ตอนที่ 16
ปฏิบัติการช่วยเหลือนกเขา
“แน่ใจเหรอ?”
เฮียจ้าวสาวเท้าเข้ามาใกล้ คิ้วข้างขวาเลิกสูงขึ้น ภายใต้หน้าหนวดๆโจรๆเป็นหมีควายของมีมีรอยยิ้มร้ายผุดขึ้น
เอ่อ…
กูทำพลาดตรงไหนไปหว่า?
“แน่สิเฮีย ถ้าเฮียช่วยให้ผมชนะการแข่งได้ ผมก็จะช่วยนกน้อยกลอยใจตรงหว่างขาเฮียเหมือนกัน ยื่นแมวยื่นหมาไงฮะ แฟร์ๆ”
“เขาเรียกยื่นหมูยื่นแมว และที่สำคัญ…ไม่ใช่แค่ให้แม่นเรื่องอนาโตมี แต่กะจะให้ช่วยจนชนะการแข่งเลยสินะ”
“แหงสิ ผมไม่อยากนุ่งบิกินี่หรอกนะ”
“จะว่าไปนายในชุดบิกินี่ฉันเองก็อยากเห็นเหมือนกันนะ”
สายตามองตวัดขึ้นลงกับร่างกายของผม ประทานโทษเหอะ มึงเห็นบนตัวกูมีภูเขาไฟสองลูกแปะอยู่หรือไง ขืนเอาบิกินี่มาใส่ก็ฆ่าตัวตายชัดๆ
“เฮียจะบ้าเรอะ คิดบ้างไหมว่าคนอื่นๆจะหลอนแค่ไหนกับภาพผมในชุดบิกินี่เนี่ย”
“คนอื่น?”
“…”
“ใครบอกว่าฉันจะยอมให้คนอื่นเห็นกันล่ะ”
หมับ!
ร่างสูงเอื้อมมาดึงข้อมือผมแล้วก็กระชากเข้าหา โน้มหน้าลงมาใกล้จนลมหายใจเป่ารดอยู่ข้างหู
“ฉันหมายถึงให้ฉันเห็นคนเดียวต่างหาก”
“พะ…พูดอะไรวะเฮีย! ใครจะไปยอมใส่ของพรรค์นั้นกัน”
ผละตัวออกห่างทว่าข้อมือยังถูกจับยึดเอาไว้อยู่ ดูๆไปแม่งเหมือนกำลังจับมือยืนคุยกันเลย ไม่ๆๆๆ กูไม่เอาอะไรหวานแหววแบบนี้โว้ยยย
อย่างไข่ม้วนสุดหล่อต้องฮารด์คอเท่านั้น!!!
“แต่นายลืมอะไรไปหรือเปล่า”
“ลืมอะไรฮะ?”
“ที่ฉันบอกว่าถ้าฉันหายจากโรคนี้เมื่อไหร่ ฉันจะกินไข่ม้วน”
ฟืด!!!
“เจี๊ยกกกกกก!!!”
ร้องลั่นพร้อมกับสะดุ้งสุดตัว ข้อมือข้างที่ถูกดึงเอาไว้ถูกไอ้คนดึงยกขึ้นไปใกล้ๆกับใบหน้าก่อนจะกดจมูกลงมาที่หลังมือของผมแล้วสูดดมมันเสียงดัง!!!
มะ…
มือซ้ายกูใช้ล้วงตูดล้างขี้นะเว้ย!
…ลาเวนเดอร์ไหมล่ะมึง
“กลิ่นตุๆนะ หรือเป็นกลิ่นอับจากผ้า?”
ได้แต่กลั้นขำอยู่ในใจเมื่ออีกฝ่ายขมวดคิ้วแปลกใจกับกลิ่นไม่พึงประสงค์ที่โชยออกมาจากมือ เสียใจด้วย พอดีช่วงเช้ามืดกูลุกไปขี้มา จากนั้นก็ล้างตูดแต่ไม่ได้ล้างมือต่อเพราะลืม วะฮะฮ่า!!!
“ปล่อยได้แล้วเฮีย พักหลังรู้สึกจะมือไวขึ้นเยอะนะฮะ”
“แค่กับนายเท่านั้นแหละ ฉันเลิกมือไวแบบนี้มาเกือบสิบปีแล้ว”
อ่า…
ช่วงเวลาที่ผู้หญิงคนนั้นแต่งงานกับพ่อของเขาพอดีสินะ
“เอาเป็นว่าผมมีข้อแลกเปลี่ยนให้ตามนี้ ถ้าเฮียตกลงผมก็โอเค ส่วนเรื่องจะกินผม เอ่อ…หมายถึงไข่ม้วนนั่น หะ…ให้เป็นเรื่องของอนาคตแล้วกัน ถ้าผมปฏิเสธเฮียก็ไม่มีสิทธิ์ ตะ…แต่ถ้าผมไม่…”
“ไม่…?”
อย่ายื่นหน้าเข้ามาใกล้สิโว้ยยยย รู้แล้วว่าความดำของมึงมันไม่ได้ทำให้มึงหล่อน้อยลงเลย! เห็นแบบนี้แล้วอยากเอาหนวดเครากลับมาแปะหน้ามันตามเดิม
อ้อ… ผมทรงรังนกนั่นด้วยนะ
ต้องมาเห็นทุกอย่างบนใบหน้าชัดเจนแบบนี้มันกร๊าวใจกูเหลือจะทนนน!
“หึๆ ตกลง ฉันจะช่วยนายเอก แต่นายต้องช่วยให้ฉันหายจากโรคเฮงซวยนี่ก่อนนะ”
คนตัวดำก้มหน้าลงมาใกล้จนอยู่ในระดับเดียวกัน มือที่ยังจับแขนผมไว้เลื่อนมาจับตรงฝ่ามือแทนแล้วแผ่มันออก เอามือผมไปสัมผัสกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสากของหนวดเครา แต่พอสัมผัสโดนมือผมกลับรู้สึกใจเต้นขึ้นมาแทน
กูกลายเป็นพวกหลงหนวดเคราประเภทนี้ไปแล้วเหรอฟะ
ตัดภาพไปที่ไอ้ปิงของไอ้เล้งที่สิ หล่อเจิดจ้าประหนึ่งถูกสร้างขึ้นมาจากแสงสว่างเลย!
“ก็ได้ฮะ ผมจะช่วยเฮียก่อน ที่ยอมก็เพราะเชื่อในฝีมือหรอกนะ”
“แล้วนายจะช่วยฉันยังไง?”
“พรุ่งนี้ก็รู้ฮะ ไข่ม้วนซะอย่าง เดี๋ยวสุดหล่อจัดให้!”
ทะ…ทำไมถึงเป็นแบบนี้อีกแล้ว
ว้ากกกกกกก!
“ฮะ…เฮีย…จะซุกหน้าเข้ามาเยอะเกินไหม”
ถามเสียงสั่นเมื่อตกดึกของวันที่แสนวุ่นวายปุ๊บ ผมก็ถูกแปรสภาพให้กลายเป็นหมอนข้างปั๊บ ทั้งแขนทั้งขาของไอ้ดำพาดอยู่บนตัว หนำซ้ำมันยังเอาหน้าหนวดๆเคราๆซุกเข้ามาที่ลำคอผมอีกด้วย
กูจักจี้โว้ยยยยย!
“เฮีย มันจักจี้ อย่าสิฮะ ฮ่าๆๆๆ”
เวรกรรม
กูกะจะโวยวายสักหน่อยเสือกขำออกมาจนได้!
เฮียจ้าวแกล้งเอาหนวดและเคราสากๆของตัวเองมาถูไถกับคอผมจนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและเริ่มดิ้น แต่เพราะถูกกอดไว้แน่นเลยดิ้นได้ไม่มาก นอกจากจะเหมือนอุรังอุตังและหมีควายแล้ว มึงยังเป็นญาติกับอนาคอนดาด้วยสินะ!
รัดแน่นจริงไอ้ห่า!
“เฮีย ผมจักจี้”
“จะได้เสียวๆไง”
เสียวพ่องงง!
“นกเขายังไม่ทำงานเลยยงกล้าพูดอีกเหรอฮะ”
“ถ้ามันทำงานเมื่อไหร่นายคนแรกที่จะได้ลิ้มลอง จำคำฉันไว้”
ใครก็ได้เอามันไปเก็บ เอาไปเก็บไว้ในลิ้นชักกก!!!
เกิดมาเพิ่งเคยเจอคนตรงเป็นตลับเมตรแบบมันครั้งแรก! ผมเบ้หน้าใส่เฮียจ้าวที่ยอมเลิกแกล้งเอาหนวดมาถูเป็นนอนกอดผมเฉยๆแทน
ลืมบอกไป มันกลับมาใส่กางเกงทรงหนีน้ำกับเสื้อกล้ามหนูแทะอีกแล้วนะ…
หมับ!
“จะทำอะไรเนี่ยเฮีย!”
“การฝึก”
“ฮะ?”
“ฝึกเรื่องอนาโตมีไง ลืมแล้วเหรอว่านายต้องสัมผัสฉันถ้าอยากจะแม่นเรื่องอนาโตมี”
ก็เลยจับตัวกูพลิกหันหน้าเข้าหามึงแล้วดึงแขนให้นอนมึงกลับเอาดื้อๆแบบไม่บอกกล่าวกันก่อนอ่ะนะ! ดี! ดีงาม!
หัวใจกูทำงานหนักฉิบหายเลย…
“กอดสิ”
“แล้วนี่ไม่เรียกว่ากอดหรือไงฮะ”
“ไม่”
“…”
“นายแค่เอาแขนพาดสีข้างฉันไปเฉยๆ”
อยากจะบ้าตาย ก่อนจะช่วยให้นกเขามันขัน มีหวังนกเขากูนี่แหละจะขันก่อน! ไอ้เวรนี่ขยันอ่อยแทบทุกชั่วโมง
“เร็วสิ”
มือหนาเลื่อนมือข้างที่โอบกอดขึ้นมาเชยคางผมขึ้น ใบหน้าเกือบฝังลงกับแผงอกแกร่งอยู่รอมร่อ ผมสบตาสายตากับเฮียจ้าวอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้ารับ
มือที่พาดผ่านสีข้างของร่างสูงไปแบบตรงแด่วๆค่อยๆขยับเป็นตั้งฉาก วางนาบไปกับแผ่นหลังและ…
หมับ…
ผมสวมกอดเฮียจ้าวกลับ เขยิบตัวซุกหาแผ่นอกอุ่นแล้วเอียงหน้าซบมันก่อนจะหลับตาลงแผ่ฝ่ามือทั้งสองข้างสัมผัสกับผิวเนื้อผ่านสาบเสื้อ
ความแข็งแรงของกระดูกภายใต้ร่างกำยำนี้…
ในหัวจินตนาการภาพสัดส่วนของเขาขึ้นมาได้อีกแล้วล่ะ
ปึงงงงง!!!
“เฮียจ้าววววววววววววว!!!”
เงียบกริบ…
ผมรึอุตส่าห์ลงทุนตื่นแต่เช้าเพื่อไปเตรียมตัวสำหรับแผนการปลุกนกเขาของเฮียในวันนี้ ทว่าเจ้าตัวต้นเหตุกลับยังนอนหลับอุตุไม่ยอมตื่น!
“เฮียจ้าวโว้ยยยยย!!!”
“…”
ยัง…
ตกลงจะไม่ตื่นใช่ไหม!!!
“ไอ้ดำตับเป็ด!!! ไอ้ถ่านใช้แล้ว! ไอ้…”
“โว้ยยย! น่ารำคาญ คนจะหลับจะนอน!”
พลั่ก!
ไม่พูดเปล่า เฮียจ้าวยังโยนหมอนของผมบนเตียงใส่หน้าเต็มๆเพื่อให้ผมหุบปากลงก่อนจะเอาหมอนตัวเองขึ้นมาอุดหูไว้และนอนคว่ำหน้าลง
หน็อยแน่ะ รู้จักไข่ม้วนน้อยไปซะแล้ว!!!
ตึงๆๆๆๆๆๆ
ผมวิ่งกลับลงมาข้างหลัง หยิบกระทะกับตะหลิวขึ้นมาเตรียมบุกไปปลุกเจ้าอุรังอุตังขี้เซาความดันต่ำจอมอาละวาดคนนั้นก่อนจะหันไปมองแขกรับเชิญทั้งสามคนที่ผมแหกขี้ตาไปตามหาและเชื้อเชิญให้มาที่นี่ด้วยกัน
“มาครับสาวๆ ทางนี้!”
ทั้งสามคนยิ้มรับแล้วเดินตามมาอย่างว่าง่าย
ทันทีที่กลับขึ้นมาถึงบนห้องอีกครั้ง จนคนหลับที่ส่งเสียงกรนออกมาดังลั่นสร้างความรู้สึกอยากจะถีบใครสักคนให้แก่ผมยิ่งนัก กูลงทุนอดหลับอดนอนเพื่อช่วยนกเขามึงแท้ๆ แต่ดูเจ้าตัวมันทำ ให้ความร่วมมือมาก!!!
“เฮียจ้าวโว้ยยยยยยยยยยยยย!!!!”
เกร๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เคาะตะหลิวลงกับกระทะเสียงดังก้องทั่วห้องจนแสบแก้วหู ขนาดกูยังรำคาญเลย นับประสาอะไรกับไอ้ดำคนนี้มันจะไม่รำคาญล่ะ!
พรึ่บ!
“ไอ้ไข่ม้วน! ผีเข้าหรือไงวะ”
นั่นปะไร
บอกแล้วว่าต้องได้ผล!!!
“ตื่นแล้วใช่ไหมฮะ”
“ฉันถามว่านายทำบ้าอะไร! บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าถ้านอนไม่พอฉันจะหงุดหงิด”
“เอาน่าๆ ที่ผมต้องปลุกเฮียแต่เช้าเพราะว่าผมหาทางช่วยนกเขาของเฮียได้แล้วนะฮะ”
บอกพร้อมกับกอดอกตัวเองอย่างภูมิใจ
ร่างสูงที่ยังสะลึมสะลือในตอนแรกเบิกตากว้างเล็กน้อย โฮะๆๆๆ คนอย่างไข่ม้วนสุดหล่อซะอย่าง ไม่มีคำว่าเป็นไปไมได้ในพจนานุกรมเหมือนกันเฟ้ยยยย
“ยังไง?”
“บอกไว้ก่อนว่ามันเด็ดสะระตี่สุดๆ เฮียจะต้องคราดไม่ถึงกับวิธีนี้ของผมแน่ๆ แต่บอกเลยว่าผมทุ่มสุดตัวมากเลยนะ”
“อย่ามัวแต่คุยโว มีวิธีอะไรก็ว่ามา”
“น่าๆ เฮียแอนตัวพิงกับหัวเตียงให้สบายนะ ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมเอง”
เอามือข้างหนึ่งยกขึ้นปิดคิ้วซ้ายเอาไว้ก่อนจะยักคิ้วให้อย่างมั่นใจ อีกฝ่ายหรี่ตามองอย่างฉงน
“ทำไมต้องเอามือปิด?”
“ผมอยากให้มันเท่ถ้าหากยักคิ้วข้างเดียวอ่ะ แต่ผมยักคิ้วข้างเดียวไม่เป็นเลยใช้วิธีเอามือปิดไว้ข้างหนึ่งแทน”
“ประสาท”
และนี่คือคำพูดของคนที่บอกว่าสนใจผม…
บางทีมึงก็ทำให้กูสับสนนะว่าตกลงในใจมึงคิดยังไงกับกูกันแน่ ให้ตายสิ สุดท้ายก็มีแค่ผมที่ต้องมานั่งคิดมากเรื่องความรู้สึกของอีกฝ่าย!
“เฮียหลับตาก่อนนะ พอผมนับหนึ่งถึงสามเมื่อไหร่ค่อยลืมตา เข้าใจไหมฮะ”
“อือๆ!”
ท่าทางจะหงุดหงิดเอามากๆ คงเพราะนอนไม่เต็มที่แถมยังถูกขัดจังหวะการนอนนั่นแหละ
ผมรอจนเฮียจ้าวหลับตาก็เดินออกมากวักมือเรียกแขกรับเชิญสุดพิเศษทั้งสามให้เข้ามา ในมือถือโทรศัพท์เอาไว้เตรียมเปิดมิวสิค
ติ๊ง…
ดนตรีแรกดังออกมาจากลำโพงของโทรศัพท์ ร่างสูงมีปฏิกิริยาเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงเพลงดนตรี Side to Side ของภรรยาในมโน Ariana Grande
“หนึ่ง! สะ…!”
พรึ่บ!
“เฮ้ยยย! เพิ่งนับแค่หนึ่งเองนะเฮีย รีบลืมตาทำไมวะ”
ไม่มีการตอบรับจากคนบนเตียงนอกจากสายตา อึ้ง ทึ่ง เสียว (อันนี้ผมเติมเอง) เฮียจ้าวมองไปยังแขกรับเชิญทั้งสามที่ยืนอยู่ตรงปลายเตียง
หึๆๆๆ
ใช่แล้ว ปฏิบัติการอย่างแรกสำหรับการช่วยเหลือนกเขาของเฮียจ้าว!!!
ใช้เรือนร่างผู้หญิงเข้าช่วยยังไงล่ะ!
“ยายเปียก ยายปอก ยากป้อก มาทำอะไรครับเนี่ย!”
“เหอะๆ”
แขกรบเชิญทั้งสามไม่ตอบ แต่ทำตามที่เตี๊ยมมากับผมไว้ได้อย่างดีเยี่ยมนั่นคือการโบกสะบัดผ้าถุงขึ้นลงและส่ายก้นไปมาก่อนจะเต้นท่าดึงดาวที่ผมช่วยสอนมาเป็นอย่างดี ผมกับพวกคุณยายใช้เวลาฝึกเต้นใหเข้ากับเพลงนี้มาหนึ่งชั่วโมงเต็มเชียวนะ
“เป็นไงล่ะเฮีย นกเขาตื่นไหมฮะ!”
“ตื่นบ้านนายสิโว้ยยย แบบนี้มันยิ่งทำลายสมรรถภาพทางเพศของฉันชัดๆ พาพวกยนายกลับไปส่งบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
“อะไรวะ ผมอุตส่าห์”
“พี่จ้าวขา…ม๊วฟ!”
ยายเบอร์หนึ่ง (ยายเปียก) ส่งเสียงเรียกพลางทำสายตายั่วยวนและจือปากก่อนส่งเสียงม๊วฟตามที่ซ้อมกันมา
เฮียจ้าวหันขวับไปมองก่อนจะยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองทันใด
หรือว่า…
หรือว่าจะมีอารมณ์ขึ้นมาแล้ว!!!
ชิ้ง!
ชูนิ้วโป้งให้ทั้งสามยายที่หันมายิ้มน้ำหมากไหลเยิ้มฟันหน้าหายเกลี้ยงด้วยภูมิใจในตัวลูกศิษย์ แบบว่าแถวนี้หาเด็กสาววัยรุ่นเนื้อผิวเต่งตึงได้ยากมาก โชคดีที่เจอยายสามคนนี้กำลังนั่งตำหมากกันอยู่ที่หน้าบ้าน ผมเลยปรี่เข้าไปขอความช่วยเหลือ และพอยายๆรู้ว่าผู้ชายที่ผมอยากให้ช่วยมาปลุกเร้าอารมณ์คือเฮียจ้าวทุกคนก็เต็มใจที่จะช่วยโดยไม่คิดเงินด้วยนะเออ!
คราวนี้แหละ นกเขามึงขันแน่!!!
บับเบิ้ลบิวชวนคุย :
มาอัพแล้วจ้า ขอบคุณนักอ่านทุกคนมากๆที่เป็นห่วงและเสนอวิธีมาเยอะแยะนะคะ ตอนนี้ไปซื้อโคมไฟมาแล้วล่ะ และกำลังหาซื้อคีย์บอร์ดแบบเรืองแสงได้ ทุกคำแนะนำมีประโยชน์มากๆ ขอบคุณมากเลยค่า วันนี้เลยขอตอบแทนด้วยความน่ารักแสนซนของน้องไข่กันต่อ ไม่รู้จะมาช่วยทำให้นกเขาเฮียขันหรือตายสนิทยิ่งกว่าเดิม 55555+ เฮียจะรับมือกับความป่วนนี้ยังไงกันน้า
#เฮียจ้าวคนกินไข่ ติดแฮชแท็กนี้เม้ามอยกันในทวิตเตอร์ได้จ้า
ทางสนพ. โพสรายละเอียดของรักโคตรแซ่บแล้วเน้อ ติตดามได้ที่เพจสนพ. นะคะ
เพจ
https://www.facebook.com/ybbookpublishing/ปกแซ่บมากกกกกกกกกกกก