[END] Oh! God ผมโดนท่านเจ้าที่ตามรังควานครับ!:: จบแล้ว [22-08-2018]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [END] Oh! God ผมโดนท่านเจ้าที่ตามรังควานครับ!:: จบแล้ว [22-08-2018]  (อ่าน 97826 ครั้ง)

ออฟไลน์ เป็ดอนุบาล

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-2
     อารมณ์ที่แทงค์เจอนั้นน่าสงสารนะรู้ตัวว่าวันนี้ต้องมาถึงแต่ใครละจะทำใจได้ถ้ามันมาถึงจริงๆ
เข้าใจคำว่าหมดแรง เลย ถ้าได้เจอเหตุการณ์แบบนี้

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4

ออฟไลน์ xหยกน้อยx

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 113
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
เศร้าอยากให้แทงค์สมหวัง

ออฟไลน์ didididia

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 365
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
เจ็บปวด ไม่อยากให้พี่ภูไปเลย :m15:

ออฟไลน์ Hazel_nut

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 164
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +164/-3
ตอนที่ 44

“จะคิดถึงฉันไหม”

 

[แทงค์]

“ทะ ทำไมเป็นพรุ่งนี้ล่ะ”

ผมเอ่ยถาม รู้สึกชาไปหมดทั้งร่าง หัวใจราวกับถูกมือที่มองไม่เห็นควักออกไป มันวูบโหวงไปหมดอย่างรวดเร็ว ผม...ผมตั้งตัวไม่ทัน นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นวะ!?

“แทงค์...”

“ผะ ผมไม่...ผมไม่เข้าใจ ไหนพี่บอกว่าหลังเลือกตั้งอะไรนั่นพี่จะมีเวลาอีกสี่วันไม่ใช่เหรอ ละ...แล้วทำไมล่ะ ทำไมถึงเป็นพรุ่งนี้!” ผมเถียง เผลอโวยวายขึ้นเสียงดังใส่เขา “พี่บอกผมมาสิ! พรุ่งนี้เช้ามันก็อีกไม่กี่ชั่วโมงเองนะ! มันเกิดอะไรขึ้น! บอกผมมานะ! บอกผม!”

“แทงค์ ใจเย็น ๆ ก่อน ใจเย็น ๆ แล้วฟังฉัน”

“ใจเย็นเหรอ!? พี่บอกให้ผมใจเย็นทั้ง ๆ ที่พี่กำลังจะไปจากผมเนี่ยนะ! แล้วทำไมพี่เพิ่งมาบอกผม ทั้งที่ตั้งแต่เมื่อวานพี่จะบอกผมก็ได้แต่พี่ก็ไม่บอก ทำไมต้องมาบอกตอนนี้ ทำไมล่ะ ทำไม...อึก...ทำไมถึงเป็นแบบนี้”

ปลายเสียงอ่อนลงเหมือนคนหมดแรงที่จะพูด และใช่ผมไม่มีแรงจะพูดจริง ๆ ร่างกายของผมราวกับโดนสูบเรี่ยวแรงจนหายไปหมด ความร้อนผ่าวจู่โจมที่ดวงตาของผมก่อนมันจะกลั่นออกมาเป็นหยดน้ำตาอย่างรวดเร็ว

ผมปล่อยให้หยาดน้ำใสไหลลงอาบแก้ม จากหนึ่งหยด เป็นสองหยด และหยดเป็นทางไม่ขาดสายในเวลาต่อมา

น้ำตาที่ไหลไม่หยุดแม้ในตอนที่ท่านเจ้าที่ดึงผมเข้าไปกอด บ้าเอ๊ย! ผมไม่ได้อยากร้องไห้ แต่มันไหลออกมาเอง

“ทำไมพี่ไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้ อึก...ทำไมพี่ต้องรีบไปด้วย ทำไม...” ผมร้องถามเสียงเบา ยกมือกำเสื้ออีกฝ่ายจนยับยู่ ทั้งทึ้งทั้งขยำอย่างต้องการคำตอบ

“ฉันขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังนาย แต่ฉันไม่มีความกล้ามากพอที่จะบอกนายต่างหากล่ะ”

“อึก...ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย...” ผมยังคงร้องไห้

“แทงค์ ฉันขอโทษนะ ขอโทษ” น้ำเสียงทุ้มเจือความเสียใจบอกขอโทษผมซ้ำ ๆ และผมก็ได้แต่ส่ายหน้าซ้ำ ๆ พยายามจะหยุดร้องไห้แต่ก็ทำได้ยากเหลือเกิน

เรากอดกันอยู่อย่างนั้น ผมปล่อยให้ตัวเองน้ำตาไหลโดยไม่พยายามหยุดมันแล้ว ท่านเจ้าที่ก็ทำเพียงกอดผมเอาไว้แน่นสลับกับกดจูบที่ข้างขมับ ข้างแก้ม และริมฝีปากของผมวนไปวนมา นานอยู่เหมือนกันกว่าที่ผมจะหยุดร้องได้...ให้ตาย ผมไม่เคยร้องไห้หนักขนาดนี้มาก่อน ตอนที่ร้องไห้เพราะทะเลาะกับพวกไอ้เนสผมยังไม่ร้องหนักเท่านี้เลยเถอะ

ที่ผมต้องร้องไห้ก็เพราะเขา เพราะผู้ชายที่กำลังประคองกอดผมเอาไว้คนนี้ที่ทำให้ผมร้องไห้จนเหมือนจะตายเลยด้วยซ้ำ ผมเจ็บว่ะ เจ็บไปทั้งใจเลย เขากำลังจะไปแล้ว และผมทำใจไม่ได้...ไม่ได้เลยจริง ๆ

พี่ภูโยกตัวผมเบา ๆ “ให้อภัยฉันเถอะนะที่บอกเรื่องนี่กับนายช้าไป”

“ไม่” ผมส่ายหน้า แต่ยังไม่ยอมเงยขึ้นสบตาเขา และคำว่าไม่ของผมก็ทำให้ร่างสูงเผลอกลั้นหายใจ ผมรู้สึกได้เพราะผมยังซบหน้าอยู่กับแผ่นอกของเขา หากแต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไร ผมก็ชิงพูดขึ้นก่อนว่า “ผมไม่ได้โกรธ ก็แค่...ผมไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้ ผมรู้ว่ายังไงพี่ก็ต้องไป ไม่ช้าก็เร็วเราต้องจากกันอยู่ดี แต่ผมคิดว่าอย่างน้อยก็ยังเหลืออีกตั้งสี่วันแหน่ะ สี่วันที่ผมตั้งใจไว้แล้วด้วยว่าจะหยุดเรียน หยุดทุกอย่างที่ทำเพื่อใช้เวลาอยู่กับพี่ในทุกวินาทีให้มีค่ามากที่สุด ผมไม่คิดเลยว่า...ไม่คิดเลยว่ามันจะเลื่อนขึ้นมาเร็วกว่าเดิมถึงสองวัน”

“ฉันก็ไม่คิดว่ามันจะกะทันหันแบบนี้เหมือนกัน เมื่อวานที่งานเลี้ยงของเทวดา องค์มหาเทพเรียกฉันไปพบเพื่อแจ้งว่ากำหนดการไปเกิดใหม่ของเทวดาที่มีอายุครบตามเงื่อนไขจะถูกเลื่อนให้เร็วขึ้น เพราะวันเดิมตรงกับวันเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่างเทวดาจากประเทศเพื่อนบ้าน”

“เทวดาจากประเทศเพื่อนบ้าน?” ผมทวนถาม เงยหน้าขึ้นไปกระพริบตาปริบ ๆ ใส่ท่านเจ้าที่ เรื่องประหลาดครั้งที่ล้านอีกแล้วสินะ แต่เป็นเรื่องประหลาดที่ทำให้ผมอยากจะร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง เพราะมันเป็นเรื่องประหลาดที่กำลังจะพรากท่านเจ้าที่ไปจากผม

“ใช่ เครือข่ายสวรรค์ไม่ได้มีแต่ประเทศไทยนี่ ประเทศอื่น ๆ ก็มี เราจึงต้องมีการเชื่อมสัมพันธไมตรีกันอยู่เสมอ” พี่ภูอธิบาย ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องด้วยการถามคำถามที่ทำให้ผมน้ำตาคลออีกครั้ง “เสียใจใช่ไหม”

ผมสบตาเขา เราสบตากันอยู่นานมาก ผมไม่รู้สึกง่วงอีกเลยทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้พร้อมจะหลับคาที่ได้ทุกเวลา

“อืม ผมเสียใจ”

“ฉันเองก็เสียใจ” ท่านเจ้าที่ตอบกลับมา ดึงผมเข้าไปกอด ผมไม่อยากให้อ้อมกอดนี้หายไป...ไม่อยาก “นอนเถอะ นายง่วงไม่ใช่เหรอ”

“ผมไม่อยากหลับ ผมอยากกอดพี่แบบนี้ไปเรื่อย ๆ ก่อนที่ผมจะไม่...จะไม่ได้กอดอีก” ผมส่ายหน้า ซบลงกับไหล่ของเขา “อย่างน้อยก็จนกว่าจะเช้าเถอะนะ ช่วยกอดผมไว้แบบนี้ที”

พี่ภูกดจูบกลางกระหม่อมของผม ขยับเอนตัวลงนอนโดยจับผมให้ทาบทับอยู่บนตัวเขา กอดเอวผมเอาไว้หลวม ๆ

“จะคิดถึงฉันไหม”

เขาถามผม...ผมหลับตาลง เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ทุกวันที่มีลมหายใจ”

__________

รุ่งสางมาถึงเหมือนเวลาอยากจะพรากผมกับเขาให้จากกันไว ๆ

ผมยืนอยู่หน้าบ้าน ยืนอยู่ตรงหน้าศาลพระภูมิสีชมพูหวานที่เพิ่งจะทำเสร็จไปเมื่อเดือนก่อน เวลาผ่านไปไวอย่างไม่น่าเชื่อ เหมือนเมื่อวานนี้เองด้วยซ้ำที่ผมเพิ่งจะทาสีศาลนี้จนเสร็จ

ผมมองศาลตรงหน้าที่เป็นต้นเหตุให้ผมได้รู้จักกับคนที่ผมรัก ไม่น่าเชื่ออีกเช่นกันว่าผมจะได้เจอกับเรื่องเหนือธรรมชาติอย่างเทวดาเจ้าที่ ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ได้ต่อปากต่อคำ ได้กินข้าว ดูหนัง และทำอะไรหลาย ๆ อย่างด้วยกัน

หากนี่เป็นความฝัน ผมก็คิดว่ามันเป็นฝันดีที่สุดในชีวิตของผม

ท่านเจ้าที่กำลังคุยกับเลขาฯ ของเขา พี่มัทนาปรากฏตัวขึ้นก่อนที่ดวงอาทิตย์จะได้แตะขอบฟ้าเสียด้วยซ้ำ พวกเขาคุยอะไรกันผมไม่รู้ เพราะผมแยกออกมายืนอยู่ตรงนี้ จ้องมองสิ่งของที่เป็นดั่งของที่เชื่อมโยงเราสองคนเข้าไว้ด้วยกัน ถึงเขาจะจากไป แต่ศาลพระภูมินี้และความทรงจำตลอดสามเดือนที่ผ่านมาระหว่างเขากับผม...จะเป็นสิ่งที่ผมไม่มีวันลืม

สัมผัสแผ่วเบาที่ไหล่เรียกให้ผมหลุดจากภวังค์ความคิด และปลายนิ้วที่ยื่นมาเช็ดคราบน้ำตาก็ทำให้ผมเพิ่งรู้ตัวว่ากำลังร้องไห้อีกแล้ว

ความอ่อนโยนที่เกลี่ยใต้ขอบตาของผมชวนให้ไม่อยากผละหนี ผมจับมือหนามาแนบแก้ม เอียงหน้าซบฝ่ามือนั้น จดจ้องดวงหน้าของคนที่ผมรักสุดหัวใจทั้งน้ำตา

ผมสำรวจทั่วทั้งใบหน้าคมคร้าม เก็บทุกรายละเอียดไม่ว่าจะไรหนวดนั่น โครงหน้าที่ได้รูป เส้นผมสีปีกกาที่ล้อมกรอบใบหน้าหล่อเหลาเอาไว้ จมูกโด่งที่หอมแก้มผมหลายครั้งหลายครา ดวงตาสีรัตติกาลที่มองผมด้วยแววหวานซึ้ง หรือแม้แต่ริมฝีปากนั่นที่กดจูบผมครั้งแล้วครั้งเล่า

ผมพยายามจดจำทุกอย่างของเขา จำมันให้ฝังลึกในสมองและจิตใจให้ได้มากที่สุด

พี่ภูเคลื่อนหน้าเข้ามาหาผม แนบจุมพิตอ่อนหวานลงบนเรียวปากของผม เขาจูบผมอย่างอ่อนโยน อบอุ่น โหยหา และอาลัยอาวรณ์ ทุกความรู้สึกของผมกับเขาส่งผ่านกันทางจุมพิตนี้...ไม่มีใครอยากแยกจากใคร แต่ผมกับเขาจำต้องแยกจากกัน

ผมสวมกอดเขาแน่น ปล่อยให้น้ำตาไหลจนพอใจก่อนจะผละออกมามองใบหน้าที่แสนรักอีกครั้ง

“จะจำผมได้มั้ยครับ”

ท่านเจ้าที่ประคองใบหน้าของผมเอาไว้ด้วยสองมือ เขาไม่ตอบ แต่ย้อนถามผมแทน

“รักฉันไหมแทงค์”

“รัก...ผมรักพี่...รัก...รัก...” ผมตอบซ้ำ ๆ พยายามฝืนน้ำตาไม่ให้ไหลลงมาอีก ถ้าต้องจากกันในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ ผมก็อยากให้พี่ภูได้เห็นผมยิ้มอำลา ไม่ใช่เห็นน้ำตาที่หลั่งริน

ผมย้อนถามเขาบ้าง

“รักผมมั้ย”

ร่างของท่านเจ้าที่ค่อย ๆ เลือนลางลง สัมผัสที่แนบแก้มผมบางเบาราวกับเป็นแค่อากาศที่พัดผ่าน ผมพยายามคว้ามือหนาเอาไว้แต่ก็จับได้เพียงความว่างเปล่า

คำตอบของคำถามที่ผมถามออกไป มาพร้อมกับรอยยิ้มสุดท้ายของพี่ภูที่ผมได้เห็น...

“อืม”

ก่อนร่างสูงใหญ่ของคนที่ผมมอบหัวใจให้ก็หายวับไปต่อหน้าต่อตา เหลือเพียงสายลมวูบใหญ่ที่พัดผ่านกายไป

ผมทรุดลงนั่งคุกเข่ากับพื้น ปล่อยให้น้ำตาไหลโดยไม่พยายามฝืนอีกต่อไป ปล่อยให้ตัวเองสะอื้นไห้แทบขาดใจ และได้แต่พูดคำเดิมซ้ำ ๆ อีกครั้ง แม้รู้ว่าคนที่อยากให้ฟังไม่มีทางได้ยินอีกแล้วก็ตาม

“ผมรักพี่ รักพี่ พี่ภูผมรักพี่ รักพี่...”

ผมเพิ่งมานึกขึ้นได้ ว่าจนแม้แต่ในวินาทีสุดท้าย...ผมก็ยังไม่ได้ยินคำว่ารักออกมาจากปากของเขา

ไม่ได้ยินเลยแม้แต่คำเดียว



__________

ทีแรกจะอัพวันที่ 1 พ.ย. เนอะ แต่เปลี่ยนใจกลับมาอัพวันนี้แทนค่ะ ก็ดำเนินมาถึงตอนจบของเรื่องแล้วนะคะ เหลือบทส่งท้ายอีกตอนเดียวเท่านั้นนน...ท่านเจ้าที่ไปเกิดใหม่ละ ทีนี้ด้วยความที่เราบอกว่ามันจบแฮปปี้ งั้นลองตอบกันเล่นๆ ไหมคะ ว่านักอ่านที่น่ารักของเราทุกคน คิดว่าพี่ภูจะหายไปกี่ปี ตอบถูกรับไปเลยค่ะ ชุดธูปหอมพร้อมเทียนไข 55555 นี่ถ้ากล้ารับเราก็กล้าส่งให้นะบอกเลย ฮ่าาา

ตอนนี้แทงค์ร้องไห้หนักมาก เขาเสียใจยิ่งกว่าตอนทะเลาะกับเพื่อนอีกค่ะ เพราะคนเพียงคนเดียวที่ยึดเหนี่ยวเอาไว้กลับจากไปในที่สุด เขาพยายามเข้มแข็ง แต่คนที่พยายามเข้มแข็งแน่นอนย่อมมีความอ่อนแอซ่อนอยู่มากมาย แทงค์น่าสงสารเนอะ ทำไมต้องทำร้ายแทงค์ขนาดนี้ด้วย! //เราเปล่าทำนะคะบอกเลย ท่านเจ้าที่ทำต่างหาก *ก้มหน้าหลบตาทุกคน*

เอาล่ะ หวังว่าทุกคนจะใจจดใจจ่อรอตอนจบบริบูรณ์ของนิยายเรื่องนี้นะคะ 555 เจอกันกับบทส่งท้าย รักทุกคนนน

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-12-2017 22:55:42 โดย Hazel_nut »

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
ต่อมน้ำตาคนแก่แตก  :o7: ถ้าให้เดา เอาเป็น 20 ปี แบบตอนเป็นเจ้าที่ดูแลหลานแทงค์ตั้งหลายอย่าง กลับมาก็ให้หลานแทงค์ดูแลกลับบ้างแล้วกัน (แต่ 20 ปีนี่ก็สงสารหลานแทงค์นะ จากกันแบบไม่รู้อะไรเลย จะตามหากันอย่างไร จะเจอกันเมื่อไหร่)  :L3: อีกแล้ว

ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3433
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0

ออฟไลน์ Kitsune_Mizu

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 21
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ขอสักห้าปีละกันอยากเห็นท่านเจ้าที่ตอนเปนเบบี๋ :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:

ออฟไลน์ MSeraph

  • This too shall pass
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1751
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
สงสารรรรร
จะจบแล้วว อย่าทรมานน้องนานเลยย

ออฟไลน์ xหยกน้อยx

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 113
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
น่าจะสัก 18 ปีคะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ เป็ดอนุบาล

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-2
        ใจร้าวมากค่ะ  :hao5: :hao5:
คนจากไปเค้าแค่จากเราไปแต่คนที่ยังอยู่และอยู่กับความทรงจำที่คิดถึงใครสักคนมันมีความสุข นะค่ะ
แต่แปลกนะทุกครั้งที่คิดถึงความสุขที่ผ่านๆมาด้วยกันน้ำตาจะไหล
      สัมผัสที่คุ้นเคยกลับจางหายเหลือเพียงความทรงจำ
      กลิ่นกายที่เคยได้กลิ่นก็จืดจาง
      รสชาติอาหารที่เคยกินด้วยกันที่แสนอร่อยแต่วันที่ต้องกินคนเดียวมันกลับจืดสนิท..........  :กอด1: :กอด1:
อินกับนิยายแล้วหันมามองตัวเอง555ทุกคนมีช่วงที่ต้องผ่านไปให้ได้ค่ะเอาใจช่วงแทงค์นะค่ะและเชื่อว่ารักแท้จะนำคนรักกลับมาให้ค่ะ
      :L1: :L1: :L1: รอท่านเจ้าที่นะค่ะน้องแทงค์ ....รอพี่ภูกลับมาบอกคำว่ารักให้ได้ยิน   :L1: :L1: :L1:

ออฟไลน์ didididia

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 365
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
ปีเดียวก็เกินใจแล้วค่ะเราสงสารคนรอ :monkeysad:

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4
 :sad11: ท่านเจ้าที่ไปซะละ

กว่าท่านเจ้าที่ที่ไปเกิดใหม่จะโตแล้วมาเจอกัน น้องไม่กลายเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนเหรอ  :try2:

จากกัน 7 ปีพอ เลี้ยงต้อยกันไปเลย

ออฟไลน์ mmanitaa

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 22
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
โอ๊ยยย ฮามาก อ่านเรื่อยๆ อ่านสบายๆ เบาสมอง ชอบมากเลย

ออฟไลน์ Hazel_nut

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 164
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +164/-3
บทส่งท้าย

“รักผมมั้ย”

 

สามปีต่อมา

“งานจะเริ่มในอีกสิบห้านาทีนี้แล้วนะ ทำไมแทงค์ยังไม่มาอีก”

“มันมาทันแน่นอนพี่ ไม่ต้องห่วง”

“แต่นี่มันจะสายแล้วนะ ไม่ให้กังวลได้ยังไงล่ะ”

“มานั่นแล้วพี่” ฮัทชี้มือบอกผู้จัดการวง ทุกคนหันไปมองพร้อมกันแล้วก็พบเข้ากับร่างสูงโปร่งของหนุ่มหล่อหน้าใสที่เดินตรงมายังพวกเขา

“แทงค์! นึกว่าจะมาไม่ทันซะแล้ว” ผู้จัดการวงของพวกเขาเอ่ยอย่างยินดี คนมาใหม่หัวเราะเบา ๆ พลางลูบหลังลูบไหล่ปลอบหนุ่มวัยทำงานที่เครียดจนเกินจำเป็น

“ผมมาทันอยู่แล้วน่า พี่ก็น่าจะรู้ว่าผมไม่เคยสาย”

“ว่าแต่มึงไปไหนมาวะแทงค์ ทำไมมาช้า” คลาร์กเอ่ยถามเพื่อน

คนโดนถามระบายยิ้ม “ไปรับลุงกับป้าแล้วก็ไอ้ทอชที่ขนส่งอ่ะ พอดีรถยนต์ที่บ้านเสีย เลยต้องนั่งบขส. มา”

“อ๋อ เออ ๆ ดีเหมือนกัน กูอยากเจอลุงมึงพอดี” เนสว่าตาเป็นประกาย แทงค์เลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่าทำไมถึงอยากเจอลุงของเขา แต่คนที่ตอบไขความกระจ่างให้กลับเป็นคลาร์ก

หนุ่มฝรั่งส่ายหน้า ยกมือโยกหัวแฟนแล้วว่า “จะมีอะไรนอกจากอยากไปก๊งเหล้ากับลุงมึง”

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ” พวกเขาพากันหัวเราะครืน เออเนอะ ไอ้พวกนี้มันชอบแดกเหล้าเมาท์เรื่องมัน ๆ กับลุงของเขานี่นะ เวลาครอบครัวของลุงลงมาหาเขาทีไรก็ต้องได้ตั้งวงกันที่บ้านตลอด

“เหลือยี่สิบนาที พี่ว่าพวกนายไปเช็คความเรียบร้อยที่ห้องแต่งตัวก่อนไป เดี๋ยวใกล้เวลาจะให้สตาฟฟ์ไปตามมาแสตนด์บายที่ข้างเวที”

พวกเขาทั้งสี่คนพยักหน้ารับ เดินเลี้ยวไปทางห้องแต่งตัวของวงก่อนจะก้าวเข้าไปทักทายพี่ ๆ สไตล์ลิสต์และช่างแต่งหน้าทำผม ทันทีที่เท้าก้าวเข้าประตูไปแต่ละคนก็โดนจับไปเติมแป้งเซ็ตผมแบบเร่งด่วนทันที

หลังจากเรียนจบ แทงค์และเพื่อน ๆ ก็ได้เป็นนักร้องในค่ายเพลงชื่อดังที่พวกเขาเป็นเด็กเทรนตั้งแต่ตอนยังเรียนนั่นล่ะ หลังจบการศึกษาก็เริ่มวางแผนปล่อยเพลงและแผนเปิดตัวอยู่ครึ่งปี ก่อนจะเดบิวต์ด้วยซิงเกิ้ลแรกและอัลบั้มเปิดตัว กับชื่อวงที่ใช้มาตลอดตั้งแต่เริ่มฟอร์มวงตอนเรียนปีหนึ่ง

‘วงเหล้า’

...นั่นล่ะคือชื่อวงของพวกเขา

มาวันนี้ หลังจากเดบิวต์ได้สองเดือน บริษัทก็ได้ตอบรับโปรเจ็คพิเศษที่จะทำร่วมกับโมเดลลิ่งนายแบบแห่งหนึ่ง ทางนั้นติดต่อมาว่านายแบบหนุ่มระดับโลกที่มีเชื้อสายไทยแท้ ๆ อยากจะกลับมาทำงานที่บ้านเกิด และอยากลองเปลี่ยนงานแนวใหม่ดูบ้าง จึงกลายมาเป็นคอนเซ็ปงานถ่ายแบบผสมทำเอ็มวีกับวงดนตรีป็อปร็อคของไทย...ได้ข้อเสนอดี ๆ แบบนี้ มีหรือที่ทางค่ายจะปล่อยให้งานนี้หลุดมือไป

ประธานค่ายเลือกวงเหล้าของพวกเขาเป็นผู้ร่วมงานของทางฝั่งนั้น เพราะอยากจะดันให้วงน้องใหม่นี้เป็นกระแสมากขึ้น และทางโมเดลลิ่งก็ไม่ได้ขัด กลับบอกว่าตัวนายแบบหนุ่มถูกใจมากเสียด้วยซ้ำ จึงดีลงานกันได้อย่างง่ายดาย

หนึ่งเดือนของการเตรียมงานและการเข้าประชุมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกครั้งไม่เคยมีใครได้เจอนายแบบคนนั้นเลย ทางโมเดลลิ่งอ้างว่าเจ้าตัวต้องการเวลาพักผ่อนก่อนกลับมาทำงานจริง และขอไม่เข้าร่วมการประชุมในทุกกรณี

ฟังดูแปลกอยู่ไม่น้อย แต่ก็ไม่มีใครคิดต่อว่าอะไรเพราะเชื่อว่าคนที่เคยเป็นนายแบบดังระดับโลกย่อมมีความเป็นมืออาชีพมากพอที่จะไม่ทำให้งานพัง ดังนั้น...ทุกคนจึงจะได้เจอกับนายแบบหนุ่มในวันแถลงข่าวพร้อมกันกับสื่อมวลชน

สิ่งที่น่าแปลกอีกอย่างก็คือการที่ตลอดหนึ่งเดือนทางโมเดลลิ่งไม่เคยเอาภาพนายแบบคนนั้นมาให้ผู้ร่วมงานดูเลยสักครั้งเดียวเช่นกัน ด้วยคำขอจากตัวนายแบบปริศนาคนนั้นอีกนั่นล่ะ เจ้าตัวบอกว่าอยากให้เซอร์ไพรส์พร้อมกันในวันแถลงข่าว แต่จำเป็นต้องเซอร์ไพรส์พวกเขาด้วยไหมเนี่ย เหอ ๆ

สิ่งที่พวกเขารู้มีเพียงชื่อในวงการของอีกฝ่าย นายแบบหนุ่มคนนี้มีชื่อเรียกว่า ‘PAIN’ และผลงานของเขาก็มีแค่งานถ่ายแบบที่ไม่เห็นใบหน้าตรง ๆ เลยสักภาพ ส่วนใหญ่จะเห็นแค่เสี้ยวหน้า หรือต่อให้มองกล้องอยู่ก็จะมีพร็อพใช้บดบังใบหน้าอยู่ดี ราวกับอีกฝ่ายไม่อยากให้ใครได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของตนเอง ไม่เคยออกให้สัมภาษณ์กับสื่อไหนเป็นพิเศษ ทำก็แต่ถ่ายนิตยสารเท่านั้น...ซึ่งการปิดบังของเขากลับทำให้เขาดังมากอย่างไม่น่าเชื่อได้ยังไงก็ไม่รู้

เข้าทำนองความลึกลับคือเสน่ห์ล่ะมั้ง

แม้จะมีเรื่องแสนประหลาดสารพัดเรื่อง หากแต่สุดท้ายงานนี้ก็กำลังจะเริ่มขึ้นแล้วในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้…งานแถลงข่าวเปิดตัวครั้งยิ่งใหญ่ของการร่วมงานกันครั้งแรก ระหว่างนักร้องวงน้องใหม่ที่ได้รับความนิยมหลังจากเปิดตัวได้เพียงหนึ่งเดือน กับนายแบบฝรั่งเศสเชื้อสายไทยแท้แสนลึกลับที่ไปโด่งดังยังต่างแดน

“อีกห้านาทีเริ่มงานแถลงข่าว วงเหล้าแสตนด์บายหลังเวทีครับ!”

แทงค์เดินรั้งท้ายออกจากห้องแต่งตัว พวกเขาทั้งสี่มารวมตัวเช็กความเรียบร้อยอีกครั้งที่ด้านหลังเวที ขณะที่ด้านบนเวทีพิธีกรของงานครั้งนี้กำลังเกริ่นนำเข้าสู่จุดประสงค์หลักของงานแล้ว

“ทำไมไม่เห็นเจอนายแบบคนนั้นสักทีวะ?” คลาร์กเอ่ยถาม ชะเง้อหน้ามองหาคนที่เข้าข่ายนายแบบหนุ่มในตำนาน(?)แต่ก็ไม่เห็นคนที่เข้าเค้าเลยสักคน

“PAIN คงรออยู่ตรงไหนสักทีล่ะมั้ง” ฮัทตอบอย่างไม่ใส่นัก

“ไม่ใช่เทเราทิ้งนะเว้ย เตรียมงานเป็นเดือน ถ้าเทกันกูจะไปตั๊นหน้าให้” ปิดท้ายด้วยเนสที่เอ่ยอย่างเข่นเขี้ยว

“ขอเชิญพบกับ...วงเหล้าครับผม!!”

“กรี๊ดดดด!!!”

เสียงแฟนคลับของพวกเขาที่มาร่วมงานแถลงข่าวดังขึ้น แทงค์เดินตามหลังเพื่อนทั้งสามจนมายืนเรียงหน้ากระดานอยู่กลางเวที...ชายหนุ่มโบกมือทักทายกล้องของสื่อมวลชนและแฟนคลับที่มาให้กำลังใจกัน

“และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ต่อไปขอเชิญพบกับนายแบบหนุ่มผู้เป็นปริศนาของเราเลยดีกว่านะครับ บอกไว้ก่อนว่าคนนี้เป็นหนุ่มไทยแท้ ๆ ที่ไปโด่งดังถึงประเทศฝรั่งเศส ส่วนที่บอกว่าเป็นปริศนา เพราะเขาเป็นนายแบบที่ไม่เคยเปิดเผยหน้าตาของตัวเองเลยสักครั้งไม่ว่าจะถ่ายนิตยสารเล่มไหน ไม่ออกสื่อให้สัมภาษณ์ด้วยนะครับ แหม่ ลึกลับจริง ๆ” พิธีกรหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงติดจะตื่นเต้นอย่างจริงใจ งานนี้เซอร์ไพรส์ทุกคนจริง ๆ นะ เพราะนอกจากโมเดลลิ่งของ PAIN ก็ไม่มีใครเคยเห็นเขาคนนี้มาก่อน ไม่เว้นแม้แต่พิธีกรของงาน “ขอเชิญพบกับคุณ PAIN! หรือคุณภูตลาได้เลยครับ!!!”

“!!!”

ชื่อของคนที่ติดอยู่ในความทรงจำมาตลอดสามปีดังกระทบโสตประสาทของแทงค์ พร้อมกับร่างสูงสง่าที่ก้าวเข้ามาจากทางหน้างาน ผ่านแฟนคลับที่กำลังมองด้วยความอึ้งตะลึง ผ่านนักข่าวที่รัวชัตเตอร์จนแสงแฟลชสาดกระจาย ก่อนชายหนุ่มผู้เป็นนายแบบดังจากฝรั่งเศสคนดังกล่าวจะก้าวขึ้นมาบนเวที

...หากแต่นัยน์ตาสีรัตติกาลคู่นั้นกลับไม่ได้มองใครอื่น แต่กำลังมองมาที่แทงค์

เด็กหนุ่มที่ตอนนี้ต้องเรียกว่าชายหนุ่มเต็มตัวรู้สึกชาไปหมดทั้งร่าง หัวสมองขาวโพลนคิดอะไรไม่ออก ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเพื่อน ๆ กำลังพูดอะไรกับเขาอยู่บ้าง รู้ตัวอีกทีพวกมันก็ดึงเขาให้เดินออกไปยืนเผชิญหน้ากับร่างสูงใหญ่ของนายแบบหนุ่มแล้ว

ดวงตาสีนิลสวยมองสบนัยน์ตาคู่คมสีรัตติกาล ตะลึงงันจนร่างทั้งร่างแข็งทื่อไปหมด

เสียงรองเท้าราคาแพงกระทบพื้นเป็นจังหวะ แล้วในที่สุดผู้เป็นเจ้าของมันก็หยุดยืนอยู่ตรงหน้าแทงค์ เรียวปากบนใบหน้าแสนหล่อเหลาที่ยังคงคมคร้ามไปด้วยหนวดเคราบาง ๆ ยกยิ้มอ่อนหวานมาให้

รอบด้านเงียบเสียงลง แม้แต่นักข่าวก็หยุดมือที่กำลังลั่นชัตเตอร์ราวกับโดนสั่งให้หยุดถ่ายพร้อมกัน...แทงค์เบิกตากว้างมองคนตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ได้เห็น และได้แต่ถามตัวเองซ้ำ ๆ ในใจว่าเขากำลังฝันไปหรือเปล่า

หากแต่ความอบอุ่นของฝ่ามือใหญ่ที่แนบลงบนแก้มซ้ายคือคำตอบว่าเขาไม่ได้ฝัน น้ำเสียงนุ่มทุ้มที่เฝ้าคิดถึงอยู่ทุกลมหายใจตลอดสามปีเอื้อนเอ่ยคำพูดที่เขาทำได้เพียงพยักหน้าตอบรับ เพราะก้อนสะอื้นมาจุกอยู่ที่คอจนไม่อาจอ้าปากตอบอะไรออกไปได้

ดวงตาของเขาร้อนผ่าว ก่อนกลั่นเป็นหยดน้ำใสคลอหน่วยดวงตาจนบดบังภาพเบื้องหน้าให้พร่าเลือน

“จำวันนั้นได้ไหม ที่นายถามฉันว่ารักนายหรือเปล่า แต่ฉันตอบไปแค่คำว่า ‘อืม’ เท่านั้น”

แทงค์พยักหน้ารับหลายทีแบบที่คนถามต้องหัวเราะออกมากับท่าทางของเขา ยิ่งเมื่อดวงตาเรียวเริ่มแดงและพร้อมที่จะปล่อยหยาดน้ำตาลงมาได้ทุกเมื่อ ใบหน้านี้ก็ยิ่งน่ารักขึ้นไปอีกในสายตาของนายแบบหนุ่ม

“วันนี้ฉันจะมาตอบคำถามนั้นใหม่”

“...” ชายหนุ่มวัยยี่สิบสามปีเม้มปากเข้าหากันแน่น

“ถามฉันอีกครั้งสิแทงค์”

แทงค์ปล่อยให้น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงจากดวงตา เอียงหน้าซบแก้มกับมือหนาที่กำลังลูบปลายนิ้วเช็ดน้ำตาของเขาอย่างแผ่วเบา เสียงนุ่มสั่นเครือยามเอ่ยถามตามที่อีกฝ่ายเรียกร้อง...คำถามที่เขาเคยถามเมื่อครั้งที่จากกัน

“รักผมมั้ย”

...และคำตอบก็มาพร้อมกับจุมพิตหวานซึ่งประทับลงบนริมฝีปาก

“ฉันรักนาย”

 

[THE END]



__________

จบแล้วค่ะ ฮาเลลูย่า! ในที่สุดก็มาถึงตอนจบแล้ว และดีใจด้วยนะคะกับคนที่เดาถูก 555 ท่านเจ้าที่หายไป 3 ปีค่ะ หายไปเป็นนายแบบชื่อดังถึงฝรั่งเศษแหน่ะ เป็นไงล่ะ หรูหราไฮโซไหม มีชื่อในวงการว่า Pain ที่แปลว่าความเจ็บปวดค่ะ เพราะการจากลากับคนที่รัก สำหรับเขาคือความเจ็บปวด

ไม่มีอะไรจะทอล์คแล้ว ดังนั้นจึงขอใช้พื้นที่ในส่วนท้ายนี้เพื่อขอบคุณค่ะ ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนจบ ขอบคุณทุกๆ คอมเมนต์ที่เป็นดั่งกำลังใจสำคัญของเรา ขอบคุณที่ให้ความสนใจและเข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้ และขอบคุณที่ยอมบาปไปด้วยกันกับเราค่ะ 55555 แค่ได้เห็นว่ามีคนอ่าน เราก็สุขใจมากที่สุดแล้วค่ะ

การเขียนนิยายเรื่องหนึ่งให้จบเป็นเรื่องยาก แต่การได้รับความสนใจจากนักอ่านมากมายนั้นยากกว่า เพราะฉะนั้นจึงต้องขอบคุณนักอ่านจริงๆ ที่ทำให้นักอยากจะเขียนคนนี้ได้รับโอกาสในการสร้างสรรค์เรื่องราวร้อยเข้าด้วยกันเป็นนิยายเรื่องนี้จนจบบริบูรณ์ และหวังว่าจะยังได้รับโอกาสในการรังสรรค์นิยายเรื่องใหม่ต่อไปนะคะ รักทุกคนมากๆๆๆๆ เลยค่ะ :)

สำหรับตอนพิเศษจะมีลงเว็บทั้งหมดสามตอนอย่างที่เคยบอกไปในทอล์คพิเศษ อดใจรอกันหน่อยนะคะ แล้วพบกันไม่ช้าก็เร็วนี้ค่ะ 555 หลังจากนี้จะเริ่มอัพนิยายเรื่องใหม่ ซึ่งก็คือเรื่อง Worthless ของตาย หากใครสนใจอย่าลืมไปติดตามกันด้วยนะคะ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-12-2017 23:09:13 โดย Hazel_nut »

ออฟไลน์ xหยกน้อยx

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 113
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
งงว่าไหนบอกกลับไปเกิดแล้วมาได้ยังไงแล้วหายไปไหน 3 ปี แล้วจูบกันกลางงานแบบนั้นยังไง งง คะ

ออฟไลน์ ommanymontra

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3433
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-0

ออฟไลน์ เป็ดอนุบาล

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-2
 :pig4: :pig4: :pig4:  สนุกมากค่ะจริงๆเราคิดไว้แล้วว่าน่าจะออกมาเป็นแแบบนี้แบบอยู่ๆท่านเจ้าที่ก็กลับมาแต่กลับมาในรูปแบบของคนจากที่บอกว่าไปเกิดนะไม่ได้กลับไปเกิดเป็นเบบี่แต่กลับมาในร่างชายหนุ่มแทน
ที่เราคิดไว้คือมีร่างของท่านเจ้าที่ในร่างมนุษย์เพียงแต่ร่างนั้นอาจนอนเป็นผักที่ไหนแล้วพอท่านเจ้าที่ที่เป็นเทวดามาเกิดคือท่านแค่กลับมาในร่างมนุษย์แค่นั้น อิอิ ไม่รู้เดาไปถูกไหมนะค่ะ
     แต่จะให้ดีรอนักเขียนมาอธิบายจะดีมากค่ะ :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
จากกัน 3 ปี พบกันที่กลางงาน มีทั้งเพื่อนร่วมวง มีทั้งแฟนคลับ มีทั้งนักข่าว แต่คุยกัน จูบกัน 2 คน หวังว่าตอนพิเศษคงมีเหตุการณ์หลังจากนี้ให้ได้อ่านนะ  :mew1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ MSeraph

  • This too shall pass
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1751
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
กลับมาเจอกันแล้วเปิดตัวแบบนี้
อยากรู้เหตุการณ์ต่อไปเลยค่ะ
ช้อคกันเลยมั้ยทั้งนักข่าวทั้งแฟนคลับ
อยากรู้ว่าพี่ภูทำอะไรบ้างในช่วง3ปี
แล้วทำไมถึงต้องรอตั้ง3ปีถึงจะมาหาน้อง
ชอบเรื่องนี้มากกกก ถึงตอนอ่านจะรู้สึกว่าบาปหน่อยๆก้เถอะ
แต่ก้ยอมก้ได้ ถ้าเจ้าที่จะหล่อละมุนอบอุ่นขนาดนี้
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ
รอตอนพิเศษค่าาา

ออฟไลน์ Kitsune_Mizu

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 21
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
รอตอนพิเศษ ขอncเยอะๆนะ :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:

ออฟไลน์ numay

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1035
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-1
จบแบบ งงๆ ขอตอนพิเศษด้วยน้าาา  :L2: :กอด1:

ออฟไลน์ suikajang

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 813
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
ถึงจะมาแบบงงๆ แต่ก็น่ารัก แหมะ ข้ารักเอ็ง โอ๊ยสลบคาขอบเวทีจ้า  :katai2-1:
รอผลงานชิ้นต่อไป  :mew1:
 :L1:  :pig4:  :L1:

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4991
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7

ออฟไลน์ rockiidixon666

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 760
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
รอตอนพิเศษน้า อยากรู้ช่วงที่ท่านภูหายไป แล้วตอนกลับมา ตอนแรกเราแอบกลัวว่าถ้ามาเกิดใหม่เป็นมนุษย์แล้วจะจำแทงค์ไม่ได้ โชคดีที่ยังมีความทรงจำเดิมอยู่  แอบสงสัยมาก ตอนเจอกัน บอกรักและจูบ ท่ามกลางคนเยอะๆ ทั้งแฟนคลับ ทั้งนักข่าว มีอึ้งแน่ๆ เรื่องราวหลังเหตุการณ์นี้จะเป็นยังไงน้า

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4
พลิกจากที่คาดไว้ ท่านเจ้าที่ไม่ได้เกิดใหม่ตามวัฎจักรของมนุษย์

ได้เจอกันแล้ว แต่ยังรู้สึกค้างๆ ชอบกล  :pig4:

ออฟไลน์ แม้วธวัลหทัย

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
ขอบคุณคนเขียนเช่นกันนะคะ

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
ขอบคุณค่ะ
ปล. รอตอนพิเศษนะคะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด