┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ [ตอนพิเศษ HNY P.33]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ [ตอนพิเศษ HNY P.33]  (อ่าน 367934 ครั้ง)

ออฟไลน์ PrimYJ

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3473
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-3
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #450 เมื่อ24-01-2017 21:54:57 »

จะมาม่าเรื่องครอบครัวแล้วหรอ โซโล่กีล์สู้ๆนะ

ออฟไลน์ Min*Jee

  • เอวรี่ติงจิงกะเบล
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2792
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-5
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #451 เมื่อ24-01-2017 21:57:08 »

เฮ้ยยยยย ทำไมตอนนี้รู้สึกเป็นFcเก้า  :laugh:
พี่เจย์มาแล้วววววว

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4982
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #452 เมื่อ24-01-2017 22:19:12 »

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:



 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Peung002

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 870
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #453 เมื่อ25-01-2017 00:19:22 »

อูยย เริ่มเข้มข้นขึ้นแล้วใช่มั๊ยคะ  :hao3:

ออฟไลน์ about

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 254
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #454 เมื่อ25-01-2017 00:27:11 »

 :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Mura_saki

  • แค่เรารู้จักกัน...มันก็ดีที่สุดแล้ว :)
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +179/-9
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #455 เมื่อ25-01-2017 00:35:40 »

หากผ่านด่านครอบครัวไปได้ก็สบายแล้วล่ะ

สู้ๆพี่กีล์

ออฟไลน์ Nattharikan

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 81
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #456 เมื่อ25-01-2017 00:46:20 »

มีพี่กีล์ขายที่ไหนบ้างคะ อยากได้  :z6:  :z6: โดนโซโล่ถีบ
พี่กีล์สู้ๆ   :mew1:

 :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #457 เมื่อ25-01-2017 01:05:18 »

กีล์เท่อย่าบอกใครเลย

ออฟไลน์ padthaiyen

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 943
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-2
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #458 เมื่อ25-01-2017 01:32:07 »

กีตาร์ของโซล

ออฟไลน์ Sky

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 933
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-2
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #459 เมื่อ25-01-2017 10:39:01 »

งู้ยยย พี่กีล์~~~~

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
« ตอบ #459 เมื่อ: 25-01-2017 10:39:01 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Margarita

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 85
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #460 เมื่อ25-01-2017 18:08:46 »

 :pig4: :L1:

ออฟไลน์ Honeyhoney

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-2
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #461 เมื่อ25-01-2017 18:25:47 »

 :katai4: ไอหมาาา ใจเย็น ๆ นะ เจย์มาดี แต่ดูเจย์หล่อมาก.  5555

ออฟไลน์ ่patsaporn

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-6
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #462 เมื่อ26-01-2017 07:45:45 »

เจย์ดูเป็นคนดี โซเคืองไรเขานะ พี่กีล์น่ารักตามใจน้องเสมอ

ขอบคุณต

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #463 เมื่อ26-01-2017 20:37:09 »

เราจะอึ๊บไว้ เราจะไม่ก่อกองไฟต้มมาม่า (แม้ว่าเค้าลางจะมาเป็นระยะๆๆ)
พี่กีล์สู้ๆ โซโล่สู้ๆ อุปสรรคที่ต้องฝ่าฟันกำลังใกล้เข้ามาทุกทีทุกที ><

ออฟไลน์ MSeraph

  • This too shall pass
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1751
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #464 เมื่อ27-01-2017 11:30:21 »

นี่ว่าเจย์น่าสงสาร นางดูไม่ได้เลวร้ายอะไรอะ
ดูรักโซโล่จริงๆอะ
ปัญหาน่าจะอยู่ที่คุณพ่อออคนเดียวเลย
พี่กีล์ต้องสู้ๆ ต้องเข้มแข็งงง!!
รอค่าา

ออฟไลน์ mirage

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 135
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-1
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #465 เมื่อ27-01-2017 19:42:43 »

มาม่ากำลังมา เรารู้สึกได้ กีลพูดได้จี๊ดมากค่ะ ปักตรงกลางอกเลย ท่านนักเขียนคะ โปรดสงสารตับไตและเครื่องในของข้าพเจ้าด้วยค่ะ 555

 :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ songte

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1411
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #466 เมื่อ28-01-2017 19:28:22 »

 อ่านไปยิ้มไป รุ้สึกเป็นนิยาย feel gooddddddจริงๆ ( มาม่ามาค่อยว่ากัน)

ออฟไลน์ CHESS.

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +228/-2
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER21 P.15 [24/01/17]
«ตอบ #467 เมื่อ28-01-2017 22:26:39 »

-22-

 

ผมเคยคิดว่าลิฟต์ของที่นี่มันดูใหญ่โตเกินความจำเป็น โดยเฉพาะลิฟต์วีไอพีที่โซโล่พาผมขึ้นอยู่ทุกวัน แต่มาวันนี้ผมกลับรู้สึกว่ามันคับแคบสุดๆ โดยเฉพาะบรรยากาศที่อึดอัดเกินคำบรรยาย

โซโล่ยืนอยู่มุมด้านในสุดของลิฟต์ข้างๆผม ใบหน้ายังคงเย็นชาไม่เปลี่ยนแปลง แถมยังแผ่บรรยากาศกดดันออกมาจนผมรู้สึกได้ อีกฝั่งของลิฟต์คือคุณเจย์ที่ยืนชิดกำแพงอีกด้านเงียบๆ ส่วนผมที่เป็นคนกลางก็ยืนอยู่ระหว่างทั้งคู่

เป็นความอึดอัดใจที่ทำให้พูดไม่ออกจริงๆ…

“คุณพักอยู่ชั้นไหนเหรอครับ”ผมหันไปถามคุณเจย์ทำลายความเงียบ จะบอกว่าชั้นเดียวกับผมก็ไม่น่าใช่ เพราะเจ้าหมานี่ดูจะคลองพื้นที่ทั้งหมด ส่วนห้องที่อยู่ตรงข้ามซึ่งมีแค่ห้องเดียวก็ไม่เคยเห็นใครเข้าพักมาก่อน

“ผมพักอยู่ชั้นล่างคุณครับ”เขาหันมาแล้วยิ้มจางให้ผม พอดีกับที่ประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นของเขา “ไว้เจอ…”

“มาที่นี่ทำไม”

ไม่ใช่แค่ผมที่ชะงัก ดูเหมือนคุณเจย์ที่กำลังจะก้าวออกจากลิฟต์ก็นิ่งไปเช่นกัน เขาหันหน้ากลับมา จ้องตากับโซโล่ที่ยืนอยู่ข้างผม

“ผมกลับมาตามคำสั่งครับ”เขาพูดเสียงเรียบ ผมหันไปมองโซโล่ เห็นว่าเจ้าตัวกำลังกัดฟันแน่นเหมือนต้องการระงับอารมณ์ ผมดูออกว่าเขากำลังโมโหมากขึ้นเรื่อยๆ “ผมไม่ได้จะ…”

“ไสหัวไป”

“โซ…”ผมเรียก แตะมือที่กำแน่นเบาๆแล้วหันไปหาคุณเจย์ เขาพยักหน้า ยิ้มจางให้ผมก่อนจะเดินออกไป

ผมจูงมือคนที่ยังคงเงียบกริบให้เดินตาม จนกระทั่งมาถึงห้องแล้วอีกคนก็ยังเงียบอยู่

“ทานอะไรดีครับ”ผมถามทันทีที่วางของลง พยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด

“อะไรก็ได้”โซโล่ตอบเสียงเรียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ผมรู้ดีว่ามันมีอะไรสุดๆ ถ้าเป็นปกติเข้าห้องมา อย่างแรกที่เจ้าหมาทำคงเป็นการเดินมากอดผมหรืออ้อนให้ทำนั่นทำนี่ แต่นี่เข้ามาแล้วเดินไปริมกระจก จะบอกว่าปกติก็คงไม่ใช่

ผมเดินเข้าไปหาคนที่ยืนนิ่งอยู่ริมกระจก มองใบหน้าที่พยายามทำเป็นไม่รู้สึกอะไรจากด้านข้างแล้วก็ต้องถอนหายใจ ไม่ว่าเขาจะรู้สึกอะไรหรือคิดอะไรอยู่ก็ตาม แต่ความไม่ปกติของเขาทำให้ผมปวดใจตามไปด้วย

ผมเดินไปยืนอยู่ด้านหน้าโซโล่ เจ้าตัวไม่ได้ว่าอะไรนอกจากขยับสายตาจากนอกกระจกมาหา ดวงตาเรียบสนิทดูอ่อนแสงลงเมื่อมองหน้าผม

“กีตาร์…”

ผมโน้มคอคนที่สูงกว่าลงมา ใช้มือข้างหนึ่งกดศีรษะนั้นให้ซุกอยู่ที่ไหล่ ส่วนมืออีกข้างก็ใช้ลูบหลังปลอบ

ผมไม่ได้พูดอะไรนอกจากรอ…รอให้เขาพูดออกมาเอง

โซโล่ยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง สักพักเขาก็หัวเราะออกมาเบาๆ ซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอผมจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนๆ และโอบเอวผมให้เข้าไปแนบชิดมากขึ้น

“ไม่เคยสู้กีตาร์ได้เลย…”

“สู้ได้พี่ก็แย่สิครับ”ผมหัวเราะ ผละตัวออกแล้วจูงอีกคนไปนั่งด้วยกันที่โซฟาตัวโปรด หมาตัวโตที่คลายอารมณ์ผิดปกติไปหมดแล้วเอนตัวลงนอนตักผมทันทีที่ผมนั่งลง

เจ้าหมานี่ทำเหมือนตักแข็งๆของผมเป็นหมอนนุ่มๆ ไม่เข้าใจจริงๆว่าติดใจอะไรนัก

“ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง”

“เล่าเรื่องโซกับคุณเจย์ให้พี่ฟังสิครับ”

“กีตาร์อยากฟังเหรอ”

“พี่อยากฟังทุกเรื่องที่เกี่ยวกับโซ”

ทุกเรื่องที่จะทำให้เขาสบายใจเมื่อได้พูดออกมา…

“ผมจำไม่ได้ว่าเจย์มาจากไหน…”โซโล่เริ่มพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย “รู้แค่ว่าเวลามองหาใครไม่เจอ นอกจากแม่แล้วก็มีแค่เจย์ ผมรักเจย์เหมือนคนในครอบครัว แม่เองก็รักเจย์มาก”

“คุณเจย์นี่อายุเท่าไหร่เหรอครับ”

“มากกว่าผมสิบปี”

ผมเบิกตากว้าง ไม่น่าเชื่อว่าคนๆนั้นจะอายุเกือบสามสิบแล้ว ดูภายนอกเหมือนแก่กว่าผมแค่สองสามปีเท่านั้นเอง

“ถ้ากีตาร์เห็นพ่อคงตกใจกว่านี้”โซโล่ยกยิ้ม ยื่นมือมาจิ้มมุมปากผมเบาๆ

“แล้วที่โซบอกว่าคุณเจย์กลับไปหาคุณพ่อ…”ผมลูบหัวคนที่นอนตักอยู่ เจ้าหมาดูผ่อนคลายขึ้นเรื่อยๆ พอเห็นท่าทางสบายใจของเขาแล้วก็ได้แต่คิดว่าเจ้าตัวแลดูเหมือนหมามากขึ้นทุกวัน

“ตอนที่แม่เสียผมติดเจย์มาก…เจย์มักจะกอดผมไว้แล้วบอกว่าไม่เป็นไร เขาอยู่ตรงนี้”โซโล่ยิ้มน้อยๆ แล้วก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเหยียดในชั่วพริบตา “ผ่านไปสองปีเขาก็ทิ้งผมไป กลับไปหาพ่อ ต่อให้ผมอ้อนวอนและพยายามติดต่อไปเขาก็ไม่เคยเหลียวแล”

“เป็นคำสั่งคุณพ่อหรือเปล่าครับ”

“ผมก็คิดแบบนั้น…ผมพยายามแล้ว บอกเขาว่าอย่าไป บอกว่าผมจะไม่ยอมให้พ่อทำอะไร แต่เจย์ก็ไม่ตอบรับ”โซโล่กัดฟัน ดวงตาแข็งกร้าวขึ้น “ถึงจะไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ที่เขาเข้ามาหาผมก็คงเพราะคำสั่งพ่อนั่นล่ะ ผม…”

“โซ”ผมตัดบท ยิ้มบางให้คนที่กำลังทำหน้าตาเย็นชา โซโล่เงยหน้ามองผม ใบหน้าแข็งกร้าวของเขาดูอ่อนลงเล็กน้อย “พี่ถามอะไรหน่อยนะครับ”

“ครับ”

“โซรู้จักคุณเจย์มากี่ปีแล้ว”

“ตั้งแต่จำความได้ก็มีเจย์อยู่ข้างๆมาตลอด น่าจะตั้งแต่สี่ขวบ”

“แล้วเขาทิ้งโซไปกี่ปีครับ”

“สอง…”

“เขาบอกเหตุผลโซไหม”

“ไม่…”

“แล้วตอนคุณแม่เสียไปเขาเป็นคนที่กอดโซไว้แล้วบอกว่าไม่เป็นไรใช่ไหมครับ”

“…”

“เขาเป็นคนเดียวที่อยู่ข้างๆโซมาตลอดสองปีหลังคุณแม่เสียไปใช่ไหม”

“…”

ผมคลี่ยิ้ม มองคนที่ค่อยๆเงียบไปด้วยสายตาอ่อนโยน ใบหน้าของคนที่เคยเย็นชาฉายแววสับสนและไม่มั่นใจ

“แล้วทำไมโซถึงเอาระยะเวลาแค่สองปีมาตัดสินคนที่รู้จักกันมามากกว่าสิบปีล่ะครับ”ผมใช้มือข้างหนึ่งดันใบหน้าเจ้าหมาให้เงยขึ้นมอง “เขาไม่ได้บอกเหตุผล ไม่ได้หมายความว่าไม่มีเหตุผล เขาหายไป ไม่ได้หมายความว่าเขาทิ้ง พี่พูดถูกหรือเปล่าครับ”

โซโล่เงียบไป ไม่ได้พูดอะไรนอกจากมองผมด้วยสายตาสับสน…และโทษตัวเอง

“คุณเจย์บอกว่าโซเป็นน้องชายคนสำคัญ…เขาขอร้องให้พี่อยู่ข้างโซไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไรก็ตาม”ผมมองคนที่เบิกตาน้อยๆด้วยความตกใจนิ่งๆ ค่อยๆพูดต่อช้าๆ “พี่รู้จักเขาวันนี้เป็นวันแรก แต่กลับรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนดี…แล้วโซรู้จักเขามาเป็นสิบปี โซไม่รู้เลยเหรอครับว่าเขาเป็นคนยังไง”

ผมปล่อยให้โซโล่คิด ให้เขาอยู่กับตัวเอง ไม่ได้ทำอะไรนอกจากมองหน้าเขาเหมือนต้องการส่งกำลังใจไปให้

“เจย์เป็นคนยิ้มเก่ง…”โซโล่พูดช้าๆแล้วค่อยๆหลับตาลง “แม่บอกว่าอยากให้ผมโตมาเป็นคนดีเหมือนเจย์ แม่มักจะมองเจย์ด้วยสายตารู้สึกผิดเสมอ…แม่บอกว่าทำผิดต่อเจย์ไว้”

“ครับ”

“เจย์ชอบทำอาหาร แม่ชอบบอกว่าเจย์ทำอาหารอร่อยกว่าแม่”คนที่หลับตาหัวเราะเบาๆ “จริงๆผมก็คิดว่างั้น แต่ไม่อยากให้แม่เสียกำลังใจเลยไม่พูดไป”

“หืม…พูดแบบนี้พี่ชักอยากทานฝีมือคุณเจย์แล้วสิ”

“ผมจะบอกให้เจย์ทำให้”

“ครับ”ผมยิ้มเมื่อเริ่มมองเห็นความเปลี่ยนแปลง

“นอกจากนั้นเจย์ยังเรียนเก่งสุดๆ…แม่ชอบให้เจย์มาสอนการบ้านผม”โซโล่ทำหน้ามุ่ยทั้งที่ยังหลับตา “ปกติก็ใจดี แต่พอเป็นครูดุอย่างกับหมา”

“ว่าคนอื่นได้เหรอเรา”ผมหยิกแก้มขาวๆด้วยความหมั่นไส้ ส่วนคนที่กล้าว่าคนอื่นเป็นหมาก็หน้าหงิกไปตามระเบียบ แต่ผ่านไปแค่แวบเดียวเขาก็เผยรอยยิ้มออกมา

“เจ็บนะ”

“ก็หยิกให้เจ็บครับ”ผมหัวเราะ เปลี่ยนเป็นลูบแก้มที่โดนหยิกให้แทน

“นอกจากนั้น…”โซโล่หุบยิ้มช้าๆ ลืมตามองผมด้วยดวงตาสั่นไหว “เจย์ไม่เคยบอกใครเลยว่ารู้สึกอะไรอยู่ แม่บอกว่าเจย์ชอบเก็บทุกอย่างไว้กับตัวเอง”

“แล้วโซรู้เหตุผลที่โกรธคุณเจย์หรือยังครับ”

“ผมโกรธที่เจย์ปล่อยให้ผมอยู่คนเดียว โกรธที่เจย์เลือกพ่อ…”

“…”

“แต่ผมไม่เคยเกลียดเจย์”

“แล้วโซคิดว่าควรทำยังไงดีครับ”

“ผม…”โซโล่หลุบตาลงต่ำ ผมมองเห็นความรู้สึกผิดอยู่ในดวงตาคู่นั้น

“โซจำที่พี่บอกว่าเราจะช่วยกันแก้ปัญหาทีละปมได้ไหมครับ”ผมยิ้มบางเมื่อเขาพยักหน้า “พี่หมายความถึงทุกเรื่อง…รวมถึงเรื่องนี้ด้วย”

เริ่มจากการแก้ปัญหาความไม่เข้าใจของพี่น้องสองคนนี้ที่ดูรักกันจะตาย แต่กลับไม่มีใครยอมพูดอธิบายอะไรออกมา

“…”

“โซจะไม่มีวันรู้ความจริงถ้ายังไม่ยอมเปิดใจ จะไม่มีทางรู้เหตุผลถ้ายังไม่ยอมถาม โซรู้จักคุณเจย์ดีที่สุด รู้ว่าเขาเป็นคนที่ชอบเก็บทุกอย่างไว้กับตัวเอง ถ้าอย่างนั้นลองคุยกับเขาดีไหมครับ ต่อให้เขาบอกเหตุผลเราไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าการคิดไปเอง”

ผมพูดไว้แค่นั้นแล้วก็เงียบไป ปล่อยให้เขาได้คิดเอง ผมรู้ดีว่าโซโล่เป็นคนแบบไหน เจออะไรมาบ้าง ต่อให้ฉลาดแค่ไหนแต่เรื่องของความรู้สึกมันเป็นอะไรที่เปราะบาง ถ้าเขาไม่ใช่คนชอบถาม ในขณะที่คุณเจย์ก็ไม่ใช่คนชอบอธิบาย มันคงเป็นอะไรที่ง่ายดายถ้าจะเข้าใจผิดกัน

โซโล่ยังเด็ก ยิ่งตอนนั้นเขายิ่งเด็กเข้าไปใหญ่ ไม่แปลกถ้าจะใช้ความรู้สึกตัวเองเป็นที่ตั้ง พอไม่มีคนเตือนมันถึงได้เลยเถิดมาไกลขนาดนี้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่…

“โซมีพี่นะครับ”

“กีตาร์…”

“เราจะแก้ปัญหาไปด้วยกัน…”ผมเกลี่ยแก้มเขาเบาๆ “ถ้าอยากคุยกับคุณเจย์ พี่จะอยู่ข้างๆโซเอง จะคอยเตือน คอยเข้าใจ…ถ้าโซต้องการ”

“กีตาร์…”โซโล่มองผมด้วยสายตาอ่อนโยน ริมฝีปากขยับยกเป็นรอยยิ้มช้าๆ “ผมจะคุยกับเจย์…”

“…”

“กีตาร์อยู่ข้างๆผมนะ”

“ครับผม!”ผมพยักหน้าแข็งขัน จริงจังเสียจนเจ้าหมาหัวเราะออกมา พอเห็นเขายิ้มได้ผมก็เริ่มคลายความเครียดลง กลายเป็นเสียงหัวเราะของเราทั้งคู่

ผมก้มหน้าลงไปตามแรงชักจูงของคนที่ยื่นมือมากดหัวเบาๆ ริมฝีปากของเราสัมผัสกันช้าๆทั้งที่ยังยิ้มอยู่ ความอบอุ่นนุ่มนวลที่ถ่ายทอดความรู้สึกมากมายผ่านมาให้ทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจ ผมผละออกมาเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่ากำลังจะหมดลมหายใจ ปลายจมูกแตะอยู่ที่ปลายจมูกโด่งของคนที่มองมาด้วยสายตาเป็นประกาย

“ผมโชคดีจริงๆที่มีกีตาร์”

 

 

ผมขยับตัวด้วยความอึดอัด ความเงียบที่ปกคลุมไปทั่วห้องมากว่าสิบนาทีทำให้บรรยากาศดูเย็นยะเยือกแปลกๆ มองไปทางซ้ายเจอหมาหน้านิ่งที่นั่งเงียบกริบ มองไปทางขวาเจอชาวต่างชาติหน้าเด็กที่แม้จะยิ้มน้อยๆแต่ก็เงียบสนิทไม่ต่างกัน

แล้วทำไมผมต้องเป็นคนที่นั่งตรงกลาง…

ผมได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ขยับมือสะกิดขาหมาหน้านิ่งเป็นการเตือน โซโล่เหลือบมองก่อนจะขมวดคิ้วน้อยๆ แต่สุดท้ายก็ยอมพูดออกมา

“ทำไมถึงหายไป”

“ผมจำเป็นครับ”คุณเจย์ตอบกลับอย่างรวดเร็ว ผมแอบอมยิ้มเมื่อเห็นว่าเขาดูกระตือรือร้นมากจนผิดปกติ

“เพราะพ่อใช่ไหม”

“ไม่ใช่ครับ…ไม่ใช่คุณท่าน”คุณเจย์ปฏิเสธ ส่ายหน้ารัวจนผมแอบแปลกใจกับท่าทีนั้น

“แล้วที่นายมาอยู่กับผมเพราะอะไรกันแน่”โซโล่หันมาจ้องหน้าคู่สนทนาด้วยความจริงจัง

“นั่นเพราะ…คุณท่านบอกให้ผมไปอยู่เป็นเพื่อนคุณชาย”

“หึ..”

ผมลูบมือโซโล่เบาๆ ส่ายหน้าเป็นเชิงเตือนให้เขาฟังต่อ

“…แต่ผมรักคุณชายเหมือนน้องชายจริงๆ ไม่ใช่ด้วยคำสั่งอะไรทั้งนั้น”สายตาของคุณเจย์ดูจริงจังและมั่นคง โซโล่คลายมือที่กำแน่นช้าๆ สายตาแข็งกร้าวดูอ่อนลง

“ทำไมไม่บอกอะไรสักคำ…ทำไมไม่ติดต่อมา”

“ผม…”เขาหลุบตาลง ท่าทางดูไม่มั่นใจ

“ถ้าเห็นผมเป็นน้องก็บอกมา”โซโล่พูดเสียงแข็ง ท่าทางจริงจังแต่ไม่ได้แข็งกร้าวเหมือนตอนแรก กลับกันมันดูเหมือน…กำลังขอร้อง

“คุณชาย”คุณเจย์ยืดตัวตรง ความไม่มั่นใจในดวงตาของเขาหายไป “ที่ผมมาอยู่กับคุณชายเป็นความต้องการของคุณท่าน และที่ผมไปจากคุณชาย…เป็นความต้องการของคุณหญิง”

ผมมองโซโล่ด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นท่าทีตกใจของเขา พยายามบีบมือให้กำลังใจแต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่ตอบสนองสักนิด

“หมายความ…ว่ายังไง”

“ก่อนคุณหญิงจะจากไป ท่านบอกให้ผมกลับไปหาคุณท่านตอนที่คุณชายทำใจได้แล้ว…คุณชายอาจจะไม่รู้ตัว แต่จริงๆนอกจากผมกับคุณหญิง ยังมีคนมากมายอยู่รอบตัวคุณ”คุณเจย์ถอนหายใจแล้วยิ้มบาง “เพราะปิดใจมาตลอดเลยไม่เคยเห็น”

“…”

“แต่คุณท่านไม่มีใคร…ทำงานคนเดียว ไว้ใจใครไม่ได้”คุณเจย์พูดเสียงสั่น ใบหน้าเศร้าหมอง “คุณหญิง…ขอร้องให้ผมกลับไปอยู่กับคุณท่าน”

“แม่จะห่วงพ่ออีกทำไม…ในเมื่อพ่อไม่เคยสนใจผมกับแม่เลย!”โซโล่ตวาด ใบหน้าดูโกรธจัด ถ้าผมไม่ได้ดึงตัวไว้เขาคงลุกขึ้นทุบโต๊ะไปแล้ว

พอเห็นใบหน้าโกรธเคืองที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของคนข้างๆผมก็รู้สึกหน่วงๆตามไปด้วย ความเศร้ามากมายกระจายออกมาทางน้ำเสียงทั้งที่เจ้าตัวกำลังโกรธ

โกรธเพื่อปิดกั้นความเสียใจไว้

“ผมไม่รู้จริงๆ…ผมบอกได้แค่ว่าผมไม่เคยอยากทิ้งคุณชายเลย”

“แล้วทำไมถึงไม่บอกอะไรผมเลย…ทำไมไม่บอกตั้งแต่ตอนนั้น”โซโล่กำมือผมแน่น จ้องมองคุณเจย์ด้วยสายตาเจ็บปวด

“เพราะผมรู้สึกผิด…ทั้งต่อคุณและต่อคุณหญิง”เขาหลับตาลง ดูเจ็บปวดไม่ต่างกัน “ถึงผมจะไม่เคยอยากทิ้ง แต่ผม…ก็ยินดีกลับไปหาคุณท่านเอง”

“หมายความว่ายังไง”

“ผมไม่อยากให้คุณท่านโดดเดี่ยวอีกแล้ว…”

“…”

“ผมรักคุณซี”

“!!”

“ผมรักพ่อคุณ…รักมานานแล้ว”

ไม่ใช่แค่โซโล่ที่ชะงักไป เพราะแม้แต่ผมเองที่เพิ่งรู้เรื่องไม่นานก็ตกใจไม่แพ้กัน ผมไม่รู้ว่าโซโล่รู้สึกแบบไหนเพราะเขานิ่งสนิทไปแล้ว ไม่มีความรู้สึกใดๆปรากฏออกมานอกจากความว่างเปล่า

“เพราะรู้สึกผิดผมถึงไม่ติดต่อไป คิดว่าให้คุณเกลียดไปเลยอาจจะดีกว่า แต่ก็อดไม่ได้…สุดท้ายก็ต้องแอบไปดูทุกวัน ให้แมรี่ที่เป็นแม่บ้านคอยโทรบอก คอยดูแลคุณแทน”

“พอ…”

“ผมไม่เคยคิดบอกความจริง แต่พอคุณมาถามก็ทนไม่ได้ ไม่อยากโกหก ไม่อยากให้เข้าใจผิดอีกแล้ว…”

“พอ…”

“ผม…”

“บอกให้พอไง!”

“โซ!”ผมตะโกนด้วยความตกใจเมื่อคนข้างๆลุกขึ้นแล้วเดินไปกระชากคอเสื้อคุณเจย์ขึ้นมา

“จะทำอะไรผมกะ…”

หมับ!

คุณเจย์เบิกตากว้าง ตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนของโซโล่ที่กอดเขาไว้

“ขอโทษ”เสียงของคนที่กำลังหันหลังให้ผมสั่นเทา “ขอโทษที่เข้าใจผิด”

“ทำไม…”คุณเจย์พึมพำเสียงแผ่ว ไม่นานนักใบหน้าไม่เข้าใจนั้นก็เปลี่ยนไปช้าๆ น้ำตามากมายไหลออกมาจากดวงตาสีฟ้าคู่สวย “คุณชาย…”

“ผมโง่เองที่ไม่เคยเข้าใจเจย์เลย”

“ไม่…ไม่เป็นไรครับ”คุณเจย์ผละออก ยกมือเช็ดน้ำตาแล้วส่ายหน้าปฏิเสธทั้งรอยยิ้ม “แค่ไม่รังเกียจผมก็พอแล้ว”

“ผมคงเข้าใจทุกอย่างไม่หมด…ถ้ายังไม่ได้คุยกับพ่อใช่ไหม”โซโล่ถามเสียงสั่นไหว เขาเดินกลับมายืนข้างๆแล้วจับมือผมไว้

“เรื่องบางเรื่อง…มันมีอะไรมากกว่าที่คิด”คุณเจย์ยิ้มบาง มองมาที่ผมด้วยสายตาขอบคุณ “บางทีคุณน่าจะลองคุยกับท่านตอนที่ท่านมาที่นี่”

“ผมจะพยายาม”

สถานการณ์ดูดีขึ้นเรื่อยๆ โซโล่ดูคุยกับคุณเจย์ได้เป็นปกติ ถึงเจ้าตัวจะทำท่าทางนิ่งเฉยแค่ไหนแต่ผมรู้ดีว่าเขากำลังมีความสุข ไม่ต่างจากคุณเจย์ที่ยิ้มอย่างจริงใจมากขึ้น…ไม่เหมือนตอนแรกที่ยิ้มเศร้าๆ

ผมเองก็นั่งยิ้มไม่ต่างกัน รู้สึกดีที่พวกเขาเข้าใจกันแม้จะยังกังวลกับเรื่องพ่อของโซโล่ไม่น้อย

“คุณท่านกำลังจะมาที่นี่ใช่ไหมครับ”ผมถามคุณเจย์ที่นั่งอยู่ข้างๆ มีหมาตัวโตนั่งพิงไหล่เล่นเกมส์ในโทรศัพท์เงียบๆ

“น่าจะอีกสักพักครับ…ที่ผมมาก่อนก็เพราะท่านสั่งให้มาจัดการเรื่องคุณชาย”

“จัดการ…”

คุณเจย์ยิ้มน้อยๆก่อนจะพยักหน้า

“ครับ…เรื่องคุณชายกับคุณกีล์ ท่านอยากให้พวกคุณเลิกติดต่อกัน…แต่ผมคงทำไม่ลง”

“แล้วอย่างนี้คุณจะไม่เป็นไรเหรอครับ”ผมถามอย่างอดห่วงไม่ได้ ดูท่าทางแล้วคุณท่านคงน่ากลัวน่าดู ไม่รู้ว่าถ้าคุณเจย์ทำไม่สำเร็จจะเป็นอะไรไหม

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ท่านไม่ทำร้ายร่างกายผมหรอก…”ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ดวงตาของคุณเจย์กลับดูสั่นเทาราวกับเขากำลังเจ็บปวด “ท่านคงมาจัดการเองมากกว่า”

“งั้นเหรอครับ”ผมถอนหายใจ

“ไม่ต้องห่วงหรอก…”เสียงเรียบๆมาพร้อมสัมผัสเบาๆที่แก้ม ผมหันไปหา สบตากับเจ้าหมาที่ดูแตกต่างไปจากทุกที “ผมจะไม่ยอมให้เขาทำอะไรกีตาร์”

สายตาของโซโล่ดูจริงจังและหนักแน่น เขาไม่ยอมละสายตาไปไหนเหมือนจะบอกให้ผมมั่นใจ และสัมผัสอบอุ่นที่แก้มก็ทำให้ผมรู้สึกใจชื้นขึ้นมากจริงๆ

“พี่ไม่ได้กลัวว่าคุณท่านจะทำอะไรพี่หรอกครับ”ผมอมยิ้ม ดึงมือโซโล่มากุมไว้แล้วบีบเบาๆ “พี่แค่กลัวว่าเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน”

“ผมไม่ยอมแน่ๆ”

“ครับ…”ผมรับคำด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าหงุดหงิดของเจ้าหมา

“…”

“พี่ก็ไม่ยอมเหมือนกัน”

-------------------------------------

 

 ติดแฮชแท็ก #โซโล่กีล์



Fan Page : Chesshire. Twitter : @Chesshire04
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-03-2017 20:00:53 โดย CHESS. »

ออฟไลน์ minenat

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1661
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-3
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER22 P.16 [28/01/17]
«ตอบ #468 เมื่อ28-01-2017 22:42:57 »

มีแฟนแบบกีต้าร์นี้โชคดีกว่าถูกรางวัล :กอด1:

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER22 P.16 [28/01/17]
«ตอบ #469 เมื่อ28-01-2017 22:56:25 »

พี่กีล์สุดยอด ช่วยใพี่น้องเขาเปิดใจกันแล้ว

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER22 P.16 [28/01/17]
« ตอบ #469 เมื่อ: 28-01-2017 22:56:25 »





ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER22 P.16 [28/01/17]
«ตอบ #470 เมื่อ28-01-2017 22:58:51 »

 :katai2-1: แอบคิดไใ้ก่อนนี้ว่าพ่อกะเจย์จะมีซัมติง
ลุ้นๆตอนต่อไป

ออฟไลน์ farfarneenee

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 366
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER22 P.16 [28/01/17]
«ตอบ #471 เมื่อ28-01-2017 23:00:36 »

แอบน้ำตาซึ้ม สงสารเจย์อะ รักข้างเดียววว :hao5: :hao5: :hao5:

ออฟไลน์ Peung002

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 870
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER22 P.16 [28/01/17]
«ตอบ #472 เมื่อ28-01-2017 23:05:33 »

ขอยกตำแหน่งเคะราชินีให้พี่กีล์ค่ะ  :hao3:
สามารถจัดการได้หมดทุกปัญหา เจ้าหมาน้อยยังสงบลงเลย คิดดู!!!

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER22 P.16 [28/01/17]
«ตอบ #473 เมื่อ28-01-2017 23:39:35 »


 :katai2-1:  มันช่างดีต่อใจ.

ออฟไลน์ Mura_saki

  • แค่เรารู้จักกัน...มันก็ดีที่สุดแล้ว :)
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +179/-9
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER22 P.16 [28/01/17]
«ตอบ #474 เมื่อ28-01-2017 23:45:41 »

พี่กีล์อะไรจะดีปานนั้น


ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER22 P.16 [28/01/17]
«ตอบ #475 เมื่อ29-01-2017 00:17:08 »

พี่กีล์อยู่เหนือทุกปัญหา จัดการได้ทุกอย่างแน่นอน  :z2:

ออฟไลน์ Honeyhoney

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-2
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER22 P.16 [28/01/17]
«ตอบ #476 เมื่อ29-01-2017 01:14:02 »

 :katai4: สงสารเจย์อึดอัดน่าดูจะบอกใครก็ไม่ได้ กีต้าร์น่ารักมากกกกก

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER22 P.16 [28/01/17]
«ตอบ #477 เมื่อ29-01-2017 01:16:53 »

แบบพี่กีล์มีขายที่ไหนบ้างคะ

ออฟไลน์ mooping-7

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2527
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-5
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER22 P.16 [28/01/17]
«ตอบ #478 เมื่อ29-01-2017 01:26:00 »

พี่กีล์ชนะเลิศ

ออฟไลน์ Supparang-k

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1908
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-3
Re: ┌▼Oxygen ออกซิเจน▲┘ CHAPTER22 P.16 [28/01/17]
«ตอบ #479 เมื่อ29-01-2017 06:59:03 »

พี่กีล์สุดยอดไปเลยอะ  ชอบๆๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด