ตอนพิเศษท้ายเรื่อง... 17.40 น.
“เป็นไงบ้าง ฝึกงาน...”
“ก็ดี...”
“แม่ง ไปตั้งเก้าเดือน รู้ป้ะ ว่ากูโคตรคิดถึง”
“จะไปรู้หรือไง ก็อยู่ไกลกันซะขนาดนั้น” ผมพูดเสียงเรียบ ซึ่งทำเอาคนฟังถึงกับทำหน้ามุ้ยออกมา ซึ่งตอนนี้ทั้งผมและมันอยู่กันที่บ้านของไอ้ธาม เพราะที่ห้องของผมยังไม่เรียบร้อยนัก เนื่องจากไม่ได้อยู่นาน ก่อนที่ตัวเองจะเป็นฝ่ายพูดขึ้นอีกครั้ง ซึ่งทำเอาสีหน้ามุ้ยๆ นั่นเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างทันที “แต่กูก็รู้ตัวว่าคิดถึงมึงมากแล้วกัน”
“หึ...”
“อุตส่าห์เอาผักมาฝาก กินให้หมดด้วย”
“นั่นก็เยอะไป แดกยังไงให้หมดวะ !” ไอ้ธามมันเปลี่ยนจากสีหน้ายิ้มๆ เป็นหน้าตาตื่นทันทีที่ผมพูดแบบนั้นออกไป เพราะตัวเองหอบผักสดสารพัดชนิดมาให้มันเยอะจริงๆ รวมที่อยู่ที่หอด้วยตอนนี้ก็เกือบสามถุงใหญ่ และไม่รู้ด้วยว่ากว่าจะกินหมดจะใช้เวลากี่วัน มีหวังเน่าก่อนพอดี
...
“งั้นเดี๋ยวกูเอาไปให้คนอื่น...”
ไอ้ธามที่ถือข้าวของให้ผม และกำลังเดินตามเข้ามาในห้องติดๆ หยุดการกระทำของตัวเองทันที พลางถามขึ้นเสียงแข็ง “จะเอาไปให้ใคร ?”
“เยอะแยะ ไอ้ทิม พี่แซ็กส์ แล้วก็เพื่อนในคณะกูคนอื่นๆ”
“...”
“กูหมายถึงจะแบ่งไป เพราะมึงกินไม่หมด ไม่ได้จะให้หมดเลย” ผมรีบพูดขึ้นเมื่อมันมองผมอย่างไม่พอใจนัก ไม่รู้ว่าเก้าเดือนที่ไม่เจอกันมันไปพัฒนาไอ้อาการขี้น้อยอกน้อยใจนี่มาจากไหน ถึงได้ทำท่าจะงอนผมได้ตลอดเวลาแบบนี้
นี่ผมคงไม่ได้ทำอะไรผิดพลาดไปหรอกนะ...?
“ชิส์ ไม่ต้องเอาไป เดี๋ยวกูกินเอง !”
“ขี้หวงเป็นเด็กๆ”
“เออ !” ไอ้ธามมันทำหน้างอนๆ ก่อนจะเอากระเป๋าเสื้อผ้าของผมมาวางไว้ในห้อง ตัวเองเลยเลิกสนใจมัน และหันมามองรอบๆ ด้วยความคิดถึง เนื่องจากไม่ได้เข้ามาที่นี่นานแล้ว แต่ก็ไม่สามารถสู้ความคิดถึงที่มีต่อเจ้าของห้องได้ ก่อนที่ตัวเองจะรู้สึกถึงแรงสวมกอดเบาๆ จากด้านหลัง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นอ้อมกอดของใคร “แม่งคิดถึงว่ะ คิดถึงสุดๆ มึงแม่งใจร้ายเหี้ยๆ”
“...”
“มันทรมาณนะเว้ย...”
“กูก็อยู่นี่แล้วไง ที่มึงกำลังกอดเนี่ย !”
“...”
“อย่ามาทำงี่เง่า ไร้สาระดิ !”
“เออ กูมันไร้สาระ...”
“ไอ้ธาม !" ผมเรียกมันเสียงดังเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวเริ่มมีอาการง้องแง้ง ก่อนจะแกะมือมันออก พลางหันหน้าเข้าหาร่างนั้น และยกมือทั้งสองข้างขึ้นตะปบใบหน้ามันแรงๆ “เป็นบ้าอะไร ?”
“เปล่า”
“มึงนี่มันชอบทำให้กูหงุดหงิดอยู่เรื่อยเลย !”
“เออ”
“ไอ้...!”
“มึงแม่ง...” ไอ้ธามมันพูดแค่นั้นด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด พลางขมวดคิ้วมองหน้าผม ผมเลยได้แต่ถอนหายใจออกมาก่อนจะจับใบหน้านั่นให้ขยับเข้ามาใกล้และทาบริมฝีปากตัวเองลงไป ไอ้ธามเองก็ไม่รอช้ารีบคว้าเอวผมแล้วรั้งเข้าไปใกล้ ราวกับรอให้ผมเป็นฝ่ายเริ่ม ก่อนที่ลิ้นของมันจะรุกล้ำเข้ามาในปากของผม ตัวเองเลยต้องเปิดปากรับอย่างเต็มใจ คนตรงหน้าดูดริมฝีปากและลิ้นของผมอย่างรุนแรงจนตัวเองต้องหลับตาแน่น จากที่จะเป็นฝ่ายรุกก็ต้องเสียท่าให้มันอีกครั้ง ความรู้สึกที่ห่างหายไปนานเริ่มกลับมา ก่อนที่ไอ้ธามจะถอนจูบออก พลางพูดในสิ่งที่ตัวเองคิด และมันก็ไม่ได้ต่างจากผมนัก “แค่จูบก็เริ่มมีอารมณ์แล้วว่ะ...”
“มึงมันก็เงี่ยนตลอดอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง ?”
“เออ”
“งั้นเดี๋ยวกูอาบน้ำก่อน” ผมดันร่างของไอ้ธามออก ซึ่งมันก็ยอมถอยแต่โดยง่าย ก่อนที่ผมจะหันมองมันอีกครั้ง ซึ่งคนที่ยืนอยู่ไม่ห่างก็มองมาอย่างรู้ทัน ริมฝีปากก็ยกยิ้มน้อยๆ จนผมต้องเบือนหน้าที่ร้อนผ่าวของตัวเองหนีพลางรีบเดินเข้าห้องน้ำและปิดประตูหนีไอ้ใบหน้ากวนประสาทนั่นทันที “อะ...ไอ้บ้าเอ๊ย...”
แล้วทำไมกูต้องมีอารมณ์ขนาดนี้วะ !
18.23 น.
“ไอ้ธาม...” ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมด้วยผ้าเช็ดหัวในมือ ก่อนจะเห็นว่าร่างของคนที่เป็นตัวจุดฉนวนอารมณ์ของผม ตอนนี้ได้ขึ้นไปนอนแน่นิ่งบนเตียงเรียบร้อย ผมจึงเดินเข้าไปหามัน และลมหายในที่เข้าออกย่างสม่ำเสมอ ก็แสดงให้เห็นว่าร่างตรงหน้าคงจะหลับไปแล้วจริงๆ จนผมได้แต่มองมันงงๆ ว่าเจ้าตัวทำไมถึงนอนเร็วขนาดนี้ ก่อนจะเลือกนั่งลงข้างๆ ร่างนั่น พลางเอาผ้าขึ้นเช็ดหัวตัวเอง
“หืม...”
ผมชะงักการกระทำของตัวเอง เมื่อเห็นว่าโทรศัพท์ของอีกคนตั้งอยู่ที่หัวเตียง ก่อนจะลังเลว่าควรจะหยิบมาดูมั้ย แต่ดูเหมือนความผิดชอบชั่วดีจะไม่มีนัก ผมเลยคว้ามันมาทันที พลางใส่เลขรหัสของเจ้าของเครื่องอย่างรู้งาน
‘1111’
ภาพหน้าจอโทรศัพที่เป็นรูปของตัวเองเด้งขึ้นมาทันที และมันก็ทำให้หัวใจผมเต้นแรงไม่น้อย เพราะไม่คิดว่าไอ้ธามมันจะยังตั้งรูปตัวเองไว้อยู่แบบนี้ ก่อนที่จะเลือกกดเข้าไลน์เพราะอยากรู้ว่าช่วงที่ไม่อยู่มันได้คุยกับใครหรือเปล่า
บางทีผมอาจจะเป็นแฟนที่ชอบจับผิดแล้วก็ขี้หึงไปแล้วก็ได้...
‘Tan’
เมื่อเข้าไลน์ตัวเองแล้วก็ต้องตกใจเมื่อแชทที่อยู่บนสุดไม่ใช่ของใคร แต่เป็นแชทของตัวเอง ซึ่งทำให้ผมได้แต่นั่งงงว่าไปคุยกับมันตอนไหน ก่อนจะเลือกเลื่อนลงข้างล่างๆ ก่อน ก็เห็นว่ามีแชทของผู้หญิงมากมายที่ทักไอ้ธามมา แต่ไม่ได้มีการโต้ตอบใดๆ ไม่แม้แต่จะเปิดอ่านด้วยซ้ำ จนมันค้างอยู่เป็นร้อยๆ ข้อความ และด้วยความสงสัยผมจึงเลือกที่จะกลับมากดเข้าแชทตัวเอง และสิ่งที่เห็นก็ทำเอาตัวหัวใจเต้นแรงและอยากจะร้องไห้ออกมาซะดื้อๆ
Time : คิดถึง
Time : คิดถึง
Time : คิดถึง
Time : คิดถึง
Time : คิดถึง
.
.
.
Time : คิดถึงจะแย่แล้ว ทำไมมึงไม่กลับมาซักทีวะ
Time : ตอบกูหน่อย เหี้ยมืด คิดถึงว่ะ...
Time : เก้าเดือนเลยนะไอ้แทน
Time : คิดถึง รีบกลับมาเถอะ
Time : (สติ๊กเกอร์ร้องไห้)
และดูเหมือนว่ามันจะเยอะจนเลื่อนไม่สุด ซึ่งข้อความส่วนใหญ่จะเป็นคำว่า ‘คิดถึง’ และก็ไม่มีการอ่านใดๆ จากผม ความรู้สึกผิดเริ่มขึ้นมาอยู่ที่อก ผมอาจจะทำร้ายมันมากเกินไปก็ได้ ก่อนที่ตัวเองจะต้องสะดุ้งเมื่อเสียงของคนที่นอนอยู่ข้างๆ และเป็นเจ้าของโทรศัพท์ดังขึ้น
“ทำอะไร ?”
“ปะ...เปล่า...”
“...”
“ขอโทษ”
“เรื่อง ?”
“ที่หยิบมาดูแบบไม่ขออณุญาตไง” ผมพูดพลางยื่นโทรศัพท์คืนให้ไอ้ธาม ซึ่งมันไม่ได้เอื้อมมือมารับไป ได้แต่ยิ้มออกมา พลางพูดขึ้นยิ่งทำให้ความรู้สึกมากมายของผมตีตื้นขึ้นมา
“สิทธิ์ของมึงไม่ใช่หรือไง”
“มึงมันบ้า...” ผมลดมือที่จับโทรศัพท์ลงพลางหลบสายตานั่นมองไปทางอื่น ไอ้ธามมันจึงค่อยๆ ดันตัวเองลุกขึ้นแล้วยกมือโอบรอบคอผมพลางรั้งตัวเองให้เอนลงไปพิงกับหน้าอกกว้างของมัน ผมเลยได้แต่ขยับตามแต่โดยดี
“เป็นอะไรห๊ะเมีย ?”
“เปล่า”
“เฮ้อ งั้นก็เช็ดหัว เดี๋ยวไม่สบาย” ไอ้ธามมันถอนหายใจออกมา ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดหัวไปจากมือของผม ผมเลยขยับออกเล็กน้อยเมื่อเห็นว่ามันจะเช็ดให้ “ผมยาวขึ้นเยอะเลย”
“ชอบหรือเปล่า ถ้าไม่ชอบจะตัด...”
“หืม กูชอบอยู่แล้วล่ะ หรือมึงเบื่อผมยาวแล้ว ?”
“เปล่า แค่กลัวมึงไม่ชอบมากกว่า”
“กูชอบทุกอย่างที่เป็นมึงอยู่แล้ว ไอ้แทน”
“อืม กูก็เหมือนกัน...”
“...”
“รักมึงที่สุดเลยไอ้ธาม”
“...!”
“อะไร ?”
“มึงไม่สบายป้ะเนี่ย...!” ไอ้ธามมันรีบจับให้ผมหันหน้าเข้าหาตัวเองทันทีที่ผมพูดแบบนั้นออกไป และมันก็ทำให้ผมเห็นว่าใบหน้าขาวๆ นั่นขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่มันจะยกมือขึ้นอังหน้าผากผมเบาๆ “ตัวก็ไม่ร้อนนี่หว่า”
“...” ผมขมวดคิ้วมองมันอย่างไม่พอใจกับท่าทีแบบนั้น ก่อนจะปัดมือมันออก “บอกรักแฟนตัวเองมันผิดหรือไง !”
“ก็...” ไอ้ธามมันทำสีหน้าอึ้งๆ มีความประหม่าอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าก็แดงขึ้นยันใบหู “ไม่ผิดหรอก...”
“เหอะ L !”
“มึงนี่มันชอบอ่อย...”
“แล้ว ?”
“พออ่อยแล้วก็ทำให้กูมีอารมณ์ไง”
“...”
หมับ !
“หะ...เห้ย !” ไอ้ธามมันร้องเสียงหลงหน้าตาตื่นอีกครั้ง เมื่อผมคว้าเข้าที่กลางกายของมัน ก่อนที่ตัวเองจะขยับลงจากเตียงมานั่งขุกเข่าอยู่ข้างล่าง และไม่ลืมที่จะดึงไอ้ธามให้ขยับตามด้วย โดยตอนนี้มันนั่งห้อยขาอยู่ โดยมีผมอยู่ระหว่างกลาง และไม่รอช้าท่ามกลางสีหน้าอึ้งๆ นั่น ผมจัดการปลดกางเกงคนตรงหน้าทันที “มึงนี่มัน...”
“...”
“กูอุตส่าห์ระงับอารมณ์เงี่ยนได้บ้างแล้วนะ จนติดนอนไวแล้วเนี่ย” ไอ้ธามมันบ่นขึ้น เมื่อผมเริ่มควักแก่นกายของเจ้าตัวออกมา ซึ่งตอนนี้มันแข็งขึงขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะช้อนตาขึ้นมองคนที่มองกลับมาทางผมไม่วางตาด้วยใบหน้าขึ้นสี
“หรือจะไม่ทำ ?”
“ทะ...ทำดิ !”
“หึ...” ผมเค้นเสียงแค่นั้น ก่อนจะค่อยๆ คอบริมฝีปากตัวเองลงบนส่วนหัวหยักนั่น และมันก็สร้างเสียงครางของคนที่นั่งอยู่ทันที ผมจึงค่อยดูดเร็มส่วนปลายนั่นเบาๆ พลางห่อปากและคอบเข้าไปจนเกือบสุดสลับกับเอาออกอยู่แบบนั้น ไม่นานส่วนที่อยู่ในปากของผมก็ขยายใหญ่ขึ้นจนคับปาก ตัวเองก็ไม่ยอมแพ้กับความใหญ่โตนั่น จัดการสวนริมฝีปากลงไป โดยให้มันสัมผัสกับแท่งนั่นแน้นๆ สลับกับการดูดส่วนปลาย จนคนที่โดนกระทำครางออกมาไม่ขาดสาย ก่อนที่มันจะเริ่มจับหัวของผมและสวนเอวขึ้นมา พลางซอยถี่ๆ จนตัวเองเริ่มจะหายใจไม่ทันกับการกระทำนั้น และในที่สุด ของเหลวอุ่นๆ ก็ฉีดเข้ามาในโพรงปากของผมจนแทบสำลัก “อึก...!”
“อ่าส์...”
“อ๊อก...!”
ตุ๊บๆ !
ผมทุบเข้าที่ขาของมันแรงๆ เมื่อไอ้ธามมันแช่ไว้แบบนั้น จนเจ้าตัวรีบชักของตัวเองออกไป ผมจึงรีบโกยอากาศเข้าปอดทันที พลางใช้หลังมือเช็ดคราบน้ำรักของ ‘แฟน’ ตัวเองที่ไหลออกมาบริเวณมุมปากเล็กน้อย โดยส่วนที่เหลือผมกลืนลงไปหมดแล้ว
แม่ง เกือบตาย...
“ไม่ไหวแล้วว่ะ...” เสียงของไอ้ธามดังขึ้นเบาๆ พร้อมกับแท่งร้อนของตัวเองที่ดูเหมือนจะไม่ยอมลงง่ายๆ ก่อนที่มันจะดึงตัวผมให้ลุกขึ้น ผมเองก็ขยับตามแรงของมัน ซึ่งเจ้าตัวจับให้ผมนอนลงกับเตียงและขึ้นค่อมทันที ก่อนที่มันจะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ตามด้วยของผม จนตอนนี้ร่างของเราเปลือยเปล่าทั้งคู่ มันจึงก้มลงมันขบกัดริมฝีปากของผมเบาๆ พลางถอนออกแล้วมองมาอย่างสื่อความหมาย พร้อมกับคำพูดที่เหมือนจะได้ยินบ่อยๆ แต่มันก็ทำให้ผมหัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่ได้ยิน “โคตรรักเลยว่ะ...”
“เออ รักเหมือนกันแหละน่า” ผมว่าก่อนจะรั้งหัวคนตรงหน้าให้ลงมาสัมผัสกับริมฝีปากตัวเองอีกครั้ง และดูเหมือนคราวนี้ไอ้ธามจะไม่ได้หยุดอยู่แค่ริมฝีปาก แต่มันไล่จูบลงไปเรื่อยๆ ตั้งแต่คางของผมจนไปถึงบริเวณหน้าท้อง ก่อนที่เจ้าตัวจะถอยร่างออกไป พลางจับขาของผมให้อ้าออกและดันขึ้นจนขาอ่อนแนบติดกับหน้าอก สะโพกลอยสูง และก็พอจะรู้ทันทีว่าเจ้าตัวคิดจะทำอะไร “อะ...ไอ้ธาม...อ๊ะ...!”
“...”
ผมร้องออกมาเมื่อปลายลิ้นร้อนนั่นแตะลงไปบริเวณช่องทางสีเข้มของผม จนตัวเองหลับตาแน่น ในใจก็ไม่ค่อยชอบกับความรู้สึกแบบนี้เท่าไหร่ เพราะผมคิดว่ามันมากเกินไป ก่อนที่ตัวเองจะต้องครางเสียงกระเส่าเมื่อไอ้ธามมันลากลิ้นบริเวณรอบๆ ก่อนจะกดปลายลิ้นเข้าออกรัวๆ
“ยะ...หยุด...อื้อ...” ผมกำผ้าปูที่นอนแน่น ซึ่งมันก็ไม่ยอมถอยออกง่ายๆ จนตัวเองได้แต่หอบหายใจอยู่แบบนั้น โดยเฉพาะตอนที่คนตรงหน้าพยายามแหย่ลิ้นเข้ามาด้านใน และในที่สุดผมก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา เมื่อสุดท้ายไอ้ธามมันก็ยอมถอยใบหน้าออกไปตามคำขอร้องที่แฝงออกมาพร้องกับเสียงคราง ของตัวเอง แต่พักเพียงแปปเดียวก็ต้องครางออกมาอีกครั้ง เมื่อมันสอดใส่นิ้วเรียวนั่นเข้ามาแทนที่ เนื่องจากบริเวณนั้นมีน้ำลายของไอ้ธามอยู่แล้วเลยทำให้สามารถสอดใส่เข้าไปได้ง่ายๆ “อื้ออออ ~”
“อ่าส์...แน่นชะมัด...”
“บะ...เบา เจ็บ...อ๊ะ...”
ผมร้องเสียงหลง เมื่อมันคว้านนิ้วภายในช่องทางแคบนั่นและขยับเร็วๆ จนตัวเองตั้งรับไม่ทัน ก่อนที่ไอ้ธามมันจะทำหน้าทรมาณสุดๆ พลางชักนิ้วตัวเองออกและรีบคว้าหลอดเจลจากบริเวณหัวเตียงมาบีบใส่มือและชะโลมแก่นกายของตัวเองบวกกับช่องทางของผมจนชุ่ม “ขอใส่เข้าไปนะเมีย...”
“ดะ...เดี๋ยว...!”
ซวบ !
“ซี๊ด...”
“อื้อออออออ ~”
ช่องทางของผมขมิบรัวๆ อัตโนมัติทันทีที่โดนสอดใส่เข้ามา หลังจากที่ไม่ได้โดนรุกล้ำมานาน แต่ความเจ็บก็ไม่ได้มีมากนัก ส่วนมากจะเป็นความจุกเสียดกับความเสียวแทน ก่อนที่ตัวเองจะขยับตามแรงที่กระแทกกระทั้นเข้ามาจนตัวโยน ปากก็ครางรับอย่างออกรส
พับ ~ พับ ~ พับ ~!
“มึงแม่ง...ชอบทำให้กูเสียนิสัย...อ่าส์...”
“อ๊ะ...อื้อ...อะ...ไอ้ธาม...เบา...อ๊าาา ~”
ไอ้ธามมันโน้มตัวเข้ามาใกล้ มือก็ลูบที่ใบหน้าของผมเบาๆ ก่อนจะสอดประสานเข้ากับเส้นผมเปียกหมาดของผมแล้วเสยขึ้น ตามด้วยใบหน้านั่นที่ขยับเข้ามาปิดเสียงที่ร้องไม่ขาดสายของผม ลิ้นร้อนของเราเกี่ยวหวัดกันไปมา จนของเหลวที่ไม่รู้ว่าเป็นของใครไหลย้อนออกมาบริเวณมุมปาก โดยที่ช่วงล่างของไอ้ธามก็ยังทำหน้าที่ไม่หยุดหย่อน
ซวบ~ ซวบ~ ซวบ ~
“อื้อออออ ~!”
ในที่สุดความสุขสมที่ไม่ได้รับมานานของผมก็ปลดปล่อยออกมา จนตัวเองร้องสุดเสียง ซึ่งไอ้ธามก็ไม่ต่างกันนัก เมื่อมันเห็นว่าผมเสร็จแล้ว เจ้าตัวยืดร่างตัวเองขึ้น มือก็จับสะโพกของผมไว้แน่นและกระแทกแก่นกายตัวเองเข้ามาแรงๆ แบบถี่ยิบ จนตัวเองโยกตามแบบไม่มีโอกาสได้ร้องห้ามในความรุนแรงนั่น และไม่นานนัก ร่างของคนตรงหน้าก็กระตุกเกร็ง พร้อมกับของเหลวที่ถูกฉีดอัดเข้ามา จนผมอุ่นวาบไปทั่วท้องน้อย
“อ่าส์...”
“อื้อ...”
“สุดยอด...”
“กะ...กอดหน่อย...” ผมพูดขึ้นเสียงเบา พลางยกแขนขึ้นเพื่อไขว้คว้าหาร่างตรงหน้า ซึ่งไอ้ธามมันก็มองลงมาพร้อมกับดวงตาที่ตื่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าก็ขึ้นสีจนผมไม่รู้ว่าวันนี้มันเขินมากี่ครั้งแล้ว และร่างนั้นก็โน้มลงมาตามคำเรียกร้องของผมทันที มันโอบร่างของผมไว้แน่น ผมเองก็ไม่ต่างกันนัก ทั้งๆ ที่ร่างของเราก็ยังคงเชื่อมกันอยู่ ราวกับว่าต้องการให้ระยะห่างเก้าเดือนมันได้ลบหายไป ก่อนที่ผมจะพูดในสิ่งที่หัวใจร้องออกมานานแล้วให้มันได้ฟังอีกครั้ง “รักมึงไอ้ธาม”
“อื้อ กูก็เหมือนกัน อยู่กับกูไปนานๆ นะไอ้เหี้ยมืด”
“...”
“แค่มึงเท่านั้นจริงๆ ที่กูจะผูกมัดด้วย...”
เสียงของมันดังขึ้นพร้อมกับอ้อมแขนที่โอบรัดร่างของผมไว้แน่นกว่าเดิม จนตัวเองก็รับรู้ได้ทันที ว่าผมเองก็คิดไม่ต่างจากมัน
“เหมือนกัน แค่มึงคนเดียว...”
“อืม...”
“แต่ถ้ามึงคิดนอกใจกูเมื่อไหร่มึงตายแน่ ถึงมึงจะโหดแค่ไหน กูก็ไม่กลัวหรอก บอกไว้เลย !” ผมปรับน้ำเสียงให้ดูโหดๆ พลางผลักร่างมันออกและยกมือขึ้นชี้หน้าไอ้ธามอย่างเอาเรื่อง ซึ่งขัดกับอารมณ์ก่อนหน้านี้ จนคนที่โดนหมายหัวทำหน้าตาอึ้งๆ พลางหัวเราะ
“ถึงจะโหดแต่กูก็ยอมแค่เมียคนเดียวนะ” มันพูดออกมาด้วยสีหน้ายิ้มๆ ก่อนจะปรับเปลี่ยนเป็นสีหน้าดุๆ ส่งมาให้ผมบ้าง “มึงก็เหมือนกัน อย่าดึงดูดตัวผู้นัก กูหวง”
“ก็พวกนั้นมาติดเอง ก็จะรู้หรือไง”
“มึงมันร้าย...”
“ร้ายแล้วรักมั้ยล่ะ ?”
“แน่นอนดิ...” คนตรงหน้าตอบย่างไม่ลังเล ก่อนที่พวกเราทั้งคู่จะต่างยิ้มออกมา ไอ้ธามมันจึงขยับเข้ามาใกล้พลางกดจูบลงมาอีกครั้ง และมองผมอย่างสื่อความหมาย
ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไงไม่มีใครรู้ แต่มีเพียงตอนนี้เท่านั้นที่หัวใจของผมและมันต่างพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
“รักมึงที่สุด ♥”
[The End]
Thank You ♥
ปอลิง แทนธามมีภาคสองด้วยนะคะ ฝากติดตามด้วยน้า
ให้กำลังใจกันได้ที่ เพจ สาววายผู้ลึกลับ
https://www.facebook.com/YaoiMysteriousGirl/?ref=bookmarks
หัวข้อ: รีปริ๊น+พรีออเดอร์ วิศวะขาโหดVsเกษตรฯตัวร้าย ภาค 1+2 [ป๋าโหดXคนดำ] (1.10.60)P.12 (อ่าน 144992 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก