✿ c h a p t e r 18
เจ้าแมวลามก อันดาบ่นอยู่ในใจแต่ก็ยอมลดมือที่ถือโทรศัพท์อยู่ลงต่ำเพื่อขยับกล้องหน้าเข้ามาใกล้ขา จงใจถ่ายให้เห็นตั้งแต่ช่วงหน้าอกลงไปจนถึงปลายเท้า อันดารั้งกางเกงนอนขาสั้นออกอย่างอ้อยอิ่ง ถอดลงมาไว้ที่ใต้ข้อพับเข่า อวดบั้นท้ายกลมกลึงที่ยังมีชั้นในปกปิดอยู่ ชายเสื้อเลิกขึ้นจนมองเห็นแค่ก้อนกลมๆและขาเรียวยาวได้อย่างชัดเจน
นิ้วเรียวค่อยๆเกี่ยวเข้าที่ขอบกางเกงชั้นในและถอดมันออก มือข้างที่ไม่ได้ถือโทรศัพท์ลูบต้นขาตนเองเรื่อยมาจนถึงแท่งเนื้อที่ยังสงบนิ่ง แต่เพียงแค่อันดาลูบเบาๆไปตามความยาวส่วนน่ารักก็เริ่มตื่นตัว ฝ่ามือขาวรูดขึ้นลงจนเห็นส่วนหัวมนสีชมพูเข้ม
“น้องคิดถึงจูนแน่ะดูสิ” อันดาชวนให้ดู
น้องที่ว่า เขาเห็นว่าจาริญกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เลยยิ่งได้ใจอ้าขาออกกว้าง มือสวยขยับไปมาอยู่ตรงหว่างขาจนแท่งเนื้อในมือเริ่มปริ่มน้ำที่ปลายยอด
“คิดว่าจูนกำลังใช้ปากให้สิ อันดาชอบนี่นา” เสียงของจาริญชัดเจนราวกับว่ากระซิบอยู่ข้างหู อันดาหลับตาพริ้มปล่อยตนเองให้เข้าสู่โลกจินตนาการ ท้องน้อยเสียววูบวาบเมื่อขยับมือเร็วขึ้น สะโพกสวยบิดแอ่นจนแทบไม่ติดเตียง
“จูน อ๊ะ…เสียว”
“ดีไหมคะอันดา อืม…จูนกำลังเลียตรงหัวให้เธอ”
เสียงดูดเลียฟังดูหยาบโลนทำให้อันดาลืมตาขึ้นมอง เห็นจาริญดูดเลียนิ้วสองนิ้วที่ขยับเข้าออกในโพรงปาก ดวงตาหวานเยิ้มจ้องมองเขาผ่านกล้อง ใบหน้าของจาริญแดงจัดอย่างน่ารัก เห็นแบบนั้นทำให้อันดายิ่งมีอารมณ์ มือสวยรูดแท่งเนื้อของตนเองถี่รัวพร้อมกับใช้นิ้วหัวแม่มือบดถูตรงส่วนหัวฉ่ำน้ำไปด้วย
มันเสียวจนแทบขาดใจเลย พวกเขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้ด้วยกันมาก่อน ทั้งตื่นเต้นและอยากรู้อยากลอง
“เสียว อ๊า…อยากเข้าไปในตัวจูน อ๊ะ…อยากเอาเธอจัง” คำพูดลามกออกมาจากปากไม่มีหยุดตามอารมณ์ที่กำลังพุ่งสูงทะลุปรอท เสียงหอบหายใจของจาริญผสานกับเสียงครางเบาๆยิ่งกระตุ้นให้อันดาบดสะโพกเข้าหามือตนเองถี่ขึ้น แท่งเนื้อสีหวานบวมเป่งและร้อนฉ่า เริ่มคายของเหลวสีน้ำนมออกมาทีละนิด
“อื้อ…จูนก็อยากเอาเธอแล้ว อ๊า…ข้างในของอันดาลื่นมาก” จาริญสาวรูดส่วนกลางลำตัวของตนเองเช่นกัน โทรศัพท์ถูกวางพิงกับของบนโต๊ะ ส่วนเขานั่งอยู่ที่ปลายเตียงในระดับที่อันดาจะสามารถมองเห็นได้ทั้งตัว จาริญไม่เคยรู้สึกว่าตนเองลามกขนาดนี้มาก่อน
เขากำลังจินตนาการว่าได้สอดใส่เข้าไปในตัวของอันดา พร้อมกับคิดไปว่าอันดากำลังขยับอยู่ในตัวของเขาเช่นกัน
“อ๊ะ…จูน เอานิ้ว อื้ม…ใส่เข้าไปหน่อย” อันดาเปลี่ยนเป็นวางโทรศัพท์ไว้ที่หัวเตียง ย้ายมานั่งกลางเตียงในท่าแยกขาออกกว้าง ช่องทางสีหวานโชว์ให้จาริญเห็นอย่างยั่วยวน รอบๆจีบพับมีนิ้วเรียวกำลังวนถูไปมา ในขณะที่มืออีกข้างขยับรูดแท่งเนื้อที่สั่นระริกใกล้จะปลดปล่อย
นิ้วเรียวค่อยๆสอดเข้าไปในช่องทางนิ่มของตนเอง อันดากัดปากด้วยความเสียว จากนิ้วเดียวเพิ่มเป็นสองนิ้วจนคับตึง ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวพลางชักนิ้วเข้าออก
“แน่นจัง อ๊ะ…มันจุก” จาริญสอดนิ้วเข้าไปรวดเดียวสองนิ้ว ทั้งจุกและเสียวจนสองขาแยกออกจากกันโดยอัตโนมัติ เล่นกับตนเองทั้งข้างหน้าและข้างหลังจนท้องน้อยบิดเกลียวเพราะความเสียวซ่านอย่างที่แปลกออกไปจากเดิม ยิ่งคิดว่ากำลังถูกจ้องมองอยู่จาริญยิ่งขยับนิ้วเร็วขึ้น
“ค่อยๆขยับแบบนี้ดีไหม อื้อ…จูนแน่นมาก อึ่ก…จะเสร็จแล้วเหรอคะ” อันดาปรือตามองภาพในจอที่ปรากฏร่างขาวๆบิดแอ่นอยู่ปลายเตียง ขาเรียวของงจาริญตั้งชันจนมองเห็นนิ้วที่ขยับเข้าออกอยู่ในช่องทางสีพีชได้อย่างชัดเจน รวมไปถึงเสียงครางหวานๆของอีกฝ่ายที่ทำให้ท้องน้อยเขาปั่นป่วนจะเสร็จออกมาเสียเดี๋ยวนั้น
“เสียว…อ๊า จะเสร็จแล้วเธอ”
“ใกล้แล้ว อ๊ะ…อา”
เสียงครางดังประสานกันตอนที่ความเสียวไต่ระดับไปจนถึงจุดสูงสุด แท่งเนื้อขนาดพอดีกระตุกสั่นก่อนจะฉีดน้ำออกมาทะลักเต็มมือของเจ้าของ
จาริญพ่นลมหายใจออกทางปากอย่างเหนื่อยอ่อน ค่อยๆถอนนิ้วออกมาจากช่องทางที่ยังคงขมิบรัดอากาศ พอปรับลมหายใจเป็นปกติได้ก็เอื้อมมือหยิบทิชชู่มาทำความสะอาดคราบที่เปรอะเลอะ มือที่ยังสั่นน้อยๆคว้าโทรศัพท์มาถือไว้ ให้อีกฝ่ายมองเขาในมุมที่กำลังนอนอยู่
คนสวยในจอกำลังทำความสะอาดตนเองเช่นกัน อันดาที่เหลือแต่เสื้อตัวเดียวไม่ต่างจากเขาดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวจากนั้นกลับมาคุยกันต่อราวกับว่าก่อนหน้านี้เราไม่ได้เพิ่งจะทำเรื่องลามกกันไป
“จูนเสร็จไหมคะ” น้ำเสียงติดจะแหบหน่อยๆเพราะอันดาเล่นครางเสียลั่นเชียวเมื่อกี้ คำถามของอีกฝ่ายน่าอายแต่จาริญก็พยักหน้าตอบ
“อื้อ แต่จูนก็ชอบตอนที่เราอยู่ด้วยกันมากกว่าอยู่ดี” ร่างบางตอบไปอย่างที่คิด แบบนี้ก็น่าตื่นเต้นดีแต่ถ้าให้เลือกจาริญชอบเวลาที่เขาและอันดาได้สัมผัสกันจริงๆมากกว่าปลุกเร้าอารมณ์กันผ่านหน้าจอแบบนี้
“อยากฟัดจูนแล้วอ่ะ อยากบีบก้นนิ่มๆ”
“รีบกลับมาซี่ แล้วจะให้ฟัดทั้งวันเลย”
อันดาชี้นิ้วคาดโทษใส่คนขี้ยั่ว จาริญหัวเราะพลางดึงผ้าห่มขึ้นมาม้วนห่อตัวไว้ ผมยุ่งๆกับแก้มกลมที่โผล่ออกมาจากผ้าห่มน่ารักน่าเอ็นดูจนอยากพุ่งเข้าโทรศัพท์ไปงับเล่น สาบานเลยว่าอันดาจะไม่ห่างจูนไปไหนแบบนี้อีกแล้ว ความคิดถึงมันทรมานกว่าที่คิดเสียอีก
ได้อึ๊บเมียผ่านโลกมโนแบบนี้ก็เร้าใจอยู่หรอก แต่ถ้าได้กอดได้หอมตัวเป็นๆก็คงจะดีกว่าเป็นไหนๆอยู่แล้ว
*****
วันนี้จาริญมีความสุขมากเป็นพิเศษเพราะอันดาจะกลับมาจากญี่ปุ่นแล้ว เจ้าตัวบอกว่าไม่ต้องไปรับที่สนามบินเพราะคุณพ่อจะมาส่ง อันดาจะมาถึงตอนเย็น ช่วงกลางวันของวันหยุดที่มีเวลาว่างเพราะไม่ต้องไปฝึกงานจาริญเลยทำความสะอาดห้องรอ หลายวันมานี้เขายุ่งกับการฝึกงานจนแทบไม่มีเวลาทำงานบ้าน ตอนเช้าออกไปบริษัท กลับมาถึงห้องตอนค่ำทานข้าวอาบน้ำแล้วก็นอน
ลูน่ากับลูแปงเหมือนจะน้อยใจหน่อยๆแล้วที่เขาไม่ค่อยมีเวลาให้ วันนี้เลยมาพันแข้งพันขาแต่เช้าไม่ยอมห่าง จาริญเลยให้จุ๊บไปคนละทีถึงได้ยอมแยกย้ายไปนอนประจำที่ของใครของมัน หลังจากทำงานบ้านจนเหงื่อซ่กไปทั้งตัวจาริญก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียใหม่ มองนาฬิกาพบว่าสี่โมงกว่าแล้ว เขาหมดเวลาไปกับการทำความสะอาดตั้งหลายชั่วโมง
ระหว่างรอให้อันดากลับมาถึงร่างบางนั่งทำงานรอไปพลางๆ ใบหน้าหวานถูกปกปิดไว้ด้วยแว่นสายตาเหมือนทุกครั้งเวลาที่ต้องจ้องหน้าจอโน้ตบุ๊กนานๆ ไม่ถึงสิบนาทีต่อมาก็ได้ยินเสียงเปิดประตู จาริญลุกขึ้นและเดินตรงเข้ามาหาผู้มาใหม่ทันที
อันดาแต่งตัวเยอะจนน่าหมั่นไส้ เสื้อเชิ้ตแขนยาวตัวหลวมกับกางเกงยีนส์ขาดๆ มือหนึ่งถือกระเป๋าคลัชส่วนอีกมือลากกระเป๋า ขนาดใส่เสื้อผ้ามิดชิดอันดายังดูเซ็กซี่ได้เลย ผมที่เซ็ตเป็นทรงยุ่งๆยิ่งทำให้ใบหน้าของอีกฝ่ายดูสวยขึ้นเป็นเท่าตัว ไหนจะแว่นกันแดดที่เข้ามาในห้องแล้วก็ยังไม่ยอมถอดนั่นอีก เพิ่งลงเครื่องหรือไปเดินแฟชั่นวีคมาก็ไม่รู้
“นึกว่านายแบบที่ไหนซะอีก” จาริญแซว คนสวยหัวเราะพร้อมถอดแว่นกันแดดออก สะบัดผมช้าๆสองสามที
“สวยป่ะคะ สีผมใหม่เค้า” คนทำสีผมใหม่อวด สีผมของอันดากลายเป็นสีน้ำตาลอ่อนจนเกือบจะบลอนด์ ยิ่งทำให้ดูเปรี้ยวเข็ดฟันไปเลย
“จ้า สวยที่สุดแล้วคนนี้”
“จริงใจกับแฟนเธอหน่อยสิ”
จาริญยิ้มขำ ก้าวเข้ามาใกล้และหอมแก้มอีกฝ่ายเบาๆทั้งซ้ายและขวา จบด้วยจูบริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปกลอสสีชมพูใส
“อันดาสวยที่สุดเลย คิดถึงนะคะ”
“เค้าก็คิดถึงที่รัก ไหนขอฟัดที” อันดาบีบแก้มนิ่ม แกล้งทำท่าจะงับด้วยความหมั่นเขี้ยว แต่พอโดนทำหน้าบู้บี้ใส่ก็เปลี่ยนมากดจมูกลงบนแก้มกลมๆแทน เมื่อกอดหอมกันหน้าประตูจนพอใจก็เปลี่ยนมานั่งเกยกันที่โซฟา จาริญพิงหลังกับอกของคนรัก ดูอันดาแกะของฝากว่าซื้ออะไรมาบ้าง
“อันนี้ขนม ลองชิมแล้วอร่อย…โอ๊ย! ลูน่าอย่าข่วนเท้า” อันดาก้มลงมองข้างล่างโซฟา ดุเจ้าตัวซนที่ตะปบเท้าเขาเล่นสนุกสนาน พอเห็นพี่เล่นเจ้าลูแปงก็วิ่งเข้ามาสมทบด้วย กรงเล็บติดกับถุงเท้าร้องเมี๊ยวๆกันเสียงดัง คนสวยชักรำคาญพวกตัวยุ่งเลยตวาดไปที
“ลูน่า ลูแปง มันเจ็บนะ!”
“เด็กๆอย่าแกล้งป่ะป๊า ออกมานี่” จาริญทำเสียงดุ แต่ก็ช่วยแกะเท้าของลูแปงออกมาจากถุงเท้าของอันดา ให้รางวัลด้วยการตีก้นคนละทีโทษฐานดื้อนัก โดนคุณแม่ตีเข้าไปถึงกับหมดฤทธิ์หนีไปนอนอยู่ข้างโซฟากันคนละมุม
“เจ้าพวกขี้อิจฉา เห็นจูนรักอันมากกว่าเลยงอแง” อันดาหมั่นเขี้ยวอยากบีบเจ้าพวกก้อนสักทีสองที รอให้เขาหายจากอาการแพ้ขนแมวก่อนเถอะได้เห็นดีกันแน่ บีบเจ้าแมวไม่มีขนอย่างจาริญเล่นไปก่อน หน้าหมั่นเขี้ยวพอกัน อ้วนพอๆกันด้วย
“เธอทำหน้าเหมือนกำลังนินทาจูนเลยอ่ะ”
“บ้า ไม่ใช่สักหน่อย มาดูสร้อยของจูนดีกว่า สวยเนอะ” รีบปฏิเสธพร้อมทั้งส่ายหน้าพรืด อันดาเบี่ยงเบนความสนใจของแม่แมวด้วยการหยิบกล่องสร้อยข้อมือออกมาจากกระเป๋า พอเห็นแอเรียลตัวเล็กที่ห้อยอยู่กับสร้อยจาริญก็ยิ้มกว้าง ยื่นข้อมือซ้ายมารับของฝาก
อันดาสวมสร้อยลงบนข้อมือเล็ก ริมฝีปากสวยจูบขมับคนที่นั่งพิงไหล่เขาอย่างเอ็นดู จาริญแกว่งมือไปมาเพื่อให้จี้กระทบกันจนเกิดเสียงดังกรุ๊งกริ๊ง
“ชอบไหม”
“อื้อ ชอบที่สุดเลย ขอบคุณนะ” จาริญขยับตัวขึ้นจูบปลายคางอีกฝ่าย จับมือประสานมือกับมือของอันดา ลูบนิ้วเรียวยาวเล่นเบาๆ
“ที่รัก”
“ว่าไงคะ” อันดาขานรับ เกยคางบนไหล่บางจนแก้มแนบชิดกัน ชอบกลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวของจาริญ มันทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายเสมอ เวลาอยู่ด้วยกันถึงอดฟัดเจ้าคนน่ารักแรงๆไม่ได้ทุกที
“จูนรักอันดานะ อยากอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปนานๆ” จาริญมีความสุข ทุกๆวันที่มีอันดาอยู่ด้วยกันทำให้แต่ละวันของเขาไม่น่าเบื่อเลย เขาวาดฝันว่าในอนาคตเราก็จะยังอยู่ด้วยกันแบบนี้
“รักเหมือนกันนะคะ อยู่ด้วยกันไปนานๆจนกว่าจะเบื่อกันเลยดีไหม” แขนเรียวเปลี่ยนมาโอบกระชับเอวบาง จมูกโด่งกดซ้ำๆบนแก้มนิ่ม ไม่ใช่แค่จาริญหรอกที่อยากให้เราอยู่ด้วยกัน อันดาเองก็อยากมีอีกฝ่ายอยู่ในอนาคตข้างหน้าของเขาเช่นเดียวกัน
“โตเป็นผู้ใหญ่ไปด้วยกันนะจูน อันดาจะเป็นแฟนที่ดี จะทำให้เธอเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกเลย”
“ฮื่อ อย่ามาทำแมน เขินจะตายแล้วเนี่ย” จาริญทำเขินกลบเกลื่อนซุกหน้าลงกับไหล่ของคนรัก แต่อันดารู้ทันว่าจูนกำลังซึ้งจนแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้ว อีกไม่นานเสื้อบริเวณไหล่ของเขาคงจะเปียกแน่ๆ แม่แมวบ่อน้ำตาตื้นจะตายไป
เพราะเป็นจาริญที่น่ารักและน่าทะนุถนอมแบบนี้ เขาถึงอยากดูแลปกป้องอีกฝ่าย ไม่ใช่ตลอดไปแต่เป็นทุกๆวันที่เขาอยากจะทำให้จาริญมีความสุขที่สุด
*****
“น้องจูน วันนี้เลิกงานแล้วไปดูหนังกันไหมครับ พี่ได้ตั๋วหนังมาสองใบ” เสียงทุ้มดังขึ้นเหนือโต๊ะทำงาน จาริญละสายตาจากคอมพิวเตอร์ขึ้นมองอีกฝ่าย นิ้วเล็กดันกรอบแว่นตาบนใบหน้าให้เข้าที่เล็กน้อยก่อนจะยิ้มตอบอย่างสุภาพ
“ไม่เป็นไรดีกว่าครับพี่เฟิร์ส จูนไม่สะดวก” ฝึกงานมาเกือบสองสัปดาห์จาริญต้องหาทางปฏิเสธชายหนุ่มที่คอยเข้าหาอย่างมีเจตนาแอบแฝงไม่เว้นแต่ละวัน ชวนไปทานข้าวกลางวันบ้าง ไปเดินซื้อของตอนเย็นบ้าง ล่าสุดมาชวนไปดูหนังอีกแล้ว ช่างสรรหาจริงๆ และเขาก็ปฏิเสธไปทุกครั้ง
“น่าเสียดาย พี่อยากดูหนังกับน้องจูนนะ” อีกฝ่ายไม่ยอมเลิกราง่ายๆ ตั้งท่าจะตื๊อไม่เลิก จาริญถอนหายใจ คิดว่าควรจะบอกกับเฟิร์สไปตรงๆ เพราะไม่อย่างนั้นพี่เขาคงวอแวไม่เลิก
“พี่เฟิร์ส”
“ครับ ?”
“จูนมีแฟนแล้ว พี่อย่าทำแบบนี้เลยนะครับ จูนลำบากใจ” เขาตัดสินใจพูดออกไป เพราะอึดอัดกับการกระทำของเฟิร์สหลายๆอย่าง จาริญไม่ใช่คนอ่อนต่อโลกถึงจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดยังไง และไม่มีทางเป็นไปได้อย่างเด็ดขาดเพราะเขามีอันดาอยู่แล้วทั้งคน และที่สำคัญตอนนี้เฟิร์สไม่ใช่แบบที่เขาชอบ
ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็ไม่แน่ ชายหนุ่มตรงหน้าไม่ได้หน้าตาขี้เหร่ ออกจะหล่อมากด้วยซ้ำ แต่ว่าตอนนี้ต่อให้หล่อแค่ไหนก็ทำให้จาริญหวั่นไหวไม่ได้หรอก สวยให้ได้เท่าอันดาค่อยว่ากัน
“น้องจูนมีแฟนแล้วเหรอครับ” เฟิร์สทำหน้าเสียดาย เห็นว่าน้องน่ารักดีเลยอยากจะทำความรู้จักด้วย แต่คงจะอกหักตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่มจีบเสียด้วยซ้ำเพราะคนน่ารักบอกว่าไม่โสดแล้ว
จาริญยิ้มน้อยๆแทนคำตอบ เห็นอีกฝ่ายทำหน้าเสียดายแบบโอเว่อร์แล้วหลุดขำ เฟิร์สเป็นพี่ชายที่ดี ช่วยสอนงานเขาทุกอย่าง ไม่ได้แย่อะไรนอกจากตั้งท่าว่าจะจีบออกนอกหน้าเกินไปหน่อย
“แต่ถ้าน้องจูนยังไม่มีแฟนพี่ยังพอมีหวังไหมครับ หล่อๆแบบนี้” เฟิร์สถามติดตลก จาริญหัวเราะ เกี่ยวแว่นตาออกจากใบหน้าก่อนจะตอบ
“แบบพี่เฟิร์สไม่ใช่สเป็คจูนหรอกครับ”
เฟิร์สถึงกับนิ่งไปเมื่อได้ยินคำพูดต่อมา ทำตาโตอย่างกับเห็นผี ในขณะที่คนตอบพยายามกลั้นขำ
“เห็นแบบนี้แต่จูนเป็นรุกนะ”
*****
อันดาขำจนตัวงอหลังจากที่คนรักเล่าให้ฟังว่าจัดการกับผู้ชายที่เข้ามาจีบยังไง คนสวยกอดหมอนนั่งหัวเราะอยู่บนเตียงส่วนจาริญเล่นอยู่บนพื้นกับลูกๆ ไม่เห็นว่าจะมีอะไรน่าขำตรงไหนแต่อันดากลับหัวเราะไม่หยุดเหมือนกับว่าได้ฟังเรื่องตลก
“หัวเราะเข้าไป จะโกรธแล้วนะ” จาริญเงื้อมือขึ้นทำท่าจะตี จากที่กำลังหัวเราะสนุกสนานอันดารีบเอามือปิดปากตนเองทันที
“ฮื่อ ขอโทษ ก็มันตลกนี่”
“ตลกตรงไหน!”
“ตรงที่จูนบอกว่าตัวเองเป็นรุก”
จาริญหน้าแดง จากที่จะเถียงก็ได้แต่อ้าปากพะงาบๆ เขินอยู่หรอกที่พูดออกไปแบบนั้น แต่หลังจากคบกับอันดาก็มีตั้งหลายครั้งที่เขาเป็นฝ่ายทำ ในสถานการณ์นั้นก็เป็นรุกจริงๆนี่นา ไม่ได้พูดอะไรผิดไปสักหน่อย
“ไม่ขำนะอันดา จูนเป็นคุณสามีก็ถูกแล้วไง ครั้งล่าสุดจูนก็เป็นคนทำอ่ะ”
“แต่ครั้งแรกของเราสองคนอันเป็นคนทำเธอนะ จำได้ป่ะที่เธอบอก ว่าเสียว…โอ๊ย! ตีเค้าอีกแล้ว” อันดาร้องเมื่อโดนตีแขน คนสวยเบะปากมองค้อนใส่คนมือหนัก
“จูนไม่ยอมรับความจริง”
“อันดา ไอ้บ้า” จาริญอยากจะฟาดเข้าให้อีกรอบ ปีนขึ้นเตียงมาพร้อมเล็งเป้าหมายที่หัวไหล่ของอีกฝ่าย แต่อันดาไวกว่าคว้าเอวบางหมับแล้วกดให้นอนลงกับเตียง ตรึงแขนของจาริญไว้พลางจ้องดวงตากลมโต
“ที่รักไม่ชอบเหรอคะ”
“อะไร ?” จาริญขมวดคิ้วถาม เอียงแก้มหลบริมฝีปากที่จูบลงมา เลยกลายเป็นว่าพลาดเป้าโดนจุ๊บที่คอแทน อันดาคลอเคลียซอกคอหอมๆจนหนำใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหวานของอีกฝ่าย
“จูนไม่ชอบเวลาที่อันทำให้เหรอ” อันดาทำหน้าเศร้า เบะปากเหมือนจะร้องไห้ ดวงตาสวยมีน้ำใสเอ่อคลออีกต่างหาก จาริญเห็นแบบนั้นเลยรีบส่ายหน้าเร็วๆ
“ไม่ใช่นะ”
“แต่จูนพูดเหมือนไม่ชอบ อันทำไม่ดีใช่ไหมล่ะ”
“จูนก็พูดไปงั้นแหละ อันดาเก่งที่สุดแล้ว นี่งอนเหรอ” จาริญเกือบจะหลุดขำออกมา ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะคิดจริงจังขนาดนี้ เขากอดอันดาพร้อมถูใบหน้าไปมากับไหล่บางอย่างอ้อนๆ
“คนสวยไม่งอนน๊า จูนแค่พูดเล่น”
“เสียความมั่นใจแล้ว อันคงจะห่วยจริงๆ”
“แค่ทำให้จูนเสร็จได้ยังไม่พอใจอีกเหรอ บอกว่าทำดีแล้วก็คือทำดีแล้วสิ!” ร่างบางโมโห ทุบอกคนขี้น้อยใจเต็มแรง แต่แทนที่อันดาจะร้องโอดโอยเพราะเจ็บแต่กลับยิ้มร่าเหมือนก่อนหน้านี้ไม่เคยทำหน้าเศร้ามาก่อน
“จริงนะ งั้นคืนนี้อันขอเป็นคนทำ ถ้าจูนอยากทำบ้างต้องเป่ายิงฉุบให้ชนะสามครั้ง” อันดาพูดอย่างอารมณ์ดี ส่วนอีกคนหน้าหงิกไปแล้ว
“ที่น้ำตาคลอเมื่อกี้คือแสดงละครเหรอ ?”
“ใครแสดงละคร ไม่มี๊”
จาริญหมั่นไส้คนเจ้าเล่ห์เลยงับเข้าที่ไหล่ของอีกฝ่ายเต็มเขี้ยว มั่นใจว่าต้องเป็นรอยฟันแน่ๆ สมน้ำหน้า อันดาเจ้าคนร้ายกาจ!
หัวข้อ: [รับxรับ] กุ หลาบ แดง กับ แมว ขาว UP! ✿ chapter 20 (END.) (23.12.61) (อ่าน 90473 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก