Photo(15)
หนึ่งเดือนต่อมาหลังจากถ่ายแบบคู่กันไปโฟโต้บุ๊คเล่มที่สองของ FxxanPxx ก็ประกาศเปิดจอง มีการเปิดแฟนเพจทางเฟซบุ๊กและอินสตาแกรมสำหรับแจ้งข่าวสารอย่างเป็นทางการ มีแอดมินและทีมงานช่วยจัดการดูแล ไม่ใช่พื้นที่เล่นยามว่างของเด็กมหาวิทยาลัยสองคนอีกต่อไป
ข่าวการวางมือของนายแบบรุ่นบุกเบิกถูกประกาศลงเพจในเวลาต่อมา โฟโต้บุ๊คเล่มสองถูกใช้โปรโมตเป็นผลงานสุดท้าย มีการเปิดรับสมัครนายแบบคนใหม่ในลุคที่หลากหลายขึ้นเพื่อสานงานต่อ รวมถึงกระแสของนายแบบหนุ่มกล้ามโตที่ปรากฏตัวในโฟโต้บุ๊คเล่มสอง ข่าวลือกับการเปลี่ยนแปลงแนวทางที่หลายคนตั้งตารอ แต่กลับต้องผิดหวังเมื่อนายแบบหุ่นล่ำสันเป็นเพียงแขกรับเชิญเฉพาะโปรเจกต์พิเศษเท่านั้น
"มึง ตัวอย่างเล่มสอง โคตรเด็ด" เพื่อนสนิทที่ตอนนี้กลายเป็นแฟนพันธุ์แท้ของ FxxanPxx อีกคนพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นพร้อมกับยื่นมือถือมาให้ทัพดู เมื่อทางเพจลงภาพตัวอย่างในโฟโตบุ๊คที่กำลังเปิดจองเมื่อไม่กี่นาทีก่อน
"ก็เหมือนเดิม" ทัพหมายถึง ก็เด็ดเหมือนเดิม เขาไม่ได้แสดงท่าทีอะไรมากเพราะเห็นรูปพวกนี้มาหมดแล้ว มากกว่าในรูปก็เห็นมาหมดแล้วเหมือนกัน
"แต่หมั่นไส้ไอ้นายแบบที่ถ่ายคู่กับน้องนุ่มนิ่มของกูว่ะ ขนาดตัวอย่างยังขนาดนี้ แล้วในเล่มจะขนาดไหน ทำไมไม่เอากูไปถ่ายแทนวะ" น้องนุ่มนิ่ม เป็นชื่อที่จิวเอาไว้ใช้เรียกนายแบบหน้าท้องขาวๆ น่าหนุน แรกๆ ทัพคิดว่ามันตลก แต่พอเพื่อนเรียกบ่อยๆ ก็เริ่มชิน บางครั้งเผลอเรียกตามก็มี
"หุ่นอย่างมึงเนี่ยนะ"
"เออ กูหุ่นดีกว่าไอ้นี่ตั้งเยอะ"
ทัพเกือบขำพรืดกับท่าทางจริงจังเกินพอดีของเพื่อน รูปตัวอย่างที่ทางเพจลงมีทั้งรูปเดี่ยวและรูปคู่ แต่เป็นภาพเบาๆ ไม่หวือหวามาก เขาล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าถ้ามันเห็นรูปทั้งหมดในโฟโต้บุ๊คแล้วจะทำหน้ายังไง และถ้าหากมันรู้ว่าใครคือนายแบบจะช็อคขนาดไหน แต่ยังไงซะมันก็ไม่มีทางรู้อยู่ดี
"แล้วมึงจะจองไม่จอง" ทัพหลอกถาม อยากรู้ที่ว่าเด็ด จิวจะยอมจ่ายให้หรือเปล่า
"แล้วมึงซื้อมั้ย"
"มีเล่มหนึ่งแล้ว เล่มสองก็ต้องมีมั้ยวะ"
"มึงไม่แหยงไอ้กล้ามโตนั่นเหรอ"
รอบนี้ทัพหัวเราะออกเสียง สีหน้าจิวตอนถามมันตลกจนอดทนกลั้นขำไว้ไม่ไหว ใครมันจะไปแขยงตัวเอง
"อ่ะ หัวเราะเข้าไป ตลกตรงไหนวะ"
"ก็จินตนาการว่าเป็นตัวเองดิไม่เห็นยาก หรือไม่ก็มองแค่น้องนุ่มนิ่มก็พอ"
"ความคิดดี เดี๋ยวถ้ากูเจอเพ้นท์จะบอกว่ามึงแอบดูรูปโป๊ชายอื่น"
"เอ้า! ไอ้ห่านี่" ทัพแกล้งด่า คิดไปแล้วก็อยากให้จิวมันวิ่งโร่ไปบอกเพ้นท์เหมือนกัน อยากรู้ว่ารายนั้นจะทำหน้ายังไง
"เจอของใหม่แล้วก็ลืมน้องเบ็บเลยนะมึง" แล้วไอทีที่นั่งฟังอยู่นานก็แทรกขึ้นมา คุณแฟนพันธุ์แท้ที่ช่วงหลังติดพันหลายอย่างเลยรีบหันไปง้อ
"โอ๋ๆ ไม่งอนนะ ใครจะไปลืมน้องเบ็บลงกันล่ะครับ แต่จริงๆ ช่วงนี้ก็แอบน้อยใจหน่อยๆ ลงแต่รูปคู่ กะจะไม่ให้ชมความงามของมิ้มเต็มๆ เลยเหรอครับ"
"ตอนนี้ก็เยอะแล้วนะครับ"
"เยอะครับ แต่ถ้าเยอะจริงๆ ก็อยากเห็นแบบที่ไอทีเห็นบ้างครับ"
"อันนั้นก็เยอะไปครับ เดี๋ยวมึงเจอตีน"
จิวฉีกยิ้มกว้างทำเป็นเอนหลังหลบไอทีที่ยกขาขึ้นมาเป็นท่าทางประกอบ แต่ที่พูดไปก็มีความจริงปนอยู่ด้วยนิดหน่อย เพราะหลังจากที่เคลียร์ปัญหากันได้ Morning Babe ก็กลับมามีชีวิตชีวาเหมือนเดิม หรืออาจจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ เดี๋ยวนี้ไอทีชอบลงรูปคู่อยู่บ่อยๆ แถมรูปช่วงหลังยังไม่ใช่รูปโคสอัพอย่างเดียว ว่าไปแล้วก็ชักจะคล้ายกับรูปของ FxxanPxx อยู่เหมือนกัน เพียงแต่รูปของ Morning Babe ดูแล้วมันจะเหม็นความรักอยู่หน่อยๆ เขาหมายถึงเฉพาะวันที่ลงรูปคู่น่ะนะ ส่วนวันไหนเป็นรูปเดี่ยวของมิ้มเห็นแล้วมันจะรู้สึกกระชุ่มกระชวยจิตใจมากกว่า
หมดเรื่องจะคุยจิวก็กลับมาสนใจรูปตัวอย่างในโฟโต้บุ๊คเล่มสองของ FxxanPxx ต่อ กำลังลังเลอย่างหนักกว่าควรจะซื้อดีหรือไม่ เขาเองก็ใช่ว่าจะชอบแนวนี้ซะทีเดียวแต่พอเห็นรูปบ่อยๆ เข้าดันกลายเป็นความผูกพันเสียอย่างนั้น แถมยังเป็นความพันผูกที่เกิดขึ้นและจบลงอย่างรวดเร็ว เพราะหลังจากนี้จะไม่ได้เห็นน้องนุ่มนิ่มนุ่งน้อยห่มน้อยโพสต์ท่ายั่วยวนให้ดูอีกแล้ว
เงินหกร้อยบาทถูกตัดจากบัญชีจนรู้สึกตัวเบาหวิว ตัดสินใจกดซื้อไปแล้วจิวก็วางมือถือลงบนโต๊ะเพื่อสงบจิตสงบใจ หันมองเพื่อนรักทั้งสองที่สนใจคนในมือถือมากกว่าสิ่งรอบตัว ทิ้งสายตาไว้ที่ทัพอยู่นานแล้วก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว
จะว่าไปทัพมันก็ดูคล้ายกับนายแบบหุ่นล่ำในโฟโต้บุ๊คอยู่เหมือนกัน
FFF : อยู่ไหนวะ เพ้นท์อยู่กับมึงหรือเปล่า
ข้อความจากเพื่อนสนิทของรูมเมทที่ร้อยวันพันปีไม่เคยคุยกันผ่านไลน์ดังแจ้งเตือนขึ้นมา พออ่านมันจบทัพก็รีบหยิบมือถือที่วางอยู่ข้างตัวมาถือไว้ ตาเหล่มองคนที่กำลังอ่านหนังสือหน้าดำคร่ำเครียดไม่ได้สนใจเขานัก
TTW : อยู่ แล้วมึงไม่ทักหาเพ้นท์เลยวะ
FFF : กูมีเรื่องสำคัญจะคุยกับมึง ไม่อยากให้เพ้นท์รู้
TTW : อะไรวะ
FFF : ถ้ากูบอกตอนนี้มันจะไม่รู้ใช่มั้ย แต่มึงอยู่กับมันอ่ะ ดอกจันตัวโตๆ ว่าซีเรียส
TTW : งั้นแป๊บนึง
ตอบกลับไปแล้วกดล็อกหน้าจอ ทัพลุกขึ้นจากเตียงไปหยิบบุหรี่กับไฟแช็ก เห็นเพ้นท์มองตามมาเลยชูของที่อยู่ในมือให้ดู ก่อนเดินออกไปที่ระเบียงโดยที่เพ้นท์ไม่ติดใจถามอะไร
ของที่หยิบติดมือมาถูกวางทิ้งไว้ข้างอ่างล้างจาน ทัพหยิบมือถือขึ้นมาปลดล็อกเพื่อคุยกับเอฟต่อ อยากรู้ว่าเรื่องซีเรียสที่ว่าแถมยังให้เพ้นท์รู้ไม่ได้มันคืออะไร
TTW : กูออกมาข้างนอกแล้ว มีอะไรว่ามา
รูปภาพที่เป็นแชตส่วนตัวถูกส่งมาให้สองรูป มันคือบทสนทนาของเอฟที่ใช้แอคเคาต์ของ FxxanPxx กับใครอีกคนที่เขาไม่รู้จัก แต่สิ่งที่ทั้งสองคนคุยกันนั้นทำให้ทัพมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันที เป็นเรื่องซีเรียสอย่างที่เอฟบอกจริงๆ
FFF : เพ้นท์มันลบแอคเอฟแอนพีในเครื่องออกคงไม่น่าจะรู้ กูเลยมาปรึกษามึงว่าจะเอาไงดี
TTW : พวกทีมงานมึงมีใครรู้บ้างมั้ย
FFF : คนดูแลมันก็คงเห็นแหละ แต่รู้ไปเขาก็ไม่ได้มาสนใจอะไรนักหรอก อย่าลืมว่าเพ้นท์มันลาออกแล้ว อีกอย่างช่วงนี้กำลังวุ่นๆ เรื่องหานายแบบใหม่
TTW : แต่โฟโต้บุ๊คยังเปิดจองอยู่เนี่ยนะ
FFF : ก็นั่นแหละ คือบริษัทมันไม่ได้เดือนร้อนอะไรไง แต่คนที่เดือดร้อนมีเพ้นท์แค่คนเดียวนั่นแหละ ถ้าให้พูดตามความจริงบางทีมีข่าวแบบนี้ออกมาอาจจะช่วยกระตุ้นยอดขายด้วยซ้ำ
TTW : ทำไมเป็นงี้วะ
FFF : กูก็ไม่รู้ว่ามันแค่แกล้งปั่นหรือเปล่า ปิดแทบตาย จะมาโดนเปิดโปงตอนเลิกแล้วมันก็ไม่ใช่มั้ยวะ
ทัพพยักหน้าเห็นด้วยกับเอฟทั้งที่อีกฝ่ายคงไม่เห็น เรื่องกำลังจะจบลงด้วยดีแท้ๆ แล้วตัวร้ายดันโผล่มาอะไรตอนนี้ แม้จะยังไม่แน่ใจก็ตามว่าเรื่องที่ผู้ไม่หวังดีคนนั้นแอบอ้างจะมีความจริงมากน้อยแค่ไหน กับการบอกว่ารู้ตัวจริงของนายแบบที่เพิ่งประกาศลาวงการไป และการขู่ว่าจะเปิดโปงตัวจริงของเพ้นท์ให้ทุกคนได้รู้
TTW : มันต้องการอะไรวะ
FFF : กูถามมันแล้วนะ แต่แม่งไม่ตอบ บอกอย่างเดียวว่าจะเปิดโปง
TTW : เอาไงต่อดีวะ
FFF : มึงเรียนไอทีหนิ หาตัวจริงของมันได้มั้ย แฮ็กข้อมูลมันมา เดี๋ยวกูจะไปจัดการ
TTW : ใจเย็นมึง กูไม่ได้เทพขนาดนั้น
FFF : แม่ง เครียดว่ะ
TTW : แล้วเอาไง ต้องรอดูสถานการณ์ไปก่อนใช่มั้ย
FFF : ก็คงต้องทำแบบนั้นแหละมึง ยังไงเดี๋ยวกูจะลองปรึกษาคุณวิชัยด้วย เขาน่าจะช่วยอะไรได้
TTW : อืม
FFF : มึงเหยียบเรื่องนี้ให้มิดเลยนะ อย่าให้มันรู้เด็ดขาด
TTW : เออ รู้แล้ว
FFF : ถ้ามีอะไรคืบหน้ากูจะบอกอีกที
บทสนทนาจบลงเพียงเท่านี้ ทัพวางโทรศัพท์ลงแล้วคว้าบุหรี่ที่ไม่ได้ตั้งใจจะสูบตั้งแต่แรกขึ้นมาแทน อยากรู้นักว่าใครกันที่ทำแบบนี้ ทำไปทำไม และเพื่ออะไร ช่วงที่ยังอยู่กับ FxxanPxx เพ้นท์ก็เคยโดนคนแปลกๆ ทางโซเชียลเล่นงานสารพัด นอกจากคนชมก็มีคนด่า ไหนจะพวกโรคจิตอีก เพ้นท์ไม่เคยสนใจเพราะยินดีที่จะอยู่ในจุดๆ นั้นเอง แต่ในวันที่ยอมถอยออกมาแล้วกลับยังโดนรังควานแบบนี้มันทำให้เขาไม่ชอบใจเอาเสียเลย
ไม่ว่ายังไงความลับของเพ้นท์ก็ต้องเป็นความลับต่อไป จะไม่มีใครได้รู้ตัวตนที่แท้จริงของอดีตนายแบบ FxxanPxx เด็ดขาด
ความรู้แปลกประหลาดบางอย่างทำให้จู่ๆ เพ้นท์ก็เกิดระแวงขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ สายตาสอดส่ายมองไปรอบตัว ผู้คน สถานที่ และสิ่งของ ทว่าทุกอย่างกลับดูปกติดีจนเผลอถอนหายใจที่ไม่ใช่ครั้งแรกของวัน
"เป็นอะไรวะ" เอฟหันหน้ากลับไปถามคนที่เดินตามหลัง พวกเขาอยู่ระหว่างขั้นบันไดลงจากอาคาร แล้วเสียงถอนหายใจของเพื่อนก็ดังมาให้ได้ยิน
"หิว หมดพลัง" เพ้นท์ตอบออกไปตามตรงเพียงแต่ไม่ใช่ความจริงทั้งหมด
"งั้นก็รีบๆ เดิน" บอกเพื่อนแล้วก้าวนำหน้า พวกเขากำลังไปหาอะไรกินกันอยู่แล้วเพราะเพ้นท์บ่นหิวตลอดเวลาที่เรียน สาเหตุมาจากไม่ได้กินทั้งข้าวเช้าและข้าวเที่ยงก่อนมาเรียน เป็นเรื่องปกติที่เอฟเองก็เบื่อจะบ่น
ช่วงขายาวก้าวตามเพื่อนเร็วๆ ก่อนคว้าแขนเอาไว้เพื่อเดินไปพร้อมกัน เอฟหันมองพลางเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม แค่หิวจนหมดแรงต้องทำตัวอ้อนขนาดนี้เลยหรือไง ปกติไม่เคยมีหรอกเข้ามากอดแขนแบบนี้
"กูไม่ใช่ทัพนะ ไม่ต้องอ้อน"
"หุ่นกับหน้ามึงไม่ได้ใกล้เคียงเลยเอฟ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนละคน"
"มีแรงกวนตีนกูแล้วเหรอ"
"เหลืออีกสิบเปอร์เซ็นต์"
"จะหมดก่อนถึงร้านมั้ย"
"ทั้งหิวทั้งง่วง"
"เออๆ รู้แล้ว" เอฟรับคำแบบขอไปที ส่ายหน้าแต่ปากอมยิ้ม นานๆ ทีจะเจอเพ้นท์ในโหมดนี้ ถ้าเป็นแฟนขออะไรเขาคงทุ่มให้หมด ส่วนแฟนตัวจริงอย่างทัพพาไปกินข้าวเสร็จแล้วน่าจะตามด้วยกิจกรรมย่อยอาหารต่อเลย
ระดับความอุ่นใจเพิ่มขึ้นมาทีละนิดเมื่อเพ้นท์เลิกสนใจสิ่งรอบข้างหันมาเกาะแกะเพื่อนสนิทแทน ทุกครั้งที่อยู่ตัวคนเดียวเขามักรู้สึกเหมือนโดนใครสักคนจับจ้อง เป็นแบบนี้มาได้ร่วมอาทิตย์ แต่เพราะกลัวว่ามันจะเป็นเรื่องที่คิดไปเองคนเดียวเลยไม่กล้าบอกใคร ไม่อยากให้ทุกคนมากังวลทั้งที่ทุกอย่างยังดูปกติดี
"แล้วนายแบบใหม่เป็นไงบ้างวะ มึงได้ไปคัดกับเขาด้วยมั้ย" เดินหลุดออกมาจากตัวอาคารได้เพ้นท์ก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนา ขณะที่มือยังเกาะแขนเพื่อนไม่ยอมปล่อย
"ได้ดูแค่รูปในใบสมัคร แต่บอกตามตรง กูยังไม่เห็นใครมีเสน่ห์เท่ามึงเลย"
"อย่าตัดสินคนแค่ในรูปถ่ายดิ"
"แล้วคนที่เขาเสพงานไม่ได้ตัดสินจากรูปถ่ายเหรอวะ"
ถ่ายรูปเล่นกันมาเป็นปี คนติดตามร่วมแสนได้เห็นอะไรจากภาพถ่ายไปก็เยอะ แต่จะมีสักกี่คนกันที่มองตัวตนจริงๆ ของคนในรูปออก เป็นความจริงที่เอฟตัดสินคนจากรูปภาพเพราะมันคืองาน สื่อให้เขาเห็นได้แค่ไหนก็รับรู้เพียงแค่นั้น
"มีใครบ้างที่รู้ว่าตัวตนจริงๆ ของมึงเป็นยังไง"
"มึงจะจริงจังทำไมเนี่ย" เพ้นท์ตีแขนเพื่อนเบาๆ เพื่อเรียกสติ พอรู้อยู่ว่าหลังจากเขาถอนตัวออกมาสถานการณ์ของ FxxanPxx ไม่ค่อยดีนัก ทุกอย่างต้องปรับเปลี่ยนใหม่หมดตามความต้องการของคุณวิชัยซึ่งเป็นเจ้าของคนใหม่ เอฟที่เลือกจะอยู่ต่อก็ต้องปรับตัวตามไปด้วย ทุกอย่างดูจริงจังขึ้นไม่ใช่งานที่นักศึกษาสองคนถ่ายรูปเล่นอีกต่อไป เพ้นท์คิดแบบนั้น โดยไม่รู้เลยว่ามีสิ่งที่ร้ายแรงกว่ากำลังกวนใจเพื่อนสนิทอยู่
"กูก็หิวเหมือนมึงไง โมโหหิว พูดอะไรไม่เข้าหูกูจะด่า"
"ได้เหรอวะ"
"เออ แล้วพลังมึงอ่ะเหลือกี่เปอร์เซ็นต์"
"ตอนนี้ สิบห้าเปอร์เซ็นต์"
"อ้าว ทำไมเพิ่ม"
"มึงชาร์ตให้เมื่อกี้"
"เตือนสติอีกครั้งว่ากูไม่ใช่ไอ้ทัพ"
"เตือนมึงด้วยว่ากูมีตา ดูออก"
"งั้นก็ไม่ต้องมาอ้อน ไอ้ห่านี่"
เอฟดึงแขนออกจากการเกาะกุม ผลักหัวเพื่อนสนิทที่เอาแต่หัวเราะให้ออกไปห่างๆ แล้วก็ต้องหลุดขำตามเมื่อเพ้นท์พยายามเข้ามาเกาะแกะอีกรอบ สุดท้ายก็ต้องปล่อยเลยตามเลย
ไฟในห้องยังเปิดสว่างแต่เจ้าของห้องกลับนอนหลับคามือถือ ทัพมองภาพคนรักที่นอนถือโทรศัพท์เปิดลำโพงเสียงดังลั่นแต่ดันหลับตาพริ้มแล้วต้องอมยิ้ม เดินไปยืนข้างเตียงหยิบมือถือออกจากมือคนหลับเพื่อปิดซีรีย์ที่กำลังเล่นอยู่ ดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ดีๆ แผนที่ตั้งใจจะกลับมาจัดการคนขี้อ้อนเลยต้องล้มเลิกอย่างช่วยไม่ได้
ถอดเสื้อผ้าหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำชำระล้างร่างกาย ออกมาอีกทีก็เจอสายตาปรือๆ มองอยู่ เพ้นท์นั่งขัดสมาธิกอดหมอนใบโตเหมือนจะหลับกลางอากาศ ก่อนเอ่ยปากถามคนที่กำลังแต่งตัว
"กลับมาเมื่อไร"
"เมื่อกี้ เสียงดังเหรอถึงตื่น"
"ตื่นเอง มือถือหาย"
"วางอยู่บนโต๊ะ"
เพ้นท์มองตามปากที่บุ้ยบอกทาง เห็นของที่หายไปจากมือแล้วก็สบายใจล้มตัวลงนอนต่อ โดยไม่ลืมแบ่งที่ให้คนที่เพิ่งใส่เสื้อผ้าเสร็จ
ปิดไฟในห้องแล้วทัพก็ปืนขึ้นเตียง สวมกอดคนที่นอนหลับตาพริ้มแล้วดึงให้ขยับเข้ามาหา จูบราตรีสวัสดิ์ที่หน้าผาก กระซิบบอกฝันดี แล้วก็กลายเป็นคนที่หลับไม่ลงเสียเอง
มือลูบผมคนหลับเล่นเหมือนว่ามันจะช่วยให้รู้สึกง่วงเร็วขึ้นได้ มองร่างที่ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดแล้วก็นึกถึงเรื่องที่เพื่อนเอามาฟ้องอยู่ซ้ำๆ ตอนที่นั่งอยู่ในร้านจิวเล่าเป็นฉากๆ ว่าเห็นเพ้นท์เดินกอดแขนผู้ชาย ใส่ไฟตามนิสัยมันนิดหน่อยหวังให้เขาตื่นตูมแต่ก็เปล่า เพราะเมื่อมันยื่นรูปที่แอบถ่ายมาให้ดูความหึงหวงที่เกือบจะปะทุก็มลายหายไปในพริบตา
กับตากล้องที่ชื่อเอฟคนนี้เขาไม่รู้จะเอาอะไรมาหึงแล้วจริงๆ
ปากบอกไม่หึงไม่คิดอะไร แต่กลับวางแผนจัดการเอาไว้ในใจแล้วเรียบร้อย อยากจะแกล้งให้ทำตัวออดอ้อนใส่แล้วฟัดเสียให้ช้ำ แล้วก็ต้องผิดหวังเมื่อกลับมาถึงห้องคนที่คิดถึงดันชิงหลับไปก่อน แม้จะตื่นมาถามไถ่กันบ้างแต่ดูจากสภาพแล้วยังไม่พร้อมให้เขาแกล้งอยู่ดี
ละจากผมที่ลูบเล่นอยู่นานมือไม้คนฟุ้งซ่านก็ชักไม่อยู่สุข ทัพปลดกระดุมเสื้อนอนคนหลับ ลูบไล้ไปตามผิวกายเนียนละเอียดที่ชอบ ลอบมองปฏิกิริยาตอบสนองที่ชวนให้ยิ้มอยู่ในความมืด เมื่อมือของเขาลูบสูงจนถึงหน้าอกแล้วสะกิดตุ่มสีชมพูที่เคยลิ้มรสอยู่หลายครั้งเบาๆ
เพ้นท์ครางเสียงต่ำในลำคอขยับตัวหนีการคุมคามแล้วค่อยๆ ปรือตามอง เพราะยังสะลึมสะลือเลยไม่ได้ร้องห้ามหรือขัดขืน รู้ตัวอีกทีก็ตอนถูกจับคางให้เชิดเพื่อรับจูบ ขณะที่มือปลาหมึกเริ่มเลื่อนลงต่ำก่อนสอดเข้ามาในกางเกง
"คึกอะไรมา" เอ่ยถามหลังจากริมฝีปากถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
"วันนี้ทำอะไรผิดรู้ตัวหรือเปล่า"
"ทำอะไร"
"ทำไมต้องไปเกาะแขนคนอื่นนอกจากแฟน"
"ไอ้เอฟอ่ะนะ ใครไปฟ้อง" เพ้นท์ขำตาปิดทั้งที่ยังสะลืมสะลือ รู้อยู่แล้วว่าทัพแค่ใช้เป็นข้ออ้างหาเรื่องแกล้งกันเล่น
"ไม่สำคัญว่าใครฟ้อง"
"ยกยอดไปวันอื่นได้มั้ย" รู้จุดประสงค์ก็เอ่ยขออย่างไม่ปิดบัง
"พูดเองนะ"
"อื้อ ง่วงมาก อยากนอนแล้ว"
ทัพเงียบทำเป็นใช้ความคิดพิจารณาข้อเสนอ เรื่องจะแกล้งให้อ้อนเขาเลิกคิดตั้งแต่เข้ามาแล้วเห็นเพ้นท์หลับคามือถือ ก่อนนอนก็ตอดนิดตอดหน่อยตามปกติ เพราะฉะนั้นการได้ยกยอดนับเป็นกำไรที่ไม่ควรปฏิเสธ
"ก็ได้ครับ" ตอบรับแล้วจูบหนักๆ ส่งท้ายอีกสักทีก่อนนอน
เพ้นท์หลับตาลงอีกครั้งขยับตัวซุกเข้าหาอ้อมกอด เสื้อที่โดนปลดกระดุมไว้ไม่ได้สนใจจะใส่ให้มันเรียบร้อย มือของทัพที่ยังอยู่ในกางเกงวางค้างไว้ที่สะโพกก็เช่นกัน ไม่มีความจำเป็นต้องหวงเนื้อหวงตัวในเมื่อชอบให้สัมผัส แค่ไม่ก่อกวนจนนอนไม่ได้ก็พอ
TBC
จะบอกว่าเรื่องนี้จะจบที่ประมาณ 20 ตอนนะคะ เข้าสู่เรื่องช่วงหลังแล้ว
ส่วนตอนที่แล้วนั้นเป็นเพียงพักโฆษณา ขอบคุณค่ะ
เจอกันตอนหน้าจ้า
หัวข้อ: P H O T O (x) ความลับในภาพถ่าย ▬ Photo(S1) ▬ [28/08/2018] (อ่าน 170201 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก