หัวข้อ: @@กล(รัก)เกียร์ :ตอน : ชั่วฟ้าดินสลาย [The End][จบแล้วครับ] (Up.04.Oct.2017)@@

[ฟูจิซัน]

กล(รัก)เกียร์ ตอนที่ 50.2 : หิน-คิม ไม่ต้องรู้ว่า...เราคบกันแบบไหน

 อย่างที่ได้เคยบอกกับทุกคนว่าพวกผมกำลังเคลือบแคลง ความสัมพันธ์ระหว่างไอ้หินกับไอ้คิมที่ตอนนี้เริ่มมีความชัดเจนมากขึ้น ไอ้หินไปหาไอ้คิมที่คณะอุตสาหกรรมเกษตรบ่อยๆ ส่วนไอ้คิมก็ไปที่ชมรมเครื่องกลบ่อยๆเช่นกัน ผมถามไอ้ทิวถึงเรื่องไอ้หินกับไอ้คิม ไอ้ทิวที่ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้ซักเท่าไหร่บอกกับผมว่าก็ปกติไม่เห็นมีอะไร สองคนมันก็มาหากันปกติ บางทีก็เห็นไอ้หินติวหนังสือให้ไอ้คิม แต่พวกพี่ๆในชมรมก็มีแซวกันบ้าง ก็แหงหล่ะ เดือนมหาวิทยาลัยไปชมรมเครื่องกลบ่อยๆ แถมไปหาไอ้หินที่ถึงจะไม่มีตำแหน่งอะไรมากันรันตีแต่ก็มีรูปร่างหน้าตาหล่อระดับต้นๆของมหาวิทยาลัยเหมือนกัน จนระยะหลังๆมานี่เพจUST SO CUTE ก็ลงรูปไอ้สองคนนี้บ่อยๆ


 และวันนี้ผมก็ได้มีโอกาสอยู่กับไอ้หิน เพราะไอ้เทียนก็ไปดูหนังกับขวัญข้าว ส่วนไอ้ทิวไปทำกิจกรรมกับทีมดาว-เดือนของคณะวิศวะ ผมเรียนเสร็จก็ปั่นจักรยานไปชมรมเครื่องกล กะว่าจะไปหาพี่ดินเพราะพี่แกโทรมาหาผมตั้งแต่เช้าว่าถ้าเรียนเสร็จตอนเย็นให้ผมแวะไปหาด้วย เพราะอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ผมเรียนหนักมาก ทำให้ผมกับพี่ดินไม่ได้เจอหน้ากันเลยตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา ทำเอาคนบางคนงอแง วันนี้ก็เลยต้องแวะมาหาซ๊ะหน่อย


ผมจอดจักรยานที่ชมรมเครื่องกล ไอ้มอมวิ่งกระดิกหางมาหาผมพร้อมกับเสียงครางหงิงๆ ผมก้มเอามือลูบหัวมันเล่น


"เป็นไง ไอ้มอม คิดถึงพี่มั๊ยครับ"

ผมนี่สกิลขั้นเทพถึงขั้นคุยกับหมาได้ ฮ่าๆ


"มีคนคิดถึงมึงมากกว่าไอ้มอมอีก" เสียงพี่ดินพูดขึ้น ผมเงยหน้าขึ้นไปมองคนหล่อในชุดเสื้อชอร์ปกางเกงยีนส์ตรงหน้าแล้วก็ยิ้มให้พร้อมกับยกมือไหว้สวัสดี


"สวัสดีครับพี่ดิน" ผมสวัสดีพี่ดิน คนตรงหน้ายิ้มที่มุมปากแล้วก็ก้มหน้ารับการทักทายของผม


"อ่าว จะเล่นกับไอ้มอมอีกนานมั๊ย" พี่ดินถามผมด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะเริ่มไม่สบอารมณ์เพราะผมยังคงนั่งเล่นกับไอ้มอมอยู่ตรงนั้นปล่อยให้พี่แกยืนรอ


"ไอ้ฟ้า มึงก็เลิกเล่นกับไอ้มอมได้ละ กูกลัวมันโดนพี่ดินวางยาว่ะ ไป ไปหาพี่ดินนู่น" ไอ้ทิวเดินเข้ามาบอกผมแล้วก็ดึงแขนผมให้ยืนขึ้น ผมหันไปมองหน้าไอ้ทิว ช่วงนี้ผมเองไม่ค่อยได้เจอมันซักเท่าไหร่ข้าวก็ไม่ค่อยได้ไปกินด้วยกัน


"มึงมองหน้ากูทำไมเนี่ย" ไอ้ทิวถามผม


"เอ่อ...ป่าวๆ ไหนไอ้หินบอกว่ามึงไปทำกิจกรรมกับทีมดาวเดือนไง"


"ก็เออดิ กูเอาเอกสารเรียนมาเก็บแล้วก็จะไปละเนี่ย งานแม่งเยอะชิบ เออ บอกไอ้หินด้วยนะว่าคืนนี้กูไม่ได้กลับมานอนห้องนะเดี๋ยวนอนคอนโดเพื่อน งานคงดึกว่ะ" ไอ้ทิวบอกผมแล้วก็เดินเข้าไปในชมรม


"ไอ้ทิว"


"หึ๊..ว่าไง"


"มึงโอเคป่าววะ เหนื่อยก็พักผ่อนบ้างนะ"


ไอ้ทิวยิ้มแล้วก็เดินกลับมาหาผม แล้วก็กอดคอพาผมเข้าไปในชมรม


"ไหวดิวะ นี่ใคร..? ผมไอ้ทิวนะครับ ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้"


"เออ กูก็เป็นห่วงมึง พักนี้ไม่ค่อยได้เจอหน้าเลย"


"คิดถึงกูอ่ะดิ๊"


"เออ คิดถึงดิวะ เพื่อนกูอ่ะ" ผมบอกไอ้ทิวแล้วก็เอามือไปตบไหล่หนาๆของมัน


"ปิดเทอมไปกางเต๊นท์นอนบ้านมึงนะ" ไอ้ทิวบอกผม


"เออ ไปดิ"


"แต่ตอนนี้กูว่า มึงไปง้อคนนู้นดีกว่าว่ะ" ไอ้ทิวพูดแล้วก็พยักเพยิดหน้าไปทางพี่ดินที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของพี่เค้า


ผมแยกจากไอ้ทิวเดินไปหาพี่ดินที่โต๊ะ ในใจก็คิดว่าพี่แกต้องโกรธผมแน่ๆ


"พี่ดินครับ" ผมเรียกพี่ดิน แกเหลือกตาขึ้นมามองผมแล้วก็ก้มหน้าลงไปสนใจกับจอคอมฯต่อ


"ถึงคิวกูแล้วหรอ" คนที่กำลังงอนผมพูดขึ้น ตาก็จ้องเกมส์ในคอมฯที่กำลังเล่นอยู่


"ขอโทษครับพี่"


"อือ"


"พี่ก็เลิกเล่นเกมส์ดิ" ผมบอกพี่ดิน แกปรายตามามองผม


"เย็นนี้กลับบ้านกับกูป๊ะ ฟ้าใสบ่นคิดถึงอาฟ้า อยากให้ไปหา"


"พี่กลับเถอะครับ วันจันทร์ผมมีสอบอ่ะวิชายากด้วย เสาร์อาทิตย์ผมนัดติวกับเพื่อนๆอ่ะครับ"


"อ่อ เออ ไม่เป็นไร วิชาไรให้กูติวให้มั๊ย"


"วิชาภาคอ่ะครับ"


"อืม งั้น ตอนนี้ว่างใช่มั๊ย"


"ว่างครับ"


"ไปหาไรกินกัน" พี่ดินหันมาบอกผม แล้วก็ปิดคอมฯ


"ครับพี่ กำลังหิวพอดีเลย"


"อยากกินไรเดี๋ยวพาไปกิน"


"ไอติมครับ"


"กูมีแท่งนึงเดี๋ยวให้กิน" พี่ดินบอกผมแล้วแกก็ยิ้มแบบเจ้าเล่ห์


"ทะลึ่งว่ะ" ผมว่าพี่ดินแล้วก็เดินออกมาจากชมรม


"ทะลึ่งอะไรมึงอ่ะคิดมากไอ้ฟ้า ฮ่าๆ" พี่ดินเดินตามมาแล้วก็เอาแขนยาวๆของแกมาโอบไหล่ผมดึงตัวผมให้เข้าไปเดินใกล้ๆ


"แหม่ สองคนนี้ก็หวานกันจริงจริ๊งงงงง เปิดตัวกันเลยมั๊ย" เพื่อนพี่ดินที่นั่งอยู่หน้าชมรมเอ่ยปากแซวผมกับพี่ดิน


"ก็เปิดอยู่นะ เนี่ยแฟนดินเองรักมากด้วย ห้ามใครแย่ง"


"อ่ะจร้า....ไปหวานไกลๆเลย น้ำตาลจืดหมดแล้วเนี่ย"


"พี่ก็เว่อร์" ผมว่าคนตัวสูงข้างๆที่เอาแต่ยิ้มอารมณ์ดี แกก็หันมายักคิ้วให้ผม




พี่ดินพาผมไปกินสปาเก็ตตี้ที่ร้านโอโซนซึ่งเป็นร้านของเพื่อนพี่ดินที่ผมกับไอ้เทียนเคยไปกินมาเมื่อวันนั้น คนก็ยังเยอะเช่นเคยแต่คราวนี้ผมกับพี่ดินรอโต๊ะไม่นานก็ได้เข้าไปนั่ง


"อ้าวดิน จะมาทำไมไม่โทรมาบอกเราก่อนจะได้เตรียมโต๊ะไว้ให้"


"ไม่เป็นไร เราขอมาแบบคนธรรมดาดีกว่า ไม่ใช่มาแบบเพื่อนเจ้าของร้าน"


"แล้ววันนั้นทำไมต้องโทรมาจองให้ด้วยวะ" ผมพึมพำออกมา แต่ก็ทำให้พี่ดินได้ยิน


"อะไร มึงว่าอะไรนะ" พี่ดินหันมาถามผม สายตาดูเอาเรื่อง


"ป่าวครับ"


"ก็วันนั้นกูเห็นว่าคนเยอะ ถ้าไม่โทรมาจองให้ มึงก็คงไม่ได้กินกันอ่ะ เข้าใจยัง" พี่ดินบอกผม


"ครับ เข้าใจแล้วครับ"


พี่ดินพาผมไปนั่งโต๊ะแล้วก็สั่งอาหารมากิน ซักพักเพื่อนพี่ดินก็มานั่งด้วย


"ดิน งานวันเสาร์พาน้องฟ้าไปด้วยป๊ะเนี่ย" เพื่อนพี่ดินถาม


"ไม่อ่ะ มันต้องติวหนังสือกับเพื่อน เพราะมีสอบวันจันทร์"


"อ่อ"


"เออ นี่มิ้นต์ เพื่อนกูเองอยู่วิดยา หนึ่งในหุ้นส่วนร้านนี้แหล่ะ" พี่ดินแนะนำเพื่อนให้ผมรู้จัก เพื่อนพี่ดินคนนี้คือคนที่วิ่งออกมาตามผมเมื่อวันที่ผมมาที่นี่กับไอ้เทียน แต่ตอนนั้นไม่ทันได้ทำความรู้จักกัน


"สวัสดีครับพี่" ผมหันไปยกมือไหว้สวัสดีพี่มิ้นต์


"สวัสดีค่ะน้องฟ้า ไม่ต้องทำความรู้จักแล้วเนอะดินเล่าให้พี่ฟังหมดละ" พี่มิ้นต์บอกผมแล้วก็ยิ้มให้ผม


"เดี๋ยวคุยกันตามสบายเลยนะเราขอไปดูลูกค้าก่อน" พี่มินต์บอกผมกับพี่ดินแล้วก็เดินออกไป


"วันเสาร์มีอะไรหรอครับ"


"งานเลี้ยงศิษย์เก่าที่โรงเรียนกูอ่ะ"


"อ๋อ แต่ผมไม่ได้เรียนโรงเรียนพี่จะไปได้ไงอ่ะ"


"ก็มึงเป็นแฟนกูก็ไปได้สิ ใครๆเค้าก็พาแฟนไปกันทั้งนั้น"


"โห่พี่ นี่พี่กล้าเปิดตัวหรอว่าผมเป็นแฟนพี่"


"กล้าดิ ทุกวันนี้กูก็เปิดอยู่แล้ว ใครมาถามกูกูก็บอกเลยว่ามึงเป็นคนของกู"


"กูคือดิน นักศึกษาวิศวะธรรมดาๆ ไม่ใช่ใครที่ไหนที่จะต้องปกปิดว่ากูรักใครเป็นแฟนกับใคร"


"พอแล้วครับพี่ไม่ต้องพูดต่อแล้ว เขินจะแย่"


"เชี่ย มึงเขินจริงหน้าแดงเลยไอ้ฟ้า ฮ่าๆ โคตรคิดถึงมึงอ่ะไม่เจอหน้ากันตั้งสี่วัน" พี่ดินบอกผม


"คิดถึงเหมือนกันครับ"


หลังจากผมกับพี่ดินทานอาหารเสร็จพี่ดินก็ปั่นจักรยานพาผมกลับหอ แล้วก็แยกย้ายกันกลับห้อง เพราะพี่ดินต้องรีบกลับบ้าน


"ไว้เจอกันวันจันทร์นะครับพี่ดิน"


"อาทิตย์เย็นกูก็กลับมาละ เดี๋ยวโทรหาละกัน"


"อ๋อ..ครับพี่ เดินทางปลอดภัยนะครับ"


"อือ"


ผมหันหลังกลับจะเดินเข้าหอ พี่ดินเอามือมาจับไหล่ผม ผมก็เลยหยุด แล้วพี่แกก็ดึงตัวผมเข้าไปกอด


"เฮ้ยยย..พี่"


"ขอกอดหน่อย"


"มากอดอะไรตรงนี้ คนเยอะแยะ"


"แล้วไงอ่ะ"


"ปล่อยเลยพี่" ผมพยายามดันตัวพี่ดินออก


"เออๆ ไปละ เย็นวันอาทิตย์เจอกัน"


"ฝากหอมแก้มฟ้าใสด้วยนะครับ"


"มึงต้องหอมแก้มกูกูถึงจะไปหอมฟ้าใสต่อได้"


"บ้าแล้วพี่ ใครจะกล้าหอมตรงนี้คนเยอะแยะ"


"งั้นขึ้นห้องมึงก่อน ป่ะๆ"

พี่ดินพูดแล้วก็ดึงมือผมจะพาขึ้นห้อง แต่ผมขืนเอาไว้


"รีบกลับบ้านไปเลยครับ เดี๋ยวรถติดนะเย็นวันศุกร์อ่ะ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ดันตัวแกให้กลับหอ แกก็ยอมกลับไปแต่โดยดี ผมเป่าปากด้วยความโล่งอกที่คนดื้อยอมกลับไปได้ แล้วผมก็เดินเข้าหอขึ้นไปบนห้อง


ก๊อกๆ..ก๊อกๆ...


มีเสียงคนเคาะประตู ผมไปส่องตาแมวดูปรากฏว่าเป็นไอ้หิน เออ ดีเหมือนกันไม่ต้องโทรตาม แม่งมาหาเองเลย


ผมเปิดประตูให้ไอ้หินเข้ามา มันเข้ามาถึงก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงของผม ทั้งๆที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษา


"เอ้า เป็นไรเนี่ยมึง" ผมเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆมัน ไอ้หินดึงแขนผมให้ล้มตัวลงนอนเหมือนมัน

ผมนอนลงไปแล้วก็พลิกตัวไปมองเพื่อนที่นอนเอาสองแขนหนุนท้ายทอยอยู่ ตาของมันมองตรงไปบนเพดานห้อง


"เป็นไรวะ กินข้าวมายังเนี่ย" ผมถามมันด้วยความเป็นห่วง


"อือ กินมาแล้ว"


"ไอ้ฟ้า" ไอ้หินเรียกผม


"อือ มีไร"


"คืนนี้ไอ้ทิวไม่อยู่ กูมานอนกับมึงนะ"


"เออ ได้ดิ มึงก็มานอนกับกูได้ตลอดอ่ะ ไอ้ทิวอยู่มึงก็มานอนได้ ทำไมต้องขอด้วยวะ"


"อ่าว ก็มึงมีพี่ดินแล้วอ่ะ เผื่อมึงอยากอยู่กับพี่ดินสองคน"


"เชี่ย ไม่เกี่ยวกันหรอก มึงเป็นไรเนี่ยไหนบอกกูดีๆดิ๊"


"ป่าว ไม่ได้เป็นไร"


"เออ มึงกับไอ้คิม ยังไงเนี่ยพักนี้คนพูดถึงเยอะนะหินคิมอ่ะ"


"มึงอยากรู้ใช่ป๊ะ"


"เออ อยากรู้ดิ เป็นแฟนกันหรอวะ"


"บ้าดิ แฟนเหี้ยไร" ไอ้หินรีบเด้งตัวลุกขึ้นมาแล้วก็หันมามองผม แล้วมันก็เริ่มต้นเล่าเรื่องระหว่างมันกับไอ้คิมให้ผมฟัง


"มีอยู่วันนึง วันที่พี่ดินมานอนห้องมึงอ่ะ ตอนนั้นดึกแล้วกูเดินมาถึงหน้าหอก็เจอไอ้คิมยืนอยู่ ก็เลยถามมันว่ามาหามึงหรอ ไอ้คิมก็บอกกูว่ามันตั้งใจมาขอนอนกับมึงเพราะทำกิจกรรมกับทีมดาวเดือนเลิกดึก แต่โทรหามึงไม่ติดก็เลยมาหาที่หอ แล้วก็เห็นมึงกับพี่ดินเดินเข้าหอไปด้วยกัน มันก็เลยไม่กล้าเรียกมึง"


"แล้วไงต่อ"


"กูก็เลยชวนมันขึ้นไปบนห้องเพราะไอ้ทิวก็ไม่อยู่พอดี กะว่าจะให้มันนอนกับกู"


"อือ"


"แล้วกูก็คุยกับมัน มันก็ถามกูว่าพี่ดินมานอนห้องมึงบ่อยมั๊ย กูก็บอกว่าไม่บ่อย แต่วันนี้คงมาสอนการบ้านให้มึง มันก็พยักหน้าเหมือนจะเข้าใจนะ"


"แล้วไอ้คิมมันก็บอกกูว่า มันอ่ะชอบมึงแต่มึงมีพี่ดินแล้ว มันก็คงต้องตัดใจ"


"เชี่ย ไอ้คิมนี่นะชอบกู"


"เออดิ นี่มึงเป็นเพื่อนกันยังไงวะถึงไม่รู้ว่าไอ้คิมมันชอบมึงอ่ะ" ไอ้หินว่าผม


"ก็ กูไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นกับมันอ่ะก็เลยไม่รู้"


"แล้วทำไมมึงกับไอ้คิมเหมือนเป็นแฟนกันเลยวะ" ผมถามไอ้หิน


"แฟนเหี้ยไร ไอ้คิมเป็นรุก ส่วนกูก็ถ้าชอบผู้ชายกูก็เป็นรุก"


"แสดงว่ามึง" ผมหันไปถามไอ้หินแล้วก็ทำหน้าสงสัย


"เออ เหมือนว่ากูจะเป็นไบฯว่ะ คือผู้หญิงกูก็ชอบนะ ส่วนผู้ชายถ้ากูรู้สึกดีด้วยกูก็ชอบอ่ะ เค้าเรียกว่าเป็นไบฯป่าววะแบบนี้" ไอ้หินถามผม


"เออ คงงั้นอ่ะ"


"แล้วมึงอ่ะรุกหรือรับ" ไอ้หินถามผม


"เชี่ย มึงก็กล้าถามเนอะ อย่างพี่ดินจะเป็นรับหรอ"


"งั้นแสดงว่ามึงก็รับพี่ดินอ่ะดิ เจ็บป่าววะ สนุกป่าววะ" ไอ้หินถามผม


"เชี่ยหิน พอเลยเลิกพูดๆ กลับไปที่เรื่องของมึงกับไอ้คิมดีกว่า"


"เออ กูยอมรับว่าตอนนี้กูรู้สึกดีกับไอ้คิม ไอ้คิมเองก็รู้สึกดีกับกูเหมือนกัน แต่กูก็บอกมันอ่ะว่าไม่ต้องมีสถานะหรอกว่าคบกันแบบไหน ก็ตามความรู้สึกเลยก็แล้วกัน อีกอย่างงานค่ายก็ต้องทำด้วยกัน สนิทกันไว้ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร ที่เห็นว่ากูไปหามันบ่อยๆก็เพราะไอ้คิมต้องการหนีห่างจากมึง มึงไม่สังเกตุบ้างหรอว่ามันไม่ค่อยไปไหนมาไหนกับมึงอ่ะ" ไอ้หินถามผม


ผมนั่งคิดก็เห็นว่าจริง พักหลังๆมานี่ไอ้คิมชอบหายบ่อยๆ ตอนแรกผมก็คิดว่าคงเพราะมันติดงานกับทีมดาว-เดือน แต่ตอนนี้เข้าใจที่ไอ้หินพูดละว่าไอ้คิมต้องการหนีผม


"ที่กูไปหามันบ่อยๆก็เพราะไปคุยไปอยู่กับมันไม่ให้มันรู้สึกมีกำแพงกับมึง แต่ตอนนี้มันก็โอเคขึ้นแล้วหล่ะ ถ้ามันพร้อมเดี๋ยวก็กลับมาหามึงเองอ่ะ มึงเองก็เหอะ เข้าไปคุยกับมันบ้าง"


"ก็อยากคุยนะ แต่มันหายไปบ่อยอ่ะ ตอนเรียนยังเห็นนะแต่พอเรียนเสร็จก็ไม่รู้ว่ามันไปไหนแล้วอ่ะ"


"เออ เอาใจใส่เพื่อนบ้าง เหมือนกับที่มึงเอาใจใส่กู ไอ้ทิว ไอ้เทียนอ่ะ ไอ้คิมมันก็เพื่อนเรา"


"อือ ขอบใจนะมึงที่บอกกู กูเองก็ผิดที่ไม่สนใจมันเลย พอมันหายไปก็ไม่ตาม ไม่โทรถามอะไรเลย"


"แล้วสถานะของมึงกับไอ้คิมตอนนี้คือ?" ผมถามไอ้หิน มันก็เงียบไป


"สถานะหรอ ก็ไม่มีว่ะ เพื่อนกันปกติอ่ะ แต่กูก็บอกแล้วไงว่ากูยอมรับว่ารู้สึกดีกับไอ้คิม แต่เรื่องเป็นแฟนคงยาก แม่งก็รุก ส่วนกูก็คงจะรับมันหรอกนะ แค่คิดก็ขนลุกแล้ว"


"เออ จริง กูก็นึกสภาพมึงเป็นแบบกูไม่ออกอ่ะ ฮ่าๆ"


"งั้นคืนนี้กูรุกมึงนะ เป็นเมียกูเหอะไอ้ฟ้า" ไอ้หินบอกผมแล้วมันก็พลิกตัวมาขึ้นคล่อมผม


"เชี่ยหิน เลิกแกล้งกูเลยมึง" ผมยกขาถีบตัวไอ้หินออกไป มันก็หล่นลงไปข้างล่างเตียงตามแรงถีบของผม พร้อมกับร้องเจ็บลั่นห้อง


"อู๊ยยยย เชี่ยฟ้าถีบจริงเลยนะมึง"


"ฮ่าๆ ก็มึงแกล้งกูก่อนอ่ะ กลับไปอาบน้ำดิ เดี๋ยวกูจะนอนแล้วพรุ่งนี้มีติวแต่เช้า"


"เออๆ รอแป๊บเดี๋ยวกูมา กูเอากุญแจห้องมึงไปนะ" ไอ้หินบอกผมแล้วก็หยิบกุญแจห้องผมก่อนที่จะกลับห้องไปอาบน้ำ


ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำมาก็ยืนคิดเรื่องไอ้คิมที่ไอ้หินเล่าให้ฟัง นี่ไอ้คิมชอบผมหรอเนี่ย ทำไมผู้ชายหล่อๆเป็นถึงเดือนมหาวิทยาลัยอย่างไอ้คิมถึงไม่ชอบผู้หญิง ทำไมมันต้องเป็นเกย์ พอผมคิดถึงตรงนี้ ก็มีอีกความคิดแทรกเข้ามาในหัวว่า แล้วทำไมผมกับพี่ดินถึงต้องเป็นเกย์ด้วย เฮ้อ...ผมสลัดหัวให้ความคิดนั้นหายไปแล้วก็เปิดน้ำจากฝักบัวให้ไหลลงบนหัว


ผมอาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำ ก็เจอไอ้หินขึ้นไปนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงของผมแล้ว ผมใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ปิดไฟแล้วก็ขึ้นไปนอนข้างๆไอ้หิน


"ไอ้ฟ้า"


"อือ ว่าไง"


"มึงว่าการที่คนสองคนมีความรู้สึกดีๆต่อกันมันจำเป็นต้องเป็นแฟนกันมั๊ยวะ"


"กูว่าไม่จำเป็นนะ เหมือนกูกับมึงไงรู้สึกดีๆต่อกันแต่ก็ไม่ได้เป็นแฟนกัน"


"อยากเป็นแต่เป็นไม่ได้" ไอ้หินพูดสวนผมขึ้นมา


"ไอ้หิน ไหนมึงบอกว่าไม่ได้คิดแบบนี้กับกูแล้วไง"


"กูห้ามไม่ได้ว่ะหัวใจกู"


"เออ มึงก็นะ"


"เฮ้อ...ช่างแม่งเหอะ ตอนนี้กูว่ากูโชคดีกว่าพี่ดินอีก พี่ดินอ่ะแฟนมึง แต่กูอ่ะเพื่อนมึงเพื่อนที่รักมึงได้แบบเพื่อน แล้วก็แอบรักมึงได้แบบแฟน" ไอ้หินบอกผมแล้วมันก็พลิกตัวมากอดผม


"เชี่ย ยังจะมาแอบรักกูอีก แล้วไอ้คิมหล่ะ"


"ก็บอกแล้วไงว่ากูกับไอ้คิมอ่ะ ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน แต่ที่ชัดเจนคือความเป็นเพื่อนเว้ย มึงเข้าใจกูป๊ะเนี่ย" ไอ้หินถามผมแล้วก็เอามือมาขยี้หัวผมเล่น


"เออ เข้าใจ มึงแม่งก็ไม่เคยจะชัดเจนอ่ะ"


"ก็กูบอกแล้วไงว่าความเป็นเพื่อนชัดเจนที่สุด"


"คร้าบบบบบเพื่อนก็เพื่อน"


"กูเป็นแฟนมึงไม่ได้ งั้นขอเป็นผัวน้อยของมึงได้ป๊ะ ให้พี่ดินเป็นผัวหลวงไป ฮ่าๆ"


"เชี่ย จะมีอะไรเหี้ยไปกว่าความคิดของมึงอีกเนี่ยไอ้หิน ฮ่าๆ" ผมหันไปว่าไอ้หินแล้วก็หัวเราะ ไอ้ตี๋หล่อตรงหน้าก็หัวเราะ ผมก็มองดูมัน ไม่เคยเห็นไอ้หินหัวเราะแบบอารมณ์ดีสุดๆแบบนี้มานานแล้ว



ณ ตอนนี้ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างไอ้หินกับไอ้คิมจะยังไม่ชัดเจน แต่เท่าที่พวกผมเห็นก็คงเหมือนอย่างที่ไอ้หินบอกผมว่าสบายใจที่จะอยู่กับใครก็อยู่ ไม่ต้องแคร์ว่าจะอยู่ในสถานะไหนและคนอื่นจะพูดว่ายังไงก็ไม่ต้องสนใจ

-----------------------------------------------

ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนนะครับ สำหรับกด+ และคำคอมเม้นต์ จะพยายามพัฒนาฝีมือในการเขียนเรื่องต่อๆไปนะครับ

[o4u0n7]

  น้องฟ้า มีแต่คนแอบชอบ แอบหลงรัก และแอบจับจอง  แอบลำบากใจแทน

[Billie]

 

[่jum]

 

[sompong]

ก็จริงนะ. ให้เราอยู่กับคนที่เราสบายใจ. จะสถานะไหน. ก็โอเค่นะ

[iceman555]

 

[Mura_saki]

ฟ้าเสน่ห์แรงมากกกกกก

[mystery Y]

ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน~

[areenart1984]

  ดีงามพระรามแปดจริง ๆ เลย หลานคู่นี้

[JokerGirl]

เพื่อนที่แอบรักฟ้า 2 คนมาเจอกัน ปลอบกันเอง ได้กันเอง...

[Januarysky]

ใช่เลย เพราะเราหลงรักคนเดียวกัน หันมารักกันซะคือดีงาม
เหมือนฟ้าของพี่ดินเป็นสื่อกลางของคู่นี้เลย

[ฟูจิซัน]

กล(รัก)เกียร์ ตอน : ฉลองสอบเสร็จ [Final]

"อ้าวววว ชนกันหน่อยเว้ยยยฉลองปิดเทอม"


"เปิดเทอมมาก็เป็นพี่ปีสองแล้ววววว"


"เชี่ยยยยเพิ่งจะสอบเสร็จ อย่าเพิ่งพูดถึงเปิดเทอมปีสองดิว๊ะ"


"กูโคตรรักพวกมึงอ่ะ เด็กแปรเราจะไม่ทิ้งกันเว้ย"


เสียงเพื่อนๆของผมคุยกันโหวกเหวกแข่งกับเสียงดนตรีในร้านเหล้า ใช่ครับวันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายของพวกผม และพวกผมก็ยกขโยงกันมาฉลองทันทีหลังสอบเสร็จเช่นเดียวกับนักศึกษากลุ่มอื่นๆ ไอ้คิมเป็นคนจัดการจองร้านมันเลือกร้านนี้เพราะรู้จักกับพี่ที่เป็นเจ้าของร้านครับ


"เฮ้ย ไอ้ฟ้า หน้าแดงเร็วจังวะมึง"


"โถ่...ก็ไอ้ฟ้าแม่งขาวโบ๊ะขนาดนี้ โดนเบียร์ไปไม่แดงได้ไงวะ" ไอ้เทียนเข้ามาตอบเพื่อนแทนผม


"มึงไหวป๊ะเนี่ยไอ้ฟ้า" ไอ้เทียนที่อาการยังดูปกติก้มหน้ามาถามผมที่นั่งอยู่กับเก้าอี้


"อือ ไหวๆ กูยังไม่เมาหรอกน่า"


"เออ แล้วนี่มึงเก็บกระเป๋ายังวะ" ไอ้เทียนถามผม เพราะพรุ่งนี้ก็จะเดินทางไปบ้านผมที่เชียงรายกันแล้ว


"ยังเลยว่ะเก็บพรุ่งนี้ก็ทัน บินตอนบ่ายไม่ใช่หรอ มึงอ่ะเก็บยัง" ผมถามกลับไอ้เทียน มันก็ส่ายหน้าแทนคำตอบ


"แล้วตกลงขวัญข้าวไปด้วยป่าว"


"ไม่ได้ไป เห็นว่าจะไปญี่ปุ่นกับที่บ้าน"


"อือ มึงจะไปญี่ปุ่นกับขวัญข้าวป๊ะ" ผมแกล้งถามไอ้เทียน เพราะระยะหลังๆมานี่แม่งโคตรติดแฟน


"ไม่ๆ กูอยากไปบ้านมึงมากกว่า น้อยใจแง๊ะเห็นกูติดแฟน" ไอ้เทียนพูดแล้วก็เอามือมาขยี้หัวผมเล่น


"เชี่ย กูจะน้อยใจทำไม กูไม่ใช่แฟนมึงซ๊ะหน่อย" ผมว่าไอ้เทียน ไอ้เพื่อนตี๋ของผมก็หัวเราะชอบใจ


"เออ พูดถึงแฟน แล้วนี่พี่ดินของมึงไปไหนวะ"


"อ่านหนังสือมั้งพรุ่งนี้แกมีสอบตัวสุดท้าย"


"อ๋อ เออๆ ทริปนี้สนุกแน่ไปกันครบเลย กูอยากให้ถึงพรุ่งนี้ไวๆแล้วว่ะ" ไอ้เทียนบอกผมด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น


"ไอ้ฟ้า ไอ้เทียน มาชนแก้วกันหน่อย แก้วร่วมสาบานค่ายอาสา" ไอ้คิมถือแก้วเบียร์มาหาผมกับไอ้เทียน


"ได้เลยมาๆชนครับ" ไอ้เทียนยกแก้วขึ้นเตรียมชนแก้วกับไอ้คิม ผมก็ยกแก้วขึ้นมาเหมือนกัน แต่แก้วของผมเหลือเบียร์อยู่นิดเดียว ไอ้คิมมองแก้วในมือของผมแล้วมันก็ส่ายหน้า


"เดี๋ยวก่อนๆ ไอ้ฟ้าจะชนทั้งทีต้องเต็มแก้วดิวะ มาๆเอาไปเติมก่อน" ไอ้คิมบอกผมแล้วก็หยิบแก้วจากมือของผมไปเติมเบียร์ให้


"อ่ะมาๆชนแก้ว หมดแก้วนะเว้ย" ไอ้คิมบอกผมกับไอ้เทียน



แล้วผมสามคนก็ชนแก้วกัน สัญญากันว่าจะไปช่วยกันทำค่ายจนจบปีสี่



"เห่ยๆ พวกมึงฝากดูแลเพื่อนกูด้วยนะ เดี๋ยวแม่งเมาเรื้อน" เสียงทุ้มต่ำของไอ้หินพูดขึ้นแล้วมันก็เข้ามากอดคอผม


ไอ้ห่านี่อยู่ๆก็โผล่มาทำเอาสาวๆที่โต๊ะผมจ้องกันตาไม่กระพริบ ส่วนผมเองตอนนี้อาการชักไม่ค่อยดีซ๊ะแล้วเพราะโดนเบียร์ร่วมสาบานของไอ้คิมไปทีเดียวหมดแก้วแบบนี้ ทำให้ผมที่ไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อกลางวันเกิดอาการพะอืดพะอมขึ้นมา


"ไอ้หินมึงมากับใครวะ" ผมหันไปถามไอ้คนหล่อที่กอดคอผมอยู่


"กลุ่มเพื่อนกูแหล่ะ มึงก็ดูแลตัวเองด้วย พรุ่งนี้เที่ยงต้องตื่นนะมึง"


"เออ..รู้แล้วน่า พวกมึงเหอะ ตื่นให้ทัน ไม่งั้นกูไม่รอนะ"


"ไอ้ทิวหล่ะ" ผมถามหาไอ้ทิว ไอ้หินก็พยักเพยิดหน้าไปทางโต๊ะที่กลุ่มพวกมันนั่งอยู่ ไอ้ทิวนั่งอยู่ในนั้นกำลังคุยกับเพื่อนๆ


"ไอ้คิมมึงนอนไหนเนี่ย" ไอ้หินถามไอ้คิม


"ไม่ห้องไอ้ฟ้าก็ห้องไอ้เทียนแหล่ะ"


"เออๆ มึงก็ดูแลตัวเองด้วย เดือนมหาวิทยาลัยนะเว้ย อย่าให้เรื้อนเดี๋ยวใครมาเห็นจะดูไม่ดี" ไอ้หินเดินไปตบไหล่แล้วก็พูดเตือนไอ้คิม แล้วมันก็เดินไปหากลุ่มเพื่อนของมัน ไอ้คิมก็มองตามไอ้หินที่เดินออกไป


"ฟ้า ข้าวผัดที่สั่งได้แล้วนะ ไปกินข้าวก่อนไป เทียนกับคิมจะกินข้าวมั๊ยเดี๋ยวขวัญข้าวไปสั่งไว้ให้" ขวัญข้าวเดินมาตามผมไปกินข้าว แล้วก็ถามไอ้คิมกับไอ้เทียน ไอ้สองคนนั้นก็บอกว่าไม่กิน แต่ผมสิต้องกิน เพราะตั้งแต่สอบเสร็จเมื่อตอนบ่ายก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย ท้องว่างๆแบบนี้มากินเบียร์ก็จะเมาเอาได้ง่ายๆ ผมเลยต้องหาข้าวกินรองท้องก่อน


ผมเดินตามขวัญข้าวมาที่โต๊ะก็เจอเพื่อนผู้หญิงนั่งอยู่สามสี่คน เธอๆพวกนี้ไม่ใช่สายแอลกอฮอล์แต่ก็อยากมานั่งสนุกกับเพื่อนๆด้วย ตรงหน้าของพวกเธอก็เลยกลายเป็นแก้วน้ำผลไม้เช่นเดียวกับขวัญข้าว


"ฟ้า เมาแล้วหรอเนี่ยหน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย" เพื่อนคนนึงเอ่ยปากถามผม


"ยังๆ เราก็เป็นแบบนี้แหล่ะกินไม่กี่แก้วก็ตัวแดงละแต่ยังไม่เมานะ" ผมตอบเพื่อนแล้วก็นั่งลงข้างๆขวัญข้าว ขวัญข้าวก็ยกจานข้าวผัดมาวางตรงหน้าผม


"อ่ะ กินข้าวก่อนนะฟ้า"


"ขอบคุณครับขวัญข้าว ดูแลเราดีจริงๆ"


"แหม่...ฟ้าเป็นคู่เดือนของเรานะก็ต้องดูแลดีหน่อยสิ" ขวัญข้าวบอกผมแล้วก็ยิ้มให้


"เสียดายปีนี้ขวัญต้องไปเที่ยวกับที่บ้านเลยไม่ได้ไปบ้านฟ้าเลย"


"ไม่เป็นไรครับ ไว้ไปคราวหน้าก็ได้เนอะ"


"เออนี่ฟ้า เราขอถามอะไรหน่อยสิ" เพื่อนผู้หญิงที่นั่งอยู่ในโต๊ะเอ่ยปากถามผม


"ครับ ถามมาสิ แล้วนี่พวกเธอจ้องหน้าเราทำไมเนี่ย กินข้าวไม่ได้ละเนี่ยมาจ้องกันแบบนี้"


"โถ่...ก็เห็นฟ้าแต่ในเพจUST พอมาเจอตัวจริงก็อดที่จะมองไม่ได้นี่นา"


"เธอก็เว่อร์ไป เรียนก็เรียนด้วยกันจะไม่เจอเราได้ไงอ่ะ"


"ไม่รู้แหล่ะ มองหน้าฟ้ายังไงก็ไม่เบื่อ ฟ้ารู้มั๊ย ฟ้าเป็นคนที่สายตาดื้อมากเลยนะ"


"เอิ่ม....ทำไมมีแต่คนบอกเราแบบนี้อ่ะ สายตาของเราก็ปกตินะไม่ดื้ออะไรซ๊ะหน่อย"


"ฟ้าอ่ะ ไม่รู้ตัวหรอก แต่คนที่มองฟ้าจะรู้สึกว่าฟ้าอ่ะ สายตาดื้อ"


"เหอะๆ ไม่คุยด้วยละขอตัวกินข้าวก่อนนะครับ"


"เราได้ยินคนเค้าคุยกันว่าฟ้ากับพี่ดินวิดวะอ่ะ เป็นแฟนกันจริงป๊ะ"

คำถามของเพื่อนทำเอาผมถึงกับกลืนข้าวไม่ลง


"ถ้าเป็นจริงเรานี่กรี๊ดเลยนะ รู้มั๊ยเราจิ้นฟ้ากับพี่ดินตั้งแต่ไปค่ายละ"


"แต่เราก็เสียดายนะ เราสารภาพตรงนี้เลยว่าเคยจิ้นฟ้ากับขวัญข้าวตอนได้ตำแหน่งดาวเดือนใหม่ๆอ่ะ" เพื่อนอีกคนนึงพูดขึ้นมา ผมก็เงยหน้าไปยิ้มให้ขวัญข้าว


"ฟ้าอ่ะเค้ามีพี่ดินคอยดูแลแล้ว" ขวัญข้าวบอกกับเพื่อนๆ ทุกคนก็ยิ้มๆ ผมเองตอนนี้รู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าวๆ ไม่ใช่เพราะกินเบียร์มาหรอกนะครับ แต่เป็นเพราะความเขินมากกว่า


"พี่ดินโคตรเท่ห์เลย เราโคตรกรี๊ดอ่ะตอนอยู่ที่ค่าย แต่แอบเห็นพี่ดินแกล้งฟ้าบ่อยๆนะ น่ารักดี"


"นี่พวกเธอเข้าใจเราใช่มั๊ยอ่ะ" ผมถามเพื่อนๆ


"อื้ม เข้าใจสิ ไม่ว่าฟ้าจะเป็นแบบไหน ฟ้าก็เป็นเพื่อนของพวกเรานะ อย่าคิดมากสิ สมัยนี้ไม่สนแล้วว่าใครจะเป็นอะไร ขอให้ฟ้าน่ารักแบบนี้ตลอดไปก็พอแล้ว"


"ใช่ๆ เวลาดูรูปฟ้ากับพี่ดินในเพจUSTนะ เราโคตรชอบอ่ะเคมีเข้ากั๊นเข้ากัน อิอิ"


"ขอบคุณนะที่เข้าใจเรา เราสัญญาว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีของพวกเธอตลอดไป"


"ไม่ต้องสัญญาหรอกน่า พวกเราเด็กแปรไม่ทิ้งกันอยู่แล้ว"


ผมนั่งคุยกับเพื่อนๆจนกินข้าวอิ่ม ไอ้เทียนก็มาตามผมที่โต๊ะ คงเห็นว่าผมหายไปนาน


"ไอ้ฟ้า มีงนี่นะแค่มาแดกข้าว เป็นชั่วโมงเลยนะมึง" ไอ้เทียนว่าผม


"เมาแล้วหรอเทียน กินน้ำส้มหน่อยมั๊ย ไหวมั๊ยเนี่ยเธอ" ขวัญข้าวถามแฟนตัวเองแล้วก็ยกแก้วน้ำส้มมาให้ไอ้เทียน ไอ้เทียนก็รับไปกิน


"ไปไอ้ฟ้าเพื่อนๆรออยู่" ไอ้เทียนเข้ามากอดคอผมจะพากลับไปหากลุ่มเพื่อนๆที่โต๊ะเหล้า


"โห่ ไอ้เทียน กูเพิ่งกินข้าวอิ่มๆขอนั่งย่อยแป๊บดิ" ผมขอร้องไอ้เทียนเพราะขืนไปตอนนี้ได้อ้วกแตกแน่ๆ


"เออๆ ให้เร็วนะมึง" ไอ้เทียนว่าผมแล้วก็เดินกลับไปหากลุ่มเพื่อน


ซักพักมันก็เดินกลับมาหาผมอีกครั้ง


"ไอ้ฟ้า พ่อมึงโทรมาว่ะ" ไอ้เทียนบอกผมพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ของมันมาให้ผม ปรากฏว่า พ่อที่ไอ้เทียนบอกผมก็คือพี่ดินที่โทรมาหาผม


"ครับพี่ดิน"


"กูโทรไปทำไมมึงไม่รับสาย"


"แป๊บนะครับพี่" ผมบอกพี่ดินแล้วก็รีบเดินออกมานอกร้าน เพราะข้างในร้านเสียงดังจนไม่ได้ยินพี่ดินพูด


ผมเดินไปตรงลานจอดรถซึ่งอยู่ห่างจากร้านพอสมควร จะได้คุยกับพี่ดินได้สะดวกๆ


"ครับพี่ดิน"


"กูโทรไปทำไมมึงไม่รับสาย" คนปลายสายถามผมเสียงดุ


"ขอโทษครับพี่ ข้างในร้านเสียงดังอ่ะครับผมเลยไม่ได้ยินว่าพี่โทรเข้ามา"


"เออ แล้วจะกลับมากี่โมง"


"คงดึกๆอ่ะครับ แล้วนี่พี่ไม่อ่านหนังสือหรอครับ"


"อ่านดิ อยู่ห้องมึงเนี่ย"


"ห๊ะ พี่อยู่ห้องผม เข้าไปได้ไงอ่ะครับ"


"ไอ้หินให้กุญแจกูมา"


"อ่อ ครับๆ"


"ตั้งใจอ่านหนังสือนะครับพี่"


"เออ มึงก็เหอะ อย่าให้เมามากนัก ดูแลตัวเองด้วย"


"คร๊าบพ้ม"


ผมวางสายจากพี่ดินก็หันหลังจะเดินกลับเข้าร้าน แต่ก็ต้องล้มลงไปกองกับพื้นเพราะอยู่ๆก็มีหมัดจากใครบางคนซัดเข้ามาที่ท้องของผม


"โอ๊ะ....!!" ผมร้องออกมาแค่นั้นแล้วก็ทรุดลงไปนั่งกับพื้น สองมือก็กุมท้องไว้เพราะรู้สึกเจ็บและจุก


"ค้นตัวมันดิวะ มีอะไรเอามาให้หมด" เสียงหนึ่งในพวกมันบอกให้มาค้นตัวผม


"เห้ย มึงทำไรกันอ่ะ"


สวบบบบบ...!!


 พลั่ก...!!


โอ๊ยยยย...~!~!


"เชี่ย พี่โอม ไปเว้ยพวกเรา"


ไอ้พวกที่ต่อยผมวิ่งพากันวิ่งหนีออกไป พร้อมกับร่างของใครคนนึงที่พุ่งเข้ามาประคองตัวผม


"เป็นไงบ้างฟ้า ทำไมมาอยู่ตรงนี้มันอันตรายรู้มั๊ย"


ผมเงยหน้าไปมองพี่โอมที่เข้ามาประคองผม


"พี่..โอมมมมม ผมเจ็บ" ผมบอกพี่โอมแล้วก็นั่งตัวงอเอามือกุมท้องเพราะรู้สึกเจ็บและจุก


"ลุกไหวมั๊ย" พี่โอมถามผมแล้วก็พยายามจะดึงตัวผมให้ลุกยืนขึ้น


"หวะ..ไหวครับพี่" ผมบอกพี่โอมแล้วก็พยายามออกแรงลุกยืนโดยที่พี่โอมช่วยประคองตัวผม


"เป็นไง แล้วทำไมมาอยู่ตรงนี้ได้ห๊ะเราอ่ะ" พี่โอมถามผมด้วยความเป็นห่วง


"ผมออกมาคุยโทรศัพท์กับพี่ดินครับ แล้วใครก็ไม่รู้มาต่อยท้องผม"


"รุ่นน้องคณะพี่เองแหล่ะ เดี๋ยวพี่จัดการให้ เราอ่ะเป็นไงบ้างเจ็บมากมั๊ย"


"ก็จุกๆอ่ะครับ แล้วพี่โอมมาทำไมแถวนี้ครับเนี่ย ไม่มีสอบเหมือนพี่ดินหรอครับ"


"พี่ไม่มีสอบแล้วครับ ไอ้ดินมันเสล่อไปลงเรียนวิชาเพิ่มเอง" พี่โอมบอกผมแล้วก็หัวเราะ


"จะกลับไปหาเพื่อนหรือจะกลับหอเดี๋ยวพี่ไปส่ง"


"ไปหาเพื่อนดีกว่าครับ แต่พี่โอมอย่าบอกใครนะครับเดี๋ยวจะไม่สนุกกัน"


"แต่ฟ้าเจ็บอยู่นะ"


"ไม่เป็นไรครับผมทนได้" ผมบอกพี่โอม แกก็เอามือมาขยี้หัวผมด้วยความเอ็นดู


"พรุ่งนี้ก็จะได้ไปบ้านฟ้าละ พี่ก็เหมือนได้กลับบ้านด้วย ก็ดี...จะได้แวะไปดูบ้านที่ขายไปว่าเจ้าของใหม่ดูแลดีหรือเปล่า" พี่โอมบอกผมในขณะที่พากันเดินกลับมาที่ร้าน


"ไหวแน่นะเราอ่ะ ถ้ายังไงเรียกพี่ได้นะ พี่อยู่กับพวกไอ้ทิวไอ้หินแหล่ะ" พี่โอมบอกผม


"พี่โอมครับ อย่าบอกเรื่องนี้กับไอ้หินไอ้ทิวนะพี่" ผมขอร้องพี่โอมว่าไม่ให้บอกเรื่องนี้กับไอ้หินไอ้ทิว เพราะถ้าไอ้พวกนั้นรู้เรื่อง พวกมันไม่อยู่เฉยแน่คืนนี้


"อือ ไม่บอกครับ" พี่โอมยิ้มให้ผมแล้วก็เดินกลับไปที่โต๊ะ


ผมเดินกลับไปหาเพื่อนๆเอาโทรศัพท์ไปคืนไอ้เทียน ยังรู้สึกเจ็บๆที่หน้าท้องอยู่เลย ไอ้คนที่ต่อยผมแม่งหมัดหนักชิบ นี่ถ้าผมเมากว่านี้คงนอนร้องโอดโอยอยู่ตรงลานจอดรถนั่นแหล่ะครับ

ผมดื่มและคุยกับเพื่อนๆจนเวลาเกือบๆเที่ยงคืน ตอนนี้หลายๆคนก็เมากันเต็มที่ ผมเองก็รู้สึกว่าตัวเองหน้าตึงๆเหมือนกัน แต่ก็ยังพอมีสติอยู่


"ไอ้ฟ้า พี่ดินมา" ไอ้คิมเดินมากระซิบบอกผม ผมมองไปหน้าร้านก็เห็นพี่ดินเดินเข้ามา แกมองหากลุ่มพี่โอมแล้วก็เดินเข้าไปหา ซักพักก็เดินมาหาผม


"กลับห้องได้แล้วมั้ง" พี่ดินบอกผม


"อือ พี่มาทำไมครับ ไม่อ่านหนังสือแล้วหรอ"


"อ่านเสร็จละ ลงมาหาไรกินอ่ะ เลยแวะมาดูมึงซ๊ะหน่อย"


"มาดูผมทำไมครับ บอกแล้วไงว่าไม่ต้องห่วง" ผมบอกพี่ดิน คนตรงหน้าก็มองหน้าผมด้วยสายตานิ่งๆ


"อือ อยู่กับเพื่อนๆไปเถอะ อีกชั่วโมงนึงร้านก็ปิดละจะได้กลับห้องไปนอน" พี่ดินบอกผมแล้วก็เดินกลับไปหากลุ่มพี่โอม


ผมดูนาฬิกาที่ข้อมือ ตอนนี้ก็เกือบๆเที่ยงคืน ร้านปิดตีหนึ่ง ก็อีกชั่วโมงเดียวอย่างที่พี่ดินบอก ตอนนี้ที่ร้านหรี่เสียงเพลงให้เบาลง เปิดเป็นเพลงที่ฟังสบายๆ ไม่ใช่เพลงสายแด๊นซ์เหมือนอย่างตอนแรก เสียงคนในร้านก็เริ่มเบาลงแล้วเช่นกัน ผมนั่งคุยกับเพื่อนๆจนได้เวลาร้านปิด ก็พากันออกมาจากร้านแล้วก็แยกย้ายกันกลับหอ


"ไอ้คิมกระเป๋ามึงอยู่ไหน" ผมถามไอ้คิมเพราะพรุ่งนี้มันก็จะไปบ้านผมที่เชียงรายด้วย


"อยู่ในรถไอ้บอสเดี๋ยวกูไปเอากระเป๋าแป๊บนะพวกมึงรอกูตรงนี้ละกัน" ไอ้คิมบอกผมแล้วก็วิ่งไปเอากระเป๋าที่รถไอ้บอส


"เออไอ้เทียนมึงให้ไอ้คิมไปนอนด้วยนะ พี่ดินมานอนห้องกูว่ะ" ผมบอกไอ้เทียน มันก็พยักหน้าให้ผม


"รับทราบครับ เดี๋ยวให้ไอ้คิมไปนอนห้องกู" ไอ้เทียนบอกผม


ผมกับไอ้เทียนยืนรอไอ้คิมอยู่ พี่โอม พี่ดิน ไอ้หิน ไอ้ทิวก็เดินออกมายืนรอกับพวกผม


"ไอ้ฟ้ามานี่ดิ๊" พี่ดินเรียกผมให้เข้าไปหา ผมก็มองๆหน้าพี่โอม กลัวว่าพี่โอมจะบอกเรื่องที่ผมโดนต่อยกับพี่ดิน แต่พี่โอมแกก็ทำหน้านิ่งเฉย


"อ่าว กูบอกให้มานี่ไม่ได้ยินหรอวะ" พี่ดินพูดเสียงดัง ผมก็เดินเข้าไปหาแก


"ครับพี่"


"เป็นเหี้ยไรเนี่ย เรียกมาแค่นี้ทำจะเป็นจะตาย" พี่ดินว่าผมแล้วก็เอาแขนยาวๆมาคล้องเอวผมให้เข้าไปหาตัวแก ผมต้องเกร็งท้องเพราะแขนแกมาโดนแล้วเจ็บ


"โอ๊ะ...!!" ผมเผลอร้องออกมา


"เป็นไร" พี่ดินรีบถามผม คงเห็นอาการผิดปกติจากผม


"ป่ะ..เปล่า ครับพี่"


"มึงไหวป๊ะเนี่ย ให้กูแบกกลับมั๊ย"


"ไม่ขนาดนั้นครับพี่ ผมไหว" ผมบอกพี่ดินแล้วก็เดินนำแกออกมา แกก็ตามมากอดคอผม


พวกผมกลับถึงหอก็พากันขึ้นห้อง พี่โอมแยกกลับไปที่หอตัวเอง ส่วนพี่ดินก็ขึ้นมาบนห้องกับผม


"พรุ่งนี้ขึ้นเครื่องสี่โมงเย็น บ่ายสองเจอกันที่ร้านข้าวใต้หอนะ" ผมบอกไอ้พวกนั้นก่อนที่จะแยกกันไปห้องใครห้องมัน


"เออ แล้วใครจะมารับเราวะไอ้ฟ้า" ไอ้ทิวถามผม


"ไอ้ภูแหล่ะ มันบอกว่าจะมารับ พวกมึงจะแวะเข้าบ้านกันก่อนป่าวอ่ะ"


"ไม่อ่ะ เดี๋ยวไปบ้านมึงซักสองสามวันค่อยกลับบ้านแล้วก็มาบ้านมึงอีกรอบ ได้ป๊ะ" ไอ้หินถามผม


"ได้ดิวะ มึงจะมาอยู่ตลอดชีวิตก็ได้นะบ้านกูอ่ะ" ผมบอกไอ้หิน มันก็ยิ้มแล้วก็แกล้งเอามือมาจับคางผม


"ตลอดชีวิตเลยหรอวะ มึงพูดเองนะไอ้ฟ้า" ไอ้หินแกล้งพูดกับผม เพื่อยั่วโมโหพี่รหัสมันที่ยืนมองอยู่


พี่ดินปัดมือไอ้หินที่จับคางผมอยู่ออกไป ไอ้หินก็หัวเราะ ที่แกล้งพี่รหัสของมันได้


"มึงรีบเข้าห้องไปเลยไอ้หิน ก่อนที่จะโดนกูเตะ" พี่ดินคาดโทษไอ้หินแล้วก็เปิดประตูดันตัวผมเข้าห้อง


"ขี้หึงชิบ พี่รหัสผมเนี่ย ฮ่าๆ" เสียงไอ้หินว่าพี่ดิน แล้วมันก็ต้องรีบเข้าห้องเพราะจะโดนพี่ดินเตะเอาจริงๆ


คนโดนยั่วโมโหหันมามองผมแล้วก็ส่ายหัว


"มึงนี่ก็นะใครจะทำอะไรไม่มีปฏิเสธ ไปอาบน้ำไปจะได้นอน" พี่ดินว่าผมแล้วก็ผลักตัวผมให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ


"นั่นมันเพื่อนผมนะพี่ พี่ก็รู้ว่ามันแกล้ง ยังจะคิดมากอีก" ผมว่าพี่ดิน


"กูว่าแล้วยังมาเถียงอีกนะ มานี่เลย ออกกำลังกายกันก่อนดีมั้งเนี่ย" พี่ดินว่าผมแล้วก็ดึงตัวผมให้ล้มลงไปบนเตียงพร้อมกับร่างสูงของพี่ดินที่ขึ้นมาคล่อมตัวผมไว้


สองมือของพี่ดินจับแขนผมล๊อคไว้กับเตียงนอน ท่อนล่างของพี่ดินก็ทับตัวผมอยู่ทำให้ผมขยับขัดขืนไม่ได้เลย ต้องนอนนิ่งอยู่อย่างนั้น พี่ดินก้มหน้าลงมามองผม สายตานิ่งๆของแกมองจ้องมาที่ผม


"พี่ดิน ปล่อยเถอะครับผมจะไปอาบน้ำ"


"อือ" พี่ดินพูดแค่นั้นแล้วก็ลุกออกไปจากตัวของผม ทำให้ผมเป็นอิสระ ผมรีบลงจากเตียงคว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำ


ยืนมองตัวเองหน้ากระจก หน้าท้องของผมเป็นรอยช้ำจากการที่โดนต่อย ตอนนี้ก็ยังเจ็บๆอยู่ ผมอาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำ พี่ดินปิดไฟนอนไปแล้ว แสงจากไฟข้างนอกส่องทะลุผ้าม่านเข้ามาทำให้ห้องไม่มืดมากนัก ผมเดินขึ้นเตียงไปนอนข้างๆพี่ดิน ล้มตัวลงหัวยังไม่ทันถึงหมอนพี่ดินก็เอื้อมแขนยาวของแกมารวบตัวผมเข้าไปกอด


"โอ๊ะ..." ผมเผลอร้องออกมาเพราะเจ็บตรงหน้าท้อง


"มึงเป็นไรเนี่ย ร้องอีกละ เมื่อกี้ก็ร้อง" พี่ดินผงกหัวขึ้นมาถามผมแล้วแกก็เอื้อมไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียง


"เป็นไร บอกกูดิ เจ็บอะไรตรงไหน" คนตรงหน้าหันมาถามผมพร้อมกับจ้องหน้าเขม็ง


"เอ่อ...."


"ไอ้ฟ้า บอกกูว่ามึงเป็นอะไร เจ็บอะไรตรงไหน" พี่ดินถามผมพร้อมกับมีท่าทีกังวล


"ป่ะ...ป่าวครับพี่"


"มึงมานี่" พี่ดินพูดแล้วก็ดึงตัวผมเข้าไปหา พร้อมกับกดตัวผมลงไปบนเตียง แกถอดเสื้อของผมออก ทำให้เห็นรอยช้ำตรงหน้าท้อง พี่ดินนิ่งไป แกมองรอยช้ำตรงหน้าท้องของผมตาไม่กระพริบ


"ไปโดนอะไรมา ใครทำมึง" แกเงยหน้ามาถามผม


"กูถามว่าใครทำมึง"


"เอ่อ...ผมก็ไม่รู้ครับว่าใครทำ รู้แต่ว่าโดนต่อยท้อง"


"โดนที่ไหนตอนไหน"


"ที่ลานจอดรถตรงร้านเหล้าอ่ะครับ ตอนที่คุยโทรศัพท์กับพี่เสร็จอ่ะ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็รู้สึกจุกๆที่อก น้ำตารื้น เพราะเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ตอนนั้นก็ทำให้เกิดความกลัวขึ้นมา นี่ถ้าไม่ได้พี่โอมเข้ามาช่วย ผมก็ไม่รู้ว่าสภาพของผมต่อจากนั้นจะเป็นยังไง


พี่ดินรวบตัวผมขึ้นมากอด แกเอามือลูบหลังเบาๆเพื่อปลอบใจผม


"เฮ้อ...มึงนี่นะ ปล่อยไม่ได้จริงๆ" พี่ดินบอกผมแล้วก็เลื่อนหน้าขึ้นมาบรรจงประทับริมฝีปากบนหน้าผากของผมเบาๆ หลังจากนั้นแกก็เอาจมูกโด่งๆของแกไล่ลงมาจนมาชนกับจมูกของผม ลมหายใจอุ่นๆของผมกับพี่ดินพ่นใส่กัน


"ขอโทษนะที่ทำให้เจ็บ โคตรห่วงเลยรู้มั๊ยเนี่ย" พี่ดินบอกผม สายตาของแกจ้องอยู่ที่หน้าของผม


ผมเหลือกตาขึ้นไปสบตากับพี่ดิน


"ผมไม่ระวังตัวเองแหล่ะครับพี่ ขอโทษนะครับที่ทำให้พี่เป็นห่วง"


"หึ....ต่อไปนี้กูจะไม่ปล่อยมึงไปไหนไกลจากกูเลย เดี๋ยวไปเอายามาทาให้นะ" พี่ดินบอกผมแล้วก็คลายอ้อมแขนที่กอดผมอยู่ออก ก่อนที่จะลงจากเตียงไปเปิดไฟแล้วก็เอายาแก้ฟกช้ำมาทาให้ผม

พี่ดินป้ายยาที่หน้าท้องของผม มือของแกลูบหน้าท้องของผมเบาๆเพื่อทายาให้ แต่ทำไมผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ อาจจะเพราะความเมานิดหน่อยที่ยังสะสมอยู่ในตัวของผม ผมมองหน้าพี่ดินที่ตอนนี้ก็กำลังมองหน้าผมอยู่เหมือนกัน


"พี่ดินครับ" ผมเรียกพี่ดินแล้วก็เอื้อมสองแขนไปโน้มคอพี่ดินให้ก้มลงมาหาผม ผมผงกหัวขึ้นไปประทับริมฝีปากจูบกับพี่ดิน


"ไอ้ฟ้า" พี่ดินชะงักแล้วก็เรียกชื่อผม แก้จ้องหน้าผม


"ครับพี่" ผมตอบพี่ดินแล้วก็ส่งสายตาอ้อนวอนแกในสิ่งที่ผมกำลังต้องการ พี่ดินคงจะรู้ถึงอารมณ์ของผมในตอนนี้ แกกดตัวผมให้นอนราบลงไปแล้วก็ก้มหน้าลงมาประทับริมฝีปากกับผมอย่างแผ่วเบา แต่เป็นผมเองที่ทำให้ทุกอย่างเร่าร้อนขึ้นในแบบที่ต้องการ
และพี่ดินก็ไม่ปล่อยผมให้รอดหลุดมือไปได้ แกสนองความต้องการของผมและจบลงในเวลาไม่นานนัก อาจจะเป็นเพราะแกต้องไปสอบตอนสายๆก็เลยเร่งทำเวลา


"ดีนะเอาถุงยางติดมา ไม่นึกว่าจะได้ใช้เร็วขนาดนี้" พี่ดินบอกผมหลังจากเสร็จกิจกรรมเมื่อครู่ ผมเงยหน้าไปมองคนที่กำลังเอามือลูบหัวผมเล่นเบาๆ แล้วก็ยิ้มให้ แกก็ยิ้มให้ผมแล้วก็ก้มหัวลงมาจะจูบผมแต่ผมรีบเอามือไปปิดปากแกไว้ เพื่อหยุดการกระทำ คนตรงหน้าทำหน้ามุ่ยที่ถูกขัดใจ


"ผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ลุกลงจากเตียงเพื่อจะไปอาบน้ำล้างตัว พี่ดินก็ลงจากเตียงตามผมมาแล้วเราก็อาบน้ำด้วยกัน แต่หลังจากเสร็จกิจกรรมนั้น อารมณ์ก็กลับเข้าสู่ภาวะปกติ ความเขินก็เกิดขึ้นเมื่อได้เห็นอีกฝ่ายร่างกายเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้า ผมรีบอาบน้ำให้เสร็จก่อนพี่ดินแล้วก็ชิ่งหนีออกมาก่อน


พี่ดินอาบน้ำเสร็จก็ปิดไฟแล้วก็ตามขึ้นเตียงมานอนข้างๆผม แกรวบตัวผมเข้าไปกอด


"จะมีอะไรกับมึงได้ต้องรอให้มึงเจ็บตัวก่อนใช่มะ ครั้งแรกก็ปวดเมื่อยจากแข่งกีฬา มาครั้งนี้ก็เจ็บเพราะโดนต่อยท้องมาอีก ครั้งหน้าจะโดนอะไรอีกวะ หึ ไอ้หมาน้อย" พี่ดินถามผมพร้อมกับเอามือมาขยี้หัวผมอย่างหมันเขี้ยว


"ผมไม่ใช่หมานะพี่" ผมพึมพำออกมาแกก็หัวเราะหึหึในลำคอ


"ไอ้ฟ้า มึงนี่นะทำให้กูรักมากขึ้นทุกวันๆเลยมึงรู้ตัวมั๊ยเนี่ย" พี่ดินบอกผมแล้วก็กอดรัดตัวผมแน่นมากขึ้นคางของแกวางลงบนหัวของผม แล้วก็ก้มลงมาจูบต้นคอของผม ผมพลิกตัวหันหน้าไปซุกกับหน้าอกอุ่นๆของพี่ดินได้กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆจากตัวของแก


"นอนแล้วนะครับพี่ ฝันดีนะครับ" ผมบอกพี่ดินแล้วก็หลับอยู่ในอ้อมกอดของแก



ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนเที่ยงๆ พี่ดินกำลังนั่งเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้ผม


"พี่สอบเสร็จแล้วหรอครับ ทำได้ป่าว"


"อือ ทำได้ดิ วิชาง่ายๆ"


"เอากระเป๋าไปใบเดียวนี่แหล่ะ เสื้อผ้ามึงก็ไม่ต้องเอาไปเยอะหรอก ที่บ้านก็มีใส่ไม่ใช่หรอ"


"ครับพี่ ที่บ้านผมก็มีเสื้อผ้า จริงๆไม่ต้องเอาเสื้อผ้าผมไปก็ได้นะครับ"


"เห้ย..เดี๋ยวนะ มึงนั่งอยู่ตรงนั้นก่อน" พี่ดินที่เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ออกปากห้ามผมลงจากเตียง แล้วแกก็ละมือจากการเก็บกระเป๋าพุ่งตัวมาหาผมที่เตียง พร้อมกับเอามือมาแตะหน้าผากของผม


"อือ โล่งใจ กูนึกว่าจะไม่สบายเหมือนตอนครั้งแรกอีก" พี่ดินบอกผมแล้วก็หัวเราะ


"โถ่ ผมก็นึกว่ามีอะไร"


"อีกซักครั้งมั๊ยก่อนไป" พี่ดินถามผมแล้วก็หัวเราะ


"ไม่ครับ เมื่อคืนเพราะผมเมาหรอก ไม่งั้นมันคงไม่เกิดขึ้นแน่ๆ"


"เมื่อคืนมึงเริ่มก่อนเองนะ จะหาว่ากูบังคับไม่ได้นะ"


"โว๊ะ..ผมไม่คุยกับพี่ละ ไปอาบน้ำดีกว่า" ผมบอกพี่ดินแล้วก็ลงจากเตียงเข้าไปอาบน้ำ


ถึงเวลาที่นัดกันไว้ สมาชิกมาพร้อมครบทุกคน พี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ ผม ไอ้เทียน ไอ้คิม ไอ้หิน ไอ้หิว ก็พากันไปที่สนามบินแล้วก็ออกเดินทางไปเชียงรายบ้านของผม ก่อนขึ้นเครื่องผมโทรบอกไอ้ภู ว่ากำลังจะออกเดินทางแล้ว ไอ้ภูบอกผมว่ามันมารออยู่ที่สนามบินแล้วตอนนี้ โถ่...ผมว่าผมรีบแล้วนะ ยังมีคนรีบกว่าผมอีก ก็ไอ้ภูยังไงหล่ะครับ ฮ่าๆ ทริปปิดเทอมที่บ้านผมคราวนี้คงสนุกแน่ๆ

---------------------------------------

ตอนหน้าจะเป็นตอนสุดท้ายแล้วนะครับของกล(รัก)เกียร์ ก็แอบใจหายเหมือนกัน
ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจจากคนอ่านทุกๆคนที่อยู่ด้วยกันมาจนเกือบจะสุดทางละ ขอบคุณมากๆครับ รอติดตามต่อในตอนสุดท้ายของ กล(รัก)เกียร์ ด้วยนะครับ

[areenart1984]

ตอนหน้าก็จะจบแล้ว คนแก่คงคิดถึงหลานฟ้าดินน่าดูเลย 

[patee]

 

[Januarysky]

ถึงเวลาแฮปปี้ แอนด์ สวีตตี้
ขอบคุณที่พาพี่ดินและน้องฟ้ามาให้ติดตามความหวาน ความน่ารัก
 

[mystery Y]

จะจบแล้ว~

[ซีเนียร์]

รอจ้า 

[MayA@TK]

 

 

[sompong]

ชอบเรื่องนี้มากเลย

[weedear]

 

[iceman555]

 

[่jum]

 

[Mura_saki]

น่ารักมากเลย

[JokerGirl]

ตอนหน้าจบแล้วหราเนี้ย 

[ฟูจิซัน]

กล(รัก)เกียร์ ตอน : ชั่วฟ้าดินสลาย (The End) 

   ประมาณหกโมงเย็นเครื่องบินก็พาพวกผมเดินทางมาถึงสนามบินเชียงรายด้วยความปลอดภัย พอลงจากเครื่องผมก็สัมผัสได้ถึงอากาศเย็นๆที่มากระทบตัวถึงกับต้องเอาสองมือมาถูๆกันเพื่อคลายความหนาว


"เชี่ย ทำไมอากาศมันเย็นแบบนี้วะ" ไอ้หินพูดขึ้นมา


"เออ อากาศดีเว่อร์อ่ะไอ้ฟ้า ที่บ้านมึงมีทะเลหมอกด้วยป๊ะ" ไอ้เทียนถามผม


"มีดิ ถ้ามึงอยากดูทะเลหมอกกูจะพาไปดู แต่ต้องตื่นเช้าๆนะ"


"ได้คร้าบ มึงปลุกกูเลยนะกูจะตื่นทันทีเพื่อทะเลหมอก" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็เอามือมาตบไหล่ผมเบาๆ


พวกผมเดินเข้าไปที่อาคารผู้โดยสาร คนอื่นๆก็แยกไปเข้าห้องน้ำ ส่วนผมก็ยืนชะเง้อมองหาไอ้ภูพี่ชายผม




"ไอ้ฟ้า"


มีเสียงคนเรียกผม ผมหันไปมองปรากฏว่าเป็นไอ้ป้อง


"เห้ย ไอ้ป้อง ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้เนี่ย ไหนมึงบอกไม่ว่างมาบ้านกูไง" ผมเรียกไอ้ป้องด้วยความแปลกใจระคนดีใจที่ได้เจอมันที่นี่


"ก็นี่ไง พอดีกูมาบ้านยายที่นี่ แล้วก็กำลังจะไปกรุงเทพฯ เลยไปบ้านมึงไม่ได้" ไอ้ป้องบอกผม สีหน้ามันบ่งบอกถึงความเสียดายที่ไม่ได้ไปร่วมทริปปิดเทอมที่บ้านของผม


"เออ ไม่เป็นไร กูอยู่กันตั้งสองอาทิตย์ ถ้ามึงกลับมาก่อนก็บอกกูได้เดี๋ยวกูไปรับ" ผมบอกไอ้ป้อง


"เออ ได้เลย ถ้ากูกลับมาก่อนเดี๋ยวจะโทรหานะ แล้วนี่ไอ้พวกนั้นอยู่ไหนกันอ่ะ"


"เข้าห้องน้ำอยู่ เดี๋ยวก็มา"



ผมยืนคุยกับไอ้ป้องอยู่ ซักพักพวกที่ไปเข้าห้องน้ำก็ออกมา พอเห็นไอ้ป้อง พวกไอ้หิน ไอ้ทิว ไอ้เทียนก็วิ่งกรูกันเข้ามาหาไอ้ป้อง ไอ้ป้องสวัสดีพี่ดิน พี่โอม พี่อาทิตย์ ผมปล่อยให้พวกนั้นคุยกัน แล้วตัวผมเองก็โทรหาไอ้ภู เพราะไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน ซักพักไอ้ภูก็เดินมาถึงตรงที่พวกผมยืนอยู่ ไอ้ป้องคุยกับพวกผมซักพักก็ขอตัวเพราะได้เวลาขึ้นเครื่องไปกรุงเทพฯแล้ว ส่วนพวกผมก็เดินตามไอ้ภูออกไปที่ลานจอดรถ ไอ้ภูเอารถกระบะที่ใช้ขนส่งผลไม้มารับพวกผม เป็นรถกระบะตอนเดียวที่ด้านหลังเสริมคอกเหล็กเพื่อวางลังผลไม้ที่พื้นกระบะมีฟางข้าวปูรองอยู่


"พอดีเอาส้มมาส่งแถวๆนี้เลยได้คันนี้มารับพวกมึง อากาศหนาวหน่อยนะ" ไอ้ภูบอกพวกผม


"กูนั่งหน้านะ" ผมรีบพูดขึ้น เพราะขืนนั่งข้างหลังได้หนาวจนตัวสั่นแน่ๆ


"ไม่ได้ ไอ้ฟ้ามึงต้องมานั่งข้างหลังกับพวกกู" ไอ้เทียนพูดแล้วก็เอาแขนของมันมาคล้องคอผมให้เดินขึ้นไปนั่งข้างหลัง


"เชี่ยเทียนกูหนาว" ผมว่าไอ้เทียนมันก็หัวเราะแล้วดันตัวผมให้ขึ้นไปบนกระบะ


สรุปว่าพวกผมนั่งข้างหลังกันหมด หลังจากนั้นไอ้ภูก็ขับรถพาพวกผมกลับบ้าน ตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดแล้ว อากาศก็หนาวมากด้วย พี่ดินที่นั่งข้างๆผมถอดเสื้อคลุมแขนยาวของแกมาห่มตัวให้ผม คงเห็นว่าผมนั่งขดตัวสั่นอยู่


"สั่นเป็นลูกหมาตกน้ำเลยมึง อ่ะเอาเสื้อไปห่มไว้" พี่ดินบอกผม


แม่ง พูดซะเห็นภาพเลย ลูกหมาตกน้ำ


"ขอบคุณครับพี่" ผมหันไปขอบคุณพี่ดิน แกก็มองหน้าผมด้วยสายตานิ่งๆตามสไตล์ของแกเจือรอยยิ้มนิดๆที่มุมปาก


"อากาศหนาวเว่อร์อ่ะไอ้ฟ้า ดีนะกูเอาเสื้อไหมพรมมาด้วย ได้ใส่ชัวร์ ฮ่าๆ" ไอ้คิมพูดขึ้น


"เออ กูไม่คิดว่าจะหนาวขนาดนี้นะเนี่ย นี่ขนาดไม่ใช่หน้าหนาวนะ" ผมบอกไอ้คิม เพราะอากาศหนาวจริงๆ หนาวแบบไม่คิดว่าจะหนาวขนาดนี้ ไอ้พี่ภูแม่งก็ไม่บอกผมเลยว่าที่เชียงรายจะหนาวมากขนาดนี้


"หนาวๆแบบนี้มันต้องผิงไฟปิ้งมันเว้ย เนอะๆ ไอ้ฟ้า แบบที่เคยมาทำที่บ้านมึงอ่ะ" ไอ้หินบอกผม ผมก็พยักหน้าให้มัน


ตอนเรียนมัธยม ช่วงปิดเทอมหน้าหนาว ไอ้หินกับไอ้ทิวชอบมาอยู่ที่บ้านผมครับ มันมาช่วยเก็บผลไม้เพราะช่วงนั้นผลไม้ที่ไร่ออกผลให้เก็บผลผลิตหลายอย่างทั้งส้ม ลิ้นจี่ ลำใย ไอ้หินกับไอ้ทิวก็จะมากินมานอนที่บ้านของผมเป็นอาทิตย์เลย พ่อกับแม่ก็ให้ค่าแรงพวกมันด้วย ไอ้สองคนนั้นก็ชอบสิครับ พักฟรีกินฟรี แค่ช่วยเก็บผลไม้ก็ได้ค่าขนมสำหรับวันเปิดเทอมแล้ว ไอ้สองคนนี้ก็พลอยเป็นลูกรักของพ่อกับแม่ผมไปด้วย ตอนเย็นๆพวกผมชอบนั่งผิงไฟแล้วก็เอามันเทศมาหมกในกองไฟพอสุกกลิ่นหอมชวนกินมากครับ บางทีก็เอาเต๊นท์ออกมากางกันตรงลานหน้าบ้าน เปลี่ยนที่นอนเปลี่ยนบรรยากาศ บ้านของผมเป็นบ้านไม้ที่ปลูกสไตล์คันทรี่ ห้องของผมกับไอ้ภูอยู่บนชั้นสองของบ้าน มีระเบียงยาวข้างหน้าบ้านเชื่อมต่อถึงกันมองเห็นทิวต้นส้มที่ปลูกเป็นแถวไกลออกไปจนถึงถนนหน้าบ้าน มองเลยไปก็เป็นทิวเขาที่ผมจะมองเห็นพระอาทิตย์ขึ้นในทุกๆเช้า ส่วนตอนกลางคืนผมชอบออกมานั่งห้อยขาดูดาวตรงระเบียงหน้าบ้านบางทีไอ้ภูก็เอากีตาร์ออกมาเล่นแล้วก็ร้องเพลงให้ผมฟัง


ไอ้ภูใช้เวลาครึ่งชั่วโมงก็พาพวกผมมาถึงบ้านครับ ทันทีที่รถจอด พวกผมนี่นั่งตัวแข็งกันเลยครับ หัวหูชาไปหมด เพราะโดนลมเย็นๆพัดตีหน้ามาตลอดทาง ไอ้ภูเองก็ซิ่งมาซะสงสัยลืมไปว่ามีพวกผมนั่งอยู่ข้างหลัง  ผมเอาสองมือขึ้นทาบแก้มทั้งสองข้างเพื่อสร้างความอบอุ่น


"เชิญลงจากรถกันได้ครับ" ไอ้ภูเดินลงจากรถมาบอกพวกผมที่ยังคงนั่งกันนิ่งอยู่ที่กระบะรถ มันหัวเราะเมื่อเห็นสภาพของพวกผม


"ฮ่าๆ นั่งกันนิ่งเลยมึง โทษทีซิ่งไปหน่อย"


"ไอ้เหี้ยภู ขับรถไม่ห่วงคนข้างหลังเลยนะมึงหนาวชิบ" พี่โอมว่าไอ้ภูแล้วก็เป็นคนแรกที่ลงจากรถ


"คุณคะ หนูฟ้ามาถึงแล้วค่ะ" ป้าจันทิพย์ ที่เป็นป้าแม่บ้านวิ่งออกมาดูพวกผม แล้วก็ตะโกนบอกพ่อกับแม่


"ป้าจันสวัสดีครับ" ผมลงจากรถไปได้ก็ยกมือสวัสดีป้าจัน ป้าจันคนนี้เปรียบเสมือนแม่นมของผมแกอยู่กับครอบครัวผมมานานตั้งแต่พ่อกับแม่ผมแต่งงานกันใหม่ๆ ป้าจันแกมีสามีชื่อลุงคำที่เป็นคนงานในไร่นี้เหมือนกันแต่ว่าลุงคำเพิ่งจะเสียชีวิตไปเมื่อสองปีก่อนและทั้งสองคนก็ไม่มีลูกด้วยกัน ฝีมือทำกับข้าวของป้าจันทิพย์นี่ยากที่จะหาใครเทียบได้จริงๆ


"อู้ยยยย หนูฟ้าคุณพระคุ้มครอง กลับบ้านเรานะคะ พ่อทูนหัวของป้า" ป้าจันวิ่งลงมากอดผม


"วันนี้ป้าเตรียมกับข้าวของโปรดหนูฟ้าไว้ทั้งนั้นเลย"


"ของโปรดฟ้าหรอครับ มีอะไรบ้างครับ"


"ก็มีน้ำพริกหนุ่ม แคบหมู น้ำพริกอ่อง ไส้อั่ว ซุปขนุน แกงฮังเล แล้วก็ไข่เจียวที่หนูฟ้าของป้าโปรดที่สุด"


"โห....ท้องร้องเลยครับป้าจัน หิวแล้วเนี่ย"


"โอ๊ะ หิวแล้วหรอ งั้นขึ้นบ้านกันเถอะค่ะคุณท่านรออยู่" ป้าจันบอกผมแล้วก็พาผมขึ้นไปบนบ้าน พี่ภูก็พาพวกพี่ดินขึ้นบ้านตามผมมา


พ่อกับแม่รออยู่ที่ห้องทานข้าว พวกผมก็สวัสดีพ่อกับแม่


"ลูกๆเดินทางกันมาเหนื่อยมากินข้าวกันก่อนมา" พ่อเอ่ยปากบอกพวกผม ผมเข้าไปกอดพ่อกับแม่พร้อมทั้งหอมแก้มไปคนละที


"มาถึงก็อ้อนเลยนะไอ้ลูกคนนี้ เป็นไงเหนื่อยไหมลูก" แม่ถามผมพร้อมกับเอามือลูบแก้มลูบหน้าผม


"หิวมากกว่าครับแม่ ป้าจันบอกว่าเตรียมกับข้าวของโปรดฟ้าไว้เพียบเลย"


"เออดิ วันนี้เป็นวันของมึง กับข้าวมีแต่ของโปรดมึงเนี่ย" ไอ้ภูพูดขึ้นมาเพราะไอ้ภูค่อนข้างแตกต่างกับผม มันไม่ชอบน้ำพริกหนุ่ม ไม่ชอบแกงฮังเล ไม่ชอบไส้อั่ว ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันโตมาได้ยังไง เพราะอยู่ทางเหนือก็ต้องคุ้นกับอาหารเหนือๆแบบนี้แหล่ะ แต่ไอ้ภูไม่เลยครับ น้อยครั้งที่มันจะกินอาหารเหนือ มีแต่ไข่เจียวเท่านั้นที่ผมกับไอ้พี่ชายคนนี้สามารถกินด้วยกันได้


"พ่อครับแม่ครับ ผมขอมาฝากท้องไว้ซักอาทิตย์สองอาทิตย์นะครับ" ไอ้หินบอกพ่อกับแม่


"ได้เลยเจ้าหิน พรุ่งนี้เช้ามีงานรอในไร่เพียบเลย เดี๋ยวเข้าไร่กับพ่อ เจ้าทิวด้วย ไหวไหม" พ่อผมบอกไอ้หินกับไอ้ทิวแล้วก็หัวเราะเบาๆ



"โห่..พ่อครับ ขอผมพักเหนื่อยก่อนสิครับ ไร่อ่ะเข้าแน่ นี่ไงมีคนมาช่วยเก็บผลไม้เพียบเลย" ไอ้ทิวบอกพ่อผม


"อ่ะมาๆกินข้าวกันได้ละ มัวแต่คุยกันเดี๋ยวกับข้าวเย็นหมดพอดี" แม่พูดขึ้น


พวกผมนั่งกินข้าวด้วยกัน อาหารวันนี้ถูกปากผมจริงๆ โดยเฉพาะไข่เจียวที่ป้าจันต้องไปทำเพิ่มมาให้อีกสองจาน


"อร่อยป่าวครับพี่ดิน" ผมหันไปถามพี่ดินที่นั่งกินข้าวอยู่ข้างๆผม คนโดนถามก็ได้แต่พยักหน้าเพราะตอนนี้ในปากเคี้ยวข้าวอยู่ตุ้ยๆ


"โอม ดิน อาทิตย์ กินเยอะๆนะลูก" แม่เอ่ยปากบอกพี่ทั้งสามคน


"ครับแม่ อาหารเหนืออร่อยมากเลยครับ ผมไม่เคยได้กิน" พี่อาทิตย์บอกกับแม่ ก็แหงหล่ะ เพราะพี่อาทิตย์เป็นคนใต้ บ้านแกอยู่หาดใหญ่คงไม่ค่อยได้กินอาหารเหนือแน่นอน


"ถ้าชอบก็กินเยอะๆเลยลูก เอาให้อิ่ม มาบ้านพ่อกับแม่ไม่ต้องกลัวอด"


"ไม่ต้องกลัวว่างด้วย มีงานให้ทำเพียบ ใครอยากมาอยู่นานๆก็ต้องหัดทำไว้ เข้าใจไหมไอ้ดิน" ไอ้ภูพูดแหย่พี่ดิน ทำเอาคนข้างๆผมถึงกับชะงักไป


"เออ เข้าใจ" พี่ดินตอบไอ้ภูกลับไปด้วยประโยคสั้นๆแต่ใบหน้าที่เจือรอยยิ้มนิดๆนั้นก็ทำให้ผมรู้สึกดีจนเผลอยิ้มออกมาเช่นกัน


"ยิ้มไร" คนข้างๆก้มหน้าเอี้ยวตัวมาถามผมเบาๆ


"ป่าวครับพี่" ผมตอบพี่ดินกลับไปแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวไปเงียบๆ หัวใจเต้นแรงจนไม่เป็นจังหว่ะ


กินข้าวเสร็จ ป้าจันทิพย์ก็ยกขนมหวานออกมาเป็นข้าวเหนียวเปียกลำใยของโปรดของผมอีกเช่นกัน แล้วก็ยังเป็นของโปรดของพี่ดินด้วย


"แหม่ ป้าจันนี่ทำขนมเอาใจหลานเขยเลยนะวันนี้" ไอ้ภูพูดขึ้นมาเบาๆพอให้ได้ยินแค่พวกผม พวกไอ้หินก็หัวเราะกัน ส่วนพี่ดินก็เอาแต่นั่งอมยิ้ม ท่าทางแกดูเขินๆที่โดนไอ้ภูแซวว่าเป็นหลานเขย


หลังจากกินขนมหวานเสร็จ พวกผมก็นั่งคุยกับพ่อแม่จนได้เวลาพอสมควรก็แยกย้ายกันเข้านอน


"วันนี้เดินทางมาเหนื่อยๆ ขึ้นไปพักผ่อนกันเถอะลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้เจ้าภูเค้าพาเที่ยว หรือจะเข้าไร่ไปเก็บผลไม้กันก็ได้นะ"


"เออ เจ้าภู เห็นบอกว่าจะนอนเต๊นท์กัน แล้วเอาเต๊นท์ออกมาทำความสะอาดหรือยังลูก" พ่อถามไอ้ภู


"เรียบร้อยแล้วครับพ่อ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยกางเต๊นท์กัน"


"อืม ไปๆพากันขึ้นไปพักผ่อนได้แล้ว" พ่อบอกพวกผม


พวกผมพากันขึ้นมาบนชั้นสองของบ้านที่มีเพียงแค่ห้องผมกับห้องไอ้ภูอยู่ตรงข้ามกัน มีห้องน้ำข้างบนอีกสองห้องและก็เป็นห้องโถงกว้าง


"พวกมึงนอนห้องกู ส่วนพี่ๆไปนอนห้องไอ้ภูนะครับ หรือว่าจะนอนกันที่โถงนี้เอาที่นอนออกมาปูนอนกันก็ได้ ไม่มียุงหรอกครับ"


"นอนในห้องแหล่ะ ขืนนอนที่โถงนี้ได้หนาวตาย" ไอ้ภูบอกผม


"เตียงมึงจะนอนพอหรอวะไอ้ฟ้าตั้งห้าคนเนี่ย" ไอ้หินถามผม


"ใครจะนอนบนเตียงก็นอนไป กูนอนข้างเตียงก็ได้" ผมบอกไอ้หินแล้วก็เปิดประตูเข้าห้อง


พอเข้าห้องไปได้ไอ้หินก็กระโดดขึ้นเตียงผมทันที


"หูยย ยังนุ่มยังหอมเหมือนเดิมเลยเตียงมึงอ่ะไอ้ฟ้า"


"ป้าจันคงมาทำความสะอาดไว้รออ่ะ เก็บของแล้วก็ไปอาบน้ำกันได้ละ ในห้องก็อาบน้ำได้นะ หรือใครจะออกไปอาบที่ห้องน้ำข้างนอกก็ได้"


"ไอ้ฟ้าดูดิมีที่นอนเตรียมไว้ให้ด้วย มึงนอนกับกูข้างล่างนะ" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็ชี้ให้ดูกองฟูก หมอนและผ้าห่มที่ป้าจันคงเตรียมไว้เผื่อให้พวกผม


"เออๆได้ มึงไปอาบน้ำเหอะ เดี๋ยวกูปูที่นอนไว้รอ"


"มึงนอนข้างล่างกับไอ้เทียน งั้นพวกกูสามคนนอนบนเตียงนะ" ไอ้ทิวบอกผม


"เออๆ ตามสบายเลย" ผมบอกไอ้ทิวแล้วก็เดินออกมาจากห้อง เปิดประตูเข้าไปห้องไอ้ภู พี่ๆกำลังจัดเตรียมที่นอนกันอยู่


"ที่นอนพอป่าวไอ้ฟ้า" ไอ้ภูถามผม


"พอครับ ห้องนี้หล่ะพอป่าว"


"พอๆ แต่มีบางคนคงอยากไปนอนห้องโน้น" พี่อาทิตย์พูดขึ้น แล้วก็หันไปพูดใส่พี่ดิน ทำเอาคนโดนแซวอยู่นิ่งไม่ได้


"นอนนี่แหล่ะ ห้องไอ้ฟ้าคนเยอะจะนอนพอได้ไง" พี่ดินพูดแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป พี่อาทิตย์กับพี่โอมก็หัวเราะกันคิกคัก


"ไอ้ดินแม่งเขินจริงจังว่ะ ฮ่าๆ" พี่โอมพูดขึ้น


ผมคุยกับพี่ๆซักพักก็เดินออกมา แล้วก็เปิดประตูออกไปตรงระเบียงยาวหน้าบ้าน ได้กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกกุหลาบที่ปลูกใส่กระถางยาวไว้เต็มหน้าระเบียงลอยมาแตะจมูก ผมเงยหน้าขึ้นไปบนฟ้ามองดูดาวที่เกลื่อนฟ้า ตั้งแต่ไปอยู่กรุงเทพฯ ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาวแบบนี้ก็หายไป มีที่บ้านนี่แหล่ะครับที่ทำให้ผมได้เห็นดาวระยิบระยับเกลื่อนฟ้าแบบนี้


"ไง คิดถึงบ้านอ่ะดิ" ไอ้ภูเดินเข้ามากอดคอผม ผมก็หันไปมองมัน รอยยิ้มของพี่ชายผมยังทำให้ผมรู้สึกดีและอบอุ่นเสมอ


"อือ ดีใจว่ะได้กลับบ้านซักที"


"กูก็ดีใจที่มึงกลับมา โคตรคิดถึงมึงอ่ะ"


"เว่อร์ไป โทรคุยกันแทบทุกวันยังจะคิดถึงกูอีก"


"คิดถึงดิวะ น้องชายกูนะไม่ให้คิดถึงมึงจะให้คิดถึงใครวะ" ไอ้ภูบอกผมแล้วก็เอามือมาขยี้หัวผมเล่นในแบบที่มันชอบทำ


"รักมึงนะไอ้ภู" ผมหันไปบอกไอ้ภู มันก็พยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้ผม

ไม่บ่อยนักที่ผมจะบอกกับไอ้ภูแบบนี้ เพราะด้วยความที่เป็นพี่น้องอายุห่างกันแค่ปีเดียว ไอ้ภูเลยเปรียบเสมือนทั้งพี่ชายและเพื่อนของผม


"เออ กูก็รักมึง แล้วนี่..กูต้องรักไอ้ดินด้วยป๊ะ ว่าที่น้องเขยกูอ่ะ ฮ่าๆ"


"เชี่ย มึงนี่แซวกูนะ" ผมว่าไอ้ภูแล้วก็ผลักตัวมันเบาๆ ไอ้พี่ชายของผมก็หัวเราะชอบใจ


"ไปอาบน้ำได้แล้วไป แล้วก็รีบนอนกันหล่ะ พรุ่งนี้จะพาไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกับทะเลหมอก" ไอ้ภูบอกผม


"ที่ไหนวะ"


"ผาซ่อนฟ้าไง ใกล้ๆบ้านเราเนี่ย"


"อ๋อ มันมีน้ำตกด้วยนี่ น้ำตกผาซ่อนฟ้า ช่วงนี้มีน้ำป่าววะจะได้พาไปเล่นน้ำด้วย"


"น้ำอ่ะมีทั้งปีแหล่ะ แต่หนาวขนาดนี้มึงยังจะเล่นน้ำอีกหรอ"


"เออ ก็จริง"


"หึ...มึงนี่นะ ไปเข้าไปอาบน้ำได้แล้ว" ไอ้ภูบอกผมแล้วก็กอดคอพาผมกลับเข้ามาในบ้าน


ค่อยอุ่นขึ้นมาหน่อยเมื่อได้เข้ามาในบ้าน ผมเปิดประตูเข้าห้องไป ไอ้พวกนั้นก็ทยอยอาบน้ำกันเรียบร้อยแล้ว ไอ้เทียนปูที่นอนเสร็จเรียบร้อย นอนเล่นโทรศัพท์อย่างสบายใจ


"ไอ้เทียน มึงโทรหาแฟนมึงยังวันนี้ ไม่ใช่มานอนคุยตอนกูจะนอนนะ" ผมถามไอ้เทียน


"ไม่โทรอ่ะ คุยไลน์พอ ช่วงเวลานี้ต้องปล่อยให้เขาอยู่กับครอบครัวเว้ย ส่วนกูก็อยู่กับพวกมึงไง ขืนมามัวแต่โทรคุยกันคงไม่สนุกกันพอดี" ไอ้เทียนบอกผม


ไอ้เทียนแม่งความคิดโคตรดีอ่ะ มีเหตุผล และมันก็โชคดีที่ขวัญข้าวเองก็สไตล์เดียวกัน ไม่ใช่ผู้หญิงง้องแง้งเอาแต่ใจ


"จะเสด็จอาบน้ำตอนไหนครับไอ้ฟ้า กูง่วงแล้วนะ" ไอ้เทียนถามผม


"พวกมึงอาบกันเสร็จละหรอ" ผมถามแล้วก็มองไปที่ไอ้คิม ไอ้หินที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง


"พวกกูอาบเสร็จแล้ว ไอ้ทิวอาบอยู่ มึงไปอาบห้องข้างนอกก็ได้ หรือจะรอไอ้ทิวอาบเสร็จก็ได้ห้องน้ำข้างในเนี่ย" ไอ้หินบอกผม


"ครีมอาบน้ำโคตรหอมอ่ะไอ้ฟ้า ยาสระผมก็ด้วย ที่กรุงเทพฯไม่มีแบบนี้เลย" ไอ้คิมบอกผม


"ที่บ้านแม่งทำเองหมดอ่ะ ของจากธรรมชาติทั้งนั้น" ไอ้หินบอกไอ้คิม


"เจ๋งว่ะ"


ไอ้ทิวอาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำ ผมก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ อาบน้ำเสร็จออกมาก็ปิดไฟนอนครับ อากาศเย็นจริงๆ เย็นจนไม่ต้องเปิดแอร์นอนเลย


"พัดลมอยู่นี่นะ ใครร้อนก็ตื่นมาเปิดเองละกัน"


"ไม่ร้อนหรอก หนาวจนแข็งละเนี่ย" ไอ้ทิวพูดขึ้น


"อะไรแข็งวะไอ้ทิว" เสียงไอ้หินพูด ก่อนที่ไอ้ทิวจะร้องออกมา


"โอ๊ยยย เชี่ยหิน ดีดไข่กูนะมึง"


"ฮ่าๆ กูอยากรู้ว่าแข็งจริงป่าว" ไอ้หินพูดแล้วก็หัวเราะที่แกล้งไอ้ทิวได้


"เลิกเล่นกันได้ละ นอนเหอะ พรุ่งนี้ไอ้ภูจะพาไปดูพระอาทิตย์ขึ้นแต่เช้า" ผมบอกไอ้พวกนั้น


"ที่ผาซ่อนฟ้าอ่ะหรอ" ไอ้ทิวถามผม


"อือ"


"โอเค งั้นกูนอนละ อยากไปดูทะเลหมอกที่ผาซ่อนฟ้า"


"ไอ้ฟ้า รีบนอนเลยมึงปลุกกูด้วยนะ อยากดูทะเลหมอก" ไอ้เทียนเอื้อมแขนมารั้งตัวผมให้ลงไปนอนข้างๆมันแล้วมันก็พลิกตัวหันมาซุกหน้าเขากับตัวของผม


"จะมีเมียอยู่แล้ว ยังไม่เลิกนิสัยขี้อ้อนอีกนะมึง" ผมบอกไอ้เทียนแล้วก็ผลักตัวมันออกไป


"อือ กูอ้อนได้แต่กับมึงคนเดียวเนี่ย อย่านอนห่างกูกูหนาว" ไอ้เทียนบอกผมแล้วก็ขยับตัวเข้ามาซุกหัวกับตัวของผม


"ทำตัวเป็นเด็กขาดความอบอุ่นไปได้นะมึง" ผมว่าไอ้เทียนแล้วก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้มัน


พี่ดินไลน์มาหาผม บอกว่า มีม่อมือมื่อ ผมก็ตอบกลับไปประโยคเดียวกัน มีม่อมือมื่อครับพี่










ตอนเช้า ไอ้ภูมาเคาะประตูห้องปลุกพวกผมตั้งแต่ตอนตีห้า พวกผมก็พากันตื่นล้างหน้าล้างตา อากาศหนาวจับใจจริงๆ ผมเดินออกไปตรงระเบียงหน้าบ้าน พื้นเปียกเพราะน้ำค้างและไอหมอกที่ลอยหนาทึบจนมองไม่เห็นทิวต้นส้ม ในม่านหมอกนั่นจู่ๆผมก็โดนสวมกอดจากข้างหลัง


"พี่หลับสบายไหมครับเมื่อคืน"


"รู้ได้ไงว่าเป็นกู" คนถามยื่นหน้ามาใกล้ๆ


"ก็มีพี่คนเดียวแหล่ะครับที่กอดผมได้แบบนี้อ่ะจะให้ผมคิดว่าใครหล่ะ"


"อือ หลับสบายมาก แต่ถ้าได้นอนกอดมึงด้วยก็คงจะหลับสบายกว่านี้" พี่ดินบอกผมแล้วก็ปล่อยมือที่กอดผมอยู่เปลี่ยนเป็นกอดคอผม


"หมอกเยอะชิบ ไม่ต้องไปถึงผาซ่อนฟ้าแล้วมั้งเนี่ย"


"ที่นั่นสวยกว่านี้ครับ พระอาทิตย์ขึ้นที่ผาซ่อนฟ้าสวยมาก พี่ต้องไปดู"


"อือ ป่ะเข้าบ้านเหอะ หมอกลงขนาดนี้เดี๋ยวจะไม่สบาย" พี่ดินพูดแล้วก็กอดคอพาผมกลับเข้าไปในบ้าน


"หู้ยยยย ไอ้ฟ้า หมอก หมอกลอยเข้ามาในบ้านด้วย" ไอ้เทียนบอกผมด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นกับกระแสหมอกที่ลอยเข้ามาในบ้านตอนที่ผมเปิดประตูระเบียง ท่าทางของมันเหมือนเด็กดีใจที่ได้ของเล่น มันเดินออกไปที่ระเบียงหน้าบ้านเพื่อชื่นชมหมอกหนาๆที่มันอยากเห็น


"แค่กๆ เชี่ย หมอกหนาจนหายใจไม่ออกเลย" เสียงไอ้เทียนไอแล้วก็บ่นออกมา


"เออ เข้ามาได้ละระวังเป็นหวัดนะมึง"


"พร้อมยังครับ เดี๋ยวไม่ทันพระอาทิตย์ขึ้นนะ" เสียงไอ้ภูตะโกนเรียกพวกผมจากชั้นล่างของบ้าน พวกผมก็พากันลงไป แล้วก็ขึ้นรถกระบะคันเดิมให้ไอ้ภูขับพาไปที่ผาซ่อนฟ้า




ผาซ่อนฟ้า เป็นหน้าผาใหญ่อยู่บนดอยซ่อนฟ้า ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของผม และตั้งอยู่ในพื้นที่ปิดของชุมชนซึ่งไม่ได้เปิดเป็นสถานที่ท่องเทียว เพราะชาวบ้านที่นี่ต้องการเก็บไว้เป็นพื้นที่อนุรักษ์ แต่คนในหมู่บ้านก็สามารถเข้าไปเที่ยวชมธรรมชาติและเก็บของป่าได้ นอกจากจะมีหน้าผาให้ชมวิวไกลสุดลูกหูลูกตาแล้วก็ยังมีน้ำตกผาซ่อนฟ้าอีกด้วย เป็นน้ำตกขนาดเล็กมีแค่2ชั้น มีน้ำตลอดทั้งปีและมีลานหินกว้างให้นั่งเล่นน้ำได้สบายๆ คนเฒ่าคนแก่เล่าว่า ที่ได้ชื่อว่าผาซ่อนฟ้าก็เพราะว่าที่นี่เกิดทะเลหมอกแทบทั้งวันทำให้คนที่อาศัยอยู่ด้านล่างของหน้าผาไม่สามารถมองเห็นท้องฟ้าที่อยู่เหนือชั้นทะเลหมอกได้ เหมือนกับว่าชั้นทะเลหมอกได้ซ่อนท้องฟ้าเอาไว้นั่นเองจึงได้ชื่อว่า ผาซ่อนฟ้า

ไม่ถึงสิบห้านาทีไอ้ภูก็ขับรถพาพวกผมไปจอดบนลานหินบริเวณผาซ่อนฟ้า ท้องฟ้าตรงหน้าเริ่มมีแสงเรื่อๆจากพระอาทิตย์ที่กำลังปรากฏโฉม ทำให้เห็นทะเลหมอกหนาเป็นปุยนุ่นตรงหน้า ไอ้เทียนที่ดูจะตื่นเต้นกว่าใครเพราะมันอยากเห็นทะเลหมอกมาก รีบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเก็บไว้เป็นภาพความทรงจำของมัน ไอ้หินกับไอ้คิมก็จับคู่เซลฟี่กันทำเอาพี่ๆถึงกับออกปากแซวเพราะแปลกใจและไม่รู้มาก่อนว่าทำไมไอ้สองคนนี้ถึงมาสนิทกันกว่าตอนไปค่ายซะอีก

ผมเดินแยกออกไปยืนดูทะเลหมอกตรงมุมที่ผมเคยยืนซึ่งค่อนข้างไกลจากที่ทุกคนยืนอยู่ ทุกๆครั้งที่ผมมาที่นี่ สองคนที่จะยืนขนาบข้างผมก็คือไอ้หินกับไอ้ทิว ที่ไม่เคยทิ้งผมไปไหน แม้กระทั้งเข้ามหาวิทยาลัยพวกผมสามคนก็ไปเรียนที่เดียวกัน ทำกิจกรรมร่วมกัน ผมนึกถึงมิตรภาพระหว่างสามคนแล้วก็ได้แต่ยิ้มชื่นใจ เพื่อนที่จะไม่มีวันทิ้งผมไปไหนและผมก็จะไม่มีวันทิ้งมันสองคนเหมือนกัน และตอนนี้ผมก็ได้เพื่อนที่ดีมากเพิ่มขึ้นมานั่นก็คือไอ้เทียนกับไอ้คิม ที่ผมได้มาเจอกับมันตอนเรียนมหาวิทยาลัย ยังมีหลายกิจกรรมที่ผมต้องทำกับพวกมันและก็จะช่วยกันจนเรียนจบไปด้วยกัน และผมก็ยังได้รุ่นพี่ที่คอยช่วยเหลือผมถึงแม้ว่าจะไม่ได้เรียนคณะเดียวกัน แต่กิจกรรมของมหาวิทยาลัยก็ทำให้ผมได้เจอกับพี่ที่ดีอย่างพี่อาทิตย์แล้วก็พี่โอม รวมถึงคนสำคัญของผม...พี่ดิน



"ทำเป็นมายืนคนเดียว อยากจะให้กูตามมาแบบนี้ใช่มะ" เสียงพี่ดินเอ่ยปากถามผมแล้วก็ก้าวเท้าขึ้นมายืนข้างๆผม สายตาของแกมองไปยังทะเลหมอกข้างหน้า  ผมเหล่ตาไปมองคนข้างๆแล้วก็ขมวดคิ้วเบ้ปาก


"คนอะไรหลงตัวเอง ใครบอกให้ตามมาหล่ะ"


"หึ...ปากแข็งนะมึง"


"สวยมั๊ยครับผาซ่อนฟ้า" ผมเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะไม่อยากทะเลาะกันแต่เช้า


"อือ กูก็ซ่อนฟ้าได้นะ"


"ฮึ...ซ่อนยังไงหรอครับ"


"ก็นี่ไง ซ่อนฟ้าไว้ในใจของกู" พี่ดินพูดแล้วก็จับมือผมไปวางแปะบนหน้าอกข้างซ้ายของแก



เชี่ยยยย เสี่ยวชิบ


ผมอดยิ้มไม่ได้กับการกระทำของคนตรงหน้า


พี่ดินกอดคอผมให้หันไปมองตรงหน้า พระอาทิตย์ส่องแสงสีทองโผล่พ้นขอบฟ้ามาแล้ว ทะเลหมอกตรงหน้าก็ชัดต่อสายตามากขึ้น มันเป็นเหมือนทะเลปุยนุ่นที่กว้างสุดลูกหูลูกตากำลังโดนละเลงด้วยสีส้มอ่อนๆของดวงอาทิตย์ตอนเช้า


"มึงดูสิ พระอาทิตย์ทำให้ฟ้ากับดินมองเห็นกัน เหมือนไอ้อาทิตย์ที่ทำให้กูได้มาเจอกับมึง" คนข้างๆเอ่ยปากบอกผม


"ยังไงหรอครับพี่" ผมหันไปถาม พี่ดินก้มหน้าลงมามองผมแล้วก็ยิ้มที่มุมปาก


"ก็วันนั้นที่มึงจักรยานโซ่ขาด ไอ้อาทิตย์เป็นคนบอกให้กูลงไปช่วยมึง ถ้ามันไม่จอดรถเพื่อบอกให้กูลงไปช่วยมึงกูก็คงไม่ได้เจอกับมึง ไม่ได้เจอกับฟ้าที่ทำให้กูรักได้มากขนาดนี้"


"ผม...ก็คงไม่ได้เจอกับพี่ดิน ที่ผมรักมากเหมือนกัน" ผมหันไปบอกพี่ดิน


พี่ดินก้มหน้าลงมามองผมแล้วก็ประทับริมฝีปากลงบนปากของผม


"ขอสาบานต่อหน้าผาซ่อนฟ้าว่ากูจะรักมึงไปจนกว่า...."



"จนกว่าอะไรหรอครับ"



"ชั่วฟ้าดินสลาย"


อ้อมกอดของพี่ดินทำให้ผมอุ่นตัว คำสาบานของพี่ดินทำให้ผมอุ่นใจ


ผมก็จะรักพี่จนชั่วฟ้าดินสลาย...เช่นกัน



เพราะพระอาทิตย์ ที่ทำให้ฟ้ากับดินมองเห็นกัน


เพราะเกียร์ที่ทำให้หัวใจของเด็กแปรต้องหวั่นไหวและหลงกล ...... กล(รัก)เกียร์


------------The End---------------


**งือออออ ทำใจอยู่นานกับการกด Enter เพื่อลงตอนจบของ กล(รัก)เกียร์ จริงๆล๊อควันจบไว้ที่วันที่22 กันยายน 2560 เพื่อให้ตรงกับวันที่เริ่มลงเรื่องนี้ซึ่งก็คือ เมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม 2560 แต่ก็มีภาระกิจหลายๆอย่างเข้ามารวมทั้งเป็นหวัดอยู่หลายวันเพราะโดนฝนและอากาศเปลี่ยนแปลง จนล่วงเลยมาถึงวันนี้วันที่ 4 ตุลาคม 2560 ก็เป็นเวลา 4 เดือนเศษๆกับการเดินทางของกล(รัก)เกียร์ ที่มีผู้ร่วมเดินทางกับเราก็คือคนอ่านทุกๆคน ขอบคุณสำหรับคำคอมเม้นติ-ชมจากทุกๆคน เราจะนำไปเป็นกำลังใจและพัฒนาสำนวนและการเขียนให้ดีขึ้น และหวังว่าทุกคนที่ได้อ่านจะได้รับความสุขจากกล(รัก)เกียร์ เราในนามคนเขียนและตัวละครทุกตัวจากกล(รัก)เกียร์ ขอขอบคุณคนอ่านทุกๆคนอีกครั้งจากหัวใจ////ขอบคุณครับ

ในปีหน้าเราจะกลับมาพบกันอีกครั้งกับเรื่องราวของหินกับคิม รอติดตามกันด้วยนะครับ ^^

[anawas]

  

[oumoum21]

  เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลย ที่ตามอ่านตั้งแต่ตอนที่1 ถึงตอนสุดท้าย ชอบเรื่องนี้มาก ตัวละครทุกตัวละมุนไปหมด มีแต่มิตรภาพ ไม่มีตัวร้ายให้รำคาญใจ  ขอบคุณไรท์ ที่แต่งนิยายที่น่ารักแบบนี้ให้อ่านค่ะ  รอเรื่องต่อไปนะคะ 

[MayA@TK]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

Happy Ending 

พี่ดิน ฟ้า 
ขอบคุณไรท์ เขียนเรื่องรักหวานๆให้อ่าน
       
 
ปล.ขอแนะไรท์ให้ศึกษาวรรณยุกต์ อักษรต่ำ เพราะเสียงไม่ตรงวรรณยุกต์
แบบ ไป ซ๊ะ แล้ว ----- ซะ ไม่มีวรรณยุกต์ เพราะเสียงตรีอยู่แล้ว

[sompong]

ไม่มีคำบรรยาย. ชอบมาก เป็นกำลังใจให้นะผู้เขียน