เกียร์สีขาวกับกาวน์สีฝุ่น
ตอนที่ 15 : economic loss
ไป๋กลับถึงหอในเวลาเกือบสี่ทุ่มได้
ไอ้โฟคพาเขาไปเถลไถลไกลมากถึงสมุทรสาคร มันพาเขาไปกินอาหารทะเลแล้วก็บัวลอยไข่เค็มเจ้าอร่อย เขาพยายามจะรักษาระยะห่างระหว่างเขากับไอ้โฟคไว้ให้สมดุลที่สุด เขาไม่ชอบมัน แต่เขาก็ไม่อยากเสียมันไป อย่างที่บอก เขาเป็นคนสนิทกับคนได้ยากมาก ไอ้ทันตะนี่ก็ถือว่าสนิทกับเขามากถึงระดับหนึ่งแล้ว มันเป็นความรู้สึกเหมือนเพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งไปแล้ว ถ้าเขาเลือกได้ เขาก็ไม่อยากจะเสียเพื่อนไปด้วยเหตุผลอะไรแบบนี้
‘วันนี้เป็นมะขามอัดเม็ดหวะ’
ไป๋รำพึงกับตัวเองพลางหยิบขนมในถุงขึ้นมาดูแบบคุ้นเคย Mr.950 อีกแล้ว คราวนี้มันก็แปะกระดาษไว้บนถุงเหมือนเดิม เนื้อหาใจความก็คือฝากอะไรเปรี้ยวๆ ไว้ให้เขากินตอนขับรถกลับบ้าน จะได้ไม่ง่วงนอน แต่คงจะต้องเสียใจกับไอ้มนุษย์ปริศนานั่นด้วย คืนนี้เขาคงไม่ได้กลับบ้านแล้ว ดึกแบบนี้เขาคงนอนเล่นที่หอก่อนแล้วค่อยขับกลับพรุ่งนี้ทีเดียว มะขามอัดเม็ดกระปุกนั้นจึงได้แต่เป็นหมันไปตามระเบียบ
ไป๋เปิดประตูเขามานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิมพร้อมกับเอากระดาษโน๊ตมาแปะเรียงไว้ตามลำดับเหตุการณ์ ชายปริศนาคนนั้นยังคงส่งโน่นนี่นั่นมาให้เขาเรื่อยๆ ส่วนไลน์เขามันก็ทักมาบ้าง เขาก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้างตามอารมณ์ ความจริงเขาไม่ใช่คนที่ติดโทรศัพท์มือถือเท่าไหร่ เล่นนานๆ แล้วมันปวดตา
Mr.950 : มะขามอร่อยไหมครับหมอ ผมไม่รู้ว่าหมอชอบแบบเปรี้ยวหรือเผ็ดมากกว่ากัน ผมเลยเลือกแบบเปรี้ยวมาให้ ถ้าไป๋ชอบแบบเผ็ด เดี๋ยวผมซื้อไปให้ใหม่คราวหน้า
BAIBAI : ไม่ต้องอะ เกรงใจ
Mr.950 : ถึงบ้านยังครับไป๋ ผมตั้งใจซื้อมาให้ไป๋กินตอนขับรถกลับบ้านเลยนะ จะได้ไม่ง่วงไงครับ
BAIBAI : ไม่อะ วันนี้ไม่ได้กลับบ้าน
Mr.950 : อ๊าว ทำไมไม่กลับเหรอครับ
BAIBAI : ไม่มีไรอะ ช่างกูเถอะ
Mr.950 : ว่าแต่ได้ชิมมะขามหรือยังครับ ผมตั้งใจเลือกมากเลยนะ
BAIBAI : ชิมไปเม็ดหนึ่ง ก็งั้นๆ อะ
เขาลองแกะขึ้นมาชิมเม็ดนึงด้วยความสงสัย มะขามอัดเม็ดในมือเขานี่ดูมีการปิดสนิทและยังไม่มีการแกะบรรจุภัณฑ์ใดๆ น่าจะปลอดภัย เขาคิดว่านะ
Mr.950 : ดีใจจังเลยครับ สุดท้ายหมอก็ใจอ่อนสักที
BAIBAI : แค่มะขามเม็ดเดียว
Mr.950 : แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยนะครับที่ไป๋ยอมกินของที่ผมซื้อให้ สงสัยไป๋จะเริ่มใจอ่อนกับผมบ้างแล้ว
BAIBAI : กูแค่ไม่อยากให้เกิด economic loss ซื้อของมาทิ้งๆ ขว้างๆ ทำลาย GDP ประเทศชาติหมด ทางที่ดีมึงก็เลิกส่งอะไรมาให้กูเสียที กูเสียดายของ
Mr.950 : ยิ่งได้ยินแบบนี้ยิ่งต้องซื้อของให้ไป๋เลย
BAIBAI : สัด
Mr.950 : ด่าผมได้ครับ ผมไม่ถือ ขอแค่ยอมคุยกับผมก็พอ
BAIBAI : แล้วนี่มึงใส่ใบเสร็จมาในถุงด้วยทำไม จะมาเก็บค่าของจากกูเหรอ บอกเลยนะว่ากูไม่มีวันจ่ายแน่นอน
เขาพิมพ์ไปในขณะที่พลิกใบเสร็จในถุงที่แนบมาด้วยอย่างสนใจ มันไม่ได้มีข้อความอะไรพิเศษ แค่บอกสินค้าที่ซื้อและราคาที่จ่าย ท้ายใบเสร็จก็ตราชื่อร้านสะดวกซื้อชื่อดังเอาไว้ที่ใครๆ ก็รู้จัก
Mr.950 : ส่งหลักฐานมาให้ดูไงครับว่าผมซื้อมาจริงๆ ไม่ได้ทำคุณไสยอะไรใส่คุณหมอ
BAIBAI : แน่จริงก็อย่าตัดเลขที่ใบเสร็จกับวันเวลาที่ซื้อออกสิ
Mr.950 : โถ่ ไม่ตัดออกไป๋ก็สืบได้สิครับ ผมยังไม่อยากให้ไป๋รู้ตัวตนผมในตอนนี้นี่นา
BAIBAI : กูถามจริง มึงต้องการอะไรกันแน่วะ
Mr.950 : โถ่ ต้องให้ผมพูดอีกกี่รอบ ผมก็มาจีบไป๋ไง
BAIBAI : โกหก
Mr.950 : ไม่ได้โกหก
BAIBAI : มึงต้องสืบอะไรจากกูแน่ๆ
Mr.950 : โถ่
BAIBAI : สารภาพมา มึงคือใคร กูต้องรู้จักมึงแน่ๆ บอกกูมา
Mr.950 : ไว้ประกวดเดือนมหาลัยจบ ผมจะเดินเข้าไปสารภาพกับไป๋เองเลย
BAIBAI : มึงพูดแล้วนะ ถ้าหลังจบงานดาวเดือนแล้วมึงไม่ยอมบอกว่ามึงคือใคร กูจะบล๊อคไลน์มึงแน่
Mr.950 : นับวันรอได้เลยครับไป๋ ผมจะเดินไปบอกไป๋ด้วยตัวผมเองเลย
BAIBAI : ให้มันจริงเหอะ กูจะคอยดู
เขาตัดบทการสนทนาก่อนจะเปิดโน๊ตบุ๊คขึ้นมาหาอะไรทำแก้เบื่อ งานที่ต้องส่งก็ไม่มี สอบก็ยังไม่ใกล้ เนื้อหาที่เรียนก็เข้าใจ หมอไป๋ในเวลานี้จึงไม่รู้จะทบทวนตำราเรียนไปทำไม เพราะรีบอ่านไปตอนนี้ก็คงไม่มีอะไรพิเศษอยู่ดี เด็กหนุ่มกดเข้าล็อคอินเข้าโปรแกรมเฟสบุ๊ค เข้าไม่ได้เข้ามาเล่นโปรแกรมโซเชียลสีฟ้านี่มานานหลายอาทิตย์แล้ว
หล่อแบบนี้ ถ้าไม่รักก็บ้าแล้ว #อิฐอิทธิผู้ฆ่ายักษ์ด้วยมือเปล่า
สิ่งแรกที่เขาเห็นในนิวฟีดกลับเป็นรูป... ไอ้อิฐ
ภาพของไอ้อิฐในชุดเสื้อบาสแขนกุดกำลังโยนลูกเข้าห่วงพุ่งขึ้นมาปะทะสายตาเขาเป็นอันดับแรก รอยสักสีสดของมันยังคงติดตาเขาได้ดี ภาพถ่ายจากด้านขวา สิ่งหนึ่งที่เขาไม่ลืมจะมองหา ตุ้มหูเสื้อกาวน์ของเขามันยังคงอยู่ตรงนั้น แม้แต่ตอนเล่นกีฬาก็ไม่ถอด สาธุ ขอให้โดนลูกบาสกระแทกจนติ่งหูหลุดไปเลย
เขาเพิ่งนึกออกว่าตอนที่เขาเล่นเฟสบุ๊คครั้งล่าสุด เขาเข้ามาดูแฟนเพจของไอ้อิฐ สงสัยเขาจะเผลอมือไปกดไลค์ไว้ ไหนๆ ก็ไหนๆ ลองเข้าไปดูคะแนนนิยมของคู่แข่งเดือนของเขาหน่อยดีกว่า เขาจะได้วางกลยุทธ์ในการแข่งขันถูก
Mint Mintira : กรี๊ดดดด มีแฟนหรือยังคะคุณน้องสุดหล่อ
Silly Pink : @Ananya Laosakulwong @Kim Potchara @Fah Farrable
Nittaya Warry : วารีดำเนินเจ้าค่ะ หูยยย แอดมีภาพละเอียดไหมคะ อยากปริ้นไว้แปะฝาบ้าน
Kimhatay Wanwan : มีแฟนยังคะแอด ช่วยแถลงหน่อย อย่าให้ทุกข์ใจคนรอค่ะ
Sai Pimmari : จำได้เปล่าที่วันนั้นเดินสวนกันที่คณะวิทย์ไงมึง @Aumporn Pinn
Namtarn Kaii : ขออนุญาตเปิดโต๊ะแถลงข่าวแทนแอดมินนะคะ อิฐเรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ปี 1 ตอนนี้โสดแน่นอนค่ะ แต่ข่าววงในบอกว่าตอนนี้กำลังจีบสาวคณะแพทย์อยู่ อยากเจออิฐหาตัวได้ไม่ยากค่ะ เปิดตารางสอนคณะแพทย์ปี 1 แล้วจิ้มได้เลยค่ะ มื้อเช้ากลางวันเย็นเจอกันที่โรงอาหารใต้ตึกเรียนแน่นอนค่ะ
Kamonchanok Piwarnontrara : @Namtarn Kaii จริงเหรอคะ แบบนี้ก็อกหักกันทั้งจักรวาลเลยสิคะ พอจะทราบพิกัดไหมคะว่าอิฐจีบใครอยู่
Hataithip Tanasombatt : พอรู้ว่าน้องจีบสาวคณะแพทย์นี่ไม่กล้าสู้เลยค่ะ รู้สึกว่าดับเครื่องชนก็ยังไม่อาจเอื้อม 555555
Namtarn Kaii : @Kamonchanok Piwarnontrara ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ไม่มีใครรู้เลย แต่ค่อนข้างมั่นใจว่าใช่แน่ๆ ดูเหมือนว่าตอนนี้อิฐจะสนิทกับแก๊งหมอไป๋หมอว่านนะคะ ถ้ามีคนพอรู้จักอาจไปสืบจากสายหมอได้ แต่เราว่าหมอไป๋ลึกลับกว่าอิฐอีกค่ะ 555555 @หมอไป๋ FC
‘อ๊าว ไหงวนมาที่กูซะงั้น?’
ไป๋รำพึงในใจออกมาอย่างงงๆ ตกลงไอ้อิฐมันจีบสาวคณะอยู่จริงเหรอวะเนี่ย ไม่เห็นมันจะมีท่าทางอะไรเลย ไอ้เพียวต่างหากที่มาจีบดาวคณะเขา แต่อย่างว่า ไอ้อิฐอาจจะหล่อเกินไปจนกลบรัศมีคนอื่นไปเสียหมด ต้องไล่มันไปนั่งที่อื่นบ้างแล้วนะเนี่ย เดี๋ยวถ้ามีคนมาสนใจเขาเพราะข่าวมันแบบนี้ มันจะวุ่นวายน่าเบื่อ
ยาแก้ปวดต้องกินหลังอาหารทันที แต่หมอไป๋คนนี้ไม่รู้ว่าต้องกินก่อนหรือหลังอาหาร #หมอไป๋ผู้หน้าใสที่สุดในจักรวาล
”เชี่ย”
มือเจ้ากรรมมันเผลอกดเข้ามาดูเพจของแฟนเพจของตัวเองแล้วก็ต้องเผลอร้องเรียกสัตว์เลื้อยคลานมาอย่างตกใจ รูปเขาในชุดแลปชีววิทยาตอนกำลังเตรียมเนื้อเยื่อเพื่อส่องกล้องจุลทรรศน์ออกมาเด่นหราเป็นภาพแรก แสงกำลังเข้ามาทางหน้าต่างสวยดีมาก ว่าแต่เขาไปโดนถ่ายรูปแบบนี้ตอนไหน (วะ?)
รูปที่ลงในเพจเขาส่วนใหญ่เป็นอิริยาบถต่างๆ ในมหาวิทยาลัยนี่แหละ เนื่องจากเขาไม่เคยติดต่อกับแอดมินเพจเลย แถมเขาก็ไม่ค่อยเล่นเฟสบุ๊คด้วย รูปที่ลงเองก็ไม่มีเลย แอดมินก็คงจะหารูปจากไหนมาไม่ได้นอกจากแอบมาถ่ายเขาด้วยตนเอง เชี่ย นี่เขาโดนแอบถ่ายเหรอวะเนี่ย
Nanitporn Wararat : รู้สึกตัวร้อน อยากให้หมอไป๋มาช่วยตรวจร่างกายให้หน่อยค่ะ
Ubonwarn Warn : นี่ไงคนนี้ที่เจอนั่งกินข้าวกับอิฐคณะวิศวะบ่อยๆ จิ้นไป๋อิฐกันดีกว่า @Tharathip T
Natthachai Laowlaohawong : หมอมีแฟนยังครับ
Ittinee Namkeng : จิ้น #ไป๋อิฐ อีกเสียงค่ะ คู่นี้เจอกันมาตั้งแต่โรงเรียนเก่าแล้ว ของเขาคู่กันค่ะ
Ubonwarn Warn : @Ittinee Namkeng ยังไงคะ ช่วยเล่าหน่อย
Ittinee Namkeng : คือคู่นี้จบมาจากโรงเรียนล้นเกล้า ฝ่ายมัธยมค่ะ ไป๋นี่เป็นหัวหน้าชมรมวิชาการค่ะ นิกเนมของชมรมคือ Bishop Castle ติดค่ายเคมีโอลิมปิกจนไปคว้าเหรียญทองระดับโลกมาได้ค่ะ คนนี้คือเก่งสุดในโรงเรียนแล้วค่ะ สอบติดหมอด้วยคะแนนรับตรงอันดับหนึ่งของคณะแพทย์ ส่วนอิฐนี่เป็นหัวหน้าชมรมกีฬาของโรงเรียน นิกเนมของชมรมคือ Knight Club คนนี้ก็เป็นตัวแทนเยาวชนไทยไปแข่งกีฬายิงธนูที่ประเทศอินโดนีเซีย เข้าคณะวิศวะมาด้วยโควต้านักกีฬาระดับประเทศค่ะ
Ubonwarn Warn : @Ittinee Namkeng กรี๊ด ฟินเวอร์ มีต่ออีกไหมคะ
Ittinee Namkeng : พอดีน้องเรียนโรงเรียนนี้ทันรุ่นคู่นี้พอดีค่ะ เหมือนทั้งคู่เก่งมากแล้วก็แข่งกันสร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนกันโดยตลอด ปรกติบางทีฝ่ายไนท์ (กีฬา) ก็จะดัง บางปีฝ่ายบิชอป (วิชาการ) ก็จะเด่น แต่ปีของไป๋อิฐนี่เขามาวินกันทั้งคู่ค่ะ เรียกได้ว่าเป็นตำนานของโรงเรียนเลย เจอหน้าที่โรงเรียนก็จะเขม่นกันหน่อยๆ เหมือนผลัดกันเด่นอะไรแบบนี้ แต่พอเข้ามหาวิทยาลัยแล้วมาสนิทอยู่กลุ่มเดียวกันเฉยเลยค่ะ แบบนี้มันบุพเพสันนิวาส
“เชี่ย บุพเพสันนิวาสเชี่ยไรเนี่ย”
เขาพึมพำออกมาอย่างตลก สิ่งที่ความเห็นนี้เล่าไม่มีผิดเพี้ยนเลย แต่ก่อนเขากับไอ้อิฐออกแนวเขม่นกันหน่อยๆ เพราะความขัดแย้งระหว่างฝ่ายไนท์กับบิชอปนี่แหละ แต่มันก็เป็นแค่เรื่องเด็กๆ อะนะ โตมาก็เข้าใจว่าไม่ว่าจะอยู่ฝ่ายไหน ต่างฝ่ายต่างก็ทำเพื่อโรงเรียนเหมือนกัน
Ubonwarn Warn : @Ittinee Namkeng นี่จิ้นไปไกลแล้วค่ะ เคะฝ่ายวิชาการกับเมะนักกีฬา กรี๊ดๆๆๆๆ สงสัยต้องแต่งฟิคชั่นเรื่องนี้ซะแล้ว
Ittinee Namkeng : ตอนนี้ก็มีข่าวว่าอิฐจีบเด็กคณะแพทย์อยู่ค่ะ เพราะไปกินข้าวกับเพื่อนคณะแพทย์บ่อยมากกก (ก.ไก่ล้านตัว) ทุกคนสนใจแต่ว่าอิฐจีบใคร โดยไม่มีใครสนใจเลยค่ะว่าอิฐไปนั่งกินข้าวกับใคร หมอไป๋ไงคะ แบบนี้ไม่จิ้นยังไงไหว จากคู่แข่งมาเป็นคู่รัก #ไป๋อิฐ
“เชี่ย กูอีกแล้ว”
เขาบ่นออกมาอย่างตลก สาววายนี่ก็ช่างเชื่อมโยงเรื่องได้เก่งจริง ยังไม่ทันที่เขาจะเลื่อนอ่านคอมเมนท์ที่กำลังผูกเรื่องราวของเขากับไอ้คิงคองหน้าเถื่อนอย่างดุเด็ดเผ็ดมัน เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น ตายยากเสียจริง ไอ้อิฐโทรมาทำไมเวลานี้วะ
“ฮาโหลวววว ไป๋เหรออออ มึงมารับกูหน่อยยยย กูแดกเหล้าอยู่ที่ผับข้างมอแล้วกูกลับไม่ได้ เชี่ย ตำหนวดแม่งตั้งด่านอยู่หน้าร้านเลยยยย ขับกลับตอนนี้กูตายแน่ มึงมารับกูหน่อยยยย ป๋ายยยยย กูยังไม่อยากนอนซังเตตตต”
นายพินต้า
ติดตามและพูดคุยกับนักเขียนได้ที่
www.twitter.com/ninepinta เม้นให้เราหน่อยน้า นี่ก็ตอนที่ 15 แล้ว ใจอ่อนและยอมเม้นให้เราได้แล้วน้าาา เรารอมา 15 ตอนแล้ว อยากอ่านคอมเม้นจากทุกคนเลย ถ้าไม่เม้นเดี๋ยวจะให้ไป๋เล่นตัวไปเรื่อยๆ ไม่ยอมใจอ่อน 555555
หัวข้อ: เกียร์สีขาวกับกาวน์สีฝุ่น EP40 (จบ) : เกียร์สีขาว (16/07/2018) (อ่าน 117542 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก