ตอนที่ 21 ดำเนินการ...
ไอ้คม ไอ้กรด แล้วก็อีโม พวกมันมองผมนิ่ง
ผมเองก็เหมือนจะพึ่งรู้ว่าตัวเองต้องทำอะไร
ตอนนี้เลยถึงกับ.......อึ้ง!!!
“พูดเล่นใช่ไหมเมิง”
ผมถามพวกมันแบบไม่เชื่อหูตัวเอง
แผนที่พวกมันจะให้ผมทำ
ผมคิดว่ามันดูจะไม่เกี่ยวกับการแก้แค้นเลยด้วยซ้ำ
เลยหวังว่าพวกมันสามคน น่าจะเล่นมุกอะไรกับผมอยู่
“เปล่า”
พวกมันประสานเสียงตอบพร้อมกัน
ตอนนี้ผมอยากให้ไอ้ต้าตื่นขึ้นมาจัง
เพื่อมันจะช่วยผมตัดสินใจอะไรได้บ้าง
“คือ.....ใช่ๆ ไอ้ต้ามันยังไม่รู้เลย
กูว่าหากมันรู้น่ะเว้ย มันต้องไม่ยอมแน่นอน”
ผมเอาไอ้ต้ามาเป็นข้ออ้างในการรอดตัว
สีหน้าพวกมันดูเครียดกันนิดหน่อย
และผมก็เห็นหนทางที่จะหนีอยู่ร่ำไร เหะๆ
กึก.....ไอ้ต้ามันดีดตัวลุกขึ้นนั่ง
และผมก็รู้ทันที ว่ายังไงงานนี้ผมก็รอดชัวร์
“ต้าเมิง ไม่.....”
“กูเอาตามแผนเมิงไอ้คม แผนว่าไง....พูดต่อ”
ขอบใจ....เมิงไม่หน้าตื่นมาเลย
ผมกำลังจะถามไอ้ต้าว่า...มันก็ไม่เห็นด้วยใช่ไหม..
แต่พอมันตอบมาแบบนี้...
“โอเค เข้าเรื่องแผนเลยน่ะ”
ไอ้คมมันก็พูดเรื่องแผนที่พวกเราจะใช้กัน
โดยเริ่มจากไอ้ต้าก่อน ผมนั่งฟังแล้วหันมามองไอ้ต้า
มันไม่ได้ดูแปลกใจหรือตกใจ กับสิ่งที่มันต้องทำเลย
ผมก็รู้สึกตงิดๆนิดหน่อย
เพราะปกติไอ้ต้ามันจะเป็นคนชอบโว้ยว้าย
แต่นี้มันกลับนั่งฟังอย่างเงียบๆ (น่าซื่ออีกต่างหาก)
และพอไอ้คมพูดจบ อีโมก็เป็นคนพูดในแผนที่ผมต้องทำ
ผมฟังไป น้ำตาแทบไหล (ทำไมกูต้องทำถึงขนาดนี้)
และพออีโมพูดจบ ไอ้กรดก็พูดต่อทันที
เหมือนมันรู้มาล่วงหน้าว่ามันต้องพูดอะไร
“แล้วแผนก็เริ่มคืนนี้...”
ไอ้กรดเสียงเฉียบขาด และหนักแน่น
ผมแทบเป็นลมล้มพับ เพราะมันไม่มีเวลาให้หายใจกันเลย
“เห้ย เมิงบ้าเปล่าว่ะ กูกับไอ้ต้ายังไม่ได้เตรียมตัวเลย”
ผมทำสายตาวิ้งๆใส่พวกมัน
เพราะหวังว่าจะได้รับความเห็นใจ
และคิดว่าพวกมันจะบอกว่า...อืมๆ เลื่อนก็ได้ กูสงสารเมิงว่ะต่าย...
แต่เมื่อดูสายพวกมัน คำตอบที่ผมคิด ไม่น่าจะมีอยู่ในหัวมันเลย
“กูอ่ะยังไงก็ได้ แต่ไอ้ต้านี้ดิ กูว่ามันเตรียมใจไม่ทันว่ะ”
ผมเอาไอ้ต้ามาเป็นข้ออ้างอีกครั้ง
เพราะดูแผนเรียกความสงสารจะใช้ไม่ได้ผล
“ใครบอกเมิง กูได้อยู่แล้ว”
ไอ้ต้ามันทำน้ำเสียงเหมือนไม่เห็นด้วยกับผมเท่าไร
แล้วคำตอบของมัน ก็ทำผมอึ้งไปอีกรอบ...(ฮื่อๆๆ เพื่อนเลว)
“โอเค งั้นก็ไม่มีปัญหา”
พวกมันอยู่คุยกันที่บ้านผมสักพัก
แล้วเรื่องที่คุยก็แผนล้วนๆ ผมเองแทบไม่มีช่องว่างได้หายใจ
จากนั้นพอเริ่มเที่ยง ทุกคนก็ออกไปหาอะไรกินข้างนอก
ไอ้ต้ามันพาพวกผมไปกินก๋วยเตี๋ยวเนื้อไก่ อร่อยมากๆครับ
ไก่นุ่มๆ ผักตะน้ากรอบอร่อย... น้ำซุปแบบหวานกลมกล่อม
ร่วมแล้ว สุดยอด (คว้ารางวัลสามดาวไปเลย เย้ๆ)
และตอนที่นั่งกินก๋วยเตี๋ยวกันในร้าน
พวกมันก็ไม่เว้นเรื่องแผนอีกนั้นแหละ
ไม่รู้เป็นผมคนเดียวหรือเปล่า ที่รู้สึกไม่อยากทำตามแผน
เพราะไม่ว่าจะเป็นอีโม มันก็ดูดี้ด๊า เป็นพิเศษ
ส่วนไอ้คมกับไอ้กรด มันสองคนก็วางแผนอย่างกับออกรบ
และไอ้ต้า มันก็ตั้งใจฟังแผนนี้เป็นอย่างดี
เหอ...............
เดี๋ยวนี้ทำไมกูซวยจังว่ะ ต้องมานั่งล้างแค้นคนอื่น
หรือว่าจะเอาสุภาษิตเป็นแบบอย่างดี
....เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร...
แล้วก็ปล่อย.....ไอ้เบส.....มัน....ไป
พอคิดถึงชื่อนี้ จู่ๆ น้ำซุปในถ้วยก็กลายเป็นหน้ามัน
อี้ คิดแล้วก็ไม่อยากกิน....
แหวะ.......
ผมทำเสียงเหมือนอ้วกแตก
สงสัยลืมตัวทำเสียงดังไปหน่อย
โต๊ะข้างๆเลยหันมามองผมใหญ่เลย เหะๆ
ส่วนพวกในโต๊ะผมก็หยุดคุย แล้วก็หันมามองที่ผม
ไอ้เราก็เนียนครับ ทำเหมือนไม่มีอะไร
แล้วก็ก้มหน้าก้มตากินก๋วยเตี๋ยวต่อ งุดๆ
หลังจากจบสภาร้านก๋วยเตี๋ยว
พวกมันก็ยกขบวนกลับมาบ้านผมต่อ
และเหมือนพวกมันจะคุยกันเรื่องแผนจนแน่ใจว่าจะไม่พลาด
ไอ้กรดก็เป็นคนพูดกับผมคนแรก...
“เราจะเปลี่ยนแผนใหม่ วันนี้แผนจะเป็นของไอ้ต้า
ส่วนแผนเมิงกับไอ้เบสจะไว้วันอื่น”
เย้ๆ เป็นเรื่องโชคดีของวันนี้เลยก็ว่าได้
เพราะตั้งแต่พวกมันวางแผนกันมา
รู้สึกผมจะเครียดนักที่สุด (ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรเนี่ยแหละ)
“แต่....เมิงต้องเป็นโทรหาไอ้บูม ให้มันกลับมาบ้านให้ได้”
ผมก็ลองนึกๆดู ว่าจะทำได้หรือเปล่า
แต่แค่โทรศัพท์ ก็ยังดีกว่าไปเจอไอ้เบสอีกนั้นแหละ
“ไม่แน่ใจ แต่จะลองดู”
“อืมๆ ได้ งั้นเมิงลองไปเตรียมแผนกับไอ้ต้าสองคนแล้วกัน”
ไอ้ต้าดูสายตามันจริงจังมากครับ
ผมว่ามันคงคาดหวังกับแผนนี้ไว้สูง
แล้วหากผมทำแผนนี้พัง พวกมันต้องฆ่าผมแน่.......เหอ
“ต่ายแผนกูคือ.....กูจะร้องไห้อยู่หน้าบ้านเมิง
ตอนที่เมิงโทรหาไอ้บูมให้กลับมาบ้านเรียบร้อยแล้ว
แล้วสิ่งที่พวกกูคิดคือ...ไอ้บูม่นาจะมาสนใจกู
แล้วก็เข้ามาปลอมกู และกูก็ทำทีประมาณว่า…ดีใจ
ที่มันมาปลอบ แล้วอีกเรื่องคือ หากไอ้บูมเป็นเกย์จริงๆ
แผยกูก็ไปได้รวด”
ระหว่างไอ้ต้ามันพูด ผมก็ได้กลิ่นเหมือนอะไรเหม็นๆ
จนพอมันพูดจบเนี่ยแหละ....น้ำเน่าชัดๆ....
“ใครคิดว่ะ เน่ากว่านี้ได้อีกน่ะกูว่า ฮ่าๆ”
ผมหัวเราะ แล้วหันไปมองหน้าไอ้กรด
มันทำเหมือนเคืองๆผม ส่วนไอ้ต้ามันยังนั่งนิ่งอยู่
“เออๆ แล้วเมิงจะให้กูโทรหาบูม จากนั้นบอกว่าไงว่ะ
แล้วอีกอย่าง กูก็ไม่แน่ใจว่าบูมมันเป็นเกย์จริงๆหรือเปล่า”
พอผมคิดถึงเรื่องบูมคิดมา
ภาพบูมจูบกับไอ้ต้าที่ห้องน้ำ มันก็เด่นชัดขึ้นมา
ผมสบสนว่าตัวเองรู้สึกยัง….
รู้สึกไม่อยากให้บูมจูบต้า หรือรู้สึกแค่ตกใจธรรมดา
….เป็นอะไรว่ะกู....
“ไอ้ต่ายๆ เมิงฟังกูอยู่เปล่าว่ะ”
“อืมๆ ฟังอยู่”
ผมเผลอนึกเรื่องของบูม
จนลืมไปว่า นั่งคุยกับไอ้ต้าอยู่
ไอ้ต้ามันดูงงๆ แต่มันก็ไม่ได้สนใจ
แล้วมันก็เริ่มแผนมันต่อ...
“เมิงโทรหาบูม แล้วบอกว่าให้มาดูกูหน่อย
เพราะเมิงจะออกไปทำธุระด่วนด้านนอก
แล้วกูจะนั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้าบ้านเมิง”
“ต้า แล้วเมิงแน่ใจได้ไงเขาว่ามา
เมิงเองพึ่งต่อยเขาไปเนี่ยน่ะ”
ผมถามเพราะสงสัย แล้วอีกอย่าง
หากผมเป็นบูม ผมก็คงไม่มาหาคนที่ต่อยเราหรอก
“กูว่าคิดว่ามันมาว่ะ กูมั่นใจนิดหน่อย”
ไอ้ต้ามันให้เหตุผลซึ่งผมเองก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร
แต่ในเมื่อมันแน่ใจ ผมก็คิดว่าจะลองดูสักตั้ง
แล้วพอตอนเย็น พวกมันก็นัดแนะกันจนเรียบร้อย
ผมก็เริ่มแผนแรกทันที ซึ่งกว่าผมจะกล้าโทรหาบูม
ถึงกับต้องยกมือไหว้พระ ขอกำลังใจกันหน่อย เหะๆ
และพอกดโทออก พวกมันก็ลุ้นกันยกใหญ่
ผมเองเกือบฉี่ราด ใจมันเต้นแรงมากครับ
และเวลาที่รอก็มาถึงครับ....
“โหล....บูมเหรอ”
ผมยืนตัวแข็ง เพราะอาการตื่นเต้น
ส่วนไอ้พวกที่อยู่ข้างๆผม ก็แนบหูฟังกันทุกคน
แล้วตอนนี้พวกผมก็รอเสียงตอบรับจากอีกฟังอยู่
“โหล....จะคุยกับพี่บูมเหรอ”
เสียงหวานๆ ที่ไม่ใช่เสียงบูม ตอบกลับมา
พวกผมมองหน้ากันเหมือนต้องการคำตอบว่าใคร?
แต่เหมือนจะคิดกันนานเกินไป เสียงคนเดิมเลยถามย้ำอีกครั้ง
ผมเลยต้องตอบกลับไปแบบไม่ค่อยเป็นธรรมชาติมากนัก
“หา...เอ่อ ครับ ขอสายบูมครับ”
พวกที่ยืนฟังอยู่ข้างๆ ดูโล่งอก เมื่อผมตอบกลับไป
ผมเองก็ถอนหายใจ อย่างโล่งอกเหมือนกัน
“ค่ะ...แปป หนึ่งน่ะค่ะ”
พูดว่าค่ะ....เสียงหวานๆ งั้นแสดงว่าผู้หญิง
ไอ้ต้าคิ้วชนกัน เหมือนกำลังใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง
ผมเองก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน หากผู้หญิงนี้เป็นแฟนบูม
หรือเปล่า? ถ้าหากเป็น แสดงว่าบูมไม่ได้เป็นเกย์อ่ะดิ…
ผมนั่งรอปลายสายอยู่ไม่นาน
เสียงหวานๆของผู้หญิงคนเดิมก็ตอบกลับมา
.
.
.
“พี่บูม....ใส่เสื้อผ้าอยู่ค่ะ”
---------------------------------------------------------------------------ปล.ขอบคุณมากๆครับผมที่เข้ามาอ่าน มาดันกระทู้ เห็นแล้วหายเหนื่อยครับ
ผมเองอยากมาลงต่อทุกวันครับ เพราะผมจะตื่นตีสองมานั่งพิมพ์อ่ะ(เห็นมั้ยรักคนอ่านมาก เหะๆ)
แล้วที่ไม่มาต่อก็ไม่มีเงินเล่นเน็ต ขอโทษจริงๆครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
