ตอนที่ 16 : ไปทะเลกันเถอะ (1)
-นะโม-“มึงไปเที่ยวทะเลหรือมึงไปรับจ็อบถ่ายรูปกันแน่วะ” ผมอดบ่นไม่ได้เมื่อเห็นกระเป๋ากล้องของจอมขวัญ กระเป๋าใหญ่ขนาดนี้ผมว่ามันคงขนเลนส์มาหมดบ้าน
“แล้วมึงจะมายุ่งอะไรกับโอกาสทองของกู”
“โอกาสทองอะไรของมึง” ผมขมวดคิ้วเข้าหากัน ไม่เข้าใจว่าจอมขวัญพูดถึงอะไร
“ไม่รู้จักคิด” จอมขวัญยื่นมือมาผลักศีรษะของผม “แต่ละคนงานดีขนาดนี้มึงจะให้กูพลาดเหรอ พี่โช พี่เดียว พี่นอร์ทงี้ กูจะถ่ายให้กล้องพังเลยมึงคอยดู เอ็กซ์คลูซีฟสุดๆ กูต้องขายได้หลายบาทแน่”
“มึงขายพวกพี่กินเหรอวะ” ผมมองเพื่อนตาโต ไม่ใช่อะไรผมชักอยากถ่ายขึ้นมาบ้าง
“กูล้อเล่น กูจะเก็บเข้าคอลเลคชั่นคนหล่อส่วนตัวของกู”
“แล้วมึงไม่คิดจะถ่ายพวกกูเลยเหรอ เอ่ยมาแต่ละชื่อไม่นึกถึงหัวเพื่อน”
“มึงกล้าถามด้วยเหรอ มึงมีอะไรให้กูอยากถ่าย ไหนว่ามาสิ” จอมขวัญหันมามองหน้าผมด้วยสายตาท้าทายว่า พูดสิ มึงพูดมา ผมเลยทำหน้าหยิ่งๆ พร้อมส่ายหน้าให้เพื่อนรู้ว่าไร้สาระ แต่จริงๆ คือคิดไม่ออกเหมือนกัน
ผมหันไปมองลีเผื่อจะช่วยกันโต้เถียงได้ แต่อีกฝ่ายก้มหน้าก้มตาเล่นเกม “ไอ้ลีมึงจะไม่พูดอะไรสักคำเหรอวะ”
“อยากให้พูดเหรอ” ลีเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยดวงตาสดใส
“เออสิวะ”
ลีหันไปมองจอมขวัญที่นั่งเช็ดกล้องอยู่ “ถ่ายพี่โชเยอะๆ นะเผื่อกูด้วย”
“ไอ้เหี้ย!” ผมอุทานเสียงดัง กูคนเดียวใช่ไหมที่ปกติที่สุดของกลุ่ม
“ลี โชมาถึงแล้วลูก” เสียงตะโกนดังมาจากชั้นล่าง เป็นเสียงคุณแม่ของลี
“ครับแม่” ลีขานรับมารดาก่อนลุกขึ้นยืน “ไปได้แล้ว”
“อืม” ผมลุกขึ้นยืน คว้ากระเป๋าและสัมภาระส่วนตัวที่ขนไปขึ้นบ่า จอมขวัญเน้นไปทางอุปกรณ์กล้อง ของผมมีกีต้าร์และหนังสือเพลง ส่วนลีถือว่าเป็นผู้มีพระคุณที่สุด เพราะแบกของกินที่แม่ช่วยเตรียมให้ไป
ผมทำหน้าเซ็งเมื่อเปิดประตูรั้วออกไปแล้วเห็นว่าใครยืนอยู่กับกลุ่มของพี่โช ลืมไปเลยว่าตาลุงขี้เก๊กจะไปด้วย นึกว่าถ้าสาวไม่ไปแล้วจะไม่ไปเสียอีก จะตามไปทำไมวะ อายุก็ไม่ได้แล้ว สนิทกับใครก็ไม่สนิท ผมไม่เข้าใจสักนิดว่าตาลุงคิดอะไรอยู่
“นะโม แฟนมึงก็มา” จอมขวัญสะกิดแขน ผมหันไปถลึงตาใส่เพื่อน
“แฟนอะไรของมึง!” ผมกระซิบลอดไรฟัน
“กูจะรู้เหรอ เห็นไปเดทกันมาไม่ใช่เหรอ” จอมขวัญยิ้มกว้าง เรื่องล้อเลียนเพื่อนขอให้บอกไม่เคยน้อยหน้าใคร ผมก็ดันหลวมตัวคันปากอยากเล่าให้คนอื่นฟัง ลืมไปว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง
“เขาเรียกว่าไม้กันหมา แฟนห่าอะไรของมึง”
“อ๋อ แล้วมึงเป็นไม้หรือเป็นหมา”
เท่านั้นแหละครับความรักเพื่อนผมมาทันที เราตีกันตุ๊บตั๊บ จนสายตาผมบังเอิญไปสบเข้ากับสายตาดุๆ ของพี่ธามเข้ามือก็เลยชะงัก ไอ้เรื่องใช้สายตามองคนอื่นว่าเล่นอะไรไร้สาระน่าจะเป็นสิ่งที่ตาลุงถนัดที่สุด
“จะมาทำไมวะ หมดสนุกกันพอดี” ผมอดบ่นไม่ได้
“ดีแล้วกูจะได้มีนายแบบอีกคน คนอะไรโคตรหล่อโครเท่” ผมหันไปมองสายตาหยาดเยิ้มของจอมขวัญ ก่อนเบะปากมองบน หล่อตายล่ะ
“ขึ้นรถได้แล้ว” ลีหันมาตะโกนเรียกพวกผม รถตู้คันใหญ่จอดอยู่หน้าบ้าน ท่าทางจะสะดวกสบายไม่น้อย ผมเดาว่าน่าจะเป็นรถของตาลุง
มาคิดดูบ้านที่ไปพักก็ใช่ รถก็ใช่ อายุก็มากกว่าพวกผมหลายปี รวยด้วย ไปไหนก็คงช่วยจ่ายให้ เอาวะถึงแม้เราจะไม่ชอบหน้ากันเท่าไหร่และเราควรจะหยิ่งในศักดิ์ศรีของตัวเองบ้าง แต่ผู้น้อยก็ควรเคารพผู้ใหญ่ไม่ใช่เหรอ ผมเริ่มยิ้มได้ นะโมเอ๊ยสงสัยว่ามึงจะมีเงินกลับบ้านเต็มกระเป๋าเหมือนเดิมแน่
• • • • • • • •
-หนูมาลี-ผมลอบมองใบหน้าด้านข้างของพี่โช อดยิ้มคนเดียวไม่ได้ ใครจะคิดว่าผู้ชายคนที่ผมสะดุดตาในวันนั้นจะกลายมาเป็นคนที่ผมชอบมากในวันนี้ การยอมรับความรู้สึกตัวเองเป็นเรื่องง่ายสำหรับผม ชอบก็คือชอบ ผมไม่มีเหตุผลประกอบความรู้สึก ถ้าจะให้หาคำตอบอะไรสักข้อ ผมอยากรู้มากกว่าว่าพี่โชชอบผมบ้างไหม ชอบหรือไม่ชอบนะ
“มีอะไร”
ผู้ชายที่นั่งเงียบหันมาจ้องตาผม
“ครับ?”
