10
NURSERY
[ ธาม ]
ฮ่องกง
เป็นเรื่องปกติไปซะแล้วพอประชุมเสร็จผมต้องมานั่งเช็คโทรศัพท์ และทุกครั้งก็มีรูปลูกชายกับพี่เลี้ยงที่ยิ้มที่หวานให้กล้องแต่วันนี้ต่างไปจากเดิมไม่ใช่ไม่รูปส่งมาให้ ปามยังส่งรูปมาให้เหมือนทุกวันแต่รูปที่ส่งมารอบนี้กลับมีสิ่งแปลกปลอมติดมาด้วยผมชอบที่ปามยิ้ม แต่ทำไมวันนี้ผมกลับหงุดหงิดที่เห็นปามยิ้ม รูปที่เห็นนี้อยู่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนโดนถ่ายมีความสุขแค่ไหนก็ยิ้มหวานส่งให้กล้องแบบนั้น แล้วไอ้ความใกล้ชิดนี้อีก
“ อยู่นี้เอง ก็หาอยู่ดูไรอยู่วะดูทำหน้าดิตอนออกมาจากห้องก็ยังดีๆอยู่”
ผมหันไปมองคนพูดที่เดินมานั่งข้างๆกัน พอนั่งเสร็จก็ชะโงกหน้ามาดูโทรศัพท์ในมือผมต่อแล้วยังเลื่อนดูรูปเองด้วย เอาไปถือเองเลยไหม
“ โอ๊ะ ลูกมึงนิแล้วนี้ใครวะน่ารักดีเว้ย หน้าหวานเหมือนน้ำเลยแต่เมียกูหวานกว่าเยอะ”
สุดท้ายก็อวดเมียเหมือนเดิม ไอ้คนที่มาถึงก็พูดเอาๆนี้เพื่อนผมเองครับชื่อณิน ใครๆก็เรียกมันว่าคุณชายๆขนาดเมียมันเองยังเรียนมันว่าคุณชายเลย แล้วเมียมันที่พูดถึงอยู่ก็เป็นผู้ชายครับผมเคยเจอไม่กี่ครั้งชื่อละอองน้ำ น้ำเป็นคนที่ไม่บอกก็คงไม่รู้ว่าเป็นผู้ชายก็อย่างที่ได้ยินนั้นแหละครับ
“ โอ๊ะ แล้วไอ้หนวดนี่ใครมีโอบกันแบบนี้แฟนกันแน่เลย มึงว่าไหม”
“ ออกไปนั่งดีๆ”
“ อะไรของมึงเนียผลักไหมวะ”
ข้อหาพูดไม่เข้าหูไง เป็นแฟนกันแน่ ซะที่ไหนละบ้านหลังนั้นผมกับทีแทบจะย้ายตัวเองเข้าไปอยู่ถาวรอยู่แล้วไปค้างมาเป็นเดือนยังไม่เคยเห็นใครเข้าค่ายคำนี้เข้ามาที่บ้านสักคน ถึงได้สงสัยไงว่าไอ้หนวดนี่เป็นใครยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด
“ กูพูดแทงใจดำมึงหรือไง”
“แหนะตวัดตาใส่ อ๋อคนนี้นี่เองพี่เลี้ยงน้องทีระวังนะมึงชักช้าเดียวเขาก็คาบไปก่อนอย่าหาว่ากูไม่เตือน”
“ งั้นนัดช่วงบ่ายของมึงกับกูก็ยกเลิกแล้วกันกูจะรีบกลับ”
“ เฮ้ย! ได้ไงวะนัดกันแล้วนะเว้ยไปช่วยกูเลือกของขวัญให้น้ำก่อนไม่นานหรอกมึงได้บินคืนนี้แน่”
แล้วมาบอกว่าชักช้า ถ้าทำได้ตอนนี้ผมคงยืนอยู่หน้าบ้านไปแล้ว แต่ทำไม่ได้ไงสิ่งที่ทำได้ก็แค่ส่งข้อความหาเลขาให้เลื่อนไฟท์บินให้เร็วขึ้นมาอีกเท่านั้น ได้แต่หวังว่าถ้ากลับไปแล้วอาการหงุดหงิดที่เป็นอยู่จะหายไปนะ
[ ปาม ]
หลังกลับมาจากตลาดคุณธามก็ขึ้นเอากระเป๋าไปเก็บบนห้องแล้วลงมาเล่นกับทีรอผมทำกับข้าวทุกอยากดูปกติเหมือนทุกวัน แต่ไม่รู้ทำไมผมกับคิดว่ามันไม่เหมือนทุกวันคุณธามดูเงียบกว่าทุกทีหรือจะเหนื่อยก็นะพอมาถึงก็พาไปซื้อของที่ตลาดเลยคงจะเหนื่อยนั้นแหละคิดว่านะ
ไม่นานผมก็ทำกับข้าวเสร็จเหมือนเดิมครับเราก็ตั้งโต๊ะกินข้าวกันที่พื้นหน้าทีวีกินกันไปคุยไป(หมายถึงผมกะทีซะส่วนใหญ่) แล้วก็ดูทีวีไปด้วย หลังกินข้าวเสร็จคุณธามก็ช่วยเก็บจานเข้าไปล้างในครัวก่อนที่จะปิดบ้านแล้วหอบกันขึ้นไปอาบน้ำบนห้อง ผมพาทีเข้าไปอาบก่อนแล้วพาออกมาให้คุณธามใส่เสื้อผ้าส่วนตัวเองก็เข้าไปอาบน้ำแล้วต่อด้วยคุณธามเหมือนทุกวันๆแต่ผมก็ยังรู้สึกแปลกไม่หายซะทีทั้งๆทีก็ทำตัวเหมือนทุกวันยิ่งคิดยิ่งก็ยิ่งสงสัย
“ ปัมๆ ปา”
“ ครับปลาตัวใหญ่ ขอบคุณครับปะป๋าหรือยังครับที่ซื้อมาฝาก”
“ ฝ่า ปา”
ตอนนี้ทีนอนอยู่บนเตียงพร้อมกับตุ๊กตาปลาโลมาสีฟ้าตัวใหญ่กว่าตัวทีอีกครับดูเจ้าตัวจะชอบมาก ของฝากจากต่างแดนชิ้นทำเอาทียิ้มหวานเลยทีเดียว นอกจากคนรับจะยิ้มหวานแล้วคนให้ก็ดูจะมีความสุขตามไปด้วยและไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่าแต่บรรยากาศรอบๆตัวดูเบาขึ้นเยอะเลย
แล้วคืนนี้สมาชิกใหม่ตัวใหญ่สีฟ้าก็ได้นอนข้างกันกับเจ้าตัวน้อย ทีเล่นกับตุ๊กตาจนหลับแถมหลับแล้วยังจะกอดเอาไว้อีกไม่อยากจะบอกว่าเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูปเก็บไว้เรียบร้อยก็น่ารักซะขนาดนี้
“ ทีหลับแล้ว”
“ ครับ”
“ มีเรื่องจะคุยด้วยลงไปข้างล่าง”
“ ครับ”
ผมเดินตามคุณธามลงมาข้างล่างหลังจากจัดผ้าห่มให้ทีเสร็จแล้ว ระหว่างที่เดินลงมาก็ได้แต่คิดในหัวว่าคุณธามจะคุยด้วยเรื่องอะไรหรือว่าจะเป็นทำงานที่ไหนอีก ไม่สิพรุ่งนี้ก็วันหยุดสิ้นปีแล้วนะเฮ้ยบริษัทก็ต้องมีวันหยุดมั้งดิจริงไหมขนาดผมยังหยุดเลยนะ
“ วันนี้ทีงอแงไหม”
“ อ๋อ ไม่ครับวันนี้ทีก็เล่นกับเพื่อนเหมือนทุกวัน”
พอนั่งลงได้คุณธามก็เริ่มถาม
“ อืม แล้วคนที่มาวันนี้ใคร”
“ หืม? หมายถึงคุณก้องนะหรอครับ”
พอผมถามกลับคุณธามก็พยักหน้ากลับมาให้ นิอย่าบอกนะยังคาใจเรื่องคุณก้องอยู่นะแล้วคาใจเรื่องอะไรหว้า
“ คุณก้องเขาเป็นน้าของน้องแก้มนะครับพอดีมาส่งน้องแก้มเลยเข้ามาเล่นกับเด็กๆนะครับ”
“ มาบ่อยหรอ”
“ ไม่นะครับเพิ่งมาวันนี้วันแรก จริงๆก็เคยเจอกันก่อนหน้านี้นะครับวันที่พาที่ไปเดินเล่นที่สวนฯวันนั้นไงครับ”
“ ทีงอแงกลับมาใช่ไหม”
“ ครับ”
หลังจากนั้นคุณธามก็เงียบสักพักก็ลุกขึ้นเดินไปที่แขวนเสื้อที่มีเสื้อสูทคุณธามแขวนอยู่แล้วหยิบอะไรสักอย่างออกมาก่อนที่จะเดินกลับมาหาผม
“ ของเธอ”
หืม?
ของผม?
อะไรน่ะอย่าบอกนะว่านี้เป็นของฝากจริงปะเนียแล้วทำไมเป็นกล่องละ ผมมองหน้าคุณธามก่อนที่จะรับกล่องใบเล็กที่ถูกยืนมาให้มาถือไว้
“ แกะดูสิ”
ผมแกะกล่องออกตามที่คุณธามบอกแล้วสิ่งที่อยู่ข้างในก็ทำให้ผมแปลกไม่น้อย มันสวยมากข้างในกล่องเป็นคริสตัลรูปปลาโลมาสีฟ้าทำกำลังทำท่ากระโดด
“ ไม่รู้จะชอบหรือเปล่าพยายามเลือกแล้ว”
เลือกเอง? จริงดิคุณธามเลือกให้ผมหรอ
“ ชอบหรือเปล่า”
ถ้าตอบไปว่ามากกว่าชอบอีกจะดูแสดงออกมากไปไหม ความรู้สึกที่ถูกคนที่เราชอบใส่ใจเรามันเป็นแบบนี้นี่เองก็รู้สึกดีนะ
“ ชะชอบครับ ขอบคุณมากนะครับ”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกฉันควรขอบคุณเธอมากกว่าที่ช่วยดูแลที ขอบคุณ”
คำขอบคุณว่าดีใจแล้วแต่รอยยิ้มที่ตามมานี้สิแทบทำผมหยุดหายใจ คุณธาม ‘ หล่อ’ ณ ตอนนี้ผมพูดได้แค่คำเดียวจริงๆตอน
ทำหน้านิ่งๆก็ดูดีอยู่แล้ว พอมายิ้มแบบนี้ยิ่งดูดีเข้าไปอีกอ๊ากกกกกกจะทำให้หลงไปถึงไหนเนีย เล่นยิ้มให้แบบนี้ผมก็ไปไม่เป็นสิจะคุยเรื่องอะไรต่อดีละจะมานั่งอายมวนเป็นเลขแปดแบบนี้ไม่ได้สิ สุดท้ายผมก็ได้แต่ก้อมหน้าลงมองครัสตัลในมือ อ่า ไม่กล้ามองหน้าคุณธามเลยจริงๆ ต่างคนต่างเงียบได้ไม่นานคุณธามก็พูดขึ้นมา
“ ไปนอนเถอะดึกแล้ว”
“ คะครับ เอ่อ คุณธามครับขึ้นไปนอนข้างบนไหมครับ คือผมคิดว่าในห้องน่าจะอุ่นกว่านะครับช่วงนี้มันหนาวๆด้วยแต่ถ้าคุณธามไม่อยากขึ้นไปก็ไม่เป็นไรนะครับ”
อ๊ากกกกไอ้ปามแก่มันน่าไม่อายชวนผู้ชายเข้าห้อง แต่ข้างล้างมันหนาวกว่าในห้องจริงๆนิแล้วอีกอย่างในห้องผมก็มีโซฟาด้วยใช่ว่าจะได้นอนเตียงเดียวกันสักหน่อยมันคงฟังดูไม่เป็นคำชวนที่แปลกใช่ไหม
“ นั้นสิอากาศเริ่มหนาวแล้ว ถ้าได้นอนเตียงอุ่นๆก็คงจะดีเหมือนกัน”
สุดท้ายแล้วตอนนี้ผมกับคุณธามก็นั่งกันอยู่บนเตียงคนละฝั่งโดยที่มีทีนอนคั้นกลางเราสองคน
“ ปิดไฟเลยไหม”
“ อ่าครับปิดได้เลย”
เอาจริงๆก็ง่วงนะแต่ตอนนี้นอนไม่หลับ ในใจคิดแต่เรื่องของคนที่นอนอยู่อีกฝั่งบางทีก็แอบคิดแต่คิดไปคิดมาก็เจ็บอยู่เหมือนกันจะเอาไงต่อดีลองเสี่ยงดูดีไหมถ้าบอกว่าชอบไปจะเป็นยังไงนะนึกภาพไม่ออกเลยวุ้ย เฮ้อ เลิกคิดๆนอนดีกว่าพรุ่งนี้มีอะไรต้องทำอีกเยอะ
แปะๆ
อืม ขออีกนิดน้า
“ ทีอย่าไปกวนสิมาหาป๋ามา”
“ ปาปา”
เสียงคุ้นจัง อ่า เสียงคุณธาม อะ! คุณธาม! ที!! พอนึกขึ้นได้ก็รีบลืมตาขึ้นมาทันทีก็ได้เห็นคุณธามนั่งหลังพิงหมอนกับทีที่อยู่บนตัก เห็นแบบนี้แล้วแดงว่าผมตื่นสายสินะเพราะเมื่อคืนมัวแต่คิดเรื่องคุณธามนั้นแหละ แล้วมายิ้มให้แต่เช้าแบบนี้ต้องการอะไรครับโธ่แบบนี้เดียวผมก็เคลิ้มหลับต่อหรอกไม่เกี่ยวกันละ
“ ตื่นแล้วหรอ”
“ ครับ”
“วันนี้หยุดใช่ไหม”
“ ครับหยุดยาวไปจนถึงหลังปีใหม่เลยครับ”
“ งั้นหรอ วันนี้ก็ใช่ไหมไปซื้อของเป็นเพื่อนหน่อย”
หืม? ไปซื้อของเป็นเพื่อน? ตื่นมาก็เจอเรื่องดีๆแบบนี้เลยหรอต่อให้ไม่ว่างผมก็บอกว่าว่างครับถ้าคุณธามเป็นคนชวน นึกว่าตื่น
มาแล้วจะพาทีกลับเลยซะอีก
“ ได้ครับ คุณธามจะไปตอนไหนครับ”
“ อีกสักพัก แต่งตัวแล้วออกไปเลยวันนี้ไปกินข้าวข้างนอก”
“กินข้าว?”
“ อืม ไปอาบน้ำเถอะ”
พอโดนบอกให้ไปอาบน้ำมันก็รู้สึกแปลกๆนะ แต่ก็ยอมลุกไปอาบน้ำตามที่บอกนั้นแหละครับ รู้สึกแปลกๆมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วไปทำงานรอบนี้ไปเจออะไรมาหรือเปล่านะ
[ธาม]
10 นาที ก่อนหน้าที่ปามจะตื่น
~ คลื่นนนน คลื่นนนน~
อืม
~ คลื่นนนน คลื่นนนน~
อืม เสียงอะไรแต่เช้าวันนี้วันหยุดขอตื่นสายๆหน่อยเถอะ พอลืมตาหันไปดูที่โต๊ะข้างเตียงก็เห็นโทรศัพท์กำลังสั่น สีดำ? ของผมสินะเพราะของปามสีขาว
“ ฮัลโหล”
[ เสียงแบบนี้เพิ่งตื่นละสิ เช้าแล้วตื่นเว้ยวันนี้จะพานำเข้ากรุงเทพมากินข้าวด้วยกันสิพาทีมาด้วยนะน้ำอยากเจอ]
“ ณิน?”
[ เออ กูเองคิดว่าใครละได้ยินที่กูบอกปะว่าพาลูกมึงมากินข้าวกับน้ำหน่อยน้ำอยากเจอหรือจะพาหนุ่มน้อยหน้าหวานของมึงมา
ด้วยก็ได้]
“ ปามหรอ”
[ชื่อปามนิเอง เออๆนั้นแหละพามาด้วยสิเจอกันร้านไอ้ธันนะ มาเจอเพื่อนบ้างมึงนะ]
“ รอปามตื่นก่อน ค่อยออกไป”
[รอตื่นคืออะไร มึงนอนอยู่ด้วยกันหรอ” ]
“อืม”
[ โอ้ น้องทีคงจะได้แม่ใหม่เร็วนี้แล้วละมั้ง ถ้าพ่อมันไม่ช้าจนโดนตัดหน้าไปก่อนนะ5555]
“ ณิน”
[ มาทำเสียงเข้มใส่ เออๆแค่นี้แหละอย่าลืมที่บอกละ]
เฮ้อ โทรมากวนแต่เช้าเพิ่งแยกกันเมื่อวานแท้ๆ พาน้ำเข้ากรุงเทพหรอคงพากลับมาหาที่บ้านวันปีใหม่ ปีใหม่หรอนั้นสิปีนี้จะพาทีไปไหนพากลับบ้านหรอ ตั้งแต่ปามเข้ามาก็ไม่ได้พาทีกลับบ้านใหญ่เลยเดี่ยวค่อยคิดแล้วกัน แล้วจะชวนออกไปข้างนอกด้วยยังไงละหวังว่าวันนี้คงไม่ติดธุระอะไรนะ
“ ปะปา”
“ อ้าว ตื่นแล้วหรอทีป๋าคุยเสียงดังหรอทำเราตื่นเลย”
ผมก้มลงไปหอมแก้มเจ้าตัวเล็กเบาๆ ดูจะชอบซะด้วยสิยิ้มหวานขนาดนี้วันนี้อารมณ์ดีแต่เช้าเลย ตั้งแต่ปามเข้ามาช่วยดูที ทีดูโตสมวัยของเขาแถมยังยิ้มหวานเก่งช่างพูดอีกด้วยถึงจะยังพูดไม่ชัดมากก็ตาม
ปามตื่นแล้ว พอตื่นมาก็ทำหน้างงใส่คงสงสัยว่าทำไมตื่นก่อนเขาทั้งๆทีปกติปามก็เป็นคนตื่นคนแรก จริงๆผมถ้าตื่นพร้อมกันน่าจะดีกว่าเอาน่ารออีกสักนิดเดียวก็จะได้ทำแบบนั้นแล้ว พอบอกไปว่าให้ไปเป็นเพื่อนซื้อของปามก็ตกลงไปด้วยผมเลยให้ไปอาบน้ำก่อน พลัดกันอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จเราก็ออกจากบ้านซึ่งเวลานี้ก็สายพอควรระหว่างทางทีก็นอนกินนมไปด้วยพอกินอิ่ม ก็คุยเล่นกันกับปามน่ารักดีนะอาจจะช้าไปหน่อยที่เพิ่งรู้สึกตัวแต่ทุกครั้งที่อยู่กับปามผมรู้สึกสบายใจพอกลับบ้านมาเห็นทีกับปามรออยู่ที่บ้านมันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกแต่ที่แน่ๆเขาเป็นเหตุผมที่ทำให้ผมยิ้ม นอกจากที
ผมมาถึงร้านอาหารก็มีพนักงานต้อนรับมาพาไปที่ห้องอาหาร สงสัยณินกับน้ำจะมาถึงก่อนแล้วพอมาถึงห้องนอกจากณินกับน้ำแล้วยังมีธันเจ้าของร้านอาหารอยู่ด้วย ผมยังไม่ได้บอกใช่ไหมว่าธันนอกจากจะมีร้านอาหารแล้วเจ้าตัวยังเป็นหมออีกด้วย แล้วมานั่งจิบกาแฟอยู่นี้ไม่เข้าเวรหรือไง
“ มาถึงกันแล้วหรอมาๆ นั่งๆ อ้าวทีให้ใครอุ้มมาละนั้น”
“ นึกว่าจะอยู่กินกับงานซะอีกนะเนีย”
เอาเข้าไป เดียวเขาก็ตกใจวิ่งหนีทำไงวะ ปามทำหน้างงตอนที่ธันพูดแต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรกันต่อน้ำก็เดินเข้ามาหาปามกับทีแล้ว
“ หวัดดีครับผมชื่อละอองน้ำเรียกน้ำก็ได้ครับ”
“ ปามครับ”
“ ครับ หวัดดีครับน้องทีจำพี่น้ำได้ไหม ขอพี่น้ำอุ้มหน่อยนะ”
น้ำยื่นมือออกไปรับทีมาอุ้มแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่ก่อนจะชวนปามไปนั่งข้างกัน แล้วชี้ชวนกันดูเมนูอาหารปามหันกลับมามองผมเหมือนจะของความเห็น ผมเลยพยักหน้ากลับไปให้พอเห็นแบบนั้นเจ้าตัวก็หันกลับไปดูเมนูกับน้ำต่อ ตามประสาคนที่เข้ากับคนอื่นได้ง่ายไม่นานสองคนนี้ก็สนิทกันไปซะอย่างนั้นผมว่านิสัยข้อนี้ของปามทีก็ได้มาเหมือนกัน เดียวนี้ออกไปข้างนอกเจอใครเข้ามาทักก็แจกยิ้มหวานให้ตลอด
ในขณะที่น้ำกับปามเล่นกับทีอยู่พวกผมก็คุยกันไปเรื่อยต่างคนต่างมีงานทำไม่ค่อยว่างมาเจอกันเท่าไรคุยเล่นกันไปไม่นานอาหารที่สั่งไปก็มา เหมือนเวลาผ่านไปแป็บเดียวแต่เอาเข้าจริงก็ปาไปหลายชั่วโมงเหมือนกัน เพราะมีงานต่อธันจึงขอตัวไปก่อน ก่อนไปเจ้าตัวก็เดินมาตบหลังผมเบาๆพร้อมกับบอกว่า ‘ สู้ๆนะเว้ย’
“ น้ำใกล้ถึงเวลานัดดาวไว้แล้วนะ”
“ อ่า ครับ ยังอยากเล่นกับทีอยู่เลยนานๆเจอกันแท้ๆ”
“ ไว้จะพามาหาใหม่แล้วกันนะ”
“ คงอีกนานอะคุณชายงานเยอะจะตายเอาเถอะไว้เดียวแอบหนีมาเล่นด้วยนะ เราไปก่อนนะปามแล้วเจอกันใหม่”
“ ครับ บายครับ”
แล้วทั้งคู่ก็ออกไปเหลือแค่เราสามคนที่ยังนั่งอยู่
“ คุณธามบอกจะไปซื้อของไม่ใช่หรอครับ เราจะไปกันเลยไหม”
จริงสิ บอกเอาไว้ว่าชวนมาซื้อของลืมไปเลย ตอนนี้ยังไม่รู้จะซื้ออะไรไปดูก่อนแล้วกัน
“ ไปสิ”
ผมเข้าไปอุ้มทีแล้วเดินไปขึ้นรถกันระหว่างทางทีกับปามก็เล่นกันเหมือนเคยมีหันมาเล่นกับผมบางบ้างครั้ง ถ้าจะชวนใครสักคนกลับบ้านด้วยผมต้องชวนยังไงนะ ชวนตรงๆไปเลยไหมหรือจะลองถามว่าว่างหรือเปล่าก่อนดี ถ้าจะชวนไปเทียวปีใหม่ที่ไนผมก็คิดไม่ออกชวนกลับบ้านนี้แหละเป็นทางเลือกที่ดีแล้ว อย่างที่ธันกับณินบอกผมควรทำอะไรสักอย่างได้แล้ว
“ ไปบ้านฉันไหม”
“ หืม? อะไรนะครับ”
พอปามถามกลับมาผมก็ยังไม่ได้ตอบกลับไม่ใช่อะไรนะกำลังรวบรวมความคิดอยู่ แล้วก็มาถึงไฟแดงพอดีผมจึงตอบกลับไปทั้งๆทีมองไปข้างหน้า
“ ไปบ้านฉันไหม ปีใหม่นี้จะพาทีกลับบ้านใหญ่ไปด้วยกันนะ”
ถามไปแล้วได้แต่หวังว่าคำตอบคือ ตกลงละนะ แต่แล้วคำตอบที่ผมได้กลับคือความเงียบจนไฟเขียวขึ้นผมจึงออกรถไปต่อจนถึงห้างระหว่างทางต่อจากนั้นมีแค่เสียงที ที่เล่นตุ๊กตาหรือว่าผมจะช้าไปแล้วจริงๆ
“ ถ้าไม่อยากไปก็ไม่เป็นไรไม่ต้องคิดมาก”
“ ปะเปล่าครับ ผมคือ ผม จริงๆแล้วอยากไปนะครับแต่ว่าปีใหม่นี้ผมนัดกับที่บ้านไว้แล้ว แต่ผมอยากไปบ้านกับคุณธามจริงๆนะครับ”
แล้วก็เงียบนานซะใจเลยให้ตายสิ
“ เฮ้อออ”
“ คุณธามครับ”
“ อืมเข้าใจแล้ว เอาไว้ค่อยไปครั้งหน้าแล้วกันจะกลับบ้านใช่ไหมไปซื้อของกลับไปฝากที่บ้านกันเถอะ”
“ คุณธามขอโทษนะครับ”
“ ครั้งหน้า….. ครั้งหน้าถ้าชวนอีกต้องไปนะห้ามปฏิเสธ”
“ ได้ครับ!”
เอาแค่นี้ก่อนแล้วถึงไม่ได้ตอบตกลงแต่ไม่ได้ปฏิเสธไม่ไปด้วยซะหน่อย ครั้งหน้าค่อยชวนใหม่ไม่มีใครทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรก
หรอก สุดท้ายวันนี้ผมก็รู้แล้วว่าจะซื้ออะไรเราซื้อเครื่องดื่มบำรุงกำลังไปฝากที่บ้านกันของผมชุดหนึ่งของผมอีกชุดหนึ่งนอกนั้นก็เดินเล่นซื้อของใช้ไปเรื่อยๆพร้องกับสองรอยยิ้มที่ส่งมาให้ผม ผมชอบนะบรรยากาศแบบนี้เหมือนครอบครัวมาซื้อของกันแค่คิดผมก็รู้สึกอุ่นขึ้นมาในอกไม่รู้ว่าอีกคนจะคิดเหมือนผมไหม ได้แต่หวังละนะ
...........................
มาแล้วๆ มาช้ามากขอโทษนะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
