-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
...............................................
NURSERY BLUE
บทนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55579.msg3466965#msg3466965) ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55579.msg3466983#msg3466983) ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55579.msg3470763#msg3470763) ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55579.msg3476009#msg3476009) ตอนพิเศษ: สมมุติว่าเราเจอกันเร็วกว่านี้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55579.msg3483743#msg3483743)
ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55579.msg3494703#msg3494703) ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55579.msg3496995#msg3496995) ตอนที่6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55579.msg3503838#msg3503838) ตอนที่7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55579.msg3508651#msg3508651) ตอนที่8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55579.msg3512417#msg3512417) new
-
MY NURSERY รักนะพี่เลี้ยงเด็ก………
บทนำ
เมื่อเวลาเปลี่ยน ยุคสมัยเปลี่ยนผู้คนก็เปลี่ยนตามเพื่อที่จะให้ได้ดำรงค์อยู่ในสังคมนั้นอย่างมีความสุข พื้นที่ป่าไม้ที่เคยเขียวชอุ่มแต่เมื่อเวลาเปลี่ยนไปก็กลายมาเป็นตึกราวบ้านช่องของผู้คนมากมาย ….
แต่สิ่งที่มีมาทุกยุคทุกสมัยนั้นคือ บ้าน สิ่งที่มีผู้คนอาศัยอยู่ด้วยกันหัวหน้าครอบครัวที่ถูกเรียกว่าพ่อจะออกไปทำงานในทุกๆเช้าแล้วกลับมาบ้านในตอนเย็น ส่วนแม่บ้านที่ถูกเรียกว่าแม่นั้นจะคอยดูแม่บ้านและพยานรักตัวน้อยคอยพ่ออยู่ที่บ้าน นั้นคือชีวิตของผู้คนในอดีต
พอมาถึงยุคสมัยในปัจจุบันไม่ว่าจะเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ถูกเรียกว่าพ่อหรือแม่บ้านที่ถูกเรียกว่าแม่มักจะออกไปทำงานให้ตอนเช้าในทุกๆวันส่วนพยานรักตัวน้อยนะหรือ
“ปามมมมม ~ ~ ~ ~ ~ ~ ”
“ อ้าวพี่เจน หวัดดีครับวันนี้พากันมาเช้าเลยนะครับ หวัดดีคับน้องจิว”
“ โอ้ยจะอะไรละวันนี้พี่มีประชุมเช้านะสิส่วนพี่เจมไปดูงานต่างจังหวัดยังไม่กลับเลยพี่ละเซ็ง ถ้ากลับมาไม่มีของฝากละน่าดู”
“ ฮะๆ ก็งานนิครับ”
“ นั้นสิ แต่อย่างน้อยพี่ก็มีปามนะแค่นี้ก็ไม่ขออะไร ตายจริงพี่ต้องรีบไปยังไงพี่ฝากจิวทีนะ อย่าดื่นกับพี่ปามนะครับคนเก่งตอนเย็นแม่จะมารับแล้วเราไปกินไก่KFC กัน”
“ เย้!! ไก่ผู้พานนนน ~ ”
เขายืนจับมือกับเด็กชายตัวน้อยที่มองคุณแม่วิ่งโบกมือลาแล้วขึ้นรถออกไป เมื่อเห็นว่าผู้เป็นแม่ไปแล้วเขาเลยพาเด็กชายตัวน้อยเดินเข้ามาในบ้าน ซึ้งข้างในมีเด็กอยู่แล้วสองคน เมื่อเด็กชายเห็นว่าเป็นเพื่อนที่เล่นอยู่ด้วยกันทุกวันจึงร้องทักแล้วขอตัวไปเล่นกับเพื่อนๆ พร้อมกับที่หน้าประตูก็มีเสียงขอผู้มาใหม่ให้เขาได้เดินไปต้อนรับ……
........................................
-
1
NURSERY BLUE
เมื่อขับรถเลี้ยวซ้ายมาจากถนนใหญ่จะเจอสวนสาธารณะของหมู่บ้านในละแวกนี้ แล้วจากนั้นมองมาทางซ้ายมือจะเจอบ้านสองชั้นที่มีสีฟ้าสดใสต่างจากหลังอื่นๆที่เป็นสีขาว ไม่ใช่แค่ตัวบ้านเท่านั้นที่เป็นสีฟ้าแม้แต่รั่วบ้านก็ยังเป็นสีฟ้า ถ้ามองดีๆจะเจอป้ายสีฟ้าขาวที่ติดไว้ข้างรั่วว่า NURSERY Blue เมื่อสำรวจภายนอกเสร็จแล้วมองลอดผ่านรั่วกั้นเข้าไปจะเจอต้นไม่ใหญ่อยู่รอบๆบ้านทำให้ตัวบ้านดูร่มรื่น พื้นหญ้าสีเขียวกับแปลงดอกไม้ข้างๆกำแพงถัดจากแปลงดอกไม้ไปถ้ามองไม่ผิดน่าจะเป็นแปลงผักสวนครัว
ด้านซ้ายของตัวบ้านเป็นส่วนที่มีต้นไม้ใหญ่กว่าอีกฝั่งทำให้บริเวณนี้ร่มไม่ค่อยมีแดดส่องผ่านมากจนเกินไป และยังมีของเด็กเล่นตั้งอยู่ในบริเวณนั้นด้วย บ้านหลังนี้ทุกคนในละแวกนี้รู้จักกันดีในชื่อว่า NURSERY BLUE หรือสถานที่รับเลี้ยงเด็กแต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าบ้างทีมันก็ไม่ได้เหมาะกับการเป็น nursery เอาเสียเลยแต่ทุกคนก็ยอมรับว่าการมีอยู่ของบ้านหลังนี้ ดีที่สุดแล้ว ด้วยความที่ว่าผู้คนที่อยู่แถวนี้ส่วนใหญ่มักจะเป็นพนักงานบริษัทหรือไม่ก็ต้องออกไปทำงานข้างนอกจนบ้างครั้งก็ต้องนำลูกๆของตนไปฝากไว้กับสถานรับเลี้ยงเด็กไว้อยู่บ่อยๆ แต่จะมีสักที่กันที่จะวางใจฝากลูกของตนไว้ได้ยิ่งในปัจจุบันแล้วยิ่งมีข่าวด้านลบเกี่ยวกับสถานรับเลี้ยงเด็กอยู่มากจนบรรดาคุณพ่อคุณแม่ต้องคิดแล้วคิดอีกหาแล้วหาอีกสถานที่ที่จะฝากลูกของตนเอาไว้ได้และคิดว่าปลอดภัยสำหรับลูกรัก
เหมือนฟ้าจะเข้าใจเพราะเมื่อสองเดือนก่อนก็มีคนมาซื้อบ้านหลังนี้ต่อจากเจ้าของเดินที่จะย้ายไปอยู่ที่อื่นและได้ปรับปรุงตกแต่งบ้านให้เป็นสถานที่รับเลี้ยงเด็ก
เมื่อมีสถานรับเลี้ยงเด็กมาอยู่ใกล้บ้านอย่างนี้ เป็นเพื่อนบ้านที่ไว้ใจได้ อัธยาศัยก็ดี เป็นมิตรกับทุกๆคนทำให้บรรดาพ่อๆแม่ๆไว้ใจมาฝากลูกของตนไว้ที่นี้
“ น้องปานหวัดดีจร้า วันนี้ก็ฝากด้วยนะเอ้าแก้มใสสวัสดีพี่เขาหรือยังลูก ”
“ หวัดดีคะพี่ปามมมมม ”
“ หวัดดีครับแก้มใสแค่นี้พูดเก่งจังน้า ”
“ ใช่ไหมละนี้นะพ่อเขากลับมาก็ชวนลูกคุยก่อนนอนกันทุกวันเลยนะตอนแรกพี่คิดว่าพอโตไปสักพักเดี่ยวก็เลิกเห่อลูกเองนี้จะ3ขวบละพ่อเขายังเห่อไม่หายเลย ”
“ ก็ดีนิครับผมว่าเป็นคุณพ่อที่น่ารักดีออก ”
“ ใช่ไหมละ ”
คนพูดก็พูดไปเขินไปจนคนฟังเริ่มจะเขินตามหน่อยๆเมือเรื่องที่คุยเริ่มราวบนถึงบนเตียง ตอนแรกๆก็คุยเรื่องลูกอยู่หรอกแต่คุยไปคุยมากลายเป็นเรื่องของพ่อขอลูกซะแล้ว
“ งั้นพี่ไปก่อนนะ แม่ไปแล้วนะแกมใส ”
ผมยืนโบกมือลาพร้อมกับแก้มใสก่อนจะพากันเดินเข้ามาข้างในบ้าน มาถึงตอนนี้ทุกคนคงจะรู้แล้วละว่าบ้านผมนั้นรับเลี้ยงเด็ก มีหลายๆคนมักจะถามผมว่าทำไมถึงมาเปิดเนอสเซอรี่ละทั้งๆที่จบสถาปัตย์มาแท้ๆ
ทำไมนะหรอก็เพราะชอบไง ผมว่าเด็กๆน่ารักดีออกอีกอย่างใช่ว่ารับเลี้ยงเด็กแล้วผมจะยังทำงานตามที่ผมเรียนจบมาไม่ได้ซะหน่อย ผมยังรับงานออกแบบมาทำบ้างบางครั้งนั้นแหละตามแต่จะมีคนเสนองานมาให้
จริงสิผมแนะนำตัวหรือยัง งั้นก็แนะนำกันก่อนเนอะจะได้รู้จักกัน ผมชื่อปาม ปีนี้ก็อายุ23แล้วครับเรียนจบมาได้ปีกว่าแล้วตอนนี้ผมย้ายมาอยู่คนเดียวแล้วก็เปิดบ้านตัวเองเป็นเนอรสเซอรี่ตอนแรกที่บ้านผมก็ไม่อยากให้เปิดหรอกเพราะอยากให้ผมทำงานตามที่จบมามากกว่าแต่พอคุยกันแล้ว บอกไปว่าผมอยากจะทำจริงๆที่บ้านก็เลยยอมให้ทำส่วนพี่สาวผมก็ยังบ่นๆอยู่นั้นแหละนะ แต่พอวันตกแต่บ้านก็มาช่วยเลือกของอยู่ดี
อ๋อ ผมมีพี่สาวหนึ่งคนตอนนี้แต่งงานมีสามีไปแล้วเร็วๆนี้อีกหน่อยคงกลายเป็นคุณแม่ด้วยส่วนพี่ชายคนใหม่( สามีพี่สาว) ก็เป็นคนใจดีครับแล้วพี่เขาก็เปิดบริษัทรับออกแบบด้วยส่วนใหญ่งานของผมก็มาจากที่นี่เนี่ยแหละ
ส่วนใหญ่เด็กๆที่ผมรับฝากก็เป็นเด็กแถวๆบ้านนี้แหละอายุก็2ขวบขึ้นไป บางวันอาจจะมีเด็กโตบ้าง ป1 ป2 อะไรอย่างหงี้แต่ก็ไม่ค่อยเยอะนักรวมๆแล้วก็มีเกือบๆ10คนเหมือนกันนะ แต่ที่มาประจำเลยทุกวันก็มาอยู่ 6 คน เด็กๆน่ารักครับมีดื้อมีซนบ้าตามวัยแต่ถ้าพูดกลับพวกเขาดีๆเขาก็ยอมทำตามที่เราบอกแต่บางทีก็มีบางทีซนจนต้องพูดกันนานหน่อย
ส่วนค่าใช้จ่ายนั้นก็มีทั้งรายเดือนของเด็กที่มาประจำเลยกับรายวันที่เด็กที่มาบ้างบางวันแต่ถ้าเป็นเสาร์อาทิตย์บางครั้งเด็กข้างๆบ้านก็จะแวะมาเล่นด้วยกับเพื่อนที่อยู่ที่นี้ ที่จริงผมก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่แม่เด็กก็บอกว่ายังไงก็เหมือนเอาฝากนั้นแหละสุดท้ายก็เลยตามเลย ที่นี้ผมดูแลคนเดียวครับเพราะไม่ได้มีเด็กเยอะขนาดที่ว่าดูแลไม่ได้
“ พี่ปามฮะ พี่ปาม มีรถใครก็ไม่รู้ฮะมาจอดอยู่น่าบ้าน”
“ รถน้องหรือเปล่าเม ”
เมษาเป็นเด็กโตสุดแล้วครับในบ้าน ปีนี้ก็ 6 ขวบน่าจะป 2 แล้วละมั้งบ้านอยู่ข้างๆผมนี้เอง
“ไม่นะฮะน้องมาครบแล้ววันนี้วันเสาร์ มี 5 คนฮะถ้ารวมผมแก้มใสมาคนสุดท้ายแล้วฮะ”
อ้าวแล้วใครกันละหรือว่าพี่ชายมา ผมพยักหน้ารับแล้วบอกให้เมไปอยู่กับน้องๆก่อนส่วนผมจะไปดูว่าใครมา พอเดินพ้นประตูเปิดออกมาก็เจอ แครมรี่สีขาวจอดอยู่หน้าบ้าน พอเดินเข้าไปใกล้ก็เห็นว่ารถคันนี้เปิดกระจกลงและกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ด้วย
“ ฮะว่าไงนะตอนนี้หรอ ไหนบอกว่าวันจันทร์ไง”
“ คุณทำงานยังไงถึงได้ดูตรารางงานพลาด แล้วอีกอย่างผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าเสาร์อาทิตย์ผมไม่เข้าบริษัท”
“ ถ้ารู้ว่าต้องขอโทษ ทำไมไม่ทำให้มันดีกว่านี้ครั้งหน้าผมหวังว่าคุณจะทำงานให้ดีกว่านี้นะ เตรียมเอกสารไว้ให้เรียบร้อนก่อนที่ผมจะไปถึง”
ผมว่าผมไม่ควรเข้าไปทักหรอกมั้งฟังจากเสียงแล้วน่ากลัวไงไม่รู้ เขาคงจะแวะคุยโทรศัพท์เฉยๆนั้นแหละ รีบกลับเข้าไปหาเด็กๆข้างในดีกว่า
“ เดี๋ยว เธอนะหยุดก่อน”
พอกำลังจะเดินกลับเสียงที่ผมได้ยินว่าคุยโทรศัพท์ก็ส่งเสียงเรียกผมเอาไว้
“ เรียกผมเหรอครับ”
“ใช่เธอนั้นแหละ”
ท่าทางแบบนี้ผมต้องเป็นเดินเข้าไปหาใช่ไหมตัวเองเรียกคนอื่นแท้ๆแทนที่จะลงมาดันนั่งเก๊กกระดิกมือให้คนอื่นเดินไปหาแทนอยากจะถามจริงๆ เรารู้จักกันเหรอวะครับ?แต่ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะเดินมาหาเขาอยู่ดี
“ นั้นนะ”
ผมมองตามมือที่ชี้ไปที่ป้ายสีฟ้าๆที่ติดไว้ที่รั้วบ้าน
“ ที่นี่รับเลี้ยงเด็กใช่ไหม”
“ อ่า ครับใช่”
“ ไปเรียกคนดูแลมาสิฉันอยากคุยด้วย”
ถ้าอยากคุยด้วยก็ต้องลงไปหาเขาไม่ใช่หรือไงจะให้เขาเดินมาหาเนียนะ คิ้วจะกระติกนิดๆละนะ
“ คุยกับผมได้เลยครับ”
“หืม?”
ผมคิดไปเองกับสายตาที่มองผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าหรือเปล่าว่า ‘ นิจะให้ฉันคุยกับเธองั้นเหรอ’ ท่าทางผมน่าไว้ใจกว่าคุณเยอะนะผมว่า
“ ผมเป็นเจ้าของบ้านครับ ถ้าหากคุณจะคุยกับคนดูแลทีนี้ก็คุยกับผมได้เลย”
พอผมพูดจบเขาก็ทำหน้าเหมือนคุกคิดอะไรบ้างอย่างสลับกับมองหน้าผมไปด้วย สุดท้ายเข้าก็เปิดประตูลงจากรถมาคุย กับผม เอาจริงๆนะถึงจะนอกเรื่องแต่ผมอยากให้เขากลับไปนั่งในรถเหมือนเดิม คนบ้าอะไรวะโคตรสูง ส่วนสูงผมไม่ถึงหัวไหลของเขาด้วยซ้ำ
“ หากเธอเป็นคนดูแลฉันก็จะคุยกับเธอ ที่นี้รับฝากเด็กจากกี่โมงถึงกี่โมง”
“ ตั้งแต่6โมงเช้าถึง6โมงเย็นครับ”
“ ฉันจะให้ค่าเวลาเพิ่มเพราะงั้นเพิ่มเวลาไปอีกถึง3ทุ่ม หรืออาจจะมากกว่านั้นฉันยังไม่แน่ใจ เธอมีใบรับรองสถานเลี้ยงเด็กใช่ไหม ถ้าจะขอดูตอนนี้คงไม่ทันเพราะงั้นนี้นามบัตรฉัน ส่วนนี้อีเมล์ ส่วนตัวของฉันส่งใบรับร้องนั้นมาให้ฉันดูด้วยพร้องสำเนาบัตรประชาชนของเธอ ส่วนตอนนี้เอาเบอร์ของเธอมาก่อน”
ผมยังงงกับนามบัตรที่ได้มาอยู่ ทั้งฟังทันบ้างไม่ทันบ้างแล้วอยู่ๆเขาก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ผมกดเบอร์ให้แล้วจากนั้นก็พูดอะไรต่ออีกสองสามประโยคเหมือนเดิมครับฟังทันบ้างไม่ทันบ้าง แล้วเขาก็เดินอ้อมรถไปอีกฝั่ง เปิดประตูหลังหยิบกระเป๋าเป้สีฟ้าออกมา แล้วก็เดินมาเปิดประตูหน้าก่อนจะหายเข้าไปสักพักแล้วออกมาพร้อมเด็กชายหนึ่งคน
และยังที่ผมจะได้ถามอะไรออกไปเขาก็เดินเข้ามาแล้วส่งกระเป๋าเป้มาให้ผมก่อน แล้วก้มหน้าเข้าไปหอมแก้มเด็กผู้ชายที่เขาอุ้มอยู่แล้วส่งเด็กมาให้ผมอุ้ม ยังหลับอยู่เลยนิหว่า จะฝากไว้ทั้งแบบนี้นะหรอตื่นมาไม่ร้องบ้านแตกหรือไง
“ ของทุกอย่างอยู่ในกระเป๋า ฝากด้วย”
“ เออ …คะ คือว่า…”
ไปซะแล้วยังไม่ทันได้ถามเลยว่าน้องชื่ออะไร เฮ้อ… ให้ตายสิเอาจริงๆตั้งแต่เปิดมาเพิ่งเคยเจอแบบนี้ครั้งแรกเลย เอาเถอะมาขนาดนี้ละคงต้องดูให้ละนะ ว่าแต่น้องตัวเล็กจังน้า แก้มนิอย่างใสแก้มเยอะนะเราเหมือนอมอะไรไว้เลย ดูท่าแล้วยังไม่ถึง2ขวบแน่ๆเลยขวบกว่าๆหรือเปล่าไม่แน่ใจแฮะถึงผมจะรักจะชอบเด็กก็เถอะนะแต่ไม่ได้รู้เรื่องของเด็กลึกซึ้งขนาดนั้นหรอก เพราะอย่างนั้นแต่ที่รับฝากอย่างน้อยๆต้องพูดได้และสามารถสื่อสารกันได้เข้าใจ
มัวที่คิดไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร เข้าไปข้างในดีกว่าตอนนี้ยังไม่ตื่นก็คงให้นอนไปก่อน วันนี้เด็กๆไม่เยอะด้วยแถมเป็นวันเสาร์อีกกลับกันเร็วอยู่แล้ว
ผมเดินเข้าไปในบ้านก็เห็นเมษาพาน้องเล่นของเล่นกันอยู่ผมจะเดินเลี่ยงไปที่โต๊ะอีกฝั่งของบ้านเอากระเป๋าไปวางแล้วเดินไปหยิบเบาะนอนที่วางไว้มาปูลงที่พื้น ถามว่าลำบากไหมตอบเลยว่าลำบากผมต้องอุ้มน้องไว้แค่มือเดี่ยวแล้วอีกมือก็ปูเบาะต้องทำเบาๆครับเดี๋ยวน้องตื่นละยุ่งเลย ผมค่อยๆว่างเด็กชายตัวน้อยที่ห่อด้วยผ้าลงบนเบาะแล้วเอาผ้าห่มมาห่มให้แล้วเอาด้านข้างของผ้ามาขดไว้รอบตัวน้องเคยเห็นกันใช้ไหมที่แบบเอาผ้ามาขดไว้รอบๆเหมือนรังนกนะ
เห็นเขาบอกว่าทุกอย่างในกระเป๋าหวังว่าในนั้นจะมีของใช้ครบนะอย่างขวดนมอะไรหงี้เพราะที่บ้านผมไม่มี อีกอย่างดูแล้วน้องน่าจะยังดูดขวดอยู่แน่เลย แล้วก็เป็นจริงตามนั้นแหละครับในกระเป๋ามีขวดนม2ขวด กระปุกฝาสีฟ้าใส่นมผงเอาไว้ แล้วก็มีผ้าอ้อม แพมเพิส ผ้าขนหนูมีเสื้อกับกางเกงอย่างละตัว ของใช้จำเป็นสำหรับเด็กครบหมดครับ หรือจริงๆแล้วเขากำลังจะเอาน้องไปฝากเนอรสเซอรี่ที่ฝากประจำแต่วันนี้ดันไปไม่ทันเลยเอามาฝากที่นี้กันนะ ชั้งเถอะเอาเป็นว่าดูแลดีๆก็พอ จริงด้วย เขาบอกให้ส่งใบรับรองให้นิรีบทำให้มันเสร็จๆจะได้ดูเด็กๆดีกว่า
ช่วงสายๆหน่อยแดดเริ่มบดผมก็ให้เด็กออกไปวิ่งที่สนามหญ้าได้ ที่บ้านผมปลูกต้นไม้เยอะครับเลยทำให้ตัวบ้านไม่ร้อนจนเกินไปแถมบริเวณบ้านก็ร่มรื่น
“ พี่ปามครับน้องตื่นแล้วนะครับ พี่ปามมม”
“ อะ ครับๆ”
ลืมไปเลยนะเนียว่าให้เมไปเฝ้าน้องให้ ที่เขาบอกว่าเด็กเล็กจะใช้เวลานอนเยอะกว่าเด็กโตท่าจะจริงน้องนอนนานมาก
“ขอบใจนะเมที่เฝ้าตัวเล็กให้ ไปเล่นกับน้องข้างเถอะ เดี๋ยวตัวเล็กพี่จัดการเอง”
“ครับ”
อย่างที่บอกครับว่าผมไม่รู้ว่าน้องชื่ออะไร แล้วในบ้านน้องก็ตัวเล็กสุดแล้วผมก็เลยเรียกว่าตัวเล็กซะเลยเอาไว้ค่อยถามชื่อที่หลังแล้วกัน เมื่อผมเดินมาถึงเบาะก็เจอตาใสๆจ้องเข้าให้ เขาคงคิดว่าผมเป็นคนแปลกหน้าแน่ๆเลย จ้องไม่หยุดและแฮะ
“หวัดดีครับตัวเล็ก ว่าไงเรานอนเต็มอิ่มเลยสิ”
ยิ่งได้ยินเสียงผมพูดน้องก็ยิ่งมองครับ ผมก็นั่งคุยกับน้องไปเรื่อยเลย และสิ่งที่ผมได้รู้คือ น้องยังพูดไม่ได้ครับ ได้แค่ส่งเสียงออแอ้ๆตามแค่นั้นเองจากที่คิดว่านะจะขวบกว่าๆผมว่า น้องยังไม่ถึงขวบแน่ๆเลย ดูแล้วน้องเป็นเด็กร่าเริงดีครับ พอเริ่มชวนคุยชวนเล่นเขาก็เหมือนพยายามสื่อสารกับเรา ส่งเสียงออแอ้ๆตลอดเลยเวลาที่ชวนคุยยกมือยกแล่นไปด้วยพอยื่นของเล่นให้เขาก็พยายามจะคว้ามาถือเอง เล่นกันไปเล่นกันมาเหมือนน้องจะหิวครับเพราะเริ่มจะโยเย้แล้ว ผมจึงต้องลุกไปที่โต๊ะที่วางขวดนมกับขวดน้ำร้อนที่ตมเอาไว้รอ มาชงนมให้น้องเอาไปจุ่มน้ำเย็นแป๊บหนึ่งให้อุณหภูมิมันลดลงจะได้ไม่ลวกปากน้อง เด็กๆปากจะบางกว่าผู้ใหญ่อย่างเราๆครับเพราะงั้นต้องเอาใจใส่เขาหน่อย พอได้ที่ ก็เอาไปให้ตัวเล็กที่ท่าจะไม่ไว้แล้วจริงๆพอเห็นสิ่งที่ตัวต้องการน้องก็ยกมือโบกไปมาใหญ่ หิวละสิท่า
ผมเอานมให้น้องกินแต่ก็ยังจับขวดนมไว้อยู่ถึงมือเล็กๆนั้นจะพยายามยกขวดกินเองก็เถอะ เชื่อผมเถอะว่าเด็กๆนะน่ารักจริงๆ ตอนแรกผมคิดว่าตัวเล็กเห็นคนแปลกหน้าจะร้องไห้งอแงซะอีก แต่กลับคิดผิดเพราะน้องไม่งอแงเลยเป็นเด็กดีเล่นกับพี่ๆได้ไม่มีปัญหาอะไรจนตอนกลับบ้านเนียแหละเริ่มจะมีปัญหา ไม่ใช่ตัวเล็กนะครับแต่เป็นพี่ๆเนียแหละมีดูท่าแต่ละคนจะยังไม่อยากกลับยังอยากเล่นกับน้องอยู่เลย ตัวเล็กยังเดินไม่ได้ครับผมคิดว่าอยู่ในช่วงกำลังหัดเดินแหละจากที่ดู พวกพี่เขาเลยพากันคลานแข่งกับน้องทั้งวันเด็กๆสนุกกันใหญ่ อาจจะเพราะส่วนใหญ่จะเป็นลูกคนเดียวพอมีเด็กที่เล็กกว่าเลยรู้สึกว่าตัวเองต้องเป็นพี่ดูแลน้อง สรุปแล้ววันนี้หัวเข่าด่านกันทั่วหน้าครับ
“ แม่ฮะผมยังไม่อยากกลับอะ เรากับกันนะฮะแม่”
“ เอ้? เอางั้นหรอแต่วันนี้พ่อกลับมาจากต่างจังหวัดด้วยน้า”
ผมยืนมองน้องที่กำลังงอแงขอเล่นกับตัวเล็กต่อ แต่พอได้ยินว่าพ่อจะกลับบ้านก็มีทาทางลังเลมองหน้าแม่ตัวเองที่มองผมที่ยืนอุ้มตัวเล็กที่ ดูเหมือนเจ้าตัวจะคิดหนักเอามากๆ ช่วยหน่อยแล้วกันคิ้วผูกโบขนาดนั้น
“ วันจันทร์ค่อยมาเล่นด้วยกันใหม่ก็ได้ครับวันนี้กับบ้านไปเจอคุณพ่อก่อนเนอะ”
“ วันจันทร์น้องก็จะมาอีกเหรอฮะพี่ปาม”
“มาสิครับ”
“งั้นก็ได้ แม่ฮะกลับบ้านกันฮะ”
“ จร้า ขอบใจนะปามสงสัยจะชอบน้องเอามากๆงั้นพี่ไปก่อนน้า”
ผมกับตัวเล็กยื่นส่งเด็กๆกลับบ้านจนครบทุกคนยกเว้นแค่เมที่บอกว่าขอเล่นกับน้องอีกหน่อย อีกอย่างบ้านอยู่ใกล้ๆกันเดี๋ยวค่อยกับ ส่วนใหญ่วันเสาร์เด็กกลับเร็วครับหลังนอนกลางวันสักพักก็กลับกันแล้วบางทีก็กลับช้าหน่อยถ้าพ่อกับแม่ติดงาน ส่วนวันอาทิตย์ผมหยุดครับพักหนึ่งวันจริงๆก็ไม่ได้พักหรอกครับจะทำงานออกแบบนั้นแหละครับที่จริงหลังจากส่งเด็กๆกลับผมก็เอางานมานั่งทำแต่วันอาทิตย์จะทำทั้งวันเหมือนกับมาเก็บลายละเอียดนั้นแหละครับ
“ ~ &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& ~ ”
ใครโทรมาละเนี่ย
“ ฮันโหลครับ”
[ ร้องไห้หรือเปล่า ]
ห๊ะ???
ใครวะแล้วอะไรร้องไห้
[ นิไม่ได้ยินที่ถามหรอร้องไห้หรือเปล่า ]
ไอ้ได้ยินนะได้ยินแต่ไม่เข้าใจโว้ย
“ ไม่ทราบว่านั้นใครครับ”
[ ฉันเองเธอจำไม่ได้เหรอ]
“ ขอโทษนะครับผมจำไม่ได้ช่วยบอกชื่อหน่อยได้ไหมครับ”
[ ฉันชื่อ ธามไท คนที่เอาลูกไปเนอสเซอรี่เธอเมื่อเช้า]
เมื่อเช้า….. อืม….
อะ! จริงเดะ
“ พ่อของตัวเล็กเหรอครับ น้องไม่ร้องไห้เลยครับไม่งอแงด้วยครับ”
[ ฉันจำไม่ได้ว่าฉันตั้งชื่อลูกว่าตัวเล็กตอนไหน]
“ขอโทษด้วยครับผมไม่รู้ว่าน้องชื่ออะไร”
[ นที ]
“ ครับ?”
[ วันนี้คงเลิกดึกฝากด้วย ]
อะ ว่างซะแล้ว พูดๆแล้วก็ว่างฟังกันบ้างเด้ นทีหรอชื่อตัวเล็กหรือเปล่านะ
“ว่าไงครับน้องนที ยิ้มด้วยแสดงว่าพี่ปามเรียกถูกใช่ไหมหืม”
“ วันนี้อยู่เล่นกันต่ออีกหน่อยเนอะคุณพ่อยังไม่เลิกงานเลยอยู่กับพี่ปามก่อนเนอะๆ”
มันก็ไม่ได้แย่ละครับเล่นกับเด็กเนีย พอผมพูดน้องก็เหมือนจะพูดตาม เสียงพูด ออแอ้ๆสลับกับเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากของน้องตอนที่ก้มลงไปพัดพุงกลมๆนั้นดังรั้นบ้าน ครื้นเครงดีจะตาย โอ้ยน่ารักเกิน แต่คนเป็นพ่อเนียสิยังกะรูปปั้น นิ่งได้อีก
.........................................
-
งั้นวันธรรมดาที่ต้องไปทำงานใครจะเลี้ยงลูกให้ล่ะคุณพ่อหน้าตาย
ชอบเรื่องที่มีเด็ก ๆ อยู่ด้วย เป็นตัวเรียกรอยยิ้มชั้นดีเลยค่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ
-
ชอบอะชอบ ชอบ
มาลงอีกนะ
-
2
NURSERY BLUE
[ ธามไท ]
บางครั้งผมก็นึกสงสัยว่าผมทำหน้าทีพ่อได้ดีแล้วใช่ไหม การที่ต้องเอาลูกไปฝากไว้กับคนนู้นทีคนนี้ทีมันดีแล้วนะเหรอ ผมอยากมีเวลาอยู่กับเขาให้มากกว่านี้อยากอยู่ใกล้ๆเขาคอยช่วยเหลือเขา แต่ก็ไม่มีอะไรเอื้ออำนวยสักอย่าทั้งๆที่ผมเคลียงานให้เสร็จแล้วแท้ๆ คิดเอาไว้ว่าอย่างน้อยเสาร์อาทิตย์ต้องอยู่กับลูกสุดท้ายผมก็ทำไม่ได้ วางแผนใช้เวลาวันหยุดกับลูกสุดท้ายก็ไปจบลงที่เนอสเซอรี่เหมือนเดิม
ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูกที่ผมเอาลูกมาฝากไว้ที่นี้คนดูแลดูท่าแล้วคงจะเรียนอยู่เลยจะดูแลเด็กได้ขนาดไหนกันหวังว่าที่นั้นคงจะมีผู้ช่วยคนอื่นๆอยู่ด้วย ถึงจะส่งใบรับรองพร้อมสำเนาปชช.มาแล้วก็เถอะแต่ใจมันก็ยังอดห่วงไม่ได้
“ บะ บอสค่ะ เอกสารสรุปการประชมวันนี้คะ”
ผมมองไปยังเลขาที่ยืนขาสั่นมือสั่นยื่นเอกสารมาวางไว้บนโต๊ะ จะสั้นอะไรนัก ถ้าไม่ทำงานพลาดผมคงไม่ได้ติติงอะไร แต่ที่ติติงไปก็เพราะเธอทำงานพลาด
“ อืม เสร็จแล้วก็กลับได้เลย”
“ แล้วบอสละคะ”
“ ………”
“คือว่า เจนจะได้บอกลุงยามข้างล้างนะคะ ถ้าบอสจะอยู่ดึก”
ถ้าดึกกว่านี้ก็คงเป็นเช้าวันใหม่แล้วละ
“ ไม่ต้อง ผมจะกลับแล้วเหมือนกัน”
“ อ๋อคะๆ เดินทางปลอดภัยคะบอส”
5ทุ้มพอดีบอกเอาไว้แค่3ทุ้มสินะคงต้องรีบไปรับแล้วจะร้องไห้หรือเปล่า ทีเป็นเด็กเลี้ยงง่ายตั้งแต่ผมเลิกกับภรรยาก็เกือบๆปีแล้วตอนเลิกกันทีได้ไม่กี่เดือนเองมั้งตอนนั้น ผมยืนยังที่จะเลี้ยงลูกเองถึงแม้จะเอาไปฝากคนนู้นทีคนนี้ที คนที่เอาไปฝากไว้ส่วนใหญ่ก็คนรู้จักทั้งนั้น แม่บ้าง ป้าบ้าง เนอสเซอรี่ของเพื่อนบ้าง ทุกคนเป็นคนคุ้นหน้าของที ถึงแม้เขายังพูดไม่ได้แต่ผมว่าเขาคงจำหน้าได้แหละ เพราะมีอยู่ครั้งหนึ่งผมพาทีไปฝากไว้ที่เนอสเซอรี่ใกล้ๆกับบริษัท แกร้องไห้งอแงไม่ยอมหยุดจนผมต้องมารับพากลับบ้าน เนอสเซอรี่นั้นทีเพิ่งไปเป็นครั้งแล้ว ละอีกหลายๆอย่างถ้าเป็นคนไม่คุ้นเคยทีอยู่ด้วยแล้วจะงอแง
แต่วันนี้โทรไปถามแล้วบอกว่าไม่ร้องไห้จะจริงได้แค่ไหนกัน ถ้าไม่ติดว่ามีประชมใหญ่วันนี้ผมคงได้ไปเที่ยวกับลูกแล้ว
หืม? ปิดไฟ? ก็บอกไว้แล้วนิว่าจะมารับดึก ลองโทรไปแล้วกัน
[-$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$.................]
ไม่มีคนรับ หลับเหรอ? เดี๋ยวนะมีรถจอดอยู่นิคงมีคนอยู่ที่นี้ ผมคงต้องลงไปใช่ไหม ตอนแรกผมคิดว่าประตูรั้วมันล็อคแต่พอดึงมันกลับไม่ได้ล็อค ดึกแล้วทำไมไม่รู้จักล็อกประตูมีเด็กอยู่ด้วยไม่รู้หรือไงว่ามันอันตราย
ผมเดินตามทางเดินเข้ามาก็เห็นแสงไฟลอดผ่านผ้าม่านออกมา ประตูหน้าบ้านเป็นกระจกบานเลื่อนและก็เป็นอย่างที่คิดไว้พอดึงมันเป็นเปิดออก ประตูรั้วไม่ล็อค! ประตูบ้านก็ไม่ล็อค! เฮ้อ … นิผมฝากลูกไว้กับเด็กม.ปลายหรือ พอเดินเข้ามากลับไม่ได้ยินเสียงใครในบ้านเลยเสียงทีวีก็ไม่มี สงสัยคงนอนกันแล้วตอนนี้มันจะเที่ยงคืนแล้วด้วยไปอยู่ที่ไหนกันนะ
ผมเดินตามแสงไฟที่เปิดทิ้งไว้ก็ไปเจอห้องใครครับ บ้านหลังนี้เป็นบ้านสองชั้นชิ้นส่วน ส่วนใหญ่ของบ้านจะเป็นกระจก อย่างประตูหน้าบ้านเมื่อกี้ ในครัวนี้ก็เหมือนกันจากในครัวสามารถมองผ่านกระจกออกมาเห็นตรงส่วนหน้าทีวี บันไดขึ้นลงชั้นสอง เรียกได้ว่ามองออกไปเห็นข้างนอกไปเลยเพราะงั้นไฟในนี้ถึงสว่างออกไปข้างนอกด้วย
สงสัยคงจะอยู่ข้างบนกัน พอเดินขึ้นมาชั้นสองก็มีห้องอยู่อีกสองห้องแต่มีหนึ่งห้องที่เปิดประตูทิ้งไว้แล้วมีแสงไฟลอดออกมา คงอยู่กันในห้องนี้สินะ พอเปิดเข้าไปก็เจอต้นต่อของไฟนั้นมาจากโคลมไฟข้างเตียง ที่มีขวดนม กระปุกนมผง ขวดน้ำร้อน แก้วน้ำ มองลงมาที่เตียงก็เจอคนที่ผมเดินหาทั่วบ้านทีนอนอยู่บนเตียงล้อมรอบด้วยผ้าขนหนูและผ้าห่มแถมมีผ้าอ้อมผูกที่คอไว้หลวมๆเหมือนนอนอยู่ในรังนก ข้างๆกันคงเป็นพี่เลี้ยงเด็กคนที่ผมเจอเมื่อเช้านอนห่มผ้าอยู่ข้างๆกันแถมยังนอนจับมือกันอีก ในตายผมยังไม่เคยทำเลยนะ ที่บอกว่าทีไม่ร้องไห้งอแงถ้าจะจริง ดูเหมือนไอ้แสบจะมีความสุขดีนอนอมแก้มซะดูมีความสุขเชียว ถ้าปลุกตอนนี้จะดูใจร้ายไปหรือเปล่า นี้ก็ดึกแล้วด้วยจะกลับไปนอนที่บ้านแล้วค่อยมารับพรุ้งนี้หรือนอนที่นี้เลยดี
“ เธอผิดเองนะที่ไม่ยอมล็อคประตูบ้านให้ดี”
[ ปาม ]
“ ปา ปา ปะ”
อืม …. อีกนิดนะ ขออีกนิดนึง
“ ปา ปา ปา อะ แง้!!!!!!”
เฮ้ย!!!
“ น้องที!!! โอ๋ๆๆ คนเก่งตื่นแล้วครับตื่นแล้ว นี้ๆเห็นไหมตื่นแล้วครับขอโทษนะ”
ให้ตายสิ ผมลืมไปเลยว่าเมื่อคืนน้องทีนอนด้วย ปกตินอนคนเดียวนิ ได้ยินเสียงเด็กตอนแรกนึกว่าฝันซะอีกที่ไหนได้เด็กตัวเป็นๆมานอนอยู่ข้างๆนี้เอง
“ไหนๆขอหอมตอนเช้าหน่อยยยย”
ฟอด … แก้มเด็กนิหอมจัง หอมซ้ายหอมขาวหอมไปหอมมาน้องก็หัวเราะเฉยเลยสงสัยจักจี้มั้งแต่ก็ดีแล้ว ร้องไห้แต่เช้าไม่ดีหรอกเดี๋ยวอารมณ์บูดทั้งวันเนอะๆ
7โมงเช้า แสดงว่าคุณธามไทไม่ได้มารับสินะหรืออาจมาแต่ดึกแล้วเลยกลับไปก่อน หรือยังไงละเนีย เอาเถอะไปอาบน้ำกันก่อน ผมพาน้องเข้าไปอาบน้ำพร้อมกันเลยครับจะได้เปียกไปทีเดียวแล้วอีกอย่างผมคงมาอาบน้ำแล้วปล่อยน้องไว้คนเดียวไม่ได้ด้วยทำมันด้วยกันเนียแหละ
ทำคนเดียว? งั้นที่คุณธามไทพาน้องมาฝากไว้ก็เพราะอยู่คนเดี่ยวนะสิ อ้าวแล้วแม่เราไปละซะนที เลิกกัน แยกกันอยู่ หรือไม่อยู่แล้ว แล้วเราจะไปคิดเรื่องของเขาทำไมกันเนียรีบอาบน้ำดีกว่าดูท่าน้องจะหิวแล้วด้วยดูดิดูดนิ้วใหญ่เลย
“ที ไม่ดูดนิ้วครับ”
“ ดะ ดะดะ ดา”
“ ใช่ไม่ดูดนิ้ว จะเสร็จแล้วเราค่อยออกไปดูดนมกันดีกว่าดูดนิ้วไม่อิ่มน้า”
เอาเป็นว่าน้องเข้าใจละกันเนอะ รีบอาบน้องอาบนานๆคงไม่ดีเท่าไร ดูแล้วน้องคงจะชอบน้ำเห็นตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็นละที่อาบน้ำด้วยกันน้องเอามือตีน้ำเล่นใหญ่เลย
แต่ถึงจะชอบแต่ให้เล่นนานไม่ได้หรอกนะ เอ้าขึ้นไปใส่เสื้อผ้ากัน ฮึบๆๆ เสื้อผ้าน้องเมื่อวานที่ถอดออกผมก็เอาไปซักแห้งตากเก็บเข้ามาในห้องเรียบร้องแล้ว ก็นะมันมีแค่สองชุดนิรวมกับตัวที่ใส่ก็ต้องรีบซักแบบนี้แหละ
“ ปา ปา แอ้ๆ”
“ หืม ว่าไงครับคิดถึงปะป๊าเหรอเดี๋ยววันนี้ปะป๊าก็มารับแล้วครับ”
พอแต่งตัวให้น้องเสร็จผมก็แต่งตัวบ้าง เสร็จแล้วเราก็ลงไปข้างล้างกันครับยังดีที่น้องร้อนที่ใส่ขวดไว้ยังไม่หายร้อนเลยไม่ต้องต้มใหม่
“ ลงไปกินนมข้างล้างกันเนอะ”
ผมอุ้มน้องพร้อมกับเอาขวดนมขวดน้ำใส่ตะกร้าแล้วหยิบผ้าขนหนูพาดกับไหล่ เก็บของเรียบร้อยแล้วเดินลงมาข้างล้าง ในมือน้องถือตุ๊กตาปลาโลมาสีฟ้าครับถือโบกไปมาดูอารมณ์ดีแสดงว่ายังยังไม่หิวมาพอรอได้ หรือเปล่า ฮ่าๆๆ ก็อย่างที่บอกผมชอบเด็กนะแต่ไม่ได้เข้าใจเขาไปซะทุกอย่างเพราะงั้นเดาๆไปครับแต่ก็คิดว่ามีส่วนถูกนะ อาศัยว่าอยู่กับเป็นคุ้นเคยกับเด็กครับ
พอผมเดินลงมาขึ้นชั้นล้างผมก็พบว่าบ้านผมโดนโจรขึ้น โจรได้ทำการยึดโซฟาผมไปเป็นที่นอนโดยมีเสื้อสูทพาดไว้ที่แขนโซฟา
เข้ามาได้ไงเนีย อย่าบอกนะปามว่าแกลืมล็อคประตูบ้านอีกแล้ว อ่าใช่แน่ๆเลย ดีนะที่ไม่ใช่โจรจริงๆไม่งั้นละก็ พอคิดแบบนั้นแล้วผมก็หันมามองทีได้แต่ขอโทษในใจ เอาเถอะพาน้องไปกินนมก่อนแล้วกันก่อนที่จะงอแง ผมเดินไปหยิบเบาะบนชั้นมาปูหน้าทีวีข้างโซฟาที่เดิมกับที่พาน้องนอนเมื่อวาน
พอวางน้องลงเบาะผมก็เอาผ้าขนหนูผืนที่หน้าหน่อยไปห่มให้คนที่นอนบนโซฟาเสร็จแล้วค่อยหันมาป้อนนมน้อง จะนั้งก็เมื่อยผมเลยนอนเท้าแขนข้างหนึ่งอีกข้างหนึ่งจับขวดนมป้อนน้อง
“ หม่ำๆ ครับ หม่ำๆๆ”
ทีเอามือมาจับขวดนมเพื่อที่จะกินเองแต่ก็ยังไม่ปล่อยตุ๊กตาปลาในมือมีบ้างที่กินไปแล้วสักพักข้างที่ถือตุ๊กตาก็ยื่นออกมาโบกเล่น กินไปเล่นไปสักพักน้องก็อิ่ม
“ อิ่มแล้วหรอครับ งั้นดูดน้ำล้างปากนิดนึงนะเอ้า เก่งจังเลยมาๆเช็ดปากหน่อย”
อ่าชักไม่อยากให้น้องกลับแล้วสิเลี้ยงง่ายแบบนี้พามาทุกวันเลยได้ไหมครับ ว่าไปนั้นถ้าพูดไปมีหวังโดยมองตาขวางแน่ๆ เริ่มหิวนิดแล้วสิกินอะไรดีวันนี้ทำเผื่อพ่อเราด้วยดีไหมที หืม ว่าไงละทำดีไหม
“ ปาปา แอ้ๆๆ”
“ ปะป๊าหรอครับ ปะป๊านอนอยู่”
“ปาปา”
“ช่ายยยปะป๊านอนอยู่ ทีอยากกลับบ้านเหรอ อยู่เล่นด้วยกันก่อนสิไหนๆลองพูดชัดๆสิ ปะป๊า”
“ ปาปา ปา”
“ ไม่ใช่ปาๆ ปะป๊าต่างหากครับ ปะป๊า”
“ ปา ปา”
“ โอเค ปาปา ไปก่อนละกันเนอะฝึกบ่อยๆเดียวก็พูดชัดเนอะ ไหนๆขอหอมหน่อย”
นี้สิน่าชีวิตปกติ ผู้ชายแต่งงานมีภรรยา มีลูกตัวน้อยๆ คน สองคน ผมว่าสองคนกำลังดี ฮะๆคงได้แค่คิดนั้นแหละ สำหรับผมมันเป็นไปไม่ได้หรอก ก็ผมไม่ได้ชอบผู้หญิงนิ อย่างที่เข้าใจผมชอบผู้ชาย แต่ก็ไม่ได้คบใครอยู่หรอกครับ ถ้าให้คบเล่นๆผมก็ไม่ไหวอยากจะอยู่ใครสักคนไปนานๆมากกว่า ถึงมีลูกไม่ได้ก็เลี้ยงหมาเลี้ยงแมวแทนไปละกัน แต่เพราะผมก็คนเดียวและผมก็ชอบเด็ก อาจจะเพราะอย่างนี้ด้วยละมั้งครอบครัวผมถึงยอมให้ทำ อ๋อแน่นอนครับว่าครอบครัวผมรู้เรื่องที่ผมชอบผู้ชาย ตั้งแต่ม.ปลายได้มั้ง พอมานึกๆดูแล้วก็คิดถึงดีนะ ความทรงจำมันดีอย่างนี้นี้เอง
แต่จะว่าไปน้องทีเหมือนจะมีฟันแล้วนะ เริ่มจะนั่งเองได้แล้วด้วยที่ขวดนมก็มีรอบกัดอยู่ ที่กัดขวดนมขนาดนี้เพราะคันเหงือกหรือเปล่า แบบอยากกัดอะไรแบบนี้ แล้วไอ้หางปลาที่อยู่ในปากนั้นอีก อืมน่าจะเริ่มป้อนข้าวได้แล้วละมั้งแบบเสริมเข้าไปด้วย ต้องขึ้นอยู่กับพ่อเขาสิเราไม่เกี่ยวด้วยซะหน่อย
“ ปาปา”
“ จะคลานไปไหนนะที”
“ ปาปา มามา”
ตัวแค่นี้คลานเก่งจังเลยนะ อ๋อ คลานตามตุ๊กตาสงสัยตอนโบกเล่นแล้วจะหลุดมือ พอคลานไปใกล้น้องก็ตบมือลงใกล้ๆกับตุ๊กตามันก็กระเด็นไปอีก พอเห็นแบบนั้นน้องก็คลานตามไปอีกลุ้นเหมือนกันนะครับบางครั้งน้องทำท่าเหมือนจะล้มเลย อยากจะเข้าไปหยิบมาให้นะแต่เด็กวัยนี้ต้องเรียนรู้ด้วยตัวเองบาง สงสัยต้องไปหาหนังสือเกี่ยวกับเด็กมาอ่านเพิ่มแล้วมั้งเนี่ย
“ ปาปา ปาปา”
พอจับตุ๊กตาได้ น้องก็เปลี่ยนจากท่าคลานมาทิ้งตัวลงนั่งแต่นั่งหลังยังไม่ตรงมากแสดงว่าเพิ่มจะหัดนั่งได้ไม่นานสินะ น้องพูดพร้อมกับโบกตุ๊กตาในมือสงสัยคงจะอยากให้ชมละมั้ง
“ เก่งมาครับน้องทีเก่ง นั่งเองได้ด้วยแต่ไม่เสียงดังนะครับเดี๋ยวปะป๊าตื่นเอา”
“ ปาปา ปะปะ มามา”
รู้สึกเหมือนกำลังแปลรหัสมอส อะไรอะ ปาปามามา มีเครื่องแปลภาษาเด็กไหมครับ
“ มามา”
“ อะไรครับ จะให้ไปหาหรอ โอเคๆได้”
ผมเลยคลานเข้าไปหาน้องพอไปใกล้เจ้าตัวเล็กก็ทำท่าจะกระโดดใส่ ใจเย็นๆครับใจเย็นหนูยังเดินไม่ได้อย่าเพิ่มข้ามขั้นไปกระโดดสิ หรือจะอยากเดิน
“ ปาปา!”
น้องเริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อย แล้วผมก็ไม่เข้าใจว่ามันจะสื่อถึงอะไร แต่พอมองไปตามทางที่น้องมองแล้วผมก็เจอโจรขึ้นบ้านที่
คิดว่าหลับอยู่นั่งเท้าแขนกับโซฟามองมาที่พวกผม อ๋อ อย่างนี้เองสินะถึงร้อง ปาปา ไม่หยุด เอ๋? ถ้าทีเรียก ปาปา เพราะเห็นพ่อตัวเองงี้ก็ตื่นตั้งนานแล้วเดะก็น้องเรียกตั้งหลายครั้ง ไอ้ปามเอ๋ยแกทำอะไรไปบ้างเนี่ยคงไม่เห็นตอนทำท่าประหลาดๆเล่นกับทีนะ
“ ตะ ตื่นแล้วหรอกครับ”
“ อืม สักพักแล้ว”
พูดจบคุณธามก็เดินเข้ามาอุ้มน้องทีขึ้นไปหอมแก้ม ดูท่าจะชอบใจครับเพราะน้องหัวเราะใหญ่เลย พอยื่นใกล้ๆกันแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองยืนข้างเสาไฟ ความสูงของผมอยู่ที่หน้าอกคุณธามเอง มองๆไปก็หล่อดีแฮะ แค่มองก็บอกได้เลยว่าร่างกายที่ช่อนอยู่ใต้เสื้อผ้าต้องสมบูรณ์แบบแน่ๆ แขนขาที่ยาวสมส่วน กล้ามเนื่อที่พอดีไม่เยอะเกินไป สรุปแล้วก็โคตรหล่อนั้นแหละ อิจฉาเว้ยผมเคยเข้าฟิตเนสอยู่ช่วงหนึ่งหวังว่าจะได้ร่างกายแบบนี้แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีแถมเหนื่อยป่าวอีกก็เลยเลิกทำ
“ มองอะไร”
“ อะโทษทีครับ เออคือคุณธามมาตั้งแต่ตอนไหนเหรอครับ”
“ เมื่อคืน”
เมื่อคืน? แสดงว่าผมลืมล็อคประตูบ้านจริงๆสินะ
“วันนี้ไมมีเด็กมา”
“ อ๋อ ผมหยุดวันอาทิตย์นะครับ”
ถ้าผมชวนเขาทานข้าวด้วยจะแปลกเกินไปไหม อีกอย่างเราเพิ่งรู้จักกัน ไม่รู้สิอยู่ๆก็มีความรู้สึกว่าไม่อยากให้เขาไป จะลองดูไหม ลองไม่ลอง
“ เออ คือคุณธามต้องไปทำงานอีกหรือเปล่าครับ”
“ ไม่มี วันนี้หยุด”
“ งั้นอยู่ทานข้าวกับผมก่อนไหมครับ อีกอย่างจะได้อาบน้ำด้วย”
หลังจบประโยคเขาก็มองมาที่ผมเหมือนจะคิดอะไรบ้างอย่าง แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร แค่พยักหน้ากับมาแบบนี้แสดงว่าตกลงสินะ ดีจัง
“ งั้น เชิญข้างบนครับ ห้องอาบน้ำอยู่ในห้องผม”
คุณธามเดินอุ้มน้องทีขึ้นไปบนห้องโดยที่ผมเดินตามหลังพอเข้าไปผมก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าที่คิดว่าเขาน่าจะใส่ได้มาซึ่งมันหาได้ยากมาก
“ ผมวางเสื้อผ้าไว้ตรงนี้นะครับส่วนเสื้อผ้าของคุณธามใส่ตะกร้าไว้ได้เลยครับเดี๋ยวผมจะเอาไปซักทีหลังส่วนน้องทีผมจะพาไปรอข้างล้างนะครับ”
เขาไม่ได้ตอบอะไรได้นอกจากส่งน้องทีมาให้แล้วรับผ้าเช็ดตัวไป ผมกับน้องทีลงข้างล้างกันนี้ก็สายมากแล้วชักหิวแล้วสิ คงต้องให้น้องเล่นรอระหว่างเข้าครัวแล้วละ ก่อนอื่นก็ไปหยิบของเล่นมาเพิ่ม เอาเบาะรองมาปูเพิ่มด้วยให้ทีเล่นในนี้เวลาล้มจะได้ไม่เจ็บ ไม่น่าจะเป็นไรนะอีกอย่างจากในครัวก็มองเห็นข้างนอกชัดด้วย ผมนั่งมองน้องเล่นสักพักก่อนจะเดินเข้ามาในครัว
วันนี้ทำไรกินดี ถึงจะพอทำกินได้บ้างก็เถอะแต่ไม่รู้จะถูกปากคุณธามหรือเปล่า โอ๊ะ! เมื่อกี้ลืมถามไปเลยว่าอยากกินอะไรหรือเปล่าด้วยสิ ไอ้ปานเอ้ยแกเนี่ย เอาเถอะทำเหมือนปกติแล้วกันถ้ากินไม่ได้ค่อยว่ากันอีกที ในระหว่างที่ทำกับข้าวไปผมก็คอยมองน้องไปด้วย ใจจริงก็อยากจะเอาเข้ามาด้วยนะแต่ในครัวมันดูอันตรายไปเอาไว้ข้างดีกว่า พูดถึงเรื่องอาหารจะทำเผื่อทีด้วยดีไหมนะแล้วถ้าพ่อเขาไม่โอเคด้วยจะทำไงละเนียน้องน่าจะมีอาหารเสริมมั้งแหละนอกจากนมเอาไว้ลองถามดูละกัน
“ เสร็จแล้วหรอ”
“ เฮ้ย!!”
“ คุณธามตกใจหมด อย่าเดินมาเงียบๆแบบนี้สิ”
“ โทษที”
ดูเหมือนว่าชุดที่ผมเอาให้คุณธามใส่จะพอดีเลย อยากรู้หรอว่าให้ใส่ชุดอะไรก็ชุดธรรมดาเนี่ยแหละ กางเกงบอล( ก็มันเป็นยางยืดอะฟรีไซต์รับรองใส่ได้) กับเสื้อคอกลมตัวใหญ่ที่ผมซื้อมาไว้ใส่นอน ใสแต่ละทีแทบจะถึงเข่าแต่คุณธามใส่กลับพอดีตัวซะงั้น
“ กับข้าวเสร็จแล้วครับจะทานในครัวหรือจะออกไปทานกับน้องข้างนอกดีครับถ้าจะไปทานข้างนอกผมจะได้เอาโต๊ะญี่ปุ่นไปตั้ง”
“ ข้างนอกแล้วกัน โต๊ะอยู่ตรงไหน”
“ อยู่ข้างประตูครัว นั้นไงครับ”
เราช่วยกันตั้งโต๊ะกับข้าวข้างนอกใกล้ๆกับตรงทีน้องเล่น ทีเดิมแหละครับกินไปดูน้องไปก็ไม่เลวนะ พอนั่งกินกันได้ไม่นานน้องก็คลานมาหา อยากกินด้วย? จริงสิ
“ เออ คุณธามครับคือผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ”
“ ว่ามาสิ”
“ คือว่าน้องทีกี่ขวบแล้วหรอครับ”
“ อีก2เดือนจะขวบพอดี”
“ อา ครับงั้นน้องก็ทานพวกอาหารเสริมแล้วสินะครับ”
เอ๊ะ อ้าว… นี้ผมพูดอะไรผิดไปงั้นหรอไมจ้องหน้ากันขนาดนั้นละ แค่ถามว่าน้องกินอาหารเสริมแล้วหรือยังแค่นั้นเองนะเว้ย
“ อาหารเสริม?”
อ้าวเฮ้ย อย่าบอกนะว่าไม่รู้จัก
“ ก็พวกซีรีแล็คไงครับ เด็กที่โตขนาดนี้แล้วแค่นมอย่างเดี่ยวคงไม่พอแล้วละครับต้องมีอาหารเสริมเข้ามาด้วย”
“………………”
“คุณธามคือน้องทีไม่มีอาหารเสริมมีแค่นมอย่างเดี่ยวใช่ไหมครับ”
ชัดเลย ใช่สินะ พ่อลูกคู่นี้เขาอยู่ยังไงเนียให้ตายสิแค่นมย่างเดียวให้พลังงานกับน้องไม่พอหรอก
“ ต้องทำยังไง อาหารเสริมนะต้องซื้อที่ไหน”
“ หาซื้อไม่ยากหรอกครับ ตามห้าง ร้านสะดวกซื้อ หรือร้านยาที่มีของจำเป็นสำหรับก็มีขาย แต่ผมว่าทีน่าจะทานข้าวได้แล้วนะ ผมเห็นน้องมีฟันแล้วด้วย”
เอาเข้าไป ไอ้หน้างงนี้คืออะไร ลูกตัวเองแท้ๆใส่ใจให้มากๆหน่อยสิ
“ น้องโตขึ้นแค่นมอย่างเดียวอาจจะให้พลังงานไม่พอนะครับ อีกอย่างน้องเริ่มจะนั่งแล้วด้วยอีกหน่อยก็คงยืนได้แล้วเพราะงั้นช่วง
นี้เป็นช่วงเรียนรู้ของน้องเขาจะซนหน่อยทำนู้นทำนี้ไปเรื่อยและคงใช่พลังงานเยอะกว่าทีเคยเพราะงั้นผมคิดว่าแค่นมไม่พอ”
“ ต้องให้กินข้าวใช่ไหม”
พอได้ยินแบบนั้นคุณพ่อผู้รักลูกก็จัดการบี้ๆข้าวในจานให้เละๆและตักป้อนลูก เอ้ย มันใช่ที่ไหนเล่า
“ ไม่ใช่แบบนี้คุณธาม น้องอาจจะมีฟันแต่แบบนี้มันหยาบเกินไป เอางี้”
คงต้องทำให้ดูละมั้ง ผมเดินกลับเข้าไปในครัวเพื่อหาถ้วยใบเล็กแล้วช้อนคันเล็กออกมา วันนี้มีแกงจืดเต้าหู้น้องน่าจะกินได้ ผมตักเต้าหู้ในถ้วยแกงใส่ถ้วยใบเล็กแล้วจัดการยีเต้าหู้ให้เละก่อนจะใช้ช้อนตักป้อนน้องทีที่คุณธามอุ้มไปนั่งบนตัก
“ถึงบอกว่าจะทานอะไรได้แล้วแต่ก็ยังทานรสจัดไม่ได้นะครับถ้าแข็งๆน้องก็ทานไม่ได้แต่ถ้าเป็นพวกอาหารอ่อนๆเนื้อนุ่มก็อีก
เรื่องหนึ่งเนอะ ว่าไงอร่อยละสิ”
“ อาอา มะ มามา”
“ เอาอีกหรอครับ ค่อยๆทานนะ จริงสิคุณธามลองป้อนน้องดูไหมครับ ลองดู เดียวผมถือถ้วยให้ลองป้อนดู”
ผมยื่นถ้วยไปให้คุณธามใกล้ๆ เห็นเขาทำท่าอึกๆอักๆแต่ก็หยิบช้อนมาป้อนเต้าหู้ทีต่อสรุปวันนี้น้องทีกินเต้าหู้ไปสามชิ้นละ ตบมือให้คนเก่งหน่อยยยยยย
หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็เก็บจานไปล้างเดินออกมาอีกทีก็เห็นพ่อลูกเขาเล่นด้วยกันอยู่ พอดีกับคุณธามที่มองมาผมจึงเดินเข้าไปนั่งด้วย
“ ขอบคุณ”
“ อะไรครับ”
“ ที่ป้อนข้าวที ขอบคุณ”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับเรื่องแค่นี้เอง”
“ ฉันไม่รู้ว่าต้องให้กินอย่างอื่นนอกจากนมด้วย ฉันเพิ่งได้รู้ว่าทีคลานเก่งขนาดนี้แถมยังเริ่มนั่งเองได้แล้ว เราเจอกันทุกวันก็จริงแต่ก็เป็นแค่ตอนทีหลับ นานๆทีถึงได้มีเวลาอยู่กับทีแบบนี้ ถ้าหากวันหนึ่งทีเป็นอะไรขึ้นมามันคงจะเป็นความผิดฉันที่ดูแลเขาไม่ดี”
“ ไม่หรอกครับผมว่าทีน่าจะดีใจมากกว่าที่มีคุณพ่อที่รักเขาขนาดนี้ ผมว่าคุณธามเก่งมากเลยนะครับที่เลี้ยงน้องคนเดียวมาได้ขนาดนี้”
“ ถ้านับว่าการเอาไปฝากที่นู้นทีที่นี่ทีเป็นการเลี้ยงก็คงจะใช่”
ผมว่าจริงๆแล้วคุณธามก็ไม่ได้นิ่งจนน่ากลัวอะไรนะ ไม่รู้สิผมว่าเขาดูดีมากเลยนะตอนที่เล่นกับน้องที
เรานั่งคุยกันไปเรื่อยซึ่งมันทำให้ผมรู้ว่าคุณธามต้องเอาทีไปฝากไว้กับญาติบ้างเพื่อนบ้างตอนไปทำงานแต่เพราะไม่อยากห่างจากลูกเลยไม่ยอมให้แม่ตัวเองเอาไปเลี้ยงให้ คุณธามอยากเลี้ยงน้องเอง
“ ถ้าอย่างนั้นเอาน้องทีมาฝากไว้กับผมสิครับ ผมจะดูแลให้เอง ทั้งเรื่องอาหารการกินหรือหยิบย่อยอื่นๆผมจะดูแลให้ ต่อให้คุณธามทำงานกลับดึกขนาดไหนก็ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะช่วยดูแลน้องทีเอง สำหรับน้องทีผมให้เวลา 24ชั่วโมงเลย ทุกวันจันทร์-อาทิตย์ไปเลยเป็นไงครับไม่ก็ตลอดเวลาที่อยากจะมาเลยครับ”
“ ขอบใจนะ”
มีใครเคยบอกหรือเปล่านะว่าถ้าคนที่ไม่ค่อยยิ้มถ้ายิ้มทีแล้วโคตรจะหล่อเลย
....................TBC..........................
-
ติดตามฮะ o13
-
ชอบเรื่องนี้นะ อ่านแล้วสนุกมาก ตั้งแต่อ่านตอนแรก ก็มารอทุกวันเลย อยากให้มาต่อบ่อยๆๆ สนุกมาก
-
แหม นทีเรียกปามว่ามามา นั่นจริง ๆ คือจะเรียกแม่หรือเปล่า
ปล.น่าจะใส่วันที่อัพด้วยนะคะ (ได้รู้ว่ามีการอัพเดตตอนใหม่แล้ว)
-
คุณปาป๊ากับคุณพี่เลี้ยง ที่ในอนาคตอาจ Transfer เป็นคุณมาม๊า ดูน่ารัก เข้ากันดีนะคะ
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบๆ อารมณ์แบบนี้ ครอบครัวชัดๆ คริคริ
-
:hao3:
-
นุ้งปาม23 แล้วคุณธามอายุเท่าไหร่น้ออออ
ติดตามๆๆ น่ารักดีค่ะ ชอบอ่านอะไรแบบนี้ มีเด็กน้อยน่ารัก อ่านไปอมยิ้มไป ยิ่งนายเอกอารมณ์คุณแม่มาเต็มขนาดนี้ ต้องน่ารักมากแน่ๆ รอนะคะะ :katai2-1:
-
3
NURSERY Blue
ในแต่ละวันยังดำเนินต่อไปในแบบของมันพระอาทิตย์ขึ้นในเวลาเช้าและลับขอบฟ้าไปในยามเย็น เด็กๆก็ยังแข็งแรงและ
ร่าเริง เหมือนทุกๆวันไม่เว้นแต่น้องใหม่ของเรา
“ ที!! มาคลานแข่งกันป่าววพี่คลานเก่งน้า”
“ จิวน้องทีไม่เข้าใจน้องทียังพูไม่ได้ มาเล่นตุ๊กตากันแทนดีกว่า”
“ เอ๋ ทำไมละ”
“ ไม่รู้”
บ้างครั้งคำถามของเด็กๆก็เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบหรือไม่ก็เป็นคำถามที่คำตอบมันยากเกินความเข้าใจของเด็กๆ แต่ก็อย่างที่รู้ๆกันครับ บางทีก็ถามไปงั้นแหละไม่อยากได้คำตอบหรอกเชื่อผมเถอะ ผมนั่งมองเด็กที่เล่นกันอยู่กับกองตุ๊กตากองโต ตรงกลางเป็นน้องเล็กส่วนพี่ๆจะนั่งอยู่รอบ
หลังจากวันนั้นที่คุณธามพาทีมาฝากไว้ที่นี้ ทีก็กลายเป็นขวัญใจของพี่ๆที่ Nursery Blue ไปเสียแล้ว ครับคุณธามพาที่มาฝากไว้กับผมทุกวันหลังจากวันนั้น นี้ก็ผ่านมาสามอาทิตย์ได้แล้วละมั้ง บางครั้งที่พาทีมาก็จะมีตุ๊กตาติดไม้ติดมือมาด้วยตัวเล็กบ้างตัวใหญ่บ้าง ตอนเห็นคุณธามอุ่มตุ๊กตาลงมาจากรถครั้งแรกเล่นเอาผมตรงใจไปเลย ก็แหม่มันเข้ากันที่ไหนละผู้ชายตัวโตๆ หน้านิ่งๆคิ้วนี้ผูกกันจะเป็นโบอยู่แล้วเดินอุ่มตุ๊กตา อยากจะแซวเล่นอยู่หรอกแต่ดูท่าจะไม่ดี
แต่ถ้ายิ้มสักหน่อยคงจะดี นอกจากวันนั้นที่เราป้อนข้าวน้องทีคุณธามก็ไม่ได้ยิ้มให้ผมเห็นอีกเลยผู้ชายอะไรยิ้มยากจริง แต่นะถึงจะเป็นผู้ชายหน้านิ่งแต่ก็เล่นเอาเหล่าคุณแม่ที่มาส่งลูกๆในตอนเช้ามองตาเยิ้มไปเลยเหมือนกัน
“ พี่ปามฮะ น้องทียังพูดไม่ได้หรอฮะ”
ผมยิ้มให้กับจิวที่หันมาถามผม
“ ครับน้องทียังพูดไม่ได้ ไม่สิจริงๆถ้าจิวช่วยสอนน้องพูดน้องทีอาจจะพูดได้เร็วก็ได้น้า”
“ จริงหรอฮะ! งั้นผมสอนน้องทีพูดเองฮะ”
ด้วยเหตุนี้ช่วงบ่ายของวันแทนที่เด็กๆจะออกไปเล่นข้างนอกกันเหมือนเคยก็เปลี่ยนมาเป็นสอนทีพูดแทนผมว่ามันก็น่ารักดีนะ อาจจะเป็นเพราะส่วนใหญ่เด็กที่นี้จะเป็นลูกคนเดี่ยวหรือไม่ก็น้องเล็ก พอมาเจอเด็กที่อายุน้อยกว่าตัวเองเลยรู้สึกเหมือนเป็นพี่ ต้องคอยสอนน้อง อย่างจิวก็เป็นน้องเล็กของบ้านท่าทางคงอยากจะเป็นพี่กับเขาบ้าง
แล้วแต่ละอย่างที่ทำเนียสงสัยคงจะเลียนแบบพี่ที่บ้านมาแน่ๆ ในบรรดาเด็กๆที่เล่นกับทีผมว่าจิวเนียติดทีที่สุดแล้วละ แต่ก็ดีแล้วครับที่วันนี้เด็กๆไม่ออกไปข้างนอก ฟ้าเริ่มตั้งเคล้ามาแล้วฝนตกแน่เลยแบบนี้
“ เด็กๆ พี่ปามฝากดูน้องทีแป๊บนะ ฝนจะตกแล้วพี่ปามจะไปเก็บผ้าที่ตากข้างนอกก่อน”
“ คร้าบบ/ ค่าาาาา”
นั้นไงพูดจบไปหยกๆฝนก็เริ่มตกซะแล้ว พอเก็บผ้าเสร็จเดินกลับมาอีกทีก็เจอเด็กๆนอนดูหนังสือภาพสัตว์ต่างๆพร้อมกับบอกว่าตัวนี้คือตัวอะไรส่วนทีก็ส่งเสียงอ้อแอ้ๆตามพี่ๆไป เห็นอย่างนี้แล้วภูมิใจแทนพ่อกับแม่เด็กจริงๆ
อ๋อ ขออับเดสพัฒนาการของน้องทีหน่อยนะครับ อย่างที่บอกว่าหลังจากวันนั้นคุณธามก็พาน้องทีมาฝากไว้กับผมทุกวันครับทุกวันจริงๆจันทร์ถึงอาทิตย์เลย ก็ไม่ลำบากครับยอมรับเลยว่าอยากให้มา เรื่องคุณธามเอาไว้ก่อนตอนนี้สนใจทีก่อนนะ อย่างทีรู้ๆกันว่าทีฟันขึ้นแล้ว แต่เมื่ออาทิตย์ก่อนฟันทีก็ขึ้นมาอีกซี่แล้วครับ คือถึงผมจะเปิดเนอสเซอรี่ดูแลเด็กๆก็จริงแต่นี้ก็เป็นครั้งแรกเลยที่รู้สึกใกล้ชิดกับเด็กขนาดนี้ เหมือนเราได้เป็นส่วนหนึ่งของการเติบโตของเขาไปด้วยรู้สึกดีครับ
และเพราะเหตุนี้ผมเลยคิดว่าทีน่าจะทานพวกเนื้อปลาอะไรแบบนี้ได้แล้ว ผมเลยไปหาข้อมูลมาต่างแหล่งต่างๆที่เหล่าคุณแม่ได้แชร์ๆกัน ทำให้ผมรู้ข้อมูลเยอะมากหลังจากนั้นผมก็มาปรึกษากับคุณธามว่าจะเอาไงดีเรื่องที่ผมจะทำอาหารให้ที ด้วยก่อนหน้านั้นผมขอให้คุณธามเล่าเรื่องทีให้ฟังก็ทำให้รู้ว่าที กินแค่นมมาตลอดไม่ได้มีอาหารเสริมแต่อย่างได อาจจะเพราะแบบนี้หรือเปล่าทีเลยดูตัวเล็กกว่าเด็กในวัยเดี่ยวกัน พอลองปรึกษาคุณธามเขาก็ตกลงเรื่องที่จะทำอาหารให้ทีดังนั้นวันอาทิตย์นี้เราจะไปซื้อพวกอุปกรณ์ทำอาหารกัน อยากได้เครื่องปันดีๆสักเครื่องจังน้า
“ ~ &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& ~ ”
พูดถึงก็โทรมาพอดีเลย
“ ครับคุณธาม”
[ ทีละ]
“เด็กเล่นกันอยู่ครับ น้องทีไม่ได้งอแง้อะไรไม่ต้องห่วงนะครับ”
[ อืม วันนี้จะกลับเร็ว เอาอะไรไหม ]
“ ไม่ครับของในตู้เย็นยังมีอยู่คุณธามอยากทานอะไรก็ซื้อเข้ามาก็ได้ครับ หรือจะให้ผมทำ”
[ นายทำ แล้วเจอกัน ]
แล้วก็วางสายไป โอ้ยรอคนบอกลาหน่อยไม่ได้หรือไง ผู้ชายนี้นิ อะไรสงสัยหรอเล่าให้ฟังก็ได้ครับคืองี้นะหลังๆมาเนี่ยผมกับคุณธามเราดูสนิทกันขึ้นนิดนึง มั้งนะ บางครั้งถ้าคุณธามมารับทีเร็วเราก็จะกินข้าวเย็นด้วยกันก่อนคุณธามค่อยพาน้องกลับบ้าน ซึ่งอยากจะบอกว่าอย่าเพิ่งคิดไปไกลครับ เพราะนี้เป็นครั้งที่สองเองนะทำไมนะหรอ คำว่ากลับเร็วของคุณธามมันไม่เหมือนคนอื่นเขาหรอกครับ ถ้าบอกว่าวันนี้กลับเร็วนะของคนอื่นคือเลิกงาน 5โมงกลับถึงบ้าน 5.30 หรือไม่ก็ 6 โมงแต่ของคุณธาม กลับเร็วคือ 3ทุ่ม กลับช้าคือ 5ทุ่ม ส่วนกลับดึกนั้นก็เช้าวันใหม่ไปแล้วครับ
เพราะแบบนี้ไงของใช้ของทีส่วนหนึ่งเลยอยู่ที่บ้านผมวันนี้คุณธามกลับดึกทีจะนอนกับผมครับแล้วตอนเช้าคุณธามค่อยมาหาทีก่อนไปทำงาน ผมก็ว่ามันน่ารักดีนะ และในระหว่างวันประมาณเที่ยงๆไม่ก็บ่ายๆคุณธามก็จะโทรมาหาทีครับ โทรในที่นี้คือวิดีโอคลอมาเลยครับ ไม่ต้องบอกก็รู้ครับว่าพ่อลูกคู่นี้เขารักกันมาก
ผมรู้แล้วละว่าทำไมวันนี้ผมถึงตก คุณธามเลิกงานเร็วมากกก!!!!! นี้เพิ่งจะบ่ายสามเองนะพอเห็นคนที่เปิดประตูบ้านเข้ามาผมนิมองนาฬิกาแล้วมองนาฬิกาอีกเกิดอะไรขึ้นที่บริษัทเขาไล่คุณกลับบ้านเหรอหรืออะไรยังไง ผมที่นั่งอยู่ท่ามกลางวงล้อมของเด็กๆได้แต่มองไปที่บุรุษหน้านิ่งเพื่อหาคำตอบแต่บุรุษท่านนั้นมิได้ตอบอะไรเลยนอกจากเดินเข้ามาวางกระเป๋ากับเสื้อไว้บนโซฟา หือ? ถุงไรอะ เห็นอย่างนั้นผมก็ลุกเดินเข้าไปหาเสียมิได้ เฮ้ออ
“ วันนี้กลับเร็วจัง แล้วถุงอะไรครับนี้”
ผมปล่อยให้ทีเล่นกับพี่ๆไปก่อนที่จะเดินออกมาเพื่อรับถุงจากมือคุณธาม
“ ประชุมเสร็จเร็วกว่ากำหนด ปลาผ่านตลาดมา”
คุณธามว่าแล้วส่งถุงสองสามใบที่ถืออยู่มาให้ผมคาดว่าหนึ่งในสามใบนี้น่าจะมีปลาอยู่อยากกินปลาหรอเมื่อวันก่อนเพิ่งทำไปนิ อะ รู้นะคิดอะไรอยู่อย่างที่บอกว่านี้เป็นครั้งที่สองที่คุณธามมาทานข้าวเย็นด้วยและที่บอกว่าเพิ่งทำไปคือ ปิ่นโต ครับคือก็ทำเพื่อแหละแต่ไม่ได้ทานด้วยกันไงเลยใส่ปิ่นโตให้ไปทำงานด้วย ตอนแรกก็คิดอยู่ว่าอาจจะไม่รับแต่ที่ไหนได้บุรุษหน้านิ่งของผมก็เดินถือขึ้นรถไปเฉยๆแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ จะทานปลาราดพริกอีกหรอครับ”
คนที่กำลังคลายไทออกแค่พยักหน้ารับเท่านั้น ผมเลยถามต่อไปว่าอยากจะทานอะไรอีกไหมเลยสรุปได้เย็นนี้เราจะทาน ปลาราดพริก แกงจืดเต้าหู้ ผัดผักรวมมิตรทะเล และซีฟู๊ตทอด ( พวกกุ้งหมึกปูชุปแป้งทอดเนียแหละครับ)
ผมฝากเด็กๆไว้กับคุณธามแล้วเดินเอาของเข้าไปเก็บในครัว ไม่ต้องห่วงไปนะครับเห็นอย่างนั้นแต่คุณธามเข้ากับเด็กๆได้ดีนะ แต่ด้วยเหตุอันไดนี้ผมก็มิอาจตอบได้ผมก็เคยได้ยินมานะว่าเด็กๆจะกลัวคนแปลกหน้าไม่ก็คนที่ดูไม่เป็นมิตรแบบหน้านิ่งๆ อะไรอย่างหงี้ แต่เท่าที่เห็นก็เล่นด้วยกันได้นะเพราะงั้นสบายใจได้ นี้เพิ่งจะ 15.30 เองเอาของมาเก็บเฉยสัก 4โมงครึ่งค่อยมาทำแล้วกัน ปกติผมจะกินข้าวเย็นประมาณ6โมงเย็นนะไม่ก็6โมงครึ่ง รอเด็กๆกลับกันก่อนถ้าเด็กๆกลับเร็วก็กินเร็วถ้าเด็กๆกลับช้าก็กินช้าถ้าเด็กๆยังไม่กลับก็กินด้วยกันพร้อมเด็กๆเลยยย
“ อ้าวฝนตกอีกแล้ว เมื่อกี้หยุดไปแล้วนิ ”
“ นั้นสิฮะ แต่ดีแล้วละตกเลยตกเยอะจิวจะได้ไม่ต้องกลับบ้าน”
“ ทำไมพูดแบบนั้นละครับจิว”
“ ก็ฝนตกกลับบ้านไม่ได้ ผมก็จะได้นอนที่นี้กับทีไงฮะพี่ปาม”
ครับพูดไม่ออกจะบอกว่าเป็นความคิดที่ดีหรือจะบอกว่าคิดได้ไงดีละ ยิ้มตอบละกันนะอยากนอนกับน้องแล้วถามพ่อน้องหรือยังละจิวเมื่อวานน้องทีค้างที่บ้านกับผมครับแต่วันนี้คุณธามกลับมาเร็วคงจะกลับไปนอนบ้านกันนั้นแหละ
จนแล้วจนรอดถึงเวลาเด็กๆกลับบ้านฝนก็ยังไม่หยุดตกครับไม่รู้ว่าเพราะฝนตกหรือเปล่าวันนี้พวกแม่ๆถึงมารับเด็กๆเร็วกว่าทุกวัน5โมงก็มารับแล้วครับ แต่ดูเหมือนจะเหลืออยู่อีกหนึ่งคนที่ยังไม่กลับและไม่มีทีท่าจะทุกข์ร้อนอะไรน้องจิวของเราไงครับเอาเถอะก็ฝนตกนิ
“ ผมฝากน้องด้วยนะครับผมจะไปทำกับข้าว จิววันนี้ทานข้าวด้วยกันนะ”
“ ได้ฮะ”
คนหนึ่งพยักหน้ารับส่วนอีกคนตอบรับเสียงใสส่วนน้องทีเหรอครับนั่งอมหางตุ๊กตาปลาเต็มปากอยู่ใกล้ๆพ่อเขานั้นแหละครับ น้ำลายยืดแล้วทีทำไมถึงชอบอมจังนะ บ่นไปงั้นแหละครับสุดท้ายก็เอาผ้าเช็ดน้ำลายที่ไหลเยิ้มข้างปากออกให้ สงสัยวันนี้ก็ต้องเอาไปซักอีก แต่จะแห้งไหมเนียฝกตกแบบนี้ ทีชอบอมหางตุ๊กตาปลาครับ อมอยู่ตัวเดียวเนียแหละมันเป็นตุ๊กตาปลาโลมาสีฟ้าครับที่จริงมันมีตัวอื่นด้วยนะแต่น้องก็อมแค่ตัวนี้ตัวเดียว สุดท้ายผมไปซื้อมาอีกตัวที่สีเหมือนกันจะได้ผลัดเอาไปซักก็เล่นอมทั้งวันแบบนี้
ไม่รู้ว่าฟ้าเป็นใจหรือเทวดาใจดีทำตามคำขอเด็กตัวน้อย หลังจากที่ผมทำกับข้าวเสร็จจัดโต๊ะเสร็จพร้อมกินอยู่ๆก็มีโทรศัพท์เข้ามาจากพี่เจนว่าตอนนี้รถติดมากฝนตกหนักด้วย จะเป็นไรไหมถ้าฝากน้องไว้คืนนี้เพราะกว่าจะมาถึงคงดึกมากๆอีกอย่างวันนี้ก็วันศุกร์ เข้าใจรถติดวันศุกร์ไหมครับ คือมันก็ติดทุกวันแต่ไม่รู้ทำไมวันศุกร์มันจะติดกว่าวันอื่นๆแถมฝนตกอีก ก็นะพอมาบอกเจ้าตัวดูท่าจะไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรติดจะดีซะด้วยซ้ำ
หลังจากทานอาหารเย็นคลอกับเสียงฝนตกด้านนอกเสร็จผมก็เอาจานไปเก็บเอากระทะมาล้างนู้นนี้นันให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกมาหาคุณธามที่อยู่กับเด็กๆหน้าทีวี
“ วันนี้คุณธามจะพาทีกลับหรือเปล่าครับ”
“ เอ๋!!”
“ เป็นอะไรจิว”
“ ทีจะกลับไปไหนครับ”
“ ทีก็ต้องกลับบ้านนะสิ คุณพ่อน้องก็อยู่นี้พากลับไม่เห็นแปลก”
พอได้ยินผมตอบแบบนั้น ปากที่หัวเราะอยู่กับน้องเมื่อกี้ก็เริ่มเบ้ออกแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมาทันที
“ คุณลุงฮะ จะพาน้องกลับบ้านเหรอฮะ”
“ คิดว่าจะกลับ”
“ ไม่กลับไม่ได้เหรอฮะ ผมขอนอนกับน้องได้ไหมฮะนะฮะคุณลุง”
ผมกับคุณธามมองหน้ากันสักพักแล้วก็หันไปมองจิวที่ยื่นมือมาจับมือน้องทีเอาไว้ เห็นแบบนี้ก็อดใจอ่อนไม่ได้ละนะ แต่เมื่อวานคุณธามกับทีก็ไม่ได้นอนด้วยกันผมคิดว่าพ่อกับลูกเขาคงอยากจะอยู่ด้วยกันมากกว่า แล้วถ้าคุณธามค้างทีนี้ละ
“ คุณธาม…”
“ อยากนอนด้วยกันเหรอ”
“ฮะผมกับทีสัญญากันไว้แล้ว”
“ คืนนี้จะนอนเป็นเพื่อนทีได้ไหม ข้างนอกฝนตกเสียงดันทีคงจะกลัว”
“ ฮะ! ผมจะนอนเป็นเพื่อนน้องเอง”
อยากถามว่าไปสัญญากันตอนไหน แต่ก็เอาเถอะดูท่าจะจบด้วยดีโดยไม่มีการร้องไห้แต่อย่างได
“ คุณธามจะค้างทีนี้เหรอครับ”
“ จะกลับฝากทีด้วย”
“ แต่ฝนยังไม่หยุดเลยนะครับ ค้างทีนี้ก็ได้นะครับกว่าฝนจะหยุดคงอีกนาน”
ชวนไปตามมารยาทจริงๆนะไม่ได้คิดอะไรเล๊ยยยย ก็ฝนมันตกเข้าใจใช่ไหมครับขับรถตอนนี้ถนนมันลื่นอันตราย ( สีข้างถลองหมดแล้ว)ไม่ต้องคิดนานหรอกแค่ตอบตกลงก็พอ
“ เมื่อวานคุณธามกับทีก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกอย่างพรุ่งนี้ก็วันเสาร์”
แม่น้ำมีกี่สายชักมาดิ ( 5สายกลัวไม่พอ)บุรุษหน้านิ่งยื่นคิดอยู่สักพักก่อนจะพยักหน้าแล้วนั่งลงบนโซฟาเหมือนเดิม ตกลงค้างทีนี้สินะก็ดีใจนะแต่ผมคงร้องเย้ๆดังๆเหมือนจิวไม่ได้หรอก รู้แค่ว่ามันดีต่อใจก็พอ
...................................
TBC
คุยกัน
ดีจร้าาา ลงมา3ตอนเพิ่งได้คุยกัน ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ด้วยน้าาา
ตอนที่3แล้วเริ่มรู้ไหมสึกว่าปามเป็นคนเนียนๆเนอะคิดกันไหม
คำถามจากทางบ้าน
นุ้งปาม23 แล้วคุณธามอายุเท่าไหร่น้ออออ
คุณธาม อายุประมาณ 28จะ29 ค่าา กำกลิ่งอยู่ในช่วงนี้แหละ
สุดท้ายนี้ก็จะมาบอกว่า
เราจะสอบแหละ ตอนนี้ก็นะอ่านหนังสือจนมึนไปหมด เลยจะมาขอแปะโป้งหยุดน้องปามไว้ก่อน
สัญญาว่าสอบเสร็จเมื่อไรจะมาต่อทันที หวังว่าจะไม่ลืมกีนนะ
ปล.กลับมาคราวหน้าจะมาพร้อมความมุ้งมิ้งของคุณพ่อกะพี่เลี้ยง
ธาม : ปัง! สับ! สับ! สับ!
ปาม : คุณธามอย่าแล่ปาลแบบนั้นสิครับ
ธาม : ทำหน้างง แล้วมองชิ้นปลาที่ตัวเองแล่
( ฟังจากเสียง นั้นเสียงแล่ปลาใช่ไหมบอกคนเขียนที :mew5: :mew5: )
-
อยากให้ปรับปรุงบางจุดค่ะ คือยังมีคำผิดอยู่พอสมควร บางทีอ่านจะงงนิดนึง บางช่วงเราอ่านปล่อยข้ามๆ ไป แต่บางช่วงข้ามไม่ไหวเพราะงงจริงๆ :mew1: ลองดูนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
รอตอนต่อไปน๊าา :hao4:
-
สนุกฮะ รอตอนมุ้งมิ้ง
รีบกลับมาต่อเร็วๆนะฮะ
-
อะไรคือชักแม่น้ำทั้ง5ชวนคุณพ่อธามอยู่ค้างคืนด้วยละลู๊กกกกกกก 555555
ปล.ไรท์สู้ๆนะคะ จะรอเน้อะ
-
คุณธามจริงๆน่าจะใจดีมากนะ แต่ไม่ค่อยพูดแค่นั้นเอง
-
ติดตามค่ะ เนื้อเรื่องน่ารักดีค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ
-
จะแล่ปลาหรือจะสับทำลาบปลากันแน่
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
นักเขียนไปสอบ ขอให้ทำได้คะแนนดีๆ นะครับ
ส่วนเนื้อเรื่อง ยังพบคำผิดอยู่ครับ สู้ๆ ^^
-
รอฉากมุ้งมิ้งเลยค่ะ
-
:L2: :L1: :pig4:
ชอบปามคนเนียน
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ละมุนมากกกก :mew1: :mew1:
-
คำผิดเยอะอยู่ แต่แต่งสนุกนะ
-
น่ารักอ่ะ มาไวๆๆๆน่ะ
-
น่ารักอะ
-
เรื่องน่ารักดีค่า แต่ติดเรื่องคำผิดนิดเดียว
รอตอนต่อไปนะคะ :katai2-1:
-
คำผิดเยอะไปหน่อย แต่เนื้อเรื่องน่ารักมากกก o13
-
พี่ปามน่ารักจัง ศรีภรรยาเต็มตัวเลย อิอิ
-
น่ารักดี
-
คนเขียนหายไปไหน รีบกลับมาเขียนต่อไวๆนะ
เรื่องนี้สนุกมากเลย :ling1:
-
อยากเลี้ยงน้องทีบ้างจัง
:mew1: :mew1:
-
ตามค่ะ ชอบเด็ก ><
-
ติกตามคร้า น่ารักๆๆ >\\\<
-
รอตอนที่4อยู่นะคะ :z13:
-
น่ารักจังเลยค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตอนพิเศษ : สมมุติว่าเราเจอกันเร็วกว่านี้
เช้าวันหยุดอากาศดีเหมือนทุกๆวัน ทำให้ผมตื่นสายกว่าทุกทีแต่ก็ไม่ได้สายมากแค่10นาทีเองนิดๆหน่อยๆไม่เป็นไรหรอกเนอะ แล้วก็เป็นเช้าที่ดีต่อใจอีกตามเคย การตื่นนอนมาแล้วเจอคนที่อยากจะเจอนิมันดีจริงๆนะเมื่อคืนคุณธามค้างที่บ้านผม ก็นอนโซฟาที่เก่าที่เดิมนั้นแหละ ก็อยากให้เข้าไปนอนในห้องกับพวกผมอยู่หรอกแต่มันจะดูออกตัวแรงไปไหม เพราะงั้นค่อยๆเป็นค่อยๆไปเนอะ
ตอนตื่นกับตอนหลับหน้าไม่ต่างกันเลยแหะ นิ่งเหมือนเดิมเพราะจมูกโด่งๆกับคิ้วหนาๆนี้หรือเปล่าน้า ที่ทำให้ดูเป็นคนดุๆ หรือเปล่าหว้าคิดไปนั้น ถ้าเกิดว่าเราเจอกันเร็วกว่านี้จะเป็นยังไงนะ แล้วถ้าเราคบกันละจะดีไหมน้า เพิ่งล้างหน้ามาแท้ๆแต่รู้สึกง่วงอีกแล้วสิ
.
.
.
.
.
.
เดือนตุลาแล้วฝนยังตกไม่หยุด อีกไม่นานก็คงเข้าหน้าหนาว หน้าหนาวปี้จะหนาวไหมนะปีที่แล้วหนาวแค่แป๊บเดียวเองปีก่อนนู้นหนาวกว่าอีก หวังว่าปีนี้จะหนาวนะแต่ก่อนจะถึงฤดูหนาวคงต้องผ่านฤดูสอบไปให้ได้ก่อนวันนี้สอบวันแรกด้วยรู้สึกยังไม่พร้อมเลยอ่านตั้งเลยหลายรอบแต่ในหัวผมกลับว่างเปล่าไม่มีอะไรเลยคิดแล้วเครียดข้อกามันไม่เท่าไรแต่ข้อเขียนนี้สิปามจะลมใส่ได้แต่หวังว่าจะผ่านไปได้ด้วยดี ดีจริงๆนะแค่ดีก็ยังดี
“ ทำหน้าบูด”
“พี่ธาม”
วันนี้พี่ธามมาส่งผมก่อนตัวเองค่อยออกไปทำงานคงเห็นสภาพตาโหลๆของผมแล้วไม่มั่นใจปล่อยให้นั่งรถมาเอง ผมก็ไม่มั่งใจ
ตัวเองเหมือนกันกลัวตัวเองนั่งหลับบนรถแล้วเลยป้ายเนียแหละ ผมมองหน้าพี่ธามที่มองผมอยู่ก่อนจะขยับตัวเข้าไปกอดแน่ๆ
“ อ้อนหรอ”
“อืม” เขาเรียกขอกำลังใจเถอะ
“ จะกลับเองหรือให้มารับ”
“ เดียวปามกลับเองสอบแค่ตัวเดี่ยว เจอกันที่ห้องนะครับ”
แล้วผมก็ได้กำลังใจมาอีกสองฟอดใหญ่ๆ อ่า…. กำลังใจพี่มาเต็ม แต่จะทำข้อสอบได้ไหมอีกเรื่อง ฮ่าๆๆๆๆๆ
เดินออกจากห้องสอบด้วยสติๆติดๆดับๆยอมรับว่ามึน แต่เพราะกำลังใจเมื่อเช้าหรือเปล่าเลยดูทำได้เยอะว่าไปนั้น
“ ปามจะกลับเลยปะวะ”
“กลับเลยแหละ อยากนอนวะไม่ไหวขอกลับไปนอนก่อน”
“ เอ่อๆ แล้วมึงกลับไง ไปกะพวกกูเปล่ากูจะไปอ่านหนังสือห้องไอ้ครามวันนี้มันเอารถมา”
พอเน๊ตพูดจบผมก็หันไปหาคราม ที่พยักหน้ารับกับที่เน๊ตพูดก็ดีนะระหว่างนั่งรถจะได้งีบด้วย มีเวลานอนก็ต้องนอนครับงีบได้ก็งีบ
กลับห้องต้องอ่านหนังสืออัก พรุ่งนี้ผมมีสอบอีกตัวแล้วก็หยุดไปสองวันแล้วก็สอบอีกสองตัวก็เป็นอันจบการสอบของเทอมนี้ แค่คิดก็รู้สึกดี
สภาพผมไม่ต่างจากเมื่อวานมากนักติดจะหนังกว่าเดิมซะด้วยซ้ำไป ยอมรับว่าการสอบครั้งนี้ผมเครียดมาก มากถึงมากที่สุด ยิ่งเรียนปีสูงวิธีการวัดผลก็จะเพิ่มความยากขึ้นปีก่อนๆมีข้อกาแต่ปีนี้ครึ่งหนึ่งเป็นข้อเขียน คำศัพท์มากมายที่อยู่ในหัวถูกดึงออกมาเขียนใส่กระดาษA4สีขาว ในเวลาปกติรู้สึกว่ากระดาษขาวๆนี้มันดีจังแต่พอมาเวลานี้รู้สึกว่ากระดาษขาวไปนะเหนื่อยมาก ยังเหลืออีกสองตัวตัวที่เหลือนี้ก็ใช่ว่าจะเบามันก็หนักพอๆกับตัวแรกเพราะงั้นสองวันที่หยุดนี้ก็คงไม่ทำอะไรนอกจากอ่านหนังสือนั้นแหละครับนัดเน๊ตกับครามไว้แล้วว่าจะไปอ่านด้วยกัน แต่ตอนนี้ขอพักก่อน
“ ปาม ปาม”
“ หือ…..”
“ ทำไมไม่ไปนอนที่เตียงดีๆมานอนพื้นทำไมลุกเร็ว”
“ พี่ธามมม”
“ ครับ”
ผมยกมือสองข้างขึ้นแทนคำตอบและแน่นอนอีกฝ่ายรู้ดีว่าจะต้องทำอะไร เพราะนาทีต่อมาผมก็ถูกอุ้มเข้าสู่อกอุ่นนั้นรู้สึกดีจัง
ตอนนี้ผมเครียดนะเครียดจนปวดหัวไปหมดรู้ว่าคิดเยอะไปก็เท่านั้นแต่มันก็อดที่จะคิดเยอะไม่ได้ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว พอปวดหัวๆมากก็เหมือนจะร้องไห้
“ เป็นอะไรหืม งอแง้อะไรครับคนเก่ง”
“ ปามเครียด แล้วก็ปวดหัว”
“ เรื่องสอบ”
ผมพยักหน้าลงกับอกกว้างถึงพี่ธามจะพาผมมานอนที่เตรียงแล้วแต่เราก็ยังกอดกันอยู่ ผมชอบกอดของพี่ธามชอบมากๆมันอุ่นๆ
กอดแล้วรู้สึกดี พอเห็นมาผมกอดแน่ขึ้นอีกพี่ธามก็กอดแน่ๆกลับมาแล้วก็คลายออกเป็นกอดเบาแต่ผมรู้ถึงคลายแรงลงแต่พี่ธามไม่ปล่อยหรอก
“ อยากหายเครียดไหม”
“ หืม?มีวิธีหรอ ทำยังไงน่ะ”
“ มีสิแล้วอยากทำไหม”
“ อยากครับ”
พอผมตอบพี่ธามก็ดันตัวผมออกแล้วนอนราบไปกับพื้น ยังอยากกอดอยู่เลยแต่ยังไม่ทันจะดึงคนหน้านิ่งเข้ามากอดก็มีจูบเย็นๆเข้ามาซะก่อน
“ อืมม”
กอดพี่ธามอุ่นแต่จูบของพี่ธามเย็น เวลาที่ปลายลิ้นสัมผัสกันมันรู้สึกเย็นในปากแต่ร่างกายผมกับร้อนผ่าวยิ่งมือใหญ่นั้นลูบไล่เข้ามาในเสื้อยิ่งทำให้ความร้อนที่มีสูงขึ้นไปอีก แต่คงไม่ใช่ผมคงเดียวหรอกที่ร้อน
“ถอดเข็มขัดให้พี่ทีสิ”
ผมละมือที่โอบรอบคอมาที่หัวเข็มขัดแต่ดันไปโดนพี่ใหญ่เข้าซะก่อนจะถึงหัวเข็มขัน พี่ธามหัวเราะเบาๆกับอาการสะดุ้งของผม ก็มันไม่ชินนิต่อให้ทำอีกกี่ครั้งๆก็ไม่ชิน ยังเขินอายเหมือนครั้งแรกที่ทำกันไม่ชินหรอกอีกกี่ครั้งก็ไม่ชินสำหรับผม
กว่าจะถอดเข็มขัดได้กลายเป็นว่าตัวผมเองก็โดนถอดไปทั้งตัวแล้วเหมือนกันสัมผัสเย็นๆไล่จูบไปทั่วร่างก่อนที่ขาทั้งสองข้างจะถูกยกขึ้น
“ พิ พี่ธาม”
รอยยิ้มที่ไม่ค่อยได้เห็นบ่อยหนักกำลังยกยิ้มกว้างเมื่อเห็นยกเอามือมาปิดส่วนกลางเอาไว้
“เลิกอายได้แล้ว”
บ้าสิ เรื่องแบบนี้ยังไงก็อายอยู่ดีนั้นแหละ
“ พร้อมจะคลายเครียดกันหรือยังครับ”
ยังไม่ทันที่ผมยังพยักหน้ารับด้วยซ้ำนิ้วที่ขยับเข้าๆออกอยู่ตรงก้นก็ถูกเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นที่ใหญ่กว่า
“อ๊ะ… อึกอ้า”
“แน่น”
อ้า เข้ามาแล้วของพี่ธามเข้ามาแล้วร้อนจังแต่ชอบนะชอบมากเลย
“ อะ อืม อะ อ้า”
จังหวะช้าๆเหมือนจะเป็นการหยอกล้อของอีกคนขยับเข้ามาจนสุดบ้างละแล้วก็ถอยออกจนจะหลุดแต่ก็ไม่หลุดแล้วดันเข้ามาลึกๆ
อีกรอบ ขยับไปสักพักจากช้าๆก็เริ่มเร็วขึ้นๆ
“ อ้า พะ อะ อ้า พี่ อ้า กอดหน่อยย”
มือที่ชูเข้าไปได้รับการสนองทันทีร่างสูงใหญ่นั้นก้มลงมาทาบทับกายลงกับแขนเล็กๆที่เรียกร้องจะกอด เสียงร่ายกายกระทบกัน
ซะหยาบโลนแต่มันกลับเป็นการกระตุ้นอีกแรงให้ร่างทั้งสองขยับเข้าหากัน
เสียงอ้อนๆที่ร้องขอให้สัมผัสตามที่ขอชั่งฟังดูเอาแต่ใจแต่อีกฝ่ายกับไม่คิดแบบนั้นนึกชอบใจเสียอีกที่คนตัวเล็กชอบสัมผัสของเขาแถมยังบอกให้เขาทำอีก
“ พี่ธาม อ้า แบบนั้น อะอ้า… แบบนั้นแหละ”
“ อืม… พี่ธามแรงอีกสิ ลึกๆเลย”
“ อะ จะไปแล้ว อะ อ้า อ้า …แล้ว”
จุ๊บ เสียงจูบข้างหูกับสัมผัสชวนจั๊กจี้นั้นเหมือนกับเป็นสวิทเปิดความร้อนที่เพิ่งหมดไปให้กลับมาอีก
“ พี่ธาม”
“ หืม ยังไม่หายเครียดหรอ”
“ อืมไม่หาย ยังมาหายเลย ทำอีกนะทำเยอะๆปามเครียดมากเลย”
ผมบี้หน้าลงกับอกอุ่นๆนั้นเป็นการอ้อนก่อนจะพลิกตัวขึ้นมาอยู่ด้านบน
“ น้องปามเครียดมากๆเลยพี่ธามช่วงน้องปามให้หายเครียดหน่อยนะครับ”
รอยยิ้มกว้างถูกยกขึ้นอีกครั้งก่อนจะดึงคนตัวเล็กให้นั่งลงทับกับส่วนกายร้อนแล้วเริ่มจังหวะคลายเครียดให้คนตัวเล็กอีกรอบ อีก
รอบ และอีกรอบตามคำร้องขอของเสียงอ้อนๆนั้น จะกี่รอบเขาไม่ว่าหรอกขอแค่ตัวเล็กหายเครียดก็พอ
“ นิ เธอ เธอ”
เสียงใครกัน…….
“ ปาม ปามถ้าจะนอนก็ขึ้นมานอนดีๆ”
เอ๊ะ เสียงพี่ธามหรอ พี่ธามกอดหน่อยอยากกอด กอดปามหน่อยสิ อืม…อุ่นจังเหมือนในฝันเลยในฝันกอดพี่ธามอุ่นแบบนี้อุ่นมากๆ
ปามช๊อบชอบ
เอ๊ะ…
ฝันหรอ ในฝันหรอ
“ พี่ธาม! เอ้ย! คุณธามตื่นแล้วหรอครับ”
“ ตืนแล้ว จะนอนต่อไหม”
ทำหน้าใกล้จัง พอก้มลงมองตัวเองผมก็ได้คำตอบจะอะไรละก็ตอนนี้ผมกอดเอวคุณธามซะแน่นเลยแถมขายังกายรัดขาคุณธามเอาไว้อีก โคตรอายเลยเว้ยแต่คุ้ม เอ้ย! มันใช่เวลาไหมไอ้ปาม
“ ขอโทษนะครับ”
“ ไม่เป็นไร จะนอนต่อ”
“ มะ ไม่ละครับผมไปทำข้าวเช้าให้ดีกว่า ขอโทษอีกทีนะครับ”
ว่าแล้วผมก็ขอตัวเข้ามาให้ครัวให้ตายสิหัวใจจะวาย แต่ก็ฟิน เฮ้ย!เก็บอาการหน่อยน้องปามใจเย็นๆ
เพราะรีบเดินก้มหน้าหนีออกมาปามเลยอดเห็นรอยยิ้มบางๆที่ถูกยกขึ้นมาตามหลังปามที่เดินหนี
“ พี่ธามหรอ…”
.............................................
จบ : ตอนพิเษ
คุยกัน
ถามว่าเราหายไปไหน ไปสอบค่าาาาาา
สอบยังไม่เสร็จเลยเหลืออีก 4ตัว
แต่วันนี้เครียดมากกกกกก
ข้อเขียนทำร้ายเรามากอะ นึกข้อสอบไม่ดันไปนึกถึงนุงปามซะงั้นแหละ
มันเลยยออกมาเป็นแบบนี้ไง
เปิดเข้ามาเห็นคนรักน้องเยอะแล้วดีใจมากกกกก
ขอบคุณน้าาาาา
สอบเสร็จแล้วจะรีบมาปั่นต่อ
แล้วก็อีกเรื่อง ดูทุกคนมีปัญหากับคำผิดเรา 5555ยอมรับค่าคำผิดเยอะมากบางทีเราไม่ได้ดู เขียนเสร็จ
ลงเลยไรแบบนี้จะพยายามปรับแก้นะ ถ้าเห็นคำไหนผิดบอกเราได้
เอาละไปฟินกันเลยยยย
ส่วนเราต้องขอตัวไปอ่านหนังสือสอบต่อ อ่านไปพร้อมกับแสงแห่งอรุณ :heaven
ปล. สั้นไปต้องขอโทษด้วย
-
:haun4: :haun4: :haun4:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai2-1:
-
:L2: :pig4:
ปามเก็บกด
-
:o8: :o8: :o8:
-
มุ้งมิ้งและหื่น ถึงจะแค่ฝันก็เถอะ 555
-
555+ ฝัน
-
ปามหนูฝันได้แบบ :-[
-
:o8: :o8: :o8: :-[ :-[ :-[ :impress2: :impress2: :impress2: :hao6: :hao6: :hao6: :hao7: :hao7: :hao7: :mew1: :mew1: :mew1: :haun4: :haun4: :haun4: :pighaun: :z1: :pighaun: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ปามหนูฝันแบบนี้ต้องรีบให้คุณธามช่วยเป็นจริงเร็วๆๆแล้วน่ะ อิอิ
สอบเสร็จไวๆๆน่ะ จะได้มาฟินต่อ คิกๆๆ
-
พี่ธามมมมมม ฮาาาา
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
สนุกมากเลยค่ะ ชอบมาก รอตอนต่อไปนะคะ
ปามฝันได้เป็นตุ่เป็นต่ะมาก หลงรักพี่ธามแล้วใช่ป่ะ o18
-
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ :z13:
-
รอคนเขียนมาต่ออยู่นะคะ :ling1: :z3:
-
สนุกมากค่ะ
รอมาต่อนะ :)
-
4
NURSERY BLUE
ช่วงนี้อากาศแปรปรวนเดียวแดดเดียวฝนตก บางวันแดดอยู่ดีๆฝนก็ตกพวกผู้ใหญ่อย่างเราๆที่มีภูมิต้านทานดีหน่อยก็ไม่เป็นอะไร แต่กับเด็กๆที่ภูมิต้านทานยังไม่มากพอจึงต้องดูแลกันเป็นพิเศษหน่อย ยิ่งเป็นเด็กเล็กที่ยังสื่อสารหรือพูดคุยกับเราไม่ได้ยิ่งต้องดูแลเอาใจใส่เขาให้มากเพราะหากไม่สบายขึ้นมาจะลำบาก เพราะเขาบอกเราไม่ได้ว่าเจ็บตรงไหน ปวดตรงไหนหรือรู้สึกไม่ดียังไง แต่บางครั้งก็ต้องยอมรับว่าสถานการณ์ไม่เอื้ออำนวยให้กับคำว่าดูแลเป็นพิเศษสักเท่าไร
เพราะเมื่อวานฝนตกไม่หยุดสักที่ทำให้ที่บ้านผมมีสมาชิกเพิ่มมา3คน (ถึงอีกคนจะพยายามขอให้อยู่ก็เถอะนะ)ที่บ้านผมมี2ห้องก็จริงแต่อย่างที่รู้ๆกันว่าอีกห้องหนึ่งผมเอาไว้ทำงานเพราะฉะนั้นจึงมีเพียงห้องเดียวที่สามารถนอนได้ คนที่ได้นอนห้องนั้นจึงมีผม ที แล้วก็จิว ส่วนคุณธามลงไปนอนโซฟาข้างล้างครับ กว่าฝนจะหยุดก็เกือบเช้า
มันเลยทำให้อากาศในตอนเช้านี้เย็นไปด้วย ผมตื่นในเวลาเช้าปกติที่ทำเป็นประจำจัดการห่มผ้าให้เด็กๆบนห้องก่อนจะลงมาเตรียมอาหารเช้าแล้วก็ต้มน้ำร้องให้ที อากาศแบบนี้ให้ทีอาบน้ำสายๆดีกว่าเดียวไม่สบายเอา จริงๆอากาศแบบนี้ก็อยากจะซุกตัวอยู่ในผ้าห่มอุ่นๆอยู่หรอกแต่ทำไม่ได้ไงครับมีคนต้องดูแลมีงานต้องทำเข้าใจนะ
วันนี้จะมีเด็กๆมาไหมนะฟ้ายังไม่ค่อยเปิดเลยมีหวังได้มีฝนเทลงมาอีกรอบแน่ๆแต่ตอนไหนนิไม่รู้ครับเพราะผมไม่ใช่กรมอุตุบอกไม่ได้นะครับผม เอาเถอะถ้าไม่มีใครมาเดียวก็โทรมาบอกกันเองแหละ
“เด็กๆยังไม่ตื่นหรอ”
“ อะ อ๋อยังไม่ตื่นครับ ผมทำเสียงดังเลยทำให้ตื่นหรอครับ”
“ เปล่า”
ตอนเพิ่งตื่นยังหล่อนะพ่อคุณ พอตอบผมคุณธามก็เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำมาเทใส่แก้ว อืมไม่ต้องบอกผมว่าทุกคนคงรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่เพราะงั้นรู้แล้วเก็บไว้ครับอย่าพูดเก็บไว้ฟินก็พอ
“ คุณธามมีงานหรือเปล่าครับวันนี้”
“ คิดว่าไม่”
“ อ่า…ครับงั้นขึ้นไปนอนกับน้องบนห้องก็ได้นะครับนี้ยังเช้าอยู่เลย”
เช้าจริงๆครับเพิ่งจะหกโมงกว่าๆเอง ไหนๆก็ได้หยุดนอนตื่นสายๆบ้างเถอะ
“ ผมจะได้ฝากดูน้องด้วย”
คุณธามไม่ได้ตอบอะไรแค่พยักหน้ารับให้รู้ว่าเขาตกลงนะที่จะขึ้นไปนอนบนห้องเป็นเพื่อนเด็กๆ พอมองตามออกไปก็เห็นเขา
หอมเอาผ้าห่มกับหมอนที่ตัวเองอยู่บนโซฟาขึ้นไปด้วย มองตามจนลับสายตาไปผมก็หันมาสนใจงานตรงหน้า
ฝนตกแบบนี้มีทั้งข้อดีและข้อเสียนะครับข้อดีคืนมันฟินครับอากาศแบบนี้นอนซุกผ้าห่มมันเป็นอะไรที่ฟินมากสำหรับคนที่อยู่บ้านนะแต่สำหรับใครที่ต้องออกไปทำงานหรือมีธุระข้างนอนหรือบางที่อาจจะอยู่บ้านแบบผมแล้วต้องซักผ้ามันเป็นอะไรที่โคตรเซ็งเลยก็จะตากผ้าไม่ได้ไงจะอะไรละ ดีนะที่เสื้อผ้าผมกับของทีผมซักหมดแล้วพูดถึงเรื่องเสื้อผ้าทีผมอยากให้คุณธามกลับบ้านไปเอาเสื้อกันหนาวหรือเสื้อที่ผ้ามันหนากว่านี้มาให้หน่อย อากาศมันเย็นๆหนาวๆครับฝนตกบ่อยด้วยผมกลัวน้องเป็นหวัดจะแย่เอาไม่รู้ว่าที่บ้านคุณธามจะมีหรือเปล่า
ผมใช้เวลาในช่วงเช้าทำความสะอาดบ้านกับเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ทุกคน พอทุกอย่างเสร็จคิดว่าจะขึ้นไปตามแต่ออกมาจากครัวก็เห็นลงมากันแล้ว หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จไม่นานแม่ของจิวก็มารับกลับบ้านแน่นอนว่าจิวงอแงอยากเล่นกับน้องต่อก็ทั้งดุทั้งโอ๋กันไปกว่าจะได้กลับ
จิวกลับไปแล้วบ้านผมก็เงียบไปไม่มีเสียงเจี๋ยวจ้าวชวนทีคุยอีกสักพักคุณธามน่าจะพาทีกลับบ้านเหมือนกันสงสัยวันนี้ผมก็คงจะได้หยุดอยู่บ้านคนเดียวซะแล้วละ ก่อนที่แม่จิวจะมารับก็สายมาจากคุณพ่อคุณแม่ทั้งหลายที่โทรมาบอกว่าวันนี้คงไม่ได้พาเด็กๆมาทีทำงานหยุด ฝนตกหนัก น้ำท่วมบางจุด บลาๆๆๆๆ และด้วยเหตุนี้วันนี้จึงไม่มีเด็กๆมาที่เนอสเซอรี่
“ คุณธามจะพาน้องกลับตอนไหนครับ”
คนที่ผมถามไม่ได้ตอบคำถามผมทันทีแต่กลับมองออกไปนอกบ้าน ที่ฟ้าเริ่มตั้งเค้ามาอีกแล้วคาดว่าอีกไม่นานฝนคงจะตกตามลงมาด้วย
“ มีธุระหรอ”
“ หืม? ผมหรอ อ๋อเปล่าครับผมไม่ได้จะไปไหน แค่ถามดูนะครับแล้วก็จะให้เอาเสื้อกันหนาวของทีมาด้วยรอบหนานะครับ เสื้อที่
คุณธามเอามาไม่มีเสื้อกันหนาวเลยถึงมามันก็บางไป ตอนกลายคืนอากาศมันหนาวนะครับผมกลัวน้องไม่สบายเอา”
“ เสื้อ…..”
“ ครับเสื้อกันหนาว”
“ มีที่เอามา ตอนย้ายบ้านเอาเสื้อผ้ามาเท่านี้”
ย้ายบ้าน?? เอ๊ะ อะไร หมายถึงย้ายบ้านเลยเสื้อผ้าเท่านี้หรอ ปกติเสื้อผ้าเด็กมันต้องเยอะไม่ใช่หรอ ต่อให้ย้ายบ้านก็เถอะ
อ่านี้สินะความละเอียดอ่อนของพ่อกับแม่ไม่เหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะผมสนิทกับพวกแม่ๆซะเยอะเลยทำคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติมากไม่ว่าบ้านๆก็จะมีเสื้อผ้าเด็กเยอะแบบเผือซักไม่ทัน แห้งไม่ทัน เวลาเปื้อนจะได้มีเปลี่ยนหลายๆตัว แต่ดูจากกระเป๋าเสื้อผ้าทีที่คุณธามเอามาให้ผมก็น่าจะคิดได้ ก็ในนั้นมีเสื้อผ้าน้องไม่กี่ชุดเอง
“ แล้วที่บ้านยังมีเสื้อผ้าน้องอีกไหมครับ”
“มี”
อ่า….ไม่เอาน่าปามอย่างมองในแย่ลบขนาดนั้นนี้เป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวนะเว้ยมันต้องมีบางละ ขอโทษนะครับผมคิดว่าที่บ้านคุณไม่มีเสื้อผ้าน้องแล้ว
“ มีอีก2ตัว ว่าจะพาทีไปร้านเสื้อแต่ไม่ว่างซักที”
ไอ้ความรู้สึกเหมือนถูกตบหัวนี้คืออะไรกันครับ เมื่อกี้เหมือนจะดูดีแล้วนี้มันอะไรกันโธ่ทีพี่ปามจะพาหนูไปร้านเสื้อเองนะครับ
“ ไปวันนี้เลยไหมครับ ไหนๆก็หยุดงานแล้วอีกอย่างเรานัดกันจะไปซื้อของอยู่แล้ว”
คุณธามมองหน้าผมแล้วก็พยักหน้าตกลงก่อนที่จะไปขึ้นรถผมก็ไปหยิบกระเป๋านมน้องที่เตรียมไว้กับผ้าขนหนูแล้วตุ๊กตาปลาโลมาสีฟ้าที่อยู่บนห้องลงมาก็เจอพ่อลูกเขารอขึ้นรถแล้ว ผมเดินตามคุณธามที่เดินอุ้มทีนำไปที่รถแล้วเปิดประตูหลังที่มีที่นั่งเด็กอยู่ด้านใน
“ เอ่อ คุณธามครับให้ผมอุ้มน้องนั่งข้างหน้าด้วยกันก็ได้ครับน้องนั่งคนเดียวเหงาแย่”
“ ไหวหรอ”
“ ไหวสิครับเห็นอย่างนี้ผมก็แข็งแรงนะ”
เมื่อเห็นผมพูดอย่างนั้นคุณธามก็พยักหน้ารับแล้วถ่อยหลังเดินออกมาให้ผมเอากระเป๋านมน้องไปข้างไว้เบาะหลังแล้วเดินอ้อมมาส่งน้องให้ผมอีกฝั่ง และไม่นานรถก็เคลื่อนด้วยออกจากบ้านผมแล้วมั่งหน้าไปห้างสรรพสินค้าทันที ( ก่อนที่ฝนจะตก)
ใช้เวลาไม่นานผมคุณธามและทีก็มาถึงที่หมายเราตกลงกันว่าจะไปดูเสื้อผ้าน้องก่อนแล้วค่อยไปเดินดูพวกของใช้กัน และตอนนี้ตรงหน้าผมก็มีเสื้อผ้าเด็กเต็มไปหมดเล่นเอาเลือกไม่ถูกเลยตัวนี้ก็น่ารักตัวนี้ก็สวย ผมไปเจอชุดกระตายมามันน่ารักมาก ชุดแบบนี้มีไซส์ผู้ใหญ่ไหมครับจะเอาไปเป็นชุดนอนคงจะฝันดีทั้งคืนว่ามะ ผมว่าไม่ใช่แค่ผมหรอกที่เลือกไม่ถูกคุณธามก็คงไม่ต่างกัน เห็นหยิบๆว่างๆมาหลายชุดแล้ว
“ คุณธามเลือกได้หรือยังครับ”
“ ก็มีบ้าง แต่ไม่รู้จะเอาเท่าไร”
ผมสังเกตมาสักพักแล้วถึงแม้จะดูไม่ใส่ใจไม่ละเอียดอ่อนนักแต่จริงๆแล้วถ้าเป็นเรื่องของทีคุณธามก็ใส่ใจไปเต็มทีเหมือนถึงจะเก้ๆกังๆบ้างก็เถอะ อ๋อแล้วผมก็ถามมานิดหน่อยเลยได้รู้ว่าก่อนหน้านี้คุณธามไม่ค่อยได้อยู่กับทีเท่าไรตอนแม่น้องอยู่ส่วนใหญ่คุณธามจะทำงานนอกบ้านกลับก็ดึก ( อย่างที่รู้ๆกัน) เพิ่งจะได้มาอยู่กับน้องจริงๆจังๆก็ตอนนี้อะไรๆเลยดูใหม่ไปหมด
“ ปาปา ปาฟ้า ปา ปาปา”
“ หืม ชุดปลาหรอไม่รู้ว่าไหม”
“ อู้นๆ ปาปา อู้น”
“ นั้นไม่ใช่ปลาที นั้นกระต่าย”
อาจเป็นเพราะความสัมพันธ์พ่อลูกละมั้งเขาถึงได้เข้าใจกันแหละกันผมคิดว่านะ ทีชี้ไปที่ชุดกระตายที่อยู่ใกล้ๆแล้วบอกว่าเป็นปลา ผมว่าน้องคงคิดว่าอะไรที่สีฟ้าคงเป็นปลาไปหมดแหละ พอจับหูได้ก็บอกหาง อ๋อเหมือนลืมอัพเดตตอนนี้น้องกำลังอยู่ในช่วงหัดพูดครับ เพราะอยู่ที่บ้านเด็กๆเยอะด้วยชวนกันคุยไปคุยมาทั้งวัน ( ถึงทีจะยังพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง) เหมือนเป็นการฝึกพูดไปในตัว
คุณธามอุ้มทีเดินเข้าไปใกล้ชุดกระต่ายแล้วหยิบขึ้มาให้ทีดูเหมือนจะพยายามบอกว่านี้คือกระตายนะไม่ใช่ปลาแต่ทีก็ร้องบอกปาๆสุดท้ายคนเป็นพ่อก็ยอมบอกปลาก็ปลา
“ งั้นเอาชุดนี้ สัก2ตัวไหมครับเนื้อผ้าก็นุ่มด้วย”
ดูเหมือนทีจะชอบสีฟ้ามากกว่าสีอื่นดูจากเสื้อผ้าในตะกร้าที่ผมถือแล้วนะ
“ ทีชุดนี้เป็นไงสีชมพูก็สวยน้า ไหนๆลองทาบสิสีสวยไหม”
ผมหยิบชุดที่คิดว่าเหมาะกับทีแล้วหันกลับไปหาคุณธามที่ยืนอุ้มที่มาหยุดอยู่ด้านหลังผม ผมเอาเสื้อทาบกับน้องดูแน่นอนว่ามันน่ารักมาก ผมเลือกสีสว่างๆให้น้องใส่เวลาใส่จะได้ดูสดใสไง แต่พอเงยหน้าขึ้นมาสายตาผมก็ปะทะกับสายตาของใครอีกคน ใกล้จัง
ตึก ตึก ตึก ตึก
รู้สึกเหมือนหัวใจจะหลุดออกมาเต้นข้างนอกเลย เพราะตาดุที่เจอทุกวันวันนี้กลับมีประกายความสุขปนอยู่ด้วยหรอถึงได้ใจเต้นขนาดนี้ ไม่อยากละสายตายไปเลย
“ ปาปา มามา ปาปา ปาปา”
“ อะ คะครับทีว่าไงครับจะเอาตัวนี้ใช่ไหม เคนะตัวนี้นะใส่ตกร้าเลยนะ”
นิมันบ้าไปแล้ว อยู่ต่อหน้าเด็กนะไอ้ปามแกคิดจะทำไรเนีย ใจเย็นนะใจเย็นไว้
“ หึหึ”
เอ๋ รู้สึกเหมือนได้ยินเสียอะไร แต่ช่างมันเถอะ อ๊า ไม่กล้าหันกลับไปเลยให้ตายสิ ใช่ๆเดินดูเสื้อต่อสิต้องเดินดูต่อไป
“ เสื้อตัวนี้สวยนะ”
“ คะ ครับสวยดี”
“ ตัวนี้สีสวย”
" ......."
“ ตัวนี้”
“ นี้”
โอ้ย! อารายยยกานนนนก็เลือกกันไปเองเซ้ คนกำลังอายอยู่เข้าใจปะนี้ก็ให้ดูจังเลยนะทำไมมันเหมือนจงใจเลยอะก่อนหน้านี้ไม่พูดเยอะแบบนี้นิ
“ ชุดหมีนี้ดีนิว่าไง”
“ ปาปา จวยๆ”
“ อืมๆ เธอละ”
“ ครับสวย”
“ ไม่หันมาดูแล้วรู้ได้ไงว่าสวย”
“ ก็ที่ราวแขวนก็เห็นนิครับ”
จะอะไรกันนักนะ ก็บอกว่ายังไม่พร้อมหันไปไง เขินอยู่
“ มันไม่สวยสินะ สงสัยตัวนี้ไม่ได้นะที”
“ มามา มา”
“ ไม่ใช่นะครับ อะ”
รู้สึกเหมือนกับเข้าไปติดกับดัก ยังไงอย่างงั้นแหละ ก็พอหันกับมาคนที่ชอบทำหน้านิ่งๆกับยิ้มที่มุมปากส่งมาให้นี้มันอะไรกัน อากาศร้อนหรอ ไม่นะนี้มันในห้างนะเว้ย อ๋อๆเพราะฝนตกอากาศเลยร้อนอบอ้าวสินะ
“ ร้อนหรอหน้าแดง”
ทำไมรู้สึกเกลียดประโยคนี้ เหมือนมันเรียกความร้อนทั้งร่างเอามากองไว้ที่หน้า
.................................
คุยกัน
ดีจร้าาทุกคน มาช้าขอโทษที
ทีจริงก็ว่าจะลงตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว
แต่ก็ไม่ได้ลง เพราะข่าวใหญ่อย่างที่ทุกคนทราบกัน
แต่หลังจากนี้ก็กลับมาลงปกติจร้าาา
ปล.ที่จริงจะลง2ตอนแต่อีกตอนยังไม่เสร็จดี เดี๋ยวเอามาลงให้วันเสาร์นะ
ไม่ก็วันศุกร์นี้แหละ
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
มาบ่อยๆน๊า
-
มีความรู้สึกเหมือนครอบครัวมาซื้อของกันเลย น่ารักมากๆ
-
คุณธาม ยังไงๆ อิอิ
-
น่ารักกันจริงๆ :heaven
-
:o8:
ดีใจที่กลับมาแล้ว
:L2: :pig4:
-
ขอตินะคะพี่ปาม รถคุณพ่อมีคาร์ซีทที่นั่งเด็กพี่ปามควรให้น้องนั้งที่คาร์ซีทนะคะเพื่อความปลอดภัยของตัวน้องทีเอง ไม่ใช่ว่ากลัวน้องเหงาเลยอุ้มมานั่งด้วยกัน มันไม่ใช่ค่ะ ถ้าเกิดอุบัติเหตุโอกาสน้องจะรอดมีน้อยมากนะคะ ไหนๆ ก็เปิดเนอสรี่ก็ควรคำนึงถึงความปลอดภัยของเด็กเป็นหลักค่ะ ="=
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
น่าติดตาม
-
คุณธามมีความอ่อยยยยย 555555
-
ลงศุกร์เลย รออ่านๆ
-
:-[
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
น่ารักอ่ะ มาไวๆๆๆๆ
-
5
NURSERY BLUE
เคยได้ยินมาบ่อยๆว่าถ้าอากาศแปรปวนจะทำให้คนอารมณ์แปรปวนไปด้วยสงสัยคำพูดนั้นจะเป็นจริง เพราะขนาดคนที่ชอบทำหน้านิ่งๆวันนี้ดั้นยิ้มให้ อ่าสับสนในตัวเองใจหนึ่งก็อยากมองรอยยิ้มนั้นอีกใจหนึ่งก็อายจนไม่กล้ามองผมควรทำไงดี
“ ตกลงว่าสวยนะ”
“คะ ครับ”
“ อืม จะเอาอะไรเพิ่มไหม”
ทั้งๆเมื่อกี้ทิ้งระเบิดลงที่เราแท้ๆแต่ทำไมยังพูดต่อเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนี้เป็นเราสินะที่คิดไปเอง
“ คิดว่าน่าจะพอแล้วละครับ คุณธามพาน้องไปนั่งรอตรงมุมนู้นนะครับเดี๋ยวผมเอาไปจ่ายเอง”
ผมชี้ไปที่มุมหนึ่งของร้านที่จัดเป็นที่นั่งเอาไว้ใน สำหรับคนที่มาซื้อของในร้าน แต่พอจะเดินออกมาก็โดนคนที่บอกให้ไปนั่งรั้งเอาไว้
“ ฉันไปเอง เธอพาทีไปรอ”
ไม่ว่าเปล่ายังส่งน้องทีมาให้ผมอุ้มด้วย เอาเถอะขอแค่ไม่ได้มองหน้ากันสักนาทีก็ยังดี ตอนนี้ผมรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลยขอหลบมาพักก่อนละกัน ผมรับน้องมาอุ้มแล้วเดินออกมานั่งรอที่โซฟา ปากบอกไม่อยากมองหน้าแต่พอนั่งลงตาก็ยังส่องหาคนที่เพิ่งเดินแยกจากกันอยู่ดี เป็นเอามากแล้วเรา
การชอบใครสักคนผมคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ดี ใครสักคนที่เราสามารถแชร์ความรู้สึกกันได้ให้ความรู้สึกว่าอยู่ใกล้แล้วอุ่นใจพออยู่ไกลก็รู้สึกคิดถึงมันคงจะดี แต่ถ้าคนที่เราชอบเขาไม่ได้ชอบแบบเราละ ความแตกต่างงั้นหรอแย่จังนะ
“ มามา ปา ปา”
“ หืม อะไรนะครับน้องทีพูดอะไรนะ”
“ คิก คิก มามา”
“ มามาอะไรเลย หืม อ๋อมาดูพุงนี้ใช่ไหม ไหนๆขอดูพุงกลมๆนี้หน่อยยยยย”
“ อ๊า คิกคิก คิกคิก”
เขาว่ากันว่าเสียงหัวเราะของเด็กนั้นบริสุทธิจนทำให้ความกังวลหายไปถ้าจะจริง น้องทีเป็นเด็กน่ารักเลี้ยงง่าย ไม่บ่อยนั้นที่น้องจะร้องไห้งอแง ถึงตอนนี้น้องจะยังพูดได้ไม่ค่อยเก่งออกเสียงไม่ชัดแต่ก็ยังพอฟังออกบ้างหลายเดือนที่ผ่านมาทำให้ผมรู้ว่าน้องชอบสัมผัส ชอบให้อุ้ม ชอบให้จับก่อนนอนผมต้องค่อยเอามือตบที่ก้นเบาๆเพื่อกล่อมน้องนอน ส่วนตอนกินนมก็มีบ้าง อีกไม่กี่เดือนน้องจะครบขวบแล้วอีกหน่อยคงพูดชัดไม่รู้ว่าพอพูดชัดแล้วจะขยันพูดเหมือนตอนนี้หรือเปล่า ทีพูดยังไม่ชัดแต่ถ้ามีใครคุยเล่นด้วยหรือเห็นเราคุยน้องทีจะพูดตอบตลอดผมว่ามันก็น่ารักดีนะติดแค่ฟังไม่รู้เรื่อง
ผมนั่งเล่นกับน้องได้สักพักคุณธามก็เดินกลับมาพร้อมถุงเสื้อผ้าคุณธามเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมที่อุ้มทีนั่งตักอยู่ก่อนจะย่อตัวลงแล้วหยิบเอาของที่อยู่ในถุงยื่นมาให้ที มันเป็นตุ๊กตาปลามาสีฟ้าเหมือนกันตัวที่น้องถืออยู่แต่ตัวนี้ตัวเล็กกว่าแล้วมีโซ่เล็กๆห้อยออกมาเหมือนพวงกุญแจ
คุณธามเอาส่วนที่เป็นห่วงโซกลมๆใส่นิ้วให้ทีแล้วจับมือทีแกว่งไปมาทำให้ปลาโลมาที่ห้อยอยู่ขยับไปด้วยดูถ้าจะถูกใจเขาละครับ ทีหัวเราะไปพร้อมยังโบกมือไปมาให้ปลาขยับเราปล่อยให้น้องเล่นกับของเล่นใหม่สักพักก่อนจะชวนกันเดินไปซื้อของต่อ แต่ก่อนอื่นเราต้องไปหารถเข็นก่อนดูจากเสื้อผ้าแล้วของอื่นๆที่จะซื้อต่อจากนี้คงจะถือกันไม่ไหว
ผมตั้งใจว่าวันนี้จะมาซื้อเครื่องปั่นใหม่ กระทะซักใบ แล้วก็พวกของใช้ในบ้านจากนั้นค่อยไปแผนกของสดไหนๆก็ไหนละมาแล้วก็ขอซื้อของไปเลยก็แล้วกันเพราะถ้าจะหาเวลามาซื้อของเองผมว่าอีกนานอะ
“ จะไปแผนกไหนก่อน”
“ไปดูของใช้ในครัวก่อนไหมครับแล้วเราค่อยได้ดูพวกสบู่ยาสระผม โอ๊ะใช่ๆยาสระผมของทีหมดแล้วด้วยจากนั้นก็ปิดท้ายกันที่
แผนกของสดดีไหมครับหรือว่าคุณธามจะอยากไปไหนก่อน”
“ ไม่ละไปตามที่เธอว่ามานั้นแหละ”
หลังจากตกลงกันได้ว่าจะไปไหนก่อน คุณธามก็เอาถุงเสื้อผ้าที่ซื้อมาไปใส่รถเข็มและตอนนั้นเองที่สายตาผมก็หันไปเจอกับบ้างอย่าง
มันใช่เลย
อาจจะเป็นเพราะผมยืนจ้องนานเจอไป
“ เป็นอะไร ไหวไหม”
“ อ๋อๆไหวครับ”
สงสัยคุณธามคงคิดว่าผมอุ้มน้องไม่ไหว จริงๆก็อุ้มไหวแหละแต่ถ้ามีตัวช่วยก็ดีจริงไหม
“ คุณธามครับ เราไปดูร้านนั้นกันก่อนไหมครับ”
ผมชี้ไปที่ร้านขายพวก รถเด็ก เปล มุ้งครอบ พวกของใช่สำหรับเด็กแต่ที่สะดุดตาผมคงจะเป็นเป้อุ้มที่คนทั่วไปเรียกกันว่าเป้อุ้มเด็ก คุณธามมองตามมือที่ผมชี้แล้วหันกลับมามองหน้าผม อารมณ์แบบจะถามว่า ‘จะซื้อหรอ’ ผมก็ได้แต่พยักหน้าไป สุดท้ายคุณธามก็เข็นรถเข้าไปที่ร้านนั้น
“ สวัสดีค่ะให้ช่วยอะไรไหมคะ”
“ คือผมอยากได้เป้ใบนั้นนะครับ”
ผมบอกสิ่งที่ต้องการกับพนักงานแล้วยื่นอุ้มทีรออยู่กับคุณธาม รอไม่นานเป้อุ้มเด็กสีดำก็ถูกยื่นมาให้คุณธามรับมาถือไว้
“ จะอุ้มเอง?”
ผมพยักหน้ารับไปคุณธามจึงอุ้มทีไปเพื่อที่จะให้ผมได้ใส่เป้ พนักงานแนะนำวิธีใช้ให้ว่าไอ้เป้อุ้มใบนี้สะพายได้หลายแบบจะสะพายแบบหันหน้าออกหันหน้าเข้าหรือจะสะพายข้างก็ได้ ผมคิดว่าจะสะพายแบบหันหน้าออกนะน้องจะดูนู้นดูนี้ได้ด้วยเวลาที่เราเดินซื้อของกัน เมื่อผมเตรียมพร้อมเสร็จแล้วคุณธามก็อุ้มทีเข้ามาใกล้ๆก่อนจะส่งให้แล้วช่วยหยิบแขนเป้ใส่ให้ดึกล็อคทุกอย่างเรียบร้องก็ขยับออกมายืนมองสักพักก็พยักหน้าให้ แสดงว่าโอเคสินะ
“ เท่าไรครับ”
“ ผมจ่ายเอง… ผมเป็นคนอยากได้นะ….คุณธาม”
เมื่อโอเคกับของที่ได้คุณธามก็หันไปถามเพื่อจะจ่ายแต่นี้มันเป็นผมที่อยากได้นะผมต้องจ่ายเองสิ แต่พอรั้นไปคุณธามกลับตอบมาว่า
“ อย่าดื้อนะ ”
“…….”
ที่ไม่ตอบไม่ใช่ว่าไม่อยากทำตัวดื้ออย่างที่โดนว่ามาแต่เพราะทำตัวไม่ถูกต่างหาก โดนว่ามาแบบนี้ผมควรตอบกลับไปแบบไหนดีละ ระหว่างที่นึกคำพูดอยู่ผมก็ได้ยินเสียงหัวเราะจากพนักงาน
“ อะ ขอโทษทีคะเป็นคุณพ่อที่น่ารักจังเลยนะคะถ้าคุณพ่อด้านทางนี้ไม่ดื้อแสดงว่าคุณพ่อทางนี้เป็นคนจ่ายสินะคะ เชิญทางนี้
เลยคะ”
พนักงานพูดจบก็ผายมือเชิญให้เดินไปที่เคาร์เตอร์ที่อยู่ไม่ไกลมากคุณพ่อหรอผมดูเป็นคุณพ่ออย่างนั้นสินะ อย่างนี้คนอื่นก็คงมองว่าผมกับคุณธามเป็นคุณพ่อด้วยกันอย่างนั้นสินะ
“ หน้าแดงอีกแล้วร้อนหรอ”
“ อะ เปล่าครับ” หน้าผมจะแดงไม่แดงก็ชั้งมันเถอะอย่าสนใจนั้นเลยขอละ
หลังจากนั้นเราก็เดินมาถึงแผนกของใช้ในครัว ผมเดินนำหน้าส่วนคุณธามเข็นรถตามหลังมาเราเดินดูของกันไปเรื่องหยุดดูแล้วก็เดินต่อแล้วก็หยุดดูแล้วก็เดินต่ออย่างนี้หลายครั้งจนได้ของที่ต้องการครบแล้วก็ต่อด้วยแผนกของใช้เดินๆหยุดๆอีกเหมือนกันพอได้ของครบ เราก็ตรงไปแผนกของสดเลย ระหว่างที่เดินอยู่ผมก็เอามือมาโอบตัวน้องเอาไว้ ถึงเป้จะดูแข็งแรงไม่น่าขาดแต่เพื่อความสบายใจ
ระหว่างเดินทีไม่งอแงมองนู้นมองนู้นโบกตุ๊กตาในมือเล่นไปแต่พอมาถึงแผนกสดทีก็เริ่มอยู่ไม่สุขน้องเริ่มดิ้นงอแงจนผมต้องหยุดเดิน
“ ทีเป็นอะไรไปครับ งอแงอะไรคนเก่ง”
ผมหยุดยืนคุยกับทีตาก็เหลือบไปเห็นนาฬิกาข้อมือตัวเอง ตายละนี้มันเลยเวลากินนมทีแล้วนิมิน่าละทีพี่ปามขอโทษนะเดินเพลินไปหน่อย
“ เป็นอะไรไป”
“ สงสัยน้องจะหินนะครับเลยเวลาแล้วด้วย ไหนๆแล้วเราไปหาอะไรทานด้วยเลยไหมครับนิจะบ่ายแล้ว”
ร้านอาหารในช่วงเวลาแบบนี้แน่นอนคนเยอะทุกร้าน ที่จริงถ้ามาคนเดี๋ยวผมคงไม่อะไรมากเข้าฟาสต์ฟูดก็ได้ง่ายดีแต่วันนี้มีน้องมาด้วยผมอยากหาที่นั่งดีๆหน่อย ในระหว่างนั้นอยู่ๆก็มีมือมาดึงผมไว้
“ ปาม”
ใคร?
“คุณธามนั้นเอง”
“ ทำไม”
“ ก็คุณธามไม่เคยเรียกชื่อผมนิครับ เรียกเธอๆตลอดได้ยินคนเรียกเมื่อกี้ผมก็นึกว่าคนอื่น”
“ อืมไม่ชอบหรอ”
“ เปล่าครับเปล่า ผมว่าเรียกชื่อแบบนี้ดีกว่า แล้วเมื่อกี้เรียกทำไมครับเจอร้านแล้วหรอ”
“ อืม ตรงนั้นมีร้านอาหารญี่ปุ่น มีห้องแบบส่วนตัวจะได้นั่งพักกันด้วยเดินกันนานแล้ว”
“ ครับ”
ผมเดินตามหลังคุณธามมาที่ร้าน แต่สิ่งที่ทำให้ผมมึนๆงงๆก็คงจะเป็นมือข้างซ้ายที่ถูกจูงอยู่จริงๆบ่อยก็ได้ทำไมต้องจูงมือแบบนี้ด้วยนะ คุณธามครับคุณจะรู้หรือเปล่าว่าคุณทำให้ใครคนหนึ่งชอบคุณ
ร้านที่คุณธามพามามีห้องอาหารแบบส่วนตัวอย่างที่คุณธามบอกเป็นร้านอาหารสไตล์ญี่ปุ่นตรงกลางห้องมีโต๊ะญี่ปุ่นตั้งอยู่แล้วมีเบาะรองนั่งว่างไว้ให้พร้อม ก่อนเข้ามาเราฝากรถเข็นไว้ด้านนอกพอเข้ามาด้านในผมก็พาน้องไปนั่งถอดเป้ออกแล้วรับกระเป๋าใส่นมน้องมาจากคุณธามผมเอาเบาะรองนั่งมาวางแทนเบาะนอนแล้วเอาผ้าขนหนูที่เตรียมมาปูทับก่อนจะเอาน้องนอนส่วนตัวเองก็หันไปชงน้ำนมให้น้องพอดีกับพนักงานเข้ามารับออเดอร์ผมให้คุณธามสั่งไป ผมยังไงก็ได้อยู่แล้ว
“ ให้ช่วยไหม”
ผมหันไปยิ้มให้คุณธามแล้วบอกให้ไปเล่นกับน้องรอเพราะจะเสร็จแล้วคงไม่มีอะไรให้ช่วย พอเสร็จผมก็ยื่นขวดนมให้คุณธาม คนถูกส่งขวดนมให้มองผมแล้วพยักหน้าให้แล้วรับขวดนมไปป้อนน้อง ตอนนี้อยากจะเอนตัวลงนอนจริงๆให้ตายเถอะตอนเดินๆไม่เท่าไรนะแต่ตอนหยุดเนียสิเหนื่อยเลย
“ นอนลงสิ”
“ ห๊ะ”
“ ถ้าเหนื่อยก็นอนพักก่อนอาหารยังไม่มาหรอก”
อ๋อ อยู่ๆมาบอกให้นอนลงก็ตกใจสิ ถ้าผมคิดไปไกลทำไงเนียคุณธาม
“ ผมกลัวหลับ”
“ หึ จะหลับเลยก็ได้”
โอ้เมื่อกี้เสียงหัวเราะใช่ไหม คุณธามหัวเราะหรอถึงจะนิดนึงก็เถอะ
“ ถ้ากลัวหลับก็มามองกับทีสิจะได้ไม่หลับ”
คนพูดไม่พูดเปล่า ตบมือเบาๆลงฝั่งตรงข้ามกับตัวเองเหมือนบอกเป็นนัยๆว่า ‘ มานอนตรงนี้สิ’ ไม่ไหวมีหวังได้เขินตัวแตกกันพอดี
“ ไม่ละครับถ้าพนักงานเข้ามาเห็นคงไม่ดีเท่าไรผมนั่งดีกว่า”
ถึงจะบอกว่านั่งก็เถอะแต่ก็แอบฟุบไปกับโต๊ะเหมือนกัน รอไม่นานอาหารที่สั่งก็มาคุณธามให้ผมกินก่อนได้เลยเพราะยังป้อนนมน้องอยู่ก็อยากรอทานพร้อมกันนะแต่รองมาเจอหน้านิ่งที่มองมาแล้วบอกว่า
“ กินก่อนสิ”
กินก็กินตามใจคุณเขาผมกินไปได้ไม่นานทีก็กินนมเสร็จแล้วก็หลับไปผมเลยหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กอีกผืนส่งให้คุณธามห่มให้น้องแล้วตัวเองมากินข้าว
หลังจากกินข้าวเสร็จผมคิดว่าจะไปซื้อของคนเดียวเพราะทีนอนจะได้ไม่ต้องอุ้มกันไปแต่คุณธามก็บอกว่าไปด้วยกันเนียแหละช่วยกันเลือกจะได้เสร็จเร็วๆ สุดท้ายก็มาด้วยกันแต่รอบนี้คุณธามเป็นคนอุ้มน้องเราใช้เป้เหมือนเดิมแต่เปลี่ยนเป็นสะพายหันหน้าเข้าส่วนผมรับหน้าที่มาเข็นรถ ผมตรงไปที่แผนกของสดแล้วเลือกสิ่งที่ต้องการมาที่แน่ๆก็มีพวกผัก เนื้อสัตว์ พวกซอตปรุงรส แล้วก็ปิดท้ายไปดูปลากัน
“ เอาตัวนี้”
“คุณธามจะกินปลาหรอครับ”
“ให้ที”
“ นี้มันปลานิลนะครับกางเยอะผมว่าไม่เหมาะกับน้องหรอกแต่ถ้าคุณธามจะกินก็ได้นะครับ”
“ เอาไปสักตัวเพื่อๆไว แล้วของทีต้องแบบไหน”
ผมเลือกปลานิลใส่ตะกร้ามาตัวหนึ่งก่อนจะตอบไป
“ ปลาที่มีกางน้อยๆครับ นี้ไงปลาอินทรีตัวนี้กางไม่เยอะ”
หลังจากเดินเลือกกันเราก็ได้ปลามา3ชนิด มีปลานิล ปลาอินทรีแล้วก็ปลาแซลมอนพอของครบผมก็เดินไปจ่ายตังแน่นอนรอบนี้ผมจ่ายเดินซื้อของมาทั้งวันมีรอบนี้แหละที่ผมได้จ่ายเอง ทำไมนะหรอก็คุณธามอุ้มทีอยู่ไงถึงจะยื่นกระเป๋าตังมาให้ก็เถอะแต่วันนี้คุณธามจ่ายทั้งวันแล้วให้ผมจ่ายบ้างเถอะ
เราเดินกลับมาที่รถที่จอดเอาไว้ที่ลานจอดรถพอเดินออกมาแล้วถึงรู้ว่าฝนตกถึงจะตกไม่แรงมากก็เถอะ
“ เอาไงดีครับรอให้ฝนหยุดไหม”
“แค่ปอยๆเองไปเถอะ”
ผมช่วยคุณธามถอดเป้แล้วอุ้มทีเข้าไปนอนในคาร์ชีทเบาะหลังส่วนคุณธามเอาของไปไว้หลังรถแต่พวกเสื้อผ้ากับของใช้บางส่วนผมเอามาไว้หน้ารถ ของเยอะใช่เล่นนะเนียแบ่งๆมาไว้ข้างหน้าบ้างเดียวทับพวกของสดเละ เก็บของเสร็จเราก็เข้านั่งประจำที่เดินทางกลับบ้านได้
......................................................
ปล. ยังอยู่ในวันเสาร์หรือเปล่าเวลานี้
-
:L2: :L1: :pig4:
คุณพ่อสองคน เริ่มเข้าเค้าละ
-
แลดูเป็นครอบครัวสุขสันต์. น่ารักมากเลยยยยย
-
:impress2:
-
:-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ลุ้นช่วยปาม
น้องทีน่ารักมากเลย
-
:hao3:
-
จีบกันไปจีบกันมา ชิส์
อิจจจจจ (///////)
-
ชอบเรื่องแบบนี้จัง มีเด็กน้อยน่ารักๆ :)
-
โอ๊ยยย ละมุน.. รอติดตามม!!
-
ดูเข้ากันดีอย่างน่ารักมากๆ ^^
-
ครอบครัวสุขสันต์
-
#คุณพ่อขี้อ่อน 5555
-
เริ่มจะเปงครอบครัว 55555
-
ครอบครัวสุขสันต์สุดๆ แต่ตอนหน้าน้องทีจะเปนไข้รึเปล่าน๊า
-
เรื่องน่ารักดีนะคะ
แต่ติดเรื่องคำผิดนิดหน่อย เช่น อัปเดต เขียนแบบนี้นะคะ :)
-
:hao6:
-
น่ารัก
-
ช็อปปิ้งเบาๆๆแต่เขินอย่างหนัก อิอิ
-
6
NURSERY BLUE
พอเรากลับมาถึงบ้านฝนที่ตกมาตลอดทางก็หยุดตก คุณธามให้ผมอุ้มทีเข้าไปนอนในบ้านก่อนค่อยออกมาช่วยขนของผมพาน้องไปนอนที่โซฟาเอาผ้าห่มมาห่มให้ก่อนจะออกไปช่วยคุณธามขนของเข้ามา ผมเอาของสดที่ซื้อมาเข้าไปไว้ในครัวส่วนคุณธามแยกพวกของใช้วางไว้หน้าทีวีแล้วเอาพวกกระทะเข้ามาให้ในครัว
“ นี้น้ำครับคุณธามออกไปนั่งเป็นเพื่อนทีข้างนอกนะเดี๋ยวที่เหลือผมเก็บเอง”
คุณธามรับแก้วน้ำไปดื่มจนหมดแล้วเอาไปเก็บตรงที่วางแก้วก่อนออกไป ของที่ซื้อมาวันนี้เป็นของผมกับทีซะส่วนใหญ่ของคุณธามมีนิดเดียวแต่จ่ายเยอะสุด(ก็เขาไม่ให้ผมจ่าย) ผมจัดของเข้าที่อันไหนที่คุณธามจะเอากลับบ้านก็แยกออกไว้ให้ส่วนเสื้อผ้าทีผมคงต้องเอาไปซักก่อนน้องถึงจะใส่ได้
“วันนี้คุณธามจะกลับบ้านใช่ไหมครับอยู่กินข้าวเย็นด้วยกันก่อนแล้วค่อยกลับนะ ผมจะได้ทำให้น้องกินด้วย”
“เอาสิ”
“คุณธามอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมครับ”
คนถูกถามเงียบไปซักพักก่อนที่จะ
“ แกงส้มชะอมทอดกับปลานึ่ง”
“ โอเคครับ”
หลังจากที่ได้กินได้ทานข้าวกันมาหลายวันหลายมื้อก็ทำให้รู้ว่าเมนูหลังของคุณธามคือปลา ผมไม่รู้นะว่าตอนไปกินข้าวข้างนอกคุณธามจะกินอะไรแต่ที่แน่ๆกินข้าวด้วยกันที่ไรจะต้องมีปลาตลอดส่วยเนื้อนี้ก็กินนะแต่ถ้าเป็นพวกสามชั้นคุณธามจะไม่ค่อยกินเท่าไร(แต่ผมชอบมากกกก.กอ.ไก่ล้านตัว)จากที่สังเกตนะ เพราะแบบนี้จะถึงได้หุ่นดี อืม พอก้มลงมามองตัวเองไหนละซิกแพคมีแต่วันแพค ฮ่าๆๆๆ
เมนูวันนี้ก็ตามที่คุณธามรีเควสมา ส่วนของทีนี้ก็ใช้เวลาคิดนานหน่อยไม่รู้จะทำอะไรดีเมนูก็น่ากินอันนี้ก็น่ากินคิดไปคิดมานิจะทำกินเองใช่ไหมไม่ได้ทำให้ที สรุปแล้วทำปลาราดฟักทองวิธีที่ทำก็หาในเน๊ตครับมีบอกไว้ละเอียดเลยตั้งแต่วิธีเลือกปลาเลยทีเดียว ระหว่างรอแกงส้มเดือดผมก็บดฟักทองที่ต้นจนสุก บดเสร็จก็เอาไปพักไว้แล้วนำปลาที่สับละเอียดไปผัดปรุงรสนิดหน่อยแต่ไม่ต้องเยอะมากนะครับแค่นิดเดียวพอเสร็จแล้วก็เอามาราดกับฟักทองที่บดไว้ อือน่ากินเหมือนกันนะพอลองชิมดูก็โอเคเลยแหละ เป็นเมนูสุขภาพสำหรับผู้ใหญ่ได้เลยนะ
ตักปลาราดฟักทองใส่ถ้วยใบเล็กลายการ์ตูนที่เพิ่งซื้อมาออกมาวางไว้บนโต๊ะพอดีกับแกงส้มที่เดือดได้ที่ปลานึ่งที่สุกจนส่งกลิ่นหอมลอยมา ผมจัดอาหารทุกอย่างใส่จานและแบ่งที่เหลือใส่ปิ่นโตให้คุณธามเอากลับบ้านด้วยแต่คงต้องรอให้เย็นสักหน่อย
พอเดินออกมาจากในครัวผมก็เจอกับเจ้าชายนิทราหลับอยู่ที่พื้นหน้าทีวี อ้าวหลับซะแล้วสงสัยคงจะเหนื่อยก็แน่ละเดินกันตั้งหลายชั่วโมงสงสัยคงต้องเลื่อนเวลากินข้าวเย็นวันนี้ออกไปก่อนละนะ อยากจะนอนเหมือนกันนะแต่ก็อยากจะซักผ้าด้วยอยากเห็นทีใส่ชุดใหม่ไว้ๆ (ไม่ค่อยจะเห่อเลย) อืมวันนี้วันเสาร์พรุ่งนี้วันอาทิตย์หยุด ถ้าซักผ้าให้เสร็จวันนี้พรุ่งนี้ก็มีเวลาพักเพิ่มงั้นก็ไปซักผ้านะปามพรุ่งนี้จะได้นอนนานๆ
ธาม
เสียงคุยกันข้างหูทำให้ผมรู้ว่าทีตื่นแล้วคงจะนอนเต็มอิ่มถึงได้หัวเราะอารมณ์ดีแบบนั้น ผมไม่ได้ลืมตาทั้งทีที่รู้สึกตัวแต่นอนฟังเสียงของพี่เลี้ยงกับลูกชายวัยเกือบขวบคุยกัน
“ ที อ้ามมมม โอ้! เก่งจังเลยยใกล้หมดถ้วยแล้ว”
ป้อนข้าว?
ผมคงจะหลับไปนานน่าดู อยากจะเห็นทีตอนกินข้าวแต่ถ้าลืมตาตอนนี้คงจะไม่ดีผมอยากรู้ว่าเวลาทีอยู่กับพี่เลี้ยงเป็นยังไง ถึงจะพอรู้มาบ้างแล้วก็เถอะ ปามไม่ได้แย่เขาเข้ากันได้ดีกับทีจนบางครั้งผมก็อิจฉาทีดูมีความสุขถ้าผมมีเวลาให้ลูกมากกว่านี้ก็คงจะดีไม่น้อย
“ว้าววว คนเก่งทานหมดแล้ววว”
“ มามา คิกๆ”
“ ชอบละสิเอาไว้เรามากินกันอีกเนอะ”
เสียงหยอกล้อที่ได้ยินทำให้ผมรู้ผ่อนคลายไม่น้อยเลย อัดเสียงเอาไว้ฟังดีไหมเวลาทำงานเครียดๆถ้าได้ผ่อนคลายสักนิดคงดี
“ ที ไหนลองพูดตาม ปะป๊า”
“ปาปา”
“ไม่ๆ ต้องปะป๊าเอาใหม่ๆ ปะป๊า”
“ ปาปา คิกคิก”
“ ปะป๊า ปะป๊า”
“ ปาปา”
“ คิดว่าคำนี้ออกเสียงง่ายแล้วน้า ไหนๆลองคำนี้ พ่อ”
“ ป้อ”
“ อ๊ายยยเจ้าตัวน้อยฉลาดจริงเลย ฉลาดเหมือนคนสอนสินะฮ่าๆๆๆๆ”
“ ป้อ ป้อ”
ผมมั่นใจนะว่าลูกผมฉลาดแต่ที่แน่ๆลูกฉลาดเหมือนผมไม่ได้เหมือนพี่เลี้ยงสักหน่อย ทีพูดเก่งขึ้นเยอะในช่วงหลายเดือนมานี้จากแรกๆที่ฟังไม่ชัดตอนนี้พอเริ่มเดาออกบ้างแล้วแถมยืนได้แล้วด้วย ครั้งแรกที่เห็นยอมรับเลยว่าผมตื่นเต้นมากรู้สึกดีกว่ายอดขายที่เพิ่มขึ้นในแต่ละเดือนซะอีก ผมอยากจะได้เห็นเขาเดินเป็นคนแรก อยากได้ยินเขาเรียกผมว่าพ่อ อยากจะคอยปลอบเขาเมื่อเขาล้มเวลาเดินมันคงรู้สึกดีไม่น้อยเลยสำหรับผม
นอนฟังเสียงอยู่นานพอลืมตาขึ้นมาก็เห็นหลังพี่เลี้ยงที่นั่งหันหลังให้ผมกำลังจับทียืน ทียืนขึ้นแล้วโยกไปมาตามที่ปามพาทำปากเล็กๆจิ้มลิ้มนั้นยิ้มกว้างพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะ
“ ทีเก่งจังเลย ไหนๆขยับก้นดุกดิกๆฮ่าๆๆ”
ถ้าผมเข้าไปเล่นด้วยพวกเขาจะหยุดเล่นกันไหม พักหลังๆรู้สึกว่าปามไม่ค่อยจะอยากมองหน้าผมสักเท่าไรไม่รู้ทำไมเหมือนกันเวลาที่เล่นกับทีพอผมเข้าไปเล่นด้วยปามจะแยกตัวออกไปทำอย่างอื่นแต่ก็ยังคอยมองอยู่ห่างๆ ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่มาเล่นด้วยกัน
“ ทีครับพี่ปามหิวแล้วอะ เมื่อไรปะป๋าหนูจะตื่นละ”
“ปาปา”
“ใช่ปะป๋าหนูนั้นแหละ”
“ ถ้าหิวก็ปลุกสิไม่งั้นก็กินไปก่อน”
“ ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกน้าพี่ปามอยากกินข้าวพร้อมปะป๋าของหนูนี้น้า เอ๊ะ!”
อยากกินข้าวพร้อมกัน?
“ คุณธาม!!”
“ เสียงดัง”
“ ขะ ขอโทษครับ คุณตื่นนานแล้วหรอครับ”
“เพิ่งตื่น”
ใครจะกล้าบอกละว่าตื่นนานแล้ว มีหวังระแวงกันกว่าเดิม ผมมองหน้าปามที่ทำหน้าตื่นๆเหมือนจะร้องไห้แล้วมองเลยไปที่ทีที่ยังโดนจับให้ยืนอยู่ ผมต้องทำยังไงนะทำเป็นไม่สนใจใช่ไหมเขาจะได้เลิกทำหน้าเหมือนจะร้องไห้สักที
“ ทีกินข้าวแล้วหรอ”
“ ครับกินเสร็จได้สักพักแล้ว”
“ อืม”
ผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้ามานั่งใกล้ๆที พอเห็นว่าใครมานั่งด้วยทีก็เรียกแล้วยิ้มให้ ผิดจากอีกคนยิ่งเข้าใกล้ยิ่งถอยหนีแต่พอเราถอยออกห่างกลับขยับเข้ามาใกล้
“ คุณธามหิวหรือยังครับ”
“ หืม ทำไมหิวหรอกินกันเลยก็ได้”
พอผมตอบกลับไปปามก็เดินเข้าไปในครัวสักพักใหญ่ก็เดินออกมาผมเลยลุกไปหยิบโต๊ะญี่ปุ่นมาตั้งเพื่อวางกับข้าว กินข้าวด้วยกันที่ไรก็นั่งกินกันที่พื้นทุกทีแต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอเพราะนั่งกินกันแบบนี้จะได้อยู่ใกล้ๆทีด้วย
ก่อนหน้านี้ผมกินอาหารตามสั่งซะส่วนใหญ่ไม่ก็เดินเข้าร้านสะดวกซื้อแล้วหยิบอาหารแช่แข็งไปใส่ไว้ในตู้เย็นแต่พักหลังไม่ค่อยได้กินแล้ว เวลากลับมาบ้านแล้วมีคนทำกับข้าวไว้รอมันก็รู้สึกดีเหมือนกันนะผมว่า ไม่ใช่แค่ผมที่คิดแบบนั้นผมว่าทีเองก็คงชอบเวลาที่มีใครสักคนที่ใส่ใจกับสิ่งที่ทำให้เรา
“โทษทีนะครับรอนานเลยผมเอาไปอุ่นอยู่นะกินร้อนๆคงจะดีกว่า”
ผมรับถ้วยแกงมาวางไว้บนโต๊ะโดยที่ปามถือถาดรองเอาไว้พอเอามาวางหมดเขาก็เดินไปหยิบจานข้าวออกมา ปกติผมไม่ได้กินเยอะนักหรอกแต่ไม่รู้ทำไมพอกินข้าวที่นี้ทีไรต้องตักข้าวเพิ่มทุกที
เรานั่งกินกันไปเงียบๆมีเสียงการ์ตูนจากทีวีกับเสียงพูดของทีที่คอยสร้างบรรยากาศไม่ให้เงียบจนเกินไป หลังกินข้าวเสร็จปามก็พาทีไปอาบน้ำเห็นบอกว่าถ้ากลับไปถึงบ้านดึกแล้วไปอาบน้ำจะเป็นหวัดเอาอีกอย่างวันนี้ก็ออกไปโดนไอฝนมา นั่งรอดูทีวีได้สักพักก็ได้ยินเสียงคุยกันเดินลงมาจากชั้นสองทีอาบน้ำปะแป้งแก้มขาวกำลังโบกปลาโลมาในมือ ปลาโลมา? ลืมไปเลยเหมือนกันนะพอลองเอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก็เจอพอดี หวังว่าจะไม่โดนหัวเราะใส่
“ เสร็จแล้วครับเอาเด็กตัวหอมๆมาส่งแล้ว”
“ คิกคิก”
ผมรับทีมาอุ้มแล้วหอมแก้มไปฟอดใหญ่ ตัวหอมจริงๆนั้นละกลิ่นเดียวกันกับคนพามาส่ง
“ คุณธามจะกลับเลยไหมครับ ผมจัดของไว้ให้แล้วอ๋อผมเอากับข้าวใส่กล่องให้ด้วยนะครับกลับไปแล้วอย่าลืมเอาใส่ตู้เย็นนะ”
ผมไม่ได้ตอบอะไรปล่อยให้คนพูด พูดไปไม่ได้ขัดอะไร พอเห็นของที่จะขนไปรถผมเลยส่งทีให้ปามอุ้มแทนแล้วขนของไปที่รถ
“ ผมว่าเอาไว้เบาะหลังก็ได้มั้งครับจะได้หยิบง่ายๆ กระเป๋านมผมเติมนมผงให้แล้วนะครับส่วนขวดน้ำร้อนผมก็ต้มใส่ให้แล้วอยู่ข้างกระเป๋านะครับ”
หลังจากบอกทุกอย่างครบคนพูดก็ก้มลงไปหอมแก้มทีอยู่หลายรอบแถมยังบอกว่า ‘ ทีไม่ดื้อกับปะป๋านะ’ สงสัยคงคิดว่าผมไม่ได้ยินมั้ง
“ ขับรถกลับดีๆนะครับ”
“อืม นิ”
“ครับ”
ผมยื่นมือที่ถือตุ๊กตาปลาโลมาไปให้คนตรงหน้า แต่ดันได้หน้างงๆตอบกลับมา
“ ของทีหรอครับ ”
“ เปล่า... ให้ ”
นี้ก็มืดแล้วไม่เคยรู้เลยว่ามืดแบบนี้ก็ทำให้หน้าแดงได้ด้วยไม่มีแดดแท้ๆ ผมจับตุ๊กตาใส่มืออีกฝ่ายแล้วเดินขึ้นรถอยู่นานไม่ดีนักหรอกไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแต่รีบกลับดีกว่า ผมเป็นคนไม่ชอบฝนอากาศชื้นๆก็ไม่ชอบยิ่งให้ออกไปข้างนอกตอนฝนตกแล้วยิ่งไม่ชอบแต่วันนี้ยกให้เป็นพิเศษแล้วกันเพราะหน้าแดงๆนั้นละมั้ง
.....................................................
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
แหมมมมมมมมมมมมมม เขินน่ะ นั่นเรียกว่าเขินขุนพ่อ
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
ปามน่ารัก ใส่ใจคุณพ่อคุณลูกดีมากๆ
-
อ๋าาาาาา ช่วยปามเขินคุณธาม ฮาาาาา
-
:L2: :pig4: :L1:
พี่ปามได้ตำแหน่งและมง กลายเป็น มามา คู่กะ ปาปา ไปแล้ว
-
ตั้ลล้ากกันเกิ้น
-
บ้าาาา เค้าอ่านแล้วก็เขินเหมือนกันนะ
-
:o8 :-[ :o8: :-[
-
อ๊ายยยทน่ารัก
จากพี่เลี้ยงมาเป็นม๊าม้าได้แบ้ววนะ
-
:man1:อยากฟัดน้องที
-
ลุ้นไปกับปาม อิอิ
-
คุณพ่อ กับ คุณพี่เลี้ยง มุ้งมิ้งนุ้งนิ้งกันมากมาย อิอิ
-
หวานเบาๆ ต่อหน้าลูกเลยนะครับ ^^
-
แชปนี้มาน้อยจังเลยยย คิดถึง :hao7:
“ เสร็จแล้วครับเอาเด็กตัว หมอ ๆมาส่งแล้ว”
ผมรับทีมาอุ้มแล้วหอมแก้มไปฟอดใหญ่ ตัว หมอ จริงๆนั้นละกลิ่งเดียวกันกับคนพามาส่ง ตรงนี้น่าจะผิดนะคะ
-
ฟินจริงจัง วี๊ดดดดดดด :o8:
-
ยังมีคำผิดพอทำให้อ่านแล้ว งง อยู่บ้าง แต่โดยรวมเรื่องสนุกดี อ่านแล้วยิ้มตามเลย
-
น้องทีน่ารัก หัวเราะคิกคิกอารมณ์ดี ปาปากับมามาก็น่ารัก
-
7
NURSERY BLUE
เขาว่ากันว่า ‘ความรักจะทำให้โลกทั้งใบเป็นสีชมพู’ เพราะแบบนี้เองสินะเช้านี้ผมถึงได้เห็นอะไรเป็นสีชมพูไปหมด อากาศวันนี้ก็ดีไม่แดดไม่ร้อนเย็นสบาย
“ อะไรกันน้องปามยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยน้า มีเรื่องอะไรดีๆใช่ไหมเนีย”
“ พี่เจนสวัสดีครับ ”
“ อะๆ ไม่ยอมตอบละสิ ช่วงนี้ยิ้มหวานเชียวน้ามีแฟนแล้วละสิ”
“ พี่เจน! บ้าแล้วผมไม่ได้มีสักหน่อย” ก็อยากมีนะแต่ได้แค่แอบชอบไง
“ จริงไหมน้อ แก้มแดงขนาดนี้อย่าลืมพามาแนะนำน้า”
“ โธ่ พี่เจน”
ก็พอจะรู้ตัวนะแต่ผมไม่ได้ยิ้มหวานขนานนั้นสักหน่อยพี่เจนก็พูดเกินไป ช่วงหลังๆมานี้รู้สึกว่าจะยิ้มบ่อยขึ้นจริงๆนั้นแหละถามว่าเรื่องดีๆหรอ ก็ดีนะหลังจากวันนั้นที่ไปซื้อของกัน คุณธามให้ตุ๊กตาปลาโลมาผมด้วยบอกตรงๆนะไม่คิดว่าคุณธามจะมีมุมแบบนี้เหมือนกันแบบซื้อตุ๊กตาให้ ซื้อให้ทีผมเข้าใจแต่มีเผื่อแผ่มาถึงผมด้วยบอกเลยเพ้อไปไกลมาก
ช่วงนี้คุณธามดูงานเยอะกว่าทุกทีเพราะงั้นตั้งแต่วันนี้ไปน้องทีจะมาค้างกับผมส่วนคุณธามก็ไปๆกลับๆ ที่ทำงาน บ้านตัวเอง แล้วก็บ้านของผม เห็นคุณธามบอกว่ายิ่งใกล้สิ้นปีงานจะยิ่งเยอะก็อยากจะถามต่ออยู่หรอกนะแต่ดูแล้วไม่ถามดีกว่าเดี๋ยวจะหาว่าก้าวก่ายเรื่องงาน
“ พี่ปามฮะ”
“ ว่าไงครับจิว”
“ แม่บอกว่าปีหน้าจิวจะได้ไปโรงเรียนด้วยละฮะ”
“ ว้าว ดีจังน้า”
“แก้มด้วยๆ แก้มก็จะได้ไปโรงเรียน”
“ แล้วทีละฮะ ทีจะไปโรงเรียนไหม”
“ ไปสิครับแต่ว่านะต้องรอให้ทีโตกว่านี้ก่อนตอนนี้น้องยังเด็กอยู่”
“ อ๋อ~ น้องยังไม่โต”
เข้าโรงเรียน?
นั้นสินะ ถ้าโตขึ้นยังไงเด็กๆก็ต้องเข้าโรงเรียนอีกหน่อยทีก็ต้องไปเหมือนกันถ้าถึงตอนนั้นเราอาจจะไม่ได้เจอกันอีกก็ได้ ไม่ใช่แค่ทีที่ไม่ได้เจอรวมไปถึงคุณธามด้วย พอคิดแบบนี้แล้วโลกสีชมพูของผมก็หม่อนลงทันที เฮ้อ… นั้นสินะเรามันก็แค่พี่เลี้ยงเด็กชอบเขาใช่ว่าเขาจะชอบเราสักหน่อยนิ สักวันหนึ่งคุณธามก็ต้องเจอใครสักคนที่มาอยู่ข้างๆเป็นแม่ที่ดีให้น้องทีเป็นภรรยาที่ดีของสามี เฮ้อ~ เอาน้าที่แน่ๆคงยังไม่ใช่เร็วๆนี้หรอกคุณธามงานยุ่งจะตาย ส่วนน้องทีก็คงอีกเป็นปีกว่าจะเข้าโรงเรียนเรายังอยู่ด้วยกันอีกนาน เนอะทีเนอะ ฟอด~ ผมหอมแก้มทีไปฟอดใหญ่แล้วปล่อยให้เด็กๆเล่นกันตัวเองก็เดินไปปิดประตูหน้าบ้าน
เด็กมาครบทุกคนแล้ว วันนี้ก็ยังสดใสเหมือนเคยถ้าปีหน้าเด็กๆเข้าโรงเรียนบ้านก็คงจะเงียบลงไปเยอะเลย แต่ก็อย่างว่าแหละส่วนใหญ่เด็กๆที่อยู่ที่นี้ก็เป็นเด็กละแวกนี้ทั้งนั้น ถึงจะไปโรงเรียนพอเลิกเรียนก็มาอยู่นี้กันอยู่ดีเวลาเดินเร็วจะตายไม่ทันได้นั่งเหงาหรอก
ช่วงสายๆผมพาเด็กออกมาเล่นของเล่นข้างนอก วันนี้แดดไม่แรงมากและไม่มีท่าทีว่าฝนจะตกทั้งๆที่สองสามวันก่อนตกได้ทั้งวีทั้งวัน เห็นเขาประกาศออกมาว่าปีนี้จะหนาวเร็วแล้วก็หนาวกว่าทุกปีด้วยนี้อาจจะเป็นช่วงเปลี่ยนฤดูละมั้งถึงได้เดี๋ยวฝนตกเดี๋ยวแดดออก
“ มามา คิกๆ”
“ ว้าวเก่งจังเลย ทีตักทรายได้เต็มถ้วยตบมือหน่อยยย”
“ คิกคิก จายยย”
“ ใช่ครับทรายเต็มเลย”
ผมพาทีมานั่งเล่นทีกระบะทรายส่วนคนอื่นก็เล่นสไลเดอร์บ้างวิ่งไรจับกันบ้าง ให้เด็กๆได้วิ่งเล่นก็เท่ากับเขาได้ออกกำลังกายไป ด้วยเดียวช่วงบ่ายค่อยเข้าไปนอนเล่นกันข้างใน
“ ~&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&~ ”
หืม? คุณธาม
“ ฮัลโหลครับ”
“ อืม ทำอะไรกันอยู่” นี้คำทักทายหรอครับ
“ ผมพาทีออกมาเล่นทรายนะครับ”
“ อืม”
“ คุณธามทำงานเสร็จแล้วหรอครับ”
“ เปล่า กำลังรอเอกสารประชุม”
“ เอ๋ ประชุมอีกแล้วหรอครับช่วงนี้ประชุมบ่อยจัง วันนี้คุณธามจะแวะมาไหมครับหรือจะค้างทีบริษัท”
“ คงไม่ได้กลับ จะโทรไปใหม่”
“ ครับ โชคดีนะครับ”
วางซะละคุณธามจะโทรมาทุกวันที่พาน้องมาฝากนั้นแหละครับไม่ได้อะไรมากกว่านั้น ส่วนใหญ่ก็ถามเรื่องน้องนั้นแหละอยากให้พ่อลูกเขามีเวลาอยู่ด้วยกันนะ แต่ดูจากสภาพแล้วลาพักร้องสักเดือนไหมครับก็ว่าไปฮ่าๆๆ วันนี้คงจะมีประชุมจนถึงเย็นแน่ๆ ถ้าได้เห็นน้องทีคุณธามคงจะหายเหนื่อยคิดว่านะ
“ ทีคร้าบบบบ หันมาทางนี้หน่อยยยยย ยิ้มหวานหน่อยเร็วยิ้มมม”
ผมเอากล้องมือถือขึ้นมาถ่ายวิดีโอกับทีที่ยังนั่งเล่นทรายอยู่ พอบอกยิ้มหวานน้องก็ยิ้มตามบอกให้โบกมือก็โบกแถมยังมีโชว์ตักทรายใส่ถ้วยอีก เอาจริงๆในโทรศัพท์ผมมีรูปทีเยอะเหมือนกันนะถ้าเปิดๆดู
“ ไหนๆรองเรียก ปะป๊า สิครับ ปะป๊า ปะป๊า”
“ ปะปะ ปะปา”
“ เก่งจังเลยไหนๆตบมือหน่อย”
เราก็เล่นกันไปถ่ายกันไปสนุกดีครับ พอถ่ายเสร็จผมก็จัดการส่งเข้ามือถือคุณธามทันทีหวังว่าพอประชุมเสร็จคงจะเห็นนะ นั่งเล่นกันแป๊บๆก็จะเที่ยงแล้วผมเลยพาเด็กๆไปล้างไม้ล้างมือ อาบน้ำล้างตัวกันมานั่งดูการ์ตูน ส่วนตัวเองก็เดินเข้าครัวทำมื้อเที่ยงให้เด็กๆ วันนี้ก็ง่ายๆครับข้าวผัดทะเลกับแกงจืดหมูสับเต้าหู้ ส่วนของทีเป็นข้าวต้มปลา ผมเตรียมของออกมาทำกับข้าวได้สักพัก จิวก็วิ่งเข้ามาหา
“ พี่ปามฮะ ต้นอยากกินน้ำแต่น้ำมันหมดแล้ว”
จิวว่าพร้อมกับชูขวดน้ำในมือให้ดู
“ โอเค นี้ครับน้ำ เล่นกันดีๆนะพี่ปามฝากดูน้องทีด้วยนะครับ”
“ฮะ”
พอได้ขวดน้ำจิวก็เดินกลับไปหาคนอื่นๆ พอมองตามไปก็เห็นทีนั่งเล่นตุ๊กตากันอยู่ก็สบายใจ ทีเป็นเด็กเลี้ยงง่ายไม่ค่อย
งอแง แต่อาจจะมีบางถ้าปล่อยให้เล่นคนเดียวนานๆแต่ก็ไม่ถือว่างอแงมาก อย่างตอนกลางคืนเวลาน้องตื่นมากินนมพอกินเสร็จก็นอนเล่นกันสักพักก็หลับ เดียวนี้น้องนั่งเองได้แล้วจะครบขวบแล้วด้วยอีกหน่อยก็คงจะเดินได้มีบางครั้งเหมือนกันนะที่พอจับยืนแล้วน้องก็จะพยายามก้าวขาเดิน ตอนคุณธามเห็นนะถึงขั้นทิ้งงานมาเฝ้าลูกหัดเดินแถมมีถ่ายคลิปเอาไว้อีกจริงๆก็เห่อลูกสินะ
หลังจากกินข้าวกันเสร็จแล้วเด็กๆก็เล่นกันไปสักพักบางคนก็เริ่มง่วงเริ่มหาว พอคนหนึ่งหาวอีกคนก็หาวตามผมเคยได้ยินว่าการหาวเป็นโรคติดต่อแบบหนึ่งพอคนอื่นหาวแล้วเราจะหาวตาม ฮ้าวว~ ไม่รู้ว่าเรื่องจริงหรือเปล่าแต่ตอนนี้เริ่มหาวกันทั้งบ้าน
“ เด็กๆง่วงกันแล้วใช่ไหมงั้นเราไปเอาที่นอนมาปูกันเถอะ”
“ คร้าบบบ/ค่า”
ผมกับเด็กๆเดินไปเอาฟูกนอนมาปูที่หน้าทีวีที่เดิมเนียแหละ เด็กๆช่วยกันเก็บของเล่นใส่กล่องแล้วเอาฟูกปูลงที่พื้น แล้วหยิบหมอนคนละใบมาจับจองทีนอนมีบางคนก็ยังไม่ง่วงแต่เห็นเพื่อนก็นอนตามเพื่อน นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนที่นอนสักพักก็หลับ แต่ดูเหมือนว่าทีจะยังไม่ง่วงเหมือนเพื่อนเลย
“ ปา ปา”
ทียังนั่งเล่นตุ๊กตาในมืออยู่ อ๋อผมบอกหรือยังวันนี้ทีใส่ชุดน้องหมีที่ไปซื้อกันมาวันนั้นด้วยน่ะ อยากจะบอกว่าน่ารักไปอีกน่ารักจนโดนแกล้งเลยฮ่าๆ ไม่ว่าใครจะเดินผ่านต้องมีการดึงหูน้องหมีกันเล็กน้อย ( ชุดที่ทีใส่เป็นชุดหมีมีฮู้ดเป็นรูปหูหมีนะ)
“ ปา ปา คิกๆ”
“ ครับปลา ทียังง่วงหรอจอนนี้พี่ๆนอนแล้ว”
“ปี้ ปี้”
“ ช่ายยยยพี่ๆนอนกันแล้ว เราจะเล่นกันเสียงดังไม่ได้นะไปเล่นตรงนั้นกันปะ”
ผมอุ้มทีออกมาจากตรงนั้นหลังจากเด็กคนอื่นๆนอนหลับกันหมดแล้ว ไม่อยากให้เสียงทีไปทำให้ตื่นกันนอนไม่พอตื่นมาอารมณ์บูดกันพอดี แต่ดูเหมือนทีจะอารมณ์ดีมากไปหน่อยวันนี้เล่นกันจนเลยเวลานอนไปนิดนึงกว่าจะหลับ
“ บ๊ายคะแก้มใส”
“บะบายคะพี่ปาม”
“ เจอกันพรุ้งนี้จ๊ะปาม ไปแก้มกลับบ้านกัน”
วันนี้แก้มใสกลับบ้านคนแรกหลังจากตื่นนอนได้ไม่นาน สงสัยวันนี้จะพากันเล่นเหนื่อยไปหน่อยแต่ละคนนอนนานกว่าปกติก็นะวิ่งกันซะเหงื่อเปียกขนาดนั้น เด็กๆตื่นกันแล้วพวกแม่ๆก็ทยอยมารับกันบางคนก็มาเร็วบางคนก็มาช้า
“จิวครับคุณแม่มารับแล้วน้า”
“ฮะ~”
ผมยืนส่งเด็กๆกลับบ้านจนหมดทุกคนก็เดินกลับเข้าไปหาทีที่นอนกินนมอยู่ เดินไปเดินแค่ในบ้านนี้ก็เหนื่อยนะพอส่งเด็กเสร็จหนึ่งคนก็เดินเข้ามาหาทีแล้วก็เดินออกไปส่งอีกคนแล้วก็กลับเข้ามาอีก
“ว่าไงครับคนเก่งอิ่มยังหืม”
“ อือ อือ”
นมยังอยู่ในปากก็ยังจะตอบอีกเดียวได้สำลักกันพอดี นั่งสักพักทีก็กินนมเสร็จผมเอาน้ำให้น้องดูดเพื่อล้างปากแล้วค่อยอุ้มขึ้นมาพาดบ่าแล้วตบก้นเบาๆ อิ่มแล้วพาเดินสักหน่อยก็แล้วกันจะได้เดินเอาขยะไปทิ้งหน้าบ้านด้วย
“ ไปเดินเล่นกันเนอะ เดินเล่นกัน”
ตอนนี้อากาศกำลังดีเลยครับนี้ก็5โมงแล้ว วันนี้เด็กๆกลับกันเร็วไหนก็ไหนๆละออกไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะแถวนี้ดีกว่าไม่ค่อยได้พาทีออกไปไหนเลยอีกอย่างนี้ก็ไม่ได้ไกลมาก
ก่อนออกไปนอกจากจะหยิบถุงขยะแล้วยังหยิบเอาหมวกไหมพรมของทีติดมือมาด้วยใส่ไว้กันน้ำค้างลง ช่วงนี้อากาศเริ่มเย็นแล้วครับ ลมหนาวเริ่มพัดมาแล้วถึงจะยังไม่หนาวมากเท่าไรก็เถอะ ใส่ร้องเท้าใส่หมวกพร้อมแล้วไปกันเลย!
ผมเอาขยะมาทิ้งหน้าบ้านแล้วจัดการปิดประตูบ้านให้เรียบร้อยแล้เดินไปที่สวนฯ ระหว่างทางก็เจอคนนู้นคนนี้ก็ทักทายกันไปเรื่อยดูเหมือนว่าทีจะไม่ค่อยกลัวคนเท่าไรน้องดูร่าเริงตลอดทางที่เราเดินมาแล้วมีคนเข้ามาคุยเล่นด้วย อาจจะเป็นเพราะส่วนใหญ่เป็นคนคุ้นหน้าคุ้นตาหรือเปล่า ( ก็พ่อๆแม่ๆของเด็กๆที่มาเนอสเซอรี่นั้นแหละ)
ที่สวนสาธารณะที่นี่คนค่อยข้างเยอะกว่าที่ผมคิดเอาไว้ ส่วนใหญ่ก็มาวิ่งกัน มาคนเดียว มาเป็นคู่บางคนมาวิ่งกับสนุกตัวโตๆ ตัวเล็กก็มี แถมยังมีร้านบะหมี่กับก๋วยจั๊บอีกด้วยดูน่ากินเหมือนกันนะครับไหนๆก็มาละซื้อกับไปกินบ้านเลยละกันดีนะพกกระเป๋าตังมาด้วยแต่ตอนนี้ไปเดินเล่นก่อนละกัน เราเดินกันไปรอบๆสวนฯแล้วก็มาหยุดนั่งตรงม้านั่งข้างทาง
“ เหนื่อยจังเลยยพี่ปามขอนั่งพักก่อนน้า”
“ น้าา~”
น้องมองแล้วพูดตามผมก่อนจะยิ้มหวานมาให้ โอ๊ยเด็กอะไรน่ารักได้อีกผมปล่อยทีลงกับพื้นให้น้องยืนเองโดยที่จับตัวน้องเอาไว้
“ ไหนๆคนเก่งลองเดินสิครับ ก้าวขาหน่อย”
น้องก้าวขาไปข้างหน้าขาหนึ่งแล้วก็ถอยกลับแล้วก็ทำท่าจะเดินก็ไม่เดินอยู่อย่างนั้น เรื่องแบบนี้มันบังคับกันไม่ได้ผมเข้าใจแล้วก็ไม่ได้คิดจะบังคับน้องให้หัดเดินตลอดเวลา แค่ค่อยช่วยเหลือเขาเวลาที่เขาต้องการเท่านั้นน้องเดินไปก้าวสองก้าวแล้วก็หยุดเล่นกับดอกไม้ข้างทาง แล้วอยู่ๆก็มีตัวอะไรวิ่งมาทางเรา
“ ฮัคกี้หยุดนะ!”
เสียงเรียกดังขึ้นพร้อมกับมีบางอย่างมาชนเข้าหลังผมอย่างจัง
“ หยุดนะ! มานี้เลยไอ้ตัวแสบ”
หืม?
ลูกหมาหรอกหรอนึกว่าอะไร ดีที่ตอนโดนชนผมจับทีไว้แน่นพอไม่งั้นน้องคงล้มแต่อาจเป็นเพราะเสียงดุที่ดังอยู่ใกล้ๆนี้ละมั้งที่ทำให้ทีที่เล่นอยู่เลิกเล่นแล้วหันมากอดผมแทน
“ ขอโทษด้วยนะครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
“ มะ ไม่เจ็บอะไรมากหรอกครับ”
ผมอุ้มทีขึ้นมาแล้วหันไปหาคู่กรณีที่ยืนดุลูกหมาอยู่
“ ผมขอโทษจริงๆนะครับพอดีเพิ่งได้น้องมาเลยว่าจะพามาวิ่งเล่นสงสัยคงคึกไปหน่อย ตัวเล็กขอโทษทีนะที่ทำให้ตกใจ”
พอขอโทษผมเสร็จผู้ชายตรงหน้าผมก็ยื่นมือมาลูบหัวทีแล้วบอกขอโทษแต่ดูเหมือนจะไม่ได้รับการให้อภัยจากทีซะแล้วละก็พอพูดจบทีก็ร้องไห้ขึ้น
“ แง้!! แง่!”
...............................................
ปล. รีบเอามาลงให้ก่อนผิดถูกยังไงเดียวเรามาแก้นะ (ไปอ่นหังสือต่อแหละ)
-
o13
-
ใครน่ะๆ อยู่มาจับน้องที น้องหวงตัวนะเอ้า 555
-
น้องทีน่าเอ็นดูจังลูก
เจ้าของน้องหมาใครว้าาาาา
-
ติดเด็ก
-
ทำเด็กอารมณ์ดีอย่างน้องทีร้องไห้ซะแล้ว ท่าทางน้องตกใจแน่เลย
-
o13
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:L2: :L1: :pig4:
-
น้องที~~~~
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
น้องทีกลัวหรือหวงตัวลูก
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หวงพี่ปามแน่เลย
-
มีตัวละครเพิ่มด้วย
-
มีคนมาเพิ่มล้าววว
-
น้องทีน่ารัก :-[
-
จากตอนที่แล้ว
“ หยุดนะ! มานี้เลยไอ้ตัวแสบ”
หืม?
ลูกหมาหรอกหรอนึกว่าอะไร ดีที่ตอนโดนชนผมจับทีไว้แน่นพอไม่งั้นน้องคงล้มแต่อาจเป็นเพราะเสียงดุที่ดังอยู่ใกล้ๆนี้ละมั้งที่ทำให้ทีที่เล่นอยู่เลิกเล่นแล้วหันมากอดผมแทน
“ ขอโทษด้วยนะครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
“ มะ ไม่เจ็บอะไรมากหรอกครับ”
ผมอุ้มทีขึ้นมาแล้วหันไปหาคู่กรณีที่ยืนดุลูกหมาอยู่
“ ผมขอโทษจริงๆนะครับพอดีเพิ่งได้น้องมาเลยว่าจะพามาวิ่งเล่นสงสัยคงคึกไปหน่อย ตัวเล็กขอโทษทีนะที่ทำให้ตกใจ”
พอขอโทษผมเสร็จผู้ชายตรงหน้าผมก็ยื่นมือมาลูบหัวทีแล้วบอกขอโทษแต่ดูเหมือนจะไม่ได้รับการให้อภัยจากทีซะแล้วละก็พอพูดจบทีก็ร้องไห้ขึ้น
“ แง้!! แง่!”
...............................
8
NURSERY BLUE
“ โอ๋ๆเป็นอะไรไปครับหืม”
“ ดูเหมือนจะทำให้ตัวเล็กไม่ชอบซะแล้วสิ”
ผมได้แต่พยักหน้าให้ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ตอนนี้คงต้องปลอบให้ทีหยุดร้องก่อนผมยืนโยกตัวไปมาปลอบอยู่นานกว่าทีจะหยุดร้องน้องซุกหน้าลงกับไหล่ผมถึงจะหยุดร้องแล้วแต่ก็ยังมีสะอื้นเป็นพักๆไป
“ ขอโทษด้วยนะครับดูเหมือนผมจะทำให้ตัวเล็กร้องไห้ซะแล้ว”
“ แกคงตกใจละมั้งครับ”
เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเด็กๆเวลาที่เจออะไรเสียงดังหรือกะทันหันมักจะตกใจอาจจะทำให้ร้องไห้บ้างนี้ก็คงจะตกใจเสียงดุๆนี้ละมั้งเลยทำให้ร้องหรือบ้างทีอาจจะเป็นเพราะหนวด ผู้ชายตรงหน้าผมเขาไว้หนวดยาวรอบปากเลยครับแบบยังไงละอธิบายไม่ถูกเหมือนกันมันก็ไม่ได้ยาวแบบรุงรังจนเข้าปากดูแล้วก็คงผ่านการตกแต่งมาอย่างดีสำหรับผมอาจจะเฉยๆแต่สำหรับทีมันอาจจะดูน่ากลัวไปก็ได้
“ ตัวเล็กขอโทษนะ เอ้าฮัคกี้ขอโทษตัวเล็กด้วยสิ”
เขาก้มลงไปบอกกับลูกหมาที่ยืนอยู่ข้างๆพอได้ยินว่าบอกให้ขอโทษจากที่ยืนอยู่ก็นั่งลงแล้วยกขาขึ้นถึงจะแค่แปบเดียวก็เถอะน่ารักดีนะที่วิ่งมาชนเมื่อกี้ก็คงจะคึกอย่างที่เขาว่าจริงๆ
“ ทีพี่เขาขอโทษแล้วนะ หยุดร้องแล้วได้แล้วครับคนเก่ง”
สงสัยคงต้องกลับบ้านกันซะแล้วละ
“ ผมขอตัวพาน้องกลับบ้านก่อนนะครับ”
“ ให้ผมเดินไปส่งนะครับ เอาตรงๆรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไรเลยครับแหะๆ”
ก็อยากจะบอกปัดอยู่หรอกนะเพราะไม่ได้ติดใจอะไร แต่ดูจากท่าทางแล้วก็ปฏิเสธไม่ลงก็ทำหน้ารู้สึกผิดซะขนาดนั้น เราเดินออกมาจากม้านั่งแล้วตรงไปทางร้านก๋วยจั๊บที่ตั้งใจไว้ว่าจะซื้อกลับบ้าน พอบอกไปคนข้างๆก็บอกว่าร้านนี้อร่อยแล้วก็ไม่ได้มีก๋วยจั๊บแค่อย่างเดียวนะที่ร้านยังมี เกาเหลา ต้มเลือดหมู เกี๊ยวหมู เกี๊ยวกุ้ง เกี๊ยวต้มยำ แล้วน้ำซุบยังอร่อยแบบไม่ต้องปรุงอะไรเลยแถมยังการันตีจากเจ้าตัวเองว่าแวะมาซื้อกลับบ้านทุกวันเหมือนกัน
พอไปยืนหน้าร้านก็เกิดอาการเลือกไม่ถูกกันเลยทีเดี่ยวเพราะเมนูเยอะอย่างที่ได้ฟังมาจริงๆแถมน่ากินหมดเลย ก็เลยได้เมนูแนะนำมา เป็นต้มเลือดหมูเต้าหู้ กับเกี๊ยวกุ้งต้มยำ อย่างละถุงส่วนคนที่มาด้วยนั้นสั่งสามสี่อย่างได้แล้วยังมีตบท้ายเป็นต้มซี่โครงให้น้องหมาอีกต่างหาก
“ คุณปามมานั่งรอที่โต๊ะก่อนดีกว่าครับ”
หลังจากที่คุยกันระหว่างเดินมาร้านก็ได้แนะนำตัวกันไป ผู้ชายร่างสูงใหญ่ผิวแทนมีหนวดคนนี้มีชื่อว่าคุณก้องครับอายุมากกว่าผม2ปีส่วนลูกหมาไซบีเรียแสนซนตัวนี้ชื่อว่าฮัคกี้เห็นว่าเพิ่งจะได้มาไม่นานนี้ ระหว่างรอนอกจากคุณก้องจะชวนผมคุยแล้วยังพยายามชวนทีคุยด้วยแต่ดูท่าทีจะไม่ค่อยอยากคุยด้วยแปลกนะปกติเวลามาใครเล่นด้วยน้องก็เล่นตอบตลอดนิ พอลองคิดดีๆแล้วรอบๆตัวทีไม่มีใครไว้หนวดซักคนคุณธามก็ไม่ผมก็ไม่หรืออาจจะเป็นเพราะหนวดนี้จริงๆ เพราะพอให้เล่นกับเจ้าฮัคกี้ก็ยังยอมหันมามองอยู่นะแต่พอเป็นคุณก้องทีก็ซุกหน้าลงกับไหล่ผมเหมือนเดิม
รอสักพักอาหารที่สั่งก็ได้ครับ คุณก้องอาสาถือถุงกับข้าวให้เองแล้วก็จูงเจ้าฮัคกี้เดินตามมาด้วยเดินไปไม่ไกลก็เจอรั่วบ้านสีฟ้าที่มีรถจอดอยู่หน้าบ้าน
เอ๋? รถจอด?
ตอนไปไม่มีนิพอมองดีๆแล้วคันนี้มัน……รถคุณธามนิ! ไหนบอกมีประชุม? รถจอดอยู่นี้แล้วคนไปไหน
“ ขอบคุณนะครับที่เดินมาส่ง”
“ ไม่เป็นไรครับ ตัวเล็กขอโทษอีกทีนะ”
คุณก้องยืนรอให้ผมเข้าบ้านไปก่อนแล้วเจ้าตัวค่อยวิ่งช้าๆออกไปพร้อมกับลูกหมาก็เป็นสุภาพบุรุษดีนะสงสัยสาวๆคงจะชอบเยอะ พอเปิดประตูรั่วเข้ามาก็เจอคนที่กำลังถามหานั่งทำงานอยู่หน้าประตูบ้านโดยมีโน๊ตบุ๊ควางอยู่บนตัก
“คุณธาม”
คนถูกเรียกเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะเก็บของแล้วลุกขึ้นเดินเข้ามาหา
“ ไปไหนกันมา”
“ ผมพาทีไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้ๆนี้นะครับ”
“อืม”
คุณธามพยักหน้ารับก่อนจะยื่นมือมาขอกุญแจบ้านกับผมแล้วไขเปิดประตูเดินนำเข้าไปเอากระเป๋ากับเสื้อวางไว้ข้างโซฟา
“ทีเป็นอะไรง่วงหรอ”
คุณธามถามพร้อมกับเดินเข้ามาเพื่อจะรับทีไปอุ้ม
“ เปล่าหรอกครับพอดีตอนไปที่สวนฯมีเรื่องนิดหน่อย”
“ เกิดอะไรขึ้น”
“ มีลูกหมาวิ่งมาชนผมนะครับแล้วเจ้าของที่วิ่งตามมาก็ดุลูกหมาตัวนั้นผมคิดว่าทีน่าจะตกใจเสียงดุนั้นก็เลยร้องไห้”
คุณธามพยักหน้ารับแล้วอุ้มทีไปนั่งที่โซฟา
“ คุณธามยังไม่ทานข้าวมาใช่ไหมครับพอดีผมซื้อต้มเลือดหมูมาจะทานด้วยกันเลยไหม”
พอเห็นคุณธามพยักหน้ารับผมก็เดินเข้าครัวไปหุงข้าวปล่อยให้พ่อลูกเขาอยู่ด้วยกัน ทียังซุกหน้าลงกับไหล่คุณธามแต่ก็ไม่ได้งอแงอะไรแค่ดูซึมๆไปเท่านั้น นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทีร้องไห้แต่ก็เป็นบ่อยเหมือนกันที่พอร้องเสร็จแล้วน้องจะซึมไป
ระหว่างรอข้าวสุกผมให้คุณธามพาทีขึ้นไปอาบน้ำก่อนอาบเสร็จข้าวก็คงจะสุกพอดี
“ ผมวางเสื้อผ้าน้องไว้ให้ที่เตียงแล้วนะครับ เดียวผมลงไปข้างล่างก่อน”
“ อย่าเพิ่งไป”
“ ครับ?”
“ วันนี้จะค้างด้วยช่วยไปเอาเสื้อในรถให้หน่อยได้ไหม”
ค้างด้วย?
ค้างทุกวันเลยไหมครับ อยากจะถามกลับไปนะแต่กลัวโดนขวดสบู่ขว้างใส่หัวเอาเลยได้แต่คิดแล้วเพ้อไปคนเดียว ผมเดินมาหน้าบ้านเพื่อไปเอาเสื้อผ้าให้คุณธามเปิดรถเข้าไปก็เจอกระเป๋าเป้หนึ่งใบกับชุดสูทที่แขวนไว้ข้างประตูรถผมเลยหยิบเป้มาสะพายข้างหนึ่งแล้วก็หยิบชุดในไม้แขวนมาด้วย สงสัยคงต้องบอกให้มาเอารถเข้าไปจอดในบ้านซะแล้วละถึงตอนนี้จะจอดอยู่หน้าบ้านก็เถอะเอาเข้าไปจอดในบ้านน่าจะดีกว่า
พอกลับขึ้นมาบนห้องอีกทีก็เห็นคุณธามกำลังอุ้มน้องออกมาจากห้องน้ำ ผมเดินเอาไม้แขวนไปแขวนไว้หน้าตู้เสื้อผ้าส่วนกระเป๋าเอาไปวางไว้ที่โซฟาริมหน้าต่างห้อง ( ซึ้งไม่ค่อยได้นอน เอาไว้วางของซะส่วนใหญ่) คุณธามพานอนไปนอนใส่เสื้อผ้าที่เตียงที่ผมปูผ้ายางสำหรับเด็กไว้ตอนทาแป้งจะได้ไม่ขาวไปทั้งเตียงพอวางของเสร็จผมก็เข้ามาช่วยคุณธามแต่งตัวให้น้องวันนี้ทีใส่ชุดนอนคุณเสื้อน่ารักมากครับแน่นอนว่าคุณพ่อเขาถ่ายรูปเก็บเรียบร้อย
แต่งตัวเสร็จเราก็ลงมาข้างล้างกันผมเดินเข้าไปดูข้าวในครัวว่าสุกหรือยังพอเดินเข้าไปก็ได้ยินเสียงหม้อข้าวดังขึ้นมาพอดี คุณธามอุ้มทีไปนั่งรอที่โซฟา ทียังไม่หายซึมเลยครับจ๊ะเอ๋ก็แล้วเป่าพุงก็แล้วน้องก็ยังซึมเหมือนเดิม
วันนี้เราไม่ได้ออกไปตั้งโต๊ะกันหน้าทีวีเหมือนทุกวันแต่นั่งกินกันที่โต๊ะกินข้าวในครัวแทนพอทีกับข้าวใส่ถ้วยเสร็จผมก็ไปเรียกคุณธาม พอลูกซึมพ่อก็ซึมตามหรือยังไงกลายเป็นว่าวันนี้บ้านผมซึมกันทั้งบ้าน เฮ้อ~
“ คุณธามมาทานข้าวเถอะครับเดียวผมดูน้องเอง”
“ ไม่กินด้วยกัน”
“ รอน้องหลับแล้วผมกินทีหลังก็ได้”
“ ยังไม่หลับตอนนี้หรอก มากินเถอะ”
สุดท้ายผมก็ได้มานั่งกินข้าวพร้อมคุณธามผมกะว่าจะพาน้องไปเล่นตุ๊กตาเผื่อจะหายซึมบ้างคุณธามจะได้กินข้าวสะดวกๆเพราะทีไม่ยอมเล่นคนเดียวแถมไม่ยอมให้วางด้วย ระหว่างกินข้าวกันคุณธามอุ้มทีนั่งตักแล้วกินข้าวไปด้วยเลยกินข้าวช้ากว่าทุกที พอกินกันเสร็จผมก็ให้คุณธามออกไปเอารถมาจอดในบ้านส่วนผมก็เก็บขวดนมที่ล้างแล้วใส่ตะกร้าจะได้เอาขึ้นห้อง
“ ปิดบ้านเลยนะ”
“ครับ”
พอปิดบ้านเสร็จก็เดินเข้ามารับตะกร้าใส่ขวดนมจากผมแล้วก็เดินขึ้นห้องกัน หืม? ฟังดูเขินๆเนอะขึ้นห้องกัน แต่อย่าเพิ่งคิดไปไกลครับเพราะบ้านผมมีห้องอาบน้ำห้องเดี่ยวนะสิซึ่งมันอยู่ในห้องนอนของผมดังนั้นคุณธามก็ต้องขึ้นไปอาบน้ำที่ห้องผมไง ผมให้คุณธามเข้าไปอาบน้ำก่อนส่วนผมกับทีก็เล่นกันอยู่บนเตียงผมขนเอาของเล่นมาเล่นกันถึงทีจะเล่นบ้างแต่ก็ไม่ได้คลานไปเล่นเหมือนทุกที ทียังนั่งที่ตักผมเหมือนเดิน น้องเอาตัวต่อมาต่อกันแต่ก็ต่อไม่เข้าแน่ละมันไม่ต่อไม่ถูกจะเข้าได้ไงผมเลยต่อแล้วให้ทีถือเล่นแทน พอมีคนนั่งเล่นด้วยน้องก็ดูอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยแต่พอผมจะขยับออกไปน้องก็ขยับตาม
“ มามา มามา แง้”
“ โอ๋ๆ ทำไมวันนี้คนเก่งงอแงจังเลยครับหืม”
“ อือออ”
ผมนั่งเล่นกับทีจนคุณธามออกมาจากห้องน้ำมาอยู่กับทีแทนผมถึงได้ขยับออกมา แต่ก็ยังมิวายมีมือเล็กๆมาจับเสื้อไว้
“ ทีให้พี่ปามไปอาบน้ำอยู่กับป๊าก็นะ”
“ ปาปา”
“ ใช่อยู่กับป๊าเดียวพี่ปามก็มา”
ให้พ่อลูกเขาคุยกันไปครับส่วนผมขอตัวออกมาอาบน้ำก่อน แป๊บๆนี้จะสองทุ้มแล้วมีความง่วงนิดๆแต่ดูท่าคงจะอีกนานจนกว่าทีจะหลับผมถึงจะได้นอนไม่แน่นะผมออกมาจากห้องน้ำทีอาจจะหลับไปแล้วก็ได้
ให้ทายกันว่าผมออกมาจากห้องน้ำแล้วทีหลับหรือยัง ติ๊กต๊อกๆๆ เฉลยเลยละกัน น้องยังไม่นอนเลยครับยังเล่นอยู่กับคุณธามอยู่เลย พอเห็นผมน้องก็ส่งเสียงเรียก ฟังออกบ้างบางคำบางคำได้ยิน แอ้ๆ อะไรสักอย่างก็ได้แต่มโนไปว่าอ๋อน้องพูดแบบนี้
“ ยังไม่ง่วงหรอครับหืม เล่นมาทั้งวันแล้ว”
จำได้ไหมครับที่ผมบอกว่าน้องชอบสัมผัสชอบให้กอดออกแนวขี้อ้อนซะด้วยซ้ำพอผมเข้าไปนั่งใกล้ๆน้องก็คลานเข้ามาหา มาให้อุ้ม
“ ดึกแล้วจะนอนเลยไหมจะได้ลงไปข้างล่าง”
“ อีกสักพักมั้งครับดูทียังไม่ง่วงเท่าไร”
“ ปะปา ปะปา”
พอเห็นว่าคุณธามจะลุกออกจากเตียงไปทีก็ส่งเสียงเรียกแล้วยื่นมือไปหา จากทีจะลุกเลยได้นั่งลงทีเดินแล้วจับมือทีไว้
“ ป๊าจะลงไปนอนข้างล่างทีนอนข้างบนไง”
“ ปะปา ฮืออออ”
ทีทำท่าจะงอแงอีกแล้วสงสัยคืนนี้ผมคงจะได้ลงไปนอนข้างล่างแทนคุณธามซะละมั้ง
“ งั้นคืนนี้คุณธามนอนกับทีข้างบนก็ได้ครับเดียวผมลงไปเอง”
ผมส่งทีให้คุณธามแล้วลุกขึ้นยืน พอจะเดินออกจากห้องทีก็ร้องขึ้น
“แง้~ มามา ปัม แง้! ปัม”
สุดท้ายผมก็ต้องเดินกลับมาหาทีที่เตียงเหมือนเดิม น้องยื่นมือจะมาหาผมจนคุณธามต้องลุกขึ้นเพื่อจะส่งทีมาให้
“ จะเอายังไงกันแน่น่ะเราหืม ทีเป็นอะไรงอแงทำไมครับวันนี้นอนกับคุณพ่อไง”
“ ปัมปัม”
น้องเรียกชื่อผมครับเพื่อใครฟังไม่ออก พอผมอุ้มทีก็กอดคอผมไว้มือหนึ่งอีกมือก็จับมือคุณธามไว้ผมกับคุณธามมองหน้ากันไม่รู้จะเอาไงดี ผมเคยเห็นทีงอแงมาก็บ่อยแต่ไม่เคยเจอแบบนี้น้องไม่ปล่อยใครผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าน้องเป็นอะไรหรือน้องจะเหงา ช่วงนี้คุณธามงานยุ่งไม่ค่อยได้มาอยู่กับทีเท่าไรแต่พอจะให้นอนกับคุณธามทีก็จะให้ผมอยู่เอาใจไม่ถูกจริงๆ
สุดท้ายผมกับคุณธามก็นั่งเล่นกับน้องบนเตียงเหมือนเดิมจะตอนนี้ปาไปสามทุ้มแล้วทีก็ยังไม่มีท่าทีจะหลับทั้งๆทีเลยเวลานอนแล้ว
“ หม่ำๆ ปะปา หม่ำๆงืออออ”
สงสัยคงจะหิวทีคลานเข้าไปหาคุณธามแล้วพูดหม่ำๆ คุณธามเลยอุ้มขึ้นไปหอมแก้มฟอดใหญ่แล้วบอกให้รอผมทำแป๊บหนึ่ง พอลุกขึ้นมาชงน้ำให้น้องแล้วเอาไปแช่ในน้ำให้หายร้อนก่อนค่อยเอามาให้คุณธามป้อนที พอเห็นน้องกินนมผมจึงค่อยๆถอยออกมาแต่แล้ว
“ ปัม!!”
น้องหันมาเห็นผมกำลังจะออกจากห้องพอดี ทีดึงขวดนมออกจากปากแล้วลุกขึ้นนั่งเรียกผมถ้าผมเดินหนีลงไปเลยตอนนี้จะดูใจร้ายไปไหม สุดท้ายผมก็เดินกลับมาหาทีที่เตียงอยู่ดี
“ สงสัยคืนนี้ต้องนอนด้วยกัน”
“ คะครับ”
นอนด้วยกัน?
นอนด้วยกันกับคุณธาม!!
เดี๋ยวๆใจเย็นไอ้ปามแค่นอนเตียงเดียวกันเฉยๆมันไม่ได้หมายถึงนอนอย่างนั้นอย่าเพิ่งคิดไปไกล พอเลยว่าไม่ทันละคิดตั้งแต่คุณธามพูดจบ พูดอะไรก็ขอให้พูดให้เคลียร์ๆได้ไหมเนียคนเขาคิดไม่รู้หรือไง
“ หรือไม่ได้”
“ คะครับนอนได้”
“ งั้นไปปิดไฟนะจะได้ให้ทีนอน เดียวเปิดโครมไฟตรงหัวเตียงเอา”
“ครับ”
ผมรับทีมาอุ้มตอนตอบคุณธามไป ทีไม่ยอมนอนลงจนคุณธามปิดไปแล้วเดินกลับขึ้นมาบนเตียง
“ นอนได้แล้วดื้อใหญ่แล้วนะที”
พอมาถึงก็ลูบหัวทีสองสามทีแล้วปล่อยให้ผมพาทีนอนลงให้เอาขวดนมให้ทีอีกครั้ง ถึงจะกินนมอยู่ทีก็ยังมองผมทีมองคุณธามทีเหมือนกลัวจะหายงั้นแหละ
ผมให้ทีนอนตรงกลางส่วนผมกับคุณธามนอนข้างทีคนละฝั่ง พอเห็นทีกินนมแล้วคุณธามเลยล้มตัวลงนอนข้างๆมองทีกินผมขยับตัวไปหยิบตุ๊กตาปลาโลมาตัวใหญ่กว่าที่ทีถือเล่นมาให้ทีกอด เขากอดของเขาทุกคืนละครับถึงไม่กอดก็นอนข้างกัน
ทีกินนมไปผมตบก้นน้องเบาๆเหมือนเป็นการกล่อมให้นอนหลับ จนนมใกล้จะหมดเด็กน้อยตาก็เริ่มปรือจะปิดอยู่แล้วแต่ก็ไม่วายมองผมกับคุณธาม จนคุณธามยื่นมือไปจับมือน้องไว้ทีก็จับตอบสักพักน้องก็หลับสนิททั้งๆทียังจับมือคุณธามอยู่นั้นแหละพอเห็นน้องหลับผมก็หยุดตบก้นน้องจัดผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ทีดีๆ
“ ปิดไฟไหมครับ”
“ ทุกคืนปิดหรือเปล่าละ”
“ พอน้องหลับก็ปิด แต่ถ้าคุณธามอยากจะเปิดไว้ก็ได้นะครับ”
“ งั้นก็ปิดเถอะ”
พอปิดโครมไฟผมก็ล้มตัวลงนอนแล้วมองไปทางคุณธาม นอนเตียงเดียวกันหรอก็ดีนะได้นอนมองหน้ากันแบบนี้(ผมมองคนเดียวอะนะ)ถึงจะมืดก็เถอะ แต่ก็ดีแล้วที่มันมืดเขาจะได้ไม่รู้ไงว่าผมมองอยู่คืนนี้ต้องฝันดีแน่ๆเลยยังไงผมขอตัวไปนอนก่อนละนะจะได้รีบๆฝันดี
“ ฝันดีนะ”
ในขณะที่ผมกำลังจะเข้าสู่ห่วงนิทราอยู่ๆก็ได้ยินเหมือนใครบอกอะไรสักอย่าง บอกว่าฝันดีใครนะ แต่ก่อนจะได้คำตอบผมก็ถูกดึงเข้าสู้ห่วงนิทราทั้งตัว หลับสนิทจนไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนห่มผ้าให้แถมยังลูบหัวให้ก่อนนอน
.....................................................
คุยกันๆ
ดีจร้าาาา เปิดเข้ามาทีไรเรารู้สึกหัวใจเต้นแรงทุกที
รู้สึกเหมือนถูกรัก 55555555
ขอบคุณคอมเม้นทุกข้อความ (ได้อ่านที่ไรหัวใจก็ชุ่มฉ่ำ :-[)
นิสัยเสียชอบพิมผิดของเรานั้นแก้ยากเหลือเกินแต่ก็พยายามเต็มทีในการแก้หวังว่าจะดีขึ้น
เพื่อนความฟินของทุกคน
หลังจากกล่าวมานี้แล้ว ทุกคนอาจจะสงสัยเอ๋หรือว่าใกล้จะจบแล้ว
บอกได้เลยว่า
ยังจร้าาาาาา
คงยาวไปอีกแหละ เพราะงั้นก็ขอฝากเนื้อฝากตัวต่อไปนะจ๊ะ
ถึงจะชอบมาช้าแต่ก็มาทุกอาทิตย์นะตัวเธอ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
บะบ๊ายยยเจอกันตอนหน้าน้าาาาาาาาา
ปล. คาดว่าช้าอีกตามเคย :katai3:
-
มีความพัฒนา มีความนอนด้วยกานนนนน
สงสัยทีจะรู้ว่า "มามา ปัม" มีคนมาจีบ เลยงอแงให้ "ปะปา" มานอนด้วยซะเลย 555555
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:L2: :L1: :pig4:
ต้องมีตัวกระตุ้น
-
เขานอนด้วยกันแล้ว ฮ่าๆๆๆ นอนกัน 3 คน อิอิ
น้องน่ารักมาก งอแง จนพี่ปามได้นอนกับคุณธาม
จะมีคนมาจีบปามแน่ๆๆๆเลย
-
กามเทพน้อย
-
วันนี้ทีงอแงได้ดีมากกกลูก
ปาป๊ากับพี่ปามเลยได้นอนเตียงเดียวกันเลยยย
อิอิ
-
น้องทีน่ารักกกก หวงพี่ปามแทนคุณพ่อใช่มั้ย o13
-
ถ้า ปาปา คือ ปะป๊าธาม งั้นทีก็เรียก มามา ปัมปัม งั้นก็คือ มาม๊าปาม ใช่มั้นจ๊ะ หุหุ มีพ่อแม่ครบเนอะทีถึงจะอบอุ่น
-
โอยยยย ไม่ได้เม้นต์มานานแล้ว ทนไม่ไหว น่ารักมากกกกก
รอตอนต่อไปนะคะ #รอคอยด้วยความหวัง
-
น่ารักจริงๆ
ส่วนตาหนวดให้เป็นได้แค่ตัวเร่งปฏิกิริยาเท่านั้นนะ
-
:m1: :m1: :m1: :m1:
มีลูบหงลูบหัวด้วย
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
น้องที เรียกพี่ปาม เป็น มามา ปัม ใช่มั้ยคะ ใช่ม้ายยย
-
ปัม ปัม....น้องทีน่าร๊ากกกกกก
ที่ร้องไห้แล้วซึมนี่เพราะว่ากลัวคนแปลกหน้า หรือว่าหวง มามา ปัม กันเนี่ย?
-
:katai2-1:
-
เยิฟๆ
-
อยากฟัดน้องที
-
o18
-
เพิ่งมาอ่านคับ ชอบมาก สนุกดี อ่านเพลินเลย
มาต่อตอนใหม่เร็วๆนะคับ
-
แอบมาดันค่าา รออยู่น้า อยากอ่านต่อมากเบยย
-
หวงซะละน้องที
-
น่ารักมากกกก
-
โฮฮฮฮ มาต่อเถอะค่ะ อยากอ่านเหลือเกิน
-
มีความเป็นครอบครัว พ่อ - แม่ - ลูก
-
อีกหนึ่งอาทิตย์ครบหนึ่งเดือนแล้ววว มาต่อเถอะนะคะ ฮืออ
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: มาต่อเถอะน้าส์
-
ชอบนิยายเเบบนี้ชอบนิิยายฟีลนี้
ชอบม่กๆๆรีบมาต่อเถอะค้าาา
-
ถึงนักอ่านทุกท่าน
เราต้องขอโทษด้วยที่หายไปนานแล้วไม่ได้เข้ามบอก ที่หายไปก่อนหน้าคือเรามีวิจัย พอเสร็จจากวิจัยเราก็สอบต่อ และเพิ่งสอบเสร็จตอนแรกเราว่าจะลงตอนที่9ก่อน แล้วค่อยคุยกันตอนท้ายเหมือนทุกที แต่เราลงไม่ทันจริงๆขอโทษน้าา :mew2: :mew2: ที่เราจะบอกคือ คงยังไม่ได้ลงต่อในวันนี้หรือพรุ่งนี้แน่ๆเลยมาบอกก่อนเพราะหายไปนานมาก จะเดือนได้ละ แล้วช่วงสิ้นปีนี้เราจะย้ายบ้านด้วย คงไม่ค่อยได้เขียน จะลงอีกที่หน้าจะหลังปีใหม่เลย หรือถ้าเรามีเวลาอาจจะมีตอนพิเศษสั้นๆมาลงให้ (เท่าที่เราสามารถพิมพ์ในโทรศัพท์ได้) ขอโทษน้าาา คือเข้ามาแล้วมีคนมารอน้องที เราดีใจมากกก ขอบคุณน้าาแล้วเราจะรีบกลับมาลงเร็วๆ .
-
ดีใจมากเลยค่ะที่มาแจ้งข่าว ฮือออ เราแนะนำให้แก้หัวเรื่องด้วยนะคะว่าแจ้งข่าว จะได้มีคนเห็นกันว่านักเขียนไม่ได้ทิ้งเรื่องไปไหน
จะรอน้าา
-
แค่มาส่งข่าวกันก็ดีใจมากแล้วค่ะ
รอได้ค่ะ สู้ๆนะคะ
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
มารอน้าาาา แนะนำเพิ่มเติมจ้า ถ้ามาส่งข่าวก็แก้หัวเรื่องเพิ่มเติมได้นะว่ามาแจ้งข่าว คนอ่านอื่นๆจะได้รู้ว่าคนเขียนยังอยู่น้า แต่ติดธุระ
รอคอยด้วยความหวังง
-
ตอนพิเศษ: ปีใหม่
ช่วงนี้อากาศเย็นกว่าที่ผ่านมายิ่งใกล้สิ้นปีมากเท่าไรอากาศก็ยิ่งหนาวเย็นมากกว่าทุกทีถ้าเป็นทุกปีผมคงจะนอนท่ามกลางกองผ้าห่มหลายๆผืนแต่ปีนี้ต่างไปจากทุกปีเพราะผมมีอ้อมกอดอุ่นๆแทนผ้าห่มหลายๆผืนนั้นไงละ
“ อืม … จะไปไหน”
“อะ คุณธามอย่าดึงสิครับ”
พอคิดว่าจะลุกออกจากเตียงผมก็โดนคนที่นอนอยู่ข้างๆดึงให้ลงไปนอนด้วยกันอีกรอบพร้อมกับแขนที่ขยับเข้ามากอดรัดเอาไว้
“ คุณธามปล่อยก่อน”
“ ยังเช้าอยู่”
“ จะ 7โมงแล้วต่างหาก”
“ วันนี้วันหยุด”
โอเคอันนี้ไม่เถียงนะว่าวันหยุด ถึงจะเป็นวันหยุดแต่ไม่ได้แปลว่าจะหยุดกินหยุดใช้นิครับถ้าลุกไปทำนู้นทำนี้ไว้ให้เสร็จก่อนทีตื่นก็จะได้นั่งแบบสบายๆไม่ต้องเร่งทำให้เสร็จเร็วๆ
ทุกคนคงสงสัยใช่ไหมครับว่าทำไมวันนี้พวกผมยังนอนอืดกันแบบนี้ เพราะว่าวันนี้คือวันหยุดไงครับแหละที่สำคัญวันนี้เป็นวันที่ 31 ธันวาคมไงละหรือวันสิ้นปีนั้นแหละ เราตกลงกันว่าวันนี้จะพาที่ไปดูดอกไม้ไฟที่ลานหน้าห้างกัน แต่เอาจริงๆก็ไม่รู้จะอยู่ถึงหรือเปล่าเพราะมันก็ดึกเหมือนกันกลัวเจ้าตัวเล็กจะหลับก่อนได้เห็นพุที่ตัวเองอยากดูนะสิ อีกอย่างปีใหม่ปีนี้ก็เป็นปีใหม่ปีแรกของพวกเราด้วย
ปีใหม่ปีแรกของครอบครัวเรา…
เราย้ายมาอยู่ด้วยกันได้เกือบๆปีแล้วครับหลังจากที่ไปๆมาๆกันระหว่างสองบ้าน ทำให้บ้านของผมมีการต่อเติมเพิ่มมานิดหน่อย แต่นั้นไม่ใช่ปัญหาหรอกครับมันสบายมาก ถึงจะย้ายมาอยู่ด้วยกันผมก็คิดว่ามันก็ไม่ค่อยต่างอะไรจากก่อนหน้านี้มากนั้น คุณธามยังคงงานยุ่งเหมือนเดิม ทียังน่ารักเหมือนเดิมแต่ที่ต่างไปคือที่นี้คือบ้านของเราคือที่ๆที่เราจะกลับมาอยู่พร้อมหน้ากัน เล่นด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน
“ ม๊า ปะป๋า”
“ ตื่นแล้วหรอครับที”
ผมขยับตัวออกจากกอดอุ่นๆนั้นเพื่อหันกลับมาหาเสียงเรียกข้างหลัง อ๋อที่บอกว่าต่อเติมนี้นอกจากตัวบ้านแล้วยังรวมถึงเตียง
นอนในห้องผมด้วย ผมต่อเตียงเด็กสำหรับทีต่อติดกับเตียงของผมมีรั้วรอบข้างทั้งสามด้านกันตกเอาไว้ด้วย
“ มะม๊า”
ผมยื่นมือออกไปหาทีที่กำลังคลานมาหาผมแล้วรับทีขึ้นมานั่งบนตักหอมแก้มกลมๆนั้นข้างละที
“ วันนี้ตื่นเช้าจังเลยครับ”
“ หนูตื่นเช้า”
“ ใช่ครับ แต่มีบ้างครับคนยังไม่ยอมตื่นเลย”
“ ปะป๊าไม่ตื่นหรอ”
ทีหันไปหาคุณธามที่ยังนอนหลับอยู่ข้างๆ ที่จริงเจ้าตัวเขาตื่นแล้วละครับแต่ไม่ยอมลืมตาแถมยังนอนนิ่งอีก
“ ปะป๊าตื่นนน”
พอเรียกอยู่สองสามรอบ ปะป๊าก็ไม่มีท่าทีว่าจะขยับตัวเลยทีเลยขยับตัวลุกจากตักผมก็กระโดดใส่คนข้างๆที่นอนอยู่
“โอ๊ย!!!”
เสียงร้องดังขึ้นมาพร้อมกลับตาที่ปิดสนิทนั้นเปิดขึ้นมามองคนที่กระโดดใส่
“ ปะป๊าตื่นนน”
“ ตื่นแล้ว”
“ คิกคิก ๆ หนูตื่นก่อนน”
“ ครับ เข้ามาในผ้าห่มไหม”
“ เข้าๆหนูเข้าด้วย”
สุดท้ายแล้วทั้งพ่อทั้งลูกเข้าก็เข้าไปนอนกอดกันในผ้าห่มครับ เฮ้อ…ช่วยไม่ได้ละน้าอากาศแบบนี้นอนห่มผ้าก็ดีไม่น้อยเลย
พอเห็นแบบนั้นผมเลยลุกออกจากเตียงว่าจะไปอาบน้ำทำกับข้าวสายๆหน่อยค่อยทำความสะอาดบ้าน ตอนบ่ายเราถึงจะออกไปข้างนอกกัน แต่พอจะก้าวขาออกเดินผมก็ล้มลงไปบนเตียงที่เพิ่งลุกออกมาอีกรอบ
“ เหวอออออ”
“ จะไปไหน”
“ ไปอาบน้ำสิครับ คุณธามนอนเล่นกับทีไปก่อนก็ได้ครับเอาไว้ผมทำกับข้าวเสร็จจะขึ้นมาเรียก”
“ ไม่ต้องทำหรอก มานี้มา”
“ มานี้มา~ คิกๆ ม๊าเข้ามาเร็ว”
นอกจากคุณธามที่ดึงผมเข้าไปใกล้แล้วยังมีเจ้าตัวเล็กที่เปิดผ้าห่มขึ้นรอให้ผมแทรกตัวเข้าไปอีก
“ กอดกันๆ คิกคิก อุ่นจัง”
สุดท้ายแล้วผมก็มุดตัวเข้าไปในผ้าห่มอีกรอบพร้อมกับแขนเล็กโอบกอดรอบคอของผม ทีกอดผมแน่นแล้วสักพักก็คลายออก
แล้วก็กอดแน่นๆอีกเอาหัวถูกับหัวไหล่ผมไปมาแล้วหัวเราะคิกคักอารมณ์ดีแต่เช้าเลยวันนี้ สงสัยเพราะว่าคืนนี้จะได้ไปดูดอกไม้ไฟละมั้ง
“ กอดด้วย”
ไม่ว่าเปล่าเจ้าของเสียงที่นอนอยู่ด้านหลังของผมก็ยื่นแขนมาคว้าเอวผมไปกอดแล้วซุกหน้าลงกับไหล่ แล้วถูไปถูมาเหมือนที่ทำ พอเห็นคุณธามทำทีก็ทำอีกเอาหัวถูไหล่ผมไปมาทีถูด้านหน้าคุณธามทำด้านหลังคนทำนะสนุกนะผมนะจักกี้นะครับแม้
“ เล่นอะไรกับเนี่ย มันจักกี้นะครับ”
พูดไปเขาก็ไม่หยุดกันหรอกครับยิ่งผมจักกี้เขาก็ยิ่งจะทำมากกว่าเดิมแต่ทำไปทำมาคนที่เริ่มไม่พอใจกลายเป็นทีไปซะอย่างนั้น ก็คุณธามนะสิครับจากที่เอาหัวถูแค่ไหล่ด้านหลังเริ่มถูมาด้านหน้าตรงที่ทีทำ พอเป็นแบบนั้นหัวทีกับหัวคุณธามก็ชนกันทีก็ผลักหัวคุณธามออก ชนทีไรก็ผลักออกทำไปทำมาจากที่นอนกอดผมอยู่ทีก็ลุกขึ้นมานั่งมองคุณธามแล้วเบ้ปากจะร้องไห้ทำเอาคุณปะป๋าหน้าเสียลุกขึ้นอุ้มทีเข้ากอดแต่ทีไม่ยอมให้กอดครับ น้องยื่นมือมาหาผมแทนพอคุณธามจะเข้ามาใกล้ก็ผลักออกแล้วพอคุณธามขยับมากอดผมจากด้านหลังที่กอดทีอยู่ ทีเห็นก็ตีมือคุณธามซะอย่างนั้น
“ ทีครับ โกธรป๊าหรอครับ”
“ป๊าแกล้งหนู”
“ป๊าไม่ได้แกล้ง”
“แกล้ง ป๊าทำน่ะ ป๊าแย่งหนู ม๊าของหนูนะ”
อ้าวนี้หวงผมหรอ ผมกับคุณธามมองหน้ากันแล้วหลุดหัวเราะออกมาทีเห็นก็เบ้ปากจะร้องไห้ จนคุณธามต้องอธิบายว่าไม่ได้หัวเราะที
“จริงหรอ”
“จริงนะ”
ทีถามย้ำอยู่สองสามครั้งก็กลับมายิ้มหวานให้ปะป๊าชื่นใจหนึ่งที ที่ว่าเด็กโกธรง่ายหายเร็วนิคงจะจริงพอมีเรื่องใหม่ให้โกธร
เรื่องเก่าก็ลืมซะแล้ว ผมปล่อยให้คุณธามกับที่เล่นกันแล้วตัวเองลุกอาบน้ำเพราะนี้มาก็สายมากๆๆๆ จนจะเที่ยงอยู่แล้ว ทีนะได้
กินไปเป็นขวดคงไม่ค่อยหิวแต่ผมนี้สิยังไม่ได้กินอะไรเลยหิวสิครับ
พออาบน้ำออกมาผมก็บอกให้คุณธามกับทีไปอาบน้ำ เก็บเตียงเตรีมเสื้อผ้าให้เสร็จผมก็ลงมาทำกับข้าวข้างล้างถึงอากาศข้างนอกจะหนาวแต่อยู่ในบ้านเลยไม่หนาวมาก ผมเลยไม่ได้หยิบเสื้อกันหนาวมาใส่พอลงมาข้างล้างผมก็เดินไปเปิดผ้าม่านรอบๆบ้านให้แสงสว่างได้ลอดผ่านเข้ามา
กับข้าวเช้าบวกมื้อกลางวันวันนี้เน้นทำง่ายครับเพราะตอนนี้เริ่มจะมีความหิวระดับ10เข้าไปแล้ว แกงจืดหมูสับเต้าหู้ ไข่ตุ๋น ปลาทอด พร้อมข้าวสวยร้อนๆเรียกเสียงร้องจากท้องผมได้ดีมากตอนนี้
“ หอมจังๆ แกงจืดหนู”
“ ที อย่าวิ่งเดียวล้ม”
“ ก็ปะป๋าเดินช้า หนูหิวแล้วฮะ หิวแล้ว”
“ ป๊ารู้ครับว่าหนูหิว แต่ถ้าวิ่งแล้วล้มหนูจะได้ร้องไห้ก่อนได้กินข้าวเอานะ”
เสียงพูดคุยดังขึ้นใกล้ๆหน้าประตู พร้อมๆที่ผมว่างชามแกงจืดลงบนโต๊ะพอดี
“ ลงมากันแล้วหรอครับ รอแป๊บนะเหลือไข่ตุ๋นยังไม่เสร็จเลย”
“ ไข่ตุ๋นหนู!”
“ อะไรนะเรา อะไรก็ของหนูเลยหรือ”
“ คิกคิก อร่อยๆของหนู ม๊าอร่อย”
“อันนี้ป๊าเห็นด้วยนะ ม๊าเรานะอร่อยจริงๆนั้นแหละ”
“คุณธาม!!”
ดูพูดเข้าสิ ทีนะผมเข้าใจนะว่าน้องเหมือถึงว่าผมนะทำอาหารอร่อยแต่คุณธามนี้ผมว่าคงไม่ได้จะสื่อแบบนั้นแน่ๆก็ดูสายตากับรอยยิ้มนั้นสิดูไม่น่าไว้ใจเอาซะเลย
“ ก็พูดความจริงนิ ม๊าอร่อยเนอะที”
“ ฮะ ม๊าอร่อยมากกกก”
ทีงี้ละเข้ากันจังนะตอนอยู่บนห้องยังงอนกันอยู่เลยแท้ๆ ผมหันหลังเดินกลับไปดูไข่ตุนแล้วทำเป็นไม่สนใจสายตาเจ้าเล่ห์ที่ส่งมาให้ เจ้าตัวเขาคงจะรู้แหละครับว่าผมทำเป็นไม่สนใจ เพราะผมได้ยินเสียงหัวเราะ หึหึ ดังตามหลังมานะสิ
“ ทีไปนั่งรอโซฟาก่อนนะเดียวป๊ายกกับข้าวออกไป”
“ฮะ~”
“ ทานข้างนอกหรอครับ”
“ อือ จะได้เปิดดูข่าวด้วยไงว่าเย็นนี้เขามีจัดอะไรกันบ้าง”
“ ครับ งั้นคุณธามยกออกไปเลยนะเดียวผมรอไข่ตุ๋นแป๊บหนึ่งใกล้เสร็จแล้วละ”
รอไม่นานไข่ตุ๋นก็สุกผมยกลงมาจัดใส่จานแล้วยกออกมาข้างนอก คุณธามกับทีตักข้าวนั่งรอแล้วแต่ยังไม่กินกันตาจองทีวีที่มี
ข่าวเกี่ยวกับกิจกรรมปีใหม่คืนนี้
“ ทำไมไม่ทานกันละครับ”
“ รอไง”
“ไข่ตุ๋นหนู”
พออาหารพร้อมคนพร้อมเราก็ลงมือทานข้าวกันครับ วันนี้คุณธามป้อนข้าวทีเองถึงจะพอกินเองได้บ้างแล้วแต่เราก็ยังมีป้อนน้องบ้างสลับกันให้น้องตักเองด้วย แต่วันนี้ทีดูสนใจทีวีมากไปหน่อยเลยนั่งให้ปะป๊าป้อนอย่างเดียวเรากินกันไปคุยกันไปว่าวันนี้จะไปที่ไหนบ้าง เลยทำให้รู้ว่าคุณธามจองร้านอาหารไว้ตอนเย็นไปจองไว้ตอนไหนไม่เห็นรู้เลย
สรุปแล้ววันนี้เราจะไปทานข้าวกันก่อนไปที่ห้างพาทีไปเดินเล่นซื้อของอะไรก็ว่าไปเพื่อรอเวลาเขาจุดพุ หลังกินข้าวกันเสร็จเราก็ช่วยกันเก็บจานครับทีช่วยถือจานใบเล็กของตัวเองเข้ามาในครัวแล้วส่งต่อให้ผมเอาไปล้าง ตอนเย็นๆเราถึงจะออกไปกันเพราะงั้นตอนนี้ยังมีเวลาเราก็จะช่วยกันทำความสะอาดบ้านครับถือซะว่าทำความสะอาดตอนรับปีใหม่
คนอื่นอาจจะบอกว่าเป็นเรื่องปกติที่ทำกันอยู่แล้วไม่ได้พิเศษอะไรแต่สำหรับผม ผมว่ามันพิเศษก็ตรงที่เราอยู่กับคนที่เรารักและรักเรานี้ละอาจจะเป็นกิจกรรมง่ายๆแต่ถ้าได้ทำกับคนที่เรารักมันก็พิเศษแล้วนะ แล้วการที่ได้เห็นพ่อลูกเขาช่วยกันทำความสะอาดบ้านแบบนี้ผมว่ามันน่ารักดีออก แม้ไม่บ่อยหรอกนะครับที่คุณธามจะทั้งยิ้มทั้งหัวเราะนะก็อย่างที่รู้ๆว่าคุณธามเป็นคนไม่ค่อยพูดสักเท่าไรแต่หลังๆเริ่มพูดเยอะขึ้นยิ่งตอนที่ทีหัดพูดนะคุณธามงี้พูดกับน้องตลอดเลยเลิกงานกับมาเขาก็นั่งคุยกันแล้วครับ
“ ม๊า หนูซักน้า”
ทีวิ่งมาหาผมที่ถือตะกร้าผ้าที่กำลังจะเอาไปซักพร้อมชูตุ๊กตาปลาโลมาสีฟ้าให้ดู
“ ให้ม๊าซักดีกว่าเนอะ ทีไปช่วยป๊าเก็บของเล่นนะ”
“ ของหนู”
เจ้าตัวว่าพร้อมส่งยิ้มหวานมาให้ ทียื่นตุ๊กตาให้ผมแล้วก็วิ่งกับไปหาคุณธามที่นั่งอยู่กับกองของเล่น พอเห็นว่าทีไปถึงคุณธาม
แล้วก็เดินเอาผ้าไปซักต่อ ทำไปเล่นกันไปจนได้เวลาเราขึ้นห้องไปแต่งตัวกัน ผมกับทีเราใส่เสื้อกันหนาวสีน้ำตาลเหมือนกันต่างกันนิดหน่อยก็ตรงของทีมีฮู้ดเป็นรูปหูหมีของผมไม่มีของคุณธามเป็นสีดำตอนไปซื้อสีน้ำตาไซส์ของคุณธาม หมดพอ แอบเสียดายนิดๆแต่มันหมดนิทำไงได้แต่แบบนี้ผมว่าก็โอเคสีใกล้เคียง
วันนี้รถไม่ติดมากครับส่วนใหญ่เขาออกไปเที่ยวต่างจังหวัดกันไม่ก็กลับบ้านที่ต่างจังหวัด เรามาถึงร้านตอนประมาณสีโมงกว่าๆ ตอนที่บอกว่าจองร้านคุณธามไม่ได้บอกว่าจองที่ไหนไว้แต่ตอนขับรถมาก็คุ้นๆทางพอมาถึงก็อ๋อเลยครับ ร้านอาหารร้านเพื่อนของคุณธามเราเคยมากันแล้วสองสามครั้งได้เพิ่งเมื่อไม่นานนี้เองครับ อาหารอร่อยมากมีอาหารแทบจะทุกประเภทแล้วก็มีอาหารของชาติต่างๆด้วยแล้วก็จะมีโซนบรรยากาศต่างๆ มีแบบเกาหลีด้วยนะผมเคยเลือกโซนนี้ครั้งหนึ่ง เหมือนหลุดไปอยู่เกาหลีจริงๆเลย ของแต่งร้านแอบกระซิบถามได้มาว่าส่งตรงจากเกาหลีเลยแม้แต่ช้อนที่ตักข้าวอะเป็นไงละอิ่มเอมกับบรรยากาศสุดๆ
พอเข้ามาพนักงานก็พาเดินไปทางโซนญี่ปุ่น หือ? ญี่ปุ่นหรอ อ่าจริงสิก่อนหน้านี้ผมบ่นๆว่าอยากกินอาหารญี่ปุ่นนี้น้าแบบนี้เรียกเซอร์ไพรส์ได้ไหม
“ ไม่เห็นบอกผมเลยว่าจะมาร้านพี่อร”
“ หืม? ไม่ได้บอกหรอ”
คนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้จูงมือทีเดินต่อ พนักงานพาเราเดินมาถึงห้องอาหารที่จองไว้แล้วเลือนปานประตูออกให้เราเดินเข้าไปคือแค่ประตูก็ญี่ปุ่นแล้วครับยิ่งเข้ามาข้างในนิยิ่งญี่ปุ่นเข้าไปอีก ในห้องมีโต๊ะอยู่กลางห้องแล้วมีเบาะรองนั่ง ด้านหลังโต๊ะถูกจัดไว้เหมือนสวนหย่อมเล็กให้อารมณ์แดนปลาดิบมากครับ
พอเข้ามาทีก็วิ่งไปเปิดกระจกเพื่อจะออกไปดูสวนหย่อมข้างนอก เห็นแบบนั้นผมเลยจะช่วยเปิดประตูให้แต่ก็มีมือเข้ามากอดเอวผมไว้ซะก่อน ประกอบกับประตูที่ทีกำลังเปิด เปิดออกได้พอดี
“ ชอบไหม”
“ ครับ ขอบคุณนะที่พามา”
“ ดีแล้วที่ชอบ ห้องนี้จองยากมากรู้ไหมคนจองเต็มตลอดแต่มีเพื่อนเป็นเจ้าของร้านทั้งทีก็ต้องใช้สิทธ์หน่อย”
“พี่อรนะหรอครับ”
“ อืม ปีนี้เอาแค่นี้ไปก่อนเอาไว้ปีหน้าเราไปกินกันที่นู้นเลย”
พอพูดจบคนพูดก็หอมแก้มผมทีหนึ่งก่อนจะปล่อยให้ผมเดินมาหาที ผมก็เดินมาแต่โดยดีไม่ขัดอะไรจะขัดอะไรได้ละครับตอนนี้เขินจนไม่กล้างมองหน้าคุณธามแล้ว
หลังจากทานอาหารพร้อมชื่นชมบรรยากาศไปด้วยจนอิ่มกันแล้วเราเดินทางไปเป้าหมายต่อไปครับ กว่าจะมาถึงห้างก็ทุ้มนิดๆแล้ววันนี้ทียังแรงดีไม่มีตกน้องตื่นเต้นกับบรรยากาศรอบๆมาก ชี้ชวนให้มองของตกแต่งตลอดทาง เราเดินไปซื้อของใช้กันนิดหน่อยแล้วก็ได้พี่หมีสีขาวมาให้ทีได้กอดรอดูพุคืนนี้หนึ่งตัวทีเลือกเองเลยครับแถมยังกอดไม่ปล่อยอีก
หลังจากเดินเล่นนั่งเล่นกันนานพอควรตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลาแล้วครับเรานั่งกันที่ม้านั่งหน้าล้านที่มีกิจกรรมกันครับ คนเยอะมากเมื่อเทียบกับตอนเย็นที่พวกเรามาถึง
“ เอาละนะครับตอนนี้ก็ใกล้จะได้เวลาที่ทุกคนรอคอยกันแล้วนะครับอีก 1oนาทีต่อจากนี้ไปเราจะก้ามข้ามไปสู้ปี 2017กันแล้
วนะคร้าบบบ!!!”
“ เฮ้!!!!”
“ ปะป๊าๆ”
“ ครับ ทีจะเอาอะไร”
“ อุ้มหนูหน่อยฮะ สูงๆ”
ยิ่งใกล้เวลาทียิ่งตื่นเต้น น้องไม่มีท่าทีว่าจะง่วงเลย
“ เอาละนะครับ เรามาช่วยกันนับถ่อยหลังกันดีกว่า”
“ 10!!”
ทุกคนที่อยู่รอบๆช่วยกันนับถ่อยหลังพร้อมๆกัน ทีที่คุณธามอุ้มอยู่น้องก็นับตามด้วย
“ 9!!!!”
“ 8!!”
“7!!!”
“6!!!”
“5!!”
“ 4!!”
พอใกล้จะถึงนาทีสำคัญผมเห็นคนทีมาร่วมงานหันกลับไปจับมือกับคนข้างๆที่มาด้วยกันรวมถึงคนที่ยื่นอยู่ข้างๆผมด้วยเรายื่นมือ
ออกมาจับกันเอาไว้
“ 3!!”
“ 2!!”
“ 1!!!!!”
ปัง ปัง ปัง
พอนับหนึ่ง เสียงพุก็ดังขึ้นมาทั่วทั้งท้องฟ้าเต็มไปด้วยประกายระยิบระยับสีสันมากมายถูกเติมเต็มให้กับท้องฟ้าสีดำนั้นดู
สวยงาม จนผู้คนต่างพากันถ่ายรูปเพื่อเก็บภาพสวยงามนั้นเอาไว้ สำหรับผมมือที่จับกันไว้กับไออุ่นที่ผมพิงตัวเข้าหานั้นผมว่ามันเข้ากับบรรยากาศสุดๆ
“ สวัสดีปีใหม่”
เสียงทุ้มๆนั้นถูกพูดที่ข้างหูผมพร้อมกับจูบหนักทีหัว”
“ คิกๆ สวัสดีใหม่น้าาาา”
เสียงเล็กๆนั้นพูดตามสิ่งที่ปะป๊าพูดถึงจะพูดไม่ค่อยชัดแต่ก็ฟังออกพร้อมกับจูบที่หน้าผากผม
“ สวัสดีปีใหม่ครับที รักทีนะ จุ๊บ”
ผมจูบคืนที่หน้าผากทีเหมือนทีน้องทำกับผมแล้วหันไปหาคุณธาม
“ สวัสดีปีใหม่ครับ”
“ เท่านี้หรือ ไม่เห็นเหมือนของทีเลย”
“ ไม่เอาละครับคนเยอะ”
“ ถ้าไม่มีคนก็ได้สินะ กลับบ้านเลยไหม”
“ คุณธาม!”
คนถูกเรียกหัวเราะชอบใจกับท่าทางของผม ก่อนจะหันกลับไปคุยกับทีที่กำลังชวนมองพุบนท้องฟ้าให้ตายสิทำไมเป็นคนแบบ
นี้ไปได้น้าจริงๆเลย ถึงจะทำหน้าบึงใส่แต่สุดท้ายผมก็อดหัวเราะกับท่าทางของทีกับคุณธามไม่ได้ เสียงหัวเราะที่ฟังก็รู้ได้เลยว่า
มีความสุข ทียิ้มหวานแล้วก็หัวเราะกับสิ่งรอบตัว ผมก็หัวเราะไปกับทีแน่นอนว่าเสียงหัวเราของผมกับทีสร้างรอยยิ้มให้กับคุณธามทีมองดูอยู่ ปีใหม่นี้ครอบครับเราก็จะมีแต่เสียงหัวเราะและรอยยิ้มสดใสทั้งปีสุขภาพร่างกายแข็งแรงไม่เจ็บไม่ไข้ทุกคนด้วยนะครับมีความสุขกันมากกกๆๆน้าาาาาา
สวัสดีปีใหม่ครับ
.........................................................
สวัสดีปีใหม่ ย้อนหลังทุกคนค่าาาาา
ปีใหม่นี้ขอให้ทุกคนมีความสุขสุขภาพแข็งแรงกันทุกคนหน้าาา
ตอนนี้เขียนยากมากอาจจะเพราะไม่ได้เขียนนานมากกกก
เลยรู้สึกติดๆขัด กว่าจะได้ตอนนี้นี่เราลบเขียนใหม่ไป5รอบได้
เขียนๆลบๆทั้งวัน ส่วนตอนหลักกำลังเขียนหน้า ก็เขียนๆลบๆนั้นแหละ
ไม้ได้เขียนนานมากติดๆขัดๆไปหมด
ขอบคุณทุกคนคะนะที่คอยเราขอบคุณนะค่า
สุดท้ายนี้ สวัสดีปีใหม่ค่าาาาาาา
แถมๆ
หลังจากส่งทีเข้านอน
ปาม : คุณธามครับนี้มันดึกมากแล้วนะจะทำอะไรครับ
ธาม : ก็ทำอะไรๆตอนที่คนไม่เยอะไง
ปาม : ไม่เอานะผมเหนื่อยแล้วง่วงด้วย
ธาม : ให้นอนอยู่เฉยๆเลย เดียวพีทำเอง
ปาม : ไม่เอา อะ ไม่ อะ อ๊าา
หันกล้องเข้ามุมก่อนนะครับผมขอสวัสดีปีใหม่แบบสวนตัวก่อน
-
ดีใจที่ได้อ่านแล้ว
-
:L2: :L1: :pig4:
-
ดีใจที่มาต่อให้นะค่ะ
รอเรื่องนี้อยู่ตลอดๆ
ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
รีบมาต่อเนีื้อหาหลักไวๆนะ
-
สวัวดีปีใหม่จ้า
ครอบครัวนี้น่ารักมากกกก ดีใจที่มาต่อแล้ว
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ดูพูดเข้าสิ ทีนะผมเข้าใจนะว่าน้องเหมือ = หมาย ถึงว่าผมนะทำอาหารอร่อย
ตอนไปซื้อสีน้ำตาไซส์ของคุณธาม หมดพอ แอบเสียดายนิดๆ คำว่าดีหาย
มาถึงห้องอาหารที่จองไว้แล้วเลือนปานประตูออก บาน
-
:mew1: :pig4:
-
ทีนอนดึกจัง
-
:laugh:
-
กรี๊ดดดดด ดีใจจังที่มาต่อแล้วค่ะ ฮือออ ยังชอบเหมือนเดิมเลย คิดถึงมากจริงๆ
รอตอนหลักค่าาา
-
น่ารัก ครอบครัวสุขสันต์ o18
-
รออยู่นะคะ รีบกลับมาอัพเถอะนะๆ
-
รออยู่คร้าาาาาา
ตอนปีใหม่น่าร๊าก >\\< สุขสันต์ปีใหม่จร้าาาาา
-
ชิบมากตอนพิเศษนี้ สวัสดีปีใหม่คับ
รออ่านนะคับ
-
น่ารักมาก หวานข้ามปี
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:mew5:
-
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ
ครอบครัวนี้เขาน่ารักกันจริงๆน้าาาา
-
ครอบครัวน่ารัก
รออยู่นะคะ
-
9
NURSERY
ผมยังตื่นแต่เช้าเหมือนทุกๆวัน แต่ก็ไม่ได้รีบลุกออกจากตียงเหมือนทุกที แทนที่จะลุกไปอาบน้ำทำกับข้าวเปิดบ้านรอเด็กๆ ผมกลับนอนมองใครอีกคนที่ยังไม่ตื่น ตอนที่ตื่นก็ว่าน่ามองแล้วนะตอนหลับนี้ก็น่ามองไม่แพ้กันเลย นี้หรือเปล่าที่เขาบอกจะหลับจะตื่นก็น่ามองน่าหลงนะ มีเรื่องดีๆแต่เช้าเลยอยากให้วันนี้เป็นวันหยุดจริงจริ๊งจะได้ไม่ต้องรีบตื่น ก็อยากจะนอนมองแบบนี้ทั้งวันแต่มันก็คงจะทำไม่ได้ เอาเถอะรีบลุกออกไปก่อนที่คุณธามจะตื่นดีกว่าเดียวโดนว่า ว่าโรคจิตชอบแอบมอง
ผมลุกไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปทำอาหารเช้าง่ายๆเพื่อคนที่นอนอยู่ข้างบนด้วยอีกที พร้อมต้มน้ำร้อนขวดใหม่ให้ทีเอาขวดนมที่กินเมื่อคืนมาล้าง พอทุกอย่างเสร็จผมก็เดินกลับขึ้นไปบนห้อง ก็เห็นว่าคนที่กำลังจะขึ้นมาปลุกกำลังนอนเล่นกับทีอยู่
“ ตื่นแล้วหรอครับผมกำลังจะขึ้นมาปลุกพอดีเลย อ้าววันนี้ทีก็ตื่นเช้าด้วย ”
“ อืม ทีเพิ่งตื่นเมื่อกี้”
คงจะจริงทียังดูงัวเงียอยู่เลย ผมเดินเข้าไปหาทีที่เตียงแล้วบอกให้คุณธามไปอาบน้ำ ส่วนทีคงอาบตอนสายๆหน่อยแต่ยังไงก็ต้องล้างหน้าก่อน คุณธามเลยอุ้มทีเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำผมก็หาผ้าไปรอรับทีออกมาจากห้องน้ำ เช็ดหน้าเช็ดตาเสร็จก็ห่มผ้าเดินลงไปข้างล้างกัน อาจจะเพราะวันนี้ตื่นเช้ากว่าปกติทั้งๆที่เมื่อวานก็งอแงไปเยอะเช้านี้ทีเลยยังดูงัวเงียอยู่ตอนเดินลงมาข้างล้างก็กอดคอซบไหล่ ไม่ยอมเงยหน้ามาเล่นด้วยเลย
“ น้องที ง่วงหรอครับ”
ผมพาทีมานั่งที่โซฟาน้องก็ยังกอดคอผมไม่ปล่อย อย่าบอกนะว่ามีงอแงภาค2
“ ทีครับ งั้นนอนต่อไหมหืมเดียวพี่ปามเอาหมอนให้เนอะ”
ผมหยิบหมอนใบเล็กที่น้องใช่หนุนประจำที่อยู่โซฟาอีกด้านหนึ่งมาวางไว้ใกล้ตัว แล้วเอนตัวเองเพื่อจะวางให้น้องนอนบนโซฟา ทีนอนลงนะครับแต่มือก็ยังจับเสื้อผมอยู่
“ เป็นอะไรไปนะเราวันนี้หืม”
“ ปะปา ปะปา”
“ ปะป๋า อาบน้ำอยู่ครับเดียวก็ลงมา”
ผมจับมือทีไว้ด้วยมือข้างเดียวอีกข้างก็ยกลูบหัวเล็กๆนั้นเบาๆ วันนี้ทีดูไม่สดใสเลย ผมนั่งอยู่กับทีจนคุณธามลงมาจากชั้นบน เดินตรงมาหาผมกับทีที่โซฟา
“ ทีเป็นอะไรไป”
“ ดูเหมือนน้องจะยังง่วงอยู่นะครับยังงัวเงียอยู่เลย”
ผมขยับออกให้คุณธามเข้ามาหาทีที่ยังนอนอยู่บนโซฟา
“ ง่วงก็นอนต่อสิที”
“ ปะปา”
“ ครับ ปะป๋าอยู่นี้นอนซะนะ”
คุณธามนั่งลูบหัวกล่อมทีให้หลับ พอเห็นแบบนั้นแล้วผมเลยขอตัวเข้าครัว ตักข้าวต้มใส่ถ้วยใส่ถาดยกออกมาที่โซฟา กลับมาอีกทีน้องก็หลับไปแล้ว ยังง่วงอยู่จริงๆด้วยปกติทีจะตื่นใกล้กับตอนที่เด็กมาแต่วันนี้ตื่นก่อนเร็วมาก
“ ผมทำข้าวต้มไว้ให้ครับ”
บางทีผมก็สงสัยนะว่า ทำไมถึงไม่นั่งกินดีๆบนโต๊ะผมนะไม่เท่าไรชุดอยู่บ้านแต่อีกคนนี้สิสูทเต็มยศแต่นั่งกินข้าวต้มกับพื้นไม่กลัวเสื้อยังหรือไงกัน
“เย็นนี้คงจะไปได้แวะมา พรุ่งนี้ต้องไปฮ่องกงฝากทีด้วย”
“ เอ๊ะ? ไปพรุ่งนี้เช้าหรอครับ”
“ จริงๆ ต้องไปเย็นนี้ แล้วจะโทรมา”
“ ครับ เดินทางปลอดภัยครับ ส่วนทีไม่ต้องห่วงนะครับ”
เพราะแบบนี้สินะเมื่อวานคุณธามถึงกลับบ้าน
“อยากได้อะไรไหม”
“ ครับ”
“ ของฝาก”
“ อ๋อ ไม่ละครับผมไม่อยากได้อะไร”
และบทสนทนาในตอนเช้าของเราก็จบอยู่แค่นั้นละครับ หลังจากทานข้าวเสร็จ คุณธามก็เข้าไปนั่งข้างทีเอามือลูบหัวเบาๆก่อนจะก้มลงหอมแก้มน้อง
“ ไปนะ”
“ ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ”
หลังออกไปส่งคุณธามขึ้นรถผมก็กลับเข้ามาในบ้าน เก็บกวาดบ้านในตอนเช้ารอเด็กๆมาในหัวก็คิดไปเรื่อยว่าวันนี้จะพาเด็กๆ
เล่นอะไรดี ไม่นานเด็กๆก็เริ่มทยอยมากันพอมาครบกันทุกคนเราก็เริ่มทำกิจกรรมกันมีออกไปวิ่งเล่นข้างนอกบ้างแล้วก็กลับเข้ามานอนพักกันข้างในวันนี้ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดีเหมือนทุกวันพอถึงเวลากลับบ้านเด็กก็ทยอยกลับ
จนตอนนี้ทั้งบ้านก็เหลือแค่ผมกับที ทียังเล่นของเล่นอยู่ผมเลยเดินมาปิดประตูบ้าน พอกลับเข้ามาในบ้านก็เริ่มเก็บของนู้นนี้นั้นตามปกติตบท้ายด้วยการทำกับข้าววันเราก็คงกินข้าวกันแค่สองคน หลังจากกินข้าวเสร็จเราก็ขึ้นห้องไปอาบน้ำกัน บ้างครั้งผมกับทีก็มีอาบน้ำพร้อมกันบ้างอย่างเช่นวันนี้ไง วันนี้นี้เราเข้าไปอาบน้ำพร้อมกันครับในห้องน้ำจะมีสติ๊กเกอร์รูปปลาโลมาสีฟ้าติดอยู่ที่ผนังห้องน้ำ ติดอยู่ไม่สูงมากเวลามาอาบน้ำทีไร ทีจะชอบมาเล่นด้วยทุกทีจะเอาน้ำมาลูบๆสติ๊กเกอร์ปลาประจำเลยครับ ทั้งอาบทั้งเล่นกันไปพอควรแล้วผมก็หอบกันออกมาแต่งตัวด้วยชุดนอนหมีน้อย วันก่อนผมใส่ชุดเสื้อให้แล้วมันมีห่างเสือ น้องก็ดึงห่างตัวเองเล่นจนหลับไปเลย
พอผมแต่ตัวเสร็จโทรศัพท์ผมก็ดังขั้นมา ใครโทรมาละเนี่ย โอ๊ะ! คุณธามโทรมา
“ ฮัลโหล ครับ”
“อื่ม ทำอะไรกันอยู่”
“ เพิ่งอาบน้ำเสร็จครับ แล้วคุณธามละครับ”
“ รอขึ้นเครื่อง”
“ อ้าวหรอครับ ผมนึกว่าขึ้นเครื่องตั้งแต่เมื่อตอนเย็นแล้วซะอีก”
“ ติดงาน ขอคุยกับทีหน่อย”
“ ครับ ทีปะป๊าจะคุยด้วย”
ผมกดเปิดลำโพงแล้วยื่นโทรศัพท์ไปทางที
“ ที วันนี้ดื้อไหม”
น้องมองโทรศัพท์แบบงงๆ คงจะสงสัยว่าไปเครื่องตรงหน้านี้มันคืออะไรแล้วทำไมมีเสียงของปะป๊า
“ ที ได้ยินหรือเปล่า”
“ ผมว่าโทรแบบวีดิโอดีไหมครับ ทีจะได้เห็นหน้าด้วยไงครับ”
“ งั้นรอแป๊บ”
คุณธามวางสายไปไม่นานก็โทรกลับคืนมาเป็นวีดิโอ
“ ที เห็นปะป๊าหรือเปล่า”
“ปะปา”
คอยดีขึ้นหน่อย หลังจากที่ทำหน้างงๆใส่พอรอบนี้มาทั้งภาพทั้งเสียงน้องเลยรีบตอบกลับคนเป็นพ่อทันที
“ ที คืนนี้ปะป๊าไม่ได้ไปหา อย่าดือนะครับ”
“ ดื่อ”
“ ใช่ๆ อย่าดื้อนะแล้วปะป๊าจะเอาของฝากกับไปให้”
เราคุยกันได้สักพักคุณธามก็ต้องไปขึ้นเครื่อง ก่อนจะวางมีจูบลากันด้วยนะครับถึงจะแค่หน้าจอก็เถอะ ที่บอกว่าจูบลานิผมหมายถึงทีกับคุณธามนะไม่ใช่ผม พอถึงเวลานอนผมก็พาทีระโดดขึ้นเตียงเตรียมตัวนอนกัน วันนี้ก็ถือว่าเป็นวันดีๆอีกวันหนึ่งละนะ หลังว่าวันพรุ้งนี้ก็จะเป็นดีๆเช่นกันยังตอนนี้ก็ขอนอนก่อนละน้า
เช้าวันนี้ก็สดใสเหมือนเคยใกล้สินปีเข้าไปแล้วอากาศเริ่มเย็นๆแต่ผมว่ามันคงไม่หนาวอะไรมากหรอกดูจากทุกๆปีแล้วคงหนาวได้ไม่นานเท่าไร อาจเพราะอากาศเริ่มเย็นๆเช้าวันนี้เลยเลยเห็นเด็กๆเริ่มใส่เสื้อกันหนาวกันแล้ว ส่วนทีผมก็ใส่ให้นะแต่ไม่ได้หนามาก คาดว่าสายๆอากาศคงจะอุ่นขึ้น อุ่นจนร้อนเลยละคิดว่านะ
“ สวัสดีครับ”
“อ่ะ!”
“ ผมทำให้ตกใจอีกแล้ว ขอโทษนะครับ”
“ คุณก้อง!!”
“ ดีใจจังที่จำผมได้”
“ จำได้สิครับเพิ่งเจอกันไปไม่กี่วันเอง แล้วคุณก้องมาทำอะไรหรอครับ”
“ อ๋อ ผมหรอ ผมมาส่งหลานนะครับ แก้มมานะเร็วอย่าซนสิเรานะ”
ผมมองตามคุณก้องไปก็เจอแก้มใสยืนอยู่ตรงแปลงดอกไม้หน้าบ้าน และน้องก็กำลังเด็ดมันมาด้วยครับผมไม่ว่าหรอกถ้าเด็กๆจะเห็นมันสวยแล้วขอเอากลับบ้าน เพราะบางครั้งผมก็พาเด็กๆไปเด็ดมาทับสีด้วยเหมือน
“ พี่ปามมมม หวัดคะหนูมีดอกไม้มาฝากด้วยสวยไหม”
ผมนั่งลงตรงหน้าแก้มใสเพื่อให้เรามีความสูงที่เท่ากันก่อนที่จะเริ่มพูดกับน้อง
“ สวยครับ กลีบดอกสีชมพูเหมือนแก้มของแก้มใสเลย แต่พี่ปามว่านะแก้มใสจะได้เห็นมันสวยทุกวันถ้ามันอยู่บนต้นมันมากกว่า
คิดเหมือนพี่ไหม”
“ อื่มๆ อยู่บนต้นสวย แต่หนูเอามาจากต้นมันไม่สวย”
“ สวยสิมันยังแต่พอผ่านไปสักพักมันก็จะเหี่ยวมันก็หมดสวยแต่ถ้ามันอยู่บนต้น..”
“มันไม่เหี่ยว!! หนูจะเอาไปใส่ไว้คืน”
ก่อนที่ผมจะพูดจบแก้มใสก็แทรกขึ้นมาพูดแบบนั้นเจ้าตัวก็เอาดอกไม้ไปปักไว้ที่กระถางเหมือนเดิม
“ คุณปานใจดีจังเลยนะครับ ถ้าเป็นพี่สวยผมมีหวังโดนดุไปแล้ว”
“ ไม่หรอกครับ”
พอปักเสร็จตอนที่กำลังเดินกลับมาน้องต้นก็มาพอดีทั้งเลยวิ่งแข่งกันเข้ามาหาผม
“ เราถึงก่อนๆๆๆๆ”
“เรามาถึงก่อนตั้งนานแล้วเราเอาดอกไม้ไปปักเฉยๆ”
แม้แก้มนับแค่ตอนวิ่งมาสิครับ หนูเพิ่งแข่งกันไม่ใช่หรอดูๆทำท่าอวดใหญ่
“ พี่ปามฮะวันนี้ทีมาไหม”
“มาสิครับทีเล่นอยู่ข้างในเข้าไปหาน้องกันเนอะ”
“ ดูเหมือนทีจะเป็นขวัญใจทุกคนเลยนะครับ”
“ ไม่หรอกครับเด็กๆแค่ชอบเล่นด้วยกัน”
“งั้นจะเป็นไรไหมถ้าผมขอเข้าไปเล่นกับเด็กๆด้วย”
“ ได้สิครับ”
เพราะด้วยเหตุนี้ผู้ชายตัวโตที่มีรอยยิ้มใจดีจึงมานั่งอยู่ในบ้านผม คุณก้องเข้ากับเด็กๆได้ทุกคนยกเว้นที ทีดูไม่ค่อยสนใจคุณ
ก้องสักเท่าไร แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้เหมือนกับก่อนหน้านี้น้องแค่ไม่เล่นด้วยเท่านั้นเองอย่างตอนนี้ไง
“ ว้าวปลาโลมาของทีน่ารักจังเลยขอน้าเล่นด้วยคนได้ไหมครับ”
“…………”
ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก……. ครับนอกจากไม่สนใจแล้วทียังนั่งเล่นต่อคนเดียวด้วย พอคุณก้องเข้าใกล้มากๆน้องก็คลานหนีดูไปดูมาก็ตลกดีนะ ผมว่าถ้าคุณก้องไปเอาหนวดออกน้องก็คงจะยอมเล่นด้วย(มั้ง) ตอนเด็กๆเล่นกันผมก็ถ่ายรูปส่งไปให้คุณธามดูด้วยคนไกลเขาจะได้มีกำลังใจห่างลูกไปข้ามประเทศเลย เล่นกับเด็กๆไปจนเกือบๆเที่ยงคุณก้องก็ขอกับก่อน
“ ผมคงต้องขอตัวกลับก่อนแล้วตอนเย็นจะมาใหม่”
“ ครับขอบคุณมากนะครับที่ช่วยมาเป็นเพื่อนเล่นกับเด็กๆ”
“ ไม่เป็นไรครับ ผมชอบเด็กนะชอบอะไรที่มันดูเล็กๆมันให้ความรู้สึกอยากปกป้องนะครับ”
“ ครับ เด็กๆน่ารัก”
“ครับ น่ารัก”
ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่าแต่สายตาที่คุณก้องมองมาทำผมเขินๆไงไม่รู้นะแม้ทั้งคำพูดทั้งสายตาถ้าไปพูดกับสาวๆมีหวังละลายกันเป็นทะเลแน่ๆแต่นี้พูดกับผมไงคิดเข้าข้างตัวเองมากไปมันก็ไม่ดี
หลังส่งคุณก้องผมก็กลับเข้ามาทำอาหารกลางวันให้เด็กๆ ใกล้ถึงหยุดปีใหม่แล้วเด็กๆคงไปจะเที่ยวกับครอบครัวแล้วผมจะไปไหนดีกลับบ้านใหญ่ดีไหมหรือจะขึ้นเหนือดี
“ ~~&&&&&&&&&&&&&&&&&&~~”
ใครโทรมาละเนี่ย หือ? คุณธาม?
“ ครับคุณธาม”
[ ทำอะไรอยู่ ]
“ กำลังทำอาหารกลางวันให้เด็กๆนะครับ จะคุยกับทีใช่ไหมครับรอแปบนะ”
[ ไม่ต้องหรอก ทีเล่นอยู่ใช่ไหม ]
“ อ่า ครับน้องเล่นอยู่” ผมมองออกไปตรงโซนหน้าทีวีเด็กๆกำลังดูสมุดภาพกัน ทีก็นอนดูกับเขาด้วย
[ ดีแล้ว อยู่กับใคร ]
“ หือ? ผมหรอ? ผมก็อยู่กับเด็กๆไงครับ”
[ ในรูป ]
“ อ๋อ คุณก้องนะครับที่เจอกันที่สวนสาธารณะเมื่อวันก่อนไงครับเป็นน้าของแก้มใสเมื่อแวะมาส่งแก้มเลยเข้ามาเล่นกับเด็กๆด้วย
นะครับ”
[ อืม คงกลับเย็นนี้ อยากกินปลา ]
“ ครับ”
[ ไปดูเด็กๆต่อเถอะ ]
“ ครับ”
วางสายไปแล้วอะไรของเขาละเนีย โทรมาถามแค่นี้หรอเดียวก็คิดเข้าข้างตัวเองซะนี้ว่าหึงนะ จะกลับเย็นนี้หรอในตู้เย็นไม่มีปลาด้วยสิสงสัยวันนี้คงต้องพาทีไปเดินเล่นที่ตลาดแล้วละ
สงสัยวันนี้เด็กๆเล่นกันเหนื่อยหลังกินข้าวเสร็จไม่นานก็พากันหลับรวมถึงทีด้วย พอใกล้ถึงเวลากลับบ้านเด็กๆก็ทยอยตื่นกันแล้วเริ่มไปทีละคนสองคนจนเหลือแต่แก้มใสที่ยังไม่กลับ
“ วันนี้ใครมารับแก้มใสคะ”
“ น้าก้อง! น้าก้องมีฮัคกี้ด้วยคะ”
“ โอ้ ฮัคกี้ต้องน่ารักแน่ๆเลย”
คงจะเป็นลูกหมาตัวนั้นแน่ๆเลย
“ พี่จะแบบทีเล่นด้วยนะ ฮัคกี้เก่ง”
ในขณะที่แก้มใส่กำลังเล่นเรื่องของฮัคกี้ให้ทีฟัง ก็มีเสียงรถมาจอดที่หน้าบ้าน
“ อ่า ผมมาช้าสุดใช่ไหมเนียเด็กๆกลับกันหมดแล้ว”
“ น้าก้องงงงงงงงงงง”
พอเห็นว่าเป็นน้าตัวเองแก้มก็วิ่งไปหาทันที
“ โทษทีนะน้ามาช้า ขอโทษคุณปามด้วยนะครับ”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่นี้เอง”
“ คุณปามจะออกไปข้างนอกหรอครับ”
“ เอ๊ะ? ผมบอกหรอครับ” รู้ได้ไง เฮ้ยผมยังไม่ได้อะไรเลยนะ
“ เปล่าหรอกครับไม่ได้บอกแต่เห็น เสื้อกับกระเป๋าวางอยู่ด้วยเลยคิดว่าคงจะไปข้างนอก”
“ อ๋อครับ จะตลาดกัน” ผมตอบไปพร้อมกับยื่นมือออกไปหาทีที่กำลังคลานเข้ามา
“ ให้ผมไปส่งไหมครับหลังจากนี่ผมว่าง”
“ อ่า ผม….”
“ จะได้มีคนช่วยถือของด้วย”
“ก็ได้ครับ”
เอาเถอะรีบไปรีบกลับคุณธามจะมาถึงตอนไหนก็ยังไม่รู้ เดียวได้ยืนรอหน้าบ้าน ผมหยิบหมวกมาให้ทีใส่แล้วก็ใส่เสื้อกันหนาวให้อีกตัวตอนเย็นอากาศก็จะเย็นลงอีกผมไม่อยากให้ทีไม่สบาย พอเตรียมตัวเสร็จผมก็อุ้มทีเดินตามคุณก้องที่จูงมือแก้มใสเดินไปที่รถ แล้วตอนนั้นเองที่รถแคมรี่สีขาวป้ายทะเบียนคุ้นตาก็ขับเข้ามาจอดด้านรถคุณก้อง แล้วก็ใช่จริงๆด้วยครับ คุณธามเปิดประตูรถเดินออกมาพร้อมชุดสูทเต็มยศเข้ามาหาผมกับที ไหนบอกว่าตอนเย็นๆไงนี่เพิ่ง4โมงครึ่งเอง
“ คุณธาม”
“จะไปไหน”
“ ผมจะไปตลาดนะครับ”
“ ไปขึ้นรถสิ”
พอพูดแบบนั้นคุณธามก็ขยับเข้ามารับทีไปอุ้มแล้วถอยมาให้ผมได้เดินตาม
“ เดียวสิครับ คุณเป็นใคร”
พอได้ยินเสียงเรียกจากข้างหลังคุณธามก็หยุดเดินแล้วหันกับมามองทันที ส่วนคุณก้องก็เดินอ้อมมาจากอีกฝั่งมายืนตรงหน้าคุณธาม
“ ผมถามว่าคุณเป็นไร อยู่ๆก็จะมาลากคนอื่นไปด้วยแบบนี้”
แบบนี้ไม่ดีแน่ๆไม่รู้สิแต่ความรู้สึกผมมันบอกแบบนั้น เราควรออกจากตรงให้เร็วๆเลยดีกว่า
“ อะคุณก้องยังไม่เคยเจอกันสินะครับนี้คุณธามครับพ่อของน้องที ผมต้องขอบคุณมากนะครับที่จะไปส่งแต่ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วครับผมขอตัวก่อนนะครับคุณก้องก็ขับรถกลับบ้านดีๆนะครับ บายคะแก้มใสพี่ปามไปก่อนนะ”
ทันทีที่ผมพูดจบก็เดินออกมาพร้อมกับจูงมือคุณธามให้เดินออกมาพร้อมกันด้วย เปิดประตูให้ขึ้นรถเสร็จผมก็อ้อมมาขึ้นอีกฝั่งแล้วทำไมผมกลายมาเป็นคนขับรถได้ก็ไม่รู้ทั้งทีควรเป็นคุณธาม ซึ้งตอนนี้จับทีนั่งตักแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างชี้ชวนกันมองข้างทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆที่เมื่อกี้ทำหน้าโคตรเครียด
“ ไหนคุณธามบอกว่ากลับตอนเย็นไงครับ”
“ 5 โมงแล้ว”
มันก็ใช่ว่าตอนนี้ 5โมงแล้วแต่แบบนับก่อนหน้านี้ด้วยสิ ก่อนหน้าที่จะ5โมงนะ ผมได้แต่เถียงกับตัวเองในใจแล้วหันไปมองคนที่เพิ่งตอบคำถามไป คุณธามก็ยังชวนทีมองข้างทางต่อไปโดยไม่สนใจมาตอบคำถามผม โอเคไม่ถามก็ได้ ผมขับรถต่อไปจนถึงตลาด พอหาที่จอดได้ผมก็หันไปหยิบกระเป๋าที่เบาะหลังมาสะพายเตรียงลงไปซื้อของ
“ คุณธามกับทีรออยู่ที่รถแล้วกันนะผมไปซื้อของแป๊บเดียว”
“ ไปด้วย จะได้ช่วยถือ”
“ ตามใจครับ” พอผมจะเปิดประตูรถก็ถูกคุณธามดึงเอาไว้จนต้องหันกลับมามองอีกรอบ
“ โกธรหรอ”
“ ผมจะโกธรเรื่องอะไรละครับ ถ้าจะไปด้วยก็รีบลงมาเถอะครับตอนเย็นที่ตลาดคนเยอะเดียวปลาหมดก่อนผมไม่รู้นะ”
“ ไม่กินแล้ว”
เป็นงั้นไปนิกลายร่างเป็นน้องทีไปแล้วหรอครับ
“ วันนี้กินกุ้งกันคงหาร้านไม่ทัน ซื้อกลับไปทำกินที่บ้านแล้วกันนะ”
“ครับ”
ผมว่าตอนนี้ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่มายิ้มให้กับประโยคที่ชวนกินกุ้งแล้วกินปลานะ มันคงจะไม่มีอะไรเลยถ้าไม่ใช่ว่าผมชอบ
กินกุ้งมากส่วนคุณธามชอบกินปลาแล้วเขาบอกว่าผมโกธรแล้วนี้คือการทำให้หายโกธรด้วยการกินกุ้งหรอ แต่อยากจะบอกว่ามันได้ผลนะเพราะตอนนี้ผมยิ้มออกมาแล้ว อีกอย่างนะผมไม่ได้โกธรสักหน่อยแค่รู้สึกไม่ค่อยโอเคเฉยๆ
“ ปั้มๆ กู้ง”
“ ครับ กุ้ง วันนี้เราจะกินกุ้งกัน”
สุดท้ายวันนี้เราก็ได้กุ้งตัวใหญ่กลับบ้าน 2โลกับปลาอีก2ตัวแล้วก็นู้นนี้นั้นอีกที่ผมจดไว้ก่อนออกจากบ้าน ข้าวเย็นวันคงอร่อยน่าดูผมคิดว่างั้นนะ
.........................................
-
เมื่อไหร่จะรักกันอะ. ดูความสัมพันธ์ไม่ค่อยคืบหน้าเลยอะ. :m16: :m16: :m16:
-
ละมุน :-[
-
เรื่อยๆเรียงๆ
-
เรื่อยๆ เปื่อยๆ ไปมั้ย??!!
-
บรรยากาศของคู่สามีภรรยาที่แต่งงานมีลูกแล้วชัดๆเลย!! อิจ!! 55555555555
-
รอวันทีธามสนใจปามแบบคนรัก
-
จะมีเหตุการณ์อะไรที่ทำให้คุณธามสนใจพี่เลี้ยงน้องทีซักทีหนอ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ของฝากกับไปให้ กลับ
“เย็นนี้คงจะไปได้แวะมา พรุ่งนี้ต้องไปฮ่องกงฝากทีด้วย” ไม่ได้
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:pig4: :L2:
-
คุณธามก็ยังไม่แสดงออกมาชอบน้องเลยนะ หรือว่าเราไม่เห็นเอง เอาเถอะเรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลาล่ะนะ
-
อบอุ่นจังเลยยยยย
หายากนะนนิยายที่เริ่มความสัมพันธ์ของนายเอก
กับลูกของพระเอกตั้งเเต่ยังบอแบะอยู่
ชอบบบบบบ
มีความน่ารักทุกคนเลยยยย
รีบมาต่อตอนต่อไปนาาาา
-
:katai2-1:
-
ทีน่ารักกกก ปัมของทีก็น่ารักกกก :m1:
-
ละมุนนน
ว่าแต่คุณธามสนใจปามบ้างยังนร้า
-
เมื่อไหร่จะรักกันล่ะเนี้ย เป็นแบบเรื่อยๆ แต่อบอุ่น
-
น่ารัก
-
จะมีของพิเศษมาฝากปามไหมน่ะ
-
รอวันความรักผลิบาน
-
น่ารักจังง
:L1: :L1:
:pig4: :pig4:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :katai5: :katai4: :ling1:
-
น้องทีน่ารักมากเลย
-
:pig4: :pig4: :L1:
-
9
NURSERY
ใครอ่านตอนที่แล้วไปแล้วข้ามตัวสีฟ้าไปอ่านตัวสีดำนะ
ตอนที่9ลงครบแล้วนะ
ผมยังตื่นแต่เช้าเหมือนทุกๆวัน แต่ก็ไม่ได้รีบลุกออกจากตียงเหมือนทุกที แทนที่จะลุกไปอาบน้ำทำกับข้าวเปิดบ้านรอเด็กๆ ผมกลับนอนมองใครอีกคนที่ยังไม่ตื่น ตอนที่ตื่นก็ว่าน่ามองแล้วนะตอนหลับนี้ก็น่ามองไม่แพ้กันเลย นี้หรือเปล่าที่เขาบอกจะหลับจะตื่นก็น่ามองน่าหลงนะ มีเรื่องดีๆแต่เช้าเลยอยากให้วันนี้เป็นวันหยุดจริงจริ๊งจะได้ไม่ต้องรีบตื่น ก็อยากจะนอนมองแบบนี้ทั้งวันแต่มันก็คงจะทำไม่ได้ เอาเถอะรีบลุกออกไปก่อนที่คุณธามจะตื่นดีกว่าเดียวโดนว่า ว่าโรคจิตชอบแอบมอง
ผมลุกไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปทำอาหารเช้าง่ายๆเพื่อคนที่นอนอยู่ข้างบนด้วยอีกที พร้อมต้มน้ำร้อนขวดใหม่ให้ทีเอาขวดนมที่กินเมื่อคืนมาล้าง พอทุกอย่างเสร็จผมก็เดินกลับขึ้นไปบนห้อง ก็เห็นว่าคนที่กำลังจะขึ้นมาปลุกกำลังนอนเล่นกับทีอยู่
“ ตื่นแล้วหรอครับผมกำลังจะขึ้นมาปลุกพอดีเลย อ้าววันนี้ทีก็ตื่นเช้าด้วย ”
“ อืม ทีเพิ่งตื่นเมื่อกี้”
คงจะจริงทียังดูงัวเงียอยู่เลย ผมเดินเข้าไปหาทีที่เตียงแล้วบอกให้คุณธามไปอาบน้ำ ส่วนทีคงอาบตอนสายๆหน่อยแต่ยังไงก็ต้องล้างหน้าก่อน คุณธามเลยอุ้มทีเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำผมก็หาผ้าไปรอรับทีออกมาจากห้องน้ำ เช็ดหน้าเช็ดตาเสร็จก็ห่มผ้าเดินลงไปข้างล้างกัน อาจจะเพราะวันนี้ตื่นเช้ากว่าปกติทั้งๆที่เมื่อวานก็งอแงไปเยอะเช้านี้ทีเลยยังดูงัวเงียอยู่ตอนเดินลงมาข้างล้างก็กอดคอซบไหล่ ไม่ยอมเงยหน้ามาเล่นด้วยเลย
“ น้องที ง่วงหรอครับ”
ผมพาทีมานั่งที่โซฟาน้องก็ยังกอดคอผมไม่ปล่อย อย่าบอกนะว่ามีงอแงภาค2
“ ทีครับ งั้นนอนต่อไหมหืมเดียวพี่ปามเอาหมอนให้เนอะ”
ผมหยิบหมอนใบเล็กที่น้องใช่หนุนประจำที่อยู่โซฟาอีกด้านหนึ่งมาวางไว้ใกล้ตัว แล้วเอนตัวเองเพื่อจะวางให้น้องนอนบนโซฟา ทีนอนลงนะครับแต่มือก็ยังจับเสื้อผมอยู่
“ เป็นอะไรไปนะเราวันนี้หืม”
“ ปะปา ปะปา”
“ ปะป๋า อาบน้ำอยู่ครับเดียวก็ลงมา”
ผมจับมือทีไว้ด้วยมือข้างเดียวอีกข้างก็ยกลูบหัวเล็กๆนั้นเบาๆ วันนี้ทีดูไม่สดใสเลย ผมนั่งอยู่กับทีจนคุณธามลงมาจากชั้นบน เดินตรงมาหาผมกับทีที่โซฟา
“ ทีเป็นอะไรไป”
“ ดูเหมือนน้องจะยังง่วงอยู่นะครับยังงัวเงียอยู่เลย”
ผมขยับออกให้คุณธามเข้ามาหาทีที่ยังนอนอยู่บนโซฟา
“ ง่วงก็นอนต่อสิที”
“ ปะปา”
“ ครับ ปะป๋าอยู่นี้นอนซะนะ”
คุณธามนั่งลูบหัวกล่อมทีให้หลับ พอเห็นแบบนั้นแล้วผมเลยขอตัวเข้าครัว ตักข้าวต้มใส่ถ้วยใส่ถาดยกออกมาที่โซฟา กลับมาอีกทีน้องก็หลับไปแล้ว ยังง่วงอยู่จริงๆด้วยปกติทีจะตื่นใกล้กับตอนที่เด็กมาแต่วันนี้ตื่นก่อนเร็วมาก
“ ผมทำข้าวต้มไว้ให้ครับ”
บางทีผมก็สงสัยนะว่า ทำไมถึงไม่นั่งกินดีๆบนโต๊ะผมนะไม่เท่าไรชุดอยู่บ้านแต่อีกคนนี้สิสูทเต็มยศแต่นั่งกินข้าวต้มกับพื้นไม่กลัวเสื้อยังหรือไงกัน
“เย็นนี้คงจะไปได้แวะมา พรุ่งนี้ต้องไปฮ่องกงฝากทีด้วย”
“ เอ๊ะ? ไปพรุ่งนี้เช้าหรอครับ”
“ จริงๆ ต้องไปเย็นนี้ แล้วจะโทรมา”
“ ครับ เดินทางปลอดภัยครับ ส่วนทีไม่ต้องห่วงนะครับ”
เพราะแบบนี้สินะเมื่อวานคุณธามถึงกลับบ้าน
“อยากได้อะไรไหม”
“ ครับ”
“ ของฝาก”
“ อ๋อ ไม่ละครับผมไม่อยากได้อะไร”
และบทสนทนาในตอนเช้าของเราก็จบอยู่แค่นั้นละครับ หลังจากทานข้าวเสร็จ คุณธามก็เข้าไปนั่งข้างทีเอามือลูบหัวเบาๆก่อนจะก้มลงหอมแก้มน้อง
“ ไปนะ”
“ ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ”
หลังออกไปส่งคุณธามขึ้นรถผมก็กลับเข้ามาในบ้าน เก็บกวาดบ้านในตอนเช้ารอเด็กๆมาในหัวก็คิดไปเรื่อยว่าวันนี้จะพาเด็กๆ
เล่นอะไรดี ไม่นานเด็กๆก็เริ่มทยอยมากันพอมาครบกันทุกคนเราก็เริ่มทำกิจกรรมกันมีออกไปวิ่งเล่นข้างนอกบ้างแล้วก็กลับเข้ามานอนพักกันข้างในวันนี้ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดีเหมือนทุกวันพอถึงเวลากลับบ้านเด็กก็ทยอยกลับ
จนตอนนี้ทั้งบ้านก็เหลือแค่ผมกับที ทียังเล่นของเล่นอยู่ผมเลยเดินมาปิดประตูบ้าน พอกลับเข้ามาในบ้านก็เริ่มเก็บของนู้นนี้นั้นตามปกติตบท้ายด้วยการทำกับข้าววันเราก็คงกินข้าวกันแค่สองคน หลังจากกินข้าวเสร็จเราก็ขึ้นห้องไปอาบน้ำกัน บ้างครั้งผมกับทีก็มีอาบน้ำพร้อมกันบ้างอย่างเช่นวันนี้ไง วันนี้นี้เราเข้าไปอาบน้ำพร้อมกันครับในห้องน้ำจะมีสติ๊กเกอร์รูปปลาโลมาสีฟ้าติดอยู่ที่ผนังห้องน้ำ ติดอยู่ไม่สูงมากเวลามาอาบน้ำทีไร ทีจะชอบมาเล่นด้วยทุกทีจะเอาน้ำมาลูบๆสติ๊กเกอร์ปลาประจำเลยครับ ทั้งอาบทั้งเล่นกันไปพอควรแล้วผมก็หอบกันออกมาแต่งตัวด้วยชุดนอนหมีน้อย วันก่อนผมใส่ชุดเสื้อให้แล้วมันมีห่างเสือ น้องก็ดึงห่างตัวเองเล่นจนหลับไปเลย
พอผมแต่ตัวเสร็จโทรศัพท์ผมก็ดังขั้นมา ใครโทรมาละเนี่ย โอ๊ะ! คุณธามโทรมา
“ ฮัลโหล ครับ”
“อื่ม ทำอะไรกันอยู่”
“ เพิ่งอาบน้ำเสร็จครับ แล้วคุณธามละครับ”
“ รอขึ้นเครื่อง”
“ อ้าวหรอครับ ผมนึกว่าขึ้นเครื่องตั้งแต่เมื่อตอนเย็นแล้วซะอีก”
“ ติดงาน ขอคุยกับทีหน่อย”
“ ครับ ทีปะป๊าจะคุยด้วย”
ผมกดเปิดลำโพงแล้วยื่นโทรศัพท์ไปทางที
“ ที วันนี้ดื้อไหม”
น้องมองโทรศัพท์แบบงงๆ คงจะสงสัยว่าไปเครื่องตรงหน้านี้มันคืออะไรแล้วทำไมมีเสียงของปะป๊า
“ ที ได้ยินหรือเปล่า”
“ ผมว่าโทรแบบวีดิโอดีไหมครับ ทีจะได้เห็นหน้าด้วยไงครับ”
“ งั้นรอแป๊บ”
คุณธามวางสายไปไม่นานก็โทรกลับคืนมาเป็นวีดิโอ
“ ที เห็นปะป๊าหรือเปล่า”
“ปะปา”
คอยดีขึ้นหน่อย หลังจากที่ทำหน้างงๆใส่พอรอบนี้มาทั้งภาพทั้งเสียงน้องเลยรีบตอบกลับคนเป็นพ่อทันที
“ ที คืนนี้ปะป๊าไม่ได้ไปหา อย่าดือนะครับ”
“ ดื่อ”
“ ใช่ๆ อย่าดื้อนะแล้วปะป๊าจะเอาของฝากกับไปให้”
เราคุยกันได้สักพักคุณธามก็ต้องไปขึ้นเครื่อง ก่อนจะวางมีจูบลากันด้วยนะครับถึงจะแค่หน้าจอก็เถอะ ที่บอกว่าจูบลานิผมหมายถึงทีกับคุณธามนะไม่ใช่ผม พอถึงเวลานอนผมก็พาทีระโดดขึ้นเตียงเตรียมตัวนอนกัน วันนี้ก็ถือว่าเป็นวันดีๆอีกวันหนึ่งละนะ หลังว่าวันพรุ้งนี้ก็จะเป็นดีๆเช่นกันยังตอนนี้ก็ขอนอนก่อนละน้า
เช้าวันนี้ก็สดใสเหมือนเคยใกล้สินปีเข้าไปแล้วอากาศเริ่มเย็นๆแต่ผมว่ามันคงไม่หนาวอะไรมากหรอกดูจากทุกๆปีแล้วคงหนาวได้ไม่นานเท่าไร อาจเพราะอากาศเริ่มเย็นๆเช้าวันนี้เลยเลยเห็นเด็กๆเริ่มใส่เสื้อกันหนาวกันแล้ว ส่วนทีผมก็ใส่ให้นะแต่ไม่ได้หนามาก คาดว่าสายๆอากาศคงจะอุ่นขึ้น อุ่นจนร้อนเลยละคิดว่านะ
“ สวัสดีครับ”
“อ่ะ!”
“ ผมทำให้ตกใจอีกแล้ว ขอโทษนะครับ”
“ คุณก้อง!!”
“ ดีใจจังที่จำผมได้”
“ จำได้สิครับเพิ่งเจอกันไปไม่กี่วันเอง แล้วคุณก้องมาทำอะไรหรอครับ”
“ อ๋อ ผมหรอ ผมมาส่งหลานนะครับ แก้มมานะเร็วอย่าซนสิเรานะ”
ผมมองตามคุณก้องไปก็เจอแก้มใสยืนอยู่ตรงแปลงดอกไม้หน้าบ้าน และน้องก็กำลังเด็ดมันมาด้วยครับผมไม่ว่าหรอกถ้าเด็กๆจะเห็นมันสวยแล้วขอเอากลับบ้าน เพราะบางครั้งผมก็พาเด็กๆไปเด็ดมาทับสีด้วยเหมือน
“ พี่ปามมมม หวัดคะหนูมีดอกไม้มาฝากด้วยสวยไหม”
ผมนั่งลงตรงหน้าแก้มใสเพื่อให้เรามีความสูงที่เท่ากันก่อนที่จะเริ่มพูดกับน้อง
“ สวยครับ กลีบดอกสีชมพูเหมือนแก้มของแก้มใสเลย แต่พี่ปามว่านะแก้มใสจะได้เห็นมันสวยทุกวันถ้ามันอยู่บนต้นมันมากกว่า
คิดเหมือนพี่ไหม”
“ อื่มๆ อยู่บนต้นสวย แต่หนูเอามาจากต้นมันไม่สวย”
“ สวยสิมันยังแต่พอผ่านไปสักพักมันก็จะเหี่ยวมันก็หมดสวยแต่ถ้ามันอยู่บนต้น..”
“มันไม่เหี่ยว!! หนูจะเอาไปใส่ไว้คืน”
ก่อนที่ผมจะพูดจบแก้มใสก็แทรกขึ้นมาพูดแบบนั้นเจ้าตัวก็เอาดอกไม้ไปปักไว้ที่กระถางเหมือนเดิม
“ คุณปานใจดีจังเลยนะครับ ถ้าเป็นพี่สวยผมมีหวังโดนดุไปแล้ว”
“ ไม่หรอกครับ”
พอปักเสร็จตอนที่กำลังเดินกลับมาน้องต้นก็มาพอดีทั้งเลยวิ่งแข่งกันเข้ามาหาผม
“ เราถึงก่อนๆๆๆๆ”
“เรามาถึงก่อนตั้งนานแล้วเราเอาดอกไม้ไปปักเฉยๆ”
แม้แก้มนับแค่ตอนวิ่งมาสิครับ หนูเพิ่งแข่งกันไม่ใช่หรอดูๆทำท่าอวดใหญ่
“ พี่ปามฮะวันนี้ทีมาไหม”
“มาสิครับทีเล่นอยู่ข้างในเข้าไปหาน้องกันเนอะ”
“ ดูเหมือนทีจะเป็นขวัญใจทุกคนเลยนะครับ”
“ ไม่หรอกครับเด็กๆแค่ชอบเล่นด้วยกัน”
“งั้นจะเป็นไรไหมถ้าผมขอเข้าไปเล่นกับเด็กๆด้วย”
“ ได้สิครับ”
เพราะด้วยเหตุนี้ผู้ชายตัวโตที่มีรอยยิ้มใจดีจึงมานั่งอยู่ในบ้านผม คุณก้องเข้ากับเด็กๆได้ทุกคนยกเว้นที ทีดูไม่ค่อยสนใจคุณ
ก้องสักเท่าไร แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้เหมือนกับก่อนหน้านี้น้องแค่ไม่เล่นด้วยเท่านั้นเองอย่างตอนนี้ไง
“ ว้าวปลาโลมาของทีน่ารักจังเลยขอน้าเล่นด้วยคนได้ไหมครับ”
“…………”
ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก……. ครับนอกจากไม่สนใจแล้วทียังนั่งเล่นต่อคนเดียวด้วย พอคุณก้องเข้าใกล้มากๆน้องก็คลานหนีดูไปดูมาก็ตลกดีนะ ผมว่าถ้าคุณก้องไปเอาหนวดออกน้องก็คงจะยอมเล่นด้วย(มั้ง) ตอนเด็กๆเล่นกันผมก็ถ่ายรูปส่งไปให้คุณธามดูด้วยคนไกลเขาจะได้มีกำลังใจห่างลูกไปข้ามประเทศเลย เล่นกับเด็กๆไปจนเกือบๆเที่ยงคุณก้องก็ขอกับก่อน
“ ผมคงต้องขอตัวกลับก่อนแล้วตอนเย็นจะมาใหม่”
“ ครับขอบคุณมากนะครับที่ช่วยมาเป็นเพื่อนเล่นกับเด็กๆ”
“ ไม่เป็นไรครับ ผมชอบเด็กนะชอบอะไรที่มันดูเล็กๆมันให้ความรู้สึกอยากปกป้องนะครับ”
“ ครับ เด็กๆน่ารัก”
“ครับ น่ารัก”
ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่าแต่สายตาที่คุณก้องมองมาทำผมเขินๆไงไม่รู้นะแม้ทั้งคำพูดทั้งสายตาถ้าไปพูดกับสาวๆมีหวังละลายกันเป็นทะเลแน่ๆแต่นี้พูดกับผมไงคิดเข้าข้างตัวเองมากไปมันก็ไม่ดี
หลังส่งคุณก้องผมก็กลับเข้ามาทำอาหารกลางวันให้เด็กๆ ใกล้ถึงหยุดปีใหม่แล้วเด็กๆคงไปจะเที่ยวกับครอบครัวแล้วผมจะไปไหนดีกลับบ้านใหญ่ดีไหมหรือจะขึ้นเหนือดี
“ ~~&&&&&&&&&&&&&&&&&&~~”
ใครโทรมาละเนี่ย หือ? คุณธาม?
“ ครับคุณธาม”
[ ทำอะไรอยู่ ]
“ กำลังทำอาหารกลางวันให้เด็กๆนะครับ จะคุยกับทีใช่ไหมครับรอแปบนะ”
[ ไม่ต้องหรอก ทีเล่นอยู่ใช่ไหม ]
“ อ่า ครับน้องเล่นอยู่” ผมมองออกไปตรงโซนหน้าทีวีเด็กๆกำลังดูสมุดภาพกัน ทีก็นอนดูกับเขาด้วย
[ ดีแล้ว อยู่กับใคร ]
“ หือ? ผมหรอ? ผมก็อยู่กับเด็กๆไงครับ”
[ ในรูป ]
“ อ๋อ คุณก้องนะครับที่เจอกันที่สวนสาธารณะเมื่อวันก่อนไงครับเป็นน้าของแก้มใสเมื่อแวะมาส่งแก้มเลยเข้ามาเล่นกับเด็กๆด้วย
นะครับ”
[ อืม คงกลับเย็นนี้ อยากกินปลา ]
“ ครับ”
[ ไปดูเด็กๆต่อเถอะ ]
“ ครับ”
วางสายไปแล้วอะไรของเขาละเนีย โทรมาถามแค่นี้หรอเดียวก็คิดเข้าข้างตัวเองซะนี้ว่าหึงนะ จะกลับเย็นนี้หรอในตู้เย็นไม่มีปลาด้วยสิสงสัยวันนี้คงต้องพาทีไปเดินเล่นที่ตลาดแล้วละ
สงสัยวันนี้เด็กๆเล่นกันเหนื่อยหลังกินข้าวเสร็จไม่นานก็พากันหลับรวมถึงทีด้วย พอใกล้ถึงเวลากลับบ้านเด็กๆก็ทยอยตื่นกันแล้วเริ่มไปทีละคนสองคนจนเหลือแต่แก้มใสที่ยังไม่กลับ
“ วันนี้ใครมารับแก้มใสคะ”
“ น้าก้อง! น้าก้องมีฮัคกี้ด้วยคะ”
“ โอ้ ฮัคกี้ต้องน่ารักแน่ๆเลย”
คงจะเป็นลูกหมาตัวนั้นแน่ๆเลย
“ พี่จะแบบทีเล่นด้วยนะ ฮัคกี้เก่ง”
ในขณะที่แก้มใส่กำลังเล่นเรื่องของฮัคกี้ให้ทีฟัง ก็มีเสียงรถมาจอดที่หน้าบ้าน
“ อ่า ผมมาช้าสุดใช่ไหมเนียเด็กๆกลับกันหมดแล้ว”
“ น้าก้องงงงงงงงงงง”
พอเห็นว่าเป็นน้าตัวเองแก้มก็วิ่งไปหาทันที
“ โทษทีนะน้ามาช้า ขอโทษคุณปามด้วยนะครับ”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่นี้เอง”
“ คุณปามจะออกไปข้างนอกหรอครับ”
“ เอ๊ะ? ผมบอกหรอครับ” รู้ได้ไง เฮ้ยผมยังไม่ได้อะไรเลยนะ
“ เปล่าหรอกครับไม่ได้บอกแต่เห็น เสื้อกับกระเป๋าวางอยู่ด้วยเลยคิดว่าคงจะไปข้างนอก”
“ อ๋อครับ จะตลาดกัน” ผมตอบไปพร้อมกับยื่นมือออกไปหาทีที่กำลังคลานเข้ามา
“ ให้ผมไปส่งไหมครับหลังจากนี่ผมว่าง”
“ อ่า ผม….”
“ จะได้มีคนช่วยถือของด้วย”
“ก็ได้ครับ”
เอาเถอะรีบไปรีบกลับคุณธามจะมาถึงตอนไหนก็ยังไม่รู้ เดียวได้ยืนรอหน้าบ้าน ผมหยิบหมวกมาให้ทีใส่แล้วก็ใส่เสื้อกันหนาวให้อีกตัวตอนเย็นอากาศก็จะเย็นลงอีกผมไม่อยากให้ทีไม่สบาย พอเตรียมตัวเสร็จผมก็อุ้มทีเดินตามคุณก้องที่จูงมือแก้มใสเดินไปที่รถ แล้วตอนนั้นเองที่รถแคมรี่สีขาวป้ายทะเบียนคุ้นตาก็ขับเข้ามาจอดด้านรถคุณก้อง แล้วก็ใช่จริงๆด้วยครับ คุณธามเปิดประตูรถเดินออกมาพร้อมชุดสูทเต็มยศเข้ามาหาผมกับที ไหนบอกว่าตอนเย็นๆไงนี่เพิ่ง4โมงครึ่งเอง
“ คุณธาม”
“จะไปไหน”
“ ผมจะไปตลาดนะครับ”
“ ไปขึ้นรถสิ”
พอพูดแบบนั้นคุณธามก็ขยับเข้ามารับทีไปอุ้มแล้วถอยมาให้ผมได้เดินตาม
“ เดียวสิครับ คุณเป็นใคร”
พอได้ยินเสียงเรียกจากข้างหลังคุณธามก็หยุดเดินแล้วหันกับมามองทันที ส่วนคุณก้องก็เดินอ้อมมาจากอีกฝั่งมายืนตรงหน้าคุณธาม
“ ผมถามว่าคุณเป็นไร อยู่ๆก็จะมาลากคนอื่นไปด้วยแบบนี้”
แบบนี้ไม่ดีแน่ๆไม่รู้สิแต่ความรู้สึกผมมันบอกแบบนั้น เราควรออกจากตรงให้เร็วๆเลยดีกว่า
“ อะคุณก้องยังไม่เคยเจอกันสินะครับนี้คุณธามครับพ่อของน้องที ผมต้องขอบคุณมากนะครับที่จะไปส่งแต่ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วครับผมขอตัวก่อนนะครับคุณก้องก็ขับรถกลับบ้านดีๆนะครับ บายคะแก้มใสพี่ปามไปก่อนนะ”
ทันทีที่ผมพูดจบก็เดินออกมาพร้อมกับจูงมือคุณธามให้เดินออกมาพร้อมกันด้วย เปิดประตูให้ขึ้นรถเสร็จผมก็อ้อมมาขึ้นอีกฝั่งแล้วทำไมผมกลายมาเป็นคนขับรถได้ก็ไม่รู้ทั้งทีควรเป็นคุณธาม ซึ้งตอนนี้จับทีนั่งตักแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างชี้ชวนกันมองข้างทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆที่เมื่อกี้ทำหน้าโคตรเครียด
“ ไหนคุณธามบอกว่ากลับตอนเย็นไงครับ”
“ 5 โมงแล้ว”
มันก็ใช่ว่าตอนนี้ 5โมงแล้วแต่แบบนับก่อนหน้านี้ด้วยสิ ก่อนหน้าที่จะ5โมงนะ ผมได้แต่เถียงกับตัวเองในใจแล้วหันไปมองคนที่เพิ่งตอบคำถามไป คุณธามก็ยังชวนทีมองข้างทางต่อไปโดยไม่สนใจมาตอบคำถามผม โอเคไม่ถามก็ได้ ผมขับรถต่อไปจนถึงตลาด พอหาที่จอดได้ผมก็หันไปหยิบกระเป๋าที่เบาะหลังมาสะพายเตรียงลงไปซื้อของ
“ คุณธามกับทีรออยู่ที่รถแล้วกันนะผมไปซื้อของแป๊บเดียว”
“ ไปด้วย จะได้ช่วยถือ”
“ ตามใจครับ” พอผมจะเปิดประตูรถก็ถูกคุณธามดึงเอาไว้จนต้องหันกลับมามองอีกรอบ
“ โกธรหรอ”
“ ผมจะโกธรเรื่องอะไรละครับ ถ้าจะไปด้วยก็รีบลงมาเถอะครับตอนเย็นที่ตลาดคนเยอะเดียวปลาหมดก่อนผมไม่รู้นะ”
“ ไม่กินแล้ว”
เป็นงั้นไปนิกลายร่างเป็นน้องทีไปแล้วหรอครับ
“ วันนี้กินกุ้งกันคงหาร้านไม่ทัน ซื้อกลับไปทำกินที่บ้านแล้วกันนะ”
“ครับ”
ผมว่าตอนนี้ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่มายิ้มให้กับประโยคที่ชวนกินกุ้งแล้วกินปลานะ มันคงจะไม่มีอะไรเลยถ้าไม่ใช่ว่าผมชอบ
กินกุ้งมากส่วนคุณธามชอบกินปลาแล้วเขาบอกว่าผมโกธรแล้วนี้คือการทำให้หายโกธรด้วยการกินกุ้งหรอ แต่อยากจะบอกว่ามันได้ผลนะเพราะตอนนี้ผมยิ้มออกมาแล้ว อีกอย่างนะผมไม่ได้โกธรสักหน่อยแค่รู้สึกไม่ค่อยโอเคเฉยๆ
“ ปั้มๆ กู้ง”
“ ครับ กุ้ง วันนี้เราจะกินกุ้งกัน”
สุดท้ายวันนี้เราก็ได้กุ้งตัวใหญ่กลับบ้าน 2โลกับปลาอีก2ตัวแล้วก็นู้นนี้นั้นอีกที่ผมจดไว้ก่อนออกจากบ้าน ข้าวเย็นวันคงอร่อยน่าดูผมคิดว่างั้นนะ
......................................
-
เริ่มมีอาการออกแล้วนะคุณธาม
-
น่ารักกกก
-
:-[ :-[ :-[
-
นี่คือคุณธามหึงแล้วใช่ไหมคะ? ฮาาาา
-
เริ่มหึงละสิ. ชิชิชิชิชิชชิ. :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
พี่ธาม หึงพี่เลี้ยงเด็กเหรอคับฮ่าๆ
-
อุ๊ยๆๆๆๆ มีหึงมีหวง~~~~
คุณธามท่าจะหลงปามใหญ่แล้ว ^////^
-
แค่เห็นคนอื่นเข้าใกล้ปามคุณธามก็รีบกลับเลยเหรอ
-
:impress2:
มีหึงเบาๆ
-
:hao7:
-
หึงๆหึงช่ายมั้ยคุณธามม
-
รีบกลับมาขนาดนี้จะให้คิดยังไงงงงงง :hao7:
-
เค้าหึงกันค่ะคุณณณณณ :hao7:
-
อิอิ รีบกลับมาอะดิ
-
รีบมาเลยนะคุณธาม กลัวแมวขโมยอ่ะดิ o18
-
เนื้อเรื่องน่ารักมากเลย แต่ว่าคำผิดเยอะนะคะ
อย่างเช่นคำว่า " โกรธ " เขียนอย่างนี้นะคะ
-
หึงหรอ เอ๊ะหึงหรอ รีบบินกลับมาเชียว
-
หึงเหรอคุณธาม
-
มีหึงแล้วอ่ะ
-
น่ารักก
-
น่ารักจ้า มีแอบหึงกันเบาๆ มีก้องเป็นกระตุ้นน
-
10
NURSERY
[ ธาม ]
ฮ่องกง
เป็นเรื่องปกติไปซะแล้วพอประชุมเสร็จผมต้องมานั่งเช็คโทรศัพท์ และทุกครั้งก็มีรูปลูกชายกับพี่เลี้ยงที่ยิ้มที่หวานให้กล้องแต่วันนี้ต่างไปจากเดิมไม่ใช่ไม่รูปส่งมาให้ ปามยังส่งรูปมาให้เหมือนทุกวันแต่รูปที่ส่งมารอบนี้กลับมีสิ่งแปลกปลอมติดมาด้วยผมชอบที่ปามยิ้ม แต่ทำไมวันนี้ผมกลับหงุดหงิดที่เห็นปามยิ้ม รูปที่เห็นนี้อยู่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนโดนถ่ายมีความสุขแค่ไหนก็ยิ้มหวานส่งให้กล้องแบบนั้น แล้วไอ้ความใกล้ชิดนี้อีก
“ อยู่นี้เอง ก็หาอยู่ดูไรอยู่วะดูทำหน้าดิตอนออกมาจากห้องก็ยังดีๆอยู่”
ผมหันไปมองคนพูดที่เดินมานั่งข้างๆกัน พอนั่งเสร็จก็ชะโงกหน้ามาดูโทรศัพท์ในมือผมต่อแล้วยังเลื่อนดูรูปเองด้วย เอาไปถือเองเลยไหม
“ โอ๊ะ ลูกมึงนิแล้วนี้ใครวะน่ารักดีเว้ย หน้าหวานเหมือนน้ำเลยแต่เมียกูหวานกว่าเยอะ”
สุดท้ายก็อวดเมียเหมือนเดิม ไอ้คนที่มาถึงก็พูดเอาๆนี้เพื่อนผมเองครับชื่อณิน ใครๆก็เรียกมันว่าคุณชายๆขนาดเมียมันเองยังเรียนมันว่าคุณชายเลย แล้วเมียมันที่พูดถึงอยู่ก็เป็นผู้ชายครับผมเคยเจอไม่กี่ครั้งชื่อละอองน้ำ น้ำเป็นคนที่ไม่บอกก็คงไม่รู้ว่าเป็นผู้ชายก็อย่างที่ได้ยินนั้นแหละครับ
“ โอ๊ะ แล้วไอ้หนวดนี่ใครมีโอบกันแบบนี้แฟนกันแน่เลย มึงว่าไหม”
“ ออกไปนั่งดีๆ”
“ อะไรของมึงเนียผลักไหมวะ”
ข้อหาพูดไม่เข้าหูไง เป็นแฟนกันแน่ ซะที่ไหนละบ้านหลังนั้นผมกับทีแทบจะย้ายตัวเองเข้าไปอยู่ถาวรอยู่แล้วไปค้างมาเป็นเดือนยังไม่เคยเห็นใครเข้าค่ายคำนี้เข้ามาที่บ้านสักคน ถึงได้สงสัยไงว่าไอ้หนวดนี่เป็นใครยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด
“ กูพูดแทงใจดำมึงหรือไง”
“แหนะตวัดตาใส่ อ๋อคนนี้นี่เองพี่เลี้ยงน้องทีระวังนะมึงชักช้าเดียวเขาก็คาบไปก่อนอย่าหาว่ากูไม่เตือน”
“ งั้นนัดช่วงบ่ายของมึงกับกูก็ยกเลิกแล้วกันกูจะรีบกลับ”
“ เฮ้ย! ได้ไงวะนัดกันแล้วนะเว้ยไปช่วยกูเลือกของขวัญให้น้ำก่อนไม่นานหรอกมึงได้บินคืนนี้แน่”
แล้วมาบอกว่าชักช้า ถ้าทำได้ตอนนี้ผมคงยืนอยู่หน้าบ้านไปแล้ว แต่ทำไม่ได้ไงสิ่งที่ทำได้ก็แค่ส่งข้อความหาเลขาให้เลื่อนไฟท์บินให้เร็วขึ้นมาอีกเท่านั้น ได้แต่หวังว่าถ้ากลับไปแล้วอาการหงุดหงิดที่เป็นอยู่จะหายไปนะ
[ ปาม ]
หลังกลับมาจากตลาดคุณธามก็ขึ้นเอากระเป๋าไปเก็บบนห้องแล้วลงมาเล่นกับทีรอผมทำกับข้าวทุกอยากดูปกติเหมือนทุกวัน แต่ไม่รู้ทำไมผมกับคิดว่ามันไม่เหมือนทุกวันคุณธามดูเงียบกว่าทุกทีหรือจะเหนื่อยก็นะพอมาถึงก็พาไปซื้อของที่ตลาดเลยคงจะเหนื่อยนั้นแหละคิดว่านะ
ไม่นานผมก็ทำกับข้าวเสร็จเหมือนเดิมครับเราก็ตั้งโต๊ะกินข้าวกันที่พื้นหน้าทีวีกินกันไปคุยไป(หมายถึงผมกะทีซะส่วนใหญ่) แล้วก็ดูทีวีไปด้วย หลังกินข้าวเสร็จคุณธามก็ช่วยเก็บจานเข้าไปล้างในครัวก่อนที่จะปิดบ้านแล้วหอบกันขึ้นไปอาบน้ำบนห้อง ผมพาทีเข้าไปอาบก่อนแล้วพาออกมาให้คุณธามใส่เสื้อผ้าส่วนตัวเองก็เข้าไปอาบน้ำแล้วต่อด้วยคุณธามเหมือนทุกวันๆแต่ผมก็ยังรู้สึกแปลกไม่หายซะทีทั้งๆทีก็ทำตัวเหมือนทุกวันยิ่งคิดยิ่งก็ยิ่งสงสัย
“ ปัมๆ ปา”
“ ครับปลาตัวใหญ่ ขอบคุณครับปะป๋าหรือยังครับที่ซื้อมาฝาก”
“ ฝ่า ปา”
ตอนนี้ทีนอนอยู่บนเตียงพร้อมกับตุ๊กตาปลาโลมาสีฟ้าตัวใหญ่กว่าตัวทีอีกครับดูเจ้าตัวจะชอบมาก ของฝากจากต่างแดนชิ้นทำเอาทียิ้มหวานเลยทีเดียว นอกจากคนรับจะยิ้มหวานแล้วคนให้ก็ดูจะมีความสุขตามไปด้วยและไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่าแต่บรรยากาศรอบๆตัวดูเบาขึ้นเยอะเลย
แล้วคืนนี้สมาชิกใหม่ตัวใหญ่สีฟ้าก็ได้นอนข้างกันกับเจ้าตัวน้อย ทีเล่นกับตุ๊กตาจนหลับแถมหลับแล้วยังจะกอดเอาไว้อีกไม่อยากจะบอกว่าเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูปเก็บไว้เรียบร้อยก็น่ารักซะขนาดนี้
“ ทีหลับแล้ว”
“ ครับ”
“ มีเรื่องจะคุยด้วยลงไปข้างล่าง”
“ ครับ”
ผมเดินตามคุณธามลงมาข้างล่างหลังจากจัดผ้าห่มให้ทีเสร็จแล้ว ระหว่างที่เดินลงมาก็ได้แต่คิดในหัวว่าคุณธามจะคุยด้วยเรื่องอะไรหรือว่าจะเป็นทำงานที่ไหนอีก ไม่สิพรุ่งนี้ก็วันหยุดสิ้นปีแล้วนะเฮ้ยบริษัทก็ต้องมีวันหยุดมั้งดิจริงไหมขนาดผมยังหยุดเลยนะ
“ วันนี้ทีงอแงไหม”
“ อ๋อ ไม่ครับวันนี้ทีก็เล่นกับเพื่อนเหมือนทุกวัน”
พอนั่งลงได้คุณธามก็เริ่มถาม
“ อืม แล้วคนที่มาวันนี้ใคร”
“ หืม? หมายถึงคุณก้องนะหรอครับ”
พอผมถามกลับคุณธามก็พยักหน้ากลับมาให้ นิอย่าบอกนะยังคาใจเรื่องคุณก้องอยู่นะแล้วคาใจเรื่องอะไรหว้า
“ คุณก้องเขาเป็นน้าของน้องแก้มนะครับพอดีมาส่งน้องแก้มเลยเข้ามาเล่นกับเด็กๆนะครับ”
“ มาบ่อยหรอ”
“ ไม่นะครับเพิ่งมาวันนี้วันแรก จริงๆก็เคยเจอกันก่อนหน้านี้นะครับวันที่พาที่ไปเดินเล่นที่สวนฯวันนั้นไงครับ”
“ ทีงอแงกลับมาใช่ไหม”
“ ครับ”
หลังจากนั้นคุณธามก็เงียบสักพักก็ลุกขึ้นเดินไปที่แขวนเสื้อที่มีเสื้อสูทคุณธามแขวนอยู่แล้วหยิบอะไรสักอย่างออกมาก่อนที่จะเดินกลับมาหาผม
“ ของเธอ”
หืม?
ของผม?
อะไรน่ะอย่าบอกนะว่านี้เป็นของฝากจริงปะเนียแล้วทำไมเป็นกล่องละ ผมมองหน้าคุณธามก่อนที่จะรับกล่องใบเล็กที่ถูกยืนมาให้มาถือไว้
“ แกะดูสิ”
ผมแกะกล่องออกตามที่คุณธามบอกแล้วสิ่งที่อยู่ข้างในก็ทำให้ผมแปลกไม่น้อย มันสวยมากข้างในกล่องเป็นคริสตัลรูปปลาโลมาสีฟ้าทำกำลังทำท่ากระโดด
“ ไม่รู้จะชอบหรือเปล่าพยายามเลือกแล้ว”
เลือกเอง? จริงดิคุณธามเลือกให้ผมหรอ
“ ชอบหรือเปล่า”
ถ้าตอบไปว่ามากกว่าชอบอีกจะดูแสดงออกมากไปไหม ความรู้สึกที่ถูกคนที่เราชอบใส่ใจเรามันเป็นแบบนี้นี่เองก็รู้สึกดีนะ
“ ชะชอบครับ ขอบคุณมากนะครับ”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกฉันควรขอบคุณเธอมากกว่าที่ช่วยดูแลที ขอบคุณ”
คำขอบคุณว่าดีใจแล้วแต่รอยยิ้มที่ตามมานี้สิแทบทำผมหยุดหายใจ คุณธาม ‘ หล่อ’ ณ ตอนนี้ผมพูดได้แค่คำเดียวจริงๆตอน
ทำหน้านิ่งๆก็ดูดีอยู่แล้ว พอมายิ้มแบบนี้ยิ่งดูดีเข้าไปอีกอ๊ากกกกกกจะทำให้หลงไปถึงไหนเนีย เล่นยิ้มให้แบบนี้ผมก็ไปไม่เป็นสิจะคุยเรื่องอะไรต่อดีละจะมานั่งอายมวนเป็นเลขแปดแบบนี้ไม่ได้สิ สุดท้ายผมก็ได้แต่ก้อมหน้าลงมองครัสตัลในมือ อ่า ไม่กล้ามองหน้าคุณธามเลยจริงๆ ต่างคนต่างเงียบได้ไม่นานคุณธามก็พูดขึ้นมา
“ ไปนอนเถอะดึกแล้ว”
“ คะครับ เอ่อ คุณธามครับขึ้นไปนอนข้างบนไหมครับ คือผมคิดว่าในห้องน่าจะอุ่นกว่านะครับช่วงนี้มันหนาวๆด้วยแต่ถ้าคุณธามไม่อยากขึ้นไปก็ไม่เป็นไรนะครับ”
อ๊ากกกกไอ้ปามแก่มันน่าไม่อายชวนผู้ชายเข้าห้อง แต่ข้างล้างมันหนาวกว่าในห้องจริงๆนิแล้วอีกอย่างในห้องผมก็มีโซฟาด้วยใช่ว่าจะได้นอนเตียงเดียวกันสักหน่อยมันคงฟังดูไม่เป็นคำชวนที่แปลกใช่ไหม
“ นั้นสิอากาศเริ่มหนาวแล้ว ถ้าได้นอนเตียงอุ่นๆก็คงจะดีเหมือนกัน”
สุดท้ายแล้วตอนนี้ผมกับคุณธามก็นั่งกันอยู่บนเตียงคนละฝั่งโดยที่มีทีนอนคั้นกลางเราสองคน
“ ปิดไฟเลยไหม”
“ อ่าครับปิดได้เลย”
เอาจริงๆก็ง่วงนะแต่ตอนนี้นอนไม่หลับ ในใจคิดแต่เรื่องของคนที่นอนอยู่อีกฝั่งบางทีก็แอบคิดแต่คิดไปคิดมาก็เจ็บอยู่เหมือนกันจะเอาไงต่อดีลองเสี่ยงดูดีไหมถ้าบอกว่าชอบไปจะเป็นยังไงนะนึกภาพไม่ออกเลยวุ้ย เฮ้อ เลิกคิดๆนอนดีกว่าพรุ่งนี้มีอะไรต้องทำอีกเยอะ
แปะๆ
อืม ขออีกนิดน้า
“ ทีอย่าไปกวนสิมาหาป๋ามา”
“ ปาปา”
เสียงคุ้นจัง อ่า เสียงคุณธาม อะ! คุณธาม! ที!! พอนึกขึ้นได้ก็รีบลืมตาขึ้นมาทันทีก็ได้เห็นคุณธามนั่งหลังพิงหมอนกับทีที่อยู่บนตัก เห็นแบบนี้แล้วแดงว่าผมตื่นสายสินะเพราะเมื่อคืนมัวแต่คิดเรื่องคุณธามนั้นแหละ แล้วมายิ้มให้แต่เช้าแบบนี้ต้องการอะไรครับโธ่แบบนี้เดียวผมก็เคลิ้มหลับต่อหรอกไม่เกี่ยวกันละ
“ ตื่นแล้วหรอ”
“ ครับ”
“วันนี้หยุดใช่ไหม”
“ ครับหยุดยาวไปจนถึงหลังปีใหม่เลยครับ”
“ งั้นหรอ วันนี้ก็ใช่ไหมไปซื้อของเป็นเพื่อนหน่อย”
หืม? ไปซื้อของเป็นเพื่อน? ตื่นมาก็เจอเรื่องดีๆแบบนี้เลยหรอต่อให้ไม่ว่างผมก็บอกว่าว่างครับถ้าคุณธามเป็นคนชวน นึกว่าตื่น
มาแล้วจะพาทีกลับเลยซะอีก
“ ได้ครับ คุณธามจะไปตอนไหนครับ”
“ อีกสักพัก แต่งตัวแล้วออกไปเลยวันนี้ไปกินข้าวข้างนอก”
“กินข้าว?”
“ อืม ไปอาบน้ำเถอะ”
พอโดนบอกให้ไปอาบน้ำมันก็รู้สึกแปลกๆนะ แต่ก็ยอมลุกไปอาบน้ำตามที่บอกนั้นแหละครับ รู้สึกแปลกๆมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วไปทำงานรอบนี้ไปเจออะไรมาหรือเปล่านะ
[ธาม]
10 นาที ก่อนหน้าที่ปามจะตื่น
~ คลื่นนนน คลื่นนนน~
อืม
~ คลื่นนนน คลื่นนนน~
อืม เสียงอะไรแต่เช้าวันนี้วันหยุดขอตื่นสายๆหน่อยเถอะ พอลืมตาหันไปดูที่โต๊ะข้างเตียงก็เห็นโทรศัพท์กำลังสั่น สีดำ? ของผมสินะเพราะของปามสีขาว
“ ฮัลโหล”
[ เสียงแบบนี้เพิ่งตื่นละสิ เช้าแล้วตื่นเว้ยวันนี้จะพานำเข้ากรุงเทพมากินข้าวด้วยกันสิพาทีมาด้วยนะน้ำอยากเจอ]
“ ณิน?”
[ เออ กูเองคิดว่าใครละได้ยินที่กูบอกปะว่าพาลูกมึงมากินข้าวกับน้ำหน่อยน้ำอยากเจอหรือจะพาหนุ่มน้อยหน้าหวานของมึงมา
ด้วยก็ได้]
“ ปามหรอ”
[ชื่อปามนิเอง เออๆนั้นแหละพามาด้วยสิเจอกันร้านไอ้ธันนะ มาเจอเพื่อนบ้างมึงนะ]
“ รอปามตื่นก่อน ค่อยออกไป”
[รอตื่นคืออะไร มึงนอนอยู่ด้วยกันหรอ” ]
“อืม”
[ โอ้ น้องทีคงจะได้แม่ใหม่เร็วนี้แล้วละมั้ง ถ้าพ่อมันไม่ช้าจนโดนตัดหน้าไปก่อนนะ5555]
“ ณิน”
[ มาทำเสียงเข้มใส่ เออๆแค่นี้แหละอย่าลืมที่บอกละ]
เฮ้อ โทรมากวนแต่เช้าเพิ่งแยกกันเมื่อวานแท้ๆ พาน้ำเข้ากรุงเทพหรอคงพากลับมาหาที่บ้านวันปีใหม่ ปีใหม่หรอนั้นสิปีนี้จะพาทีไปไหนพากลับบ้านหรอ ตั้งแต่ปามเข้ามาก็ไม่ได้พาทีกลับบ้านใหญ่เลยเดี่ยวค่อยคิดแล้วกัน แล้วจะชวนออกไปข้างนอกด้วยยังไงละหวังว่าวันนี้คงไม่ติดธุระอะไรนะ
“ ปะปา”
“ อ้าว ตื่นแล้วหรอทีป๋าคุยเสียงดังหรอทำเราตื่นเลย”
ผมก้มลงไปหอมแก้มเจ้าตัวเล็กเบาๆ ดูจะชอบซะด้วยสิยิ้มหวานขนาดนี้วันนี้อารมณ์ดีแต่เช้าเลย ตั้งแต่ปามเข้ามาช่วยดูที ทีดูโตสมวัยของเขาแถมยังยิ้มหวานเก่งช่างพูดอีกด้วยถึงจะยังพูดไม่ชัดมากก็ตาม
ปามตื่นแล้ว พอตื่นมาก็ทำหน้างงใส่คงสงสัยว่าทำไมตื่นก่อนเขาทั้งๆทีปกติปามก็เป็นคนตื่นคนแรก จริงๆผมถ้าตื่นพร้อมกันน่าจะดีกว่าเอาน่ารออีกสักนิดเดียวก็จะได้ทำแบบนั้นแล้ว พอบอกไปว่าให้ไปเป็นเพื่อนซื้อของปามก็ตกลงไปด้วยผมเลยให้ไปอาบน้ำก่อน พลัดกันอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จเราก็ออกจากบ้านซึ่งเวลานี้ก็สายพอควรระหว่างทางทีก็นอนกินนมไปด้วยพอกินอิ่ม ก็คุยเล่นกันกับปามน่ารักดีนะอาจจะช้าไปหน่อยที่เพิ่งรู้สึกตัวแต่ทุกครั้งที่อยู่กับปามผมรู้สึกสบายใจพอกลับบ้านมาเห็นทีกับปามรออยู่ที่บ้านมันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกแต่ที่แน่ๆเขาเป็นเหตุผมที่ทำให้ผมยิ้ม นอกจากที
ผมมาถึงร้านอาหารก็มีพนักงานต้อนรับมาพาไปที่ห้องอาหาร สงสัยณินกับน้ำจะมาถึงก่อนแล้วพอมาถึงห้องนอกจากณินกับน้ำแล้วยังมีธันเจ้าของร้านอาหารอยู่ด้วย ผมยังไม่ได้บอกใช่ไหมว่าธันนอกจากจะมีร้านอาหารแล้วเจ้าตัวยังเป็นหมออีกด้วย แล้วมานั่งจิบกาแฟอยู่นี้ไม่เข้าเวรหรือไง
“ มาถึงกันแล้วหรอมาๆ นั่งๆ อ้าวทีให้ใครอุ้มมาละนั้น”
“ นึกว่าจะอยู่กินกับงานซะอีกนะเนีย”
เอาเข้าไป เดียวเขาก็ตกใจวิ่งหนีทำไงวะ ปามทำหน้างงตอนที่ธันพูดแต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรกันต่อน้ำก็เดินเข้ามาหาปามกับทีแล้ว
“ หวัดดีครับผมชื่อละอองน้ำเรียกน้ำก็ได้ครับ”
“ ปามครับ”
“ ครับ หวัดดีครับน้องทีจำพี่น้ำได้ไหม ขอพี่น้ำอุ้มหน่อยนะ”
น้ำยื่นมือออกไปรับทีมาอุ้มแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่ก่อนจะชวนปามไปนั่งข้างกัน แล้วชี้ชวนกันดูเมนูอาหารปามหันกลับมามองผมเหมือนจะของความเห็น ผมเลยพยักหน้ากลับไปให้พอเห็นแบบนั้นเจ้าตัวก็หันกลับไปดูเมนูกับน้ำต่อ ตามประสาคนที่เข้ากับคนอื่นได้ง่ายไม่นานสองคนนี้ก็สนิทกันไปซะอย่างนั้นผมว่านิสัยข้อนี้ของปามทีก็ได้มาเหมือนกัน เดียวนี้ออกไปข้างนอกเจอใครเข้ามาทักก็แจกยิ้มหวานให้ตลอด
ในขณะที่น้ำกับปามเล่นกับทีอยู่พวกผมก็คุยกันไปเรื่อยต่างคนต่างมีงานทำไม่ค่อยว่างมาเจอกันเท่าไรคุยเล่นกันไปไม่นานอาหารที่สั่งไปก็มา เหมือนเวลาผ่านไปแป็บเดียวแต่เอาเข้าจริงก็ปาไปหลายชั่วโมงเหมือนกัน เพราะมีงานต่อธันจึงขอตัวไปก่อน ก่อนไปเจ้าตัวก็เดินมาตบหลังผมเบาๆพร้อมกับบอกว่า ‘ สู้ๆนะเว้ย’
“ น้ำใกล้ถึงเวลานัดดาวไว้แล้วนะ”
“ อ่า ครับ ยังอยากเล่นกับทีอยู่เลยนานๆเจอกันแท้ๆ”
“ ไว้จะพามาหาใหม่แล้วกันนะ”
“ คงอีกนานอะคุณชายงานเยอะจะตายเอาเถอะไว้เดียวแอบหนีมาเล่นด้วยนะ เราไปก่อนนะปามแล้วเจอกันใหม่”
“ ครับ บายครับ”
แล้วทั้งคู่ก็ออกไปเหลือแค่เราสามคนที่ยังนั่งอยู่
“ คุณธามบอกจะไปซื้อของไม่ใช่หรอครับ เราจะไปกันเลยไหม”
จริงสิ บอกเอาไว้ว่าชวนมาซื้อของลืมไปเลย ตอนนี้ยังไม่รู้จะซื้ออะไรไปดูก่อนแล้วกัน
“ ไปสิ”
ผมเข้าไปอุ้มทีแล้วเดินไปขึ้นรถกันระหว่างทางทีกับปามก็เล่นกันเหมือนเคยมีหันมาเล่นกับผมบางบ้างครั้ง ถ้าจะชวนใครสักคนกลับบ้านด้วยผมต้องชวนยังไงนะ ชวนตรงๆไปเลยไหมหรือจะลองถามว่าว่างหรือเปล่าก่อนดี ถ้าจะชวนไปเทียวปีใหม่ที่ไนผมก็คิดไม่ออกชวนกลับบ้านนี้แหละเป็นทางเลือกที่ดีแล้ว อย่างที่ธันกับณินบอกผมควรทำอะไรสักอย่างได้แล้ว
“ ไปบ้านฉันไหม”
“ หืม? อะไรนะครับ”
พอปามถามกลับมาผมก็ยังไม่ได้ตอบกลับไม่ใช่อะไรนะกำลังรวบรวมความคิดอยู่ แล้วก็มาถึงไฟแดงพอดีผมจึงตอบกลับไปทั้งๆทีมองไปข้างหน้า
“ ไปบ้านฉันไหม ปีใหม่นี้จะพาทีกลับบ้านใหญ่ไปด้วยกันนะ”
ถามไปแล้วได้แต่หวังว่าคำตอบคือ ตกลงละนะ แต่แล้วคำตอบที่ผมได้กลับคือความเงียบจนไฟเขียวขึ้นผมจึงออกรถไปต่อจนถึงห้างระหว่างทางต่อจากนั้นมีแค่เสียงที ที่เล่นตุ๊กตาหรือว่าผมจะช้าไปแล้วจริงๆ
“ ถ้าไม่อยากไปก็ไม่เป็นไรไม่ต้องคิดมาก”
“ ปะเปล่าครับ ผมคือ ผม จริงๆแล้วอยากไปนะครับแต่ว่าปีใหม่นี้ผมนัดกับที่บ้านไว้แล้ว แต่ผมอยากไปบ้านกับคุณธามจริงๆนะครับ”
แล้วก็เงียบนานซะใจเลยให้ตายสิ
“ เฮ้อออ”
“ คุณธามครับ”
“ อืมเข้าใจแล้ว เอาไว้ค่อยไปครั้งหน้าแล้วกันจะกลับบ้านใช่ไหมไปซื้อของกลับไปฝากที่บ้านกันเถอะ”
“ คุณธามขอโทษนะครับ”
“ ครั้งหน้า….. ครั้งหน้าถ้าชวนอีกต้องไปนะห้ามปฏิเสธ”
“ ได้ครับ!”
เอาแค่นี้ก่อนแล้วถึงไม่ได้ตอบตกลงแต่ไม่ได้ปฏิเสธไม่ไปด้วยซะหน่อย ครั้งหน้าค่อยชวนใหม่ไม่มีใครทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรก
หรอก สุดท้ายวันนี้ผมก็รู้แล้วว่าจะซื้ออะไรเราซื้อเครื่องดื่มบำรุงกำลังไปฝากที่บ้านกันของผมชุดหนึ่งของผมอีกชุดหนึ่งนอกนั้นก็เดินเล่นซื้อของใช้ไปเรื่อยๆพร้องกับสองรอยยิ้มที่ส่งมาให้ผม ผมชอบนะบรรยากาศแบบนี้เหมือนครอบครัวมาซื้อของกันแค่คิดผมก็รู้สึกอุ่นขึ้นมาในอกไม่รู้ว่าอีกคนจะคิดเหมือนผมไหม ได้แต่หวังละนะ
...........................
มาแล้วๆ มาช้ามากขอโทษนะ
-
เอาอีกกกกกก เอาอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :katai4:
-
:L2: :pig4: o13
แหม พอรุกปั๊ป จะพาเข้าบ้านเลย
-
ไม่พอ
อยากอ่านอีกๆๆๆๆๆ
รีบๆๆมาต่อนะๆๆ
-
:pigha2:ยังไม่ตกลงกันเลยว่าจะนิยามความสัมพันธ์นี้ว่าอะไร
-
จีบสักทีสิ มัวรออะไร 555 ไหนๆก็มีลูกไปแล้ว มัวเหนียมกันทำไม
รออ่านตอนต่อไปคับ
-
:-[ :-[ :-[ :-[
-
รุกแล้ว เยี่ยม
-
ยังไงๆคุณธาม รู้ตัวปุ๊บก็ชวนปามไปบ้านเลยเหรอ 555
-
ตอนแรกก็ดูเฉยๆ แต่บทจะรุก นี่ก็ชวนเข้าบ้านเลยนะคุณธาม
-
คุณพ่อรู้ใจตัวเองดีรึยังถึงมาทำให้คนอื่นหวั่นไหว
-
ใจตรงกันแล้ว เหลือแค่ใครจะเป็นฝ่ายบอกก่อน อย่าให้ปามต้องบอกก่อนนะธาม เสียงเชิงแย่เลย ทั้งอายุทั้งประสบการณ์ก็มากกว่า
-
:-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
o13 o13 o13
-
จีบสิคะ
-
o13
-
คถณธามรุกแล้วๆ ก้ออย่างว่าเริ่มมีคนอื่นมาวนเวียนกับปามแระนี่นา กลัวโดน...ไปสินะคะ 55555
-
รุกซะทีนะคะคุณธาม
-
ธามสู้ๆ ค่ะ น้องทีจะได้มีคนดูแลจริงๆ เนอะ :hao3:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
รอต่อน้าาาา
-
มีความเป็นครอบครัว
-
พัฒนาไปเรื่อยๆ :katai2-1:
-
เริ่มรุกแล้ว ค่อยๆเนียนต่อไปยังไงปามก็พร้อมใจอ่อนอยู่แล้ว :laugh:
-
:mew1:
-
รอ ร้อ รอออออออออออออออ
-
11
NURSERY BLUE
ปีใหม่ผ่านไปแล้ว ช่วงวันหยุดที่ผ่านมาผมได้กลับบ้านไปใช้ช่วงวันหยุดที่นั้น แต่ในใจก็ยังคิดถึงอีกคนอยู่ตลอดเวลา ‘ ไปบ้านฉันไหม ปีใหม่นี้จะพาทีกลับบ้านใหญ่ไปด้วยกันนะ ’ ตอนที่ได้ยินคำถามนี้ผมคิดว่าตัวเองคงฝันไปแน่ๆไม่คิดว่าคุณธามจะชวน แต่พอกลับมาคิดดีๆแล้วเขาอาจจะชวนผมในฐานะพี่เลี้ยงที ไม่ได้มีความพิเศษอะไรหรือในทางกลับกันอาจจะมีอะไรมากกว่านั้น คิดไปคิดมาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี เฮ้อ…….
แล้วนอกจากเรื่องนี้ยังมีเรื่องมาให้ผมคิดเข้าข้างตัวเองเพิ่มอีก คืนวันสินปีคุณธามโทรมาถึงจะโทรมาตอน5นาทีสุดท้ายก่อนเข้าปีใหม่ก็เถอะ แล้วตอนบอกสวัสดีปีใหม่นั้นอีกเล่นเอาตกใจเหมือนกันแต่ก็ดีใจมากกว่าแบบนี้จะคิดเข้าข้างตัวเองมากไปไหมนะ
สุดท้ายนี้คนที่ทำให้ผมมีเรื่องคิดวนไปวนมาในหัวกลับหายตัวไปสองวันแล้ว ผมกลับมาเปิดเนอสเซอรี่ได้สองวันแล้ว และก็เป็นสองวันที่คุณธามขาดการติดต่อไป พรุ่งนี้ก็วันเสาร์แล้วนะหรือว่าจะไปทำงานทีต่างประเทศอีกถ้าไปทำงานแล้วทีอยู่กับใครละหรืออะไรยังไงโทรไปถามดีไหมนะ เริ่มเซ็งที่จะคิดเองแล้วด้วยเอาวะโทรไปหาแล้วกันดีกว่ามานั่งคิดให้ปวดหัว ส่งเด็กๆกลับบ้านก่อนค่อยโทรแล้วกัน เด็กๆเริ่มทยอยกลับบ้านกันไปบ้างแล้วส่วนคนที่เหลืออยู่ก็พากันเล่นอยู่ในบ้าน เอาสมุดภาพมาเปิดดูบ้างเล่นตุ๊กตาบ้างระหว่างรอพ่อกับแม่มารับ ผมก็เข้าไปเล่นกับเด็กๆจนเด็กคนสุดท้ายกลับบ้าน
“ บะบายฮะ พี่ปาม”
“บายครับ”
พอส่งเด็กๆเสร็จผมก็ปิดประตูหน้าบ้านแล้วเข้ามาข้างใน เก็บกวาดของเล่นที่เด็กๆเล่นกันให้เข้าที พอทุกอย่างเข้าทีเข้าทางหมดแล้วก็หยิบโทรศัพท์มานั่งที่โซฟา นั่งชั่งใจสักพักก่อนจะโทรออกหาปลายสายรอไม่นานก็มีเสียงตอบกลับมา
[ ครับ ]
“ ฮันโหล คุณธาม”
[ ปาม]
“ ครับผมเอง คือว่าผมไม่เห็นทีมาที่เนอสเซอรี่เลยโทรมาถามนะครับ”
[ ที… โทษทีนะไม่ได้โทรบอก ทีไม่สบายก็เลยยุ่งๆ]
“ ทีไม่สบายหรอครับ ตอนนี้เป็นไงบ้างครับดีขึ้นหรือยัง”
[ ก็ดีขึ้นแล้ว พรุ่งนี้หมอนัดให้ไปดูอาการอีกที]
“ แล้วคุณธามกลับมาจากบ้านใหญ่หรือยังครับ”
[ กลับมาแล้ว]
“ อ้าว แล้วตอนกลางวันคุณธามไปทำงานใครอยู่กับน้องละครับ”
[ อยู่ด้วยกันเอางานมาทำทีบ้าน ]
“ ถ้ามาอะไรให้ผมช่วยก็บอกนะครับไม่ต้องเกรงใจ หรือถ้ายังไงพาทีมาที่บ้านก็ได้นะครับจะได้ช่วยกันดู”
ใจจริงอยากจะให้พามาที่บ้านมากกว่าผมเป็นห่วงน้อง ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาไม่เคยเห็นทีไม่สบายเลย คิดภาพทีตอนไม่สบายไม่ออกเลย ทีเป็นเด็กอารมณ์ดีอาจจะมีงอแงบ้าง
[ ไม่อยากพาไปเดียวเด็กที่นั้นจะพากันติดหวัด แต่ถ้าปามมาทีคงจะดีใจ]
หืม?
หมายถึงจะให้ผมไปหาทีแทนนะหรอ มันก็คงจะดีกว่าให้น้องมาหาผมอยู่นะทีไม่สบายอยู่ด้วย
“ ผมไปได้หรอครับ งั้นพรุ่งนี้ตอนบ่ายๆผมจะเข้าไปนะครับ”
[ เย็นนี้ มาเย็นนี้ได้ไหมแล้วพรุ่งนี้พาทีไปหาหมอไปด้วยกันนะ]
พอฟังคุณธามพูดจบ ผมรู้สึกเหมือนโดนสะกด ทำไมเสียงเหมือนกำลังอ้อนละ แล้วทำไมต้องมีนะลงท้ายด้วยแล้วทำไมผมต้องใจเต้นวะครับ
“ คือว่ามัน….”
[ มาเถอะนะ เอาเสื้อผ้ามาค้างที่นี้ด้วยเดียงส่งแผนทีไปให้]
“ ครับ แล้วคุณธามกินข้าวหรือยังผมจะไปซื้อเข้าไปด้วยคุณธามอยากกินอะไรไหม” มาขนาดนี้ผมคงต้องตกลงแล้วละ
[ ยังไม่ได้กิน แล้วแต่ปามเถอะ]
“ ได้ครับ ครับ แล้วเจอกันครับ”
หลังจากวางสายคุณธามก็ส่งแผนที่มาให้ หือ? แล้วนี้เลขอะไรละเนี่ย พอดูแผนที่ดีๆ นี้มันทางไปคอนโดxx นิหรือนี้จะเป็นเลขห้อง คุณธามอยู่คอนโดหรอเอาน้าไปถึงเดียวก็รู้เองนั้นแหละ
ผมลุกไปเก็บของใส่เป้ นอกจากเสื้อผ้าตัวเองแล้วก็หยิบเสื้อผ้าทีมาด้วย ผมรู้สึกแปลกๆอยู่นะทุกทีจะเป็นคุณธามมาค้างที่บ้านแต่วันกลายเป็นผมที่ต้องไปค้างที่บ้านคุณธามแทนแอบตื่นเต้นเหมือนกันนะ เก็บของใส่เป้เสร็จผมก็ปิดบ้านล็อกให้เรียบร้อยแล้วสะพายเป้เดินไปขึ้นรถ แวะไปซื้อกับข้าวที่ร้านก๋วยจั๋บตรงสวนสาธารณะที่เคยมาก่อนหน้านี้แล้วก็ขับรถตรงไปบ้านคุณธามเลย
พอมาถึงที่หมายถึงก็เจอคอนโดหลาย10ชั้นตรงหน้า พอลองโทรพาถามคุณธามก็บอกว่ามาถูกแล้วขึ้นมาตามเลขชั้นเลขห้องที่คุณธามให้มาได้เลย ตอนมาก็ไม่ได้อะไรนะแต่พอจะเข้าลิฟต์นี้สิอยู่ๆก็ตื่นเต้นยิ่งพอประตูลิฟต์เปิดยิ่งตื่นเต้นเข้าไปใหญ่ ใจเย็นๆสิวะปามตื่นเต้นอะไรเนี่ย หายใจเข้าลึกกกกกก หายใจออกกกกก ใช่นั้นแหละๆใจเย็นๆโอเค๊
ผมเดินมาถึงหน้าห้องที่มีเลขเดียวกันกับที่คุณธามส่งมาให้ มีกริ่งหน้าด้วยผมต้องกดกริ่งนี้สินะ ต้องกดกี่ครั้งวะครั่งเดียวคุณธามจะได้ยินไหม กดสักสองครั้งเป็นไง เออๆสองครั่งกำลังดีว่าแล้วก็กดครับ กดไปหนึ่งครั้งแล้วก็เว้นช่วงหน่อยค่อยกดอีกที พอจะกดอีกทีเท่านั้นแหละประตูก็เปิดออกมาพร้อมกับเจ้าของห้อง
“ มาแล้วหรอเข้ามาสิ”
“ ครับ”
คุณธามเปิดประตูให้กว้างขึ้นเพื่อให้ผมเดินเข้าไป แล้วก็รับถุงที่ผมถือขึ้นมาเอาไปถือเอง
“ ทีนอนอยู่หน้าโซฟาเข้าไปหาสิ”
พอพูดจบเจ้าตัวเขาก็เดินแยกออกไป อีกทางพอมองตามไปก็เห็นคุณธามเดินเอาของเข้าไปเก็บในครัว ผมมองไปรอบๆห้องก่อนจะเดินเข้าไปที ห้องคุณธามบ่งบอกถึงเป็นผู้ชายจริงๆนะ ในห้องไม่ค่อยมีของตกแต่งเยอะอย่างที่คิดของส่วนใหญ่ที่เห็นก็เป็นของใช้จำเป็นที่ต้องมีเท่านั้น สีในห้องออกโทนทึบซะส่วนใหญ่ ผนังห้องเป็นสีขาวส่วนพวกเฟอร์นิเจอร์ต่างๆถ้าไม่เป็นสีดำก็น้ำตาลเข้ม เดินมาถึงโซฟาหน้าทีวีผมก็เจอเด็กน้อยนอนตาเยิ้มเพราะไม่สบายกำลังดังหางปลาโลมาอยู่ ผมวางเป้ไว้ข้างโซฟาแล้วคลานเขาเข้าไปหาที
“ ว่าไงครับคนเก่ง เป็นไงบ้างหืม ”
ผมยืนมือไปจับมือทีน้องก็จับตอบครับ ท่าทางทีดูซึมลงไปเยอะเลย
“ ปัม”
“ ครับพี่ปามเอง วันนี้พี่ปามจะมาอยู่เป็นเพื่อนนะ”
ผมนั่งคุยอยู่กับทีสักพักคุณธามก็เดินมานั่งด้วย
“ หมอบอกว่าทีเป็นอะไรหรอครับ”
“ ไข้หวัดนะ เป็นตอนที่กลับบ้านใหญ่อาจจะเพราะออกมาเล่นข้างนอกตอนอากาศหนาวเลยทำให้ไม่สบาย นี้ก็ดีขึ้นมากแล้วตัวไม่ร้อน แต่พรุ่งนี้หมอนัดไปดูอาการอีกที”
“ งั้นคงจะใกล้หายแล้วสิครับ ใช่ไหมคนเก่งรีบหายเร็วๆนะจะได้ไปเล่นกับพี่ที่บ้านไงเนอะ”
ผมนั่งเล่นกับทีไปพักใหญ่ๆน้องก็หลับครับ กินยาสักพักน้องก็หลับก่อนกินยาผมเช็ดตัวให้ทีเรียบร้อย เจ้าตัวเลยนอนตัวตัวหอมฟุ้งอยู่บนเบาะ ผมกับคุณธามเลยออกมานั่งกินข้าวกันแล้วก็คุยกันนิดหน่อยเลยรู้ว่าตั้งแต่กลับมาจากบ้านใหญ่คุณธามดูแลทีคนเดียวแถมยังต้องทำงานอีก(เอางานมาทำที่บ้าน)เลยยุ่งไปหมดทำให้ไปได้โทรไปบอกว่าทีไม่สบาย
“ แปลกใจหรอ ที่เป็นคอนโดแทนที่จะเป็นบ้าน”
อยู่ๆคุณธามก็ถามขึ้น อาจะเป็นเพราะว่าผมเอาแต่มองนู้นมองนี้ไปทั่วห้องก็ได้
“ นิดหน่อยครับ”
“ นี้เป็นคอนโดที่ซื้อตั้งแต่ตอนเริ่มทำงานใหม่ๆนะพอแต่งงานไปก็ซื้อบ้านหลังจากนั้นก็ไม่ค่อยได้มาอยู่นี้เท่าไรของเลยดูน้อยๆแต่พอหย่าบ้านหลังนั้นเลยยกให้อีกฝ่ายไป ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นหรอกเรื่องมันผ่านมาจะปีแล้ว”
“ ครับ”
นั้นสินะคุณธามแต่งงานแล้วแหละตอนนี้ก็มีลูก ผมลืมไปได้ยังไงว่าคุณธามแต่งงานแล้วแต่งงานกับผู้หญิงถึงจะหย่ากับไปแล้วแต่ความจริงที่ว่าคุณธามชอบผู้หญิงก็ไม่เปลี่ยนไปอยู่ดี
“ผมขอไปดูทีหน่อยนะครับ ไม่อยากปล่อยให้น้องนอนคนเดียว”
พูดจบผมก็ขอตัวเดินออกมาเลยไม่ได้หันกลับไปมองด้วยซ้ำว่าคนที่นั่งอยู่ฝั่งทำหน้ายังไง หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกคุณธามเข้าไปทำงานในห้องส่วนผมก็นอนอยู่กับทีหน้าโซฟาคุณธามมีออกมาดูบางพอทำงานเสร็จก็เอาผ้ามาปูนอนอีกฝั่งของที อยู่ๆผมก็รู้สึกไม่พร้อมที่จะคุยกับด้วยเลยทำได้แค่ทำเป็นนอนหลับทั้งอย่างนั้นได้แต่หวังว่าพรุ่งนี้เช้าไอ้ความรู้สึกแบบนี้จะหายไป
อืม ~
อย่าทำสิ เพราะเมื่อคืนเอาแต่คิดเรื่องไม่เป็นเรื่องเช้านี้เลยทำให้ไม่อยากตื่นสักเท่าไร แต่ก็อะไรบางอย่างมาก่อกวนด้วยการแตะหน้า ถึงจะไม่ได้แตะแรงอะไรแต่แตะซ้ำๆมันก็ไม่ไหวนะ พอคว้าสิ่งก่อกวนได้ก็กลายเป็นมือเล็กๆนิ่มๆลืมตาขึ้นดูก็เห็นตัวก่อกวนกำลังยิ้มให้
“ ตื่นแล้วหรอ ตื่นมาก็กวนเลยน้าาาา”
ผมเลยดึงทีเข้ามากอดเอามือลูบเข้าไปใต้เสื้อหน้าผากก็เอามาชนกัน อืม ตัวไม่ร้อนแล้ว ตาก็ไม่เยิ้มเหมือนเมื่อวานแถมยิ้มหวานแต่เช้าอีกน่าจะหายแล้ว ยังไงก็ไปให้หมดตรวจดูหน่อยละเนอะ
หลังจากฟัดแก้มทีไปสองสามทีแล้วผมก็ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง มองเลยตรงทีนอนไปหน่อยก็เห็นคุณธามยังนอนอยู่ อีกสักถ้าไม่ตื่นค่อยปลุกละกัน ผมเลยอุ้มทีเข้าไปล้างหน้าด้วยกันในห้องน้ำ ผมยังไม่ได้อาบน้ำให้ทีสายๆหน่อยค่อยเช็ดตัวเอา เดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นคุณธามเริ่มขยับตัว
“ที ปะปาไม่ยอมตื่นทำไงดีน้า”
“ ปา จื่น”
“ ช่ายยยไม่ยอมตื่น ทีไปปลุกนะ เหมือนปลุกพี่ปามไงแบบนี้ๆ”
ผมเอามือไปตีแก้มทีเบาๆเป็นตัวอย่าง ทีก็จับมือผมไว้แล้วมือตัวเองมีตีแก้มผมบ้าง
“ แบบนี้แหละ เก่งมาครับ ไปปลุกเลยปลุกให้ตื่นนะ”
ผมพาทีเดินมาใกล้ๆกับตรงที่คุณธามนอนแล้วปล่อยที่ลง ทีก็คลานเข้าไปหาคุณธามพอคลานไปถึงก็หันกลับมามอง ผมเลยทำท่าเอามือตีๆให้ทีดู ทีก็หันกลับไปแล้วคลานเข้าไปบนตัวคุณธามก่อนจะเอามือมาวางทีหน้าแล้วถูๆ
“ อืมม”
โอ๊ะ ขยับตัวแล้ว พอทีเห็นแบบนั้นก็ทำอีก คราวนี้คุณธามลืมตาขึ้นมามองแถมเอามือมาจับมือทีไว้อีก พอโดนจับได้เจ้าตัวน้องก็หัวเรากลบเกลื่อนทันที
“ คิกคิกๆ”
“ กวนป๊าแต่เช้าเลยน้า”
พ่อลูกเขาก็ฟัดแก้มกันไปสักพักก็ขัยตัวพากันลุกขึ้นนั่ง แล้วมองมาทางผม
“ ปัมๆ”
พอลุกขึ้นนั่งได้หันมาเจอทีก็เรียกชื่อพร้อมกับชีมื้อมาทางผม อะไรนี้จะฟ้องมาผมเป็นคนบอกให้ทำหรอไม่หรอกน่า แต่แล้วทีก็ลุกขึ้นจะเดินมาหาผมแต่ก็เดินได้ไม่กี่ก้าวก็ลงไปคลานเข้ามาหาผมแทน มาถึงก็ดึงมือผมมาตีทีแก้มตัวเอง แล้วหัวเราะคิกคัก
ทำตัวหน้ารักแต่เช้าเลย
“ คิกคิก ปัม”
“ หืม จะบอกว่าปามพาทำหรอที ไหนบอกป๊าสิปามไหม”
“ ปัมๆ “
ผมคิดว่าน้องไม่เข้าใจคำถามของคุณธามหรอกแค่ชื่อผมมันท้ายประโยค น้องเลยพูดตามไง แต่คนถามนี้สิพอได้ฟังคำตอบก็ยักคิ้วใส่ผมซะงั้นแถมยังขยับเข้ามาใกล้ๆแล้วเอามือมาตีแก้มผมเหมือนทีทีทำอีก
“ แบบนี้ใช่ ทำแบบนี้ใช่ไหมที”
“ ตำๆ”
แล้วตอนนี้ผมก็กลายเป็นของเล่นให้พ่อลูกคู้นี้ไปซะแล้ว คนพ่อเอามือมาตีแก้มผมส่วนคนลูกนิเอามือผมไปตีแก้มตัวเอง แต่ใกล้ขนาดนี้ก็แอบใจเต้นเหมือนกันนะ หัวใจจ๋าเต้นเบาๆสิเดียวเขาก็ได้ยินกันพอดี
“ พอแล้วครับ คุณธามบอกว่าวันนี้จะพาทีไปหาหมอไม่ใช่หรอครับ จะไปตอนไหนหรอครับ”
“ อืม 10โมง ยังพอมีเวลาอยู่ไม่ต้องรีบหรอก”
“ ครับ งั้นผมขอใช้ครัวนะ ทีอยู่กับปะป๋านะเดียวพี่ปามไปทำข้าวเช้า”
ช่วงเช้าผ่านไปเป็นปกติเหมือนอย่างทุกทีพอถึงเวลาที่ต้องออกไปโรงพยาบาล คุณธามก็เก็บของใช้จำเป็นใส่เป้ของทียกขึ้นสะพายหลังปิดไฟปิดแอร์ในห้องให้เรียบร้อน ส่วนผมอุ้มทียืนรออยู่หน้าปะตูแล้ว
ใช้เวลาไม่นานเราก็มาถึงโรงพยาบาลครับ คุณเข้าไปติดต่อที่เคาร์เตอร์ส่วนผมก็พาทีมานั่งรอ เห็นคุณธามบอกว่ามาคราวก่อนทีโดนฉีดยาไปเข็ม พอวันนี้พามาอีกแค่เห็นเดินเข้ามาในโรงพยาบาลเท่านั้นแหละทีปล่อยตุ๊กตาในมือแล้วกอดคอผมแทน
“ เป็นอะไรไปหืม ไปเราไม่เล่นตุ๊กตาแล้วหรอ”
“ อืมมมมม”
ทียังกอดคอผมอยู่ไม่ยอมปล่อย คุณธามกลับมาแล้วเข้ามานั่งด้วยเห็นทีกอดผมอยู่ ก็เอาตุ๊กตามาล่อแล้วบอกให้นั่งลงดีๆ
แต่ทีก็ไม่ยอม แถมไม่คุยกับคุณธามด้วย
“ ครั้งก่อนที่มาน้องร้องไห้หรอครับ”
“ อืม ใช่พอฉีดยาเสร็จ ไม่สิร้องตั้งแต่ฉีดยาละมั้งหลังจากนั้นก็มีงอแง”
อ๋อ มิน่าละ ไม่แปลกใจแล้วละครับว่าทำไมทีมีอาการแบบนี้ น้องคงจำได้ว่าครั้งก่อนที่มาโดนฉีดยาพอครั้งนี้มาอีกเลยคิดว่าต้องโดนอีกแน่นๆ แล้วที่ไม่ยอมคุยกับคุณธามก็เพราะคุณธามเคยพามาแล้วโดนฉีดยานะสิ เด็กๆที่ผมรู้จักก็มีอาการแบบนี้เหมือนกันครับ
“ กลัวเข็มหรอที หืม ไม่ต้องกลัวหรอกวันนี้แค่มาให้หมอตรวจเฉยๆเนอะ”
นั่งคุยกับทีได้ไม่นานเสียงพยาบาลก็เรียกให้เข้าไปพบหมอ พอเข้าไปน้องก็ไม่ยอมปล่อยมือจากผมเลยจนคุณหมอต้องเดินเข้ามาตรวจเอง
“ อะไรกันกลัวหรอตัวเล็ก รอบก่อนยังเล่นกันอยู่เลยนะเรา”
คุณหมอคุยเล่นกับทีไปก็ตรวจทีไปด้วย ส่วนทีก็ยังไม่ปล่อยมือจากผมเหมือนเดิม จนคุณหมอตรวจเสร็จ
“ เป็นไงบ้างครับ”
“ ไม่เป็นอะไรแล้วละครับสบายใจได้ แต่ช่วงนี้ก็อย่าเพิ่งอาบน้ำให้น้องนะครับเช็ดตัวให้ไปก่อนอีกสักพักค่อยอาบให้ อะไรจะไม่
หันมาหากันหน่อยหรอตัวเล็ก เดียวให้วิตามินซีน้า”
สุดท้ายทีก็ยอมหันมานิดหน่อยตอนที่หมอยื่นวิตามินซีให้ พอตรวจเสร็จแล้วก็เบาใจขึ้นเยอะทีดีขึ้นแล้วยาตัวที่ให้ไปก่อนหน้านี้ก็ไม่ต้องกินแล้ว แต่รอบนี้ก็จะมาวิตามินให้กลับไปกินนิดหน่อย ระหว่างรอจ่ายค่าพยาบาลผมกับคุณธามก็พาทีมานั่งรอที่เดินพอนั่งลงเจ้าตัวเขาก็ยื่นซองวิตามินที่ได้ให้ดู พร้อมโบกไปมาพอไม่โดนฉีดยาก็อารมณ์เชียวน้า
“ ธาม”
แล้วอยู่ๆก็เสียงผู้หญิงเรียกคุณธามมากข้างหลังผม พร้อมกับเสียงเดินที่เข้ามาใกล้ก่อนจะหยุดลงตรงหน้า
“ ธาม มาทำอะไรทีนี่ ทีไม่สบายหรอ”
“……”
“ ได้ยินเราไหมธาม อย่าเอาแต่จ้องสิตกลงว่าไงละ”
“ ทีไม่สบาย แต่หายแล้ว”
“ อืมๆ ทีไม่สบายหรอครับ มานี้มาขอแม่อุ้มหน่อย”
แม่?
หมายความว่าไง
ผู้หญิงคนนี้เป็นแม่ของทีงั้นหรอ ถ้าอย่างนั้นคน คนนี้ก็เป็นภรรยาของคุณธามใช่ไหม พอมองดีๆแล้วทีก็มีส่วนคล้ายกันอยู่บ้าง รอยยิ้มนี้ก็เหมือนกัน เธออุ้มทีไปจากผมแล้วหอมแก้มทีเบาพูดคุยหัวเราะกัน พอหันไปมองคนที่อยู่ข้างๆผมเขาก็กำลังมองในสิ่งที่ผมมองเหมือนกัน แต่ผมไม่รู้ว่า คุณธามมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกแบบไหน
“ อันมาทำอะไรทีนี่”
“ อ๋อ อันมาฝากท้องนะ”
ผมไม่รู้ว่าผมควรพูดแสดงความยินดีด้วยไหม เมื่อเธอหันมายิ้มให้ผม ผมได้แค่ยิ้มตอบเธอไปส่วนคนถามเมื่อได้ฟังคำตอบก็
ไม่ได้ตอบอะไร ยังนิ่งเหมือนเดิมมองดูเธอเล่นกับที ตอนแรกผมบอกว่าไม่รู้ว่าคุณธามรู้สึกยังไงแต่ตอนนี้ผมบอกได้อย่างหนึ่งว่าความรู้สึกของผมกับคุณธามที่มองไปที่เธอนั้นต่างกันอย่างสิ้นเชิง
..................TBC........................
-
รออ่านตอนต่อไปคับ ธามก็จีบปามเลยสิ เมียเก่าก็มีผัวใหม่กำลังท้องลูกใหม่เลย
-
นี้ละน้า ความไม่ชัดเจน
-
รอๆ คุณธามค่ะ ยังไงๆ
เมียเก่าก็กำลังจะมีลูกแบ้ว
ก็เริ่มต้นกับคนใหม่ๆ ได้แล้วนะ
-
:ling1: :ling1: :ling1:
-
พี่ปามรู้สึกอย่างไรน้าาาา
ส่วนคุณธามจะทำอะไรก้อรีบทำน้าาาาา
ชอบน้องทีมากๆๆๆๆน่ารัก
รีบมาต่อไวๆๆน้า
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
:L2: :L1: :pig4:
-
โง้ยยยยย น่ารักมากเลย
ชอบเวลาน้องทีเรียกปัม ปัม มากเลยค่ะ
เอาใจช่วยคุณธามนะคะ ดับเครื่องชนไปเลยย
แต่เดี๋ยวนะ ภรรยาคุณธามนี่พอเลิกก็ทีตัวเล็กเลยเรอะะะ พีคนิดนึงนะเนี่ย
-
สงสารทีแม่มีน้องใหม่แล้ว ธามก็มาซบอกปามนะ
-
เมียเก่ามาแล้วยังไงล่ะคะๆๆๆ
พี่ธามทำให้ชัดเจนไปเลยสิ ปามจะได้ตกหลุมเร็วๆ ><
-
เมียเก่ามาแล้วยังไงๆๆ คุณธาม รอๆๆๆ
-
เสียใจที่ผู้หญิงไปหาคนใหม่เหรอคุณธาม ดูเหมือนคุณธามหย่าโดยไม่ทะเลาะกันนะ ไม่งั้นคงไม่คุยกันดีๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
o13 o13
:pig4: :pig4:
-
เราว่าแม่ของที มีคนใหม่แล้วหมดรักพี่ธามแล้วขอเลิกแน่ๆ ไม่งั้นพี่ธามจะพูดด้วยแล้วไม่เงียบแบบนี้
-
ปามปลอบใจพี่ธามหน่อยนะลูก :กอด1:
-
รอตอนต่อไปค่า กีดดด
-
โห ... บังเอิญเกินไปแล้วนะ T^T
-
จี๊ดๆในใจแทนปามจัง เป็นเรานี่คงทำหน้าไม่ถูกแน่ๆ
ปามสู้ๆ :mew1:
-
:hao3:
-
ได้เวลาเยี่ยวหากัวใจแล้วสิ (ทำตาคิดร้าย)
-
ปามสู้ๆ นะ
-
แม่น้องที ท้องไวจัง น้องยังไม่คลานเลย ไรกันเนี่ย
-
o13 o13
-
แงยังไม่มา
-
:pig4:
-
คิดถึงน้องทีแล้ววว :ling1:
-
คิดถึงน้องที~~~~~
-
บรรยากาศเรื่องน่ารักดี
มาปูเสื่อรอด้วยอีกคนนน :hao7:
-
คิดถึงน้องทีจังเลยครับ
รออ่านนะครับ
-
อ่านแล้วชอบมากๆเลยเรื่องแนวนี้
รอน้องทีนะคะ :mew1:
-
กลับมาเถอะค่า ฮือออออ รออยู่น้า
-
รอตอนต่อจ้าอิอิ
-
ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยนะที่เราหายไปนาน
เนื่องจากเรื่องงานแล้วก็สอบ( เยอะเวอร์อะตอนนี้)
แล้วก็เรื่องปัญหาสุขภาพเราด้วย( ป่วยมาเกือบจะเดือนแล้ว)
ที่มาแจ้งข่่ววันนี้ เราจะขอหยุดการลงนิยายไปอีกสักระยะ
แต่มาลงต่อจนจบแน่นอนคะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ
แล้วก็ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม รอน้องทีหน่อยน้าาาา
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
รับทราบค่ะ ยังไงก็ขอให้รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
-
รอน้าาาาา หายป่วยไวไว ดูแลตัวเองนะคะ
-
จะรอค่าา ขอให้หายป่วยไวๆน้า เรื่องเรียนก็ขอให้ราบรื่นค่า :mew1:
-
คิดถึงน้องทีๆๆๆ
-
รับทราบค่ะ สู้ๆน้า ดีใจที่มาส่งข่าวค่ะ ทีหลังมีอะไรแจ้งข่าวบอกได้เลยน้า หายไปนานๆเป็นห่วงค่ะ
-
โอเคค่ะ ดูแลสุขภาพนะคะ จะรอนะ :bye2:
-
รับทราบจ้า หายไวๆๆน่ะ รอจ้า
-
รับทราบครับ
ขอให้หายไวๆนะครับ
สู้ๆๆๆๆครับ
-
กลับมาไวๆนะคะ :mew2:
-
กลับมาไวไว น
-
รับแซ่บบบบบบ
ตั้งตารอ :mew1:
-
เป็นยังไงบ้างคะ สุขภาพดีขึ้นหรือยัง หายไวไวนะคะ เรายังรออ่านนิยายของคุณอยู่จ้า :L2: :L2: :L2:
-
รออออออ :katai5:
-
รออยู่น้าาาา :katai5: :katai5:
-
เข้ามาอ่านตอนเก่า รอน้องที :katai5: :katai5: :katai5:
-
ยังรออยู่เด้ออออ :katai4:
-
จะเดือน 6แล้วน้าาาาาา นานเกินไปแล้วววว
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: รอน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
คิดถึงพี่ธามน้องทีและพี่ปามแล้วค่ะมาต่อเร็วๆนะค่ะรออยู่น้าาา :mew2:
-
เรายังรออยู่น้าา
-
คิดถึงงงงงง
-
:mew1:
-
คิดถึงงงงงงงง
คุณคนเขียนเป็นยังไงบ้างแล้วค้า
ถ้ามีโอกาส ทุกอย่างเอื้อ
อย่าลืมกลับมาต่อน้า
ยังรออยู่เสมอค่ะ ส่งกำลังใจไปรัวๆๆๆๆ