“มองพี่ทำไม”
“มองก็ไม่ได้เหรอครับ” ผมหัวเราะออกมาเบาๆ ลดเสียงลงให้พอได้ยินกันสองคน ผมไม่อยากให้พี่ธามจับได้ว่าพวกผมไม่ได้เป็นแฟนกัน รถตู้มีทั้งหมดแปดที่นั่ง พี่ธามนั่งคนเดียวแถวหน้าสุด ตามด้วย พี่นอร์ท พี่เดียว นะโมแถวที่สอง จอมขวัญ ผม พี่โชนั่งแถวสุดท้าย
“ก็ถ้าจะมองขนาดนี้ เราถามหาเรื่องพี่เลยก็ได้นะ”
“ผมขอมองแค่นี้ถึงกับจะตีผมเลยเหรอครับ” ผมยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกายขำ พี่โชตีหน้าดุแต่ทำไมผมถึงคิดว่าพี่โชเขิน เขินอะไร? เขินที่ผมพูดเหรอ ผมชวนประโยคของตัวเองในใจ มันก็ไม่มีอะไรนี่หว่า
“คู่นั้นจีบกันเบาๆ หน่อย” เสียงพี่เดียวดังขึ้นผมเลยหันไปมอง พี่เดียวส่งสายตาให้ผมมองไปยังเบาะหน้า ผมเลยรู้ว่าต่อให้เบาเสียงแค่ไหนพี่เดียวก็คงพอฟังออก จึงเป็นห่วงกลัวพี่ธามจะได้ยิน ผมเลยต้องเงียบ อดถามพี่โชเลยว่าเขินอะไร รอดตัวไปนะครับ
• • • • • • • •
“แม่งโคตรสวย” นะโมตะลึงจนอุทานออกมา ผมเห็นด้วยกับเพื่อน บ้านพักตากอากาศสีขาวสไตล์โคโลเนียลหลังใหญ่ตั้งอยู่ริมทะเล มีสระว่ายน้ำกว้าง ซุ้มเครื่องดื่ม และเก้าอี้ชายหาดวางเรียง เหมือนรูปที่เห็นตามนิตยสารบ้านอย่างไรอย่างนั้น
“สักกี่บาทวะ”
“กูว่าเป็นหลักล้านอะ มีแม่บ้านด้วยนะมึง สองคนแหนะ” จอมขวัญกระซิบกระซาบ ทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าโชคดีจริงๆ ที่ตัดสินใจมา ไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าจะมีปัญญามาพักบ้านพักตามอากาศที่เหมือนหลุดออกมาจากนิตยสารแบบนี้อีกไหม
“ลี เข้าไปข้างในได้แล้ว”
“ครับ” ผมตะโกนตอบพี่โช เรียกเพื่อนให้เดินไปพร้อมกัน
พี่ธามยืนอยู่กลางห้องรับแขก พอทุกคนเดินเข้าไปครบก็เริ่มพูดขึ้น
“ที่นี่มีห้าห้องนอน เดี๋ยวพี่เป็นคนแบ่งห้องให้เลย” พี่ธามพูดขึ้นมาในฐานะเจ้าของบ้าน “นอร์ทกับเดียว จอมขวัญห้องหนึ่ง พี่ห้องหนึ่ง นะโมห้องหนึ่ง ส่วนโชคงอยากพักกับลีใช่ไหม”
ผมได้กลิ่นแปลกๆ เริ่มรู้สาเหตุที่พี่ธามมาด้วยแล้ว เอาจริงๆ ก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ที่พี่ธามไม่เชื่อว่าผมกับพี่โชเป็นแฟนกัน ถึงจะเคยเห็นภาพสวีทหวานมาแล้วก็เถอะ พี่ธามกับพี่โชเป็นพี่น้องกัน ถึงจะดูเหมือนไม่สนิทแต่ผมว่าคู่นี้ทันกันมาก ต่างคนต่างรู้จักนิสัยอีกฝ่ายดี
ทั้งสองคนสบตากันนิ่ง ก่อนริมฝีปากพี่โชจะยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม “ดีเลยครับ”
ผมเผลอหันไปมองหน้าพี่โชตาโต ก่อนรีบเก็บอาการตกใจ นะโมหันมาสบตกับผมผมจึงส่งยิ้มให้เพื่อน ผมไม่ได้เกังวลอะไรแค่ตื่นเต้นเท่านั้นเอง พี่โชว่าดีผมก็ว่าดี หรือที่จริงผมอาจจะว่าดีกว่าพี่โชนิดหนึ่งก็ได้
“ถ้าอย่างนั้นก็แบ่งตามนี้ เดี๋ยวพี่พาไปดูห้อง”
ทุกคนเดินตามพี่ธามขึ้นชั้นบน จอมขวัญนอนห้องนอนเล็ก เป็นเตียงเดี่ยวสำหรับคนเดียว พี่นอร์ทกับพี่เดียวได้ห้องขนาดใหญ่ ห้องของนะโมเป็นห้องขนาดกลาง พี่ธามเดินผ่านห้องหนึ่งที่อยู่ติดห้องนะโม ผมเดาว่าคือห้องของพี่ธามเอง และห้องสุดท้ายคือห้องของผมกับพี่โช
ผมเบิกตากว้างเมื่อเดินเข้าไปในห้อง พี่ธามเล่นงานพี่โชอีกแล้ว เตียงที่เห็นผมไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าถึงห้าฟุตไหม มันใหญ่สำหรับหนึ่งคน แต่สำหรับผู้ชายสองคนโดยเฉพาะหุ่นสูงใหญ่อย่างพี่โชคงต้องมีโดนตัวกันบ้าง
“เก็บของตามสบาย อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันข้างล่าง”
ผมมองตามหลังพี่ธาม ได้แต่ยิ้มขำกับความร้ายของอีกฝ่าย สมกับเป็นพี่น้องกับพี่โชจริงๆ
“โทษทีนะ” เมื่อประตูปิดลงเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น ผมหันกลับไปมองพี่โช
“ไม่เป็นไรครับ ผมพักได้สบายๆ ปกติก็ไปนอนกับนะโมบ่อยอยู่แล้ว” ผมเดินไปนั่งบนเตียงมองพี่โชที่ยืนอยู่
“อืม พี่ไม่อยากปฏิเสธให้พี่ธามสงสัย พี่ธามเป็นคนฉลาดมาก”
“แต่จริงๆ แบบนี้มันก็ไม่ได้พิสูจน์อะไรนะครับ ผู้ชายพักกับผู้ชายเป็นเรื่องธรรมดามาก ถ้าเป็นแฟนกับผู้หญิงสิถึงจะพิสูจน์อะไรได้” ผมสงสัย พี่ธามฉลาดจะไม่รู้เชียวหรือ
“พี่ว่าพี่ธามไม่ได้หวังผลอะไรมากไปกว่าบอกพี่เป็นนัยๆ ว่าไม่เชื่อและจับตาดูพี่อยู่มากกว่า”
“เข้าใจแล้วครับ” ผมพยักหน้า ที่แท้พี่น้องคู่นี้ก็เล่นสงครามประสาทกันอยู่นี่เอง
“พี่โชครับ ผมถามอะไรหน่อยได้ไหม”
“ถามมาสิ”
“มานั่งตรงนี้ก่อนสิครับ ยืนทำไมให้เมื่อย” ผมตบมือลงข้างตัว
พี่โชเดินมานั่งลงที่ขอบเตียง หันมามองหน้าผมที่นั่งขัดสมาธิอยู่กลางเตียง
“มันได้ผลบ้างไหมครับที่ผมคบกับพี่โชหรือไม่ได้ผลเลย”
พี่โชเงียบไปครู่หนึ่งถึงพูดขึ้นมา “ยังสรุปไม่ได้ ช่วงนี้ทางบ้านพี่กำลังพยายามดึงพี่ออกจากลี ต้องรอให้ทางโน้นแน่ใจก่อนว่าทำอะไรไม่ได้แน่ๆ ถึงตอนนั้นคงได้รู้คำตอบ
ผมพยักหน้าเริ่มมองเกมออก ถ้าอย่างนั้นผมก็ยังพอมีเวลาได้อยู่กับพี่โช
“ยิ้มอะไร”
“ครับ?” ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆ เลยตกใจนิดหน่อย
“เป็นอะไร จู่ๆ ก็ยิ้มขึ้นมา”
ผมรีบยกมือขึ้นแตะหน้าตัวเองทั้งสองข้าง ดันเผลอยิ้มดีใจออกไป พี่โชคงคิดในใจว่ามันจะยิ้มทำไมวะกำลังคุยเรื่องซีเรียสอยู่
“เปล่าครับ”
“จะเปล่าได้ยังไงพี่เห็นกับตา”
ไม่ใช่ครับ!” ผมรีบปฏิเสธ ยิ้มเขินที่ตอบมั่วๆ ออกไป “ผมหมายถึงไม่มีอะไรครับ ผมนึกอยากยิ้มก็ยิ้ม”
“พี่แก้ปัญหาไม่ได้ เรายิ้มเหรอ”
“โธ่~” ผมลากเสียงยาวทำท่าอ่อนใจ ใครจะไปดีใจเพราะอย่างนั้น ผมคิดเองชะงักเอง ตาโตเป็นไข่ห่าน พี่โชพูดถูกผมดีใจที่พี่โชแก้ปัญหาไม่ได้!
“เป็นอะไร” จู่ๆ พี่โชก็หัวเราะขำ
“พี่โชนั่นแหละครับ หัวเราะอะไร” ผมทำสีหน้ากับน้ำเสียงเลียนแบบพี่โชตอนที่ถามผม ซ่อนรอยยิ้มขำที่ได้ล้อเลียนอีกฝ่ายเอาไว้
“พี่หัวเราะหน้าเรา”
“หน้าตาผมไม่ดีแล้วพี่โชหัวเราะเหรอครับ”
“หึๆ จะทวนคำพูดพี่ทุกคำเลยใช่ไหม แล้วพี่ก็ไม่ได้พูดนะว่าเราหน้าตาไม่ดี”
“แปลว่าดี” ผมได้ทีรีบหลอกถาม
พี่โชหัวเราะดังลั่น แต่ไม่ได้หัวเราะมุกหลอกให้ชมของผมหรอกครับ “จะทำเสียงสองทำไม”
ผมยิ้มเขิน ลืมตัวไปเหมือนกัน “ก็ผมกำลังหลอกล่ออยู่นี่ครับ ก็ต้องใช้เสียงซอฟเข้าไว้พี่โชจะได้ไหวตัวไม่ทัน”
“หึๆ” พี่โชยกมือขึ้นวางบนศีรษะผม ทำท่าเหมือนเอ็นดู แต่จู่ๆ ก็ผลักศีรษะผมเบาๆ
“เก็บของได้แล้วมัวแต่เล่น พี่ไม่ใช่เด็กแบบเรา” พี่โชลุกขึ้นยืน เดินตรงไปที่กระเป๋าของตัวเอง
“ครับผม” ผมยิ้มกว้าง ก้าวเท้าลงจากเตียง วันนี้ผมได้ต่อล้อต่อเถียงกับพี่โช ได้เห็นรอยยิ้มกว้างได้ฟังเสียงหัวเราะของพี่โช ได้พักห้องเดียวกันเตียงเดียวกัน ถือว่าโชคดีมาก
ความสุขของผมมักมาจากสิ่งเล็กๆ รอบตัว ขอเพียงได้ยิ้มได้หัวเราะ ได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ไม่มีเรื่องให้ทุกข์ร้อนใจ แค่นี้ผมก็ถือว่าได้กำไรชีวิตแล้ว
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪”
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ★ ♥โลกใบกลมของผมกับคุณปลาฉลาม♥ ★ [ตอนพิเศษ] ♥ 26/01/19 ♥ P.53 (อ่าน 269753 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก