Photo(16)
เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นใกล้หูก่อกวนเวลานอน จนคนที่ยังไม่อยากตื่นต้องดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหู เป็นเหตุให้เสียงหัวเราะดังตามมา หนักเข้าชักเริ่มทนไม่ไหวเลยต้องลุกขึ้นทำหน้างอแงใส่คนขี้แกล้งที่ยังขำไม่หยุด
"มิ้ม"
"เก๊กหน้าหล่อๆ หน่อยเร็ว"
คนถือกล้องวันนี้ไม่ใช่ไอทีอย่างทุกที เมื่อคนที่เป็นแบบให้ตลอดนึกสนุกอยากลองสลับบทบาทเปลี่ยนเป็นตากล้องดูบ้าง เลยใช้โอกาสในวันที่ต้องตื่นไปเรียนก่อนแอบถ่ายคุณแฟนตัวโตที่ยังหลับอุตุอยู่เสียเลย ทั้งที่เมื่อคืนออกแรงไปเยอะคิดว่าจะหลับสนิท แต่ดันตื่นเพราะเสียงชัตเตอร์แค่ไม่กี่ครั้งเสียอย่างนั้น
"ทีหล่ออยู่แล้วไม่ต้องเก๊กหรอก"
"ทำไมหลงตัวเอง"
"ทีไม่ได้หลงคนเดียวนะ มิ้มก็หลง"
"อ้วกได้มั้ย"
"ไม่ได้ มานี่เลย" ไอทีกวักมือเรียก มิ้มก็ยอมเดินมานั่งในอ้อมกอดแต่โดยดี
"ดูรูปมั้ย แต่ไม่ค่อยสวยนะ" แล้วก็เปิดรูปที่เพิ่งถ่ายให้ดู
ไอทีเกยคางบนไหล่มองรูปที่มิ้มเลื่อนให้ดูทีละรูป มองแล้วก็อมยิ้มฟังคนรักพูดเจื้อยแจ้ววิจารณ์รูปที่ตัวเองถ่ายไปเรื่อย พออยู่ในท่านี้แล้วก็ทำให้นึกถึงวันที่พวกเขามีปัญหากัน ตอนนั้นเขาก็ขอให้มิ้มดูรูปแบบนี้ ต่างกันที่วันนี้เขามีความสุขมากกว่า
"หรือว่าครั้งนี้จะลงรูปทีคนเดียว" พึมพำเป็นคำถามหลังเปิดให้ดูครบทุกภาพ ทีเลยขอกล้องคืนเพราะไม่เห็นด้วยเท่าไร
"อย่าลงรูปทีเลย ลงรูปเราดีกว่า" พูดจบก็ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกสองเม็ด แหวกเสื้อให้เห็นไหปลาร้าข้างขวาก่อนซุกหน้าลงที่ต้นคอขาว แนบริมฝีปากลงแผ่วเบา ชูกล้องไปด้านหน้าแล้วกดชัตเตอร์
รูปที่ถ่ายออกมาสวยใช้ได้ ติดใบหน้าของมิ้มมาด้วยนิดหน่อยแต่ตัดออกได้ไม่มีปัญหา ถ้าหากจะลงใน Morning Babe เขาว่าลงรูปนี้ดีกว่าจะลงรูปเขาคนเดียว
"ทีอยากลงรูปนี้ ได้มั้ย"
"เอาหน้าเราออกด้วยนะ"
"ไม่มีปัญหาครับ"
มิ้มพยักหน้ารับไม่คัดค้านอะไรอีก นั่งนิ่งให้ไอทีช่วยติดกระเสื้อให้เรียบร้อย แต่ยังไม่ยอมปล่อยออกจากอ้อมกอดง่ายๆ
"ที"
"หืม"
"ทีว่าคนตามที่ไอจีเบ็บเป็นเด็กมอเราเยอะมั้ย"
"อยู่ๆ ทำไมถามแบบนี้ล่ะครับ"
"ก็แค่ลองถามดู"
"มีอะไรแล้วไม่ยอมบอกทีอีกหรือเปล่า"
คนในอ้อมกอดส่ายหน้า เรื่องนี้ไม่มีอะไรมากระตุ้นให้เขาคิด เพราะอยู่ดีๆ มันก็คิดขึ้นมาเอง รูปที่เป็นตัวตนมากขึ้น บ่งบอกความเป็นตัวเองได้ชัดขึ้น หากเป็นคนรู้จักเห็น จะรู้ตัวจริงของเขาหรือเปล่า
"มิ้มอยากให้ลบก็ได้นะ ถ้าไม่สบายใจ"
"ลงได้ๆ ไม่ได้เป็นอะไร"
"แน่ใจนะ"
"จริงๆ ก็เป็นนิดหน่อย" เพราะประสบการณ์สอนให้เรียนรู้ ไม่อยากเก็บไว้ให้กังวลใจมิ้มเลยตัดสินใจพูดออกมา
"ไหนบอกทีซิว่าเป็นอะไร"
"เราแค่กลัวว่าจะมีคนรู้ ไม่มีใครมาพูดอะไรใส่หรอกนะ อยู่ๆ มันก็คิดขึ้นเอง"
ไอทีพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ เขาเองก็เคยกลัว เพราะเพื่อนสนิทในกลุ่มอย่างทัพกับจิวก็รู้ว่าเขาทำไอจีนี้ แต่เพราะเรื่องมันไม่ได้ถูกขยายออกไปไหนความกลัวเลยลดลงทีละนิด จนกลายเป็นความสุขที่ได้ทำสิ่งที่ชอบแทน
"ลบทิ้งได้จริงๆ นะ ทีโอเค ไม่อยากให้มิ้มไม่สบายใจ"
"ไม่ต้องหรอก เรากังวลไปเองอ่ะ ใครมันจะไปรู้ว่าเป็นเรา จริงมั้ย" เอี้ยวหน้าไปยิ้มหวานให้เป็นการยืนยันคำพูด ก่อนหอมแก้มคนที่กอดอยู่หนึ่งฟอดแล้วดันตัวลุกขึ้นยืน
ไอทีมองตามคนรักยืนจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยเข้าที่ ใบหน้าน่ารักส่งยิ้มมาให้อีกครั้งตอนหยิบกระเป๋าขึ้นสะพาย "ไปเรียนก่อนนะ"
"ตั้งใจเรียน"
"รู้แล้ว" รับคำด้วยแววตาขี้เล่นก่อนเปิดประตูออกจากห้องนอนไป
ไอทีล้มตัวลงนอนอีกครั้ง หยิบกล้องขึ้นมาเปิดดูรูปเซ็ตที่เพิ่งถ่ายแล้วยิ้มให้มัน
เอาเป็นว่าวันนี้จะลงรูปเขาที่มิ้มเป็นคนถ่ายก็แล้วกัน
TTW : มันติดต่อกลับมาบ้างมั้ย
หลังจากที่รู้เรื่องแอคเคาต์ผู้ประสงค์ร้ายจากเอฟวันนั้นจิตใจทัพไม่เคยสงบสุข เขาหมั่นทักไปหาเอฟทุกวันเพื่อถามข่าว แต่ก็ยังไร้วี่แววความเคลื่อนไหว
FFF : ตั้งแต่วันนั้นมันก็เงียบไปเลย
TTW : มึงว่ามันแค่อยากแกล้งหรือเปล่าวะ อยู่ดีๆ ก็โผล่มาแล้วก็หายไป
ยังไม่มีใครเดาออกว่าจุดประสงค์ที่อยู่ๆ ก็มีผู้ประสงค์ร้ายโผล่ออกมาเป็นเพราะอะไรกันแน่ ไม่รู้ว่ามาจากกลุ่มไหนและต้องการอะไร หรืออาจจะโกรธแค้นนายแบบสุดยั่วสวาทคนนั้น ถึงได้สร้างเรื่องที่คิดว่าจะทำให้เสียหายขึ้นมา แต่ทำไมถึงต้องโกรธเคือง
FFF : กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ เดาไม่ออก ถ้ามันทำอะไรให้ชัดเจนกว่านี้ยังพอเดาได้อยู่
ทัพกับเอฟเข้าไปส่องแอคเคาต์นั้นทุกวัน ตั้งใจจะดูความเคลื่อนไหวแต่เหมือนกับว่ามันถูกเปิดขึ้นมาเพื่อใช้คุยกับเอฟผ่าน FxxanPxx เพียงเท่านั้น ไม่มีการอัพเดทข้อมูลหรือทวีตใดๆ ตอนคุยกันครั้งแรกเอฟขู่ว่าจะกดรีพอร์ท แต่ก็โดนขู่เรื่องเพ้นท์กลับมา สุดท้ายเลยยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักที
TTW : เครียดฉิบหาย
FFF : ถ้าเพ้นท์มันรู้กูว่าแม่งกินไม่ได้นอนไม่หลับแน่ๆ
TTW : อย่าให้ได้รู้เด็ดขาด
FFF : แล้วช่วงนี้มันมีท่าทางแปลกๆ บ้างมั้ย เผื่อไอ้นั่นมันไม่ได้ติดต่อกูคนเดียว
TTW : อยู่กับกูปกติดีนะ แล้วมึงอ่ะ
FFF : ตอนอยู่กับกูก็ปกติดี
TTW : ดีแล้ว ช่วยๆ กันสังเกต
อย่างหนึ่งที่พวกเขากลัวคือผู้ประสงค์ร้ายไม่ได้ก่อกวนแค่ FxxanPxx อย่างเดียว ถ้ากล้าขู่ขนาดนั้นแสดงว่ามันอาจจะมีช่องทางการติดต่อเพ้นท์อยู่แล้วก็ได้ ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นจริงมันย่อมไม่เป็นผลดี
FFF : กูบอกเรื่องนี้กับคุณวิชัยไปแล้วนะ เขาบอกว่าถ้าเกิดเรื่องจริงๆ จะช่วยจัดการให้
TTW : แต่ไม่เกิดเลยจะดีกว่า
FFF : ใครจะอยากให้เกิดวะ
TTW : เออ มีอะไรคืบหน้าก็บอกกูด้วย
การแชตแสนเคร่งเครียดสิ้นสุดลงเพียงเท่านี้ ทัพยัดโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋ากางเกง อัดควันเข้าปอด โยนก้นบุหรี่ลงพื้นแล้วเหยียบมันให้ดับ ช่วงนี้สูบหนักจนโดนทัก เลยตอบเลี่ยงๆ ไปว่าเครียดเรื่องเรียน อย่างน้อยก็ได้จูบมาเป็นของขวัญปลอบใจ
จูบติดกลิ่นบุหรี่ที่เพ้นท์บอกว่าไม่ชอบ
กลายเป็นกระแสฮือฮาในหมู่แฟนคลับเมื่อเพจ FxxanPxx ประกาศรายชื่อนายแบบในสังกัดที่เพิ่งผ่านการคัดเลือกเมื่อช่วงค่ำที่ผ่านมา อีกทั้งยังเป็นการปรับเปลี่ยนรูปแบบครั้งใหญ่ มีการเปิดเผยชื่อและหน้าตาของนายแบบทุกคน รวมถึงประวัติคร่าวๆ เป็นหนุ่มหน้าใส หน้าตาหลากหลายสไตล์ แต่หุ่นยังผอมบางสะโอดสะองไม่ต่างจากนายแบบคนก่อนนัก ที่ต่างคือรอบนี้มีนายแบบให้เสพผลงานถึงห้าคนด้วยกัน
"ทัพๆๆ" เพ้นท์กระโดดขึ้นเตียงเจ้าของชื่อที่กำลังนอนเล่นมือถืออยู่ จนทัพต้องรีบวางมันลงแล้วคว้าตัวผู้บุกรุกไว้แทน
"เป็นอะไร"
"เอฟแอนพีได้นายแบบใหม่แล้ว"
ทัพขยับตัวลุกขึ้นนั่งให้เพ้นท์เบียดตัวมานั่งตรงกลางระหว่างขา เอนหลังพิงคนตัวโตกว่าแล้วโชว์หน้าเพจของ FxxanPxx ที่เปิดค้างไว้อยู่ให้ดู
"มันน่าตื่นเต้นตรงไหน"
"ตั้งห้าคนเลยนะมึง ไม่ปิดหน้าด้วย"
"แล้วไง สู้มึงไม่ได้สักคน" บอกแล้วฝังจมูกลงบนแก้มคนในอ้อมไปหนึ่งฟอดใหญ่ เรื่องประกาศนายแบบใหม่เขาเองก็ดูอยู่เหมือนกัน แต่ไม่เห็นว่ามันจะน่าตื่นเต้นตรงไหน
"ก็ลองสู้ได้ดิ"
"ถ้าสู้ได้แล้วจะทำไมเหรอครับ"
"พี่ทัพอยากจะลองดีมั้ยล่ะครับ"
"อยากลองครับ อยากมากๆ เลย" ทัพกระชับแขนกอดเอวเล็กๆ ไว้แน่น แนบริมฝีปากลงที่ต้นคอ จูบเบาๆ ทีหนึ่ง แล้วกัดอีกหนึ่งครั้งด้วยความมันเขี้ยว
"เป็นหมาเหรอมากัด"
"งั้นก็คงเป็นมานานแล้วอ่ะ เพราะกัดบ่อย"
คนพูดฉีกยิ้มกว้าง ขณะที่คนฟังถลึงตาใส่ แก้มขาวขึ้นริ้วสีแดงจางๆ นึกไปถึงสิ่งที่อีกฝ่ายชอบทำยามร่วมรักแล้วรู้สึกหน้าเห่อร้อนขึ้นมา เคยขอว่าให้ถนอมก็ยอมให้ครั้งเดียวแค่นั้น พักหลังธาตุแท้เปิดเผย เหมือนทัพจะไม่ค่อยชอบดูดให้เป็นจ้ำ แต่ชอบกัดให้เป็นรอยแทน อย่างน้อยต้องมีรอยฟันสักรอย จนเขากลัวจะเป็นโรคพิษสุนัขบ้าไม่ก็บาดทะยักเข้าสักวัน
"สนใจนายแบบใหม่ก่อนได้มั้ยเล่า"
"อ่ะๆ ไหนมีอะไรมานำเสนอ" ทัพเกยคางบนไหล่ที่เขาดึงให้เสื้อมันหลุดออกจะได้สัมผัสผิวคนแทนเนื้อผ้า เพ้นท์เองก็ไม่ได้สนใจนักเพราะกำลังตื่นเต้นกับนายแบบใหม่ที่เหมือนรุ่นน้องของตัวเอง แม้ความจริงเขากับคนเหล่านั้นจะไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันเลยก็ตาม
"น่ารักทุกคนเลยอ่ะดูดิ แก่กว่ากูหมดเลยด้วย คนนี้สูงตั้ง 179 อายุ 25 หน้าตาโคตรน่ารักเลย คนนี้ตัวเล็กอ่ะ เหมือนเด็กมัธยมเลย คนนี้ผิวสีน้ำผึ้ง สวยจัง"
เพ้นท์เลื่อนรูปนายแบบใหม่ให้ทัพดูทีละคน เปิดอ่านประวัติแล้วพูดไปเรื่อยเปื่อย คนฟังก็เออออตอบกลับไปบ้างปล่อยผ่านบ้าง เพราะเขากำลังคิดถึงเรื่องของคนที่พูดเจื้อยแจ้วมากกว่าจะฟังเรื่องของคนอื่น
"มึงยังอยากถ่ายรูปอยู่มั้ย"
"คิดยังไงถึงถาม" เพ้นท์ละสายตาจากหน้าจอหันกลับไปมองเจ้าของอ้อมแขน ริมฝีปากยกยิ้มขึ้นมากับประโยคคำถามที่ได้รับ
"แค่ถามดู จริงๆ กูยังอยากเห็นรูปของมึงอยู่นะ"
"ก็จ้างเอฟมาถ่ายให้ดิ จ่ายค่าตัวด้วย แล้วก็เก็บไว้ดูคนเดียว"
"พูดจริง"
"ถ้าอยากให้ทำ"
"แล้วค่าตัวต้องจ่ายด้วยอะไร"
"เงินสิ"
"จ่ายด้วยตัวไม่ได้เหรอ"
"ไม่เอาอ่ะ ไม่คุ้ม" รีบปฏิเสธแบบไม่ต้องคิด เพราะยังไงร้อยทั้งร้อยก็ต้องมีการจ่ายด้วยตัวอยู่แล้ว
"แต่อยากให้ถ่ายจริงๆ นะ กูรักภาพถ่ายของมึง"
"อืม อยากให้ถ่ายเมื่อไรก็บอก แต่ติดต่อไอ้เอฟเองนะ คิดคอนเซ็ปต์ให้ด้วย" เพ้นท์รับปากโดยไม่อิดออด ถามว่าคิดถึงไหมมันก็คิดถึง เคยถ่ายเล่นด้วยกันทุกเดือน เหมือนเป็นกิจวัตรที่ต้องทำ การที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งหายออกไปจากชีวิตย่อมใจหายเป็นธรรมดา
"ไม่มีปัญหา แล้วไอ้เอฟบอกหรือยังว่าเราจะได้เล่มตอนไหน" พูดถึงประเด็นนี้แล้วทัพก็นึกถึงโฟโต้บุ๊คเล่มสองขึ้นมา อีกไม่กี่วันจะปิดจองแล้ว ได้ข่าวแว่วๆ มาว่ายอดสูงใช่เล่น
"หลังปิดจองสักอาทิตย์ล่ะมั้ง"
"อยากเห็นแล้ว"
"อยากเห็นเหมือนกัน"
"จะเขินมั้ยตอนเปิดดู"
"หน้าหนาอย่างมึงไม่เขินหรอกมั้ง"
"กูหมายถึงมึงเหอะเพ้นท์"
คนโดนว่าหันกลับมามอง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหมุนมาหาทั้งตัว เชิดหน้าใส่อย่างมั่นใจ ระดับนี้แล้วไม่มีทางเขินแน่นอน
ล่ะมั้งนะ
"อะไร มองหน้าหาเรื่อง"
เพ้นท์ไม่ตอบอะไร มองหน้าทัพแล้วอมยิ้มบางๆ อยากจะลองแกล้งเข้าไปจูบแล้ววิ่งหนีก็กลัวโดนจับขาไว้แล้วล้มหัวฟาดเตียง เลยยกสองมือประกบแก้มทัพไว้ ยื่นหน้าเอาปากเข้าไปแตะเร็วๆ แล้วผละออกมา
"อารมณ์ไหน" จะว่าชอบก็ชอบ แต่ก็สงสัย ทัพกลั้นยิ้มทำขมวดคิ้วใส่ ทำตัวน่ารักแบบนี้เดี๋ยวก็เจอดีหรอก
"อยากจูบไม่ได้ไง ห่วงเหรอ"
"ไม่เคยหวงอ่ะ อยากทำอะไรตามสบายเลย" ทัพอ้าแขนให้พร้อมรับทุกอย่าง แต่คนที่ไม่กล้าคือตัวเพ้นท์เองต่างหาก
"เดี๋ยวค่อยทำ"
"ป๊อด"
"ยอมรับ จริงๆ ถนัดเป็นฝ่ายโดนกระทำมากกว่า"
"ปากดี"
"ก็ดีพอให้คนชื่อทัพติดใจแล้วล่ะวะ" เพ้นท์ยิ้มอย่างผู้ชนะ รู้ตัวว่าที่พูดออกไปนั้นเสี่ยงจะทำอีกฝ่ายพยศ แต่นานๆ ทีก็อยากลองเอาชนะดูบ้าง
"อย่าเล่นนะเพ้นท์ อย่าเล่น"
คนพูดสูดลมหายใจเข้าออกพยายามทำอารมณ์ให้ปกติสุข ขณะที่อีกคนหัวเราะร่าพลางขยับตัวออกห่าง หมดเรื่องจะอวดแล้ว เอาชนะได้แล้ว ควรถอยออกมาโดยเร็ว
ทัพไม่รั้งคนยั่วแล้วหนี มองตามเพ้นท์ที่ขยับไปนั่งทำงานหน้าคอมฯ แล้วก็เพิ่งนึกอะไรขึ้นมาได้ มันเป็นคำถามที่เขารู้อยู่แล้ว แต่อยากถามเพื่อความมั่นใจ
"มึงได้เล่นแอคเอฟแอนพีอยู่มั้ย"
"ทวิตอ่ะเหรอ"
"อืม"
"ไม่ได้เล่นแล้ว"
"เอฟดูแลคนเดียวเลยอ่ะดิ"
"ใช่ ให้มันทำไป ออกแล้วออกเลย ตัดขาด จะตั้งใจทำโปรเจกต์ เดี๋ยวเทอมหน้าฝึกงานอีก"
"น่าสงสารมัน"
"แต่มันคงมีคนช่วยแล้วมั้ง ทีมงานตั้งหลายคน มันจะได้เป็นตากล้องด้วยนี่ อีกหน่อยคงไม่ต้องดูแลเพจเองแล้ว"
ทัพพยักหน้ารับไม่ถามอะไรต่อเพราะเป็นข้อมูลในส่วนที่รู้อยู่แล้ว ตอนนี้ก็เบาใจได้เปราะหนึ่งว่าเพ้นท์ไม่มีทางเห็นแอคเคาต์ประสงค์ร้ายนั่นแน่ๆ ส่วนงานที่ยากกว่านั้นคือต้องหยุดคนร้ายเอาไว้ให้ได้
TBC
มีใครคิดถึงทีมิ้มม้ายยยย ก็จะมีโผล่มาใครเห็นกันนิดหน่อยๆ
ส่วนคนร้ายที่จ้องเปิดโปงน้องเพ้นท์นั้น สปอยว่ามีคนเดาถูก
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ เจอกันตอนหน้าจ้า
หัวข้อ: P H O T O (x) ความลับในภาพถ่าย ▬ Photo(S1) ▬ [28/08/2018] (อ่าน 170252 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก