ตอนที่28
พวกเรากลับมานอนค้างที่รีสอร์ทและเดินทางกลับกรุงเทพในเช้าวันถัดมา ครามไม่ได้กลับมาด้วยเพราะมันจะอยู่บ้านช่วงปิดเทอม ผมก็อุ่นใจเพราะมันมีแค่คอยดูแล
“แม่ต้องขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้นกับนิทานเมื่อวันก่อนด้วยนะลูก ถ้าเอิญบอกความจริงแต่แรกคนร้ายคงถูกจับไปนานแล้ว เดือดร้อนนิทานต้องมาเจออะไรแย่ๆ”แม่ของพี่กาจน์สวมกอดผมก่อนที่พวกเราจะแยกย้ายกันขึ้นรถ
“เอิญก็...ขอโทษ แล้วก็ขอบคุณนะคะ”สาวน้อยกระซิบเสียงแผ่ว เธอเป็นคนขี้อายอย่างที่พี่กาจน์เคยเล่าจริงๆ
“พวกแม่ต้องเลยไปสนามบินเลย ลานิทานตรงนี้เลยแล้วกัน โชคดีนะลูก”
“ครับ สวัสดีครับ”ผมเพิ่งมาเอะใจว่าแม่ของพี่กาจน์แทนตัวว่าแม่ตอนคุยกับผมนี่แหละ แปลว่าผมได้รับการยอมรับจากครอบครัวของพี่กาจน์แล้วถูกป่ะ
นั่นปะไร พูดไม่ทันขาดคำพี่กาจน์กับพ่อก็เดินเข้ามาหา”พาพ่อมาคุยกับลูกสะใภ้ก่อนกลับสักหน่อย”
“ฮ่ะๆๆๆ ไอ้ลูกบ้า พูดแบบนี้น้องเขาก็เขินหมดน่ะสิ อืม คงฟังคำขอโทษจนเบื่อแล้วล่ะสิ งั้นพ่อขอพูดคำว่าขอบคุณแล้วกันเนอะ ขอบคุณที่ทำให้ไอ้กาจน์รัก หนูยังเด็ก ไอ้กาจน์อาจจะไม่ใช่รักสุดท้ายของหนู...”
“อ้าว พ่อพูดงี้ก็สวยดิ”มีการหาเรื่องพ่อตัวเองด้วยวุ้ย
“ให้พ่อพูดให้จบก่อนสิ! ถ้าหนูเจอคนที่ดีกว่าหรือเปลี่ยนใจก็ไปได้เลย แต่ไอ้กาจน์มันไม่ปล่อยเราแน่ พ่อพูดไว้ ณ ที่นี้เลยว่ามันจะตามจีบเราใหม่แบบสุดหล้าฟ้าเขียว กาจน์มันรักเราไปแล้วและรักมากด้วย มันเคยบอกว่าจะไม่คบใครเล่นๆ คบแค่คนเดียวแล้วก็จะแต่งกับคนนั้น พ่อเลยเชื่อว่ามันเลือกมาดีแล้ว นิทานก็เลือกดีแล้วเหมือนกันใช่มั้ย”
“คะ ครับ...”
“ทำไมเสียงไม่มั่นใจอ่ะ”พี่กาจน์ถาม
“ก็มันเขินนี่!!”
“ฮ่ะๆ ดีมาก ดี เอาไว้พาพ่อไปหาพ่อแม่เราด้วยนะ ไปล่ะ โชคดีลูก”
“ขอบคุณมากครับ”พ่อของพี่กาจน์มีส่วนผสมนิสัยของพี่กิตต์กับพี่กาจน์ ท่านเป็นคนสุขุมแต่ก็อัธยาศัยดี ผมไหว้บอกลาท่านอีกครั้งก่อนหันไปยิ้มให้พี่กาจน์
“เมื่อไหร่จะไปบ้านผมมั่งล่ะ”ผมแกล้งแซวเพราะรู้ว่ามันยังไม่ถึงเวลา พี่กาจน์ไปแน่แต่อาจจะรอให้อะไรเข้าที่เข้าทางกว่านี้หน่อย
ถึงพี่กาจน์จะไม่ไปบ้านผมแต่ผมต้องไปครับ
พอผมกลับมากรุงเทพก็โดนแม่โทรมาตามพอดิบพอดี สุดท้ายผมก็ปฏิเสธท่านไม่ได้และต้องกลับบ้านของตัวเองบ้าง ผมเรียนที่กรุงเทพก็จริงแต่บ้านผมอยู่ปริมณฑลซึ่งมันไกลจากมหาลัยพอสมควรผมเลยแยกออกมาอยู่หอ แถมช่วงหลังๆที่เกิดเรื่องขึ้นผมยังไม่ได้กลับบ้านเลยทางบ้านเลยคิดถึงและเรียกร้องให้กลับยาวเลย
พวกเราโทรคุยกันก็จริงแต่ผมรู้สึกแย่มาก ที่ปล่อยให้พี่กาจน์อยู่คนเดียว
“คุยกับใครอยู่วะ ไหนเอามาดูซิ น้องกูมีแฟนแล้วเหรอเนี่ย”มารหัวขนสุดที่รักของผมถือวิสาสะปีนขึ้นเตียงผม ไม่รู้ว่าพี่โน้ตเดินเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่รู้ตัวอีกทีมันก็พยามมาแย่งมือถือไปจากผม
“กาจน์?? อะไรวะ ชื่อเหมือนผู้ชายเลย”เมื่อกี้ผมกดวางสายพี่กาจน์ไปแล้วแต่พี่โน้ตก็ยังเปิดดูจากประวัติการโทร
พี่ชายของผมขมวดคิ้วมุ่นขึ้นเรื่อยๆเมื่อไล่เช็คประวัติการโทรตลอดปิดเทอมของผมแล้วพบว่ามีแต่ชื่อของพี่กาจน์
“แฟน?”พี่โน้ตถาม สีหน้าของพี่ชายที่ปกติไม่เอาอ่าวดูจริงจังมากจนผมใจคอไม่ดี
“อืม แฟน”
“ผู้ชาย?”
“อืม ผู้ชาย”
พี่โน้ตเงียบไปเลย พวกเราสองพี่น้องจ้องหน้ากันนิ่งๆ ผมพยามส่งสายตาขอร้องไปให้เผื่ออีกฝ่ายจะเห็นใจ
“ก่อนปิดเทอมพี่ไปหาเราที่หอ แต่ป้าหอบอกว่าน้องของพี่ย้ายออกไปแล้ว”พี่โน้ตส่งมือถือคืนมาให้ คำบอกเล่าของพี่ชายคนรองทำให้มือของผมเริ่มเย็น
“น้องชายของกู...ย้ายไปอยู่กินกับผู้ชาย ถูกมั้ย?”
แทบลืมหายใจ ผมพยามกลืนน้ำลายลงคอเพื่อดับความร้อนรุ่มในใจ”ใช่ ผมย้ายไปอยู่กับเขา”
เพี๊ยะ
ผมโดนตบจนหน้าหัน ความรู้สึกเจ็บตรงแก้มกับความเจ็บตรงหัวใจผสมปนเปกันจนน้ำตามันไหลออกมา
ตั้งแต่เกิดมาพี่โน้ตไม่เคยดุผมเลย ถึงจะชอบแกล้งผมแต่ตลอดเวลาที่เราพูดคุยกันพี่เขาจะยิ้มให้ผมตลอด แต่วันนี้ใบหน้าของพี่ชายกลับมีแต่ความโกรธและผิดหวัง”ทำอะไรลงไปรู้ตัวบ้างมั้ย!!?”
“...”
“ตอนนี้นิทานอายุเท่าไหร่!? 18!!! พี่ไม่ห้ามถ้านิทานจะคบกับผู้ชาย แต่พี่ผิดหวังมากที่เราไปยู่กับเขา รู้จักกันมานานเท่าไหร่แล้ว!? ครึ่งปีรึยัง!!?”
“เดี๋ยว พี่โน้ต คือมันมีหลายๆเรื่องเกิดขึ้น คือ...”ผมกำลังจะเล่าว่าผมถูกจ้องทำร้ายพี่กาจน์เลยให้ไปอยู่ด้วยกันแต่โชคดีที่ผมตั้งสติได้ทันเลยไม่ได้พูดอะไรออกไป
ขืนเล่าว่าพี่กาจน์มีผู้หญิงโรคจิตแอบชอบอยู่แถมผมยังเกือบโดนผู้หญิงคนนั้นฆ่าตายคิดว่าครอบครัวของผมจะยอมปล่อยให้ผมคบกับพี่กาจน์อีกมั้ย ไม่แน่นอน ถ้าแฟนของพี่โน้ตมีโรคจิตคอยตามผมก็จะแนะนำให้พี่เลิกกับแฟนคนนั้นเหมือนกัน ยิ่งผมเป็นเด็กหัวอ่อนในสายตาของทุกคนในบ้านด้วย
“มีเหตุผลอะไรก็ว่ามา...”พี่ชายของผมยอมรับฟัง แต่ผมเล่าให้เขาฟังไม่ได้น่ะสิ เพราะมัวแต่อ้ำอึ้งพี่โน้ตเลยโกรธยิ่งกว่าเดิม”บอกให้เล่าไง มีธุระสำคัญอะไรนักหนา แถวหอมีโจรขโมยกางเกงใน!? โดนลุงยามหน้าหอจีบหรืออะไรก็พูดมาสิ หรือที่จริงไม่มีเหตุผลอะไรเลย ก็แค่ร่าน!!”
เพี๊ยะ
คราวนี้ผมเป็นฝ่ายตบบ้าง
“พูดแรงเกินไปแล้วนะ!!”
“ก็จะพูดอ่ะ!! ทำไม ยอมรับความจริงไม่ได้เหรอ!?”พี่โน้ตตะคอกใส่จนคอของอีกฝ่ายขึ้นเส้นเลือดชัดเจน
ผมเม้มปากแน่น ยิ่งโดนดุน้ำตายิ่งไหล”ไม่รู้เรื่องอะไร ก็ไม่ต้องมาพูดเลย ออกไปได้แล้ว ออกไปสิ ไม่ต้องมายุ่ง”
“ไม่ยุ่งได้ยังไงล่ะโว้ย คิดว่าพี่ชายคนนี้ผ่านผู้หญิงมากี่คน ไอ้เด็กโง่เอ้ย เขาให้เราไปอยู่ด้วยเพราะเขาอยากเยเราเรื่องแค่นี้ไม่รู้เหรอ ไม่ได้รักอะไรนักหนาหรอก เดี๋ยวเบื่อมันก็ทิ้ง ถ้ามันรักเราจริงๆมันไม่ชวนเราไปอยู่ด้วยทั้งๆที่เราเพิ่งอายุเท่านี้หรอก”
“พอแล้วไม่อยากฟัง พี่โน้ตไม่รู้เรื่อง!! ออกไปเลย!”
“ไม่ออกโว้ยยย กูจะโทรหามัน เอามือถือมาใหม่ซิ!!”พี่โน้ตแย่งมือถือไปจากมือผมอีกครั้ง คราวนี้เจ้าตัวกดโทรออกต่อสายไปหาพี่กาจน์แถมเปิดลำโพงให้ผมได้ยินด้วย
“ครับ เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นเหรอ”เสียงของพี่กาจน์ดูงงๆเพราะเมื่อกี้อยู่ดีๆผมก็กดตัดสายเขาไปโดยไม่ล่ำลา
“เหอะ เสียงหวานเชียวนะ แค่ฟังก็รู้แล้วว่าเป็นพวกเจ้าชู”พี่ชายผมตัดสินนิสัยคนจากเสียงได้ด้วยเหรอ
“ใครน่ะ พี่ของนิทานเหรอ อ้อ โน้ตใช่มั้ย”
“เห้ย แม่งรู้ได้ไงวะ”พี่โน้ตก็คือพี่โน้ต ทำเสียงเข้มอยู่ได้ไม่นานก็หลุดมาดเหรอหราออกมา
ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนอธิบายให้พี่กาจน์เข้าใจสั้นๆว่า
“พี่โน้ตจับได้แล้วว่าผมอยู่กับพี่เลยโกรธใหญ่เลย บอกแล้วใช่มั้ยว่าให้ผมกลับมาอยู่หอเหมือนเดิมดีกว่า”
“ดีกว่าอะไร ไม่ดีเห็นๆ”
“ไม่ดีกับมึงคนเดียวดิวะ เอาน้องกูไปกี่ครั้งแล้วยังไม่พอใจอีกเหรอ ปล่อยมันกลับมาเรียนได้แล้ว!!”ผมแทบจะลุกขึ้นไปตบหน้าพี่โน้ตอีกรอบ กล้าใช้คำว่าเอากันได้ยังไง หยาบคาย พี่กาจน์จะมองผมเป็นคนแบบไหนล่ะเนี่ย กลับบ้านไม่กี่อาทิตย์ครอบครัวผมก็เข้าใจว่าผมได้เสียกับพี่เขาแล้วเนี่ย
“หา??”พี่กาจน์อุทานอย่างงงๆ เขาเงียบไปสักพักก่อนหลุดหัวเราะออกมาชุดใหญ่”ยังๆ ยังไม่ได้กันเลย หนึ่งเดือนที่ผ่านมาแค่นอนกอดกันเฉยๆ”
พี่โน้ตโดนยั่วโมโหเข้าเต็มๆ พี่กาจน์ก็เล่นอะไรไม่ดูเวล่ำเวลาผมงี้ได้แต่ยกมือขึ้นกุมขมับ“มึงจะบอกว่ามึงได้’กอด’น้องกูทุกคืนเลยเหรอ ไอ้เควี่ยยยยยยย มาเจอกันหน่อยดิ๊ บ้านอยู่ไหนวะ!!!!!!!! กูจะไปลากคอมึงถึงที่เลย”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวกูไปหาเอง”
--------------------------------------------
เข้าสู่โค้งสุดท้ายของเนื้อเรื่องแล้ว!
วันนี้มีข่าวมาฝากค่ะ!!
เจ้าชายต้องห้ามได้ตีพิมพ์กับสนพ.fireworks **กำหนดคลอดเร็วๆนี้**
สามารถติดตามได้ที่เพจ https://www.facebook.com/fireworks.boylove.publishing/
*เราจะลงเนื้อเรื่องจนจบและไม่มีการลบเนื้อหาแม้แต่ตอนเดียว
ส่วนในเล่มจะมีตอนพิเศษเป็นของแถมที่เราไม่โพสต์ลงเว็บนะคะ*