11th Step : วันแว่นแตก
[Ing]
ชอบ?!
ผมตีหน้าเฉยมองไอ้เล้งที่ยังส่งยิ้มมาให้ ทว่าหัวใจกลับเต้นระรัวและใบหน้าร้อนผ่าวราวกับจะระเบิดในไม่กี่วินาทีข้างหน้า นัยน์คาสีดำที่จ้องผมไม่ละสายตา ทำให้ผมต้องเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
"พูดแบบนี้ มึงจะจีบกู?"
ทั้งทีตั้งใจถามเพื่อไล่ต้อนอีกฝ่าย แต่ก็ดันตื่นเต้นเองเสียอย่างนั้น
ไอ้เล้งทำสีหน้าเจ้าเล่ห์พร้อมกับรอยยิ้มที่ดูเหมือนมีเลศนัย ก่อนที่ผมจะขมวดคิ้วเล็กน้อย
"แล้วจีบได้เปล่าล่ะ"
"หึ! อย่ามาเพ้อเจ้อ"
ผมส่งสายตาดุใส่ไอ้เล้ง ก่อนจะเดินต่อ แต่อีกฝ่ายก็เร่งฝีเท้ามาเดินถอยหลังอยู่ตรงหน้า
"กูเอาจริงนะพี่อิง"
ผมหยุดเดินพร้อมกับจับคนตรงหน้าไม่ให้เดินถอยหลังไปชนคนอื่น ไอ้เล้งก็อมยิ้มพร้อมกับมองงผมด้วยแววตาสดใส
"พี่อิงชอบกูบ้างป่ะ"
"ทำไมต้องตอบมึงด้วย"
ผมชักสีหน้าออกมา แล้วเดินต่ออย่างไม่สนใจ แต่ไอ้เล้งก็รีบเดินมาอยู่ข้างหน้าผมอย่างรวดเร็ว ก่อนทื่ผมจะต้องเบิกตากว้าง เมื่ออีกฝ่ายดึงแว่นตาจากใบหน้าของผมออกไปควงเล่นเฉย
"ไอ้เล้ง!"
"ตอบมาดิ ไม่งั้นไม่คืนอ่ะ"
มันแกว่งเว่นตาของผมไปมา ตอนนี้เราสองคนหยุดเดินแล้วครับ ผมก็พยายามจะคว้าของที่ถูกแย่งไปคืน แต่ก็ทำไม่ได้เต็มที่เพราะสภาพสายตาที่เคยบอกมันเอาไว้ เลยต้องแกล้งทำเป็นคว้าถูกบ้างไม่ถูกบ้างให้มันหัวเราะเยาะเล่น
"เอามา อย่าให้กูพูดซ้ำ"
น้ำเสียงเยือกเย็นของผมดังขึ้น ทว่าก็ยังไม่สามารถทำลายท่าทางกวนประสาทของมันได้อยู่ดี ไอ้เล้งเลิกคิ้วขึ้นพลางยกยิ้มชอบใจ
"ไม่ให้ครับ ตอบมาก่อนดิ ชอบกูเปล่า"
"ใครจะไปชอบมึง เอาแว่นคืนมา"
"ตอบแบบนี้เสียใจว่ะ ทำไงดี"
ผมมองไอ้เล้งที่ยังแกว่งเว่นตาของผมเล่นไปมาด้วยท่าทางกวนประสาทนิ่ง ก่อนเหตุไม่คาดฝ้นจะเกิดขึ้น เมื่อขาแว่นที่เกี่ยวกับนิ้วของคนตรงหน้าหลุดกระเด็นไปตรงถนนใหญ่ที่มีรถยนต์วิ่งผ่านไปมาไม่ขาดสาย
กร๊อบ!
แตกไม่มีชิ้นดี....
ผมได้แต่มองตามด้วยความอึ้ง ส่วนไอ้เล้งก็มีสีหน้าตกใจไม่แพ้กัน ใบหน้าที่ยิ้มแย้มก่อนหน้านี้ซึดลงไปถนัดตา
"เฮ้ย!"
ผมถอนหายใจออกมา แล้วหันไปมองคนที่ยืนทำหน้าจ๋อยสนิทอย่างเอาเรื่อง ไอ้เล้งส่งยิ้มเจื่อนมาให้พร้อมกับยกมือไหว้อย่างสำนึกผิด
"พี่อิงโทษที ไม่ได้ตั้งใจว่ะ มึงมีแว่นสำรองใช่เปล่า"
"ไม่มี"
ผมมองไอ้เล้งนิ่ง คนตรงหน้าก็ทำหน้าหงอยมากกว่าเดิม ก่อนจะยกนิ้วขึ้นมาตรงหน้าของผมสามนิ้ว
"พี่อิงกี่นิ้ว"
"ห้า"
"ฉิบหายแล้ว"
ไอ้เล้งสบถขึ้นมาพร้อมกับทำหน้าตลกที่ผมอยากจะยิ้มออกมา แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้ เพราะอยากจะสั่งสอนคนที่เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง
"ตอนนี้ร้านแว่นก็คงปิดหมดแล้วด้วย ทำไงดีวะเนี่ย"
ไอ้เล้งบ่นออกมาเบาๆ ก่อนจะมองไปรอบตัวราวกับคนหลงทาง ผมก็ยืนมองดูว่ามันจะทำยังไงต่อ แล้วผมก็ต้องเลิกคิ้วขึ้น เมื่อคนก่อเรื่องหันมาจับมือของผมเอาไว้ แล้วพาเดินไปด้วยกัน
"ทำอะไรของมึง"
"ถ้าไม่จับมือ แล้วพี่อิงจะเดินเองต่อได้ไง มองมั่วขนาดนั้น"
ผมก็ไม่ได้ตอบอะไร พลางปล่อยให้มันจับมือพาเดินกลับไปยังรถยนต์ที่จอดเอาไว้ ถึงแม้จะรับรู้ไถึงสายตาของคนที่เดินผ่าน แต่สิ่งที่ผมสนใจมีแค่คนที่เดินอยู่ด้วยกันเท่านั้น
ผมไม่เคยจับมือกับผู้ชายแบบนี้มาก่อน แล้วก็ไม่นึกว่าฝ่ามือของเพศเดียวกันจะนุ่มแบบนี้ด้วย ก็คงเป็นเพราะอีกฝ่ายเป็นลูกคุณหนูไม่เคยหยิบจับหรือทำงานหนักอะไรล่ะมั้ง
ผมมองใบหน้าที่มีร่องรอยของความกังวลใจ ก่อนจะกระชับฝ่ามือที่กำลังจับอยู่ให้แน่นขึ้น ไอ้เล้งหันมามองผมเล็กน้อย
"ถ้ากูเดินสะดุดล้ม มึงโดนดีแน่"
"แต่สะดุดรัก โอเคใช่เปล่า"
"หึ! มุขจีบห่วยๆ"
"ห่วยก็อย่ายิ้มดิ"
"ไอ้สัตว์"
........
ผมลอบมองใบหน้าที่ยังติดกังวลของไอ้เล้งแล้วรู้สึกผิดอยู่เล็กน้อย ก่อนจะมองวิวข้างทาง
"มึงจะพากูไปไหน"
"พาไปห้องกูไง"
"มึงทำแบบนี้ประจำเลยหรือไง หึ! ชวนแดกเสร็จก็พาขึ้นเตียง"
"ก็มีบ้าง เฮ้ย! ไม่ใช่แบบนั้น! ก็มึงมองไม่เห็น ทำอะไรก็ไม่สะดวก กูจะดูแลมึงที่ห้องไปก่อน"
"งั้นไปห้องกู"
"ไม่เอา ไปห้องกูดีกว่า นะ พี่อิงนะ"
ผมก็มองมันเล็กน้อย ไอ้เล้งยังมองถนนอยู่ อันที่จริงจะนอนที่ไหนก็ไม่มีปัญหาหรอกครับ
"ตามใจมึง"
หลังจกานั้นเราสองคนก็ไม่ได้คุยอะไรกัน จนรถยนต์มาจอดสนิทอยู่ในลานจอดรถของคอนโดมิเนียม ไอ้เล้งก็รีบมาเปิดประตูรถให้ผม
"อะไรอของมึง"
"จนกว่าพี่อิงจะมองเห็นปกติ กูจะเป็นตาให้เองนะครับ"
ผมมองไอ้เล้งที่แสดงสีหน้าจริงจังอย่างพิจารณา แล้วปล่อยให้อีกฝ่ายพาเดินปยังลิฟต์แต่โดยดี
ผมรู้ว่าความลับไม่มีในโลก และอีกไม่นานไอ้เล้งก็ต้องรู้ว่าผมไม่ได้สายตาสั้นอย่างที่มันคิด แค่ก่อนจะถึงเวลานั้นก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะทำดีกับผมได้สักแต่ไหนกัน
.........
ผมลอบถอนหายใจออกมา พลางมองคนตรงหน้าที่ยังจับมือของผมไม่ปล่อย ถึงจะรู้สึกแปลกไปบ้างแต่ก็โอเคดีครับ
"พี่อิงนั่งตรงนี้นะ กินน้ำอะไรหรือเปล่า"
"กูอยากอาบน้ำ"
"อ่า...งั้นเดี๋ยวกูอาบให้"
"ไม่ต้อง"
ผมตอบกลับเสียงแข็ง แต่คนตรงหน้าก็ชักสีหน้าออกมาเล็กน้อย แล้วทำหน้าจริงจังออกมา
"มองไม่ชัดแบบนั้น ถ้าเกิดลื่นล้มหรือเดินชนกำแพงหัวแตกจะทำไง ดีไม่ดีอาจจะเผลอหยิบน้ำยาล้างห้องน้ำมาสระผม หรือไม่ก็เอาครีมนวดผมมาอาบแทนสบู่ก็ได้ แล้วไหน..."
"พอ! กูไม่ได้ตาบอด"
"พี่อิงอ่ะ ไม่เอาตาอย่างกูไปอาบน้ำด้วยจะมองอะไรเห็นได้ยังไง"
ผมถอนหายใจ เมื่อเห็นใบหน้าเหมือนหมาอ้อนของมัน แล้วมองคนตรงหน้านิ่ง
"มึงคิดจะหาเรื่องลวนลามกูหรือไง"
"โหย....ไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย กูแค่จะไถ่โทษเฉยๆ จริงๆ"
ผมมองอีกฝ่ายที่หลบสายตาอย่างจับผิด อันที่จริงผมก็ไม่ได้คิดแบบนั้นหรอกครับ แต่พอดูท่าทางกระตือรือร้นผิดวิสัยก็เลยเผลอนึกออกมา
"แล้วจะอาบน้ำตอนนี้เลยใช่เปล่า หรือว่า...อายกู?"
คำถามและสายตาของไอ้เล้งทำให้ผมนึกปลงตก ถึงแม้เราสองคนจะเห็นร่างเปลือยเปล่าของกันและกันมาแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกกระดากอายอยู่เล็กน้อย ถ้าต้องให้มันอาบน้ำให้
"เออๆ น่ารำคาญว่ะ"
........
หัวข้อ: Between us...รักข้างเดียว ►[End] - หนังสือ พร้อมส่งค่ะ (อ่าน 254560 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก