หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ

[แมววาย]

กรี๊ดดดดดดดดดดด น่ารักอีกแล้ว

[omelordkung]

ว๊ากกกกกกกกกกๆ  ๆ ๆ ๆ

มาต่อแบบด่วน ๆ ฮ้า

กำลังลุ้นได้ที่เลย  

[christiyaturnm]

เพิ่งรู้ว่า เอ เป็นคนปากไวนะเนี่ย      

[ไอ้หัวแห้ว]

มาอ่านแล้วค้าบบบบ


หุหุ




น่ารักมากกกกกก


จูบแล้วววว


 

[Shumi]

คะ........คะ........ค้างงงงงงงง 

[nana]

อย่าบบอกนะว่า บรรยากาศเป็นใจ

[Just let it be]

จูบๆๆๆๆ

หน้ามึดเพราะซาวหน้ารึเปล่าเนี่ย

 

[( = ___ = )]

 :m31:โห...ขัดใจ
เอใจร้ายยยยย ตัดฉึบๆเลยอ่า


ลุ้นๆว่าจะเป็นไงต่อ
ติดตามต่อปายยยยยยจ้า

[Namehoto]

สวัสดีครับ วันนี้ผมไอ้เอ มาเองอีกรอบ ยัยนาเมฮ์ ฝ่ายมันมีอบรมสองวันติด ส่วนฝ่ายผมวันนี้ว่าง นายก็ม่ายอยู่ ว้าฮ่าๆๆๆ ยึดลอคอินมันอีกวันครับ

แฮ่ะๆ เมื่อคืนผมไม่ได้ตั้งใจจะตัดแค่นั้นนะครับ แต่พิมพ์มาแล้วเขิน คือพอพิมพ์เล่า เรื่องราวตอนนั้นมันก็กลับมาในหัว เออ มันเขินว่ะครับ ฮ่าๆๆๆ

(แล้วงี้ถ้าถึงตอนเรทๆ ตรูจะเล่าออกไหมวะเนี่ย)

งั้นเพื่อไม่ให้ เพื่อนๆ พี่ๆ (จะมีไหมหว่าเนี่ย) น้องๆ (คาดว่าน่าจะเยอะ) ค้างกันไปนานกว่านี้ ผมมาต่อให้แล้วคร้าบ

********************

ผม จูบ มัน ครับ

แล้วทันที่ที่ปากผมประกบกับปากมัน


ปากมันโคตรนุ่มเลย


ผมจูบมัน แล้วมันก็คงตกใจ เพราะมันหลุดเสียง อื้อ ออกมา

เสียงนั้นแหล่ะครับ ทำให้ผมได้สติ

ฉิบหายแล้วกรู

ผมถอนปากออกมา แล้วหันหน้าหนีมันเลยครับ คือตอนนั้นน่ะ ทั้งตกใจตัวเอง ทั้งกลัวมันต่อย ทั้งสับสน อะไรไม่รู้เต็มไปหมด

ใจก็คิดแต่ว่า กรู กรูทำไปได้ยังไง แม่มจะเกลียดกรูไหม นี่กรูเป็นอะไร คือความคิดล้านแปดมันวิ่งสับสนไปมาอยู่ในหัวเต็มไปหมดเลยครับ

แล้วผมก็ไม่กล้ามองหน้ามันเลยด้วย

ผมนั่งอยู่อย่างนั้น รู้สึกเหมือนมันนานมากเลยนะครับ เหงื่อแตก ทั้งร้อนจากไอซาวน่า ทั้งร้อนใจ อะไรไปหมดหลายอย่าง

ส่วนไอ้ป่าน มันเงียบมากครับ แล้วอยู่ๆ มันก็ลุก แล้วเดินออกจากห้องไปเลย

ผมเห็นมันเปิดประตูออกไป ได้แต่นั่งกุมหัวเลยครับ

กรูเสียเพื่อนแน่ๆ แล้ว

แต่ด้วยความร้อน ผมก็ทนนั่งหลบหน้ามันอยู่ได้ไม่นานหรอกครับ ก็ต้องเดินออกมา

มองหามันก็ไม่เห็น

ผมก็เลยเดินคอตกไปอาบน้ำ

ออกมามองหามันอีกก็ไม่เห็น มาที่ลอคเกอร์ ตู้ที่มันใช้ก็เปิดไว้ มันเอาของมันออกไปหมดแล้ว

มันไปไหนแล้ว

ผมตาเหลือกเลยครับ รีบแต่งตัว เก็บข้าวเก็บของ ใจก็คิดแบบ กรูเสียเพื่อนแน่ๆ มันไปไหนแล้ว จะขอโทษยังไงดีวะ ทำลงไปได้ไงวะกรู

คือตอนนั้นอ่ะ แทบอยากเอาหัวโหม่งผนังตาย

เก็บข้าวเก็บของแล้วผมก็จ้ำพรวดออกมาข้างนอก กวาดตามองหาเพื่อมันจะนั่งรออยู่

ก็ไม่มี

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ไอ้ป่านนน ข้าขอโทษ


แทบอยากจะร้องไห้ออกมาจริงๆ เลยตอนนั้น

ผมก็ได้แต่เดินคอตกออกมาจากฟิตเนสครับ

แล้วทีนี้มันต้องเดินเลี้ยวไปลงลิฟท์ ถึงจะลงไปออกจากตึกได้

พอผมเดินเลี้ยวไป ก็ ....













ไอ้ป่านครับ มันยืนพิงกำแพงอยู่หน้าลิฟท์




ผมมองไปเห็นมัน มันมองมาทางผม แล้วเมินหน้าหลบ

ผมก็เดินคอตกเข้าไปหามัน

คือตอนนั้นไม่กล้าพูดอะไรเลยครับ

เดินไปถึง มันก็ยังไม่มองหน้าผม

แต่ มันยังไม่ได้กดลิฟท์

แปลว่ามันรอผมอยู่หรือเปล่า?

ผมก็เลยกดลิฟท์ แล้วก็ยืนเงียบเป็นหมาใบ้อยู่ข้างๆ มันน่ะแหล่ะครับ

สักพัก ลิฟท์ก็เปิด ผมกับมันก็ก้าวเข้าลิฟท์ไปกันสองคน ไม่มีคนอื่นเลย

ตลอดเวลาไอ้ป่านเงียบมากครับ ผมเลยคิดว่าอย่างน้อย ถ้ามันจะเกลียดผม ผมก็คงต้องพูดกับมันก่อน







เอขอโทษ ...

พอหลุดคำว่าขอโทษออกไป ที่เหลือมันก็พรั่งพรูออกมาครับ

จะต่อย จะด่า จะว่าอะไรก็ได้ทั้งนั้น แค่อย่าเงียบแบบนี้ เราผิด เราทำแบบนั้นกับนาย เราขอโทษ


ไอ้ป่านเงียบครับ

มันเงียบไปพักนึง แล้วก็พูดขึ้นมาว่า





ทำทำไม





ตอนนั้นผมก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงว่าผมทำทำไม ผมเองยังแทบไม่รู้ตัวเลยว่าอยู่ๆ ทำไมผมไปจูบมันเข้า แต่มันคงดีที่สุด ที่จะพูดความจริง

บอกตรงๆ นะ ไม่รู้เลยว่าทำไปได้ไง คือตอนนั้นมันรู้สึกอยากจูบขึ้นมา ก็เลย .... ขอโทษ ขอโทษจริงๆ ไม่ได้จะแกล้ง จะล้อเล่น หรือเห็นเป็นเรื่องสนุกอะไรนะเว้ย คือ มันอธิบายไม่ถูก

ผมพร่ำบอกมันแบบจับต้นชนปลายไม่ค่อยจะถูกอยู่อย่างนั้น ส่วนมันเอง ก็ยืนเงียบ

แต่ก่อนที่จะพูดต่อ ลิฟท์มันก็มาถึงชั้นที่มันจอดรถไว้ครับ

พอลิฟท์เปิด มันก็เดินนำหน้าผมออกไป

ผมเดินตามมัน แต่ตอนนั้นไม่รู้ว่ามันจะให้ผมกลับด้วยหรือเปล่าด้วยซ้ำ แต่มันยังคุยกันไม่จบเลยอ่ะ

มันเดินไปไขรถมันครับ ลานจอดรถมันก็เป็นใจจริง ไม่มีใครเลย ผมก็เลยเดินตามไปใกล้ๆ แล้วบอกมันต่อว่า


ป่าน ข้าขอได้ไหม อย่าเกลียดกันเลย ข้าขอโทษ ถ้าโกรธ ข้ายอมให้ต่อย ต่อยเลย เอาให้สมกับที่ไปทำแบบนั้นอ่ะ


มันหันขวับมาเลยครับ


ผมหลับตารอหมัดมันเต็มที่ คือตอนนั้นอ่ะ โดนยังไงก็ยอมแล้ว













ไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ ผมไม่ได้โดนมันต่อย ผมเลยลืมตา

มันจ้องหน้าผมอยู่

แล้วบอกว่า


ทีหลังอย่าทำแบบนั้นอีก

ผมรีบพยักหน้าหงึ่กๆ


แต่มันตวาดมาครับ

เดี๋ยว ยังพูดไม่จบ!!!


ผมใจหายแว้บบบ ง่ะ กรูกลัว ...... (มันน่ากลัวมากครับตอนนั้น เสียงแม่มโคตรโหดเลย)


อย่าทำแบบนั้นอีก และจะไม่ยกโทษให้ จนกว่า จะตอบคำถามมันได้

ผมก็เลยถามว่า

คำถามอะไรวะ


มันมองหน้าผม

แล้วเน้นทีละคำ

เอ็ง คิด ยัง ไง กับ ข้า




ให้ตายเหอะ คำว่า คิด ในคำถามมันเนี่ย ตอนนั้นมันครอบคลุมแค่ไหนวะ ผมเหวอไปเลยครับ แล้วก็คิด คิด คิด

กรูคิดยังไงกับมันวะ กรูคิดยังไง



มันเห็นผมเหวอไปแบบนั้น ก็เลยบอกผมว่า ไปหาคำตอบมาให้มัน แต่วันนี้มันจะกลับแล้ว แล้วมันก็ดึงกระเป๋าใส่เสื้อผ้าที่มันให้ผมยืมออกจากมือผมไปโยนใส่ท้ายรถมันครับ

แล้วมันก็ขึ้นรถ ปิดประตู ขับออกไปเลย





มันทิ้งผมยืนเป็นไอ้บ้าอยู่ตรงนั้นเอง





โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ แล้วกรูจะทำยังไงต่อไปเนี่ย .....


*************


ลุ้นกันต่อนะครับ ว่าผมจะใช้เวลาคิดหาคำตอบให้มันได้ไหม

[cartoons]

^
^
^
^



  หุหุ เข้ามาครั้งแรกก็ได้จิ้มเลย เหอๆ


เพิ่งเข้ามาอ่าน เรื่องใหม่ๆ อิอิ

  ให้ประดิมก่อง +1 หุหุ

 :กอด1:เอ..ขออนุญาติถามนิดนึงค่ะที่บอกว่า ตอนนี้พี่เอยังรักพี่ป่านอยู่อ่ะ(น่าจะเป็นพี่เนาะ) ยังคบกันอยู่ใช่มั้ยคะ อิอิ แบบพอเห็นแบบนี้แล้วมันกำกวมอ่ะค่ะ ถ้าบอกยังรักกันอยู่นี่ ฟันธงได้เลย แต่แบบนี้มันแม่งๆ เหอๆ

  รักคนแต่ง และคนโพสนะคะ อิอิ

[Namehoto]

ขอบคุณที่มาอ่านครับผม แต่สำหรับคำถาม  ว่ายังคบกันอยู่หรือเปล่า อิอิ ยังไม่ตอบครับ ก็อย่างที่จั่วหัวเรื่องไว้แต่แรกล่ะครับ ว่า เรื่องนี้มันเกิดขึ้นนานแล้ว และยังดำเนินต่อเนื่องมาจนปัจจุบัน (ใบ้แค่นี้คงพอนะครับ อิอิ)


เรื่องของผมกับไอ้ป่าน จุดเริ่มต้นเนี่ยมันเกิดขึ้นมานานแล้วครับ ผมเลยพยายามมาบ่อยๆ เพราะกว่าจะเล่ามาถึงปัจจุบันได้นี่ก็คงหลายโพสอยู่ ที่อยากมาเล่าเพราะระหว่างผมกับมันก็มีเรื่องราวต่างๆ เกิดขึ้นมากมายเหมือนกัน เหมือนอยากเก็บเป็นบันทึกคร่าวๆ ไว้มาอ่านตอนแก่ๆ อ่ะครับ ฮ่าๆๆ

ก็ฝากไว้ให้ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ติดตามเรื่องราวของผมกับไอ้ป่านมันต่อไปเรื่อยๆ นะครับผม 


ไอ้เอครับ (ยังยึดลอคอินคุณนายเพื่อนมันมาใช้อยู่ครับ ฮ่าๆ)

***************


วันนั้นผมก็ได้แต่ คอตกมาเรียกแท๊กซี่กลับบ้านครับ ในหัวมีแต่คำถามที่มันทิ้งไว้ให้ผมคิด วนไปวนมา คือก็ต้องบอกก่อนนะครับว่า ผมไม่เคยทำแบบนั้นกับ ผู้ชายด้วยกัน มาก่อน ผมเป็นไอ้หน้าหม้อจอมหลีสาว ที่ตลอดเวลาก่อนหน้านั้น ไอ้ป่านมันก็รู้ดี เพราะเราคุยกันบ่อย และทุกเรื่อง ผมเคยมีแฟนมา อะไรนี่ผมก็เล่า เมาท์แตกกับมันไปหมด

ส่วนตัวผมเอง ผมก็ไม่รู้ว่าตกลงที่ผมไปจูบมันเพราะมันแค่น่าจูบดี หรือผมคิดอะไรกับมัน คือตอนนั้นมันยังสับสนไปหมดครับ

ผมคิดๆๆๆ จนกระทั่งกลับมาถึงบ้าน และก็ยังคิดๆๆๆ จนกระทั่งผมเปิดคอม

ไอ้ป่านไม่ออนครับ

และผมก็ยังไม่กล้าโทรไปหามันด้วย

ในขณะที่ผมกำลังสับสนกับชีวิตตัวเองอยู่ว่าจะยังไง เพื่อนผมคนนึงมันก็ทักผมมาครับ

มันเป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมกับผม แล้วหลังจบ ม. 6 มันก็ไปเรียนต่อเมืองนอก แต่เราก็ยังติดต่อกันเรื่อง เพราะเราสนิทกันครับ ผมกับมันเรียนห้องเดียวกันตลอดหกปี เลขที่ผมกับมันก็ใกล้กัน ลอกรายงาน ลอกข้อสอบกันมาประจำ (แต่ส่วนมากมันเป็นคนลอกผมนะ ฮ่าๆๆ) เป็นไอ้ตัวบ้าบอประจำหลังห้อง แล้วมันก็ตัวขี้หลีพอๆ กับผม เนื้อหอมพอๆ กับผม เพราะมันเป็นนักกีฬาบาสของโรงเรียน แต่ผมเป็นนักฟุตบอล สาวก็กรี๊ดเยอะอยู่ ฮ่าๆๆ

ผมคุยกับมันผ่านอินเตอร์เนท มันก็ถามว่าผมเป็นไงบ้าง หาแฟนใหม่ได้ยัง

ผมเลยตัดสินใจเล่าเรื่องให้มันฟังครับ

พิมพ์ยาวเหยียด เล่าตั้งแต่เจอไอ้ป่าน มันไปญี่ปุ่น จนกระทั่ง เรื่องเมื่อตอนกลางวันนี้ โดยที่มันมีคำว่า แล้วไง เออ แล้วไง จนกระทั่งผมเล่าจบ

มันพิมพ์กลับมาว่า

เมิงยังคิดไม่ออกใช่ป่ะไอ้เอี้ย ว่าเมิงคิดไงกะเพื่อนเมิงเนี่ย

เออเด่ะ

โอ้ย ไอ้ฟายยยย

เชี้ย ด่ากรูไมเนี่ย

เมิงเอาส้นตรีนเมิงตรองดูนะครับ ไอ้คุณเอที่เคารพ ถ้าเมิงไม่สนใจเขามากขนาดนั้น เมิงจะตะกายโทรไปหาเขาถึงญี่ปุ่นไหม กรูเป็นเพื่อนเมิงมากี่ปี ห่ะ จนกรูจะอยู่นี่ถาวรแล้ว เมิงไม่เคยโทรหากรูเลยสักกะวินึง แล้วเมิงรู้จักเขามากี่เดือน แร่ดโทรไปหาเขาน่ะ

ผมอึ้งดอกที่หนึ่ง


แล้วคนอย่างเมิงเนี่ย เมื่อก่อนเลิกกับแฟนได้ห้าวัน เมิงก็เดินจีบสาวดิ๊กๆ แล้ว แล้วนี่เมิงเอาส้นตรีนเมิงตรองดูอีกที ว่าเมิงไม่มีตะกายไปหาสาวไหนเข้ามาจิ๊จ๊ะเลย ตั้งแต่เจอเพื่อนเมิงคนนี้ใช่ไหม

เออว่ะ  แต่ ... กรูไม่ใช่เกย์นะ


ไอ้หอก กรูบอกเมิงยังว่าเมิงเป็น ฟังกรูให้จบก่อนไอ้ฟาย (ฮือออ มันด่าผมอีกแล้ว) แล้วเมิงยอมรับไหมวะ ว่าเมิงมีอารมณ์กับเพื่อนเมิงคนนั้นน่ะ

ผมคิดไปถึงเมื่อเช้าที่มันตื่นมานั่งงัวเงียๆ บนเตียงแล้วคุยกับผม กับตอนที่ผมนั่งมองมันอยู่ในห้องซาวน่า


เอร่อ ....  (ผมอึกอัก เพราะจะว่าจริงๆ ก็ แอบ "ตื่น" อยู่เหมือนกันนะครับ เง้ออออ)

ว่าไงไอ้เอี้ยเอ ตอบกรูดิ๊

ก็ ก็ ....... มีมั้ง สัด ไม่รู้เว้ย กรูไม่ได้คิดขนาดนั้น (ผมปากแข็ง)

อ่ะ แล้วที่นี้เมิงลองคิดถึงคนอื่นดิ๊ เมิงอยากมีไรกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่เพื่อนเมิงคนนั้นไหม

เอี้ย มึงพูดไร กรูขนลุก

ตอนนั้นมันไม่มีความคิดอะไรขนาดนั้นอยู่ในหัวเลยครับ

งั้นเอางี้ก่อน กรูว่าอย่างน้อยๆ เมิงอ่ะ ชอบเพื่อนเมิงมากกว่าเพื่อนแหล่ะ แต่จะถึงขนาดอยากได้ อยากเป็นแฟน อยากมีอะไรด้วยไหม เมิงอ่ะ ต้องไปคิดต่อเอง กรูมีปัญญาช่วยเมิงได้แค่นี้แหล่ะ

ไอ้ ... (ชื่อไอ้คุณเพื่อนผม) กรูถามไรหน่อยดิ

ไรอีกล่ะเมิง

ถ้าเกิดกรูเกิดไปชอบป่านมันเข้าจริงๆ คือ กรูเป็นเกย์เหรอวะ


มันเงียบไปพักนึง แล้วตอบมาว่า


กรูไม่รู้หรอก เมิงอาจจะเป็นเกย์ หรือเมิงอาจจะเป็นแค่ คนๆ หนึ่ง ที่ชอบคนอีกคนนึง แล้วก็แค่ เขาดันเป็นเพศเดียวกะเมิง ก็แค่นั้น เมิงไปคิดต่อเองดีๆ ล่ะกัน กรูไปล่ะ

แล้วมันก็ออฟไป ปล่อยให้ผมนั่งมองจอคอมตรงประโยคที่มันทิ้งไว้อยู่แบบนั้น


ผมคิดตามไปช้าๆ (พร้อมความคิดที่ว่า มีแววว่ากรูลางานแน่พรุ่งนี้)

ค่อยๆ ทบทวนตั้งแต่ผมเจอไอ้ป่าน ไอ้ผู้ชายตัวเล็กๆ หน้ากลมๆ ใส่แว่น จมูกรั้นๆ ปากบางๆ ตาโตๆ

ไอ้คนที่บ้าจี้ จนผมชอบเอานิ้วจิ้มเอวมันเล่นเวลามันเผลอ แล้วมันจะสะดุ้งโหยง กับหันมาไล่เตะผม

ไอ้คนที่ลากผมไปถ่ายรูปตู้สติ๊กเกอร์ เพราะท้ากันว่า ไม่กล้าถ่าย (เนื่องจากสาวๆ รอคิวเต็ม) แต่ดันเป่ายิ้งฉุบแพ้มัน

ไอ้คนที่เล่นเกมแพ้แล้วชอบโวยวายหาว่าผมโกงมัน แต่พอมันชนะเข้าสักที หัวเราะเยาะผมเอาๆ

ไอ้คนที่ทำให้ผมเหงาแทบตายเวลามันไม่อยู่

ไอ้คนที่ยอมทนยืนหนาวอยู่นอกห้องพักที่ไม่มีฮีตเตอร์ เพราะผมโทรทางไกลไปคุยกะมัน แล้วดันเพลินจนมันคุยไป ฟันกระทบกันไปกึกๆ แต่ก็ไม่ยอมวาง

ไอ้คนที่นอนหายใจฟี้ๆ อยู่ข้างๆ ผม


และ ไอ้คนที่ ผม จูบ มัน


รูปที่ผมกับมันถ่ายตู้สติ๊กเกอร์ด้วยกัน แป่ะอยู่ข้างคอม มันทำแก้มป่อง ส่วนผมก็แลบลิ้นตาเหลือก บ้าๆ บอๆ 

ผมมองรูปนั้น


ไอ้แก้มป่องๆ ตาโตๆ ในรูปคนนั้น



ผมว่าผมได้คำตอบให้คำถามของมันแล้วล่ะครับ


*********************

หมดเวลาพักเที่ยง เดี๋ยวค่อยว่ากันใหม่ครับบบบบ

[nana]

ได้คำตอบแล้วรีบบอกเจ้าตัวเค้าเร็วๆน้า

[( = ___ = )]

ช่ายๆ มีคำตอบให้ตัวเองแล้วก็รีบบอกป่านไปเยย


 +1 ให้เอน้า อิอิ สู้ๆ
ลุ้นๆกันต่อปายยยย

[supoch_noi]

เรื่อง น่ารักมากๆครับ อ่านแล้วเพลินดีครับ

[ไอ้หัวแห้ว]

 


ได้คำตอบแล้ววววว


อิอิ






ปล. พักเที่ยง จนเลิกงานแล้วค้าบบบบบ ฮี่ๆๆๆ

 

[GajonG]

 
รอด้วยคนเส่

[kiyomine]

รออยู่ รออยู่

[sakura]

  อ่านแล้วน่ารักมากมายอะ
        อยากอ่ายต่ออีก(อิอิ)javascript:void(0);

[Siri_nan]

รอด้วยคน ให้ไวเลยจ้า

[cartoons]

  นอนรอ อิอิ

  ค่ะพอจะรู้คำตอบละ เหอๆ

 

[christiyaturnm]

 


รอคำตอบครับ

[TaEnIaE_CoLi]

เอ่อ บอกได้คำเดียวว่า

ชอบจังอ่ะเรื่องเนี้ย

[marchmenlo]

อยากรู้อ่ะ เร็ว ๆ ดิ 

[bixzz]

เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้..."ชอบ" อย่างแรง
 

มารอคำตอบที่เอให้กับป่านนะครับ 
และ  อยากรู้ว่าป่านจะตอบว่ายังไงด้วยเหมือนกันครับ

[Kirimanjaro]

ฝากบอกคุณนายเจ้าของลอกอินด้วยนะครับ  ว่าผมฝากความคิดถึงไปให้  *-*

[Mint]

รู้ใจตัวเองแล้ว

 

[Namehoto]

ใครฝากความคิดถึงถึงข้าเจ้าเจ้าคะ ฮ่าๆๆๆ คิดถึงด้วยค่า เมื่อวานขอโทษที่ไม่ได้มาต่อนะคะ แต่ต้องโทษพ่อคุณเจ้าของเรื่องเขาค่ะ เพราะเห็นว่าจะยืมลอคอินไปทั้งวัน เพราะฝ่ายเขาไม่มีอบรม นายก็ไม่อยู่

แต่ he ลัลล้าได้ครึ่งวันค่ะ บ่ายงานเข้าซะงั้น ฮ่าๆๆ เลยปั่นงานหัวโต ไม่ได้พิมพ์เรื่องต่อ แต่ตอนนี้ส่งมาแล้วค่ะ

มาต่อกับ คำตอบของเอนะคะ

********************

แต่


ถึงผมจะได้คำตอบให้กับคำถามของมันแล้ว สิ่งที่ยากที่สุดก็คือ ผมจะไปตอบมันยังไงเนี่ยแหล่ะครับ เพราะมันก็มีความเสี่ยงที่ผมจะเสียมันไปได้เหมือนกัน ถ้าเกิดสิ่งที่ผมคิด กับสิ่งที่มันคิด มันไปคนละเรื่องกัน

แต่ตอนนั้น ผมก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วล่ะครับ อย่างมาก ผมก็กลับไปเป็นไอ้เอที่บ้าๆ บอๆ ไปวันๆ คนเดิม เฮ้ออ

ผมตัดสินใจลางานวันรุ่งขึ้นครับ ก่อนจะ sms ไปหามันครับ (แต่นาเมฮ์ว่าตอนโน้น มันเป็นการส่งเพจค่ะ ฮ่าๆๆ) เพราะบอกตรงๆ ว่าผมยังไม่กล้าโทรหามัน และถ้าจะตอบมัน ผมอยากตอบแบบให้มันเห็นหน้าผมมากกว่า เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่จะแค่พูดกันทางโทรศัพท์ได้

ผมนัดมันวันรุ่งขึ้น ที่ร้านอาหารแห่งนึง ส่วนเวลาให้มันเป็นคนบอกมาถ้ามันตกลงว่าจะเจอผม แล้วก็รอมันตอบมาครับ ว่ามันจะไปหรือเปล่า

รออยู่นานเหมือนกัน มันถึงส่งกลับมาว่า

บ่ายโมง


ครับ บ่ายโมงก็บ่ายโมง ตอนนั้นจะให้บินไปเดี๋ยวนั้นก็ยอมละครับ

แล้วคิดกันว่าคืนนั้นผมจะนอนหลับไหมครับ














ก็ ตอนแรกคิดว่าจะนอนไม่หลับครับ แต่พลิกไปพลิกมา ก็หลับไปซะงั้น ฮ่าๆๆ


ผมมาสะดุ้งตื่นตอนเช้า ตอนแม่มาเคาะห้อง เหลือบตาดูนาฬิกา เพิ่งจะหกโมง แม่ผมเขาก็ปลุกผมประมาณนี้ประจำถ้าเป็นวันที่ผมจะไปทำงานแล้วยังไม่ตื่น แต่วันนี้ผมโดดงานแน่ๆ ก็เลยบอกแม่ไปว่า ผมจะออกสายหน่อย เสียงแม่ผมบ่นๆ อะไรนิดหน่อยก่อนเขาจะเงียบไป

สักพักก็ได้ยินเสียงรถพ่อผมขับออกไปครับ

ผมก็เลยหลับต่อ




แล้วมาตื่นอีกทีเอาสิบโมงกว่า ก็รีบลุกมาอาบน้ำแต่งตัว ผมกะจะไปก่อนเวลานัด มีอะไรที่ต้องทำนิดหน่อย


พอผมทำธุระที่ต้องทำแล้ว ก็ไปนั่งรอไอ้ป่านมันที่ร้านครับ ตอนนั้นบอกตรงๆ ว่าใจเต้นตุ๋มๆ ต๋อมๆ ตลอดเวลา มันจะว่ายังไง มันจะคิดยังไง แล้วต่อไปจะเป็นยังไง โน่นนี่นั่น คิดไปหมดเลยครับ หน้าตาผมคงเครียดเสียจนพนักงานในร้านก็หันมามองแปลกๆ หลายที (ไอ้บ้านี่มันเป็นอะไร)

บ่ายโมงครับ

มันเปิดประตูร้านเข้ามา มองซ้ายมองขวา


มันเห็นผมแล้วครับ

มันเดินมาแล้ว

ผมยิ้มให้มัน

แต่มันไม่ยิ้มให้ผมเลยครับ ฮือออออ

แต่ผมก็ต้องทำใจดีสู้เสือไปก่อน

กินอะไรก่อนไหม ร้านนี้ไอ้นี่เขาอร่อยนะ ผมถามมันเมื่อพนักงานเอาเมนูมาวาง

มันรับเมนูมาเปิด ก่อนสั่งสปาเกตตี้ไปจานนึง (ซึ่งไม่ใช่ไอ้ที่ผมแนะนำมัน)

ระหว่างที่รออาหาร ผมก็ยังคิดไม่ออกครับว่าจะเริ่มยังไง ส่วนมันก็หันมองออกไปแต่นอกร้าน ไม่มองหน้าผม บรรยากาศตอนนั้นมันเงียบมากครับ ผมก็คิดๆๆๆ จะพูดยังไงดี

ป่าน เมื่อวาน เอขอโทษ  นี่เป็นประโยคแรกที่ผมพูดกับมัน ด้วยสรรพนามที่สุภาพกว่าทุกครั้ง ปกติผมจะเรา นาย เอ็ง ข้า เมิง กรู อะไรไปตามเรื่อง

มันหันมามองผม ก่อนจะเมินไปนอกร้านอีก ก่อนจะพูดเสียงเรียบ (มากกกกกกกก)

ถ้าจะแค่ขอโทษ ก็ไม่ต้องหรอก

ไม่ๆ คือ ที่ถามอ่ะ จะมาตอบ

มันหันกลับมามองผมอีก

จะตอบว่าไง

แต่ก่อนที่ผมจะตอบอะไร พนักงานก็เอาอาหารที่สั่งไว้มาเสิร์ฟครับ

ชิ ขัดจังหวะจริงๆ


รอจนพนักงานไป มันก็ถามซ้ำ

ว่าไง


ฮือออ ทำไมมันดุยังงี้ คือไม่ได้ตวาด ไม่ได้เสียงเขียว แต่มันน่ากลัวอ่ะครับ รอบตัวมันเหมือนแบบมีไอมาคุอะไรสักอย่างแผ่ออกมาจนผมรู้สึกได้ ฮืออออ

แต่ลูกผู้ชายอย่างไอ้เอ แค่นี้จะกลัวได้ไง

ผมตอบมันว่า
















ป่านเป็นคนสำคัญนะ เป็นคนที่เราคิดถึงเวลาไม่ได้เจอ เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ คุยด้วยแล้วสนุก


ผมสูดหายใจลึกๆ ก่อนจะพูดต่อ






เอ ชอบ ป่าน


มันหันมามองหน้าผม



ผมย้ำอีกครั้งหนึ่ง


เอ ชอบ ป่าน



ตาโตๆ คู่นั้นมองผ่านกระจกแว่นใสๆ มาสบตาผม


ชอบยังไง

มันถาม




ผมไม่หลบตามัน

ไม่รู้หรอก รู้แต่ว่าเอชอบป่าน และคงไม่ได้แค่ชอบเพราะเราเป็นเพื่อนกัน แต่มันจะมากแค่ไหน หรือยังไง เอตอบตอนนี้ยังไม่ได้จริงๆ ที่จูบไป ก็เพราะอยากจูบ และมันห้ามตัวเองไม่ได้ (จริงๆคือไม่รู้ตัวด้วยซ้ำผม)


แล้วจะให้เราทำยังไง มันถามอีก


ป่านไม่ต้องทำอะไรหรอก ให้เวลามันบอกเองแหล่ะ ว่าเราจะเป็นไงกันต่อไป เอคงไม่กล้าขอให้ป่านคบกับเอแบบอื่นไปมากกว่านี้ ถ้าป่านไม่ชอบ คำตอบของเอก็มีแค่นี้แหล่ะ


ผมสบตามันตลอดที่พูดทั้งหมดนั่น เพราะผมคิดว่า ถ้าจะใช้ความจริงใจแล้ว สายตาของคนเรามันเป็นสิ่งที่จริงที่สุด มันจะได้รู้ว่าทุกคำพูดที่ผมตอบ ผมพูดกับมัน มาจากใจผมจริงๆ ตอนนั้นผมยังไม่กล้าใช้คำว่าแฟน เลยนะครับ เพราะผมเองก็เพิ่งได้คำตอบให้ตัวเองว่าผมชอบมัน แต่จะแบบไหน แค่ไหน ลึกซึ้งยังไง ยังไม่รู้เลย เรื่องแบบนี้ คงต้องใช้เวลาจริงๆ กว่าจะได้คำตอบที่ชัดเจน ผมไม่อยากให้ มันเป็นแค่ความรู้สึกชั่ววูบ แล้วไปทำร้ายจิตใจใครเขา หรือเป็นแค่อารมณ์อยากลอง แล้วทำให้สุดท้าย มันกลายเป็นสิ่งที่แค่อยากลองแล้วจบไป


ผมคิดมากไปไหมครับ?



และพอผมพูดจบประโยคว่า ผมไม่กล้าขอให้มันคบกับผมหรอก ถ้ามันไม่ชอบ



มันก็หันมองออกไปนอกหน้าต่างอีกครับ


ผมก็รอว่ามันจะว่ายังไง


แต่มันก็เงียบครับ

ตอนนั้นรู้สึกเหมือนใจตัวเองเหลือนิ๊ดเดียว


ผมเลยตัดสินใจถามมัน


ป่าน แล้วป่านจะยกโทษให้เอได้ไหม



มันถึงหันกลับมามองหน้าผมครับ


ก่อนจะตอบผมว่า






ก็ได้




ใจที่หดเหลือนิ๊ดเดียวของผม มันค่อยๆ พองกลับขึ้นมาแล้วครับ



แต่.... มันพูดต่อครับ ใจที่กำลังพองของผม ทำท่าจะแฟ่บลงอีกแล้ว



ต่อไปอย่าทำแบบนั้นอีก











ถ้าเราไม่อนุญาต .....



ประโยคหลังมันก้มหน้าแล้วพูดเสียงเบามาก  เบาจนผมแทบไม่ได้ยิน แล้วก็แทบไม่เชื่อหูตัวเอง


อะไรนะ ผมถาม


ไม่รู้เว้ย ไม่ได้ยินก็ไม่รู้แล้ว


มันเงยหน้ากลับขึ้นมาแว๊ดใส่ผม แล้วถ้าผมตาไม่ฝาด แก้มมันแดงด้วยสิ


นี่ๆ นี่หมายความว่า  ..... ผมตะกุกตะกัก ใจที่ทำท่าจะแฟ่บ ตอนนี้พองงงงงงงงงงงงคับอกไปหมดแล้วครับ


มันแว๊ดอีก

ไม่ต้องถาม จะกินข้าว หิว

แล้วมันก็ก้มหน้าก้มตากินสปาเกตตี้ในจานครับ ส่วนผม กินอะไรไม่ลงแล้วครับ มันบอกไม่ถูก รู้แต่ดีใจมากกกกกกกกกกกก


พอมันกินสปาเกตตี้หมด มันก้มหน้าก้มตากินจริงๆ ครับ เพราะเงยหน้ามาทีไร ก็จะเจอหน้าผมยิ้มแป้นแล้นมองหน้ามันอยู่นั่น จนมันกินไปด่าไป


คนจะกิน จ้องอยู่ได้ ไม่มีมารยาท


แต่ตอนนั้นจะด่าอะไร ผมยอมทุกอย่างครับ


พอมันกินหมดจาน ผมก็หันไปโบกมือให้พนักงานครับ ไอ้ป่านมันก็งงๆ ว่าผมจะทำอะไร

แต่ก็อย่างที่บอกครับ ผมมาก่อน มาเตรียมอะไรไว้นิดหน่อย


พนักงานยกมาให้มันครับ












อ้ะๆๆ คิดว่าดอกไม้เหรอ













ผิด คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ














มันเป็นบลูเบอรี่พายถาดเล็กๆ ที่มีคำว่า please forgive me ตัวเล็กๆ อยู่บนนั้นครับ


ผมไปซื้อพายร้านอร่อยที่มันชอบกินกับให้เขาเขียนหน้าพายให้แบบนั้น กะง้อมันแบบที่ไม่เคยทำ เพื่อมันจะใจอ่อน


มันเห็นพายแล้วก็เงยหน้ามามองหน้าผมครับ


แล้วมันก็บอกว่า



ไอ้บ้า เสี่ยวว่ะ




เสี่ยวแล้วจะกินป่ะ


กิน ก็อุตส่าห์เสี่ยวมาทั้งที เดี๋ยวเสียน้ำใจ


แล้วมันก็ยิ้มครับ


ยิ้มแรกของวันนี้เลย



ดีใจจริงเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย



แต่เรื่องราวในวันนั้นยังไม่จบแค่นี้หรอกครับ มีเรื่องที่เราต้องคุยกันอีกมาก แล้วจะมาเล่าต่อนะครับ








********************

[The Lover]

น่ารักเนอะ ชอบๆๆๆ

[ไอ้หัวแห้ว]

งืม...



พี่ป่านน่ารักม๊ากกกกกกกกกกก




 






เป็น"เรา" แล้ว...

[christiyaturnm]

 


เสี่ยวว่ะ


 

น่ารักเจงๆๆๆ