ตอนพิเศษ 2: การซักผ้ากับน้องนมจืดผู้ชอบไฮเตอร์
“เตี้ย...” เสียงทุ้มแหบพึมพำขณะที่เจ้าตัวยังสติไม่ค่อยเต็มเต็งเพราะเพิ่งตื่นนอน
ฝ่ามือใหญ่ปัดป่ายไปรอบเตียงนอนหลังใหญ่แต่ก็ต้องขมวดคิ้วทั้งที่หลับตาเมื่อพื้นที่เตียงด้านข้างเริ่มเย็น แสดงว่าคนที่เคยนอนอยู่ลุกออกไปสักพักแล้ว
ร่างสูงใหญ่ยันตัวลุกขึ้นจากเตียง ขยี้ผมเผ้าที่ยุ่งเหยิง อ้าปากหาวหวอด เจ้าตัวไม่ได้ใส่เสื้อนอนเลยเห็นแผ่นอกแกร่งเรียบแน่นตึงชัดเจน ด้านล่างมีเพียงกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเก่าที่ชอบใส่นอน
พอลืมตาขึ้นมาได้ก็กวาดมองรอบห้อง
“เตี้ย!” ตะโกนเรียกคนตัวเล็กที่ไม่รู้ว่าหายไปไหน
ไอ้เตี้ยมันเป็นคนตื่นเช้ามาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เป็นเด็กอนามัยนอนเร็วตื่นเช้า
“อื้ออออ” ได้ยินเสียงเล็กขานรับจากนอกห้อง
พอเดินออกไปเจอกับไอ้เตี้ยนมกับกองเสื้อผ้ากระจัดกระจายบนพื้นเต็มไปหมด
“ทำไรวะ?” ถามพลางเกาพุงแกรกๆ ทิ้งลงตัวลงนั่งกับโซฟาตัวใหญ่ก้มมองคนตัวเล็กที่นั่งบนพื้น
“ก็แยกเสื้อผ้าน่ะสิ” มือขาวๆกำลังค่อยๆแยกเสื้อขาวและเสื้อสีออกจากกัน “พระเอกอะ เอามาใส่ถังเดียวกันเวลาซักก็สีตกสิ” เห็นแบบนี้เสื้อพระเอกบางตัวก็เป็นแบรนด์นะ แพงใช่ย่อย เพราะงั้นเอามาซักรวมๆกันนะเสื้อผ้าเสียหมด
นัยน์ตาคมมองนมจืดกำลังเอาขวดไฮเตอร์ผ้าขาวมาป้ายลงบนหลังคอเสื้อเชิ๊ตนักศึกษาสีขาว รวมถึงส่วนใต้แขนเสื้อตรงจักกะแร้ด้วย
พระเอกคิดว่าหลังจากที่คนตัวเล็กจัดการเรื่องซักผ้าให้ทั้งแยกผ้าสีผ้าขาว ป้ายไฮเตอร์ เสื้อผ้าเขาขาวสะอาดขึ้นจนเพื่อนในคณะทักกันระงมว่าเป็นพรีเซ็นเตอร์ผงซักฟอกหรือเปล่า
หึ!
แค่มีคนดูแลดีว่ะ!
เสื้อผ้าขาวแค่นี้ก็รู้สึกเหมือนชนะคนมั้งคณะแล้วว่ะ!
ถ้าเป็นปกตินะกูก็โยนๆแม่งลงถังให้หมดอะ เดี๋ยวมันปั่นๆรวมกันก็สะอาดเว้ย
ขายาวๆเกี่ยวเอวเล็กๆให้มานั่งระหว่างขาตัวเอง นมจืดร้องอย่างตกใจ
“อย่าสิพระเอก! เราจัดผ้าอยู่นะ” พระเอกแข็งแรงมากเลย ใช้แต่ขาก็ยกตัวนมจืดเลยหวือเลย
เสียงทุ้มหัวเราะสะใจพลางใช้ขารัดร่างเล็กเอาไว้แน่น เห็นไอ้มินเนี่ยนเริ่มง้องแง้งก็ยิ่งอยากแกล้ง หน้าขาวเกือบซีดพองแก้มออกมาอย่างไม่พอใจ
“อะไรๆ เดี๋ยวนี้มีปากมีเสียงเหรอ ห้ะ!”
“อะไร…เรามีปากแล้วก็มีเสียงนะ” หันมาจ้องร่างสูงเขม็ง “เราไม่ได้เป็นใบ้นะ”
พระเอกแยกเขี้ยวใส่ไอ้เตี้ย เดี๋ยวนี้มันปากดีขึ้นเยอะ ไม่รู้ติดสันดานใครมา
…แบบนี้มัน…
น่าตีปาก!
หึๆๆ
แต่ไม่ใช้มือตีนะเมื่อยมือเปล่าๆ มีอย่างอื่นให้ใช้ตีเยอะแยะไป!
“พระเอกทำไมเอากางเกงในมาใส่ถังนี้อีกแล้ว!” อยู่คนตัวเล็กก็ส่งเสียงดัง
นัยน์ตาคมละสายตาจากจอทีวีมามอง มือขาวถือกางเกงชั้นในสีเทาเข้มตัวใหญ่เอาไว้ในมือ
“เออน่า…”
ปกติกูก็ซักรวมๆกันตลอดแต่พอมีไอ้เตี้ยมาเป็นแฟ…เอ้อ…คนใช้! ก็เจ้ากี้เจ้าการให้เขาแยกเสื้อผ้ากับพวกกางเกงใน บ็อกเซอร์ออกจากกัน จะเรื่องมากทำไมในเมื่อเดี๋ยวมันก็ลงไปปั่นๆอยู่ในเครื่องเดียวกัน
“ไม่ได้สิ”
นั่นไง…ทำตัวเป็นแม่กูอีกละ
“อย่าบ่นน่าเตี้ย ซักๆไป”
นมจืดส่ายหน้าหวือ “ไม่ได้สิพระเอก วันหลังห้ามมั่วใส่มานะ” ทุกครั้งนมจืดต้องมาตามแยกให้ตลอด
คนฟังชักเริ่มหมั่นไส้คนตัวเล็กเลยคว้าไหล่เล็กอุ้มขึ้นมานั่งบนตัก นมจืดตาเหลือกกว้างร้อง
“เฮ้ย!” มารู้ตัวอีกทีก็นั่งแหมะอยู่บนตักแกร่งของอีกฝ่ายเรียบร้อยแล้ว
“พูดมากดีนัก” เสียงทุ้มเข้มบ่นข้างหู
“เรายังจัดการผ้าไม่เสร็จเลยนะ” นมจืดบ่นพยายามจะตะกายหนีลงจากตักแต่โดนคีมแข็งๆคีบเอาไว้อยู่หมัด “พร…พระเอก เราจักจี้น้าาาาาา”
นมจืดเริ่มขนลุกเมื่อใบหน้าคมพร้อมด้วยตอหนวดแข็งๆสากๆถูไถไปตามซอกคอตัวเอง เสียงเล็กๆหัวเราะคิกคักๆ พระเอกเลยยิ่งมันเขี้ยวเขาไปใหญ่
“ไอ้เตี้ยเอ๊ย!”
สรุปคือ…นมจืดโดนฟัดจนหน้าคอหูแดงไปหมดเพราะทั้งหัวเราะคิกคักและจักจี้
—————————— จบ ——————————-
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ
เอาตอนพิเศษมาลงฉลองวันเกิดค่า พรุ่งนี้วันเกิดเราเอง 5555
ส่วนตอนหลักอดใจรออีกนิดนะคะกำลังปั่นค่า
เข้ามาคุยคอมเม้นเม้ามอย ติดแท็ค #รักรสนมจืด ได้นะคะ
ขอบคุณค่า
หัวข้อ: รักรสนม (จืด): สเปเชี่ยล วิท สมชาติ 2: The toys (1) P.63 (04/12/2018) (อ่าน 349499 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก