หัวข้อ: กลิ่นสี และ กาว(น์)หมอ「END」ตอนพิเศษ+แจ้งข่าว

[MayA@TK]

พี่หมออาร์ตมาทำน้องฝุ่นค้างได้ยังไงงงงงงง

 

[Thanaphon]

 

[ChabaSri]

สงสารหมอ 555555

[loleiei]

 
วรั๊ยๆ ฝุ่นโดนทำให้ค้างและจากไปแหละ
พี่หมอก็แกล้งน้องแล้วตัวเองก็ไปสานต่อเอาเอง

[บูมเบส]

เป็นอะไรที่ดีเยียวยาหัวใจของเรามาก

[jimmyjimmy]

อ้าววววว.... พี่หมอหมา... หลอกให้อยากแล้วจากไป

[catka12]

  ค้าง.....
ใจร้ายกว่าแบนกล้องก็คือการค้างแบบนี้แหละค่ะ...     

[мıınta]

• 15 •


   “ฝุ่นตื่นได้แล้วครับ”
นิ่ง...

“ฝุ่นเช้าแล้วครับ”
ยังคงนิ่ง....

“พี่รู้นะว่าเราตื่นแล้ว ถ้ายังไม่ลุกพี่จะอุ้มนะ”
ผมขยับตัว ม้วนผ้าห่มพันตัวเองเป็นก้อนและนิ่ง... ได้ยินเสียงคนหน้าห้องถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่ก้าวเข้ามา

“เอ้า ฮึ๊บ!”

“เฮ้ย!ปล่อยฝุ่น! !” ผมโวยวายทันทีที่ตัวลอยขึ้นจากที่นอน พี่มันช้อนตัวผมขึ้นทั้งๆที่ผมยังอยู่ในผ้าห่ม อุ้มไหวได้ไงวะ น้ำหนักผมไม่ใช่เบาๆนะ!

 “งอนอะไรพี่ครับตัวเล็ก” ผมเบือนหน้าหนีพี่มัน

ไม่ได้งอน! โกรธครับ! ไม่อยากมองหน้า! ก็เมื่อคืนหลังจากที่พี่อาร์ต...เอ่อ นั่นแหละ! หลังจากพี่มันจับฟัดผมจนพอใจแล้ว ไอ้คนแก่หื่นกามที่อารมณ์ขึ้นไวแล้วนั่นมันก็ลุกพรวดออกจากห้องทันที โอเค! ผมยอมรับว่ามีอารมณ์ร่วมกับพี่มันบ้าง! เจอรุกแบบนั้นใครไม่รู้สึกอะไรก็บ้าแล้ว... แต่ที่โกรธคือมันปล่อยผมให้ค้างอยู่อย่างนั้นไง!  (Mi: อ้าวลูก ไม่กลัวพี่เขาปล้ำหรอ---)  หลังจากพี่มันออกไป ผมที่พอสงบอารมณ์ตัวเองได้แล้วก็ลุกไปล็อกห้องทันที ไม่ตองมานอนด้วยกันเลย! !

“ใครงอนพี่กัน! ปล่อยฝุ่นด้วย!” แวดเสียงใส่ พยายามดิ้นให้หล่นแต่ไม่เป็นผล

“ก็ฝุ่นไง งอนที่พี่ไม่ทำต่อหรือไง”

“ใครงอน!”

“โอเค ไม่งอนก็ไม่งอนครับ”

“ปล่อยฝุ่นเดี๋ย--- โอ๊ย ปล่อยทำไม!” มันทิ้ง! พี่มันปล่อยผมทิ้งลงกับพื้นข้างเตียงครับทุกคน! ผมผลุดออกจากผ้าห่มแล้วลุกนั่งจ้องคนที่ยืนอยู่เขม็ง

“ก็ฝุ่นบอกให้พี่ปล่อยนี่ครับ” พี่อาร์ตยิ้มเจ้าเล่ห์ ย่อตัวนั่งยองๆตรงหน้าผม

หมั่นไส้! เตะผ่าหมากแม่ง!
ไวเท่าความคิด ผมก็ยกขาขึ้นถีบทันที แต่เจ้าตัวดันรู้ทัน จับขาผมแล้วลากเข้าหาตัว

แล้วทำอิท่าไหนผมถึงมาอยู่ใต้ร่างพี่มันได้ละครับ....

“ไม่เล่นแรงสิครับ” พี่อาร์ตยิ้มแล้วก้มหอมแก้มผมแรงๆ ผิดกับผมที่หน้าบึ้งไปแล้ว

“คุยกับพี่หน่อยสิครับ”

ผมยังนิ่ง รออีกคนพูดต่อ

“เมื่อคืนพี่ขอโทษครับที่ปล่อยเราไว้แบบนั้น พี่กลัวคุมตัวเองไม่ได้ กลัว...ว่าฝุ่นจะไม่โอเคครับ” มือใหญ่ยกลูบหัวผมไปมา

“..........”

“อ่า...พี่ขอโทษครับ” พี่อาร์ตยิ้มเจื่อนๆ  ก่อนทำท่าจะลุกขึ้นแต่ผมคว้าคอเสื้อบนด้านบนไว้ “ฝุ่น? เฮ้---”

จุ๊บ

และจุ๊บปากพี่มันเบาๆไปที

“....คิดเองเออเองตลอด” ว่าแค่นั้น ผลักคนยังไม่ได้สติออกจากตัวก่อนลุกขึ้นยืน หมายจะเดินออกจากห้อง

หมับ! ฟุ่บ!

“พี่อาร์... !!” แต่ช้ากว่าพี่มัน...ที่พุ่งหาและอุ้มตัวผมขึ้น โยนลงเตียง ก่อนจูบหนักๆจะกดลงมา

“อย่ามาทำตัวน่ารักครับฝุ่น พี่ทนไม่ได้แล้วฝุ่นจะแย่เอง” กระซิบติดริมฝีปาก เสียงบดฟันที่ทำให้รู้ว่าคนพี่ระงับอารมณ์ตัวเองอยู่

ผมยกยิ้ม

“ฝุ่นก็ไม่ได้ให้ทนนี่ครับ”  เอื้อมกอดคอคนด้านบนให้โน้มตัวลงมา ออกแรงจับพี่มันพลิกให้อยู่ใต้ผม ก้มกดจูบเบาๆที่มุมปาก รู้สึกถึงส่วนกลางตัวที่กำลังขยาย

ผมแสยะยิ้มให้คนตรงหน้า “แต่ไม่ใช่ตอนนี้ครับ”

“สีฝุ่น! !”

“ฝุ่นหิวแล้ว มีอะไรกินครับเช้านี้”

ผมเอ่ยถามด้วยใบหน้าสดใจ รีบลุกจากตัวพี่พี่มันแล้ววิ่งออกจากห้องนอน ได้ยินเสียงพี่มันสบถออกมาแว่วๆ

หึหึ


หลังจากที่ผมลงมาข้างล่าง ไม่กี่นาทีต่อมาคุณหมอหมาก็เดินลงมาตาม พี่มันหยุดมองผมที่นั่งกินขนมปังอยู่หน้าทีวี ก่อนเดินมานั่งลงข้างๆผม และนั่งจ้องเขม็ง ผมทำเป็นไม่สนใจสายตาพี่มัน ทั้งที่ใจระแวงว่าพี่มันจะเข้ามาทำอะไรไหม แต่พี่มันก็แค่มองจนผมกินหมด เมื่อเห็นว่าพี่มันไม่เข้ามาทำอะไรก็ลุกขึ้นและเดินเข้าห้องน้ำไป

แกรก

“หือ?” ผมหันมองประตูห้องน้ำ แต่มันก็ไม่มีอะไรผิดปกติจึงหันไปจัดการแปรงฟันต่อ

แกรก ปัง!

“เย้ย! พี่อาร์ต!ไม่เอา ปล่อย!!” จังหวะที่หมุนตัวจะออกจากห้องน้ำ จู่ๆคนร่วมห้องก็พุ่งเข้ามายกผมขึ้นแล้วเอาไปวางบนเคาน์เตอร์ล้างมือ ก่อนขังผมไว้ในอ้อมแขน และแทรกตัวที่หว่างขา

“เอ่อ... พี่อาร์ต”

“ว่าไงครับ”

“ปล่อยฝุ่นนะ?”

“ไม่ครับ พี่อุตส่าห์อดทนไม่ทำอะไรเรา แต่เรามาอ่อยพี่คืออะไรครับ” พี่มันว่า ปลายจมูกโด่งคลอเคลียต้นคอผม

แอะ ใครอ่อย?

“ฝุ่นไม่ได้--- อุ๊บ” ริมฝีปากถูกปิด ลิ้นร้อนของอีกฝ่ายถูกส่งเข้ามาให้โพรงปาก ตวัดเกี่ยวกับลิ้นผม กดคลึงย้ำๆจนเกิดเป็นเสียงก้องในห้องน้ำแคบ ผมได้แต่ครางประท้วงในลำคอ มือหนาของพี่มันสอดเข้ามาในชายเสื้อ ลูบคลำและนวดเฟ้นผ่านหน้าท้องขึ้นมาถึงเอว

“อื้อ!” ผมส่งเสียงประท้วงและดิ้นขัดขืน แต่พี่มันไม่สนใจกดจูบซ้ำๆอยู่อย่างนั้นจนพอใจถึงผละออกไปให้ผมได้มีโอกาสหอบเอาอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ ก่อนเสียงทุ้มติดแหบพร่าจะกระซิบขึ้นข้างใบหู

“พี่จะทำโทษเด็กดื้อครับ”

—————————————————


“พี่...อาร์ต” เสียงผมสั่น เมื่อจูบหนักๆของพี่มันกดลงที่ลำคอ มือหนาสอดเข้าใต้ชายเสื้อลูบคลำและบีบเฟ้นตามลำตัว เสื้อที่ผมใส่ถูกเลิกขึ้นสูง พี่อาร์ตไล่จูบตั้งแต่ซอกคอลงไปถึงหน้าท้อง ละเลียดขมเม้มทุกส่วนที่ลากผ่านจนเกิดรอยแดง และวนกลับขึ้นมาที่หน้าอก.. เสียงครางดังขึ้นเมื่อยอดอกถูกคลึงจากมือใหญ่ ก่อนจะแทนที่ด้วยริมฝีปากของอีกคน

สัมผัสเปียกชื้นบริเวณอก และแรงดูดดึงทำให้ผมได้แต่ส่งเสียงคราง อารมณ์ที่เตลิดทำให้ภายในหัวว่างเปล่า รู้สึกปวดหนึบที่ช่วงร่าง มือทั้งสองข้างที่ว่างของพี่อาร์ตนวดเฟ้นช่วงสะโพกและออกแรงขยำ

พี่อาร์ตผละจากอก แล้วเลียริมฝีปากตัวเอง

“พี่อาร์ต....”

“ว่าไงครับ หืม” เสียงแหบพร่าดังขึ้นและเงียบไป เมื่อเขากดจูบลงมาที่ริมฝีปากผมซ้ำๆ ก่อนมือหน้าจะกระตุกเอาบ็อกเซอร์ออกจากตัว  ความเย็นโล่งจากด้วยล่างทำให้ผมยกขาหนีบเข้าหากันโดยอัตโนมัติ แต่ก็ถูกมือของอีกคนดันเข่าทั้งสองไว้ ผมจึงได้แต่ส่งมือลงไปปิดส่วนล่างที่โป่งพองไว้ด้วยความเขินอาย

“พี่อาร์ต.. ไม่เอานะ” โทนเสียงแปลกๆของตัวเองดังออกมาแผ่วเบา ผมก้มส่ายหน้าลงกับไหล่กว้างที่ซุกอยู่ แต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะออกมาเบาๆให้ได้ยิน

“พี่บอกแล้วไงว่าจะทำโทษเด็กดื้อครับ” มือหนาจับยกมือผมที่ปิดส่วนนั้นออก ไล่กดจูบช่วงหน้าท้อง และไล่ลงมาที่ท้องน้อย ไอความร้อนจากลมหายใจที่กระทบผิวทำให้ผมไม่มีแรงที่จะขัดขืน ภาพการกระทำของคนตัวโตตรงหน้าทำให้ผมหลับแน่น และรู้ว่าผมคิดผิดเมื่อหลับตาแล้วสัมผัสทุกอย่างมันชัดเจนขึ้น

“อึก...” ผมสะดุ้งโหยงเมื่อรู้สึกถึงความอุ่นชื้นที่...ครอบลงมาที่...ส่วนนั้น

“พี่อาร์ต.... อึก พี่อาร์ต” ได้แต่เรียกชื่อคนพี่ซ้ำๆเมื่ออีกฝ่ายเริ่มขยับ สัมผัสแปลกใหม่ที่ได้รับทำให้ไม่มีแรงแม้แต่จะขัดขืนทำได้แต่เอนอ่อนไปตามสัมผัสที่ได้รับ  เสียงครางแสนน่าอายดังก้องห้องน้ำแคบเมื่ออีกฝ่ายขยับมือเร็วขึ้น

“อ๊ะ” ผมร้องเมื่อพี่อาร์ตหยุดการกระทำนั้น ใบหน้าผมเห่อร้อนขึ้นเมื่อคนตัวโตดึงกางเกงตัวเองลงก่อนจะรวบส่วนร้อนผ่าวเข้าไว้ด้วยกัน ผมซุกหน้าลงกับไหล่พี่มัน ไม่กล้าที่จะก้มมองหรือสบตาอีกฝ่าย

จูบหนักๆกดลงที่ขมับชื้น

“พร้อมกันนะครับ”

ได้แต่ส่งเสียงอื้ออึงในคอเมื่อมือใหญ่เริ่มรูดรั้งส่วนล่าง เผลอกัดไหล่กว้างที่ซุกอยู่ด้วยอารมณ์ที่เพิ่มสูงขึ้น เสียงครางที่ดังขึ้นเมื่อมือใหญ่เพิ่มความเร็วในการรูดรั้ง
ก่อนที่จะปลดปล่อยออกมาพร้อมๆกัน...

ผมหอบออกมาอย่างหนัก กอดคอพี่อาร์ตไว้ด้วยไม่มีแรงที่จะลุกยืน มือหนาโอบขยับให้ผมเผชิญหน้า คนตรงหน้ายกยิ้มให้ก่อนจุมพิตลงกลางหน้าผากชื้นเหงื่อ

“พี่รักฝุ่นนะครับ”

เสียงทุ้มที่กระซิบข้างหูทำให้ผมหน้าร้อน กอดซุกคนตัวโตแน่นเพราะไม่กล้าที่จะเงยหน้ามองอีกฝ่าย ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอดังออกมาเบาๆ พร้อมๆกับฝ่ามือใหญ่ที่ลูบหลังผมราวกลับปลอบเด็กน้อย


———————————————————————————————————————

หลังจากที่พี่อาร์ต ทำโทษ เสร็จเรียบร้อย พี่มันก็จัดการเนื้อตัวเราทั้งคู่ และอุ้มผมที่ยังไม่มีแรงเดินออกจากห้องน้ำ ผมยังคงซุกอยู่ที่ไหล่ของพี่มัน ใครมันจะกล้ามองหน้าวะ!


“ไงมึง เสียงลั่นห้องเชียวนะ”

ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงบุคคลที่สามในห้อง กอดรัดคอคนอุ้มอยู่แน่นกว่าเดิม

“...ไอ้ห่าติณณ์!” พี่อาร์ตตวาดใส่คนๆนั้น ก่อนรีบเดินพาผมขึ้นมาห้องนอนเพราะสภาพผมตอนนี้มัน... มีแค่เสื้อของพี่อาร์ตตัวเดียว...

“แต่งตัวก่อนนะครับ พี่อยู่หน้าห้องถ้าเสร็จแล้วก็เรียกนะ” พี่มันวางผมลงกับเตียง หยิบเสื้อผ้าในตู้ส่งให้ผม และคว้าเสื้อของตัวเองไปใส่นอกห้อง ผมถอดเสื้อยืดที่ใส่อยู่ออก ก่อนเปลี่ยนเป็นชุดใหม่ที่พี่มันหยิบให้

“ทำไมมันตัวใหญ่จังวะ...สูงห่างกันไม่กี่เซนต์เอง” ผมบ่น เสื้อบนตัวใหญ่กว่าที่ผมใส่ปกติประมาณ2ไซส์ได้ โชคดีที่กางเกงเป็นเอวยืดเลยไม่มีปัญหา

“พี่อาร์ต...” เงาหน้าห้องขยับเมื่อได้ยินเสียงเรียก พี่อาร์ตเข้ามาตั้งท่าจะช้อนผมอุ้มขึ้นแต่ผมเบรกไว้ก่อน เพราะได้นั่งพักค่อยดีขึ้น ...กิจกรรมก่อนหน้านี้ทำให้เรี่ยวแรงผมหายไปพอสมควร

“ใคร...ครับ” ผมถามขึ้น

“เจ้าของห้องนี้ ที่พี่บอกเมื่อคืนไงครับ”

“อ๋อ” ผมลากเสียง เจ้าของกองถุงยางนั่นสินะ

พี่อาร์ตจูงผมให้ลงไปข้างล่าง ซึ่งมีคุณเจ้าของห้องยืนดักรออยู่ที่ขั้นสุดท้าย รอยยิ้มขำๆบนใบหน้าเขาทำให้ผมได้แต่ก้มหน้ามองพื้นเพราะไม่รู้ว่าเขาได้ยิน...มากแค่ไหน

พี่อาร์ตพาผมไปนั่งที่โซฟาและทิ้งตัวนั่งข้างๆแล้วโอบผมหาตัว เจ้าของห้องนั่งลงอีกฝั่ง กลายเป็นว่าผมอยู่ระหว่างกลางทั้งสอง เงาสะท้อนจากจอโทรทัศน์ทำให้ผมรู้สึกว่า... นี่กูเตี้ยรึไอ้พวกนี้สูงไปครับ ทำไมนั่งเป็นหลุมแบบนี้!

“ไม่คิดจะแนะนำน้องให้กูรู้จักหรอ”

“ไม่”

“โหยใจร้ายว่ะ พี่ชื่อติณณ์นะครับเป็นเพื่อนไอ้หมอหมานี่มัน ยินดีที่ได้เจอครับ” ประโยคแรกพี่เขาหันไปพูดกับพี่อาร์ตด้วยน้ำเสียงงอนๆ...ก่อนหันมาพูดกับผมด้วยน้ำเสียงร่าเริง

“เอ่อ..สีฝ--- เค็ม!” ผมกำลังจะตอบ แต่มือของคนที่โอบผมก็ปาดเข้าปากผมทันที นี่แกล้งกันชัดๆ!

“นี่สีฝุ่นแฟนกู” พี่มันพูดแล้วโอบผมเข้าไปชิดตัวกว่าเดิม ชิดขนาดนี้ให้ผมสิงร่างเลยไหมครับพี่!

“สีฝุ่น? อ๋อ เด็กคนนั้นสินะ แหมๆ แอบรักน้องมันมาตั้งนาน ได้แล้วสินะ เหี้ย! ตบทำห่าไร!” พี่ติณณ์ว่าล้อๆ ก่อนโดนพี่อาร์ตยกมือตบหัว

“พูดมาก นี่มาทำไม หรือว่าเมียทิ้ง?” พี่มันถาม สภาพตอนนี้ผมเกยพี่มันไปครึ่งตัวแล้วครับ...

“เออ กูโดนเมียทิ้ง” พี่ติณณ์ทำหน้าเศร้า

“เฮ้ย เกิดไรกั---”

“ทิ้งกูให้ฟังเสียงมึงเอากับน้องแล้วหนีลงไปข้างล่าง เนี่ยมึงดูดิกูยังไม่ลงเลย” ว่าเสร็จพี่ติณณ์ก็ชี้ลงเป้ากางเกง ก่อนผมจะได้ยินเสียงโหยหวนดังตามมาเพราะพี่อาร์ตยกเท้าถีบลงไปกลางกล่องดวงใจอีกคนเต็มๆ ยังใช้งานได้อยู่ไหม...

“ไอ้...ห่...า” ผมมองพี่ติณณ์ที่ลงไปนอนกุมเป้าอยู่กับพื้น ผิดกับพี่อาร์ตที่นั่งแสยะยิ้มแบบผู้ชนะ

“เอ่อ....”

“ข้าวมาแล้วๆ” ไม่ทันที่จะได้ถามอาการคนโดนทำร้าย เสียงเปิดประตูห้องก็ดังแทรกเข้ามาพร้อมกับเสียงใสๆ พอผมหันไปดูก็เจอกับ...ผู้ชาย? ผู้ชายที่ตัวเล็กและบางกว่าผมหน่อย หน้าตาหวานปนหล่อ ถือกล่องข้าวหลายกล่องวางบนโต๊ะ ก่อนจะหันมามองผมที่จ้องอยู่ก่อนแล้ว พอสบตากัน อีกฝ่ายก็เบือนหน้าหนีพร้อมหน้าที่ขึ้นสีนิดๆ

ใครวะ น่ารักเหี้ย ! ! ! ! ! ! !

“อ้าวอาร์ต เสร็จกันแล้วหรอ พี่ซื้อข้าวมาฝากนะมากินด้วยกันๆ” คนน่ารักยิ้มหวานให้ กวักมือเรียกพวกผมไปกินข้าวด้วยกัน กลิ่นหอมของข้าวทำให้น้ำย่อยให้กระเพาะผมทำงาน ทำให้คนในห้องหัวเราะออกมา ยกเว้นก็อีกคน..

“แล้วติณณ์ล่ะอาร์ต?” ถามหาอีกคนที่ยังลงไปกองกับพื้นอยู่ พอพี่อาร์ตชี้ตำแหน่งและเหตุผลที่ทำให้ไปอยู่พื้น พี่คนน่ารักที่ผมยังไม่รู้ชื่อก็เดินไปหาพี่ติณณ์ที่ทำแววตาอ้อนวอนส่งมาให้

และ

ซ้ำเติมโดยการ บีบ ส่วนนั้นอีกครั้ง...

เสียงโหยหวนดังลั่นห้อง....


หลังจากกินข้าวที่พี่ข้าว(รู้ชื่อแล้ว)ซื้อมาให้เสร็จ พี่เขาก็บอกว่าตอนแรกตั้งใจจะมาชวนไปเที่ยวเพราะหยุดตรงกันพอดี แต่กลัวผมไปไม่ไหวเลยจะเปลี่ยนแผน เดือนร้อนให้ผมหาข้อแก้ตัวว่าไม่ได้ทำอะไรกันอย่างที่พี่ๆเขาคิด ไอ้คนทำแม่งก็ไม่ช่วยแก้ตัวไง! เอาแต่นั่งหัวเราะอยู่นั่นแหละ ฮึ่ย สุดท้ายก็สรุปกันว่าจะอยู่ห้องไม่ไปไหนเพราะตอนเย็นแม่ๆพวกผมให้กลับบ้าน พี่อาร์ตกับพี่ติณณ์เลยลงไปซื้อของกินเล่นตามคำขอกึ่งบังคับของพี่ข้าว
พอพี่ๆทั้งสองออกไปแล้ว พี่ข้าวก็เข้ามาประชิดและถกเสื้อผมขึ้นทันที!

“อาร์ตรุนแรงจัง” มือเรียวของพี่ข้าวไล้ตามตัวผม ซึ่งผมคิดว่ามันคงมีแต่รอยแดง!

“เอ่อ...พี่ข้าวครับ” ผมรั้งมือพี่ข้าวเอาชายเสื้อลง เจ้าตัวเงยหน้ามองผมด้วยแววตาที่บอกว่าพี่ข้าวกำลังสนุก!

“ดูสิ มีรอยจูบตรงนี้ ตรงนี้ อ๊ะ ตรงนี้มีรอยกัดด้วย”

เหมือนแกล้งกัน เมื่อคนตัวเล็กปีนมาคร่อมขาผมและลูบตามเนื้อตัวผมอีกครั้ง จนตอนนี้นิ้วพี่เขากรีดอยู่ใกล้ยอด
อก... จะผลักก็ไม่กล้าไง กลัวพี่เขาเจ็บบวกกับภาพพี่ข้าวบีบไข่มันยังติดตา

“ยังไม่โดนทำใช่ไหม” ผมพยักหน้า ก่อนพี่ข้าวจะเขามากระซิบข้างหู“ครั้งแรกมันเจ็บมากนะรู้ไหม ยิ่งถ้าโด---”

ปัง!

“พี่ข้าว! จะทำอะไรน้องมันน่ะ!” เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมร่างของพี่ติณณ์ที่วิ่งเข้ามากระชากพี่ข้าวออกจากตัวผมอย่างรวดเร็ว ส่วนคนตัวเล็กหัวเราะคิกคัก

“เกิดอะไรขึ้น?” พี่อาร์ตที่ตามมาทีหลังเอ่ยถามพี่ติณณ์ที่ยืนทำหน้ายุ่ง

“เมียกูแกล้งฝุ่น มึงพาน้องมันออกไปซื้อของสักชั่วโมงนะ กูขอจัดการคนก่อน” พี่ติณณ์ว่าเสียงเข้ม ก่อนไล่พวกผมออกจากห้อง พอพ้นห้องได้ไม่เท่าไรพี่อาร์ตก็ซักผมทันที มีหรอที่จะไม่ตอบได้...

หนึ่งชั่วโมงไม่ขาดไม่เกินที่พี่อาร์ตพาผมเดินเล่นอยู่ในห้าง ก่อนจะลากกลับห้องเพื่อมาเจอกับสภาพของพี่ข้าวที่ยิ้มแป้นส่วนพี่ติณณ์ลงไปกองกับพื้นเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือรอยตามคอพี่ข้าว โอเครู้เรื่องเลยครับ....

Tbc.


———————————————————————————————————————

มาแล้วครับผมมม วันนี้ไปสอบมาจะตายเอา ไปนั่งหลับในห้องสอบ TwT
หลังจากกันค้างจากตอนก่อน...บทลงโทษของพี่หมอหาวาร์ปตามแท็กเลยนะคะ ในทวิตเรานั่นแหละ //บอกเลยว่าเสียงพลังงานกับบทนี้มากกกกกกกกกก
ให้พี่อาร์ตแกล้งคนเดียวฝุ่นไม่พอ เอาคู่เพื่อนพี่อาร์ตมาเป็นแขกรับเชิญด้วย(ออกช่วงตอน8) คู่นี้ขี้แกล้งทั้งน้องตินพี่ข้าวเลยคับ หึๆ

เจอกันตอนหน้าเนอะ /w\

#กลิ่นสีและกาวน์หมอ

[Dark_Sky]

   เขินแทนสีฝุ่น

[♥►MAGNOLIA◄♥]

อูยยยย........

พี่อาร์ต สีฝุ่น 

พี่ติณณ์ พี่ข้าว ตลกดี 
       
 

[iceman555]

 

[day9day]

จัดไปๆ

[jimmyjimmy]

โอ้ย... พี่ติณณ์ถึงกับหมดแรง

[TIKA_n]

หูยย พี่อาร์ต ร้อนแรงจริง ๆ เขินนน
ชอบพี่ข้าวอ่ะ เคะราชินีชัด ๆ แอบสงสารพี่ติณณ์
แต่ก็นะ พี่ติณณ์อาจจะเป็นมาโซฯ ดูชอบความรุนแรง 555
ขอบคุณคนเขียนมากค่า 

[MayA@TK]

ว่าแต่พี่ติณณ์จัดการพี่ข้าวแบบไหนทำไมลงไปกองกับพื้นล่ะ

 

[aeecd]

 

[บูมเบส]

ดีใจกับหมอหมาด้วยในที่สุดก็ได้กินฝุ่น

[cavalli]

 

[мıınta]

• 16 •


“ตายแล้ว! อาร์ตเอาลูกชายแม่ไปทำอะไรมาครับ!” แม่ปรี่เข้ามาหาผมทันทีที่เห็นผมเดินเข้ามาในตัวบ้าน ก่อนจับผมหันซ้ายขวาเมื่อเห็นรอยแดงที่ลำคอ ผมหันไปมองคนที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เขม็ง ปล่อยให้แม่ซักไซ้ผมอยู่ได้

ลืมได้ไงวะ! นี่กูไปซื้อของด้วยสภาพนี้หรอ โอ๊ย ยังว่าทำไมสาวมองเยอะจัง ก็นึกว่ามองเพราะหล่อ ที่ไหนได้.... แม่มเอ๊ย

“นี่พี่ต้องหาสินสอดมาเตรียมให้ศิลป์แล้วหรอ? ลูกชายพี่นี่จริงเลยๆ น้องเขามีพ่อมีแม่นะไม่ใช่จะทำอะไรก็ได้” ป้าเล็กว่าเสียงดุ แต่ปากที่ยิ้มกว้างนั่นมันขัดกันมากเลยครับ!

“โถ่แม่ครับ ผมแค่หมั่นเขี้ยวน้องมากไปหน่อยเอง ไม่ได้ทำอะไรน้องสักหน่อย จริงๆนะครับ”

หมั่นเขี้ยวบ้านพี่มันดิ! ผมแยกเขี้ยวใส่พี่อาร์ตแล้วหันไปอ้อนแม่แทน

“ไม่ได้ๆ อาร์ตอย่าทำอะไรน้องนะน้องยังเด็ก...เอ๊ะ ฝุ่นไม่เด็กแล้วนี่ เอาไปเลยครับแม่ให้”

“แม่อ้ะ!”

หลังจากกินข้าวเย็นกันเสร็จ เพราะป้าเล็กกับแอ๋มมาบ้าน พี่อาร์ตเลยต้องระเห็จกลับไปนอนบ้านด้วย ไม่วายทำหน้าหมาหงอยใส่ผมแต่ก็ขัดแม่ตัวเองไม่ได้ ซึ่งนั่นเป็นเรื่องดีสำหรับผมมาก! เจอพี่มันมาเกาะแกะลวนลามทุกวันจนจะช้ำอยู่แล้ว!
———————————————————————————————————————

เสียงหยดน้ำกระทบหลังคาและเสียงฟ้าร้องดังลั่น... วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฝนตกลงมาตั้งแต่เที่ยงถึงเย็น ตอนเช้าแดดนี่จ้าจนแสบ ไหงพอเที่ยงแล้วความมืดมาแทรกได้วะ ผมเลื่อนหน้าเฟสบุ๊คเล่นมีเจอแต่ข่าวน้ำรอระบายไม่ว่าจะเป็นถนนเส้นไหนในตัวเมือง ซึ่งก็รวมถึงหน้าบ้านผมด้วย...

“เฮ้อ~” ผมซุกหน้าลงกับโต๊ะ มองหยาดฝนที่ตกลงมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดสลับกับผู้คนบางส่วนที่ยังติดฝนอยู่ในร้าน

“น้องฝุ่นเป็นอะไรคะ?” น้าหยงที่ว่างงานพอๆกับผมเอ่ยถาม ไม่สิ...ตอนนี้ก็ว่างงานกันทุกคนแหละถึงมานั่งกองกันที่โต๊ะเดียวกับได้

“เปล่าครับ ฝุ่นเบื่อ ฝุ่นง่วงอากาศมันน่านอน” ว่าแล้วก็เอาแก้มไถโต๊ะต่อ ได้ยินเสียงน้าหยงหัวเราะ จะวิ่งเข้าบ้านตอนนี้ถึงมีร่มก็คงเปียกยันกางเกงใน สู้รอมันหยุดดีกว่า

“งั้นพี่ฝุ่นมาเล่นนี่กับผมไหม” ไอ้ตูน เด็กในร้านพูดขึ้นแล้ววิ่งไปเอา นี่ ที่มันว่าจากหลังร้าน โห มาเป็นเป้เลยวุ้ย

“เกมเศรษฐี?”

“ไอ้นี่ก็มีนะพี่” มันล้วงเป้แล้วชูกล่องอูโน่ขึ้น “บิงโกก็มี”
“ไม่ๆ แก้วจะเล่นเกมเศรษฐี เล่นนะพี่ฝุ่น นะๆ” แก้ว เด็กอีกคนในร้านอีกคนเอ่ย(ร้านผมมีน้องๆมหาลัยมาทำงานพิเศษ2คนครับ ถ้าเสาร์อาทิตย์จะมีเพิ่มอีกคน) แล้วกระตุกแขนผมรัวๆ

“ได้ครับ งั้นเล่นนี้แหละ” ผมว่า ไหนๆคนก็ไม่น่าจะเข้าร้านตอนฝนตกแรงแบบนี้ คลายเครียดนิดๆหน่อยๆก็ไม่น่าเป็นไร...มั้ง

“ว่าแต่” ผมเงยหน้ามองตูนที่ยืนจัดของ “มึงอยู่ป.ไหนวะถึงพกของเล่นไปโรงเรียนเนี่ย”

“พี่ฝุ่นอ้ะ!”


พอได้ของเล่นกัน คนเล่นจะมีผม ตูน และแก้ว ส่วนน้าหยงไม่เล่นพวกผมเลยยัดเยียดบทนายธนาคารให้ ไม่รู้ว่าผมดวงดีหรือว่าไง โฉนดที่ได้มีแต่ค่าเช่าสูงๆจนไอ้ตูนหน้าหงิกเป็นตูด(มันได้ที่เลขหลักเดียวครับ...)

“อะไรวะ! เสียให้พี่ฝุ่นอีกและ” ไอ้ตูนโวยวายหลังจากทอยเต๋ามาตกที่ของผมเป็นรอบที่สาม

“เอามาเลย อย่าช้า” ผมยกยิ้ม มองแบงค์ห้าพันใบสุดทายในมือมันด้วยหน้าตากวนตีน

“แม่ม ทอนผมด้วย!”

เกมกระดานเริ่มดำเนินไปอย่างเรื่อยๆจนกระทั่งโชคผมหมด... ทั้งตกช่องคุกบ้าง ลงที่ชาวบ้านบ้าง ไหนจะเปิดการ์ดได้แต่เสียเงิน อีก เงินในมือผมเหลือน้อยนิดแล้วครับ...

“ว้ากกกก ไอ้ตูน! มึงซื้อช่องแรกดักกูใช่ไหมมม” ผมโวยวายในคนตรงข้าม ทุกรอบที่วนกลับมาผมจะเดินตกช่องแรกตลอด... ไอ้ตูนกินเงินไปเยอะแล้วครับ! นี่เล่น3คน หรือ2คนกันแน่!

“น่าๆ ทีใครทีมันสิครับพี่พี่” มันยักคิ้วกวน กระดิกนิ้วชี้เรียกเงินจากมือผม

“แม่งง ของให้มึงล้มละลาย!”

“อ๊า เสียเงินอีกแล้ววว น้าหยงคะ หนูขอขายที่~~”เสียงใสของแก้วดังขึ้น โฉลดในมือถูกเปลี่ยนเป็นเงินอีกใบ

“หมดตัวแน่แก้ว อิอิ”

“อิอิพ่อง!” ว่าแล้วแก้วก็ฝาดมือลงกลางหลังตูน ฟาดแรงกว่านี้สิแก้ว!

หลังจากพลัดกันได้พลัดกันเสียไปหลายตา ผมก็ดันทอยเต๋าได้ไปตกช่องเปิดการ์ด จังหวะที่ผมจะหยิบการ์ดใบน้อยพลิกนั้น เสียงกระดิ่งที่ประตูก็ดังขึ้นเรียกความสนใจจากพวกเรา ใครมันบ้ามาตอนฝนตกวะ...

เฮ้ย!

“พี่อาร์ต!” ผมทิ้งการ์ดในมือแล้วพุ่งไปหาคนมาใหม่ที่เปียกปอนยังกับลูกหมาตกน้ำทันที หมอหมายิ้มแหยๆให้เมื่อเห็นว่าเป็นผมที่เข้าไปหา ก่อนผมจะออกแรงลากพี่มันไปทางหลังร้าน

“มาทำไม ฝนตกหนักขนาดนี้!”

“ก็พี่เลิกงานแล้ว”

“แล้วไง ทำไมไม่รอให้ฝนหยุดก่อน ขึ้นมอไซต์ตอนฝนตกมันอันตรายนะ!”

“ก็...พี่อยากเจอฝุ่นนี่...” พี่มันเสียงอ่อยลงเมื่อผมทำหน้าดุใส่ จะบ้ารึไงขับรถมานตอนฝนตกหนักๆ

“ทำไมไม่รอฝนหยุดก่อน ฝนแรงอย่างนี้ทำไมถึงมา!”

“ก็....”

“เฮ้อ ไม่ก็ครับ ห่วงตัวเองหน่อยไม่ใช่ห่วงแต่ฝุ่น โอเคไหม” ผมถอนหายใจเมื่อคนตัวโตทำหน้าหงอยเป็นหมา ก่อนหันไปหยิบผ้ามาเช็ดหน้าเช็ดหัวให้ ซึ่งคนตัวโตก็ให้ความร่วมมือดีมาก รึเพราะถูกดุเลยหงอย?

ผมก้มมองคนที่นั่งนิ่งให้ผมเช็ดหัวให้ คุณคิดสภาพหมาโกลเด้นตัวใหญ่ๆที่ไปวิ่งตากฝนแล้วโดนดุนะครับ ตอนนี้คุณหมอหมอสุดหล่อกำลังอยู่ในสภาพนั้นเลย ผมละมือจากการขยี้หัวมาจับแก้มชื้นของพี่มัน แล้วงัดให้มองหน้าผม

“........”

“พี่...ขอโทษครับ” พี่มันว่าแล้วก้มลงไปคืน แต่ติดที่มือผมยังประคองแก้มพี่มันอยู่เลยทำไม่ได้

“ฟังฝุ่นนะ ฝุ่นดุเพราะห่วงพี่ เก็ตนะ? ฝนตกแรงแบบนี้ยังขับมาหาอีก ถ้ารถล้มใครเจ็บตัวครับพี่หรือฝุ่น? จะมาหาฝุ่นก็ไม่ได้ว่าแต่ดูสภาพอากาศด้วยดิครับ หืม” ผมบี้แก้มทั้งสองข้างของพี่อาร์ตจนปากบู้ ถูกแก้มแรงๆด้วยความหมั่นไส้ส่วนตัว

“อื้อออ เอ้าไอแอ้วอับ” พี่มันพูดออกมาเป็นภาษาเอเลี่ยน(?) ผมเลยหยิกแก้มแรงๆไปที แต่พอจะปล่อยก็โดนมือใหญ่จับกุมไว้เหมือนเดิม

“ว่าไงครับ”

“เข้าใจแล้วครับที่รัก จุ๊บ”

และแล้วพี่มันก็เนียนดึงผมไปกอดจนผมเปียกด้วยจนได้...



“ครับแม่ ให้น้องกินยาแล้วครับ”

“ถ้าดึกๆน้องตัวร้อนก็เช็ดตัวให้น้องนะ”

หืม...เสียงใคร?

“ครับแม่ เดี๋ยวผมดูน้องให้เองแม่ไปนอนเถอะครับ ดึกแล้ว”

ผมพยุงตัวให้ลุกขึ้นนั่ง มองเห็นพี่อาร์ตยืนคุยกับแม่ที่หน้าห้อง พยายามนึกว่าตัวเองมาอยู่ในห้องได้ไง ... เมื่อเย็นหลังจากถูกพี่มันฟัดจนตัวชื้นไปด้วย เลยตัดสินใจพากันวิ่งฝ่าฝนกลับบ้าน พออาบน้ำกินข้าวกันเสร็จก็มากองกันหน้าทีวีเล่นกับไอ้สามแสบ จากนั้น...เอ่อ จำไม่ได้แฮะ

“อ้าว ตื่นแล้วหรอครับ ไหนพี่ขอวัดไข้หน่อยครับ ตัวยังอุ่นๆอยู่เลย” มือหนาแตะลงที่หน้าผาก ก่อนย้ายไปที่แก้มและคอผม

“ฝุ่น...” เหี้ย เสียงโคตรแหบ

“ฝุ่นวูบไปครับ ตัวโคตรร้อนเลยรู้ไหม ป่วยง่ายก็ไม่บอกพี่จะได้ไม่พาตากฝน”

“.......” ตอบไม่ได้ครับ ไม่มีเสียง

“ไหนๆก็ตื่นแล้วก็มากินยาครับ ไข้จะได้ลด” พี่อาร์ตว่า ก่อนยื่นยาเม็ดขาวๆพร้อมแก้วน้ำมาให้ ผมเบือนหน้าหนีทันที

“ไม่เอาไม่กิน”

“กินครับจะได้หาย” พี่มันยังพยายามยื่นเม็ดยาจ่อปากผม แต่ผมก็เม้มปากแน่น มันขนไม่ชอบ!

“ฝุ่นครับกินยา” ผมยังหันหน้าหนีอยู่อย่างนั้น ได้ยินพี่มันถอนหายใจออกมาพร้อมๆกับเม็ดยาที่ถูกดึงกลับคืน

“ฝุ่นไม่กินพี่ป้อนนะ”

หืม ป้อน? ผมขมวดคิ้วแล้วหันไปมอง มือใหญ่ของพี่อาร์ตบีบแก้มผมไว้ให้อ้าปากออก แล้วส่งเม็ดยาสีขาวเข้าปากผม...ด้วยปากพี่มัน

“อื้อออ” ผมครางประท้วง เมื่อถูกล็อกท้ายไว้ไม่ให้หนี ลิ้นร้อนของพี่มันแทรกเข้ามาดุนดันให้ผมกลืนยาลงไปอย่างเสียไม่ได้ เมื่อพี่อาร์ตเห็นว่าผมกลืนยาลงไปแล้วจึงผละออกหยิบน้ำมาป้อนผมอีครั้ง ผมงี้มองตาขวางเลยครับ

“ก็ฝุ่นดื้อไม่กินยานี่นา”

“ฮึ่ยยย” เมื่อตอบโต้ไม่ได้ ก็ทำได้แค่ไหลลงไปซุกในผ้าห่ม ไอ้พี่อาร์ตแม่งก็ขำอยู่ได้!

“ลุกมาเช็ดตัวด้วยครับ”

“ไม่เอา!”

“ฝุ่นอย่าดื้อครับ พี่ห่วงเรานะ”

เสียงทุ้มนุ่มๆนั่นดังในระยะประชิด ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพี่มันก้มมาแน่ๆ เปิดไปตอนนี้ไม่วายไปชิดหน้าพี่มั-----

พรึ่บ!

“เฮ้ยยยยยยย” พี่อาร์ตดึงผ้าห่มที่พันตัวผมขึ้นรวดแล้ว แล้วโยนผ้าไปไว้ที่ปลายเตียง ก่อนช้อนตัวผมให้ลุกขึ้นนั่งตักพี่มัน

“พี่อาร์ต!”

“นั่งเฉยๆครับ พี่จะเช็ดตัวให้” พี่มันว่าเสียงเรียบ แต่มือข้างนึงล็อกตัวผมแน่น มีแต่จำยอมสินะครับทีนี้...

ผมนั่งเปลือยท่อนบน(ที่ถูกจับถอด...)พิงอกพี่มันไว้ ผ้าชื้นในมืออีกคนเช็ดตามแขนผมแล้วค่อยๆไล่ขึ้นมา จะดีมากถ้าพี่มันไม่วนรอบอกผมนานขนาดนี้...

“อ๊ะ” ผมสะดุ้งเมื่อมืออีกข้างที่มันไม่ผ้าถูกยกขึ้นมา... สะกิดยอดอกอีกข้างของผม

“เอ่อ... มือลั่นครับ แฮะๆ”

“จะเช็ดตัวก็เช็ด อย่ามาหื่น!” ผมหันไปตวาดใส่เก้าอี้จำเป็นที่ยิ้มแหยกลับมาให้ โดนดุไปก็เท่านั้นพี่มันก็ตอดนิดตอดหน่อยกับร่างกายผม ถ้านิดๆหน่อยๆจะไม่อะไรเลยครับ ไอ้แท่งๆที่อยู่ชิดหลังผมนี่มันอะไร! คนไม่มีแรงจะไปขัดขืนอะไรได้ครับ.. พอพี่อาร์ตเช็ดตัวเสร็จและลวนลามผมจนพอใจแล้วพี่มันก็ลุกขึ้นจับผมใส่เสื้อ ห่มผ้าให้ ก้มจุ๊บหน้าผากผม และวิ่งเข้าห้องน้ำทันที...

ขณะที่ผมกำลังจะเคลิ้มหลับเพราะฤทธิ์ของยานั้น

“อืม... ฝุ่นครับ”

“อ่า....”

“แบบนั้นแหละ อืมม...”

ปัง!

“เงียบ! ไอ้หมอหื่น!!”

Tbc.

———————————————————————————————————————
ย้อยกลับไปตอนที่สีฝุ่นพาอาร์ตไปหลังร้าน

ตูน – แก้วว่า... พี่ฝุ่นเนียนเลิกเล่นไหมวะ?
แก้ว – คงไม่มั้งตูน...

ทั้งสองมองหน้ากันก่อนมองการ์ดใบเล็กที่ถูกพลิกขึ้น ในนั้นมีข้อความพิมพ์ไว้ว่า ล้มละลาย.....

———————————————————————————————————————

มาต่อแล้วค่ะ ขอโทษที่มาช้าพอดีดูแคสเกมเพลิน แง~
#กลิ่นสีและกาวน์หมอ

[iceman555]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

โห่.......พี่หมอหมาหื่นสุดๆ 

[TIKA_n]

พี่อาร์ต คนติดแฟนเอ้ย ถึงขนาดต้องฝ่าฝนมาเพื่อเห็นหน้าน้อง แหม ๆ
ย้ายข้าวของมาอยู่บ้านน้องเลยมา เอ้ะ หรือสู่ขอฝุ่นไปอยู่ด้วยจะง่ายกว่า
ฮาพี่หมอตัวโต โดนน้องดุทีนี่หงอยเป็นโกลเด้นซึมเลย โถ น่าเอ็นดู ฮาาา
แล้วไหงดันเป็นน้องฝุ่นไม่สบายซะนี่ พี่อาร์ตเลยได้หาเรื่องดูแลอย่างใกล้ชิดเชียวนะ
รักกันหวานชื่นเชียว น่ารัก  ขอบคุณคนเขียนมากค่า 

[MayA@TK]

 

[мıınta]

• 17 •


โชคดีที่ไข้ขึ้นแค่เมื่อคืน พอได้นอนเต็มอิ่ม ตื่นมาค่อยมีแรงขึ้นมาหน่อย จะไม่โอเคก็แต่เสียงครางจากไอ้พี่อาร์ตมันนี่แหละครับ! มีอย่างที่ไหนมาโลกสวยด้วยมือเราในห้องนอนของคนอื่น ซ้ำยังคราง...ชื่อผมอีก

ไอ้หมอบ้า! ! ! ! !

“ตัวไม่ร้อนแล้วนี่ครับ อาร์ตดูแลดีล่ะสิ” แม่เอ่ยแซวผมที่นอนซุกตักอยู่ มือนิ่มลูบหัวผมไปมา ส่วนเจ้าของชื่อนั่นออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้ว บอกจะมาหาหลังเลิกงาน

“ก็ดีครับ” ถ้ามันไม่ครางชื่อลูกชายแม่แบบนั้น...

“ว่าแต่สิ้นเดือนนี้ไปกับพ่อเขาใช่ไหม?” ผมพยักหน้ากับตักแม่

“แล้วบอกพี่เขารึยัง”

...เออว่ะ ลืมไปเลย

“ยังครับแม่ ฝุ่นลืม”

“ไอ้ลูกคนนี้” แม่ฟาดมือลงบนหน้าผากแรงๆ “อย่าลืมบอกพี่เขาล่ะ”

“อื้อ” รับคำแล้วก็ซุกลงกับตักแม่ต่อ ก่อนเผลอหลับไปด้วยฤทธิ์ยาที่โดนบังคับกินไปก่อนหน้านี้


อือ...

ผมขยับตัวด้วยความอึดอัด รู้สึกว่าตัวเองถูกยกขึ้นแต่ผมไม่มีแรงที่จะลืมตามองแต่กลิ่นกายที่คุ้นเคยทำให้รู้ว่าคนที่อุ้มผมขึ้นคือใคร

แกร่ก

เสียงเปิดและปิดประตูดังขึ้น ก่อนที่ผมจะลงไปอยู่กับความนุ่มนิ่มของที่นอน ขยับพลิกตัวเข้าหาตุ๊กตาแมวน้ำไซส์ใหญ่ตัวนิ่ม แต่ทว่ามือหนาของใครอีกคนจับเข้าที่คาง ก่อนริมฝีปากร้อนผ่าวจะทาบลงมา

“อื๊ออ”

ลิ้นร้อนของอีกฝ่ายที่แทรกเข้ามากวาดต้อนภายในโพรงปากเนิ่นนาน ผมหอบหายใจหนักเมื่ออีกคนผละออกไป จมูกโด่งคลอเคลียที่ข้างแก้ม แต่ปากยังคงหยอกเย้าอยู่กับริมฝีปากผม ก่อนจะแทรกลิ้นเข้ามาอีกครั้ง

ปึ่ก ปึ่ก!

ผมทุบไหล่คนตัวหน้าจนอีกคนยอมผละออกไปโดยดี พี่มันยกยิ้มเหมือนพอใจที่ได้แกล้งผม

“ไม่มีไข้แล้วนี่ครับ” พี่มันพูดยิ้มๆ มือหนาเอื้อมาปาดหยาดน้ำที่ติดริมฝีปาก

คิ้วผมขมวดเข้าหากัน

“จูบนี่คือวัดไข้บ้านพี่หรอ!” ผมตวาดใส่ แต่อีกฝ่ายก็ทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาว ยืนยิ้มหล่ออยู่นั่นแหละ

หมั่น!

”สิ้นเดือนนี้พวกติณณ์ชวนไปเที่ยวทะเล ไป3วัน2คืน ไปด้วยกันไหม” พี่อาร์ตถาม นั่งลงข้างเตียงและยกมือลูบหัวผมเล่น

“ไปดิไป...เอ๊ะ สิ้นเดือนนี้? !” ผมผุดลุกขึ้นนั่งประจันหน้ากับอีกคนที่ยกยิ้มกว้างทันที

 สิ้นเดือนนี้ไม่ได้... แต่ถ้าไม่ตรงกันก็ไปได้นี่หว่า

“พี่ติณณ์ชวนไปวันไหนอ่ะพี่อาร์ต”

“28-30ครับ”

เรือหาย ทริปพ่อไปตั้งแต่วันที่22 งี้จะไปด้วยก็ไม่ได้เลย...

“คือสิ้นเดือนนี้....ฝุ่นรับปากพ่อไว้แล้วว่าจะไปทริปด้วย...” ผมพูดเสียงเบา ก้มหน้าลงเมื่อเห็นอีกคนหุบยิ้มลงเพียงเสี้ยววิ ก่อนจะยิ้มออกมาเหมือนเดิม

“ไม่เป็นไรครับ ไว้คราวหน้าก็ได้ ฝุ่นรับปากลุงกรแล้วนี่” มือหนาออกแรงขยี้ผมจนฟู ผมถึงได้เงยหน้ามองพี่อาร์ตที่ยิ้มอยู่ แต่ตาพี่มันไม่ยิ้มด้วย

“จะอาบน้ำหรือเช็ดตัวครับ พี่จะได้เตรียมให้” พี่อาร์ตลุกขึ้นถาม แต่ไม่หันมองผม

“อาบน้ำก็แล้วกัน”

“งั้น... เดี๋ยวพี่กลับเลยแล้วกัน ฝุ่นอาบน้ำเสร็จแล้วก็นอนนะครับ อย่าลืมกินยาล่ะ” เสียงทุ้มพูดขึ้น ก้มมาจูบหน้าผากผม ก่อนจะหันตัวไปทางประตูห้อง

หมับ

“ไม่อาบแล้ว ฝุ่นจะเช็ดตัว” ผมคว้าชายเสื้อพี่อาร์ตแน่น เอ่ยรั้งให้อยู่ต่อกลายๆ

“งั้นพี่ไปเตรียมน้ำให้นะ ฝุ่นเช็ดเองได้ใช่ไห--”

“พี่อาร์ตทำให้ฝุ่นหน่อย...นะครับ” ผมเอ่ยอ้อน ช้อนตามองอีกคน พี่อาร์ตยิ้มรับ แกะมือผมออกจากเสื้อแล้วไปเอากะละมังใส่น้ำกับผ้าที่อยู่ในห้องน้ำ ก่อนเดินถือออกมาวางไว้ข้างเตียง ใช้ผ้าบิดหมาดเช็ดไปตามตัวผมอย่างช้าๆ

“...แล้วคืนนี้นอนกับฝุ่นด้วย”
เอ่ยเสียงอ้อนเรียกยิ้มกว้างกลับคืนใบหน้าบนใบหน้าหมอหมา ..ไม่ชอบที่เห็นพี่มันยิ้มแบบก่อนหน้านี้ ยิ้มเหมือนคนผิดหวัง...



“พ่อออ สิ้นเดือนฝุ่นไม่ไปแล้วได้ไหม” ผมกระโจนเอาหัวไปไถหลังพ่อที่นั่งขุดดินปลูกต้นอะไรสักอย่างอยู่  เมื่อคืนหลังจากเผลอไปอ้อนให้พี่มันนอนด้วยก็จริง แต่พอตื่นมาพี่มันก็หายไปแล้ว หรือผมตื่นสายเองหว่า

“เหตุผลล่ะ”

“คือ...พี่อาร์ตชวนไปเที่ยว”

“เลยอยากไปกับเขา?” พ่อละมือจากหลุดที่ขุดอยู่แล้วหันมามอง ผมจึงพยักหน้าให้เบาๆ

พ่อเงียบไปพักใหญ่ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันก่อนถอนหายใจออกมา

“......”

“จะไปไหนก็ไปเลยไอ้หมา” พ่อคลี่ยิ้มออกมา มือที่เปื้อนดินของพ่อวางลงที่หัวผมและออกแรงขยี้จนเจ็บ รู้สึกเหมือนมีเส้นผมหลุดติดมือพ่อไปด้วย...

ห๊ะ

“เอ๊ะ ไม่ว่า?”

“ก็ไม่อ่ะ เอ็งไม่ไปก็ดีพ่อจะได้ไปเหล่สาวง่ายๆ หึๆ” พ่อยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ ก่อนหันไปสนใจต้นไม้ต่อ

“ไม่ว่าไรจริงดิ?”

“เออไม่ว่า พ่อเข้าใจว่าเอ็งอยากไปกับแฟนมากกว่าพ่อ”

“ฝุ่นไม่ได้...”

“อยากไปก็ไปเถอะ พ่อจะว่าเอ็งเรื่องไรวะ? ยังไงพ่อก็ไปกับเพื่อนทุกที แล้วเอ็งก็ไม่ได้ไปกับพ่อทุกครั้งนี่ นานๆทีถึงยอมไปที” พ่อพูด “ก็ยังว่าทำไมเมื่อเช้าไอ้อาร์ตทำบรรยากาศหม่นหมอง ที่แท้มันหงอยเพราะฝุ่นบอกว่าไม่ไปสินะ”

“ถือว่าอนุญาตแล้วนะพ่อ”  ไว้ตอนเย็นค่อยบอกพี่มันแล้วกัน

“เออ”

“ว่าแต่พ่อปลูกไรอ่ะ? มิ้นต์?” ผมถาม มองต้นใบหยักๆ ที่พ่อกำลังเอาลงดินอยู่

“Catnip” คำตอบของพ่อทำให้ผมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความไม่คุ้นชื่อ จนพ่อต้องบอกต่อ “ภาษาไทยเรียกกัญชาแมว ดูนั่น”

ผมหันไปมองตามทิศทางที่นิ้วของพ่อชี้ไป

เพื่อพบกับ.....

แมวสีส้มเหลืองจากไหนก็ไม่รู้ที่นอนแผ่หลา ทำตาเยิ้มข้างๆต้นแคทนิปที่พ่อยังไม่เอาลงดิน....

“มันเมากัญชา”

กร๊ากกก หน้าแม่งโคตรจี้! !



   เข็มสั้นของนาฬิกาที่ห้องรับแขกเคลื่อนผ่านเลข6ไปไม่มาก ท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีคราม เวลา6โมงกว่าน่าจะเป็นเวลาเลิกงานของใครหลายคนแล้ว แต่คนที่ผมรอยังไม่แม้แต่จะตอบข้อความหรือปรากฏตัวมาหา คิดในแง่ดีว่าพี่มันอาจจะติดลูกค้าเลยไม่มีเวลาตอบ จะโทรหาก็กลัวไม่ว่าง คงไม่...

   แกร่ก
   
   “พี่อาร์ต!” ผมหันไปตามเสียงประตูบ้าน แต่...

   “เฮ้ พี่เองไอ้น้อง นี่รออาร์ต?” คนที่ก้าวเข้าบ้านมาเป็นพี่สาวผมที่ไม่ได้เจอหน้ามา2-3วันครับ เนื่องจากคุณเธอไปนอนบ้านเพื่อนมา ร่างเล็กของพี่ฟิล์มก้าวเข้ามานั่งลงข้างๆผม

“อื้อ...เปล่า! ใครรอพี่มันกัน!” ผมเผลอพยักหน้า แต่ก็ส่ายหัวรุนแรงเมื่อคิดได้

“อ๋อหรอ แล้วเมื่อกี้ใครตะโกนว่าพี่อาร์ตกันนะ” พี่ฟิล์มมองผมด้วยแววตาล้อเต็มที่

“.....ฝุ่นเองพอใจยัง!”

“ก็แค่นั้น พี่ขอนอนหน่อยนะ”

ว่าจบพี่ฟิล์มก็ทิ้งตัวลงที่ตักผมทันทีโดยไม่รอผมตอบ มือก็คว้าหมูหยองที่วิ่งมาขึ้นกอดแนบอก มือที่ว่างก็หยิบรีโมตทีวีขึ้นมาเปิดดูลิตเติ้ลโพนี่

“พี่เปลี่ยนช่องเถอะครับ...” ผมบอกเสียงยาน แต่พี่ฟิล์มกลับหัวเราะลั่น

นาฬิกาเลื่อนไปที่เลข9 จนตอนนี้ก็ยังไม่มีข้อความอะไรตอบกลับมา....

———————————————————————————————————————

เสียงนาฬิกาปลุกผมให้ตื่นจากนิทรา ถูหน้าซุกกับอุ๋งอุ๋งตัวนิ่มที่พี่อาร์ตซื้อให้ ตั้งใจขยับตัวคลายเมื่อยแต่ติดวงแขนแกร่งที่โอบผ่านเอว

ผมว่า... เมื่อคืนผมนอนคนเดียวนะ

“พี่อาร์ต!” ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเจ้าของวงแขนคือใคร คนในบ้านคงไม่มีทางมามุดผ้าห่มผมแบบนี้แน่ๆ ไม่มีทางเข้ามากอดอย่างนี้แน่ๆ!

“อืมม ขอนอนต่อครับที่รัก เมื่อคืนกว่าจะเสร็จงานก็ตั้งดึก” เสียงติดงัวเงียดังพร้อมกับวงแขนที่กระชับเอวผมให้แน่นขึ้น รู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆที่รดต้นคอ

“ตื่น!”

“.......”

“พี่อาร์ตตื่น!”

“.......”

“พี่อะ---”

“คร่อก...”

เสียงกรนที่ดังแทรกทำให้ผมหลุดขำ ต้องง่วงแค่ไหนเนี่ยถึงหลับได้ทั้งๆที่ผมเรียกเสียงดัง นอนเป็นหมอนข้างให้คนตัวโตซุกกอดจนลมหายใจร้อนที่รดหลังอยู่หายใจเข้าออกสม่ำเสมอจึงพลิกตัวหันหน้าหาอีกคน

“...................”

   ผมยิ้มให้คนที่นอนหลับ ขยับตัวเข้าไปจูบริมฝีปากบางเบาๆ พอผละออกก็เห็นว่าคนที่น่าจะหลับอยู่กลับลืมตายกยิ้มให้ผม...เหมือนคนรู้สึกตัวตื่นนานแล้ว

“ลักหลับพี่หรอครับ” เสียงทุ้มที่ไม่มีความงัวเงียหลงเหลืออยู่เอ่ยถาม กระชับอ้อมกอดให้ตัวผมเข้าไปชิดจนรู้สึกถึงอุณหภูมิร่างกายของอีกคน

   “แกล้งหลับหรอ!”

   “เปล่าครับ รู้สึกตัวตอนฝุ่นพลิกตัวครับ แต่พอจะลืมตาก็เจอคนมาลักจูบก่อน” คนตัวโตยิ้มกว้าง ผิดกับผมที่หน้ามุ่ยเพราะเสียรู้มันอีกแล้ว! พี่อาร์ตหาวออกมาวอดใหญ่แต่ยังไม่ปล่อยผมเป็นอิสระ   

   “พี่อาร์ต เรื่องไปทะเลกับพี่ติณณ์...”

“ถ้าฝุ่นไม่ว่างค่อยไปคราวหน้าครับ ไว้เราค่อย...”

“ฝุ่นไปได้นะ ขอพ่อแล้ว”

ผมพูดขัดคนตรงหน้า พี่อาร์ตที่ตอนแรกเลิกคิ้วงงๆก่อนเปลี่ยนเป็นยกยิ้มกว้างจนผมอมยิ้มตาม

จุ๊บ

“ขอบคุณครับ”

นี่สิรอยยิ้มที่อยากเห็น

Tbc.

———————————————————————————————————————

คำถามม ใครร้ายกว่ากันคะ wwwwww หลงพี่มันแล้วสิลูกชายยย
หนูฝุ่นถูกลวนลามแบบเสมอต้นเสมอปลายตั้งแต่ตอนแรกมาก และจะยังโดนหมอตอดเรื่อยๆจนจบแน่นอน---
เจอกันตอนหน้าเน้ออ❤

#กลิ่นสีและกาวน์หมอ

ปล. เห็นแมวเมากัญชาเต็มหน้าเฟสแล้วอดเอามาเขียนไม่ได้----

[♥►MAGNOLIA◄♥]

หมออาร์ต มีความสูงทุกตรง
หื่นสูง งอนสูง น้อยใจสูง
ฝุ่น หลงเข้าไปในวังวนหมออาร์ตเต็มตัว ถอนตัวไม่ขึ้นและ   
       
 

[iceman555]

 

[TIKA_n]

แหม เดี๋ยวนี้เห็นหน้าหงอย ๆ ของพี่อาร์ตไม่ได้เลยนะน้องฝุ่น ใจอ่อนตลอด ๆ
ไปเดทที่ทะเลกัน สองคู่ชูชื่นเหรอ มันจะมีอะไร ๆ เกิดขึ้นหรือเปล่าหนอ 
พี่หมอ บอกให้แม่เล็กเตรียมไปสู่ขอน้องไว้ล่วงหน้าเลยก็ดีนะ 555
ขอบคุณคนเขียนค่า 

[uyong]

แหมมมมมมมมมมมม น้องฝุ่นเห็น ดีกว่าพ่อเหรอคะ

[cavalli]

 


บรรยากาศแบบนี้

[day9day]

ฝุ่นได้เป็นเมียหมอแน่นอน