Fox 5
สีน้ำมาเรียนในวันจันทร์ด้วยความรู้สึกแปลกไม่ใช่น้อย เดินผ่านใครทีก็ต้องมีแต่คนมองตามตลอดซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ชินอย่างมาก รู้เว้ยว่าสีหัวมันเด่นแต่จำเป็นต้องมองกันขนาดนั้นมั้ย! สีน้ำเร่งฝีเท้าเดินเร็วขึ้นก่อนจะเดินมาถึงห้องเรียนที่มีเรียนดรออิ้งในตอนเช้านี้
“สีน้ำ!!” หมอกเรียกสีน้ำเสียงดังทันทีที่เพื่อนสนิทเดินเข้ามาในห้อง สีน้ำทำหน้านิ่งนิดๆเมื่อเห็นหมอก ในใจไม่อยากจะเสวนาด้วยแต่แผนการของอีกคนคือให้สีน้ำทำตัวปกติ ในเมื่อหมอกทำตัวปกติได้สีน้ำก็ต้องทำตัวปกติได้
“ว้าว สีผมใหม่ น่ารักจัง” หมอกว่าพร้อมรอยยิ้มกว้าง สีน้ำน่ารักจริงๆสำหรับเขา อีกคนผิวขาวทำสีผมอะไรก็เหมาะอีกทั้งพอทำสีนี้ยิ่งช่วยขับผิวของอีกคนให้ดูขาวใสยิ่งขึ้นอีกด้วย
“น่ารักเหรอ?” สีน้ำเลิกคิ้วถาม หมอกพยักหน้ารับยิ้มๆ
“น่ารักพอที่จะจีบพี่คินได้มั้ย?” หมอกทำตาโตทันทีกับคำถามของเพื่อนสนิทก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“สีน้ำหมายความว่าไงเหรอ?” หมอกพยายามบังคับเสียงตัวเองไม่ให้สั่น
“ก็หมอกเคยยุให้เราจีบพี่คิน เราคิดๆดูแล้ว ลองดูก็ไม่เสียหายไม่ใช่เหรอ หมอกเคยบอกว่าเราน่ารัก เราก็จะพยายามทำตัวเองให้น่ารัก เปลี่ยนตัวเองให้พี่คินหันมาสนใจ” สีน้ำว่าหน้านิ่งซึ่งตากลมก็มองไปที่เพื่อนสนิทที่ยืนทำหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออกอยู่ หมอกนิ่งไปสักครู่ก่อนจะยิ้มออกมา
“อื้ม...ลองดูเลยๆ สีน้ำน่ารักแบบนี้พี่คินต้องสนใจแน่ๆ” แม้ปากจะพูดออกมาแบบนั้นแต่ใครจะรู้ว่าในใจของหมอกมันเจ็บแค่ไหน...แม้ว่าจะเปลี่ยนบุคลิกภายนอกแต่สีน้ำยังไงก็ยังคือสีน้ำ แม้ว่าจะทำปากเก่งกับหมอกแต่ความจริงแล้วเขาก็ไม่กล้าทำหรอก อยู่ๆจะให้เข้าไปจีบตรงๆ เขาไม่ได้มั่นหน้าขนาดนั้นนะเว้ย คงต้องรอแผนการจากไอ้หมาจิ้งจอกนั่นที่ไม่รู้เป็นบ้าอะไรส่งไลน์สั่งให้เขาซื้อข้าวมาให้ที่ห้องสาขาของตัวเอง ได้ข่าวว่าเขาไม่ใช่เบ๊มั้ย
“เข้ามาดิ” ฟ็อกซ์พูดขึ้นเมื่อหันมาเห็นสีน้ำยืนอยู่หน้าห้องช็อปของภาควิชาตัวเอง สีน้ำเดินเข้าไปข้างในก่อนจะชะงักเมื่อเห็นว่ามีใครบางคนอยู่ด้วย...พี่คิน
“ข้าวมึงอ่ะ” สีน้ำว่าพร้อมยื่นข้าวให้ฟ็อกซ์
“ของกูที่ไหน ของพี่คิน พี่เขาฝากกูซื้อ กูเห็นมึงจะมาหากูพอดีเลยฝากให้ซื้อให้”ฟ็อกซ์ว่าพร้อมพยักพเยิดให้สีน้ำไปหาอีกคน คินหันมาเห็นสีน้ำพอดีก่อนจะเลิกคิ้วนิดๆแล้วเดินมาหา
“ทำสีผมใหม่เหรอ?” คินถามขึ้น สีน้ำทำหน้าตกใจนิดๆที่อีกคนเดินเข้ามาคุยกับเขา ให้ตายสิ...ใจสั่นอีกแล้ว
“เอ่อ...ครับ” สีน้ำอยากจะตบปากตัวเองเหลือเกินที่แม่งสั่นแบบนี้
“น่ารักดิพี่” ฟ็อกซ์ถามขึ้น สีน้ำหันไปถลึงตาใส่อีกคนทันทีแต่ฟ็อกซืกลับกระตุกยิ้ม
“อื้ม...ดูดีขึ้นเยอะเลย” คินว่ายิ้มๆ สีน้ำหน้าร้อนผ่าวทันทีกับคำชมของอีกคนก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าต้องเอาข้าวให้อีกคน
“เอ่อ...ข้าวครับพี่คิน” คินทำหน้างงๆก่อนจะหันไปมองฟ็อกซ์
“นี่มึงใช่สีน้ำให้ซื้อมาเหรอ?”
“มันจะมาหาผมพอดีน่ะพี่” ฟ็อกซ์ตอบพลางยักไหล่ สีน้ำเบ้ปากใส่อีกคนนิดๆจะมาหาอะไรวะแม่งส่งไลน์สั่งให้เขามานะได้ข่าว คินพยักหน้ารับก่อนจะรับข้าวมาจากสีน้ำพร้อมส่งเงินให้
“กิ๊กกันอยู่เหรอ?” คินถามยิ้มๆ สีน้ำเบิกตากว้างอย่างตกใจทันที ฟ็อกซืเองก็ชะงักมือที่กำลังติดกาวโมเดล
“ไม่ใช่นะพี่ๆๆ” สีน้ำปฏิเสธเสียงรัว
“ฮ่าๆๆ พี่ล้อเล่นน่ะ รู้หรอกว่าเราไม่ใช่สเปคหมอนี่” คินหัวเราะออกมาที่ได้แกล้งรุ่นน้องก่อนจะยีหัวสีน้ำเบาๆอย่างหยอกๆ สีน้ำชะงักกับการกระทำของอีกคนพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรง
“พูดงี้หมายความว่าไงพี่” ฟ็อกซ์ถามพร้อมกระตุกยิ้ม
“ก็สเปคมึงต้องขาวๆ หน้าอกโตๆไม่ใช่เหรอ” คินว่าขำๆ ฟ็อกซ์เองก็ขำตามก่อนจะลุกขึ้นแล้วเอามือมาพาดไหล่สีน้ำเอาไว้
“แต่บางทีผมก็ชอบแบบตัวขาวๆ หัวฟ้าๆ หน้าอกแบนๆนะพี่”...สีน้ำไม่ชอบใจในมุขของอีกคน รู้นะว่าพูดเล่นแต่แม่งมันทำให้เขารู้สึกแปลกๆนะเว้ย ตลอดทางที่เดินกลับห้องสาขาตัวเองแทนที่จะคิดเรื่องพี่คิน คิดถึงคำชมที่พี่คินชมว่าน่ารักกลับคิดถึงคำพูดของไอ้หมาจิ้งจอกนั่นแทน แม่งบ้า! เออ...เขามันบ้า รู้ตัวดี
“ไปไหนมาเหรอสีน้ำ” หมอถามขึ้นเมื่อเห็นสีน้ำเข้ามาในห้อง
“ห้องสาขาสถาปัตน่ะ” สีน้ำตอบก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆหมอก
“ไปทำไมเหรอ?” สีน้ำกำลังจะตอบว่าไปเจอฟ็อกซ์แต่นึกขึ้นได้ว่าเขาเองก็เจอพี่คินเหมือนกัน เขาควรจะพูดอะไรออกไปสักหน่อยมั้ย
“ไปหาเพื่อนน่ะ แต่เจอพี่คินด้วยนะ” สีน้ำว่าพร้อมมองหน้าหมอกยิ้มๆ หมอกชะงักไปนิดก่อนจะยิ้มตาม
“จริงเหรอๆๆ แล้วเป็นไงบ้าง”
“พี่คินถามเราว่าทำสีผมเหรอ? แถมยังบอกว่าน่ารักด้วย” สีน้ำว่าพร้อมทำหน้าเขินแต่ตากลมกลับจดจ้องไปที่ปฏิกิริยาของเพื่อนสนิท
“อื้ม...ดีจังๆๆ งี้สีน้ำก็พัฒนาขึ้นมาอีกก้าวแล้วนะ ต่อไปสีน้ำต้องชวนพี่คินคุยเยอะๆนะ พี่คินชอบคนเฟรนลี่ ชอบคนคุยเก่ง” หมอกว่าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเช่นเคย
“เหมือนหมอกน่ะเหรอ?” หมอกชะงักกับคำถามของเพื่อน
“เอ่อ...”
“เราแค่เปรียบเปรยน่ะ ก็หมอกเฟรนลี่ คุยเก่งกับทุกคนนี่” สีน้ำว่าต่อเมื่อเห็นเพื่อนหน้าถอดสี หมอกยกยิ้มอีกครั้งก่อนจะพูดออกมา
“อื้ม...แต่ให้พี่คินชอบแบบสีน้ำดีกว่า อย่าให้ชอบแบบเราเลย”...คงไม่ทันแล้วมั้งหมอก เหอะๆ...วันนี้สีน้ำเลิกเรียนเกือบสองทุ่มซึ่งถือว่าเร็วกว่าปกติ ก็นะ...เด็กสถาปัตนี่หน่า เลิกเรียนไม่เป็นเวลาอยู่แล้ว บางวันทำงานกันยันดึกยันดื่น บางวันยันเช้าก็มี สีน้ำเดินออกมาจากตึกคณะที่ยังมีแสงไฟเปิดอยู่ตลอดเวลา หอพักของเขาแม้ว่าจะไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยแต่ถ้าเรียนดึกมากเกินไปรถเมล์หมดก็ต้องเดินเอาซึ่งวันนี้ถือว่าโชคดีที่เลิกเรียนเร็ว
“นาย...” เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้สีน้ำหันไปมอง ตากลมมองคนตรงหน้าอย่างงงๆเพราะก็ไม่ได้รู้จักอะไรกันมาก่อน
“เรา?” สีน้ำชี้มาที่ตัวเองอย่างงงๆ
“อื้มๆ เราชื่อเค เรียนคณะเภสัช” สีน้ำพยักหน้ารับอย่างงงๆที่อยู่ๆก็มีคนมาแนะนำตัวกับตัวเองในเวลานี้ที่ป้ายรถเมล์แบบนี้
“เอ่อ...” เคอึกอักไปนิดนึงก่อนจะยื่นโทรศัพท์มาที่สีน้ำ
“ขอไลน์หน่อยได้มั้ย” สีน้ำชะงักไปทันทีกับการกระทำที่จู่โจมของอีกคน เดี๋ยวนะๆ นี่มันอะไรกันวะ
“เดี๋ยวนะๆ รู้จักเราหรือยัง ถึงได้มาขอไลน์แบบนี้” สีน้ำถามอย่างไม่เข้าใจ
“อืม...เห็นเมื่อตอนกลางวันที่โรงอาหาร เห็นว่าชื่อสีน้ำ น่ารักดีก็เลย...” เคทำหน้าเขินๆ
เอี๊ยดดดดดด
เสียงล้อรถที่ครูดไปกับพื้นถนนทำให้สีน้ำและเคหันไปมองทันทีก่อนที่รถคันหรูที่สีน้ำพอจะคุ้นตาอยู่ขับมาจอดที่ป้ายรถเมล์ที่สีน้ำยืนอยู่
“ขึ้นมาเดี๋ยวไปส่ง” ฟ็อกซ์เปิดกระจกลงมาพร้อมพูดขึ้น สีน้ำมองหน้าฟ็อกซ์และเคสลับกันไปมาก่อนจะทำท่าจะไปขึ้นรถฟ็อกซ์ทันทีเพราะรู้สึกกระอักกระอ่วนในสถานการณ์ตอนนี้ไม่น้อย
“เดี๋ยวสิสีน้ำ ยังไม่ได้ให้ไลน์เราเลย” เคพูดขึ้นเมื่อสีน้ำทำท่าจะขึ้นรถฟ็อกซ์
“ขอโทษนะ เรามีแฟนแล้ว” สีน้ำว่าก่อนจะขึ้นรถฟ็อกซ์ไปทันที...
“หึๆ เปลี่ยนตัวเองวันเดียวมีคนมาจีบเลยหรือไง” ฟ็อกซ์พูดขึ้นขณะที่กำลังขับรถ เหตุการณ์เมื่อกี้ก็พอจะเดาอะไรได้ง่ายว่าอีกคนคงโดนหมอนั่นจับมา
“ดีที่ไหน” สีน้ำเบ้ปาก
“ทำไมล่ะ มีคนชอบเยอะๆไม่ดีหรือไง” ฟ็อกซ์กระตุกยิ้ม
“กูไม่ใช่มึงที่จะดีใจเวลามีคนชอบเยอะๆ สำหรับกูแค่พี่คินชอบคนเดียวก็พอ”ฟ็อกซ์แสยะยิ้มกับคำพูดของอีกคนก่อนที่รถคันหรูจะจอดลงที่หน้าหอพักของสีน้ำแล้วร่างสูงหันมามองหน้าสีน้ำทันที
“หึๆ รักเดียวใจเดียวจังนะ” สีน้ำชะงักเมื่อตาคมมองเข้ามาในนัยน์ตาของเขาก่อนจะเบนหน้าหนี
“เออ รักเดียวใจเดียวเว้ย กับใครกูก็ไม่รู้สึกอะไรด้วยทั้งนั้นแหละ” ไม่รู้ว่าประโยคหลังสีน้ำต้องการจะบอกอะไรกับตัวเองกันแน่ ทั้งๆที่พูดออกไปแบบนั้นแต่ทำไมอวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายถึงได้รู้สึกสั่นไหวแปลกๆ ณ ตอนนี้
“แน่ใจ?” ฟ็อกซ์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ทำเอาสีน้ำผงะทันที
“อะ...เออ แน่ใจดิวะ” สีน้ำตอบอย่างไม่เต็มเสียงนัก รู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้าแบบแปลกๆ
“หึๆ งั้นก็เตรียมเริ่มแผนต่อไปได้เลย” ฟ็อกซืว่าก่อนจะผละออกมาจากอีกคน สีน้ำหันมามองอีกคนก่อนจะขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“ศุกร์นี้กูนัดกินเหล้ากับพวกพี่คิน และมึงก็ต้องไป” ฟ็อกซ์ตอบให้อีกคนหายสงสัยทันที
โอ๊ยๆๆๆๆ อะไรกันวะคู่นี้ อิหมาจิ้งจอกนี่ยังไง ให้เขาอ่อยคนอื่นแต่ตัวเองกลับอ่อยเขา55555555 เรื่องนี้ไร้พล็อตจริงๆนะคะ แต่งไปตามความรู้สึก พล็อตเปลี่ยนได้ตลอดเวลา 55555 ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ
___จางบิวตี้___
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
