ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
อุ้มรัก’S l “07”❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
จากที่คิดว่าจะไม่ค่อยมีอาการแพ้ท้องเหมือนตอนท้องแฝดนั้น กลายเป็นว่าน้ำเหนือคิดผิดไป อาการแพ้ท้องยังมีอยู่แต่แค่ไม่หนักหนา และไม่ทุกวันเท่านั้นเอง อาการจะเกิดขึ้นเป็นบางวันบางเวลา แต่เหมือนถูกตั้งโปรแกรมเอาไว้ว่าในหนึ่งสัปดาห์จะต้องมีวันที่มีอาการแพ้ท้องอยู่สามถึงสี่วัน ส่วนควอตซ์ก็ไม่ได้มีอาการเวียนหัว อาเจียนแล้ว คงเพราะผ่อนคลายขึ้นไม่ได้เก็บเรื่องน้ำเหนือท้องมาเครียดมากนัก
ทางบ้านบริสตันเองก็ชื่นมื่น เต็มไปด้วยความสุขที่กำลังจะมีหลานตัวน้อยๆ อีกคน คราวนี้คุณหญิงมรกตจัดเตรียมของบำรุงให้ลูกสะใภ้ชุดใหญ่เพื่อสุขภาพร่างกายที่ดีของทั้งลูกสะใภ้และหลานคนที่สาม ส่วนคุณโทมัสกับพ่อสินธรก็ชอบจับคู่คุยกันบ่อยๆ ว่าจะซื้ออะไรให้หลานคนนี้ดี ส่วนว่าที่คุณพ่อลูกสามก็ร่ำๆ จะทำห้องให้ลูกเอาไว้แล้ว แม้กระทั่งฝาแฝดก็พลอยตื่นเต้นไปด้วย เห็นทีก็คงมีแต่น้ำเหนือที่ไม่ได้ตื่นเต้นเท่ากับคนอื่น
“มัมๆ น้องตื่นหรือยัง” เจ้าตัวแสบถามพลางแนบหน้าลงกับหน้าท้องของน้ำเหนือกันคนละฝั่ง
“ยังไม่ตื่นครับ น้องนอนหลับอยู่” น้ำเหนือตอบ
“เมื่อไหร่น้องจะตื่น” น้องเดียร์เงยหน้าขึ้นถาม ทำหน้ายุ่งยากเพราะน้องไม่ยอมตื่นสักที
“อีกนานเลยครับน้องถึงจะตื่น น้องเดียร์ต้องรอก่อนนะ” น้ำเหนือตอบลูบผมลูกชายทั้งสองคนอย่างเอ็นดู
เจ้าตัวแสบทำปากยื่น หน้ามุ่ย ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอกทำหน้าจริงจัง “น้องนอนนานจริงๆ เลย”
น้ำเหนือหลุดขำก่อนจะอธิบายเพิ่มต่อ “น้องยังตัวเล็กมากครับ แค่ฝ่ามือหนูเองยังไม่แข็งแรง ต้องรอให้น้องแข็งแรงก่อนถึงจะออกมาเล่นกับหนูได้”
ทั้งพี่ฮาร์ทและน้องเดียร์ก้มมองมือตัวเองแล้วก็ทำตาโต “น้องตัวนิดเดียว”
“ใช่ครับ ตัวนิดเดียว ต่อให้น้องตื่นมาแล้วก็ยังตัวเล็กอยู่ เพราะอย่างนั้นพี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ต้องช่วยมัมๆ ดูแลน้องนะครับ” น้ำเหนือบอก
“ดูแลน้อง...”
“ฮาร์ทช่วยได้ ฮาร์ทดูแลน้อง” พี่ฮาร์ทรีบยกมือแสดงตัวทันที
“เดียกะดูได้ เดียช่วยดูด้วย” น้องเดียร์เองก็ไม่ยอมแพ้พี่ชายเหมือนกัน
“เก่งมากเลยครับ ทั้งสองคนเลย” ก้มไปหอมแก้มลูกชายฝาแฝดคนละทีอย่างให้กำลังใจและชมเชยในสิ่งที่เจ้าตัวทำ
ทั้งพี่ฮาร์ทแล้วก็น้องเดียร์หัวเราะคิกคักชอบใจพลางกอดคอมัมมี๊เอาไว้แล้วผลัดกันหอมแก้มมัมมี๊ และพอน้ำเหนือจะหอมคืนบ้างก็ขยับหลบไปมาไม่ยอมให้หอม พอโดนมัมมี๊จับตัวได้ก็หัวเราะสนุกสนาน
“แม่ลูกเล่นอะไรกันหือ” พ่อสินธรที่เพิ่งเดินเข้ามาร้องถาม ได้ยินเสียงหัวเราะของสองแสบดังไปถึงข้างนอก
“คุงตา~” หันไปร้องเรียกก่อนจะปล่อยคอมัมมี๊แล้ววิ่งไปหาคุณตาทันที สองแสบกอดหมับเข้าที่ขาของคุณตาสินธรแล้วก็หัวเราะสนุกสนาน
“อารมณ์ดีจริงเชียว” พ่อสินธรก้มลงกอดหลานชายสุดแสบเอาไว้ก่อนจะพาเดินกลับมานั่งที่โซฟา “แล้วนี่คุยอะไรกันอยู่”
“น้องๆ คุยเรื่องน้อง” ทั้งสองแสบแทบจะแย่งกันตอบก่อนจะผลัดกันพูดคนละประโยค
“เดียร์ถามมัมๆ เรื่องน้อง”
“ใช่ๆ เดียถามเอง มัมๆ บอกน้องนอน”
“น้องตัวเล็กนิดเดียว” พี่ฮาร์ทยกมือขึ้นชูเอานิ้วโป้งกับนิ้วชี้จรดกันเป็นการบอกว่าน้องตัวนิดเดียว ก่อนจะกางมือ “เท่ามือฮาร์ทเอง”
“ใช่ๆ มัมๆ บอกน้องนอน เพราะน้องตัวเล็กต้องรอก่อน”
“เดียร์บอกจะดูแลน้อง”
“พี่ฮาทกะบอก ดูแลน้อง พี่ฮาทเก่ง”
“เดียร์ก็เก่ง”
ปิดท้ายด้วยการชมกันเองก่อนจะพากันหัวเราะชอบใจ แบบที่คนฟังอย่างพ่อสินธรแล้วก็น้ำเหนือเองก็ยิ้มขำเอ็นดูกับท่าทางของทั้งสองคน
“หลานตานี่เก่งกันทุกคนเลยนะ” พ่อสินธรอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปบีบแก้มป่องๆ ของหลานชายอย่างเอ็นดูก่อนจะหันกลับมาหาลูกของตัวเอง “แล้ววันนี้เป็นยังไงบ้างล่ะเรา เมื่อเช้าพ่อเจอควอตซ์เขาบอกว่าลูกตื่นมาอาเจียนแต่เช้ามืด ตอนแรกพ่อจะขึ้นไปดูแต่เห็นหลับอยู่ก็เลยไม่อยากจะกวน”
“ครับ ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว ไม่มีเวียนหัว อาเจียนแล้วล่ะครับ แต่ตอนนั้นหนักจริงๆ ครับจนพี่ควอตซ์ต้องอุ้มผมออกมาเลย” น้ำเหนือเล่า
นึกไปถึงเมื่อเช้ามืด ฟ้ายังไม่สว่างน่าจะเป็นเวลาตีสี่กว่าๆ เท่านั้นอยู่ๆ คนที่กำลังนอนหลับสนิทก็เป็นอันต้องลุกพรวดขึ้นมาเพราะอาการตีตื้นขึ้นมาที่อกจนต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำก่อนจะอาเจียนออกมา ควอตซ์ที่นอนหลับอยู่ข้างๆ ก็พลอยสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วย เขารีบก้าวตามหลังคนรักเข้าไปในห้องทันที เห็นน้ำเหนือนั่งอาเจียนอยู่ตรงชักโครกก็ใจสั่น นึกไปถึงตอนน้ำเหนือแพ้ท้องฝาแฝดมีอาการแทบไม่ต่างกันนัก
ควอตซ์ต้องประคองคนท้องเอาไว้ในอ้อมแขน ล้างหน้าล้างตาให้เสร็จสรรพแล้วก็อุ้มออกมาจากห้องน้ำ หยิบยาหอมมาให้ดมเพื่อให้รู้สึกดีขึ้น ไม่นานน้ำเหนือก็หลับไปต่อ จนกระทั่งเช้าก็ยังไม่ตื่น หน้าตาซีดเซียวและตัวรุ่มๆ ควอตซ์เลยต้องจัดการเช็ดตัวให้และเลือกที่จะไม่ปลุกคนรักขึ้นมาปล่อยให้นอนพักต่อ วันนี้น้ำเหนือเลยไม่ได้ไปทำงาน พอดีกับที่โรงเรียนของฝาแฝดหยุด สามคนแม่ลูกเลยอยู่บ้านด้วยกัน มีสาลี่และป้ายุพินช่วยดูแล
ตอนเช้าหลังจากตื่นนอนมาน้ำเหนือก็ยังมีอาการเวียนหัวอยู่บ้างเล็กน้อย แต่ไม่มีอาเจียนพอทานข้าวเข้าไป ดมยาหอมอีกหน่อยก็อาการดีขึ้นจนมาอยู่เล่นกับฝาแฝดที่ห้องนั่งเล่นได้
“แต่ก็ไม่ได้เป็นทุกวันใช่ไหม” พ่อสินธรอดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะเขาไม่เคยเห็นน้ำเหนือแพ้ท้องมาก่อน เคยได้ฟังจากคำบอกเล่าของคนอื่นๆ ว่าตอนท้องฝาแฝดน้ำเหนือแพ้ท้องหนักมาก
“ไม่ครับ เป็นแค่บางวัน แต่นี่ก็ยังเบากว่าตอนแฝดนะครับ ตอนนั้นทุกเช้าทุกวัน ผมหมดแรงทุกวันเลยครับ เข้าไปอยู่ในที่คนเยอะๆ ก็เวียนหัว เหม็นกลิ่นนู้นนี่ไปหมด แต่คราวนี้ไม่ค่อย นอกจากกลิ่นอะไรแรงๆ จริงๆ ถึงจะเวียนหัว”
พ่อสินธรยกมือลูบผมลูกชายของตัวเองก่อนจะส่งยิ้มให้ “ก็ดีแล้วล่ะนะ พ่อล่ะเป็นห่วง เห็นเราวิ่งไปอาเจียนเมื่อคราวก่อนแล้วใจแทบหล่นไปถึงตาตุ่มนู้น ตอนแม่เราท้องยังไม่แพ้ท้องอะไรเลย ถ้าไม่รู้พ่อละนึกว่าเราป่วยหนักแล้ว”
“มัมๆ คุงปู่คุงย่ามาแล้ว” พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์ที่วิ่งออกไปนอกห้องนั่งเล่นวิ่งกลับเข้ามาร้องบอก
“หาน้องหมาๆ น้องหมา” น้องเดียร์เดินเข้ามาดึงมือของมัมมี๊ ส่วนพี่ฮาร์ทก็ดึงแขนของคุณตา
“โอเคครับๆ ไปรับน้องหมากัน” น้ำเหนือขำ ลุกขึ้นตามแรงฉุดของลูกชาย ก่อนที่ทั้งสี่คนจะเดินไปยังบ้านใหญ่
เมื่อวานตอนเย็นคุณหญิงมรกตบอกว่าจะรับลูกหมามาเลี้ยง เป็นลูกหมาของคนลูกจัก พอดีว่าหมาที่บ้านของเขาคลอดลูกออกมาคอกใหญ่เลยแบ่งๆ กัน คุณหญิงเลยตั้งใจจะรับมาเลี้ยงสักหนึ่งตัว ฝาแฝดได้ยินก็ดีใจกระโดดโลดเต้นยกใหญ่บอกว่าอยากเลี้ยงน้องหมา
พอเมื่อครู่ได้ยินเสียงรถก็พากันวิ่งออกมาดู เห็นคุณปู่คุณย่าลงจากรถก็รีบวิ่งเข้ามาบอกเพื่อจะให้มัมมี๊พามาที่บ้านใหญ่ อยากเห็นน้องหมาแล้ว
“คุงปู่ คุงย่า” เจ้าสองแสบวิ่งเข้าไปกอดแขนกอดขาทั้งสองคนทันที จนทั้งคู่ที่ไม่ทันระวังตัวตกใจก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นหลานชายตัวแสบ “น้องหมาๆ”
“อะไรกันหือ วิ่งมากอดย่านึกว่าจะคิดถึงร้องหาน้องหมาหรอกเหรอเจ้าตัวแสบ” คุณหญิงมรกตบีบจมูกหลานชายอยากหยอกล้อ น้องเดียร์ยิ้มก่อนจะหัวเราะคิกแล้วเปลี่ยนมาออดอ้อนคุณย่าแทน
“จริงๆ เชียวหลานคนนี้” คุณหญิงมรกตขำท่าทางของหลานชายที่ปรับเปลี่ยนทันที
พี่ฮาร์ทกับน้องเดียร์มองคุณปู่ที่หยิงกระเป๋าบางอย่างออกมาจากในรถ ก่อนจะทำตาโตเมื่อเห็นเจ้าลูกหมาตัวขาวที่อยู่ในกระเป๋า
“เข้าไปดูข้างในบ้านนะ” พอได้ยินคุณโทมัสพูดแบบนั้นสองแฝดก็รีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันทีแบบที่ผู้ใหญ่ทั้งสี่คนต้องหยุดหัวเราะออกมาก่อนจะเดินตามเข้าไปเมื่อได้ยินเสียงสองแสบร้องเรียก
เจ้าลูกหมาตัวน้อยสีขาวสะอาดสายพันธ์ซามอยด์กำลังใช้จมูกของมันดุนมือของฝาแฝดสลับกันไปมา เจ้าตัวเล็กเดินถอยหลังเงยหน้าขึ้นมองทั้งคู่ก่อนจะเดินกลับเข้าไปหา ทำแบบนั้นอยู่หลายครั้งก่อนจะเดินไปนอนขดตัวอยู่ระหว่างสองคน
ฝาแฝดดูชอบอกชอบใจและหลงรักเจ้าซามอยด์ตัวน้อยมากเพราะตามติดไม่ห่าง กลายเป็นเจ้าของตามติดลูกหมาแทนที่ลูกหมาจะตามติดเจ้าของ
“ไหวแน่ใช่ไหม” ควอตซ์ถามคนรักด้วยสีหน้าจริงจัง วันนี้จะมีประชุมของคิวเอ็น เพราะตัวอย่างเครื่องประดับคอลเลคชั่นความเป็นไทยเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงจะมีการประชุมเพื่อสรุปแบบและวางแผนการเปิดตัวคอลเลคชั่นนี้ แต่เพราะเมื่อเช้าน้ำเหนือมีอาการแพ้ท้องควอตซ์เลยนึกเป็นห่วงกลัวว่าคนรักจะไม่ไหว เมื่ออีกฝ่ายดื้อดึงจะเข้าร่วมประชุมด้วย
น้ำเหนือยิ้มก่อนจะพยักหน้ารับ “ไหวแน่นอนครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรแล้ววันนี้ไม่ได้แพ้หนักอะไรครับ”
จำได้ว่าเขาพูดยืนยันด้วยประโยคทำนองนี้มาหลายรอบแล้วตั้งแต่ออกจากบ้าน น่าจะเกือบสิบครั้งได้แล้ว แต่ก็เข้าใจคนช่างห่วง คงนึกกังวลกลัวว่าเขาจะเวียนหัว ปวดหัว ไม่สบายเนื้อตัวแล้วก็คงกลัวว่าจะเครียดเรื่องงานในวันนี้
“แน่ใจนะ” ควอตซ์ถามย้ำอีกครั้ง อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็จะเข้าประชุมแล้วแต่ควอตซ์ก็ยังไม่ยอมปล่อยให้น้ำเหนือไปเตรียมตัว เตรียมเอกสารการประชุม หรือแม้แต่เดินไปที่แผนกเลย เพราะตั้งแต่มาถึงท่านรองประธานก็พาเขามาที่ห้องทำงานของตัวเอง
“พี่ควอตซ์ครับ” น้ำเหนือขยับเข้าไปใกล้คนรักมากขึ้น มือทั้งสองข้างจับอยู่ที่มือของควอตซ์ “ถ้าผมรู้สึกไม่ดี หรือมีอาการแม้แต่นิดเดียว แค่นิดเดียว... ผมจะรีบบอกทันทีครับ เพราะฉะนั้นไม่ต้องเป็นห่วงผมนะ”
“จะไม่ให้พี่เป็นห่วงได้ยังไงกัน” ขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจกับคำพูดของน้ำเหนือ
“ผมรู้ครับว่าพี่ควอตซ์เป็นห่วง แต่ผมไม่อยากให้พี่กังวลมากเกินไป ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก อีกอย่างพี่ควอตซ์ก็เข้าประชุมอยู่ด้วยกันถ้าผมรู้สึกไม่ดีผมจะรีบบอกเลยครับ จะไม่ดื้อดึงแน่นอน”
สุดท้ายคนช่างห่วงแต่ก็ไม่เคยขัดใจได้ก็ถอนหายใจออกมา “ก็ได้ สัญญากับพี่เลยว่าจะไม่ฝืนตัวเองเด็ดขาด”
“ครับ” น้ำเหนือพยักหน้ารับ “ผมสัญญาเลยว่าจะไม่ฝืนตัวเอง ไม่ดื้อ ถ้ารู้สึกไม่ดีแม้แต่นิดเดียวผมจะรีบบอกเลยครับ”
“ดีมาก” ยกมือลูบผมน้ำเหนือที คว้ามืออีกฝ่ายมาจับเอาไว้ก่อนจะเดินนำน้ำเหนือไปที่ห้องประชุม
ทุกคนมาพร้อมกันอยู่แล้วตอนที่น้ำเหนือกับควอตซ์ไปถึง น้ำเหนือเอ่ยทักทายทุกคนก่อนจะเดินไปนั่งรวมกลุ่มกับคนในฝ่าย ส่วนควอตซ์ก็เดินไปนั่งที่หัวโต๊ะตรงตำแหน่งประธานในที่ประชุม แต่ก็ไม่วายหันมามองน้ำเหนืออีกรอบจนเจ้าตัวต้องพยักหน้าแล้วส่งยิ้มไปให้
“ทำไมถึงเพิ่งมาล่ะ” พี่เอเอียงตัวมาถามเมื่อน้ำเหนือเดินมานั่งแล้ว
“พอดีเมื่อเช้าผมไม่สบายนิดหน่อยครับ พี่ควอตซ์เลยกังวลผมเลยไม่ได้แวะเข้าไปที่ฝ่ายก่อน” น้ำเหนือตอบเสียงเบา
“แล้วนี่เป็นอะไรมากไหม ไหวแน่นะ”
“ครับผม สบายมากไม่ต้องห่วงนะ ถ้าไม่ไหวยังไงเดี๋ยวผมบอก”
การประชุมเริ่มต้นขึ้นหลังจากที่ทุกอย่างพร้อม เรื่องแรกที่พูดคุยกันก็คือเครื่องประดับตัวอย่างของคอลเลคชั่นความเป็นไทยที่ใช้เวลาไม่น้อยเลยในการออกแบบและผลิตชิ้นตัวอย่างออกมา
เครื่องประดับทั้งสร้อยคอ แหวน ข้อมือ และต่างหูถูกส่งเวียนกันรอบห้องเพื่อช่วยกันดูก่อนจะส่งกลับมายังฝ่ายดีไซน์เพื่อตรวจสอบความสวยงาม ดีเทลต่างๆ ว่าเป็นไปตามแบบที่ดีไซน์เอาไว้หรือเปล่า
“โอเคเลยนะ ดีเทลครบถ้วนดี เราสองคนลองดูสิว่าถูกใจเป็นไปตามแบบที่ดีไซน์เอาไว้ไหม” พี่โม่พูดก่อนจะส่งเครื่องประดับที่เป็นผลงานการออกแบบของน้องนักศึกษาฝึกงานไปให้เจ้าตัวตรวจสอบ
ทิวกับจ๊ะจ๋าพยายามบังคับมือตัวเองไม่ใส่สั่นแต่ก็ทำได้ยากเหลือเกินเพราะนี่เป็นผลงานชิ้นแรกที่ผลงานการออกแบบของพวกเขาจะได้วางขายอย่างจริงจังในร้านของคิวเอ็นทุกสาขา
“แค่มีผลงานออกมาขายพวกเราก็ใจแล้วล่ะค่ะ” จ๊ะจ๋าว่า
“ไม่ได้นะ” น้ำเหนือส่ายหน้ายิ้มๆ “ถึงจะดีใจยังไงก็ต้องตรวจให้ละเอียด เพราะเราเป็นดีไซน์เนอร์ เราคงไม่อยากให้ลูกค้าใช้ของที่ไม่ดีหรอกใช่ไหม”
“ครับ / ค่ะ”
หลังจากตรวจสอบรายละเอียดของงานเรียบร้อยก็เริ่มพูดคุยถกกันถึงเรื่องการเปิดตัวคอลเลคชั่นใหม่ และวางแผนการตลาด กว่าจะเรียบร้อยก็ใช้เวลาไปเป็นชั่วโมงถึงจะสรุปได้ว่างานเปิดตัวในคราวนี้ทางคิวเอ็นจะเปิดตัวร่วมกันกับทางเพชรเพทาย เพราะคอลเลคชั่นนี้เป็นแบบพิเศษที่ออกแบบคอนเซ็ปมาทั้งฝั่งของคิวเอ็นและเพชรเพทาย
ซึ่งจากนี้ก็จะเป็นในส่วนของฝ่ายพีอาร์ที่จะคิดเรื่องการโปรโมททั้งทางออนไลน์ โฆษณาทางโทรทัศน์ แล้วจึงค่อยนัดประชุมกันอีกรอบ
ทุกคนทยอยเดินออกจากห้องประชุมหลังจากการประชุมเสร็จสิ้น รวมถึงน้ำเหนือด้วยแต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวพ้นประตูห้องแขนก็โดนดึงเอาไว้เสียก่อนพอหันไปมองก็เห็นว่าเป็นท่านรองประธานบริษัทที่รั้งเขาไว้
“ครับพี่ควอตซ์”
ควอตซ์ดึงอีกคนมาใกล้พลางมองสำรวจไปทั่วใบหน้า “ไม่ได้รู้สึกไม่ดีใช่ไหม”
น้ำเหนือยิ้มให้กับคนช่างห่วง “ครับผม ผมสบายดีครับไม่ได้เวียนหัว ปวดหัวอยากจะอาเจียนอะไร เห็นไหม... ผมบอกแล้วว่าผมไม่เป็นอะไร”
“ก็อาการเมื่อเช้าเรามันน่าทำให้พี่เชื่อไหมล่ะ” ควอตซ์ว่าเสียงดุ ยกมือขึ้นแตะหน้าผากคนรักเพื่อวัดอุณหภูมิดูว่ามีไข้หรือเปล่า ก่อนจะใช้หลังมือแตะไปทั่วไปหน้าลำคอ
“ผมรู้ว่าครับว่าพี่ควอตซ์เป็นห่วงผม” จับมือของคนตัวสูงกว่ามากุมเอาไว้ “แต่ผมไม่เป็นอะไรจริงๆ พี่ควอตซ์ก็เห็นว่ารอบนี้ไม่ได้หนักเหมือนคราวก่อน”
“พี่ก็ต้องเป็นห่วงเอาไว้ก่อนสิ ลูกเมียพี่นะ”
แก้มขาวขึ้นสีระเรื่อเมื่อได้ยินแบบนั้น จัดการตีลงที่หลังมือของควอตซ์โทษฐานพูดจาเปิดเผย “นี่แหน่ะ พูดจาอะไรแบบนั้นครับ”
“พี่พูดจริง มาตีพี่ทำไม” คนพูดจริงทำหน้าบึ้งที่อยู่ๆ ก็โดนตีแม้จะไม่ได้แรงมาก แต่ก็รู้ว่าแค่แกล้งทำไม่พอใจไปอย่างนั้น
"ผมไม่พูดกับพี่ควอตซ์แล้ว ไปกินข้าวกับพวกพี่ๆ เขาดีกว่า” น้ำเหนือทำไม่รู้ไม่ชี้ เลยโดนคนรักบีบจมูกด้วยความมันเขี้ยวไปที เลยต้องส่งเสียงประท้วงแล้วตีที่แขนของควอตซ์อีกรอบ
“มันเขี้ยว พี่จะทบเอาไว้ก่อนเดี๋ยวจะไปคิดรวบยอดทีเดียว” พูดไปก็ทำตาวาววับเป็นประกาย ให้น้ำเหนือต้องมองอย่างระแวงเพราะไม่ไว้ใจ
“ห้ามรังแกผมเลยนะ” น้ำเหนือขู่
ควอตซ์หัวเราะให้กับท่าทางแมวขู่ของคนรัก ดูน่าเอ็นดูมากกว่าน่ากลัว “พี่บอกแล้วว่าจะเก็บเอาไว้ก่อนแล้วคิดรวบยอดทีเดียว กี่วัน... กี่เดือน... ก็นับไป เอ๋... พี่ลูกคนที่สี่ต่อเลยก็ดีนะพี่ว่า”
“พี่ควอตซ์!” น้ำเหนือทำตาโตใส่แก้มขาวแดงก่ำเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายคิดจะทำอะไร “นิสัยไม่ดี ผมไม่คุยด้วยแล้ว ฮึ่ม!”
น้ำเหนืออยากจะเดินกระทืบเท้าปึงปังแต่เพราะนึกได้ว่าตัวเองกำลังท้องอยู่เลยทำได้แค่ส่งค้อนใส่คนรักแล้วเดินหนีออกมา เจ้าตัวรีบจ้ำหนีไปกดลิฟต์เพื่อลงไปยังห้องทำงาน ระหว่างอยู่ในลิฟต์ก็พยายามระงับความเขินอายและอาการเขินอายจนแก้มแดง เพราะไม่อย่างนั้นได้โดนพี่ๆ ในฝ่ายแซวอีกแน่นอน
แต่โชคดีที่ทุกคนมัวแต่สนใจเครื่องประดับตัวอย่างเลยไม่ได้สนใจเขาเท่าไหร่นัก นั่นเลยทำให้น้ำเหนือเนียนเข้าไปพูดคุยได้ง่ายขึ้น
“พี่น้ำเหนือ...” ทิวทักเมื่อเห็นเขาเข้าร่วมวงสนทนาด้วย “ผมนึกว่าพี่จะไม่มา...”
“อ๋อ พอดีเมื่อเช้าพี่รู้สึกเหมือนจะไม่สบายนิดหน่อยก็เลยมาช้า ไม่ได้แวะมาที่นี่ก่อนน่ะ” น้ำเหนือหันไปตอบ
“แล้วเป็นอะไรมากไหมครับ ต้องไปหาหมอไหม ถ้าไม่ไหวก็บอกนะครับผมจะได้หายามาให้หรือจะให้พาไปหาหมอครับ”
“ทิว... ใจเย็นๆ ก่อน” น้ำเหนือเอ่ยห้ามเสียงกลั้วหัวเราะ รู้สึกขำปนเอ็นดูกับท่าทางตื่นตูมของน้อง “พี่ไม่ได้เป็นอะไรมาก กินยามาแล้วอาการดีขึ้นเยอะแล้ว ไม่ได้ไม่รู้สึกไม่ดีอะไร”
ทิวยกมือลูบผมตัวเองอย่างเก้อเขินที่ทำตัวตื่นตูมเกินไป “ขอโทษทีครับ ผมตกใจ แล้วก็เป็นห่วง”
“ไม่เป็นไร ขอบใจมากนะที่เป็นห่วง แต่พี่ไม่เป็นอะไรมากหรอก” น้ำเหนือตอบยิ้ม ก่อนจะหันกลับไปคุยกับพี่คนอื่นๆ ที่ถามความคิดเห็นเขาขึ้นมาพอดี
ทิวได้แต่มองก่อนจะถอนหายใจออกมา รู้หรอกว่าอะไรควรไม่ควร แต่บางครั้งมันก็ห้ามกันไม่ได้จริงๆ โดยเฉพาะเรื่องของความรู้สึก ยิ่งห้ามกันไม่ได้เข้าไปใหญ่ แม้จะพยายามแล้วก็ตามที
ทิวชอบ... ชอบรุ่นพี่คนนี้ แทบจะตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอเลยด้วยซ้ำ ตอนแรกตั้งใจว่าอยากจะลองพยายามดูสักครั้ง ไม่รู้ว่าพี่คนนี้จะชอบหรือเปล่าแต่ก็อยากลอง แต่พอรู้ว่าใครคือเจ้าของหัวใจของพี่คนนี้เขาก็ปิดประตูแพ้ตั้งแต่ยังไม่ลอง บอกตัวเองว่าไม่มีทางและให้ตัดให้ พยายามทุกครั้งแต่ก็ยังพลั้งเผลอไปกับความใจดีของน้ำเหนือ
ทิวเองก็ไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนี้... จะเป็นอย่างไรต่อไป...
แต่ก็บอกตัวเองเสมอว่าให้ยอมรับกับอาการอกหัก
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
กลับมาแล้วจ้า~~~ เพิ่งแต่งเสร็จสดๆ ร้อนๆ ร้อนจี๋เลยด้วยจ้า เรียกว่ายกออกจากเตามาเสิร์ฟกันเลยทีเดียว แฮ่... พอดีมีออกบูธค่ะ เลยยุ่งๆ ตั้งแต่ก่อนออกบูธจนออกบูธเสร็จ มานั่งปั่นเอาหลังจบบูธค่ะ เรื่องนี้ก็จะไปเรื่อยๆ เนอะ ตามติดชีวิตคู่รัก คงไม่มีอะไรวือหวา เพราะลูกสองแล้ว นี่คนที่สามก็กำลังมา ฟางอยากแต่งแบบค่อยๆ ไป ไม่เครียด ไม่กดดันตัวเอง ออกนอกทะเลบ้าง กลับเข้าฝั่งบ้าง หวังแค่ว่าทุกคนจะชอบนะคะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
ไม่อยากจะขออะไรมาก แต่ขออย่างเดียวอ่านแล้วเมนต์หน่อยน้า ไม่งั้นพี่ควอตซ์น้องเหนือน้อยใจแย่เลย รักพี่ควอตซ์เมนต์ รักน้องเหนือเมนต์ รักคนแต่งเมนต์ ไม่รักกันก็เมนต์ค่า
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ❤... อุ้มรัก ' S ...❤ #Mpreg [Yaoi , Boy's Love] ► ตรวจสอบสถานะการโอนเงิน l P.45 (อ่าน 245191 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก