ตอนที่ 4 มีความหวง (2)"สวัสดีครับคุณฌอณ" เสียงเริงร่าเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นมิตรใหม่อยู่หน้าประตู
ใบหน้าหล่อนิ่ง ผุดรอยยิ้มขึ้นมาจางๆ ก่อนจะทักทายกลับและเดินตามเจ้าของห้องเข้าไปยังภายใน ฌอณเอ่ยอวยพรพร้อมยื่นขวดไวน์ที่ตั้งใจนำมาให้เป็นของขวัญวันเกิด
ฆิตขอบคุณไปเนียนๆ แต่ในใจก็แอบรู้สึกผิดที่ต้องจัดฉากว่า กินเลี้ยงวันเกิดของตัวเอง ฆิตจัดที่จัดทางให้คุณฌอณนั่งโซฟา ส่วนคนอื่นๆต่างก็ง่วนอยู่ในส่วนครัวที่กำลังตระเตรียมของ
"คุณฆิต มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ?""คุณฌอณเป็นแขก ผมไม่กล้าใช้หรอก เดี๋ยวผมเรียกพี่ชายผมมาคุยกับคุณฌอณไปพลางๆดีกว่า"
"ไม่เป็นไรครับ ผมอยากช่วย" บอกย้ำอีกครั้ง จนฆิตยิ้มกว้างพลางปฏิเสธและรีบลากพี่ชายออกมานั่งเป็นเพื่อน
ฆีนนั่งคุยกับฌอณไปพลางๆ จนกระทั่งทุกคนจัดการกับแกล้ม เครื่องดื่มเสร็จก็ยกมาวางไว้ที่โต๊ะกลาง
แวบหนึ่งที่นายพลเหลือบเห็นคุณฌอณนั่งอยู่ ทำไมใจเต้นแรงก็ไม่รู้
ในตอนแรก นายพลตั้งใจให้เพื่อนนั่งคั่น เพราะไม่อยากนั่งข้างๆ คุณฌอณ ไอ้ครั้นจะนั่งตรงข้ามก็เกิดไม่กล้าสบตาขึ้นมา แต่ความคิดที่มีในหัวทั้งหมด สุดท้าย นายพลก็โดนท็อปบังคับให้นั่งข้างคุณฌอณอยู่ดี ด้วยสาเหตุเพราะเพื่อนๆอยากนั่งใกล้แฟน
ขณะที่ทุกคนจัดแจงเสิร์ฟน้ำเมาให้แต่ละคนจนได้ครบถ้วน ก็เป็นกราฟที่พูดขึ้น
"ปกติ คุณฌอณชอบดื่มหรือปาร์ตี้บ้างหรือเปล่าครับ?""ไม่ครับ ปกติผมนั่งสมาธิอยู่ที่บ้าน"
"โห...คุณฌอณพูดแบบนี้ พวกผมรู้สึกผิดเลยนะเนี่ย"
จู่ๆ คนมาดนิ่งก็หลุดยิ้มออกมา เมื่อเห็นสีหน้าของฆิตที่ดูเหวอไปพอสมควร
"คุณฆิตเชื่อผมด้วยหรือ? ผมล้อเล่นครับ ผมก็คนปกติแหละครับ แค่แล้วแต่โอกาสที่จะเลือกดื่มมากกว่า""ยังไงครับ"
"ก็ตอนดื่ม มีไม่กี่เหตุผล ถ้าไม่เครียด อยากสังสรรค์กับเพื่อน ก็คงเป็นเรื่องอกหัก"
"หืม...หล่อๆแบบคุณฌอณยังเคยผิดหวังกับเขาด้วยหรือ?" ฆิตว่า
"ความสมหวัง ผิดหวัง มันไม่ได้อยู่ที่หน้าตาหรอกครับ อยู่ที่การได้ลองคุย ลองใช้ชีวิตร่วมกัน พร้อมจะเข้าใจกันและกันมากกว่า พอมันไม่ใช่ก็คงต้องจบ"
"ดูคุณฌอณจะเข้าใจชีวิตรักมากเลย...แล้วตอนนี้ คุณฌอณคบใครอยู่หรือเปล่าครับ?" กราฟถามพลางเหลือบมองหน้าพลที่ดูเหมือนทำหูทวนลม แต่ดูออกว่าลึกๆ ตั้งใจเงี่ยหูฟัง
"สักครู่นะครับ"
น่าเสียดาย อุตส่าห์มีคนอยากรู้คำตอบ ก็ดันมีโทรศัพท์ขัดจังหวะพอดิบ พอดี
"ว่าไงครับ ลิลลี่" หันขวับทันทีที่ได้ยินชื่อคุ้นเคย จากนั้น นายพลก็ไม่รับรู้อะไรอีก เพราะคุณฌอณออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอก
"มึงเป็นอะไรวะ ไม่พูดเลย ปกติมึงจะพูดมาก" ท็อปกระแซะไหล่ถามเพื่อนที่นั่งเงียบเป็นเป่าสาก
"ก...ก็กูกลัวคุณฌอณจะโกรธ หากกูเผลอใช้คำพูดแรงๆใส่คุณฌอณอีกนี่หว่า" เสียงซึมเอ่ย
"แล้วมึงเคยถามตัวเองไหมว่าทำไมต้องกลัวคุณฌอณโกรธขนาดนั้น ทุกที กูไม่เคยเห็นมึงจะกลัวเวลาพูดแบบนี้กับใคร" กราฟถามบ้าง
!!!
"พี่คิดว่าพลกำลังแคร์คุณฌอณอยู่นะ" ฆีนแทรกจนนายพลเองถึงกับอึ้งไปนิด
อึกๆอักๆจนไม่กล้าพูดอะไร นายพลเม้มปากแน่นไม่ตอบ เมื่อเหลือบเห็นคุณฌอนเดินเข้ามา
นั่งเงียบอย่างคิดหนักว่าตัวเองเป็นอะไร เพราะนายพลรู้สึกว่าช่วงที่ผ่านมานี้ เขารู้สึกปั่นป่วนในอกอย่างน่าประหลาด
"คุณพล ดูไม่ค่อยพูดเลยนะครับ เป็นอะไรหรือเปล่า?" สังเกตมานาน ตั้งแต่นั่งมา คนที่เคยเจื้อยแจ้ว กลับเงียบผิดปกติ
คนโดนถามเงยหน้ามองคุณฌอณที่จ้องมองมาอย่างไม่ละสายตา
"ป...เปล่าครับ ก็ปกติดี คุณฌอณไม่ต้องถามผมมากนักหรอก" จบประโยค ท็อปส่ายหน้าระอา ก่อนจะกระซิบกระซาบกับนายพล
"กูว่าวันหลัง มึงควรไปทำความเข้าใจกับตัวเองในการเลือกใช้คำพูดหน่อยนะ" หันขวับไปมองหน้าเพื่อนที่เหมือนแอบด่า ฟากฆีนไม่อยากให้บรรยากาศกร่อย จึงเป็นฝ่ายชวนฌอณคุยเพื่อเบี่ยงประเด็นไปทางอื่น
เป็นเวลาเนิ่นนานพอสมควรที่ได้คุยกัน พอเริ่มสนิทสนมมากขึ้น ฌอณจึงกล้าถาม
"คุณฆิตและคุณฆีนคบกับน้องๆนี่นานรึยังครับ"
"ระยะเวลาที่คบอาจไม่นานมาก แต่ถ้าถามถึงความรักผมโคตรรักกราฟมากเลยครับ" กราฟเกาจมูกแก้เก้อ มีที่ไหน ผู้ชายตัวโตสองคนมานั่งพูดหวานใส่กันแบบนี้ ฟากฆีนอมยิ้ม ก่อนตอบคุณฌอณเช่นกัน
"ผมก็เหมือนฆิตครับ" พอเจอพี่ฆีนตอบเออออตามพี่ฆิต ทำให้ท็อปก็เกิดหน้าแดงขึ้นมาเพราะพี่ฆีนว่าจบ เขาดึงมือท็อปไปวางบนตัก จนเจ้าตัวเขินมาก
"ดีจังครับ" ฌอณยิ้มบางเบาเมื่อเห็นการกระทำของทั้งสองคู่ ฉายชัดถึงความรักที่แท้จริง
บางที ฌอณก็อยากสมหวังในความรักกับเขาบ้างเหมือนกัน
รอยยิ้มกว้างขึ้น เมื่อก้มมองโทรศัพท์ ที่บันทึกชื่อเป็นน้องสาวของตัวเอง
กว่าจะเจรจาหว่านล้อมให้น้องสาวนอนได้ก็เล่นเอาเหนื่อย ฌอณวางโทรศัพท์ทั้งๆที่อมยิ้มเมื่อนึกถึงความขี้อ้อนของน้องสาวตัวเอง
จบจากการคุยโทรศัพท์สายแรกไม่ทันไร ก็มีโทรศัพท์ดังขัดขึ้นมาอีกรอบ
"อะไรนะ ลิลลี่"[ฌอณมาหาลิลลี่หน่อยซิ ลี่เมาแล้วน่าาา] เสียงยานคางเอ่ยออกมาจนฌอณขมวดคิ้วมุ่น
"ทำไมเสียงคุณดูเมาขนาดนั้น"
[ลี่โดนเพื่อนทิ้งอยู่คนเดียว หน้าร้าน มีผู้ชายมาเกาแกะลี่ โด้ยยย]
"โอเค ผมไปก็ได้ คุณอยู่แถวไหน?"
รับทราบข้อมูลมาครบถ้วน ฌอณรีบบอก เพราะเขาเองก็เป็นห่วงผู้หญิงเมามายคนหนึ่ง แม้จะไม่ชอบ แต่ก็กลัวว่าลิลลี่จะเป็นอันตรายขึ้นมา หากเธอเป็นอะไรไป จะได้ไม่รู้สึกผิดภายหลัง
"ขอโทษทีครับ ผมต้องขอตัวก่อน พอดีเพื่อนเมาครับ""มั่นใจหรือครับว่าเพื่อน?" จากที่เงียบมาตลอด สุดท้ายนายพลก็โพล่งขึ้นมาอย่างหมดความอดทน ที่ได้ยินชื่อนี้ โทรตื้อคุณฌอณถึงสองรอบ
ทุกคนหันขวับมองนายพลที่ดูออกอาการหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
"ใช่ เพื่อนครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ""แล้วคุณลิลลี่มีเพื่อนคนเดียวหรือไงครับ ให้คนอื่นไปรับก็ได้มั้ง ดูจะห่วงเพื่อนคนนี้เป็นพิเศษจังเลยนะครับ คุณฌอณ" คำถามที่ฌอณก็ดูออกว่าผสมไปด้วยอารมณ์ไม่พอใจ
ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนคลายลง และหันไปหานายพลอย่างมีคำถาม
"คุณพลหวงผมหรือครับ?"กึก
!!!
ชะงัก พร้อมเบิกตากว้างอย่างไม่รู้ตัว นายพลไม่พอใจที่โดนย้อนถามแบบนั้น
"เปล่าสักหน่อย จะหวงคุณทำไมวะ"
"โอเคครับ ถ้างั้นผมต้องขอตัวทุกคนจริงๆแล้ว เดี๋ยวจะไม่ทัน" เมื่อเห็นอีกฝ่ายไปจริง นายพลเกิดอาการใจหาย
"เออ ผมไปด้วย" สิ้นคำ ทุกคนที่นั่งรวมกลุ่มกันอยู่ในห้องนี้ จ้องมองพลเป็นสายตาเดียว
"มึงอยากไปกับคุณฌอณชัวร์หรือเปล่า?" ท็อปถามย้ำเสียงหนักแน่น
"อ...เออ" ใบหน้านิ่งนั้นดูผ่อนคลายลงเมื่อได้ยินคำตอบ
"ตามใจคุณพลนะครับ" แยกจากการสังสรรค์เบาๆ เวลานี้ พลและฌอณนั่งอยู่บนรถที่เพิ่งออกเดินทางมาจากคอนโดได้ไม่ไกลนัก
ความดึกดื่น ส่งผลให้ท้องถนนและสองข้างทางมืดมิดกว่าเดิม ความเงียบงันก็ก่อตัวมานาน เนื่องจากต่างฝ่ายต่างยังคงไม่ยอมพูดกัน
ในขณะนั้น ฌอณแอบลอบมองใบหน้าด้านข้างอีกฝ่ายอยู่บ่อยครั้ง...
คนอะไรดื้อและเอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง
ฌอณคิดว่าบรรยากาศเวลานี้ช่างเป็นใจ มือหนาหักพวงมาลัยเข้าเลนซ้าย เพื่อจอดเทียบฟุตบาท
"คุณฌอณจะจอดทำไม?" พลโวยวาย เมื่อเห็นอีกฝ่าย ไม่ยอมขับไปตามทางเหมือนตอนแรก
"สาเหตุที่ผมไปเพราะผมห่วงผู้หญิงที่อยู่คนเดียวและเมามาก แต่คุณไปกับผม เพราะสาเหตุอะไรหรือครับ ผมอยากรู้...." ค้างคาในใจจนต้องถาม
นายพลหลบสายตา เบือนหน้าหนี เมื่อเห็นอีกฝ่ายจดจ้องอย่างมุ่งมั่นและดูตั้งอก ตั้งใจเป็นพิเศษ
นายพลนึกไม่ออก หาคำตอบไม่ได้
จนกระทั่ง...
"ผมรู้จักบุญคุณคนไง คุณเคยดูแลผมตอนเป็นไข้เมื่อคราวก่อน ก็อยากตอบแทน" อ้างคำพูดเดิมๆ โดยที่นายพลไม่รู้ตัวเองว่าเหตุผลในการมาแท้จริงแล้ว อาจ
มีความหวงซ่อนอยู่...
"คุณพลไม่ควรอ้างเรื่องบุญคุณนะครับ เพราะถ้าผมเกิดใช้มุกนี้ นึกอยากทวงบุญคุณขึ้นมา คุณจะทำให้ผมได้ทุกอย่างจริงๆหรือครับ" คำพูดและน้ำเสียงที่ดูตั้งใจจะแขวะประมาณว่ามึงทำให้กูไม่ได้ทุกอย่างหรอกเชื่อสิ ยิ่งทำให้นายพลไม่พอใจกับประโยคที่ได้ยิน
"ทำไมจะทำไม่ได้ คุณฌอณพูดมาเลยดีกว่าว่ะ" ตอบเสร็จก็ออกอาการฮึดฮัดเล็กน้อย
"คุณพลคบกับผมไหมครับ?" .........................
** ได้ข่าวว่ายังไม่ได้จีบ จะขอคบแล้วหรอ?
ถ้าพี่จะรุกขนาดนี้ก็เอาที่พี่สบายใจค่ะ ฮ่าๆๆๆ...
** ตอนนี้ น้องพลโดนหลายดอกนะคะ เหอะๆๆ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
