ตอนที่29
พี่กาจน์ประกาศว่าจะมาหาผมที่บ้านตอนห้าทุ่มและมาถึงที่บ้านผมตอนเที่ยงคืน โชคดีที่พ่อแม่เข้านอนตั้งแต่ห้าทุ่มแล้วเลยไม่ได้ยินเสียงเอ็ดตะโรของพี่โน้ต พี่กาจน์มาบ้านของผมถูกเพราะเขาเคยมาส่งผมลงปากซอย แต่คราวนี้เปอร์โยสีขาวของคุณเจ้าชายต้องห้ามมาจอดเทียบประตูรั้วบ้านเลย
พี่โน้ตมองรถหรูแบบอึ้งๆขณะเปิดประตูออกไปรับแขกด้วยสีหน้าไม่เต็มใจนัก และเมื่อพี่โน้ตเห็นหน้าของพี่กาจน์พี่โน้ตก็อึ้งกิมกี่อีกครั้ง
“หล่อล่ะสิ”คนที่กล้าพูดจากวนตีนในเวลาแบบนี้มีแค่พี่กาจน์คนเดียวล่ะครับ เจ้าตัวรู้ว่าตัวเองหน้าตาดีขึ้นตอนยิ้มจึงยกยิ้มละมุนละไมให้พี่ชายของผมอีกครั้ง
ไม่แปลกใจเลยที่พี่ชายของผมจะเกิดอาการสะดุดกึก เพราะตอนที่ผมเจอพี่กาจน์ครั้งแรกผมก็มีอาการใบ้แดกแบบนี้เหมือนกัน”มานั่งก่อนสิครับ”ผมกวักมือเรียกให้แขกมานั่งข้างๆกันตรงโซฟา ทว่ารอยยิ้มแซวๆของแขกมันไม่ดีต่อใจผมเลยได้แต่เสสายตามองโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟาแทน
“ว่าไงครับแฟนพี่ โดนพี่เอาไปกี่ครั้งแล้วครับ”พี่กาจน์แกล้งถามคำถามที่พี่โน้ตถามเขาทางโทรศัพท์กับผม ด้วยระยะใกล้แค่คืบเดียวผมรู้สึกเขินจนแทบระเบิด
ส่วนพี่โน้ตน่ะเหรอ ระเบิดลงเลยล่ะ โกรธมากที่ชายอื่นมาทำท่าทีก้อร้อก้อติกน้องชายคนโปรดแบบผม
“คิดว่าแค่หน้าตาดีนิดหน่อยกูจะปล่อยให้น้องชายกูนอนกับคนแบบมึงเหรอ ยิ่งเห็นหน้ายิ่งมั่นใจว่าคนแบบมึงอ่ะเจ้าชู้เลือกได้ มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่าน้องกูเยอะชัวร์ คบกันไม่รอดหรอก ฟันธง แอ่ฟฟฟ แค่กๆๆ ทำเชี่ยไรเนี่ย”พี่โน้ตผู้ปากไม่มีหูรูดโดนพี่กาจน์ยัดรีโมททีวีเข้าปาก
“มึงนั่นแหละ เมื่อไหร่จะเลิกพูดจาไม่ให้เกีรยติน้องตัวเองสักที”
โอ้โห พี่โน้ตโดนหมัดนี้เข้าไปเกือบจะหงายหลังแพ้น็อคเลย แต่ยังมีแรงฮึดขึ้นมาใหม่ พี่ชายปากพล่อยย้ายก้นมานั่งข้างๆผมพร้อมเอ่ยคำว่า”ขอโทษ...”เสียงอ่อย
“พวกเรายังไม่เคยมีอะไรกัน แต่มึงทักแบบนี้ก็ดี เพราะถ้านิทานกลับไปกูก็ว่าจะเอาอยู่เหมือนกัน แค่กๆ ถุ้ย เล่นเชี่ยไรเนี่ย”คราวนี้พี่กาจน์โดนพี่โน้ตเอาแกนทิชชู่ยัดปากครับ
“มึงพูดจาไม่ให้เกีรยติน้องกู -_-“
โคตรงอแงเป็นเด็กๆเลย ทีแรกผมคิดว่าพี่กาจน์กับพี่โน้ตจะเข้าโหมดจริงจังแล้วเชียวนะแต่สุดท้ายมันก็จบลงที่พี่กาจน์ดึงแขนซ้ายผม พี่โน้ตดึงแขนขวา ทั้งสองคนยื้อแย่งกันประหนึ่งผมเป็นหุ่นยนต์ของเล่น
“ปล่อยมือจากน้องกู!!”
“นี่แฟนกู มึงแหละปล่อย!!”
“เอะอะอะไรกัน!!!!”
จบจริงไม่มีภาคต่อเมื่อพ่อเปิดไฟบันไดและเดินลงมาด้วยสีหน้าเกรี้ยวกราด”ไอ้โน้ต!! ดึกดื่นค่อนคืนไม่รู้จักหลับจักนอน อยากให้ชาวบ้านเขาด่าพ่อเหรอไงวะ”พ่อผมเป็นคนดุอย่างที่ทุกคนเห็นครับ แต่พอพ่อเดินลงบันไดมาป๊ะกับบุคคลที่สามซึ่งไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนแถมยังเกาะแขนผมเอาไว้ข้างหนึ่งพ่อก็ชะงักมอง
“แฮ่ๆ”ผมกับพี่โน้ตหัวเราะแห้งๆ โชคดีที่แม่ก็ลงมาพร้อมกันพี่กาจน์จึงไม่ถูกเตะโด่งออกจากบ้านข้อหาบุกรุกยามวิกาลแต่ถูกต้องรับอย่างดีในฐานะแขก
“ตายจริง เพื่อนโน้ตเหรอจ๊ะ”
“ไม่ใช่!!/ไม่ใช่ครับ”เรื่องเถียงนี่สามัคคีกันเชียว
“อ้าว งั้นสุดหล่อคนนี้เป็นใครเอ่ย”แม่ถามซ้ำเพราะพี่กาจน์หน้าแก่เกินกว่าจะอยู่ปีหนึ่ง ดูยังไงก็ไม่ใช่เพื่อนของผมแน่ๆ
พี่โน้ตอึกอัก ผมก็อ้ำอึ้ง มีแค่พี่กาจน์เท่านั้นแหละที่ฉลาดพอจะหาคำตอบเหมาะๆตอบแม่ผมได้
เวลานี้เราไม่ควรออกตัวแรงว่าคบกันอยู่ เราต้องตอบแบบเลี่ยงๆแฝงนัยให้พ่อกับแม่เก็บไปเอะใจทีหลัง
“ผมเป็นแฟนนิทานครับ”
ใช่ๆ ต้องตอบแบบเลี่ยง...เดี๋ยวนะ
ขวับ!!
พ่อ แม่ พี่โน้ตแล้วก็ผมหันขวับไปจ้องหน้าคนพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ทว่าคนที่เพิ่งสร้างความตกใจให้แก่ครอบครัวของผมกลับรักษาสีหน้าสุภาพเอาไว้ได้แถมยังยกมือไว้ผู้อาวุโสทั้งสองอย่างมีมารยาท
“ผมชื่อกาจน์ สวัสดีครับ”
แม่กับพ่อเผลอรับไหว้ด้วยความตกใจ ทุกคนยังอึ้งอยู่พี่กาจน์เลยถือจังหวะพูด
“ผมกับน้องเพิ่งคบกันได้ไม่นานก็จริงแต่ผมก็อยากบอกให้ทุกคนรู้ไว้ครับ เพราะพวกเราคบกันยาวแน่ J”
หลังจากยืนช็อคกันสักพักพ่อก็ไล่ให้พวกผมไปนอนและไล่พี่กาจน์กลับบ้านไปพร้อมกำชับว่าให้มาหาใหม่วันพรุ่งนี้ เมื่อเข้ามาในห้องของตัวเองได้แล้วผมก็จัดการล็อคห้องเพราะกลัวว่าจะมีใครเข้ามาอบรมสั่งสอนผมอีก คือ แม้แต่ตัวผมยังตกใจเลยที่พี่เขากล้ายอมรับกับพ่อแม่ผมแบบนั้น
“แต่จะว่าไปพ่อแม่พี่กาจน์ก็รู้แล้วนี่นา...”วันนั้นพี่เขาจับมือผมไม่ปล่อยจริง ขนาดพี่รปภ.กับตำรวจยังดูออกเลยมั้ง
พี่กาจน์จริงจังกับผมมากผมก็ควรแสดงออกว่าจริงจังเหมือนกัน
“อยากเจอจัง”ตอนนี้พี่กาจน์กลับไปอยู่คอนโดเดิมที่เคยอยู่ก่อนพวกเราย้ายมาอยู่ด้วยกันซึ่งมันค่อนข้างไกลแต่ผมก็ตัดสินใจเปลี่ยนจากชุดนอนมาเป็นชุดเตรียมออกจากบ้าน ผมตั้งใจโบกแท็กซี่ไปหาเขา แต่เมื่อผมเดินลงมารถของเขาก็มาจอดเทียบหน้าบ้านของผมพอดี
ผมมองพี่กาจน์ที่เดินลงมาจากรถด้วยความตกใจ
“จะไปไหนดึกดื่นแบบนี้”พี่เขาถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“ไปหาพี่กาจน์ครับ”แต่เมื่อฟังคำตอบจากผมพี่เขาก็ยิ้มกว้าง
“ตอนตี 3เนี่ยนะ ฮ่ะๆ จะเจอพี่ไปทำไมครับเวลาแบบนี้”
“ก็อยากเจอ โดนโน้ตล็อคตัวไว้ตลอดเลย”ผมพูดงอแงพี่เขาเลยเข้ามาลูบแก้มผมเป็นเด็กๆ
”พอพี่กลับไปแล้วคุณพ่อดุอะไรรึป่าวครับ”
“ไม่นะ หนีเข้าห้องทันน่ะ ฮ่ะๆ พี่เข้ามาข้างในก่อนสิ”จะยืนให้ยุงกัดเล่นอยู่ทำไมล่ะครับ ผมเดินนำพี่กาจน์เข้ามาในบ้านอีกครั้ง ทำท่าจะเดินขึ้นบันไดพาเขาไปยังห้องนอนแต่คุณแขกกิติมาศักดิ์กลับดึงมือผมเอาไว้แล้วจูงให้ไปนั่งตรงโซฟารับแขกด้วยกัน
พี่กาจน์จัดแจงเปิดโคมไฟที่ตั้งอยู่ตรงมุมห้องพอเป็นแสงสว่างโดยไม่ให้สว่างเกินไปจนคนข้างบนรู้ตัว
“พี่ขึ้นห้องเราไม่ได้หรอกครับ”
อ้อ จริงสินะ ขืนผมพาแฟนหนุ่มขึ้นห้องมีหวังพ่อกับแม่เป็นลมตายกันพอดี
พวกท่านยังไม่รู้นี่นะว่าผมย้ายไปอยู่กับเขาแล้ว ต้องขอบคุณพี่โน้ตที่ไม่เอาเรื่องนี้ไปฟ้อง
“พี่กาจน์เป็นยังไงบ้าง”ผมกอดแล้วก็ถามเขา”ผมขอโทษที่ทิ้งพี่มานานเลย”
ทำไมช่วงนี้ขี้แยจังวะ
ไม่เอาๆ
ผมอยากเป็นคนสำออยบีบน้ำตาขอความเห็นใจ ผมขอโทษเพราะผมรู้สึกผิดจริงๆ แม้เรื่องน้องสาวของพี่กาจน์จะจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งไปแล้วแต่ผมก็ควรจะอยู่ข้างๆเขาหลังกลับจากบ้านของคราม
“คนที่ต้องขอโทษคือพี่ต่างหาก”มือหนาเลื่อนมาปาดน้ำตาให้ผมก่อนอีกฝ่ายจะก้มลงมาจูบตรงหน้าผากอย่างอ่อนโยน”ที่จริงพี่จะมาหาก็ได้ นิทานอยู่ใกล้แค่นี้เอง แต่พี่คิดว่าปล่อยให้เราอยู่กับครอบครัวบ้างดีกว่า ไม่คิดว่านิทานจะคิดถึงพี่ขนาดนี้นะเนี่ย”
งื๊อออ
ไม่ดีต่อใจอีกแล้ว
เขาพูดขอโทษไปพลางค่อยๆเลื่อนลงมาจูบปากกัน ประทับริมฝีปากเอาไว้แผ่วเบาก่อนผละออกไป
“พี่หาคอนโดใหม่ได้แล้วนะ แต่ไม่รู้ว่าจะได้อยู่ด้วยกันมั้ย”พูดจบก็แนบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง คราวนี้มีการขบเม้มเลาะเล็มกลีบปากให้รู้สึกวาบหวามเล่นๆ พอพอใจแล้วก็ถอยตัวออกไปอีกครั้ง
พี่เขาส่งยิ้มมาให้ผม พวกเราจ้องตากันในระยะห่างไม่ถึงคืบ
“โกรธมั้ยที่พี่บอกกับพ่อแม่เราไปแบบนั้น”
“ดีใจด้วยซ้ำ”
“ไม่เร็วไปใช่มั้ย”
“พ่อแม่คงไม่ตกใจเท่าไหร่มั้งที่ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย ตอนเด็กๆผมชอบทำขนมไรงี้ไงแถมนิสัยยังไม่ห้าวๆเหมือนพี่คนอื่นอีก”
“ฮ่ะๆ นิทานเรียบร้อย พี่ชอบคนเรียบร้อย”
“ผมก็ชอบพี่กาจน์”
“เห้ย ทำไมบอกนี้อ่ะ”พี่เขาดูตกใจเกินกว่าเหตุผมเลยหัวเราะแล้วก็ยื่นแก้มไปถูกับแก้มของเขาเล่น
“ก็ชอบอ่ะ อยากบอกรักแฟนก็ไม่ได้เหรอ”
“พี่อุตส่าห์นอนคิดโมเม้นต์โรแมนติกๆไว้สารภาพรักกับเรา งี้แผนพี่ก็พังหมดดิ”
“งั้นพี่ก็ยังไม่ต้องบอกผมตอนนี้ก็ได้ วันนี้ผมพูดแค่คนเดียวก็พอ”
“นิทานก็รอเหงือกแห้งข้ามปีเลยงี้?”
“อ่า...ก็ไม่เป็นไร...”
“หน้าเจื่อนขนาดนั้นเนี่ยนะคนดีของพี่ มาๆ กอดกันอีกที พี่รักนิทานนะครับ รักที่สุดในโลกเลย”
“ไม่รอโมเมนต์แล้วเหรอ”ผมแกล้งถามแต่ที่จริงในใจเขินมาก ถ้าในห้องนี้สว่างพอพี่เขาคงเห็นว่าผมหน้าแดงขนาดนี้
“อันนั้นเก็บไว้ใช้ตอนขอแต่งงานละกัน”
“คิดไกลเนอะ ผมเพิ่งอยู่ปี1”
“แต่พี่อยู่ปี5 คนแก่ก็ใจร้อนเงี้ย ถ้าสู่ขอได้ตอนนี้พี่เดินขึ้นไปเคาะห้องพ่อเราแล้วเนี่ย”
“เว่อร์”
“ก็พี่รักนิทาน”
“ผมก็รักพี่”
มีความสุขว่ะ
ผมกับพี่กาจน์นั่งคุยเล่นกันหงุงหงิง บรรยากาศแม่งโคตรเป็นใจ เป็นใจให้นอน! ตีสามแล้วต่อให้ผู้ชายข้างๆจะงานดีแค่ไหนแต่ตาผมจะปิด สุดท้ายก็ฝืนแรงโน้มถ่วงของโลกไม่ไหวพอหนังตาปิดปุ๊ปผมก็หลับปั๊บ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงพูดคุยงืมงำดังอยู่ข้างหู
ผมงัวเงียลืมตาขึ้นมา สิ่งแรกที่เห็นคือข้างนอกพระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นแสดงว่านี่ยังเช้ามืดอยู่มาก และต่อมาก็คือใบหน้าของคุณพ่อบังเกิดเกล้า ท่านถอนหายใจขณะมองผมกำลังนั่งขยี้ตาหาวหวอดๆ
“จริงๆเลยนะลูกใครวะ ว่าแล้วว่าสักวันมันต้องพาผู้ชายมาบ้าน ทีหลังถ้าจะย้ายไปอยู่กับใครก็รู้จักบอกกล่าวพ่อแม่บ้าง ไม่ใช่ให้แฟนถ่อมาบอกพ่อตอนตีสี่แบบนี้ นี่แค่ลงมาเยี่ยวดันเจอเงาคนอยู่บนเก้าอี้ แวบแรกนึกว่าพี่ ไอ้ห่า เสียง่วงหมด”พ่อบ่นไปเดินไปฉี่ ขนาดเข้าห้องน้ำไปแล้วยังไม่หยุดบ่น
ผมมองตามพ่อเงิบๆ
“เรื่องมันเป็นไงมาไงเนี่ย”
“ก็ตอนนิทานหลับคุณพ่อเขาลงมาพอดี พี่เลยขอเขาให้นิทานไปอยู่ด้วยกัน”
“แล้วพ่อว่าไง”
“ก็ตกลง”
“อะไรนะ นี่พ่อยอมให้ผมไปอยู่กับผู้ชายจริงดิ”พ่อที่กำลังจะเดินขึ้นบันไดโดนผมเรียกรั้งเอาไว้ ใบหน้าของคนอยากกลับไปนอนเริ่มบึ้งตึง
“ก็เออดิ แฟนมันมาขอพ่อก่อนแบบนี้ก็ดี ถึงจะห้ามแต่ก็แอบไปเยกันได้อยู่ดี มาถึงขนาดนี้แล้วก็ต้องยอม คราวหลังลูกจะทำอะไรจะได้อยู่ในสายตาพ่อแม่ ไอ้โน้ตพ่อตีพ่อห้ามมันไว้เยอะมันมีอะไรก็เลยไม่บอกพ่อสุดท้ายก็เละเทะเสียคนเกือบโดนไทร์เรียนไม่จบ”
“แต่...พ่อไม่หวงผมหน่อยเหรอ ชาวบ้านเขาจะมองลูกพ่อใจแตกนะ”
“ตัวผู้เหมือนกันยังไงก็ไม่ท้อง จบป่ะ จะไปนอนละ”
“ตะ แต่ผม ไปเป็นมะ...”คำว่าเมียมันกระดากปากเกินไป มีคำไหนพอหยิบยืมมาสื่อแทนมั่ง
“เป็นไร อย่าบอกนะว่าเป็นเมีย? เอ๊า พ่อก็คิดว่าผู้ชายมันก็ผลัดๆกันทำ เออว่ะ ไอ้ลูกเรามันก็คุณสมบัติเมี๊ยเมียแถมดูทรงแล้วไอ้หล่อนั่นก็ชั้นเชิงดี...”คุณพ่อครับ! คิดในใจก็ได้ผมขอร้อง บ่นเสร็จพ่อก็เดินขึ้นไปเลย
“คุณพ่อเปรี้ยวดีเนอะ”พี่กาจน์เอ่ยยิ้มๆ
“ถ้าเรียบร้อยกูไม่มีลูกตั้งสี่คนหรอก!!”ขนาดเดินขึ้นไปขั้นบนแล้วยังได้ยิน
คุณแม่ไม่ปลื้ม
พอคุยกับพ่อเสร็จผมกับพี่กาจน์ก็พากันขึ้นไปนอนบนห้องอย่างสบายใจ ด้วยความที่ผมแทบไม่ได้นอนเลยทั้งคืนทำให้ผมหลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องอะไรเลย ตื่นอีกทีก็ตอนที่พี่กาจน์อาบน้ำเสร็จแล้วเข้ามาปลุก ผมก็ไปอาบบ้างไม่ได้คิดอะไร ตอนนั้นมันเลยเที่ยงแล้วไง ละผมก็เริ่มหิวแล้วเลยพาพี่กาจน์ลงไปที่ครัว
“แล้วคุณก็ยอมปล่อยลูกไปอยู่กับเขาเนี่ยนะคะ”ได้ยินเสียงก่อนเห็นหน้าซะอีก
ผมชะเง้อคอมองเข้าไปในครัวก็พบว่าพ่อกับแม่ทะเลาะกันอยู่ แม่กอดอกมองพ่อตาขวางโดยมีพี่โน้ตยืนซัพอยู่ข้างๆ ด้านพ่อก็เดินจกหมูทอดที่แม่เพิ่งทำเสร็จเข้าปาก เคี้ยวเอร็ดอร่อยไม่สะทกสะท้านกับความโกรธเกรี้ยวของแม่
บ้านผมไม่มีหรอกคำว่าพ่อบ้านใจกล้าอะไรนั่น เพราะนิสัยยอมคนของผมก็ได้มาจากแม่เนี่ยแหละ ฉะนั้นคนที่อำนาจที่สุดในบ้านก็คือพ่อที่ชอบทำอะไรเอาแต่ใจ
“นี่! เรายังพูดกันไม่จบเลยนะคะ นั่นลูกชายของฉันนะ คุณปล่อยเขาไปแบบนั้นได้ยังไง ทำไมไม่ห้าม!? แถมยังยอมให้แฟนลูกมาค้างคืนกับลูกอีก!! ชาวบ้านเขาจะมองลูกฉันยังไง!?”
“ตอนแรกชาวบ้านก็ไม่รู้เรื่องหรอก แต่เพราะคุณยืนตะโกนนี่แหละเข้ารู้กันทั้งซอยแล้วมั้งป่านนี้”
“คุณคะ!!!”
“แม่ สู้ดิ เราต้องทวงคืนนิทานจากไอ้หล่อนั่นนะ”พี่โน้ตรีบกรอกหูแม่เพราะเห็นว่าแม่ของผมเริ่มหลังชนฝา
“อ้าวไง นิทาน ไอ้หล่อ ตื่นกันแล้วเหรอ มาสิ มากินหมูทอดกัน แม่เขาทำไว้ให้แหนะ”พ่อก็คือพ่อ ไม่ได้สนใจอะไรเหรย เดินอาดๆออกมาทักผมกับพี่กาจน์ที่ยืนซุ่มอยู่หน้าประตูครัวถือถาดกับข้าวไปวางไว้ที่โต๊ะและหยิบจานของตัวเองตรงไปยังหม้อหุงข้าว
แม่กับพี่โน้ตตกใจนิดหน่อยที่เห็นผมยืนอยู่ตรงนั้น
“นิทาน...ลูกรู้ใช่มั้ยว่าอะไรควรไม่ควร”แม่ไม่อยากใช้ถ้อยคำเกรี้ยวกราดกับผมจึงลดระดับเสียงให้อ่อนลง
ผมส่ายหน้าไปมา
รู้สึกผิดอยู่เหมือนกันแต่ผมอยากอยู่กับพี่กาจน์
“พี่กาจน์โดดเดี่ยวมานานมากเกินพอ...ผมอยากอยู่เป็นเพื่อนเขา”
พี่กาจน์เป็นคนเข้าหาคนเก่ง แต่ไม่มีใครเข้าหาพี่กาจน์ได้เลย
เพราะเขาคือเจ้าชายต้องห้ามที่ทำให้น้องสาวต้องติดคุก ทำให้แฟนต้องตาย และทำให้เด็กสาวธรรมดากลายเป็นคนบ้า เขากลัวคนใกล้ตัวต้องมาเดือดร้อนเพราะเขาอีก ตลอด 4ปีมานี้เขาจึงใช้ชีวิตอยู่กับความรู้สึกผิดเพียงลำพัง แต่วันนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไป ครอบครัวกลับมาพร้อมหน้า เพื่อนก็ยังคงเป็นเพื่อน และมีผมที่คอยอยู่ข้างๆ
“เคยมีเรื่องที่ทำให้เขาปฏิเสธผู้คน แต่วันนี้ทุกอย่างมันจบลงด้วยดี ถึงอะไรๆจะไม่เหมือนเดิมแต่ทุกๆคนที่ได้รับผลกระทบจากเหตการณ์นั้นก็ก้าวเดินไปข้างหน้าได้อีกครั้ง ผมเองก็อยากอยู่กับพี่กาจน์ในช่วงเวลานั้น นิทานไม่ได้เป็นเด็กไม่ดี แม่เชื่อนิทานได้มั้ย”
พอผมเดินเข้าไปกอดแม่ก็ร้องไห้
“แม่เป็นห่วง นิทานของแม่ยังเด็กอยู่เลย เขาจะหลอกเรามั้ย เขาจะทิ้งเรามั้ย ครอบครัวเขาจะยอมรับลูกแม่ได้มั้ย”
“นิทานได้เจอกับพ่อแม่ของผมแล้วครับ แถมยังสนิทกับฝาแฝดของผมด้วย ที่สำคัญที่สุดเขาเป็นคนที่ทำให้ผมคืนดีกับน้อง...ทุกคนดีใจที่ผมมีนิทานครับ”คราวนี้พี่กาจน์เป็นคนตอบ
“ฟังๆดูเหมือนเราเคยมีปัญหาชีวิตนะคะ พอจะบอกได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น”แม่ของผมถาม
“...”ผมไม่อยากให้พี่กาจน์เล่าความจริง ถ้าเล่าแม่จะยิ่งเป็นห่วงผมแต่ก็ไม่อยากโกหกแม่
“ลูกสาวของแม่นมผมชอบผมครับ เธอหลอกให้น้องสาวของผมทำเรื่องไม่ดีกับคนรอบข้างของผม ผมมีปัญหากับน้องและกลัวที่จะเข้าใกล้ใครอีก แต่สุดท้ายลูกสาวแม่นมคนนั้นก็ถูกพาไปบำบัด ตอนนี้เธออยู่ในการดูแลของคนของพ่อตลอด 24ชม. พวกคุณไม่ต้องกลัวว่าเธอจะมาทำร้ายนิทานนะครับ”
“ฟะ ฟังดู...รวยๆเนอะ”แม่ผมพูดแบบอึ้งๆ สงสัยเนื้อเรื่องดราม่าจะถูกคำว่าแม่นมกับคนของพ่อแย่งซีนไปเต็มๆ
ผมถอนหายใจโล่งอก แต่ยังไม่ทันโล่งอกเสร็จพ่อก็พูดแทรกขึ้นมา
“เด็กมันมีปมคุณก็ไปถามย้ำจั๊ง มากินข้าวดีกว่าไอ้หล่อ ถึงเมียพ่อจะขี้กังวลแต่เรื่องทำกับข้าวนี่ต้องยกให้เป็นที่หนึ่งเลย มาๆๆๆ”
นับว่าด่านครอบครัวของผมเคลียร์สำเร็จแล้ว มื้อนั้นพี่กาจน์นั่งกินข้าวกับครอบครัวของผมและชวนให้ทุกคนมาดูคอนโดที่พี่เขาจะอยู่กับผม แน่นอนว่าแม่ไม่ปฏิเสธ ท่านต้องการมาดูด้วยความเป็นห่วงความเป็นอยู่ของผม ส่วนพ่อกับพี่โน้ตมาเพราะอยากรู้ว่ามันจะหรูขนาดไหน
“มันก็คอนโดธรรมดาๆนะครับ”พี่กาจน์หันไปพูดกับพ่อแม่ของผมขณะเลี้ยวรถเข้ามาในคอนโดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาลัยของผมเลย
“ที่จริงพี่เรียนหนักกว่าผม คอนโดควรอยู่ใกล้มอพี่มากกว่านะ”ผมทัก
“พี่เรียนอีกแค่ครึ่งเทอมก็จบแล้วครับ แต่นิทานยังต้องเรียนอีกตั้งสามปี”พี่กาจน์พูดพลางเดินนำเข้าไปด้านใน
“อันนี้เช่าต่อหรือซื้อเลยอ่ะ”ผมทักเพราะเห็นว่าคราวที่แล้วเขาเช่าห้องของลูกน้องพ่อ
“ซื้อสิ พี่เข็ดกับการเช่าต่อแล้ว หรือนิทานไม่เข็ด ฮ่ะๆๆ...”พี่เขายังมีหน้าหัวเราะอีก พี่โน้ตที่ขี้สงสัยเกือบถามว่าเกิดอะไรขึ้นแต่โชคดีที่ลิฟต์ขึ้นมาถึงชั้นที่ต้องการซะก่อน ครอบครัวของผมเดินตัวลีบตามพี่กาจน์ โชคดีที่คราวนี้มันไม่หรูเว่อร์วังอลังการเหมือนคอนโดเก่า ตัวห้องมีขนาด 100ตร.ม.เห็นจะได้ แต่ปูด้วยพื้นหินอ่อนกับการตกแต่งภายใน
“แบบนี้เขาไม่ได้เรียกว่าคอนโด นี่มันเพนเฮาส์ชัดๆ!!!”พี่โน้ตที่ทำท่าเขม่นพี่กาจน์มาตลอดทั้งวันเปลี่ยนอารมณ์เร็วเหมือนกิ้งก่าเปลี่ยนสี วิ่งเข้าห้องโน้นทีออกห้องนั้นทีดูแฮปปี้กว่าผมซะอีก คือผมก็ตกใจนิดหน่อยนะเพราะพี่เขาบอกว่าซื้อ
“กี่บาทอ่ะ“ผมแอบกระซิบถามแต่เพราะห้องมันเงียบทุกคนเลยได้ยิน
พี่กาจน์อมยิ้มแล้วก็ชูมือขึ้นมาสิบนิ้ว
“อู้หู...ที่บ้านเรา โอเคใช่มั้ย ลูกแม่ทำให้กาจน์เดือดร้อนรึป่าว”ในขณะที่พ่อกับพี่โน้ตกำลังตาเป็นมันกับราคาห้องแม่ของผมก็เอ่ยขึ้นมาอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไรครับ แค่...”พี่กาจน์ตอบแต่ก็ชะงักกลางประโยค พี่เขาโน้มตัวลงมากระซิบกับผมด้วยเสียงที่เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ถ้าบอกว่าราคาแค่นี้เองเขาจะด่าว่าพี่อวดรวยมั้ยอ่ะ”
“อวดตั้งแต่ชวนมาดูห้องละ”
“พี่แค่อยากให้พวกท่านเห็นว่านิทานอยู่ในที่ที่ดีไม่มีอะไรต้องห่วง”
“นั่นแหละน่า”
“กระซิบกระซาบอะไรกันคะ”แม่ถาม
“อ้อ พี่กาจน์โม้ว่าแค่นี้ขนหน้าแข้งไม่ร่วงอ่ะ ซื้อทั้งตึกยังไหว โอ๊ย ฮ่ะๆ อย่าจี๋ดิ ผมไม่บ้าจี้หรอกนะ”
“หระ เหรอ เดี๋ยวนิทาน มาคุยกับแม่ก่อน แล้วบ้านเขาจะไม่คคิดว่าเราไปเกาะแฟนกินใช่มั้ยลูก”
เพราะแม่ผมไม่เลิกกังวลสักทีพ่อกับพี่โน้ตเลยต้องเข้ามาช่วยกันปลอบแม่ ครับ ตอนนี้พี่โน้ตย้ายก้นมาอยู่ฝ่ายพี่กาจน์เรียบร้อยสุดท้ายทั้งพี่กาจน์ก็ไปส่งพวกผมกลับบ้านและขอตัวกลับหลังทานมื้อเย็นด้วยกันเสร็จ
ถัดจากนั้นหนึ่งอาทิตย์ก็ตรงกับวันหยุดยาวปีใหม่พอดี ปีนี้ครอบครัวของผมไม่ได้ไปเที่ยวไหนเพราะพี่นัทยุ่งอยู่กับงาน สามารถปลีกตัวมาได้แค่วันที่31กับ1เท่านั้น แม่เลยวางแผนจัดปาร์ตี้กันที่บ้านโดยบังคับให้ผมชวนพี่กาจน์มาด้วย
ทีแรกผมไม่กล้าชวนเพราะพี่เขาบอกว่าจะไปเที่ยวรัสเซียกับครอบครัวแต่พี่กาจน์เห็นว่าบ้านผมมีดีกว่ารัสเซียเลยทิ้งตั๋วและสัญญาว่าจะมาฉลองข้ามคืนไปด้วยกัน ด้วยเหตผลว่าที่รัสเซียไม่มีนิทานมันจะไปดีกว่าบ้านหลังนี้ได้ยังไง
ตลอดบ่ายแม่กับผมช่วยกันทำอาหารและเตรียมเค้ก
“แฟนเราเขาจะมาใช่มั้ย”
“ครับ”เนื่องจากนี่ยังเป็นปิดเทอมผมเลยยังอยู่ที่บ้าน
พอได้ยินเสียงเปิดประตูรั้วผมก็ชะเง้อคอมองเพราะคิดว่าพ่อกับพี่โน้ตที่ออกไปซื้อเครื่องดื่มกลับมาแล้วแต่คนที่ถอยรถเข้ามาดันเป็นพี่นัท พี่ชายคนเก่งของผมนั่นเอง
“ไง นิทาน”พี่นัทยีหัวผมอย่างเอ็นดู”หวัดดีแม่ ปีนี้ผมก็ยังหาแฟนไม่ได้แต่ไม่ต้องเสียใจ ผมพาไวน์พรีเมี่ยมมาเยี่ยมแม่แทนแล้ว”
“เพราะมัวแต่กินเหล้าไงผู้หญิงถึงได้ไม่เอา”แม่บ่นแต่ก็รับขวดไวน์ไปพลิกดู”ดูซิเนี่ย แพ้นิทานที่เด็กกว่าหลายปีเลย รู้มั้ยว่าปีนี้แฟนนิทานจะมาแจมกับเราด้วย”
คนฟังทำตาโต พี่นัทหันมามองผมอึ้งๆก่อนถามคำถามไม่น่าคบว่า”ผู้หญิงหรือผู้ชายอ่ะแม่!?”
“พี่นัท!!”ผมแหวใส่ก่อนดันหลังพี่คนโตออกจากครัว”ไม่ช่วยก็อย่ายืนเกะกะครัว นั่งรอพ่อกับพี่ๆตรงนี้เลย”
“โห เขินงี้แปลว่าผู้ชายจริงๆอ่ะดิ กูว่าแล้ว...”
“พี่นัท!!”
“โอ๊ะ ไอ้นายมาพอดี ไอ้น้องสาม มีข่าวใหญ่ว่ะ น้องเล็กสุดที่รักของมึงมีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้ว”
“พี่นัท!!!”
“อะไรนะ”พี่นายที่เพิ่งกลับจากมหาลัยแถบภาคเหนือวันนี้ตกใจไม่แพ้พี่นัทเมื่อกี้เลย เนื่องจากพี่นายสนิทสนมกับผมที่สุดในบ้านพี่เลยเป็นห่วงผมมากกว่าพี่ชายคนอื่นๆ ผมโดนยึดแขนเอาไว้เพื่อซักถาม โชคดีที่พี่โน้ตกับพ่อกลับมาก่อนและทั้งสองคนบ่นว่าหิวจึงไล่ผมไปช่วยแม่เตรียมอาหาร
ก็เพราะทุกคนไม่เคยจะช่วยงานบ้านแม่อ่ะ คนในบ้านเยอะแยะแม่ก็เหนื่อยผมก็สงสาร พอสงสารผมก็ไปช่วยแม่ พอช่วยมากๆจนทำคล่องทุกคนก็มาล้อผมว่าเป็นสาวน้อยอ่ะ!
“ว่าแต่แฟนมันจะมากี่โมงวะ”พี่โน้ตถามขณะจกกับแกล้มเข้าปาก เริ่มตั้งวงกันตั้งแต่หกโมงงี้จะอยู่ถึงเคาต์ดาวน์กันป่ะ
“ผมนัดไว้หกโมงอ่ะ”
“นี่หกครึ่งแล้ว ถ้ามาเลทกว่านี้สิบนาทีพี่ถือว่าสาย”
“เห้ย มีงี้ด้วยเหรอ”ผมที่กำลังล้างหม้อไหกะละมังอยู่โวยวาย
“มาหาพ่อตาแม่ยายต้องมาก่อนเวลานัด เหลืออีก5นาทีแล้ว ถ้ายังไม่มามีให้สอบตก”
“ผมขอสาปแช่งให้พี่ขึ้นคานตลอดชีวิต!”
“ไม่ต้องห่วงไอ้น้อง กาจน์เพื่อนรักของพี่มานู่นแล้ว”พี่โน้ตเอ่ย เอิ่ม กาจน์เพื่อนรัก? จุดยืนอยู่ที่เงินชัดเจนมากอ่ะพี่คนรองของผม
พอพี่โน้ตเอ่ยแบบนั้นพี่นัทกับพี่นายก็ชะเง้อชะแง้มองออกไปข้างนอกกันใหญ่
“รถมันอ่อวะ”พี่นายถาม
ผมไม่ตอบอะไรแต่เดินออกไปรับอีกฝ่ายหน้าบ้าน พี่กาจน์เห็นผมก็ส่งยิ้มแห้งๆให้”พี่ไม่รู้จะเอาอะไรมาเป็นของขวัญดีอ่ะ มาช่วยพี่เลือกหน่อยสิ”
ทีแรกผมงงว่าเขาจะให้ช่วยเลือกยังแต่พอเดินไปเปิดเบาะหลังเท่านั้นผมก็เก็ท คือพี่ท่านขนของมาเยอะมากครับ มีทั้งกระเป๋าแบรนด์เนม เหล้า รองเท้า เสื้อ นาฬิกา
“พี่ไปซื้อไม่ทันเลยหยิบของที่มีคนอื่นให้พ่อกับแม่มาอีกทีว่ะ น่าเกลียดไปป่ะ เพราะเราอ่ะแหละโทรมาชวนพี่เมื่อคืนวาน แค่เลือกชุดมานี่พี่ก็ใช้เวลาครึ่งวันแล้ว”ผมอดหัวเราะไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายโวยวายเป็นเด็กๆ
“ชุดพี่ก็ปกตินี่ครับ”
“เออ ตอนแรกกะจะแต่งมาหล่อแบบเปิดตัวกับพี่เราครั้งแรกด้วยไง แต่กลัวเว่อร์เกินเลยลดลงมาเหลือบ้านๆ แต่แม่งก็บ้านไปอีก เปลี่ยนไปเป็นสิบชุดอ่ะ แต่รีบๆช่วยเลือกของเหอะ พี่ชายเดินมาส่องที่หน้าต่างใหญ่แล้ว”ผมไม่คิดว่าคนมีความมั่นใจอย่างพี่กาจน์จะออกอาการล่กได้ขนาดนี้ ดีใจแฮะที่เขาตื่นเต้นนั่นแปลว่าเขาให้ความสำคัญกับครอบครัวผมมากอ่ะ
“แค่เหล้าขวดเดียวเนี่ยนะ”พี่กาจน์โวยทันทีเมื่อผมตัดสินใจหยิบเหล้าติดมือมาแค่ขวดเดียว
“พอแล้ว เดี๋ยวแม่ก็เครียดอีกหรอก”
“เออๆ พี่ก็ว่างั้น ดีนะที่ให้นิทานเลือกก่อน”
ผมชอบพี่กาจน์โหมดตื่นเต้นแฮะ นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาเจอพ่อ แม่แล้วก้พี่โน้ต แต่เจ้าตัวก็ยังไม่หายเกร็ง ส่วนพี่นัทกับพี่นายก้ได้แต่มองหน้าพี่กาจน์แบบอึ้งๆ”
“หล่ออ่ะดิ”
“เออ ไปหามาจากไหนวะ ไม่ดิ เขามาเอาน้องพี่ได้ไงเนี่ย”
“น้องพี่ก็หล่อเหอะ”ผมเถียงก่อนที่ทุกคนจะลืมไปว่าผมก็เป็นตัวท็อปของคณะเหมือนกัน
“เอาเถอะๆ มาๆไอ้หล่อ มานั่งข้างพ่อนี่ เปิดเหล้าที่เราเอามาเลยได้ป่ะ”
“เปิดเลยๆ”ลูกคู่ของพ่อคือพี่โน้ตเอง
ผมกาจน์เนียนหนีพ่อมานั่งกับผมได้สำเร็จ
และแล้วปาร์ตี้ฉลองปีใหม่ของบ้านผมก็เริ่มต้นขึ้น แม่จิบไวน์ พ่อกับพี่กินเหล้าส่วนผมน่ะเหรอ ก็จิบไวน์กับแม่ไง ผมไม่ชอบเหล้าเพราะมันขม ถึงจะโดนแซะว่าสาวน้อยผมก็ไม่แคร์อ่ะ
“นิทาน ซอสเลอะปากแหละ มาพี่เช็ดให้”พี่นัทกล่าวพร้อมเอื้อมมือข้ามฝั่งมาปาดซอสที่เลอะแก้มผมอยู่
“จริงสิ พี่ลืมไปเลยว่าพี่เอาของขวัญมาให้เราด้วย เป็นนาฬิกาที่เราเคยไปเกาะกระจกร้านดูก่อนเข้ามหาลัย ไม่รู้ยังอยากได้อยู่มั้ย”พี่นายพูดเพราะนึกขึ้นได้และเดินไปหยิบของมาให้เดี๋ยวนั้น
“ขี้โกงอ่ะนาย ไม่มีให้พี่บ้างเหรอ ทำไมมีแต่ของนิทานคนเดียว”พี่โน้ตแกล้งแหย่พี่นาย
“ก็เพราะน้องเป็นเด็กดีไงครับ เด็กเกเรแบบพี่โน้ตก็อดไปเหอะ”
“หนอยย ไอ้ลูกรักของพ่อแม่น้องรักของพี่ๆ ไม่ชอบกินเห็นใช่มั้ยอ่ะเรา อ้าปากเลย พี่จะจับกรอก”
“อื้อ...”ผมรับกัดฟันแน่นทันทีเมื่อพี่โน้ตจิ้มเห็น(ที่ผมเป็นคนปรุงเอง)และย่างสามขุมเข้ามาใกล้ พี่คนรองพยามบีบปากผมพอไม่สำเร็จก็พยามจี๋เอว
“โน้ตอย่างแกล้งน้อง!!!!”นั่นเป็นเสียงของทุกคนรวมถึงพี่กาจน์ด้วย พี่โน้ตพี่ขาดความรักไม่สนใจ ง้างปากผมและยัดเห็ดเข้ามาจนได้ ผมแทบอ้วกอ่ะแต่ต้องฝืนกลืนมันลงคอแบบไม่เคี้ยว
“โน้ต!!! เดี๋ยวแม่ตีเลย”
“นิสัยว่ะ แกล้งคนไม่มีทางสู้”
“แกล้งนิทาน นิสัยไม่ดี”
ผมไม่ต้องทำอะไรสังคมก็ช่วยกันลงโทษพี่โน้ตไปเรียบร้อย ผมกำลังจะนั่งกินข้าวต่อแต่พี่กาจน์ที่นั่งข้างๆกลับนั่งหัวเราะชอบใจ ผมเหล่มองอีกฝ่ายตาขวาง”ชอบที่ผมโดนแกล้งเหรอ”
“เปล่าๆ พี่แค่คิดว่าพี่รู้แล้วว่าทำไมนิทานถึงนิสัยแบบนี้”
“แบบไหน”
“นั่ลลั่กกกกก”
หงูยย ชมไม่รู้จักเวล่ำเวลาแบบนี้ก็เขินแย่ดิ พี่โน้ตไม่ปล่อยจังหวะนี้ให้หลุดมือ
“แหนะๆ ผู้ชายชมหน่อยล่ะทำเขิน”
“ฮ่าๆๆ”พี่กาจน์หัวเราะชอบใจ
และในคืนข้ามปีนั้นเอง ผมก็ตระหนักได้ว่าพี่โน้ตได้พวกเพิ่มอีกคนแล้ว ซึ่งคนคนนั้นก็คือพี่กาจน์นั่นเอง ทั้งแกล้งทั้งแซวผมไม่หยุดอ่ะ พี่นัทกับพี่นายอุตส่าห์ไม่แซวอะไรผมเรื่องพี่กาจน์เลย พี่กาจน์จะมาแซวตัวเองให้ผมเขินแบบนี้ไม่ได๊!!
---------------------------------------------
โค้งสุดท้ายของสุดท้ายแล้วนะคะ!
ขอบคุณทุกคนที่อยู่ด้วยกันมาถึงจุดนี้จริงๆ
เมื่อวานเป็นยังไงกันบ้าง วันเด็กได้ไปเที่ยวไหนกันมา หรือถึงวัยที่ต้องพาลูกไปเที่ยวแล้วคะ!! 
หัวข้อ: --- ✦ เจ้าชายต้องห้าม ✦ --- ตอนพิเศษ P.48 --- 17-02-18 (อ่าน 323608 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก