตรงไปที่เตียง ขึ้นนอนฝั่งที่ว่างอยู่ จากที่ไม่คิดอะไรตอนนี้หัวใจของผมเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกถึงไอร้อนจากแขนของพี่โชที่วางอยู่ไม่ห่างกัน
“ห่มผ้าด้วยสิ” ผ้าห่มผืนนุ่มถูกดึงขึ้นมาคลุมตัวผมจนถึงอก การเคลื่อนไหวของพี่โชทำให้คราวนี้แขนของเราแตะกัน
“ก็ผ้าห่มมันมีผืนเดียว” ผมแก้ตัวเสียงเบา
“นี่มันเตียงเดี่ยว”
“ผมรู้ครับ แต่ผมกลัวพี่โชอึดอัดต้องมาห่มผ้าผืนเดียวกับผม”
เสียงถอนใจดังยาวๆ “พูดมากจริงไหนบอกว่าง่วง”
“ก็..”
“แบบนี้พอใจหรือยัง”
ตึกตึก ตึกตึก หัวใจของผมทำงานอย่างหนัก เมื่อพี่โชพลิกตัวหันมานอนตะแคงข้าง ใช้มือดึงตัวผมเข้าไปนอนชิด
“คนอึดอัดไม่มีใครอยากนอนใกล้คนอื่น”
ผมพยักหน้าอยู่ในแสงสลัว มันตื่นเต้นจนกลัวเสียงสั่น
“มีปัญหาอะไรอีกไหม ถ้าไม่มีพี่จะได้นอน”
ผมส่ายหน้าแรงๆ เรานอนชิดอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ผมกลัวว่าพี่โชจะได้ยินเสียงหัวใจของผมจึงนอนนิ่งไม่กล้าขยับตัว ความเงียบเข้าครอบคลุมอยู่พักใหญ่ ก่อนเสียงทุ้มจะดังขึ้นมา
“จะเกร็งทำไม”
“ครับ?” ผมเบือนหน้าเฉพาะคอหันไปมองพี่โช
“นอนตัวแข็งแบบนั้นเดี๋ยวตะคริวกินตาย”
ผมอยากบอกเหลือเกินว่าพี่หลับไปเถอะครับ ได้โปรดอย่าสนใจผมเลย ต่อให้ตะคริวกินทั้งตัวตอนนี้ผมก็ไม่กล้าขยับไปไหน
พี่โชถอนใจยาว ร่างสูงขยับตัวเล็กน้อย ผมเริ่มเข้าสู่ภาวะหัวใจใกล้วาย เพราะลำตัวของพี่โชแนบชิดกับแขนของผมมากขึ้น ศีรษะหนุนหมอนอยู่ใกล้บ่าจนเหมือนซบลงมา ลมหายใจเข้าออกดังสม่ำเสมอ
มันเป็นความใกล้ชิดในแบบที่ผมไม่คุ้นเคย กลิ่นแชมพูอ่อนๆ ลอยเข้าจมูก มันทำให้หัวใจเต้นแรง ทำให้เลือดลมสูบฉีด ทำให้ใบหน้าร้อนผ่าว ทำให้ความร้อนไหลเวียนไปทั่วร่างกาย
“ถ้ามันเกรงใจนักก็คิดซะว่าเราเป็นแฟนกันจริงๆ”
เสียงทุ้มงัวเงียแต่ผมได้ยินชัดทุกคำ สติที่มีอยู่น้อยนิดขาดหาย ในหัวมีแค่คำว่าเป็นแฟนกันจริงๆ ดังวนไปมา แขนของพี่โชพาดลงมาบนเอวของผม ลมหายใจของอีกฝ่ายดังสม่ำเสมอ ผมนอนลืมตาโพลงในความมืด อยากนอนและไม่อยากนอนไปพร้อมๆ กัน เพราะผมอยากอยู่แบบนี้ไปอีกนานๆ
หัวใจของผมบอกตัวเองชัดเจน ไม่ใช่แค่สนใจ ไม่ใช่แค่ชอบ แต่ผมรักคุณปลาฉลามเข้าให้แล้ว
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
ตัดสั้นเพื่อแยกตอนนะคะ **
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin