รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ #อ้อนรักเสือดุ ► บทส่งท้าย -จบแล้ว- (18.5.18)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: รักแล้วบอก ชอบแล้วจีบ #อ้อนรักเสือดุ ► บทส่งท้าย -จบแล้ว- (18.5.18)  (อ่าน 198018 ครั้ง)

ออฟไลน์ uyong

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 362
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1

ออฟไลน์ Al2iskiren

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1775
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-3
พี่เสือโดนขย้ำแล้วขย้ำอีก
 :pighaun:

ออฟไลน์ pui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +177/-3

ออฟไลน์ บูมเบส

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1740
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-4
เห็นเงียบๆแต่ไม่น่าเชื่อหื่นเวอร์

ออฟไลน์ merizel-rada

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 91
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +109/-0
ตอนที่ 41
ห่างเสือ



   ‘อ้อนรักไปต่างประเทศกับแม่แล้ว’


   ดูเหมือนคำพูดของสายป่านเมื่อสองอาทิตย์ก่อนจะทำให้ผมอดคิดมากกับเรื่องนี้ไม่ได้ และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ เมื่อไอ้อ้อนรักมันหายสาบสูญไปเลยหลังจากที่บอกว่าจะไปส่งแม่มันที่สนามบิน ซึ่ง ‘สาบสูญ’ ในที่นี้หมายถึงไม่มีการติดต่อใดๆ กลับมาจากอีกฝ่ายแม้แต่ครั้งเดียว ซึ่งช่วงแรกๆ โทรไปโทรศัพท์อีกฝ่ายก็ติดปกติ แต่ตอนหลังกลับปิดเครื่องไป ผมก็เพิ่งจะมารู้เรื่องอาทิตย์ก่อนว่าไอ้อ้อนรักมันลืมหยิบโทรศัพท์ไปด้วย และการหายไปครั้งนี้ของมันก็ทำให้ผมอดน้อยใจไม่ได้
จะไปก็ไม่บอก ติดต่อซักนิดก็ไม่มี

   นี่ผมควรเอายังไงกับไอ้เด็กหมีคนนี้ดีนะ

   “เลิกเลยพี่เสือ”

   “หืม...”

   “หมั่นไส้มัน อยากไปไม่บอก พอกลับมาจะได้ร้องไห้ขี้มูกโป่งไปเลย” เสียงเพลงที่นั่งเคียงคู่กับแฟนคนสวยให้ผมอิจฉาเล่นพูดขึ้นมา พร้อมกับสายป่านที่พยักหน้าเห็นด้วย ผมเลยได้แต่ขมวดคิ้วกับคำแนะนำของเพื่อนอีกฝ่าย

   นี่เป็นเพื่อนกันจริงๆ ใช่มั้ยวะเนี่ย

   “มันอาจจะมีเหตุผลอะไรก็ได้มั้ง”

   “แต่ไปเงียบแบบนี้มันไม่น่าให้อภัยนะพี่ ปล่อยให้ซึมเพราะคิดถึงมันเนี่ย เพลงดูออกนะว่าพี่ก็คิดมาก ขนาดเพลงเองยังอดรู้สึกแย่ไม่ได้เลย !”

   เสียงเพลงที่พูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าเห็นอกเห็นใจผม ซึ่งผมเองก็เป็นอย่างที่เจ้าตัวบอกจริงๆ ช่วงแรกๆ แทบนอนไม่ได้เพราะเป็นห่วงอีกฝ่าย แต่ตอนนี้ก็ไม่รู้จะห่วงยังไง เพราะไม่รู้อะไรเลยว่ามันไปไหน หรือไปทำอะไร และถ้ามันมีเหตุผลจริงๆ อย่างน้อยก็น่าจะติดต่อมาบอกกันหน่อยสิ

   คิดถึงก็คิดถึง อยู่ๆ ก็มาหายไป

   แม่ง น้อยใจนะเว้ย...

   ผมได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างจนปัญญา ไม่รู้จะติดต่อไอ้อ้อนรักยังไง สายป่านที่มีเบอร์แม่ของไอ้อ้อนรักพอติดต่อไปกลับไม่ติดซะอย่างนั้น สุดท้ายผมก็ทำได้แค่รอมันเหมือนเดิม

   “เดี๋ยวพี่กลับแล้วนะ ถ้าไอ้พวกขี้เสือกมาก็ฝากบอกมันด้วยว่ากลับก่อน”

   “พี่เสือสู้ๆ นะ”

   “อืม”

   ผมตอบทั้งสองคนที่ทำหน้าเศร้าตามไปด้วยเพียงแค่นั้น และใครจะคิดว่าการไม่มีไอ้อ้อนรักในชีวิตประจำวันมันจะทำให้ผมเศร้าขนาดนี้

   เฮ้อ...

   ผมที่เดินออกจากรั้วมหาวิทยาลัยด้วยอาการหงอยๆ แต่ก็อดใจที่จะแวะไม่ได้กับของกินที่อยู่ข้างทางแล้วตัดอารมณ์เศร้าๆ ของตัวเองทิ้งไป ก่อนจะหันมาสนใจกับของกินตรงหน้าเพื่อสร้างความสุขแทนเมื่อเดินมาถึงก็ต้องใจเมื่ออยู่ๆ ก็ใครบางคนทักขึ้นมา

   “อ้าวเสือ”

   “อะ...อ้าว...” ผมที่กำลังต่อคิวซื้อโตเกียวอยู่ก็ต้องหันมาสนใจกับผู้หญิงน่ารักหน้าตาคุ้นสุดๆ โดยตอนนี้เธอควงแขนมากับผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง ซึ่งผมก็รู้จักว่าเป็นนักกีฬาคนหนึ่งในชมรมวิ่ง ซึ่งอีกฝ่ายก็ยิ้มทักทายผมเช่นกัน ตัวเองเลยได้แต่ยิ้มกลับไปให้ทั้งคู่ “สวัสดีครับ”

   “เป็นทางการอีกละ นาวก็ว่าเราคุยกันบ่อยแล้วนะ”

   “ฮ่าๆ”

   “เออเสือ สรุปเรื่องที่ขออาทิตย์ก่อนว่ายังไง” อยู่ๆ ผู้ชายที่ผมรู้จักเพราะการไปถ่ายภาพที่ชมรมวิ่งเมื่ออาทิตย์ก่อนทักขึ้นมา ทำให้ตัวเองต้องนึกถึงเรื่องของอีกฝ่ายก็ต้องอ้ำอึ้ง “ไม่ไปด้วยกันจริงๆ เหรอ ถือโอกาสไปเที่ยวเลยไง ได้ค่าแรงด้วยนะ”
คำเสนอของอีกฝ่ายทำให้ผมคิดหนัก เนื่องจากอีกฝ่ายขอให้ผมไปถ่ายภาพชมรมที่กำลังจะออกค่ายให้ ตอนแรกผมก็ตั้งใจจะปฏิเสธ แต่ตอนนี้ดูเหมือนคิวของผมจะว่างยาวๆ และไม่มีใครมากวน อย่างน้อยคิดซะว่าไปเที่ยวก็ได้

   “โอเค ยังไงไว้เจอกันวันออกค่ายนะ”

   “โห ในที่สุดก็ตกลง ในชมรมต้องดีใจแน่ๆ”

   “ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง”

   “ขนาดนั้นเลยล่ะ ไอ้พวกนั้นมันบอกว่าเห็นรอยยิ้มเสือแล้วมีกำลังใจ”

   “ห๊ะ...”

   เดี๋ยวนะ...

   ไอ้พวกนั้นมันผู้ชายหมดเลยไม่ใช่เหรอวะ !!

   “เราเองก็เหมือนกัน ยังไงตกลงแล้วห้ามเปลี่ยนใจนะ”
ผมที่ได้แต่อ้าปากพะงาบๆ กับคำพูดคนตรงหน้าที่ไม่เกรงใจผู้หญิงที่ควงมาซักนิด ใจก็อยากจะเปลี่ยนใจแล้วปฏิเสธแต่กลับโดนดักทางไว้ซะอย่างนั้น อีกฝ่ายก็คงจะดูผมออกถึงได้หัวเราะชอบใจออกมา ก่อนที่ผู้หญิงที่ทักทายผมคนแรกจะพูดขึ้น

   “อ้อนรักยังไม่กลับมาเหรอ” ผมที่ตอนแรกทำตัวไม่ถูกก็ต้องสะดุ้งกับคำถามของคนตรงหน้า ก่อนที่เธอจะพูดต่อและมันก็ทำให้ความน้อยใจของผมนั้นมาขึ้นหลายเท่าตัว “เห็นบอกว่าต้องไปจัดการเรื่องครอบครัวที่ต่างประเทศน่ะ เพราะฝ่ายพ่อที่อยู่ที่นู้นก็ต้องการรับเลี้ยงอ้อนรัก แต่เชื่อเถอะว่าเด็กหมีต้องเลือกแม่แน่ๆ”

   “อ่า...”
 
   “ยังไงก็คอยเป็นกำลังใจให้อ้อนรักด้วยกันเนอะ”

   “ครับ...”

   อืม...กำลังใจงั้นเหรอ

   ขนาดเรื่องนี้กูยังไม่รู้เลย จะเอากำลังใจที่ไหนไปส่งให้มึงวะ...

   ตอนนี้กูเองก็หมดกำลังใจแล้วเหมือนกัน

   เฮ้อ...





   และก็ผ่านมาอีกหนึ่งอาทิตย์ที่ไอ้เด็กหมีมันหายไป และวันมะรืนนี้ก็เป็นวันที่ผมจะได้ติดสอยห้อยตามไปกับชมรมวิ่งที่จะไปค่ายกันที่จังหวัดน่าน โชคดีที่มันเป็นบ้านเกิดของผมพอดีและเข้าช่วงหยุดเสาร์อาทิตย์ เลยถือโอกาสว่าถ้าถ่ายรูปให้พวกนั้นเสร็จก็ชิ่งกลับบ้านซะเลย

   อยากจะหนีไปยาวๆ แก้เผ็ดไอ้อ้อนรักแม่ง

   ผมที่ได้แต่คิดแผนชั่วร้ายในหัว ตอนนี้เริ่มชินกับการที่อีกฝ่ายหายสาบสูญไปแล้ว แถมยังแอบตั้งสถานะโสดในเฟสบุ๊คและลบเพื่อนอีกฝ่ายด้วย เพราะหวังว่ามันกลับมาจะได้รู้สึกผิดบ้างที่ทิ้งผมไปแบบนี้ และใครจะรู้ว่าแผนชั่วทั้งหมดที่อยู่ในหัวผมน่ะ ตอนนี้ร่างกายของเสือดุคนนี้กลับมายืนไขห้องไอ้เด็กหมีโดยตั้งใจว่าคืนนี้จะมาค้างที่นี่ เหตุผลก็ไม่ใช่อะไร

   คิดถึง...

   เมื่อไหร่จะกลับมา

   ฮื้อ...

   ผมเดินเข้ามาในห้องราวกับเจ้าของคนหนึ่งโดยไม่ต้องรอให้ใครอนุญาต ก่อนจะทิ้งกระเป๋าเสื้อผ้าตัวเองลงกับโซฟา นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมแวะมาค้างที่ห้องมัน เวลาที่ทนคิดถึงอีกฝ่ายไม่ไหวก็อดไม่ได้ที่จะแวะมาที่นี่

   “ถ้ายังไม่กลับมากูจะงอแงแล้วนะเว้ย !”

   ผมพูดออกไปก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างเซ็งๆ เวลานี้เพิ่งจะบ่ายสองกว่าๆ และมันก็เป็นวันที่ผมนิสัยเสียและแอบโดดเรียนมาเพราะทนคำต่อว่าของไอ้พวกสามหน่อไม่ไหว เพราะพวกมันว่าผมทุกวันเรื่องหน้าเป็นตูด
ขอโทษแล้วกัน กระซิก...

   ผมที่ตอนนี้นอนแพ่อยู่บนโซฟาโดยข้างตัวมีขนมขบเคี้ยวหลากหลายวางอยู่ มือก็ล้วงขนมกินไปด้วย ส่วนสายตาก็ส่องไปที่โซเชียลที่ตอนนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจนัก พอจะไปส่งความเคลื่อนไหวของไอ้อ้อนรักก็ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลงเหมือนเดิม จนตัวเองต้องถอนหายใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ปากก็เคี้ยวขนมที่รู้สึกว่ามันไม่อร่อยสักนิด
   
   เฮ้อ...เบื่อวุ้ย

   ผมที่ขยับปากเล็มขนมเลย์ในปากก็ต้องทิ้งโทรศัพท์ลงเมื่อมันไม่ได้ช่วยให้อารมณ์เบื่อเซ็งของผมหายไปแต่น้อย

   หลับแม่ง...

   คร่อก ~





   ปุบ ~

   “งืม...”

   “...”

   ปุบ ~

   “งื้อ ~” ผมส่งเสียงออกไปเบาๆ เมื่อรู้สึกถึงการรบกวนเวลานอนของตัวเอง ก่อนจะปัดของที่ยุ่มย่ามอยู่ตรงใบหน้าผมออก แล้วพลิกตัวหันหนีเข้ากับพนักโซฟา

   “...” สะกิด

   “อื้อ...”

   “พี่เสือ”

   “...”

   “พี่เสือ” เสียงเรียกที่คุ้นหูนั่นทำให้ผมชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะรู้สึกถึงของนุ่มๆ ที่สัมผัสเข้ากับใบหน้าจนตัวเองต้องปัดออก แต่มันกลับตบเข้าที่ใบหน้าผมเต็มๆ

   “เอ๊อะ !!”
 
   “ไอ้แมว...!”

   “งื้อออออ !” ผมที่สะดุ้งตื่นทั้งๆ ที่ยังไม่หายมัวขี้ตาดีก็ต้องเด้งตัวลุกขึ้น ก่อนจะเห็นว่าไอ้เด็กหมีมันนั่งอยู่ตรงข้างๆ โซฟาของผม โดยในมือมีแมวขนฟูตัวอ้วนพลีซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นเจ้าของแรงตะปบเมื่อซักครู่ “ฮื่อ...กูฝันใช่มั้ย”

   “...”

   “แต่เจ็บบบบ” ผมลูบแก้มตัวเองที่คาดว่าน่าจะเป็นลอยเล็บแมวแน่ๆ ก่อนจะพยายามจ้องไปที่คนที่ตอนนี้นั่งทำหน้าตกใจยังไม่เลิก แล้วทิ้งตัวลงนอนต่อ “กระซิก...”

   “พี่เสือ...”

   “ไม่ต้องพูด”

   ผมที่ตอนนี้มั่นใจแล้วว่าไอ้เด็กตรงหน้านี่ของจริงแน่นอน ก่อนจะยกมือขึ้นปิดหูตัวเอง โดยมีแมวตัวอ้วนกำลังปีนป่ายอยู่ที่ร่างกายทำให้ผมนอนตัวเกร็งเพราะกลัวว่ามันจะทำร้ายร่างกายอีก

   “พี่เสือ กลับมาแล้ว”

   “ไม่รู้ ไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น ไม่อยากคุยด้วย”

   “...”

   “เบื่อคนชอบทิ้ง”

   ผมพูดโดยไม่หันไปมองอีกฝ่าย แต่รับรู้ได้ถึงแรงสะกิดเบาๆ ที่ไหล่ของตัวเอง ก่อนที่ไอ้อ้อนรักมันจะพยายามยื้อร่างของผมให้หันไปหามัน แต่ตัวเองก็เกาะพนักโซฟาไว้แน่น จนกระทั่งไอ้แมวอ้วนมันกระโดดลงไปจากร่างของผมจนได้ ผมเลยถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ

   “ขอโทษ”

   “...”

   “พี่เสือ ดีกันนะ”

   “ไม่ต้องพูด กูไม่อยากฟัง ไม่อยากได้ยินเสียง”

   “พี่เสือ”

   “หายไปอีกดิ ไม่ต้องกลับมาเลย กูเกือบจะชินกับการไม่มีมึงแล้ว...”

   ผมพูดโดยพยายามอุดหูตัวเองไว้ แต่ก็โดนไอ้เด็กหมีที่นั่งอยู่ข้างๆ จับออก จนตัวเองต้องหันไปมองหน้ามันเคืองๆ
เออ พอเห็นหน้าชัดๆ แล้วก็อดยอมรับไม่ได้เลย

   คิดถึง...

   “พี่เสือ ขอโทษนะ”
 
   “...”

   “คิดถึงมาก จะไม่ไปไหนแล้ว”

   “...”

   “ขอโทษนะพี่เสือ ผิดไปแล้ว ให้ทำอะไรก็ยอมแล้ว” ไอ้อ้อนรักมันพูดรัวๆ โดยที่ผมไม่รู้ว่ามันคิดคำพวกนี้ทันได้ยังไง ก่อนที่ตัวเองจะลุกขึ้นนั่งหันไปทางเด็กหมีตรงหน้า โดยแอบปาดน้ำตาที่ซึมของตัวเองออก ไอ้อ้อนรักมันเลยจับมือผมไว้ “พี่เสือ คิดถึง”

   “มึงหายไปไหนมา”

   “ขอโทษ”

   “มึงไปไหนไม่บอกกู มึงไม่คิดว่ากูเป็นห่วงมึงบ้างเหรอ”

   “ลืมหยิบโทรศัพท์ ไม่ได้ตั้งใจไป”

   “ไม่อยากยุ่งด้วยแล้ว ไม่อยากรู้สึกแบบนี้แล้ว...” ผมพูดโดยที่ความน้อยใจที่ตอนแรกมันหายไปแล้วได้ตีตื้นขึ้นมา แม้จะดีใจที่ได้เจอมันอีกครั้ง แต่ก็อดเคืองและกลัวกับความรู้สึกตอนที่อีกฝ่ายหายไปมากพอที่จะทำให้ผมอยากจะร้องไห้ออกมา “กูรักมึงนะเว้ย ทำไมต้องทิ้งกันด้วย ฮึก...”

   “พี่เสือ ขอโทษ”

   “ไม่ให้อภัย กูไม่อยากยุ่งกับมึงแล้วอ้อนรัก กูไม่เอาแล้ว ฮื่อ !” ผมพยายามปาดน้ำตาที่ไหลออกมาก่อนจะปัดมือคนตรงหน้าออก แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายที่เห็นว่าผมร้องไห้ไม่หยุด มันก็ดึงร่างของผมลงไปแล้วกอดไว้แน่นทำให้ผมต้องดิ้นสุดแรง “ปล่อยเลย !”

   “พี่เสืออย่าร้องไห้ ขอโทษ ไม่ร้องไห้นะ” อีกฝ่ายลูบหัวผมเบาๆ โดยตัวเองก็พยายามดันมันออกแต่ดูเหมือนจะสู้แรงร่างหมีตรงหน้าไม่ได้ซักนิด “จะบอกทุกอย่าง จะไม่หายไปอีก...”

   “ฮื่อ...”

   “อย่าร้อง...”

   แรงกอดที่เพิ่มมากขึ้นทำให้ผมหยุดดิ้นไป ก่อนดันคนตรงหน้าออกอีกครั้ง ซึ่งคราวนี้ไอ้อ้อนรักมันก็ถอยไปแต่โดยดี แล้วเช็ดน้ำตาที่ไหลของผมออก ตัวเองที่บีบน้ำตาเสร็จไปหนึ่งปี๊บก็ได้แต่ปรับสีหน้าแล้วมองอีกฝ่ายด้วยความไม่พอใจบ้าง

   “อ้อนรัก”

   “...”

   “ห่างกันซักพักนะ”



ออฟไลน์ unicorncolour

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1001
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
เอาให้สำนึก..หลายครั้งแล้วนะที่อ้อนรักทำอะไรไม่คิดถึงพี่เสือเลย  :katai1:

จะไปก็ไป..จะมาก็มา..แล้วคนรอหล่ะ.........โกรธ  :m31:

#ทีมพี่เสือดุ  :monkeysad:

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
มีห่างเสือ ก็ต้องมีทิ้งหมี  :pigha2:

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
เอาคืนอ้อนรักเลยเสือ  :z3:

ออฟไลน์ Leenboy

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3095
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
เสือได้แก้แค้นแล้ววว555

ออฟไลน์ nunda

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3004
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-2
เราว่าครั้งนี้อัอนรักทำเกินไปจริงๆ
เหมือนไม่ใส่ใจความรู้สึกพี่เสือเลย
อยากรู้เหมือนกันว่าคนเขียนจะเอาเหตุผลอะไรมาแก้ตัวให้อ้อนรักอีก

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
ห่างกันซักพัก..ห่างกันซักพัก เพื่อเธอไปรักคนอื่นมากกว่า  :hao5: :hao5: :hao5:

ออฟไลน์ Mura_saki

  • แค่เรารู้จักกัน...มันก็ดีที่สุดแล้ว :)
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +179/-9
แบบนี้แหละค่ะดีแล้วพี่เสือ
ห่างกันสักพักเถอะนะอ้อนรัก

ออฟไลน์ pui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +177/-3
ห่างกันสักพักTT เพราะพี่เสือไปเข้าค่ายที่น่านน่ะนะ5555555
รอตอนต่อไปค่ะ^^

ออฟไลน์ merizel-rada

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 91
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +109/-0
ตอนที่ 42
อ้อนแล้ว...กินเสือ



“เปิดประตูห้องเดี๋ยวนี้”
“...” ส่ายหัว
“ไอ้อ้อนรัก !”
“ไม่เอา” ไอ้เด็กหมีมันพูดพลางยืนขวางประตูห้องของตัวเองไว้โดยไม่ปล่อยให้ผมได้ออกไปไหนหลังจากที่ตัวเองออกปากว่า ‘ห่างกันซักพัก’ ออกไป
แล้วมันก็ตกใจไปเรียบร้อยหลังจากที่เห็นว่าผมลบเพื่อนในเฟสบุ๊คมันออก
หึ สมน้ำหน้า
“พี่เสือ ขอโทษ”
“บอกว่าไม่ให้อภัยไง”
“พี่เสือ...”
“ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อน คราวนี้กูไม่ใจอ่อน” ผมพูดพลางยืนกอดอกเพื่อแสดงให้เห็นถึงความใจแข็งของตัวเอง ทำเอาไอ้อ้อนรักมันหน้าสลดแล้วมองผมมาแบบอ้อนวอน “เพื่อนมึงเชียร์ให้กูเลิกกับมึงเลย”
“...”
“กูควรทำแบบนั้นดีมั้ย เพราะตอนไม่มีมึงกูก็อยู่ได้”
“มะ...ไม่...!” ส่ายหัวรัวๆ
“หึ...”
“พี่เสือ ขอร้อง”
“สายไปแล้ว”
ผมพูดก่อนจะทำท่าจะเดินไปเปิดประตูที่มันขวางอยู่ แต่ไอ้อ้อนรักมันก็ขวางไว้ไม่ยอมถอย โดยมีไอ้แมวอ้วนที่หน้าตาท่าทางกวนตีนเหมือนเจ้าของยืนร้องแง้วๆ อยู่ข้างๆ
อย่ามาทำตัวหน้ารักดิ เดี๋ยวลุคกูหลุดหมด !
วุ้ย ทั้งคนทั้งแมว
เมื่อเห็นว่ายังไงอีกฝ่ายก็ไม่ยอมถอย ผมเลยเลือกที่จะยืนมองหน้ามันอย่างหาเรื่อง ไอ้อ้อนรักเองก็จ้องกลับมาอย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือผมแต่ตัวเองก็หลบจนอีกฝ่ายได้แต่ทำหน้าเศร้า
“พี่เสือ...”
“อะไร”
“คุยกันก่อนได้ไหม”
“ไม่คุย”
“พี่เสือ...”
“เออ คุยก็ได้” ในที่สุดผมก็อดใจอ่อนกับใบหน้าของอีกฝ่ายไม่ได้ ก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วหรี่ตามองไอ้อ้อนรักที่สีหน้าดีขึ้นถนัดตา ก่อนที่ร่างหมีตรงหน้ามันจะเข้ามารวบตัวผมแล้วยกขึ้น ใช่ ยก ไม่ใช่อุ้ม ! ไอ้เด็กหมีมันยกร่างของผมแล้วก้าวพรวดๆ เข้ามาในห้องนอน ซึ่งทำเอาผมที่ตกใจเตรียมจะโวยวายก็ต้องหุบปากเมื่อไอ้อ้อนรักมันวางร่างของผมลงแล้วขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ “อะไรของมึงเนี่ย...!”
“คิดถึง”
“อย่านอกเรื่อง บอกกูมาทุกเรื่องเดี๋ยวนี้ !”
“ได้” ไอ้อ้อนรักมันยิ้มออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นตรงหน้าผมพร้อมกับเงยหน้าหล่อๆ ของมันขึ้นมามอง และนั่นก็ทำให้ผมอยากจะยีแก้มที่คิดถึงนี่ใจจะขาด แต่ก็พยายามเก๊กท่าโหดทำใจแข็งไว้ “ไปกับแม่มา”
“เออ กูรู้ น้องเพลงบอกแล้ว”
“ไปเป็นเพื่อนแม่เจอกับพ่อ ทำเรื่องขออยู่กับแม่ ขออยู่ประเทศไทย อยากอยู่กับพี่เสือ ไม่อยากอยู่กับพ่อ”
“...”
“อยากอยู่กับพี่เสือ...”
“...” คำพูดรัวๆ ของไอ้อ้อนรักทำให้ผมอ้าปากก่อนจะพยายามจับใจความทั้งหมด ไอ้อ้อนรักมันเลยพูดย้ำ
“อยากอยู่ที่นี่กับพี่เสือ”
“อ่า...”
“แล้วก็ไปรับแมวมา” ไอ้อ้อนรักมันพูดพลางมองไปที่แมวตัวโตขนฟูที่ตะปบหน้าผมจนเจ็บแสบตัวเองเลยได้แต่หรี่ตามองไอ้แมวหน้าตาหน้าหมั่นไส้นั่นแล้วหันมามองไอ้อ้อนรักอีกครั้ง “ขอโทษ”
“...”
“ลืมเอาโทรศัพท์ไป ไปกะทันหัน”
“...”
“ขอโทษนะ จะไม่ทำอีกแล้ว”
“แล้วไม่คิดจะพยายามติดต่อมาเลยหรือไง”
“พยายามแล้ว...”
“...”
“แต่จำเบอร์ไม่ได้ โทรผิดหลายรอบ...” ไอ้อ้อนรักมันพูดพลางทำหน้าสลดผมเลยได้แต่กุมขมับบ้าง อยากจะถามว่าทำไม่ลองโทรกลับมาเบอร์ตัวเอง มันก็คงจะบอกว่าจำไม่ได้เหมือนกัน และเชื่อเถอะเฟสบุ๊คน่ะ...
“มึงจำรหัสเฟสไม่ได้ใช่ไหม”
“อ่า...”
“ไอ้เด็กหมีเอ๊ย...”
“ขอโทษนะพี่เสือ” ไอ้อ้อนรักมันเอาคางมาเกยบนหัวเข่าผมแล้วมองมาอ้อนๆ ตัวเองที่ใจอ่อนไปกว่าครึ่งและไม่ได้จะโกรธมันจริงจังก็ต้องถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก
“เออ ให้อภัยก็ได้”
“จริง...!”
“แต่เรื่องห่าง กูพูดจริง”
“พะ...พี่...”
“น่าจะซักอาทิตย์นึงล่ะมั้ง”
“...” ส่ายหัว
ผมมองคนที่ส่ายหัวรัวๆ ก่อนจะจับใบหน้านั่นให้อยู่นิ่งแล้วจ้องไปที่ดวงตาของอีกฝ่าย พลางทำหน้าดุส่งไป
“กูรอมึงมาตั้งสามอาทิตย์ กูหายไปอาทิตย์เดียวอย่ามาบ่น”
“คิดถึง”
“หึ...คิดถึงต่อไปเถอะ จะได้รู้สึกบ้าง”
“อยู่นู้นก็คิดถึงพี่เสือตลอด”
“ไม่ต้องมาพูดดี”
“คิดถึง”
“ไม่ใจอ่อนหรอกเว้ย” ผมพูดพลางตีเหม่งคนตรงหน้าไปหนึ่งที ไอ้อ้อนรักมันเลยทำหน้าสลดแต่คงจะต่อปากต่อคำไม่ได้เลยได้แต่หุบปากอยู่แบบนั้น ผมที่เห็นใบหน้าหล่อของไอ้แฟนเด็กตรงหน้าหงอยมากๆ ก็ทนไม่ไหว ก่อนที่จะจุ๊บหน้าผากมันไปหนึ่งที
“...!”
“กูยังไม่หายงอนหรอกนะ”
“จูบได้ไหม”
อยู่ๆ ไอ้เด็กตรงหน้าก็ถามขึ้น ทำให้ผมที่กำลังอ้าปากห้ามก็ต้องหงายหลังลงไปนอนกับเตียงเมื่อไอ้อ้อนรักมันกระโจนเข้ามาแล้วกดร่างผมลงกับเตียงทำให้ผมมองอีกฝ่ายอย่างหาเรื่องทันที แต่ยังไม่ทันที่จะพูดว่าอะไรไอ้เด็กหมีมันก็ฉกริมฝีปากลงบนริมฝีปากผมซะก่อน
“อื้อ !”
ลิ้นอุ่นร้อนของอีกฝ่ายค่อยๆ รุกรานเข้ามาจนผมต้องหลับตาแน่น ก่อนจะยอมเปิดปากออกตามความต้องการของอีกฝ่าย ไอ้อ้อนรักมันค่อยๆ ดูดดึงลิ้นของผมเบาๆ แล้วขบเม้นตามริมฝีปากผมหนักบ้างเบาบ้าง จนตัวเองที่เคลิ้มๆ อยู่ต้องยกแขนโอบรอบคอของคนตรงหน้า
ใจง่ายอีกแล้ว...
“อ้อนรัก...” เสียงของผมเรียกอีกฝ่ายเบาๆ และนั่นก็ทำให้ไอ้อ้อนรักมันยอมหยุดทุกการกระทำแล้วมองหน้าผมที่ตอนนี้หอบหายใจอยู่ ก่อนที่มันจะกดจูบลงบนริมฝีปากผมอีกครั้งและอีกครั้งย้ำๆ อยู่แบบนั้น
“คิดถึงพี่เสือ”
“อืม กูก็คิดถึงมาก”
“อยากให้มาอยู่ด้วยกัน”
“...”
“อยากอยู่กับพี่เสือ”
เสียงของไอ้อ้อนรักที่กระซิบเข้าข้างๆ หูของผมทำให้ตัวเองต้องหดคอหนีด้วยความจั๊กจี้ ก่อนที่มือของอีกฝ่ายจะค่อยๆ ล้วงเข้าไปในสาบเสื้อจนผมสะดุ้งเฮือกแล้วหรี่ตามองไอ้อ้อนรักที่ตอนนี้แสร้งเนียนไปเรียบร้อย
“เดี๋ยวโดน...”
“กลัวแล้ว”
ไอ้อ้อนรักมันพูดยิ้มๆ ก่อนจะถลกเสื้อนักศึกษาของผมขึ้น โดยที่เจ้าตัวขยับลงไปกดจูบที่บริเวณหน้าอกจนผมต้องแอ่นอกขึ้นอัตโนมัติแล้วปล่อยให้อีกฝ่ายระเรงปลายลิ้นอยู่แบบนั้น ผมที่ขยุ้มเส้นผมของไอ้อ้อนรักจนเต็มกำมือเพื่อระบายความรู้สึกที่เกิดขึ้นก็ต้องครางรับออกมาเสียงเบา
“อื้อ...อ้อนรักอย่ากัด...”
จุ๊บ...
เสียงดูดที่ดังขึ้นทำให้ใบหน้าผมร้อนฉ่า ก่อนจะเห็นว่าตอนนี้ไอ้เด็กหมีมันย้ายใบหน้าของตัวเองไประเรงลิ้งลงบนหน้าท้องของผม ก่อนที่มือของอีกฝ่ายจะปลดกางเกงนักศึกษาผมออกอย่างง่ายดาย จนตัวเองที่เริ่มตั้งสติได้ก็ทุบหลังมันเพื่อประท้วง
“พี่เสือ...”
“ยะ...หยุดเลย ฮื้อ มึงจะรังแกกูอีกแล้ว”
ผมแสร้งเบะปากเพื่อขอความเห็นใจ ก่อนที่ไอ้อ้อนรักจะขยับขึ้นมาแต่มันไม่ได้ขยับมาปลอบแต่กลับแกะกระดุมเสื้อนักศึกษาของผมซะอย่างนั้น
งื้อออ !
ไม่นานร่างของผมก็โดนไอ้เด็กหมีจอมหื่นตรงหน้าปลดเปื้องจนไม่เหลือแม้แต่กางเกงในติดตัว อีกฝ่ายขยับร่างกายของผมให้ขึ้นมาอยู่บนเตียงดีๆ เพื่อที่จะให้มันปฏิบัติภารกิจได้ง่ายขึ้น ก่อนที่มันจะหันไปหยิบอุปกรณ์จากลิ้นชักหัวเตียงที่ผมคุ้นหน้าคุ้นตาและเกรงกลัวมันสุดๆ ออกมา เจลสีฟ้าใสถูกบีบใส่มือคนตรงหน้า ก่อนที่มันจะละเลงเข้าที่ช่องทางด้านหลังของผมจนสะดุ้งเฮือก
“ดีใจ”
“ฮื่อ มึงมันใจร้าย” ผมที่ตอนนี้เริ่มกลัวเพราะเข็ดจากคราวก่อนที่แค่จะขยับตัวยังลำบาก ก่อนที่ผมจะหยิบหมอนจะหัวเตียงเพื่อไปฟาดมัน แต่ก็โดนไอ้เด็กหื่นตรงหน้ามันคว้าไปแล้วเอาไปรองที่สะโพกผมซะอย่างนั้น
“ขอบคุณครับ”
อ้ากกก ไอ้เด็กหมี มึงนี่มัน !!
ผมได้แต่ดิ้นพล่านกับความกวนโอ๊ยของไอ้อ้อนรัก ก่อนจะเห็นว่ามันหัวเราะออกมาอย่างชอบใจแล้วเข้ามาลูบหัวผมเบาๆ แล้วกดจูบลงมาอีกครั้ง ผมที่พยายามจะหันหน้าหนีก็โดนมันจูบแก้มบ้าง หน้าผากบ้างจนสุดท้ายก็ยอมอยู่นิ่งๆ ให้อีกฝ่ายลวนลามต่อไป
ไอ้อ้อนรักมันไม่รอช้า เมื่อสวมเสื้อผ้าให้น้องชายตัวเองเสร็จอีกฝ่ายก็จับขาผมยกขึ้นจนเกือบติดกับหน้าอก ก่อนที่สิ่งแปลกปลอมขนาดใหญ่นั่นจะค่อยๆ กดเข้ามาจนผมต้องหลับตาแน่น
“อึก...”
“อย่าเกร็งนะพี่เสือ”
“อ้อนรัก กูเจ็บ”
“...”
“เจ็บจัง ฮื่อ” น้ำตาที่กลั้นไว้ตอนนี้แรกตอนนี้ได้ไกลลงมาอีกครั้ง ก่อนจะโดนคนตรงหน้าเข้ามาจูบซับให้ โดยที่ช่วงล่างก็ยังพยายามแทรกเข้ามาในร่างกายของผมช้าๆ ท่ามกลางเสียงสะอื้นของตัวเอง และคนที่กระทำที่คอยปรนเปรอช่วงล่างอย่างรู้งาน “อ๊ะ...อื้อ...”
“อ่า...พี่เสือ...”
“เบาๆ อื้อ...”
ผมเอื้อมมือไปโอบรัดรอบคอของอีกฝ่าย ก่อนจะฉุดลงมาแล้วเป็นฝ่ายจูบไอ้เด็กตรงหน้าก่อน ซึ่งไอ้อ้อนรักมันก็ไม่รอช้า จูบตอบผมทันที ลิ้นร้อนพยายามเกี่ยวหวัดและดูดดุนลิ้นของผมจนตัวเองต้องอ้าปากกว้าง น้ำสีใสเริ่มไหลลงตามขอบปาก ก่อนที่ผมจะสะดุ้งเฮือกเมื่อไอ้เด็กหมีมันดันช่วงล่างของตัวเองแทรกเข้ามาในร่างกายผมจนสุด
“อ่า...”
“ฮื้ออออออออ !!”
“โอ๋นะ” ไอ้อ้อนรักมันพยายามกดจูบลงบนริมฝีปากของผมอีกครั้ง เมื่อตัวเองดิ้นและส่ายหัวไปมาด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะต้องสะดุดกึกเมื่อไอ้เด็กหมีมันถอดถอนร่างกายของตัวเองออกแล้วสวนกลับเข้ามาใหม่เต็มแรง
“อ๊าาาาา ~!”
“พี่เสือ...”
แล้วแม่งก็ไม่สนใจเสียงครวญครางของผมอีกต่อไป เมื่ออีกฝ่ายมันถอยร่างกายตัวเองออกไปแล้วจับสะโพกผมไว้แน่น โดยมีเสียงหอบหายใจเบาๆ จากคนตรงหน้า โดยที่ตอนนี้ร่างกายของผมสั่นคลอนไปตามแรงรักที่จาบจ้วงลงมาของไอ้อ้อนรัก
“ฮื่อ...ดะ...เด็กหมีใจ...อ๊า...ร้าย...!”
“รักพี่เสือ...”
ไอ้อ้อนรักมันพูดเสียงเบาพลางดึงร่างที่กระท่อนกระแท่นผมให้ลุกขึ้นและขยับไปนั่งบนตักของมัน  และนั่นมันก็ทำให้ผมเห็นหน้าหล่อๆ ตรงหน้าได้ชัดเจนกว่าทุกครั้งจนตัวเองต้องยกมือขึ้นมาปิดหน้าไว้ แต่ก็โดนไอ้อ้อนรักมันจะจับมือผมออกแล้วเข้ามาจูบที่ริมฝีปากและบริเวณลำคอของผมจนตัวเองต้องหดคอหนี อยากจะหัวเราะออกมาเพราะจั๊กจี๊ แต่ดูเหมือนเสียงที่ออกมานั้นจะกลายเป็นเสียงครางซะมากกว่า
“อะ...อื้ม...ฮึก...”
ผมสะดุ้งทุกครั้งที่อีกฝ่ายเข้ามาหยอกล้อกับยอดอก โดยที่ร่างกายตอนนี้ขยับขึ้นลงตามแรงยกของอีกฝ่าย ไอ้อ้อนรักมันบีบครึงสะโพกของผมไปด้วย และยกขึ้นลงเนิบนาบจนผมแทบดิ้นตายลงตรงนั้น
“พี่เสือ...”
ไหนจะเสียงเรียกและใบหน้าที่ทำให้ใจเสือเต้นตุบตับนี่อีก !
งื้อ !
“อะ...อ้อนรัก เปลี่ยนท่าได้ไหม กูเขิน...อื้อ...”
เห็นหน้ามึงแล้วกูเขินจริงๆ นะ
“ได้”
อีกฝ่ายตอบรับอย่างง่ายดาย ก่อนจะถอนร่างกายออกไปแล้วอุ้มผมให้นอนราบลงกับเตียงเหมือนเดิม แล้วเริ่มจับผมที่ตอนนี้นอนแห้งเป็นผักล้มให้พลิกตัวนอนคว่ำ พลางดึงสะโพกให้ตั้งชันขึ้น
ดะ...เดี๋ยวนะ ท่านี้มัน...
“ฮะ...อ๊าาาาาา ~!” ผมร้องออกมาสุดเสียงโดยปล่อยให้ร่างกายของตัวเองช่วงบนแนบลงไปกับที่นอน ส่วนด้านหลังก็โดนคนที่จับสะโพกไว้จาบจ้วงลงมาไม่ยั้ง ที่สำคัญผมยังรู้สึกว่ามันลึกว่าท่าก่อนด้วย “ฮื้ออออ อ้อนรัก...อ๊ะ...อ๊า...กูจะตาย...อื้อ...แล้ว...”
“ไม่ตาย...”
“อ๊าาา ~”
“เดี๋ยวเลี้ยง...ขนมนะ...”
“จริงเหรอ...ฮึก...”
“อื้ม...บิงซู”
“กิน...อ๊า...”
“ซูชิ บุฟเฟ่...ไอศครีมด้วย...”
“กินหมด...อื้ม...กินหมดเลย...”
“ซีฟู้ด”
“ท้องร้อง งื้อ...อ๊าาา”
“เพราะงั้นไม่งอแงนะ”
“อื้อออออ !”
เลิกงอแงก็ได้วุ้ย จะครางเสียวอย่างเดียวเลย
“ฮึ...”
เสียงหัวเราะจากด้านหลังทำให้ผมที่ตอนนี้สติสตังเริ่งหายไปหมด คงจะมีแต่รายชื่อของกินที่อีกฝ่ายเสนอมาเท่านั้นบันทึกลงในหัวของผม
นี่ไม่ได้เห็นแก่กินจริงจริ๊งงงงง ~!

ออฟไลน์ pui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +177/-3
โอ้ยยยยยยย พอกันจริงๆคู่นี้55555

ออฟไลน์ Leenboy

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3095
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
แหมๆๆๆได้ยินชื่อของกินนี่ยอมเลยนะเสือ

ออฟไลน์ BAKA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3025
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-10
เดี๋ยวๆๆๆ ติดสินบนพี่เสืออย่างนี้ก็ได้หรืออ้อนรัก

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
ปวดหัวกับหมี เสือ คู่นี้จังเลย  :katai1:

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
งุ้ย!!! พี่เสือซื้อได้ด้วยของกิน 555  :z1: :z1: :z1:

ออฟไลน์ Chucream.nabi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
คุณค่ะ!!  :hao7: คุณเสือดุนี้ยอมเพราะของกินอย่างนี้หรอ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
พี่เสือเอ้ยยย พอเอาของกินล่อนี่กลายเป็นแมวน้อยเลยนะ 555

ออฟไลน์ Supparang-k

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1908
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-3
อะหืออออออ...พอได้ยินชื่อของกินพี่เสือก็เปลี่ยนไปเป็นยอมแบบเต็มใจ 55555

ออฟไลน์ A_bookworm

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 127
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-0
อย่างนี้ก็ได้หรออออ คู่นี้อร๊ายยยยย ดาวดิ้นกันเลยทีเดียว  :z2:

ออฟไลน์ Al2iskiren

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1775
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-3

ออฟไลน์ Mura_saki

  • แค่เรารู้จักกัน...มันก็ดีที่สุดแล้ว :)
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +179/-9
หมดกัน!!!!! คำว่าห่างกันสักพัก55555++

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
นี่ใช่เสือดุจริงๆหรือนี่    :katai1:

ห่างกันซักพัก........ o22 o22 o22
กลายเป็นติดกันแนบแน่นสนิท ลึกซึ้ง หลายท่า มากๆ  :pighaun: :haun4: :z1:
อ้อนรัก  เสือ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ขอแก้ที่ผิด

ระเรงปลายลิ้น ------- ละเลง
ครึงสะโพก ------- คลึง

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4991
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7

ออฟไลน์ kungverrycool

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 284
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9
ทำไมพีเสือเห็นแก่กินขนาดนี้เนี่ย  :o8:

ออฟไลน์ nunda

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3004
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-2
เรื่องเบอร์โทรนี่เราก็เป็นนะ จำเบอร์ใครไม่ได้เลย แม้แต่พ่อแม่ โถ...ชีวิต

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด