Chapter 23
ทั้งหลง ทั้ง.... “อยู่นิ่งๆ ดิ”
“ก็มึงทำแรงอ่ะ !”
“ก็กูไม่เคยทำ”
“เลิกมั้ย ?”
“ไม่” ไอ้ธามมันยืนยันเสียงหนักแน่น ก่อนจะค่อยๆ รวบเส้นผมของผมขึ้นใหม่แต่ไม่ว่ายังไง มันก็ยังคงดึงหนังหัวของผมจนเจ็บไปหมด จนตัวเองต้องร้องออกมาหลายต่อหลายรอบ “กูพยายามทำเบาสุดๆ แล้วนะ”
“มึงก็ค่อยๆ รวบดิ !” ผมพูดเสียงดังก่อนจะปัดมือมันออก แล้วเอาหนังยางมา พลางค่อยๆ รวบเส้นผมของตัวเองขึ้นทีละน้อย จนเก็บหมดให้ไอ้ธามดู มันจึงแย่งหนังยางไปจากผมอีกครั้ง แล้วรวบผมต่อจากที่ตัวเองทำไว้ พลางค่อยๆ มัดเบาๆ “หัดมัดไปก่อนละกัน เรื่องรวบผมไว้ทีหลัง รีบไปเรียนก่อน”
“เออ” เสียงคำตอบของไอ้ธามแสดงออกมาอย่างเซ็งๆ ผมจึงลุกขึ้นจากโต๊ะเพื่อออกจากลานที่นั่งเล่นของพวกเด็กวิศวะหลังจากที่ตัวเองมานั่งสอนมันมัดผม ตามที่สัญญาไว้เมื่อนานมาแล้ว และดูเหมือนว่ามือหนักๆ ของไอ้ธามจะไม่ค่อยมีพรสวรรค์ทางด้านนี้เท่าไหร่ ก่อนที่คนที่ยืนอยู่ก่อนหน้านี้จะพูดขึ้นกับผมในขณะที่กำลังเดินผ่านเจ้าตัวไป “วันนี้ไม่ได้ไปกินข้าวด้วยนะ ต้องทำงานว่ะ”
“อืม”
“เดี๋ยวดิ !”
ผมมองหน้ามันงงๆ หลังจากที่ถูกรั้งไว้ ซึ่งใบหน้าของคนตรงหน้าก็มองมาที่ผมนิ่งๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร ผมจึงต้องเป็นฝ่ายถามขึ้น “อะไร ?”
“วันนี้กูไม่ได้ไปกินข้าวด้วย” มันพูดขึ้นอีกครั้งแบบเน้นคำหนักๆ พลางมองหน้าผมแบบใจจดใจจ่อ ผมเลยได้แต่ตอบมันกลับด้วยเสียงเรียบๆ
“เออ รู้แล้ว เดี๋ยวกูไปกินกับเพื่อนก็ได้”
“...”
“ไว้เจอกันตอนเย็น”
ผมพูดแค่นั้น ก่อนจะเดินออกมาทันที โดยไม่รอให้อีกฝ่ายพูดอะไร เพราะนี่ก็จะถึงเวลาเรียนของไอ้ธามแล้วด้วย และดูเหมือนงานของมันจะมาเยอะช่วงปลายๆ บวกกับการโดดเรียนบ่อยๆ เลยทำให้งานของเจ้าตัวนั้นท่วมกองสูงเป็นภูเขา ผมจึงแอบสมน้ำหน้ามันไม่น้อย
ผมหันกลับไปมองคนที่ตอนนี้กำลังยืนทำท่าหัวเสียอยู่ตรงที่เดิมด้วยท่าทีขำนิดๆ และเมื่อสายตานั้นสบกลับมาผมจึงแกล้งทำหน้านิ่งๆ แล้วหันกลับมาเดินต่อเหมือนเดิม ซึ่งพอหันไปอีกทีไอ้ธามมันก็เดินเข้าตึกคณะตัวเองไปแล้ว
เจอกันอีกทีตอนกลางวันแล้วกัน...
11.30 น.
“ป้า ป้ารู้จักไอ้ธามป้ะ ?”
“โอ๊ย ลูกค้าป้ามีเป็นร้อยเป็นพัน จะจำได้มั้ยเนี่ย”
“ไอ้ธามเด็กวิศวะ หน้าหล่อๆ อ่ะ ผมคิดว่ามันต้องเป็นลูกค้าป้าเหมือนกัน”
“แน่สิจ๊ะ เด็กทั้งม’หาลัยนี้ก็เป็นลูกค้าป้าหมดแหละ ~” เสียงป้าร้านขายข้าวพูดหวานหูกับความมั่นใจในฝีมือตัวเอง และผมเองก็ไม่ได้ขัดกับคำพูดนั้น เพราะป้าแกทำอร่อยจริงๆ แต่ส่วนมากผมกับไอ้ธามเวลากินข้าวด้วยกันมักจะไปกินข้างนอกมากกว่า และมันก็เป็นพวกกินอะไรก็ได้ด้วย เลยไม่รู้ว่าเจ้าตัวชอบกินอะไรเป็นพิเศษซักที “ว่าไง สรุปจะสั่งอะไรป้าดีห๊ะ ?”
“ของผมเป็นคะน้าหมูกรอบแล้วกันครับ” ผมสั่งไปแบบไม่ต้องคิดอะไรมาก เพราะส่วนตัวก็กินอะไรง่ายๆ อยู่แล้ว ก่อนจะพึมพำออกมาเบาๆ จนป้าร้านข้าวต้องหยุดชะงักการกระทำของตัวเอง “แต่อีกคนไม่รู้ว่าชอบกินอะไรนี่สิ...”
“ไหน มีรูปมั้ย ถ้าหน้าหล่อและเป็นลูกค้าประจำป้าจริงป้าน่าจะจำได้ว่าเขาชอบสั่งอะไร”
เมื่อคำพูดนั้นจบลงผมก็รู้สึกมีหวังขึ้นทันที จริงๆ การจะสั่งข้าวก็ไม่น่าจะหนักใจเท่านี้ ถ้าไม่ติดว่าผมอยากจะ ‘เอาใจ’ ไอ้ธามบ้างอะไรบ้าง “แป๊บนะป้า !”
ผมควักโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะเข้าอัลบั้มภาพโดยมีบางรูปที่ตัวเองเผลอเซฟรูปของมันบ้าง ก่อนจะยื่นให้ป้าร้านขายข้าวดู เธอจึงร้องอ๋อขึ้นมาทันที “อ๋อ พ่อหนุ่มคนนี้นี่เอง เมื่อก่อนชอบพาสาวมานั่งกินร้านป้าบ่อยๆ”
หืม...?
“...”
“แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมาละ นานๆ จะเจอซักที”
“อ่า...”
“ส่วนของที่สั่งส่วนมากก็จะเป็นแบบไม่ผัก แต่กินได้ทุกอย่าง เพราะงั้นสั่งไปเถอะ ร้านป้าไม่ว่าอะไรพ่อหนุ่มนี่ก็น่าจะถูกใจหมดแหละ ~”
“ผมก็ว่างั้น” ผมพูดขึ้นหลังจากที่ดูเหมือนว่าป้าเขาจะไม่ได้ช่วยอะไรในเรื่องความชอบของไอ้ธามเลย ก่อนที่จะสั่งของที่คิดว่าไอ้ธามน่าจะ ‘ชอบ’ ที่สุดไป “เอาผัดผักรวมมิตร เอาผักทุกชนิดในร้านของป้าเลย ส่วนเนื้อไม่ต้องนะครับ”
“เอ๋...”
“ขอแบบพิเศษๆ เลยนะป้า ”
“ผักทุกชนิดเลยใช่มั้ย เดี๋ยวป้าจัดให้”
“ครับ ~” ผมเดินมานั่งรออยู่ที่โต๊ะในร้านอาหารตามสั่ง หลังจากที่สั่งของที่ตัวเองต้องการเสร็จ ซึ่งตอนนี้สิบเอ็ดโมงกว่าๆ เกือบเที่ยง คนเลยค่อนข้างจะเยอะพอสมควร การนั่งรอจึงเป็นอะไรที่ดีเพราะต้องรอตามคิว ไม่นานนัก ป้าร้านข้าวก็มาพร้อมกับข้าวสองกล่องที่ใส่ถุงเรียบร้อย ผมจึงลุกขึ้นพลางควักเงินจ่ายแล้วรับมา “ขอบคุณครับ”
ผมยิ้มให้ป้าร้านข้าวครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินออกจากตรงนั้น พลางก้มมองของในมือแล้วแอบยิ้มออกมานิดๆ จึงไม่รอช้าเมื่อเห็นว่าเวลาล่วงเลยไปเที่ยงกว่าๆ แล้ว เลยรีบพาตัวเองเดินไปที่ตึกของพวกเด็กวิศวะทันที และคิดว่าไอ้ธามเองก็น่าจะยังคงปั่นงานอยู่เหมือนเดิม เมื่อเดินเข้าไปข้างในก็เป็นไปตามคาดเมื่อเห็นว่ามีคนอยู่ไม่มาก และแผ่นหลังที่คุ้นเคยก็อยู่ไม่ห่างจากผมตอนนี้นัก
“ไอ้ธะ...”
ในขณะที่ผมจะเรียกมันก็ต้องหยุดชะงักลง เมื่อมีผู้หญิงที่ค่อนข้างจะ ‘สวยมาก’ คนหนึ่งเดินเข้ามาเรียกไอ้ธามตัดหน้าผมไป
“ธาม เฟิร์นซื้อข้าวมาฝาก”
และคำพูดของพวกเพื่อนๆ มันจะกระตุกคิ้วผมเล็กน้อย
“ฮั่นแหน่ รักรีเทิร์น ~”
“รีเทิร์นพ่อมึงดิ กูมีฟะ...” คำพูดด่าเพื่อนของไอ้ธามหยุดลง เมื่อมันเงยหน้าขึ้นมาจากเครื่องไม้เครื่องมือตรงหน้าตัวเอง และมาสบตาเข้ากับผมพอดี “อะ...ไอ้แทน !”
ผมไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มให้มันเล็กน้อย พลางยกกล่องข้าวขึ้นโชว์เจ้าตัวเพื่อให้รู้ว่าผมซื้อข้าวมาให้มันแล้วและกำลังจะชวนมันกินข้าวด้วย ก่อนที่ไอ้ธามจะหันกลับมองผู้หญิงตัวเล็กตรงหน้าอีกครั้ง เมื่อดูเหมือนเธอจะจ้อไม่หยุด
“ธาม ไปกินข้าวกัน เฟิร์นซื้อของโปรดมาให้ด้วยเนี่ย”
“...”
“ไปกินข้าวด้วยกันน้า ~”
เมื่อเห็นว่าอยู่ๆ ไอ้ธามมันก็นิ่งไป ผมเลยขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะกลับหลังหันแล้วเป็นฝ่ายเดินออกจากตรงนั้นเอง พลางสะดุ้งโหยง เมื่ออยู่ๆ เสียงตะเบ็งที่ดังขึ้นใกล้ๆ หู พร้อมกับแรงหนักๆ ที่โถมลงมาบนไหล่จนผมแทบทรุด
“น้องแทน ~!”
“เหี้ย !”
“พี่ไม่ใช่เหี้ยนะครับ พี่คือคนหล่อมาก ที่อยากมีความรักกับเขาซักที ~” ใบหน้าที่ขึ้นเครานิดๆ นั่นมองผมแบบหยาดเยิ้ม ก่อนที่คำพูดต่อไปจะทำเอาผมถึงกับขนลุกซู่ “ไม่ทราบว่าน้องแทนสนใจมาเป็น ‘คนรัก’ ของพี่มั้ยครับ ”
และเสียงโห่แซวกับคำพูดที่โจ่งแจ้งนั่นก็ดังขึ้นมาติดๆ จากคนรอบข้างที่ไม่มากนัก แต่ก็สร้างความหงุดหงิดให้ผมพอสมควร
“ฮิ้ววววว ~”
“พี่แซ็กส์ร้ายว่ะ สงสัยชอบอัดตูด ถามจริง ดำๆ แบบนั้นแม่งเอาลงด้วยเหรอวะ ฮ่าๆๆๆ” หนึ่งในหมู่คนกลุ่มเล็กนั่นพูดขึ้นด้วยเสียงขบขัน และคำพูดของมันก็ทำให้อารมณ์ผมขึ้นทันที
“เอาพ่อมึงสิ !”
“อ้าวๆ พูดงี้ก็สวยดิ !” และไอ้คนที่เป็นเจ้าของคำพูดรูปร่างขี้ก้าง แถมยังดำกว่าผมอีกต่างหากก็เผยตัวออกมา มันเดินเข้ามาหาผมทันที ผมจึงเอามือพี่แซ็กส์ที่โอบไหล่ตัวเองออกพลางเดินเข้ามาหามันเช่นกัน “มึงมันเด็กคณะอื่นไม่ใช่ มาทำตัวก่างทำไมแถวนี้วะ !”
“เฮ้ยๆ ใจเย็นๆ” และคนที่ดูเหมือนจะเป็นต้นเหตุก็เดินเข้ามาจับไหล่ผมทันที ผมจึงสะบัดออก ก่อนจะเห็นว่าไอ้ธามมันกำลังเดินเข้ามาหาผมด้วยสีหน้าอารมณ์เสีย ผมจึงรีบยกมือขึ้นชี้หน้ามันก่อนที่เจ้าตัวจะเดินเข้ามาถึงตัว จึงทำให้ไอ้ธามหยุดชะงักตัวเองทันที
“มึงหยุดอยู่ตรงนั้นเลย ไม่ต้องเข้ามายุ่ง ไม่งั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน”
“ไอ้แทน...!”
“ไอ้เหี้ยนี่แม่งก่าง แบบนี้กลับไปสภาพดีๆ ไม่ได้แล้วมั้ง !” ไอ้คนพูดจาหมาไม่แดกก่อนหน้านี้มันเดินเข้ามาใกล้พลางกระชากคอเสื้อผมแรงๆ ผมเองที่อารมณ์ขึ้นไม่ต่างกันก็มองมันไม่วางตา “กระเทยทุเรศๆ อย่างมึงมานอนให้เอาฟรี ยังไม่มีใครเขาอยากเอาเลย !”
“...”
“มีแต่เหี้ยเงี่ยนจัดเท่านั้นแหละที่เอา...!”
พลั่ก !
ผมทิ้งกล่องข้าวลงพื้นก่อนจะซัดเข้าไปที่ใบหน้านั่นเต็มแรงด้วยความเหลืออดกับคำพูดเหี้ยๆ นั่น จนร่างขี้ก้างล้มกระเด็นไปกองกับพื้น และดูเหมือนต่อให้มีคนแรงควายมาห้ามผมตอนนี้ ก็เอาไม่อยู่แล้วล่ะ
“กูก็ไม่คิดจะกลับไปดีๆ เหมือนกัน ถ้าไม่ได้ซัดปากหมาๆ ของมึง !”
#บ้านธาม
“ซี๊ด...”
“...”
“เจ็บ !”
ผมร้องเสียงหลงพลางปัดมือไอ้ธามออกเมื่อรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมา ตอนที่มันเอาสำลีชุบแอลกอฮอล์ซับที่แผลบนริมฝีปากผม ตอนนี้พวกเราทั้งคู่มานั่งจุ้มปุ๊กอยู่บนโซฟาห้องรับแขกที่บ้านของไอ้ธามเรียบร้อย และผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมาที่บ้านไอ้ธามด้วย เพราะหอผมก็อยู่แค่ใกล้ๆ พอจะท้วงมันก็ทำแต่หน้าอารมณ์เสียส่งมาให้ ผมเลยได้แต่ปิดปากเงียบจนกระทั้งมาถึงบ้านมันนี่ล่ะ
“ตอนทำล่ะไม่คิด พอเจ็บแค่นี้ล่ะทำบ่น !”
“ก็เพื่อนมึงมันเหี้ย !”
“เออ จริงๆ น่าจะซัดแม่งให้ตาย !” มันพูดเสียงดัง พลางเงยหน้าขึ้นสบตาผมด้วยสีหน้าจริงจัง ก่อนที่มันจะกดจึกเข้ามาที่แผลผมแรงๆ จนต้องร้องอีกรอบ “แต่มึงก็ไม่ควรทำตัวเองให้เจ็บแบบนี้ป้ะวะ !”
“โอ๊ย...!” ผมร้องเสียงดัง และไม่วายที่จะทำปากเก่ง “เจ็บแค่นี้ไม่ตายหรอกน่า !”
“เออ มึงไม่ตายหรอก แต่กูนี่จะตาย !”
“...”
คำพูดที่จริงจังของไอ้ธามทำเอาผมถึงกับเงียบไปเพราะไม่เข้าใจกับคำพูดแบบนั้น ก่อนที่มันพูดขึ้นเพื่อไขความข้อใจของผม “แค่ได้ยินมันด่ามึงกูก็อยากจะเข้าไปฆ่ามันแล้ว และยิ่งเห็นตอนที่มันต่อยมึงอีก...!”
“งี่เง่า” ผมพูดขัดคำพูดของมันด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ เพราะพอจะเข้าใจว่าทำไมมันถึงไม่เข้ามาจัดการเพื่อนมัน “อย่ามาทำเหมือนกูเป็นผู้หญิงที่ต้องรอให้มึงมาปกป้องตลอดดิ กูก็มีมือมีตีนเหมือนกัน ถ้าตอนนั้นมึงเข้ามาเอี่ยวด้วย กูอาจจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับมึงอีกเลยก็ได้ ไอ้เหี้ยนั่นมันมีเรื่องกับกูไม่ใช่มึง กูไม่ต้องการให้ใครมาเสียเพื่อนเพราะตัวเองหรอก”
ผมมองหน้ามันด้วยสีหน้าจริงจัง และแสดงให้เห็นว่าตัวเองคิดอย่างที่พูดจริงๆ ทำให้คนที่กำลังเช็ดคราบเลือดที่ปากผมชะงักตัวเอง สีหน้าก็เริ่มครายความกังวลลงบ้าง ก่อนที่มันจะวางสำลีแล้วหยิกปลายจมูกผมเบาๆ พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงติดตลก
“คำพูดแลดูเป็นคนดีเนอะ...”
เพี๊ยะ !
“ยังจะพูดเป็นเล่นอีก !”
“ทำไงได้ ก็กูมันแค่ ‘เหี้ยเงี่ยนจัด’ ที่ดันหลงไปเอามึงซะได้หนิ ”
“เหอะ...รู้ว่าเป็น ‘เหี้ยเงี่ยนจัด’ แล้วยังอยากจะเอากูอีกมั้ยล่ะ อย่างที่เพื่อนมึงพูดแหละ คนอย่างกูต่อให้นอนแหกให้คนอื่นเอาฟรี ยังไม่มีใครอยากเอาเลย”
“พูดแบบนี้อยากให้กูกลับไปจัดการไอ้เหี้ยแก๊บ ?”
“กูแค่ยกตัวอย่าง !”
“หึ แล้วอยากรู้มั้ยล่ะ ว่าเวลาเหี้ยมันเงี่ยนจัดๆ แล้วมันจะเป็นยังไง...” ไอ้ธามมันว่าด้วยสีหน้ามีเลสนัย พลางเลียริมฝีปากตัวเองเล็กน้อย จนผมแอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ซึ่งรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ใบหน้าหล่อๆ นั่นขยับเข้ามาใกล้จนปลายจมูกเราชนกัน ก่อนจะ...
“หนุ่มๆ คะ ป้าเอาขนมมาให้...”
พลั่ก !
ผมผลักร่างไอ้ธามออกแรงจนเจ้าตัวถอยไปติดผนักโซฟา ก่อนจะหันกลับมามองป้านวลที่กำลังถือจานขนมเข้ามาในห้องพลางเกาจมูกตัวเองเบาๆ ด้วยความประหม่า ก่อนจะเห็นว่าไอ้ธามมันมองท่าทีของผมแล้วยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย ตัวเองเลยรีบเอามือลงแล้วเบือนหน้าหนีแทน
ไอ้บ้า...
“ป้านวล ผมอยากกินสาคูนมสด”
“งั้นเดี๋ยวป้าไปทำให้นะคะ นมหวานๆ แคนตาลูปเยอะๆ” ป้านวลพูดเสียงหวานพลางยิ้มตาหยีน่ารัก ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าประโยคนี้พูดเพื่อเอาใจใคร ได้ทีผมจึงพูดขึ้นมาบ้าง เพราะรู้ตัวว่ายังไงวันนี้ไอ้ธามคงไม่ปล่อยให้ผมกลับบ้านง่ายๆ แน่
“เดี๋ยวผมไปช่วย...”
หมับ !
ผมที่ทำท่าจะลุกขึ้นก็ต้องชะงักลงเมื่อมือจากคนข้างๆ คว้าไว้ที่แขน ผมจึงหันไปมองมันด้วยสายตาดุๆ ราวกับบอกให้ปล่อย แต่คำตอบที่ได้กลับมาจากสายตาของฝ่ายตรงข้ามคือ
‘ไม่ !’
เอ๊ะ ไอ้นี่หนิ !
ผมส่งสายตาฟาดฟันกับไอ้ธามอยู่ซักพัก ซึ่งไม่มีใครยอมใคร จนในที่สุดป้านวลก็ต้องเป็นฝ่ายพูดขึ้นเอง “ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวป้าทำเองแค่นี้จิ๊บๆ สบายมาก ~”
“ดะ...!”
ปั้ง !
ยังไม่ทันที่ผมจะทักท้วงอะไร ป้านวลก็รีบชิ่งออกจากห้องไปราวกับรู้งาน ก่อนที่จะมีเสียงไม่ปรารถนาตามมาติดๆ
แกร๊ก ~
...
สะ...เสียงล็อกประตูไม่ใช่ ?
“”
“ไอ้ธาม !”
“วันนี้ลองบนโซฟาก็ไม่เลว...”
“ลองเหี้ยอะไร อยากลองนักไปลองกับรักรีเทิร์นมึง...อึก !” ผมหุบปากพลางกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ทันที ที่เผลอพูดอะไรแปลกๆ ออกไป ก่อนที่ไอ้ธามมันจะหรี่ตามมองผมแบบจับผิด
“รักรีเทิร์นอะไร ?”
“ไม่รู้แล้ว จะกลับ !” ผมพูดเสียงดัง ก่อนจะพยายามสะบัดแขนมันออก แต่เจ้าตัวก็ยังคงจับแขนผมไว้แน่นไม่ปล่อย ก่อนที่ไอ้ธามมันจะกระตุกแขนผมแรงๆ จนเซถอยหลังล้มลงบนตักของคนที่นั่งอยู่พอดิบพอดี “ปล่อย !”
“ทำไมอยู่ๆ ถึงเปลี่ยนมาเป็นเรื่องนี้ได้วะ !?”ไม่ว่าเปล่า คนที่ผมนั่งทับอยู่ เปลี่ยนเป็นใช้มือโอบรอบเอวผมแน่น เพราะตัวเองพยายามจะลุกหนี จนกลายเป็นว่าตอนนี้เหมือนไอ้ธามมันจะกอดผมจากด้านหลัง ก่อนที่มือที่อยู่ไม่สุขของคนข้างหลัง จะค่อยๆ เลื้อยเข้ามาในเสื้อนักศึกษาของผม “หรือว่าหึง ?”
“ใครหะ...อ๊ะ...!”
ผมหลุดเสียงน่าเกลียดออกมาเมื่อไอ้ธามมันบีบเข้าที่หัวนมของผมแรงๆ ด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกข้างก็โอบรอบตัวพร้อมกับแขนทั้งสองข้างของผมไว้แน่น “ว่าไง หึงใช่หรือเปล่า ?”
“กะ...ก็บอกว่ามะ...อึก...”
ไอ้ธามมันปล่อยแขนผมให้เป็นอิสระ แต่เปลี่ยนมือตัวเองให้ล้วงเข้าไปในกางเกงของผมแทน จนตัวเองต้องรีบจับมือนั่นไว้แน่น จนลืมว่าที่หน้าอกก็ยังมีส่วนที่ยุ่มย่ามอยู่ “กูถามว่าหึงใช่มั้ย ?”
“...”
ผมจับมือที่กำลังรุกรานกับของใต้กางเกงในของผมไว้ พลางเม้มปากแน่น แล้วหันไปมองใบหน้าที่ถามคำถามซ้ำไปซ้ำมา ก่อนที่ตัวเองจะหลับตาปี๋และครางออกมาเบาๆ ภายใต้ริมฝีปากที่ปิดสนิทเมื่อไอ้ธามมันขย่ำที่ส่วนกลางลำตัวผมเบาๆ เพื่อให้เกิดอารมณ์ ส่วนตรงหน้าอกก็ครึงเล่นจนไม่รู้ว่าจะรู้สึกเสียวกับส่วนไหนก่อนดี ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อรู้สึกได้ถึง ‘ของ’ ที่ตัวเองกำลังนั่งทับอยู่ กำลังขยายตัวใหญ่ขึ้นและทิ่มอยู่บริเวณบั้นท้ายของผมจนรู้สึกได้
“ว่าไง หึงใช่มั้ย ?”
“...”
“ไอ้แทน...”
“แฟนเก่า ?”
“ห๊ะ ?”
“แฟนเก่าใช่มั้ยล่ะ คนนั้นน่ะ ?”
คำถามของผมทำเอาไอ้ธามถึงกับเงียบไป ก่อนจะยอมตอบออกมาเสียงเบา “อืม”
“แล้วจะกลับไปคบกันหรือปะ...อะ...อื้อ...!” ผมเชิดหน้าหลุดครางออกมาเมื่อไอ้ธามมันบีบเข้าที่น้องชายผมแรงๆ จนตัวเองต้องหันไปมองมันค้อนๆ แต่ก็โดนสวนกลับมาด้วยน้ำเสียงอารมณ์เสีย
“คำถามนี่ใช้สมองหรือหัวแม่โป้งตีนคิดห๊ะ ?!”
“ใครมันจะไปรู้วะ !”
“งั้นก็หัดรู้ไว้บ้างดิ๊ แม่งทำตัวโง่อยู่นั่นแหละ !”
“จะให้รู้อะไรเล่า !”
“ไม่รู้เว้ย หัดหาคำตอบเอาเองบ้างเหอะ !”
“เออ !!”
ติ๊ง ~
หือ...
ติ๊ง ~
ติ๊ง ~
ติ๊ง ~
“ใคร ?!”
“ใครอะไร ?” ผมถามมันก่อนจะทำท่าควักโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง แต่มือของไอ้ธามก็ไวกว่า เมื่อมันชักมืออกจากกางเกงของผมและไปล้วงเอาโทรศัพท์แทน ซึ่งทำให้ผมแอบถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ส่วนไอ้ธามก็กดรหัสผ่านโทรศัพท์ผมอย่างรู้งาน ผมจึงชะเง้อไปมองข้อความที่ถูกส่งมาบ้าง ซึ่งทำเอาตัวเองถึงกับใจหล่นวูบไปที่ตาตุ่ม
Buffalo Taro : ขอโทษนะน้องแทน ที่พี่เล่นอะไรไม่ดูตาม้าตาเรือน เลยทำให้น้องแทนเดือดร้อน
Buffalo Taro : (สติ๊กเกอร์ร้องไห้)
Buffalo Taro : แต่ทุกคำพูดที่พี่พูดไป พี่ไม่ใช่แค่เล่นๆ นะ พี่จริงจัง เพราะฉะนั้นอยากให้น้องแทน ช่วยรับพี่ไว้พิจารณาด้วยได้มั้ย
Buffalo Taro : พี่จริงจังจริงๆ นะครับ !
“หึ...”
“พะ...พี่เขาแค่ส่งมาขอโทษ...”
“เออ ‘แค่’ ขอโทษ”
ติ๊ง ~
Buffalo Taro : อ่านแล้วช่วยตอบทีนะครับ พี่ชอบน้องแทนจริงๆ
Buffalo Taro : (สติ๊กเกอร์เขิน)
“เขาคงชอบกูแบบน้องคนหนึ่ง...”
“อืม”
“อะ...ไอ้ธาม !” ผมเรียกชื่อมันเสียงดัง เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวใช้มือข้างเดียวในการกดอะไรบางอย่างบนโทรศัพท์ของผม ส่วนอีกข้างก็ล็อกแขนผมไว้แน่น “คิดจะทำอะไรวะ !”
“ก็ตอบพี่ชายมึงไง”
“อย่านะเว้ย !”
“หึ...”
“ไอ้...!”
“เอ้า เอาคืนไป !” มันว่าก่อนจะโยนโทรศัพท์คืนให้ผม พร้อมกับผลักผมลงจากตักแล้วลุกขึ้นยืนโดยไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ ก่อนที่เจ้าตัวจะหยุดชะงักแล้วพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงโกรธๆ “แหกแล้วคนอื่นไม่เอาไม่เท่าไหร่ แต่อย่าให้กูรู้ว่ามึงไปแอบแหกให้ใครก็แล้วกัน !”
ปั้ง !
ว่าจบคนตรงหน้าเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกจากห้องไปทันที ปล่อยให้ผมนั่งกำโทรศัพท์ตัวเองแน่น มองท่าทีแบบนั้นของมันจนประตูปิดลง และเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไอ้ธามเพิ่งพิมพ์อะไรบางอย่างในโทรศัพท์ของผมไป จึงรีบเอาขึ้นมาดู และข้อความนั่นก็ทำเอาผมอยากจะมุดหนีหายไปจากตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด
กลุ่ม : เพื่อนรัก นักดื่ม (สมาชิก 178 คน)
แทน : มีผัวแล้ว ชื่อ ‘ธาม’
.
.
.
(อ่านแล้ว 98 คน)
“อะ...ไอ้เหี้ยธาม !!”
- ธาม –
ทำไงได้ ก็กูมันแค่ ‘เหี้ยเงี่ยนจัด’ ที่ดันหลงไปเอามึงซะได้หนิ
Thank You
หัวข้อ: รีปริ๊น+พรีออเดอร์ วิศวะขาโหดVsเกษตรฯตัวร้าย ภาค 1+2 [ป๋าโหดXคนดำ] (1.10.60)P.12 (อ่าน 138801 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก