The End
พี่ภากับคุณวรรณมารอรับพวกเราที่สนามบิน ตอนที่พี่ภาเห็นเฮียเถิงก็กรี๊ดกร๊าดในความหล่อ จนโบตั๋นหมั่นไส้ เพราะพี่ภามักจะถามเรื่องจุ้ยเถิงกับโบตั๋นเสมอ
“เดี๋ยวคุณหยก กับคุณตั๋นกลับไปพักที่บ้านคุณเสือก่อนนะคะ”
“อ่าว ทำไมละคะคุณวรรณ ตั๋นคิดถึงบ้านจะแย่ ทำไมให้ไปพักบ้านพี่เสือ”
“บ้านคุณหงส์ ตอนนี้กำลังปรับปรุงอยู่ค่ะ”
“ปรับปรุง ทำไปทำไมค่ะ บ้านก็ไม่โทรมสักหน่อย”
“คุณหงส์เปลี่ยนบ้านหลังนั้นให้เป็นสตูดิโอให้คุณตั๋นค่ะ ไว้ทำงานยังไงละคะ”
“จริงสินะ เจเจ้ไม่ได้กลับมาอยู่แล้วนี่นา”
“ค่ะ แล้วอีกหน่อย คุณหยกคงต้องมาอยู่กับคุณเสือ” คุณวรรณกระซิบ เหมือนกับผมไม่ได้อยู่ตรงนั้นด้วย
“เขินที่คุณวรรณแซวเหรอ” พี่เสือหันมาถามผม
“อืม” ผมพยักหน้า ไม่ปฏิเสธ เพราะผมเขินจริง ๆ
“ถ้างั้นก็ย้ายมาอยู่กับพี่จริงๆ ไปเลยไหม ฝึกไว้ให้ชิน วันหลังจะได้ไม่เขินมาก”
“พี่เสือก็พูดเป็นเล่น” ผมที่ไม่รู้จะตอบอะไร พูดออกมาได้เพียงเท่านี้
“คุณนี่ก็ชอบแหย่อาหยงให้เขินนะ”
“ก็เวลาหยกเขินมันน่ารักออกนี่” พี่เสือกับเฮียเถิงก็ดูจะเข้ากันได้ดีกว่าแต่ก่อน
“อ่อ หยกจ้า พี่ลืมบอก คุณหญิงเขาอยากให้หยกไปพบแหนะ ท่านอยากเจอหยกและโบตั๋น” พี่ภาที่เอาแต่นั่งจ้องหน้าเฮียเถิง พูดขึ้นเหมือนเพิ่งนึกได้
“คุณหญิงกับคุณษาเป็นยังไงบ้างครับ”
“คุณษาเธอยังเสียใจเรื่องนายเกรียงไกรอยู่ ส่วนคุณหญิงเองก็ห่วงแต่คุณษา”
“แล้วเรื่องนายเกรียงไกรอะไรนั่น สรุปแล้วใครเป็นไปตามข่าวใช่ไหมคะ?” โบตั๋นหันมาถามอย่างสนใจ ก็คงอยากจะหาเรื่องเฮียเถิงนั่นแหละครับ
“ใช่ค่ะ เป็นไปตามข่าวที่ออกมา หลังจากที่คนของคุณจุ้ยเถิงพาไปปล่อยไว้ที่คอนโด นายนั่นก็ออกไปดื่ม แต่ในข่าวไม่ได้บอกว่าเกรียงไกรไม่ได้จ่ายเงิน เดินออกมาเฉย ๆ นางแบบสาวคนนั้นเป็นเพื่อนเจ้าของผับ รู้จักกันกับเกรียงไกรอยู่แล้ว ตอนไกล่เกลี่ยค่าใช้จ่าย เธอโดนเกรียงไกรลวนลาม นั่นจึงเป็นสาเหตุให้โดนทำร้ายจนเป็นเห็นให้โดนแทงเสียชีวิต”
“คุณหญิงคงให้ปิดข่าวบางส่วนสินะครับ” พี่เสือถามและมองไปทางโบตั๋น
“ใช่ค่ะ คุณษาเธอเองเสียใจที่เลี้ยงลูกแบบตามใจมากเกินไป”
“ตั๋นไม่เคยเจอคุณหญิงอะไรนั่นสักหน่อย ทำไมเขาอยากจะเจอตั๋นละ”
“คุณหญิงเข้าถูกชะตากับหงส์ และหยกนะ เลยอยากจะรับ พวกเราสามพี่น้องเป็นหลานบุญธรรม”
“ตอนนั้นเพราะเจ่เจ้กับหยกมีเมฆาขาวสวมอยู่หรอก เลยทำอะไรถูกใจไปหมด ถ้าตั๋นเข้าไปพบ ท่านคงเลิกความคิดนี้แน่ ๆ”
“นั่นสินะ แก่นแก้วซะขนาดนี้” พี่เสือที่คุยกับจุ้ยเถิงอยู่หันมาแซว
“ไม่ไปไม่ได้เหรอคะพี่ภา”
“ไปสักครั้งก็ไม่เป็นไรหรอก ครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ตั๋นจะได้เข้าพบคุณหญิงท่านก็ได้นะ” ผมพูดตามความคิดของผม แต่โบตั๋นคงตีความว่าผมแซวเธอ ทำให้เธองอนผมใหญ่เลย
........................................................................
พยัคฆ์นำทุกคนเข้ามาพักผ่อนภายในบ้าน คุณวรรณขอตัวไปจัดงานที่บริษัทฯ ก่อน ส่วนคุณเพ็ญนภาเมื่อเข้ามาถึงในบ้านก็ดูจะเกาะติดสองพี่น้องมาก คงเพราะไม่ได้เจอกันนาน เขาจึงพาจุ้ยเถิงแยกตัวออกเพื่อพาขึ้นไปพักบนห้องที่ป้าลัยเตรียมไว้ให้
“คุณเสือกลับมาแล้ว แล้วนั่นใครกันคะ นี่คงไม่ได้นอกใจคุณหยกของป้านะ” ป้าลัยที่เดินลงบันไดมาพร้อมกลับต้นกล้าทักขึ้น
“ไม่ใช่ครับ นี่อาเถิงแฟนของพี่สาวหยก”
“อ่อ แฟนพี่สาว ว่าแต่คนฝรั่งอะไรชื่ออาเถิง”
“เขาเป็นลูกครึ่งจีนอเมริกันครับ”
“อ่อ ถ้าอย่างนั้น เชิญคุณเสือกับคุณอาเถิงไปพักก่อนนะคะ เดี๋ยวป้าให้เจ้ากล้าเอาเครื่องดื่มกับของว่างตามไปให้ ป้าขอไปแวะไปหาคุณหยกสักเดี๋ยว”
“แม่ ไปด้วยดิ ห่วงนางฟ้า”
“เออ พูดมาก จะไปก็ตามมา”
จากนั้นทั้งสองคนก็เดินค้อมตัวผ่านพวกเขาไป จากหน้าตาที่จุ้ยเถิงแสดงออกมาว่าสงสัย คงเพราะฟังไม่ออกทั้งหมด ทำให้เขาต้องแปลคร่าว ๆ ให้ฟัง
“อาหยงดูจะเป็นที่รักของทุกคนนะ”
“แล้วคุณละ รักเอ็นดูได้ แต่อย่าคิดมากไปกว่านั้นก็แล้วก้น”
“ผมอาจจะต้องทำตัวเป็นพี่ชายที่ดีแล้วละ มีน้องชายน่ารัก น่าเอ็นดูขนาดนี้”
“คิดได้แบบนั้นก็ดี”
“เริ่มตั้งแต่วันนี้เลยแล้วกัน” เขาเห็นสายตาแปลก ๆ ของจุ้ยเถิง แล้วนึกเอะใจ ก่อนที่จะได้พูดอะไร “คืนนี้คุณก็จัดให้อาหยงนอนกับเสี่ยวฝู่แล้วกัน ยังไงคุณก็ยังเป็นแค่แฟนของอาหยง”
“น้อย ๆ หน่อยอาเถิง เพิ่งจะเป็นพี่ชายหยกได้ไม่กี่วัน ทำเป็นหวง” เขาเริ่มจะหมั่นไส้จุ้ยเถิงตามโบตั๋นซะแล้วสิ
“ก็ไม่แปลกถ้าหากพี่ชายจะหลงน้องชายตัวเอง”
เขานำจุ้ยเถิงเข้ามาในห้องพักที่ป้าลัยเตรียมไว้ “หวังว่าคุณคงจะชอบ”
“อืม น่าอยู่ดีนะบ้านของนาย คนที่นี่ก็ดี มิน่าอาหงส์ถึงไม่ห่วงอาหยง”
“อีกสองวันก็ได้เจอหงส์แล้ว คุณไม่ต้องทำหน้าละห้อยขนาดนั้นหรอก”
“ผมรู้ว่าคุณก็เร่งวันเร่งคืนอยู่เหมือนกัน ผมเห็นนะ ว่าเลขาสุดแสบของคุณแอบส่งอะไรให้”
“รู้แล้วก็ไม่ต้องทำเป็นพูดมากหรอกน่า ว่าแต่คุณเถอะ กับหงส์ไปถึงไหนแล้ว ได้คุยกันก่อนออกเดินทางไปซางตูแค่วันเดียวเองนี่”
“ถึงแค่นั้น ผมก็หงส์ก็ไม่ได้วางแผนอะไรต่อมิอะไรมากมายเหมือนอย่างคุณสักหน่อย”
“หมายความว่ายังไง”
“ผมตกลงกับหงส์แล้ว ว่าจะแต่งเข้าฝู่ แล้วก็จะเปลี่ยนสัญชาติตามอาหงส์”
“คุยกันไปถึงเรื่องนั้นแล้วเหรอ”
“ใช่ เจ็กลู่ตั้งชื่อไทยให้ผมด้วยนะ รณรัต ชูวนาสุวรรณ”
“ผมขอถามอะไรคุณหน่อย เรื่องของคุณ อาชาติรู้ทุกเรื่องเลยรึยังไง”
“หงส์บอกว่า เจ็กลู่ตามสืบเรื่องของผมมาตลอด เหมือนที่เขาคอยสืบเรื่องของคนรักนั่นแหละ เพียงแต่เขาไม่เคยเผยตัวออกมาเท่านั้น”
“หงส์เลยไม่ค่อยห่วงสินะ ตอนที่รู้ว่าคุณจับตัวหยกไป”
“มันก็เหมือนกับผมอยู่ในสายตาหงส์ตลอดนั่นแหละ”
“ได้แฟนอย่างหงส์ท่าทางจะเหนื่อยหน่อยนะ”
“ผมกลับคิดว่าเป็นโชคดีมากกว่า ที่ได้ผู้หญิงอย่างหงส์เป็นแฟน ผมต่างหากที่ต้องเห็นใจคุณ”
“เห็นใจเรื่องอะไร”
“ก็อาหยงน่ารักขนาดนี้ ถึงกับมีหนุ่มน้อยมาตามติดเรียกว่านางฟ้าบาริสต้าอีก”
“เรื่องนั้นผมรู้ เอาไว้ให้ทุกอย่างลงตัว เรื่องนี้ผมมีแผนจะจัดการอยู่แล้ว”
“อย่าลืมโรงเรียนครูศักดิ์ด้วยละ”
“คุณพักไปเถอะ เรื่องหยกผมจัดการเองได้”
“เขาเดินออกมาจากห้องของจุ้ยเถิง ก็ได้ยินเสียงหัวเราะตามหลังออกมา ได้ทีจุ้ยเถิงก็แซวเขาใหญ่ ใช่ว่าเรื่องของหยกเขาจะไม่เคยคิด เพียงแต่เขาอยากให้หยกเป็นคนตัดสินใจเองมากกว่า เลือกในสิ่งที่หยกชอบที่สุด
........................................................................
ภายในพื้นที่ส่วนต้อนรับ ซึ่งถูกจัดให้อยู่ด้านหน้าสุดของที่ดิน คุณเปิ้ลและคุณโอ๋ช่วยกันต้อนรับแขกที่ทยอยเข้ามาไม่ขาดสาย มีทั้งบรรดานักข่าวชาวไทยและจีน รวมถึงนักธุรกิจชาวจีน จากแขกที่มาร่วมงาน ทำให้ชาวบ้านละแวกนี้พากันแตกตื่น โรงแรมโดยรอบที่ดินถูกจองเต็ม ทำให้รอบ ๆ ที่ดินของ ไร่วณารักษ์ ดูคึกคักขึ้น
หงส์อยู่ในงานคอยดูแลคุณหญิงพรรณี โดยมีโบตั๋นคอยดูแลคุณสุพรรณษา ซึ่งผู้ใหญ่มั้งสองท่านรักและเอ็นดูโบตั๋นเป็นพิเศษ เพราะความสดใส เข้าถึงง่าย แม้จะแก่นแก้วแต่ท่านทั้งสองก็หัวสมัยใหม่ จึงยอมรับโบตั๋นได้ไม่ยาก
ฝู่ไฉ๋ คุณวรรณ และเพ็ญนภา จัดเตรียมเรื่องงานแถลงข่าวที่จะเกิดขึ้นในวันนี้ และเนื่องจากจะมีการถ่ายทอดสดในสถานีข่าวหลายสำนักทั้งของไทยและจีน เลยต้องดูแลกันมากหน่อย ยังดีที่ได้คุณต้น คุณเอ และคุณคีมาช่วย
จุ้ยเถิงดูและเกี่ยวกับอาหาร ของว่างและเครื่องดื่มในงานร่วมกับต้นกล้าและป้าลัย ถึงแม้ป้าลัยจะสื่อสารกันไม่รู้เรื่องเพราะตื่นเต้นกับใบหน้าฝรั่งจ๋าของจุ้ยเถิง แต่ภาษามือภาษากายที่มักจะมีให้เห็นวุ่นวายเมื่อคนทั้งสองอยู่ด้วยกันก็ช่วยให้สื่อสารกันได้ไม่ยาก อีกทั้งจุ้ยเถิงก็ดูจะสนุกกับการได้คุยกับป้าลัยไม่น้อย
“ทุกอย่างก็ดูจะไม่มีอะไรติดขัดนะ สบายใจได้แล้วละ”
“หยกกับคุณเสือยังไม่มาเลยนี่สิ เดี๋ยวก็ไม่ทันเวลากันพอดี” หลิวลู่อดที่จะบ่นไม่ได้
“ให้เวลาไอ้เสือมันหน่อยน่าเสี่ยวลู่”
“เฮียก็ตามใจคุณเสือมากไป”
“เรื่องนี้หงส์ก็อนุญาตแล้วนะ ไอ้เสือมันไม่ทำให้เสียเรื่องหรอกน่า เวลาแบบนี้แล้ว ยังจะมาห่วงหลานอีกเหรอ”
“ไม่ว่าโตขึ้นขนาดไหน หรือจะมีครอบครัวไปแล้วอั๊วก็เป็นห่วงอยู่ดี”
“หงส์กลับฮ่องกงคราวนี้ก็เตรียมจะแต่งงานกับฝู่เถิง หยกกับไอ้เสือก็คงอีกไม่นาน โบตั๋นรึก็ดูสิ มีทั้งแม่และยายบุญธรรมคอยโอ๋ไม่ห่างแบบนี้ แล้วยังจะห่วงอะไรอีก ถึงเวลาที่เสี่ยวลู่ต้องปล่อยวางแล้วนะ”
“อั๊วจะพยายามก็แล้วกัน”
“ตอนนี้ไม่ต้องไปคิดถึงหลาน ๆ แล้ว คิดถึงแต่ตัวเองก็พอ หรือถ้าเป็นไปได้ เฮียก็ฝากตัวของเฮียเองให้เสี่ยวลู่คอยดูแลเป็นห่วงแทนได้ไหมล่ะ?”
“เฮีย...ใช่เวลาไหม?”
“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย 20 กว่าปีมานี้ เฮียไม่เคยได้อ้อนใคร รอก็แต่เสี่ยวลู่คนเดียวนี่แหละ”
“แล้วตอนคุณลตาละ?”
“เสี่ยวลู่ก็รู้ ว่าตอนนั้นพวกเราก็คบกันเพราะผลประโยชน์ หรือว่ายังติดใจเรื่องนี้อยู่”
“คุณลตามาคุยกับอั๋วแล้ว อั๊วไม่ได้ติดใจสักหน่อย อีกอย่างตอนนี้เธอก็เปรียบเหมือนหลานของอั๊วคนหนึ่ง”
“แล้ววันนี้หลานคนใหม่มาด้วยรึเปล่าละ ทำไมเฮียยังไม่เห็น”
“คุณลตาเธอไม่มาหรอก เธอเกรงว่าจะเป็นข่าวกับเฮียนั่นแหละ เลยตั้งใจจะให้เรื่องซาก่อนค่อยกลับมาที่ไทย ตอนนี้ก็ไปช่วยดูแลงานที่โรงแรมให้”
“อืม จริงสินะ ตอนที่คบกับลตา ก็มีข่าวไม่เว้นแต่ละวัน”
“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับคุณกร คุณชาติ” ต้นกล้าเดินเข้ามารายงาน
“เจ้ากล้า บอกกี่ทีแล้วว่าให้เรียกคุณหลิว”
“ครับ”
วรากรและหลิ่วลู่เดินไปยังเก้าอี้ที่จัดเตรียมไว้สำหรับประธาน ที่ตรงนั้นจะมีคุณหญิงพรรณี และคุณสุพรรณษานั่งร่วมอยู่ด้วย ถัดมาก็จะเป็นแถวของจุ้ยเถิง คุณเปิ้ล คุณโอ๋ เพ็ญนภา ต้นกล้า และป้าลัย
เอ ต้น คี คอยดูแลรอบ ๆ งาน โดยมีฝู่ไฉ๋เป็นผู้กำกับดูแลความเรียบร้อยของงาน จนกระทั่งหงส์ หยก และโบตั๋นก้าวเดินขึ้นไปบนเวที พยัคฆ์จึงเดินเข้าไปนั่งลงข้าง ๆ จุ้ยเถิง
งานแถลงข่าวเปิดตัวสามพี่น้องฝู่ หรือชูวณาสุวรรณเริ่มต้นขึ้น โดยรายละเอียดการแถลงข่าวฝู่ไฉ๋เตรียมให้กับนักข่าวเป็น 3 ภาษา คือไทย จีน และอังกฤษ เนื้อความสรุปย่อ ๆ ว่าทั้งสามคนเป็นทายาทของตระกูลฝู่แห่งเยี่ยนหวอกรุ๊ป และมาเติบโตที่ประเทศไทย โดยที่ทั้งสามมีความคิดที่จะขยายธุรกิจมาที่ประเทศไทย เริ่มจากปางไม้เก่าที่เป็นที่จัดงานขณะนี้ ซึ่งได้ถูกเปลี่ยนให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวกึ่งรีสอร์ต
หลังจากงานพิธีการจบลง สามพี่น้องรวมทั้งผู้เกี่ยวข้องก็ต่างให้สัมภาษณ์กับนักข่าว ไม่เว้นแม้กระทั่งคุณหญิงพรรณี ที่มักจะไม่ออกมาให้สัมภาษณ์กลับยินดีพูดคุยกับนักข่าว โดยมีโบตั๋นคอยประคองดูแลอยู่ไม่ห่าง
ทางด้านหงส์ก็ให้สัมภาษณ์คู่กับจุ้ยเถิง และพูดถึงงานแต่งงานที่คาดว่าจะจัดขึ้นหลังจากที่กลับไปที่ฮ่องกง ทำให้เกิดเสียงฮือฮากันในหมู่นักข่าวที่ให้สัมภาษณ์
วารกรกับหลิวลู่คอยดูแลความเรียบร้อยอยู่ห่าง ๆ มีนักข่าวมาสัมภาษณ์หลิวลู่บ้างประปราย แต่ก็ไม่มากนักเพราะวรากรคอยกันคนเหล่านั้นไว้ จนกระทั่งงานทั้งหมดจบลงด้วยดี หลิวลู่มองภาพตรงหน้าอย่างสุขใจ ถึงวันนี้จะเหนื่อยกันทุกฝ่าย แต่เมื่อเทียบกับความสุขที่ได้รับมา เขาก็ดีใจ
‘เฮีย ซ้อ ไม่ต้องห่วงหลาน ๆ แล้วนะ’ หลิวลู่เอ่ยขึ้นในใจพร้อมทั้งมองขึ้นบนฟ้าที่สดใส รายล้อมด้วยกิ่งก้านของต้นไม้ใหญ่
“เจ็กลู่ อากร มาถ่ายรูปกันค่ะ” เสียงโบตั๋นเรียก ทำให้เขาต้องหันไปมองก่อนพยักหน้าให้เล็กน้อย เขาก้าวไปยังกลุ่มตรงหน้า จุ้ยเถิงขยับให้พวกเขาเข้าไปอยู่ในตำแหน่งตรงกลางระหว่างจุ้ยเถิงกับหงส์
“ครบแล้วนะครับ แถวหลังด้านซ้ายมือขยับชิดเข้ามาอีกนิดครับ” ช่างภาพบอกพร้อมทั้งโบกมือประกอบอยู่หลังกล้อง
“เดี๋ยวนะคะ หยกกับพี่เสือไปไหนแล้วละ”
เสียงของโบตั๋นทำให้คนที่เตรียมจะถ่ายภาพมองหากันให้วุ่นวาย คนที่รู้อยู่แล้วก็ไม่คิดที่จะตอบคำถามโบตั๋น
“ไม่เป็นไรค่ะ ถ่ายรูปกันเถอะค่ะ คุณหญิงท่านเหนื่อยมาตั้งแต่เช้าแล้ว” หงส์เลี่ยงที่จะตอบ ก่อนไปเร่งรัดกับช่างภาพ
“ถ้าไม่ขาดใครแล้ว ทุกท่านหันมองกล้องนะครับ นับนะครับ 1 2 3”
เสียงชัตเตอร์ของกล้องถ่ายภาพ บันทึกภาพถ่ายครอบครัวที่มีสมาชิกมากที่สุดเท่าที่ครอบครัวเล็กเล็กนี้เคยถ่ายด้วยกัน นอกจากหงส์ โบตั๋น ในภาพยังมี จุ้ยเถิง วรากร เจ็กลู่ คุณหญิงพรรณี คุณสุพรรณษา เพ็ญนภา และภาพนี้ก็ถูกเอาไปจัดวางไว้ข้างรูปสามพี่น้องที่ถ่ายด้วยกันที่สิมิลันต่อไป
The End
จบแล้ว 1 เรื่องถ้วนคร้า ไม่คิดว่าจะใช้เวลาเขียนยาวนานขนาดนี้
คำผิดก็เยอะ แก้ไปบ้าง ลืมแก้บ้าง หลงบ้าง ลืมบ้าง แต่ก็ขอบคุณทุกท่านที่ยังทนอ่านกันจนจบนะคะ
ฝากเรื่องอื่นๆ ให้แว๊บไปอ่านกันคร้า
Matryoshka [[มาโตรชก้า]] เรื่องอัพช้า ถึงช้ามากนะคะ เผลอทำพล๊อตเรื่องหายตอนเดินทาง เขียนไม่ออกเลย 
ll น้ำตากิเลน ll เรื่องนี้แอบสปอยนิดหน่อย เป็นเรื่องที่ได้แรงบันดาลใจมาจาก การชำระล้างเมฆาขาว มันก็จะมีเกี่ยว ๆ กันนึสนึง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
