side story >>> Where are you ? อยู่ไหนครับ...ที่รักของผม 1 (อ.ปกรณ์)
บทพิเศษ
Where are you? อยู่ไหนครับ…ที่รักของผม 1
(ปอ X วา)
วา …มึงอยู่ไหน กูหามึงไม่เจอ
วา…8 ปีแล้วนะที่มึงหายตัวไปไม่ติดต่อใครเลย
พ่อแม่มึงเป็นห่วงมากนะ แม่มึงคิดถึงมึงจนจะตรอมใจอยู่แล้ว
เพื่อนทุกคนก็คิดถึงมึงมาก
รวมถึงกูด้วย
วา…มึงอยู่ไหน กลับมาได้แล้ว
กลับมาสักทีเถอะ มึงก็รู้ไม่ใช่หรอว่าการรอคอยมันทรมานแค่ไหน
มึงเคยบอกกูไม่ใช่หรอว่าไม่ชอบรอใคร
แล้วทำไม…ถึงปล่อยให้กูรอมึง?
ผมกำเฉลวรูปดาวไว้แน่น เงยหน้ามองท้องฟ้ายามราตรีที่แสงดาวแทบจะถูกแสงสีในเมืองหลวงบดบังจนมิด
‘ปอ มึงดูโน่น ดาวนายพราน ’
‘ ไหนวะ ’ ผมชะโงกหน้าไปใกล้ๆ ไอ้วา หนึ่งในรูมเมทของผม
‘นั่นไง เห็นดาวสามดวงที่เรียงกันนั่นป่ะ …อันนั้นเข็มขัดนายพราน ’
‘ สามดวงนั้นหรอ?’
‘ใช่…แล้วสี่ดวงที่เหลือนั่นเป็นแขนกับขา ’
‘มึงดูดาวเป็นด้วย?’
‘เป็นแค่กลุ่มเดียวอ่ะนะ ’ มันยักไหล่ก่อนจะยิ้มให้ผม
‘โอ๊ย! หิวข้าววววว ’ ไอ้วาแหกปาก ลุกขึ้นจากเตียงเดินไปเดินมา
‘ไปล่าเหยื่อดิ ’ ผมแนะนำ (ศัพท์ในห้องเรา ล่าเหยื่อ=หาข้าวกิน)
‘ดึกป่านนี้กูไม่มีอารมณ์ออกไปล่าเหยื่อหรอก ขี้เกียจเดิน ’
‘วา…กินถั่วมั้ย?’ ไอ้ไมค์ชูถั่วเหลืองคั่วในซองพลาสติก
‘เออ ก็ได้วะ กินกันตาย ’
-วันต่อมา-
‘ไมค์มึงกินถั่วอีกแล้วหรอวะ ’ ไอ้วาถามเมื่อเรียนเสร็จแล้วกลับมาที่ห้อง
‘อืม…เราว่ามันอร่อยดีนะ วาเอาด้วยมั้ย ’ ว่าพลางกวักมือเรียก
‘ไม่เป็นไร ขอบใจนะ ’
-หลายวันต่อมา-
‘โอ๊ย! หิวว่ะ ’
‘ กินถั่วมั้ย ’
‘มึงเป็น ask.fm เหรอไมค์ ฮ่าๆ ๆ ๆ ’ ไอ้ต้นหัวเราะ
‘เฮ้ย! อย่ามาว่าไมค์ของกูนะ ’ ไอ้วาปกป้องทั้งที่ตัวเองก็หัวเราะขำ
‘อะไรกัน…เราก็ว่ามันอร่อยดีนะ ดูนี่สิเรามีตั้งหลายถุง อยากกินก็มาหยิบที่โต๊ะเราเลยนะ^^’
‘…ขอบใจนะ แต่มึงเก็บไว้กินเองเถอะ ’ ไอ้ต้นตอบ
‘ปอ หมากตานี้เรามาวางเดิมพันกันดีกว่า ’
‘ อย่างมึงเนี่ยนะจะชนะกู ’ ผมเลิกคิ้ว
‘เออ! หน้าอย่างกูเนี่ยแหละ…กูไปซ้อมเล่นกับไอ้กี้มาแล้วรับรองวันนี้มึงดับแน่ ’ ไอ้กี้เพื่อนคณะมึงที่ชอบแต่งตัวเหมือนคัฟเวอร์วงเกาหลีอ่ะนะ=_=
‘จะเดิมพันอะไร?’
‘ถ้ากูชนะ กูขอเกียร์มึง ’
‘เฮ้ย! นี่มันสัญลักษณ์ความเป็นวิศวะของกูเลยนะ-*-’
‘ฮ่าๆ ๆ เดิมพันยิ่งสูงก็ยิ่งเร้าใจไง ’
‘..งั้นถ้ามึงแพ้กูขอเฉลวมึงละกัน ’ ผมมองไปที่สร้อยรูปดาวที่มันได้มาตอนรับน้องคณะเภสัชฯ
‘เฉลวเนี่ยอ่ะหรอ? ด้ายยยยย ตั้งกระดานเลย กูขอเล่นสีดำนะ ’
‘สีดำมันของกู ’ สีนำโชคผมเองครับ เล่นทีไรไม่เคยแพ้
‘ ไม่ คราวนี้กูจะเล่นสีดำมั่ง มึงไปเล่นสีขาวเลย ’
‘ก็ได้…’
…ท่าทางสีขาวก็น่าจะเป็นสีนำโชคของผมเหมือนกันแฮะ
‘ปอ มีนกมาทำรังที่บานเกล็ดระเบียงฝั่งมึงด้วยแหละ ’ (ขออธิบายตรงนี้นะครับ ห้องพักที่เราอยู่เป็นหอในห้องพัดลม อยู่กันสี่คนเป็นเตียงสองชั้น ฝั่งซ้ายไอ้ต้นจากเศรษฐศาสตร์นอนชั้นบน ไอ้วาจากเภสัชนอนชั้นล่าง เตียงฝั่งขวาผมนายปกรณ์ชื่อเล่นว่าปอจากคณะวิศวะนอนชั้นบน ไอ้ไมค์จากคณะสาธารณสุขอยู่ชั้นล่าง ห้องเรามีสองระเบียงฝั่งไอ้วาหนึ่ง ฝั่งผมอีกหนึ่ง)
‘ไอ้ไมค์ไม่เอาไว้แน่ ’ ไอ้นี่มันรักความสะอาดจะตาย
‘ มึงจะเอารังมันออกหรอ ’ ไอ้วามองหน้าผมเหมือนอยากต่อว่าว่าผมมันคนใจยักษ์ใจมาร ผมยักไหล่
‘ ไม่รู้สิ ’
‘ กูอยากเห็นลูกนกจังว่ะ ’
‘กูก็อยากเห็นมันออกไข่นะ ’ ผมว่า
‘ ให้มันอยู่ได้ไหม?’
‘ไม่รู้สิ ต้องถามไมค์ก่อน ’
‘ปอ ช่วงนี้มึงไม่ค่อยสบายใช่ป่ะ ’
‘อ่าฮะ…ก็นิดหน่อย ’ ช่วงนี้นอนดึกติดต่อกันหลายวันไปหน่อยผมเลยเริ่มเจ็บคอน่ะ
‘กูบอกให้เอามั้ยว่ากินอะไรแล้วจะหายเร็ว ’
‘???’ ผมเลิกคิ้ว เออ มันเรียนเภสัชอาจจะรู้จักยาอะไรดีๆ ก็ได้
ผมมองตามมือที่ชี้ไปทางระเบียง
‘ แดกรังนกดิ กร๊ากกกกก ’ พูดจบไอ้วาก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น ไอ้ไมค์กับไอ้ต้นที่ได้ยินบทสนทนาของผมกับไอ้วาอยู่ตลอดก็หัวเราะกันเสียงดัง
‘ หึหึ กวนว่ะไอ้บ้า ’ ผมเบิ้ดกะโหลกมันไปทีแล้วก็หัวเราะขำไปด้วย ใครมันจะไปกินรังนกที่ทำจากกิ่งไม้กับเศษขนไม้กวาดล่ะวะ
‘ต้น กูคิดถึงบ้านจังเลยว่ะ ’
‘อืม กูก็เหมือนกัน ’
ไอ้วากับไอ้ต้นออกมานั่งซบไหล่กันหน้าห้อง มือก็กดมือถือต่อเน็ตหอไปด้วย (ในห้องสัญญาณมันเข้าไม่ถึง)
‘นี่ๆ จะซบกันก็เข้าไปซบในห้อง เดี๋ยวยามมาเห็นโดนหักแต้ม ’ ผมที่เพิ่งเดินไปกดน้ำร้อนต้มมาม่าเอาตีนเขี่ยพวกมันอย่างเอือมระอา ตอนปฐมนิเทศหอในเขาก็บอกแล้วนะว่าห้ามกอด จูบ ซบ กันในหอทั้งเพศเดียวกันและเพศตรงข้าม …เกิดโดนหักแต้มเกินร้อยเดี๋ยวก็โดนไล่ออกหรอก
ไอ้ต้นกับไอ้วาเงยหน้ามองผม
‘พวกขี้อิจฉา ’ ไอ้ต้นว่า
‘ขาดความอบอุ่น ’ ไอ้วาเสริม
โอเค เชิญพวกมึงซบกันโชว์กล้องวงจรปิดไปให้พอเลย…
‘ปอ มึงดูดิ นกน่ารักจังเลยว่ะ ’
‘มึงนี่โรคจิตเนอะ ตั้งแต่มันมาทำรังก็ส่องมันได้ทุกเช้า ’
‘กูแค่ศึกษาชีวิตสัตว์เฉยๆ หรอก ’
‘…บางทีกูก็คิดนะว่ามึงขอไอ้ไมค์เลี้ยงนกเพราะมีจุดประสงค์อื่นนอกจากสงสาร ’
‘ จุดประสงค์ไรวะ ’
‘มึงกะจะเลี้ยงไว้เอาไข่มันมากินล่ะสิ ’
‘ไอ้หอก! กูไม่ชั่วขนาดขโมยกินไข่นกกระจิบหรอกเฟ้ย ’
‘ขนาดดอกกุหลาบกูมึงยังเอาไปชุบแป้งทอดกินได้ ไข่นกกระจิบจะเหลือเรอะ …เอ๊ะ แล้วที่เดี๋ยวนี้ห้องเราไม่ค่อยมีจิ้งจกอย่าบอกนะว่าฝีมือมึงน่ะ ’
‘ไอ้บ้า! มึงดิกินจิ้งจก ’ แล้วมันก็เอาผ้าห่มมาไล่รัดคอผม แหม ร้อนตัว หึหึ
ว่ากันว่าหอในทุกหอมีผีอยู่ชนิดหนึ่ง…มันจะสิงตู้เย็นและทำให้อาหารหายไปอย่างไร้ร่องรอย
‘ เฮ้ย! ไข่ต้มกูโดนขโมยไปฟองนึงว่ะ เชี่ย! ใครวะ น้องกูอุตส่าห์ต้มมาให้ ’ ไอ้วาโวยวาย
‘ มึงนับดีหรือยัง มึงอาจจะกินเองลืมเองก็ได้ ’
‘ไม่! กูจำได้ว่ามันมี 7 ฟอง แต่ตอนนี้มันเหลือ 5!’
‘เมื่อวานกูเห็นมึงกินไป 1 ฟอง ’
‘ก็เหลือ 6 ไง แต่มันดันเหลือ 5 มีคนขโมยไข่กู !’
‘นั่นมึงจะทำอะไร ?’
‘เขียนด่ามัน !’
‘…’ ชะโงกหน้าเข้าไปดู ‘กรรมของการขโมยกินของชาวบ้าน=เปรต /รู้จักมั้ยเปรตน่ะเปรต’
‘มึงว่ามันจะสำนึกไหม?’
‘ไม่รู้ดิ…แต่กูจำได้ว่าจะเป็นเปรตมันต้องขโมยของพระกินไม่ใช่อ่อ ’
‘เออน่ะ!’
-วันต่อมา-
‘ปอ! กูโดนขโมยไข่อีกแล้ว ทำไมโจรมันไม่สำนึกเลยวะ กูเขียนด่าแม่งแล้วนะ!’
‘อืม ’
‘โจรแม่งชั่ว ! มึงดูดิแค่ไข่ต้มฟองละเจ็ดบาทมันยังขโมย ทำไมมันไม่ไปขโมยของที่มันแพงกว่านี้วะ เสียศักดิ์ศรีว่ะ จะเป็นโจรทั้งที ’
‘ฮ่าๆ ๆ เออนั่นดิ ’
‘วา มึงดูดิ ’ ผมชูถุงในมือให้มันดู
‘อะไรวะ? ไก่ย่าง?’
‘เออ กูโดนขโมย เมื่อวานกูแช่ไว้สองไม้ วันนี้มันเหลือไม้เดียว ทำไมมันไม่เอาไปสองไม้เลยวะทิ้งไว้ให้กูเจ็บใจเล่นไม้นึงทำไม-*-’
‘ฮ่าๆ ๆ โจรแม่งกวนตีนว่ะ ’
‘กบกระโดดๆ ๆ ข้ามรั้วๆ ๆ ๆ ๆ กบกระโดดกี่ครั้ง?’
‘4 ครั้ง ’
‘ ผิด 5’
‘ทำไมวะ เอาใหม่ดิ๊ ’
‘กบกระโดดๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ข้ามรั้ว กบกระโดดทั้งหมดกี่ครั้ง ’
‘1’
‘7’
ผมขมวดคิ้ว
‘เอาใหม่ดิ๊…’
‘ปอ ทำไมมดแดงถึงฟันผุ ’
‘ มดแดงกินมะม่วงหวาน ’
‘ไม่ใช่ ’
‘มดกินน้ำตาล ’
‘ ม่ายถูก…ยอมยัง ’
‘ เออยอม ’
‘ก็มดแดง…แปลงร่าง!!’
‘ ทำไมวะ...งง ’
‘เอ๊า! ก็แปรงล่าง ไม่ยอมแปรงบนไง ไอ้โง่ ’
‘…’ อ่อ เก็ทละ มันหมายถึงยอดมนุษย์ไอ้มดแดงสินะ
‘กูโดนขโมยขนมไว้พระจันทร์ที่แม่กูเอามาฝากอ่ะ! แม่ง##$%$R%$TTGD’
-วันต่อมา-
‘ กูไปบ่นเรื่องโดนขโมยขนมไหว้พระจันทร์ให้ไอ้กี้ฟัง มันเลยเอาที่บ้านมันมาให้ว่ะ ’
‘กี้ใจดีเนอะ ’
‘อื้ม!’
‘วันหลังมึงก็บอกไอ้กี้ดิ ว่าเอาตังค์แช่ตู้เย็นแล้วหาย เผื่อมันจะเอามาคืนให้มึง ’
‘ไอ้บ้า มันก็ด่ากูว่าโง่อ่ะสิ=*= ใครเค้าจะเอาเงินไปแช่ตู้เย็นฟระ ’
‘วันนี้ไอ้กี้แม่งฮามากอ่ะ ’
‘ทำไมหรอ ’
‘ก็วันนี้มันใส่กางเกงขาสั้นมาเรียน กูเลยเรียกมันว่าไอ้กางเกงเหี่ยน มันด่ากูใหญ่เลย กรั๊กๆ ๆ ’
‘ปอๆ ๆ กูมีข่าวดีจะบอกแหละ ’
‘ฮะ? อะไรหรอ ’
‘นกออกไข่แล้ว ทายดิ๊ว่ากี่ฟอง ’
‘ เฮ้ย! นกออกไข่แล้วหรอ ’
‘ ทายดิกี่ฟอง ’
‘ สามฟอง ’
‘เฮ้ย เก่งงงง’
ผมรีบถอดรองเท้าเดินไปส่องที่บานเกล็ด พอเห็นไข่ใบเล็กๆ สามฟองผมก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ …น่ารักดี สมกับที่รอคอย
‘ กูจะจำไว้ว่ามันมีอยู่สามฟอง ’ ผมพูด
‘เออ แล้วไงวะ? ’
‘ก็ถ้ามันหายไปล่ะก็ กูจะสงสัยมึงคนแรกเลย ’
‘ฮ่วย! เมื่อไหร่มึงจะเลิกมองกูเป็นพวกเปิบพิสดารซักทีวะ กูไม่เอาไปตอกใส่มาม่าหรอกน่ะ ’
วานอนอยู่บนเตียง ผมที่เพิ่งกลับจากห้องน้ำเดินไปนั่งพื้นเอนหลังพิงเตียงมัน
‘…ปอ ’
‘หืม เป็นไงวา ’
‘รู้สึกไม่ค่อยดี…’ วายื่นมือมาแตะแขนผม…ร้อนจัง
‘ กินยายัง ’
‘อือ ’
‘ นอนไป ’ ผมตบหน้าผากมันเบาๆ แล้วนั่งเล่นมือถือเฝ้าไข้มัน
‘ กูคิดถึงแม่จังเลยว่ะ ’
‘ อืม ’
‘ พ่อด้วย ’
‘อืม ’
‘ทำไมเวลาป่วย กูถึงรู้สึกอ่อนแองี้วะ ’
‘…’
‘ปอ กูคิดถึงบ้าน กูอยากกลับบ้านจังเลยว่ะปอ ’
‘ ก็ไปสิ ’
‘ไม่ได้…’
‘ งั้นก็โทรหา ’
‘ไม่เอา เดี๋ยวแม่เป็นห่วง ’
‘เฮ้อ…’
‘ปอ…กูคิดถึงพ่อแม่จังเลย…คิดถึง…คิดถึง ’
ผมจับมือมันที่ตกลงมาข้างเตียง
‘ไม่เป็นไร กูอยู่กับมึง นอนแล้วรีบๆ หายซะ ’
‘อืม ’
-------------------------------------------------------------------------------
- ยังมีต่อเรื่อยๆ ค่ะ เป็นเรื่องรอง (ไม่มีการแยกเป็นเรื่องหลักนะเออ^^) เอาไว้เขียนเล่นแก้เซ็ง ตอนหน้ากลับไปเจอสองแฝดเหมือนเดิมจ้า
- เฉลว เป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ของคณะเภสัชฯ ลักษณะคล้ายดาวมีหางยาว เอาไว้ปักหม้อยาสมัยก่อนกันคุณไสย และเป็นการบอกให้ทุกคนรู้ว่าเป็นยา ให้รักษาความสะอาด ประมาณนี้ค่ะ
หัวข้อ: เกียร์คู่ในตำนาน ( yaoi 3P ) side story : Where R U? อยู่ไหนครับ...ที่รักของผม5[24\3\63] (อ่าน 50468 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก