ตอนที่ 33
งานของฉัน
“ค่อยๆเดินนะ ไหวไหม”
เฮียจ้าวประคองผมเดินเข้าบ้านอย่างระมัดระวัง จังหวะตอนเดินเข้าประตูรั้วบ้านหลังนี้มา ในหัวมันเล่นเพลงๆหนึ่งขึ้นมาโดยอัตโนมัติ
‘นี่คือสถาน.,..แห่งบ้านทรายทอง ที่ไข่ปองมาสู่…’
แค่ท่อนนี้คงพอจะเดากันได้แล้วใช่ไหมทว่าตอนนี้ไข่ม้วนสุดหล่อแห่งสามโลกอยู่ที่ใด!
“ไหวฮะ สบายมาก”
“อย่ามาทำปากเก่งหน่อยเลย เมื่อกี้ยังต้องยืนโก้งโค้งมาตลอดทางเลยไม่ใช่หรือไง”
เถียงต่อไม่ถูกเลยกู…
ทุ่งลาเวนเดอร์ของผมถูกบุกราบเป็นหน้ากองด้วยอาวุธชีวภาพที่มีพลังทำลายล้างระดับสูงอย่างมังกรดำคืนชีพของเฮียจ้าวตลอดทั้งคืน พวกเราฟิชเชอริ่งกันทันทีที่กลับไปและลากยาวไปจนเกือบรุ่งสางเพื่อทดสอบระดับความอึดของกันและกัน ไอ้ตอนถูกกระทำอย่างเร่าร้อนและรุนแรงแม่งก็รู้สึกดีอยู่หรอก แต่พอหลังทำเสร็จเนี่ยสิ…
กูแทบกลายร่างเป็นผู้ป่วยทุพลภาพ!
“ทั้งหมดก็เพราะเฮียไม่ใช่เหรอฮะ แทงเอาๆอยู่ได้ รูตูดนะเว้ยไม่ใช่รูยิงลูกสนุ๊ก”
“แต่นายเป็นคนร้องขอเองนะว่าแรงอีก ลึกอีก ฉันก็แค่ทำตามที่นายขอแล้วฉันผิดด้วยหรือไง”
“แต่ก็ควรจะออมแรงๆป่ะวะ ตูดเมียนะเฮีย จะไม่ถนอมเลยเหรอ!”
“ตกลงยอมรับว่าเป็นเมียแล้วดิ? ทีขอคบขอเป็นแฟนบอกให้ดูๆกันไปก่อน ทีงี้จะมาเรียกตัวเองวาเมีย เอาใจยากจริงเว้ย”
“มันแค่คำเรียกเฉยๆฮะ ได้กันมาขนาดนี้จะให้เรียกว่าอะไรอ่ะ พี่น้องเหรอ?!”
“เอ่อ…”
บทสนทนาอันหวานแหววของคู่ข่าวใหม่ปลามันเป็นอันต้องหยุดชะงักด้วยเสียงแปลกๆที่ไม่คุ้นเคย ทั้งผมและไอ้ดำต่างหันไปทางต้นเสียงจากด้านหลังของเราทั้งคู่ คุณลุงคนขับแท็กซี่ที่ช่วยถือกระเป๋าสัมภาระของพวกเราเดินตามมาส่งถึงในบ้านเพราะเฮียจ้าวต้องคอยประคองผมยืนทำหน้าอ้ำอึ้งมองมาด้วยสายตาหวาดกลัว
“ละ…ลุงเอาของวางไว้ให้ตรงนี้แล้วกันนะ ลาล่ะ!”
ตุ้บ!
ทิ้งสัมภาระทั้งหมดไว้ที่ประตูบ้านก่อนจะวิ่งกุมตูดตัวเองขึ้นรถแล้วขับหายไปด้วยความรีบเร่ง ผมกับเฮียต่างมองหน้ากัน ค่อยๆยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองแล้วหันหนีอีกฝ่ายด้วยความอาย
บ้าชิบ!
ลืมไปเลยว่ามีคนนอกอยู่ด้วย!
“ได้ๆ เอาตามนั้นเลย ถ้าเป็นที่นี่ฉันพอจะมีโลเคชั่นสวยๆสำหรับการถ่ายทำ เตรียมยกกองมาถ่ายที่นี่แล้วกัน นอนกันที่บ้านฉันนี่แหละ”
ตึก…ตึก…ตึก…(เสียงฝีเท้า)
“ก็บอกแล้วไงว่าหมอนั่นแขวนถุงยางฯไปแล้ว เอาพระเอกใหม่ที่มาเทสต์เมื่อตอนนั้นมาแสดงไปเลย ไอซ์เก่งอยู่แล้ว เดี๋ยวก็คงสอนกันได้เอง”
ตึก…ตึก…ตึก… (เสียงฝีเท้า)
“บอกว่าไม่ได้ไงเว้ย! ไอ้ปิง…! เอ๊ย ไอ้พีมันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับที่นี่อีกแล้ว ไม่มีมันฉันก็สร้างหนังดีๆมัดใจลูกค้าได้ นายรีบจัดการตามที่ฉันบอกแล้วก็ยกกองมาที่นี่ได้แล้ว ฉันมีเวลาไม่มาก มีเรื่องสำคัญต้องทำอีก”
ตึก…ตึก…ตึก… (เสียงฝีเท้า)
“เออๆ ถ้างั้นก็ส่งรูปเข้ามาในเมล เดี๋ยวฉันเลือกเอง! ส่งบทมาด้วยล่ะ จะหาโลเคชั่นบางส่วนไว้รอ เออๆ อือ แล้วก็…”
“โว้ยยยยยย! จะเดินไปเดินมาข้ามหัวผมอีกนานไหมเฮีย เวียนหัวจนจะอ้วกแล้วเนี่ย!!!”
ร่างสูงที่ตั้งท่าจะเดินผ่านหน้าผมที่นอนคว่ำหน้าฝึกวาดรูปอยู่บนพื้นตรงกลางบ้านชั้นล่างชะงัก ก้มมองผมที่ตวัดส่งสายตาพิฆาตไปอย่างหวาดหวั่น
“เอ่อ…ตะ…ตามนั้นแหละ แค่นี้ก่อนแล้ว มะ…เมียเยีย…แมวดุ”
เมียเยียแมวพ่องงงงงมึงสิ!
กะจะพูดคำว่า ‘เมีย’ แต่กลัวกูด่าเลยรีบพลิกลิ้นเปลี่ยนเป็นแมวแทนสินะ
“วะ…วางแล้วนะ”
“มีตาฮะ เห็นแล้ว”
“นายหงุดหงิดอะไรเนี่ย เมนส์มาหรือไง”
เฮียจ้าวที่เริ่มจะงอแงเพราะผมเอาแต่โมโหใส่ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ พาดแขนผ่านหลังเพื่อกอดช่วงลำตัวผมเอาไว้ก่อนจะเกยคางลงมาบนไหล่เอาแก้มมาแนบแก้ม
“เฮียก็ดูดิ จนป่านนี้แล้วอนาโตมีผมยังวาดไม่ได้เรื่องเลย”
“แต่นายวาดมังกรของฉันได้เหมือนจริงขึ้นเยอะเลยนะ แสดงว่าคงซึมลึกเข้าไปถึงจิตใจเรียบร้อยแล้ว”
ไม่พูดเปล่า มือหนาดำๆของมันยังเลื้อยขึ้นมากอบกุมและบีบเคล้นสองก้อนกลมๆของผมอย่างเมามันอีกด้วย
กูนั่งไม่ได้นอนหงายไม่ได้ระบมไปทั่วสารร่างแบบนี้มึงยังจะมาซ้ำเติมกันด้วยการบีบขยำอีกเรอะ! เดี๋ยวกูก็ให้งดแดกไข่ยาวๆสามเดือนหรอก!
“สงสัยผมคงต้องฝึกให้หนักกว่านี้ ว่าแต่…เมื่อกี้เฮียคุยกับใครเหรอฮะ ได้ยินเหมือนจะมีใครมาค้างที่บ้าน แล้วก็…เหมือนจะได้ยินชื่อผัวไอ้เล้งนะ”
หันหน้าไปถามมันจนปากและจมูกประกบลงบนแก้มที่มีหนวดเคราขึ้นมาเล็กน้อยเพราะให้จักจี้เต็มๆ แต่ผมชอบอยู่แล้วก็เลยระดมหอมแก้มมันต่อไปอีกหลายฟอด
“อือ ก็อย่างที่ได้ยินแหละ มันเกี่ยวกับงานปัจจุบันที่ฉันทำอยู่นิดหน่อย”
“งานอะไรเหรอฮะ เกี่ยวกับที่ทำให้เฮียกับไอ้ปิงรู้จักกันด้วยหรือเปล่า”
“ใช่แล้ว”
ฝ่ามืออุ่นเลื่อนขึ้นจากก้นมาจับหัวผมแทน มันจับให้โยกไปโยกมาเหมือนผมเป็นเด็กก่อนจะหอมแก้มผมคืนบ้าง
“นี่…เลิกหอมได้แล้ว บอกมาก่อนว่าใช่แล้วอะไร เฮียรู้จักไอ้ปิงได้ยังไง แล้วงานที่ทำอ่ะ งานอะไรฮะ”
“เดี๋ยวก่อนก็ได้ ขอฟัดนายก่อน”
“ว้ากก อย่าเอาหนวดมาถูคอผมสิเว้ยยย!”
กูยิ่งบ้าจี้ด้วยพับผ่าสิ!
ผมพยายามดิ้นหลบแต่ก็ไปไหนได้ไม่มากเพราะร่างกายยังหมดสภาพอยู่ เฮียจ้าวซุกไซร้ซอกคอผมต่ออีกพักใหญ่จนกระทั่งมันพอใจถึงได้กลับเข้าสู่ความสงบต่อได้ แต่เล่นเอาคอกูชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำลายมึงหมดเลย!
“นายรู้เรื่องที่ไอ้ปิงเคยเป็นพระเอกจีวีใช่ไหม”
“อื้ม รู้ฮะ เคยดูเรื่องสองเรื่องด้วยนะ แบบว่าอยากรู้ว่ามันมีทีเด็ดอะไรถึงมัดใจเพื่อนผมได้อ่ะ ฮ่าๆๆๆ”
ตอบกลับน้ำเสียงอู้อี้ที่เอ่ยถามมา แม้ว่าเฮียจ้าวจะหยุดการกระทำอันรุกรานร่างกายของผมไปแล้ว แต่มันยังไม่เลิกเอาหน้าซุกลำคอของผมนะ ถูไปถูมาประหนึ่งขูดหาหาเลขเด็ดอยู่นั่นแหละ!
อ้อ! แต่เรื่องที่ผมเคยดูหนังที่ไอ้ปิงเล่นนั่นถือเป็นความลับนะครับ ผมไม่เคยบอกใครมาก่อนเลยนะ รู้แล้วก็ช่วยเหยียบเอาไว้ด้วยล่ะ!
“จริงเหรอ? เคยดูด้วยเหรอเนี่ย แล้วชอบไหม”
“ก็…โอเคนะฮะ แซ่บหลายอยู่ แต่เฮียของผมจัดจ้านกว่าเยอะ”
“หึๆ…”
มือหนายีหัวผมจนยุ่ง นึกเฮี้ยนมันเขี้ยวอะไรกูขึ้นมาอีกล่ะเฟ้ยยย
“แล้วตกลงมันเกี่ยวอะไรกันฮะ ตอบให้ตรงคำถามหน่อยสิ”
“ไม่มีอะไรมากหรอก ที่รู้จักกันได้ก็เพราะไอ้ปิงมันเป็นพระเอกจีวี และฉันก็เป็นผู้กำกับหนังจีวีที่มันเล่นก็เท่านั้นเอง แน่นอนว่ารวมถึงเรื่องที่นายดูด้วย”
“อ๋อออออ ก็นึกว่าเรื่องอะไรที่แท้ก็…ฮะ?!!!!”
สมองเพิ่งประมวลคำพูดของเฮียจ้าวได้ก็เลยเพิ่งจะมาตกใจ
ผมหันไปมองคนข้างตัวที่ยังกอดผมแนบแน่นจนแทบจะรวมร่างเป็นเนื้อเดียวกันไม่ยอมปล่อย ค่อยๆกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบาก
แบบนี้ก็เท่ากับว่า…
ต้นตำรับความแซ่บพริกสิบเม็ดของไอ้ปิงที่ผมดูจากในหนังพวกนั้นก็…
คือไอ้ดำผู้ที่นกเขาไม่ขันมาเกือบสิบปีคนนี้เนี่ยนะ!!!
บับเบิ้ลบิวชวนคุย :
มาอัพแล้วจ้า อัพก่อน 50% เช่นเคย ในที่สุดน้องไข่ก็รู้สักทีว่าเฮียจ้าวทำงานอะไร แถมกองถ่ายยังจะยกทีมงานถ่ายทำมาถึงบ้านสวนอีกด้วย! แบบนี้จะมีความแซ่บความจัดจ้านระดับไหนรอน้องไข่อยู่กันนะ ขณะที่อนาโตมีเริ่มพัฒนาไปได้เพียงมังกรดำของเฮียจ้าวเพียงอย่างเดียว แบบนี้น้องไข่จะอัพสกิลความสามารถของตัวเองได้ทันก่อนการแข่งขันไหมล่ะเนี่ยยยย
#เฮียจ้าวคนกินไข่ ติดแฮชแท็กนี้ในเฟซลบุ๊คหรือทวิตเตอร์เพื่อให้ชาวโลกได้รับรู้ถึงความรักสายฮาร์ดคอของคู่นี้กันนะคะ!
พอดีมีนักอ่านถามว่าอีกกี่ตอนถึงจะจบ เซ็ตนี้จำนวนตอนจเท่าๆกันหมดจ้า รักโคตรแซ่บมีประมาณ 50 ตอน รวมบทนำและบทส่งท้าย เรื่องรักจัดหนักก็จะพอๆกันจ้า บวกลบไม่เกิน 3 ตอน ค่ะ ^__^