ตอนที่ 34 : ปลาฉลามของหนูมาลี (2)“รอนานไหม” พี่โชเดินเข้ามาหยุดยืนข้างผม ใบหน้าที่มักเรียบเฉยปรากฎรอยยิ้มที่มุมปาก
“ไม่นานครับ เดี๋ยวผมแนะนำให้รู้จักกันก่อน นี่พี่ทิวครับเป็นรุ่นพี่ผมเองอยู่ปีสี่ ส่วนนี่พี่โชครับ"
“ไม่ต้องแนะนำพี่ก็รู้จัก ใครบ้างไม่รู้จักขวัญใจสาวๆ ในมหา'ลัย" พี่ทิวส่งยิ้มให้พี่โช สายตาสองคู่สบกันนิ่ง นานจนผมต้องทำลายความเงียบขึ้นมา
“พี่ทิวจะกินอะไรครับเลือกเลย เดี๋ยวผมกับพี่โชติดสอยห้อยตามไปด้วย"
"พี่ให้ลีเลือก อยากกินอะไร"
พี่ทิวกับพี่โชเป็นผู้ชายคนละขั้ว ขณะที่คนหนึ่งมักพูดน้อย น้ำเสียงเฉยเมย ใบหน้าเรียบไม่บ่งบอกความรู้สึก อีกคนกลับพูดเก่ง ด้วยโทนเสียงอบอุ่น และใบหน้าที่ติดรอยยิ้มเสมอ
"ผมยังไงก็ได้ครับ พี่โชอยากกินอะไร”
"สุกี้" พี่โชตอบสั้นๆ ผมจึงหันไปถามพี่ทิว
"กินสุกี้ครับ พี่ทิวโอเคไหม"
"ได้สิพี่ไม่มีปัญหา งั้นก็ไปกันเลยไหมพี่ไม่อยากให้ลีหิว"
"ครับ"
ผมพยักหน้ารับ แต่ไม่มีใครยอมขยับ ผมมองซ้ายมองขวาก่อนตัดสินใจออกเดินเป็นคนแรก อีกสองคนถึงเดินตามมา
ผมชะลอฝีเท้าช้าลง หันไปส่งยิ้มให้พี่โช “พี่โชมาธุระเหรอครับ”
“อืม” ผมแอบเสียดายอยู่ในใจ ถามนำไปอย่างงั้นเอง
“ทำไมออกมาเร็วละครับ”
“โค้ชปล่อยเร็ว”
“วันไหนผมไม่อยู่เลิกเร็วดีจัง” ผมบ่นด้วยความเสียดาย
“จะบ่นทำไม”
ผมลอบถอนใจเบาๆ ก็คนอยากอยู่ใกล้ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
"เพิ่งรู้ว่าพี่โชชอบกินสุกี้" ผมเปลี่ยนเรื่องคุย ตัวเองจะได้ไม่หงอย พี่โชเงียบจนผมคิดว่าคงไม่ตอบ ผมจึงยิ้มให้ก่อนหันกลับมาตั้งใจเดิน
"สองวันก่อนเราบ่นอยากกินสุกี้"
เสียงทุ้มของพี่โชยังเรียบไม่บอกอารมณ์เหมือนเดิม แต่ผมกลับรู้สึกอบอุ่นที่หัวใจจนอดยิ้มออกมาไม่ได้
"ขอบคุณครับ" ผมหันไปมองพี่โช ดวงตาเป็นประกาย พี่โชสบตาผม หัวเราะหึออกมาเบาๆ แค่ก็นี้ก็พอแล้วสำหรับเราสองคน
หลังจากสั่งอาหารเรียบร้อย ผมมองเพื่อนร่วมโต๊ะ พี่โชนั่งข้างผม พี่ทิวนั่งฝั่งตรงข้าม กำลังคิดว่าจะคุยเรื่องอะไรดีทั้งสองคนจะได้ไม่อึดอัด แต่พี่ทิวเริ่มบทสนทนาขึ้นมาก่อน
“โชมาซื้อของเหรอ”
“ครับ”
ผมยิ้มแหยให้พี่ทิว กลัวแกจะไม่เข้าใจว่าพี่โชเป็นคนแบบนี้เอง พูดน้อยแถมหน้ายังเรียบเฉยจนเหมือนหยิ่ง
"อืม กลับพร้อมลีเลยหรือเปล่า”
“ครับ”
“เอารถมาใช่ไหม พี่คิดว่าน่าจะใช่”
ดีที่พี่ทิวถามเองตอบเอง ไม่อย่างนั้นคงได้ยินคำว่าครับเป็นครั้งที่สาม
“ให้พี่ไปส่งลีแทนไหม”
สายตาของพี่โชตวัดขึ้นจ้องตากับพี่ทิว ดวงตาคมเข้มลุ่มลึกจนคาดเดาความคิดไม่ได้
“ไม่เป็นไรครับผมไปส่งเอง”
“ไม่ต้องเกรงใจน่า พี่ยิ่งกว่าเต็มใจไปส่งลี”
“ผมดูเหมือนคนไม่เต็มใจเหรอครับ”
ผมเผลออ้าปากค้าง จ้องหน้าพี่โช สีหน้าของคุณปลาฉลามยังเรียบเฉยเหมือนเดิม
“หึๆ” พี่ทิวหัวเราะออกมาเบาๆ ไม่มีทีท่าว่าจะโกรธ หันหน้ามาพูดกับผมแทน “งั้นเอาไว้คราวหน้าพี่ไปส่ง”
“ครับ” ผมพยักหน้า เออออไปตามเรื่อง
หลังจากนั้นการผูกขาดการสนทนาก็เป็นของพี่ทิว โดยส่วนใหญ่จะคุยถึงเรื่องเรียน เรื่องที่มหา’ลัย และเรื่องที่กำลังเป็นที่สนใจในโลกโซเชียลอยู่ขณะนี้ ทำให้บรรยากาศไม่อึดอัดจนเกินไป แม้ว่าพี่โชจะให้ความร่วมมือน้อยมากก็ตาม
“อยากกินเค้กไหม ลีชอบของหวานไม่ใช่เหรอ” พี่ทิวถามผมเมื่อเราออกมาจากร้านสุกี้
“น่าจะไม่ไหวครับผมอิ่มมากเลย” ความจริงผมอยากไปมาก แต่พี่โชคงอยากกลับไปพักมากกว่า พักนี้ยิ่งกลับมาซ้อมหนัก
“อืม งั้นลีจะเดินดูของก่อนไหม”
“ไม่ดีกว่าครับ พออิ่มแล้วก็เริ่มอืด” ผมลูบท้องตัวเองโชว์ประกอบคำพูด
“หึๆ เหมือนเด็กจริงๆ เรา อิ่มแล้วก็ง่วง” พี่ทิวเอื้อมมือมาจับศีรษะผมเขย่าเบาๆ แต่จู่ๆ ศีรษะผมก็หลุดออกจากมือของพี่ทิวตามแรงดึง ผมหันไปมองคุณปลาฉลาม พี่โชปล่อยมือออกจากแขนผม พูดขึ้นด้วยเสียงเรียบ
“อย่ายืนขวางคนเดิน”
“อ๋อครับ” ผมพยักหน้า ลืมไปว่าตัวเองหยุดยืนกลางทางเดินหน้าร้านสุกี้
“ถ้าอย่างนั้นผมกลับเลยนะครับพี่ทิว”
“อืม ขอบใจมากนะที่มาเป็นเพื่อนพี่ วันหลังอาจต้องรบกวนเราบ่อยๆ”
“ขอบใจทำไมครับ ผมไม่ได้ช่วยอะไรเลย พี่ทิวสิครับเป็นคนช่วยผมเลือก” ผมชูถุงใส่แผ่นเกมที่ถืออยู่ขึ้นมา
“ดีใจที่ลีชอบ งั้นก็กลับไปพักเถอะ ค่อยเจอกันที่มหา’ลัย”
“ครับ” ผมพยักหน้ารับ
“ไปกันเถอะ” มือใหญ่แตะที่ต้นแขนของผม “สวัสดีครับ” ยังดีที่พี่โชยอมบอกลาพี่ทิวแม้จะนิ่งมากก็ตาม ผมยกมือโบกให้รุ่นพี่ก่อนเดินแยกออกมากับพี่โช
“ชอบกินเค้กเหรอ”
ผมหันไปมองหน้าคนถาม “ครับ”
“อืม” พี่โชพยักหน้ารับ เท้ายังก้าวไปข้างหน้าโดยไม่ลดความเร็ว ผมจึงคิดว่ามันเป็นการชวนคุยเท่านั้น แต่ครู่เดียวร่างสูงก็หยุดยืนหน้าร้านขนมชื่อดัง
“เข้าไปสิ”
“เอ๋?” ผมเลิกคิ้วขึ้น
“อยากกินไม่ใช่เหรอ”
“แต่พี่โชไม่ชอบนี่ครับ”
“กินได้” คำตอบของพี่โชยังสั้นแบบเสมอต้นเสมอปลาย
“ครับ” ผมพยักหน้าโดยไม่อิดออดพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง สำหรับผมแล้วคุณปลาฉลามใจดีเสมอ
• • • • • • • •
“พี่โช นี่ครับ” ผมเลื่อนถุงใส่แผ่นเกมไปด้านหน้าพี่โช ยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ
“อะไร”
“แผ่นเกมไงครับผมซื้อมาฝากพี่โช รับรองว่าสนุก คนขายกับพี่ทิวการันตีมาอย่างดี”
ไม่รู้ว่าผมตาฝาดไปหรือเปล่า แต่เหมือนในดวงตาของพี่โชเกิดประกายไฟแวบขึ้นมาก่อนที่มันจะจางหายไป
“ขอบใจ”
ผมคอตกเมื่อพี่โชไม่สนใจแม้แต่จะหยิบขึ้นมาดู ผมตั้งใจมาอย่างดี ที่มากับพี่ทิววันนี้ก็เพราะเรื่องนี้เลย
“ไม่ชอบเหรอครับ” ผมเสียงอ่อยโดยไม่รู้ตัว
“ช่วงนี้พี่ซ้อมหนักเลยไม่ค่อยได้เล่น” พี่โชตักขนมเข้าปาก
“ครับ” ผมพยักหน้า สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามทำความเข้าใจว่าพี่โชก็เป็นคนแบบนี้ ดีเท่าไหร่แล้วที่ไม่ตอบว่า ไม่เอา ไม่เล่น
“ถ้าพอมีเวลาพี่โชก็ลองเล่นดูนะครับ ผมเลือกไม่เก่ง พอรู้ว่าพี่ทิวจะไปซื้อเกมผมเลยรีบรับปาก อยากหาเกมที่พี่โชเล่นแล้วสนุก เลยคิดว่าถ้ามากับคนที่เล่นเก่งน่าจะดี”
พี่โชชะงักมือ เงยหน้าขึ้นสบตาผม คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ดวงตาคู่นั้นค่อยๆ หรี่ลง
“ที่เรามานี่เพราะมาหาซื้อเกมให้พี่เหรอ พี่นึกว่ามาเป็นเพื่อนพี่ทิว”
“ใช่สิครับ ผมซักจนคนขายเบื่อขี้หน้า ซักมันทุกเกม เกมนี้สนุกไหมครับ เกมนี้สนุกไหมครับ” ผมทำเสียงที่คุยกับพนักงานขายให้พี่โชฟัง
ใบหน้าเรียบนิ่งของพี่โชปรากฏสีแดงเรื่ออย่างประหลาด จนผมต้องเขม่นตามองให้แน่ใจว่าผมไม่ได้ตาฝาดไป พี่โชถลึงตาใส่เมื่อเห็นท่าทางของผม ก่อนจะหันหน้าหนีไปทางอื่น
“กินเร็วเข้าพี่จะกลับไปพัก” คนขรึมหันกลับมาทำเสียงดุใส่ผม จนผมต้องย่นจมูกใส่
“กินเดี๋ยวนี้แหละครับ ดุจริง” ผมก้มหน้าก้มตากินขนมในจาน เห็นมืออีกฝ่ายจับถุงดึงแผ่นเกมออกไปดู
“เลือกได้ดี”
หือ? ผมเงยหน้าขึ้นมองคนพูด
“ท่าทางน่าสนุก เดี๋ยววันนี้พี่จะลองเล่นดู”
หา! ผมได้แต่อ้าปากค้างกับปฏิกิริยาที่เปลี่ยนไปราวกับหน้ามือหลังมือของพี่โช
“เร็วๆ”
“คร้าบบบ” ผมรีบก้มหน้า ซ่อนรอยยิ้มขำ ดูเอาเถอะเขินจนดุ พอเปิดดูแล้วชอบทำมาเป็นเก๊กใส่ คนอะไรน่ารักชะมัด
• • • • • • • •
"ผมหิวแล้วไปกันเลยไหมครับ" นะโมลุกขึ้นยืนโดยไม่รอให้พี่เดียวเดินมาถึงตัว เป็นอีกวันที่พวกผมพากันมานั่งดูพี่โชกับพี่เดียวฝึกซ้อมหลังเลิกเรียนที่คณะ
"คงต้องหิ้วท้องรอหน่อยนะหรือว่าจะไปกันก่อน"
"ไปก่อนใครครับ พี่นอร์ทจะตามมาเหรอ ไหนบอกว่ามีนัดกับสาว" นะโมถามพี่เดียวถึงสิ่งที่ตนเองสงสัย
"เปล่า" ผมสังเกตว่ารอยยิ้มของพี่เดียว มันดูมีเลศนัยบางอย่าง เจ้าตัวดูสนุก ดูอารมณ์ดีและขำไปพร้อมกัน
"งั้นเรารอใครคะพี่เดียว" เมื่อยังไม่ได้คำตอบจอมขวัญจึงช่วยถามซ้ำ
"โน่น" พี่เดียวหันไปมองพี่โชที่ยืนอยู่ด้านล่างของอัฒจันทร์กับพี่ปืน "คงต้องรอโชสักชั่วโมงหนึ่ง"
"หา! อย่าบอกว่าพี่โชต้องซ้อมต่ออีกนะครับ" นะโมร้องเสียงหลงด้วยความหิว
"เปล่า" พี่เดียวพูดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ สายตาที่ตวัดมามองผมเป็นประกาย "โชต้องทำความสะอาดรอบสระคนเดียวน่ะ โทษฐานที่เมื่อวานขอโค้ชออกไปทำธุระสำคัญ"
ดวงตาของผมค่อยๆ เบิกกว้างขึ้น สมองประเมินผลย้อนไปถึงเมื่อวานอย่างเชื่องช้า เมื่อวานพี่โชไม่ได้เลิกซ้อมเร็วอย่างที่บอกเหรอ พี่โชโดดออกไปที่ห้างเพื่อไปหาผมอย่างนั้นเหรอ
หรือว่า....
"ไอ้ลี! ยิ้มอะไรของมึงอย่างกับคนบ้า" นะโมจ้องหน้าผมเขม็ง
"ไม่มีอะไร" ผมปฏิเสธ พยายามกลั้นยิ้มแล้วแต่มันทำไมได้จริงๆ ดวงตาของผมเป็นประกาย ริมฝีปากคลี่ยิ้มกว้างจนปวดแก้ม
หรือว่า..พี่โชจะหวงผมกันนะ ขอให้มันเป็นอย่างนั้นด้วยเถอะ
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
สปอย...
.
.
.
หึงอย่างต่อเนื่องในตอนหน้า อะอะ..ใครรอพี่โชพูดปูเสื่อเลยค่า ><
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ★ ♥โลกใบกลมของผมกับคุณปลาฉลาม♥ ★ [ตอนพิเศษ] ♥ 26/01/19 ♥ P.53 (อ่าน 289917 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก