แถ่ดๆๆๆๆ
ความทรมานบนเศษเหล็กสองล้อสิ้นสุดลง เฮียจ้าวจอดรถเทียบข้างกำแพงบ้านหลังใหญ่ที่มองแค่กำแพงยังทึ่งในความรวย! ผมกลืนน้ำลงคอ มองร่างสูงที่กำลังยกขาก้าวออกจากมอเตอร์ไซค์ด้วยความรู้สึกหลากหลายปนเปกัน
ทำไมคุณชายที่เพียบพร้อมทุกอย่างอย่างเฮียจ้าวถึงกลายเป็นไอ้ดำสติเฟื่องแบบนี้ไปได้!
“กะแล้วว่าต้องเป็นแก”
พี่หมอเดินออกมาจากในงาน เสื้อผ้าหน้าผมดูดีจรดปลายตีนต่างจากลูกชายเจ้าของงานอย่างไอ้ดำราวฟ้ากับเหว!
“พี่หมอช่วยจัดการหน่อยดิ แต่งตัวบ้าไรก็ไม่รู้เนี่ย”
“ก็ดูดีออกนี่ครับ รีบเข้าไปในงานสิ คุณลุงรออยู่”
“ฉันไม่อยู่ที่นี่จนงานเลิกแน่ๆบอกไว้เลย”
เฮียจ้าวเอ่ยเสียงต่ำ ออร่าความหงุดหงิดแผ่กระจายเป็นวงกว้าง ในสถานการณ์อย่างนี้ใครเอานิ้วแหย่เข้าไปกูว่าโดนกัดขาด…
“คืนนี้เรามีนัดกันนะครับน้องไข่ อย่าลืม”
พี่หมอก้มลงมากระซิบข้างหูให้ได้ยินกันแค่สองคน ใกล้แล้วสินะ…วินาทีแห่งการเฉลิมฉลองให้นกเขาที่จะกลับมาขันของเฮียจ้าว!
หมับ!
“ใกล้ไป”
ไอ้ดำที่เดินนำเข้าไปในงานก่อนแล้ววกกลับมาตอนไหนไม่รู้ มันใช้แขนข้างหนึ่งคว้าคอผมจากด้านหลังเข้าไปโอบแสดงความเป็นเจ้าของ
เดี๋ยวๆๆ ที่คุยกันล่าสุดนี่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันไม่ใช่เรอะ!
“ทำตัวเป็นจงอางห่วง ‘ไข่’ เชียวนะไอ้จ้าว”
“แล้วแกอยากเห็นเวลาจงอางมันหวงไข่จริงๆไหมล่ะ”
“อะ เอ่อ…เฮียจ้าว พี่หมอ…”
อีกคนก็เอาแต่ยิ้มเหมือนตั้งใจจะยั่วโมโห ขณะที่อีกคนแม่งเอาจริงอย่างเห็นได้ชัด ไม่ได้นะไอ้ดำ พี่หมอเป็นเพื่อนมึงนะโว้ยยยย
“คุณจ้าว มาแล้ว…ว้าย!”
พี่หอมจันทร์ในชุดราตรียาวสีแดงสดขับให้ผิวยิ่งขาวผ่องเดินออกมาอีกคน เธอยกมือขึ้นปิดปากแล้วอุทานอย่างตกใจ
“คะ…คุณจ้าวใช่ไหมคะ?”
“มาพอดีเลยหอมจันทร์ ช่วยพาไอ้จ้าวไปหาคุณลุงหน่อยสิ ท่านรออยู่ไม่ใช่เหรอ?”
“อ๋อ ค่ะ ใช่ค่ะ คุณจอมรออยู่ เข้าไปด้วยกันนะคะ”
หมับ…
“!!!”
กลายเป็นผมบ้างแล้วที่ต้องถลึงตาจนแทบถลนออกจากเบ้า พี่หอมจันทร์ตรงเข้ามาดึงแขนไอ้ดำข้างที่กอดคอผมเอาไปกอดไว้อย่างแนบชิด ท่อนแขนดำๆของผมไปถูไถอยู่ตรงลูกนิมิตบวมๆสองลูกนั่นแล้ว อ๊ากกกกกก
อะไรกันวะ!
“ปล่อย”
“เข้าไปข้างในเถอะค่ะคุณจ้าว คุณจอมรออยู่นะคะ อีกอย่าง…คุณย่าของคุณก็มาด้วย”
“คุณย่ามาเหรอ?!”
เฮียจ้าวทวนคำด้วยน้ำเสียงดีใจ เฮ้ยๆๆ อย่าลืมสั่งให้เธอปล่อยแขนมึงสิฟะ! ใจคอกะจะให้เดินควงกันเข้าไปในงานเลยหรือไง!
แน่นอนว่าเสียงหึงหวงร้องท้วงแค่ในใจของผมไม่มีวันส่งไปถึงเฮียจ้าว มันรีบจ้ำอ้าวเดินเข้าในงานไปพร้อมกับพี่หอมจันทร์โดยไม่เหลียวหลังกลับมาแลกูอีกเลย
ใช่สิ…
อกแบนๆมีแต่หัวนมอย่างกูจะไปสู้อะไรสองเต้าฟูๆนั่นได้เล่า!
“เอ้าๆ คิ้วขมวดหมดแล้ว”
พี่หมอก้มลงมาใกล้พร้อมกับเอานิ้วโป้งมากดๆนวดๆตรงระหว่างคิ้ว ก่อนจะเล่นอะไรช่วยดูหน้าตากูด้วยว่ามีอารมณ์เล่นป่ะ!
คำว่าหงุดหงิดแปะตรงหน้าผากตัวเท่าควายแล้วเนี่ย!
“เข้าไปข้างในเถอะครับ”
บอกพี่หมอแล้วเดินนำไปก่อน ไม่อยากปล่อยเฮียจ้าวไว้กับพี่หอมจันทร์นานๆ ในใจมันไม่สงบคอยแต่จะกังวลยังไงก็ไม่รู้
“รอด้วยสิน้องไข่”
พี่หมอวิ่งตามมาเดินเคียงข้าง เฮียจ้าวยังคงตั้งหน้าตั้งตาเดินเข้าไปในตัวบ้านโดยตร้องดินผ่านสนามหญ้าอันกว้างใหญ่ไม่ต่างจากสนามฟุตบอล ชวนพวกไอ้เล้งมาเตะบอลได้เลยนะเนี่ย! ไม่สิๆ ไม่ใช่เรื่องที่กูต้องสนใจตอนนี้สักหน่อย เอาใหม่…
ผู้คนในงานพากันมองไปที่เฮียจ้าวเป็นจุดเดียว บ้างก็ซุบซิบกัน แต่มีเหรอที่ไอ้ดำมันจะสนใจ ตรงดิ่งเข้าตัวบ้านไม่แคร์สายตาสิ่งมีชีวิตใดๆทั้งสิ้น มึงจะไม่แคร์คนรอบข้างกูไม่ว่า แต่มึงจะไม่แคร์ผู้หญิงที่เกาะแขนตามติดมึงเป็นตังเมแบบนี้ไม่ได้!!!
สะบัดออกสิเฟ้ยยย! ให้กอดแบบนั้นทำไม่จับมือมันล้วงเข้าไปในหน้าอกเลยเล่า!
“ควันออกหูแล้วนะเรา”
“ไม่ได้ออกแค่หูหรอกพี่หมอ มันจะแผ่ออกมาทางรูขุมขนแล้วเนี่ย ทำไมหงุดหงิดแบบนี้วะ!”
“หึๆๆ”๐
“หัวเราะอะไรครับ”
เงยหน้าถามพี่หมอที่อมยิ้มหัวเราะราวกับกลั้นขำ อีกฝ่ายยักไหล่ไม่ยอมตอบคำถาม ผมเลิกสนใจไอ้พี่หมอหน้าแป๊ะยิ้มแล้วหันไปทางไอ้ดำที่ก้าวขาเข้าไปในบ้านแล้วอีกครั้ง
มึงเดินหรือมึงเหาะ!
จ้ำอ้าวพรวดๆตามไปทันที กูต้องเข้าไปแทรกกลางระหว่างแขนดำๆกับลูกนิมิตสองลูกนั่นให้ได้!
ตึก…
“เหวออออ”
ร้องเสียงหลงพลางถอยกรูดออกมา พอจะเดินตามเฮียจ้าวเข้าไปในบ้าน กลายเป็นว่ามีคนชุดดำตัวเท่ายักษ์จากไหนไม่รู้โผล่มากันผมเอาไว้ไม่ยอมให้เข้าไป
“เข้าไปไม่ได้หรอกครับน้องไข่ ยังไม่ถึงเวลาของคนนอก ตอนนี้เป็นเวลาของคนในครอบครัวเท่านั้น มานี่มา”
พี่หมอตรงเข้ามาดึงแขนผมออกแล้วพาไปนั่งที่โต๊ะตัวหนึ่งในสวนรวมกับแขกคนอื่นๆซึ่งเป็นสถานที่จัดงาน แม้จะไม่อยากไปแต่เล่นโดนยักษ์ปักหลักขวางเอาไว้แบบนี้คงทำอะไรมากไปกว่าการเกาะขอบประตูแอบดูไม่ได้อยู่ดี
“ชาติก่อนเปิดเป็นตังเมหรือไงวะ ถ้าจะเกาะหนึบขนาดนั้นไม่ขึ้นขี่คอไปเลยล่ะ”
จากจุดที่ผมนั่งอยู่พอจะมองเห็นห้องรับแขกด้านในได้บ้าง ข้างในมีผู้ชายท่าทางมีอายุคนหนึ่งนั่งอยู่บนวิวแชร์ สีผิวนี่เหมือนไอ้ดำของผมเปี๊ยบ! ส่วนบนโซฟาข้างๆกันเป็นหญิงชราผมขาวใส่เสื้อคอกระเช้ากับผ้าถุงนั่งอยู่ ทันทีที่เดินไปถึงเฮียจ้าวก็ดึงแขนออกจากการเกาะกุมของพี่หอมจันทร์แล้วโผเข้าไปกอดหญิงชราคนนั้นเอาไว้
“นั่นน่ะ…คุณย่าเจ้าขา แม่ของคุณลุงจอมทัพ พ่อของไอ้จ้าว ผัว…”
ชิ้งงงงง!
“พี่หมอหมายถึงพ่อที่เป็นผัวของแม่ไอ้จ้าวที่เสียไปตั้งแต่ยี่สิบปีก่อนน่ะครับ”
เจอสายตาปลิดชีพเข้าหน่อยพลิกลิ้นแทบไม่ทันเลยนะไอ้พี่หมอ!
“ไอ้จ้าวมันไปอยู่กับคุณย่าตั้งแต่เล็กๆ แต่พอขึ้นป.สาม คุณลุงก็ไปรับมันมาอยู่ด้วย แต่คุณย่าไม่ยอมตามมาเพราะอยากจะใช้บั้นปลายชีวิตอยู่ที่บ้านเกิดของตัวเอง มันเลยได้เจอคุณย่าแค่นานๆครั้งเท่านั้น”
มิน่าล่ะ พอได้ยินว่าคุณย่ามาถึงได้หูผึ่งรีบเข้าไปหาแบบนั้น ลองคิดภาพหมีควายตัวโตๆอย่างมันกลับมาติดคุณย่าเป็นเด็กน้อยแล้ว…
โอ๊ย เหี้ย กูสงสารคุณย่ามาก ฮ่าๆๆๆ
“เอาล่ะ พี่หมอว่าเรามาหาของอร่อยๆกินระหว่างรอดีกว่าเนอะ เดี๋ยวพี่หมอไปหยิบมาให้”
“ผมไปด้วยครับ”
ลุกขึ้นวิ่งตามไปติดๆ ให้นั่งคนเดียวท่ามกลางคนไม่รู้จักมันเกร็งนะเว้ย!
ทางด้านจ้าว
“อุ๊ย คุณจ้าว ดูนั่นสิคะ ใจดีกับเด็กคนนั้นท่าทางสนิทสนมกันจังเลย พวกเขารู้จักกันมาก่อนเหรอคะ ดูจะสนิทมากกว่าตอนอยู่กับคุณเสียอีก”
จ้าวที่กำลังนวดขาให้คุณย่าสุดที่รักของตัวเองอยู่หันขวับไปมองตามนิ้วเรียวยาวที่ชี้ไปทางสวนด้านนอก
ชายหนุ่มผิวเข้มกัดฟันแน่น มองภาพที่ใจดีกำลังป้อนขนมให้ไข่ม้วนกินโดยที่อีกฝ่ายก็อ้าปากกินไปพลางหัวเราะไปพลาง เขามัวแต่ดีใจที่จะได้เจอกับคุณย่าจนลืมไปเลยว่าคนของเขาไม่ได้อยู่ในห้องนี้ด้วย
“น่ารักดีนะคะ ดูมีความสุขกันทั้งคู่เลย”
หอมจันทร์ยังไม่หยุดยั่วยุ เธอเอียงหน้าไปกระซิบกระซาบใกล้ๆหูของเขาเพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคน
“เหมือนคู่รักดีจัง”
ประโยคนี้ทำเอาเส้นความอดทนขาดผึง พร้อมๆกับสถานการณ์ตรงหน้าคือใจดีกำลังงับนิ้วของไข่ม้วนอยู่!
ไข่ม้วนที่นิ้วมือเปื้อนครีมเค้กและกำลังจะเช็ดออกแต่กลับถูกใจดียื่นหน้าเข้ามาอมนิ้วเพื่อเลียเอาครีมออกให้แทนรีบชักนิ้วออกมาอย่างตกใจ ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าชายหนุ่มด้านในตอนนี้กำลังถูกไฟแห่งความหึงหวงแผดเผาจนควบคุมไม่ได้!
บับเบิ้ลบิวชวนคุย :
มาอัพอีก 50% แล้วจ้า อัพเช้าบ้าง ค่ำบ้าง สลับกันไป ช่วงนี้งานเยอะจนเวียนหัวสุดๆ 5555+ สถานการณ์เริ่มมาคุมากขึ้นทุกที เมื่อน้องไข่ก็หึง ส่วนเฮียจ้าวก็หวง อะไรคือสิ่งที่พี่หมอคิดจะทำกันแน่นะ แล้วคืนนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง! ใบ้ให้ว่าตอนที่ทุกคนรอคอยกำลังจะมาแว้วววววว
#เฮียจ้าวคนกินไข่ ติดแฮชแท็กนี่ในทวิตเตอร์มาเฝ้ารอวันที่เฮียจ้าวจะได้กินไข่ด้วยกันน้า
เที่ยงตรงวันนี้ทางสนพ.จะอัพเดตเลขที่บัญชีสำหรับการโอนเงินแล้วนะคะ
กำไตพร้อมหรือยยังเอ่ยยยย
ติดตามรายละเอียดต่อที่เพจสำนักพิมพ์ YB BOOKS จ้า
https://www.facebook.com/ybbookpublishing/