หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ

[christiyaturnm]

 


อย่างว่า ใหม่ๆมันก็... ไม่รู้จะไงไปไงนี่นา

[sakiko]

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ อ่ะ

รอตอนต่อ ไปน นะค่ะ

 

[( = ___ = )]

  โห...ชอบเออ่ะ ป่านก็น่าร๊ากกกกกกก


ความสัมพันธ์แบบค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆพัฒนาแบบนี้มันอบอุ่นจัง



เป็นกำลังใจให้ทั้งคนเขียนและคนโพสจ้ะ

[dahlia]

คู่นี้น่ารักดี 

[boboaje]

    รายงานตัวค่ะ   .....  นึกถึงตอนจูบแรกเลยอ่ะ

สั่น ..~...~ หงึกๆ เลย.... แต่จากที่พี่เอเล่าเนี้ยไม่น่าสั่นแล้วเน้อ 

ฝากรักถึงพี่ป่านด้วยค่ะ  อ่านรวดเดียวเลย  โพสเยอะหนูก็อ่านเยอะนะ  ชอบค่ะ

[nana]

อดเลย

[bixzz]

  ว้า...อดเลย
ไม่เป็นไร รอลุ้นตอนต่อๆ ไป ต้องมีสำเร็จสักตอนแหละน่า

[m_myca]

พึงเข้ามาอ่านครับ

หนุกมากมาย

เปงกำลังใจให้คนแต่ง +1ไปเลยยยย

  

[epochii_upfun]

ต้องมานั่งติดเรื่องนี้อีกเรื่องแล้วเหรอเนี่ย

[m_myca]

มาต่อไวๆนะ

 

[Otaku]

 พี่เออดเลย 

พี่ป่านน่ารัก 

[supoch_noi]

รอ รอ น่ารักจังครับ

[GajonG]

โฮะ โฮะ โฮะ
แหมๆ ค่อยเป็น ค่อยไปนะคร้า หุหุ
อ่านแล้วรู้สึกดีนะค่ะเนี่ย

ยังคบกันอยู่มะค่ะ ขอให้รักกันยืนยงคงกระพันธ์นะค่ะ   

[mist]

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก 

[แมววาย]

   อดกรี๊ดเลย

[Namehoto]

มาอัพแล้วค่า ขอโทษที่ช้าไปหน่อย เนทไม่ค่อยดีวันนี้ อิอิ

************

ผมมารู้สึกตัวตื่นก็เช้าแล้วครับ ส่วนไอ้ป่านยังเงียบอยู่ ผมเดินไปที่ประตูห้องนอนก็ยังล๊อคอยู่ มันคงยังไม่ตื่น ผมก็เลยล้างหน้าล้างตา ทำธุระส่วนตัวแล้วก็จัดหนังสืออะไรให้มันต่อ เพราะเมื่อคืนก็ยังไม่เรียบร้อยนัก

ก็ทำโน่นทำนี่เพลินๆ กะว่าเดี๋ยวจะทำอะไรง่ายๆ ให้มันกินตอนเช้าครับ (ผมทำกับข้าวอร่อยนะ ฮ่าๆๆๆ)

แต่ยังไม่ทันได้ทำ เสียงประตูห้องนอนก็เปิด

ไอ้เจ้าคุณป่าน มันโผล่หน้า (และหัวยุ่งๆ) งัวเงียๆ ออกมา

เอ ตื่นนานยัง

สักพักอ่ะ

มันเดินออกมา (ชุดนอนเหมือนเคยครับ)

ทำไรอ่ะ

จัดหนังสือที่เหลือไง หิวยัง เดี๋ยวทำไรให้กิน

ยังหรอก

มันเดินมาหยุดข้างๆ ผมที่กำลังจัดหนังสือให้มันอยู่ครับ (บางคนคงสงสัยหนังสืออะไรเยอะแยะ ก็นอกจากหนังสือเรียนของมัน มันก็หอบการ์ตูนมาอีกครับ ไอ้คุณป่านนี่มันติดการ์ตูนจริงๆ)

เมื่อคืนนอนสบายไหม มันถามพลางช่วยผมจัดหนังสือของมัน

ก็นอนได้อ่ะ โซฟาแคบนิดหน่อย แต่ก็โอเค

ไม่โกรธใช่ป่ะ ที่ให้นอนนอกห้องอ่ะ

ไม่โกรธหรอก เข้าใจ

ทำไมใจดีเงี้ยอ่ะ  มันหันมามองหน้าผมครับ

หรือจะให้ปล้ำล่ะ .... ผมตอบกวนๆ ไป


เวรแน่ะ จะบ้าเรอะ มันแว๊ด

ล้อเล่นๆ ผมพูดแล้วก็เลยคิดว่าจะพูดกับมันเรื่องนี้เลยก็ดีเหมือนกัน

ป่าน

หือ


ไม่ต้องกลัวหรอก ก็เหมือนจูบน่ะแหล่ะ ถ้าไม่พร้อม ไม่อนุญาต ก็จะไม่บังคับหรอก เราเองก็ไม่อยากให้มันดูเป็นเรื่องง่ายๆ เหมือนกัน

มันยิ้มครับ

เอ

หือ

เอ เป็นคนดีกว่าที่เราคิดไว้เยอะเลยนะ

สรุปที่ผ่านมา คิดว่าเราไม่ดีดิ๊

ไอ้ป่านหัวเราะครับ แล้วมันก็เปลี่ยนเรื่องเป็นบ่นหิว ให้ผมทำอะไรให้มันกิน ซึ่งผมก็ทำแบบง่ายๆ นม ขนมปังปิ้ง ไข่ดาว ไส้กรอกอะไรเงี้ย มันก็นั่งรอกิน สบายจริงๆ

แต่ยังดีที่กินเสร็จมันอาสาล้างจาน

แล้วผมก็เลยจะกลับบ้านครับ เพราะว่าวันรุ่งขึ้นต้องทำงาน ไอ้ป่านเองก็มีอะไรต้องทำอีกเยอะ ทั้งเรื่องห้องมัน เตรียมงานที่จะเรียน

แต่ไอ้ป่านมันมองผมตาละห้อย

เอ แล้วคืนนี้เราจะนอนไงเนี่ย

ก็คิดว่าเรายังนอนอยู่หน้าห้องไง

มันไม่เหมือนกันนี่หว่า

(มันกลัวผีเอามากๆ เลยครับ แต่อีตอนจะออกมาอยู่คอนโด มันก็บอกว่าไม่ทันคิดเรื่องนี้ ไม่งั้นจะอยู่แชร์ห้องกับเพื่อนมัน ซึ่งผมก็ไม่ยอมอีกแหล่ะ)

หรือจะให้ย้ายมาอยู่ด้วย ผมถามมันเล่นๆ

เออ ก็ดีเหมือนกันนะ ที่นี่ก็ไม่ไกลที่ทำงานเอนี่

ป่าน นี่พูดจริงหรือพูดเล่น

ก็นอนคนเดียว มันกลัวผี

แล้วไม่กลัวเอเหรอ

ก็เอเพิ่งบอกนี่ ว่าจะไม่ทำถ้าไม่อนุญาต

แล้วไม่กลัวใครจะนินทาเหรอ ถ้ามาอยู่ด้วยกันอ่ะ ที่บ้านป่านรู้จะว่าไง

บ้านเราไม่รู้หรอก แล้วบ้านเอล่ะ

บ้านเราน่ะ จริงๆ ก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอกนะ แต่เราว่าก็ควรมีเหตุผลดีๆ ถ้าเกิดทางบ้านป่านหรือบ้านเราจะถามว่า ทำไมถึงต้องย้ายมาอยู่ด้วยกัน

(เพราะอย่างที่บอกล่ะครับ ที่บ้านผมกับบ้านมัน ก็รู้แค่ว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกัน)

แล้ว เราต้องนอนคนเดียวไปก่อนเหรอ

เสียงมันจ๋อยมากครับ

เอางี้ดิป่าน ก่อนนอนโทรหาเรา คุยกันจนป่านหลับแล้วเดี๋ยวเราวางเอง จะได้มีเสียงเราเป็นเพื่อนไง ดีป่ะ

ได้เหรอ

ได้ดิ

มันยิ้มหวานนนนนนนนนนนน เลยครับ

เอน่ารักจัง

แล้วก็ชะโงกตัวมาหอมแก้มผมไปอีกทีซะงั้น

ทำเอาผมยืนอึ้งไปเลย


หลังจากนั้น ผมก็อาบน้ำแต่งตัวกลับบ้านครับ แล้วก็ทำตามที่รับปากไอ้ป่านไว้ โดยการที่ผมก็โทรคุยกับมันจนกระทั่งมันหลับคาโทรศัพท์ไปนั่นแหล่ะ

เฮ้อ ไอ้ป่านเอ้ย ค่าโทรศัพท์เสียแพงขึ้น จะช่วยจ่ายไหมวะเนี่ย



แต่ ไม่นาน ผมก็หาข้ออ้างย้ายไปอยู่กับป่านได้ครับ

ด้วยเหตุผลง่ายๆ คือผมขี้เกียจขับรถไปๆ มาๆ บ้าน ที่ทำงาน และผมมีงานเยอะขึ้น ต้องทำโอทีบ่อยขึ้นในช่วงนั้น (เพราะป่านเองก็ไม่ได้จะอยู่คอนโดถาวร ก็แค่ช่วงที่เร่งเรียนให้จบทันเพื่อนนี่แหล่ะครับ)

แล้วผมก็ขนของไปที่คอนโด

ยอมรับนะครับว่าตื่นเต้นเหมือนกัน มันเหมือนความสัมพันธ์เรามันเดินหน้าไปอีก แล้วผมก็เพิ่งคิดว่า ถ้าผมได้อยู่กับมันก็คงดี แต่มันจะดีจริงหรือเปล่า ตอนนี้ก็จะได้รู้ล่ะครับ

แล้วก็



เรื่องนั้น





ผมจะห้ามใจตัวเองได้นานแค่ไหนกันนะ



*******************

ราตรีสวัสดิ์ครับ





ไว้มาติดตามตอนต่อไปได้ เมื่อไอ้คุณเอมันส่งต้นฉบับมาให้อีกนะคะ

[LEO]

น่ารักมากมายครับ

รอ ฉากนั้นน่ะ

[bixzz]

  ขอบคุณที่นำเรื่องมาลงอีกนะครับ
น่ารักมากมายจริงๆ
ความสัมพันธ์แบบค่อยเป็นค่อยไปที่หาได้ยากในสมัยนี้
จะรอลุ้นและเป็นกำลังใจให้เอกะป่านต่อไปนะครับ 

[ไอ้หัวแห้ว]

น่ารักมากกกกกกกกกกก


พี่ป่านน่ารักโครตๆ เลย

เอางี้ดิป่าน ก่อนนอนโทรหาเรา คุยกันจนป่านหลับแล้วเดี๋ยวเราวางเอง จะได้มีเสียงเราเป็นเพื่อนไง ดีป่ะ

ได้เหรอ

ได้ดิ

มันยิ้มหวานนนนนนนนนนนน เลยครับ

เอน่ารักจัง

แล้วก็ชะโงกตัวมาหอมแก้มผมไปอีกทีซะงั้น

ทำเอาผมยืนอึ้งไปเลย

อันนี้ เขินแทนพี่เอโครตๆ เลยอะ
ตอนพี่ป่านหอมแก้มเนี้ยยยย

น่ารักสุดๆ


 

[Shumi]

ขำตอน เสี่ยวว่ะ 

[christiyaturnm]

 

น่ารักเสมอเลยคู่นี้   



โกหกพ่อแม่ไม่ดีน๊า....


 

[dahlia]

คุณเอ นิสัยดีจังเลย   

รอตอนต่อไปนะคะ

[Namehoto]

หวัดดีครับ วันนี้ผมแย่งลอคอินมันมาใช้ครับ ฮ่าๆ แต่เล้าเข้ายากมากเลย สงสัยเพราะระบบเนทที่ทำงานผมมันไม่ค่อยดีมากกว่า

เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา มาต่อกันเลยครับ

****************

ผมขนของมาอยู่คอนโดกับป่านมันแล้วครับ และก็ยังนอนโซฟาหน้าห้องเหมือนเดิม จริงๆ ป่านมันก็ไม่ได้บอกให้ผมนอนตรงนั้นหรอกนะครับ แต่ผมเลือกที่จะนอนเอง เพราะไม่ไว้ใจตัวเอง แล้วก็ยังไม่อยากจะไปทำอะไรมันตอนนั้นด้วย

เพราะพอมันเริ่มเปิดเทอม งานมันก็เยอะตลอด ปีสุดท้ายแล้วนี่ครับ

ระหว่างนั้นพ่อกับแม่มันก็แวะมาเยี่ยม ซึ่งป่านมันบอกว่า ชวนผมมาแชร์ค่าห้อง เพราะผมก็งานเยอะ ขับรถไปๆ มาๆ ก็เหนื่อย (เหตุผลเดียวกับที่บอกที่บ้านผมน่ะแหล่ะครับ ซึ่งเราก็ไม่ได้โกหก ทุกอย่างที่พูดมันก็จริง งานผมก็เยอะจริงๆด้วยแหล่ะ)

พ่อป่านก็ยังบอกว่า ไงก็ฝากผมเตือนๆ ป่านให้มันขยันๆ ด้วย

แต่ผมกับมันก็ต้องระวังครับ เพราะว่ายังไม่อยากให้ที่บ้านมันกับที่บ้านผมรู้ เราทั้งคู่เป็นลูกชายคนโตครับ ก็ไม่รู้ว่าเกิดพ่อกับแม่รู้จะรับได้แค่ไหน

แต่ไม่นาน มันก็เกิดเรื่องร้ายขึ้นกับครอบครัวของป่านมันครับ

พ่อมันไม่สบาย (พ่อมันมีโรคประจำตัวเกี่ยวกับเรื่องหัวใจ  ลิ้นหัวใจรั่ว หรือ ปิดไม่สนิทอะไรเนี่ยแหล่ะครับ ผมก็ไม่แน่ใจนัก) เข้า รพ. มันก็ไปเยี่ยมพ่อบ่อยๆ ผมเองก็ไปกะมันบ้าง บางทีมันก็ต้องค้าง รพ. เฝ้าพ่อ ผลัดกับแม่มันบ้าง ผมก็เฝ้าคอนโดคนเดียว

ช่วงนั้นไอ้ป่านซึมไปเลยครับ มันรักพ่อมาก (และมันเองก็เป็นลูกชายคนโปรดของพ่อมันด้วย) ผมก็คอยให้กำลังใจมันไป

แต่แล้ววันนึง ขณะที่ผมกำลังทำงานอยู่ที่ทำงาน มันก็โทรมาหาผมครับ

เอ อยู่ไหนอ่ะ  เสียงมันสั่นๆ

อยู่ที่ทำงาน ป่านมีไรเหรอ

มาหาได้ไหม

เป็นไร มีเรื่องอะไร

พ่อ พ่อเสียแล้ว มันพูดได้เท่านั้นแล้วก็เงียบไป

ผมเองก็ตกใจ รีบบอกมันไปว่ารอเดี๋ยว จะไปเดี๋ยวนี้ จากนั้นเก็บข้าวเก็บของได้ ก็เผ่นออกจากออฟฟิสเลยครับ บอกแค่เพื่อนว่า ญาติเสีย ต้องรีบไปด่วน

ขับรถแบบเหยียบมิด ใจมันไปก่อนตัวแล้วครับ ตอนแรกผมจะคุยกับมันต่อ แต่มันบอกว่าเดี๋ยวมันต้องโทรบอกญาติๆ ก่อน เลยวางไป

พอไปถึงที่ รพ. ที่พ่อป่านอยู่ ผมก็โทรหามันครับ  มันก็บอกว่า มันอยู่ไหน ผมก็เดินไปหามัน

ภาพที่ผมเห็นมันที่นั่น มันนั่งอยู่ที่โซฟา หน้าห้องพวกห้องดับจิตอะไรแบบนี้ มันนั่งอยู่คนเดียว ยังคุยโทรศัพท์ คงโทรแจ้งข่าว ญาติๆ มัน

มันนั่งค้อมตัว ตัวเหลือนิดเดียว

ผมเดินไปหา แตะไหล่มัน

มันเงยหน้ามามองผม

แล้วก็บอกผมเสียงแห้งๆ ว่า พ่ออยู่ข้างใน รพ. กำลังทำตามขั้นตอน (ก็พวกฉีดยา ทำความสะอาดอะไรแบบนั้นมั้งครับ) นี่มันก็กำลังรอแม่ กับน้อง ที่กลับไปเอาเสื้อผ้าพ่อมา

ผมถามมันว่า แล้วจะไว้วัดไหน มีอะไรให้ช่วยติดต่อไหม มันก็บอกว่า แม่มันให้ญาติติดต่อแล้ว

ตอนนั้นตามันแดงช้ำไปหมดเลยครับ แต่เรายังไม่ได้พูดอะไรกันมาก เพราะสักพัก แม่มันก็มา ผมก็หันไปไหว้แม่ น้องมันก็ร้องไห้มา ไอ้ป่านก็ปลอบๆ น้องมันไป ผมเลยถามมันว่า เดี๋ยวผมจะกลับคอนโด ไปเปลี่ยนเสื้อ มันจะเอาเสื้อดำตัวไหน ผมจะเอามาให้ มันก็บอกผมมา

แล้วผมก็เลยออกมาก่อน

ตอนนั้นผมมีอะไรอยากพูดกับมันมากมาย แต่ ญาติๆ มันก็เริ่มมากัน ผมเองก็คงทำได้แค่นั้น ผมสงสารมันมากนะครับ มันตาแดงก่ำ แต่ตอนนั้นด้วยงานต่างๆ ที่ตามมา มันก็๖องทำหน้าที่ลูกคนโต


ผมจะช่วยอะไรมันได้ไหม


ผมรีบกลับคอนโด อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเอาเสื้อของป่านมันแล้วรีบไปที่วัดที่ทางญาติๆ มันติดต่อไว้ เพราะบ่ายๆ ก็จะมีรดน้ำศพ

วันนั้น แขกก็เยอะพอควร ผมก็ช่วยเรื่องเสิร์ฟน้ำ ดูแลอะไรไปตามเรื่อง เท่าที่ผมจะทำได้ หลายคนก็มองๆ นะครับ ว่าผมเป็นใคร เพราะจะว่าไป ผมกับป่านก็เพิ่งมาสนิทกันไม่นาน บางคนที่เป็นเพื่อนสมัยเรียนของมัน ก็จะไม่รู้จัก

และหนึ่งในนั้นคือ เพื่อนสนิทตั้งแต่ประถมของไอ้ป่านครับ

มันชื่อ  ต้น

มันมาที่งานตอนพระจะเริ่มสวด ไอ้ป่านเห็นมันก็เดินไปรับ ผมมองอยู่ไกลๆ เพราะกำลังเสิร์ฟน้ำให้แขกอีกทางอยู่ ผมเห็นไอ้ต้นมันจับแขนป่าน แล้วก็ตบไหล่เบาๆ

ก่อนจะกอดคอไอ้ป่าน เดินไปหวัดดีแม่ป่านมัน

ไอ้ความรู้สึกที่ไม่เคยเกิด ก็เกิดครับ

มันจี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ขึ้นมาในใจเลย

ตอนนั้นผมไม่รู้ว่า ไอ้ต้นเนี่ยเป็นใคร สนิทกับป่านมากแค่ไหน แต่ท่าทางที่มันแสดงออกมา โคตรขวางหูขวางตาผมชะมัด

ไอ้ป่านพามันไปนั่งครับ แต่เห็นมันพูดอะไรกันสักอย่าง แล้วเลยเดินมาทางที่ผมยืนอยู่

เอ เอ ป่านมันเรียกผมครับ

หือ

เอ นี่เพื่อนป่าน ต้น ต้นนี่ เอ

หวัดดีครับ มันทัก

ผมก็ ครับ หวัดดี

เอ ต้นมันจะมาช่วยเสิร์ฟน้ำ เราเลยพามาตรงนี้ เดี๋ยวเราไปช่วยแม่รับแขกต่อก่อนนะ มันบอกผม ผมก็พยักหน้า ป่านมันก็เลยเดินกลับไปที่หน้าศาลา

ผมก็จัดแก้วน้ำอะไรต่อ โดยมีไอ้ต้นยืนมองๆ อยู่

แล้วมันก็ถามผมว่า

เอ รู้จักป่านมานานหรือยัง

ก็ จะปีนึงแล้ว

เห็นป่านว่า เป็นรูมเมทมันที่คอนโดเหรอ

อืม

เราคุยกันแค่นั้นก็ไม่ได้พูดอะไรต่อครับ เพราะมีแขกชุดใหม่มา ผมกับไอ้ต้นเลยแยกกันไปเสิร์ฟน้ำ แล้วก็ตามด้วยเตรียมของว่าง เสิร์ฟของว่างอะไรไป จนกระทั่งงานเลิก

ป่านกับแม่และน้องมันก็ยืนส่งแขกอยู่หน้างาน จนกระทั่งเหลือแต่ ญาติๆ แล้วก็เพื่อนสนิทๆ ผมก็เลยเดินไปหามัน

แต่ไอ้ต้นมันไปถึงก่อนครับ เห็นมันไหว้แม่ป่าน คุยโน่นนี่อยู่ ผมก็เดินไป ตอนที่แม่ป่านหันมาถามมันพอดีว่า คืนนี้มันจะกลับไปนอนค้างที่บ้านหรือจะกลับคอนโด

ไอ้ป่านบอกว่าคอนโด เพราะพรุ่งนี้มันมีเรียน

แม่ป่านมันก็อืมๆ ก่อนจะหันมาทางผม แล้วก็บอกว่า ฝากดูป่านมันด้วย ผมก็ครับๆ ไป

ส่วนไอ้ต้น มันก็หันไปหาป่าน บอกว่ามันกลับก่อน แล้วจะมาช่วยงานใหม่ แล้วมันก็จับไหล่ป่าน ตบเบาๆ อีก (จี๊ดอีกแล้วครับผม จี๊ดดดด) แล้วมันก็ลาแม่ป่าน ก่อนจะกลับไป

ส่วนป่านหลังจากมันรอส่งแม่กับน้องมันกลับไปแล้ว มันชวนผมไปลาพ่อมัน

เราไปจุดธูปคนละดอก ไอ้ป่านมันนั่งพึมพำอะไรของมันอยู่ ผมเห็นน้ำตามันไหล

ส่วนผม ผมก็คงได้แต่บอกพ่อป่านมันในใจ

พ่อครับ ผมจะดูแลป่านให้นะครับ ไม่ต้องห่วง ผมจะดูแลมันให้ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ ผมสัญญา ไม่ต้องห่วงนะครับ

ผมรับธูปจากมือไอ้ป่านไปปักในกระถาง ส่วนตัวมันก็เช็ดน้ำตา แล้วเราก็กลับกันครับ

ไอ้ป่านนั่งเงียบไปตลอดทาง ส่วนผม ก็ขับรถไปชำเลืองมองมันไป

จนถึงคอนโด มันก็เดินนำผมเข้าไปในห้อง

ผมถามมันว่าจะกินอะไรหน่อยไหม เพราะผมไม่เห็นมันกินอะไรเท่าไร ตั้งแต่กลางวันแล้ว นอกจาก นมกล่อง ที่ผมบังคับมันกินไปตอนเย็นกล่องเดียว

แต่มันก็ส่ายหัว ก่อนจะเดินเลยเข้าไปในห้องนอน

แล้วสักพัก เสียงมันก็เรียกผม

เอ

ผมเดินเข้าไปในห้อง

มันนั่งอยู่ที่เตียง ก้มหน้าอยู่

ผมเดินไปหา แตะไหล่มัน

มันเงยหน้ามามองหน้าผมครับ แล้วมันก็ลุกชึ้นมากอดผมแน่น

แล้วก็ร้องไห้โฮ

ผมก็กอดมันไว้ครับ ลูบหลังมัน ปล่อยให้มันร้องไห้อยู่กับไหล่ผม มันร้องจนตัวงอ ยืนแทบไม่อยู่ ผมก็ได้แต่กอดมันแล้วก็ยืนเป็นหลักให้มัน

มันร้องๆๆๆๆๆ จนไอ

ผมก็ค่อยๆ พยุงให้มันนั่งลงกับเตียง แต่ก็ยังกอดมันไว้

มันบอกผมว่า

พ่อมันไม่อยู่แล้ว พ่อไม่ได้เห็นมันรับปริญญา พ่อไม่รอมันเลย ทำไมๆ

ผมก็ได้แต่กอดมันไว้ ตอนนั้นจะปลอบอะไรก็พูดไม่ออก ผมร้องไห้ไปกับมัน สงสารมันจับใจเลยครับ

ไม่เป็นไรนะป่าน พ่อป่านเขายังดูแลป่านอยู่นะ ถึงเขาจะอยู่ที่ไหน เขาก็ยังคงเฝ้าดูป่านอยู่น่ะแหล่ะ แล้วป่านก็มีแม่ มีน้อง และก็ยังมีเออีกคนนะ ที่จะคอยดูแลป่าน

ผมบอกมันซ้ำๆ แบบนั้น แล้วก็กอดมันไว้

ตอนนั้น ผมคิดและมั่นใจแล้วครับ


ผมจะดูแลมันให้ดีที่สุด

จะรัก จะคอยปกป้องมัน

จะอยู่กับมัน


ผมแน่ใจตัวเอง อย่างที่ไม่เคยแน่ใจมาก่อน

ว่า ความรู้สึกของผมที่มีให้มัน มันไม่ได้เป็นแค่ที่ผมเคยพูดไว้กับมัน



ผม รู้แล้วครับว่า ตอนนี้







ผมรักมันครับ

[nana]

 

[zunako]

สงสารพี่ป่านจังเลยอ่ะค่ะ

ตอนท้ายๆ ซึ้งใจพี่เอมากมาย อิอิ

[Kirimanjaro]

ยกเว้นแต่ ผมอาบน้ำอีกรอบก่อนนอนแบบนานหน่อย

อ่านถึงตรงนี้  ขำก๊ากครับ
 



ตอนสุดท้ายซึ้งมากครับ  บางเหตุการณ์ทำให้เราแน่ใจในความรู้สึก  อาจจะเพราะเอได้เห็นความอ่อนแอของป่านก็เลยยิ่งนึกรัก

[christiyaturnm]

 



คนเรามันจะเข้าใจกัน ตอนที่เจ็บปวด หรือท้อแท้นี่แหล่ะ



อยู่เป็นกำลังใจของกันและกันดีๆนะครับ  

[The Lover]

เศร้านะแต่มันก็ซึ้งใจอย่างบอกไม่ถูก

 

[m_myca]

ซึ้งใจแต่โหวงๆในใจยังไงไม่รู้

สู้ๆน่ะทั้งป่านและเอเลยยยย

 

[bixzz]

 

เศร้าไปกับป่านด้วย...
ขอบคุณที่คุณเอมาลงต่อนะครับ
ยังไงก็ขอให้รักกันมากๆ นะครับ