•23•
-อาร์ต-
“ฉันรู้ว่ามันสายเกินจะพูด แต่ฉันอยากให้แกแค่รับฟัง”
ผมก้มหน้ามองมือที่กุมกันแน่น
ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงกับสถานการณ์ตรงหน้านี้ ผู้ชายตรงหน้าผมยกยิ้มขึ้นน้อยๆหลังพูดจบประโยคนั้น ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าแต่บรรยากาศรอบตัวเขาดูผ่อนคลายขึ้นกว่าตอนแรกที่ผมมาถึง
แต่ความรู้สึกของผมตอนนี้... มันสับสน
ผมมาเพราะเรื่องรูปพวกนั้น แต่ทำไม... เรื่องที่เขาพูดจะเชื่อได้มาแค่ไหนกัน
“คุณ...ผม...ไม่รู้”
“ฉันบอกแล้วว่าแกไม่ต้องยกโทษให้ฉันก็ได้ แต่ขอให้ฉันได้พูดเพื่อความสบายใจของคนแก่ๆฉันเถอะ”
ผมเผลอเงยหน้าขึ้นมอง ไม่รู้ว่าตัวเองทำหน้าแบบไหนออกไป คนตรงหน้าถึงยิ้มอย่างนั้นออกมา
“ฉันไม่ได้มีแผนให้แกตายใจอย่างที่แกคิดน่า นี่เห็นฉันร้ายกาจขนาดนั้น” เขาหัวเราะออกมาเมื่อเห็นผมเลิกคิ้วสูง “ดูทำหน้าเข้านั่น”
“ที่คุณพูดเป็นเรื่องจริง...”
“ฉันพูดเรื่องจริงพูดจากใจจริง แต่แกจะเชื่อไม่เชื่อฉันคงไปห้ามความคิดแกไม่ได้หรอก สำหรับฉันแค่นี้ก็ดีแล้ว”
“ผมไม่รู้ว่าจะเชื่อคุณได้แค่ไหน ผม....”
“รู้หรือยังว่าฉันหย่ากับแม่เจ้าเตได้หลายปีแล้ว” ผมเลิกคิ้วสูง “ที่เห็นว่าเขาไปเที่ยวกัน นั่นเจ้าเตเขาอยากไปแต่ฉันไม่ว่างทางนั้นเลยพาไปแทน”
“....ครับ”
“ที่บ้านนี้มีแต่คนแก่ๆ เจ้าเตก็ไปอยู่หอกับเพื่อนมันนานๆทีจะกลับ” จู่ๆเขาก็พูดขึ้น “ปู่ย่าคิดถึงแกนะ คราวหน้าพาแฟนแกมาพบพวกเขาสิ ฉันก็อยากเจอ”
“....ผมขอตัวกลับก่อนครับ” ผมลุกขึ้นยืนทันที แต่คนตรงหน้าไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมาเหมือนรู้อยู่แล้วว่าไม่ช้าก็เร็วผมก็ต้องพูดคำนี้ ผมก้าวเท้ายาวๆไปทางประตูบ้านโดยมีเขาเดินตามมาติดๆจนถึงรถที่ผมจอดไว้นอกรั้ว
“พ่อ... ฉันฝากทักทายแม่แกด้วยนะ”
“ครับ” ผมเปิดประตูรถไว้แต่ยังไมเข้านั่ง “ไว้ผมจะมาหาปู่กับย่า...คราวหน้าครับ”
...หมายความว่าผมจะมาที่นี่อีก...
คนตรงหน้ายิ้มให้ผมเมื่อได้ยิน ผมก้าวเข้ารถและขับออกไปทันที
ผมจะลองเชื่อสักครั้งแล้วกันนะพ่อ
นาฬิกาในรถบอกเวลาว่าบ่ายกว่าๆแล้ว...
ผมเลี้ยวเข้ามาในที่จอดรถคอนโด และนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นเกือบห้านาทีแล้ว สาเหตุที่ผมไม่ลุกไปสักทีหรอครับ... เพราะผมลืมไปว่าเมื่อเช้าบอกน้องไว้ว่ามีเรื่องจะคุยด้วยน่ะสิ แต่ผมออกมาโดยไม่บอกน้องแบบนี้คงโดนโกรธ...
“เอาวะ เป็นกันเป็นกัน แม่น่าจะบอกแล้วน้องคนไม่โกรธมากหรอก...”
ให้กำลังใจตัวเองเสร็จก็เดินไปที่ลิฟต์ กดเลขชั้นรอไม่นานก็ขึ้นถึงจุดหมาย
“เฮ้อออ” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่อยู่หน้าห้อง ความเครียดที่มีของผมหายไปตั้งแต่ออกจากบ้านเขาแล้ว แต่ฝุ่นนี่สิผมไม่ได้บอกอะไรสักอย่างเลยเพราะอยากรอคุยกับแม่ให้แน่ใจก่อน น้องมันจะเครียดมากแค่ไหนวะ
แอด
ผมค่อยๆเปิดประตูเข้าห้อง แค่กลัวฝุ่นโกรธทำไมรู้สึกเหมือนหนีเมียเที่ยวเลยว...
“จริงหรอครับ ฮ่าๆๆ”
เอ๊ะ? เสียงฝุ่นหัวเราะ?
ผมจ้ำอ้าวไปตามเสียงทักที เพื่อพบกับ...
“จริงสิ ตอนนั้นตั้งแต่อาร์ตกลับมามันก็เอาแต่พูดเรื่องเด็กข้างบ้านให้ฟัง ตอนแรกก็ไม่คิดว่ามันจะตามติดเราซะขนาดนี้ นี่อะไรกัน”
“โหยย คำว่าขนาดนี้น้อยไปครั้ง คราวก่อนไปทะเลกันตอนแรกฝุ่นจะไม่ไปด้วย พี่อาร์ตถึงกับหงอย อ๊ะ พี่อาร์ตมาแล้วครับ มานี่ๆ” น้องที่กำลังสนุกสนานกับการเม้าเรื่องผมกวักมือเรียกให้ผมเข้าไป ข้างๆน้องนอกจากแม่ผมแล้วยังมี...
...คุณปู่ กับ คุณย่า...
“ไงหลายชายตัวดี ไม่เจอกันนานเลยนะลืมไปหรือยังว่าเรามีปู่ย่าอยู่ฮึ” รูปประโยคเหมือนจะประชด แต่ใบหน้าของปู่กลับยิ้มกว้าง
“เอ่อ.. สวัสดีครับปู่ สวัสดีครับย่า” ผมยกมือไหว้คนทั้งสองแล้วทรุดนั่งลงข้างแม่ที่นั่งยิ้มให้ จากที่ว่าจะพาน้องเข้าไปหา ไม่คิดว่าจะได้เจอเร็วขนาดนี้ “นี่มาได้...ยังไง”
“ก็พ่อภูมิน่ะสิที่เล่าให้ฟัง บอกว่าหลานชายคนโตย่ามีคนรักแล้ว ปู่กับย่าเลยอยากมาเจอสักหน่อย” มือของย่าลูบเข้าที่แก้มนุ่มของน้อง ซึ่งเจ้าตัวก็ยิ้มรับ “ก็ไม่นึกเลยว่าคนที่เจอจะเป็นคนเดียวกับเด็กที่อาร์ตเคยเล่าให้ย่าฟังตอนเด็กๆ คนเดียวกับที่ทำให้หลานอยากเป็นสัตวแพทย์”
“แล้วคุณปู่ระ--”
“ได้ไม่ได้ก็อย่างที่เห็นล่ะหลานเอ๊ย” ย่าขัด “ตอนแรกที่ปู่หลานเห็นตาหนู ปู่แกก็เกือบลมจับ หลานชายคนโตมีคนรักเป็นเพศเดียวกัน”
ผมเงยหน้ามองปู่ที่นั่งยิ้ม
“แม่เล็กแกช่วยพูดช่วยอะไรให้ พอรู้ว่าเป็นใครจากไหนปู่แกก็เย็นลง หลานรักใครเราก็รักด้วยเนอะคุณ” ย่าหันไปคุยกับคนที่นั่งอีกด้านของฝุ่น “ถึงจะไม่ได้ยอมรับเต็มร้อย เพราะย่ายังอยากเห็นหน้าเหลนอยู่ก็เถอะ ไว้ค่อยให้เจ้าเตมีให้แล้วกัน”
คนตรงกลางระหว่างปู่ย่ายกยิ้มขำ
“งั้นให้ฝุ่นเป็นหลานอีกคนแทนนะครับคุณปู่ คุณย่า” นั่น มีประจบ
“ได้สิหลานรัก” จบประโยคของย่าก็ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของทุกคน
ได้กลิ่นเน่าๆไหมครับทุกคน?
หัวผมเอง...
———————————————————————————————————————
“ย่าไปแล้วนะหลาน”
“ดูแลสุขภาพด้วยนะครับคุณปู่คุณย่า”
“ว่างๆก็มาหาคนแก่สองคนนี้บ้างนะลูก”
“ได้ครับ”
ประโยคข้างต้นไม่ใช่ผมพูดครับ นู่นนน หลานรักคนใหม่ของย่าเป็นคนพูด
“ไว้ฝุ่นจะพาพี่อาร์ตไปหานะครับ” น้องหันมายิ้มหวานให้ผม
เมื่อประตูห้องปิดลง สีหน้ายิ้มแย้มของน้องก็เปลี่ยนเป็นนิ่งเฉยทันที งานเข้าละไอ้อาร์ตยิ่งจอนนี้อยู่ห้องแค่สองคนด้วย... (แม่อาสาไปส่งปู่ย่าครับ)
จะว่าไปตั้งแต่ผมกลับมา ฝุ่นยังไม่คุยกับผมเลยนี่หว่า...
“เอ่อ ฝุ่นครับ...”
“หืม มีอะไรจะพูดกับผมหรอ”
“พี่ขอโทษที่ปล่อยให้ฝุ่นรอครับ” ผมทำตาปริบๆใส่น้อง
“แม่บอกแล้วว่าพี่อาร์ตไปธุระ แล้วคุณปู่คุณย่าพี่ก็บอกพวกผมหมดแล้ว ฝุ่นเข้าใจแล้ว แต่...” น้องหยิบโทรศัพท์รุ่นเดียวกับผมขึ้นชูให้เห็นหน้าจอ “หวานโทรมาตามให้พี่ไปทำงาน บอกว่าเดือนนี้พี่ลาไปเยอะแล้ว แล้วที่มานี่พี่ก็ไม่ได้ลาไว้ ฝุ่นต้องรับหน้าแทนอ้างนู่นนี่นั่น เพราะงั้น กลับ-ไป-ทำ-งาน!!!!”
“เงอะ...แต่ว่าฝุ่น”
“ไม่แต่ครับวันนี้ฝุ่นลาให้แล้ว ตอนนี้บ่ายสี่...กรุงเทพ-โคราชตีนผีแบบพี่ 2-3 ชั่วโมงก็ถึง เพราะงั้นกลับไปครับ ฝุ่นไม่อยากให้พี่ขับรถกลางคืน
มะรืนฝุ่นก็ต้องไปทำงานเหมือนกัน ไว้เจอกันหลังจากนั้นก็ได้ เค๊?”
“แต่พี่อยากอยู่กับ...”
“วันศุกร์หน้าฝุ่นเสร็จงานพี่ค่อยมารับ ตกลงตามนี้ครับ อะเป๋า”
ผมก้มมองเป้ที่ยัดใส่มือ... แล้วช้อนตามองฝุ่นแบบอ้อนๆ
“ถ้าเป็นเด็กดีกลับไปตอนนี้อยากได้อะไรฝุ่นให้อย่างนึงเอ้า” น้องว่า
“อะไรก็ได้ใช่ไหม?” ผมทวนคำน้อง แล้วแสยะยิ้มออกมาก
“คะ เอ่อ...ยกเว้นอะไรติดเรท” น้แงเปลี่ยนคำเมื่อเห็นหน้าผม นี่ผมแสดงออกทางสีหน้ามากไปหรอ
“ทุกอย่างสิครับ ตกลงตามนี้เนอะ” ผมยิ้ม “งั้นพี่ฝากบอกแม่ด้วยนะ ไหนๆมาจูบที”
ไม่รอน้องให้อีกคนปฏิเสธ ผมก็รวบตัวน้องเข้ามาแล้วกดริมฝีปากลงไปทันที เพราะน้องไม่ได้ตั้งตัวทุกอย่างเลยสะดวกต่อผมมาก ยกเว้นแต่น้องที่ไม่เปิดปาก
ปึ่ก! “พี่! แฮ่ก อาร์— อื๊อ!” แรงทุบที่ไหล่ทำให้ผมผละออกจากน้องเล็กน้อย จังหวะที่น้องอ้าปากผมก็ฉวยโอกาสแทรกลิ้นเข้าไปทันทีจนคนในแขนอ่อนยวบ
แต่แล้ว...
แกร่ก
“อุ๊ย แม่อย่าเพิ่งเข้าค่ะ!”
ปัง!
ขัดจังหวะมากเลยครับน้องสาว...
“พี่อาร์ตบ้า! กลับไปเลยนะ!” น้องผลักผมออกจากตัวเอง สภาพน้องตอนนี้บอกได้เลยว่าน่าฟัดมาก แก้มแดงๆ ปากบวมๆแดง อื้อออ
“ครับๆ ไปแล้ว ฟอดดด” ก้มห้อมแก้มอีกคนให้แดงกว่าเดิม แล้วเปิดประตูห้องออกไปทันที
“อ้าวเสร็จแล้วหรอ” แอ๋มที่อยู่หน้าห้องถามยิ้มๆ
“อ่าห๊ะ เดี๋ยวพี่กลับโคราชก่อน ฝากดูแลฝุ่นด้วยนะ”
“ต้องฝากพี่ฝุ่นให้ดูแลแอ๋มป่ะ? แฮะ คนหลงเมีย” แอ๋มเบะปากใส่ ผมมันเขียวเลยดึงแกล่างน้องแรงๆจนแอ๋มร้อง
“พี่ไปละ บายยยย”
โบกมือลาน้องสาวตัวดี ก่อนลงลิฟต์ไปยังรถที่จอดไว้
รอฝุ่นอีกไม่กี่วันเอง...
จะขอน้องเรื่องอะไรดีนะ
Tbc.
———————————————————————————————————————
มาต่อแล้วค่ะ เพื่อไม่ให้ค้างคาก่อนเราจะหายไปปป
///แจ้งงดอัพถึงสิ้นเดือนนะคะ แต่อาจมีเล็กๆน้อยๆแวบในทวิต ไปพูดคุยกันได้ค่ะ ❤❤
#กลิ่นสีและกาวน์หมอ
ปล. ไม่กี่วันของพี่หมอ คือ เดือนหน้าของเรา...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
