มาอัพแล้วค่า ขอโทษที่ช้าไปหน่อย เนทไม่ค่อยดีวันนี้ อิอิ
************
ผมมารู้สึกตัวตื่นก็เช้าแล้วครับ ส่วนไอ้ป่านยังเงียบอยู่ ผมเดินไปที่ประตูห้องนอนก็ยังล๊อคอยู่ มันคงยังไม่ตื่น ผมก็เลยล้างหน้าล้างตา ทำธุระส่วนตัวแล้วก็จัดหนังสืออะไรให้มันต่อ เพราะเมื่อคืนก็ยังไม่เรียบร้อยนัก
ก็ทำโน่นทำนี่เพลินๆ กะว่าเดี๋ยวจะทำอะไรง่ายๆ ให้มันกินตอนเช้าครับ (ผมทำกับข้าวอร่อยนะ ฮ่าๆๆๆ)
แต่ยังไม่ทันได้ทำ เสียงประตูห้องนอนก็เปิด
ไอ้เจ้าคุณป่าน มันโผล่หน้า (และหัวยุ่งๆ) งัวเงียๆ ออกมา
เอ ตื่นนานยัง
สักพักอ่ะ
มันเดินออกมา (ชุดนอนเหมือนเคยครับ)
ทำไรอ่ะ
จัดหนังสือที่เหลือไง หิวยัง เดี๋ยวทำไรให้กิน
ยังหรอก
มันเดินมาหยุดข้างๆ ผมที่กำลังจัดหนังสือให้มันอยู่ครับ (บางคนคงสงสัยหนังสืออะไรเยอะแยะ ก็นอกจากหนังสือเรียนของมัน มันก็หอบการ์ตูนมาอีกครับ ไอ้คุณป่านนี่มันติดการ์ตูนจริงๆ)
เมื่อคืนนอนสบายไหม มันถามพลางช่วยผมจัดหนังสือของมัน
ก็นอนได้อ่ะ โซฟาแคบนิดหน่อย แต่ก็โอเค
ไม่โกรธใช่ป่ะ ที่ให้นอนนอกห้องอ่ะ
ไม่โกรธหรอก เข้าใจ
ทำไมใจดีเงี้ยอ่ะ มันหันมามองหน้าผมครับ
หรือจะให้ปล้ำล่ะ .... ผมตอบกวนๆ ไป
เวรแน่ะ จะบ้าเรอะ มันแว๊ด
ล้อเล่นๆ ผมพูดแล้วก็เลยคิดว่าจะพูดกับมันเรื่องนี้เลยก็ดีเหมือนกัน
ป่าน
หือ
ไม่ต้องกลัวหรอก ก็เหมือนจูบน่ะแหล่ะ ถ้าไม่พร้อม ไม่อนุญาต ก็จะไม่บังคับหรอก เราเองก็ไม่อยากให้มันดูเป็นเรื่องง่ายๆ เหมือนกัน
มันยิ้มครับ
เอ
หือ
เอ เป็นคนดีกว่าที่เราคิดไว้เยอะเลยนะ
สรุปที่ผ่านมา คิดว่าเราไม่ดีดิ๊
ไอ้ป่านหัวเราะครับ แล้วมันก็เปลี่ยนเรื่องเป็นบ่นหิว ให้ผมทำอะไรให้มันกิน ซึ่งผมก็ทำแบบง่ายๆ นม ขนมปังปิ้ง ไข่ดาว ไส้กรอกอะไรเงี้ย มันก็นั่งรอกิน สบายจริงๆ
แต่ยังดีที่กินเสร็จมันอาสาล้างจาน
แล้วผมก็เลยจะกลับบ้านครับ เพราะว่าวันรุ่งขึ้นต้องทำงาน ไอ้ป่านเองก็มีอะไรต้องทำอีกเยอะ ทั้งเรื่องห้องมัน เตรียมงานที่จะเรียน
แต่ไอ้ป่านมันมองผมตาละห้อย
เอ แล้วคืนนี้เราจะนอนไงเนี่ย
ก็คิดว่าเรายังนอนอยู่หน้าห้องไง
มันไม่เหมือนกันนี่หว่า
(มันกลัวผีเอามากๆ เลยครับ แต่อีตอนจะออกมาอยู่คอนโด มันก็บอกว่าไม่ทันคิดเรื่องนี้ ไม่งั้นจะอยู่แชร์ห้องกับเพื่อนมัน ซึ่งผมก็ไม่ยอมอีกแหล่ะ)
หรือจะให้ย้ายมาอยู่ด้วย ผมถามมันเล่นๆ
เออ ก็ดีเหมือนกันนะ ที่นี่ก็ไม่ไกลที่ทำงานเอนี่
ป่าน นี่พูดจริงหรือพูดเล่น
ก็นอนคนเดียว มันกลัวผี
แล้วไม่กลัวเอเหรอ
ก็เอเพิ่งบอกนี่ ว่าจะไม่ทำถ้าไม่อนุญาต
แล้วไม่กลัวใครจะนินทาเหรอ ถ้ามาอยู่ด้วยกันอ่ะ ที่บ้านป่านรู้จะว่าไง
บ้านเราไม่รู้หรอก แล้วบ้านเอล่ะ
บ้านเราน่ะ จริงๆ ก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอกนะ แต่เราว่าก็ควรมีเหตุผลดีๆ ถ้าเกิดทางบ้านป่านหรือบ้านเราจะถามว่า ทำไมถึงต้องย้ายมาอยู่ด้วยกัน
(เพราะอย่างที่บอกล่ะครับ ที่บ้านผมกับบ้านมัน ก็รู้แค่ว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกัน)
แล้ว เราต้องนอนคนเดียวไปก่อนเหรอ
เสียงมันจ๋อยมากครับ
เอางี้ดิป่าน ก่อนนอนโทรหาเรา คุยกันจนป่านหลับแล้วเดี๋ยวเราวางเอง จะได้มีเสียงเราเป็นเพื่อนไง ดีป่ะ
ได้เหรอ
ได้ดิ
มันยิ้มหวานนนนนนนนนนนน เลยครับ
เอน่ารักจัง
แล้วก็ชะโงกตัวมาหอมแก้มผมไปอีกทีซะงั้น
ทำเอาผมยืนอึ้งไปเลย
หลังจากนั้น ผมก็อาบน้ำแต่งตัวกลับบ้านครับ แล้วก็ทำตามที่รับปากไอ้ป่านไว้ โดยการที่ผมก็โทรคุยกับมันจนกระทั่งมันหลับคาโทรศัพท์ไปนั่นแหล่ะ
เฮ้อ ไอ้ป่านเอ้ย ค่าโทรศัพท์เสียแพงขึ้น จะช่วยจ่ายไหมวะเนี่ย
แต่ ไม่นาน ผมก็หาข้ออ้างย้ายไปอยู่กับป่านได้ครับ
ด้วยเหตุผลง่ายๆ คือผมขี้เกียจขับรถไปๆ มาๆ บ้าน ที่ทำงาน และผมมีงานเยอะขึ้น ต้องทำโอทีบ่อยขึ้นในช่วงนั้น (เพราะป่านเองก็ไม่ได้จะอยู่คอนโดถาวร ก็แค่ช่วงที่เร่งเรียนให้จบทันเพื่อนนี่แหล่ะครับ)
แล้วผมก็ขนของไปที่คอนโด
ยอมรับนะครับว่าตื่นเต้นเหมือนกัน มันเหมือนความสัมพันธ์เรามันเดินหน้าไปอีก แล้วผมก็เพิ่งคิดว่า ถ้าผมได้อยู่กับมันก็คงดี แต่มันจะดีจริงหรือเปล่า ตอนนี้ก็จะได้รู้ล่ะครับ
แล้วก็
เรื่องนั้น
ผมจะห้ามใจตัวเองได้นานแค่ไหนกันนะ
*******************
ราตรีสวัสดิ์ครับ
ไว้มาติดตามตอนต่อไปได้ เมื่อไอ้คุณเอมันส่งต้นฉบับมาให้อีกนะคะ