ใจยักษ์ 16
“ลงมารันต์”ทศกัณฐ์เดินอ้อมไปเปิดประตูให้คนเมาที่บ่นงึมงำอะไรไม่รู้อยู่คนเดียว ถ้าถามว่าทำไมเขาจึงมาอยู่ตรงนี้ได้ก็คงต้องนึกย้อนไปเมื่อประมาณหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ที่เขากำลังจะขึ้นเครื่องไปอังกฤษด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่ก่อนที่มือถือเขาจะเปิดโหมดเครื่องบินก็มีสายเข้าจากคนที่ไม่นึกว่าจะโทรมาเวลานี้ได้ เขาลังเลอยู่นานว่าจะรับดีหรือไม่ในเมื่อตัดสินใจทำร้ายจิตใจอีกคนไปแล้วก็ควรจะทำให้ถึงที่สุด แต่สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจรับก่อนที่สายจะตัดไปซะก่อน
เขาจับใจความได้ว่าอีกฝ่ายเข้าใจว่าเขาเป็นเพื่อนตัวเองและกำลังโดนคุกคามอยู่ น้ำเสียงก็เหมือนกำลังเมาได้ที่เลย ใจหนึ่งเขาไม่อยากไปเจอหน้ารันต์อีก เพราะไม่อยากทำให้อีกฝ่ายเจ็บตัวเพราะเขา เขารู้เรื่องที่ตัวเองเผลอทำร้ายรันต์ไปอีกคนตอนจิตใจและร่างกายเขากำลังมีปัญหาจากสตีฟ เขาไม่รู้ว่าวันดีคืนดีเขาจะเป็นแบบนี้อีกไหมเพราะฉะนั้นเขาควรจะตัดรันต์ออกจากชีวิตเขาซะ รันต์ไม่ควรจะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก เขาควรจะปล่อยให้เด็กคนนี้ไปมีชีวิตที่ปกติสุขของตัวเอง ถึงแม้จะเสียดายนิดหน่อยก็เถอะ แน่นอนว่าตอนนี้เขาแค่กำลังสนใจเหรันต์เด็กผู้ชายหลายบุคลิกที่เปลี่ยนอารมณ์ไปมาจนจับทางไม่ถูกท่าทางมึนๆงงๆแต่ก็ไม่ได้ซื่อจนไม่รู้อะไรเลย บางครั้งก็ทำคนอารมณ์นิ่งเป็นกราฟเส้นตรงอย่างเขาโกรธได้ บางทีก็ว่านอนสอนง่ายไปซะหมด มันทำให้คนอย่างเขาอยากเล่นด้วยทุกวันล่ะมั้ง วันนี้เขาก็พึ่งโดนไอ้สมิธบ่นใหญ่ว่าทำตัวแปลกๆไปทำอะไรให้น้องรักมันโกรธถึงได้หนีกลับไปก่อน เขาก็ได้แต่นั่งเงียบๆทำหูทวนลมไป
แต่อีกใจหนึ่งเขาก็รู้สึกว่าไม่สามารถทิ้งให้เด็กคนนั้นให้เจออันตรายได้ แม้คนที่อันตรายที่สุดสำหรับเด็กคนนั้นอาจจะเป็นเขาก็ตาม เขาตัดสินใจถามว่ารันต์อยู่ที่ไหนแต่สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรที่เป็นประโยชน์จากคนเมาสักนิดแล้วยิ่งมือถือรันต์มาแบตหมดตอนยังไม่ทันรู้เรื่องอะไร ยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดขึ้นยิ่งกว่าเดิมซะอีก
ทศกัณฐ์จึงให้โจเซฟตามหาตำแหน่งรันต์ให้ ใช้เวลาไม่นานก็รู้ว่าอยู่ที่ไหน เขาใช้รถที่ขับมาสนามบินออกไปหารันต์ โดยเลื่อนไฟต์บินออกไปก่อน เมื่อไปถึงยังไม่ทันที่เขาจะจอดรถสนิทดีสายตาเหลือบเห็นผู้หญิงสอบคนกำลังหิ้วแขนผู้ชายคนละข้างตรงมาทางลานจอดรถ แน่นอนว่าคนที่โดนหิ้วก็คือไอ้เด็กที่ทำให้เขามาอยู่ที่นี่ตอนนี้แหละ
เขารีบลงจากรถไปแต่มือกันคว้าเบเร็ตต้าติดมือลงไปด้วยความลืมตัว พอเดินใกล้ถึงตัวคนพวกนั้น คำพูดของผู้หญิงหนึ่งในนั้นทำเอาเขาอยากแกล้งให้หายซ่าสักหน่อย เลยแกล้งยกปืนขึ้นแนบหน้าผากเธอเล่นๆ พอเห็นว่ากลัวซะจนฉี่ราดเลยลดปืนลง ก็ถือซะว่าหายกันที่ทำเด็กนี่ละกันแม้จะยังรู้สึกหงุดหงิดใจอยู่เล็กๆก็ตาม
แต่พอยัดไอ้เด็กลิงเมาขึ้นรถมาได้สักพักนี่แหละ เขาถึงรู้ว่านรกมีจริงทำเอาเขาอยากจะขย้ำคอไอ้เด็กนี่ไปหลายรอบ ได้แต่พยายามสกัดกั้นอารมณ์เอาไว้ แต่ที่ทำให้ความอดทนเขาขาดสะบั้นลงก็คงเป็นไอ้การพยายามจะถอดกางเกงตัวเองแล้วปีนข้ามเบาะมาไซร้เขานี่แหละ ถ้าเขายังฝืนขี่รถต่อไปก็อาจจะไม่รอดทั้งคู่ก็ได้จึงหักเลี้ยวเข้าโรงแรมในเครือบริษัทของบ้านไอ้เซนท์ที่เป็นทางผ่านพอดี
ปัจจุบัน
“ลงมารันต์”
“ฮื่อออ เมฆฆฆฆ แฮ่กๆ นะน้องร้อน มะมานอึดอัด แฮ่ก” เด็กน้อยงอแงไปกระเส่าไป ขาเรียวภายใต้กางเกงเสียดสีเข้าหากันระบายความเสียวซ่าน
“กูไม่ใช่ไอ้เมฆ” ทศกัณฐ์ว่าเสียงนิ่ง โน้มตัวลงไปติดกระดุมเสื้อคนเมาลวกๆ มือหนาคว้าข้อมือของรันต์ที่ขยับไปที่ส่วนล่างตัวเองไว้ก่อนจะฉุดลุกขึ้นจากรถ
“แล้วคุณเป็นครายยยย แฮ่ก” ตาปรือมองคนตัวโตกว่า มือขาวคว้าเข้าที่ต้นคอแกร่งดึงให้ใบหน้าอีกคนโน้มมาใกล้ตนเองยิ่งกว่าเดิม “หน้าคุ้นๆ อื้อออ” คิ้วเข้มขมวดกันยุ่ง ทศกัณฐ์ส่ายหน้าอย่างระอา มือหนาปลดมือของอีกคนออกจากต้นคอของตัวเอง แล้วสอดแขนเข้าที่เอวคนเมาพยุงให้ยืนดีๆ
“ให้ผมช่วยอะไรไหมครับท่าน” เด็กรับรถวิ่งตรงมาทางพวกเขาเมื่อเห็นท่าทางทุลักทุเลจากทั้งคู่ ทศกัณฐ์เพียงยกมือส่งสัญญาณห้ามแล้วให้กุญแจรถกับพนักงานไป เขาพารันต์เดินเข้าไปที่ล็อบบี้โรงแรม รีเซฟชั่นที่รู้จักทศกัณฐ์รีบกุลีกุจอออกมาต้อนรับ ทศกัณฐ์ เขาแจ้งต้องการห้องพนักงานก็รีบจัดการให้อย่างรวดเร็ว ใช้เวลาเพียงไม่นานแต่กินพลังงานเขาไม่น้อยทศกัณฐ์ก็พารันต์มาถึงห้องในที่สุด เขาตัดสินใจพารันต์ตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำ ผลักคนเมาไปใต้ rain shower เปิดวาล์วให้น้ำไหลรดคนเมาให้ได้สติ
“ฮื่ออออ หนาวววว ยะอย่าทำน้องงงง” รันต์ขดตัวเข้าหากันด้วยความหนาว ตัวสั่นเทิ้มจนทศกัณฐ์อดรู้สึกสงสารไม่ได้ เพียงแต่เขาคิดว่าวิธีนี้น่าจะดี่สุดที่จะลดความร้อนรุ่มจากฤทธ์ยาปลุกให้กับรันต์ได้
“ดีขึ้นรึยัง หายร้อนบ้างไหม” เขาถามพร้อมลดความแรงของน้ำลงหน่อย
“ฮึก ทั้งร้อนทั้งหนาวน่านแหละ กึกๆ” เสียงฟันกระทบกันของรันต์ทำให้ทศกัณฐ์ปิดวาล์วของrain shower ในที่สุด ร่างโปร่งยกมือไขว่คว้าไปมาทางทศกัณฐ์ คนตัวสูงจึงโน้มตัวลงไปหาสอดแขนเข้าใต้รักแร้พยุงให้อีกคนลุกขึ้นมา แต่คนเมากลับผวาเข้ากอดเขาแน่น ทำให้ทศกัณฐ์ตอนนี้ตัวเปียกชื้นตามอีกคนไปด้วย
“ถอดชุดออกก่อนแล้วกัน เดี๋ยวเป็นปอดบวมตายซะก่อน” ทศกัณฐ์พึมพำกับตัวเอง จะจัดการถอดชุดเปียกโชกให้กับคนเมา แต่ไอ้เด็กแสบนี่กลับเกาะเขาหนึบ ทศกัณฐ์ถอนหายใจมือหนาเอื้อมไปปลดกางเกงให้เด็กน้อยอย่างทุลักทุเล ไอ้เด็กเมาก็เทียวไล้เทียวจูบตามหน้าอกและลำคอเขาอยู่นั่น กว่าจะถอดเสื้อให้ได้ก็กินพลังงานไปเยอะอยู่เหมือนกัน
ตอนนี้ทั้งตัวรันต์มีเพียงเกงเกงในสีเข้มเหลือติดตัวอยู่เพียงอย่างเดียว ไอ้เด็กนี่ก็นัวเนียเขาอย่างไม่สนอะไรทั้งนั้น ความโป่งพองกลางกายที่ดุนดันอันเดอร์แวร์ออกมาทำให้ทศกัณฐ์จึงเอื้อมมือไปคว้าชุดคลุมอาบน้ำมาสวมให้ลวกๆก่อนจะลากไอ้เด็กขี้เมาออกจากห้องน้ำ
