หัวข้อ: ร้าย...จนรัก chapter : 30 [END] 15/08/2017 P.32

[menano]

เอาแล้วง้ายยยยยย คงต้องมาลุ้นกันละ ตอนแรกคิดว่าพระเอกจะรักนายเอกก่อน แต่เริ่มไม่แน่ใจละ 555

[DeShiWa]

อย่าปฎิเสธเลยน่าน

ความจริงก็คือความจริงเสมอนะ

อะไรยังไงเรื่องพี่ปอร์นยังไม่เคลียร์เลย

ตัดจบซะแล้วอิอิ

พระเอกของเราจะไปไหนเหรอ

[angelhani]

 

[NuNam]

อยากให้พระเอกรักก่อนอะ 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

น่าน เมาแล้วมีอะไรกับเสี่ยช่าง
เสี่ยช่างหลงเสน่ห์น่านและ
น่านทำไมหลุดปากเรียกชื่อ พี่ปอนด์ ออกมาล่ะ
ในส่วนลึกของจิตใจ น่านชอบพี่ปอนด์หรือ
       
 

[Pa'veaw]

ใครรักใครก่อนไม่สำคัญดูท่าจะปากแข็งทั้งคู่

จะเข้าใจกันได้ยังไงน้าา

รอตอนต่อไอคะ ยิ่งอ่านยิ่งสนุกเข้ามารอทุกวันเลย

[namaquaru]

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ อีตาเสี่ยนี่ร้ายจริงๆ

เป็นกำลังใจให้น้องน่านนะฮะ

[matame]

จงหลงน้องซะ

[yowyow]

 

[crazydoii]

หลงน่านซะแล้ววววว

[viewier]

ใครรักก่อนไม่รู้ แต่ถ้ารักกันแล้วน่าจะไม่มีใครยอมบอกอะ
ดูจากนิสัยจากทั้งคู่แล้ว น่าหนักใจ
แต่เหมือนเสี่ยของเราจะหลงไปชั่วขณะนึง หรือว่าอยากเอาชนะก็ไม่รู้นะ
เรื่องนี้ยังดราม่าได้อีกหรอ ไม่เอาแล้วนะ

[kms]

ให้พระเอกรักก่อนนนนนนน

[analogue]

ขอดราม่าๆ

[iceman555]

 

[yayachipu]

ตอนนี้แทบไม่มีคำผิดขอชื่นชมนะค่ะ^^....อีกเดี๋ยวจะค่อยๆรู้สึกดีดีต่อกันแน่ๆ

[▶August5th◀]

ผมเพิ่งเข้ามาอ่าน เห็นชื่อเรื่องก็ลองคลิกเข้ามาอ่าน
สนุกมากครับ แนวดราม่าแบบนี้หาอ่านได้ยากมาก

ผมอ่าน 7 ตอนรวด บอกตรงๆนะ รู้สึกใจเต้นตุบๆ ทุกตอน
คือมันน่าติดตาม ลุ้นไปด้วยว่าน่านจะเจอกับอะไรบ้าง
เสี่ยนี่ก็รุนแรงเหลือเกินในเรื่องบนเตียง

ผมชอบฉากที่น่านทำกับข้าว แล้วกินกับเสี่ย
ดูธรรมดาแต่มันให้ความรู้สึกเยอะดี  เสี่ยบอกงั้นๆ แต่จัดไปสองจานใหญ่ ฮ่าๆ

อยากฝากคนแต่งว่าขอให้แต่งให้จบนะ เป็นกำลังใจให้นะครับ
ผมเซฟเป็นบุ๊คมาร์คไว้เรียบร้อยละเรื่องนี้

[temaripik]

อ่านรวดเดียว 5555
อ่านในหอประชุม จนโดนครูยึดโทรศัพท์
ฮืออออออ แต่ได้คืนแล้วอิอิ
สนุกมากเลยค่ะ ปูเรื่องมาได้ตื่นเต้น
ตอนนี้อยากรู้เรื่องนุ้งพลอยคนเดียวเลยค่ะ
ในอนาคตไม่อยากให้มีซีนพลอยแฉน่านเลยอ่ะ
แต่เดาจากนิสัยนุ้งพลอยคนดีคิดว่านางคงไม่เลิกรา
หากนางรู้ว่าเสี่ยคบกับน่าน

[Yysll]

อย่าดราม่าเยอะนะคะ

[BAKA]

อ่านตอนแรกๆ นี่คิดเลยว่า...ร้ายขนาดนี้ จะไปรักลงได้ยังไง

อ่านไปอ่านมา...เอ๊ะ...ก็อาจจะล่ะมั้ง...ฮาาาาา

[Pakeleiei]

ขี้หวงจังนะคุณช่าง

[Rhythm]

รอติดตามต่อไป เสี่ยช่างดูจะเริ่มรู้สึกแปลกๆ กับน่านล่ะ
 

[padloms]

แล้วแม่นางพลอย เมื่อไหร่จะเอาคืนอ่า

[kun]

เอาแล้วงานนี้เสี่ยต้องลงหลุมรักก่อนชัวร์

[เต่าตุ่น]

ร้าย...จนรัก  chapter 8



พออาบน้ำเสร็จรูมเซอร์วิสก็เข้ามาบอกว่าจะรับอาหารเช้าเป็นอะไรผมเลยบอกปฏิเสธ และจะกลับเลย ที่จริงอยากกลับเอง แต่ไอ้แก่นั่นมันสั่งทางโรงแรมไว้ว่าให้ไปส่งผมที่คอนโด ตอนแรกผมไม่ยอม แต่พนักงานก็ทำท่าจะร้องไห้ ผมเลยยอมให้เขามาส่งที่คอนโด พอมาถึงก็หลับเป็นตายอีกรอบ ตื่นมาอีกทีประมาณ1ทุ่ม




ได้แต่นั่งกระวนกระวายใจ  ว่าผมจะทำหน้ายังไงเวลาเจอหน้ามัน ยิ่งใกล้เวลาที่ปกติมันจะมาผมยิ่งสติแตกนั่งไม่ติด เดินไปเดินมาทั่วห้อง คิดแผนหลบเลี่ยงมันต่างๆนาๆ

แต่แล้วคืนนั้นมันก็ไม่มา




พอเช้าผมก็มาที่มหาลัย



แวะเอาสมุดบัญชีมาอัพเดตตามที่แม่สั่งเมื่อวาน แต่กลับต้องตกใจเพราะมียอดเงินที่โอนมาเมื่อวานถึง2ยอด ยอดแรกเป็นของพ่อผมแน่นอนเพราะเป็นจำนวนเงินที่ผมได้รับทุกเดือน  แต่อีกยอดหนึ่ง มันไม่ใช่ของที่บ้านผมแน่ เงิน50000ไม่มีทางเป็นเงินจากทางบ้านผม



ผมเดินเข้าไปในธนาคารทันทีเมื่อเจอยอดเงินไม่ทราบที่มา เพราะอาจจะมีใครบ้างคนโอนผิดมาก็เป็นไปได้ ผมเลยรีไปติดต่อธนาคาร



“ขอโทษครับ พอดียอดเงินนี้ น่าจะไม่ใช่ของผมครับ รบกวนตรวจสอบให้หน่อยครับ”ผมบอกพร้อมยื่นสมุดบัญชีให้พนักงานสาว



“สักครู่นะค่ะ”เธอรับไป ทำการตรวจสอบกดที่คอมพิวเตอร์2,3ที ก่อนจะถือกระดาษแผ่นหนึ่งเข้าไปที่ห้องด้านในสุด ผมนั่งรอเกือบ10นาทีเธอก็เดินยิ้มออกมา



“เราทำการตรวจสอบแล้วนะคะ ทางต้นทางยืนยันว่าโอนให้บัญชี คุณ นาติยะ ธรรมธิกร หมายเลขบัญชี 198xxx-xxx-xถูกต้องนะคะ “เธอว่ายิ้มๆพร้อมส่งสมุดบัญชีคืนมาให้ผม



“ไม่ทราบว่าใครโอนมาครับ”ผมถามเพราะถึงจะโอนมาถูกแต่จู่ๆมีเงิน50000โอนเข้ามามันไม่แปลกไปหน่อยหรอ ตอนแรกก็แอบคิดว่าจะเป็นพวกsmsชิงโชคที่ผมเคยลองเล่นไปเมื่อนานมาแล้วหรือเปล่า



“โอนมาจากบัญชีของ คุณหวัง ช่างอิ่นค่ะ ทางเราตรวจสอบแล้วได้รับการยืนยันว่าถูกต้องค่ะ”เธอพูดด้วยรอยยิ้มการค้า



“ค่าอะไรครับ”ไอ้แก่นั้นมันโอนมาเพื่อ?



“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ เขาไม่ได้แจ้งไว้ค่ะ”



“ผมต้องการโอนเงินคืนเขาครับ”ผมบอกเริ่มทำน้ำเสียงไม่พอใจเมื่อรู้ที่มาของเงิน รวมไปถึงเดาเหตุผลที่มันให้เงินผมออกด้วย



“เอ่อ คือต้องทำการแจ้งเลขบัญชีที่จะโอน ค่ะ กรอกเลขบัญชีด้านนี้นะค่ะ”เธอว่าพร้อมหยิบใบนำฝากมาให้ผม



“ผมต้องการโอนคืนบัญชีต้นทางครับ ผมไม่ทราบเลขบัญชี” เธอหุบยิ้มทันทีที่ผมพูดจบ



“ทางเราไม่สามารถแจ้งเลขบัญชีของลูกค้าท่านอื่นให้ทราบได้ค่ะ หากไม่ได้รับการยินยอมจากเจ้าของบัญชี”เธอว่าพร้อมเริ่มทำหน้าตึงใส่ผม



“แต่ผมไม่ต้องการรับเงินที่ไม่มีที่มาที่ไปครับ ผมมีสิทธิ์ปฏิเสธไม่ใช่หรอครับ”ผมบอกเริ่มชักสีหน้าใส่เธอเช่นกัน ที่นี้ผู้จัดการสาขาเลยเดินมา แล้วมาบอกว่าหากต้องการแบบนั้นผมต้องมีใบแจ้งความมาให้ทางธนาคารก่อนและต้องทำเรื่องอีกมากมายซึ่งผมจำที่เธอบอกทั้งหมดไม่ได้ สุดท้ายเธอจึงแนะนำให้ไปหาเจ้าของบัญชีและขอให้เขาทำการดึงเงินกลับ



สุดท้ายผมก็ออกมาโดยที่เงินเจ้าปัญหายังอยู่ในบัญชี



เงิน50000คงเป็นเงินค่าตัวผม ซึ่งผมจะไม่ยอมรับเด็ดขาดเพราะผมไม่ได้ขายตัวให้มัน!



ผมโกรธมาก กดโทรหามันทั้งๆที่ผมไม่เคยโทรมาก่อน โทรไปสายแรกมันไม่รับ สายที่สองกำลังจะตัด มันก็รับพอดี



(ว่าไง)มันพูดด้วยน้ำเสียงหอบเหนื่อย  ผมชะงักทันทีที่ได้ยิน



“เอาเงินของมึงคืนไป”ผมบอก  พยายามหายใจเข้าลึกๆเพื่อตั้งสติ แต่กลับได้ยินเสียงผู้หญิงควรครางหลุดออกมาเบาๆ ไอ้เหี้ย ไอ้แก่บ้ากามกลางวันเสกๆมันยังทำเรื่องแบบนี้ได้



หรือนี่คือเหตุผลที่มันไม่มาเมื่อคืน  มันอาจจะเริ่มเบื่อผม เลยให้เงินค่าตัวมาชดเชย



(เหตุผลล่ะ?) มันถาม ผมยังได้ยินเสียงตับๆๆดังมาไม่ขาดสาย  ยิ่งทำให้ผมโกรธเข้าไปใหญ่ ทั้งๆที่มันไม่ใช่กงการอะไรของผม



“กูไม่ได้ขาย เอาเงินสกปรกของมึงคืนไป!”ผมตะโกนอย่างเหลืออด เห็นนักศึกษาที่เดินผ่านไปมาหันมามองผมกันยกใหญ่ ผมเลยเดินหนีไปคุยข้างๆธนาคาร ที่ไม่มีผู้คนเดินผ่าน



(ก็ไม่ได้บอกว่าขาย เงินนั้น ถ้าไม่อยากได้จะเอาไปโยนทิ้งที่ไหนก็เชิญ)ว่าจบมันก็ตัดสายไปเลย ทิ้งให้ผมได้แต่ยืนโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่หน้าธนาคาร



“ขอให้มึงเป็นเอดส์ ไอ้เหี้ย!”กลัวเสียเวลาเอาจนไม่มีเวลาคุย  มึงมันเหี้ย ไอ้เหี้ยจะไปเอากับใครก็เชิญ ไปไกลๆได้ยิ่งดี



ผมยกมือขึ้นทุบอกตัวเอง เพราะความโมโหมาจุกอยู่ที่อกจนหายใจไม่ออก



ผมไม่รู้ว่าอาการโมโหที่เป็นตอนนี้ มาจากเรื่องเงินที่มันโอนมาเป็นค่าตัว



หรือ เรื่องที่มันกำลังเอากับคนอื่นกันแน่



จะบ้าหรือไง มันไปเอาคนอื่นก็ดีแล้ว ผมจะได้ไม่ต้องรองรับอารมณ์มันอีกต่อไป ไม่ต้องทดกับการขืนใจซ้ำๆ



อย่าลืมว่ามันทำอะไรกับเราไว้บ้าง ต้องเอาคืนให้สาสม!



>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>



สุดท้ายผมก็หาทางออกเรื่องเงินได้  ผมกดเงิน50000ออกมาเพื่อเอาไปให้พี่ปอนด์ นี่เป็นทางที่ดีที่สุด  เงินที่พลอยเอาไปก็ถือเสียว่าไอ้แก่นั้นมันใช้ให้แทน ผมไม่ต้องรับเงินนั้นมา และพี่ปอนด์ก็ได้เงินคืน



“กูไม่เอา”พี่ปอนด์บอกปฏิเสธทันทีที่เปิดดูซองเงินที่ผมยื่นให้



“เอาไปเหอะพี่”ผมบอกยังคืนยื่นซองไปตรงหน้าพี่ปอนด์



“มึงจะบ้าหรือไง เงินไม่ใช่น้อยๆอยู่ๆเอามาให้กูได้ไง”พี่ปอนด์ยืนเท้าเอวมองผมอย่างไม่เข้าใจ



“เงินนี่ ที่บ้านพลอยเขาฝากมาคืนพี่ไง มันเงินพี่นะ”



“ทำไมพลอยไม่เอามาให้กูเอง”พี่ปอนด์ยังคงทำหน้าไม่เชื่อ



“อันนี้ พลอยไม่รู้เรื่อง  ที่บ้านเขาแอบเอาที่ดินไปจำนำ เลยอยากรีบเอามาคืนให้  เดี๋ยวเรื่องนี้เขาจะบอกพลอยที่หลังกันเอง”โกหกได้เป็นตุเป็นตะ จนอดชื่นชมตัวเองไม่ได้



“จริงหรอว่ะ”พี่ปอนด์ยังคงสงสัย



“ถ้าพี่ไม่เอา ผมเอาไปเองนะ ช่วงนี้ซ็อตพอดี”ผมบอกทำท่าจะเดินหนีพร้อมเงิน



“เออๆ ไอ้เหี้ยเงินกูมึงยังจะกล้าเอาไปหรอ มานี่เลยมึง”พี่ปอนด์เดินมาล็อกคอผมแล้วเอากำปั้นบดที่ขมับเป็นการลงโทษ



“โอ๊ยๆๆๆ พี่เจ็บ”ผมร้องอย่างไม่จริงจังนัก พี่ปอนด์ยอมปล่อยพร้อมรับซองเงินไป



“ขอบใจมึงมาก ตอนแรกกูตัดใจเรื่องดูงานไปแล้วนะเนี่ย”



“ที่หลังจะช่วยใครก็คิดถึงตัวเองก่อน เหอะ”ผมกอดอกพูด บ้างครั้งพี่ปอนด์ก็ใจดีเกินไป



“สอน กล้าสอนกูหรอ”พี่ปอนด์เข้ามาล็อกคอผมอีกครั้งแล้วบดขมับผมอีกรอบ เราเล่นกันอยู่สักพัก พี่ปอนด์ก็ขอตัวไปเตรียมเอกสารสมัครดูงานที่ต่างประเทศทันที  โดยไม่ลืมหันมาขอบใจผมอีกครั้ง



ผมขึ้นเรียนโดนแซวเรื่องพลาสเตอร์ยาที่คอ ว่าผมไปให้สาวที่ไหนดูดมา เมื่อเช้าผมติดกระดุมทุกเม็ดพี่ปอนด์เลยไม่เห็น แต่พอมานั่งเรียนเริ่มร้อนเลยปลดกระดมออก ไอ้แชมป์เลยเห็น ผมไม่ได้บอกปฏิเสธ แต่ยักคิ้วให้มัน มันเลยหมั่นไส้วิ่งไล่แตะผมยกใหญ่  การเรียนวันนี้หนักเอาการ  พวกผมไม่มีเวลาจะกินข้าวด้วยซ้ำ เลยทำให้ผมลืมเรื่องไอ้แก่นั่นไปได้สนิท ซึ่งมันก็ดีแล้ว เพราะคนชั่วอย่างมันผมไม่ควรเอามาใส่สมองแต่แรก



>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>



ผมกลับมาถึงคอนโดราวๆทุ่มกว่าๆ มาถึงก็อาบน้ำนอนเลยเพราะรู้สึกเหมือนจะมีไข้ วันนี้อยู่ในห้องแอร์ทั้งวัน  แถมพอออกมาก็มาเจอกับอากาศที่ร้อนจนแทบจะไหม้อีก ทำให้ผมรู้สึกปวดหัวตุบๆตลอดเวลา  กินยาดักไว้แล้วก็นอนเลย



มาตื่นอีกทีเพราะสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่ซอกคอ พอลืมตาขึ้นมาก็เจอหัวไอ้แก่นั่นที่กำลังมุดอยู่คอของผม ถูกทำให้ตื่นตอนไม่สบายนี่ทำเอาผมปวดหัวสุดๆ



 “ได้ข่าวว่าเอาเงินที่กูให้ ไปให้ผู้ชายคนอื่น”มันพูดทั้งๆที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นมาจากคอผม



“ก็มึงบอกว่าจะเอาไปทิ้งไหนก็ได้”ผมหดคอหนีริมฝีปากที่กำลังขบกัดจนเจ็บจี๊ด



“ให้เอาไปทิ้งแต่ไม่ได้บอกว่าเอาไปให้ผู้ชายคนอื่น”มันจ้องมองผมด้วยสายตาไม่พอใจ



“ที่หลังก็ไม่ต้องเอาเงินมาให้!”ผมบอกอย่างไม่พอใจเช่นกันเซหน้าหันหนี ไม่อยากมองหน้ามัน



“โอ๊ะ”มันก้มลงมากันคอผมอย่างแรง แรงขนาดนี้น่าจะมีเลือดซิบแน่นอน



“อย่าให้มีอีกเป็นครั้งที่2”มันพูดเสียงคาดโทษ ทำให้ผู้รู้สึกโมโหขึ้นมา ทั้งๆที่มันเป็นคนให้ผมเองผมจะเอาไปทำอะไรมันก็เรื่องของผมถูกไหม อีกอย่างต้นเหตุทั้งหมดก็มาจากมันกับเด็กของมันนั้นแหละ  ทั้งๆที่รู้ว่าผมเอาเงินไปให้พี่ปอนด์แต่เสือกไม่รู้ว่าทำไมผมต้องเอาไปให้



“อย่า”ผมรวบรวมแรงอันน้อยนิดดันหัวมันออก มันชะงักเลิกคิ้วมองผมอย่างสงสัย ทำหน้าไม่สบอารมณ์แบบเห็นได้ชัด



“ทำไม”มันถาม แต่ก็ยังก้มลงมานัวเนียที่ซอกคอ  เลียรอบรอยที่มันกัดเมื่อกี้



กลิ่น



“เหม็น”ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงพูดออกไปแบบนั้น แต่แค่ได้กลิ่นหวานๆนี่ ก็ทำเอานึกถึงภาพเวลามันนอนกับผู้หญิงคนอื่น รู้สึกไม่ชอบใจเอาซ่ะเลย



“เหม็นอะไร”มันถามจับหน้าผมที่เซหลบให้หันมาเผชิญหน้ากับมัน   จู่ๆก็รู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด ไข้ขึ้นหรือเปล่านะ เริ่มเวียนหัวแล้วด้วย



“ออกไป เหม็น ไม่ชอบ ”ผมผลักมันออกจนมันหงายหลังไปนั่งกับเตียงส่วนผมก็ลุกขึ้นมานั่งชิดหัวเตียง ต่างคนต่างจ้องกันด้วยความประหลาด  ผมเป็นบ้าอะไรเนี๊ย



มันยกแขนขึ้นมาดมๆ แล้วหันกลับมายกยิ้มมุมปากจ้องมองผมด้วยสายตาล้อเลียน เหมือนมันรู้ว่าผมคิดอะไร มันพยายามคลานเข้ามาหาผม



“อย่าเข้ามานะไอ้เหี้ย”ผมปาหมอนใบโตใส่หน้ามันเต็มๆ  ดันเป็นผมชักงักทันทีที่เข้าเป้า เพิ่งมารู้ตัวว่าผมทำอะไรลงไปก็ตอนที่หมอนหล่นจากหน้ามันลงมาที่เตียงแล้ว  ผมรีบหดตัวหนีอัตโนมัติ  เพราะคิดว่ามันคงจะเข้ามาทำร้ายผมแน่ๆ



แต่ มันไม่ได้ทำแบบที่ผมคิด มันหัวเราะแล้วเหวี่ยงหมอนลงไปข้างเตียง ลุกขึ้นมาปลดกระดุมแขนเสื้อเชิ้ต



 ใจผมสั่นเลยเพราะกลัวมันจะทำรุนแรงอย่างครั้งนั้นที่ผมขัดคำสั่งมัน



แต่เปล่าเลย



“เหม็นนักก็มาทำความสะอาดให้หน่อยเป็นไง”มันพุ่งเข้ามาช้อนตัวผมขึ้นอย่างรวดเร็ว ผมผวาเลยเผลอยกแขนขึ้นกอดคอมัน



“จะทำอะไร”มันอุ้มผมเข้ามาในห้องน้ำ ผมพยายามดิ้นให้มันปล่อยผมลง



“อาบน้ำให้หน่อย”มันยอมปล่อยผมลง แล้วหันไปเปิดน้ำที่อ่าง



“ห๊ะ”ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เกิดบ้าอะไรของมัน”กูไม่ทำ”ผมบอกเตรียมหันหลังเดินออกจากห้องน้ำ



“อย่าต้องให้ลากกลับมานะ เพราะไม่งั้นมันจะไม่จบแค่นั้นลากมาแน่”ขาผมหยุดชะงักทันทีที่ได้ยินคำขู่



TBC.



เดี๋ยวตอนหน้าเจอน้องน่านเอาคืนแน่(หรอ)

ชอบป๋าช่างอิ่นตอนนี้ ดูร้ายแบบ อยากพลีกายให้555555



หนึ่งเม้นหนึ่งกำลังใจนะครัช  ลงเร็วเท่าจำนวนคอมเม้น 555555

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ทำไมเสี่ยช่าง รู้ว่าข้าวปั้นเอาเงินนั้นให้พี่ปอนด์
พี่ปอนด์ ซื่อบื้อไปบอกพลอยแน่เลย
เสี่ยช่าง นี่หื่นโคตร ได้ทั้งหญิง ทั้งชายซะด้วย
แน่ะ ไรท์ แอบชอบเสี่ยช่าง ด้วย
ว่าป๋าช่างอิ่นตอนนี้ ดูร้ายแบบ อยากพลีกายให้ อะจ๊ากกกก
       
 

[sirin_chadada]

ถ้าถึงกับรู้ว่าเอาเงินไปให้ใครก็น่าจะรู้ด้วยนะว่าทำไมต้องเอาให้ เฮ้อ...

[yowyow]

 

[Pe_no]

โอ๊ยยยยยยดูร้ายดีชอบๆๆ

[DeShiWa]

พ่อพระเอกเอาคนอื่นไปทั่วแบบนี้ไม่ค่อยชอบเท่าไร

น่านเจอแบบนี้ก็สมควรแล้ว

พี่ปอนด์นี่โง่หรือซื่อกันแน่

[BAKA]

คือรู้ว่าเอาเงินไปให้ปอนด์ จริงๆ อาจจะรู้ด้วยว่าให้ทำไม แต่ทำเป็นไม่สนใจหรือเปล่า?

ตอนนี้มีความหมั่นไส้เสี่ยช่างเบาๆ