7
ผมกลับมาถึงหอด้วยอารมณ์ขุ่นมัวเล็กน้อย พยายามใช้สติคิดแก้ปัญหาให้รอบคอบ ตอนนี้ผมคงต้องตามน้ำไปก่อนเหมือนเดิม แต่การวางตัวผมคงต้องเปลี่ยนเล็กน้อย
ทุกคนคงคิดว่าทำไมผมถึงได้กล้าเอาเรื่องน้าเฟื่องฟ้าไปต่อรองไม่คิดถึงใจเธอเลยหรือ เธอคงมีเหตุผลของเธอที่ต้องจากมาส่วนผมก็มีเหตุผลของตัวเองเหมือนกัน มันอาจดูเห็นแก่ตัวไปหน่อยที่ผมใช้เธอต่อรองเพื่ออิสระภาพตัวเอง ผมคิดว่าถ้าพวกเขาเจอเธอก็คงไม่กล้าทำเรื่องเลวร้ายกับเธอหรอกมั้งครับ
แต่ถึงทำ...
แล้วยังไงล่ะ…มันก็ไม่ใช่ปัญหาของผมอยู่ดี
เพื่อตัวเองแล้วใครๆเขาก็ทำ ทำไมผมจะทำไม่ได้
ผมไม่เคยบอกว่าผมเป็นคนดีสักหน่อย
Rrr Rrr Rrr
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นขัดการคิดเรื่องไร้สาระในหัวผม ผมหยิบมือถือจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดูก่อนจะกดรับ
“ว่าไงคุณเก่ง” ผมกรอกเสียงเอื่อยๆลงไปในสาย
(ไอ้รันต์ พรุ่งนี้มาประชุมเรื่องงานเฟรชชี่ที่คณะด้วยนะเว้ย 8 โมงเช้า ห้ามเลท ลา มาสาย และห้ามตาย เค๊?) เสียงเก่งเฮดภาคว่ารัวๆ
“เออน่ะ ไปแน่”
(เออ งานเริ่มศุกร์นี้แล้วห้ามถอนตัวนะเว้ย แค่นี้แหละ) มันว่าจบก็วางสายไป ผมเผลอลืมไปซะสนิทเลยครับว่าต้องไปเป็นสตาฟงานเฟรชชี่ซึ่งงานแบบนี้ปี2 ก็ต้องรับไปเต็มๆ ปีสามปีสี่เขาสบายแล้วอ่ะอยากมาหรือไม่มาก็ได้
เฮ้อออออ เริ่มไม่อยากไปแล้วว่ะ เหนื่อยมีแต่ปัญหา คิดแล้วก็ล้มตัวนอนบนเตียงกลิ้งเล่นไปมาสักพักผมก็ผล็อยหลับไปไม่รู้ตัว
++++++++++++++++++++++++++
วันงานเฟรชชี่
“ มีตารอบตัว รอบตัวรอบตัว มีตัวลายตา ลายตาลายตา ฮูลาฮูลา สับปะรด ๆ (เปรี้ยวไหม ๆ...เปรี้ยว) เปรี้ยวทำยังไง...เปรี้ยวก็จิ้มเกลือ หวานก็จิ้มเกลือ เปรี้ยวก็จิ้มเกลือ หวานก็จิ้มเกลือ ถ้าไม่มีเกลือ ก็ไม่ต้องจิ้ม แดกไปเลย ๆ” เสียงสตาฟร้องเพลงสันฯน้อง พร้อมเต้นแด่วๆ(?)อยู่ข้างหน้าน้อง ซึ่งในนั้นก็มีผมอยู่ด้วย กลุ่มนี้เป็นกลุ่มท้ายๆแล้วครับ ผมพอจะเต้นๆได้คล่องแล้วล่ะ
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาหลังจากที่ไปประชุมเรื่องงานเฟรชชี่ ผมได้หน้าที่ไปเป็นสตาฟประจำฐานแต่มันไม่ใช่แค่นั้นครับ การเป็นสตาฟเราจะต้องสามารถสันทนาการน้องๆได้ คือต้องร้องและเต้นเพลงสันฯได้
แต่ผมทำไม่เป็นไง! คือตอนปีหนึ่งเวลาเขารับน้องผมก็โดดบ้างมาบ้าง เวลาเต้นก็เต้นไปตามน้ำร้องเพลงก็ลิปซิงค์เอา พอผมจะอ้าปากขอถอนตัวไอ้เก่งแม่งก็ส่ายหน้าจ้องผมเขม็งเลย ผมเลยได้แต่ปิดปากแล้วก้มหน้ารับชะตากรรมไป
“เอาล่ะค่ะน้องๆ เราก็เต้นกันพอหอมปากหอคอแล้วเนอะ น้องๆกลุ่มสีเทารู้ไหมเอ่ยว่าฐาน ‘วิ่งเพลินเพลิน’ ของเราคืออะไร” หญิงเพื่อนในคณะพูดขึ้น เธอเป็นหัวหน้าฐานนี้ด้วย
“ไม่รู้ค่ะ/ครับ” ตอบแบบไม่ต้องคิด
“เดาหน่อยสิๆ” สตาฟคนอื่นๆช่วยกันกระตุ้นน้อง ยกเว้นผม
“เกี่ยวกับวิ่งค่ะ”น้องหน้าม้าคนนึงตอบ
“ถะ ถะ ถูกต้องนะค่าาาาาา” แค่ชื่อก็บอกแล้วป่ะวะ
“แต่มันไม่ใช่แค่การวิ่งธรรมดานะคะน้องๆ เกมส์นี้จะต้องวิ่งเป็นคู่ พี่จะให้น้องๆจับคู่แล้วมาแข่งกันเนอะ โดยการใช้อวัยวะส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายทั้งคู่หนีบลูกโป่งใส่น้ำแล้ววิ่งไปให้ถึงเส้นชัยซึ่งแต่ล่ะคู่อาจจะได้อวัยวะเดียวกัน เช่น แขนกับแขน อันนี้ง่ายหน่อย แต่ถ้าได้ปากกับขานี่มันส์แน่ค่ะ ฮ่าๆๆๆ ถ้าลูกโป่งตกหรือแตกก็ต้องวิ่งกลับไปเริ่มใหม่ที่จุดเริ่มต้นนะคะ ที่สำคัญจะได้อวัยวะใด ก็จะต้องจับฉลากนะคะ คู่ไหนถึงก่อนก็ชนะไปได้รางวัลด้วย” ท็อฟฟี่กระเทยประจำภาคผมอธิบาย ตัวมันสูงกว่าผมนิดหน่อยแต่ล่ำมากเหมือนมันเล่นกล้ามเลย จริงๆมันชื่อสุเทพนะ และผมก็เรียกแต่สุเทพๆ กวนตีนมันน่ะ
“น้องอาจจะไม่เข้าใจ เราจะมีพี่สาธะ…อร๊ายยย พี่ทศศศศ” ท็อฟฟี่พูดยังไม่ทันจบประโยค สายตามันคงเหลือบไปเห็นใครบางคนถึงกับหลุดกรี๊ด บิดตัวไปมาเหมือนเขินมาก
ทำให้ทุกคนหันไปตามสายตาของท็อฟฟี่รวมทั้งผมด้วย
กลุ่มผู้ชายตัวสูงสี่คนกำลังเดินผ่านทางนี้ ผมสีน้ำตาลเข้มที่โดนแดดทำให้เขายิ่งดูโดดเด่นมาแต่ไกล ผมแทบจะจำได้ในวินาทีแรกที่เห็นถึงแม้ไม่อยากจะจำเลยก็ตาม
เสียงกรี๊ดทั้งของสตาฟและน้องๆเกือบ30 คน ดังระงมไปทั่วบริเวณ
“มึ๊งงงงง ตั้งแต่เปิดเทอมมากูพึ่งเห็นพี่เขา กูตายตาหลับแล้วววว” สตาฟผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นพร้อมเขย่าแขนเพื่อนไปมาอย่างเขินๆ
“เหมือนกันอีด_ก อยากเห็นใกล้ๆว่ะ” เพื่อนเธอตอบกลับ
จู่ๆ ผมก็เห็นท็อฟฟี่วิ่งไปทางผู้ชายกลุ่มนั้นที่กำลังใกล้เข้ามาในระยะสายตาชัดเจน มันไปพูดอะไรสักอย่างกับกลุ่มนั้น พวกเขาทำท่าจะปฏิเสธ แต่เมื่อหนึ่งในนั้นหันหน้ามาทางนี้และบังเอิญสายตาเขามาหยุดอยู่ที่ผม รอยยิ้มแสยะปรากฏขึ้นที่มุมปากเขา ทำเอาผมร้อนๆหนาวๆแฮะ หรือว่าผมตาฝาดไปเองวะ
“ว้ายมึง พี่สมิธมองแล้วยิ้มให้กูด้วยว่ะ” ผู้หญิงข้างๆผมพูดกับเพื่อนเบาๆ คือกูว่ากูคงไม่ได้ตาฝาดแล้วล่ะครับ
ผมเห็นไอ้ผู้ชายที่น่าจะชื่อสมิธหันไปคุยกับท็อฟฟี่อีกครั้ง ท็อฟฟี่กระโดดจนตัวลอยแบบดีใจเว่อร์พร้อมรีบวิ่งกลับมาทางนี้ สมิธลากไอ้ผู้ชายหน้านิ่งคนนั้นมาตามมาติดๆ เพื่อนมันอีกสองคนก็เดินตามมา
“เอาล่ะค่ะน้องๆ ถือเป็นโชคดีของกลุ่มน้องมาก ที่จะได้เห็นจตุรเทพบุตรแห่งคณะเศรษฐศาสตร์ตัวเป็นๆในระยะใกล้ขนาดนี้ ไม่ได้เจอพี่เขาง่ายๆนะน้อง ฮี่ๆๆๆ” ท็อฟฟี่ที่วิ่งมาถึงก่อนรีบบอกน้องๆ แต่กูว่ามึงเว่อร์ละท็อฟฟี่ เปลี่ยนจากเทพบุตรมาเป็นอสูรกูว่ายังจะเหมาะกว่า
ทุกวันนี้ผมยังคงทำหน้าที่เดิมอยู่ครับ ทำอาหารเช้า-เย็น ไว้ให้มันทุกวัน เพียงแต่ผมไม่ได้ไปปลุกมันให้มาเรียนแล้ว ผมพยายามจะไปทำตอนที่มันหลับหรือยังไม่กลับห้องนั่นเอง เอาง่ายๆจะว่าผมหลบหน้ามันก็คงจะไม่ผิดนัก เราไม่ได้พูดกันเลย ผมพยายามคิดว่าที่มันทำไปในคืนนั้นคือมันเมาและด้วยความที่อารมณ์คงค้างมาจากการที่ผมไปขัดจังหวะมันบวกกับที่ขู่เรื่องแม่มันอีก ก็เลยอาจทำให้มันขาดสติไปบ้าง วันนั้นผมก็ตกใจไปหน่อยจริงๆที่จะกระโดดตึก คิดแล้วใจหาย(เป็นการกระทำที่ไม่ดี ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่างนะครับ) เกิดตายขึ้นมาจริงๆคงเสียดายชีวิตที่เหลืออยู่แย่สู้เก็บชีวิตไว้เอาคืนมันดีกว่า ส่วนเรื่องน้าเฟื่องฟ้ามันก็ไม่ได้ถามอะไรอีกจากวันนั้น
แต่ถึงมันไม่ถามผมว่าผมจะยอมบอกอยู่แล้วล่ะ เพราะผมคิดอะไรดีๆออกแล้วน่ะสิ หึๆ
พวกเขาทั้งสี่เดินมาถึงด้านหน้าพอดี โดยมีสตาฟคนอื่นๆดันให้พวกเขาไปอยู่ตรงกลาง ส่วนผมอยู่ขอบๆ เพราะพวกผู้หญิงพยายามเบียดๆไปใกล้พวกนั้นหมด
“น้องๆคะ สวัสดีพี่ๆเขาสิคะ นี่พี่ใจดี พี่เซนท์ พี่สมิธ และก็พี่ทศกัณฐ์ เรียนคณะเราปี 3 ภาคอินเตอร์ค่าาาา” ท็อฟฟี่พรีเซ็นท์พวกเขาโดยแนะนำจากทางด้านซ้ายสุดก่อน
ที่แท้ผู้ชายหล่อเข้มหน้าไทยก็ชื่อใจดี เขาสูงไล่เลี่ยกันกับทศกัณฐ์ ส่วนผู้ชายตี๋หน้าใสข้างๆใจดีชื่อเซนท์คงเป็นคนที่เมาหลับวันนั้นมั้งเขาตัวเตี้ยที่สุดในกลุ่มแต่ก็มาตรฐานชายไทยแหละครับ ถัดมาเป็นไอ้ลูกครึ่งผมเข้มมากๆจนเกือบดำ(เข้มกว่าทศกัณฐ์)แต่ตาสีฟ้าสด ยอมรับว่าหน้าเขาครบเครื่องฉบับลูกครึ่งเลยล่ะ ไอ้คนสุดท้ายคงไม่ต้องแนะนำทุกคนก็รู้จักกันดี ไอ้ยักษ์ตัวปัญหา เหอะ
“กรี๊ดดดด อร๊ายยยย” ทั้งปีหนึ่งทั้งสตาฟพากันกรี๊ดให้ สตาฟบางคนถึงกับเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป
“ดีครับน้องๆ เป็นยังไงบ้าง เล่นเกมส์กันเหนื่อยไหมเนี่ย”เซนท์ทักทายน้องๆ ผมว่าเขาน่าคบที่สุดแล้วในกลุ่ม
“ไม่เหนื่อยค่า/ครับ”
“คือยังไม่ได้เล่นเลยค่ะพี่เซนท์” หญิงบอก
“อ้าวหรอ นี่พวกพี่มาขัดจังหวะรึเปล่านี่”สมิธเอ่ยพร้อมยิ้มบางๆให้ พวกผู้หญิงพากันละลายกันไปเป็นแถว แม่งตัวเจ้าชู้นี่หว่าไอ้นี่
“ไม่เลยค่า นี่พวกเรากำลังจะสาธิตเกมส์ให้น้องดูเลยค่ะ จะรบกวนไปไหมถ้าจะให้พวกพี่เป็นพี่สาธิตให้น้องหน่อยค่ะ”ท็อฟฟี่
“เอ่อ จะดีหรอ”สมิธพูด จริงๆพวกเขารู้อยู่แล้วล่ะว่าฐานนี้เล่นยังไง ผมเชื่อว่าพวกเขาต้องเคยผ่านการรับน้องมาแล้ว แม้ว่าภาคอินเตอร์จะไม่ค่อยได้ทำกิจกกรรมเยอะเหมือนภาคปกติ แต่ปี1 ก็น่าจะต้องเข้ารับน้องทุกคน(มอผมกึ่งรัฐกึ่งเอกชน)
“ดีสิคะ”ท็อฟฟี่ว่าเสียงหวานบิดตัวไปมา มันน่ารักไหมนั่น
“ก็ได้นะน้อง”สมิธว่า
“จริงหรือคะพี่”หญิงถามอย่างดีใจ
“แต่…ต้องให้น้องผู้ชายแว่นคนนั้นเล่นกับเพื่อนพี่นะ”มันว่าพร้อมกับชี้นี้มาทาง…ผม
พรึ่บ ทุกคนหันตามกันอย่างพร้อมเพรียง ผมก็หันไปมองด้านหลังตัวเองเหมือนกัน แต่ก็ไม่เห็นใครว่ะ
“ไม่ต้องหันครับ น้องนั่นแหละ” สมิธว่าพร้อมส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ ชักสังหรณ์ไม่ดีแฮะ
“ว้ายยยย อิรันต์มึงยังจะทำหน้างงอีก มึงคือผู้โชคดีค่ะ มานี่สิคะ” ท็อฟฟี่พูดเสียงดัง ผมก็ขมวดคิ้วมุ่น
“คือกูไม่…”ผมกำลังจะพูดปฏิเสธ
“มึงไม่ต้องเลยค่ะ มึงยังไม่เคยเป็นพี่สาธิตเลย มาค่ะอย่ากินแรงเพื่อน”แม่ง ผมทำหน้าบูดๆแต่ก็ยอมเดินไปหาท็อฟฟี่ มันจับผมไปยืนข้างๆทศกัณฐ์แทนที่มันแบบเบียดจนแขนติดกันเลยล่ะ คือมึงขยับให้กูหน่อยก็ดีนะสุเทพ ผมก็ขยับออกหน่อย แม้จะได้ไม่มากนัก
“ไอ้ทศ มึงไปเป็นพี่สาธิตกับน้องรันต์ไป” สมิธพูดกับทศกัณฐ์เบาๆ
“ทำไมต้องกู มึงต้นคิดจะมา มึงก็ไปเป็นเองดิ”ทศกัณฐ์บอกกลับเรียบๆ
“โอเค งั้นกูจะคิดว่ามึงมีซัมติงกับน้อง บอกไอ้เซนท์ดีกว่า เฮ้ยเซนท์…”
“ห๊ะ ว่าไง/ สัสสมิธ” เซนท์หันมาหาสมิธอย่างงงๆส่วนทศกัณฐ์กัดฟันสบถ
คือพวกมึงพูดอะไรเกรงใจกูที่ยืนตรงนี้ด้วย
“หึๆๆ ไม่มีอะไร โอเคครับน้อง เดี๋ยวพี่ทศกัณฐ์จะเป็นพี่สาธิตคู่กับน้องรันต์นะครับ ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมครับน้องรันต์” ประโยคแรกพูดกับเซนท์ แล้วค่อยหันไปบอกน้องปีหนึ่ง ส่วนประโยคสุดท้ายหันมาพูดพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม แล้วผมจะทำอะไรได้ล่ะครับนอกจากยอมรับชะตากรรม ตอนนี้ผมเริ่มไม่ชอบขี้หน้าไอ้พี่สมิธขึ้นมาอีกคนแล้วล่ะครับ
“แล้วอีกคู่ที่ต้องแข่งกันล่ะคะพี่สมิธ” หญิงถาม
สมิธกวาดสายตามองไปรอบๆก่อนจะไปหยุดสายตาที่เพื่อนของเขาอีกสองคน
“อ่า รู้และ พวกมึงสองคนไปเล่นเป็นเพื่อนไอ้ทศมันหน่อยไป”สมิธหันไปบอกพี่ใจดีกับพี่เซนท์
“มึงก็เล่นเองดิ”พี่ใจดีปฏิเสธทันที
“ดี~กูอยากเล่นๆ มึงเล่นคู่กับกูนะ ไอ้สมิธมันชอบแกล้งกูอ่ะ กูไม่อยากคู่กะมัน”พี่เซนท์หันไปทำท่าอ้อนๆกับพี่ใจดี เขามองพี่เซนท์พักนึงก่อนจะพยักหน้าตกลง
“เย้!” เซนท์ดีใจจนออกนอกหน้า มองไปมองมาผมว่าเขาน่ารักดีนะ
“โอเค แต่ว่า…” สมิธเอ่ยขัด มึงนี่ชักจะเงื่อนไขเยอะไปแล้วนะเว่ย
“อะไรหรอคะพี่สมิธ” หญิงถาม
“พี่ว่าถ้าได้รางวัลธรรมดาๆมันไม่น่าสนใจหรอก คู่ที่แพ้ต้องโดนลงโทษ มันถึงจะกระตุ้นให้เกมส์เมามันขึ้นไปอีก หึๆ” สมิธว่ายิ้มๆ
“ลงโทษยังไงคะพี่” ท็อฟฟี่ถามงงๆ
“คู่ที่แพ้ต้องหอมแก้มกัน” สมิธว่าอย่างอารมณ์ดี แต่มึงรู้ไหมว่าคำพูดมึงมันบาดหัวใจกูแค่ไหน พอสมิธพูดจบเท่านั้นแหละ เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นอีกรอบแถมดังกว่าเดิมอีก น้องผู้หญิงบางคนนี่ถึงก็ดิ้นไปมาอย่างกับโดนน้ำร้อนลวก คือน้องเป็นอะไรรึเปล่าวะ
“สัส กูไม่เล่น” ทศกัณฐ์กัดฟันพูดเบาๆ ทำท่าจะเดินหนี
“ป๊อดหรอ เด็กมึงยังไม่เห็นจะพูดอะไรเลย คู่มึงอาจจะไม่แพ้ก็ได้” สมิธยั่วโมโหทศกัณฐ์ให้ได้ยินกันแค่สองคน(แต่ผมดันได้ยินด้วย) ตอนนี้ผมโคตรหนาวเลย ได้ยินเสียงไอ้ยักษ์กัดฟันกรอดๆเลยครับ
แต่กูไปเป็นเด็กไอ้ยักษ์ตอนไหนวะ แล้วที่กูไม่พูดอะไรก็เพราะคำว่าหน้าที่มันค้ำคออยู่นี่แหละ
“มาๆน้อง เอากล่องมาจับเลยดีกว่าเดี๋ยวจะเสียเวลาไปมากกว่านี้” มันเสียเวลาไปตั้งนานละ ตั้งแต่ที่ไอ้ท็อฟฟี่เจอพวกมึงนั่นแหละ(เริ่มพาลๆ)
สตาฟผู้หญิงคนนึงวิ่งไปหยิบกล่องฉลากมาแล้วยื่นไปให้พี่ใจดีหยิบก่อนคนแรก ถัดมาให้พี่เซนท์ ทศกัณฐ์และก็ผม
ตอนนี้ทุกคนถือฉลากไว้ในมือยังไม่มีใครเปิด
“เปิดได้เลยค่ะ”เสียงหญิงบอก ผมมองเด็กๆกับสตาฟคนอื่นๆท่าทางลุ้นมาก ตลกดี
“ผมได้สะโพก”พี่ใจดีพูดพร้อม พร้อมยื่นกระดาษให้สตาฟ
“ม่ายยยย กูได้ไหล่ แล้วจะวิ่งยังไงวะ” พี่เซนท์ร้องขึ้น นึกภาพกูก็ขำแล้วครับคนนึงสะโพกคนนึงไหล่หนีบลูกโป่งวิ่ง มันจะวิ่งยังไงวะ
ว่าแล้วก็เปิดดูของตัวเอง หืม ได้คอแฮะ หวังว่าทศกัณฐ์คงไม่ได้ต้นขานะ ไม่งั้นผมคงลำบากเลยแหละ
“อิรันต์ มึงได้อะไรคะ” ท็อฟฟี่ชะโงกหน้าเข้ามาดูกระดาษในมือผม
“ต๊ายยยยย รันรันได้คอค่าาา” ท็อฟฟี่แหกปากบอก ทศกัณฐ์หันควับมามองผมทันทีแล้วหันไปมองกระดาษในมือตัวเอง มันได้อะไรวะ
ผมสังเกตเห็นไอ้พี่สมิธชะโงกหน้าเข้าไปดูกระดาษทศกัณฐ์เหมือนกัน เขากระตุกยิ้มพร้อมฉวยเอากระดาษในมือทศกัณฐ์ไปแล้วอ่านเสียงดังให้ทุกคนได้ยิน
“ทศกัณฐ์ได้ปากครัชชช” ตอนแรกทุกคนก็เงียบนะ แต่แค่แปปเดียวเท่านั้นแหละ เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นมาอีก คือไรวะ แต่ตอนนี้กูช็อคแล้วครับ
“แม่ง พวกกูเสียเปรียบอ่า ปากกับคอแม่งใกล้ๆกัน วิ่งฉิวเลยดิ ดูพวกกูดิ๊” พี่เซนท์โวยวายไม่จริงจัง
“หึๆๆ กูว่าไม่แน่” เสียงไอ้พี่สมิธแว่วมาให้ผมได้ยิน
.
.
.
.
.
ตอนนี้เราทั้ง 4 คนผู้เข้าแข่งขัน มายืนอยู่ที่จุดสตาร์แล้วครับ ในมือผมมีลูกโป่งน้ำอยู่หนึ่งใบ ด้านซ้ายมือผมเป็นพี่ใจดีกับพี่เซนท์ เรากำลังรอสัญญาณเริ่มเกมส์ครับ
ปิ๊ด!
ผมรีบเอาลูกโป่งน้ำแนบใส่ที่ซอกคอด้านขวามือยังประคองไว้อยู่ หันไปมองทศกัณฐ์ที่เขาค่อยๆก้มหน้าลงมา ผมเผลอเอียงตัวหลบอัตโนมัติ ภาพวันนั้นไหลเข้ามาในหัว ทศกัณฐ์ก็หยุดขยับทันที ส่วนคู่พี่เซนท์กับพี่ใจดีเริ่มออกตัวแล้ว แม้จะทุลักทุเลแต่ก็นำพวกผมไปแล้ว
“อิรันต์ เร็วๆค่า ทีมมึงได้เปนียบนะคะ” เสียงท็อฟฟี่ตะโกนเรียกสติผม เออว่ะ กูจะแพ้ไม่ได้โว้ย
ผมรีบขยับเข้าไปใกล้ทศกัณฐ์
“เร็วๆสิคุณ” ผมเอ่ยเร่ง เขาสบตาผมนิดนึง ก่อนจะค่อยๆก้มหน้าลงมาเอาริมฝีปากแนบกับลูกโป่งอีกด้าน ผมจำต้องเอามืออกตามกติกา ผมได้ยินทั้งเสียงกรี๊ดเสียงเชียร์เต็มไปหมด
“เดินสิ” เสียงทศกัณฐ์พูดขึ้นเรียบๆติดจะเย็นชา ผมเริ่มออกตัวเดิน ทศกัณฐ์ก็พยายามก้าวตามจังหวะผม วิ่งไม่ได้ครับเดี๋ยวลูกโป่งตก พวกเราใช้เวลาไม่นานก็ใกล้จะตามทันคู่พี่เซนท์กับพี่ใจดีแล้วครับ
“ดี๊ ไอ้ทศมันมาแล้วๆ” เขาเหลือบมาเห็นพวกผม ท่าพี่เซนท์ฮามาก เขากำลังเดินในท่าก้มตัว เพื่อให้ไหล่เขาเสมอกับสะโพกพี่ใจดีแล้วหนีบลูกโป่งไว้ แถมยังอุตส่าห์เหลือบมาเห็นอีก
“หึ พวกมึงนี่ใกล้กันเกินไปแล้วนะ แทบจะสิงกันอยู่ละ” ทันทีที่เสียงพี่ดีเอ่ยจบ ผมเผลอขยับตัวออกอัตโนมัติ ทศกัณฐ์รีบคว้าเอวผมไว้เพราะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ แต่ไม่ทันแล้วล่ะครับ
โพละ /จุ๊บ! คุณได้ยินเหมือนที่ผมได้ยินไหม…
“กรี๊ดดด!!!” เสียงกรี๊ดดังกระหึ่มมากครับตอนนี้ เพราะอะไรน่ะหรอ
ลูกโป่งตก ทำให้ช่องว่างระหว่างปากกับคอหายไป ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ปากทศกัณฐ์แนบอยู่ที่ต้นคอผมอย่างไม่ได้ตั้งใจ แถมมือทั้งสองข้างมันยังกอดเอวผมไว้จากด้านข้าง ผมไม่อยากจะนึกภาพเราสองคนตอนนี้เลยครับ ทศกัณฐ์รีบผละตัวออกทันที เขาก็ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้มั้ง
“เหี้ยดีเล่นสกปรก” ผมแอบได้ยินเขาพึมพำอะไรคนเดียวไม่รู้
ทศกัณฐ์คว้ามือผมที่ยืนเอ๋อให้ไปจุดเริ่มต้นด้วยกันอีกครั้ง เขาหยิบลูกโป่งแนบลงกับซอกคอผม มือเขาจัดแจงให้แขนผมพาดอยู่บนบ่าเขา ส่วนแขนอีกข้างของเขาสอดเข้ามาโอบเอวผมอีกที เขาแนบปากลงมาแล้วพาผมออกเดินทันทีแบบไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เหมือนจะโกรธๆแฮะ ผมรู้สึกว่าเขาเย็นชาขึ้นมากหลังจากเรื่องวันนั้น มันแทบจะไม่มองหน้าผมเลย นี่คือกูผิดหรอวะ
เขาพาผมเดินเร็วมาก จนเกือบจะถึงพวกพี่เซนท์อยู่แล้ว แต่เหมือนคู่นั้นก็ใกล้เส้นชัยมากแล้วเหมือนกัน
เสียงเชียร์ยังดังขึ้นอย่างต่อเนื่องจนไม่รู้ว่าเชียร์ใคร
พวกเราใกล้ถึงเส้นชัยแล้วครับ อีกนิด…นิดเดียว…
ปิ๊ดดดดดดดด
“เฮ!!!!”
ไม่นะเว้ยยยยยยยย แค่นิดเดียวเองนะ พวกเขาเข้าเส้นชัยไปแบบเฉียดฉิวกับพวกผมจริงๆนะ
“เอาล่ะ เราได้ผู้แพ้แล้วนะครับ” มึงต้องบอกว่าผู้ชนะรึเปล่าครับพี่สมิธ จำเป็นต้องสนใจผู้แพ้ขนาดนั้นเลยหรอวะ
“พวกมึงรวมหัวกันโกงกู” เสียงทศกัณฐ์พูดขึ้นเย็นเยียบ ผมเผลอพยักหน้าเห็นด้วยกับมัน
“เปล๊า อย่ามาใส่ร้ายกู” เสียงมึงสูงขนาดนี้กูคงเชื่อหรอกพี่สมิธ
“ไปๆ คนชนะพวกมึงจะไปเอารางวัลอะไรก็เรื่องของมึง ส่วนไอ้คนแพ้กรุณามายืนตรงนี้เลยครับ” ไอ้พี่สมิธเรียกพวกผมไปยืนตรงกลาง ผมหมั่นไส้แม่งว่ะ อยากเอาคืนยิบๆ
ผมกับทศกัณฐ์จำต้องเดินไป รู้สึกไอ้คนข้างๆผมมันจะนิ่งมากแบบโกรธๆอ่ะ ดูน่ากลัว
“มาครับ ตามสัญญาของผู้แพ้ ใครจะเป็นคนหอมหรือโดนหอมเลือกเอา” มึงพูดเฉยๆไม่ต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาได้ป่ะไอ้พี่สมิธ ผมได้ยินเสียงกรี๊ดเบา ทำไมทุกคนดูลุ้นขนาดนี้วะ
ทศกัณฐ์ยังยืนนิ่ง ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง คือกูต้องเป็นคนหอมหรือถูกหอมวะ เหลือบสายตาไปมองมันเห็นมันมองก่อนอยู่แล้ว
“ถ้าเลือกไม่ได้งั้นจับฉละ…” พี่สมิธพูดยังไม่ทันจบประโยค ทศกัณฐ์ยื่นมือมารั้งใบหน้าให้หันไปทางเขาพร้อมกดจมูกลงมาอย่างรวดเร็ว
ฟอดดดด/ แชะ!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด” มันเกิดขึ้นเร็วมากครับ ไม่ถึง5วินาทีด้วยซ้ำ ผมยังยืนอยู่ท่าเดิม ในหัวได้ยินแต่เสียงสูดจมูกของเขา หน้าร้อนแปลกๆวุ้ย
“อิรันต์ มึงดังแน่ บุญหล่นทับมึงแล้ว” รู้ตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงไอ้ท็อฟฟี่แหกปากแข่งกับเสียงดังรอบหู
บุญเหี้ยอะไรล่ะ นี่มันกรรมเก่ากูมากกว่า ปีนี้ปีชงกูรึเปล่าวะ
“ฮ่าๆๆๆ เพื่อนพี่มันหนีไปและ เย็นนี้เจอกันเพจคิ้วท์บอยนะน้อง อย่าลืมแชร์กันเยอะๆนะ ฮ่าๆๆๆ” ไอ้เหี้ยพี่สมิธพูดอย่างอารมณ์ดี สังเกตว่าทศกัณฐ์ไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว
“เฮ้ยพี่ ผมขอ…” ผมรีบพูดจะขอไม่ให้มันทำเรื่องบัดซบ
“น้องขอ พี่จัดให้คร้าบบบ แล้วเจอกัน” พูดจบมันก็รีบวิ่งหนีไปเลย
ไอ้เหี้ยยยยยย กูว่าไม่ใช่ปีชงแล้วล่ะ
พวกมึงมันเจ้ากรรมนายเวรกูชัดๆเลย
.
.
.
.
YU cute & sexy boy15 นาทีที่แล้ว
‘คู่จิ้นใหม่ของมอ ผู้ชายที่ชะนี เก้ง กวาง ทั้งมหาวิทยาลัยอยากได้ ชายผู้ไม่เคยชายตาแลใครในมอ วันนี้เป็นขวัญตาแล้วค่าาาาา หนุ่มผู้โชคดีคนนั้นคือใครแกรรรร ทำไมพี่ทศกัณฐ์แห่งเศรษฐศาสตร์ถึงได้หอมแก้มฮี ขุมทรัพย์มอนะคะ อิแอดอิจจจจจ ต้องทำได้ยังไงบอกแอดที แอดกราบเลยค่าาาา’
Cr.พี่สมิธสุดหล่อ ว่าที่สามีแอด
(รูปทศกัณฐ์หอมแก้มรันต์ระดับ HD by สมิธ)
ถูกใจ Channy DP, Namwarn Arisara และคนอื่นๆอีก 2,039
แชร์ 567 ครั้ง
ดิวดิวไง คิดว่าใครล่ะ กรี๊ดมากค่า หนูอยู่ในเหตุการณ์แถวหน้าสุด ฟินไปถึงโลกหน้าเลยค่ะ
Chayanid Gee กราบตีนเลยค่ะ มีความอิจ แชร์วนไป
Pimtha narak เป็นสตาฟงานนี้ค่ะ คนที่โดนหอมชื่อรันต์เศรษฐศาสตร์เหมือนกันอยู่ปี 2 ค่า นางน่ารักนะเรา อิอิ มีรูประหว่างแข่งที่ฟินกว่านี้อีกค่า ใครอยากได้อินบ็อกซ์มานะ พร้อมแจก อิอิ
ดูความคิดเห็นเพิ่มเติม 3จาก 1,528++++++++++++++++++++
มาแล้วววววว มาแบบเบลอๆเลย ไม่ได้ตรวจทานแก้คำผิดนะคะ(เดี๋ยวมาแก้ให้ทีหลัง) ตอนนี้ลบแล้วแก้หลายรอบมาก อารมณ์เป็นหายๆ ติดขัดยังไงขอโทษนะคะ เค้าป่วย(ข้ออ้างตลอดกาล) ขอบคุณสำหรับทุกคนเม้นนะคะ จุ๊บทีสิ(เพ้อหนัก)เจอกันอีกทีวันเสาร์นะคะ 
{โปรดติดตามตอนต่อไป...}
+++++++++++++++++++
สปอยตอนต่อไปเล็กน้อย
“ลงไปนั่งดีๆ”
“ไม่อาววว พื้นมันแข็ง”
“รันต์”
“นะยักษ์นะ ให้น้องนั่งตักน้าาาา น้องเมื่อยตูด”
“…..”
+++++++++++++++++++++++++
บรัยยยยยยยยยยยย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
