หัวข้อ: ผู้มาเยือนยามวิกาล

[patee]

จะมีอะไรเกิดขึ้นกับน้ำเหรอ

ทำไมน้ำพูดแปลกๆ

 

[GAZESL]

นั่นสิ น้ำพูดแบบนี้ ไม่ดีเลย

พี่ต้นดูแลน้ำดีๆ นะ  อย่าให้หายไปไหน

รีบเคลียร์กะหมูไปเลย จะได้เป็นเพื่อนกันได้

[both^^]

ภาวะสับสนม้ายยยยน้ำหยด

[pongsj]

2 ตอนเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่ต้นน่ารักเว้ยยยยยยยย อิอิ

[blackie]

ซึ้งง่ะ!!

[jannie]

เซอร์ไพรส์มากมาย...มา 2 ตอนรวดเลย จุใจ

ตกลงว่าที่ผ่านมาน้ำหยดยอมหมูเพราะกลัวเหรอ.....แต่กลับพี่ต้นกลับทำให้น้ำหยดอบอุ่นมากกว่า

สงสารน้ำหยดอีกแล้ว....สุดท้ายเหมือนจะกลัวว่าหมูจะทำอะไรอีกรึเปล่าเนี่ย? มีการบอกเป็นลางอีก....

[Ferfa]

น้ำอย่าเป็นไรนะ 

[StillLoveThem]

..ลางร้าย..เริ่มมาเยือน..
วันนี้ได้อ่าน..2 ตอนเป็นของขวัญปีใหม่ หรือปล่าวหว่า
..และเป็น nc แรกหลักจากการกลับมามีตัวตนของพี่ต้นไม้..
ขอให้น้ำรอดพ้น..จากเรื่องร้ายยยยย ..สงสัยหมูจะเป็นผู้กระทำแหงงงง

      ....น้ำหยด/พี่ต้นไม้..จับมือไว้แล้วสู้ไปด้วยกันนะ...

[THIP]

ม่ายนะ เราไม่เอาเรื่องเศร้า 

[menano]

เหหหหหหหหหหห

ทำไมน้ำต้องให้พี่ต้นไม้สัญญาอะไรแบบนั้นด้วยล่ะ

ทำไมหรอ

วันที่นัดไปเจอกับหมู

กลัวจะเป็นอะไรหรอ

ม่ายยยยยยยยยยยยย 

[nana]

คงไม่มีเรื่องร้ายๆอีกนะ

[SweetSerenade]

เกลียดหมู !!!

 

[||WiTHOuT_YoU||]

เฮ้อ หมูจะเสียของรักไป เลยแบบว่า ทำตัวได้น่าเตะมากๆอ่ะ
 

[kongkilmania]

น้องตั้ม!  ไหงลงท้ายให้น้ำหยดพูดอะไรเป็นลางแบบนี้หล่ะเคอะ

อุตส่าห์ดีใจที่มาลงรวดเดียว 2 ตอน
แถมมีฉาก  ของพี่ต้นกะน้องน้ำมาให้ใจหวิว วาบหวาม ... หุๆๆ

แล้วมาลงท้ายด้วยคำพูดแบบนี้...ไม่แนวเลยค่ะน้องตั้มขา.....ไม่แนวอย่างแรง

ขอร้องนะจ๊ะคนดี  ไม่เอาจบเศร้านะ

สงสารพี่ต้นกะน้องน้ำอ่ะ

คนดีแบบน้ำต้องได้รับความสุขมั่งถึงจะถูก
ถ้าทำดีแล้วได้ผลตอบแทนไม่ดี  เด๋วพี่จะไปปล้น7-11ซะเลย  (เกี่ยวไม๊เนี่ย)

[zandwizz]

อ้าว จะมีไรเกิดขึ้นอีกเนี่ย!!!!!!!

happy new year ครับ

[cassper_W]

คำพูดจบท้าย ไม่สวยเลยยยยยยยยย

ไม่เอา ทำไมมันมีวี่แวว เศร้าๆๆล่ะๆๆ

[Ottomechan]

เบื่อไอหมู


หยดน้ำห้ามทิ้งพี่ต้นไมนะ




 

[Shumi]

โอ๊ะ น้ำ จะเกิดอะไรขึ้นรึเปล่านี่

อ๊ะ ๆ ๆ อีโม ตัวใหม่ 

[บุหรง]

ตอนที่ ๗๑

   “น้ำหยดเอ๊ย เพิ่งจะว่างเหรอไง นี่ถ้าไม่เรียกจะมาหาหลวงปู่บ้างมั๊ย” หลวงปู่เอ่ยขึ้นเมื่อน้ำหยดเข้าไปกราบใกล้ๆ
   “ถึงหลวงปู่ไม่โทรฯไปบอก วันนี้น้ำก็ตั้งใจมาหาหลวงปู่อยู่แล้วครับ” น้ำหยดตอบพลางยิ้มกว้างจนตาหยี แต่เมื่อหลวงปู่เห็นรอยยิ้มของน้ำหยด กลับถอนหายใจเบาๆ
   “เอาเถอะ ก็ยังดีที่มาให้เห็น” หลวงปู่พูดเหมือนไม่มีอะไร “ยังไงวันนี้ก็อยู่นี่ เย็นๆค่อยกลับนะ”
   “ครับ” น้ำหยดรับคำ
   แล้ววันนั้นทั้งวัน น้ำหยดก็อยู่กับหลวงปู่ พูดคุยบ้าง ปรนนิบัติรับใช้งานเล็กๆน้อยบ้างจนถึงเวลาเย็นก็กราบลากลับบ้าน ซึ่งหลวงปู่ก็มองตามหลังด้วยสายตาห่วงใยจนลับตา
 
   “วันนี้ไม่ไปไหนเหรอลูก”
   “ก็ว่าจะออกไปหาน้ำมันหน่อยน่ะพ่อ” ติ๊กหันไปตอบ
   “งั้นรีบไปเถอะ สายแล้ว เดี๋ยวจะเที่ยวกันไม่จุใจ”
   “งั้นผมไปนะพ่อ”
   พูดจบติ๊กก็เดินไปหยิบพวงกุญแจรถ แล้วเดินออกจากประตูบ้านไป โดยผู้เป็นพ่อมองตามหลังไป พลางถอนหายใจและส่ายหน้า เหมือนจะปลงกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น แล้ววันนั้นทั้งวัน ติ๊กก็พาน้ำหยดไปเดินเล่นในศูนย์การค้าใหญ่แห่งหนึ่ง หาอะไรกิน เดินเข้าออกร้านค้า ดูสิ่งของต่างๆกันอยางสนุกสนาน จนถึงช่วงบ่ายแก่ๆ น้ำหยดจึงได้พูดขึ้น
   “ติ๊ก เย็นนี้เรามีนัดกับหมูน่ะ”
   “เหรอ” ติ๊กขมวดคิ้ว “งั้นเราไปเป็นเพื่อน”
   “ไม่ต้องหรอก เราไปคนเดียวคงจะคุยกันได้สะดวกกว่า”
   “งั้นพรุ่งนี้เราไปรับพี่ต้นพร้อมนายนะ”
   “อื้อ พรุ่งนี้เจอกัน บายนะ”
   น้ำหยดยกมือขึ้นโบกน้อยๆ แล้วหมุนตัวเดินไป แล้วโดยไม่คาดคิด ติ๊กที่ยืนมองน้ำหยดเดินจากไป กลับวิ่งตามเข้าไปกอดน้ำหยดทางด้านหลังอย่างแนบแน่น
   “น้ำ” ติ๊กเรียกเสียงแหบแห้ง
   “จะบ้าเหรอติ๊ก ทำไรอะ อายคนเค้า” จากความตกใจกลายเป็นความขบขัน น้ำหยดจึงพูดแล้วหัวเราะเบาๆ “นายนี่นะทำเหมือนพ่อกับแม่เราเมื่อเช้านี้เลย”
   ติ๊กคลายวงแขนออก แล้วจับไหล่น้ำหยดให้หันหน้ามาหา
   “ทำอะไรเหรอ”
   “เมื่อเช้าพ่อกับแม่ก็ดึงเราไปกอด คล้ายๆแบบนี้แหละ ตลกตรงพร้อมใจทำพร้อมกันน่ะสิ”
   “น้ำ ... นายไม่ไปเจอหมูได้มั๊ย เราสังหรณ์ใจยังไงไม่รู้ เมื่อกี้เราเห็นนายเหมือนจะหายไปต่อหน้า นายอย่าไปเลย ไม่ก็ให้เราไปด้วยนะ”
   “ไม่ไปได้ยังไงล่ะ นัดกันเป็นดิบดีแล้ว ถ้านายไปด้วยเดี๋ยวมันจะเป็นเรื่องอีกนะ หมูยิ่งคิดอะไรแปลกๆอยู่ด้วย ให้เราไปคนเดียวน่ะดีแล้ว จะได้คุยกันให้รู้เรื่องไปเลย คาราคาซังอยู่แบบนี้เราก็ไม่ค่อยสบายใจเหมือนกัน”
   “ถ้าอย่างนั้นนายระวังตัวนะ” ติ๊กยอมแพ้ เพราะรู้ว่าน้ำหยดคงไม่ยอมให้ติดตามไปด้วยอย่างแน่นอน
   “อื้อ ไม่ต้องห่วง เราจะระวัง” น้ำหยดพูดแล้วยิ้มจนตาหยี
   ทุกครั้งที่น้ำหยดยิ้ม ติ๊กจะรู้สึกสดชื่นอยู่ในใจเสมอ แต่คราวนี้ กลับรู้สึกเหมือนจะได้เห็นรอยยิ้มนี้เป็นครั้งสุดท้าย มือที่จับไหล่น้ำหยดไว้กลับไม่ยอมปล่อยออกอย่างง่ายๆ
   “น้ำ เราขอกอดอีกทีนะ”
   น้ำหยดไม่ตอบ แต่หัวเราะเบาๆ แล้วขยับตัวเข้าไปสวมกอดติ๊กเอาไว้เอง พลางยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มติ๊กเบาๆ
   “ของแถมนะเพื่อนรัก” พูดแล้วน้ำหยดก็หันตัวเดินจากไป ส่วนติ๊กก็ยกมือขึ้นลูบแก้มข้างที่ถูกน้ำหยดหอม พลางมองตามหลังน้ำหยดไปด้วยจิตใจที่หดหู่อย่างบอกไม่ถูก

   “ไหนนายบอกว่ามีอะไรจะคุยกับเราไง” น้ำหยดพูดขึ้นอย่างหมดความอดทน แล้วทรุดนั่งลงบนเก้าอี้เหล็กดัดริมถนนใกล้บริเวณสี่แยก เมื่อหมูชวนคุยถึงเรื่องอื่นไม่ยอมหยุด
   หมูนัดเจอน้ำหยดในช่วงเย็น แต่กลับพาน้ำหยดไปกินข้าวเย็นที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง แล้วพามาเดินดูร้านค้าต่างๆริมถนน ปากก็ชี้ชวนให้ดูโน่นดู โดยไม่มีทีท่าว่าจะพูดถึงเรื่องสำคัญใดๆเลย จนกระทั่งเวลาค่อนข้างดึก
   “พวกเราจะจบกันจริงๆเหรอ” หมูพูดเบาๆ เมื่อนั่งลงข้างๆน้ำหยด
   “ความจริงพวกเราน่าจะเป็นเพื่อนที่ดีกันได้นะหมู แต่ตอนนี้เราว่าเราอย่ามาเจอกันอีกเลย” น้ำหยดพูดพลางจ้องมองมือของตัวเองที่ประสานกันอยู่
   “ทำไมล่ะ ทำไมน้ำไม่ให้โอกาสเรา ถ้าเป็นเรื่องที่เราทำกับนายวันนั้น เราขอโทษ เราไม่ได้ตั้งใจ เราสัญญานะน้ำ เราจะไม่ทำแบบนั้นอีก ให้โอกาสเราอีกครั้งนะน้ำ”
   “อะไรที่เคยทำมาครั้งนึงแล้ว มันไม่มีอะไรเป็นหลักประกันได้หรอก ว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก หมูจำได้มั๊ย ครั้งนึงนายเคยบอกเราว่าจะไม่ทำให้เราเจ็บ แล้วมันเป็นยังไง” น้ำหยดยกมือขึ้นป้ายน้ำตาที่เริ่มไหลออกมา
   “น้ำ เราก็เสียใจนะที่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น” หมูเอื้อมมือไปจับมือน้ำหยด แต่น้ำหยดกลับดึงมือที่หมูพยายามเกาะกุมออก “น้ำ ... นายจะไม่ให้โอกาสเราจริงๆเหรอ” หมูคร่ำครวญ
   “มันไม่ใช่เรื่องที่ว่าเราจะให้โอกาสนายหรือเปล่า แต่มันเป็นไปไม่ได้ นายก็รู้นี่ว่าตอนนี้เรามีพี่ต้น ถ้าเรากลับไปคบกับนาย แล้วพี่ต้นล่ะ นายจะให้เราทิ้งพี่ต้นเหรอ” พูดแล้วก็หันไปมองหน้าหมูด้วยสีหน้าเศร้าๆ
   “แล้วถ้าไม่มีนายต้นนั่นล่ะ นายจะให้โอกาสเรามั๊ย” หมูถามพลางจ้องหน้าน้ำหยดแน่วนิ่ง

[pupper]

หมูคิดจะทำอะไรพี่ต้นอะ แล้ววันนี้อาการของแต่ละคน
ที่ทำกับน้ำหยดก็แปลกๆ เหมือนจะมีอะไรเกิดขึ้นกับน้ำหยด
อย่างนั้นแหละ กลิ่นมันเริ่มแหม่งๆแล้วอะ
อย่าแต่งให้ทรมานจิตใจคนอ่านมากเลยนะครับ พี่บุหรง
ทรมานใจหลายเรื่องแล้วอะ
เจออีกเรื่องจะรับไม่ไหวเอา นะครับ

[PoP~Pu]

คุณบุหรงงงงงงงงง

อย่าทรมานคนอ่านอย่างนี้จิลุ้นจะแย่แล้ว
อ้ากกก หมูจะทำอะไรพี่ต้น?? แล้วน้ำหยดจะเป็นอะไรมั้ย?? ทำไมทุกคนถึงมีอาการแปลกๆ 

อยากอ่านต่อสุดๆ

[Poes]

เชี้ยหมุคิดจะทำอะไรพี่ต้น ม่ายยยยยยยยยนะ 

[tawanna]

 :z13:โทษฐานทำร้ายจิตใจคนอ่าน

[nana]

จับอ้ายหมูมา :z13:ให้ตายไปเลย

[StillLoveThem]

...บีบคั้นจังจ่ะคุณบุหรง..
แต่ไม่เป็นไร..จะคิดซะว่ามันมาเพิ่มอรรถรสของเรื่อง
แต่ขอให้จบแบบไม่สูญเสีย ได้ไหม..ขอรอยยิ้มไว้ตอนจบเถอะนะ
ได้โปรดดดดดดดด

[sun]

จิ้มๆ  คนเขียนไว้ก่อน ฮึ่มๆๆ   


นายหมูนิ ...ถ้ามิเห็น ศพ น้ำหยด คง มิหยุด ชิมิคะ

กรี๊ดดดดด.....    (พูดอะไรออกปายยยยยยยยย)

  ( ฝากให้นายหมู)

[marchmenlo]

ไงเนี๊ย เริ่มมีเค้ามาอีกแล้วเนี๊ย

อย่าน่ะปีใหม่แล้วให้มันมีไรดี ๆ มั่ง ไม่ต้องให้หดหู่ก็ได้มั่ง 

ไอ้หมู แกอย่าน่ะเฟร๊ย   

[april]

หมูเห็นแก่ตัวมากเลย 


น้ำหยดไม่ต้องคุยแล้วกลับไปหาพี่ต้นเถอะ

[GAZESL]

แสดงว่าน้ำยังรักหมูอยู่หรอ ถึงได้พูดให้ความหวังแบบนั้น

จะเกิดอะไรขึ้นกับใครอีกเนี้ย  ตอนอ่านนี้ด้วยจิตใจหดหู่

ทำไมทุกคนถึงได้มีอะไรแปลกๆ

อ๊ากกกกก ตอนนี้ค้างสุดๆๆๆๆ

หมูอย่าทำอะไรพี่ต้นนะ โดนยำจริงๆ ด้วย 

[Ottomechan]

ไอหมู





บังอาจ


พูดแบบนี้คิดจะเก็บพี่ต้นไม้หรอยะ