ตอนที่ 19 ศึกแรก
ผมยืนตัวแข็งเหมือนหิน เพราะความตกใจ
ก็ใครจะไปคิดแหละ ว่ามันจะทำได้ทุกอย่างจริงๆ
ตอนแรกมันทำให้ผมคิด คิดไปถึงไหนต่อไหน
แต่สุดท้าย....มันกลับทำฝันผมสลาย
“กูว่าเมิงตัวเหม็นว่ะ อาบน้ำซะหน่อยแล้วกัน”
ไอ้เบสพูด หลังจากที่มันตักน้ำราดลงบนตัวผมเรียบร้อยแล้ว
น้ำที่มันราดใส่ผม มันก็เย็นเข้ากระดูก จนแทบช็อก
แต่ก็ต้องขอบใจมัน ที่ทำให้ผมรู้สึกตัว
และรู้ว่าตัวเองจะต้องทำหน้าตา หรือต้องพูดอะไร
“เห้ย.........อุ๊บ”
ไอ้เบสเอามือปิดปากผมไว้
แล้วดันตัวผมให้ชิดกำแพงมากขึ้น
เลยทำให้คำที่ผมต้องการด่ามัน
ถูกกลืนกับลงในคอ
มีแค่สีหน้าของผมที่แสดงออกมาเท่านั้น
และผมคิดว่ามันคงรู้ รู้ว่าผมดูไม่พอใจมันมากแค่ไหน
“กูรู้ว่าเมิงจะขอบใจกู แต่ไม่เป็นไร รอให้กูอาบให้เมิงเสร็จก่อนแล้วกัน”
มันยิ้มเยาะใส่ผม แล้วหันไปคว้าขันน้ำตักน้ำจนเต็ม
จากนั้นก็ราดใส่ผมอีกครั้ง ผมเองพยายามแกะมือมันออก
แต่ก็ทำได้แค่เกาๆ ให้มันรู้สึกจั๊กจี้เล่นเท่านั้นแหละ
แรงมันกับผมระดับมันต่างกันครับ
และผมก็คิดว่า หากรอดจากมันเมื่อไร
ผมคงต้องออกกำลังกาย เตรียมพร้อมไว้สำหรับคราวหน้า
แต่ที่รู้ๆ ผมจะรอดจากมันวันนี้เปล่าหว่า....
“อะไรน่ะ เอาอีกขันเหรอ อืมๆ พี่เบสจัดให้”
ผมดิ้นไปมาเหมือนตัวหนอน เพราะอยากจะหลุดจากมันเร็วๆ
แต่นี้มันกลับคิดว่าผมอยากเล่นอาบน้ำกับมันอีก
สงสัยงานนี้ผมคงได้แต่ยืนนิ่งๆ แล้วทำตามที่มันบอกเท่านั้นแหละ
“อืม เย็นสบายดีไหม”
มันมองหน้าผม เหมือนมันเองต้องการคำตอบ
ผมเองจ้องหน้ามันนิ่ง และหน้าผมตอนนี้ก็คงแดงสุดๆ
นั้นคงไม่ใช่เพราะเขินหรอก แต่เพราะโกรธมากกว่า
“ถามดีๆทำไมไม่ตอบ สงสัยจะเอาอีกขัน หึหึ”
น้ำเย็นๆ ถูกราดลงมาอีกครั้ง
ผมเองไม่ทันได้พูดอะไร (ซึ่งมันก็พูดไม่ได้อยู่แล้วล่ะ)
แล้วไอ้การที่ผมทำหน้าโกรธมัน หรือไม่พอใจมัน
ดูเหมือนจะยิ่งยุให้มันอยากแกล้งผมมาขึ้นไปอีก
“มองทำไม เมิงมองแล้วทำไรกูได้”
น้ำเสียงและหน้าตามันดูจริงจัง
จนผมเองก็เกิดกลัวมันขึ้นมานิดหน่อย
แต่ได้เพียงแค่นั้น เพราะตอนนี้ความโกรธมันมากกว่า
“เมิงคิดว่ากูไม่รู้เหรอ ไอ้กระเทยกลุ่มเมิงจะทำไรกัน”
น้ำเสียงกับหน้าตามันยังนิ่งอยู่
และผมเองก็มองมันโดยไม่กลัวเมื่อกัน
“แต่ถึงพวกเมิงจะทำอะไร กูก็ไม่สน
เพราะกูจะลงที่เมิงคนเดียว แล้วยิ่งพวกเมิงทำกูเจ็บ
หึหึ เมิงก็เตรียมตัวเจ็บกว่ากูไว้ได้เลย ”
ผมนิ่งไปพักหนึ่ง เพราะความไม่เข้าใจ
แล้วมันก็ยิ้มเยาะให้ผมอีกครั้ง
จากนั้นก็ปล่อยให้ผมเป็นอิสระ
“เล่นกับเมิงนี้สนุกดีเหมือนว่ะ แก้เซ็งได้สักพัก”
มันยืดตัวแล้วทำทีเป็น บิดไปบิดมา
ผมเองก็ค่อยรู้สึกสบายตัวขึ้นหน่อย
แต่ใจผมเหมือนกังวลหรือกลัวอะไรบางอย่าง
สิ่งที่ไอ้เบสพูดมันทำเพื่ออะไร?
“เมิงทำเพื่ออะไร”
ผมพูดขึ้นมาลอยๆ สายตาก็มองข้ามไหล่มันไป
ไอ้เบสเองจ้องหน้าผม แล้วยิ้มแบบที่ผมไม่เคยประทับเลยสักครั้ง
“สนุกๆ ไม่ค่อยมีคนให้แกล้งเหมือนเมิง”
มันหันหลังแล้วเปิดประตูเดินออกไป
ผมเองได้แต่ยืนมองมันอยู่ที่เดิม
และจู่ๆ มันก็หยุดยืนอยู่ที่ประตูด้านนอก
แต่มันไม่ได้หันกลับมามองผม
“ไอ้บูม เมิงซะใจพอยังว่ะ”
พอไอ้เบสมันเรียกชื่อบูม
แล้วผมก็เกิดนึกถึงไอ้ต้าขึ้นมา
เพราะไอ้ต้ามันรอผมอยู่ด้านนอกห้องน้ำ
และที่ไอ้เบสมันเข้ามาได้ แสดงว่ามีคนจับไอ้ต้าอยู่
ไม่อย่านั้น มันก็ไม่มีทางปล่อยให้ไอ้เบส เดินเข้ามาหาผมหรอก
และเมื่อผมเดินออกไปดูด้านนอก
ผมก็ถึงกับตกใจ ก็ภาพไอ้ต้ากับบูม ที่กำลังจูบปากกัน
มันทำให้ผมงง ไม่รู้ว่าไอ้ต้ามันยอม หรือ โดนบูมบังคับ
แต่ผมว่าน่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า (ถึงไอ้ต้ามันจะยืนนิ่งก็ตามเถอะ)
และไม่รู้ว่า โชคดีดีหรือโชคร้าย ที่บริเวณนี้ไม่มีคนที่เดินเข้าห้องน้ำเลย
บูมผละออกจากไอ้ต้า แล้วก็ยกแขนเสื้อขึ้นเช็ดมุมปาก
ส่วนไอ้ต้ายืนนิ่ง และจ้องหน้าบูม ด้วยสายตาที่ดูสับสน
ผมเองที่ยืนดูอยู่ ก็คิดว่าบูมน่าจะโดนต่อย หรือไม่ก็โดนไอ้ต้าถีบ
แต่นี้ไอ้ต้ากลับยืนนิ่ง?......
“ไปเมิง โดนจูบกูเข้าหน่อยก็จอด หึหึ”
บูมหันมาพูดกับไอ้เบส และหันมองผมนิดหน่อย
แต่เพียงไม่นาน เมื่อไอ้เบสเดินไป
ผมเองที่เคยคิดว่าบูมเป็นคนดี
ตอนนี้มันกลับทำให้ไม่แน่ใจ
“เมิง.....ปึก.....”
ไอ้ต้าเหมือนจะพึ่งรู้สึกตัว มันเอยเรียกบูมจากด้านหลัง
และเมื่อบูมหันหน้ากลับมามอง
ไอ้ต้าก็ปล่อยหมัดเต็มแรงเข้าที่ปากของบูม
แต่หน้าบูมก็หันเพียงนิดเดียวเท่านั้น
“อื้อ............”
บูมคว้าเอวไอ้ต้าให้มาชิดกับลำตัว
แล้วจากนั้นก็จูบปากไอ้ต้าอีกครั้ง
ผมเองที่ยืนอยู่ห่างๆ ก็ต้องรีบวิ่งเข้ามาดันบูมออกจากไอ้ต้า
เพราะสงสารไอ้ต้า
แต่ไอ้เบสดูจะไม่สนใจ หรือคิดที่จะห้ามบูมเลย
แต่มันก็เลวอยู่แล้วล่ะ เรื่องแบบนี้มันคงจะดีใจด้วยซ้ำ....
“บูมพอเหะ เราขอร้อง”
บูมยิ้มให้ไอ้ต้า ที่กำลังยืนหายใจหอบอยู่ข้างๆผม
และดูเหมือนคำขอร้องผมจะเป็นผล
เพราะไอ้เบสกับบูมเริ่มเดินห่างออกไป
ตอนนี้ก็เหลือแค่ผมกับไอ้ต้าสองคน
ไอ้ต้ามองตามหลังบูม
ซึ่งดูจากสายตามันคงแค้นมาก
และผมคิดว่า มันคงไม่ต่างจากผมเท่าไรนัก
แล้วสภาพไอ้ต้าที่ผมดูยุ่งเหยิง เสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อย
มันทำให้ผมหันมาก้มมองตัวเองที่ย่ำแย่กว่ามันมาก
เพราะตอนนี้ทั้งตัวผมก็เปียกโชกไปหมด ตั้งแต่หัวถึงเท้าเลยจริงๆ
“ไปล้างหน้าก่อนเหอะเมิง”
ผมบอกไอ้ต้า และตอนที่มันหันมามองผม
ดูมันจะตกใจนิดหน่อย แต่มันก็ไม่พูดอะไร
แล้วผมก็พามันไปล้างหน้าจนเสร็จเรียบร้อย
ส่วนผมคงต้องรออาบน้ำที่บ้านทีเดียวเลย
กว่าที่ผมจะทำใจเดินไปที่โต๊ะได้
ก็นานนิดหน่อย เพราะคนในร้านเริ่มมองมาทีละคน
และพอไปถึงโต๊ะ อีโมเหมือนจะกรีดร้องซะให้ได้
ผมเองก็ได้แต่ทำหน้าประมาณ ห้ามมันไว้
มันเองก็เลยสงบลง….
จากนั้นไอ้กรดดูเหมือนจะถามอะไร
แต่ผมก็บอกให้พวกมันคิดเงิน แล้วกลับบ้าน
ไอ้คมก็เป็นคนจัดการเรื่องเงิน
แล้วก่อนที่ผมจะเดินออกไป ผมก็ผ่านโต๊ะไอ้เบส
ตอนนั้นเลยแกล้งทำทีเป็นสะบัดผม
และน้ำกระเซ็นไปโดนหน้าไอ้เบสนิดหน่อย
ดูมันทำสีหน้าเหมือนจะโกรธ
แต่ก็ไม่นาน มันกลับมายิ้มเยาะให้ผมแทน
ส่วนไอ้ต้ารายนั้น เดินออกไปก่อนผมอีกครับ
และมันไม่ได้หันไปมองหน้าบูมเลย
ผมว่ามันน่าจะมองน่ะ
เพราะบูมดูสีหน้าไม่ค่อยดีนัก
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเหมือนกัน
แต่ก็เท่านั้นแหละครับ...
เพราะพวกมันก็เลวกันหมด
.
.
.
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก.....กูแค้น
------------------------------------------------------------------------------------------------------ปล.ขอบคุณทุกคนมากๆครับ ผมเองพยายามลงให้ทุกวันน่ะครับ
ตอนนี้ลงอย่าเร็วอ่ะครับ แล้วพ็อตเรื่อง...เหะๆ
ผมเองไม่ได้คิดตั้งไว้เลยอ่ะครับ...เลยออกมาไม่ค่อยดีใช้ป่าว...พี่ริน เหะๆ
แล้วก็เรื่องที่พวกเพื่อนๆต่ายนี้ได้ยินเสียงเบสได้ไง อันนี้มีขอแก้ตัวครับ...เหะๆ
ติดตามกันต่อไป....
คุณ j4c9y อันนี้จะพยายามลงไม่ค้างแล้วกันครับ ขอโตด เหะๆ
พี่เอ็มสุ่มจริงๆ.....เหะๆ
รักทุกคนครับ มีอะไรถามได้ครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
