หัวข้อ: ผู้มาเยือนยามวิกาล

[aisen]

แล้วสาเหตุ ก้เป็นอย่างงี้ นี่เอง

คัย น้อ ใจ ร้าย ทำน้ำ ได้ลง

คอ เหอ........

[kongkilmania]

ย๊ากสสสส ในที่สุดเราก็โพสต์ได้ซักที  
คอมเจ๊ง แถมเนทยังเน่าอีก ชีวิตบัดซบเจงๆเล๊ยยยย

สงสารน้องน้ำหยดจัง  
ยังว่าอยู่  ทำไมน้ำยอมคนง่ายๆ  ที่แท้มีอดีตฝังใจนี่เอง
บางคนโดนงูกัด  ยังกลัวเชือกหรือไรที่เป็นเส้นๆ ไปเป็นปีๆเลย

ปล.  น้องตั้มจ๋า      อย่าจบเศร้านะ  เจ๊ขอร้อง.....

[Tetjinen]

  น้ำน่าสงสารจัง 

[→Yakuza★]

ใครใจร้ายกับน้ำหยดได้ ชั่วจริงๆ

ไม่ต้องห่วงน่ะ น้ำอยากให้หมูหรือ พี่ปี 4 คนนั้นปลอบใจ

ไปบอกคนแต่งเลย ... 

[MoOkRaPoOk]

อร๊ายยยยยย

กรี๊ซ

น้องน้ำขอ 2 อร๊ายยยนังหนูน้ำชาติที่แล้วทำบุญมาด้วยอะไรคะ
อร๊ายยย
เจ๊จะได้ทำมั่งเผื่อชาติหน้าเกิดมาจะได้แบบนี้
อร๊ายย
ทั้งคนทั้งผี
กรี๊ซซซซซซซซซซซซซ
 

อิอิ

อร๊ายยยยย

[pongsj]

หรือว่าเล่าอดีตสลับปัจจุบัน เอ๊ะยังไง งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[เมฆาสีน้ำเงิน]

ไอ้คุณผู้มาเยือน..มันคงไม่บังเอิญมาคืนนี้หรอกน่ะ

[christiyaturnm]

 

เข้าใจความรู้สึกน้ำหยดนะ

[ka[ze]na]

เอ้ออออออ ชีวิต
เหอะๆๆ
เกินคำบรรยาย
แง่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[mist]

มีอดีตที่เจ็บปวดนี่เอง 

[both^^]

โหยยยยยยยยย


จะได้นอนหลับดีๆ สักคืนม้ายยยยยยยยยย


น้ำหยด...โถ

[Kirimanjaro]

ที่แท้น้ำหยดมีปมสองเด้ง  ทั้งแอบชอบหมู  ทั้งกลัวถูกทำร้าย  แหะแหะ

[Poes]

ไมนายเอกเราโดนแบบนี้ฟะ  คนไหนตัวจริงเนี่ย

[DeShiWa]

 

ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าทำไมพี่น้ำถึงยอม

แล้วยอมทำไมละครับ

 

[sakiko]

กระจ่างเรย

ไม่ขัดขืนเพราะกลัวจะเจ็บตัว

เฮ้อๆๆๆๆๆๆๆ

รางไม่ดีชักมาแฮะ

อย่า เศร้านร้า         

[marchmenlo]

ประสบการณ์เก่าของหยดน้ำคงย้ำแย่มาก ๆ เพราะคนเขียนบอกว่า "คนเหล่านั้น" คงไม่ใช่คนเดียวแน่ ๆ

[บุหรง]

ตอนที่ ๑๖

กริ๊ง~~~~

   เสียงนาฬิกาปลุก ทำงานของมันอย่างตรงเวลาเหมือนกับทุกวัน น้ำหยดเอื้อมมือไปกดปุ่มหยุดเสียงกริ่ง งัวเงียอยู่ครุ่หนึ่ง จึงลุกขึ้นนั่งห้อยขาลงมาจากขอบเตียง มองดูเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น เอื้อมมือไปหยิบกางเกงนอนมาสวมไว้ แล้วหันหน้ากลับไปที่เตียง
   ร่างขาวของหมูนอนทอดกายเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง สัดส่วนบางส่วนมีอาการตามธรรมชาติ ของผู้ชายที่มีสุขภาพดีในยามเช้า น้ำหยดมองดูแล้วส่ายหน้าเบาๆ ไม่สงสัยเลยว่าทำไมถึงได้รู้สึกอึดอัดนัก ยามที่ส่วนนั้นเคลื่อนไหวอยู่ภายในร่างกายของเขา เหลือบมองขึ้นไปตามผิวขาวสะอาดอมชมพู จากหน้าท้องเนียนราบ มีลอนกล้ามอยู่เล็กน้อย แผงอกกว้าง ไปจนถึงใบหน้าที่หลับตาพริ้มอยู่ คิดถึงความอ่อนโยนที่ผ่านมาเมื่อคืนนี้ อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้

   “หมู ... ตื่นเหอะ” น้ำหยดเรียก ใช้มือบีบจมูกคนที่นอนหลับเบาๆ
   “หมู” น้ำหยดเรียกอีกครั้ง เพราะคนที่ถูกเรียกยังหลับตานิ่ง ไม่ยอมขยับ
   แล้วจู่ๆข้อมมือของน้ำหยดก็ถูกรวบไว้ พร้อมกับร่างที่ถูกโอบรั้งเข้าไปโอบกอดไว้ในอ้อมแขนของหมู ที่ทะลึ่งตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความรวดเร็ว
   “ตื่นแล้วจ้า” หมูพูดกลั้วหัวเราะ
   น้ำหยดปล่อยให้หมูกอดไว้แบบนั้น โดยไม่ขัดขืน รู้สึกได้ถึงจมูกและริมฝีปาก ที่คลอเคลียอยู่บริเวณใบหู
   “ไปอาบน้ำแต่งตัวเหอะ เดี๋ยวไปเรียนสายนะ” น้ำหยดพูดเบาๆ
   “อื้อ” หมูตอบ แต่ไม่ยอมปล่อยน้ำหยดออกจากวงแขน

   น้ำหยดรีบผละตัวออกจากอ้อมกอดของหมูอย่างรวดเร็ว เมื่อรู้สึกว่าวงแขนที่โอบอยู่ผ่อนแรงกอดรัดลง ลุกขึ้นจากเตียง หยิบเสื้อผ้าบนพื้นโยนไปให้หมู ซึ่งรับไว้แล้วลุกจากเตียงมาแต่งตัวอย่างช้าๆ มองดูน้ำหยดเปลี่ยนมานุ่งผ้าขนหนู แล้วหยิบผ้าขนหนูอีกผืนมาคลุมไหล่ไว้ ท่าทางเหมือนไม่สนใจของน้ำหยด ทำให้หมูอารมณ์ไม่ดีขึ้นมาทันที เดินขมวดคิ้วตรงไปที่ประตู
“จะให้รอออกไปพร้อมกันรึเปล่า” น้ำหยดถามขึ้นมาขณะที่หมูกำลังเปิดประตู
“อื้อ” หมูอารมณ์ดีขึ้นมาทันที “รอเราหน้าหอนะ”
น้ำหยดมองดูหมูเดินออกจากห้องไปอย่างอารมณ์ดี ก็อมยิ้มแล้วส่ายหน้าเบาๆ

..........................................................
.............................

   “ไอ้หมู กินอะไรวะ” มิตรเดินเข้ามาตบไหล่หมู แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ยาวข้างๆหมู ส่วนต้อย อ้วน และชมพู่ เดินอ้อมโต๊ะไปนั่งอยู่อีกฟากหนึ่งของโต๊ะยาว
   “คนนี้รึเปล่า ที่ชื่อน้ำ” ชมพู่ถาม มองดูใบหน้าของน้ำหยดที่มีรอยยิ้มน้อยๆ กำลังเคี้ยวข้าวอยู่อย่างช้าๆ พลางพิจารณารูปหน้านั้นอย่างละเอียด นึกเปรียบเทียบกับหมู ที่นั่งอยู่ข้างๆ ต้อยเองก็มองหน้าน้ำหยดนิ่งไปเหมือนกัน
   “เรียกพี่น้ำดิ๊วะ พี่เค้าอยู่ปี๒” อ้วนติง
   “แล้วไหงมาสนิทกับหมูได้ล่ะ คนละชั้นปีกันไม่ใช่เหรอ คนละคณะกันด้วย ถ้าคณะเดียวกันยังว่าไปอย่าง” ชมพู่ไม่สนใจคำของอ้วน ทั้งท่าทางและน้ำเสียงบอกชัดเจนว่าไม่เป็นมิตรกับน้ำหยด
   “หมู ... เราไปนั่งกับเพื่อนทางโน้นนะ” พูดจบน้ำหยดก็หยิบกระเป๋าเป้ขึ้นสะพายไหล่ ลุกออกจากเก้าอี้ แล้วยกจานข้าวกับแก้วน้ำ ถือเดินไปยังโต๊ะที่อยู่ถัดไปหลายตัว ที่โต๊ะนั้นมีเพื่อนของน้ำหยดนั่งกันอยู่หลายคน
   “ไม่มีมารยาทเลย ถามก็ไม่ยอมตอบ แล้วยังลุกหนีอีก” ชมพู่เบ้หน้า
   “แต่เราว่านะ …” ต้อยหันไปมองหน้าหมู ซึ่งมีสีหน้าไม่พอใจ แล้วหันไปพูดกับชมพู่ “พี่เค้าทำอย่างนี้น่ะ สุภาพกว่าตอบแกอีกหว่ะ”
   “เอ็งรู้เหรอ ว่าน้ำเค้าจะตอบว่าอะไร” หมูมองหน้าต้อย ถามยิ้มๆ
   “เออดิ มึงก็รู้เหมือนกันช่ายมะ” ต้อยถามกลับ
   “กูก็พอจะรู้หว่ะ” อ้วนพูดขึ้นบ้าง แล้วทั้งสามคนรวมทั้งมิตรก็หัวเราะออกมา
   ชมพู่ คงเป็นคนเดียวที่ไม่เข้าใจ เพราะทั้งสี่คนเข้าใจตรงกันว่า คำตอบของน้ำหยด ถ้าจะตอบอย่างสุภาพ คงจะประมาณว่า ชมพู่เกี่ยวอะไรด้วย หรือถ้าภาษาชาวบ้านก็คงเป็นคำว่า ... เสือก

   “โดนไล่มาล่ะสิ พรรคพวกเค้ามาเต็มโต๊ะ” นุชทักขึ้น แต่ดูจากสีหน้าท่าทางแล้ว เหมือนจะเป็นการหยอกล้อ มากกว่าการเยาะเย้ย
   “อื้อ” น้ำหยดวางจานข้าวกับแก้วน้ำลงบนโต๊ะ แล้วนั่งลงกินข้าวต่อ
   “เฮ๊ย! คนไหนวะ มันบังอาจ เดี๋ยวแม่จับซ่อมซะนี่” เก๋พูดด้วยน้ำเสียงเอาเรื่อง
   “ช่างเหอะ เสียงนกเสียงกา” น้ำหยดพูดพลางกินข้าวด้วยความรวดเร็ว
   “แล้วทำไมนายนั่นถึงมาติดแกซะแน่นหนึบขนาดนี้ล่ะวะ” แขกถามด้วยสายตามีเลศนัย
   “นั่นดิ ว่างๆช่วยไปถามให้เราหน่อย เราก็อยากรู้เหมือนกัน แต่ไม่อยากถาม” น้ำหยดตอบเหมือนไม่สนใจ แต่ใครจะรู้ว่าในใจน้ำหยดคิดอะไรอยู่ เพราะน้ำหยดมองดูกลุ่มนักศึกษาหนุ่มรุ่นพี่ ตัวสูงใหญ่ที่เดินผ่านโต๊ะไป แล้วถอนหายใจยาว
   “เป็นอะไร ถอนใจซะดัง” นุชถาม
   “เปล่า สงสัยไม่สบายมั๊ง มันครั่นเนื้อครั่นตัว เหมือนจะเป็นไข้”
   “งั้นกินข้าวเสร็จไปซื้อยากกินซะ” แขกพูดเหมือนสั่ง
   “เมื่อคืนโดนกวนจนไข้ขึ้นเลยเหรอ” นุชพูดแล้วหันไปหัวเราะคิกคักกับแก๋

   น้ำหยดไม่ตอบ ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ โดยไม่ได้สนใจว่าเพื่อนๆเงียบเสียงลงราวกับสับสวิชต์  เพราะมองเห็นหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มของน้ำหยด

[christiyaturnm]

 

น้ำหยดคงอึดอัดน่าดู ที่มีอะไรอยากพูด อยากบอก แต่ก็บอกใครไม่ได้ ต้องเก็บไว้ในใจคนเดียว

[pongsj]

สงสัยน้ำจะยังคิดถึงเรื่องเก่าๆอยู่

[marchmenlo]

บุคคลิกของน้ำเหมือนกับไม่แคร์โลกเลยอ่ะ ไม่สนใจคำพูด สีหน้า ท่าทาง เรียบเฉย
 เก็บความรู้สึกเก่งมาก
แต่ในใจ ทำไมมันวุ่นวายนัก

[Huo_To]

นายหมูปล่อยให้ยัยชมพู่เน่า มาซักน้ำยังงี้ได้ไง 


อืมม  อยากรู้จักรุ่นพี่ตัวสูงใหญ่ที่เดินผ่านไปจัง   

[hunkung11]

ปริศนาทั้งเรื่อง !!

-*-

[SweetSerenade]

มีเรื่องให้สงสัยตลอดเวลา

ต้องอ่านแบบเก็บทุกเม็ด

คิดตามทุกตอน

บริหารสมองอย่างแรง (แต่ยังคิดไม่ออก เพราะเนื้อสมองมีน้อย  )

ขอบคุณคุณบุหรงค่า

 

[อิง]

สงสารหนูน้ำจัง 

ท่าทางจะมีอะไรในชีวิตเยอะแยะไปหมด เหมือนคนเก็บกดเลยอะ

หมูก็เหมือนจะดีกับน้ำนะ แต่ดูแล้วก็เหมือนจะ งง ๆ อยู่ ว่าจะเอาไงยังไงแน่ เฮ้อ

แล้วผู้มาเยือนจะเป็นใคร ปี 4 เอกพละ ใครอะ

เบื้องหลังอันแสนเจ็บปวดของน้ำอีก ยังคลุมเครืออยู่ดี 

รอลุ้นและเป็นกำลังใจให้น้ำต่อไปนะคะ

เป็นกำลังใจให้คุณบุหรงด้วยนะคะ 

[เมฆาสีน้ำเงิน]

คิดอะไรกันอ่ะ.......จิตใจมนุษย์ ซับซ้อนจริง ๆ

[toeyz12]

เฮ้อ -*-

อยากรู้อ่ะ คนที่มาหาน้ำหยดกลางคืนเป็นใครง่ะ 

รีบมาต่อนะคับบบ

[Tetjinen]

  รอดูต่อไป

[PoP~Pu]

เรื่องนี้มันชั่งลึกลับซับซ้อน
ปริศนาทั้งเรื่อง 

อ่านเรื่องนี้จบคงมีรอยหยักในสมองเพิ่มขึ้นมาก55
คิดตามจนปวดหัวแว้ววววว

[→Yakuza★]

งงน้ำ งงหมู งงพี่ปี4 งงตัวเอง 

[both^^]

มองหาพี่ปี4   เอ๊ะยังไง