“มะเมฆฆฆฆ น้องหนาวน้องปวดตรงนั้น”เด็กน้อยเริ่มงอแงอีกครั้ง ตัวคนเมาพยายามคลอเคลียตัวเขาอยู่ตลอดเวลา ทศกัณฐ์มาถึงทางตันอีกครั้ง เขาไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อไป
แน่นอนว่าเขารู้วิธีว่าควรทำยังไงสำหรับคนที่โดนยาปลุกเซ็กส์ แต่สำหรับรันต์นั้นทศกัณฐ์ก็ไม่รู้ว่าเขาควรจะทำยังไงดีเหมือนกัน
เฟี้ยว~~~ เพียงทศกัณฐ์เผลอครุ่นคิดไปแค่แวบเดียว อันเดอร์แวร์สีเข้มของคนเมาก็ลอยผ่านหน้าเขาไปอีกทาง เมื่อทศกัณฐ์หันไปมองที่รันต์อีกที ร่างตรงหน้าเขาก็เปลือเปล่าเสียแล้ว
มือเรียวของรันต์กอบกุมส่วนกลางลำตัวตนเองไว้ ชักขึ้นชักลงเป็นจังหวะด้วยแรงกามอารมณ์ ทศกัณฐ์เบิกตากว้าขึ้นอย่างคาดไม่ถึงว่าเขาจะเห็นเด็กนี่สำเร็จความใคร่ต่อหน้าเขา แม้ว่าที่ทำไปจะเพราะฤทธ์ยาปลุก แต่เขาก็ไม่คาดคิดว่าจะมาเห็นเด็กที่หยิ่งในศักดิ์ศรีอย่างรันต์ในสภาพนี้ได้
“อ๊ะ...อึก อื้มมม...อ่าหหหหห์” เสียงครางต่ำในลำคอดังไม่ขาดสายจากร่างสูงโปร่ง มือเรียวขยับรูดชักแก่นกายตนเองถี่เร็วขึ้นอีกเมื่อใกล้ถึงปลายทาง เพียงไม่กี่วินาทีต่อมาร่างเหรันต์ก็เกร็งกระตุกถี่ก่อนจะปลดปล่อยน้ำกามสีขาวขุ่นออกมาเป็นจำนวนมากและมีบางส่วนที่ฉีดพ่นออกมายังกระเด็นไปโดนร่างสูงอีกคนที่ยืนนิ่งดูอยู่
ขาเรียวของรันต์สั่นอย่างอ่อนแรงทำให้ร่างโปร่งเข่าอ่อนทรุดฮวบลงไปกับพื้น ดวงตาคมสวยช้อนมองอีกคนด้วยความปรารถนาจนเอ่อล้น ความต้องการเขายังไม่หมด แม้พึ่งสำเร็จความใคร่ไปแต่ความต้องการละลอกใหม่ก็พุ่งเข้ามาจู่โจมรันต์แทบจะทันที กลางกายร่างเพรียวขยายขนาดขึ้นอีกครั้ง ริมฝีปากอิ่มที่อีกคนชอบดูดชิมขบเม้มเข้าหากันอย่างสะกั้ดกลั้นอารมณ์พลุ่งพล่านของตน
แก่นกลางกายของทศกัณฐ์ขยายใหญ่ขึ้นจนดุนดันกางเกงเนื้อดีออกมาอย่างเห็นได้ชัด เขาเริ่มเกิดอารมณ์ตั้งแต่เห็นรันต์ช่วยตัวเองแล้วแล้วยิ่งมาเห็นไอ้ท่าทางยั่วๆจากอีกคนนี่อีก เป็นใครจะไปทนไหว แม้ว่าเขาจะเป็นไบเซ็กส์ชวลแต่เขาไม่ใช่คนที่จะมีอะไรกับใครก็ได้ไปทั่ว อย่างน้อยๆคนๆนั้นต้องสะอาดไม่จำเป็นว่าต้องบริสุทธ์และถูกใจเขาด้วยส่วนหนึ่ง ทศกัณฐ์กัดฟันแน่นอย่างพยายามระงับอารมณ์ เขาไม่อยากฉวยโอกาสกับเด็กนี่ แม้ว่าความปวดหนึบกลางกายเขาจะเรียกร้องแค่ไหนก็ตาม
“อึก แฮ่ก ช่วยน้องหน่อย มะ...มันไม่พอ อื้ออ” สองแขนเรียวไขว่คว้ามาทางทศกัณฐ์ ตาเยิ้มๆแกมอ้อนวอนทำเอาใจเขาอ่อนยวบลงทันตา สองขายาวก้าวตรงไปหาคนตัวเล็กกว่า ทศกัณฐ์คุกเข่าลงข้างหนึ่งให้ตัวเสมอกับอีกคน
หมับ! เมื่อรันต์เห็นอีกคนเข้ามาใกล้ ตัวเขาก็ผวาเข้ากอดกับอีกคนทันที เขาต้องการแค่ใครสักคนที่ช่วยระบายความอึดอัดนี้ได้ มือขาวลูบไล้ไปตามแผ่นหลังกว้างของอีกคนริมฝีปากสีสดจูบซับไปตามลำคอแกร่ง
ทศกัณฐ์ช้อนใต้แขนรันต์ให้ลุกขึ้นพาไปยังเตียงผลักอีกคนลงไปนอนที่เตียง เด็กขี้เมามองเขาด้วยความงุนงง
“นอนที่นี่แหละ พรุ่งนี้ยาก็คงหมดฤทธิ์ไปเอง” ทศกัณฐ์เอ่ยอย่างเย็นชา ก่อนจะหันหลังให้อีกคน
“ม่ายอาววว อึก จะทิ้งกันเหมือนเขาช่ายม้ายยย” ร่างโปร่งโวยวายเสียงอ้อแอ้ ก่อนพาร่างตัวเองลงจากเตียงมาหาอีกคน เท้าของทศกัณฐ์หยุดกึกเพราะคำพูดของเด็กลิง
ที่ทิ้งนี่หมายถึงเขารึเปล่า?
“เมฆไม่เคยทิ้งน้อง ถ้าจะไม่ช่วยน้อง ก็ไปเรียกคนอื่นมา เรียกใครมาก็ได้ อึก ยกเว้นไอ้ยักษ์ใจร้ายนั่น ที่...นิสัยไม่ดี อึก ไม่อยากเจออีกแล้ว” ด้วยความเมา ทำให้รันต์พรั่งพรูความอึดอัดในใจออกมาโดยไม่ทันคิด
ทศกัณฐ์ตากระตุก ในหูเหมือนได้ยินเส้นความอดทนของตัวเองดังขาดผึง! เขาหันกลับไปมองรันต์ เห็นร่างเปลือยปล่ายืนโงนเงนไม่ห่างจากเขานัก ขายาวทศกัณฐ์ก้าวเพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวอีกคน มือแกร่งบีบเข้าที่กรามอีกคนให้เชิดขึ้นมองสบตากับเขาตรงๆ
“เมื่อกี้พูดว่าไงนะ?” ทศกัณฐ์ถามเสียงรอดไรฟัน เขาได้ยินที่รันต์พูดชัดเจนเป็นอย่างดี เพียงแค่พูดย้ำกับตัวเองเท่านั้นว่าอีกคนไม่ต้องการเจอเขา
“อื้อออ มันเจ็บนะ! แฮ่ก” รันต์พยายามเบี่ยงหน้าออกจากคีมเหล็กที่หน้าเขา แต่ทศกัณฐ์กลับบีบแรงขึ้นอีก
“ใครก็ได้ใช่ไหม? ง่ายดีนี่” มุมปากทศกัณฐ์เหยียดยิ้มเยาะ อย่างนี้ก็ไม่ต้องถนอมอะไรแล้วมั้ง
คิดได้ดังนั้นทศกัณฐ์ก็ลากคนตัวเปลือยไปที่เตียงผลักรันต์อย่างแรงจนหงายไปที่เตียงก่อนตามไปขึ้นคร่อมอีกคนไว้อย่างรวดเร็วมือหนาปลดกระดุมเสื้อตัวเองอย่างช้าๆพลางสายตามองสำรวจไปที่อีกคน ผิวขาวนวลเป็นสีน้ำนมทั้งตัว บริเวณลำคอและไหปลาร้าเห่อแดงนิดหน่อยจากฤทธิ์ของเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ รวบร่างที่ผอมบางกว่าเขามากแต่ก็ไม่ได้อ้อนแอ้นเกินชายแต่อย่างใด ทศกัณฐ์ไล้มือไปตามลำตัวของรันต์ช้าๆ อีกคนสั่นครือในลำคอด้วยความเสียวซ่านจากสัมผัส
“มะ มากกว่านี้ แฮ่ก” รันต์ร้องขออีกคน หายใจแรงขึ้นด้วยแรงอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน ใครก็ต้องไม่เชื่อว่าคนอย่างรันต์จะเป็นได้ขนาดนี้
“ถ้าต้องการยิ่งกว่านี้ก็ทำเองสิ”ทศกัณฐ์ว่าอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะผละออกจากรันต์ลงไปล้มตัวนอนลงข้างๆ อยากรู้เหมือนกันว่าเด็กนี่จะทำได้แค่ไหน เพียงเสี้ยวนาทีที่ทศกัณฐ์ผละออกอีกคนก็รีบตามมาขึ้นคร่อมนั่งบนหน้าท้องแกร่งของเขา รันต์โน้มใบหน้าลงมาก่อนจะประทับริมฝีปากอิ่มกับริมฝีปากของทศกัณฐ์ ทศกัณฐ์เพียงนิ่งให้รันต์ตะโบมจูบเอาๆเหมือนคนจูบไม่เป็น จนสุดท้ายเป็นทศกัณฐ์เองที่ทนไม่ไหวพลิกรันต์ลงข้างล่างโดยที่ริมฝีปากยังไม่ละออกจากกันแล้วเป็นฝ่ายคุมเกมส์นี้เสียเอง เขาจูบตอบรันต์อย่างร้อน ผละออกให้รันต์ได้หายใจแล้วกดจูบลงใหม่เป็นแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่านานหลายนาที
ทศกัณฐ์ละจูบจากริมฝีปากรันต์ขยับจูบซับไปตามพวงแก้มใส ลากไล้มาตามลำคอระหง เขาเป็นพวกไม่ชอบจูบหรือทำรอยคิสมาร์คบนตัวคู่นอน แต่ก็อดใจไม่ไหวเม้มแรงๆที่ไหปลาร้ารันต์ไปหนึ่งที นิ้วโป้งบดขยี้ไปที่ยอดอกสีชมพู ริมฝีปากร้อนดูดชิมไปที่ยอดอกอีกข้าง รันต์ตัวสั่นสะท้าน แอ่นหน้าอกรับมือและปากทศกัณฐ์อย่างไม่รู้ตัว มืออีกข้างของทศกัณฐ์ลากไล้ไปจนถึงกลางลำตัวของอีกคน มือหนาจับเข้ากับแท่งร้อนของรันต์ที่ตั้งพร้อมรบ เขาชักขึ้นลงช้าๆเน้นๆรันต์ครางฮือในลำคอไม่หยุด
“ครางดังๆ” ทศกัณฐ์ละริมฝีปากออก หยุดทุกการกระทำเพื่อแกล้งอีกคน รันต์มองค้อนอย่างโกรธๆกัดปากตัวเองอย่างอดกลั้นมือเรียวจิกไปที่ลำแขนของทศกัณฐ์ ทศกัณฐ์ลงมือรูดชักกลางกายรันต์แรงๆสลับเบาอีกครั้งสร้างความเสียวไปทั้งกลางลำตัวลามไปจนถึงท้องน้อย แต่เมื่อใกล้จะถึงทศกัณฐ์ก็จะรีบหยุดมือทันที
“อ๊ะ ฮื่อออ อ๊า ยะอย่าแกล้ง” คนเมาครางออกมาอย่างห้ามอารมณ์ไม่อยู่ ตอนนี้เขาไม่ไหวแล้วแค่ต้องการปลดปล่อยเท่านั้น จะให้ทำอะไรเขายอมทั้งหมด
“หึๆ” ทศกัณฐ์เมื่อแกล้งอีกคนจนหนำใจแล้วก็ขยับมือรัวเร็วช่วยอีกคนให้ไปถึงปลายทาง เพียงไม่นานหน้าท้องของรันต์ก็เกร็งกระตุกถี่ๆมือทศกัณฐ์ยิ่งสาวรูดเร็วขึ้นจนอีกคนฉีดพ่นหยาดน้ำสีขุ่นออกมาเต็มฝ่ามือเขาและหน้าอกของตัวเอง
“แฮ่กๆๆๆ” เสียงหอบหายใจถี่บวกกับคราบบนตัวของรันต์ตอนนี้ทำให้เขานึกภาพเนิร์ดๆของรันต์ไม่ออกเลยรันต์เหมือนกำลังเชิญชวนให้เขาขย้ำแรงๆสักที ส่วนกลางลำตัวก็เต้นตุบๆจนเขาปวดไปหมด
ทศกัณฐ์ปลดกระดุมกางเกงแล้วรูดซิปลง ขยับตัวออกจากรันต์ เขานั่งคุกเข่าแล้วช้อนสะโพกอีกคนวางที่หน้าขาของเขา สองมือทศกัณฐ์จับขาเรียวของรันต์อ้าออกกว้าง เผยส่วนนั้นให้เขาเห็นอย่างชัดเจน กลางลำตัวของรันต์แข็งขืนขึ้นมาอีกครั้งจากฤทธิ์ของยา ทศกัณฐ์จูบซับไปตามขาอ่อนของรันต์ช้าๆเผลอกัดและดูดเม้มไปหลายรอยอย่างไม่รู้ตัวส่วนอีกคนครางอืออารับอย่างเดียว
ทศกัณฐ์ใช้นิ้วคลึงรอยจีบสีสวยเบาๆก่อนจะส่งนิ้วกลางที่มีน้ำหล่อลื่นของรันต์เข้าไปพรวดเดียวจนมิดนิ้ว รันต์ผวาเฮือกด้วยความเจ็บปนอึดอัด ทศกัณฐ์ขยับนิ้วเข้าออกโดยไม่สนใจอาการเหล่านั้น
“อ่ะ อ๊า...อ๊ะ...อื้อออ” เมื่อความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านก็ทำให้ผู้ถูกกระทำร้องครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ทศกัณฐ์เมื่อเห็นอีกคนเริ่มปรับตัวได้ เขาก็เพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปอีกสองนิ้วรันต์นิ่วหน้าแสดงความเจ็บปวดอย่างชัดเจน ทศกัณฐ์ชักนิ้วเข้าออกอย่างรวดเร็ว มืออีกข้างของทศกัณฐ์ก็ขยับรูดชักแก่นกายให้รันต์ไปพร้อมๆกัน จนเมื่อเขามั่นใจว่าช่องทางของรันต์พร้อมแล้วจึงถอนนิ้วออกเพื่อเติมเต็มส่วนของเขาเข้าไป
ทศกัณฐ์ร่นกางเกงลงแค่พอหยิบลำท่อนของเขาออกมาได้ มือหนาขยับชักลำของตัวเองให้พร้อมรบ ฉีกซองถุงยางที่พกติดตัวตลอดแล้วรีบสวมใส่ให้ตนเอง เขาจ่อท่อนลำของตัวเองไปที่ทางเข้าของรันต์ขยับตีไปมาสองสามทีก่อนจะค่อยๆกดส่วนหัวเข้าไปช้าๆ
“อึก โอ้ยยยยย เจ็บบบบบ”รันต์ร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดเมื่อทศกัณฐ์กดเข้าไปได้เพียงส่วนหัว เขาพยายามขยับตัวหนีจากความเจ็บปวด แต่ทศกัณฐ์กลับตรึงสะโพกมนไว้แน่นไม่ให้ขยับไปไหน ทศกัณฐ์ขยับมือไปรูดชักกลางกายของรันต์เพื่อปลุกอารมณ์อีกครั้งไม่นานความเสียวซ่านก็เริ่มก่อตัวขึ้นใหม่ง่ายๆด้วยฤทธิ์ยา ร่างสูงโน้มตัวไปดูดดุนยอดอกสีหวานของรันต์เพื่อสร้างความเคลิบเคลิ้มให้แก่ร่างเพรียว ก่อนที่เขาจะกดตัวตนของเขาเข้าไปทีเดียวมิดด้ามโดยไม่ให้อีกคนตั้งตัว ช่องทางของรันต์บีบรัดสิ่งแปลกปลอมตามสัญชาตญาณ ทำให้ท่อนลำของทศกัณฐ์ปวดหนึบจากความคับแน่นจนขยับไม่ได้ มือทศกัณฐ์บีบเค้นไปตามหน้าอกของรันต์ ริมฝีปากของเขากดจูบไปตามขมับและหน้าผากเพื่อผ่อนคลายร่างกายของอีกคน
รันต์น้ำตาคลอเบ้า รู้สึกเจ็บแต่ก็ปฎิเสธไม่ได้ว่าในความเจ็บนั้นมีความสุขปนเสียวซ่านอยู่ ผ่านไปไม่นานร่างกายของรันต์คลายจากอาการเกร็ง ทศกัณฐ์ค่อยๆขยับสะโพกช้าๆจนเมื่อแน่ใจว่ารันต์พร้อมเต็มที่แล้วจึงจับขารันต์ข้างหนึ่งไว้บนบ่ากว้าง อีกข้างใช้แขนของเขาช้อนข้อพักไว้ ก่อนจะสาวเน้นสะโพกเข้าออกช้าๆแล้วเปลี่ยนจังหวะเป็นรัวเร็วขึ้นสลับกัน ริมฝีปากทศกัณฐ์กดดูดเม้มไปตามขาอ่อนของรันต์ที่พาดบนบ่าอย่างหื่นกระหาย
“ฮื่อออ อื้ออ...อ๊า...อ่าหหหห์” รันต์ร้องครางลั่นเด้งสะโพกสวนรับจังหวะที่ทศกัณฐ์สอดใส่เข้ามา มือเรียวขยับรูดชักแก่นกายให้ตนเองตามสัญชาตญาณ ทศกัณฐ์ขยับเร็วแรงขึ้น ตัวรันต์เริ่มเกร็งกระตุกเมื่อใกล้ถึงจุดหมาย แต่อารมณ์ก็มาขาดช่วงเมื่ออยู่ๆทศกัณฐ์กลับหยุดขยับ มิหนำซ้ำยังเอื้อมือมาปิดส่วนปลายเขาไว้ไม่ให้ปลดปล่อย รันต์หน้าแดงจัดด้วยแรงอารมณ์ที่ใกล้ปลดปล่อยแต่ก็ทำไม่ได้
“รู้ไหมมึงทำให้กูโกรธ?” ทศกัณฐ์ถามอีกคนด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่นานๆจะเห็นจากเขาสักที รันต์ส่ายหน้ารัวส่งสายตาเยิ้มอยากปลดปล่อยให้อีกคน
“เด็กนิสัยไม่ดีต้องโดนลงโทษรู้รึเปล่า” ทศกัณฐ์ยังเล่นเกมส์ยี่สิบคำถามกับอีกคน รันต์ส่ายหน้าปากเริ่มเบะเวลาไม่ได้ดั่งใจเหมือนตอนเด็กๆ
“อย่าร้องนะ!” ทศกัณฐ์ว่าเสียงเข้ม อารมณ์อยากทำมันก็มีแต่พอเห็นหน้าอีกคนมันก็อดนิสัยอยากแกล้งไม่ได้ “ถ้าพูดอะไรจะทำตามไหม?” เขาถามต่อ รันต์ก็รีบพยักหน้ารับ
“ดี...ไหนลองเรียกกูว่าพี่ทศดิ๊”
“พี่...ทศ” รันต์พูดอย่างว่าง่าย ทศกัณฐ์ขยับยิ้มอย่างพอใจ เขาขยับสะโพกเน้นๆให้รันต์ไปทีจนรันต์ครางฮือ ทศกัณฐ์ขยับหน้าลงไปใกล้กับใบหน้าของรันต์ ขาเรียวที่พาดบนบ่าตกลงข้างลำตัวเขา เมื่อรันต์เห็นอีกคนขยับเข้ามาใกล้ก็ผวากอดคออีกคนแน่นซุกหน้าลงกับซอกคอของทศกัณฐ์
“หึๆ อยากทำต่อรึยัง?” เขาถาม รันต์พยักหน้ารับขณะซุกอยู่ “งั้นลองอ้อนผัวน่ารักๆซิ จะจัดให้ทุกท่าเลย” รันต์นิ่งไปพักนึงจนทศกัณฐ์เริ่มกังวลว่าเขาเล่นแรงไปรึเปล่า แต่รันต์กลับค่อยๆเงยหน้าขึ้นมสบตากับเขาอ้อนๆ ตาเด็กนี่เวลาไม่ได้ใส่แว่นช่างสุกใสยิ่งกว่าดาวดวงไหนๆซะอีก
“ผะ..ผัวครับ ทำให้น้องหน่อยได้ไหม ช่วยน้องนะ น้องไม่ไหวแล้ว” ว่าจบเด็กน้อยก็ยืดตัวมาจูบมุมปากทศกัณฐ์เบาๆก่อนมองตากับเขาตรงๆร่างหนาอดใจไม่ไหวกับท่าทางน่าหมั่นเขี้ยวที่รันต์ทำไปโดยไม่รู้ตัวนั้น ก้มลงไปหอมแก้มเด็กน้อยเสียฟอดใหญ่ โน้มตัวให้แผ่นหลังอีกคนติดกับเตียงก่อนจะเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง ขาทั้งสองข้างของรันต์เกี่ยวเอวสอบทศกัณฐ์อัตโนมัติ เสียงครางแหบทุ้มเริ่มดังขึ้นอีกครั้ง จนกระทั่งเกือบรุ่งสางพายุอารมณ์ของทั้งคู่จึงสงบลง
ทศกัณฐ์เดินออกจากห้องน้ำหลังจากจัดการธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย สาวเท้าไปหาเด็กน้อยที่หลับสนิทอยู่บนเตียงด้วยความอ่อนเพลีย มองผ้าห่มที่ร่นลงมาปิดสะโพกกลมมนไว้หมิ่นแหม่
“shit! จะยั่วไปถึงไหนวะ” ทศกัณฐ์สบถเบาๆกับท่าทางยั่วยวนโดยไม่ตั้งใจของรันต์ อดใจไม่ไหวยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายภาพอีกคนเก็บไว้ ก่อนจะดึงผ้าห่มคลุมให้อีกคน แต่สายตาแหลมคมของทศกัณฐ์เหลือบไปเห็นบางสิ่งจากรันต์ ความคิดชั่วร้ายบางอย่างแล่นเข้ามาในหัวฉับพลัน
“เล่นเกมส์กันหน่อยแล้วกันกวางน้อย” มุมปากเสือร้ายยกยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัย ตัดสินใจหยิบบางสิ่งออกจากห้องมาก่อนจะรีบเดินทางไปยังสนามบินโดยไม่ลืมทิ้งปัญหาไว้ให้กับอีกคน
เขากลับมาเมื่อไหร่ นายไม่รอดแน่เจ้าลูกกวางน้อย!
++++++++++++++++++++++++++
อืม ทำไมถึงปวดไปทั้งตัวแบบนี้วะ นี่ผมประสบอุบัติเหตุอะไรรึเปล่านะ ทำไมถึงได้ชาไปทั้งร่างขนาดนี้ จำได้ว่าเมื่อคืนออกไปกินเหล้ากับพวกไอ้เมฆ พอจะกลับก็ไปชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอให้ผมดื่มเหล้าเยอะมากแล้วผมยังรู้สึกว่าร่างกายมีความต้องการมากผิดปกติ ผมพยายามจะโทรหาเมฆในความทรงจำสุดท้ายก่อนทุกอย่างจะดับวูบไป
แล้วมันเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้นวะ...แถมฝันแปลกๆปนลามกอีก
ดวงตาค่อยๆหรี่ขึ้นช้าๆเพื่อพยายามปรับแสงให้กับสายตา ภาพเพดานที่เป็นโคมไฟระย้าหรูหราไม่คุ้นเคย มองไปรอบๆไม่ใช่ห้องผมแน่ๆ เหมือนอยู่ในโรงแรมหรูที่ไหนสักแห่ง ผมก้มลงมองตัวเองที่อยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาเมื่อร่างกายสัมผัสได้ถึงความโล่งโปร่งราวไม่ได้ใส่อะไร ช่วงบนผมโล่งไม่มีเสื้อติดตัว แล้วช่วงล่างภายใต้ผ้าห่มล่ะ
ผมเอื้อมมืออันสั่นเทาเลิกผ้าห่มออกจากตัวช้าๆ ความปวดหน่วงช่วงล่างมันทำให้ผมหายใจติดขัด หวัง...ว่ามันจะไม่ใช่อย่างที่คิด
ฟุ่บ!
“เฮอะ...” เหมือนเสียงผมหายไปชั่วขณะ สมองตื้อจนคิดอะไรไม่ออก ไม่คิดว่าตัวเองต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายอะไรถึงเพียงนี้ มือเรียวยกขึ้นมานวดขมับตัวเองเมื่อมันเต้นตุบๆราวกับจะระเบิดออกมา อาการแฮงค์จากสุรายังเทียบไม่ได้กับความจริงที่พึ่งได้รู้เมื่อกี้
ผมค่อยๆขยับตัวขาทั้งสองข้างรู้สึกไม่มีแรงและอ่อนล้าไปหมด ยิ่งส่วนนั้นไม่ต้องพูดถึงมันทั้งเจ็บทั้งปวดหน่วงเหมือนล้มก้นกระแทกแรงๆเป็นสิบๆที ผมอธิบายไม่ถูกรู้แค่ว่ามันแย่ จุกจนพูดอะไรไม่ออก สุดท้ายก็กลั้นใจฝืนตัวลุกขึ้นจากเตียง ขาสั่นจนเกือบจะล้ม ผ้าปูที่นอนสีขาวมีคราบสีแดงคล้ำคล้ายหยดเลือดเป็นหย่อมแต่ไม่มากนัก คาดว่าเป็นของผมเองล่ะมั้ง เจ็บซะขนาดนี้
แสดงว่าที่ฝันก็เรื่องจริงน่ะสิ แล้วเขาเป็นใครกัน หรือจะเป็นเมฆ...
ไม่ดิ!
เหมือนคลับคล้ายคลับคลาเขาบอกว่าไม่ใช่ และผมก็รู้สึกว่าไม่ใช่เมฆ มันคุ้นอย่างประหลาด
แต่ช่างเถอะ จบแล้วก็ให้แล้วกันไปมันผ่านไปแล้วรันต์ๆ ผมได้แต่ปลอบใจตัวเอง จะโทษอีกคนอย่างเดียวก็ไม่ได้เท่าที่จำได้เลาๆก็รู้สึกว่าตัวเองจะใช่ย่อยเหมือนเหมือนกัน คิดแล้วก็อายตัวเอง
ตอนนี้ผมจะต้องออกไปจากที่นี่ซะก่อน แล้วรีบไปตรวจเลือดก็หวังว่าเขาจะใช้ถุงยางและไม่มีโรคติดต่ออะไร ช่องทางนั้นก็รู้สึกเหนอะแต่ก็ไม่ได้มีน้ำอะไรไหลออกมาให้เห็นได้ช้ำใจยิ่งกว่าเดิม
ผมเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายด้วยความทุกข์ทรมาณที่สุดในชีวิต เมื่อเดินตัวเปลือยออกมายืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่เห็นได้ทั้งตัวก็ทำเอาผมอึ้งไปพักใหญ่
ไอ้นี่แม่งเป็นโรคจิตหรอวะ ที่ลำคอผมไม่มีร่องรอยใดๆทั้งนั้นจะมีอยู่แค่ที่ไหปลาร้าเพียงจุดเดียว บริเวณหน้าอกก็บวมแดงนิดๆจากรอยนิ้วมือ แต่ช่วงล่างของผมลงไปนี่สิ สะโพกมีแต่รอยดูดกัดเป็นจ้ำๆห้อเลือดไปหมด แล้วยิ่งบริเวณต้นขาอ่อนด้านในนะแทบไม่เหลือพื้นที่สีผิวผมเลย นี่มึงจะกินกูรึเปล่าเนี่ย มิน่าขาถึงได้ง่อยเปลี้ยขนาดนี้ ผมได้แต่ส่ายหน้าให้กับสภาพตัวเอง เดินไปหยิบเสื้อผ้าตัวเองที่พับเรียบร้อยอยู่ไม่ไกล
เมื่อแต่งตัวเสร็จผมเดินกลับไปที่เตียงเพื่อหากระเป๋าเงินกับโทรศัพท์ หวังว่าคงไม่โดนปล้นหรอกนะ ถึงจะไม่มีของมีค่าอะไรให้เอาไปก็เถอะ
ของมีค่า...สายตาผมมองไปที่นิ้วตัวเองอย่างรวดเร็ว
ชิบบบบบบบ!แหวนผมหายไป ผมรีบฝืนร่างกายตัวเองวิ่งไปที่เตียง ถลกผ้าห่มขึ้นค้นหาแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่พบทั้งใต้เตียงก็แล้ว ในห้องน้ำก็แล้วก็ไม่มีวี่แววว่าจะพบ ถึงผมจะไม่ได้ใส่แว่นแต่สายตาผมก็ไม่ได้แย่ขนาดที่จะมองไม่เห็นเลย อีกอย่างแหวนวงนี้ก็เริ่มคับนิ้วผมแล้ว ถ้าไม่ถอดออกเองก็ไม่มีทางหลุดเองได้ง่ายๆ
มันเป็นแหวนที่แม่ให้ไว้ก่อนจะจากไป เป็นเพียงแหวนทองคำขาววงเกลี้ยงไม่ได้มีราคาอะไรมากมายแต่มันมีคุณค่าทางใจกับผมมาก ผมทรุดตัวลงนั่งกับเตียงอย่างอ่อนหล้า ทำไมถึงได้มีแต่เรื่องร้ายๆถาโถมมาไม่หยุด
แต่ทันใดนั้นสายตาผมก็เหลือบไปมองโต๊ะข้างหัวเตียงมีกระเป๋าตังค์ผมวางไว้อยู่และสิ่งที่วางอยู่ข้างๆกันนั้นก็ทำเอาผมโกรธจนเลือดขึ้นหน้า มือผมกำแน่นจนเล็บจิกไปกับเนื้อเพื่อสะกดกลั้นอารมณ์
“นี่กูกลายเป็นไอ้ตัวไปตั้งแต่เมื่อไหร่” พูดเยาะๆพึมพำกับตัวเอง
ทำไมกันนะ ทำไมใครๆถึงได้มีแต่เอาเงินฟาดหัวผม ผมดูเป็นพวกหิวเงินขนาดนั้นเลยหรอ มุมปากกระตุกขึ้นยิ้มเยาะให้กับตัวเอง
ดี...มึงกล้าให้กูก็กล้าเอา แล้วมาดูกันว่ากูจะทำให้มึงเสียใจที่สุดเพราะเงินของมึงได้ไหม
แม้ตอนนี้ผมจะไม่รู้ว่าไอ้คนๆเป็นใครก็เถอะ
ผมตัดใจเรื่องแหวนแม้จะเสียใจแต่ก็คงทำอะไรไม่ได้แล้ว อาจจะหายไปตั้งแต่ที่ร้านเมื่อคืนแล้วก็ได้ โทรศัพท์ก็ไม่เห็น แม้จะแปลกใจว่าทำไมไม่เอากระเป๋าเงินไปด้วย แถมเงินก็อยู่ครบอีกต่างหาก
ผมเดินออกจากห้องด้วยสีหน้าเรียบเฉย ตอนแรกก็จะไม่ติดใจเรื่องที่เกิดเมื่อคืนแล้วล่ะ
แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว...ผมจะตามล่ามันให้ถึงที่สุดเลย!!!
+++++++++++++++++++++++++++++
งื้อ ติดเกมกับอ่านหนังสือง่า ว่าจะมาแต่ม่ะคืนล่ะแต่ดันติดละครอีก ฮือๆ อภัยให้เค้านะ 
ตอนนี้เรื่อยๆ ชิลๆ(หรอ) ใช้เวลาแต่งตอนนี้น่าจะหนึ่งอาทิตย์ได้ ยากมากกกกก อิพี่ทศนี่ร้ายกาจจริงๆแถมยังขี้แกล้งสุดๆ แต่ก็นะ เหนือฟ้ายังมีฟ้านะทศ หึๆ แล้วเจอกันตอนหน้าฮับ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
