หัวข้อ: ผู้มาเยือนยามวิกาล

[DeShiWa]

 

อ่าครับ ชอบมากเลย มาอัพให้ทุกวัน

แบบนี้+1 เลยครับผม ชอบๆๆ

 

[zandwizz]

โห ไม่ได้เข้ามาหลายวันได้อ่านหลายตอนเลย

กำ มีไรกับสองคนเลยหรือ 

ขอบคุณนะคับที่มาต่อ รออ่านตอนต่อไปน๊า......

[บุหรง]

หรือว่าเล่าอดีตสลับปัจจุบัน เอ๊ะยังไง งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

ง่า...ตรงไหนอะที่สลับกัน 

บุคคลิกของน้ำเหมือนกับไม่แคร์โลกเลยอ่ะ ไม่สนใจคำพูด สีหน้า ท่าทาง เรียบเฉย
 เก็บความรู้สึกเก่งมาก
แต่ในใจ ทำไมมันวุ่นวายนัก

คงแบบนั้นจริงๆครับ ตอนต่อๆไปคงจะพอเข้าใจบุคลิคของน้ำหยดมากขึ้น เพราะจะมีคนมาอธิบาย

หมูก็เหมือนจะดีกับน้ำนะ แต่ดูแล้วก็เหมือนจะ งง ๆ อยู่ ว่าจะเอาไงยังไงแน่ เฮ้อ

แล้วผู้มาเยือนจะเป็นใคร ปี 4 เอกพละ ใครอะ

เบื้องหลังอันแสนเจ็บปวดของน้ำอีก ยังคลุมเครืออยู่ดี 

รอลุ้นและเป็นกำลังใจให้น้ำต่อไปนะคะ

เป็นกำลังใจให้คุณบุหรงด้วยนะคะ 

หมูน่ะ ไม่ได้ งง กับตัวเองหรอกครับ เดี๋ยวเค้าจะมาบอกแล้ว ว่าเค้า งง อะไร
ส่วนผู้มาเยือน ... ติดตามต่อปายยยยยยยยยยยยยย 

[both^^]

^
^
^

เด้งๆๆๆ

[BuzZenitH]

แง่ม....น้ำไม่ชอบแสดงออกทางคำพูด
แต่ชอบแสดงออกทางงงงง....
หน้าตาใช่มะ...

แล้วเมื่อไหร่...คนในเงามืดจะออกมาเจอแสงซักทีอะ....

คนอ่านลุ้นจนเหนื่อยแล้วอะ......

[Prince-Faluke]

ง่ะ...กลุ่มรุ่นพี่ที่เดินผ่าน  ใช่กลุ่มผู้มาเยือนป่ะเนี่ย

โอ๊ย..น้ำหยดทำไรอยู  รู้ขนาดนี้แล้วตามสืบไปเลยดิ๊

อ๊ากกก...ขัดใจๆๆๆ

[อิง]

ง่ะ...กลุ่มรุ่นพี่ที่เดินผ่าน  ใช่กลุ่มผู้มาเยือนป่ะเนี่ย

โอ๊ย..น้ำหยดทำไรอยู  รู้ขนาดนี้แล้วตามสืบไปเลยดิ๊

อ๊ากกก...ขัดใจๆๆๆ

เอ่อคิดคล้าย ๆ กันอะ แต่คิดว่ารุ่นพี่กลุ่มที่เดินผ่านคือกลุ่มที่เคยทำร้ายน้ำหยดอ๊ะเปล่าหรอก

เอาแบบมั่วซั่ว เหวี่ยงแหไปทั่ว จะได้ปลาซักกะตัวมั้ยเนี่ยะ 

รอคุณบุหรงต่อไป

[Poes]

  รออ่านต่อ สงสัยกว่าจะกระจ่างไม่จบเรื่องรึเนี่ย

[nartch]

แต่งได้สนุกสนานทุกเรื่องเลยยยยยย...ติดเรื่องนี้ด้วยคนนนนน
ความรู้สึกของน้ำในตอนนี้จะพูดไงดีล่ะ...ประทับใจกับสัมผัสจากคนในเงามืด
แต่ก็รู้สึกดี ๆ กับคนที่มีตัวตนอย่างนายหมู ให้เลือกก็เลือกไม่ถูกเหมือนกัน 
ตามลุ้นด้วยคน...ใครกันนะจะเป็นตัวจริง และคนในเงามืดจะเผยตัวเมื่อไหร่...
 

[maabbdo]

ถ้าเป็นน้ำหยดคงอึกอัดใจตายไปแล้ว

ทำอะไรก็ไม่ได้  พูดอะไรก็ไม่ค่อยได้

แถมเพื่อนก็ขยันแซวกันเหลือเกิน

ไม่มีอะไรชัดเจนในความรู้สึกสักอย่างเลย

 

[บุหรง]

ตอนที่ ๑๗

   “แล้ววันนี้ มึงไม่ไปขลุกอยู่กับพี่น้ำเค้าเหรอวะ” ต้อยถามระหว่างที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงานกันอยู่ ที่โต๊ะหิน ใต้ต้นหูกวางบริเวณตึกคณะวิทยาศาสตร์
   “เค้าไปรับน้องคณะที่ต่างจังหวัด” หมูตอบโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาจากสมุดงานที่กำลังเขียนอยู่
   “แล้วนี่ถ้าเค้าไม่ได้ไปรับน้อง เอ็งจะไปอยู่กับเค้ามั๊ยวะ” ต้อยยังไม่เลิกถาม
   “วันหยุดแบบนี้ น้ำเค้ากลับบ้าน รายนี้กลับบ้านทุกอาทิตย์แหละ”
   “เหรอ” ต้อยทำท่านเหมือนคิดอะไรอยู่
   “แต่ถึงไม่ได้กลับบ้าน ก็คงไม่ค่อยอยากให้กูไปเกาะอยู่กับเค้าตลอดเวลาหรอก”
 “แล้วพี่น้ำ นิสัยเค้าเป็นไงมั่งวะ” ต้อยถามพลางเคาะปากกาในมือเล่น
   “มึงถามทำไม”
   “กูก็แค่อยากรู้ ว่าเพื่อนกูไปคบอยู่กับคนแบบไหน มึงเล่นไม่พามาให้เพื่อนฝูงรู้จักคุ้นเคยกันมั่งเลยนี่หว่า ตัวมึงเองก็เหอะ ไม่เข้าไปทำความรู้จักกับเพื่อนๆพี่เค้ามั่งเหรอวะ”
   “ตกลงมึงจะให้กูตอบอะไรก่อน เล่นถามซะหลายคำถาม กูเลือกตอบไม่ถูก”
   “งั้นเอาคำถามแรกก่อน พี่น้ำเค้าเป็นคนยังไงวะ” ถามแล้วต้อยก็นั่งนิ่ง ทำท่าเหมือนตั้งอกตั้งใจรอฟังคำตอบของหมู
   “ไม่รู้หว่ะ”
   “เชี๊ยะนี่” ต้อยโวยวาย “ทำลูกเล่นนะเมิง”
   “ก็กูบอกไม่ถูกจริงๆนี่หว่า” หมูเลิกทำงาน เงยหน้าขึ้นมาจับปากกาหมุนไปหมุนมา “ดูๆก็เป็นคนร่าเริงดี ไม่ค่อยคิดอะไรมาก ยิ้มง่าย หัวเราะง่าย ไม่ค่อยโวยวายเวลามีเรื่อง ไม่เซ้าซี้ถามไม่หยุด บางทีเหมือนจะสนใจอะไรรอบตัวไปหมด แล้วจู่ๆก็นิ่งเหมือนไร้สภาพ บางทีทำท่าเหมือนรำคาญเวลากูไปหา แต่กูว่าอะไรก็ว่าตาม บางทีเหมือนไม่สนใจกูเลย แต่เวลากูขยับก็รู้ว่ากูจะทำอะไร บางทีกูก็สงสัยเหมือนกันว่าเค้าคิดอะไรอยู่กันแน่ เพราะบางครั้งกูเห็นเค้าเหมือนเหม่อลอยยังไงพิกล หลังๆนี่กูมองว่าเค้าเป็นคนเก็บความรู้สึกอะไรไว้มากพอดู เห็นยิ้มๆแบบนั้น บางทีเหมือนมีอะไรในใจเต็มไปหมด”
   “น่าค้นหาว่าในใจเป็นยังไง ... น่าขุดคุ้ยว่างั้นเหอะ”
   “มั๊ง”
   “แล้วมึงขุดบ่อยแค่ไหนวะ” ต้อยยักคิ้ว ถามด้วยน้ำเสียงกวนๆ
   “มีโอกาสกูก็ขุดหว่ะ บางวันกูขุดหลายรอบด้วย” พูดจบทั้งสองคนก็พากันหัวเราะ
   “เป็นไงมั่งวะ ดีมั๊ย ... ถ้าดีเผื่อกูขอขุดมั่ง” ต้อยจ้องหน้าหมู
   “มึงหมายความว่ายังไง” หมูขมวดคิ้ว
   “ฮ่าๆๆ กูหมายถึงขุดนิสัยเว๊ย” ต้อยหัวเราะกลบเกลื่อน “แล้วเรื่องพาพี่น้ำมาเข้ากลุ่มกับพวกเราบ้าง เอ็งว่าไง”
   “จะดีเหรอวะ วันก่อนไม่เห็นเหรอไง ชมพู่มันกัดขนาดไหน” หมูทำท่าเหมือนไม่เห็นด้วย
   “ก็ชมพู่มันแอบชอบมึงอยู่นี่หว่า มันก็เลยหึงออกนอกหน้าไปหน่อย” ต้อยพูดจบก็เห็นหมูเบ้หน้า
   “แล้วอย่างนี้ มึงจะให้กูพาน้ำมาเข้ากลุ่มอีกเหรอไง กูน่ะไม่เท่าไหร่ อย่างมากก็ไม่สนใจยัยชมพู่ แต่น้ำน่ะ กูคิดไม่ออกเลยว่า ถ้าเค้าไม่ทนขึ้นมา มันจะเป็นยังไง” หมูคิดไปถึงตอนที่น้ำหยดตอบเขาเรื่องแฟน มันช่างเป็นคำพูดที่ตรง เสียจนหากคนบางคนได้ฟังคงแทบกระอัก
   “เอางี้ มึงชวนพี่เค้ามากินข้าวเย็นกับพวกกูซักวัน เดี๋ยวกูดูฤกษ์ปลอดชมพู่ให้”
   “มึงจะทำแบบนี้ทำไมวะ”
   “ไอ้หมู คนเราจะคบกันน่ะ คิดแต่ว่าเป็นเรื่องของคนแค่สองคนมันไม่ใช่นะเว๊ย อย่างน้อยนะ รอบๆตัวเอ็งก็มีเพื่อน รอบๆตัวพี่เค้าก็มีเพื่อน แล้วเพื่อนนี่แหละตัวสำคัญ ถ้าเข้ากับเพื่อนของอีกฝ่ายไม่ได้ บางทีมันจะสร้างปัญหาได้ในวันข้างหน้านะเว๊ย”

...............................................................
...............................

   “พี่น้ำว่าไอ้หมูมันเป็นยังไงบ้าง” ต้อยถามยิ้มๆ ระหว่างที่กินข้าวด้วยกัน
   หมูพาน้ำหยดมากินข้าวเย็นกับเพื่อนเขา ในร้านอาหารเล็กๆร้านหนึ่งข้างรั้วมหาวิทยลัย มีเพียงต้อยและอ้วนที่มาร่วมโต๊ะกินข้าวมื้อนี้ กับข้าวเป็นผัดผัก๒จาน ผัดเผ็ด๑จาน และต้มยำไก่ สร้างความเอร็ดอร่อยได้ตามสภาพของร้านอาหารราคาย่อมเยา สำหรับนักศึกษาที่พากันเข้ามาใช้บริการไม่ขาดสาย
   “ยังไงเหรอ” น้ำหยดถามยิ้มๆ
   “พี่ชอบมันตรงไหน” ต้อยแกล้งถามตรงประเด็นไม่มีการอ้อมค้อม พลางจ้องหน้าเหมือนจะค้นหาความจริง น้ำหยดหันไปมองหมูที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ แล้วหันกลับมาที่ต้อย
   “ไม่ได้คิดจะชอบหรอก แต่โดนประกบจนหนีไปไหนไม่ได้” น้ำหยดตอบพลางอมยิ้ม
   “ตกลงประกบร่างกันไปเรียบร้อยแล้วเหรอพี่” อ้วนถามแล้วหันไปหัวเราะกับต้อย ส่วนหมูอมยิ้มหันไปมองหน้าน้ำหยดที่ไม่พูดอะไร แต่หน้าแดงกล่ำ
   “หมูมันบอกว่าพี่อยู่หอเดียวกับมันเหรอ” ต้อยถามขึ้นอีก
   “อื้อ” น้ำหยดตอบสั้นๆเหมือนเดิม แต่ยังยิ้มน้อยๆที่มุมปาก
   “ห้องไหนเหรอพี่ เผื่อว่างๆพวกผมจะได้ไปนั่งคุยกับพี่บ้าง” ต้อยถามต่อ
   “๓๑๕”
   “พี่อย่าหลอกพวกผมน่า” อ้วนหัวเราะอย่างคนอารมณ์ดีเป็นนิจ “รุ่นพี่ผมเล่าให้ฟังว่าห้องนั้นน่ะ ไม่มีใครอยู่ได้หรอก”
   “เอ๊ะ! ทำไมล่ะ อยู่มาตั้งเดือนกว่าแล้ว ไม่เห็นมีอะไรนี่” น้ำหยดสงสัย
   “ไม่มีจริงๆเหรอพี่” ต้อยถามย้ำ
   “อื้อ ... ไม่มี”
น้ำหยดตอบอย่างไม่ค่อยเต็มเสียงนัก พลางนึกไปถึง ‘ผู้มาเยือน’ ที่รู้แต่เพียงว่า เป็นนักศึกษาชั้นปีที่๔ คณะศึกษาศาสตร์ เอกสาขาวิชาพละศึกษาเท่านั้น

[อิง]

จิ้มคุณบุหรงไว้ก่อน

กลับบ้านค่อยอ่าน 

+++++++++++

กลับมาอ่านแล้ว

ยิ่งอ่านยิ่งเห็นถึงความรันทดของน้ำอะ ยิ่งอ่านยิ่งสงสาร เก็บทุกสิ่งทุกอย่างไว้ลึกสุดใจจริง ๆ 

จะผิดมั้ยที่ไม่ชอบต้อยกับอ้วนเลย อะไรดูไร้มารยาทจริง ๆ พูดจาจาบจ้วง 

ยังไงก็เชียร์ชายหนุ่มที่มายามวิกาลอยู่ดี ออกมาจากเงามืดซะทีเหอะ รอนานแล้ว   

แต่ถ้าออกมาจริง ๆ เดี๋ยวก็จบกันพอดี งั้นอนุญาตให้อยู่ในเงามืดต่อไปอีกหน่อยแล้วกัน แต่ช่วยมาแย่งเวลาของน้ำกับหมูหน่อยเหอะ ไม่ไหวแล้ว 

+ 1 เป็นกำลังใจให้คุณบุหรงนะคะ 

[maabbdo]

โอ้ว..เพื่อนก็ถามซะ  ประกบร่าง....

น้ำหยดนี่เก็บจริงๆๆ  เก็บทุกอย่างเลย

อ่านแล้วก็คิดถึงคุณตั้มในเรื่องแรกที่ได้อ่าน

เป็นแบบเด๊ยวกันเลยอ่ะ 

เอ...หรือคิดไปเอง???

 

[LiliLiN]

ง่า...สั้นเหลือเกิน 

ดูเหมือนน้ำหยดเองก็ไม่ได้อะไรมากกับหมูนี่นา มีแต่หมูที่เข้าหาและเสนอตัว 

เมื่อไหร่น้อ น้ำหยดจะตามหาผู้มาเยือนเจอ 

[wan]

  นายหมู พาน้ำหยดมาสมัครงานหรือเปล่าครับ ถูกสัมภาษณ์ ซะ

มารอตอนต่อไปดีกว่า แต่ว่าไป น้ำหยดเป็นคนเก็บทุกอย่างทุกเม็ดจริงหรือเปล่า ถ้าใช่ น่าสงสารมาก 

รออยู่นะครับ

[hunkung11]

สั้นเหลือเกินน น *

แต่ +1 ให้คนเขียน ^^

เนื่องจากขยันอัพมากมาย 

[modi]

น้ำหยดเป็นคนมีอดีตนี่เอง แต่ก็ยังร่าเริงได้ ดีจัง

แล้วใครคือผู้มาเยือนหว่า..ยังสงสัยอยู่

[THIP]

น้ำหยดดูเก็บกดกว่าที่คิดแฮะ 

[BeePed]

นี่หนูน้ำหยด เจ๊แนะนำให้ไปเดินคณะที่มีเอกพละ  แล้วเล็งว่ามีใครตัวสูงใหญ่บ้าง จดไว้ในลิสต์เลยนะ
แล้วเข้าไปประชิดตัว จับจูบเรียงตัวซะเลย ก็หนูจำได้นี่ว่าจูบแแบบไหนเป็นของผู้มาเยือน
.
.
.
แต่เจ๊ว่าวิธีง่ายสุด ตอนผู้มาเยือนมา เอาไฟฉายส่องหน้าเลย ทำไมไม่ทำ  มันน่าจะทำเป็นชาติแล้วเฟ้ย
ปล่อยให้เค้าทำเราง่ายๆอยูู่ได้   อ๋อ....รู้ละ หนูน้ำชอบทำแบบมืดๆ มันตื่นเต้นดีใช่มะ   

[toeyz12]

ทำไมเดี๋ยวนี้ ผู้มาเยื่อน ไม่มาเลยหว่า    






รอตอนต่อไปคับ  

[ISACBTMN]

สวัสดีครับ พึ่งเขามาอ่าน

แอบสงสัย พี่เอกอ่ะ เอกพละปี 4 อีก คนๆเดียวกันไหมอ่า

[sun]

ห้อง 315   อึมๆๆๆ  มันมีอะไรน่อ  อยากลองไปพิสูจน์ดูมั่ง อิอิ


แต่นู๋น้ำก้ออยู่ได้ นี่นา  แอบคิดว่า เวลานายหมู ไปค้างกับน้ำหยด

ทำไม ผู้มาเยือนยามวิกาล มิโผล่ หว่า ....

เผื่อว่า จะมี ทรีซั่ม   

[sakiko]

เอา แล้วไงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

[nartch]

จริง ๆ หมูก็น่ารักดีนะ...อย่าว่าแต่น้ำเลย ฉานนนนก็เลือกมะถูกกกกก
อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน...ถ้าหมูยังดีอยู่อย่างนี้นะ...
ไว้หมูนอกใจก่อนผู้มาเยือนยามค่ำค่อยปรากฎกายออกมาก็ได้...
 

[→Yakuza★]

ไม่มีที่ไหนกาน~ 

[Tetjinen]

  รอดูต่อไป

[Poes]

  อยากอ่านต่อแล้ว

[maabbdo]

อยากอ่านด้วยอ่ะ

อยากอ่านมากๆๆๆๆๆๆ

 

[อิง]

นี่หนูน้ำหยด เจ๊แนะนำให้ไปเดินคณะที่มีเอกพละ  แล้วเล็งว่ามีใครตัวสูงใหญ่บ้าง จดไว้ในลิสต์เลยนะ
แล้วเข้าไปประชิดตัว จับจูบเรียงตัวซะเลย ก็หนูจำได้นี่ว่าจูบแแบบไหนเป็นของผู้มาเยือน
.
.
.
แต่เจ๊ว่าวิธีง่ายสุด ตอนผู้มาเยือนมา เอาไฟฉายส่องหน้าเลย ทำไมไม่ทำ  มันน่าจะทำเป็นชาติแล้วเฟ้ย
ปล่อยให้เค้าทำเราง่ายๆอยูู่ได้   อ๋อ....รู้ละ หนูน้ำชอบทำแบบมืดๆ มันตื่นเต้นดีใช่มะ   

อร้ายยยยยย พี่ขา รีนี้แรงดีค่ะ ชอบ ๆ

แต่ว่าตอนมืด ๆ มันคงจะตื่นเต้นดีจริง ๆ หนูน้ำเลยติดใจอะจิ

ถ้าเอาไฟฉายส่องหน้า ก็รู้จิว่าเป็นใคร งั้นก็ต้องจบเร็วขึ้น ไม่สนุกหรอก ต้องลุ้นตอนมืด ๆ แบบนี้แหล่ะ สนุกดี 

[mist]

ไม่รู้เป็นไง แต่อยู่ ๆ ก็เริ่มรู้สึกไม่ชอบเจ้าหมูขึ้นมาซะงั้น