หัวข้อ: ผู้มาเยือนยามวิกาล

[zandwizz]

    น่ากลัวจังเลย 

[nana]

จะเป็นไงต่อไป

[b_hihi]

หมูเข้าไปในห้องแล้วเจออะไรอะ

[PoP~Pu]

  ชักจะน่ากลัว  

ว่าแต่ น้ำอยู่ไหนสภาพไหนก๊านนนน ยังไม่ได้บอกเลย

[Poes]

แล้วหมูมาเจอสภาพน้องน้ำเป็นแบบไหนอะ อยากรู้ 

[สวยเลือกได้]

ไม่นะ  บรือห์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ    น่ากลัวๆๆ   แต่ก็น่าตื่นเต้นดีเหมือนกันนะ  กับ ผี   อิอิ   ขอให้เป็นคนเถอะสาธุ

เป็นเรื่องที่น่าติดตามมากๆๆๆ  

[Sakura_kano]

แต่จากตอนหนึ่งที่เอกพูดถึงใครอีกคนนั้น

บางทีคนที่ชื่อน้ำนั้นอาจจะยังไม่ตายรึป่าว???

เดาดูครับ

รอตอนต่อไปนะครับ

จุ๊ฟๆ

[บุหรง]

หมูเห็นอะไรในคืนวันนั้น ... คงจะต้องรออีก ๒-๓ ตอนนะครับ 
แล้วเดี๋ยวดึกๆ คงจะมาอัฟอีกตอนหนึ่ง

และอยากจะบอกว่า วันจันทร์-พุธ ตั้มมีสัมมนาติดกัน ๓ วัน ยังไม่แน่ใจว่าจะเข้ามาอัฟได้หรือเปล่า อาจจะหายไปนะครับ หรืออาจจะอัฟได้น้อยหน่อย

ขอบคุณทุกคนทึ่ติดตาม
ขอบคุณทุกกำลังใจด้วยครับ   

เกือบลืม

ค้างงงงงง มาต่อด่วน

เรื่องนี้เห็นพัฒนาการของคุณตั้มในเรื่องการเขียนบทอย่างว่า.... 

มันช่างต่างจากสามเรื่องแรกอย่างชัดเจน  ดูซิเรตติ้งกระฉูดเลย 

นั่นดิ๊ ... เรตติ้งกระฉูดเจงๆ
แปลว่าพอจะใช้ได้ ทีแรกนึกว่าจะแย่แล้ว มันไม่ค่อยดุเดือด ชัดเจนเหมือนของคนอื่นเค้า 
คิดซะว่าเป็น อิโรติค นะฮับ (หรือเปล่าหว่า  )

[sun]

*เข้ามา Edit   

    แอบโก๊ะค่า  ตอน 33 อยู่อีกหน้า

ก้อนึกว่ายังมิลง   


หมูไปเจอน้ำ ท่าไหนเข้าหว่า  หุหุ น่าคิดเนอะ

เริ่มเผยออกมา อีกอันแล่ะปริศนา  มีคนเคยฆ่าตัวตายในห้องนั้น เมื่อ สองปีก่อน ...

รอลุ้น ต่อไป เพราะไม่อยากเดา เอิ้กๆ 

[บุหรง]

เข้ามารอตอนที่ 33 อิอิ 

๓๓ ลงไปแย้ววววววววววววววววว

[sun]

^
^
คนสวยโก๊ะเองค่า คุนบุหรง  แหะๆ   
ไหนๆก้อ ปลากบ หัวท้าย ซ้าเลย อิอิ   

[both^^]

มาตามอ่านจ่ะ


สับสนลึกลับเข้าทุกที

กรี๊ดดดดดดดดด


ตื่นเต้น

[maabbdo]

เฮ้อออออออออออออ

อะไรกัน  บางคนบอกตาย แต่พี่เอกบอกเพื่อนว่ายังไม่ตาย

ยังไปเยี่ยมอยู่  มันยังไงหว่า

เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกก

งง 

[บุหรง]

เฮ้อออออออออออออ

อะไรกัน  บางคนบอกตาย แต่พี่เอกบอกเพื่อนว่ายังไม่ตาย

ยังไปเยี่ยมอยู่  มันยังไงหว่า

เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกก

งง 

ครือว่า....

หมูตอบสั้นๆ พลางคิดย้อนไปถึงสภาพของน้ำหยด ตอนที่เขาเข้าไปในห้อง เมื่อคืนวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา แล้วทุกคนก็เริ่มพูดคุยกันถึงเรื่องราวของห้องพักห้องนั้น ตามที่เคยได้ยินกันมา ก็ได้ข้อสรุป ที่พากันสรุปเองว่า

มานคือมติ ครม เอ๊ย มติที่ประชุมของห้าแกนนำ เอ๊ย ห้าคนในขณะนั้น 

[Plabu]

เง้อ
แล้วตกลงไอหมูมันเห็นอะไรฟระ

[บุหรง]

ตอนที่ ๓๔

   “น้ำ ... น้ำหยด ... ไอ้น้ำหยด ทางนี้” เสียงตะโกนเรียกดังมาจากโต๊ะตัวหนึ่ง ในบริเวณสวนอาหารของศูนย์การค้าใหญ่กลางกรุงเทพฯ ทำเอาหลายๆคนหันมามองเพราะชื่อที่ค่อนข้างประหลาด

   น้ำหยดมองดูคนที่โบกมือเรียก แล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อมองเห็นว่าไม่มีใครติดตามเพื่อนคนนี้มาด้วย จึงยิ้มกว้างให้พลางเดินเข้าไปนั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างอยู่ ทางฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ

   “นึกยังไงถึงได้โทรไปที่บ้าน นัดให้ออกมาเจอกัน” น้ำหยดถามเด็กหนุ่มหน้าตาคมสัน ที่นั่งอยู่หมุนแก้วพลาสติกในมือ อยู่ด้านตรงข้าม
   “ก็วันก่อนอ๊ะดิ ไอ้พี่ตั๊กมันบอกว่าเจอนาย” ติ๊กพูดแล้วดูดน้ำอัดลมในแก้วเข้าไปอีกอึกหนึ่ง “มันเล่าว่านายควงอยู่กับไอ้ตี๋ที่โน่นเหรอวะ รสนิยมเปลี่ยนไปนะ”
   “เปลี่ยนอะไรกัน เราไม่เคยตั้งเสปคอะไรไว้นี่นา” น้ำหยดยักคิ้ว
   “อ้าว ...” ติ๊กลากเสียงยาว “เรานึกว่านายชอบพวกหล่อเนี๊ยบ สำอางค์ แบบไอ้พี่ตั๊กซะอีก”
   “เลิกพูดถึงพี่ชายนายได้แล้ว” พูดแล้วก็ส่ายหน้าเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆ
   “เออ ก็ได้วะ ว่าแต่ไอ้ตี๋นั่นน่ะมันใคร เห็นว่าหล่อเอาเรื่องเหมือนกันนี่หว่า พอจะสู้เราได้มะ” ติ๊กพูดพลางยกมือขึ้นลูบคาง ยิ้มจนเห็นเขี้ยวเล็กๆทั้งสองข้างตรงมุมปาก
   “ฮ่าๆๆ” น้ำหยดหัวเราะอย่างขบขัน “นายก็รู้ว่าเราไม่เคยเอาใครมาเทียบกับใคร แต่ละคนก็ดูดีในแบบของคนคนนั้น จะว่าไปหมูเค้าก็หน้าตาดีนะ คงเพราะมีเชื้อจีน ก็เลยผิวพรรณดี ดูสะอาดสะอ้าน”
   “อ้อ ... ชื่อหมู” ติ๊กลากเสียงยาว “เอาแต่ชมคนอื่น นายเองก็ใช่ย่อยที่ไหนล่ะวะ ผิวนี้เนียนเชียว” พูดแล้วติ๊กก็เอื้อมมือลูบข้อมือของน้ำหยดเบาๆ
   “หมู่นี้ไม่มีสาวให้จีบเหรอ ถึงได้มาจีบกันเอง” น้ำหยดพูดกลั้วหัวเราะ ไม่ได้ปรามในการกระทำของติ๊ก เพราะเป็นเพื่อนที่สนิทสนมกันมาตั้งแต่ชั้นมัธยมปลาย
   “ชิ ... พูดซะหมดอารมณ์เลยเอ็ง” ติ๊กชักมือกลับ “ว่าแต่ว่า ... ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”
   “อะไรของนาย ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ช่างมันเหอะ แต่ตอนนี้หิวแล้ว ไหนว่าจะชวนออกมากินข้าวเที่ยงกันไง” น้ำหยดทำเป็นมองไปรอบๆตัว เหมือนจะดูว่ามีอาหารอะไรบ้าง ภายในศูนย์อาหาร “จะกินที่นี่หรือไปที่อื่นล่ะ”
   “เออ กินก่อนก็ได้วะ หิวเหมือนกัน พิซซ่ามะ”
   น้ำหยดพยักหน้า ทั้งสองคนจึงเดินออกจากโต๊ะ ตรงไปยังร้านพิซซ่าไสตร์อิตาลี่ ซึ่งอยู่บนชั้นเดียวกับสวนอาหารนั่นเอง

   “จะบอกได้รึยังว่าตั้งแต่เมื่อไหร่” ติ๊กวกกลับมาถามเรื่องเดิมอีกครั้ง เมื่อสลัดหมดจาน และพิซซ่าหมดไปครึ่งถาด
   “ปีโป้น่ะเหรอ ก็เพิ่งบอกไปหยกๆ ว่าเกือบเดือนแล้ว” น้ำหยดตัดพิซซ่าเป็นชิ้นเล็กๆพอคำ ส่งเข้าปากอีกคำหนึ่ง
   “ปีโป้น่ะรู้แล้วเว๊ย ที่ถามเนี่ย ... ไอ้ตี๋ที่ชื่อหมู เลิกทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ได้แล้ว” พูดพลางติ๊กก็หยิบพิซซ่าชิ้นใหญ่ในจานขึ้นมากัดคำใหญ่ๆ
   “อยากรู้อะไร ถ้าเล่าได้จะเล่า” น้ำหยดตัดพิซซ่าเข้าปากอีกคำ
   “เอาตั้งแต่รู้จักกัน” ติ๊กหยุดกิน ตั้งท่ารอคำตอบ
   “ยาวไปขี้เกียจเล่า” น้ำหยดพูดด้วยรอยยิ้มแบบเจ้าเล่ห์
   “โหย เจ้าเล่ห์เหมือนเดิมนะ ไม่อยากรู้ก็ได้วะ” ติ๊กบ่นอุบ “ว่าแต่ว่า เรียบร้อยกันไปรึยังวะ”
   “อะไรของนาย เรียบร้อย” น้ำหยดทำไม่รู้ไม่ชี้อีก แต่ใบหน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง
   “เออ เออ ไม่ต้องตอบก็ได้ รู้แล้ว” ติ๊กพูดพลางหัวเราะชอบอกชอบใจ “ยังคิดอยู่ว่าเมื่อไหร่นายจะเจอคนถูกใจซะที ตั้งแต่ตอนนั้น นายก็ไม่ได้สนใจใครอีก เราเองยังถูกหักอกดังเป๊าะ”
   “ก็ใครใช้ให้นายเป็นน้องพี่เค้าล่ะ คงจะดีหรอก เลิกคบพี่ มาควงน้อง” น้ำหยดทำหน้าเหมือนเยาะเย้ย แล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ
   “น้ำ” ติ๊กเรียก มองหน้าน้ำหยดด้วยสีหน้าจริงจัง “เราเคยเสียใจนะ ที่นายปฏิเสธเรา แต่ตอนนี้เราดีใจ ที่เรายังเป็นเพื่อนซี้กันเหมือนเดิม”
   น้ำหยดไม่ตอบอะไร แต่ตัดพิซซ่าในจานของตัวเองเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วใช้ส้อมจิ้มส่งเข้าปากติ๊ก ซึ่งอ้าปากรับไปกินอย่างเต็มใจ ทั้งสองคนมองหน้ากัน ยิ้มให้กันด้วยมิตรภาพ ไม่ได้สนใจกับบางคนที่หันมามองกิริยาของพวกเขา
   “ติ๊กนี่นา มาทำไรแถวนี้” เสียงทักดังขึ้น พร้อมกับชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาตบไหล่ติ๊ก
   “อ้าว พี่วิทย์ ผมมากินข้าวเที่ยงกับเพื่อนน่ะพี่ นี่น้ำหยดเพื่อนผม ไอ้น้ำ นี่พี่วิทย์นะเป็นเพื่อนไอ้พี่ตั๊กอีกที” ติ๊กหันไปทักทาย แล้วแนะนำให้คนทั้งสองรู้จักกัน

   น้ำหยดเงยหน้าขึ้นไปยิ้มให้ชายหนุ่มผิวขาว รูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาตี๋ๆ ใส่แว่นกรอบดำเข้ม ในชุดลำลองเสื้อยืด กางเกงยีนส์แบบง่ายๆ แล้วก็ต้องรีบก้มหน้าลงทันที พร้อมกับใบหน้าที่ซีดลง

   “พี่ก็มากับเพื่อน นั่งกันทางโน้น” วิทย์ชี้ไปที่โต๊ะอีกฟากหนึ่งของร้าน มีคนนั่งกันอยู่หลายคนทั้งผู้ชายผู้หญิง “พอดีหันมาเห็นเลยเข้ามาทัก พี่ไปก่อนนะ” วิทย์เหลือบมองน้ำหยดอีกครั้ง ใช้ความคิดอย่างรวดเร็วว่าเคยเห็นเด็กหนุ่มคนนี้ที่ไหนมาก่อน แล้วก็ต้องยักไหล่เดินกลับไปหาเพื่อนๆ เพราะคิดไม่ออก
   “น้ำเป็นอะไรน่ะ ทำหน้ายังกับคนถูกข่มขืน” ตั๊กถามเมื่อเห็นสีหน้าที่ซีดลงถนัดของน้ำหยด
   น้ำหยดสั่นหน้า แล้วยิ้มให้ พลางใช้มีดตัดพิซซ่ากินต่อ แต่ในสมองน้ำหยดกำลังใช้ความคิด ... คิดถึงชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่เคยเจอเมื่อ๓ปีก่อน

น้ำหยดจำได้ ... จำได้อย่างแม่นยำ ในวันที่ติ๊กนัดเขาไปดูหนัง แล้วเจอตั๊กพร้อมกับเพื่อนอีก๒คนแทน วิทย์ก็คือคนหนึ่งในนั้น และเป็นคนที่กระทำกับน้ำหยดอย่างรุนแรงที่สุด ความหยาบคาย กักขฬะ ช่างต่างกับใบหน้า ผิวพรรณที่ดูสะอาดสะอ้านโดยสิ้นเชิง น้ำหยดหวังว่าเขาคงจำน้ำหยดไม่ได้ หรือถ้าจำได้ ก็ขอให้เขาอย่าได้แสดงท่าทางหรือคำพูดอะไร ที่เกี่ยวกับเรื่องนั้นออกมาเลย โดยเฉพาะต่อหน้าติ๊กในขณะนี้

น้ำหยดไม่ต้องการให้เพื่อนรักคนนี้รู้ว่า ... พี่ชายของเขาเคยทำอะไรไว้กับเพื่อนคนนี้บ้าง

[both^^]

จิ้มๆๆๆๆ


สงสารน้ำ

[mhewkowron]

หูย เป็นเราคงมีตบ 555 

[marchmenlo]

หูย เป็นเราคงมีตบ 555 

แค่ตบจะพอเร๊อออ...ขอเปลี่ยนเป็นตื๊บแทนเลยได้ป่ะ

[mist]

โหย น้ำอ่ะ อะไรจะพ่อพระปานนั้น 

[premkoe]

อ่านรวดเดียวเลยนี่

ติดตามอ่ะ

แอ๊บลุ้น

บุุคคลในยามวิกาล

[patee]

น้ำหยดจะหนีไม่พ้นไอ้พวกเลวจริงๆหรือ :เตะ1:

[bellbomb]

ฟ้องติ๊กไปเลย!!!!!!! 

[thaitanoi]

   แล้วน้ำจะต้องหนีไปถึงไหน ถ้าไม่เอาผิดกับพวกเขาก็ต้องทุกข์ใจไปจนตาย

[sun]

เฮ้อ...    ทำไม น้ำหยด ชอบปิดบังความผิดของคนเลวๆไว้น๊า...

คนไม่ดีพวกนี้ น่าจะโดน ผีจับหักคอจิ้มแจ่วนะเนี่ย .... ( แหะๆ นอกเรื่องไปไหนเนี่ยะ)  

ถ้าติ๊กรู้ ว่าพี่ชายทำไม่ดีกับเพื่อนตัวเอง  จะว่า ยังไงน๊า...

[Tsukasa999]

...   

น้ำงานเข้าอีกแล้ว

แต่เรื่องน่าสนใจขึ้นทุกที จะเกิดอะไรขึ้นกับนายเอกกันแน่ ลุ้นๆๆ

[zandwizz]

    อ่านแล้วจะร้องไห้อ่ะ ทำไมน้ำน่าสงสารอย่างนี้อ่ะ 

[→Yakuza★]

ฆ่า  มานนนนนนนนนน     


 :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:

[maabbdo]

อ่อ  เข้าใจแล้ว

อืม  เจอแต่ตี๋ๆๆๆเนอะ  ดีจริงเลย

น้ำหยดสู้ๆ  สู้ต่อไป  ที่จริงก็น่าจะให้ติ๊กรู้ไปเลย

ว่าพี่ตัวเองเลวแค่ไหน

 

[สวยเลือกได้]

เริ่มมีกลิ่น ตุตุ   อิอิ  สงสารน้ำจังเรยอ่าา  อดีตที่ไม่น่าจดจำ  แงๆๆ