หัวข้อ: [กันต์/แหลม] สเปวันเด็ก▲คบวันนี้เลิกกันปีใหม่▲#ชอกะเชร์คู่กันต์ (12/01/62)

[Noname_memi]

เดี๋ยววว  5555555555555555555555555

ช่วยเราด้วย เราหยุดขำไม่ได้ 555555 ฉากหมาไล่กัดมันได้อ่ะ

นึกถึงตัวเองตอนที่โดนนี่บิดมอไซด์หนีแบบเชร์นี่แหละ 555

ชอบๆ ขำไหล่สั่นอ่ะ แต่ว่านะ ไม่ใช่มาหักศอกตรงพี่ธูปเด้อ

[Noname_memi]

เรื่องเทียนคือพีค!  สงสารใครดี

[malula]

นับว่าบอสยังเมตตา

[Noname_memi]

  เชร์ก็ยังคิดว่าจะเป็นผู้กระทำบอสอยู่ดี 555

ถือว่าบอสอดทนและปรานีเชร์อยู่ 

[rodoubles]

ไม่รู้จะทีมใครดีแล้วมั้ยนาทีนี้ จะทีมสงสารน้องเชร์ที่ไม่รู้สามรู้สี่หรือทีมผัวพรีเมียม​ที่วร้ายวร้ายแบบบอสดี อ่านไปก็ซับน้ำลายตัวเองไป ทิชชู่จะหมดม้วนแล้วววววว อีกอย่างคืออยากตะโกนบอกน้องเชร์ผู้น่าเอ็นดูที่ถูกบอสดูเอ็นแล้วดังๆ ว่า "น้องเชร์ลูก บอสมันร้ายยย หนูต้องระวังตัวโว้ย!!!!!"
 

[ma-prang]

แหลมมม จะโดนกินยังไม่รู้ตัวอีก 5555555

[หน่วยกล้าวาย]

#ชอกะเชร์คู่กันต์
ตอนที่ 13
สายซัพนัมเบอร์วัน (PART 1/2)

“ไฟลท์บินภูเก็ตพฤหัสนี้กี่โมงนะครับ?”

“เก้าโมงห้าสิบค่ะ บอสคะ เมื่อช่วงสายท่านประธานแวะเข้ามาดูความเรียบร้อย แล้วก็ฝากดิฉันบอกคุณว่าเสาร์นี้คุณแม่อยากกินมื้อเที่ยงด้วย ไม่ทราบว่าวันนั้นบอสมีนัดกับน้องเชร์แล้วหรือยังคะ?” เลขาสาวเดินประกบข้าง รีบรายงานสถานการณ์ทุกอย่างทันทีที่เจ้านายลงจากรถหลังกลับมาจากบริษัทเกม

“ผมว่าจะให้เขาหยุดเล่นเกมกับเพื่อน ๆ น่ะ ผมบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าไม่ต้องลงมารับถึงรถก็ได้”

“ก็ดิฉันเคยชินนี่คะ งั้นจะให้ดิฉันโทรคอนเฟิร์มกับท่านประธานเลยหรือว่าบอสจะโทรหาท่านเองคะ?” เธอรับสูทจากอีกฝ่ายมาถือให้ แม้ว่าอีกฝ่ายจะยึกยักแต่เธอก็พยักหน้าย้ำบอกเจตนาตัวเอง

“เรื่องนั้นเดี๋ยวผมจัดการเอง -- พักดื่มน้ำบ้างนะ” วางมือลงบนบ่าพนักงานต้อนรับพร้อมบีบเบา ๆ

การแสดงน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ของบอสนั้นมีผลมากนัก เลขาสาวอดยิ้มไม่ได้ทุกทีที่เห็นอีกฝ่ายอ่อนโยนกว่าเมื่อก่อน การกินอิ่ม นอนหลับเหมือนคนทั่วไปก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงนี้สินะ

“เดี๋ยวนี้คุณดูสดใสขึ้นนะคะ”

“มันดีไหมครับ?” คนถูกทักหันไปมองหญิงสาวข้างตัวที่พยักหน้าเป็นคำตอบ

“ดีสิคะ” เธอยิ้มขำ “แบบว่าดูออกทางสายตาเลยล่ะค่ะว่าทุกอย่างกำลังเป็นไปด้วยดี”

ภาพใครบางคนกระโดดเข้ามาในความคิดอีกแล้ว อดนึกหมั่นไส้ตัวเองไม่ได้ที่ทำตัวเหมือนเด็กวัยรุ่นกำลังมีความรัก แต่จะห้ามอย่างไรได้ พักนี้เชร์ทำตัวน่ารักเกินไป คนแพ้ทางอย่างกันต์กวินทร์มีหรือจะเหลือ

ทั้งที่ซน พูดจาไม่ค่อยน่ารักเหมือนตอนแรกไม่มีผิด แต่เขาก็หลงเอาหลงเอาเพราะมองเห็นความน่าเอ็นดูในตัวเด็กคนนั้น บอกตามตรงว่ากันต์ชอบเวลาอีกฝ่ายพยายามนั่งยืดหลังตรงทุกครั้งที่รู้สึกตัว แล้วพูดจาเหมือนคนที่พร้อมจะปกป้องผู้ชายตัวใหญ่ ๆ อย่างเขาได้ และการพยายามอยู่เป็นเพื่อนทั้งที่อยากไปเล่นเกม จนคนใจแคบพ่ายแพ้ ยอมโกหกว่าจะไปอ่านหนังสือเพื่อให้อีกฝ่ายมีเวลาส่วนตัวกับเรื่องที่ชอบ

ในเรื่องของความรัก กันต์ชอบเป็นฝ่ายให้มากกว่า แต่เชร์ก็ทำให้รู้ว่าเขามีสิทธิ์ได้รับความหวังดีเหล่านั้น แม้แต่การเป่าลูกชิ้นลดความร้อนลง ถึงจะเล็กน้อย แต่มันก็ส่งผลต่อหัวใจคนที่อ้าปากรอเพราะอยากให้ป้อนมากกว่าจะรับมากินเอง

“ทุกอย่างกำลังเป็นไปด้วยดีครับ แต่ปัญหาเล็ก ๆ มันอยู่ที่ผม”

“เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ?” เลขาสาวเลิกคิ้วมองอย่างเป็นห่วง ทั้งคู่หยุดยืนอยู่หน้าลิฟต์ขณะปล่อยให้จังหวะสนทนาทิ้งช่วงไปครู่หนึ่ง

“ผมโลภมาก ยิ่งได้เพิ่มขึ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งต้องการ มันไม่มีจุดสิ้นสุด ผมชอบเขาจนอยากขับรถไปนอนห้องเล็ก ๆ ที่เคยมีกลิ่นบุหรี่ แต่พอผมบอกว่าไม่ชอบ เจ้าของห้องนั้นก็พยายามเลิกเพื่อผม ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนหัวใจมันไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว”

เลขาสาวมองมือขวาที่ทาบลงบนอกแกร่งด้านซ้าย เธอลูบแขนปลอบเจ้านายพลางพยักหน้าให้รู้ว่าเธอเข้าใจดี

“แต่ดิฉันว่าความรู้สึกแบบนั้นมันก็ดีแบบแปล๊บ ๆ นะคะ” ทั้งคู่หันมาสบตากัน แววตาที่เฉยชาคู่นั้นกำลังมองมาอย่างใคร่รู้ “ตอนที่ชอบมาก ๆ จนต้องพยายามกดนิสัยด้านไม่น่ารักของตัวเองไว้น่ะ ตอนแรกมันก็จะทรมานนิด ๆ แต่พอทำได้แล้วมันก็ส่งผลดีเหมือนกันนะคะ แบบว่าพอไม่งี่เง่าแล้วอีกคนยิ้มได้ ดิฉันก็จะรู้สึกขอบคุณตัวเองค่ะ”

“ผมทำตัวไม่ดีให้เขาเห็นบ่อยแล้ว ก็เลยไม่อยากเรียกร้องอะไรมากไปกว่านี้น่ะ”

“โธ่ น่ารักกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว” เธอถูแขนเจ้านายแรงขึ้นอย่างเอ็นดู “ถ้าอเล็กซ์รู้น่าจะน้อยใจนะคะ เพราะบอสไม่เคยยอมเขาขนาดนี้เลย”

“ก็ผมไม่ชอบคนพูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง” แฟนเก่าสายประชดที่น่าจดจำมีอยู่ไม่กี่คน และอเล็กซ์ก็เป็นหนึ่งในนั้นที่มักจะทำให้เลขาสาวปวดหัวเพราะต้องคอยรับมือ

“แต่น้องเชร์พูดรู้เรื่อง?”

“คนนั้นยิ่งไม่รู้เรื่องไปใหญ่เลยครับ แต่เขาดันทำให้ผมเข้าใจได้” พอได้ยินอย่างนี้เธอก็หลุดขำออกมาจนต้องป้องปากเก็บอาการ

“บอสคะ คิดถึงน้องไปเถอะค่ะ อย่างน้อยความทรมานก็ทำให้คุณยิ้มออกมาได้ ตอนนี้เป็นช่วงโปรโมชั่นด้วย คุณจะรู้สึกแรงมากก็ไม่แปลกนะคะ” นึกถึงตอนเพิ่งคบกับสามีแรก ๆ แล้วก็เข้าใจได้ไม่ยาก ความคิดถึง โหยหา ความเยอะที่ตามมาทำให้เธอต้องสร้างความพอดีให้กับทั้งคู่

“ผมกลัวว่าถ้าขยับตัวมากกว่านี้ทุกอย่างจะพังลงน่ะ ผมไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นทั้ง ๆ ที่ทุกอย่างกำลังเป็นไปด้วยดี”

“ไม่รู้สิคะ ถ้ามองในฐานะคนนอกดิฉันก็กลัวจะเป็นอย่างนั้น แต่ถ้ามองในฐานะคนที่ทำงานกับคุณมานาน ดิฉันคิดว่าคุณจะประคับประคองทุกอย่างให้อยู่หมัดได้นะ”

เลขาสาวเอื้อมมือไปกดลิฟต์หลังจากยืนคุยตรงนี้อยู่นาน เธอยิ้มเพิ่มความมั่นใจให้เจ้านายที่เปรียบเหมือนพี่ชายเอาแต่ใจคนหนึ่งที่ค่อย ๆ เปลี่ยนตัวเองไปในทางที่ดีขึ้น

“ดิฉันไม่ค่อยรู้เรื่องเกม แต่น้องชายดิฉันบอกว่าถ้าผ่านด่านยาก ๆ ได้ก็จะปลดล็อกความสำเร็จอะไรสักอย่าง เกมของบอสก็จะมีแบบนั้นด้วยใช่ไหมล่ะคะ?”

“ครับ” กันต์อมยิ้ม ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ เธอก็เป็นคนที่เข้าใจเขาอยู่เสมอ

“ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ดูแลใจตัวเองดี ๆ นะคะ ดิฉันไม่อยากเห็นบอสกลับไปนอนไม่หลับอีก”

กันต์พยักหน้ารับปากกับความหวังดีแล้วเดินเข้าไปในลิฟต์ แต่ทันทีที่กดปุ่มปิด ประตูลิฟต์ก็เปิดออกเพราะมีใครคนหนึ่งแทรกแขนเข้ามาจนภาพตรงหน้าเหมือนหนังเฮอเรอร์เรตติ้งเก้าเต็มสิบ

“โทษครับ ๆ ผมไปด้วย!”

เขาคงคิดถึงเชร์มากเกินไป ถึงได้มองเห็นใครต่อใครเป็นเด็กคนนั้นไปเสียหมด รวมถึงนักศึกษาคนนี้ที่เงยหน้าขึ้นสบตากันพร้อมยิ้มแบบที่ทำให้ดอกทานตะวันในโลกที่ท้องฟ้ามืดครึ้มเบ่งบานสดใสได้ ให้ตาย... ถ้าบอกว่าเชร์กระโดดออกมาจากความคิดถึงได้เขาก็คงเชื่อ ที่นี่คือโรงแรมนะ และใช่ มันอยู่ไกลจากหอพักกับมหา’ลัยเด็กแสบมากเสียด้วย

“อะไร ทำหน้าอย่างกะโดนผีหลอก”

“ก็ถ้าผมดีดนิ้วแล้วคุณหายไปน่ะนะ?” เลขาสาวมองชายหนุ่มทั้งสองคนที่สบตากันท่ามกลางความเงียบในตัวลิฟต์ที่เคลื่อนตัวขึ้นไปเรื่อย ๆ ก่อนเธอจะสะดุ้งสุดตัวเพราะคนอายุน้อยกว่าโพล่งออกมาอย่างเสียงดัง

“เซอร์พร๊ายยยยยยยยยยย!” ไม่ว่าจะเป็นน้ำเสียง สีหน้า และท่าทาง ทุกอย่างล้วนดื้อ ซน ความทะเล้นฟุ้งออกมาเป็นละอองสีชมพูจนกันต์กวินทร์จะกระอักออกมาอยู่แล้ว

แหลมมองคนตัวสูงที่อมยิ้มแต่ก็กุมขมับไปด้วย คือไรอะ จะบอกว่าแป้กงั้นเรอะ นี่ไม่ได้ถ่อหน้ามาจากรังสิตเพื่อเจอรีแอคชั่นแบบนี้ปะ?

“ไม่ตกใจเลยเหรอ ควรจะผ่างบ้างถ้ายังรักษาน้ำใจกัน”

“โอ้โห! นี่คุณจริง ๆ เหรอครับเชร์ หัวใจผมเกือบจะวายแน่ะ” เกลียดความสองมือทาบอก ทำตาโตอ้าปากหวอ ไม่รู้ไปซึมซับความทอแรแบบนี้มาจากใคร ตำแหน่งนัมเบอร์วันเรื่องกาก ๆ แบบนี้ต้องเป็นของพี่ธีร์คนเดียวปะ

“แอคติ้งไม่ผ่านนะ ต้องฝึกอีกเยอะ – หวัดดีครับพี่” ชี้หน้าคาดโทษบอสแล้วหันไปทักทายพี่คนสวยข้าง ๆ รายนี้ดูทรงจะตกใจกว่าอีก

“ผมถามได้ใช่ไหมว่าคุณมาทำอะไรที่นี่?”

“เอ้อ!” เด็กแสบก้มหน้าง่วนอยู่กับแก้วเก็บความเย็นที่เหน็บอยู่กับใต้วงแขน “ผมแวะกินน้ำปั่นเจ้านึง อร่อยน้ำตาซึมเลยไม่อยากจะพากย์ ผมก็เลยคิดว่าเฮ้ย! โรงแรมบอสเป็นทางผ่านพอดีนี่หว่า ก็เลยซื้อมาให้”

“ว้าว น้ำปั่น”

“น้ำผักผลไม้ไม่ใส่น้ำเชื่อม โนชูก้าที่แท้ มีบอสอยู่ในนี้ด้วยนะรู้ปะ?”

“ครับ?”

“มีกากกกกกกกกกกกกกกกกใยอาหาร”

“อุ๊บ!” พี่คนสวยรีบเอามือปิดปาก คงกลัวโดนบอสฆ่าแหละถ้าจะขำมุกไอ้แหลมออกมาแบบไม่กั๊ก แต่ก็ช่วยไม่ได้ไหม คนมันตลกตั้งแต่เกิด

“นั่งรถมาเล่นมุกไกลถึงขนาดนี้คิดว่าคุ้มแล้วใช่ไหมครับ?”

“คุ้ม! ขอค่าแท็กซี่กลับมอสองพันดิ โอ๊ะ! เจ็บ ๆ” กันต์พยายามทำหน้าให้เป็นปกติที่สุดแล้วเพราะไม่อยากให้เลขาสาวแซวเขาทางสีหน้ามากไปกว่านี้ แต่อดใจไม่ได้ขอดึงแก้มให้หายมันเขี้ยวทีเถอะ

“มานี่เลยครับ” ทันทีที่ลิฟต์เปิด กันต์ก็คว้าข้อมือเด็กแสบเข้าไปในห้องทำงาน และไม่ลืมที่จะหันไปส่งสัญญาณมือบอกเลขา ซึ่งเธอก็พยักหน้าอย่างรู้งานว่าต้องจัดการอย่างไรหากมีธุระด่วนติดต่อเข้ามาเวลานี้

“ห้องใหญ่โคตร กลิ่นหอมด้วย น่านอนอะ” มองเด็กแสบที่เดินไปทิ้งตัวบนโซฟา พลางบดเบียดหน้ากับหมอนอิงตามประสาเด็กนอนไม่พอแต่ก็ต้องจำใจตื่นไปเรียนตอนเช้า

“มาจากไหนครับ?”

“เมืองเอกดิ”

“แต่เมื่อกี้คุณบอกว่าโรงแรมผมเป็นทางผ่าน?” กันต์หรี่ตามองจับผิดเด็กแสบที่ถึงกับตาเหลือกเพราะถูกจับโป๊ะได้

“ผมออกมาจากเมืองเอกเพื่อไปทำธุระแถว ๆ เซนเวิลด์ก็เลยแวะมาไง กินเร็ว แล้วบอกด้วยนะว่าอร่อยไหม?”

ไม่อยากขัดใจ โดยเฉพาะตอนที่อีกฝ่ายมองตาใสอย่างคาดหวัง กันต์จึงปล่อยเบลอเรื่องจุดสตาร์ทของเด็กดื้อแล้วยกดื่มเพียงเล็กน้อยให้ลิ้นได้ทำหน้าที่ของมัน ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงบอกว่ารสชาติความสดของผักและผลไม้ยังไม่ได้หายไประหว่างที่อีกฝ่ายเดินทางมาที่นี่

“เห็นปะ บอกแล้วว่าอร่อย”

“ทำไมถึงเป็นน้ำผักผลไม้เหรอครับ?” อดถามไม่ได้ เพราะถ้าอีกฝ่ายโทรมาบอกว่าจะมาหาพร้อมของฝาก กันต์กวินทร์ก็คงจินตนาการสิ่งแรกออกมาเป็นกาแฟถุงกระดาษสักเจ้า

“ก็บอสกินกาแฟตอนเช้าไปแล้ว ส่วนชานม ชาเย็นไรงี้ก็ไม่อินอีก ก็เลยคิดว่าน้ำผักคงดีกว่า แต่พวกนี้มันรสชาติเปลี่ยนง่ายเพราะเป็นของสดก็เลยใส่แก้วทัมเบลอร์มาให้ เพราะงั้นคืนแก้วผมด้วยล่ะ นั่นของลิมิเต็ดนะ กว่าจะได้มาต้องเล่นเกมสู้กับชาวบ้านเป็นสิบ ๆ อะ”

“ผมไม่คืนครับ ให้แล้วให้เลย”

“เอ้า!” ปกติเคยเป็นคนขี้แกล้งแบบนี้เหรอ ไม่ใช่เลย แต่ถ้าทำแล้วจะได้เห็นสีหน้าเด็กแสบแบบนั้น เขาก็อยากจะลอง... อัพเลเวล? ขึ้นจากเดิมดูบ้าง “เดี๋ยวจะไปขโมยคืน ไม่เอาแค่แก้วด้วย จะยกเค้ามาทั้งห้องเลยอะคอยดู”

“โฉดขนาดนั้นเลยเหรอครับ แต่ไม่เป็นไร ผมจะแอบไปดักยึดของคืนตอนคุณกลับหอก็ได้”

“บอสเข้าหอผมไม่ได้หรอกถ้าไม่มีกุญแจอะ” ยังไม่ทันอ้าปากตอบโต้ กันต์ก็ต้องกลืนคำพูดเหล่านั้นลงคอเพราะพวงกุญแจลายสิงโตตาแป๋วที่อีกฝ่ายวางลงบนโต๊ะ

“...”

“อะไร ประทับใจอะดิ แต่บอกไว้เลยนะว่ามันไม่ได้พิเศษสำหรับบอสคนเดียว เพราะพี่ธีร์ พี่แจ็ค พี่ตั้บก็มีเหมือนกัน ผมปั๊มให้หมดอะ พี่แจ็คบอกว่าพี่ ๆ ทุกคนควรมีไว้เผื่อผมทำกุญแจหายหรือนอนตายน้ำลายฟูมปากอยู่ในห้องจะได้เปิดประตูไปดูใจทัน”

คนฟังได้แต่ยิ้ม และกันต์ก็ฉลาดมากพอที่จะเดินไปคว้าพวงกุญแจนั้นใส่ในกระเป๋ากางเกงแล้วนั่งลงข้าง ๆ ซึ่งถ้าเชร์เขินจนอยากขอคืนก็คงต้องล้วงเข้ามาลึกสักหน่อย

“ส่วนเรื่องน้ำปั่นอะ ตอนเล่ามันดูมีขั้นตอนมีความคิดเยอะสิ่งใช่ปะ แต่ความจริงผมไม่ได้คิดไรเลยเว้ย คือวูบนึงมันจึ๊งขึ้นมาว่าบอสไม่กินหวาน ผมเลยแบบ เอาดิ น้ำผักผลไม้ปั่นโนไซรัป สดชื่นยามบ่ายอย่าบอกใคร”

ให้เจ็บหัวใจเพราะความคิดถึงก็ยอมแล้ว เขามองเด็กแสบที่ชักแม่น้ำทั้งโลกมาอธิบายกลบเกลื่อน ส่วนเขาก็ยกความหวานจากคนให้ขึ้นดื่ม พลางนึกถึงคำพูดของเลขาที่ทำให้รู้ว่าถ้าพยายามข่มความเยอะของตัวเองได้ รางวัลแบบนี้ก็จะส่งถึงมือเขา

“ผมไม่ควรเข้าไปหาคุณตอนไหนครับ?”

“ตอนที่บอสไขกุญแจจะเข้ามาแล้วผมพยายามดันประตูไว้อย่างสุดชีวิต นอกนั้นก็เข้ามาได้ตลอดอะ” คนซึนแสร้งมองไปข้างหน้า วางท่าสบาย ๆ เหมือนไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่ให้กุญแจห้องกับเขา

“งั้นผมจะเข้าไปตอนคุณหลับ” แหลมมองอีกคนแล้วทำหน้าลิงใส่ จะตอนตีตามหรือตอนพระออกบิณฑบาตก็มาเหอะ ถามเยอะจังโว้ย เขินจะตอบ

“อยากมานอนซบอกผมก็บอก”

“ถ้าดึก ๆ หายใจลำบากก็อดทนหน่อยนะครับ ตัวผมหนักนิดนึง”

“นิดไรล่ะ ทับผมทีนึงก็แบนตายแล้วไหม ฉอดเก่งนะเดี๋ยวนี้” แหลมมองคาดโทษคนข้าง ๆ แล้วแย่งน้ำผักมาดื่มบ้าง ตอนนี้บรรยากาศเริ่มดีขึ้นแล้ว ปลดล็อก Achievements ไปได้หลายอย่าง เริ่มตั้งแต่กลับห้องไปเอาแก้วเก็บความเย็นลายเกมระดับท็อปที่ใคร ๆ ต่างก็อยากได้แล้วพาสองขามาที่นี่ กระทั่งให้กุญแจห้องซึ่งมีแต่คนสำคัญในชีวิตเขาเท่านั้นที่จะมี

ซึ่งตอนนี้บอสคือหนึ่งในนั้นนะ ไม่ว่าจะในฐานะอะไรก็อยากให้อยู่ในวงจรชีวิตไปเรื่อย ๆ แล้วอะ ไม่อยากให้หายไปไหน เคยชินกับการชาร์จแบตวันละสองสามครั้งเพราะเปิดกล้องคุยกันแล้ว

“ร้อนไหมครับ?” บอสดึงทิชชู่มาซับให้ แสดงความเป็นห่วงเป็นใยทั้งทางสายตา คำพูดและการกระทำ

รู้ว่าถ้าฝ่าแดดฝ่าฝนมาแล้วจะได้เห็นอะไรแบบนี้ก็เลยตัดสินใจขึ้นแท็กซี่มากกว่าจะนอนเด๋ออยู่หอ เขาไม่ได้เหนื่อยอะไร แต่ก็อยากให้บอสฮีลด้วยความใส่ใจที่ให้ความรู้สึกแตกต่างจากคนอื่น ๆ มันเป็นความพิเศษที่มีเพียงเขาคนเดียวที่ได้ ถ้าเกิดว่าบอสไม่ได้ซุกผัวอีกคนไว้น่ะนะ

“เมื่อกี้ผมเนียนคุยกะรีเซปชั่น บอกว่าเป็นพนักงานจาก PHENOMENAL จะขอพบคุณกันต์กวินทร์หน่อย เกมมีบั๊คเยอะมากต้องรีบแก้ พี่คนนั้นก็ขอดูบัตรประชาชนผมก่อนเลย อุดรธานีมักเกิ้ลเด่นหราแบบว่าเพิ่งโบกรถอ้อยเข้ากรุงเทพหรือเปล่า เพราะตอนไปถ่ายบัตรก็คือหัวแดงเหมือนเพิ่งแว๊นผ่านถนนดินลูกรัง ทีนี้พี่แกก็ผายมือไปทางลิฟต์เว้ย จังหวะนั้นผมเห็นบอสกำลังจะเดินเข้าไปก็เลยวิ่งติดสปีดสี่คูณร้อยจนทัน ไงล่ะ แผนผม ล้ำปะ?” ชายหนุ่มมองริมฝีปากเด็กขี้โม้ที่ยังทำตัวน่ารักไม่เลิก

“คราวหลังผมจะบอกพวกเขาไว้ว่าถ้าเห็นบัตรประชาชนชื่อศรัณมาจากอุดรฯก็ให้ขึ้นมาหาผมได้เลย”

“วีไอพีสุด มันต้องอย่างนี้ บอสเห็นแววการเป็นไดเร็กเตอร์ของผมยัง ถ้าเรียนจบเมื่อไหร่จะให้ทำเกมไหนก็กระดิกนิ้วสั่งมาได้ เดี๋ยวจัดให้เข้ม ๆ”

กันต์ต้องขยับตัวออกด้านซ้ายเล็กน้อยเพื่อซบไหล่คนตัวเล็กกว่า ชายหนุ่มที่เหน็ดเหนื่อยกับงานช่วงเช้ายิ้มบาง ๆ พลางหลับตาลง ก่อนจะถือวิสาสะคว้ามือซน ๆ มากุมไว้

“วันนี้ผมเหนื่อยมาก ขอบคุณที่มานะครับ”

“หัวใจเต้นตึกตักเลยอะดิ”

“ดังจนแสบแก้วหูเลยล่ะ”

“เยื่อบุหูอักเสบยัง?” แหลมลดระดับสายตาลงมองศีรษะที่ซบอยู่กับบ่าตนเอง ก่อนจะถูแก้มเบา ๆ หยอกเอินแล้วเป็นฝ่ายสอดประสานนิ้วเสียเอง

เขาไม่กล้าขยับตัว เพราะกลัวบอสจะผละออกทั้งที่เพิ่งพักสายตาไปได้ไม่ถึงนาที ไม่รู้ดิ บอสตัวหนักมากนะเอาจริง แต่ก็อยากนั่งโง่ ๆ เป็นรูปปั้นเดวิดอยู่ตรงนี้ เป็นหมอนแข็ง ๆ ที่ทำให้บอสหายเหนื่อย

“คุณต้องกลับไปเรียนหรือเปล่าครับ?”

ตั้งแต่เด็กคนนี้ฝึกงานเสร็จ กันต์ก็บอกตัวเองว่าต้องขีดเส้นความพอดีให้ตัวเอง เพราะโลกของเชร์ไม่ได้มีเขาเพียงคนเดียว แต่ยังมีเพื่อน มีพี่น้องในทีมที่ต้องให้เวลาเป็นหลัก เขาเป็นผู้ชายเห็นแก่ตัว แต่ก็ไม่อยากพรากความชอบในชีวิตของเด็กคนนี้ไปด้วย

“ก็ขึ้นอยู่กับว่าบอสต้องใช้สมาธิทำงานเปล่าอะ”

“ยังไงครับ ถ้าผมเดินไปทำงานบนโต๊ะนั้น คุณก็จะกลับมหาลัยเหรอ?” เจ้าของเสียงทุ้มถามติดออดอ้อน

“ใช่ ผมจะมีเรียนทันทีเลยนะรู้ปะ?” กันต์เงยหน้าขึ้นสบตากับเด็กน้อยที่กำลังหยั่งเชิงเขาด้วยคำพูด และคนที่จมอยู่กับความคิดถึงจนแทบบ้าก็รู้ดีว่าควรเลือกทางไหน

“ผมจะเดินไปทำงานตรงนั้น ส่วนคุณก็นอนเล่นอยู่ตรงนี้จนกว่าจะสี่โมงได้ไหมครับ?”

“ผมต้องโดดเรียนเหรอ เหตุผลล่ะ?”

“ผมคิดถึงคุณ” 

“...”

“อยู่กับผมนะครับ”

เสียงของบอสกับจูบครั้งนี้ไม่รู้ว่าอะไรอ่อนโยนกว่ากัน แหลมหลับตาลงและส่งลิ้นเข้าไปตอบสนองความคิดถึงนั้นที่บอสไม่ได้รู้สึกอยู่คนเดียว ใช่ เขาเองก็ไม่ต่างกัน ที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็นึกถึงอีกฝ่ายจนถูกน้องนุ่งจับได้ มันไม่ดีเลยที่ไอ้แหลมใจลอยถึงขนาดที่ตายเป็นคนแรกเพราะยืนโง่เฉย ๆ ตอนฆาตกรตามตัวเจอ



‘มึงเคยคิดไหมว่าสักวันนึงมึงกับพี่ธีร์จะไปกันไม่รอด?’
‘เคยครับ แต่โซ่ไม่อยากเก็บมาคิดมาก เพราะทุกวันนี้โซ่กับพี่ธีร์ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว’
‘เคยคิดจะกลับไปชอบผู้หญิงเปล่าวะ แบบ -- มึงเคยสับสนไหมว่าบางทีอาจเป็นเพราะเหงา หรือว่าอยู่ใกล้กันเกินไป โทษทีนะ กูอาจจะถามอะไรโง่ ๆ ทั้งที่ก่อนหน้านี้กูก็เหมือนจะเข้าใจพวกมึงดีทุกอย่าง’
‘ไม่เป็นไรเลยครับ โซ่ก็เคยทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน แต่บังคับตัวเองไปก็มีแต่จะเหนื่อย โซ่ก็เลยปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปครับ’



เขาไม่อยากปรึกษาพี่ธีร์แล้วเพราะไอ้พี่ชั่วชอบติดตลก ไม่ก็เชียร์ให้รุกเหมือนที่มันเคยทำกับไอ้โซ่ ซึ่งกรณีมันกับไอ้แหลมคนนี้เหมือนกันเสียที่ไหน เขาจึงตัดสินใจเปิดอกคุยกับไอ้โซ่ อย่างน้อยน้องมันก็ไม่เอาไปโพนทะนาหรือเก็บมาล้อให้ต้องอายทีหลัง

คิดว่าถ้าได้ระบายความอัดอั้นในใจออกมาก็คงดีเหมือนกัน เพราะถ้าเอาแต่เหม่อเพราะจัดการความรู้สึกไม่ได้ก็มีแต่จะส่งผลเสีย โปรเพลย์เยอร์ที่ดีต้องแยกแยะให้ได้เว้ย ถ้าแข่งคราวนี้แล้วแพ้ เขาคงรู้สึกผิดไปจนตาย



‘ตอนที่โซ่คิดถึงพี่ธีร์มาก ๆ แต่ก็ไม่กล้าอ้าปากพูดอะไรสักอย่าง ตอนนั้นมันแย่มากเลยครับ แต่พอพี่ธีร์บอกว่า ‘โซ่มีสิทธิ์ที่จะเอาแต่ใจกับพี่นะ งอแงบ้างก็ได้ ถ้าอันไหนไม่หนักเกินไปพี่ก็จะตามใจ เราจะไม่ทะเลาะกัน’ ตอนนั้นโซ่ถึงรู้ว่าควรให้เขารู้บ้างว่าเราต้องการอะไร หรือรู้สึกยังไง การคิดถึงไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกนะครับ’
‘ต่อให้สถานะมันยังไม่ชัดเจนน่ะเหรอ?’
‘เพราะมันไม่ชัดเจนก็เลยยังไม่กล้าทำอะไรมากใช่ไหมล่ะครับ แต่โซ่คิดว่ามันอาจจะชัดเจนกว่านี้ก็ได้ถ้าเกิดเราลองแสดงความรู้สึกออกไปบ้าง เขารู้ เขาเข้าใจ และก็ปล่อยให้เป็นเรื่องหลังจากนี้’
‘...’
‘จะบอกว่าอย่าเครียดก็คงไม่ได้ใช่ไหมครับ แต่พี่แหลมลองคิดว่าพี่กันต์เป็นคน ๆ หนึ่งที่พี่แหลมรู้สึกดีด้วยมาก ๆ ดูไหม ไม่ต้องมองจำกัดว่าพี่กันต์เป็นผู้ชาย ไม่ต้องคิดว่าอนาคตจะจบไม่สวยยังไง เอาแค่ความรู้สึกตอนนี้ก่อน’
‘ตอนนี้เหรอ?’
‘ครับ ถ้าคิดถึงพี่กันต์ก็ไปหาเลย โซ่เชื่อว่าเขาก็คงคิดถึงพี่แหลมเหมือนกัน ถ้าโดนไล่กลับมาโซ่จะยอมตะโกนว่าพี่ธีร์กากกลาง Twitch เลยเอ้า!’



เพราะกำลังใจจากเด็กนั่น แหลมถึงได้พาตัวเองมาถึงที่นี่ ซึ่งเขาคิดไม่ผิดเลย ตอนมองหน้าบอส ตอนเห็นรอยยิ้มจากคนที่ขยับกล้ามเนื้อหน้าไม่เก่ง หรือตอนที่กอดจูบกันตอนนี้

เขารู้สึกดีมากจริง ๆ

รู้สึกดีจนอยากนั่งรถจากรังสิตมาส่งน้ำผักผลไม้ให้กินทุกวันเลย บอสจะได้ผิวลื่น ๆ แล้วไอ้แหลมก็จะงับได้คนเดียว


(จบพาร์ท 1)


ถ้าชอบมากกว่านี้ก็ต้องอุ้มขี้อุ้มเยี่ยวแร้วปะ

[por_pla4u]

บุกถึงที่เพราะทนความคิดถึงไม่ไหว กิ้วๆ

[yasperjer]

เขินบอส​ เขินนนนนนนนนนนนนน
แหลมทำมาเปงอยากมาหาเค้าก็ทำเปงอ้างว่าทางผ่าน​ แรดนะเอากุญแจให้ผู้ชาย์ด้วย​ 
อยากอ่านต่ออีกเรื่อยๆ​ อยากอ่านทุกวันเลยค่ะ​ มันไม่พออออ​

[เนเน่]

 :mew1:น้องแหลมปรึกษาถูกคนแล้วค่ะเจ้ดีใจด้วนะคะเดี๋ยวพี่ธีร์เจ้จัดการเอง

[B52]

 

[ommanymontra]

 

 

[may27]

   คำแนะนำจากน้องโซ่กับพี่ธีร์คนกาก​ ช่างแตกต่างกันเหลือเกิน

[singalone]

บอสคือหลงหนักมากกก หลงแบบไม่ไหวแล้วววส

[malula]

น้องโซ่ทำดีมาก

[alternative]

ในที่สุดเชร์ก็ฉลาด รู้สักทีว่าไอ้พี่ธีร์มันพึ่งไม่ได้

โซ่จ๋าาาาาาา ขวัญใจของพี่ น้องน่ารักที่สุด! มีความคิดที่สุด! เป็นบุญของไอ้พี่ธีร์คนกากแล้ว

[Noname_memi]

โอ้ย ชอบสุด อุดรธานีมักเกิ้ล  ไหนจะบอสที่แอบวร้ายวร้ายอีก 555

[panpang]

 

[หน่วยกล้าวาย]

#ชอกะเชร์คู่กันต์
ตอนที่ 13
สายซัพนัมเบอร์วัน (PART 2/2)

M1nnyz: เมื่อกี้ทุเรศมากแก
558716489: ร้องอย่างกะควายโดนเชือด
Nongbankkkkk: พี่แหลมคับ ซื้อบิทต้องกดตรงไหนหลอคับ
Somphongpennongsomchai: น้องชายผมเป็นใบ้มาตลอดชีวิต แต่พอมันได้ยินเสียงไอ้แหลมเล่นเกมเมื่อกี้ มันก็ตะโกนออกมาดังมากว่าไอ้สัสเอ๊ยรำคาญ!!! พ่อแม่ผมนี่มือสั่นน้ำตาปริ่ม หมาที่เกาเห็บหมัดอยู่หน้าบ้านถึงกับนิ่งไป ขอบคุณนะครับที่คืนความสุขให้ครอบครัวผมอีกครั้ง

“แซะกันใหญ่ ไม่เจ็บอย่างฉันแล้วใครจะเข้าใจ เมื่อกี้เลื่อยพี่ธีร์จ่อดากขนาดนั้น สงบนิ่งได้ก็ต้องบวชพระแล้วปะ?” เจ้าของช่องอ่านแชตคนดูที่พิมพ์แซวเข้ามาไม่หยุด แต่เกมเมื่อกี้ก็ผีเกิ๊น แค่หยอกพี่ธีร์ด้วยการแยงไฟฉายใส่เบ้าหน้านิด ๆ ก็หัวร้อนวิ่งตามจองล้างจองผลาญไอ้แหลมคนเดียว เป็นไรมากไหม แฟนมึงอยู่ตรงนั้นไง วิ่งไปข้วดดากบ้างก็ได้

( เดี๋ยวกูมา ดูดหรี่แป๊บ )

( งั้นโซ่ไปเข้าห้องน้ำนะครับ ถ้ามาไม่ทันยังไงพิมพ์ทิ้งไว้ในห้องแชตทีนะ )

( ไปด้วย )

“ไปแดกขี้เหรอพี่ธีร์?”

( ขี้พ่อ กูจะไปส่องดูหน้าตัวเองในกระจกว่าวันนี้หล่อกว่าเมื่อวานแค่ไหน )

“เออไปเหอะ ไม่มีน้ำหูน้ำตาให้หรอก” เหม็นเบื่อความหลงตัวเองของมัน แต่จะด่าตอนนี้ก็เสียดายพลังงานชีวิตเพราะแค่หายใจตอนนี้ก็เหนื่อยแล้ว ก็ตอนเย็นเพื่อนที่มอลากไปเตะบอลด้วย ล่อยันสามทุ่ม เหนื่อยจนเหงื่ออาบหน้า

ระหว่างรอทีมแหลมก็ไปเปิดตู้เย็นจัดน้ำอัดลมแก้วใหญ่ แล้วกลับมานั่งหดขาบนเก้าอี้พร้อมหมุนเล่นตามประสาคนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ได้ ระหว่างนั้นก็มีคอมเมนต์จากมิตรรักแฟนเพลงที่ส่งเข้ามาชื่นชมนับไม่ถ้วน ทั้งเหมือนเด็กมีปัญหารอคอยปวีณามาช่วยดูแลเอย กอลั่มผู้หวงแก้วทัมเบลอร์เอย

ผ่านไปชั่วอึดใจเสียงที่ได้ยินกลับไม่ใช่เพื่อนในทีมที่แยกไปทำธุระส่วนตัว แต่กลับเป็นเสียงเคาะประตูเบา ๆ สองครั้งตามด้วยเสียงก๊อกแก๊กตรงกลอนประตู ฟันคมค่อย ๆ คายหลอดที่กัดจนบี้ สายตามองลูกบิดที่หมุนวนตามเข็มนาฬิกาต่อด้วยท่อนแขนและใบหน้าที่โผล่เข้ามาพร้อมรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่คนเล่นเซอร์ไวเวอร์สายหนังแขกเกมเมื่อครู่นี้ต้องใจฟู

“มาขัดจังหวะหรือเปล่าครับ?”

“อ๋อ --” ไม่ได้ทักทายกลับ สัญชาตญาณมันบอกว่าตอนนี้ยังเปิดสตรีมอยู่ ซึ่งถ้าไม่อยากโดนแซวก็ต้องเก็บปากกับสีหน้าเอาไว้ แหลมหันไปตรงจอห้องแชตที่รัวใหญ่เลยว่า ‘เสียงใครอะ? เสียงใคร เสียงหล่อว่ะ’ แล้วก็คิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างเสียแล้ว

“ผม – พี่เห็นเราสตรีมอยู่ก็เลย – ครับ” คนมาหาก็ทำตัวไม่ถูกเช่นกัน เขามองบอสที่มองเขากับหน้าจอสลับกัน ซึ่งก็ดีมากที่แคร์ไอ้แหลมด้วยการไม่แทนตัวว่า ‘ผมกับคุณ’ เหมือนที่เคย ไม่งั้นคงมีการตั้งคำถามอีกแสนล้านว่าคนที่พูดจาสุภาพแบบนี้เป็นใคร เพราะคนรอบตัวไอ้แหลมนั้นมีแต่พวกถ่อย ๆ ดีสุดก็ไอ้โซ่

“เพื่อนรุ่นพี่ที่คณะอะ รู้จักกันตอนไปกินเหล้า มานี่ ๆ” เด็กลูกครึ่งกวักมือเรียกคนที่อยู่หน้าประตูให้มาเข้ากล้องด้วยกัน วันนี้บอสท่าจะเตรียมตัวมาดี ถึงได้แต่งตัวปกติเหมือนชาวบ้านชาวช่อง ไม่ใช่สูทผูกไท

บอสวางกุญแจรถกับมือถือลงบนโต๊ะคอม มือซ้ายวางลงบนศีรษะเขา ส่วนมือขวาก็เท้าลงกับโต๊ะพร้อมก้มลงมองกล้อง

“สวัสดีครับ”


YuYee55555: กรี๊ดดดดดดดดดดด หล่อมากกกกกกกก
UwU1999: โห งานดีจัง ให้ไอ้หมาขยับออกไปนั่งเล่นข้าง ๆ แล้วช่วยมานั่งหน้าจอสักสามชั่วโมงได้ไหมคะ
Samsama: พวกผู้หญิงระริกระรี้ใหญ่เลยนะเห็นผู้ชายเป็นไม่ได้ เซงๆๆๆ


บอสคงไม่ชินกับการเข้ากล้องพร้อมการถ่ายทอดสดแบบนี้ แต่เห็นความพยายามปั้นหน้ายิ้มแล้วก็น่าเอ็นดูว่ะ แหลมลุกขึ้นสละที่นั่งให้อีกฝ่าย ก่อนจะลากเก้าอี้สำรองมานั่งข้าง ๆ

“ไม่บอกเลยว่าจะมา”

“คนมีกุญแจห้องต้องบอกด้วยเหรอครับ?”

เดี๋ยว กูก็ไม่น่าฆ่าตัวตายด้วยการถามแบบนี้ต่อหน้ากล้องหร๊อกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

แหลมปิดไมค์แล้วมองหน้าอีกฝ่าย เนี่ย แล้วก็มานั่งยิ้มแบบนี้ พวกสาว ๆ ก็กรี๊ดไปดิ หล่อไรเยอะแยะอะงง เริ่มหวงละนา ปิดกล้องก่อนชั่วคราวแล้วกัน

“ตอนนี้พวกเขาไม่ได้ยินเสียงเราแล้วใช่ไหมครับ?” บอสชี้จอ ซึ่งเขาก็พยักหน้า

“ไหนบอกว่าวันนี้จะนอนเร็ว”

“ก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะชวนผมนอนตอนไหน”

“ไร จะมาค้างด้วยเหรอ?”

“ผมเตรียมชุดนอนมาแล้ว ไม่ให้ก็จะนอนอยู่ดีครับ” ขี้เล่นเก่ง แหลมเบ้ปากใส่และบอสก็มองมาเหมือนอยากจะทำร้ายร่างกายเขาด้วยการบีบจมูกแต่ก็ดูทรงว่ากำลังยั้งตัวเองไว้อย่างสุดความสามารถ เออ แต่ก็ดี ถึงจะปิดกล้องไปแล้วแต่ก็เหมือนได้ทดสอบบอส เนี่ย ว่าที่เมียที่ดีต้องรู้จักรักษาหน้าตาผัว

แต่ใจฟูฟ่องยังไม่ถึงไหนดวงตาคู่นั้นก็ลดลงมองซองสี่เหลี่ยมบนโต๊ะคอม แหลมตาเหลือกยิ้มค้าง สบตากับคนข้าง ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เอื้อมไปคว้าซองบุหรี่หวังจะเอาไปซ่อนในง่ามขา แต่ท่ามกลางความเนียนนั้นก็ถูกบอสจับข้อมือไว้เสียก่อน

“ไม่เป็นไรครับ อยากสูบก็สูบเถอะ”

“ตั้งแต่กลับมาผมยังไม่ได้สูบเลยนะเว้ย ตัวล่าสุดก็ตอนก่อนเตะบอลเลย”

“ครับ”

“งอนเหรอ?”

“ไม่ได้งอนครับ ผมพูดจริง ๆ”

“อยากจูบโอ๋นะ แต่ก็นั่นแหละ ปากผมมีแต่กลิ่นบุหรี่” พูดไปก็รู้สึกผิดไป ถ้าบอสขมวดคิ้วทำหน้าตึงเหมือนเมื่อก่อนคงขิงข่าตะไคร้ใส่กลับแทนที่จะง้อขนาดนี้อะ “ลดเหลือวันละสามตัวแล้วนะ แล้วก็จะลดเรื่อย ๆ ด้วย”

ว่าที่เมียอายุมากกว่าเลยยอมนั่งเป็นลูกหมาให้ลูบหัว

“ตอนแรกผมบอกให้คุณเลิกเพราะไม่ชอบกลิ่นของมัน แต่ตอนนี้คุณรู้ใช่ไหมครับว่าเพราะอะไร?” อ้อนอีกละ เผาทิ้งเลยดีไหมล่ะบุหรี่ซองนี้

“บางทีปากมันว่างอะ เหมือนอยากจับอะไรเข้าปาก ดูดแล่วพ่นควันปู้ด ๆ” เด็กลูกครึ่งทำปากยื่น เป็นไงล่ะเจออ้อนกลับ นี่เหลือเอาหัวถู ๆ เหมือนที่ทำกับพี่แจ็คนะ แต่จะเก็บไว้ใช้เป็นท่าไม้ตายเท่านั้น

บอสยีผมเขาเบา ๆ แล้วลุกขึ้นไปรูดซิปกระเป๋าเสื้อผ้า ก่อนจะเดินกลับมาพร้อมกล่องใส ๆ ที่มีลูกอมจุ๊บปาจุ๊บหลากรสให้เลือก แหลมเงยหน้ามองอีกคนที่หยิบรสโคล่าออกมาแกะซองออก แล้วก็ยื่นมาตรงระดับริมฝีปากเขาแถมพยักหน้าเหมือนบอกว่าให้อมเดี๋ยวนี้

อีหยังวะ ทำเหมือนนี่เป็นหมา แต่ถามว่ายอมทำไหม จุดนี้ก็ต้องเอาใจหน่อยแล้วปะ

“ถ้าฟันผุเดี๋ยวผมจ่ายค่าทำฟันให้”

“ขอห้าล้าน” เขามองแก้มที่นูนป่องเพราะจุ๊บปาจุ๊บ กันต์อมยิ้ม นั่งเอนหลังกับเก้าอี้พลางมองอีกคนลิ้มรสของความหวานเหมือนเด็ก ๆ

“จะเล่นเกมต่อไหมครับ เดี๋ยวผมไปนั่งอ่านหนังสือรอบนเตียง”

“เออว่ะ ป่านนี้พวกพี่ ๆ คงสาปผมละอยู่ดี ๆ หายไป” แหลมหันหน้าเข้าหาจอ เปิด Discord แล้วก็พบข้อความจากไอ้โซ่ว่าพี่ ๆ ชิงหนีไปเล่นก่อนแล้วเพราะเรียกเท่าไหร่ ๆ ไอ้แหลมก็ไม่ยอมตอบสักที

“เหมือนว่าเด็กแถวนี้จะโดนทิ้งแล้วนะครับ”

“พวกไม่มีความอดทนก็งี้ ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมไปซุยเกมอื่นรอ – เฮ้ยพวกมึงอะ เล่นจบแล้วเรียกด้วยนะ!!!” แหลมเปิดไมค์คุยกับพี่ ๆ

( กูนึกว่าตายห่าไปแล้ว เมื่อกี้เกือบโทรจองวัดกับหม้อกระเพาะปลา )

“จองให้มึงก่อนเลยพี่ธีร์ ปากวอนตีนสุด”

( หายไปไหนมาครับพี่แหลม เมื่อกี้เห็นปิดกล้องด้วย )

“กู้โลกอยู่”

( หรา แต่มีคนในห้องแชตบอกว่ามีผู้ชายหล่อ ๆ มาหาที่ห้องนะ ใครเอ่ย? )

“...”

( พี่ธีร์ครับ วิ่งไปไหน โซ่อยู่ข้างหลังเนี่ย มาเร็วครับมาตีหัวโซ่ )

ดีมากจู๊กมาสเตอร์ รู้จักช่วยยับยั้งปากผี ๆ ของพี่ธีร์ในช่วงที่คนทั้งโลกกำลังดูสตรีมอยู่

“เดี๋ยวกูเล่นพับจีรอละกัน เสร็จเมื่อไหร่มาหอนเรียกดัง ๆ”

กดไปอยู่ห้องสำรองแล้วเปิดกล้องอีกครั้ง คนดูหายไปบ้างส่วนหนึ่งแต่ก็ยังมีแฟนพันธุ์แท้รอดูอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมจู่ ๆ เขาถึงหายหัวไปโดยไม่บอก

“งั้นเดี๋ยวพี่ไป --” พอรู้ว่าอยู่หน้ากล้อง คนที่ไม่ถนัดการแทนตัวว่าพี่จึงทำตัวไม่ถูกอีกแล้ว มันไม่เคยยากสำหรับเขา แต่พอลองแทนตัวว่าพี่กับเด็กคนนี้มันก็เขินเอาเรื่องเหมือนกัน

“เล่นด้วยกันดิ เดี๋ยวผมสอนเล่น” กันต์อยากปฏิเสธเพราะไม่ชอบฝืนในสิ่งที่ไม่ถนัด แต่เขาก็ต้านดวงตาคู่นั้นกับการพยักหน้าย้ำไม่ได้

“พี่จะทำเราอายคนดูนะครับ”

“โหย คิดมาก ไม่มีใครเก่งมาตั้งแต่เกิดหรอกยกเว้นผมอะ จริง ๆ เอ้า ขยับมาตรงนี้” เด็กดื้อไถเก้าอี้ไปข้าง ๆ จับมือเขาให้วางลงบนคีย์บอร์ดและเมาส์พร้อมปิดท้ายด้วยการผายมือแนะนำให้คนดู


F0ngll บริจาค 100฿: ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ แค่พี่นั่งหล่ออยู่ตรงนี้จะแพ้ร้อยรอบก็ย่อมได้ค่ะ
wwwww บริจาค 50฿: สู้ ๆ ค่ะพี่
b0nv0yage: ลองดูนะครับ ถ้าเล่นได้ดีผมจะตามไปดูช่องส่วนตัวของพี่ครับ 
 

แค่จอทีวีเล่น PS4 ที่คอนโดก็ทำให้ปวดหัวแล้ว แต่ตอนนี้เขาต้องเล่นทั้งที่มีสามจอตรงหน้า จอหนึ่งเปิดแผงควบคุมอะไรสักอย่าง ส่วนจอกลางเป็นเกม และด้านขวาเอาไว้อ่านคอมเมนต์คนดู เด็กแสบก็นวดแขนใหญ่เลย ถ้าเป็นก่อนหน้านี้คงคิดว่าถูกแกล้งอยู่แน่ ๆ แต่ถ้าให้เดาจากตาแป๋ว ๆ ที่เป็นอยู่ตอนนี้ กันต์คิดว่าอีกฝ่ายคงอยากให้เขาได้ลองเข้าไปในโลกอีกใบที่เด็กคนนี้ชอบ

หน้าจอถูกเปลี่ยนเป็นเกมใหม่ แน่นอนว่าในฐานะผู้พัฒนาต้องศึกษาเรื่องเกมให้มาก ซึ่งกันต์ก็พยายามหาข้อมูลและลองดูด้วยตนเองไปพอสมควรแล้ว เพราะเขาอยากเพิ่มความรู้ให้กับตนเอง ไหนจะถามความเห็นพนักงานในบริษัทว่าเกมแต่ละเกมมีข้อดีและข้อเสียตรงไหนบ้าง บวกกับแวบเข้าไปดูทีมของเชร์ตอนถ่ายทอดสดอยู่หลายครั้ง จึงพอมีความรู้เบื้องต้นเกมเหล่านี้อยู่บ้าง

“เอางี้ เดี๋ยวผมสุ่มหาทีมให้จะได้มีคนช่วย” ตัวละครแต่งตัวประหลาด ๆ บนหน้าจอกำลังรอเพื่อนร่วมทีม ไม่นานนักระบบก็จัดผู้เล่นอีกเจ็ดคนมาให้ “จัดตี้ใหญ่เลย อบอุ่นดี”

ระหว่างเคาท์ดาวน์รอเวลาขึ้นเครื่องบิน ตัวละครแปดสิบกว่าคนก็สร้างความปั่นป่วนให้สายตาด้วยการกระโดดไปมาหรือไม่ก็ส่งเสียงทักทายแบบที่ถ้าให้เรียกภาษาเกมเมอร์ก็คือเกรียน กันต์มองคนข้างตัวที่กำหมัดแน่นทำหน้ามุ่งมั่นเป็นการให้กำลังใจ

“เรามาร่วมให้กำลังใจเกมเมอร์หน้าใหม่ด้วยการโดเนทนะครับ แต่ต่ำกว่าร้อยบาทขอไม่อ่านชื่อนะ ไม่คุยกับคนจนอ่าครับ”


Nicksoi2 บริจาค 30฿: กูจะโดเนทเท่านี้มีไรไหมสัส!!!!


“ไม่มีครับพี่ สามสิบผมก็เอาครับผมหิวข้าว”


Nicksoi2 บริจาค 500฿: อย่ามาซ่ากับกู
BenyaphA บริจาค 101฿: เพื่อพี่คนหล่อนะคะ รัก
BoyloveNing บริจาค 50฿: กุจะโดเนทเท่านี้มีไรปะ เรื่องกุ ไม่เสิ่ก


“ขอบคุณมากครับพี่ เดี๋ยว Twitch มันจะหักเงินไป สามสิบนั้นซื้อส้มตำยังไม่ได้เลยครับ เพราะงั้นขออีกสักสามพันนะครับพี่” กันต์กำมือป้องปากขำกับการเปลี่ยนโหมดของเด็กแสบเพื่อเรียกเสียงหัวเราะ

แหลมชำเลืองมองผู้ชายตัวโตที่หลุดมาดจริงจังไปเพียงเพราะกำลังตั้งใจอ่านคอมเมนต์บนหน้าจอและยอดโดเนทจากแฟนคลับในคราบแอนตี้ เขาเห็นว่าบอสค่อย ๆ ยิ้มก่อนจะหัวเราะออกมาแบบไม่หลงเหลือให้กั๊ก คนที่สร้างบรรยากาศกลบเกลื่อนความกดดันเพราะเรื่องเล่นเกมจึงยิ้มตาม

เกมเริ่มต้นจากการหาพิกัดกระโดดร่มลงบนส่วนไหนส่วนหนึ่งของแผนที่ ซึ่งเพื่อนร่วมทีมก็เปิดไมค์สนทนากันเป็นภาษาอังกฤษซึ่งแหลมก็คอยอธิบายให้คนดูได้รู้ว่าชาวบ้านกำลังคุยอะไรกัน เอาจริงไม่หงุดหงิดที่สอนเล่นเลย ถึงบอสจะดูงง ๆ เพราะคนไม่เคย แต่ตอนก้มลงมองนิ้วตัวเองบนคีย์บอร์ดสลับกับหน้าจอนี่โคตรน่าจุ๊บหัว

“ปล่อยพวกมันเปรี้ยวตีนไปก่อน เรายังเล่นไม่เป็นอย่าเพิ่งซ่าโดดลง Pecado เดี๋ยวตายศพไม่สวย” ได้ยินพวกฝรั่งด่าว่าเป็นเอเชียเด๋อ ๆ ที่พูดภาษาเดียวกับมัน แถมยังกระโดดลงผิดจุดจากที่คุยกันไว้ เนี่ย เวลาเล่นเกมก็แบบนี้ มันจะมีพวกที่หลอกด่าเพราะรู้ว่าเราฟังภาษาบ้านมันไม่ออก

ถ้าปล่อยให้บอสโดดลงจุดเดียวกับคนในทีมมีหวังเละเป็นขี้ เพราะส่วนใหญ่พวกเล่นเก่ง ๆ กับพวกสายซ่าจะโดดลงเมือง Pecado กันเสียส่วนใหญ่ มันวัดกันที่ว่าใครลงถึงพื้นและเก็บปืนได้ก่อน เพราะการวิ่งตัวเปล่าไปมาขณะที่ศัตรูเก็บปืนได้แล้วคงไม่ใช่เรื่องเข้มแน่ มีหวังโดนยิงตายตั้งแต่เกมเริ่มไปได้แค่สองนาที

“That green jerk listen to no one. Why don't you play alone huh? Asshole.” (ไอ้เหี้ยสีเขียวนั่นก็ไม่ฟังอะไรเลยนะ ทำไมมึงไม่ไปเล่นคนเดียวให้มันรู้แล้วรู้รอดเลยวะ กระจอกเอ๊ย)

“นี่ก็ด่าลูกพี่กูไม่หยุดเลย เดี๋ยวเจอ China Number One*” พวกในทีมตายกันอย่างไว จากแปดเหลือแค่สาม ก็ไปตายโง่ ๆ เองแล้วมาพาลด่าคนที่เหลือเฉ้ย จะเอาอะไรกับคนเพิ่งหัดเล่นวะ ถึงตัวละครไอ้แหลมจะใส่ชุดทุเรศแบบจัดเต็มแต่คนเล่นเป็นเจ้าของบริษัทเกมผู้ไร้ประสบการณ์นะเว้ย!!


*China Number One คือ ประโยคขิงข่าตะไคร้ของเกมเมอร์ชาวจีนที่ชอบพูดออกไมค์ว่าประเทศกูเก่งสุดแล้ว เจอได้น้า


“Watch your language, please.” (ช่วยระวังคำพูดหน่อยได้ไหมครับ?)

บอสคงสุดจะทนแล้ว บุญบาปเวรกรรมเหลือเกินที่ดันสุ่มเจอฝรั่งสายปากหมาที่ด่ารอบสองรอบไม่จบ แต่มันล่อด่าตลอดรายการเลย แทนที่จะกดออกเกมแล้วไปเริ่มเล่นใหม่ให้มันจบ ๆ

“Why? Any problem? You're so fucking noob. What an idiot.” (ทำไม มีปัญหาไร ก็มึงกาก ห่าเอ๊ย)

“Uhuh. How is a pro now? Ahh, I see. You just got a headshot so you're just watching me play.” ( ครับ แล้วตอนนี้คนเก่งทำอะไรอยู่ อ่า โดนยิงหัวแตกตายไปแล้วก็เลยได้แต่มองผมเล่นสินะ)

“Wanna know me? What about PVP in other games? I dare you.” (เก่งไม่เก่ง 1-1 กับกูเกมอื่นได้นะ เอาปะล่ะ?)

“Are you five years old? What a sore loser.” (คุณเป็นเด็กห้าขวบหรือไง ขี้แพ้ชวนตีจริง ๆ)

“I can find your house. You son of a bitch.” (กูตามไปถึงบ้านมึงได้นะ!!! ห่าราก!!!)

“Yeah, me too. I can also find your house and step on your dead body.” (ครับ ผมก็ตามไปเหยียบศพคุณถึงบ้านได้เหมือนกัน)


“เชี่ย... สำเนียงบริติธด้วย...” แหลมผงะพร้อมยกมือขึ้นทาบอก วูบหนึ่งรู้สึกเหมือนเห็นบอสร่างแรกเข้าประทับ บอสคนนั้นที่แซะไอ้แหลมเก่ง ๆ อะ ส่วนคนดูถึงกับรัวอุทานกันถ้วนหน้า

คนถูกหยามคงเครื่องร้อนแล้วถึงได้ลั่นปืนกลรัวชุดใหญ่ใส่ผู้เล่นที่ขับบั๊กกี้ผ่านไปจนปลิ้นขี้เขียงพญานาคราชกระทั่งหน้าจอขึ้นว่าได้ฆ่าแล้วหนึ่ง เชี่ย โคตรเอา!!!

“เป็นไงล่ะ ลูกพี่กูจัดจ้านสุด Don’t mess with my boss!!! You son of a b*tch!!! – โอ๊ยยยยยยยยย!!!” คนสบถคำหยาบหน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะถูกบีบปากจนต้องเอนตัวไปตามแรง

“Language.”

“ก็มันด่าบอสอะ ผมผิดไร?”

“ผิดตรงที่เสียงเรามันเข้าหูพี่เต็ม ๆ ไงครับ รู้สึกเหมือนโดนด่าไปด้วยเลย” เด็กดื้อย่นจมูกใส่เหมือนไม่อยากยอม กันต์รู้ว่าเชร์ชอบพ่นคำหยาบเวลาเล่น ก็ไม่ได้คิดจะให้เปลี่ยนนิสัยเหมือนเรื่องสูบบุหรี่ แต่เขาก็แค่อยากเห็นซิมบ้าน้อยงอแงก็เท่านั้น


Thanawath: ตบหัวมันเลยครับ ผมเห็นพี่ธีร์ทำบ่อย
Vivian00: ไอ้หมาดิ้นสุด 5555555555555
FridayNigh7: ให้พี่เขาเล่นเองเหอะแหลม อย่ากดดันมาก พี่เขาทำได้ดีแล้ว
LunaMoonFang: กูชิปได้ไหม กบฏ #ธีร์แหลม แป๊บ



**********

(ต่อด้านล่างนะคะ)

[หน่วยกล้าวาย]

ในที่สุดเกมก็จบลงด้วยการฆ่าไปหนึ่งตัว ซึ่งบอสก็ดูเหนื่อยมากสังเกตได้จากสีหน้าอันอิดโรย เขาจึงขอปิดการสตรีมเพียงเท่านั้นแล้วหนีทหารทิ้งทีมไว้ข้างหลัง ซึ่งทันทีที่จอดับลง โค้ชหมายเลขหนึ่งก็หันเก้าอี้เข้าหาลูกศิษย์พร้อมดึงแก้มเบา ๆ

“ปวดหัวเปล่า?”

“ไม่ครับ ผมสนุกมาก”

“ให้มันจริงเหอะ ไม่ต้องพูดเอาใจผมนะเว้ย ไม่อินก็คือไม่อิน ไม่ว่ากันอยู่แล้ว” กันต์ปล่อยให้เด็กน้อยนวดขมับให้ ก่อนจะโน้มลงไปซบไหล่อย่างออดอ้อน

“ผมสนุกจริง ๆ ไว้วันหลังชวนผมเล่นอีกนะครับ”

“ได้ดิ – บอสลุกขึ้นเหอะ ผมเตะบอลมายังไม่ได้อาบน้ำเลย ตัวอย่างเน่าอะ” แหลมประคองคนตัวโตออก แต่บอสก็ส่ายหน้าแล้วยื้อไว้

“ขอกอดก่อนครับ คิดถึงจะแย่แล้ว”

“รำคาญ คิดถึงไรนักหนาเหรอ เมื่อวันอาทิตย์ก็เพิ่งเจอกันปะ?”

“แต่นี่วันพฤหัสแล้วนะครับ สามวันที่ผ่านมาผมคลื่นไส้จะอาเจียนทุกวันเลยรู้ไหม?”

“เป็นไรอะ อาหารเป็นพิษเหรอ?” แหลมทำตาโต จับหัวไหล่บอสแล้วดันออกมาสบตากันจริง ๆ จัง ๆ  คุยกันทุกวันไม่เห็นเล่าให้ฟังเลย เป็นอะไรทำไมไม่บอกวะ เดี๋ยวเหอะ

“มันเหมือนจะสำลักความคิดถึงน่ะครับ ก็เลยคลื่นไส้...”

“เอ้ออออออออออออออออออออ”

หยอดเองก็เขินเอง กันต์ยิ้มพลางปิดหน้าตนเองอย่างขลาดอาย ปล่อยให้เด็กแสบบ่นพร้อมต่อยอกเขาเบา ๆ โดยไม่ห้าม

“แต่ผมพูดจริงนะ ทั้งเรื่องคิดถึงคุณแล้วก็เรื่องเล่นเกมสนุก”

“เออ เดี๋ยวไว้ผมพาไปเล่นกับไอ้โซ่ รายนั้นเล่นเก่งระดับตัวท็อปประเทศเลยนะเว้ย ยิงโคตรคม ไหวพริบเป็นเลิศ มันไม่ได้ลงแข่งเพราะพัวพันกับเกมที่พวกผมเล่นอยู่แค่นั้นแหละ”

“ไม่ดีกว่าครับ ผมอยากเล่นกับคุณแค่สองคน”

“เหย... ไอ้โซ่ไม่พูดมากหรอก มันเป็นเด็กน่ารักนะ ทุกคนเอ็นดูมันหมดอะ”

“คุณน่ารักกว่าครับ”

“ไรวะ บอกแล้วไงว่าห้ามพูดแบบนี้ หลังมือเลยดีไหมล่ะหื้อ เดี๊ยะ ๆ” ห้ามไม่เคยฟังเลยเว้ย แหลมถลึงตาพร้อมง้างมือขู่ว่าจะทำจริง แต่บอสก็ยังอมยิ้มยืนหยัดกับสิ่งที่พูด

“น่ารักแบบหล่อ ๆ ไงครับ เข้ม ๆ น่ะ”

“เออ อธิบายแบบนี้ด้วยดิทีหลังอะ – เช้ดแม่!!!” บ่นอุบอิบพร้อมโยกเก้าอี้อย่างคนอยู่ไม่สุขจนเกือบหงายหลัง แต่โชคดีที่บอสคว้าแขนไว้ได้ทัน

“คุณทำผมใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มแล้วนะ”

“เหรอ ผมนี่ตกทะลุไปแกนโลกแล้ว นึกว่าจะตาย” แหลมถอนหายใจพลางลุกขึ้นมองคาดโทษเก้าอี้สำรอง ไอ้เก้าอี้โง่ แกทำให้ฉันดูแย่

“เมื่อกี้ตอนอยู่ต่อหน้าคนดู ผมไม่เห็นคุณเรียกผมว่าพี่กันต์เลย”

“มันติดอยู่ที่ปากอะ แต่เกือบจะเรียกแล้วนะ”

“ทำไมเหรอครับ ไม่ชอบชื่อผมเหรอ?” ลูกอ้อนเบอร์สิบก็มา มีความเงยหน้ามองพร้อมกุมมือแถมยังคลึงหลังนิ้วเบา ๆ ด้วย

“ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่ผมเขินอะ”

“งั้นลองเรียกสักครั้งได้ไหมครับ ตอนนี้ไม่มีใครแล้ว มีแค่ผมที่อยู่กับคุณนะ”

เห็นว่าอีกฝ่ายนิ่งไป เด็กแสบลดระดับสายตาลงเหมือนกำลังหักลบความสมเหตุสมผลกับการเรียกชื่อเขาอย่างไรอย่างนั้น กันต์ค่อย ๆ ออกแรงรั้งให้อีกคนลงมานั่งบนตักตนเอง ซึ่งแน่นอนว่าคนที่ไม่เคยทำแบบนี้ต้องยื้ออย่างสุดความสามารถ

“ผมตัวหนักแล้วก็ตัวเหม็นมาก ๆ นี่พูดรอบสองละนา” รู้ถึงไหนอายถึงนั่นปะ พี่ธีร์ต้องขำจนสำลักน้ำลายตายแน่ ๆ ถ้ารู้ว่าเขาเตี้ยจนต้องเป็นฝ่ายนั่งตักว่าที่เมียอย่างนี้

“เรียกพี่กันต์เร็วครับ”

“ไม่เรียกเว้ย ปล่อยเอวเลย จะไปอาบน้ำ”

“คุณหงุดหงิดอะไรกัน อยู่ ๆ ก็หน้างอเฉยเลย?”

“เปล่างิด”

“บอกพี่กันต์หน่อยสิครับ”

“เลิกเรียกชื่อตัวเองดิ๊ เนี่ย จะหงุดหงิดจริง ๆ ละ ผมต้องมานั่งตักบอสแล้วพูดแบบนี้รู้ไหมว่ามันเสียเชิงอะ”

“ไม่ชอบเหรอ?”

“เออ ลุกขึ้น สลับที่กันก่อน” หนักแค่ไหนก็สู้อะจังหวะนี้ เดี๋ยวจะทำให้ดูว่าตัวเตี้ยก็แบกได้

กันต์ยิ้มขำแล้วพยักหน้าเข้าใจ พอลุกขึ้นปุ๊บเด็กแสบก็ลงไปนั่งแทนที่พร้อมตบหน้าตาตนเองราวกับจะบอกว่า ‘น้องรับได้คับ พี่กันต์ทิ้งตัวมาตรงนี้เลย!!!’

“เอ้า ยืนรอไรอะ นั่งดินั่ง”

ตบกางเกงบอลจนหน้าขาแดงแล้วแต่บอสก็ยังยืนยิ้มเหมือนคิดอะไรในใจ ทั้งคู่สื่อสารกันทางสายตาอยู่อย่างนั้นหลายวินาที ไอ้แหลมจึงรู้ว่าต้องถูตะเกียงก่อนจีนี่ถึงจะออกมา

“พี่กันต์”

ร้อนหน้าไปหมดแล้วโว้ย แค่เรียกชื่อเฉย ๆ ทำไมมันคั้นออกมายากอย่างกะคนจะสารภาพรักวะ แหลมกลอกตาเลิ่กลั่ก พอเงยหน้าก็เห็นว่าบอสกำลังกำมือป้องปาก หน้าแดงกว่าคนพูดอีก เอ้าเขินเหมือนกันเหรอ งี้ต้องพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสสินะ ฮุครัว ๆ คืนกลบเกลื่อนไปเลย

“พี่กันต์”

 “ครับ...”

“พี่กันต์ พี่กันต์ พี่กันต์”

“...พอก่อนครับ”

 “พี่กันต์ค้าบ”

ฟางเส้นสุดท้ายได้ขาดลงแล้ว ชายหนุ่มยันเข่าตรงกลางหว่างขากางเกงบอลแล้วโน้มลงไปเชยคางเด็กแสบขึ้นมาบดขยี้ริมฝีปาก จูบให้สมกับความน่ารักที่ทำให้ใจเขาสั่นขนาดนี้ ซึ่งคนอายุน้อยกว่าก็จูบตอบโดยไม่ตั้งคำถามว่าแค่ได้ยินชื่อตนเองออกมาจากปากคนที่ชอบมันทำให้ใจฟูมากขนาดนี้เลยเหรอ?

ริมฝีปากบดเบียดเข้าหากันจนแทบขาดอากาศ ลิ้นที่ตวัดดูดดุนหยอกล้อทำเขาอยากอยู่อย่างนี้ไปอีกสักพัก งานที่ทำให้เหนื่อยล้ามาตลอดทั้งวันได้รับการเยียวยาโดยคน ๆ เดิม และกันต์หวังว่าเชร์จะคิดแบบนี้เหมือนกัน

เขาถอนริมฝีปากออกเล็กน้อยแล้วสบตากับคนตรงหน้า ให้สายตาบอกความรู้สึกทั้งหมดที่มีว่าผู้ชายคนนี้คิดถึงมากแค่ไหน ไม่ใช่ทุกคนที่จะทำให้เขาเป็นขนาดนี้ได้ และกันต์อยากให้เชร์เป็นคนนั้นและเป็นคนเดียว

ชายหนุ่มลดระดับสายตามองนิ้วหัวแม่มือที่กำลังคลึงริมฝีปากเขาอย่างแผ่วเบา คิดถึงเหมือนกันใช่ไหม? นั่นคือสิ่งที่อยากถาม แต่สิ่งที่กันต์ทำกลับเป็นการส่งลิ้นออกมาทักทายปลายนิ้วหัวแม่มือ จูบเบา ๆ สลับกับเลียหยอกล้อ ซึ่งเด็กแสบก็ไม่ได้ชักนิ้วกลับหรือโวยวายให้เสียบรรยากาศ เพราะเชร์กำลังขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ ๆ พร้อมกระซิบเบา ๆ ว่า ‘พี่กันต์’ เป็นครั้งสุดท้าย

ให้ทายว่าจูบครั้งต่อไปใครเป็นคนเริ่มก่อน?



TBC



*เขวี้ยงกล่องจุ๊บปาจุ๊บลงพื้นแล้วกรี๊ดแบบตัวร้ายในละครหลังข่าว*

[may27]

    โอ้ยยยยยย........ น่าร้ากกกกกกกกกกก

[goosongta]

น่ารัก ยิ่งนับวันยิ่งทวีความน่ารักทั้งสองคนเลย

[Ezi]

พี่กันต์ ขี้อ้อนจังเลยยยยยย

[Noname_memi]

  ช่วยด้วยยยย เขินน ยิ้มจนแก้มจะแตกแล้ว ฮรุก

[ashbyipcet]

หูยยยตี้นี้ย้ายไป PUBG แล้วหรือนี่
ไอ้ที่คนจีนชอบพูด china no.1 โคตรจะจริง 
เชร์กับคุณกันต์น่าจะทักทายว่า cao ni ma ด้วยนะคะคือจะขำมาก 

[panpang]

อู้วววววว

[PsychePie]

ไอ่หมาาาา ขยันยั่วจริงๆ

ปล. ชอบตอนพาบอส pubg มาก นัลล้ากกกก

[singalone]

ข่าาาาาา หมั่นไส้นังเชร์เหลือเกินนนนนน

[malula]

เวลานี้ไม่รู้ว่าใครหลงใครแล้ว มันนัวเนียไปหมด

[sweetie009]

อาร๊ายยย ก้อม่ายยยยรุ้  รุ้แต่คนอ่านฟินนนนนนนนนนน เขิลไปด้วยคน พี่กันนนนนนน