บทที่ 20: นมจืดกับการดูดนม
ป้อมปราบกับศัตรูพ่ายเดินส่ายหัวเป็นเชิงระอาใจ นี่เข้าวันที่สามแล้วที่ไอ้เพื่อนนมตัวเล็กมันชอบหายหัวไปไหนไม่รู้ตอนเช้าและกลางวัน
ตอนเช้ามันมาเรียนเกือบเก้าโมงทั้งที่ปกติแปดโมงกว่าๆก็ถึงคณะแล้ว ตอนแรกก็คิดว่ามันนอนตื่นสาย เห็นว่าช่วงนี้มีเรื่องให้สมองน้อยต้องคิดเยอะเลยไม่ได้ถามอะไร แต่พอวันที่สองก็ยังมาเกือบสายเหมือนเดิมก็เริ่มเอะใจ
แถวตอนกลางวันพอกินข้าวเสร็จก็บอกว่าจะแว้บไปซื้อนมตามปกติแต่กว่าจะกลับมาก็เกือบหมดพักเที่ยง ไม่รู้หายหัวไปไหนมา ทำเอาผู้ปกครองถึงกับนั่งไม่ติดเก้าอี้ ไลน์ไปก็บอกว่ากำลังกลับตลอด
เดี๋ยวนี้ลูกน้อยมันกำลังอยู่ในช่วงต่อต้านผู้ปกครองใช่ไหม ถึงได้ทำตัวเหมือนเด็กช่วงเลี้ยวหัวต่อขนาดนี้
จนพอเข้าวันที่สามนั่นแหละพวกเขาถึงได้ลองตามไอ้นมจืดออกไปดูว่าวันหนึ่งๆมันหายหัวไปไหน สรุปได้ความว่าไงรู้ไหม?
...เด็กน้อยของผู้ปกครองทั้งสองคนไปแอบตามตูดผู้ชายต้อยๆเลยจ้า…
โว้ยยยยย...ผู็พิทักษ์นมจืดไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าเพื่อนตัวเล็กของเขาไปยืนด้อมๆมองๆผู้ชายอยู่ที่คณะเพื่อนบ้านนี่เอง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าไปตามใคร แม่งมีอยู่คนเดียวนั่นแหละ พูดแล้วแสลงใจหนักมาก
ไปตามส่องเขาพอเห็นไอ้เด็กปีสองนั่นแล้วก็รีบหลบไม่ยอมเข้าไปคุย ไม่รู้ว่าจะมาตามทำไมให้เสียเวลาถ้าเกิดว่าไม่กล้าเข้าไปคุยกับมันอยู่ดี
จนพอโดนพวกเขาสองคนจับได้ก็ทำตาโตเป็นไข่ห่าน ทำปากพะงาบๆพูกไม่ออก พอถามว่ามาทำอะไรตรงนี้ก็อ้ำอึ้งๆ ตอบไม่ได้ ทำหน้าจะร้องไห้ส่งเสียงร้องฮื้อๆตามสไตล์มัน
ยังมีหน้ามาบอกด้วยนะว่า…
‘เราอุตว่าห์หลบออกมา ทำไมยังตามมาเจออะ โธ่...’
โอ้โหไอ้ห่าน! มึงฉลาดมาก ไม่มีพิรุธใดๆเลยจ้า อยากจะเอาตีนก่ายหน้าผากกันและกันจริงเว้ย
ปวดกบาลอย่างหนักหนา
ต้องเค้นจนได้คำตอบมาว่า
‘ก็...มา...ตาม...ดูพระเอก...อะ’
โว้ยยยย! พวกกูจะบ้า อะไรคือการที่เพื่อนกูมาตามตูดส่องผู้ชาย แถมไอ้นั่นมันยังเป็นผีบ้าอีกต่างหาก หมดกัน!!
ไอ้เตี้ยมันยังมีหน้ามาบอกอีกนะ แค่มาตามดูเฉยๆ ปราบกับพ่ายไม่โกรธน้า
พวกกูไม่รู้จะทำยังไงกับมันดีเลยเนี่ย ปวดกบาลก็ปวด มึนก็มึน นี่ถ้ากรอกยาฆ่าหญ้าตายได้นี่ทำไปแล้ว
หลังจากป้อมปราบกับศัตรูพ่ายจับได้ นมจืดเลยถือโอกาสอันดีงามนี้ลากเพื่อนทั้งสองมาส่องตูดผู้ชาย เอ๊ย...มาเที่ยวเล่นคณะเพื่อนบ้านด้วยกันซะเลย
แต่ให้ตายสิ!
มันใช่เรื่องไหมที่พวกกูต้องมามุดหัวอยู่ตามพุ่มไม้ใบหญ้าเนี่ย!! นี่ถ้ามุดลงดินไปได้คงทำไปแล้วเหมือนกัน
“ไอ้เตี้ย กลับเถอะ ร้อนจะตายห่า” แถมไอ้ใบไม้ใบหญ้าพวกนี้ก็คันจะตายห่า
“ฮื้อ...” คนตัวเล็กดันแว่นขึ้นพลางเช็ดเหงื่อจากแก้มนิ่มๆสีแดงเพราะไอร้อน “เดี๋ยวพระเอกก็กลับมาแล้ว”
นมจืดมาตามส่องจนรู้ว่าชายหนุ่มรุ่นน้องร่างสูงใหญ่จะกลับมาที่คณะหลังพักกลางวันช่วงเวลานี้พอดี แรกๆนมจืดถึงกับต้องนับนาทีต่อนาทีเลยนะ แต่ก็มีบางวันที่พระเอกมาเลทไปบ้าง
นมจืดก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าตัวเองทำอะไรอยู่ มารู้อีกทีขาก็ก้าวมาหยุดที่หน้าคณะศิลปกรรมตลอดเลยอะ สายตายังต้องคอยสอดส่องมองหาเป้าหมายด้วย แต่ว่านะ...นมจืดไม่กล้าเข้าไปทักพระเอกหรอก ไม่รู้สิ...นมจืดเหมือนยังไม่พร้อมเลยอะ
แต่ว่านมจืดรู้สึกว่าอยากเจอ อยากเห็นหน้าพระเอกอะ อยากรู้ว่าพระเอกเป็นยังไงบ้าง สบายดีหรือเปล่า ไม่อยากให้พระเอกทำหน้าเศร้าแบบวันนั้นอีก นมจืดเห็นแล้วเศร้าตามไปด้วย มันเจ็บๆจี๊ดๆเหมือนมีแมงจุ๊ดจิ๊ดมากัดตลอดเวลาเลย
“โน่น...” นมจืดมองตามเพื่อนที่พยักเหยิดไปทางเข้าตึกคณะศิลปกรรม
นัยน์ตากลมโตมองตามที่เพื่อนบอกก็เจอกับคนตัวสูงใหญ่เดินล้วงกรเป๋ากางเกงมากับเพื่อนในกลุ่มอีกสองสามคน นมจืดเห็นว่ามีโอ๋กับสมชาติอยู่ด้วย
“ไม่เข้าไปทักล่ะ” ป้อมปราบสะกิดถาม
แต่ว่าเพื่อนตัวเล็กกลับส่ายหน้า
“ไม่เอาอะ เราไม่กล้า”
ผู้ปกครองทั้งสองคนมองหน้ากันแล้วได้แต่ถอนหายใจเฮือก
“แล้วจะมาตามอยู่แบบนี้เหรอ?” ศัตรูพ่ายจ้องหน้านมจืด จนคนโดนจ้องหลบตาทำเสียงอ้อมแอ้ม “ป่านนี้มันคิดว่ามึงเกลียดมันเข้าไส้เข้ากระดูกแล้วมั้ง” ถึงพวกกูอยากจะให้มันเป็นเรื่องจริงก็เถอะ
แต่ก็นะ ดูเพื่อนตัวเล็กของเขาเถอะ
ชอบเขาไปถึงไหนต่อไหนแล้วมั้งเนี่ยแต่ยังไม่รู้ตัวอีกนะ!
“ฮื้ออออ ไม่ได้เกลียดนะ!” คนตัวเล็กยืนยันเสียงแข็ง ยังไงนมจืดก็ไม่ได้เกลียดพระเอกเลยสักนิดนะ
“เออๆ รู้แล้ว ไม่เกลียดๆ” ป้อมปราบพึมพำรับคำ “แต่ว่าเขินฉิบหายเลย”
ใบหน้าขาวเกือบซีดขึ้นสีเรื่อจางๆ ทำปากขมุบขมิบ ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมมองเพื่อน
“ฮื้ออออ อย่าล้อเราน้า”
เสียเวลาส่องตูดผู้ชายอยู่นานจนอีกฝ่ายเดินขึ้นตึกไปแล้ว สองผู้ปกครองถึงได้ลากตัวเพื่อนตัวเล็กกลับเข้าคณะเช่นกัน
นี่พวกกูเสียเวลาทั้งช่วงพักไปกับการส่องตูดผู้ชายเหรอวะเนี่ย...นึกว่าอยู่มอปลายที่ต้องมานั่งตามส่องคนที่แอบชอบตามซอกตึกห้องเรียน
พอเรียนเสร็จนมจืดก็ยังคงปฏิการเหมือนเดิมคือการมานั่งจ๋องอยู่ที่แถวๆคณะของพระเอก แต่ว่าคราวนี้ป้อมปราบกับศัตรูพ่ายบอกว่าไม่อยากมามุดพุ่มไม้แล้วเลยไม่ได้ตามมาด้วย อะไรกัน...นมจืดก็ไม่เคยมุดพุ่มไม้สักหน่อยนะ
ขณะที่กำลังเดินเข้าไปด้อมๆมองๆคนตัวเล็กก็ได้แต่ทำตาโตเป็นไข่ห่านเพราะว่าสายตาเขาดันไปเจอกับใครบางคนพอดี
“น้องหนูนมจืด!” สมชาติเห็นคนตัวเล็กของรุ่นพี่คณะเพื่อนบ้านมาด้อมๆมองๆอยู่แถวหน้าคณะ
“อ๊ะ!” นมจืดหันมายิ้มแหยๆเหมือนเด็กโดนจับได้ก่อนจะโบกมือหยอยๆให้กับสมชาติ “สวัสดีจ้า สมชาติ”
“มาทำอะไรตรงนี้?”
คนตัวเล็กทำตาล่อกแล่ก “คือ...เอ่อ...” จะกล้าบอกสมชาติได้ไงว่ามาตามดูพระเอกอะ กลัวสมชาติเอาไปบอกพระเอกมากเลย
“ทำห่าไรตรงนี้ไอ้ชาติ”
ยังไม่ทันที่นมจืดจะได้ตอบอะไร เสียงทุ้มแหบต่ำก็ดังมาจากด้านหลังของสมชาติ ร่างสูงใหญ่ที่เพิ่งเดินออกมาจากมุมอับของตึกเนื่องจากว่าไปสูบบุหรี่ที่ด้านหลังของคณะมา คิ้วเข้มขมวดมุ่นพอเห็นว่ามีใครอีกคนยืนอยู่ตรงนี้ด้วย
“อุ๊ย” เสียงเล็กๆร้องเบาๆ นัยน์ตากลมโตหลังแว่นมองใบหน้าคมเข้มแล้วก็ก้มเกาแก้มตัวเอง ใจที่เคยสงบนิ่งก็ค่อยๆเต้นระรัวเป็นจังหวะหนักๆ “เอ่อ...คือ...สวัสดีน้า...” นมจืดอยากจะบ้องหัวตัวเอง ไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป แต่ในหัวนมจืดมีแมงจุ๊ดจิ๊ดตีกันไปหมด
นัยน์ตาคมกริบมองคนตัวเล็กเพียงแค่ช่วงพริบตาก่อนจะเมินไปด้านข้าง จนนมจืดใจเสีย
“ไปได้ยังไอ้ห่า” พูดจบร่างสูงใหญ่ก็ก้าวขาฉับๆทำท่าจะขึ้นตึกเรียนไปก่อน
“อ้าว เฮ้ย!” สมชาติถึงกับละล้าละลังเพราะว่าเพื่อนก็เมินน้องหนูจนเดินสะบัดตูดหนีไป ส่วนน้องหนูนมจืดก็ทำหน้าน่าจะร้องไห้ น่าสงสารฉิบหาย ไม่เป็นอะไรนะ เดี๋ยวพี่สมชาติจะปลอบใจเองนะจ๊ะ “เอ่อ น้องหนู...”
“ไอ้สัดชาติ!” เสียงกัมปนาทจนเจ้าของชื่อสะดุ้งเฮือก
โอ๊ย! ไอ้ห่านจิกเอ๊ย เกิดเป็นนายสมชาติมันช่างอาภัพนัก
“เอ่อน้องหนู”
“ฮึก...” โอ๊ยย หนูลูก...อย่าแบะนะลูก ไม่ร้องๆนะไม่ร้อง “ฟืดๆ”
นมจืดขอบตาร้อนผ่าวจนน้ำตาไหลเอ่อ เป็นครั้งแรกที่นมจืดโดนพระเอกเมินอย่างซึ่งๆหน้า แม้ว่าปกติพระเอกจะปากร้ายแต่ว่านมจืดไม่เคยโดนพระเอกโดนมองแบบนั้นมาก่อน
มันทั้งเฉยชาและเย็นเยือกจนนมจืดรู้สึกเหมือนโดนแช่แข็งในช้องฟรีซ จู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมาเอง จนต้องสูดน้ำมูกฟืดๆ
“พระ...เอก...” ไม่เอานะ! นมจืดไม่ชอบเลย ไม่ชอบแบบนี้เลย
‘ไม่ต้องหนีแล้ว...กู…’
‘กูไม่ก้าวเข้าไปแล้ว…’
...เราก็ไม่หนีแล้วแต่ทำไมพระเอกถึงถอยห่างเราไป…
“ฮึก...พระเอก...รอ...เราก่อน...” นมจืดอยากจะคุยด้วย อย่าเพิ่งทิ้งเราไปไหนสิ รอเราก่อน
----------------------------------------- 50% ----------------------------------------------
สวัสดีค่า
วันนี้เอาน้องนมตอนใหม่มาลงให้นะคะ ตอนนี้ทุกคนสงสารใครดีระหว่างน้องนมหรือนังพระ อิๆ
ตอนนี้ปิดเทอมแล้ว แต่ที่รออยู่คือต้นฉบับ แงงงงงง
อ่านแล้วชอบหรือมีฟี้ดแบ็ก คอมเม้นบอกกันได้เลยนะค้า หรือว่าจะหวีดกันเหมือนเดิมในทวิตที่ #รักรสนมจืด
ขอบคุณทุกการติดตามและกำลังใจค่า
เยิฟฟฟฟ
หัวข้อ: รักรสนม (จืด): สเปเชี่ยล วิท สมชาติ 2: The toys (1) P.63 (04/12/2018) (อ่าน 425796 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก