** เนื้อหาเป็นตอนพิเศษไม่ได้เกี่ยวข้องกับไทม์ไลน์เรื่องในปัจจุบัน
ตอนพิเศษสงกรานต์
สงกรานต์
เทศกาลที่แสนจะสนุกและอยู่คู่คนไทยมาหลายปี 99% ของคนไทยที่ได้ยินชื่อเทศกาลนี้คงรีบแจ้นไปซื้อเสื้อลายดอกกับปืนฉีดน้ำที่ฉีดออกมาหดหู่เยี่ยงเยี่ยวเต่า
... และไอ้เด็กข้างบ้านผมก็เป็นหนึ่งในนั้น
“พี่ ปืนหญิงน่ารักป่ะ” อะไรมันจะเอเนอร์จี้เยอะขนาดนี้วะ ผมนั่งเกาเกรียนตัวเองบนเตียงพรางมองไอ้น้องข้างบ้านตัวขาววิ่งเอาปืนฉีดน้ำลายอะไรสักอย่างเหลืองๆมาโชว์ อายุเท่าไอ้พอร์ชรึไงวะนั่น
“อือ” ผมตอบเซ็งๆพร้อมกับมองไอ้หญิงที่ยกปืนฉีดน้ำมาจ่อหน้าผม
“ถ้าหญิงยิงพี่อ่ะ”
“ลอง”
“อย่าท้า”
“กูท้า”
“จะทำอะไรบอกก่อน”
“จะหิ้วมึงเข้าห้องน้ำแล้วเอาที่ฉีดตูดฉีดจนตาย” เป็นไง ฟังแล้วน่ากลัวไหมหล่ะ หึๆ
ปิ้ว!!
น้ำเข้าจมูกมาเลยหนึ่งปิ้ด
ผมลืมตามองไอ้เด็กข้างบ้านที่หัวเราะคิกคักไม่ได้เกรงกลัวว่าจะโดนที่ฉีดตูดฉีดตาย
“หญิง...” ผมขมวดคิ้วดุ
“ไรอ่ะ สงกรานต์ทีไรพี่ต้องมานั่งหน้ามุ่ยแบบนี้ทุกปีเลย” หญิงลดปืนฉีดน้ำโง่ๆลงแล้วเปลี่ยนเป็นยกนิ้วโป้งขึ้นนวดคิ้วผม
อย่างที่ผมบอกไปว่าคนไทยเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นแฮปปี้กับไอ้เทศกาลนี้
ใช่ครับ... ผมคือไอ้หนึ่งเปอร์เซ็นต์ที่เหลือเอง
เอาจริงๆก็ไมได้มีความแค้นส่วนตัวอะไรหรอกครับ แต่ทุกครั้งที่มาถึงเทศกาลนี้แล้วต้องออกไปเล่นน้ำกับหญิง หญิงมักจะตกเป็นเป้านิ่งของทั้งเพศหญิงเพศชาย แล้วดูอาวุธที่แม่งเอาออกไปสู้ อันเล็กกว่าหน้าไอ้พอร์ชอีก จะไปยิงสู้อะไรเขาได้วะ เห็นแล้วหงุดหงิดแต่จะห้ามไม่ให้มันไปเล่นเดี๋ยวก็โดนโกรธว่าไร้เหตุผลอีก
“ทำเหมือนไม่รู้ว่ากูหงุดหงิดเรื่องอะไร” นอกจากไอ้หน้าจิ้มลิ้มของมันก็เสื้อขาวทับด้วยเสื้อลายดอกสีชมพูสะท้อนแสงเนี่ยแหละ
“พี่อยากใส่ดอกสีชมพูหรอ แต่แม่ซื้อให้พี่สีฟ้านี่”
“มึงคิดว่าหน้าอย่างกูจะหงุดหงิดเรื่องสีดอกไม้เรอะ”
“หน้าอย่างพี่ก็หงุดหงิดทุกเรื่องบนโลกอ่ะ”
เออก็จริง...
แต่มึงเนี่ยเป็นท็อปความหงุดหงิดในชีวิตกูตั้งแต่จำความได้เลยนะ
ตั้งแต่เป็นแค่น้องข้างบ้านจนปัจจุบันเป็นมากกว่านั้นก็ยังคงอันดับหนึ่งไม่เคยเปลี่ยนแปลง....
“ให้กูย้อนความไหมหญิง ปีที่แล้วมึงโดนเด็กเวรลากไปบีบตูดที่ข้าวสารตอนกูหันหลังซื้อน้ำ ปีก่อนหน้านี้ก็โดนคนเมามาหอมแก้ม นี่ยังไม่นับที่ไอ้พวกเวรมาปะแปงที่แก้มมึงนะ” เนี่ย คิดแล้วมันอยากจะย้อนเวลากลับไปกระทืบให้หงอยเลยไอ้พวกสวะ ดีที่ไอ้พี่พามรั้งผมไว้ ไม่งั้นแม่งต้องได้เลือดมาสาดแทนน้ำกันบ้างแล้ว
หญิงหัวเราะแห้งแหะๆ ยังมีหน้ามาขำ ผมไม่ตลกด้วยนะ เล่นน้ำไม่เคยสนุกสักปีเพราะคอยกังวลเรื่องมันจะโดนลวนลาม ใส่เสื้อขาวก็บางใส่เสื้อดำก็ขับผิว ถ้าให้มันคลุมโม่งเล่นน้ำก็ดูโรคจิตเกินไปอีก หาทางออกไม่ได้เลย
“แต่ถ้าพี่ไม่ไปด้วย หญิงอาจจะโดนมากกว่านี้ก็ได้ป่ะ”
“หยุด”
“หยุดไร”
“หยุดทำหน้าตาอ้อนเหมือนหมาที่อยากกินหมูปิ้งที่ตลาดนัดวันพุธ” ผมชี้หน้ามัน ถ้านึกภาพไม่ออกนะครับ หญิงมันจะทำตาเศร้าๆ หงอยๆ อ้อนๆ ซึ่งผมแพ้มาก แพ้มาตลอด แล้วมันก็รู้นะครับถึงได้ชอบทำนัก โว้ยยยยยยยยย เห็นแล้วอยากลูบหัวให้หัวหลุดกันไปข้าง
“เค งั้นหญิงไปรอที่รถนะ” แล้วไอ้ตัววุ่นวายก็หันหลังเดินออกจากห้องไป พอเสียงปิดประตูดังผมก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เดินไปหยิบเสื้อลายดอกสีฟ้าดูแล้วแป๋นแหลนแบบมองมาจากพลูโตยังรู้ว่าฟ้า ชายตามองตัวเองในกระจก
หน้าที่แก่แล้วก็ดุเหมือนพ่อ + หุ่นหมี + เสื้อกล้ามบาสสีส้มสะท้อนแสง + กางเกงสามส่วนลายทหาร + เสื้อลายดอกสีฟ้า + แตะช้างดาว = กู
ใส่สารเคมีเอ็กซ์หน่อยก็เป็นโมโจโจโจ้ได้แล้วแหล่ะถ้ามึงจะย้อนแย้งทุกสัดส่วนขนาดนี้ เห็นแล้วท้อใจ ก่อนออกจากห้องก็ไม่ลืมอาวุธที่เพิ่งซื้อมาเมื่อวานก่อนกลับบ้าน ปืนฉีดน้ำแบบท่อพีวีซีพร้อมตัวอัดฉีดน้ำแบบที่ลองฉีดแล้วเมื่อวานท่อเอาขวดแชมพูกระเด็นแตก
มา!! ตัวไหนมาแหยม(มากกว่า)น้องข้างบ้านกูจะเป่าอัดหน้าให้ลืมทางกลับบ้านเลย
“เหยดเข้ไอ้พี่พี่ จะไปเล่นน้ำหรือไปรบ” ถามได้ดีไอ้ปิ้ว ผมยกปืนฉีดน้ำของตัวเองขึ้นพาดบ่า
“อ่ะ กูพร้อมเล่นแล้ว”
“ไอ้ฉิบหายพี่ นี่มึงเอาบ้องไปเล่นน้ำหรือไปฟาดใคร”
“ปากมึงคนแรกเนี่ยโป่งถามเยอะ”
หงุดหงิดโว้ย ผมเลี่ยงไอ้ตัวน่ารำคาญสองตัวไปกอดคอหญิงที่ยืนยิงน้ำใส่หน้าไอ้พอร์ชอยู่ไม่ไกล ไอ้พอร์ชนี่ไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปเล่นน้ำนอกบ้านด้วยครับเพราะยังเด็กเกิน เดี๋ยวหลงไปแล้วจะลำบาก ผมยื่นข้อเสนอว่าถ้าจะไปด้วยใส่ใส่ปลอกคอ เดี๋ยวผมจะจูงเอง แม่เลยบอกว่าน้องไม่ใช่หมาทำแบบนั้นไม่ได้ อ้อหรอ คิดว่าเป็นหมา เป็นน่ารำคาญพอกันกับไอ้ไมโลเลย
“งื้อออ พี่พี่ช่วยพ๊อจจิด้วย พี่หญิงยิงพ็อจจจจจ” ก้อนเต้าหู้วิ่งยวบยาบมากอดขาผม
“หญิงมึงจะยิงพอร์ชทำไม”
“หง่า”
“ยิงทำไมเบาๆ มันต้องยิงด้วยบ้องนี่ เอาให้ตาย!!” ผมยกบ้องขึ้นชี้หัวไอ้พอร์ช ไอ้ก้อนเต้าหู้หน้าซีดเผือกก่อนจะร้องไห้จ้าวิ่งเข้าบ้านไป ไม่ลืมโวยวายว่าไอ้พี่พี่นิสัยไม่ดีให้แม่ตวัดตาดุผมไปอีก
“พี่นี่แกล้งเด็กว่ะ”
“เด็กเวร”
“ทีตอนก่อนพอร์ชเกิดเห็นเรียกน้องงั้นน้องงี้”
“อันนั้นตอนมันยังเป็นก้อนผู้หญิงป่ะวะ” คิดแล้วก็เซ็ง จากน้องน้องผมแกละมัดเปียด้วยโบว์สีชมพูออกมาเป็นไอ้ก้อนหน้ากวนตีนแบบนี้ได้ไงวะ เสียแรงอุตส่าห์ไปนั่งจำวิธีถักเปียจากแม่ มาฝึกถักกับเชือกลูกเสืออยู่ตั้งหลายเดือน เสือกคลอดออกมาหัวมีผมสามเส้น ไอ้ห่า คิดว่าได้น้องเป็นปังปอนด์
“พี่นี่ต้องอยากได้ลูกเป็นผู้หญิงแน่เลย”
“หึ ไม่อ่ะ”
“อ้าว”
“แค่มีน้องชื่อหญิงก็หวงแทบตายห่าแล้ว ถ้าต้องมีลูกผู้หญิงอีกกูจะแยกร่างไปหวงได้ยังไง ” โห นี่คิดภาพ ต่อให้เป็นแค่น้องสาวก็เถอะ ไปเล่นสงกรานต์นี่ผมคงต้องพกไม้หน้าสามแทนปืนฉีดน้ำแล้วแหล่ะ ฟาดแม่งให้ยับใครกล้ามายุ่บยั่บกับน้องกู
หญิงมันมองหน้าผมก่อนจะแก้มค่อยๆแดงขึ้น อะไรวะ แพ้แดดหรอ กำลังจะอ้าปากถามก็โดนน้องมันยิ่งน้ำใส่หน้าแล้ววิ่งหนีขึ้นรถพี่พามไปเฉย แดดร้อนแล้วเป็นบ้าเรอะ!!
กว่าจะมาถึงข้าวสารว่านานแล้ว หาที่จอดรถนี่นานกว่า ดีที่มีรถคันหนึ่งถอยทัพยอมแพ้สงครามน้ำออกไปพอดีเลยได้ที่จอดค่อนข้างใกล้กับปากซอย ก่อนลงจากรถผมก็ไม่ลืมหันไปเชคความเรียบร้อยของหญิงว่าไม่ลืมห้อยแล้วก็ปิดซองกันน้ำเพราะมีครั้งหนึ่งหญิงห้อยซองกันน้ำไปเล่นแต่ดันลืมปิดซองผลคือมือถือพังมันนั่งร้องไห้ตอนขากลับต้องโอ๋ๆแทบตายกว่าจะหยุด
“ป่ะ เล่นน้ำ โกโกกกกกกก~ ”
เชื่อไหมครับ เดินลงจากรถก้าวขาไปไม่ถึงสามครั้งผมก็สามารถตัวเปียกไปยันกางเกงในได้ โคตรจะหงุดหงิด เปียกก็เปียก แล้วเสือกเล่นน้ำแข็งอีก ถ้าไข่กูแข็งขึ้นมาพ่อจะบุกไปเอาน้ำแข็งฟาดหัวให้ ไอ้พวกเวร
“หยึยยยย น้ำเย็นนนนน” หญิงเอนตัวมาหลบกับอกผม ซึ่งผมก็กวาดแขนบังให้
“พี่พี่ยิงแม่งเลยพี่” ไอ้ปิ้วลูกทัพดีเด่นรีบควักปืนฉีดน้ำขึ้นมาต่อสู้
แต่ถุยไอ้เหี้ย ปืนฉีดน้ำโดเรม่อน ระยะยิงประมาณสามเมตรไม่ขาดไม่เกิน อ่อยยิ่งกว่าเยี่ยวรูปปั้นเด็กยืนฉี่ ปัจจุบันลูกทัพดีเด่นผมเลยร้องเอ๋งหนีภัยหนาวไปหลบหลังไอ้โป่งไปแล้วเรียบร้อย กระจอกสุดๆ เห็นงี้ผมเลยยกปืนฉีดน้ำที่เพิ่งไปจุ๊บน้ำถังชาวบ้านขึ้นมาเล็ง
“โหไอ้เหี้ยพี่พี่ ท่าเล่นน้ำมึงนี่เหมือนท่ายิงของจ่าจุงกิในอะไรวอร์คกิ้งเด๊ดซันเลย”
“มันชื่อเดสแซนเดนท์สออฟเดอะซันโป่งงง”
“เออๆ นั่นแหล่ะๆ “
ผมชายตามองไอ้หน้าตี๋เสื้อเทาที่สาดน้ำเย็นใส่หญิง นอกจากจะหน้าตากวนตีนแล้วยังมีหน้าเต้นท่าไก่ย่างกับเพลงคืนพิเศษของดาเอ็นโดฟินอีก เห็นแล้วคันหูคันตีนคันตา
ล็อคเป้าหมาย!!!
ยิง!!!
ฟึ่ด!!!
“เห้ยยยย ไอ้แป๊ะ” อ่อ ชื่อแป๊ะหรอ หน้าแป๊ะสมชื่อ ผมเมินไอ้แป๊ะ ศพแรกที่ผมยิงซึ่งปัจจุบันหงายเก๋งขาชี้ฟ้าไปกอดคอหญิงเดินต่อ แอบได้ยินเสียงโวยวายตามหลังมาแต่ผมก็ไม่แคร์
“พี่เล่นแรงอ่ะ”
“ยังไม่ทันออกแรงเลย” จริงๆนะสาบานสามนิ้ว
“ถ้าคนนั้นเขาตายทำไงอ่ะ”
“ไม่ตายหรอก เขาว่ากันว่าคนหน้าโง่ตายยาก”
“เห้ย ไอ้มือปืน!! มึงรอกู๊!! ” เสียงโวยวายดังมาจากด้านหลัง พอผมหันหลังไปดูก็เจอไอ้หน้าแป๊ะเมื่อกี้ยืนถือขันพลาสติกสีแดงชี้หน้าผมอยู่ ผมอาศัยตอนมันเต๊ะท่าหล่อไปดูดน้ำมาจากถังฝรั่งข้างๆมาเผื่อไว้ก่อน
“ฮึ่ย เขาเอาเรื่องว่ะพี่” หญิงกระชับปืนลายตัวเหลืองของมันแน่น อยากจะโถด้วยความเอ็นดู แทนที่มึงจะยิงน้ำสู้เขา เอาปปาหน้ายังสู้ได้มากกว่าเลย
“มึงมีไร” ผมตะโกนถามอีกฝ่าย
“มึงยิงกูแล้วหนีหรอสาดดดดดดด”
“กูไม่ได้หนี”
“มึงหยามกูมากไอ้มือปืน มึงเล่นผิดคนแล้ว กูอ่ะ นายแป๊ะที่ปราดเปรื่องยิ่งกว่าแพะ!!!” แล้วมึงจะปราดเปรื่องกว่าแพะเพื่อไรวะ คนโง่จริงๆด้วย
“พี่ จะต่อยกันป่ะเนี่ย” หญิงดึงเสื้อผมยิกๆ
“ต่อยก็ต่อยสิวะ ให้มันรู้ไปว่ามวยกูจะแพ้ไอ้ฟอสซิลจิ้งจกนี่”
“เดี๋ยวมึงเจอพลังวอเตอร์ทันเดอร์!!!”
“คือไรวะแป๊ะ” เพื่อนไอ้จิ้งจกตะโกนถาม
“พลังแห่งอีสาน!!”
“ทำไมต้องอีสานวะ”
“เพราะถ้าภาคเหนือต้องเป็นวอเตอร์ทันเจ้า...”
“...”
“...”
เสียเวลาหายใจกูจังวะ...
ผมหันหลังเตรียมพาหญิงเดินหนี แต่ไอ้เสียงเดิมก็ตะโกนขึ้นขัดเสียก่อน
“เห้ย ไอ้มือปืนเดี๋ยว!! มึงรับไปซะเถอะ พลังงง วอเต้ออออ ทันเด้ออออออออออออออ” มันชาร์จพลังจากขันในมือเตรียมจะสาดมาที่ผมกับหญิง ผมรีบกระชับท่อฉีดน้ำในมือเตรียมยิงสู้
ปรากฏว่ามันชาร์จพลังแรงไปหน่อยสาดน้ำเข้าหน้าตัวเองเต็มๆ ลงไปสำลักแทบตายกับพื้น
...เหี้ยอะไรเนี่ย
วู้ เสียเวลาจริงๆด้วย ผมกอดคอลากหญิงเดินหนีออกมา กลัวหญิงติดเชื้อคนโง่ เดินออกมาได้ไม่ถึงสามก้าว เสียงเดิมก็ตะโกนไล่หลังมา
“ไอ้มือปื๊น !! แค่กๆ ”
“...”
“แค้นนี้ต้องชำระแน่!!”
“เออ กูจะรอ” ผมหันคอไปตะโกนกลับพร้อมกับส่งยิ้มให้มันส่วนมันก็ชูนิ้วกลางใส่ผมตอบแล้วหันไปไอค่อกแค่กต่อ
หญิงหันไปมองมันครู่หนึ่งแล้วก็หันกลับมาเล่นน้ำต่อทั้งๆที่ตัวยังอยู่ในอ้อมแขนผมไม่ให้หลุดออกไปไหนใครจะได้ไม่กล้าเข้าถึงตัวมันนัก ใครมาใกล้ในระยะสามร้อยเมตรผมก็จ้องหน้าให้ไม่กล้าเข้ามาแล้ว
“พี่หน้าดุจังอ่ะ”
“มันจะเอาแป้งมาป้ายหน้ามึงเมื่อกี้ไม่เห็นหรอ”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย หญิงอยากเล่นแป้งอ่ะ”
“ใช่เรื่องหรอให้ใครมาแตะแก้มมึง”
“เห้ย แค่แก้มป่ะวะพี่”
“มึงอยากเล่นแป้งใช่ไหม ได้!!”
ผมหันไปเอามือจกแป้งของคนข้างๆมาก่อนจะเขียนตัวพีตัวใหญ่ๆบนหน้าผากกว้างๆของมัน อ้อ ไม่ลืมเติมไม้เอกให้ตัวพีด้วย
ของ P เติมไม้เอก ของพี่!!
เออ ของกู!!
“เขียนไรอ่ะ” หญิงยกซองกันน้ำขึ้นส่อง เพ่งอยู่สักพักก่อนจะตาโตแก้มแดงขึ้น
“คนนี้ของกู ใครจะแตะแก้มมึงเอาตีนกูไปก่อน” ผมพูดพรางชายตามองไอ้กลุ่มผู้ชายข้างๆ ถึงจะดูเป็นพี่มหาลัยแล้วแต่ถ้ากล้ามาแตะหญิง อายุเท่าไหร่ผมก็วางมวยได้ทั้งนั้น ยังไม่ทันได้ขู่ศัตรูให้หนำใจหญิงก็หยุดเดินเสียก่อน ผมก้มมองหน้าน้องอย่างงงๆ หญิงหันไปไหว้ขอแป้งจากผู้ชายคนเดิมแล้วยกขึ้นจิ้มๆเขียนๆอะไรสักอย่างบนหน้าผากผม
“เขียนอะไรอ่ะ”
“เขียนว่าหญิง”
“...”
“พี่อ่ะเป็นของหญิงแล้ว”ไอ้ฉิบหาย
น่ารักฉิบหายเลย...
“หญิง อยากหอมแก้มมึงว่ะ” น่ารักจังโว้ยยยยย น้องกูน่ารักที่สุดในโลกกกกกก ผมเอื้อมมือไปบีบแก้มมัน แก้มนิ่มๆแบบนี้ใครมันจะไปยอมให้คนอื่นเอามือมาแตะวะ
“มัวแต่หวงหญิง รู้บ้างป่ะมีสาวมาราดน้ำเต็มไปหมด จะไม่สนุกแล้วเนี่ย หงุดหงิด ตั้งแต่เล่นบาสสูงขึ้นแล้วฮอตหรอ!! ” หญิงต่อยป้าปเข้ามากลางท้องผม
“ปล่อยเขาราดไปเถอะ”
“ไอ้พี่!!”
“ราดให้ตายกูก็ไม่สนใจหรอก กูสนใจแต่มึง”
หญิงเบะปากกลั้นเขินแต่แก้มแดงไปยันหู โคตรจะน่ารัก ผมก้มลงจุ๊บเบาๆที่หน้าผากน้อง ทำให้แป้งที่เขียนไว้ติดริมฝีปากมานิดหน่อยแต่ก็ยังเห็นเป็นตัวพีอยู่ชัดเจน
“เอ่อ... ตกลงพวกมึงเป็นอะไรกันแน่วะเนี่ย” เสียงพี่พามดังขึ้นถาม หญิงลุกลี้ลุกลนนิดหน่อยแต่ผมก็คว้ามันมากอดให้หน้าจมอกแล้วมองหน้าพี่พามกลับ ตอบคำถามที่ตอบประจำด้วยคำตอบเดิมว่า
“เสือก”ที่รู้ๆไม่ได้เป็นแค่น้องข้างบ้านแล้วกัน!!!
--
เป็นตอนที่ตั้งใจเขียนไว้สำหรับสงกรานต์มานานแล้วค่ะ
ไม่ว่าจะไปเล่นน้ำสงกรานต์ที่ไหนก็ระวังตัวและทรัพย์สินกันดีๆด้วยนะคะ <3
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
