[SET]SEX(Y)Manรักจัดหนัก! อัพบทส่งท้าย (เฮียจ้าว+ไข่ม้วน)YAOI >30/12/60<#23
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [SET]SEX(Y)Manรักจัดหนัก! อัพบทส่งท้าย (เฮียจ้าว+ไข่ม้วน)YAOI >30/12/60<#23  (อ่าน 94554 ครั้ง)

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12

ออฟไลน์ WwW

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0


ตอนที่ 22

คิดยังไงกับผม

 

“ก่อนที่จะมากลัวผมถูกแย่งไป  เฮียควรจัดการความรู้สึกของตัวเองให้ได้ก่อนนะฮะ”

เอ่ยออกไปอย่างจริงจัง  มือหนาที่บีบบังคับมือผมอยู่ในตอนแรกอ่อนกำลังลงจนผมสามารถดึงมือตัวเองออกมาได้ง่ายๆ

“หมายความว่ายังไง”

“ผมควรเป็นฝ่ายถามเฮียมากกว่า  ที่ทำแบบนี้…เฮียคิดยังไงกับผมเหรอฮะ”

ความเงียบและร่างสูงที่แข็งทื่อไปบีบหัวใจจนปวดตุ้บๆ  เหมือนมีพวกเพื่อนๆใส่นวมต่อยเข้ามาในใจเลย

อะไรมันจะปวดหนึบได้ขนาดนี้!

“ฉัน…”

“…”

“ไม่รู้”

เจ็บสัส…

ผมออกแรงดันตัวเฮียจ้าวให้ไปนอนแอ้งแม้งที่ข้างตัวแทน  ทั้งที่ตัวเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคิดยังไงกับมันกันแน่  แต่พอเจออีกฝ่ายตอกกลับมาด้วยความรู้สึกแบบเดียวกันแล้ว…

โลกทั้งใบถล่มลงมา

กูรู้สึกแบบนั้นเลย!

“ขอโทษนะ  แต่ฉัน…ไม่คิดว่าตัวเองจะมีความรักหรือรักใครได้อีกมาเกือบสิบปีแล้ว  ทำไมถึงอยากสัมผัสนาย  ทำไมถึงหึงถึงหวงนาย  ฉันเองกไม่เข้าใจเหมือนกัน”

“…”

“ที่รู้ตอนนี้คือนายเปลี่ยนโลกใบเดิมที่น่าเบื่อของฉันให้มีสีสันขึ้น  แต่งแต้มเติมสีให้ชีวิตของฉันจนสดใสขึ้นทันตา  พอรู้ตัวอีกที  โลกของฉันมันก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว”

แต่ถ้าจะให้เปรียบตามภาษากูคือมึงเป็นเหมือนขี้  ส่วนกูก็เป็นแมลงวันที่ชอบตอบขี้เลยพุ่งเข้าหามึงทันทีทีเจอจนกลายเป็นการเสพติด…

ยาเสพติดที่ชื่อว่าเฮียจ้าว

ถ้ำกระบอกจะรับบำบัดให้กูไหม!

“งั้นผมก็ด้วย”

ถ้าเจอคนที่ใช่…จัดหนักไปเลย!

“ผมเอง…ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงยอมให้เฮียทำอะไรเกินเลยกับร่างกายตั้งมากมาย  ทั้งที่ตลอดมาผมก็ชอบผู้หญิงมาตลอด  เคยแม้กระทั่งช่วยตัวเองตอนดูหนังโป๊ด้วยซ้ำ  ผมเหมือนผู้ชายทั่วๆไปทุกคนจนได้มาเจอกับเฮียนี่แหละ”

อธิบายสิ่งที่รู้สึกออกมาทีละนิดๆ  ราวกับผมกำลังค่อยๆก้าวไปทีละขั้น  เราต่างยังไม่รู้หัวใจตัวเองกันทั้งคู่  การเปิดใจคุยกันถึงสิ่งที่อีกฝ่ายคิดคงเป็นการปรับจูนที่ดีที่สุดแล้ว

เห็นแบบนี้แต่กูไม่ใช่สาวน้อยใสซื่อที่จะมัวแต่เหนียมอายจนอดแดกนะ  แม้จะยังกลัวๆและกังวลกับความรู้สึกที่มีต่อเพศเดียวกันเป็นครั้งแรก  แต่ไข่ม้วนซะอย่าง  อย่างที่ไอ้ไม้พายบอกนั่นแหละ  ทำทุกอย่างที่มีความสุขเท่านั้น  นั่นคือตัวผม 

“เฮียเหมือนมนุษย์ต่างดาวที่มาจากโลกนอก  ทุกอย่างที่หลอมรวมเป็นเฮียคือสิ่งที่ผมไม่เคยพบเจอและคาดเดาไม่ได้  ถ้าจะพูดแบบให้เข้าใจง่ายๆเลยก็คือ…เฮียดึงดูดผมโคตรๆ”

“…”

“อยากจะรู้จักให้มากขึ้น  อยากรู้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเฮีย  และไม่เคยนึกรังเกียจสัมผัสของเฮียแม้สักครั้ง”

“…”

“เห็นไหมฮะ  ทั้งที่พวกเราต่างก็มีความรู้สึกมากถึงขนาดนี้ให้กันและกัน  แต่พวกเราก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดีว่าความรู้สึกพวกนั้นเรียกว่าอะไร  ใช่ความรักไหม?   ใช่คนนี้หรือเปล่า?  ผมกับเฮียยังตอบคำถามพวกนี้ไม่ได้ทั้งคู่เลยใช่ไหมล่ะฮะ”

ท่ามกลางความมืดนั้น  ผมจ้องมองเข้าไปราวกับเห็นแสงสว่าง  ในหัวนึกถึงเหตุการณ์วันแรกที่ได้เจอกับไอ้ดำคนนี้จนกระทั่งเรื่องราวล่าสุดของพวกเรา

หมับ…

“กะแล้ว  ต้องเป็นนายเท่านั้นจริงๆ  คนที่ทำให้ฉันเป็นตัวของตัวเอง  ไม่ต้องห่วงภาพลักษณ์และรับได้กับทั้งหมดที่เป็นฉัน  นอกจากนายก็ไม่มีใครอีกแล้ว”

“แหงสิฮะ  เพราะคนที่รับมือกับความแสบของผมได้มีแค่เฮียเท่านั่นนี่นา”

เรานอนหันหน้าเข้าหากัน  มือถูกมันดึงไปกุมเอาไว้

“พวกเรา…มาลองคิดเรื่องอีกฝ่ายอย่างจริงจังดูดีไหม”

“ฮะ?”

“นายคิดเรื่องของฉัน  ฉันคิดของเรื่องของนาย”

“ถ้าผลมันออกมาว่าพวกเราใจตรงกันล่ะ?”

“ก็คบกัน”

“แล้วถ้าใครคนใดคนหนึ่งเกิดไม่ได้คิดเหมือนกันล่ะฮะ?”

เฮียจ้าวไม่ตอบ

ผมยิ้มอ่อนในความมืด  เปอร์เซ็นที่จะอกหักค่อนข้างเอนเอียงมาทางกูเป็นพิเศษทั้งที่ใจกูสั่งแบบธรรมดาไป!

สำหรับผม  ทุกความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่การยึดติดหรือเกิดจากความเหงาความผิดหวังใดๆในอดีต   ไม่เหมือนกับของเฮียจ้าว  ทุกการกระทำและความรู้สึกของผมราวกับเกิดขึ้นจากความบอบช้ำที่สั่งสมในจิตใจมานาน  ไม่ได้เกิดจากความรู้สึกที่บริสุทธิ์เหมือนความรักทั่วไป

เอาเป็นว่าจะอดทนรออีกนิดแล้วกัน!

ให้เวลาตาแก่ที่สับสนในตัวเองอย่างมันอีกสักหน่อย  เมื่อเวลานั้นมาถึง  ผมก็อยากจะถามคำถามเดิมกับคนตรงหน้านี้อีกครั้ง…

 

‘คิดยังไงกับผม’

 

อยากรู้ความรู้สึกข้างในจริงๆจากปากของเฮียจ้าวเอง

 

หมับ…

“อื้อ…”

ครางงึมงำในลำคอ  มือข้างหนึ่งเอื้อมมือกอดเฮียจ้าวแล้วเขยิบเข้าหา  เมื่อคืนเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้  แต่สัมผัสอบอุ่นตามร่างกายบอกได้เป็นอย่างดีว่ามันคงนอนกอดผมเอาไว้ทั้งคืน…

…จนถึงตอนนี้

“ไอ้กอดก็ไม่เท่าไหร่หรอกนะ  แต่เอาหน้ามาถูกันแบบนี้มันยั่วกันชัดๆเลยนะครับน้องไข่”

“!!!”

ดวงตาสะลึมสะลือเบิกโพลงเมื่อเสียงที่ดังขึ้นหาใช่เสียงของไอ้ดำตับเป็นสุดเซ็กซี่ของผมไม่  แต่เป็น…!

“พี่หมอ!”

“อรุณสวัสดิ์ครับ”

เอียงคอยิ้มหวานให้ผมราวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้เป็นเรื่องปกติในชีวิตประจำวัน

เดี๋ยวสิเฮ้ย!  ไอ้ดำของกูไปไหน  แล้วพี่หมอโผล่มาได้ยังไงวะเนี่ย!  ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายยังอยู่ในสภาพนอนเท้าแขนตัวเองหันหน้ามาทางผม  ส่วนผมก็กอดเอวเข้าไว้โดยซุกหน้าถูไถไปมาอยู่ที่แผงอกกว้างเพราะนึกว่าเขาคือเฮียจ้าว

ตึก…ตึก…ตึก…

ชิ้งงงงง!

สะ…เสียงฝีเท้า!

เรดาร์หูผึ่งออกทันทีที่เสียงฝีเท้าหนักๆนั้นเข้ามาใกล้  ไม่มีใครอีกแล้วนอกจากมัน!  ตายห่าล่ะ   ขืนปล่อยให้ขึ้นมาเห็นพี่หมออยู่ในห้องนอนกับกูสองต่อสองมีหวังอาละวาดขึ้นมาอีกแน่ๆ

“พี่หมอครับ”

“หืม?”

“ได้โปรดเข้าไปในตู้”

“ฮะ?”

หมับ!

“ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว  เข้าไปในตู้เร็วเข้า”

กระชากร่างสูงจนตัวปลิว  ลืมแม้กระทั่งความเจ็บที่ข้อเท้า  ผมเดินเขย่งขาเดียวไปจนถึงตู้เสื้อผ้าก่อนจะเปิดมันออกแล้วเหวี่ยงพี่หมอเข้าไป

“เฮ้ๆ  ทำแบบนี้พี่หมอก็เหมือนเป็นชู้ของน้องไข่เลยสิ”

“ชู่  เงียบก่อนได้มั้ยครับ  อย่าเพิ่งพู…!”

“ไข่ม้วน”

ตึง!

ปิดประตูตู้แล้วยืนพิงมันไว้อย่างรวดเร็ว

 

 

บับเบิ้ลบิวชวนคุย :

สวัสดีค่า  วันนี้มาอัพก่อน 50% นะคะ  จากนี้คงจะได้อัพวันละ 50% กันแล้วเพราะตอนนี้ทางกอบก. ของสนพ. ส่งต้นฉบับเรื่องรักโคตรแซ่บมาให้แก้ไขบางจุด  ลบ เพิ่ม  และปรับเปลี่ยนในบางส่วนเพื่อให้ต้นฉบับสมบูรณ์ที่สุดก่อนจะออกมาเป็นรูปเล่มจ้า  บิวเลยมีเวลาน้อยลงไปอีก  แต่ก็ไม่อยากจะทิ้งให้รอเลยขออัพวันละ 50% แทนนะคะ  แต่ยังอัพทุกวันเหมือนเดิมไม่ต้องกังวล  หวังว่าจะเข้าใจน้า *O* (กะพริบตาปริบๆออดอ้อน)

สำหรับตอนนี้คิดว่าน้องไข่โตขึ้นจริงๆ  อาจจะดูบ้าบอที่สุดในแก๊ง  แต่บิวคิดว่าตัวละครตัวนี้คือตัวละครที่โตที่สุดและยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ดีกว่าเพื่อนๆในแก๊งน้า  คงเพราะไม่ใช่ผู้หญิงจึงไม่ละเอียดอ่อนมากนัก  แต่ก็ไม่ใช่ผู้ชายที่ห่มจนไม่คิดอะไรเลย  เป็นมนุษย์กึ่งกลางพันธุ์ใหม่ที่มีความบ้าเต็มพิกัดนั่นเอง 5555+  คงไม่มีใครเปรียบคนที่ตัวเองชอบเป็นขี้แล้วตัวเองก็เป็นแมลงวันเหมือนน้องไข่อีกแล้วล่ะ  ก๊ากกก

#เฮียจ้าวคนกินไข่  ติดแฮชแท็กนี้ในทวิตเตอร์แล้วมาหวีดกันนะคะ >__<

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
ก้าวหน้านะหลานไข่ม้วน เล่นเอาพี่หมอไปซ่อนในตู้ แล้วไม่คิดว่าพี่หมอกับเฮียจ้าวเขาเจอกันแล้ว ถ้าขึ้นมาไม่เห็น จะมีเรื่องมากกว่าเห็นพี่หมอหรือเปล่านะ  :hao3:

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
ฮ่าๆๆๆเดี๋ยวไข่ม้วนสติลูกสติคือพี่หมอขึ้นมาถึงข้างบนได้เฮียจ้าวมันก็ต้องเห็นไหมละ หืมม? หรือยังไงพี่หมอปีนระเบียงมาเหรอคะหรือแอบย่องเบาเข้าบ้านคนอื่น ตลกจริงจับพี่หมอยัดตู้แบบนั้นหายใจออกมั้ยเนี่ย แต่ก็สงสัยว่าทำไมพอบอกยัดตู้นี่ต้องเป็นชู้ด้วยคะ ฮาา

ออฟไลน์ วายซ่า

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-6
น้องไข่ช่างมโนจริงๆ

ออฟไลน์ KoTo_Nat

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 245
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1
เข้ามาติดตามครับ

ชอบตอนถ่ายไม่สุดและคาอยู่มากกก 555 บรรยายเสียเห็นภาพเลย

สนุกมากหัวเราะปวดท้องหายเครียดเลย หวังว่าต่อไปจะไม่มีดราม่าน้าา

อยากจะบอกว่าแอบเอาไปฝันต่อด้วยว่า พี่ดำกับน้องใข่ม้วน

แยกกันคนละทางหลังจากรู้ความรู้สึกตัวเอง โอ้ยเครียดเลย

สงสัยอ่านเรื่องอื่นแล้วเอามาผสมกัน555 รอนะครับ

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ WwW

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0
ตึง!
ปิดประตูตู้แล้วยืนพิงมันไว้อย่างรวดเร็ว  ทันเวลาแบบเฉียดฉิวกับร่างดำๆที่เดินเข้ามา  มันตวัดสายตามองหาผมก่อนจะขมวดคิ้วแปลกใจ
“ไปทำอะไรตรงนั้น?”
“ทำ…ทำ…อะ…ออกกำลังกายฮะ!  ยืดกล้ามเนื้อยามเช้าไง  เอ้า  อัพ  แอนด์  ดาวน์  อัพ  แอนด์ ด๋าววว”
แถสดจนสีข้างถลอกก่อนจะโยกตูดไปมาแล้วกางแขนขึ้นลงเหมือนนกตีปีก  หัวใจกูสั่นสู้มากเลยตอนนี้  ถ้าแม่งจับได้วาพี่หมออยู่ในตู้จะบ้าดีเดือดขนาดไหนกันวะเนี่ย
“หัดเจียมสังขารซะบ้างสิ  ขาเจ็บอยู่ไม่ใช่หรือไง”
หรี่ตามองมายังข้อเท้าผมด้วยสงสัย  เพราะกลัวมึงจะเข้าใจผิดหากขึ้นมาเห็นกูอยู่กับพี่หมอบนห้องนี่แหละถึงได้ลนลานจนลืมความเจ็บ
ว่าแต่…
กูจะลนลานทำไม?  แบบนี้มันเหมือนกับแอบซ่อนชู้เอาไว้ในตู้เลยไม่ใช่เรอะ!
“พอดีมันเริ่มไม่เจ็บแล้วน่ะ  ผมเลยอยากออกกำลังกายให้ร่างกายมันได้ขับเหงื่อออกมายามเช้าบ้าง”
“ด้วยการออกกำลังกายหน้าตู้เนี่ยนะ?”
“ชะ…ใช่ฮะ  ผมอ่านเจอมาในเน็ต  เขาบอกว่าการออกกำลังกายหน้าตู้จะช่วยให้กล้ามโตเร็วขึ้นนะเฮีย”
“ฉันไม่คิดว่าตู้เสื้อผ้าจะมีพลังมากมายขนาดนั้นหรอกนะ”
เออ  เอาจริงๆมันก็ไม่มีหรอก  กูแต่งเรื่องขึ้นมาเองจะทำไมฟะ!   
“เอาเป็นว่าช่างตู้มันเหอะเฮีย   ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่าฮะ  เมื่อกี้เรียกผมนี่”
“อ้อใช่  พอดีฉันมีธุระต้องไปทำที่อื่นนิดหน่อย  จะกลับมาพรุ่งนี้ตอนบ่ายทีเดียว”
“ตอนบ่าย?  ก็ใกล้เวลาไปงานวันเกิดพ่อเฮียแล้วนี่!”
อย่าบอกนะว่าเฮียจ้าวคิดจะหนี!
“ไม่ต้องมองอย่างนั้นหรอก  ฉันกลับมาแน่  แค่มีธุระต้องไปทำก่อนไปเจอตาแก่นั้นก็เท่านั้น”
“ทำอะไรฮะ?”
“ความลับ”
พลั่ก!
ยกมือขึ้นกุมหัวใจที่ถูกลูกศรแห่งรักพุ่งเข้าปักกลางอกเต็มๆ ไอ้ท่าขยิบตาแสนเท่เกินจะบรรยายนั่นมันคืออะไร! คนตัวดำเป็นถ่านแบบมึงไม่ควรมีโมเม้นต์ขยี้ใจกูทุกช็อตแบบนี้สิ!
มองตามหลังเฮียจ้าวที่เดินกลับลงไปข้างล่างอย่างรีบร้อน   กะเผลกๆขาไปเกาะระเบียงมองจนกระทั่งมันเดินลับหายไปจากสายตา  ในใจอดกังวลและเป็นห่วงไม่ได้  ถ้าไม่ได้คิดหนีไปจริงๆก็คงจะดี  ผมไม่อยากให้มันหนีความจริงไปมากกว่านี้อีกแล้ว
ถ้าไม่ติดว่าขาเดี้ยงกูจะตามสืบตามเสือกจนสุดหล้าฟ้าเหลืองเลย (เขียวสิฟะ)
“หล่อดีเนอะ”
“ช่ายยยย”
พยักหน้าตอบรับเสียงปริศนา  มองตามเฮียจ้าวจนเหลือแต่ฝุ่นแล้วผมก็ยังคงมองอยู่  จนมานึกเอะใจว่าตรงระเบียงควรจะมีผมยืนหล่ออยู่แค่คนเดียวสิ
ถ้างั้น…
เสียงใคร?
“พี่หมอ…”
ข้อสงสัยถูกคลาย  เจ้าของเสียงปริศนาเดินมายืนเทียบข้างผม  แต่อีกฝ่ายหันหลังพิงกับราวระเบียงต่างจากผมที่หันหน้าเข้าหาระเบียง
“คำถามแรกก่อนเลยนะครับ  พี่หมอเข้ามาในห้องได้ยังไง”
“เดินเข้ามาครับ  แต่ข้างล่างไม่มีใครพี่หมอเลยขึ้นมาดูบนห้องเพราะกลัวว่าถ้าตรงไปด้านหลังก่อนเหมือนเมื่อวานแล้วจะเจอน้องไข่นั่งอาบน้ำอยู่อีก ที่ไหนได้…”
“…”
“มานอนเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ข้างบนซะงั้น”
ตอบเหมือนเป็นเรื่องปกติ  หารู้ไม่ว่าไอ้ดำมันจ้องจะงาบหัวอยู่รอมร่อเวลาเขาเข้ามายุ่มย่ามกับผม  ทำเอากูพลอยกลัวไปด้วย
“แล้วเรื่องที่ขึ้นมาบนเตียง…”
“พี่หมอแค่อยากเห็นหน้าน้องไข่ตอนหลับเลยกะจะขึ้นไปดูใกล้ๆ  แต่พอขึ้นไปปุ๊บ  น้องไข่ก็ลวนลามปั๊บเลย”
“ผมหลับเหอะพี่”
“ฮะๆๆ  นั่นสิ  หลับคิดถึงใครกันนะ  ถึงได้กอดได้ซุกซะขนาดนั้น”
ถ้าจะแซวกันตรงๆขนาดนี้ไม่จับกูโยนลงไปข้างล่างให้ข้างเดี้ยงอีกข้างเลยล่ะไอ้พี่หมอ!
ผมสบตากับคนรู้ทันความคิดด้วยความอายนิดหน่อย  เหมือนถูกมองจนทะลุปรุโปร่งไปถึงความคิดในใจยังไงไม่รู้
“เข้าเรื่องเลยดีกว่าครับ  พี่หมอมีธุระอะไรกับผม”
“รู้ได้ยังไงว่าพี่หมอมีธุระกับน้องไข่?”
“ก็เล่นยืนเฉยมองเฮียจ้าวเดินจนลับตาไปอยู่กับผม  ถ้าพี่หมอมีธุระกับเฮียจ้าวก็คงเดินตามไปแล้ว  ไม่มามัวสนทนากับผมแบบนี้หรอก”
“แสนรู้จังเลย”
“นั่นชมใช่ไหม?”
เหมือนกำลังโดนหลอกด่ามากกว่า…
“พี่หมอมีเรื่องอยากจะปรึกษาน่ะ  เรื่องอาการของไอ้จ้าว  แต่มันค่อนข้างซับซ้อนวุ่นวายสักหน่อย  ถ้าไม่รบกวนน้องไข่จนเกินไป  พรุ่งนี้หลังเสร็จงานเลี้ยงวันเกิดคุณลุงแล้ว…น้องไข่แวะไปหาพี่หมอที่บ้านได้หรือเปล่า?”
“บ้านเหรอครับ?”
“อื้ม เดี๋ยวพี่หมอแชร์โลเคชั่นไปให้”
“แต่ผมไม่มีไลน์พี่หมอนะ”
“แต่ว่าเบอร์… อ่า…รู้ละ  ไอ้จ้าวสินะ”
หงึกๆๆ
พนักหน้ารับแทนคำตอบ  ไม่ต้องมาขอร้องอ้อนวอนพี่หมอให้ร่วมมือด้วยแต่อย่างใด  เพราะเจ้าตัวเสนอตัวเองและดูเหมือนต้องการจะให้ผมช่วยอีกด้วย  แบบนี้กินหมูเห็นๆ! 
“อ่ะ  กดเบอร์น้องไข่ให้พี่หมอหน่อย”
“ได้ครับๆ”
รับมือถือมากดเบอร์ให้อย่างเต็มใจ  แค่คิดว่าอีกไม่นานจะรักษาเฮียจ้าวจากโรคนกเขาไม่ขันได้หัวใจมันก็เต้นแรงแปลกๆ  แทนที่จะดีใจเรื่องที่จะได้ฝึกวาดอนาโตมีอย่างจริงจัง   กลายเป็นร่างกายมันร้อนวูบวาบขึ้นมาแทน
บรื๋อออ!
กำลังคิดเรื่องสยองแก่สวนลาเวนเดอร์ของมึงอยู่ใช่ไหม!
การแลกเบอร์เป็นอันเสร็จสิ้น  พี่หมอกดโทรออกจนมือถือผมตรงหัวเตียงดังขึ้น  ในหัวฉุกคิดเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้
“เดี๋ยวนะครับพี่หมอ  แล้วผมจะไปบ้านพี่หมอได้ยังไงอ่ะ  เฮียจ้าวมันต้องตามติดผมตลอดทั้งงานแน่ๆ  คงปลีกตัวไปไม่ได้หรอก”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอก  เพราะหลังงานเลิกคุณลุงต้องเรียกไอ้จ้าวไปพบอยู่แล้วน้องไข่ค่อยอาศัยจังหวะนั้นออกมาก็ได้  ยังไงเราก็ต้องช่วยกันหาวิธีรักษาไอ้จ้าวให้เร็วที่สุด   สามสิบเอ็ดเข้าไปแล้วแต่นกเขายังไม่ทำงานนี่มันรันทดมากเลยนะ”
ข้อนี้กูเห็นด้วย!
“โอเคครับ  งั้นตามนี้เลย  ผมเองก็มีความจำเป็นต้องทำให้นกเขาเฮียกลับมาขันอยู่แล้วด้วย  ได้พี่หมอมาคอยช่วยอีกแรงแบบนี้สบายใจขึ้นเยอะเลย”
“ยินดีที่ได้ร่วมงานครับน้องไข่”
“ครับๆ  ยินดีครับ”
ยื่นมือไปเชคแฮนด์กลับด้วยท่าทางสบายใจเป็นที่สุด   หึๆๆๆ  คอยดูเถอะไม้หมูหัน  คนที่จะต้องนุ่งบิกินี่ยืนโก้งโค้งหน้าคณะฯจะต้องเป็นมึงไม่ใช่กู!
“หมดธุระแล้ว  พี่หมอขอตัวก่อนนะครับ  มีเรื่องต้องจัดการต่อเหมือนกัน”
“คร้าบบบบบผม!”
ยกมือขึ้นทำท่าตะเบ๊ะ  พี่หมอเอียงคอยิ้มให้อย่างอ่อนโยนเหมือนเดิมก่อนจะเดินออกจากห้องลงบันไดไป  ผมยืนรอจนกระทั่งอีกฝ่ายเดินออกมาจากบ้านตรงไปทางประตูรั้วเพื่อโบกมือให้
“ขอบคุณมากนะครับพี่หมออออ”
ความหวังอันแห้งแล้งเริ่มกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
รอพ่อหน่อยนะอนาโตมีเอ๋ยย  อีกไม่นานเราก็จะได้เจอกันแล้ว!!!

ครืด…ครืด…
โทรศัพท์ของพี่หมอใจดีที่เดินทิ้งห่างออกจากตัวบ้านมาไกลแล้วสั่นขึ้น   ชายหนุ่มเจ้าของรอยยิ้มอ่อนโยนกดรับ
“ฮัล…”
[ฮัลโหลใจดี  เป็นยังไงบ้าง  สำเร็จหรือเปล่า!]
“ไม่เอาน่า  รอให้ฉันพูดฮัลโหลจบก่อนสิหอมจันทร์”
เขาตอบกลับปลายสายที่พูดแทรกระรัวยิงคำถามใส่ราวกับปืนกล  เจ้าของร่างสูงหยุดเดินก่อนจะหันกลับไปมองบ้านของเพื่อนรักอีกครั้ง  สายตาจับจ้องไปยังระเบียงชั้นสองที่ก่อนหน้านี้มีไข่ม้วนยืนโบกมืออยู่  ทว่าตอนนี้ไม่มีใครแล้ว  อีกฝ่ายคงกลับเข้าไปข้างในเรียบร้อย
[อย่ามาทำเล่นลิ้น  ตกลงนายทำสำเร็จไหม  พรุ่งนี้เด็กคนนั้นยอมไปบ้านนายหรือเปล่า]
“ไม่ต้องห่วง  น้องไข่จะไปที่บ้านฉันหลังงานเลี้ยงเลิก”
[จริงเหรอ!  เยี่ยมไปเลย  คิดถูกจริงๆที่ตามนายกลับมา]
“อย่าได้ใจไปหน่อยเลยหอมจันทร์  ยังไงซะฉันก็อยู่ข้างไอ้จ้าวนะ”
[เพราะแบบนั้นนายถึงต้องช่วยฉันไงล่ะ  คนที่จะทำให้คุณจ้าวกลับมามีความสุขได้อีกครั้งก็มีแค่ฉันเท่านั้น ไม่ใช่หรือไง]
“…”
[…]
“อืม…นั่นสินะ  มีแค่เธอเท่านั้นจริงๆ”
ติ๊ด…
พี่หมอใจดีกดวางสาย  แววตาที่อ่อนโยนพอๆกับรอยยิ้มยังคงจดจ้องไปที่ระเบียงชั้นสองนั้นไม่วางตา
“มีเรื่องสนุกๆอีกแล้วสิ”
พึมพำกับตัวเองคนเดียว


บับเบิ้ลบิวชวนคุย :
มาอัพอีก 50% แล้วค่า  เฮียจ้าวไปไหน?  แล้วพี่หมอใจดีคิดจะทำอะไรกันแน่?  น้องไข่ของเรานี่เพื่อเฮียจ้าวกับอนาโตมีแล้วในหัวคงไม่คิดอะไรอีกเลยจริงๆ  คุยกับพี่หมอได้อย่างเป็นธรรมชาติทั้งที่มีคนลงเรือปักธงทีมพี่หมอไม่น้อย  แต่เสียใจ  ใสเจีย  น้องไข่ของเราหวั่นไหวให้กับเฮียจ้าวแค่คนเดียวเท่านั้น  ผู้ชายคนอื่นๆพออยู่ด้วยกันกลายเป็นพี่เป็นน้องเป็นเพื่อนปกติสำหรับน้องไข่เลย 5555+
#เฮียจ้าวคนกินไข่  ติดแฮชแท็กนี้ในทวิตเตอร์แล้วมาหวีดเรื่องนี้ด้วยกันน้า

ออฟไลน์ วายซ่า

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-6
อ้าวๆๆๆๆ  พี่หมอใจดีจะกลายร่างเป็นพี่หมอใจร้ายหรือเปล่า   :hao4:

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
ตกลงพี่หมอดีหรือไม่ดี

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Shonteen

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
หลานหมอ ถ้าจะนิสัยไม่ดีใส่หลานไข่ม้วนละก็ คิดผิดคิดใหม่จะหลานหมอ  :m16:

ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5358
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
อ้าวเฮ้ยยยย ตงิดตั้งแต่ที่ไอ่พี่หมอมันชวนไข่ไปบ้านแล้วจะทำอะไร นี่อุตส่าห์คิดว่าเป็นคนดีนะเนี่ยอีกอย่างถ้าอยู่ข้างเฮียจ้าวจริงก็ควรจะกันยัยผู้หญิงคนนั้นออกห่างสิ แล้วผู้หญิงนี่คืออะไรอะจะนางพญาเทครัวเหรอเอาทั้งพ่อทั้งลูกงี้ ตบ  :beat:

ออฟไลน์ WwW

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0


ตอนที่ 23

ตามติด…(ชาติก่อนเกิดเป็นตังเมเหรอ!)

 

“เอาล่ะ  ชุดนี้คงพอใช้ได้แล้วมั้ง”

ยืนส่องกระจกมองสารรูปตัวเองวาดีพอแล้วหรือยัง

วันนี้จะได้เจอพ่อเฮียจ้าวทั้งทีนะ  โชคดีมากที่ผมมีเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนติดตัวมาด้วย  ใส่กับกางเกงยีนส์สีเข้มเลยดูเนี้ยบขึ้นมาหน่อย  ไอ้ผมทรงกะลาครอบก็แค่หวีให้เรียบร้อยไม่ให้ยุ่งเหยิงเป็นอันใช้ได้

“อะฮ้า…หล่อเฟี้ยวไปเลยไอ้ไข่”

เสยผมตัวเองขึ้นพลางพลิกหน้าไปทางซ้ายทีขวาที  ยืดอกอย่างภูมิใจในรูปร่างหน้าอันแสนเพอร์เฟกต์

เกิดเป็นกูนี่แสนมีกรรม…

อะไรจะหล่อปานฉะนี้นะไข่ม้วน

ทั้งที่หล่อและแสนดีมาก  แต่ผมกลับจะต้องกลายเป็นผู้ชายที่มีบาปติดตัวด้วยผู้หญิงคงอกหักกันเป็นแถบๆประหนึ่งโดมิโน่ล้ม  เพราะหัวใจของไข่ม้วนคนนี้  เกรงว่าจะถูกช่วงชิงโดยคนตัวดำปิ๊ดปี๋ไปแล้ว…แบบไม่มีวันได้กลับคืนด้วย

ครืด…ครืด…

มือถือที่วางอยู่ปลายเตียงสั่นขึ้น  รีบกระโดดเหยงๆไปตะครุบมันอย่างไว  ขาผมดีขึ้นแล้วก็จริงแต่มันยังปวดอยู่หน่อยๆและออกแรงกดน้ำหนักลงไปมากๆไม่ได้  แถมเมื่อคืนไม่รู้ผีห่าซาตานตัวใดเข้าสิง  ผมที่ปกตินอนเรียบร้อยมากๆกลับกลิ้งตกเตียงเสียอย่างนั้น  ดีนะที่เอาขาข้างไม่เจ็บลงไปก่อนเลยไม่เป็นอะไรมากนอกจากเจ็บก้น  เล่นเอางงเลยว่าทำไมเวลานอนกับเฮียจ้าวไม่เห็นจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเลยสักนิด!

หนำซ้ำเมื่อคืนร่างกายยังร้อนๆหนาวๆ  ไม่อบอุ่นเหมือนทุกทีด้วย…

“ฮัลโหลฮะ”

[ไข่ม้วนเหรอ]

“โทรเข้าเบอร์ผมคงเป็นพี่เจียวรับสายมั้ง”

[กวนตีนแบบนี้มันน่าจูบเล่นลิ้นให้หายกวนจริงๆ]

มาแบบนี้จะให้กูตอกกลับยังไงวะ!

[เตรียมตัวให้พร้อมนะ  ฉันกำลังจะเอารถไปรับ]

“รถ?  เฮียมีรถด้วยเหรอฮะ”

นอกจากเศษเหล็กสองล้อปลูกเห็ดเห็ดยังไม่ขึ้นที่หน้าบ้านมึงยังมีรถคันอื่นด้วยเรอะ!  ถ้ามีก็น่าจะเอามาใช้ให้เร็วกว่านี้สิ  ปล่อยให้กูปั่นจักรยานไปตลาดจนน้องปูดอยู่ได้!

[อีกสิบนาทีจะถึงแล้ว  มารอหน้าบ้านเลยนะ]

“ได้ฮะ!”

กดวางสายแล้วเดินย้อนไปส่องกระจกตรงตู้เสื้อผ้าอีกครั้ง  หล่อขนาดนี้ไอ้เฮียมันจะไม่หลงกูได้ยังไงไหว  แค่คิดภาพว่าเดี๋ยวผมกับมันที่คงแต่งตัวมาแบบดูดีสุดฤทธิ์เพื่อไปงานของพ่อตัวเองจะได้ก้าวเท้าเข้าไปในงานพร้อมกันก็อดตื่นเต้นไม่ได้แล้ว

“จะดูดีเท่าวันที่ไปโรงพยาบาลไหมนะ”

จินตนาการของกูตอนนี้มีแต่ภาพวันที่เฮียจ้าวสวมหมวกปีกกว้างสีดำใบนั้นไปที่โรงพยาบาล!  ถ้าเกิดมันมาในสภาพหล่อบาดจิตเท่บาดใจแบบนั้นอีกกูคงช็อกน้ำลายฟูมปากตายคาที่…

ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยว่าวันนี้ไอ้ดำของผมจะดูดีแค่ไหนกันนะ  ผมปิดประตูลงกลอนหน้าต่างและประตูบ้านเรียบร้อย  เดินโขยกไปเขยกมาจนมาถึงประตูรั้วบ้านในที่สุด  ในที่สุดวันที่กูจะได้ไปไหนมาไหนโดยไม่ต้องปั่นเศษเหล็กก็มาถึง! 

จะต้องเป็นรถบีเอ็มสุดหรู  ไม่ก็จากัวร์สุดเท่  หรืออาจจะเป็นเฟอรารี่ก็ได้  พื้นฐานเฮียจ้าวเองก็รวยเว่อร์เลยนี้หว่า  แค่นี้จิ๊บๆ!

ปี๊นๆ!

“ไข่ม้วน!”

มะ…มาแล้ว!

ผมยิ้มพิมพ์  ค่อยๆหันไปหาต้นเสียงทางซ้ายมือด้วยใบหน้าที่ยิ้มค้างเอาไว้  ภาพที่ผมจะได้นั่งเคียงคู่ไปในรถสุดหรูกับเฮียจ้าวสองคนผลุดขึ้นมาเป็นฉากๆเลย…

แถ่ดๆๆๆๆๆ

เพล้งงงงง! (เสียงความฝันของกูแตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆ)

อ้าปากค้างมองไอ้ดำดอทคอมในสภาพคนป่าเหมือนเมื่อหลายวันก่อนด้วยความงงใจเป็นยิ่งยวด  หนวดเคราที่หายไปเกือบหมดก่อนหน้านี้กลับมางอกเงยเต็มใบหน้าแข่งกับซานตาครอสอีกแล้ว!  ผมดกดำอันแสนรุงรังนั่นก็กลับมาเช่นกัน  ยิ่งไปกว่านั้น…

กางเกงแดงรัดเป้าแต่ขาบานเป็นทรงขาม้ากับเสื้อกล้ามสีเขียวสะท้อนแสงคือสิ่งที่เด่นชัดยิ่งกว่า!

โอ้  โรบิ้น…  ไข่ม้วนจะเป็นลม

อย่าบอกกูเชียวนะว่านี่คือธุระของมึงน่ะไอ้เหี้ยดำ!!!

แถ่ดๆๆๆๆ

รถมอเตอร์ไซค์ที่ทั้งคันมีแต่สนิม  เบาะก็ขาดและเสียงเครื่องยนต์ยังดังแข่งกับเรือหางยาวมาจอดเทียบตรงหน้าพร้อมคนขับ

“เป็นอะไร”

“ยังมีหน้ามาถามอีกเรอะ!”

มึงทำมโนกูแตกสลายย่อยยับไม่มีชิ้นดีเลยไอ้เวร!

ผมถลึงตาใส่พ่อตัวดี  เส้นความอดทนแทบจะขาดผึงกับสภาพของมันในตอนนี้!  ทั้งหน้าตา  ผมเป้า  เสื้อผ้า แล้วยังรถอีก…

มึงใช้จุลินทรีย์ในก้อนขี้คิดหรือไงฟะ!!!

“ขึ้นมาในแล้ว  กว่ษฉันจะไปหายืมรถชาวบ้านแถวนี้มาได้ฉันต้องไปนอนเฝ้าสวนแลกมาเลยรู้หรือเปล่า  ถ้าไม่ติดว่าขานายเจ็บก็คงปั่นจักรยานไปแล้ว”

“ผมต้องซาบซึ้งในความใจดีของเฮียใช่ไหม?”

ทั้งที่คนปั่นแม่งต้องเป็นกูแน่นอนอ่ะนะ!

“เงียบแล้วขึ้นมาเถอะน่า  เดี๋ยวจะเลยเวลาเริ่มงาน  ฉันไม่อยากไปตอนที่คนมาเยอะๆแล้ว  ไม่อยากเป็นจุดเด่น”

ตั้งแต่หัวจรดเท้ายันรถของมึงมันก็เด่นตั้งแต่ร้อยเมตรแล้วโว้ยยยยย!!!

สั่นศีรษะเบาๆ  ไม่สามารถหยุดความอินดี้ของมันได้เลยจริงๆ  ดีแค่ไหนที่มันไม่นึกเฮี้ยนไปย้อมผมสีรุ้งแล้วทำทรงแอฟโร่มา

หมับ!

“ขึ้นมา”

มือหนนาเอื้อมมาคว้าแขนผมแล้วดึงเข้าไปใกล้เพื่อให้ขึ้นรถ  แต่…

ปุ!

“ฮะ…เฮีย”

เอ่ยเรียกเสียงสั่นหลังจากนั่งประจำที่เรียบร้อย  ผมจะไม่มีปากมีเสียงอะไรเลยถ้าหากจุดที่ผมนั่งมันคือการซ้อนท้ายแบบปกติทั่วไป!

ทำไมต้องให้กูมานั่งจ๋องอยู่ข้างหน้าโดยมีมึงคร่อมอยู่ด้านหลังด้วยล่ะเฟ้ย!

“อะไร”

“ทำไมผมต้องนั่งตรงนี้อ่ะ”

“ปลอดภัยสุด”

“ปลอดภัยจาก?”

“สายตาคนอื่น”

ยังคงไม่เข้าใจว่าไอ้เฮียมันหมายถึงอะไร  จนกระทั่งอีกฝ่ายสตาร์ทเครื่อง…

แถ่ดๆๆๆๆๆๆ

ไอ้เหี้ยยยย!  ช่วยอย่าเอาเสียงเครื่องยนต์มาคั่นกลางเวลากูบรรยายได้ไหม  ได้ยินแล้วหำหด!

รถมอเตอร์ไซค์เคลื่อนตัวออกไปจนเริ่มถึงจุดที่มีผู้คนเดินขวักไขว่เยอะขึ้น   สองมือผมจับตรงหน้ารถเอาไว้พร้อมกับก้มตัวลงเล็กน้อยเพื่อให้ไอ้คนขับมันมองเห็นทางได้ถนัดขึ้น  และเมื่อรถมาจอดอยู่ริมทุ่งหน้าเพื่อรอให้ควายข้ามถนน  กลุ่มเด็กสาววัยรุ่นลูกของชาวบ้านแถวนี้ที่เดินผ่านมาพอดีต่างก็หันมามองผมพร้อมส่งยิ้มให้

อารมณ์ความเป็นผู้ชายพุ่งปรี๊ดทะลุเส้นขอบโลก!

ผมเตรียมจะยืดอกเบ่งโชว์ความหล่อของเด็กหนุ่มเมืองกรุงให้เต็มที่เพื่อทดสอบเสน่ห์ของตัวเอง  ใช่…  ทุกอย่างคงจะไปได้สวยกว่านี้ถ้าหากไอ้เวรตะไลข้างหลังผมมันไม่…

“มองอะไร”

ถลึงตาใส่เด็กสาวกลุ่มนั้นแล้วตวัดโอบผมไว้จนพวกเธอแตกกระเจิงไปคนละทิศคนละทาง

“กรี๊ดดดด!  น่ากลัวจังเลย”

หรือนี้คือเหตุผลที่มันให้ผมมานั่งตรงนี้  เวลาใครมองผมหรือผมจะแอบเหล่ใครมันก็จะเห็นได้ทันท่วงทีและทำการสกัดดาวรุ่งกูเสียจนหน้าทิ่มดิน…

ก่อนจะมาทำเป็นหวงกูมึงช่วยเปลี่ยนกลับไปอยู่ในโหมดหล่อเท่ให้กูได้กรี๊ดในใจก่อนเหอะ  กราบล่ะไอ้ดำ!

 

 

บับเบิ้ลบิวชวนคุย :

มาอัพตอนที่ 23  50% แรกจ้า  ความอินดี้ของเฮียจ้าวยังคงสร้างความปวดหัวให้น้องไข่เหมือนเดิม 5555+   เวลาปกติว่าแย่แล้วนะ  เจอสภาพกางเกงสีแดงเสื้อสีเขียวเรืองแสงทั้งที่ตัวดำเข้าไป  คิดว่าวินาทีแรกที่เห็นน้องไข่คงแทบช็อก  มโนแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ =..=  มาเอาใจช่วยน้องไข่กันต่อไปน้า  ไม่รู้คืนนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง  หึๆๆๆ

#เฮียจ้าวคนกินไข่  ติดแฮชแท็กนี้ในทวิตเตอร์แล้วมาหวีดเฮียจ้าวน้องไข่กันน้า

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
เอ้าพี่ดำเอ้ยกลตบมาก่อน
หลุดโลกไปไกลมากอะ

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
เฮียจ้าว แต่งตัวแบบนี้จะทำอะไรเนี้ย สงสัย ๆ  :m21:

ออฟไลน์ WwW

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-0


แถ่ดๆๆๆๆ

ความทรมานบนเศษเหล็กสองล้อสิ้นสุดลง  เฮียจ้าวจอดรถเทียบข้างกำแพงบ้านหลังใหญ่ที่มองแค่กำแพงยังทึ่งในความรวย!  ผมกลืนน้ำลงคอ  มองร่างสูงที่กำลังยกขาก้าวออกจากมอเตอร์ไซค์ด้วยความรู้สึกหลากหลายปนเปกัน

ทำไมคุณชายที่เพียบพร้อมทุกอย่างอย่างเฮียจ้าวถึงกลายเป็นไอ้ดำสติเฟื่องแบบนี้ไปได้!

“กะแล้วว่าต้องเป็นแก”

พี่หมอเดินออกมาจากในงาน  เสื้อผ้าหน้าผมดูดีจรดปลายตีนต่างจากลูกชายเจ้าของงานอย่างไอ้ดำราวฟ้ากับเหว! 

“พี่หมอช่วยจัดการหน่อยดิ  แต่งตัวบ้าไรก็ไม่รู้เนี่ย”

“ก็ดูดีออกนี่ครับ  รีบเข้าไปในงานสิ  คุณลุงรออยู่”

“ฉันไม่อยู่ที่นี่จนงานเลิกแน่ๆบอกไว้เลย”

เฮียจ้าวเอ่ยเสียงต่ำ  ออร่าความหงุดหงิดแผ่กระจายเป็นวงกว้าง  ในสถานการณ์อย่างนี้ใครเอานิ้วแหย่เข้าไปกูว่าโดนกัดขาด…

“คืนนี้เรามีนัดกันนะครับน้องไข่  อย่าลืม”

พี่หมอก้มลงมากระซิบข้างหูให้ได้ยินกันแค่สองคน  ใกล้แล้วสินะ…วินาทีแห่งการเฉลิมฉลองให้นกเขาที่จะกลับมาขันของเฮียจ้าว!

หมับ!

“ใกล้ไป”

ไอ้ดำที่เดินนำเข้าไปในงานก่อนแล้ววกกลับมาตอนไหนไม่รู้  มันใช้แขนข้างหนึ่งคว้าคอผมจากด้านหลังเข้าไปโอบแสดงความเป็นเจ้าของ

เดี๋ยวๆๆ  ที่คุยกันล่าสุดนี่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันไม่ใช่เรอะ!

“ทำตัวเป็นจงอางห่วง ‘ไข่’ เชียวนะไอ้จ้าว”

“แล้วแกอยากเห็นเวลาจงอางมันหวงไข่จริงๆไหมล่ะ”

“อะ  เอ่อ…เฮียจ้าว  พี่หมอ…”

อีกคนก็เอาแต่ยิ้มเหมือนตั้งใจจะยั่วโมโห  ขณะที่อีกคนแม่งเอาจริงอย่างเห็นได้ชัด  ไม่ได้นะไอ้ดำ  พี่หมอเป็นเพื่อนมึงนะโว้ยยยย

“คุณจ้าว  มาแล้ว…ว้าย!”

พี่หอมจันทร์ในชุดราตรียาวสีแดงสดขับให้ผิวยิ่งขาวผ่องเดินออกมาอีกคน  เธอยกมือขึ้นปิดปากแล้วอุทานอย่างตกใจ

“คะ…คุณจ้าวใช่ไหมคะ?”

“มาพอดีเลยหอมจันทร์  ช่วยพาไอ้จ้าวไปหาคุณลุงหน่อยสิ  ท่านรออยู่ไม่ใช่เหรอ?”

“อ๋อ  ค่ะ  ใช่ค่ะ  คุณจอมรออยู่  เข้าไปด้วยกันนะคะ”

หมับ…

“!!!”

กลายเป็นผมบ้างแล้วที่ต้องถลึงตาจนแทบถลนออกจากเบ้า  พี่หอมจันทร์ตรงเข้ามาดึงแขนไอ้ดำข้างที่กอดคอผมเอาไปกอดไว้อย่างแนบชิด  ท่อนแขนดำๆของผมไปถูไถอยู่ตรงลูกนิมิตบวมๆสองลูกนั่นแล้ว  อ๊ากกกกกก

อะไรกันวะ!

“ปล่อย”

“เข้าไปข้างในเถอะค่ะคุณจ้าว  คุณจอมรออยู่นะคะ  อีกอย่าง…คุณย่าของคุณก็มาด้วย”

“คุณย่ามาเหรอ?!”

เฮียจ้าวทวนคำด้วยน้ำเสียงดีใจ  เฮ้ยๆๆ  อย่าลืมสั่งให้เธอปล่อยแขนมึงสิฟะ!  ใจคอกะจะให้เดินควงกันเข้าไปในงานเลยหรือไง!

แน่นอนว่าเสียงหึงหวงร้องท้วงแค่ในใจของผมไม่มีวันส่งไปถึงเฮียจ้าว  มันรีบจ้ำอ้าวเดินเข้าในงานไปพร้อมกับพี่หอมจันทร์โดยไม่เหลียวหลังกลับมาแลกูอีกเลย

ใช่สิ…

อกแบนๆมีแต่หัวนมอย่างกูจะไปสู้อะไรสองเต้าฟูๆนั่นได้เล่า!

“เอ้าๆ  คิ้วขมวดหมดแล้ว”

พี่หมอก้มลงมาใกล้พร้อมกับเอานิ้วโป้งมากดๆนวดๆตรงระหว่างคิ้ว  ก่อนจะเล่นอะไรช่วยดูหน้าตากูด้วยว่ามีอารมณ์เล่นป่ะ!

คำว่าหงุดหงิดแปะตรงหน้าผากตัวเท่าควายแล้วเนี่ย!

“เข้าไปข้างในเถอะครับ”

บอกพี่หมอแล้วเดินนำไปก่อน  ไม่อยากปล่อยเฮียจ้าวไว้กับพี่หอมจันทร์นานๆ  ในใจมันไม่สงบคอยแต่จะกังวลยังไงก็ไม่รู้

“รอด้วยสิน้องไข่”

พี่หมอวิ่งตามมาเดินเคียงข้าง  เฮียจ้าวยังคงตั้งหน้าตั้งตาเดินเข้าไปในตัวบ้านโดยตร้องดินผ่านสนามหญ้าอันกว้างใหญ่ไม่ต่างจากสนามฟุตบอล  ชวนพวกไอ้เล้งมาเตะบอลได้เลยนะเนี่ย!  ไม่สิๆ  ไม่ใช่เรื่องที่กูต้องสนใจตอนนี้สักหน่อย  เอาใหม่…

ผู้คนในงานพากันมองไปที่เฮียจ้าวเป็นจุดเดียว  บ้างก็ซุบซิบกัน  แต่มีเหรอที่ไอ้ดำมันจะสนใจ  ตรงดิ่งเข้าตัวบ้านไม่แคร์สายตาสิ่งมีชีวิตใดๆทั้งสิ้น  มึงจะไม่แคร์คนรอบข้างกูไม่ว่า  แต่มึงจะไม่แคร์ผู้หญิงที่เกาะแขนตามติดมึงเป็นตังเมแบบนี้ไม่ได้!!!

สะบัดออกสิเฟ้ยยย!  ให้กอดแบบนั้นทำไม่จับมือมันล้วงเข้าไปในหน้าอกเลยเล่า!

“ควันออกหูแล้วนะเรา”

“ไม่ได้ออกแค่หูหรอกพี่หมอ  มันจะแผ่ออกมาทางรูขุมขนแล้วเนี่ย  ทำไมหงุดหงิดแบบนี้วะ!”

“หึๆๆ”๐

“หัวเราะอะไรครับ”

เงยหน้าถามพี่หมอที่อมยิ้มหัวเราะราวกับกลั้นขำ  อีกฝ่ายยักไหล่ไม่ยอมตอบคำถาม  ผมเลิกสนใจไอ้พี่หมอหน้าแป๊ะยิ้มแล้วหันไปทางไอ้ดำที่ก้าวขาเข้าไปในบ้านแล้วอีกครั้ง

มึงเดินหรือมึงเหาะ!

จ้ำอ้าวพรวดๆตามไปทันที  กูต้องเข้าไปแทรกกลางระหว่างแขนดำๆกับลูกนิมิตสองลูกนั่นให้ได้!

ตึก…

“เหวออออ”

ร้องเสียงหลงพลางถอยกรูดออกมา  พอจะเดินตามเฮียจ้าวเข้าไปในบ้าน  กลายเป็นว่ามีคนชุดดำตัวเท่ายักษ์จากไหนไม่รู้โผล่มากันผมเอาไว้ไม่ยอมให้เข้าไป

“เข้าไปไม่ได้หรอกครับน้องไข่  ยังไม่ถึงเวลาของคนนอก  ตอนนี้เป็นเวลาของคนในครอบครัวเท่านั้น  มานี่มา”

พี่หมอตรงเข้ามาดึงแขนผมออกแล้วพาไปนั่งที่โต๊ะตัวหนึ่งในสวนรวมกับแขกคนอื่นๆซึ่งเป็นสถานที่จัดงาน  แม้จะไม่อยากไปแต่เล่นโดนยักษ์ปักหลักขวางเอาไว้แบบนี้คงทำอะไรมากไปกว่าการเกาะขอบประตูแอบดูไม่ได้อยู่ดี

“ชาติก่อนเปิดเป็นตังเมหรือไงวะ  ถ้าจะเกาะหนึบขนาดนั้นไม่ขึ้นขี่คอไปเลยล่ะ”

จากจุดที่ผมนั่งอยู่พอจะมองเห็นห้องรับแขกด้านในได้บ้าง  ข้างในมีผู้ชายท่าทางมีอายุคนหนึ่งนั่งอยู่บนวิวแชร์   สีผิวนี่เหมือนไอ้ดำของผมเปี๊ยบ!  ส่วนบนโซฟาข้างๆกันเป็นหญิงชราผมขาวใส่เสื้อคอกระเช้ากับผ้าถุงนั่งอยู่  ทันทีที่เดินไปถึงเฮียจ้าวก็ดึงแขนออกจากการเกาะกุมของพี่หอมจันทร์แล้วโผเข้าไปกอดหญิงชราคนนั้นเอาไว้

“นั่นน่ะ…คุณย่าเจ้าขา  แม่ของคุณลุงจอมทัพ  พ่อของไอ้จ้าว  ผัว…”

ชิ้งงงงง!

“พี่หมอหมายถึงพ่อที่เป็นผัวของแม่ไอ้จ้าวที่เสียไปตั้งแต่ยี่สิบปีก่อนน่ะครับ”

เจอสายตาปลิดชีพเข้าหน่อยพลิกลิ้นแทบไม่ทันเลยนะไอ้พี่หมอ!

“ไอ้จ้าวมันไปอยู่กับคุณย่าตั้งแต่เล็กๆ  แต่พอขึ้นป.สาม  คุณลุงก็ไปรับมันมาอยู่ด้วย  แต่คุณย่าไม่ยอมตามมาเพราะอยากจะใช้บั้นปลายชีวิตอยู่ที่บ้านเกิดของตัวเอง  มันเลยได้เจอคุณย่าแค่นานๆครั้งเท่านั้น”

มิน่าล่ะ  พอได้ยินว่าคุณย่ามาถึงได้หูผึ่งรีบเข้าไปหาแบบนั้น  ลองคิดภาพหมีควายตัวโตๆอย่างมันกลับมาติดคุณย่าเป็นเด็กน้อยแล้ว…

โอ๊ย  เหี้ย  กูสงสารคุณย่ามาก  ฮ่าๆๆๆ

“เอาล่ะ  พี่หมอว่าเรามาหาของอร่อยๆกินระหว่างรอดีกว่าเนอะ  เดี๋ยวพี่หมอไปหยิบมาให้”

“ผมไปด้วยครับ”

ลุกขึ้นวิ่งตามไปติดๆ  ให้นั่งคนเดียวท่ามกลางคนไม่รู้จักมันเกร็งนะเว้ย!

 

ทางด้านจ้าว

“อุ๊ย  คุณจ้าว  ดูนั่นสิคะ  ใจดีกับเด็กคนนั้นท่าทางสนิทสนมกันจังเลย  พวกเขารู้จักกันมาก่อนเหรอคะ  ดูจะสนิทมากกว่าตอนอยู่กับคุณเสียอีก”

จ้าวที่กำลังนวดขาให้คุณย่าสุดที่รักของตัวเองอยู่หันขวับไปมองตามนิ้วเรียวยาวที่ชี้ไปทางสวนด้านนอก

ชายหนุ่มผิวเข้มกัดฟันแน่น  มองภาพที่ใจดีกำลังป้อนขนมให้ไข่ม้วนกินโดยที่อีกฝ่ายก็อ้าปากกินไปพลางหัวเราะไปพลาง  เขามัวแต่ดีใจที่จะได้เจอกับคุณย่าจนลืมไปเลยว่าคนของเขาไม่ได้อยู่ในห้องนี้ด้วย

“น่ารักดีนะคะ  ดูมีความสุขกันทั้งคู่เลย”

หอมจันทร์ยังไม่หยุดยั่วยุ  เธอเอียงหน้าไปกระซิบกระซาบใกล้ๆหูของเขาเพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคน

“เหมือนคู่รักดีจัง”

ประโยคนี้ทำเอาเส้นความอดทนขาดผึง  พร้อมๆกับสถานการณ์ตรงหน้าคือใจดีกำลังงับนิ้วของไข่ม้วนอยู่!

ไข่ม้วนที่นิ้วมือเปื้อนครีมเค้กและกำลังจะเช็ดออกแต่กลับถูกใจดียื่นหน้าเข้ามาอมนิ้วเพื่อเลียเอาครีมออกให้แทนรีบชักนิ้วออกมาอย่างตกใจ  ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าชายหนุ่มด้านในตอนนี้กำลังถูกไฟแห่งความหึงหวงแผดเผาจนควบคุมไม่ได้!

 

 

บับเบิ้ลบิวชวนคุย :

มาอัพอีก 50% แล้วจ้า  อัพเช้าบ้าง ค่ำบ้าง  สลับกันไป  ช่วงนี้งานเยอะจนเวียนหัวสุดๆ 5555+  สถานการณ์เริ่มมาคุมากขึ้นทุกที  เมื่อน้องไข่ก็หึง  ส่วนเฮียจ้าวก็หวง  อะไรคือสิ่งที่พี่หมอคิดจะทำกันแน่นะ  แล้วคืนนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง!  ใบ้ให้ว่าตอนที่ทุกคนรอคอยกำลังจะมาแว้วววววว

#เฮียจ้าวคนกินไข่  ติดแฮชแท็กนี่ในทวิตเตอร์มาเฝ้ารอวันที่เฮียจ้าวจะได้กินไข่ด้วยกันน้า



เที่ยงตรงวันนี้ทางสนพ.จะอัพเดตเลขที่บัญชีสำหรับการโอนเงินแล้วนะคะ 

กำไตพร้อมหรือยยังเอ่ยยยย

ติดตามรายละเอียดต่อที่เพจสำนักพิมพ์ YB BOOKS จ้า
https://www.facebook.com/ybbookpublishing/

             

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
ค้างเหมือนเดิม

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12

ออฟไลน์ suikajang

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 813
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
รู้สึกไม่ชอบยัยคุณเหม็น เอ้ยหอมนี้เลยอ่ะ แล้ววางแผนไรกะอิตาหมอเนี้ย งงกะหมอจริงๆ ดีหรือร้าย  :z6:
 :L1:  :pig4:  :L1:

ออฟไลน์ gackmanas

  • I Remember your Eyes..
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
 :katai2-1: เฮียจ้าว หึงแล้วชิมิ
ยังไงๆๆ

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ ous_p

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 146
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
เว๋อ ค้างเลยเฮียจ้าว

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
ระวังนะหลานหมอ กับนังชะนี ระวังศพจะไม่สวย  :pigangry2:

ออฟไลน์ วายซ่า

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-6
ระวังราโดนหูอมนะน้องไข่  มาทำให้เฮียดำดอทคอมหึงควันออกหูแบบนี้เนี่ย

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
หอมจันทร์ นางไม่หอมแล้ว เหม็นมากกกกกกกกกกก
 :angry2: :angry2: :angry2:  นาง บอกว่าคนที่ทำให้เฮียจ้าวมีความสุขได้คนเดียวคือนาง

อย่าลืมตัวสิ ว่าพ่อของเฮียจ้าวเป็นผัวนาง
สถานะผัวนาง ยังคารา คาตัวนางอยู่
แล้วจะมีหน้ามาทำให้เฮียจ้าวมีความสุขไอ้ยังไง
ที่สำคัญ เวลาเจอกับเขา เขาทำท่าเบื่อนางยังกับอาจม

เจอหน้าเฮียจ้าว ก็รีบเอานมมาถูไถแขน
ทั้งที่สถานะเป็นเมียพ่อ
ขัดใจเฮียจ้าว น่าผลักออก แถมด่าให้อายเลย
ผม บ่ใช่ผัวคุณเด้อ ผิดตัวแล้ว ตาบอดเหรอ หน้าไม่อายจริงๆ  :fire: :fire: :fire:

นี่วางแผนยุแยงตะแคงรั่ว เฮียจ้าว กับไข่ม้วนชัดๆ
แต่เหมือนจะเกิดพายุหึงซะแล้ว
ไข่ม้วน ช่างใสซื่อเกินไปละ
พี่หมอป้อน ก็ยอมอ้าปาก แถมดูดนิ้วพี่หมออีก ขัดใจๆ....อีกและ  :z3: :z3: :z3:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ KoTo_Nat

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 245
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1
รอ เข้ามาดูทุก 4 ชม.

55555 รอลุ้นน

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด