7
ถ้าถามว่าพี่ปลัดมันมีข้อเสียอะไร ผมจะตอบไปอย่างมั่นใจว่าพี่มันขี้แกล้งครับ อย่าได้ไปหลงกลไอ้หน้าหล่อๆนั่นเลยนะครับ ผมเคยกลายเป็นเทียนพรรษาขนาดจัมโบ้ไปแล้วรอบหนึ่ง แล้วเหมือนพี่มันรู้ครับว่าผมต้องกลับไปด่าอย่างแน่นอน มันเลยเอากระดาษแปะไว้ที่หน้าห้อง เขียนด้วยหมึกสีดำตัวใหญ่ว่า
‘นับถือคริส ไม่ต้องการเทียนพรรษาครับ’โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!
ไอ้พี่ปลัด ไอ้คิ้วท์บอยชั่ว!!
“เอ้าคุณ มึงหายเป็นหมูพูห์แล้วหรอ” ผมหันไปค้อนใส่นินิวทันที ใช่ครับใช่ ผมต้องตกเป็นมาสคอตหมีพูห์ของคณะไปเกือบอาทิตย์ เพราะขมิ้นแม่งทำงานดี๊ดี ถูจนหนังแทบลอกก็ไม่หลุดออกไปเลย คิ้วท์บอยยังไม่ได้เป็นได้เป็นคิ้วท์เทียนพรรษาก่อนมันใช่ไหม!!
“เออ กูกลับมาเป็นคุณคนหล่อของโลกใบนี้แทนแล้ว”
“เพ้อเจ้อว่ะคุณ โวะ กูเกลียดความชื่อคุณของมึงมากเลยอ่ะ ทำไมกูต้องมาเรียกคนเด๋ออย่างมึงว่าคุณด้วยวะ” เอ๋า เพิ่งมามีปัญหากับชื่อกูอะไรปีสองวะ
“ก็กูเหนืออ่ะ”
“หมายถึงชื่อเหนือกว่าคนอื่น?”
“เปล่า กูมาจากเชียงใหม่ พ่าม!! ตบมุกดี เอาไปสิบแต้มสลิธิริน” ผมไฮไฟว์กับนินิว มันต้องแบบนี้
“สัด คุยเรื่องงานให้เสร็จก่อนสิพวกมึง” ไอ้แทนเคาะโต๊ะป้าปๆเรียกสติผมกลับไปจดจ่อกับงานกลุ่ม วิชามหาลัยอีกแล้วครับ ทำคลิปอะไรสักอย่าง เอาเป็นว่าขึ้นมหาลัยมา พวกผมนี้อัพสกิลการตัดวิดีโอกันขึ้นเยอะเลยครับ อีกนิดก็ตัดต่อหนังได้แล้ว
“โจทย์ว่าไงนะ”
“สองบวกสอง”
“อีสัดแทน!!”
“ทีกูเล่นไม่ตบมุกกูบ้างวะนิว”
“มุกมึงไม่ผ่านไปเรียนมาใหม่”
หื้อ
ได้กลิ่นความรักป่ะนะ เอ๋ เอ๋ ผมมอไอ้แทนสลับกับไอ้นินิว กำลังจะโพร่งถามออกไปว่าพวกซัมธิงอะไรกันหรือเปล่าแต่ก็โดนไอ้มิตรเอาศอกทุ้งสีข้างไว้เสียก่อนเน้นๆดังอั้กที่ซี่โครง เหมือนมึงกะให้หักสักสองสามท่อนมากกว่าสะกิดอ่ะเพื่อน
“เอางี้เราจะไปถ่ายที่ไหนก่อนดีกว่า”
“มึงเสนอมาดิ ตอนแรกไอ้มิกเสนอว่าให้ไปถ่ายที่อังรีดูนัง”
“อังรีดูนังหรอวะ”
“ใช่”
“ดูนังเรืองอะไร”
“ซงซัยจะเรืองแฟนชัน”
“เฮย ไปดูดวย โอเย โอเย โอโอเย”
“พ่าม!!” ผมแทคมือกับไอ้มิตรที่ช่วยตบมุก แม่งโคตรเพื่อนตาย เพื่อนแบบนี้หาที่ไหนไม่ได้แล้วนะครับ เพื่อนที่จะตบมุกสำเนียงอินเดียไปพร้อมๆกับเรา
“มุกส้นตีนอะไรเนี่ย กูเสนอให้ไปวังหลัง พวกมึงดีลป่ะ”
“ไม่เอาว่ะ”
“ทำไมวะคุณ”
“ไปทำไมวังหลัง อั๊วอยากไปวังนี้นิ!!” ไม่ล่ายลั่งใจเลยน้าอานินิว!
“สัดมึงเป็นคนยืนนานหรอวะคุณ”
“ทำไมวะเพื่อนมิตร”
“เปงคงจีน!!”
“นั่นยูนนาน!!!”
“พ่ามมมมมมม!!!”
“ไปพ่ามไกลๆส้นตีนกูไป!!!!!!!!!!!!”
ไม่ต้องถามครับว่าหลังจากนั้นทำไมผมกับไอ้มิตรถึงโดนเด้งมานั่งนอกวงทำงานอย่างเซ็งๆ ไอ้พวกไม่มีความตลกในหัวใจ ไล่กูมานั่งกับไอ้หมากีวี่ก็ได้หรอ ถ้าอีกวิทยาเขตมีหมาไอ้ฮวย ฝั่งวิทยาเขตผมก็จะมีกีวี่ครับ มันเป็นหมาสีน้ำตาลขนสั้นที่โคตรอ้วน เวลามันเผละอยู่หน้าเซเว่นจะมีลักษณะคล้ายๆกับเปลือกกีวี่ แต่เป็นกีวี่เน่า เพราะเหม็นมาก
“ไอ้คุณ ช่วงนี้มึงสนิทกับพี่ปลัดหรอวะ” หื้อ? ผมหันไปหาไอ้มิตรที่นั่งส่องสาวอยู่ข้างๆผม
“ก็ไม่เชิง”
“ไหนอธิบาย”
“อะไรติดหน้าอ่ะมิตร”
“ณเดช”
“ได้หรอ”
“ได้” ถ้าเพื่อนสบายใจก็โอเค เพื่อนว่าไงน้องคุณก็ว่าอย่างนั้นแหล่ะ
“ก็ไม่รู้อ่ะมึง พี่มันนิสัยดีนะเว่ย พากูไปโรงพยาบาลตอนคิ้วแตกด้วย แถมให้กูไปเล่นในห้องด้วยนะ”
“เล่นในห้อง?”
“ใช่ พี่มันหลับอยู่กูเลยเคาะห้องปลุก ไปโดดโซฟาพี่มันเล่น ดูทีวี ทำไข่เจียว กูว่าพี่มันรวยจริงแหล่ะมึงนอกจากห้องไม่หารเมทแล้วยังใช้กระเทโคเรียควีนด้วย โคตรคูลเลย” เอ ไปเล่นอะไรอีกนะวันนั้น จำได้ว่าใช้ห้องครัวพี่มันแล้วก็กลับตัวปลิวไม่ได้ล้างให้ด้วยนี่หว่า
“สัดคุณ นั่นไม่เรียกเล่น นั่นเรียกไปกวนพี่เขา เขาไม่ด่ามึงหรอวะ”
“ไม่ด่า แต่เล่นเอากูตัวเหลืองอยู่สี่วัน ไอ้เหี้ยพี่ คิดแล้วแค้นว่ะ” จุดไฟแค้นในตัวคุณขึ้นมาเลย ตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่เห็นหัวพี่ปลัดมันเลยครับ ไม่แปลกใจเท่าไหร่ ปีสี่คงกำลังวุ่นวายกับธีสิทจบอยู่ ได้ข่าวว่าเอกฟิล์มต้องทำหนังเป็นโปรเจคจบคงยุ่งอยู่พอตัวแหล่ะครับ
“เออ แปลกคนดี”
“ไอ้สองตัว กูสรุปงาน ตกลงถ่ายเจเจกรีน เดี๋ยวมึงสองตัวไปเซอร์เวย์พื้นที่มาก่อน เนื้อหาส่งให้ไลน์กลุ่มแล้วนะ ขอภายในอาทิตย์นี้” ผมหันไปตะเบ๊ะใส่ไอ้แทนที่สวมตำแหน่งหัวหน้ากลุ่มได้เป็นอย่างดี โคตรเท่เลยลวกเพี่ย!!
ผมกับไอ้มิตรผู้ซึ่งโดนขับไล่ออกมาเลยได้รับตำแหน่งเป็นภาคสนามแทนแบบงงๆ แต่เรื่องการโดนใช้แรงงานก็ชินแล้วครับ
“ไปวันนี้เลยป่ะวะคุณ เพราะพรุ่งนี้กับมะรืนกูติดธุระ”
“เอาดิ กูว่างอยู่แล้ว”
“เออ งั้นกลับหอไปเปลี่ยนเสื้อแล้วค่อยไปแล้วกัน” ผมรอเรียนภาคบ่ายเสร็จก็กลับห้องมาตั้งตัวก่อนไปเจเจกรีน ผมเอาตีนสะกิดเปิดพัดลมผึ่งพุงพรางไล่มือถือไปด้วย ไถไปจนฟิล์มเริ่มดังเอี๊ยดก้มาหยุดที่โพสน้องอาย
Ayeye arayaคือแต่งตัวได้อปป้ามากจริงๆ ยอมแล้ว
Shared photo
SCuteboyofficial
ปลัดนวัต ปีสี่
พี่ปลัดผู้เปลี่ยนทุกที่ให้เป็นเกาหลี #มหาลัยSวิทยาเขตโซลอะไรวะ ไหนขอคำจัดกัดความคำว่าแต่งตัวได้อปป้าหน่อย ใส่เสื้อสีดำตัวใหญ่ๆเหมือนยืมเสื้อพ่อมาใส่กับกางเกงขาสามส่วนสีดำรองเท้าไนกี้ธรรมดาปิดท้ายด้วยหมวกที่เจาะรูพรุนๆสามห่วง ยืนแอคท่าเหม่อมองฟ้าไกล
อปป้าแล้วหรอ!!
แล้วถ้าอปลุงต้องใส่อะไร!!
เอาจริงๆครับน้องอาย พี่อยากจะบอกน้องว่าแต่งตัวเหมือนเผลอเอาผ้าคลุมรถมาใส่แล้วดูดีเนี่ย มันอยู่กับเบ้าหน้าล้วนๆครับน้อง ลองจินตนาการตัวไปใส่เสื้อไซส์ขนาดนั้น กูก็ด๊อบบี้เป็นฟรีเอลฟ์ดีๆที่เอง โคตรเศร้าเลยอ่ะ
“เห้ยคุณ วันนี้กูไปไม่ได้แล้วว่ะ มึงไปคนเดียวได้ป่ะวะ” เอ๊า เทเก่ง ผมมองไอ้มิตรที่ยกกระเป๋าขึ้นสะพาย มือซ้ายถือกระบอกแท่งไฟ ไอ้ห่า สวมเครื่องแบบครบเซต มองมาจากดาวเสาร์ยังรู้เลยว่าจะไปไหน
“มึงจะไปไหน”
“เปล่ามึง กูไม่ได้จะไปตามน้องเฌอปรางเลยจริงๆ กูจะไปหาแม่”
“แล้วมึงเอาแท่งไฟไปทำไม”
“เอาไปให้ควายถาม... เห้ยคุณ อะไรติดหน้า!!” มุกเวรๆนี่มึงก็ขยันเล่นเนาะ!!
“ความหล่อหรอวะ!!” มุกเวรๆกูก็ขยันชงเนาะ!!!
“เปล่า ความต้องไปทำงานคนเดียว ฝากด้วยนะมึง อาดิโอส” ไม่เปิดโอกาสให้รั้ง ไอ้มิตรก็ปิดประตูปั้งออกจากห้องไปแบบไม่มีความรู้สึกผิดที่ทิ้งงานให้ผมทำคนเดียว เอาเถอะ ถือว่าไปเดินตลาดนัดเล่นๆ ผมเดินไปหยิบเสื้อยืดที่กองอยู่บนเตียงมาสะบัดๆสวม กางเกงก็หยิบกางเกงขาสั้นสักตัวมาดมๆดู โอเคซักแล้ว ได้กลิ่นน้ำตาปรับผ้านุ่ม ไหนลองยืนกับกระจก
เชี่ย!
มาในลุคหนุ่มน้อยข้างบ้าน แม่งโคตรคูลเลยว่ะ แบบโคตรนิฮ่งเลย เจแปนบอยสุดๆ
...หลอกตัวเองเบอร์นั้นแหล่ะครับ นี่แม่งโคตรชุดไปเซเว่นแล้วกลับห้องเลย เสื้อยืดกางเกงขาสั้น เห้อ ปกติก็ใส่แต่ชุดนิสิต วันว่างๆก็หมดไปกับการนอน ชีวิตผมไม่ค่อยอินกับอะไรพวกนี้มาก เปิดตู้ไปก็มีเสื้อยืดธรรมดา เก๋สุดก็เสื้อยืดสกรีนไอเลิฟปายที่ได้มาจากไอ้มิก แฟชั่นของแทนก็พอๆกันครับเสื้อยืดโง่ๆแต่หลักๆเป็นเสื้อมหาลัย ส่วนแฟชั่นไอ้มิตรก็จะหลากหลายหน่อยเพราะอนิเมชั่นยกมาเกือบทั้งประเทศแล้วครับ ไอ้นี่ชอบอินอะไรเป็นช่วงๆ ช่วงการ์ตูนบาสฮิตแม่งแต่งตัวเป็นนักบาสอะไรของมัน พอวอลเลย์ฮิตก็มาใส่เสื้อวอลเลย์ญี่ปุ่นเดิน มีช่วงหนึ่งบ้าการ์ตูนที่เป็นเรื่องไททันอะไรสักอย่างมันก็บ้าจี้ใส่เสื้อหนังเดินเหมือนจะไปล่ายักษ์ ซึ่งถ้าถามว่ายักษ์ที่ว่านั่นคือใคร
...กูเนี่ยแหล่ะ!!
สูงกว่ากูทำไมกูยังต้องเป็นยักษ์วะ!!
โดนแม่งจับเหวี่ยง จับทุ่ม ฟันหลังคอด้วยสันมืออยู่ตลอดประหนึ่งจริงๆแล้วแค้นกูแต่ทำอ้างว่าอินการ์ตูน อ้อ แต่นี่ช่วง นี้มันบ้าไอดอลอะไรของมันหนักมากครับ ได้แต่รอวันที่เพื่อนจะหยิบกระโปรงมาเต้นอย่างใจจดใจจ่อ
แอบมโนภาพไอ้มิตรใส่กระโปรงจิ้มแก้มแล้วผมก็ส่ายหัวเบาๆให้กับความคิดสยดสยองของตัวเอง หยิบกระเป๋าเปิดประตูห้องออกไปพร้อมกับที่เห็นเจ้าของห้องฝั่งตรงข้ามกำลังจะไขกุญแจเข้าห้อง
“พี่ปลัด!!”
“จะไปเซเว่นหรอวะ ฝากซื้อโค้กกระป๋องหนึ่งดิ” พี่มันหันมาหาผม ปกตินิสิตปีสี่ยุ่งธีสิทมันต้องโทรมๆไม่ใช่หรอ ทำไมพี่ปลัดมันยังออร่าหล่อเหมือนเดิมได้วะ
“เปล่าพี่ จะไปเจเจกรีน”
“กับใครวะ เพื่อนมึงเพิ่งเดินสวนกูไปขึ้นแท็กซี่หน้าหอ”
“เออโคตรเซ็งเลย ผมโดนมันเทเนี่ย ต้องไปทำงานคนเดียวเลย” ผมกอดอกทำหน้าเหม็นตีนสาปส่งไอ้
“ทำงาน? มึงทำงานพิเศษ?”
“เปล่า ทำงานส่งอาจารย์ มันต้องถ่ายวิดีโอนิดหน่อยอ่ะพี่ เพื่อนเลยส่งไปดูว่ามีร้านที่เข้ากับหัวข้อที่จะไปถ่ายไหม”
“อ๋อ เออ สู้ๆแล้วกัน”
“ไปด้วยกันไหมพี่” พี่ปลัดที่หันตัวเตรียมเข้าห้องชะงักกึ้กก่อนจะค่อยๆหันตัวกลับมาหาผมแบบงงๆ
“ห๊ะ”
“ไปด้วยกันป่ะ หาเพื่อนไปอยู่ ไปคนเดียวมันเหงาอ่ะ พี่จะปล่อยให้เด็กน้อยตัวเล็กจิ๊ดริดผู้น่าสงสารที่โดนจอมมารร้ายหลอกให้พอกตัวด้วยขมิ้นไปเดินตลาดนัดคนเดียวจริงๆหรอวะพี่ พี่ต้องไม่ใจร้ายดิ” เพราะมึงมันใจมารแทนไอ้พี่ปลัด!! พูดแล้วขึ้นเลย ไอ้พี่มันก็รู้นะครับ ถึงจะกลั้นขำแทบตายแต่ก็เห็นแหล่ะว่าพี่มันขำ
“คุณ มึงนี่ตลกจริงๆว่ะ”
“พี่แม่งโคตรเหี้ยม ผมตัวเหลืองไปเกือบอาทิตย์แหน่ะ”
“ฮ่าๆ มึงมันบ้า คนปกติที่ไหนเขาจะพอกขมิ้นขนาดนั้นวะ เออ ไปก็ไป แต่ขอเปลี่ยนชุดแป๊ปหนึ่ง” เคได้ ผมเดินตามพี่มันไปรอในห้องอย่างโดยดี รอสักพักพี่มันก็ออกมาด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นธรรมดาแบบผมแต่ดันดูดีกว่าไปเกือบเจ็ดจุดแปดเท่า
“ไมพี่ใส่เสื้อยืดธรรมดาแล้วดูดีได้วะพี่”
“กูหล่อ”
โห โคตรมั่นหน้าเลยว่ะ ยอมใจ
จากการหลอกล่อในที่สุดผมก็ได้เอาตูดมาแนบเบาะรถหรูอีกรอบพร้อมกับมีคนหน้าตาดีเป็นสารถีขับรถไปจนถึงจุดมุ่งหมาย ตลาดนัดเจเจกรีนก็เหมือนตลาดนัดกลางคืนทั่วไปนั่นแหล่ะครับ เดินทางมาได้หลายเส้นทางคนเลยเยอะ ของกินในตลาดที่เยอะจนต้องยอมให้ เดินมาถึงไม่เกินสิบก้าวผมก็เสียค่าไข่ปลาหมึกไปแล้วห้าสิบ แต่มันนุ่มเด้งท้าตาจนอดไม่ได้จริงๆอ่ะ
“กินจนแก้มมึงเป็นหนูแฮมสเตอร์แล้ว” พี่ปลัดยกนิ้วชี้มาจิ้มแก้มผม
“อร่อยนะพี่ กินป่ะ”
“ไม่หล่ะ” พี่ปลัดเมินน้องไข่ปลาหมึกปิ้งผมไปอย่างไร้เยื่อใย
“พี่ปลัด ปกติพี่ซื้อเสื้อที่ไหนหรอ พี่แต่งตัวดูเกาๆยี่ๆดีอ่ะ”
“เกาๆยี่ๆนี่ภาษาอะไรของมึง กูก็ซื้อทั่วไปนั่นแหล่ะ ส่วนใหญ่ก็สั่งเนทเอา กูไม่ค่อยชอบเดินในที่คนเยอะๆ มันร้อน” ดูท่าจะจริงเพราะตอนนี้พี่ปลัดเหงื่อท่วมตัวจนเสื้อเปียกเป็นวงเลย สงสัยจะขี้ร้อน
“กินน้ำป่ะ” ผมยกน้ำมะพร้าวในมือขึ้น พี่ปลัดหันมามองอยู่ครู่หนึ่งก็ก้มตัวลงมาดูดน้ำมะพร้าวจากแก้วผมไป ระยะระหว่างเราที่ลดลงอย่างรวดเร็วทำให้ผมเผลอชะงักตัว จมูกพี่ปลัดเฉี่ยวนิ้วที่ถือสายคล้องแก้วน้ำผมไปนิดหน่อย ตาคมดุจ้องมาที่ตาผมนั่นทำเอาผมตกใจจนเกือบปล่อยแก้วหล่น แม่เจ้าโว้ย ใจเต้นเลย พี่มันแม่งจะก้มไม่ให้จังหวะเลย
“หวานจัง”
“สั่งน้ำมะพร้าวแต่ได้น้ำเชื่อมกลิ่นมะพร้าว สงสัยแม่ค้าฟังผิด” พี่ปลัดยิ้มเบาๆแล้วก็หันไปมองร้านขายเสื้อข้างทางต่อ ส่วนผมก็ได้แต่ดูดน้ำมะพร้าวต่อให้ใจสงบ ให้ตายเถอะ เมื่อกี้มันใกล้มากจนตกใจจริงๆ ซูมใกล้แบบเลนส์เทเลหน้าพี่มันยังไม่มีสิวสักเม็ดเลย ผิวโคตรดี
“เห้ยพี่ กุ้งๆๆๆๆ กุ้งถัง โคตรน่ากินเลย” ผมมองเข้าไปในร้านกุ้งถังที่มีคนนั่งกินกันอยู่เต็มร้าน พี่เขาใช้มือโซ้ยกันมันจนเหมือนตำถาด ผู้หญิงคนนั้นสวยมากแต่ดูดนิ้วดังจ๊วบเลยเชียว
“กินไหม”
“กิน!!!”
สั่งแล้วก็รออยู่สักพักพี่พนักงานก็เอากุ้งถังมาเท ผมมองกุ้งแล้วเงยมองพี่ปลัด เรามาถึงจุดที่กินกุ้งถังกับคิ้วท์บอยชื่อดังของมหาลัยไปได้ยังไงวะเนี่ย จะว่าไปพี่ปลัดมันหล่อแบบงงๆเหมือนกันนะครับ มันไม่ใช่หล่อแบบหล่อโคตรๆ แต่ดูดีจนใครก็อยากมองนานๆ
นานขนาดพี่พนักงานเทกุ้งเสร็จมาสามนาทีแล้วยังไม่เดินไปไหนเลย มัวแต่มองพี่ปลัดดูดหัวกุ้ง คนหล่อดูดหัวกุ้งยังดูดีได้ ยอมใจพี่มันมาก
“พี่แกะกุ้งโคตรเซียน”
“อยากเป็นคิ้วท์บอยมึงต้องแกะกุ้งเก่งไม่รู้หรอ?” เห้ย! ใช่หรอวะ! คิ้วท์บอยหรือคิ้วท์บ๋อยร้านป.กุ้งเผา แต่เห็นพี่มันแกะเซียนเหมือนเรียนมา ผมก็ไม่ยอมแพ้แกะแข่งทันที เรียกได้ว่าเป็นการกินกุ้งถังที่เหนื่อยจริงๆพยายามแกะให้ได้เยอะกว่าไอ้พี่ปลัดมันจนเมื่อยมือไปหมด
ต่อจากกุ้งถัง สถานีต่อไปของเราคือไปหาโลเคชั่นถ่าย ผมรู้สึกโชคดีมากๆที่เอาพี่ปลัดมาด้วย อย่าลืมสิครับว่าพี่มันมาจากเอกฟิล์ม พอผมบอกว่าอารมณ์คร่าวๆไปว่าจะถ่ายแบบไหนพี่มันก็เลยช่วยบอกมุมกล้อง บอกว่าควรจะพูดแบบไหน ถ่ายอย่างไร อัดเสียงแบบไหน เปิดโหมดจริงจังเข้าพี่มันยิ่งโคตรเท่เลยครับ
ยิ่งดึกตลาดนัดก็ยิ่งคนเยอะขึ้น ผมโดนเบียดจนไหล่บี้ไปหมด จังหวะเดียวกับที่ร่างของผมทั้งร่างจะถูกเหวี่ยงมาเดินด้านหน้าพี่ปลัดแทน พี่ปลัดเป็นคนสูงแล้วไหล่ก็กว้างมากๆครับ ผู้ชายด้วยกันอย่างผมมองแล้วได้แต่อิจฉาหุ่น บึ้กบั้กขนาดนี้แทบไม่มีใครกล้าเบียดเลย กลายเป็นกว่าผมเลยได้เดินชิลๆไม่ต้องกระแทกกับใครเพราะพี่ปลัดมาเป็นกำบังให้ สบายเลย
“พี่ปลัด พี่มีแฟนหรือยังอ่ะ” หน้าหล่อหันมากระดกคิ้วงงใส่ผม
“คิดยังไงถึงถาม”
“เอ๊า อยากรู้ไง”
“ไม่มี”
“แปลกแฮะ ผมคิดว่าพี่คุยอยู่กับนางเอกเอ็มวีคนนั้นที่เป็นข่าวด้วยเสียอีก น่ารักดีออก เอ็มวีเพลงนั้นผมเปิดยูทูปแล้วปิดเสียงดูเลยนะ มองเขายิ้มเพลิ๊นเพลิน” พี่ปลัดถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ๆ ก่อนจะหยุดเดิน ตาคมตวัดมองผม
“ไอ้คุณ”
“คะ ครับ”
“กูเป็นเกย์” เหมือนเสียงรอบข้างหยุดเงียบไป คนข้างหลังทำหน้าไม่พอใจนิดหน่อยที่พวกเราหยุดนิ่งกลางคันก่อนจะตัดสินใจเบี่ยงตัวหลบออกไป ผมกระเถิบให้คนเดินผ่านไปนิดหน่อยก่อนจะเงยหน้ามองพี่ปลัด สายตาคมดุนั่นยังคงมองมาที่ผม มันนิ่งจนผมไม่รู้ว่าเจ้าตัวคิดอะไรอยู่
“อ่า”
“รู้สึกยังไง”
“รู้สึก?”
“อืม ที่กูเป็นเกย์”
“อ๋อ ก็สบายใจดี”
“สบายใจ?” คิ้วกระดกกลับมาอีกรอบ หน้าเหมือนหมางงเลย
“สบายใจเดะพี่ นี่ผมมีสาวคนหนึ่งที่ผมปลื้มมากชื่อน้องอาย น้องเขาชอบพี่มากเลยอ่ะ แชร์เช้าแชร์เย็น เป็นแบบงี้ผมตัดคู่แข่งไปได้แล้วหนึ่งคน ตัดหล่ออันดับหนึ่งของมหาลัยออกไปอันดับสองก็ผมแล้วแน่ๆ” แหม่ คิดแล้วอยากอัพรูปติดแฮชแทคคุณอายขึ้นมาเลย
“มึงไม่คิดถึงอย่างอื่นบ้างหรอ”
“พี่ปลัดพี่ อย่าหาว่างั้นงี้เลยนะ คณะผมเนี่ยอีกนิดนึงก็คณะคอนแวนแล้ว ของดีไม่ใช่ผู้หญิงแต่เป็นตุ๊ดนะคณะผมอ่ะ เพื่อนเซคผมคนหนึ่งตอนอยู่หอในใส่กระโปรงขึ้นตึกยามด่าเช็ดเลย ตลกมาก” พี่ปลัดมันทำท่าอึ้งไปนิดหนึ่งก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกรอบ
“นั่นสินะ” อะไรของพี่มันวะ พูดจบแล้วก็หันเดินต่อ ทีเมื่อกี้มาทำท่าจริงจัง
“ว่าแต่ ปกติพี่เปิดเผยเรื่องเป็นเกย์ด้วยป่ะ ไหงสาวคณะผมแห่กันกรี๊ดพี่จัง”
“เปล่าหรอก กูไม่ค่อยบอกใครหรอก มันกระทบกับงาน” ผมพยักหน้ารับรู้ คงเพราะพี่มันทำงานในวงการด้วยแหล่ะครับ ถ้าเป็นนิสิตธรรมดาแต่หน้าตาหล่ออย่างผมก็คงสบายจะเป็นอะไรก็เป็นไป แต่พอมาเป็นคนของประชาชนแล้วคงต้องปิดไว้ อึดอัดแย่เลย
“แล้ว... พี่มาบอกผมจะดีหรอ”
“นั่นสิ”
“เอ๊า” ตกลงใครควรงงวะเนี่ย
“ไหนมึงเล่าเกี่ยวน้องอาร์มใหม่สิ”
“อายโว้ยพี่ อาร์มนั่นชื่อผู้ชายแล้ว น้องอายเป็นคนที่ทำให้ผมรู้จักพี่นะ น้องแชร์รูปพี่บ่อยโคตร นี่เดี๋ยวเปิดรูปให้ดู คนนี้ๆ น่ารักป่ะ” ผมยื่นเฟสบุ๊คน้องอายไปให้พี่ปลัดดู พี่มันมองอยู่ครู่เดียวก็เงยหน้ามองผม ตาดุที่เป็นเอกลักษณ์ประจำตัวนั่นจ้องมาที่ผมนิ่งพร้อมกับริมฝีปากที่กระตุกอมยิ้ม
“อืม น่ารัก”
“ใช่ป่ะ”
“น่ารักจริงๆแหล่ะ”
“เห้ย ชักชมเยอะ” ผมรีบดึงมือถือกลับมาทันที พี่ปลัดยิ้มเบาๆพร้อมกับกดมือลงขยี้บนหัวผม จู่ๆพี่แกก็อารมณ์ดีขึ้นมาเฉยๆ อะไรของพี่มันวะ อารมณ์แปรปรวณยิ่งกว่าตอนแม่ผมประจำเดือนมาเสียอีก เอาเป็นเดินตลาดนัดกับไอ้พี่คิ้วท์บอยนี่ก็สนุกดีครับ พี่ปลัดมันเป็นรุ่นพี่ที่ดีด้วยแหล่ะ ขับรถพาไปพากลับ แถมยังคอยช่วยทำงานอีก
ตามคำกล่าวที่ว่า
คบคนพาลพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิตบัณฑิตพาไปหาผล คบคิ้วท์บอยคิ้วท์บอยพาไปเลี้ยงกุ้งถัง เย้!!!
---
คุณนี่คือคำจำกัดความของตลกแดกที่แท้จริง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
