หัวข้อ: [SET]SEX(Y)Manรักจัดหนัก! อัพบทส่งท้าย (เฮียจ้าว+ไข่ม้วน)YAOI >30/12/60<#23

[jimmyjimmy]

รักแรกพบ พรหมลิขิต

[TachibanaRain]

ไม่ทันแล้วเฮียจ๋า น้องไข่สะเทือนใจจนหนีกลับไปแล้วจ้า

[JokerGirl]

กลายเป็นน้องไข่ต้องดราม่าผิดเรื่อง แทนที่จะเป็นเรื่องเฮียมีภาพไปนอนกับชะนีกลายเป็นเรื่องพ่อของเฮียที่ไม่ใช่พ่อเฮีย?  รอๆๆๆ

[WwW]

“จอดๆๆ จอดสิเว้ย  จะเลยไปหาแมวอะไรวะ!”
เอี๊ยด!!!
แท็กซี่รีบเบรกทันทีที่ถูกผมตวาดใส่  มองมิเตอร์ที่ขึ้นค่าโดยสายว่าหนึ่งร้อยยี่สิบเก้าบาทแล้วผมก็ล้วงหยิบเงินยัดให้ไปสองร้อยแล้ววิ่งพรวดลงจากรถเข้าบ้านในทันที  ตังค์ทงตังค์ทอนอะไรไม่เอาทั้งนั้น  นาทีไข่ม้วนจะโกรธหรือเปล่าสำคัญที่สุด
แอ๊ด…
เปิดประตูบ้านอย่างเบามือและอ้อยอิ่ง  ข้างในทั้งเงียบทั้งมืดชวนให้วังเวงเสียยิ่งกว่าป่าช้า เป็นไปได้ว่าอาจจะนอนรอผมอยู่บนเตียงพร้อมสปาต้าในมือ!
ชิ้งงง!
สายตาเหลือบไปเห็นของดีบางอย่าง  รีบวิ่งไปก่อนจะพนมมือไหว้พระที่ผมบูชาอยู่บนหิ้งแล้วหยิบเอาดอกบัวที่ซื้อมาถวายเมื่อตอนเช้าของสองวันก่อนออกมา  ไว้ผมจะซื้อมาถวายใหม่นะครับ  มันเริ่มจะเฉาๆลงไปบ้างแล้ว  ถือเสียว่าผมจะเปลี่ยนดอกลับใหม่ให้นะท่าน
เอ่ยขออนุญาตในใจแล้วเดินขึ้นชั้นบนไปพร้อมดอกบัว  ดีกว่าไม่มีดอกไม้มาง้อเลยก็แล้วกัน  แต่ยิ่งเข้าใกล้ห้องนอนเท่าไหร่  ผมยิ่งสัมผัสได้ถึงความเงียบมากขึ้นเท่านั้น  มันชักจะแปลกๆแล้วนะ
“ไข่ม้วน”
ส่งเสียงเรียกพร้อมก้าวเดินให้เร็วขึ้น  ภายในห้องนอนว่างเปล่าไม่มีใคร  ไม่มีแม้กระทั่งร่องรอยว่าเมื่อคืนมีใครนอนอยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ
หัวใจวูบราวกับถูกใครกระชากออกไป
“ไข่ม้วน”
เดินเข้าสำรวจทั่วทั้งห้องแต่ไม่พบใครเลย  กระเป๋าของหมอนั่นที่ปกติจะวางอยู่ข้างตู้เสื้อผ้าก็หายไปเช่นกัน
ไม่…
ไม่มีทาง…
ผ่าง!!!
ตุ้บ!
แขนขาอ่อนแรงจนทิ้งดิ่งทรุดลงกับพื้น  ในตู้เสื้อผ้าเหลือเพียงชุดของผมเท่านั้น  ไม่มีเสื้อผ้าของไข่ม้วนแม้สักตัว
เกิดอะไรขึ้นกันแน่…
“ไข่ม้วน!!!”
ตะโกนเรียกอีกฝ่ายด้วยหวังว่ามันจะเป็นเพียงแผนการลงโทษผมที่ไม่ได้กลับบ้าน   วิ่งออกจากห้องไปทางคลองเผื่อเจ้าตัวแสบจะแอบอยู่แถวนั้น
“ไข่ม้วน!  นายอยู่ที่ไหน!  ไข่ม้วน!”
ไม่มี
ไม่มี
ไม่มี
ที่ไหนๆก็ไม่มี!
หยิบมือถือขึ้นมากดโทรออกเบอร์ไข่ม้วน  ทว่าอีกฝ่ายปิดเครื่องไว้จนไม่สามารถติดต่อได้
“บ้าเอ๊ย!!!”
เตะพื้นดินอย่างหงุดหงิด  มันเรื่องบ้าอะไรกัน  ทำไมจู่ๆไข่ม้วนถึงหอบเสื้อผ้าหนีผมไปโดยไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้  จะว่าโกรธเรื่องที่ผมไม่ได้กลับบ้านก็ไม่น่าจะใช่  มันไม่ใช่นิสัยของไข่ม้วนเลยสักนิด  ถ้างั้นมันเพราะอะไรกันล่ะวะ!
“อ๊ากกก!”
หงุดหงิดจนทุกอย่างรอบตัวดูเกะกะไปหมดไม่เว้นแม้แต่เส้นผมของตัวเอง  ผมดึงทึ้งมันเพื่อระบายอารมณ์คุกรุ่นจนแทบจะกลายเป็นไฟแผดเผาตัวเองในตอนนี้  ไม่ไหว…ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย
“ไข่ม้วน  นายอยู่ไหน  ไข่ม้วน”
ครืด…ครืด…
“ฮัลโหล  ไข่ม้วนเหรอ!”
[ไข่ม้วนบ้านป้าแกสิยะ  นี่ยังไม่เลิกชอบไข่ม้วนอีกเหรอแก]
“อะ…ไอ้เอกเหรอ”
[กรี๊ดดด  เดี๋ยวแม่ตบปากฉีก  อุตส่าห์ปิดบังชื่อจริงมาตั้งแต่เรื่องที่แล้ว  แกจะเอามาพูดในเรื่องทำหอยสังข์อะไร!]
ไอ้เอกโวยวายมาตามสาย  ผมเดินลงไปทรุดตัวนั่งลงบนพื้นหลังบ้าน  น่าแปลกที่พอรู้ว่าไข่ม้วนไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว  ความน่าอยู่ของบ้านหลังนี้ก็หายไปจนหมด
ที่นี่น่าอยู่ขึ้นเมื่อมีนายนะ…
“โทรมามีอะไร”
[ก็เปล่าอ่ะ  ฉันแค่จะมาถามว่าแกติดต่อคุณพีได้บ้างหรือเปล่า  พอดีน้องเม้งนักเขียนคนเก่งของฉันน้ำเสียงดูเศร้าๆเพราะติดต่อคุณพีไม่ได้ตอนโทรคุยกันเมื่อกี้  ฉันเอ็นดู๊เอ็นดูเลยลองโทรมาถามแกว่าได้เจอได้คุยกันบ้างหรือเปล่า]
“ไม่  เจ้าบ้านั่นยกเลิกสัญญาการเป็นพระเอกจีวีไปหมดแล้วนะ  แถมตอนนี้ยังเป็นดาวรุ่งดวงใหม่ของวงการด้วย  ฉันไม่ได้ติดต่อหรอก”
อีกอย่างตอนนี้มันก็ไม่ใช่เวลามาติดต่อเจ้าเด็กหลงเมียอย่างมันด้วย  เพราะผมเองก็เหมือนจะถูกเมียทิ้งไปเหมือนกัน…
[ว้า  แย่จัง  วันนี้วันเกิดเช้งด้วยสิ  คุณพีจะมาหรือเปล่านะ]
“เดี๋ยวก่อนนะไอ้เอก”
[เอ้กย่ะ  ถ้าเรียกเอกอีกคำเดียวแม่วางสายใส่จริงๆด้วย  ฉันทำนมมาแล้วนะยะ!]
“เออๆ  เอ้กก็เอ้ก  เมื่อกี้แกว่าอะไรนะ  วันนี้วันเกิดเล้งเหรอ?”
[อือ  เห็นว่าเพื่อนๆก็จะมา  คุณพีเองก็บอกว่าจะมาเหมือนกันนะแต่พอติดต่อไม่ได้น้องเฮ้งของฉันก็เลยดูเศร้าๆไปเลย]
แอบสงสารเล้งนิดๆแฮะ  ไอ้เอกไม่เคยเรียกชื่อถูกสักที
“ไม่ต้องห่วง  เดี๋ยวฉันติดต่อหมอนั่นให้เอง  แค่นี้นะ…”
[…]
“ไอ้เอก”
[กรี๊ดดดด  ไอ้จ้าว  ไอ้เพื่อนชั่ว  ไอ้ปากหมา  ไอ้ดำ  ไอ้…]
ติ๊ด!
กดวางสายแล้วจัดการต่อเบอร์ของไอ้ปิงทันที   ถ้าวันนี้วันเกิดของเล้งก็เป็นไปได้ว่าไข่ม้วนอาจจะไปร่วมงานของเพื่อนตัวเอง  แต่ถึงขั้นเก็บเสื้อผ้าไปหมดแบบนี้มันต้องไม่ใช่เรื่องงานวันเกิดอย่างเดียวแน่ๆ  ผมจะต้องไปตามเจ้าตัวแสบนั่นด้วยตัวเอง!
ตู๊ด…ตู๊ด…
[ว่าไงพี่  มีใครตายหรือไงถึงโทรหาผมได้]
ไอ้ปิงกดรับสายหลังจากปล่อยให้รอสายอยู่ไม่กี่วินาที  ที่ผ่านมาผมช่วยมันมาเยอะแล้ว  ถึงเวลามันต้องตอบแทนผมบ้างแล้วล่ะ!
“ไอ้ปิง  แกอยู่ที่ไหน”
[ผมเหรอ?  กำลังจะขึ้นเครื่องแล้วพี่  วันนี้วันเกิดเมียสุดที่รักเลยว่าจะไปเซอร์ไพรส์สักหน่อย]
“แล้วไข่ม้วนไปด้วยหรือเปล่า”
[ไปดิพี่  แก๊งนี้รักกันปานจะแหกตูดดม  ว่าแต่…พี่รู้จักไข่ม้วนด้วยเหรอ?]
“เรื่องนั้นไว้ฉันจะเล่าให้ฟัง  ไปเจอกันที่คอนโดฯของฉันที่กรุงเทพแล้วกัน”
[มีอะไรหรือเปล่าพี่  ทำไมทำเสียงเหมือนเมียหนีเลย]
ก็หนีจริงๆน่ะสิเว้ย!
“เอาเป็นว่าเดี๋ยวเจอแล้วฉันจะเล่าให้ฟัง  แค่นี้นะ”
[ครับๆ  นานๆจะโทรมาทีพอโทรมาก็หาเรื่องยุ่งมาให้เลยนะ]
มันบ่นทิ้งท้ายก่อนวางสาย  ผมรีบขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้องเตรียมกลับกรุงเทพฯอย่างเร่งด่วน  ขอให้ไข่ม้วนอยู่ที่งานวันเกิดเล้งจริงๆด้วยเถอะ   ผมจะต้องรู้ให้ได้ว่าทำไมต้องหนีไปแบบนี้!
วินาทีแรกที่รู้ว่าไข่ม้วนหายไป  มันทำให้ผมมั่นใจในเรื่องบางเรื่องขึ้นมา  เรื่องที่ยังลังเล  เรื่องที่ยังไม่ได้คำตอบ  สิ่งเหล่านั้น…ผมค้นพบมันในเวลาอันรวดเร็วเมื่อเด็กคนนั้นหายไป
ผม…
ชอบไข่ม้วน
ไม่ใช่การยึดติดหรือหลงใหลเพียงเพราะหมอนั่นแปลกกว่าใครๆ  มันคือความรู้สึกชอบที่ค่อยซึมลึกเข้ามา  พอรู้ตัวอีกทีก็มีไข่ม้วนอยู่เต็มหัวใจแล้ว  และอีกไม่นาน…ผมมั่นใจว่าความชอบนี้จะแปรเปลี่ยนเป็นความรัก

‘เจี๊ยกกกกก!!!’

หูแว่วได้ยินเสียงร้องแปลกๆแต่โคตรน่ารักสำหรับผมของไข่ม้วน  ไม่ว่ายังไงก็จะต้องตามหาให้เจอ   เพื่อบอกคำที่หมอนั่นอยากได้ยินด้วยปากของผมเอง
“ฉันชอบนายไข่ม้วน”

‘คบกันเถอะ…’



บับเบิ้ลบิวชวนคุย :
มาอัพครบ 100% แล้วเน้อออ  สำหรับนักอ่านที่รู้สึกว่าตอนมันสั้นลง  บิวอยากจะบอกว่าจำนวนหน้าต่อ 1 ตอนยังเท่าเดิมเหมือนเวลาบิวลงทีเดียวปกตินะคะ  เพียงแต่พอหั่นแบ่งอัพเป็นทีละ 50% ด้วยเวลาว่างของบิวมีน้อยเพราะมีงานที่ต้องทำด้วย  ทำให้พออ่านทีละ 50% มันจะรู้สึกเหมือนตอนสั้นลงนะคะ  แต่ความจริงคือเท่าเดิมเน้อ   ใครชอบอ่านทีเดียวยาวๆก็รออ่านทีเดียวตอนครบ 100% ได้จ้า
ตอนนี้พี่เอก  เอ๊ย  พี่เอ้กของเราได้ปรากฏเสียง (มาแต่เสียง555)นิดหน่อยรวมถึงคุณพีด้วย  ที่แท้ก็เพราะแบบนี้นี่เอง  เฮียจ้าวถึงไปช่วยคุณพีเซอร์ไพรส์วันเกิดน้องเล้งและขอแต่งงานได้  ใครอยากเห็นฉากเฮียจ้าวหึงน้องไข่กับพะพายต้องติดตามมม
ตอนหน้าจะได้รู้กันคุณจอมทัพมาพูดอะไรกับน้องกันแน่?!  แล้วเฮียจ้าวจะสารภาพความในใจพร้อมขอคบกับน้องไข่ได้สำเร็จหรือไม่นะ?!
#เฮียจ้าวคนกินไข่  ติดแฮชแท็กนี้ในทวิตเตอร์แล้วมาเม้ามอยกานนนน

[fc_fic]

 

[B52]

 

[areenart1984]

เฮียง้อให้สำเร็จนะ เอาใจช่วย 

[TachibanaRain]

ทีนี้ก็จะไปปะติดปะต่อกับตอนของเล้งแล้ว เฮียจ้าวรีบไปตามเมียโลดส่วนคุณจอมทัพก็อยากรู้จริงๆว่ามาพูดอะไร

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ปริศนาที่ไปนอนกับหญิงจะได้กระจ่างซะที 

[gackmanas]

เฮียจ้าว รีบเรยจ้าาา..
ไปเคลียร์เรยย..
หลายสิ่งนะเทออ่ะ..

[cavalli]

 

[วายซ่า]

จะรอดูว่าเฮียจะง้อไข่ม้วนแบบไหนน้อ   

[ous_p]

ไข่ม้วนโดนพูดอะไรมากกว่านั่นก็ไม่รู้หนีไปเลยนั่น

[mystery Y]

สู้ๆนะเฮีย

[Tiffany]

เฮียจ้าวต้องรีบเคลียร์ตัวเองนะ

[JokerGirl]

แม้แต่เรื่องนี้พี่เอก เอ้ย พี่เอ้กก็ยังเรียกเล้งไม่ถูกอีก สงสารเล้งจัง5555

พี่จ้าวตามหาไข่ม้วนให้เจอนะ เสร็จแล้วจับกดซะโทษฐานทำให้ใจเสีย

ปล. พีจ๊ะ แก๊งนี้เค้ารักกันปานใดแต่คงไม่ถึงกับแหกตูดดมกันหรอก...เนอะ แต่ถ้าพีกับเล้งอ่ะไม่แน่

[Jadd]

  ่ให้ไวเลยเฮีย เมียหายแล้วเนี้ย

[WwW]

​

ตอนที่ 28

จำใจต้องจาก

 

“นาย…รู้จักคำว่า…ความต่างของฐานะไหม?”

“หมายความว่ายังไงครับ”

บอกตรงๆว่ากูฉลาดแค่เรื่องที่ตัวเองสนใจอยากจะเสือกเท่านั้นแหละ  มาเล่นคงเล่นคำให้เดาเอาเองฝันไปเลย  กูตามไม่ทัน…

“พ่อของฉันเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลที่มีความเก่าแก่มานาน  เราสืบเชื้อสายจากผู้ดีในอดีตมาหลายช่วงอายุคน  ทุกคนล้วนมีลูกชายสืบสกุลด้วยกันทั้งนั้น  การแต่งงานของผู้ชายในตระกูลจะต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่คนในตระกูลเห็นชอบด้วย  ไม่มีสิทธิ์เลือกคู่ครองที่จะเป็นหน้าเป็นตา  เชิดชูวงศ์ตระกูลได้เองเด็ดขาด  เว้นเสียแต่…คนที่เลือกเองจะต้องยอมเป็นรอง  หรือภาษาทั่วไปก็คือ…เมียน้อย”

อ้าปากพะงาบๆฟังคุณลุงจอมทัพบรรยายสรรพคุณตระกูลของตัวเองออกมาอย่างเหลือเชื่อ  ฟังดูยิ่งใหญ่ฉิบหาย! 

“คุณพ่อแต่งงานกับคุณแม่เจ้าขา  ซึ่งเป็นคนที่คุณปู่และคุณย่าของฉันเป็นคนเลือกให้  แต่ว่า…หลังจากแต่งงานได้ไม่นาน  คุณพ่อที่เป็นคนเจ้าชู้ก็เริ่มจะพาผู้หญิงเข้าบ้านบ่อยขึ้น  คุณแม่ทำได้แค่ยอมเพราะรักคุณพ่อมาก  ความเครียดทำให้มดลูกของท่านมีปัญหาจนไม่สามารถตั้งครรภ์ได้”

“โห…”

เหมือนเฮียจ้าวเลยนี่หว่า  เครียดจนนกเขาไม่ขัน!

“แต่เอ๊ะ  เดี๋ยวนะครับ  ถ้าคุณย่าเจ้าขาตั้งครรภ์ไม่ได้  ละ…แล้วคุณลุง…”

“อืม  ฉันเป็นลูกชายของหนึ่งในเมียน้อยคุณพ่อที่ฉันไม่เคยรู้ว่าแม่ของฉันเป็นใคร  เพราะทางคุณปู่คุณย่ารวมถึงคุณแม่เจ้าขารับแค่ฉันเท่านั้น  เพราะมีฉันคนเดียวที่จะเป็นทายาทสืบทอดตระกูลต่อไปได้  ฉันถูกเลี้ยงมาในฐานะผู้สืบทอดที่ไม่สามารถกำหนดอะไรให้ชีวิตของตัวเองได้เลย  ไม่ว่าจะเรื่องลงเล่นการเมืองหรือแม้กระทั่งชีวิตคู่  ทุกอย่างคือสิ่งที่ต้องทำในฐานะทายาททั้งสิ้น”

น้ำเสียงสั่นเครือขณะเล่า  ผมได้แต่ยืนฟังเงียบๆ  ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมาเล่าเรื่องพวกนี้ให้ผมฟัง  คงไม่คิดว่าผมมีพลังพิเศษด้วยหน้าตาหล่อเหลาดุจเทวดานี่หรอกนะ  กะจะให้ช่วยวาร์ปกลับไปในอดีตเพื่อแก้ไขทุกสิ่งล่ะสิ!

แฟนตาซีไปละ!

“จนเมื่อฉันแต่งงานกับคนที่ถูกเลือกให้  ดีที่สุดท้ายความดีของเธอทำให้ฉันยอมรับและคิดว่าคงใช้ชีวิตฉันสามีภรรยากับเธอได้แน่ๆ  ชีวิตของฉันดูจะเป็นไปได้ด้วยดีจนกระทั่งภรรยาของฉันตั้งท้องจนคลอดออกมา  ฉันดีใจมากที่ได้ลูกคนแรกของฉันเป็นผู้ชาย  แต่ว่า…หลังจากลูกของฉันเกิดมาได้เพียงแค่สามเดือน  ภรรยาที่พอคลอดลูกออกมาก็ซึมเศร้ากว่าปกติจนสุดท้ายเธอก็ฆ่าตัวตายพร้อมเขียนจดหมายลาตายถึงฉันหนึ่งฉบับ”

แม่ของเฮียจ้าวฆ่าตัวตาย?!

ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ  อะไรบางอย่างที่หนักหนาจนถึงขั้นแม่ของเฮียจ้าวต้องฆ่าตัวตาย…

“ในจดหมายฉบับนั้นเขียนเอาแค่ว่า…จ้าวน่ะ…ไม่ใช่ลูกของฉัน”

“!!!”

“ฉันเก็บจดหมายนั้นเอาไว้คนเดียวโดยไม่บอกใคร  เฝ้าคิดทบทวนว่าจ้าวจะไม่ใช่ลูกของฉันได้ยังไงในเมื่อแค่สีผิวพวกเราก็เหมือนกันแล้ว  แต่เหมือนสวรรค์จะไม่ต้องการให้ฉันมีความสุข  คืนวันเผาศพวันสุดท้ายของภรรยาฉัน  เป็นคืนที่ฉันได้รู้ว่าใคร…คือพ่อที่แท้จริงของจ้าว”

“คะ…ใครเหรอครับ”

ลุ้นระทึกยิ่งกว่าดูฟาสต์แปดอีกกู!

“คุณพ่อของฉัน”

“!!!”

“คุณพ่อแท้ๆ…ของฉัน”

ไม่จริง…

เป็นไปได้ยังไง!

“คุณพ่อร้องไห้แทบขาดใจในวันเผาศพภรรยาของฉัน  ทั้งที่สามีอย่างฉันยังร้องไม่หนักเท่าเขา  ฉันสงสัยมาหกเลยแอบตรวจดีเอ็นเอของคุณพ่อกับจ้าว  ผลออกมาว่าทั้งสองคนเป็นพ่อลูกกันจริงๆ  ฉันทนเก็บความเจ็บปวดนั้นไว้หลายปีจนเมื่อเวลาผ่านไปคุณพ่อก็ล้มป่วย  ก่อนเสียท่านได้สารภาพบาปกับฉันว่าท่านกับแม่ของภรรยาฉันเคยรักกันมากก่อนจะถูกจับให้แยกกัน  ต่างคนต่างไปมีครอบครัวและแม่ของภรรยาฉันก็ได้แต่งงานกับตระกูลผู้ดี  ทำให้ภรรยาของฉันกลายเป็นทายาทที่เหมาะสมกับฉันทุกประการ  มีคุณพ่อรู้ก็เลยเห็นภาพหญิงคนรักทับซ้อนกับภรรยาของฉันจนลงมือทำเรื่องเลวร้ายที่สุดในวันที่ฉันไปดูงานต่างประเทศ”

“…”

“คุณพ่อข่มขืนภรรยาของฉันจนตั้งท้อง”

“…”

“ภรรยาของฉันคงทนรับกับสภาพนั้นไม่ได้จนกลายเป็นโรคซึมเศร้าและตัดสินใจฆ่าตัวตาย  ส่วนคุณพ่อก็รู้สึกมากก็เลยตรอมใจและล้มป่วยตายตามกันไป  ก่อนตายคุณพ่อยกมือไหว้ขอโทษฉันและฝากฝังจ้าวเอาไว้  ฉันโกรธเกลียดเด็กคนนั้นไม่ลงเพราเก้าเดือนที่ฉันเฝ้ารอจะได้เห็นหน้าเขามันคือช่วงเวลาที่ฉันคิดไปแล้วว่าเขาคือลูกของฉัน  ถึงจะโกรธคุณพ่อมากแค่ไหน  แต่ภรรยาของฉันและจ้าวไม่ผิด  เขาคือสายเลือดที่แท้จริงของผู้หญิงที่ฉันยอมรับ  ฉันตั้งใจว่าจะเลี้ยงดูเขาด้วยความรักและจะเป็นพ่อที่แท้จริงให้เขาเอง  จ้าวจะต้องไม่มีวันรู้เรื่องชาติกำเนิดของตัวเองเด็ดขาด”

เรี่ยวแรงแทบไม่มีเหลือ  ผมไม่ได้กำลังถูกแอบถ่ายโดยมีการซ่อนกล้องเอาไว้แถวนี้ใช่ไหม  เรื่องแบบนี้มัน…

ละครหลังข่าวยังหลีกทางให้เลย!

“แต่ว่าสุดท้าย…คนขี้ขลาดอย่างฉันก็ปกป้องเขาเอาไว้ไม่ได้เมื่อคุณแม่เจ้าขารู้ความจริง…”

“คุณย่าเกี่ยวอะไรด้วยเหรอครับ?”

“เกี่ยวที่สุดเลยล่ะ  เพราะคุณแม่คือคนที่ถูกคุณพ่อกระทำย่ำยีจิตใจมากที่สุด  ยิ่งไปกว่านั้น…จ้าวเอง  พอโตมาก็มีหน้าตาเหมือนกับคุณพ่อราวกับถอดพิมพ์กันออกมา  มันคงทำให้คุณแม่เห็นภาพคุณพ่อซ้อนทับกันอยู่ตลอดเวลา  อารมณ์ทั้งรักทั้งแค้นก็เลยปะทุ  คุณแม่อาจจะเลี้ยงจ้าวมาด้วยความรู้สึกที่ไม่ต่างกับฉันคือจ้าวเป็นตัวแทนของคุณพ่อ  ดังนั้นคุณแม่เลยวางแผนชีวิตทุกอย่างเอาไว้ให้จ้าว  แต่ในขณะเดียวกันท่านก็กุมความลับที่ใหญ่ที่สุดเอานั่นคือเรื่องชาติกำเนิดของจ้าว  พอรู้เรื่องที่จ้าวคบกับหอมจันทร์และรักกันมากจนถึงขั้นจะแต่งงาน  คุณแม่เลยบังคับให้ฉันเอาเงินไปฟาดหัวหอมจันทร์กับพ่อเพื่อให้เธอแต่งงานกับฉันและยอมเลิกกับจ้าว  ถ้าฉันไม่ทำตาม  ท่านก็บอกความจริงกับจ้าวเรื่องที่ฉันไม่ใช่พ่อ  และใครกันแน่คือพ่อที่แท้จริงของเขา  ฉันจำเป็นต้องทำตามคำสั่งนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้”

นัยน์ตาของคุณลุงสะท้อนความเจ็บปวดออกมามากมาย  ที่ผ่านมาท่านคงแบกรับอะไรมาเยอะจนร่างกายเริ่มทรุดโทรม  คิดไม่ถึงเลยว่าคุณย่าเจ้าขาแสนใจดีที่เฮียจ้าวรักมากคนนั้น…จะร้ายกาจและเป็นจองบงการตัวจริงได้ขณะนี้!

อย่ามาอ้างว่าทำไปเพราะรักและหวังดีกับเฮียจ้าวหน่อยเลย  คิดจะทำลายชีวิตเฮียจ้าวด้วยการไม่ให้มีความสุขเพราเห็นภาพผัวตัวเองซ้อนทับน่ะสิไม่ว่า!

“นั่นคือความลับทั้งหมดที่ฉันมี  และต่อไป…คือเหตุผลที่ว่าทำไมฉันถึงเอาเรื่องนี้มาบอกกับนาย”

“ผมกำลังจะถามเรื่องนี้อยู่พอดี”

“ฉันรู้มาจากใจดีว่านายคือคนที่ทำให้จ้าวยิ้มหัวเราะและดูมีชีวิตชีวาขึ้นหลังจากเขาทำตัวเหมือนผีดิบมาหลายปีตั้งแต่เกิดเรื่อง  ฉันตั้งใจว่าจะคุยกับนายในคืนวันเกิดอย่างลับๆเพื่อขอให้นายช่วยดูแลจ้าวให้มีความสุขแทนพ่อไม่ได้เรื่องอย่างฉัน  แต่ว่า…เป็นเพราะทุกอย่างมันผิดแผน  จ้าวดันประกาศกลางงานว่านายคือแฟน  แถมยังมีท่าทีรักนายมากๆอีกด้วย  มันเลยทำให้…”

คุณลุงเว้นช่องไฟเอาไว้  หากแต่ผมพอจะเข้าใจเรื่องราวขั้นมาบ้างแล้ว

“อย่าบอกนะครับ…ว่า…”

“คุณแม่ให้ฉันจัดการเรื่องนี้  ทำยังก็ได้เพื่อให้นายออกไปจากชีวิตของจ้าวเพราะผู้หญิงที่คุณแม่เลือกไว้ให้จ้าวเรียนจบกลับมาแล้ว  และถ้าฉันกำจัดนายออกไปไม่สำเร็จ  ความลับนั้นจะรู้ไปถึงจ้าวในทันที”

บัดซบที่สุด!

คุณลุงมองหน้าผมอย่างลำบากใจเช่นกัน

“เด็กคนนั้นต้องเจ็บปวดเพราฉันมาเกือบสิบปีแล้ว  ฉันไม่อยากให้จ้าวต้องมาเจ็บปวดถ้ารู้ความจริงเรื่องที่ตัวเองเป็นลูกของใครกันแน่  เพราะงั้น…ขอร้องล่ะ…”

“…”

“ไปจากชีวิตของจ้าวแต่โดยดีเถอะนะ”

“…”

“อย่ายุ่งเกี่ยวกับเด็กคนนั้นอีกเลย  คุณแม่เป็นคนจิตใจโหดเหี้ยมมาก  ท่านทำได้ทุกอย่างเพื่อสิ่งที่ตัวเองต้องการ  ถ้านายรักจ้าวจริงๆ   ช่วยปกป้องเขาด้วย!”

ตุ้บ!

คุณลุงถลาลงมาจากวีลแชร์เพื่อก้มหัวขอร้องผมที่หัวใจหลุดหายไปเรียบร้อยแล้ว…

ถ้าผมยังเอาแต่ใจและดื้อรั้น  หมายความว่าคนที่จะต้องเจ็บปวดกับความลับที่ถูกเก็บงำมานานถึงสามสิบปีก็จะไม่ใช่ใครที่หน  แต่เป็น…

เฮียจ้าวของผม

 

 

บับเบิ้ลบิวชวนคุย :

มาอัพ 50% แรกจ้า  ดราม่าสุดๆกันไปเลยกับความจริงในอดีตของเฮียจ้าว!  และสาเหตุที่น้องไข่ร้องไห้ไปหาเล้ง  เพราะมันคือการจากลาแบบจำใจต้องจาก  ซ้ำยังบอกเหตุผลให้รู้ไม่ได้อีก  ถึงแม้วันหนึ่งเฮียจะรู้ว่าปู่คือพ่อ  แต่ถ้ารู้ว่าตัวเองเกิดมาจากการถูกข่มขืนแถมแม่ยังฆ่าตัวตายหลังจากตัวเองเกิดมาอีกคงไม่ใช่เรื่องที่ใครจะทำใจได้ง่ายๆ  น้องไข่จำเป็นต้องทำเพื่อปกป้องเฮียจ้าวจากความจริงอันเจ็บปวดงั้นสินะ?!  แต่  อ๊ะๆๆ แอบมีชื่อพี่หมอใจดีโผล่มาด้วยแฮะ  งานนี้พี่หมอมามีเอี่ยวด้วยเหรอเนี่ย  แล้วผู้ที่บงการชีวิตของทุกคนแท้จริงแล้วคือคุณย่าเจ้าขานี่เอง  คุณย่าที่เฮียจ้าวรักมากๆ  และคงคิดไม่ถึงว่าคุณย่าจะทำแบบนี้

ใครที่คิดว่าเรื่องนี้จะตลกไร้สาระไปวันๆล่ะก็คิดผิดนะจ๊ะ!  มันต้องมีสตรอรี่ให้ได้ติดตามกันบ้างสิเนอะ  แต่ยังคงความฮาตราบใดที่เรื่องนี้นายเอกคือน้องไข่และพระเอกคือเฮียจ้าว 5555+

#เฮียจ้าวคนกินไข่  ติดแฮชแท็กมาในทวิตเตอร์เพื่อพูดคุยและหวีดเรื่องนี้กันได้เน้ออออ

[B52]

จริงหรือแหล

[Tiffany]

จริงหรือที่คุณย่าคือตัวร้าย  ดูมีปม รอติดตามตอนต่อไป

[areenart1984]

โธ่.... นี่หรือชีวิตของเฮียจ้าว 
ส่วนคุณย่าจะหาเมียให้เฮีย รู้หรือยังว่าของเฮียไม่สู้ สู้แต่น้องไข่คนเดียว 

[kunt]

ถ้าเฮียเจ้ารู้ว่าไม่ใช่ลูกพ่อแต่เป็นลูกปู่ กับโดนพ่อกับแฟนหักหลังแต่งงานกันซะงั้น มีเรื่องไหนเจ็บน้อยกว่ากันเหรอ แล้วมารู้ว่าย่าที่รักนักรักหนาเป็นคนร้ายกาจ ไหนเจ็บน้อยกว่ากัน ถ้ายิ่งรู้ว่าแม่โดนปู่ขมขืนจนฆ่าตัวตายอีก โอ้โห เจ็บหนักทีเดียวเลยไหมแล้วให้ไข่ม้วนจัดการต่อแบบรักจัดหนักแบบหนักๆ ไปเลย ให้มันรู้ไปว่าเฮียจ้าวจะขบถได้หนักขนาดไหน เราไม่เชื่อว่าเฮียจะยอมรับแบบเรียบร้อยหรอก  .....

[gackmanas]

หืมมมม...ไรท์.. อีกแร้วววว
ทำค้างงงง
อีกแร้ววว
มาให้เร็ว...มาให้ไว.. นะคับบบ....
ผมลุ้น เจ้าไข่ม้วน กะเฮียจ้าวววว...

[วายซ่า]

โอ้โฮ....ไหงชีวิตเฮียจ้าวยิ่งกว่าละครหลังอีกนะเนี่ย  สงสารน้องไขเพิ่งจะเสียทุ่งลาเวนเดอร์ให้เฮียไปแหม่บๆ ก็ต้องชิงหนีจากเฮียซะแล้ว   

[TachibanaRain]

อื้อหือออ นี่ชีวิตเฮียจริงๆเหรอเนี่ย ถ้าใช่ก็โคตรเป็นครอบครัวที่ยุ่งเหยิงเลย ถ้าเฮียจ้าวรู้ไม่ช็อคก็คงอาละวาดแน่ๆ แต่ขอให้เป็นอาละวาดเถอะคนอย่างเฮียจ้าวไม่ยอมอยู่เฉยหรอก

[k2blove]

อะไรจะซับซ้อนปานนั้น สงสารเฮียจ้าว เป็นไม่ได้มานอนให้เราปลอบใจสักคืน

[♥►MAGNOLIA◄♥]

 โอ้...เฮียจ้าว  ปู่ คือพ่อ    พ่อ คือพี่ ถ้าพ่อเล่าเรื่องจริง 

เฮียจ้าว โกรธ เกลียดพ่อ
แต่โกรธผิดคน ดราม่าซะไม่มี
คนที่ควรถูกโกรธคือคุณย่า ทำให้หอมต้องแต่งกับพ่อจ้าว 
แต่เฮียจ้าวก็รักย่ามากอีก
นี่ตอนนี้มาบังคับให้ไข่ม้วนไปจากจ้าวอีก 

ไข่ม้วน คงมีวิธีแบบไข่ม้วนแน่เลย 
       
 

[ous_p]

เฮียจ้าวชีวิตซับซ้อนนัก

[fc_fic]

 

[JokerGirl]

เงิบจ้า คนที่คิดไม่ถึงร้ายสุด เฮียจ้าวทำกรรมอะไรมา ไข้ม้วนทำงัยดีลูก