ชอกะเชร์คู่กันต์
ตอนที่ 04
จัดจ้านปะล่ะ?
“ไง หายหัวตั้งแต่เมื่อวาน โดนเจ้านายไอ้แจ็คไล่ออกยัง ไหนเล่าให้พี่คนนี้ฟังซิ”
พอมาถึงร้านพี่ตั้บก็เห็นหนังหน้าพี่ธีร์ก่อนเตาหมูกระทะที่ส่งเสียงฉ่า ๆ แหลมกระโดดลงจากท้ายมอเตอร์ไซค์พี่แจ็คแล้วพุ่งใส่จานที่ไอ้โซ่เตรียมไว้ให้อย่างรู้งาน โดยไม่สนใจคำถามรุ่นพี่เพราะเรื่องกินสำคัญกว่าเป็นไหน ๆ
“เอาน้ำอัดลมหรือน้ำเปล่าดีครับพี่แหลม?”
“น้ำมะพร้าวดีกว่า ฝึกงานมาเหนื่อย ๆ มันคงอยากล้างหน้าให้ชื่นใจ” คนถูกกวนตีนค่อย ๆ เงยหน้ามองรุ่นพี่พร้อมเบค่อนกับสามชั้นที่เบียดกันส่งความอร่อยในปาก
“กูไม่เข้าเกมวันเดียวมึงเหงาปากใช่ปะพี่ธีร์?”
“สุดอะ ด่าใครก็ไม่ได้ฟีลเท่ามึงแล้ว”
“ด่าไอ้โซ่ดิ”
“เอ้า ใครมันจะบ้าด่าแฟนตัวเองวะ ใช่ไหมแจ็ค?!” ไอ้พี่ชั่วหันไปถามความเห็นจากซึมเศร้าแมนที่พอมาถึงก็ปลีกวิเวกไปดูดหรี่เงียบ ๆ ต้องจัดก่อนสักมวนก่อนจะแดกได้สินะ
“มึงเคยด่าเบลลับหลังตั้งหลายครั้ง”
“เดี๋ยว ไม่เอาไม่สร้างงานสร้างอาชีพให้เพื่อน” คนเปิดประเด็นหันไปทางแฟนเด็ก ก็รู้ว่าน้องเด๋อคงไม่หึงแต่เชี่ยแจ็คก็ไม่ควรสร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวเขาปะ
“เจ๊ไอซ์กับน้องหนูนาด้วย มึงด่ายับเลยตอนเค้าหาผัวใหม่ได้ก่อน”
“พี่แจ็คมึงพูดงี้เหมือนสองคนนั้นกับพี่ธีร์แข่งกันหาผัวเลย แต่ก็น่าจะใช่อยู่เพราะทุกวันนี้พี่กูก็ได้ผัวมาแล้ว 1ea” พูดจบก็หันไปทางไอ้โซ่ ยักคิ้วใส่ไปหนึ่งดอกแกล้งให้มันเลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูกเล่น ๆ
“เห็นใจพี่ตั้บหน่อยครับ พี่ตั้บยังไม่ชินนะ”
รู้ว่าไอ้โซ่คงเกรงใจเขามากกว่าพวกห่าที่นั่งอยู่บนโต๊ะนี้ พี่ใหญ่พยักหน้าแบบขอไปทีเพราะไม่อยากให้ทุกคนคิดว่าเขารังเกียจ รับเรื่องที่น้องเป็นไม่ได้ ตุ้บตั้บเป็นคนหนึ่งที่ไม่ค่อยเข้าใจความสัมพันธ์แบบนี้นัก บอกไม่ถูก ยินดีที่น้องสองคนรักกัน ขอให้มันช่วยเหลือกัน ไม่ทำร้ายกันก็พอ แต่อีกเนืองหนึ่งเขาก็ไม่ชินกับความรักที่ผู้ชายสองคนพึงจะมีต่อกัน อาจเพราะคนรอบตัวไม่เคยมีใครเป็นแบบนี้จึงไม่มีตัวอย่างให้เห็น พอความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเป็นครั้งแรกก็เลยไม่คุ้น
ใจหนึ่งก็กังวลกลัวน้องไปกันไม่รอด กลัววันข้างหน้าจะจูนกันไม่ติด กลับมาเป็นพี่น้องไม่ได้จนต้องหายไปจากชีวิตกัน กลัวไอ้ธีร์หันกลับไปคบผู้หญิงเพราะนิสัยบวกหนังหน้าของมันที่ล่อเสือล่อตะเข้ได้ง่าย ๆ อะไรหลายอย่างทำให้พี่ใหญ่คิดไปไกลจนเกินเหตุ
แต่เขาก็พยายามบอกตัวเองว่าอย่าคิดแทนคนอื่นให้มันมากนัก ถ้าหากน้องรักกัน คนเป็นพี่ก็ควรสนับสนุนและพร้อมจะช่วยเหลือในวันที่เกิดปัญหา ซึ่งตุ้บตั้บหวังว่าความรู้สึกจะเข้าที่เข้าทางในเร็ววัน ปรับตัวให้ชินกับความรักในอีกรูปแบบที่ไม่ควรมีเรื่องเพศมากำหนด
“พี่ตั้บไม่เจริญอาหารก็เพราะพี่ธีร์เลย ดูสิครับ ผักยังเต็มจานตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้” โซ่ชะเง้อมองจานพี่ใหญ่ด้วยความเป็นห่วง
“ก็แดกแต่หมู ผักจะลดได้ไง”
“เอ้า กูกินของแน่นก่อนแล้วค่อยตบไยอาหารทีหลังกูผิดไร?”
“ไม่ผิด!”
“เออ!” พี่ใหญ่กับหัวหน้าทีมตบมุกกันอย่างหน้าตาเฉย ก่อนซึมเศร้าแมนจะเดินกลับมาหลังจากสูบบุหรี่เสร็จแล้ว “เป็นไงบ้าง ฝึกงานสองวันมันทำมึงลำบากไหม?”
ตุ้บตั้บค่อนข้างเป็นห่วงไอ้แจ็คเพราะด้วยนิสัยไอ้แหลมแล้วไม่น่าจะทำให้คนอื่นสบายใจได้ เมื่อวานไอ้แจ็คไม่ได้เข้าห้องแชตเปิดไมค์คุย เพราะมันอยู่ออฟฟิศจนสามทุ่ม พอกลับถึงบ้านก็คงอาบน้ำนอน เขากับไอ้ธีร์จึงไม่ได้ถามไถ่ว่าชีวิตที่ต้องแบกภาระอย่างไอ้แหลมเพิ่มเข้าไปมันเหนื่อยล้าแค่ไหน
“ลำบากไร กูจะทำให้พี่มันสบายในภายภาคหน้าด้วย” คนฟังหันไปทางเด็กกะโหลกเป็นตาเดียวกัน ตั้งตารอว่าเหตุผลไหนในโลกที่จะทำให้ซึมเศร้าแมนหลุดพ้นจากเงื้อมมือเจ้านายสุดเอาแต่ใจได้
“พี่แหลมฝึกงานดีจนทางบริษัทขอซื้อตัวทันทีที่เรียนจบเหรอครับ?!” ไอ้โซ่ก็มองโลกในแง่ดีไป ถึงใจจะอยากขิงอย่างนั้น แต่ความจริงก็ตำหน้าจนหงายอยู่กับตาว่าบอสเห็นความดีของเขาแค่เรื่องเสียง
“เปล่า”
“งั้นก็ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นแล้วปะ?” พี่ธีร์เบะปากทั้งที่ยังจ้องหน้าเขาอยู่
“มีดิ เจ้านายพี่แจ็คเป็นติ่งกูเว้ย” เด็กหน้าลูกครึ่งกล่าว และทุกคนอดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าออกมาว่าไม่เชื่อ อาการหนักสุดคือพี่ธีร์ที่ทั้งตา จมูก ปาก มันมาครบ ส่วนไอ้โซ่ดูจะเกรงใจสุดเพราะมันแค่ทำตาโตยกมือขึ้นปิดปาก
“ตอแหลกูละ”
“จริงพี่ธีร์ ถ้าโกหกให้ฟ้าผ่าเลย”
“อย่าล้อเล่นกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ นี่ก็เข้าฤดูฝนแล้ว” ตุ้บตั้บเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่มืดสนิท
“เช้ดแม่ม เป็นไปได้ไง อะไรทำให้เจ้าของบริษัทเกมชอบฝีมือมึงทั้งที่เทพอย่างกูยืนผงาดอยู่แนวหน้าทีมแบบนี้?” ธีร์ไม่อยากเชื่อ ถ้าไอ้แหลมบอกว่า ‘น้องล้อเล่งงง’ คงเป็นไปได้มากกว่า!!!
“คืองี้ --”
“เจ้านายชอบแค่เสียงมัน”
“หะ?”
กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ขิงไปได้ครึ่งเดียวก็ต้องนั่งหน้าแห้งผากเพราะความจริงจากปากพี่แจ็ค ทุกคนหันมามองเขาเหมือนอยากให้ขยายประโยคเมื่อครู่ให้มากกว่านี้ แต่ก็นั่นแหละ จะอธิบายไงดี เพราะตัวเขาเองก็ยังไม่อยากเชื่อเลย
“บอสมีปัญหานอนไม่หลับ ก็เลยหาคลิป ASMR ดูในยูทูป แล้วเขาชอบช่องกูมากที่สุด ทีนี้พอได้ยินเสียงกูปุ๊บ บอสก็รู้ทันทีเลย”
กริบ... ทุกคนยกเว้นพี่แจ็คขมวดคิ้วหน่อย ๆ เหมือนกำลังให้สมองอันน้อยนิดช่วยประมวลผลว่า ASMR กับเจ้านายอารมณ์วัยทองของพี่แจ็คเชื่อมโยงกันได้อย่างไร
“เอาง่าย ๆ เจ้านายกูถูกใจเสียงมันก็เลยจะให้ทำ ASMR แบบตัวต่อตัว”
“เข้... ตัว ๆ คือไงวะ หมายถึงให้นั่งแดกต่อหน้าอะเหรอ?”
“ถ้าเป็นงั้นจริง แสดงว่าเจ้านายมึงต้องอาการหนักแล้วนะแจ็ค” แม้ไม่ได้เป็นญาติกัน แต่ตุ้บตั้บก็เห็นแววน่าเป็นห่วง เพราะคนปกติที่ไหนจะขอให้ชาวบ้านนั่งกินข้าวให้ฟังส่วนตัวเองก็นอน
“เกือบ ๆ แต่ตอนนี้พี่แกให้กูแดกข้าวให้ฟังผ่านโทรศัพท์” เด็กลูกครึ่งถอนหายใจ แทนที่จะได้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นเช่นเล่นเกม ด่าเกรียน ไถกระทู้พันดริ๊ฟท์ อัปเดตข่าวสารในเพจด่าพี่ธีร์ แต่ก็ต้องมานั่งคุยกับบอสงี้มันใช่เหรอวะ
“แล้วคืนนี้ก็ต้องเฟซไทม์ด้วย”
“ดีเทลมึงแน่นนะแจ็ค”
“จริง วันนี้เพื่อนกูเป็นงานว่ะ” ปกติเห็นนั่งฟังแล้วออกความเห็นบ้างเป็นครั้งคราว วันนี้เสริมเป็นกลองแต๊กไม่เลิกเลยนะสึด
“พี่แจ็คเป็นห่วงพี่แหลมใช่ไหมล่ะครับ”
“ไม่เว้ยโซ่ เราอะมองโลกแง่ดีเกินไป จริง ๆ ที่ไอ้แจ็คเป็นอยู่ตอนนี้คืออาการครั่นเนื้อครั่นตัวอยากเล่าใจจะขาด แต่เซลล์บนหนังหน้ามันตายไปหมดแล้วถึงได้ออกมามีสภาพแบบนี้” พูดจบก็หัวเราะลั่นพลางยกมือบังตีนเพื่อนสนิทที่ทำท่าจะยันอย่างเอาจริง
“กลับมาเรื่องเฟซไทม์ก่อน มันยังไงกันวะกูงง” ตุ้บตั้บงง จนถึงตอนนี้ยังอัศจรรย์ใจไม่หายว่ามีใครในโลกอยากฟังเสียงแง้ว ๆๆ ของไอ้เด็กนี่ด้วยเหรอวะ
“ก็ไม่ไง เมื่อคืนกูแดกเกี๊ยวให้เขาฟัง แล้วกูก็เล่าไปเรื่อยเปื่อยตามประสา สักพักกูคิดว่าพี่แกคงหลับแล้วกูก็เลยเอาบ้าง แต่ใครจะรู้ว่าเมื่อคืนบอสยังไม่หลับ แถมวันนี้ยังตามไปขบกูถึงร้านส้มตำ ไหนจะโชว์เหนือจ่ายค่าส้มตำให้ตั้งสองพันแบบไม่เอาเงินทอนด้วย”
“เชี้ย...” พี่ธีร์กับพี่ตั้บสบถพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย “แล้วเงินที่เหลือใครเอา?”
“คิดว่าใครล่ะ?” ทุกคนน่าจะรู้แก่ใจอยู่แล้ว และแหลมก็ยิ้มมุมปากพร้อมล้วงเป๋าเงินออกมาโชว์
“แต่มันก็มีความเป็นไปได้อยู่นะ คนรวยทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ โดยเฉพาะกับเด็กฝึกงานก๊อง ๆ อย่างน้องมึง”
“เจ้านายพี่แจ็คอายุเท่าไหร่เหรอครับ?” โซ่ถามอย่างใคร่รู้ ถ้าเป็นคุณลุงวัยห้าสิบก็คงน่าเป็นห่วงเหมือนกันที่มีอาการนอนไม่หลับจนต้องพึ่งเสียงพี่แหลม
“สามสิบสี่เท่าพี่ตั้บ”
“เหย ก็ยังไม่แก่” ธีร์ลูบคางพลางจินตนาการว่าหน้าตาเจ้านายมันเป็นอย่างไร เคยได้ยินแค่ชื่อเสียงจากปากเพื่อนมาก็หลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยตามสืบเสาะว่ารูปร่างหน้าตาเป็นแบบไหนเพราะไม่ใช่เรื่องสำคัญกับชีวิตเหมือนตอนพยายามเสือกเรื่องน้องเด๋อตอนนั้น
“อายุเท่ากัน แต่หน้าพี่ตั้บมึงใช้ล่วงหน้าไปแล้วห้าสิบปี ถ้าเกิดใหม่คือไม่ได้หน้าเด็กละอะ เพราะใช้โควตาหมดตั้งแต่ชาตินี้แล้ว”
“พูดขนาดนี้มึงมีอะไรในใจกับกูปะ?”
“น้องหยอกเล่นนน” แหลมเอาหัวถูแขนเจ้าเนื้อของพี่ใหญ่ ออดอ้อนตีนแล้วก็โดนตบหัวเหมือนทุกครั้ง
“แต่ถ้าเป็นโซ่ก็คงทำตัวไม่ถูกเลยครับ ให้เปิดกล้องแล้วนั่งกินข้าวโดยมีอีกคนมองอยู่คงยากไม่ใช่เล่นเลย ไหนจะต้องทำจนกว่าเขาจะหลับอีก”
“มึงจะเอาอะไรกับคนบ้าอะ เจ้านายพี่แจ็คแม่งมีดีแค่หน้าตากับฐานะอันมั่งคั่ง นอกนั้นก็ไม่มีอะไรขิงได้ละ” เด็กลูกครึ่งขยับปากบ่นแล้วหันมาสนใจหมูกระทะอีกครั้ง
“หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น”
ธีร์ชำเลืองมองเจ้าของคำพูด เขารู้จักไอ้แจ็คดีกว่าใคร และการที่มันพูดแบบนั้นแสดงว่าคงมีความหมายบางอย่างแฝงอยู่ ซึ่งมัน...
“ผู้ชายขอเฟซไทม์กับผู้ชายงั้นเหรอ...”
“...” แหลมเงยหน้าขึ้นมองหัวหน้าทีมที่อยู่ ๆ ก็เปิดประเด็นขึ้นมาอีกครั้งทั้งที่ควรจบเรื่องนี้ไปแล้ว
“ใช่ไหมโซ่?”
“อะไรล่ะครับ...” น้องเล็กเลิ่กลั่กเหมือนรู้ว่าแฟนชั่ว ๆ ของมันกำลังคิดอะไรอยู่
“เหมือนตอนที่พี่เนียนขอเปิดกล้องคุยกับเรา”
“มันไม่เหมือนกันน่า รายนั้นนอนไม่หลับ ของมึงคือหวังจะสิงไอ้โซ่”
“ไม่เว้ยพี่ตั้บ ไม่มีชายแท้ที่ไหนอยากขอเปิดกล้องกับผู้ชายอีกคนหรอก ยกเว้นแต่แม่งอยากพิสูจน์ว่าเมียมันอยู่ในห้องเพื่อนหรือเปล่า ซึ่งน้องมึงกับเจ้านายไอ้แจ็คไม่ได้อยู่ในสเตตัสนั้น”
“โคนันยังต้องกราบตีน มโนเก่งที่สุดในโลกเลยครับ” แหลมปรบมือ ยอมใจพี่มันที่คิดไปทางนั้นได้ ก็รู้ว่าพี่ธีร์เจอประสบการณ์โดยตรงมา แต่นี่ก็คนละเรื่องกันปะ โยงเก่งไอ้ฟาย
“เจ้านายกูเป็นเกย์”
พี่แจ็คมึงจะขยี้ประเด็นนี้หาสิแตกหยังบักพากเจาะตับมึ๊งงงงงงงงง
“โอ้”
“คิคิคิ” พี่ธีร์หัวเราะอ้อนตีนอินเนอร์อนิเมะ เหมือนรอจังหวะนี้มานานเป็นชาติแล้ว
“หัวเราะหาพ่อ?”
“พ่อจ๋าาาาา พ่ออยู่ไหนนนนนน” ตุ้บตั้บกุมขมับกับความประสาทแดกของไอ้ธีร์ที่ก็บ้าจี้ไปกับคำด่าของไอ้เด็กกะโหลก
“ไม่มีทางอะ เจ้านายย้ำบ่อยมากว่าชอบเสียงกูเฉย ๆ คนเห็นแก่ตัวแบบนั้นมีแต่จะฟังเพื่อหลับ ไม่มีความหมายใด ๆ แอบแฝงอยู่แน่นอน พวกมึงเชื่อกู”
แหลมทุบโต๊ะม้าหินอ่อนย้ำความหนักแน่นของจุดยืนพลางกวาดสายตามองเรียงคน แต่ทั้งพี่ทั้งน้องกลับมองมาเหมือนไม่เชื่อว่าจะเป็นอย่างนั้น
*
( ทำไมถึงช้าล่ะครับ หอก็อยู่แค่เมืองเอก? )
“ไปกินหมูทะกับพี่ ๆ มาอะ นี่บอสกินข้าวยัง?”
( ผมไม่กินข้าวเย็น ถามทำไม? )
“ไม่ใช่เพราะเป็นห่วงแล้วกัน ผมถามเพราะไม่รู้จะชวนคุยอะไร” มองคนในจอโทรศัพท์พลางปิดประตูห้อง บอสอาบน้ำใส่ชุดนอนแล้วเรียบร้อย และจากบรรยากาศรอบข้างพี่แกคงกำลังเคลียร์งานบนโต๊ะ จึงวางโทรศัพท์ไว้ห่างราว ๆ หนึ่งช่วงแขน
แหลมโยนกระเป๋าทิ้งลงพื้นแล้วเตะเข้ามุมอย่างแม่นยำ ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วปล่อยให้บอสมองเพดานไปพลาง ๆ
( คุณดูหงุดหงิด )
“ประมาณนึงเลยอะ”
( ผมไม่ถนัดรับฟังปัญหาของใคร แต่มันคงไม่ดีนักถ้าคุณจะบำบัดผมด้วยอารมณ์แบบนี้ เพราะฉะนั้นผมจะปล่อยให้คุณระบายมันออกมาสักหน่อย )
“แค่บอกว่า ‘ระบายให้ผมฟังได้นะ’ ก็จบปะ ทำไมต้องทำให้ผมรู้สึกไม่ดีกับคำพูดบอสด้วยเนี่ย?” แหลมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจ้องเพื่อให้คนที่เปิดกล้องคุยกันได้รู้ว่าเขาไม่พอใจมากแค่ไหน
( ผมแค่พูดความจริง หรือคุณชอบฟังคำโกหก? )
“ไม่มีใครชอบหรอก แต่บอสใช้คำพูดไม่ได้เรื่องโคตร ๆ เลยรู้ตัวปะ แล้วแบบนี้ใครจะอยากคุยด้วยนาน ๆ”
( คุณอยากวางสายแล้วเหรอครับ? )
“มาก อยากไปอาบน้ำ หรือทำอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่คุยกับบอสอะ”
( ผมไม่ให้วาง )
“เออรู้ ถึงได้ถือสายอยู่นี่ไง ไหน อยากฟังเรื่องอะไร พูดมาดิ๊ วางปากกาแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงเลย ผมจะโซโล่แล้ว” เด็กหนุ่มถลกแขนเสื้อขึ้นตั้งหลักรอกล่อม แต่อีกฝ่ายแค่ละสายตาจากเอกสารบนโต๊ะมามองเขาสามวิ แล้วก็หันไปสนใจงานเหมือนเดิม
( ผมบอกคุณแล้วว่าผมไม่อยากได้รับการบำบัดด้วยน้ำเสียงแบบนี้ เป็นอะไรก็พูดมาสิครับ หงุดหงิดที่ผมโทรมาทันทีที่คุณบอกว่าว่างแล้วหรือไง? )
“เปล่า ผมหงุดหงิดที่พวกพี่ ๆ แซวผม”
( เรื่อง? )
“เรื่องที่บอสเป็นเกย์ และผมกำลังจะโดนล่อซื้อ”
( ล่อซื้อ? มันคืออะไรครับ? )
“เหมือนโดนตะล่อมอะ”
( ก็แก้ข่าวซะสิครับ เหมือนที่คุณบอกให้ผมทำกับคนกลุ่มนั้นในร้านส้มตำ )
“ประชดเก่ง มันไม่เหมือนกันปะ พวกพี่ผมล้อไม่เลิกอะ ล้อแบบกวนตีน”
( ง้องแง้ง คุณเป็นเด็กอนุบาลหรือไงที่จะโมโหเพราะถูกล้อ? )
“ตอนกลางวันบอสก็โมโหนะ บอกไว้เผื่อลืม” แหลมยักคิ้วหลิ่วตาจงใจกวนประสาทคนในจอโทรศัพท์
( นั่นคืออาการไม่พอใจ แยกให้ออกสิครับ อายุคุณก็ยี่สิบต้น ๆ แล้ว )
“วันนี้เอาเรื่องอายุมาแซะผมสองครั้งละนะบอส”
( ทำไมครับเชร์ คุณจะงอนผมอีกคนเหรอ ผมยังไม่ได้พูดถึงเรื่องที่คุณเล่าให้พี่ ๆ ฟังว่าผมเป็นเกย์เลยนะ แจ็คเกี่ยวด้วยหรือเปล่าครับ? )
“ก็ว่าไป๊ พี่ผมจะนินทาเจ้านายได้ไง มันเป็นคนดีนะเว้ย”
( อย่าหยาบคายกับผม )
“บอสหยาบคายกับผมก่อน ถึงจะไม่ใช่คำพูดแต่เป็นการกระทำ แล้วก็สายตาตอนนี้ด้วย” แหลมชี้คนในจอโทรศัพท์ขณะสบตากัน ก่อนอีกฝ่ายจะถอดแว่นออกแล้วนวดหัวตา และมองกล้องอีกครั้งเพื่อทำให้เขาอิจฉาความหล่อโดยไร้เลนส์แว่นนั่น
( ผมแค่ปวดตาเพราะใส่แว่นทั้งวัน )
“ก็ไปนอนดิ”
( ผมรอคุณอยู่ ถ้าหลับเองได้ก็คงทำไปแล้ว )
“งั้นก็ไปขึ้นเตียง”
( อีโรติกแปลก ๆ นะครับ ถ้าอยู่ด้วยกันสองต่อสองผมคงรู้สึกเหมือนถูกเชิญชวน )
“โชคดีที่ผมอยู่เมืองเอก ส่วนบอสอยู่...?”
( สาทร )
หลังจากได้ยินคำตอบ เด็กน้อยก็เดาะลิ้นพร้อมชี้นิ้วเพื่อย้ำระยะทาง
( ปกติคุณโดนพี่ ๆ แกล้งตลอดเหรอ? )
“เปล่าอะ ปกติผมเป็นคนแกล้งคนอื่น” คลานไปหยิบซองเยลลี่บนหัวเตียงแล้วฉีกกิน พลางมองความจริงจังของคนเป็นเจ้านายที่แยกประสาททำงานแล้วก็คุยกับเขาไปด้วย
( พอถูกเอาคืนก็เลยโกรธ... อืม เด็กจริง ๆ )
“แล้วผู้ใหญ่อย่างบอสอะทำไร บังคับเด็กอย่างผมช่ะ? จัดจ้านสุด”
( ผมจะไม่อธิบายเรื่องเดิมพร่ำเพรื่อ เอาล่ะครับ หยิบผ้าขนหนูแล้วเข้าไปอาบน้ำ )
“ไร ก็ต้องปิดกล้องก่อนปะ บอสจะเข้าห้องน้ำกับผมแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย บอสชอบผู้ชายอะ”
( เชร์ ) อีกฝ่ายถอนหายใจแล้วส่งสายตาเอือมระอาทะลุออกมาผ่านจอโทรศัพท์ ( คว่ำโทรศัพท์ไว้บนซิงค์สิครับ ผมแค่อยากฟังน้ำจากฝักบัว ไม่ได้อยากเห็นตอนคุณก้มลงถูสบู่สักหน่อย )
“นั่น... พูดถึงสบู่ด้วย...”
( ... )
“...”
( ตลกดีนะครับ )
“อะไร?” เด็กหนุ่มดีดตัวลุกขึ้นนั่งทั้งที่ยังเคี้ยวเยลลี่อยู่ นี่โกรธพี่ธีร์จริงจังนะเว้ย วันนี้แกล้งแรงเกินไปอะ เอาแต่ล้ออยู่นั่นว่าจะโดนบอสล่อซื้อ ทำไมมันไม่เชื่อในความแมนของน้องวะ พอกลับมาถึงหอก็ต้องคุยกับบอสอีก อารมณ์นอยด์ยิงยาวเลย
( คุณเล่าว่าเคยเป็นพ่อสื่อจนพี่กับน้องในทีมคบกัน คุณเชียร์เขา บอกว่าไม่ได้เหยียดเพศ แต่คุณรู้ไหมว่าตอนนี้คุณกำลังเหยียดผมเต็ม ๆ )
“มันไม่ใช่เหยียดปะ ผมไม่ชอบถูกล้อกับสิ่งที่ไม่ได้เป็นอะ มันเถียงไม่ขึ้น ผมไม่ชอบแพ้”
( เด็ก )
“เออเด็ก ก็ไม่ชอบอะ แต่ผมไม่ได้เหยียดที่บอสเป็นเกย์ปะ ผมเหยียดที่บอสนิสัยเสีย”
( เชร์ครับ ย้ำอีกครั้งนะว่าต่อให้ผมจะชอบเสียงคุณมากแค่ไหน แต่ผมก็อายุมากกว่าคุณ และผมก็เป็นเจ้าของบริษัทที่คุณฝึกงานอยู่ )
“เห็นปะ พอไม่โอเคก็เอาเรื่องนี้มาขู่ ทำไมอะ ถ้าบอสดีกับทุกคน หรือแสดงให้ผมเห็นว่าโอเค ผมก็ให้ความเคารพปะ ผมไม่ได้ทำแบบนี้กับทุกคนนะบอส แต่ถ้าไม่พอใจจะไม่ให้ผมผ่านฝึกงานก็ได้ เอาดิ เอาเลย” แหลมเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้ม ขู่ให้อีกคนเห็นว่าคนจริงเป็นอย่างไร ทั้งที่ลึก ๆ ก็เสียวดากอยู่ไม่น้อย ถ้าพรุ่งนี้ไม่ได้เข้าออฟฟิศเพราะโดนเชิญออกก็คงหน้าแห้ง เพราะบอสก็คนจริงไม่แพ้กัน
(ต่อด้านล่างนะคะ)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
