#ชอกะเชร์คู่กันต์
ตอน 11
คำแนะนำจากผู้มีประสบการณ์
ตอนบอกว่าเย็นนี้จะมีแขกเพิ่ม พี่แจ็คก็ทำตาโตเป็นไข่ห่านสตันท์ไปแปดวิ เอาจริง ใครจะเชื่อว่าบอสจะไปนั่งกินหม้อไฟบ้านลูกจ้างวะ ต่อให้จะมีความใจดีมากกว่าเมื่อก่อนแล้วนิดนึง แต่ถ้าให้เดินไปประกาศกลางห้องโถงกว้าง พวกพี่ ๆ คงอยากเชื่อเรื่องไก่ออกลูกเป็นลิงมากกว่า
ตั้งแต่พี่แจ็คป่วยเป็นซึมเศร้า มันก็กลายเป็นคนที่คิดเล็กคิดน้อยแบบที่ว่าจะกลัวชาวบ้านชาวช่องเดือดร้อน กลัวคนอื่นไม่สบายใจเพราะตัวมันเอง แต่ในกรณีบอสไปบ้านมันก็ใช่เรื่องจะกังวลขนาดนั้น ก็ถึงขั้นรีบโทรบอกแม่ให้เก็บบ้านดี ๆ เลยทีเดียว แต่ได้ข่าวว่าบ้านเป็นร้านซักรีดแล้วจะให้แม่มึงยกเครื่องซักผ้าขึ้นชั้นลอยงี้ก็ไม่ใช่ไหม
พอไปถึงบ้านพี่แจ็คก็เห็นว่าวัตถุดิบถูกเตรียมไปแล้วเกือบ 70% โดยมีไอ้โซ่กับอีแหม่มน้องในไส้พี่แจ็คที่คอยเป็นลูกมือให้ พี่ตั้บ แพรว ก็จัดโต๊ะอยู่ด้านนอก ไอ้คิงน้องคนเล็กก็ออกไปซื้อเครื่องดื่มกับน้ำแข็ง ส่วนพี่ธีร์มาช้าสุด อ้างว่าพระเอกต้องไปทีหลัง ซึ่งถามก่อนว่าใครจะรอมัน แดกนำไปก่อนดิครับรอไร
“พอกินได้ไหมคะ ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนนะ เดี๋ยวป้าให้แจ็คออกไปซื้ออาหารในห้างให้” ยิ้มป้าโคตรประหม่าเหมือนลูกชายที่นั่งอยู่ข้างตัว คนที่กำลังคีบลูกชิ้นปลาจึงชะงักแล้วกวาดสายตามองรอบโต๊ะ ใช่ ตอนนี้ทุกคนกำลังมองบอสเป็นตาเดียวกัน
“ผมเอาแต่ก้มหน้าก้มตากินเพราะคุณป้าทำอร่อยมาก ขอโทษนะครับที่ไม่ได้คุยด้วยเลย”
“คุยกับคนอื่นบ้าง ไหนบอกไม่กินข้าวเย็นไง จัดเต็มเลยนะเราอะ” อดไม่ได้จะแซะ คนหุ่นแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อมีความดึงทิชชู่ออกมาเช็ดปากพลางอมยิ้ม
“ผมผิดหรือไงครับที่กินเยอะเพราะแม่แจ็คปรุงอร่อย คุณก็เหมือนกัน มัวแต่พูดไม่หยุด หมูคงเย็นหมดแล้วมั้ง” คนถูกย้อนกลับไม่สนใจ แหลมขยับปากบ่นเลียนแบบอีกฝ่าย ก่อนจะผงะตอนหันไปเห็นว่าพี่ตั้บ ไอ้โซ่ น้องแพรวกำลังมองมาเหมือนจับผิดอะไรบางอย่าง
“ไรมึงจู๊กมาสเตอร์?”
“อ้าว หวยลงที่โซ่เหรอครับเนี่ย” ทั้งหน้าทั้งเสียงมีความกวนตีน สงสัยได้เชื้อพี่ธีร์มาเยอะ “ก็วันนี้พี่แหลมดูแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้ครับ โซ่รู้สึกได้”
“จริง หนูนั่งมองนานแล้ว วันนี้พี่เชร์เก๊กกว่าตอนชวนหนูเป็นแฟนอีก” น้องแพรวก็ไม่น่าแหกกันต่อหน้าบอสหร้อกกกกกกกกก ถ้าโดนหึงเงียบเหมือนตอนนั้นคงต้องหาเรื่องโดนตำรวจจับไปโรงพักแล้วปะ?
“เหนื่อยไง ฝึกงงฝึกงาน พวกเด็กปีหนึ่ง ปีสองจะไปเข้าใจอะไร๊”
“กูว่าเหนื่อยเพราะเอาแต่พูดมากกว่า” พี่ตั้บซ้ำอีกดอก แต่จะว่าไปก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่รู้สึกเหมือนโดนรุมอยู่ตลอดเว
คงเป็นเพราะวันนี้มีแขกใหม่นั่งอยู่ด้วย แถมยังเลยขั้นไปกว่าเจ้านาย-เด็กฝึกงาน หรือแฟนทางเสียง พอรู้สึกมากขึ้น ความเกรงใจก็เพิ่มตามไปด้วย ไม่ดิ... ต้องเรียกว่าการรักษาน้ำใจกันและกันน่าจะถูกกว่า แต่จะไม่พูดงี้หรอกเดี๋ยวโดนล้อ
“บอสเอาเต้าหู้เพิ่มไหมครับ มีประโยชน์ต่อร่างกาย” ภาพพี่แจ็คตอนกำลังประจบเจ้านายเหมือนพวกลิ่วล้อในหนังนักเลงเกาหลีไม่มีผิด เหมือนระบบสมองประมวลผลมาดีแล้วว่าต้องเทคแคร์เจ้านายให้ดีถ้าอยากรุ่งเรืองทางการงาน
“ขอบคุณครับ แต่คุณกินเถอะ ไม่ต้องห่วงผม”
“กูว่าพี่แจ็คหวังเงินเดือนขึ้น” แหลมถนัดนักเรื่องทลายบรรยากาศน่าอึดอัดในวงสนทนา ตอนนี้ใคร ๆ ต่างก็เกร็ง เพราะคนตรงหน้าเป็นเจ้าของโรงแรมชื่อดัง แถมยังเป็นเจ้านายบริษัทเกมที่ลูกชายบ้านนี้ทำงานอยู่ด้วย
“โธ่ พี่แหลมครับ ถึงพี่แหลมจะสนิทกับคุณกันต์ แต่พูดแบบนี้ก็จะใจร้ายกับพี่แจ็คเกินไปนะครับ พี่ของเราไม่ใช่คนที่จะหวังอะไรแบบนั้นแน่ ๆ โซ่เชื่อ จริงไหมครับพี่แจ็ค?” จู๊กมาสเตอร์หันไปขอความเชื่อมั่น และคนถูกถามก็ยิ้มอ่อนใส่
“มึงถูกหักหลังแล้วโซ่”
“โธ่ โซ่อุตส่าห์ปกป้อง พี่แจ็คน่าจะพยักหน้าสักนิดนึง” บรรยากาศเริ่มดีขึ้นเพราะเสียงหัวเราะเบา ๆ ก่อนคนเป็นเจ้านายจะวางตะเกียบลง
“เรื่องเงินเดือนเคยคุยกันไปแล้ว แต่ถ้าเป็นเรื่องเลื่อนให้เป็นหัวหน้าทีม ผมกำลังจับตามองคุณอยู่”
“...”
“...”
ไม่ใช่แค่พี่แจ็ค เอาจริงตอนนี้ทุกคนสตันท์แดกหมดเพราะไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคนี้ออกจากปากบอส หลังจากเป็นคนในทีมมานาน เสนอนู่นนี่นั่นไปสารพัดแต่ก็ไม่เคยได้เป็นแนวหน้า บอกได้เลยว่าวันนี้เป็นวันที่แจ็คยิ้มกว้างที่สุดในรอบปี
“ผมจะตั้งใจทำงานครับบอส”
“ขอบคุณที่ให้โอกาสแจ็คนะคะ” ป้ายิ้มอย่างดีใจพลางลูบหลังลูกชายไปด้วย แหลมชอบบ้านนี้อยู่อย่าง ตรงที่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ป้าแกก็จะให้กำลังใจลูกทั้งสามคนเสมอ แต่กว่าทั้งสี่คนจะเข้าใจกันได้ ก็ผ่านเรื่องแย่ ๆ มามากมายเหมือนกัน
“ว่าแต่... คุณบอกโซ่ว่าเราสนิทกันเหรอ?”
กะว่าจะยิงมุกแซวพี่แจ็คแต่บอสก็ยิงคำถามใส่เสียก่อน ละประเด็นคือแววตามีความวิ้บวั้บอยู่ในนั้น เหมือนอยากถามว่า ‘คุณพูดถึงผมยังไงบ้างครับ เล่าให้ฟังหน่อยได้ไหม?’
“ก็ --”
“พี่เชร์เล่าเรื่องพี่กันต์ให้ฟังทุกวันเลยค่ะ บางวันก็ด่า” แพรวหางานให้กูอี๊กกกกกก
“ต่อให้สนิทกันก็ไม่ควรเล่นเกินเหตุนะเชร์ เวลาพูดก็มีหางเสียงบ้าง พี่เขาโตกว่านะ” แม่พี่แจ็คเริ่มโซโล่ เอาล่ะ เตรียมพนมมือ
“ไม่ไงป้า จะว่าสนิทก็สนิทอะแหละ แต่ --” โว้ยยยยยยย จะอธิบายไงดีวะ ถ้าบอกไม่สนิทเดี๋ยวก็โดนถามอีกว่า ‘แล้วทำไมปีนเกลียวพี่เขาแบบนั้นล่ะ?’ แต่ถ้าบอกว่าสนิท พวกลูกกรอกพี่ธีร์ทั้งหลายคงพร้อมจะยิ้มแซวเขาแน่ ๆ
“ไม่เป็นไรครับ ผมชินแล้ว”
“ชินไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าเด็กมันกวนมากก็ดุเลยนะคุณกันต์ อย่าปล่อยให้ความขี้เล่นของมันอยู่เหนือเรื่องมารยาท” รองจากแม่แท้ ๆ ก็คือแม่พี่แจ็คนี่แหละที่เจอทีไรเป็นต้องสั่งสอนทุกที แต่ก็เข้าใจนะ ถ้าเป็นคนอื่นบอสคงไม่ได้มานั่งแบบนี้หรอก เพราะไอ้แหลมมันถูกไล่ออกตั้งแต่ฝึกงานวันแรกแล้ว
“ว่าไงครับทุกคน รอนานไหม?” เสียงนรกช่วยชีวิต ทุกคนหันไปตามเสียงผู้มาใหม่ที่แต่งตัวเหมือนจะไปเดินห้างมากกว่าจะมานั่งกินหม้อไฟในบ้านตึกแถวสามชั้น
“ถ้าตอนนัดกันแพรวท้องอยู่ ป่านนี้ลูกของน้องมันคงเตรียมเข้ามอหนึ่งแล้วอะกูว่า”
“กูก็มีธุระปะปังบ้าง นี่เพิ่งไปเจอสปอนเซอร์มา เขาถามว่าจะลงแข่งงานเดือนหน้าไหม?”
ธีร์ถอดแจ็คเก็ตพาดไว้กับโต๊ะหน้าประตู ก่อนจะชะงักฝีเท้าเมื่อเห็นหน้าตาไม่คุ้นเคยเดี๋ยวก้มเดี๋ยวเงยอยู่บนโต๊ะอาหาร ผ่านไปไม่ถึงสองวิ ไอ้แจ็คเพื่อนรักก็ชี้ผู้ชายคนนั้นแล้วชี้อกตัวเอง แถมอ้าปากพะงาบ ๆ เหมือนปลาขาดน้ำอีก
“อะไร ผัวเหรอ?”
“ผัวพ่อง”
“เอ้า กูจะรู้ไหม เห็นชี้อย่างนี้ ๆ กูก็ติ๊ต่างไปในทางคู่รัก”
“นี่เจ้านายไอ้แจ็ค” พี่ตั้บเป็นคนคลายความสงสัย ทุกคนมองพี่ธีร์ที่ยืนอ้าปาก ‘อ๋อ’ อยู่ตรงนั้น สีหน้ามันเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนไอ้แหลมจะรู้ได้ถึงความส้นตีนของพี่มันเพราะคำว่า ‘อ๊อออออ’ ที่มีรอยยิ้มตามมาทีหลังเนี่ย
“พี่ธีร์” เด็กหน้าลูกครึ่งถลึงตาขู่ ถ้าขืนพี่มันพูดเรื่องคบกันทางเสียงออกมาตอนนี้ คนที่จะลั่นไม่ใช่แค่แม่พี่แจ็คแน่นอน
“โอ๊ะ ผักสุกพอดีเลย พี่ธีร์มานั่งนี่เร็วครับ โซ่ตักให้” จู๊กมาสเตอร์ผู้รู้จักฆาตกรใจบาปเป็นอย่างดีได้หาทางออกช่วยเพื่อนร่วมทีมอย่างเขาแล้ว ขอบใจมากน้องรัก
พี่ธีร์เดินไปนั่งข้าง ๆ แฟนมัน หยิบช้อนกับตะเกียบมาถือไว้ทั้งที่สายตายังมองเขากับบอสสลับกันอยู่
“มีแข่งอีกแล้วเหรอลูก?”
“จ้าแม่ แต่ต้องถามเชี่ยแหลมก่อนว่ามันจะเอาด้วยไหม เพราะคนกาก ๆ อย่างมันไม่ได้ซ้อมทีมมานาน ก็คือถ้าตอนนี้มันอยู่ระดับโลก ผมกับคนอื่น ๆ ก็ไประดับจักรวาลแล้ว”
“เก่งจังน้า ศุกร์นี้กูฝึกงานเสร็จแล้ว วันเสาร์จะจัดยันหว่างก็ย่อมได้”
“ไม่คุยกับนูป” พี่ธีร์ขมวดคิ้วพลางส่ายหน้า มาถึงก็กวนส้นตีนไม่หยุดเลยน้า
“ตื่นเต้นอะ ไม่ได้เห็นพวกพี่ซ้อมทีมนานแล้ว คิดถึงบรรยากาศแบบนี้จัง” แพรวมองพี่ ๆ พลางเอามือทาบอก ถึงจะเป็นสองเดือนสั้น ๆ ที่ขี้ซุยบราเทอร์วงแตกเพราะพี่เชร์ไปฝึกงาน แต่แพรวก็รู้สึกเหมือนการแข่งเกมห่างหายไปนานมากแล้ว
“ตามสบายนะ เดี๋ยวแม่ไปดูน้องก่อน ถ้ามีอะไรขาดเหลือก็เรียกแม่ได้เลย”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวแจ็คจัดการเอง” คนเป็นเจ้าของวันเกิดพยักหน้าแล้วลุกไปพร้อมถ้วยตัวเอง ป้าตรงเข้าไปหาลูกชายและลูกสาวที่นั่งกินหม้อไฟเล็ก ๆ ด้วยกันอยู่ด้านใน เพราะพี่แจ็คไม่อยากให้น้อง ๆ มันซึมซับความผีห่าจากเพื่อนไป
“เมื่อกี้ยังไม่ได้ไหว้เพราะมัวตกใจอยู่ สวัสดีอีกครั้งนะครับ”
กันต์รับไหว้หัวหน้าทีม ตัวจริงก็หน้าตาดีไม่แพ้ในกล้อง ตอนที่เข้าไปส่องดูเพราะอยากรู้ว่าเพื่อนแต่ละคนของเชร์เป็นอย่างไร เขาก็ได้เห็นฝีไม้ลายมือการเล่นเกมที่ไม่ใช่เล่น ๆ และเรื่องฝีปากก็เช่นกัน
“ว่าแต่จะให้ผมเรียกว่าอะไรดีครับเจ้านายไอ้แจ็ค?”
แหลมชำเลืองมองพี่ชั่วที่กำลังจะรับน้องใหม่ด้วยวิธีของมัน และดูเหมือนว่าพี่แจ็คจะไม่เห็นด้วย ถึงได้ส่ายหน้าพรืดเป็นการห้ามเพื่อน
“บอส หรือว่าคุณปันณ์นวินทร์...”
“กันต์กวินทร์พอไหมมึง”
“โอเค คุณกันต์กวินทร์”
“มีทำหน้าร้ายเหมือนตัวโกงในละครด้วยนะ” พี่ตั้บมองรุ่นน้องอย่างเอือม ๆ ถ้าพรุ่งนี้ไอ้แจ็คจะโดนหักเงินเดือนหรือถูกไล่ออกก็ให้รู้ไว้เลยว่ามาจากปากพวกเด็กห่านี่
“แล้วแต่คุณสะดวกใจเลยครับ ขอแค่ไม่มีคำว่าเชี่ยนำหน้าผมก็โอเค”
กันต์ลดระดับสายตาลงใต้โต๊ะหลังจากรู้สึกได้ว่าโดนสะกิดขา ก่อนจะหันไปสบตากับคนข้างตัวที่พยักหน้าให้ไฟเขียวกับเขา
“งั้นเรียกพี่กันต์ เพราะผมคงเด็กกว่า” พี่ธีร์คงเสี้ยนมวยหาเรื่องกวนตีน และคราวนี้เขาอยากให้บอสสู้ เพราะคนแบบไอ้พี่ธีร์เนี่ยไม่ควรรักษาน้ำจงน้ำใจอะไรทั้งนั้น ฆ่าได้ฆ่า
‘ถ้าพี่ธีร์มามันต้องกวนตีนบอสแน่ ๆ’
‘ผมควรทำยังไงครับ ผมอยากเป็นทำตามที่คุณขอทุกอย่าง แต่ผมก็ไม่ชอบเวลาโดนแดกดันจากคนแปลกหน้าเหมือนกัน’
‘โธ่บอส เรื่องที่ผมขออะ ผมหมายถึงกับคนอื่นที่เขาคุยดีด้วย ก็คือใครดีมาก็ดีกลับ ใครเกรียนมาก็ตบเกรียนแม่ง เช่นพี่ผมเนี่ย มันล่อบอสแน่ ๆ’
‘หมายถึงว่า... ผมจะพูดอะไรกับเขาก็ได้ และคุณก็จะไม่โกรธผม?’
‘จัดไปดิ อยากรู้เหมือนกันว่าใครหมู่ใครจ่า’
“เรื่องเด็กกว่าน่ะ ผมรู้ครับ” บอสยิ้มทั้งที่ยังสบตากับพี่ธีร์ “แต่ไม่ใช่เพราะคุณหน้าเด็กหรอกนะ”
ไงล่ะมึง โดน First Blood “จะบอกว่าผมหน้าหล่อนั่นเอง”
“ครับ?” บอสขมวดคิ้วพลางยิ้มแหย ๆ เหมือนจะถามเชี่ยพี่ธีร์ว่า ‘มึงคิดงั้นจริงดิไอ้ธี๊ร์’
“โซ่ว่าพี่ธีร์กินดีกว่าครับ อย่าสู้เลย...” โซ่ป้องปากกระซิบแล้วกลับมานั่งนิ่ง ๆ เหมือนเดิมเพราะไม่อยากโดนลูกหลงไปอีกคน เมื่อกี้คุณกันต์มองแปลก ๆ ด้วยเหมือนจะใจดีแต่ก็รู้สึกได้ว่ามีความดุอยู่ลึก ๆ
“เมื่อกี้ผมล้อเล่นนะ คงไม่โกรธใช่ไหม?”
“โหยพี่ ผมจะโกรธได้ไง ผมไม่ใช่คนอารมณ์เกรี้ยวกราดที่เอะอะขู่หักเงินเดือนใครนะ”
“แค่ก!!!” แจ็คสำลักน้ำอัดลมจนจนพี่ตั้บต้องควานหาม้วนทิชชู่ให้ คนที่รู้ว่าโดนเผาในวงเพื่อนจึงลอบยิ้มเล็ก ๆ และไอ้แหลมกำลังดูอยู่ว่าบอสจะของขึ้นไหม?
“สตรีมเมอร์ที่รับเงินจาก Twitch หักเงินเดือนใครได้ด้วยเหรอครับ ถือว่าเป็นความรู้ใหม่”
“ได้ เพราะผมเคยหักของเด็กคนนี้มาแล้ว” เด็กที่มีผักกับหมูเต็มกระพุ้งแก้มถูกโบ้ยใส่โดยไม่รู้ตัว โซ่กะพริบตาปริบ ๆ พร้อมชี้หน้าตัวเองกับความแถของแฟนหนุ่ม
“แต่เมื่อกี้คุณเพิ่งบอกผมว่าไม่ใช่คนที่จะทำอะไรแบบนั้น หรือว่าผมฟังผิดไปนะ?”
“ผมไม่ขู่แต่หักเลยไง โหดไปหน่อย”
“น่าสงสารจัง โดนหักไปเยอะแค่ไหนแล้วครับเรา?” บอสขมวดคิ้วเล็ก ๆ มีความยิ้มให้ไอ้โซ่ที่นั่งเลิ่กลั่กอยู่ฝั่งตรงข้าม
“ทำไม จะโดเนทให้ว่างั้น?” ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าว่าตอนนี้เด็กแสบกำลังหัวเสียหลังจากเห็นว่าเขาถามอย่างนั้น
“ไม่ได้เหรอครับ?”
“ก็ไม่ทำไม ถามเฉย ๆ”
“ถ้าคุณไม่ชอบผมก็ไม่ทำอยู่แล้ว คุณก็รู้นี่”
“อู้ววว...” แทบจะประสานเสียงกันทุกคนยกเว้นพี่แจ็คที่นั่งนิ่งเพราะกลัวของเข้าตัวจากเรื่องนินทาเจ้านายให้พวกนรกแตกนี่ฟัง
แหลมไม่รู้ว่าตอนนี้หน้าแดงไหมเพราะมองไม่เห็นตัวเอง ห่าเอ๊ย หน้าร้อนที่ไม่ใช่ฤดูที่แท้
“อยากทำไรก็ทำดิ เอ๊...”
“มึงเขินเหรอเชี่ยแหลม”
“ก็แย่ละ กูร้อนปะ แอร์บ้านพี่แจ็คก็ไม่เย็น”
“ความผิดบ้านกูว่างั้น?”
“ทุกคนผิดหมด นี่ก็ผิด นี่ด้วย นี่ก็ด้วย” ฟาดงวงฟาดงาแม่ง แล้วบอสเป็นอะไร นั่งอมยิ้มอยู่ได้ มีความสุขมากปะที่ทำให้เขาถูกพี่น้องจับผิดเนี่ย?
“เอ๊า พาลน้องเฉย หนูก็นั่งของหนูเนี่ย”
พี่ตั้บถอนหายใจพลางส่ายหน้าหน่าย ๆ กับความเด็กน้อยของน้อง ๆ ที่รวมตัวกันเมื่อไหร่เป็นต้องมีฟัดเหมือนหมา แต่วันนี้ต่างไปจากเดิมหน่อยตรงที่ว่ามีเจ้านายไอ้แจ็คมาด้วย ซึ่งจากที่สังเกตมาตลอดชั่วโมง เขาคิดว่าผู้ชายคนนี้คงไม่คิดเล็กคิดน้อยจนน่าเป็นกังวล
*
เจ้าของวันเกิดเข้านอนเร็วเพราะต้องตื่นมาซักรีดแต่เช้า ส่วนคนที่เหลือก็ยังไม่อยากกลับบ้านจึงตกลงกันว่าจะหาของมึนเมาดื่มนิด ๆ หน่อย ๆ เพราะหลายคนต้องขับรถกลับบ้าน ส่วนพี่ตั้บกลับไปก่อนแล้วเพราะเป็นห่วงลูกเมีย
ระหว่างนั้นแพรวก็ชวนตั้งวงเล่นเกมจังก้า เกมต่อตึกแท่งไม้ที่ต้องสลับกันดึงออกทีละอัน ใครทำพังก็ต้องถูกทำโทษ ซึ่งน้องมันเตรียมตัวมาดี มีความเอาวิกผม เครื่องสำอาง รวมไปถึงเสื้อผ้าคอสเพลย์มาด้วยจำนวนหนึ่ง
คนที่หวยออกเป็นรายแรกคือไอ้แหลมนั่นเอง บุญบาปเสือกมือหนัก ก็เลยถูกทำโทษด้วยการเขียนหนวดแมวบนแก้มทั้งสองข้าง
ส่วนคนที่สองคือไอ้โซ่ รายนี้โดนใส่หนวดมาริโอ้ไปกลายเป็นจู๊กมาสเตอร์คนเข้มหน้าละอ่อน ตามด้วยพี่ธีร์ ผู้ชายที่ไม่เคยยอมแพ้สิ่งใดในโลก แต่ก็ถูกแฟนมันวางยาจนขยับท่อนไม้แค่นิดเดียวก็ล้มไม่เป็นท่า จึงต้องทนใส่วิกมิกุสีฟ้าอ่อนไป
“ไหนครับ พี่กันต์อยากใส่อะไรเอ่ย?” พี่ธีร์ดูจะแฮปปี้เพราะในที่สุดบอสก็ทำตึกถล่ม คนเป็นเจ้านายดันแว่นเล็กน้อยพลางกอดอกมองสองมือผีของพี่ธีร์ที่กำลังควานหาพร็อบมาแกล้ง “หูกระต่ายเป็นไง?”
“น่ารักกกกกกก”
“...” บอสกำลังเซ็ง ไอ้แหลมดูออก สังเกตได้จากสีหน้าและตอนก้มตัวลงเล็กน้อยเพื่อให้พี่ธีร์ใส่ที่คาดผมให้ แอบสงสารเล็ก ๆ แต่ก็สะใจจังโว้ยยยยยยยยยยยยยย
“รอบต่อไปโดนทาปากแดงแน่...” แหลมเอนตัวไปกระซิบระหว่างที่คนอื่น ๆ กำลังเรียงตึกใหม่ บางคนก็จับสิ่งของบนสารร่างตัวเองอย่างไม่คุ้นชิน โดยเฉพาะพี่แจ็คที่ต้องใส่วิกเอลซ่า
“ไม่แน่หรอกครับ คนที่ต้องทาอาจเป็นเด็กดื้อแถวนี้ก็ได้...” เจ้าของหูกระต่ายยิ้มอย่างมีเลศนัย เหมือนจะบอกว่า ‘เกมหน้าเอาจริงแล้วน้า’
“เอาล่ะ รอบนี้เริ่มที่ไอ้แจ็คก่อน”
ระหว่างที่ซึมเศร้าแมนในร่างเอลซ่ากำลังตั้งอกตั้งใจ เด็กลูกครึ่งก็รู้สึกได้ถึงมืออุ่น ๆ ของใครอีกคนที่วางอยู่บนหน้าขา แหลมชำเลืองมองคนที่นั่งทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกอย่างยังคงอยู่ในสถานการณ์ปกติ เขาจึงอมยิ้มกับความเนียนครั้งนี้ แล้วเป็นฝ่ายจับมือนั้นมาสอดประสานนิ้วใต้โต๊ะเสียเอง
“เดี๋ยวมานะ ไปเซเว่นแป๊บ”
“ให้โซ่ไปด้วยไหมครับพี่ธีร์?”
“ไม่เป็นไร เล่นกันต่อเลย เดี๋ยวพี่ไปกับไอ้แหลมเอง”
เจ้าของชื่อหันไปทางเจ้านาย อยู่ ๆ ก็เป็นห่วงทั้งที่ก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ใช่เด็ก ๆ ที่ต้องมีคนคอยอยู่ด้วยตลอดเวลา อีกอย่างบอสก็รู้จักพี่แจ็คดีประมาณหนึ่ง ระหว่างที่เขาไม่อยู่ก็คงไม่เคว้งขนาดนั้นหรอกมั้ง
*
“เจ้านายมึงปากร้ายฉิบหาย”
“อันนี้ไม่เถียง แต่พักหลังเขาระวังปากแล้วนะมึง แล้วที่มึงโดนตอกหน้ากลับแบบนั้นก็เพราะไปปากหมาใส่เขาก่อนปะ นี่ไม่ได้เข้าข้างใครนะ”
“การพูดว่า ‘ไม่ได้เข้าข้าง’ ก็คือเข้าข้างไปแล้วส่วนนึงแหละน่า ทำมาเปงงง” คนพี่แซวน้องที่นั่งอยู่บนเบาะข้างคนขับ “ว่าแต่ผีสางอวตารตนไหนดลใจให้มึงพาเขามาวะ?”
“ก็ไม่ยังไง บอสอยากเจอพวกมึงเพราะเห็นว่าเป็นคนชอบเล่นเกม ก็คงอยากได้ข้อมูลจากหลาย ๆ ที่แหละว่าเกมเมอร์กลุ่มนี้ชอบเล่นเกมแนวไหน ชอบหรือไม่ชอบอะไร”
“แน่ใจเหรอว่าแค่นั้น?”
“กูไม่รู้ แต่ถ้าถามเหตุผลกู กูก็แค่อยากให้เขาลองคุยกับคนหลาย ๆ ประเภท เผื่อจะเข้าหาพนักงานได้ง่ายขึ้น” เพราะหลังจากนี้เขาก็จะไม่อยู่บริษัทแล้ว ถ้าบอสสามารถเข้ากับพนักงานได้มากกว่าที่เคยมันก็คงดี ซึ่งวันนี้บอสคงได้เห็นคนหลากหลายประเภทแล้ว ยกตัวอย่างเช่นผีเจาะปากอย่างพี่ธีร์ เงียบเป็นเป่าสากอย่างพี่แจ็ค พ่อลูกหนึ่งกลัวเมียอย่างพี่ตั้บ กลองแต๊กสายเออออห่อหมกอย่างแพรว และโลกแสนสดใสอย่างไอ้โซ่
“แหลม กูกับมึงเป็นพี่น้องกันถูกไหม?”
“ถามแบบนี้จะคาดคั้นเอาอะไรจากกูสิน้า” คนน้องรู้ทัน จึงหันไปมองคนขับที่หัวเราะอย่างป่าเถื่อนขณะมองถนน
“มีอะไรในก่อไผ่ เล่ามาให้หมด”
“ไม่ดีกว่า เดี๋ยวมึงล้อกู”
“ยังไงก็ถูกล้ออยู่แล้วมึงยังจะกลัวเห็ดเผาะอะไรอีก นี่แหละเขาเรียกว่าเวรกรรมติดไนตรัส คราวกูกับโซ่ได้ข่าวว่าสนุกกว่าใครนี่ พอถึงคราวตัวเองแล้วเก็บมิดเหรอหื้อ?” เหมือนพี่มันจะรอจังหวะนี้มานาน และด้วยความที่สนิทกันมาก พี่ธีร์คงสังเกตได้ไม่ยากจากความเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับแหลม
“บอสชอบกูจริง ๆ”
“มองตาเยิ้มแบบนั้นไม่บอกก็ดูออกแล้วไหม ที่กูอยากรู้คือมึงเนี่ย อยู่กับเขาด้วยสถานะอะไรหลังจากรู้แล้วว่าพี่แกชอบ?”
“ไม่รู้ว่ะ กูก็ --”
“มึงก็ชอบเขา”
“ไอ้ฉิบหายเอ๊ย ขอกูใช้เวลาคิดหน่อยก็ไม่ได้”
“อันนี้กูก็ดูออกเหมือนกัน เพราะเมื่อกี้มึงลังเลที่จะตอบ ถ้ามึงไม่ชอบก็ตอบมาตรง ๆ แต่แรกแล้ว อย่ามา”
“เออ กูชอบ จบไหมห่า”
“ยังไม่จบเพราะกูจะเสือกต่อ – แป๊บ โซ่โทรมา – จ๋า? จะเอาขนมด้วยเหรอ เอารสไหนครับ ได้สิ เดี๋ยวพี่ซื้อไปให้หลาย ๆ ห่อเลย – โอเค กูวางละ ต่อได้” ไอ้พี่ชั่วเปลี่ยนเป็นเสียงสองในเสี้ยววิและกลับมาเป็นเสียงเดิมได้ทันทีที่วางสายจากแฟนมัน
“ไม่รู้ว่ะ จะเรียกว่าถูกซื้อใจก็คงได้ มึงเข้าใจไหมว่าการเห็นคนนึงทำตัวผีเปรตมาตลอด แล้วอยู่ ๆ เขาเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นเพราะเราอะ แบบ – บอสฟังกูคนเดียว กูเลยรู้สึกว่า ‘ไอ้ห่า กูแม่งพิเศษว่ะ’ อะไรแบบนั้น”
“เออ กูนึกภาพออก แล้วมึงไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจเรื่องที่เขาเป็นเกย์เหรอวะ?”
“ตอนแรกก็มีบ้างว่ะ แต่พอคุยกันไปเรื่อย ๆ กูก็เริ่มรู้สึกดีกับเขาแบบที่ไม่ต้องชกหัวถามตัวเองว่า ‘เอ๊ะ นี่เรารู้สึกกับคนเพศเดียวกันเหรอเนี่ย จะใช่หรือเปล่านะ สับสนจังเลย’ พอกูรู้ตัว ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดเรื่องเพศแล้ว รู้แค่ว่าตอนคุยกันก็แฮปปี้ดี”
“มึงไม่ได้เหงาใช่ไหม อย่างเช่นมึงไม่ค่อยได้สตรีมด่าคนก็เลยเปลี่ยว แล้วเป็นจังหวะที่เขาหิวการได้ยินเสียงของมึงพอดี”
“เคยคิดอยู่ แต่กูชอบบอสจริง ๆ นะ เขาน่ารัก แล้วก็เชื่อฟังกูดีด้วย”
“ชอบคนเชื่อง ๆ นั่นเอง” คนพี่เลิกคิ้วมองประชดประชัน “ไม่เลี้ยงหมาไปเลยล่ะจะได้จบ ๆ”
“พอกูเล่าให้ฟังแล้วก็เลิกล้อสักทีนะ เดี๋ยวเขาอึดอัด”
“แหม่... มีความเป็นห่วงความรู้สึกกันด้วยเว้ย...” ธีร์จิ๊ปาก นานเป็นชาติแล้วมั้งที่เขาไม่เคยเห็นมันปกป้องใครขนาดนี้ “แล้วคบกันยัง?”
“นอกจากคบทางเสียงแล้วเลิกสิ้นปีก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้าไปกว่านั้น”
“ก็คือยังไม่มีสถานะ แล้วจับมือ หอมแก้ม หรือจูบล่ะ?”
“ทำหมดแล้ว”
“ไอ้เช้ดแม่... เช้ด ๆๆ น้องกูแม่งโคตรเอา” คนพี่ละสายตาจากถนนมามองคนข้างตัวด้วยความปลาบปลื้มใจ ไม่เสียแรงที่เสี้ยมสอนมา “ใครเป็นคนเริ่มวะ?”
ไหน มึงตอบให้พี่มึงคนนี้ชื่นใจซิน้องรัก
“กูดิ”
“น้อวววววววววววว”
“เล่นทรูธออแดร์กัน กูเลยจัดให้สักดอก จูบจนปากเจ่อกันไปข้าง แต่เรื่องนั้นก็ไม่เท่าวันนี้ พี่แกนั่งลงยอง ๆ ตรงหน้ากู ช้อนตามองทำตาแป๋ว แล้วก็ซบหน้าลงบนตักกูงี้ มึงคิดดูดิ ใจแข็งแค่ไหนก็ต้องใจอ่อนแล้วปะ?” แหลมทำท่าประกอบ เอาจริงภาพตอนนั้นยังติดตาอยู่เลย อ้อนอะไรขนาดนั้น
“ยังไง หมายถึงเขาจะเป็นเมียมึงเหรอ ถามจริง?” เมื่อกี้เห็นนั่งทำหน้าเข้ม ไม่ยักรู้ว่าเบื้องหลังจะกลายเป็นลูกแมวร่างยักษ์ต่อหน้าไอ้เด็กเกรียนนี่
“พี่ ดูน้องมึงด้วยว่าระดับไหน ถึงกูจะเตี้ยกว่าแต่เสน่ห์กูเหลือร้ายนะ เป็นใครก็ต้องหลงคารมอยากได้เป็นผัวทั้งนั้น”
“แล้วไงต่อ หลังจากจูบแล้วไม่เลื้อยต่อเหรอวะ สันดานโจรแบบมึงไม่น่าปล่อย ถึงจะไม่ชินกับผู้ชายก็เถอะ” ไอ้ธีร์คนนี้เคยผ่านจุดนั้นมาแล้ว ไว้ชีวิตน้องเด๋อได้แค่ช่วงแรกเท่านั้นแหละ หลังจากนั้นก็ --
“ก็เกือบว่ะ แต่กูหยุดเพราะยังไม่ได้ศึกษาว่าต้องทำอะไรยังไง?”
“งั้นก็เริ่มตั้งแต่ตอนนี้เลย เราไม่รู้หรอกว่าจะได้ลงสนามจริงเมื่อไหร่ ศึกษาไว้ก็ไม่เสียหาย หนังป๊งหนังโป๊ก็เปลี่ยนแนวดูบ้าง ถ้าไม่มีเดี๋ยวส่งให้” พี่ชายผู้แสนดีตบบ่าน้องปุ ๆ
“ทำไมกูต้องมาปรึกษาเรื่องแบบนี้กับมึงด้วยวะ เริ่มกระดากอาย”
“มันเป็นเรื่องธรรมชาติเว้ยมึง เขาก็ตั้มกันทั้งบ้านทั้งเมือง แต่ประเด็นอยู่ที่มึงจะทำครั้งแรกยังไงให้เขาประทับใจ ดูทรงแล้วเจ้านายมึงไม่น่าจะซิง น่าจะโชกโชนลงสนามมาแล้วนับไม่ถ้วน เพราะฉะนั้นงานแรกมึงห้ามกากเลยน้องรัก”
แหลมหรี่ตามองพี่ชาย เขาเริ่มจะหวั่นใจแล้วว่าพี่ธีร์มันหวังดีจริง ๆ หรือวางแผนให้น้องอับอายกันแน่
“ถุงยางยังอยู่ไหม?”
“เก๊ะข้างเตียง น่าจะเหลือสักสองชิ้น”
“ดี มึงลองหาจังหวะดี ๆ แล้วชวนเขาไปนอนหอเลย อย่าลืมนะว่าต้องแสดงความเป็นผู้นำให้เขาอุ่นใจ ขึ้นเตียงเมื่อไหร่ก็เลื้อย หลังจากนั้นปล่อยให้เป็นเรื่องของสัญชาตญาณ ชอบมึงขนาดนั้นกูว่ายังไงก็ยอม”
“แต่กูยังไม่เคยทำกับผู้ชายนะเว้ย เรื่องทงเรื่องท่างี้” ความจังไรยังคงเดินหน้าไปอย่างต่อเนื่อง ไม่มีแล้วความอับอายที่ต้องพูด เพราะสิ่งที่ควรอายมากที่สุดคือตอนลงสนามจริงแต่ทำไม่ได้เรื่อง
“มันไม่ต่างจากตอนทำกับผู้หญิงหรอก อาจจะยากตอน --” ธีร์ทิ่มนิ้วไปข้างหน้าแรง ๆ เพื่ออธิบายให้เห็นภาพ
“สุดปะ?”
“หมายถึงดันเข้าไป --”
“กูหมายถึงว่าความรู้สึกมันสุดปะ ไม่ใช่ตอนดันแหนมมึงเข้าไป!!!” พอเห็นงี้แล้วก็สงสารไอ้โซ่ย้อนหลังที่มีแฟนอัปรีย์แบบนี้
“ถ้าพูดถึงเรื่องนั้นกูบอกได้เลยว่าชีวิตนี้ไม่ต้องทำบุญแล้ว”
“ทำไมวะ?”
“เพราะคนเราสามารถขึ้นสวรรค์ได้หลังจากตั้มกัน”
แหลมเอามือก่ายหน้าผาก ก็เอือมความเชี่ยของพี่ธีร์แต่ในหัวก็จินตาการตอนกระทำชำเราบอสไม่หยุดเลย ไม่รู้ว่าจะออกมาอีท่าไหน แต่ก็ต้องยอมรับว่าตื่นเต้นแปลก ๆ ว่ะ
“มึงไม่ต้องเครียดหรอกน้องรัก จำไว้แค่ว่าอย่าโชว์อ่อน เผลอ ๆ พอถึงเวลานั้น เจ้านายมึงอาจจะเป็นคนขึ้นให้ก็ได้นะเว้ย...”
นึกถึงตอนคร่อมบอสคืนนั้นแล้วก็ใจเต้นตุบตับ แหลมไม่สนแล้วว่าขนาดตัวอีกฝ่ายจะกำยำกว่าแค่ไหน จะสูงกว่าจะสักเท่าไหร่ เพราะปัญหาไม่เกิดในแนวราบอยู่แล้ว ไม่อยากคิดทะลึ่งลามก แต่ถ้ายังทำให้ใจสั่นอยู่เรื่อย เห็นทีว่าต้องมีคนโดนชวนไปนอนหอสักครั้งแล้วว่ะ
TBCจุดเริ่มต้นของความฝันคือการนอนค่ะ
*หัวเราะอัดโอ่ง*
หัวข้อ: [กันต์/แหลม] สเปวันเด็ก▲คบวันนี้เลิกกันปีใหม่▲#ชอกะเชร์คู่กันต์ (12/01/62) (อ่าน 169844 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก