มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลคอย 5.4 8/9/59 พาร์ท 2 จบแล้วตอนนี้
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลคอย 5.4 8/9/59 พาร์ท 2 จบแล้วตอนนี้  (อ่าน 11654 ครั้ง)

ออฟไลน์ Lucifer_love

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน
ตอน...เสียงจากห้องเชียร์  1.1

"ถึงเวลาเข้าห้องเชียร์อีกแล้วเหรอวะ"
"กูได้ยินมึงบ่นทุกวันไม่เบื่อไงวะ สุดท้าย
มึงก็ต้องเข้าไปนั่งแหกปากร้องเพลงอยู่ดี
ห่าเชียร์"ไอ้นทแล้วทำหน้าระอามันคงเบื่อ
เต็มทนที่ต้องมาฟังไอ้เชียร์มันบ่นแบบนี้
ทุกครั้งที่จะต้องเข้าห้องเชียร์

"กูว่านะเอาเวลาที่มานั่งฟังมันไอ้เชียร์บ่น
รีบไปเปลี่ยนชุดกันดีกว่าเดี๋ยวก็โดนพ่องง
มึงเล่นอีก เพิ่งโดนเมื่อวานจำไม่ได้ไงวะ
หรือพวกมึงอยากเป็นพ่อค้าผลไม้กันอีก"
ไอ้ดิ้งหลังจากที่นั่งนิ่งอยู่นานพูดขึ้นมาบ้าง

"เออ เชียร์กูว่าจะถามนานละ มึงชื่อเชียร์
กูนึกว่ามึงจะชอบเข้าห้องเชียร์ซะอีก"ผมถาม
ตอนนี้เรากำลังเดินไปเปลี่ยนชุดที่ห้องน้ำกัน

"แม่กูโน้น นางเป็นประธานเชียร์ของรุ่นครับ
พอมีลูกนางก็เลยตั้งชื่อลูกว่า.เชียร์.ครับ"
ไอ้เชียร์ทำหน้าเซงๆ

"เฮ้ย! อย่ามัวลีลารู้ความหมายของคำว่า.รีบ
ป่าววะ? ไอ้เชียร์มึงละตัวดีชักช้าเป็นเต่าคลาน
เลยมึง มานี่"ไอ้นทคว้ามือไอ้เชียร์เตรียมดึง
ให้รีบเดินตามมัน

"เดี๋ยว?มึงรู้ได้ไงว่ากูชักช้ามาแอบดูเวลากูชัก
หรือไงมึงแม่งโคตรโรคจิต ขอกูดูดีๆก็ได้หรือ
จริงๆแล้วมึงอยากชักให้กู555"ไอ้เชียร์หัวเราะ

"เออ ไว้กูจะขอแล้วกันถ้าถึงเวลานั้น ถ้ามึง
ไม่ให้กูชักล่ะก็รับรองมึงเจอยิ่งกว่าชักให้แน่ๆ"
คำพูดของไอ้นททำเอาไอ้เชียร์หัวเราะค้าง
แล้วยอมเดินตามแรงดึงของมันแต่โดยดีไม่มี
ปากเสียงซักคำ
ผมนิ่งมองมันสองคนเดินตามกันไปอดสงสัย
ไม่ได้ว่าไอ้นทมันแอบคิดอะไรกับไอ้เชียร์หรือ
เปล่าเพราะดูมันจะเป็นห่วงและใส่ใจไอ้เชียร์
เป็นพิเศษยังไงก็ไม่รู้กับผมทำไมไม่เห็นจะทำ
แบบเดียวกับที่มันทำกับไอ้เชียร์หรือว่าผมจะ
คิดมากไป
"เพี้ยะ"
"โอ้ย ตบหัวกูไมวะไอ้ดิ้ง"ผมร้องโวยวาย
'หัวสมองยิ่งดีๆกับเขาอยู่ตบมาได้กูเจ็บเป็น
นะสัดด'ก็ได้แต่ด่ามันในใจเดี๋ยวโดยมันตบ
เกรียนอีก ถึงมันจะตัวโตกว่าผมไม่เท่าไหร่
แต่มันแรงควายไม่อยากเสี่ยง

"ก็มึงเสือกยืนเหม่อทำไมวะ..ว่าไอ้เชียร์
มึงก็ไม่ได้เร็วกว่ามันซักเท่าไหร่เลยไกด์..
มึงรีบตามกูมา"มึงเป็นพ่อกูตอนไหนวะไอ้ดิ้ง
จำได้ว่าพ่อกูหล่อกว่ามึง อ่าวเป้หายไปไหน

"แล้วนั่น มึงจะเอาเป้กูไปทำไมชุดเชียร์
กูอยู่ในนั้น"
"..เงียบ.."
"หูหนวกไงวะ"ไอ้ดิ้งมันไม่พูด แต่มันคว้า
มือผมลากเข้าห้องน้ำไปทันที
"เฮ้ย!ห้องน้ำเหลือห้องเดียว มึงเข้าไป
เปลี่ยนก่อน เดี๋ยวกูรอข้างนอก"
"มึงจะรอทำไมผู้ชายด้วยกันจะอายทำไม มานี่"
ผมบอกมันแต่เหมือนมันจะไม่ฟังลากเข้าห้องน้ำ
พร้อมมันทันที ก็จริงอย่างที่มันว่าผมจะอาย
ทำไมคิดได้ผมถอดเสื้อถอดกางเกงแขวนไว้
จนเหลือแต่กางเกงในตัวเดียว

"งั้น เอากระเป๋ากูมาชุดกูอยู่ในกระเป๋า"ผมหัน
หันกลับไปหามันเพื่อจะเอากระเป๋าเป้ แต่พอหัน
ไปก็เห็นมันยืนนิ่งมองผมอยู่เสื้อผ้ายังไม่ได้ถอด
เลยซักชิ้น

"อ่าว ทำไมยังไม่เปลี่ยนอีกวะ"ผมถามไอ้ดิ้ง
ที่เอาแต่มองผมตาแทบไม่กระพริบ

"เอ่อ กะกูกำลังจะเปลี่ยน"
"เอาไป กระเป๋ามึง"มันรีบยัดกระเป๋าเป้ใส่มือผม
ผมรีบหันกลับหลังเพราะเริ่มอายสายตามันที่มอง

"เสร็จยังวะไอ้ดิ้ง"
"สะสะเสร็จแล้ว"มันตอบตะกุกตะกักเป็นอะไร
ของมัน

"ไอ้ดิ้ง ไอ้ไกด์ เสร็จกันยังวะกูกับไอ้เชียร์
รอหน้าห้องน้ำนะมึง ด่วนเลย พ่องงมึง
เรียกรวมแล้ว เริ่มนับกันแล้วด้วย"
เสียงไอ้นทแหกปากบอกสถานการณ์อยู่
หน้าห้องน้ำ

"ไอ้นทบอกพี่เชียร์เริ่มนับกันแล้วนะมึง"
"เออๆ กูได้ยินแล้วออกไปสิ"ผมเปิดประตู
ห้องน้ำออกไปเสียงวิ่งของเด็กปีหนึ่งวิ่งกัน
สนั่นไปทั่วบริเวณตึกเรียน

"นับสามสิบจับสิบคนช้านับถึงสิบห้าแล้ว"
ไอ้เชียร์บอกหน้าตาตื่น

"ยี่สิบ...ยี่สิบห้า"เสียงนับดังมาจากห้อง
เชียร์
"ยี่สิบแปด ยี่สิบเก้า สามสิบ"รอด รอด
ซะที่ไหนโดนอีกจนได้ทั้งสี่คนไม่มีใครรอด
"เชิญเลยครับน้องๆสิบคนสุดท้ายของเรา
เลยครับ แต่ดูเหมือนเราจะมีคนหน้าเดิม
อยู่ด้วยนะครับ สงสัยจะชอบขายผลไม้
กับไก่ย่าง เอากระเป๋าไปวางที่พี่ staff
ด้านหน้าเลยครับน้องๆ เดี๋ยวพวกพี่เค้า
จะดูแลให้เป็นอย่างดี จนกว่าจะเลิกห้อง
เชียร์นะครับ"พี่ปังปอนประธานเชียร์ปีสอง
บอก
"ตอนนี้เรามีพ่อค้าผลไม้สี่คนกับแม่ค้าไก่ย่าง
อีกหกคนจะมาขายกันนะครับ เริ่มจากพ่อค้า
ผลไม้ก่อนก็แล้วกันนะครับ..ด้านในช่วยกัน
ร้องด้วยนะครับ...เริ่ม..แอปเปิ้ลแอปเปิ้ล
แอปเปิ้ล มะละกอมะละกอมะละกอ กล้วย-
กล้วยกล้วย ส้มส้มส้ม แอปเปิ้ลมะละกอ
-กล้วยส้ม(3รอบ)....ปรบมือให้เพื่อน
ด้วยครับ"พวกผมรีบวิ่งเข้ามานั่งกันด้วย
ความเร็วแสงหลังจากเด้งซ้ายเด้งขวา
เด้งหน้าเด้งหลังกันจนเอวเคร็ดไปตามๆกัน
จนเป็นที่พึงพอใจของพวกพี่เชียร์แล้ว
"คราวนี้เป็นทึของแม่ค้าที่ต้องมาขาย
ไก่ย่างกันบ้างแล้วนะครับ...เริ่ม
ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา มันจะถูก
ไม้เสียบ มันจะถูกไม้เสียบ เสียบตูดซ้าย
เสียบตูดขวา ร้อนจริงร้อนจริงร้อนจริง
(สามรอบ)..ๆเชิญน้องๆเข้าไปนั่งที่ได้ครับ
เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะมาจับคนช้ากันอีกนะครับ"
เสียงพี่ปังปอนพูดแล้วพี่เชียร์ก็สอนร้องเพลง
ใหม่แรกๆก็ยังไม่มีความพร้อมเพรียงกันซัก
เท่าไหร่นักเเต่พอเริ่มร้องเพลงได้จังหวะได้
บวกกับความตั้งใจในที่สุดความพร้อมเพรียง
ก็ตามมา
"วันนี้น้องตั้งใจกันดีมากนะครับขนาดแค่
วันที่สามยังทำกันได้ดีขนาดนี้ พี่เชื่อว่า
ถ้าน้องๆมาซ้อมกันอย่างพร้อมเพรียงกัน
และตั้งอกตั้งใจกันแบบนี้ทุกวันคณะวิศวะฯ
ของพวกเราจะไม่แพ้คณะไหนแน่ๆครับ "
"อ่อ พี่ลืมไปน้องผู้ชายที่มาสายวันนี้
อยู่ช่วยพี่ staffทำความสะอาดห้องเชียร์
ด้วยนะครับ"งานเข้าอีกแล้วครับพวกผม

"พี่นัท พวกผมมาช่วยทำความสะอาดครับ"
ผมบอกพี่นัทที่กำลังง่วนอยู่กับการเก็บของอยู่

"มากันพร้อมกันแล้วนะครับ"ปากพี่นัทพูดแต่
สายตาพี่นัทนี่ซักยังไงมองพวกผมตั้งแต่หัว
จรดเท้าแล้วยิ้มๆแบบนี้
"หล่อๆแบบนี้อยากเป็นหรีดกันมั้ย"พี่นัทถาม
"ไม่เอาดีกว่าครับพี่ แค่นี้ก็เหนื่อยพอแล้ว
ไหนจะต้องเรียนอีก พวกผมยังปรับตัวกัน
ไม่ได้เลยครับ"ไอ้นทตอบ
"แล้วน้องๆคนอื่นสนใจหรือเปล่า"พี่นัทหัน
มาถามพวกผม
"ไม่ดีกว่าครับ"ผมตอบไอ้ดิ้งกับไอ้เชียร์
ก็พยักหน้าเห็นด้วยกับผม
"พวกน้องรู้หรือเปล่าว่ากลุ่มของน้องเด่น
มากเพราะหน้าตาดีหุ่นดีกันทุกคน พวกพี่ๆ
เลยสนใจกันใหญ่ทั้งพี่ผู้หญิงและพี่ผู้ชาย
ต่างชมน้องกันทุกคนเลย"
"พี่นัทก็ชมเกินไปครับ พวกผมก็แค่คน
ธรรมดาหน้าตาไม่ได้ดีไปกว่าใครขอแค่
ไม่พิการก็คือว่าดีแล้วครับ"ไอ้ดิ้งพูดบ้าง
หลังจากที่เป็นผู้ฟังมานาน

"แต่ไม่รู้ล่ะพี่บอกได้เลยกลุ่มน้องนี่ขวัญใจ
เดี๋ยวงานประกวดเดือนมหาลัยพวกน้องต้อง
โดนเรียกใช้แน่ๆพี่บอกไว้ก่อนเลย"พี่นัท
บอกเสียงอ่อนเสียงหวาน

"..เสียงเรียกเข้า.."เสียงโทรศัพท์พี่นัท

"น้องๆพี่มีธุระด่วน ยังไงช่วยตรวจสอบ
ความเรียบร้อยแถวเก้าอี้อีกทีว่ามีใครทำ
อะไรตกไว้หรือเปล่า เสร็จแล้วปิดประตู
ห้องกลับกันได้เลย เจอกันอีกทีพรุ่งนี้นะ
แล้วอย่าสายอีกล่ะ"เสียงมอร์เตอร์ไซด์
ขับมารับพี่นัทหน้าห้องเชียร์พี่ปังปอนนั่นเอง

"เฮ้ย พวกมึงมาช่วยกันทางนี้ดีหน่อยจะได้
เสร็จเร็วๆแล้วจะได้รีบกลับ"ผมเลือกให้มัน
มาช่วยกันดูตามเก้าอี้ว่ามีใครทำอะไร
ตกไว้ตามที่พี่นัทบอก

"ช่วยด้วย ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วยยย"
ผมหันไปมองตามที่มาของเสียงเห็น
ผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ก้มหน้าผมยาวปก
หน้าปกตาเลยทำให้มองหน้าไม่เห็น
ว่าหน้าตาเป็นยังไง
'นั่งอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมเมื่อกี้
ไม่เห็น'ผมพูดกับตัวเองในใจ

"เอ่อ.ห้องเชียร์เลิกแล้วไม่กลับอีกเหรอ"
"เรากลับม้ายด้าย"เสียงยานคางตอบกลับ
เยือกเย็นจนรู้สึกหนาวไปถึงหัวใจ

"ทำไมล่ะ รอใครมารับหรือเปล่า เดี๋ยวพวก
เราไปส่งเธอกลับหอก็ได้นะ ใช่ไหมพวกมึง"
ผมหันไปถามพวกมัน

"อะไรของมึงไอ้ไกด์มึงคุยกับใครวะ"ไอ้ดิ้ง
เดินมาหาผม ไอ้นทกับไอ้เชียร์เดินมาสมทบ

"นี่ไง"
"เธอบอกว่าออกห้องเชียร์ไม่ได้ คงรอคนมา
รับแต่ยังไม่มาซะทีกลับหอก็ไม่ได้ เลยอาสา
บอกว่าเดี๋ยวพวกเราจะไปส่ง พวกมึงว่าไง"
ผมหันไปถามพวกมัน แต่สิ่งที่ผมเห็นคือ
ไอ้ดิ้งไอ้นทไอ้เชียร์หน้าซีดหน้าเซียวมอง
ไปที่ผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่

"เป็นไรกันไปหมดพวกมึง"
"ไอ้กะกะไกด์ ออออกมาเร็ว"ไอ้ดิ้ง
พยายามดึงคว้าผมพยายามดึงให้ผมลุกขึ้น
ตามแรงดึงของมัน

"พวกมึงเป็นอะไรกันไปหมดมาบอกนะว่า
เห็นผีมุขเก่าวะเพื่อนกูไม่กลัวหรอก"
"ไอ้ไกด์มึงอย่าหันกลับไปมองนะค่อยๆลุกขึ้น
ช้าๆมาหาพวกกู"ไอ้เชียร์ก็เป็นไปกับไอ้ดิ้ง
อีกคนอะไรของมันก็แค่ไปส่งเพื่อนร่วมคณะ
ไม่เห็นจะเป็นไร

"ไกด์เชื่อกู อย่าหันไปมอง"ไอ้นทอีกคน
"จะแกล้งกูเหรอพวกมึงไม่มีทาง"ผมหันไป
มองทางเก้าอี้ที่เธอคนนั้นนั่งร้องไห้อยู่
"เหี้ย!!"
"โดนเข้าแล้วไง.กู.น่าจะเชื่อพวกมัน"
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-09-2016 15:30:54 โดย Lucifer_love »

ออฟไลน์ fahsida

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 362
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน 25/8/2016
«ตอบ #1 เมื่อ25-08-2016 16:27:42 »

อะไรไกด์เห็นอะไร ลุ้นมาก รอตอนต่อไปนะ

ออฟไลน์ Lucifer_love

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
1.2
"จะแกล้งกูเหรอพวกมึงไม่มีทาง"ผมหันไป
มองทางเก้าอี้ที่เธอคนนั้นนั่งร้องไห้อยู่
"เหี้ย!!"
"โดนเข้าแล้วไง.กู.น่าจะเชื่อพวกมัน"
ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ตอนแรก
เธออยู่ห่างจากจุดที่ผมยืนอยู่เกือบเมตร
แต่ตอนนี้หน้าของเธอห่างจากหน้าผม
ไม่ถึงคืบ ใบหน้าเขียวคล้ำจนเห็นเส้น
เลือดสีเขียวปูดโปนเต็มหน้าไปหมด
ตาลึกโบ๋มีแต่ตาขาวไม่มีตาดำ ตั้งแต่
เกิดมาครั้งนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เจอ
ผีตัวเป็นแบบจังๆแบบหายใจรดต้นคอ
กันเลยทีเดียว
"อึ๊ก"กลืนน้ำลายลงคอยังอยากลำบาก
"เอ่ออ"
"ธะธะ"
"เธอจะรอเพื่อนไม่ให้เราไปส่งแล้วใช่ไหม"
ผมถามเสียงติดอ่างอย่างกลัวๆ

"ใช่"ยังจะตอบอีกจะมารยาทดีไปไหน

"งั้น เราไปก่อนนะ"
"เฮ้ย พวกเรากลับ"ผมกะเนียนหันหลังกลับ
แล้วบอกพวกมัน แต่พอก้าวขาออกไปได้แค่
ก้าวเดียว
"จะไปไหนคะ น้องๆ"
"เฮ้ย!ตายแน่กูตายแน่"ก็ไม่ได้มีแค่เสียงถาม
แต่ตอนนี้ข้อมือของผมถูกมือเย็นๆแห้งๆของผี
จับเอาไว้

"ไอ้ดิ้งไอ้นทไอ้เชียร์ ช่วยกูด้วย"สิ้นเสียง
เรียกให้ช่วยของผมไอ้ดิ้งไอ้นทไอ้เชียร์ช่วย
กันดึงผมทั้งสามคน
"ไอ้ไกด์มานิ"ไอ้สามคนดึงไป
"จะเอาไปไหน"ผีดึงกลับ
"อึบ..เอาไอ้ไกด์คืนมา"ไอ้สามคนออกแรง
ดึงอีกที เกิดการเล่นชักกะเย่อกันคืนระหว่าง
ผีกับคน

"งั้น..เอาไป"คิดจะปล่อยมือเธอก็ปล่อยง่ายๆ
จนพวกผมล้มไปตามๆกัน

"เย่"
"หลุดแล้ว"พวกผมร้องออกมาอย่างดีใจ
สุดๆ
"ไอ้ไกด์ข้อมือมึง ข้อมือมึง"ไอ้นทร้องเสียง
หลงมันชี้ที่ข้อมือของผมจนผมต้องค่อยมอง
ลงต่ำลงต่ำลงจนถึงข้อมือของตัวเอง ก็เจอ
อะไรของมันอีก มือที่มีแต่กระดูกไม่มีส่วน
แขนจับข้อมือผมไว้อย่างเหนียวแน่น

"ชะ ชะ ช่วยกูด้วยแกะมันออกไปที"ผมร้อง
พยายามทั้งแกะทั้งแงะด้วยมือที่เหลืออีกข้าง
ก็ยังไม่ยอมออกจนต้องลงไปนั่งกับพื้นพยายาม
ใช้เท้าช่วยแต่ก็ไม่ออกไอ้ดิ้งเข้ามาช่วยแกะแต่
ก็ไม่ออกผมมองไปที่ผีพี่สาวที่เคยนั่งอยู่

"ว้าก!!ผีผีเดินมาแล้ว"ผมแหกปากลั่น
ไอ้นทกับไอ้เชียร์เข้ามาช่วยแกะอีกแรง
จนหลุดไอ้ดิ้งจับมือกระดูกขว้างออกไป

"ลุกขึ้น ไอ้ไกด์จะรอให้ผีพี่สาวมึงเดิน
มาหักคอหรือไง"ผมตอนนี้วิญญานไม่
เข้าร่าง รู้ตัวอีกทีตัวก็ลอยขึ้นไปอยู่บน
ไหล่ไอ้ดิ้งมันแล้ว มันวิ่งตรงไปยังประตู
ทางออก หันไปทางไอ้เชียร์ก็เห็นมันอยู่
บนหลังไอ้นทที่กำลังวิ่งตรงมาที่ประตู
ทางออกอยู่แค่อีกไม่กี่ก้าว

"ตั้ง"
เสียงประตูทางออก(ประตูม้วน)กระแทก
พื้นอย่างสวยงามต่อหน้าต่อตาเรานั่นก็
หมายความว่าทางหนีรอดของเราก็ถูกปิด
ลงเหมือนกัน พวกเราช่วยกันเปิดแต่มัน
เหมือนมีแรงมหาศาลกดเอาไว้ เหลือทาง
รอดทางเดียวในตอนนี้ ทำใจดีสู้ผีเอาวิธี
ที่ต่างประเทศใช้กัน'เจรจาต่อรอง'แล้ว
จะเอาอะไรไปต่อรองวะพระเครื่องก็ไม่มี
ไม้กางเขนก็ไม่ได้เพราะไม่ใช่แด็กคูล่า
ข้าวสารแสกก็ยังไม่ไดเแสกเหลือเพียง
อย่างเดี่ยว
"เฮ้ยพวกมึงสวดตามกู"
"นะโนตัสสะภคาวะโต อะระหะโต
สัมมา สัมพุททัสสะ(3จบ)...สาธุ
สวดจบแล้วค่อยๆลืมตามองรอบตัวไม่มี
ได้ผมบทสวดมนต์ใช้ได้ผล
"ได้ผลวะ บทสวดสามารถไล่ผีได้"
ผมพูดออกไปอย่างดีใจ

"มึงแน่ใจเหรอไกด์"
"แน่ใจสิวะไอ้เชียร์ ถ้าไม่ได้ผลแล้วผีพี่
สาวหายไปไหน
"โน้นไง นั่งพนมมือรับพรที่มึงสวดให้อยู่
บนโน้น"ไอ้เชียร์ชี้ไปบนเพดานสายตาผม
ค่อยเงยหน้าขึ้นมองแล้วผมก็เห็นผีพี่สาว
แกห้อยหัวผมทิ้งลงตามแรงดึงดูดของโลก
นั้งพับเพียบยกมือพนมตรงกลางอก
"สาธุธุธุ"
"ตุ๊บ"ผีพี่สาวยกมือเหนือหัวแล้วทิ้งตัวลง
ตกลงมาที่พื้นในสภาพคอหักลิ้นแลบออก
มาจากปากหันหน้ามาทางพวกผม ขายัง
นั่งขัดสมาธิเหมือนเดิม มือที่พนมกลางอก
ตอนนี้วางลงบนพื้นแล้วยกตัวเองขึ้นในท่า
หกสูงขาที่นั่งขัดสมาธิค่อยๆชี้ขึ้นแล้ว
เหยียดตรงออกแรงดันมือยกหัวที่หักอยู่
ขึ้นทำให้หัวห้อยติ่งแต่งๆเหมือนลูกตุ้ม
นาฬิกา

"แกเป็นนักยิมเก่าหรือไงวะ..แม่งลีลา
เทพซะมัด แค่ตกลงมากูก็สยองแล้วนี่
มีเพิ่มเติมหกสูงหัวห้อยมาอีก จะเอาให้
หัวใจวายตายตอนนี้เลยหรือไงวะ"ไอ้นท
ทำหน้าเหมือนจะร้องไม่ร้องไห้แหร่
"ตุ๊บ"
ไม่ใช่เสียงอะไรเสียงผีพี่สาวที่ตอนนี้อยู่ใน
ท่าหกสูงปล่อยปลายเท้ากระแทกพื้นห้อง
ตอนนี้แกอยู่ในท่านอนหงาย และในพริบ
ตาพี่แกก็หมุนตัวกลายเป็นนอนคว่ำหันหน้า
ตาเขียวปัดจ้องมาทางพวกผมแล้วค่อย
คลานเข้ามาหาพวกผม
"แควก แควก"เสียงผ้าลากมาตามพื้นห้อง
คอบิดเบี้ยวไปมาริมฝีปากดำทีละนิดทีละนิด

"เหี้ย"
"กูว่าดูหนังผีในโรงแล้วว่าหลอนแล้วนะ
แม่งสู้กับตอนนี้ไม่ได้เลยวะ หล๊อน หลอน"
ไอ้นทพูดสีหน้าไม่ต้องพูดถึงถ้าร้องไห้ออก
มันคงจะไหลไม่หยุดแน่

"เฮ้ย พวกมึงกูนึกออกล่ะ"
"คิดอะไรของมึงออกอ้ายดิ้ง(เสียงสูง)"
ไอ้เชียร์รีบถาม

"มานี่ เดี๋ยวผีพี่สาวแกได้ยิน"
"ที่เขาบอกว่าถ้าเจอผีผู้หญิงให้แก้ผ้าโชว์
ไง พวกมึงไม่เคยไอ้ยินเหรอ"ไอ้นทพูด

"ผีจะกลัวเหรอน้องๆ"

"ต้องกลัวสิพี่..ว่าแต่เรามีแต่ผู้ชายทำไม
มีเสียงผู้หญิงแทรกวะ"ไอ้ดิ้งทำหน้าสงสัย
แล้วมองไปรอบๆ เห็นผีพี่สาวแกกำลังหัน
หลังทำอะไรอยู่

"กูไม่เห็นได้ยิน งั้นนับหนึ่งถึงสามแล้ว
ถอดพร้อมกันนะ"ไอ้เชียร์พูด

"พร้อม"เสียงเราพูดขึ้นพร้อมกัน

"คนดูก็พร้อม"เสียงแทรกขี้นมาแต่ก็ไม่รู้
ว่าเสียงใคร

"หนึ่ง สอง สาม แบร่"พวกผมแก้ผ้าแล้ว
ร้องเสียงดัง

"แช๊ะ แช๊ะ งานดีๆทั้งนั้น เดี๋ยวจะเอาไป
ลงอินเตอร์เน็ทเมืองผี ขออีกสองรูปนะคะ
พูดเป๊บซี่นะคะ พร้อม เป๊บซี่"ผีพี่สาวที่
ตอนนี้กลายเป็นผีตากล้องกำลังกดซัดเตอร์
อย่างเมามัน

"เป๊บซี่"พวกผมพูดตามแต่เอ๊ะมีอะไรเข้าใจ
ผิดกันหรือเปล่าวะ
"มึงว่ามันแปลกไหมวะ"ผมถาม
"กูคิดเหมือนมึงวะ"ไอ้เชียร์
"ไหนมึงว่าผีหนีไง ไหนมาถ่ายรูปเราเฉย
เลยวะตายห่าไหนจะเอาไปลงอินเตอร์ผีอีก
ห่าผีปู่ย่าตายายกูเห็นเข้าจะมาหักคอกูเปล่า
วะโทษฐานทำให้วงตระกูลเสื่อมเสีย"ไอ้นท
ร่ายยาวเป็นมหากาพย์

"กูก็เพิ่งเคยเห็น ไม่ใช่เคยเจอ"ไอ้นทเกาหัว
บอก แต่ทำไมหน้ามันแดงๆหูแดงๆวะแล้วก้ม
ลงมองเป้าผมแล้วมองหน้าผม ผมเลยมอง
ของมันบ้างผมก็เริ่มร้อนที่หน้าเหมือนกันเลย
รีบดึงกางเกงขึ้น ส่วนไอ้นทกับไอ้เชียร์ก็รีบ
ดึงกางเกงขึ้นเหมือนกันเมื่อรู้ว่าวิธีนี้คงใช้ไม่
ได้ผลแน่ๆ

"จ๊ะเอ๊"
"หนุ่มๆจะไปไหนกันเอ่ยย"ผีพี่สาวเปลี่ยน
เป็นผีไทยหน้าเน่าเฟะเหมือนเดิมแต่ตอนนี้
พี่แกใาในท่าคลานสี่ขาค่อยๆเดินๆทีละก้าวๆ
พวกผมก็เดินถอยหลังไปทีละก้าวๆจนในที่สุด
ก็หลังชนฝาพึ่งจะมาเข้าใจคำว่า'หลังชนฝา'
อย่างลึกซึ้งก็วันนี้เอง

"พวกเราไม่อยากรบกวนพี่สาวคนสวยเลยคิด
ว่าจะออกไปข้างนอกครับ พี่สาวจะได้พักผ่อน
นะครับพวกผมหวังดี ตื่นเช้าพรุ่งนี้พี่จะได้มีผิว
หน้าที่เอิบอื่ม ชุ่มชื่น ก่อนนอนอย่าลืมกินน้ำ
มากๆนะครับเป็นห่วง แฮ่ๆ"ไอ้เชียร์เอาตลก
แดกเข้าสู้ แต่เหมือนผีพี่สาวแกจะไม่รู้สึก
ตลกไปกับมุขปัญญาอ่อนของมัน

"ไม่ต้องไปไหนกันทั้งนั้น"(เสียงตวาดสูง
ก้องไปทั้งห้อง)
"อยู่กันที่นี่เป็นผีเฝ้าห้องเชียร์เป็นเพื่อนพี่
พี่จะได้ไม่เหงายังไงล่ะ อีกทั้งมีหนุ่มหล่อๆ
อยู่จะได้อุ่นใจอุ่นกาย มาม่ะมาให้หักคอ
ซะดีๆ"แล้วผีพี่สาวก็คลานเข้ามาอีก

"ถ้าพี่จะฆ่า..ฆ่าผมก่อน"ไอ้ดิ้งพูดเสียงดัง
ก่อนมันจะคว้าผมไปกอดไว้
"เราเป็นเกย์ เรารักกันพี่รับได้เหรอครับ"
ไอ้นทมึงเป็นเกย์ผมมองหน้ามันอึ้งๆ
"ไอ้ไกด์ ไหนๆจะต้องตายกูขอพูดกับมึง
อย่างหนึ่งนะ ฟังให้ดีนะ'ไกด์กูชอบมึง'
ชอบตั้งแต่วันแกที่เจอมึง กูแค่อยากให้
มึงรับรู้เอาไว้ แค่นี้กูก็ตายตาหลับแล้ว"
ทำไมผมไม่เคยเอะใจเรื่องนี้ซักนิด

"มึงพูดเพื่อที่ผีจะได้ไม่หักคอเราใช่ไหม"
ผมถามมันเบาๆ

"เปล่า กูจริงจังมากกว่าทุกๆเรื่องที่กูเคย
พูดกับมึง"มันพูด

"ดิ้งกูไม่..."ไอ้ดิ้งเอามือปิดปากไม่ให้ผมพูด

"ดิ้งกูมาคิด."ผมจะพูดมันก็เอามือมาปิดผมอีก

"ไม่ต้องพูดหรอกไกด์"มันหันหน้าหนี ผมเลย
เอามือมาจับหน้ามันหันกลับมามองหน้าผม

"ฟังกู"
"กูจะบอกว่าถ้าไม่โดนหักคอกูจะลองคิดอีกที"
ผมพูดรู้สึกเหมือนไฟไหม้หน้าไหม้หู

"เฮ้ย"
"มึงสองคนจะหวานกันไปถึงไหนผีพี่สาวมึง
จะหักคออยู่แล้ว"ไอ้นทพูดเสียงดัง
"งั้นกูเอาบ้าง ไอ้เชียร์กูก็ชอบมึง"ไอ้นทพูด
ออกมาดื้อๆ ดูไอ้เชียร์จะงงเป็นไก่ตาแตก
ที่มาเจอไอ้ดิ้งบอกชอบผมแล้วต้องมาเจอ
ไอ้นทบอกชอบตัวเองอีก
"มึงอย่ามาเลียนแบบพวกมันกูไม่ตลกกับ
มึงนะเว้ย ไอ้นท"
"กูไม่ได้จะเลียนแบบใคร งั้นเอามือมึงมา
นี่ วางไว้ตรงนี้ตรงหัวใจกู"ไอ้นทจับมือ
ไอ้เชียร์แนบกับอกตัวเอง
"มึงรู้สึกไหม มันเต้นตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
เหมือนมันจะเด้งออกมาเวลาที่กูอยู่ใกล้มึง"
ไอ้นทสบตาไอ้เชียร์ก่อนจะเคลื่อนใบหน้า
เข้าใกล้ๆอีก ใกล้อีก และ

"หยุด เดี๋ยวนี้นะพี่ทนไม่ไหวแล้ว
แบบนี้ๆมันต้อง"สายตาที่มองมาทางพวก
ผมเหมือนอยากจะฆ่าให้ตาย

"นทถึงแม้กูจะไม่ได้รู้สึกว่าชอบมึงแบบ
นั้น แบบแฟนแต่ถ้าไม่ตายกูจะคิดดูนะ
ว่ากูคิดยังไงกับมึง"
"แต่ถึงแม้วันนี้ต้องตาย อย่างน้อยได้
ตายพร้อมกันก็โอเคนะ"ไอ้เชียร์ยิ้มให้
ไอ้นทตาจ้องมองกันโดยไม่สนใจใคร
หรืออะไรอีกแล้ว

"บอกให้หยุดไงฉันบอกให้หยุดให้หยุด
ไม่ยอมฟังกันใช่ไหม..ได้.ได้.แบบนี้
ต้อง"ผีพี่สาวก้มหน้า ผมทั้งสี่คนเดิน
เข้ามาหากันอย่างน้อยจะได้ตายพร้อมกัน

"กรี๊ด!!"
"ว้าย!!ทนไม่ไหวแล้ว สาววายฟินค่ะ
ฟินมาก"ผีพี่สาวเอามือยกขึ้นมาประสานที่อก
ทำตาโตตามแบบสาวเกาหลีแล้วกระโดด
หัวชนเพดานตกลงมาดิ้นกระแด๋วๆตายแล้ว
กลับมาเป็นผีเหมือนเดิม ไม่มีความน่ากลัว
หลงเหลืออยู่ พวกผมหันมามองที่พี่แกงง

"ผีพี่สาวหมายความว่าไง"ผมถามอย่าง
ไม่เข้าใจอาการของผีพี่แกว่าเป็นอะไร

"พี่เป็นผีสาววาย"แกตอบ แล้วอะไรคือ
สาววายทุกคนทำหน้างง

"สาววายก็คือผู้หญิงที่ชอบให้ผู้ชายรัก
กัน ได้กันไง"แกทำหน้าเคลิ้มๆแบบ
ลอยๆฝันๆเหมือนคนบ้า

"แล้วหมายความว่าไงครับ ไม่หักคอ
พวกผมแล้วใช่ไหม"ผมถาม

"เปล่าไม่เกี่ยวกัน ก็แค่ฟินๆจิ้นๆส่วน
หักหรือไม่หักคอมันอีกเรื่อง"แล้วจาก
หน้าผีสาววายกลายเป็นหน้าผีสาวหน้า
เน่าทันที

"งั้นก็หักคือพวกเราเสียทีสิครับ"ไอ้นท
พูดท้า

"อ่าวไอ้นี่ ปากมึงเหรอนั้น"ผมด่ามัน

"แล้วพี่จะทำยังไงกับพวกผม" ผมถาม

"มันอยู่ที่พวกน้องๆจะทำตามที่พี่ขอร้อง
ได้หรือเปล่า"แล้วผีพี่สาวก็หันหน้ามา
ทางพวกผมเป็นแบบแบ่งครึ่งซีก ครึ่งแรก
หน้าธรรมดายิ้มๆอีกครึ่งซีกผีหน้าเน่า

"แสดงว่าถ้าพวกเราทำตามคำขอร้อง
ของพี่ได้สำเร็จพี่สาวก็จะไม่หักคอพวก
ผม แต่ถ้า.."
"พวกน้องๆทำไม่ได้พี่ก็จะหักคอน้องๆ"
มือเย็นบีบเข้าที่ลำคอของผมแล้วออก
แรงบีบจนผมหายใจไม่สะดวก
"พี่ก็จะหักคอที่ละคอ ทีละคน ที่ละคน
เข้าใจตรงกันนะน้องๆ"พูดจบมือที่บีบคอ
ผมอยู่ก็ค่อยคลายออก

"แต่ตอนนี้น้องต้อง..ต้อง.."
"ต้องอะไรครับพี่"ไอ้ดิ้งถามสีหน้าแสดง
ออกว่าลุ้นอย่างมาก
"พวกน้องต้องหอมกันให้พี่ดูก่อน ว้าย!!
เค้าอายแทนเลย"เออ เอาเข้าไปพวกกูลุ้น
จะโดนมึงหักคอ แต่ดูที่พี่แกขอ

"เฮ่อ"พวกผมถอนหายใจอย่างโล่งอก
พร้อมกันที่ยังไม่ตายถึงมันจะฟังปัญญาอ่อน
แต่มันก็คงจะดีแก่หัวใจของใครหลายคน
อย่างน้อยก็มีผีพี่สาว และไอ้สองหื่นที่มอง
ผมกับไอ้เชียร์เหมือนเสือหื่นมองกระต่าย
ผู้ไร้เดียงสาไม่มีผิด

"เร็วๆ"เสียงเข้มดุๆเร่งให้ต้องรีบทำตามสั่ง
'ฟอด เต็มๆข้างแก้มผม'
'ฟอด อีกครั้งที่แก้มไอ้เชียร์'

"ว้ายๆผู้ชายหอมแก้มกัน ฟินคะฟิน"ท่าเดิม
เอามือยกขึ้นมาประสานที่อกทำตาโตตามแบบ
สาวเกาหลีแล้วกระโดดหัวชนเพดานตกลงมา
ดิ้นกระแด๋วๆตายแล้วกลับมาเป็นผีเหมือนเดิม

"นี่หรือผีสาววาย เอาให้สบายใจ ไม่หักคอกู
ก็พอ"ผมพูดความกลัวของผมตอนนี้หายไป
กว่าครึ่งที่เหลือคือความไม่เข้าใจ
"หอมกลับด้วยสิคะน้องๆ หรือจะไม่หอม"
นี่หรือเปล่า'ผีเข้าผีออกของจริง'ถึงจะงง
แต่ก็ต้องทำตามที่พี่แกต้องการเกิดเปลี่ยน
ใจขึ้นมา แกได้กลับมาหักคอเหมือนเดิม
เหมือนเดิมเปรี๊ยบ คือ
'ฟอด เต็มๆข้างแก้มไอ้ดิ้ง'
'ฟอด อีกครั้งข้างแก้มไอ้นท'ผีพี่สาวเอา
มือยกขึ้นมาประสานที่อกทำตาโตตามแบบ
สาวเกาหลีแล้วกระโดดหัวชนเพดานตกลง
มาดิ้นกระแด๋วๆตายแล้วกลับมาเป็นผี
เหมือนเดิม

"ไม่กลัวผีแล้วหรือมึง"ผมถามไอ้ดิ้ง

"กลัวมันก็กลัวอยู่นะ แต่ก็รู้สึกขอบคุณวะ"
ไอ้ดิ้งยิ้มๆเหมือนคนบ้าผมว่าผีไม่หักคอมัน
แต่ผมจะหักคอมันแทน

"โอเค..พี่พอใจมากค่า"
"ส่วนอีกเรื่องที่พวกน้องๆต้องช่วยพี่ มันเป็น
เรื่องที่ติดค้างในใจพี่มานานแสนนาน จนทำ
ให้ไม่สามารถไปผุดไปเกิดได้ จนกว่าจะได้
ทำอย่างที่ตั้งใจไว้ แต่ก่อนจะบอกขอ..."
พวกผมตั้งใจฟังกันแทบไม่หายใจ
"พี่ขอแต่งหน้าแป๊บนึง"เธอหยิบกระเป๋า
แต่งหน้าใบใหญ่ขึ้นมาผมก็ไม่รู้ว่าเธอเอามา
จากไหน
"สวัสดีคะ วันนี้เรามาพบกับน้องเปิ้ลการแต่ง
หน้านะคะ"น่านนี่มันตุ๊กกี้ชัดๆ
"เราจะมาเริ่มที่เขียนคิ้วนะคะ สำหรับคนที่ไม่
มีคิ้วดูปากน้องเปิ้ลนะคะ ไม่มีคิ้ว นับขึ้นจาก
จากคิ้วไปสองนิ้วแล้ววาดเลยนะคะ เห็นไหม
ค่ะสะพานพระรามแปดชัดๆ ต่อไปคือการปัด
แก้มสีที่เราจะใช้คือชมพูพริ้ง เน้นนะคะสีชมพู
พริ้ง การปัดแก้มที่ถูกต้องมือซ้ายต้องยื่นให้สุด
แขนมือขวาตามมานับหนึ่งสองแล้วปัดสาม
แค่นี้ก็สวยแล้วคร่า
"อึกๆ"
"ก๊าก"พวกผมทรุดนั่งลงหัวเราะกันท้องแข็ง
โดยลืมไปเลยว่าที่แสดงตลกให้เราดูเมื่อกี้คือ
ผีพี่สาวหรือผีพี่เปิ้ลเพราะว่าตอนนี้หน้าพี่แก
จากผีไทยหน้าเน่ากลายเป็นผีญี่ปุ่นหน้าขาว
ปากแดง(เกอิชา)ไปแล้ว
"สวยใช่ม่ะ(ยิ้มแก้มขาวปากแดง)หรือ
ไม่สวย(หน้าผีแป้งแตกหน้าเน่า)"พวกผม
หยุดหัวเราะทันที
"สวยครับสวยมากๆสวยที่สุด"ผมชมแล้ว
หน้าพี่แกก็กลับมาขาวปากแดงแล้วยิ้ม

"เป็นไปได้"ไอ้ดิ้งพูดเบาๆ

"พี่ก็ว่าแล้ว"หยิบกระจกมาส่องไม่มีท่าว่าจะหยุด
จนผมต้องถามผีพี่สาว

"แล้วเรื่องที่จะให้พวกผมช่วยคืออะไรครับ"
ผมเริ่มหนักใจและกลัวว่าพี่แกจะเปลี่ยนใจ
มาหักคอพวกผมก็อาการผีเข้าผีออกของแก
นั่นแหละครับ

"เรื่องของพี่มันน่าเศร้า"ทำหน้าเศร้า(ฉากผี
ญี่ปุ่นใส่ชุดกิโมโนนั่งร้องไห้ฟิวนั้นเลย)

"พี่ตายเพราะโรคหัวใจกำเริบในขณะที่ร้อง
เพลงเชียร์ในห้องนี้ตรงเก้าอี้นั่งตัวนั้น"พี่แก
ชี้ไปที่เก้าอี้ตัวที่ผมเจอพี่แกนั่งอยู่

"พี่บอกหรือยังว่า 'พี่ชื่อเปิ้ล'"

"มันเกิดอะไรขึ้นครับพี่เปิ้ล"ไอ้เชียร์ถาม

"อย่างที่พี่บอกพี่มีโรคร้ายประจำตัว แต่ด้วย
ความที่เป็นคนสนุกชอบกิจกรรมและอยากมี
เพื่อนเลยไม่ได้บอกพี่เชียร์ว่ามีโรคประจำตัว"
ผีพี่เปิ้ลหยุดพูดมันทำให้ผมลุ้นว่าแกจะมีอะไร
มาแสดงคั่นเวลาการเล่าของแกหรือเปล่า

"พี่จำวันนั้นได้ดี เราร้องเพลงกันอย่างมีความ
สุข ปรบมือกันอย่างพร้อมเพรียง จนไม่ได้รู้
สึกถึงสิ่งผิดปกติที่เกิดกับตัวเองอยู่ๆทั้งโลก
ก็มืดไปหมด"ไฟในห้องเชียร์ดับหมดเหลือ
เพียงดวงเดียวที่ส่องอยู่บนหัวของแก

"สิ่งที่พี่จำได้คือเสียงของเค้าคนนั้นที่อุ้ม
พี่ขึ้นแล้วตะโกนบอกพี่เชียร์..เพื่อนหมด
สติแล้วครับ..กับรหัส 2256 ที่เขียนไว้
ที่ป้าย ส่วนชื่อของเขาพี่ไม่ทันที่พี่จะดูว่า
เค้าชื่ออะไรพี่ก็หมดลมตายไปเสียก่อน"
เสียงเศร้าที่บอกได้ถึงความรู้สึกทั้งหมดของ
ผีพี่เปิ้ลตอนนี้

"พี่เปิ้ลต้องการ..ขอบคุณพี่ที่รหัส 2256
ใช่ไหมครับ"ไอ้ดิ้งถาม

"ใช่พี่อยากจะพูดขอบคุณที่ช่วยพี่ในวันนั้น
ถึงจะช่วยไม่ได้ก็ตาม"ผีพี่เปิ้ลพูดน้ำตาใหล
ลงมาบนแป้งขาวที่แกโบ๊ะหน้าไว้

"ก็พี่เป็นผีทำไมไม่ปรากฏตัวแล้วพูดครับ"
ไอ้เชียร์ถามผมเองก็อยากถามเหมือนกัน

"พี่ทำไม่ได้เพราะพี่ไม่รู้ว่ารหัส 2256
คือใคร ชื่ออะไรหน้าตาเป็นยังไง เพราะพอ
พี่ตายมหาลัยก็ยกเลิกการประชุมเชียร์ของ
คณะไปเลย ทั้งที่จริงแล้ว พี่อยากให้ประชุม
เชียร์กันต่อไปเพราะพี่รักและชอบในการเข้า
ห้องเชียร์มากๆ"เสียงทีบ่งบอกถึงความรัก
ที่มีต่อการเข้าห้องเชียร์แสดงออกทางเสียง
พูดของผีพี่เปิ้ลจนพวกผมรู้สึกได้

"ได้ครับพี่เปิ้ล"
"พวกเราจะช่วยให้พี่ได้พูดขอบคุณพี่คนนั้น"
"แต่พี่ต้องบอกว่าพี่เข้ามาเรียนที่นี่ปีไหน
คณะอะไรรหัสห้องเชียร์ ชื่อจริงด้วยครับ"
ผมบอกรายละเอียดข้อมูลต่างๆที่ต้องใช้
กับพี่แก

"ได้สิ"
"พี่ชื่อชิดชนก  รักอาสา เข้ามาเรียนที่นี่
ปี 2550 รหัสห้องเชียร์ 2278"
ผีพี่เปิ้ลบอก

"แสดงว่าตอนนี้พี่เปิ้ลถ้ามีชีวิตอยู่ก็จะ
อายุ 26 ปี เรื่องเกิดมาแล้วเกือบสิบปี
ทำไมถึงไม่มีใครช่วยพี่เปิ้ลเลยเหรอครับ"
ไอ้ดิ้งถาม

"ไม่ใช่ว่าไม่มีใครช่วย แต่พวกน้องๆรุ่น
ก่อนๆไม่มีใครมองเห็นหรือได้ยินเสียงพี่
ที่ได้ยินก็เป็นเพียงแค่ เสียงโหยหวนที่
ฟังเเล้วเหมือนเสียงของลมพัดเท่านั้น
แต่พวกน้องสี่คนทั้งเห็นทั้งได้ยิน มัน
เป็นเพราะพวกน้องทุกคนมีสัมผัสที่หก
ถ้าอยู่คนเดียวมันจะอ่อนมาก แต่พอน้อง
มารวมกลุ่มกัน มันทำให้เกิดความแรง
ของพลังทำให้น้องได้ยินได้เห็นในสิ่งที่
คนอื่นไม่สามารถมองเห็น"ฟังจากที่พี่เปิ้ล
พูดก็น่าจะเป็นเรื่องจริง เพราะผมเองก็เคย
ได้ยินและเห็นแต่มันแค่ลางๆเท่านั้น

"ชัดเจนยิ่งกว่า HD อีกครับพี่"ไอ้นทพูด

"พวกผมต้องเริ่มจากการหาตัวพี่ที่รหัส
ห้องเชียร์2256 ก่อนว่าเป็นใครชื่ออะไร"

"ว่าแต่ ตอนนี้พวกผมไปได้หรือยังครับ"
ผมถามอย่างเกร็งๆ

"ได้สิ"
"แต่พวกน้องรู้ใช่ไหม ถ้ารับปากแล้วทำไม่ได้
หรือไม่ทำตามที่รับปากไว้จะเป็นยังไง"ผีพี่เปิ้ล
พูดเปลี่ยนหน้าเป็นผีไทยหน้าเน่าทันที

"เข้าใจแจ่มแจ้งชัดแจ๋วเลยครับ"ไอ้นทตอบ

"งั้นไปได้"ผีพี่เปื้ลบอก

"งั้นไปนะครับ"
"ราตรีสวัสดิ์นะครับ"ไอ้เชียร์พูดจบไม่ต้อง
รอให้พี่แกตอบกลับ เอียดๆเสียงประตู
ห้องเชียร์เปิดทีละนิดๆไม่เหมือนตอนที
่ประตูปิดที่ไม่ต้องลุ้นพอเห็นประตูพอที่
จะรอดออกไปได้ ไม่ต้องรอให้ประตูเปิด
ขึ้นจนสุดพวกผมรีบวิ่งออกไปทันที

"อย่าลืมนะน้องๆบ้าย บาย"
"แล้วเจอกัน"ผีพี่เปิ้ลโบกมือลา ลิ้นห้อย
จนถึงพื้นหัวหมุนสามรอบสยองได้อีก
"ตั้ง"
เสียงประตูห้องเชียร์ปิดเสียงดังสนั่น

"แว้กกก"
"รอกูด้วยไอ้นท ไหนว่าชอบกู"ไอ้เชียร์
แหกปากด่าไอ้นทอยู่ท้ายขบวนจนไอ้นท
ต้องวิ่งย้อนกลับมาเพื่อรับมัน ส่วนผม
กับไอ้ดิ้งขึ้นรถได้บิดไม่รอใครแล้วตัว
ใครตัวมัน..ณ..นาทีนี้

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-09-2016 17:26:10 โดย Lucifer_love »

ออฟไลน์ igaga

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 241
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-2
เอาอีกๆๆๆๆๅ
สนุกๆครับ

ออฟไลน์ แฟนตาเซีย

  • หืมม...?
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 557
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1

ออฟไลน์ Inwoสูs

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1214
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
ช่างเป็นสาววายที่ขู่เก่งจริง หนุ่มๆขวัญหนีกันหมดแล้ว

ออฟไลน์ fahsida

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 362
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
สนุกอ่ะ ผีพี่สาวอย่างฮา

ออฟไลน์ Lucifer_love

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
1.3
Part 1
สรุปเมื่อคืนไม่มีใครกลับไปนอนที่ห้อง
ของตัวเองซักคนนอนรวมกันที่ห้องผม
นั่นเอง และก็ไม่มีใครกล้าทำอะไร
ไม่ว่าจะกินข้าว อาบน้ำ แปรงฟันยิ่ง
ไม่ต้องถาม ก็ขนาดถุงเท้ายังไม่มีใคร
ถอดเลยซักคน ดีหน่อยที่เตียงผม
ขนาดหกฟุตเลยนอนได้ครบกันทุกคน
ไม่มีใครต้องระเห็ดลงไปนอนที่พื้นห้อง
หมอนข้างกลายสภาพไปเป็นหมอนหนุน
โดยปริยาย

"ไอ้นทยกขาหน้ามึงออกจากตัวกูเดี๋ยวนี้"
เสียงไอ้เชียร์โวยวาย
"อะไรมึง กูจะนอน"ตามด้วยเสียงไอ้นท
"มึงอย่าเนียนปล่อยกูเดี๋ยวนี้"ไอ้เชียร์ยัง
ไม่หยุดโวยวาย จนผมต้องลืมตาขึ้นมาดู
หลังจากที่มุดหัวอยู่ใต้ผ้าห่มทั้งคืน
ผมพยายามจะขยับตัว แต่ทำไมขยับไม่ได้
เหมือนโดนอะไรซักอย่างล็อคเอาไว้ อย่า
บอกนะว่า'ผี'ตัดสินใจลูบๆดูก็เจอว่าเป็น
แขนคนเลยหันหลังไปดู หน้าไอ้ดิ้งห่าง
จากหน้าผมไม่ถึงฟุต
"หวัดดีไกด์"
"เออ"
"แต่ทางที่ดีมึงเอามือมึงออกจากตัวกูได้ละ"
"ก็ไหนมึงบอกจะรับพิจารณากูไง"มันพูด
"ก็ใช่พิจารณา ไม่ได้หมายความว่าตกลง
โอเคนะ"
"กูก็นึกว่าพิจารณาแล้วก็กอดได้ซะอีก"
"แถไปดิ้ง แถไปสีข้างเป็นแผลยาวละ
มึงหนะ"มันค่อยเอามือออกจากเอวผม
อย่างเสียดายทำหน้าเหมือนคนจะตาย
ไม่มีผิด
"รอได้เป็นแฟนเมื่อไหร่จะทำยิ่งกว่า
กอดอีกมึง"มันงึมงำๆในลำคอฟังไม่ได้
ความ
"มึงว่าไงนะดิ้ง"ผมถามเพราะฟังไม่รู้เรื่อง
ว่ามันพูดว่าอะไร
"เปล่า(เสียงสูง)"ผมมองหน้ามันอย่าง
ไม่ค่อยไว้ใจ

"แล้วมึงสองคนผัวเมียเถียงอะไรกันแต่
เช้าวะ"ผมถาม
"555หัวมึงสองคน"ไอ้นทกับไอ้เชียร์
หัวเราะพร้อมกันนิ้วชี้ที่หัวของพวกผม
"555มึงสองคนก็เหมือนกัน"ผมกับ
ไอ้ดิ้งก็หัวเราะมันสองคนเหมือนกันจาก
นั้นมหกรรมหัวเราะก็เกิดขึ้น

หลังจากหัวเราะกันจนหนำใจแล้วก็เกิดอาการ
เหม็น หิวข้าว จนต้องแยกย้ายกันไปไอ้เชียร์
ไปอาบน้ำ ผม ไอ้ดิ้ง ไอ้นท ช่วยกันหุงข้าว
ทำกับข้าวแล้วก็เปลี่ยนกันไป
"เสื้อกับกางเกงอยู่ในตู้น่าจะใส่ได้กันทุกคน
ตัวก็ไม่ได้โตกว่ากันซักเท่าไหร่ ยกเว้นกาง
เกงในกูไม่ให้ยืมเดี๋ยวกูติดเอดส์จากพวกมึง"

"ตำราเล่มไหนไอ้ไกด์บอกมึงว่าเอดส์ติดต่อ
ผ่านการใส่กางเกงในบอกมากูจะไปเผามัน
ทิ้ง หรือว่าหมอคนไหนยอกกูจะไปฟ้อง
กระทรวงสาธารณะสุขหรือแพทยสภาให้ยึด
ใบอนุญาต"ไอ้นทถามผม

"ไม่มีอะ หมอไกด์นี่แหละบอก"พูดจบผมก็
เดินเข้าไปอาบน้ำบ้างปล่อยให้ไอ้ดิ้งทำกับ
ข้าวอยู่คนเดียว ไอ้ดิ้งมันทำกับข้าวเก่งไว้
ใจได้ แต่อย่าได้ปล่อยให้ไอ้นททำให้กิน
เด็ดขาดเพราะขนาดเทให้หมากินหมายัง
ไม่แม้แต่จะเดินมาดม

"แล้วเรื่องผีพี่เปิ้ล เอาไงว่ะ"ไอ้เชียร์ถาม
หลังจากมี่จัดการกับข้าวตรงหน้าจนไม่มีอะไร
เหลือให้กินแล้วเรียกว่า'แดก'น่าจะสื่อความ
หมายการกินของพวกผมน่าจะตรงกว่า

"ก็ต้องทำตามที่ตกลงกับผีพี่แกไว้สิวะ ขืนไม่ทำ
กูไม่อยากจะคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าพี่แกตามมา
ถามถึงที่"
"ไอ้นทพูดถูกวะ กูว่าเราต้องสรุปข้อมูลที่ได้จาก
ผีพี่เปิ้ลแล้วค่อยมาดูกันว่าจะเริ่มต้นตรงไหน
กูขอตั้งชื่อปฎิบัติการนี้ว่า..ตามล่าฮีโร่ผีพี่เปิ้ล..
ตามนี้นะพวกมึง"
"เออ เอาที่มึงสบายใจเลยไกด์"ไอ้นทพูดเเล้ว
หันไปมองหน้าไอ้เชียร์แบบเอือมๆ

"ข้อมูลผีพี่เปิ้ลก็มี..ชื่อจริงชิดชนก รักอาสา
รหัสห้องเชียร์ 2278 เรียนคณะวิศวกรรมฯ
สาขาอุตสาฯ ปี 50
ส่วนข้อมูลฮีไร่ของผีพี่เปิ้ลก็มีแค่รหัส 2256
ชื่อจริง...ไม่รู้....เรียนวิศวะวิศวกรรมฯ
สาขา..ไม่รู้.."
"คณะวิศวกรรมฯ สาขา..ไม่รู้..มีด้วย?"
"เพี้ยะ"กลางกะบาลไอ้นทเต็มๆด้วยฝีมือไอ้ดิ้ง
"นทถ้ามึงจะกวนตีนช่วยดูเวลาและสถานการณ์
เดี๋ยวปล่อยให่ผีพี่เปิ้ลหักคอ แม่ง!"
"ดีมากดิ้ง เดี๋ยวกูจะยกตำแหน่งเมียรักอันดับ
หนึ่งให้นะจ๊ะ"ผมลูบคางมันเล่น
"ใครกันแน่ที่จะเป็น'เมียรัก'ไกด์ คิดใหม่
ได้นะครับ"มันลูบหัวผมแล้วเกาคางผมเบาๆ
"สัดด ดิ้งกูไม่ใช่หมา"ผมปัดมือมันออกจาก
คางตัวเองถึงจะรู้สึกแอบเพลินก็เถอะ

"ดิ้งมึงไปเปิดคอมฯตั้งโต๊ะทีจะได้ช่วยกันหา
เรื่องมันจะได้จบเร็วจะได้ไม่ต้องมาหลอนกัน
อีก"ผมบอกไอ้ดิ้งที่ทำหน้าเสียดาย แต่มันก็
ทำตามที่ผมบอกโดยดี ส่วนผมก็ใช้โน้ตบุ๊ค

"ไปช่วยไอ้ดิ้งโน้นเลยอย่ามาเนียน แต๊ะอั๋งกู"
ไอ้เชียร์เอาหมอนปาใส่ไอ้นทที่ตอนนี้ทำหน้าบูด
เดินตามไอ้ดิ้งไป

"จะให้หา อะไรกันวะ"ไอ้ดิ้งถาม
"เสริชหาคณะวิศวะฯปี 50 มหาลัยเรา ว่ามีอะไร
เกี่ยวบ้าง อาจจะมีเฟชบุคหรือข้อมูลอะไรก็ได้ที่เกี่ยว
ข้องเอาหมด แล้วมาดูว่าอันไหนใช้ได้บ้าง"ผมบอก

"เฮ้ย!กูเจอเฟชบุคคณะวิศวะฯ ปี 50 วะเอาไงต่อ"
ไอ้ดิ้งบอก
"ไหนวะ"ผมกับไอ้เชียร์รีบวิ่งไปสมทบ
"@เพื่อนไปดิ ที่เหลือก็เพียงรอตอบรับ
เป็นเพื่อน"ผมบอกแล้วก็หาอย่างอื่นรอไปพลางๆ
ข่าวการตายของผีพี่เปิ้ล แต่ดูเหมือนจะถูกปิด
ข่าวเพราะไม่มีข้อมูลอะไรเลย มีเพียงแต่รูปพี่เปิ้ล
ก่อนตายเท่านั้น
"กูเจอรูปพี่เปิ้ลก่อนตายวะ"ผมบอกพวกมัน
"สวยนะเนี่ย"
"ไม่เหมือนตอนที่เจอเมื่อคืน..โคตรหยอง"
ไอ้นทพูดแล้วลูบแขนตัวเองไปด้วย
"จะว่าไปก็น่าสงสารพี่แกเหมือนกันนะตาย
ตั้งแต่อายุยังน้อย.แถมตายทั้งที่ไม่รู้ตัวและ
กไม่รู้ว่าใครเป็นคนช่วยเหลือตัวเอง"ผมพูด

"เฮ้ย ตอบรับเป็นเพื่อนแล้ววะเอาไงต่อ"
ไอ้ดิ้งบอก
"โพสถามว่า มีพี่ที่รหัสห้องเชียร์ 2256ไหม
ก่อนอื่นแนะนำตัวไปก่อนนะมึงว่าเป็นใครเรียน
ที่ไหนคณะฯอะไร"ผมบอก

"โอเคครับ เดี๋ยวดิ้งจัดให้ไกด์ครับ"ไอ้ดิ้งทำ
เสียงหวานตาหวานใส่ผม
"ใช่เวลาไหมดิ้ง"ผมด่ามันก่อนจะหยีบหมอน
ปาใส่หัวมัน
"กูตายมึงไม่เสียใจเหรอวะไกด์"ไอ้ดิ้งทำเสียง
งอนๆใส่
"กูไม่เคยได้ยินว่ามีใครตายเพราะถูกหมอนปา
ใส่หัว"ผมพูด
"กูอาจจะเป็นรายแรกของโลกก็ได้นะมึง"มันคิด
ได้เยี่ยมมาก
"โอ๋ๆอย่างอนกูเลยนะถ้ามึงตายกูจะอยู่กับใคร"
ผมลูบหัวมัน
"มึงตอแหลมาก ไอ้ไกด์"ไอ้นทด่า
"มึงอย่ามาอิจฉานท.."ผมหันไปด่า
"ดูสิ ว่าโพสถึงไหนแล้ว ที่รัก "ผมลงไปนั่ง
ตรงที่ว่างของเก้าอี้ที่เหลืออยู่นิดเดียวตรงหว่าง
ขาของไอ้ดิ้ง
"ไม่ต้องยิ้มไอ้หื่น ทำงานไป"ผมด่ามัน
"มึงกำลังอ่อย กูอยู่นะไกด์"ไอ้ดิ้งพูดแล้วลูบ
ขาผมจนขนลุก
"งั้น กูลุก"ผมทำท่าขยับตัวเตรียมจะลุก
"ไปไหน นั่งนี่แหละ ดูสิว่ากูโพสถูกไหม"
มันเอามือจับเอวผมแล้วดึงให้นั่งเหมือนเดิม
แล้วถือโอกาสเอาคางมาเกยบ่าของผมไว้

"ไอ้เชียร์กูอยากทำแบบพวกมันบ้าง"
เสียงไอ้นทร้องเป็นเด็ก
"เอาส้นตีนกูไหม ห่า"ไอ้เชียร์ยกตีนจะถีบ
ไอ้นท
"เฮ้ย!พวกมึงมีพี่คนนึงบอกว่าตัวเองรหัส
ห้องเชียร์ 2256วะ ไอ้ดิ้งออกไปก่อนดิ
กูดูไม่ถนัด"ผมไล่ไอ้ดิ้งที่เกาะผมเป็นลูกลิง
อยู่ให้ออกไปก่อน
"ไรวะ กูกำลังฟินเลย"ผมรู้สึกว่ามีอะไร
ดุนหลังผมอยู่
"เหี้ย!!น้องไอ้ดิ้งโด่"ไอ้นทร้องเสียงดัง
ตาผมมองลงต่ำแบบอัตโนมัติ
'เชี่ยแข็งเป็นลำเลย'
"ไอ้ลามก"ด่าไอ้เหี้ยดิ้งกันอย่างพร้อมเพียง
"ไอ้นททำด่ากูลองถ้าเป็นมึงกับไอ้เชียร์ ถ้ามึง
ไม่แข็ง กูให้มึงเอากูแทนไอ้เชียร์เลย"ไอ้ดิ้ง
หันไปเล่นงานไอ้นทแทน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-09-2016 12:47:26 โดย Lucifer_love »

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
เห็นว่า ไม่มีใครน่ะสิ  :m31:
รอ ตอนใหม่ มาลงเยอะๆนะ
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ Lucifer_love

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
Part 2
"มึงเข้าไปคุยกับพี่เข้าใน inbox ดิ ไกด์"
ไอ้เชียร์บอก
"กูกำลังจะเข้าไปคุย แป๊บนะ"
"ได้ละ"
สุดหล่อวิศวะ 58:พี่รหัสห้องเชียร์ 2256 ?
วิศวะหน้าหล่อ 50:ใช่ครับรหัสพี่เอง ว่าแต่
/น้องถามทำไมครับจะจีบพี่หรือไง
สุดหล่อวิศวะ 58:เปล่าพี่ ผมมีเรื่องจะถาม
/เกี่ยวกับพี่สาวผมที่เรียนปีเดียวกับพี่
วิศวะหน้าหล่อ 50:พี่สาวชื่ออะไร เค้ารู้จัก
/พี่เหรอ
สุดหล่อวิศวะ 58:ไม่รู้จักครับ ผมเลยต้อง
/มาถามเพราะพี่สาวผมอยากรู้ว่าพี่ชื่ออะไร
วิศวะหน้าหล่อ 50:แต่พี่มีแฟนแล้วนะ
/ว่าแต่พี่สาวน้องชื่ออะไรครับ
สุดหล่อวิศวะ 58:ชื่อชิดชนก รักอาสา
/ชื่อเปิ้ล รหัสห้องเชียร์ 2278พี่อาจจะ
/จำไม่ได้แต่ถ้าบอกว่าเป็นคนที่พี่อุ้มตอน
/เข้าห้องเชียร์แล้วเสียชีวิตเพราะโรคหัวใจ
วิศวะหน้าหล่อ50:จำได้ พี่จำได้ไม่มีวันลืม
/ว่าแต่พี่สาวของน้องเหรอครับ
สุดหล่อวิศวะ 58:จะพูดแบบนั้นก็ได้ครับ
/พรุ่งนี้พี่พอจะมาที่มหาลัยได้ไหมครับ
/แล้วผมจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ฟัง
วิศวะหน้าหล่อ 50:พรุ่งนี้เหรอ
/ได้สิแต่ต้องเป็นตอนเย็นๆนะเพราะ
/พี่ต้องขับรถจากอีกจังหวัดใช้เวลา
/ซักสามชั่วโมงกว่าจะถึงก็ประมาน
/ห้าโมงกว่าๆ
สุดหล่อวิศวะ 58:ได้ครับ มาถึง
/แล้วมาที่คณะโทรเข้าเบอร์
/086-5789××0 ผมไกด์ครับ
วิศวะสุดหล่อ 50:พี่ชื่อ วิทย์ครับ
/ไงพรุ่งนี้เจอกันนะครับ
สุดหล่อวิศวะ 58:แล้วเจอกันครับ

"ในที่สุดก็เจอ แต่ไม่คิดว่าจะตามเจอง่าย
ขนาดนี้ ที่เหลือก็รอให้ถึงวันพรุ่งนี้"ผมพูด

"อาจจะเป็นผีพี่เปิ้ลดลใจให้เราหาพี่เขาเจอ
ง่ายๆก็ได้นะ"ไอ้เชียร์พูด

"ก็อาจจะเป็นได้"
"แล้วระหว่างรอจะทำไรกันดีวะ"ไอ้ดิ้งถาม
"บ้านใครบ้านมันสิวะ"ผมตอบ
"มึงพูดจริงเหรอวะไกด์ มึงกล้านอนคนเดียว
งั้นเหรอ"ไอ้ดิ้งถามอีก
"จริงด้วย มึงกล้านอนคนเดียวเหรอวะ"
ไอ้เชียร์ถามผม

"เออ ก็ได้ใครจะนอนก็นอนจนกว่าเรื่องผีพี่เปิ้ล
จะเรียบร้อย กูอนุญาต"เพราะผมเองก็ไม่อยาก
นอนคนเดียวเหมือนกัน

"ไอ้นท ไปส่งกูเอาเสื้อผ้าที่ห้องหน่อย กูจะมา
นอนกับไอ้ไกด์"ไอ้เชียร์

"เออ แล้วมึงสองคนเอาไงจะมานอนที่นี่ไหม"
ผมถามไอ้ดิ้งกับไอ้นท

"นอนสิวะ ถามได้"
"ภาพผีพี่เปิ้ลกูยังไม่ลืมเลยคิดแล้วหยอง
ไปไอ้เชียร์เดี๋ยวจะมืดซะก่อนกูหวั่นวะ"ไอ้นท
กับไอ้เชียร์ก็ออกพากันออกจากห้องไป

"เดี๋ยวกูมา มึงอยู่คนเดียวได้หรือเปล่า"
ไอ้ดิ้งถาม
"กูว่ากูไปกับมึงดีกว่าวะ"ผมบอกมัน
"งั้น ไปกันก่อนที่ไอ้สองคนนั้นจะกลับมาดีกว่า
มันไม่มีกุญแจเข้าห้องมึงใช่เปล่า"ไอ้ดิ้งถาม
"เออใช่ ไม่มี"ผมตอบแล้วเดินตามมันไป
ผมซ้อนมอเตอร์คันเก่งราคาไม่ถูกกว่ารถเก๋ง
ไม่ถึงแสนมาถึงที่ห้องของมัน
"เดี๋ยวกูเอาเสื้อผ้าแป๊บว่าจะไปอาบน้ำห้องมึง
ดีกว่านะเหลืออีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะมืด"
ไอ้ดิ้งบอก
"แล้วแต่..เอาที่สบายใจมึงแล้วกัน"ผมบอก
แล้วหยิบหนังสือการ์ตูนวันพีชของมันที่มีอยู
่เต็มตู้มาอ่านระหว่างรอ
"อ่านไรอยู่วะไกด์"ไอ้ดิ้งถาม
"วันพีช เดี๋ยวกูยืมไปอ่านซักสิบเล่มนะ"
"เอาดิ เอาไปได้กี่เล่มก็เอาไปเลย"
มันโยนกระเป๋าเป้ให้ ผมได้ทีเลยเอายัดไป
จนเต็มกระเป๋า ก็ในเมื่อเจ้าของอนุญาตแล้ว
ผมก็จัดไป ก่อนกลับไปห้องผมก็ซื้อของกิน
เข้าไปส่วนอาหารเย็นคงลงมากินร้านข้าง
ล่างคอนโดของผม
"ไงมากันแล้วเหรอพวกมึง"มันหอบของพะลุง
พะลังเหมือนจะหนีตามกัน
"อะไรของมึงเยอะแยะวะแค่คืนเดียว"ผมถาม
"ใครบอกว่าคืนเดียวกูจะอยู่จนกว่าจะแน่ใจว่า
ผีพี่เปิ้ลไม่อยู่ที่ห้องเชียร์แล้วใช่ไหมวะไอ้นท"
ไอ้เชียร์ถามไอ้นทที่ไม่ตอบแต่พยักหน้าแทน

"ไอ้ดิ้งมึงไม่มาอยู่ด้วยกันเหรอ"ไอ้นทถาม

"มึงถามไอ้ดิ้ง มึงถามกูเจ้าของห้องหรือยัง
ว่าจะให้พวกมึงอยู่ด้วยไหม"ผมถามพวกมัน

"ไม่ต้องถามก็รู้ ว่ามึงต้องให้นอนอยู่แล้ว
เพราะมึงก็กลัวผีพี่เปิ้ลแกเหมือนกัน"ไอ้เชียร์
ตอบแทนผมซะงั้น ซึ่งมันก็จริงอย่างที่มันพูด

"เออ พวกมึงอยากจะทำไร นอนที่ไหนก็ทำ
เลือกเอาตามที่สบายใจ"ผมพูดได้แค่นี้ก็ใน
เมื่อที่พวกมันพูดล้วนเป็นความจริง
"มึงล่ะเอาไงดิ้ง"ผมถาม
"ไม่น่าถาม"คืออะไรของมันที่ว่าไม่น่าถาม
จะรู้ด้วยไหมเนี่ย แต่สุดท้ายกว่าจะได้นอน
ก็ปาเข้าไปตีสอง ถามว่าทำไรกันอยู่

"ป๊อก เด้งด้วยนะมึงไอ้นท จ่ายกูมา
ซะดีๆ"
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-09-2016 13:34:25 โดย Lucifer_love »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Lucifer_love

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
1.4
เสียงจากห้องเชียร์..ตอนจบ

เวลา 19:00 น.

"ฮัลโหล"
"เอ่อ ใช่น้องไกด์หรือเปล่าครับ"
"นั่น พี่วิทย์หรือเปล่าครับ"ผมถามเพื่อ
ความแน่ใจ
"ใช่ พี่เองครับ"
"ตอนนี้ พี่อยู่หน้าคณะแล้วนะครับน้อง
แล้วน้องอยู่ไหน"ผมเดินมาถึงหน้าคณะ
เห็นผู้ชายหน้าตาดีคนนึงยืนอยู่เลยเดิน
เข้าไปถาม
"พี่วิทย์นะครับ ผมไกด์ครับ"
"ใช่ครับ"
"สวัสดีครับ"ผมยกมือไหว้อย่างเป็นทาง
การเดี๋ยวจะหาว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอน
"หวัดดีครับ"
"ฟังเสียงว่าหล่อแล้ว ตัวจริงยิ่งหล่อไปอีก
เด็กๆรุ่นหลัง เดี๋ยวนี้หน้าตาดีกันทั้งนั้นเลย"
พี่วิทย์ชมผมจนตัวผมจะลอยอยู่ละ
"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับชมเกินไปเดี๋ยวผม
ยืนเท้าไม่ติดพื้นกันพอดี ตามผมมาทางนี้ครับ
มีเพื่อนผมอีกสามคนที่รู้เรื่องนี้"
พี่วิทย์เดินตามผมมาถึงโต๊ะที่พวกผมที่เหลือ
นั่งรอกันอยู่
"นี่พี่วิทย"ผมบอกพวกมัน
"สวัสดีครับพี่"พวกมันยกมือไหว้พร้อมเพรียง
"เพื่อนผม ดิ้ง นท เชียร์ครับ"
"นี่คัดหน้าตากันเข้ากลุ่มหรือเปล่า"พี่วิทย์ถาม
พี่วิทย์ชมอีกจนไอ้พวกนั้นยิ้มแก้มกันแทบปริ
คุยกันไปเรื่องสมัยก่อนกันนิดหน่อยจนผมว่า
มันเริ่มจะมืดแล้ว

"ผมว่าเรามาเข้าเรื่องพี่เปิ้ลกันเลยดีกว่านะครับ"
ผมพูด
"เอาสิ พี่รอฟังอยู่"
"อาจจะฟังแล้วเชื่อยากนะครับ คือพี่เปิ้ลขอให้
พวกเราตามหาพี่เพราะอยากขอบคุณพี่ที่ช่วย
เธอในวันนี้"ผมพูด

"แต่สุดท้ายเปิ้ลก็ตายอยู่ดี พี่ทำได้เพียงอุ้ม
เธอไปหาพี่เชียร์ก็เท่านั้น"พี่วิทย์พูดสีหน้า
เหมือนยังมีความรู้สีกเสียใจอยู่

"แต่เท่านั้นของพี่วิทย์มันยิ่งใหญ่มากสำหรับ
พี่เปิ้ล จนไม่สามารถไปผุดไปเกิดได้ ถ้ายัง
ไม่ได้พบและกล่าวคำขอบคุณพี่วิทย์"ผมพูด
"ขนาดนั้นเลยหรอครับ พี่ไม่อยากจะเชื่อเลย"
"พวกผมก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน ถ้าไม่ได้
เห็นด้วยตาตัวเอง"ไอ้เชียร์บอก

"แล้วพี่วิทย์พร้อมจะเจอพี่เปิ้ลหรือเปล่าครับ"
ผมถามพี่วิทย์

"ไหนๆก็มาถึงที่นี่แล้ว และนั่นก็เป็นสิ่งเดียว
ที่พี่พอจะช่วยใด้"
"อีกอย่างถ้ามันจะทำให้เปิ้ลไปผุดไปเกิดได้
พี่ก็ยินดีทำว แต่ว่าตอนนี้พี่หิวข้าวแล้วหละ
ยังไม่ได้กินข้าวเลยไปหาข้าวกินกันดีกว่าพี่
เลี้ยงเอง"พี่วิทย์ถามเอามือลูบท้องตัวเอง

"จะดีเหรอครับพวกผมเกรงใจ"ไอ้ดิ้งพูด
"ไม่ต้องเกรงใจ จะหมดซักกี่บาทกันเชียว"
พี่รู้จักสายแข็งอย่างพวกผมน้อยไป

"งั้น รีบไปเลยครับ"ไอ้นททำท่าจะอุ้มพี่วิทย์
"ไม่ต้องเกรงใจพี่ขนาดนี้ก็ได้นะน้องนท
ดูเหมือนจะไม่ค่อยหิวเท่าไหร่เลยนะเรา"พี่วิทย์
แซวไอ้นท

"แฮ่ ผมไม่อยากให้พี่เหนื่อยครับ"ไอ้นทรีบ
ประจบ
"ไอ้นี่มันสายตลกแดกครับพี่ อย่าถือสามัน"
ไอ้ดิ้งว่า
"ว่ากูหรือมึงไม่กิน"ไอ้นทหันไปถาม
"กินดิกูก็หิ้วหิวไปครับพี่วิทย์อย่าช้า"ไอ้ดิ้ง
รีบประกบอีกข้างของพี่วิทย์ กลายเป็นว่าตอน
นี้พี่วิทย์โดนไอ้นทกับไอ้ดิ้งประกอบข้างอยู่
พวกผมพาพี่วิทย์มากินข้าวที่ร้านประจำหน้า
มหาลัย กว่าจะมาถึงร้านกว่าจะได้อาหารครบ
ตามที่สั่งก็เป็นเวลาเกือบสามทุ่มแล้ว ได้เวลา
ทำตามปฎิการตามล่าฮีโร่ผีพี่เปิ้ลให้สำเร็จแล้ว
พี่แกจะได้ไปผุดไปเกิดไม่มาหลอกมาหลอน
พวกเราอีก

"พะพะพี่เปิ้ลครับพวกผะผมมาแล้ว ปะปะเปิด
ประตูห้หน่อยครับ พวกผมพาคนที่พี่อยากพบ
มาตามสัญญาแล้ว"
'เงียบ'
"เอาไงดีวะพวกมึง สงสัยพี่เปิ้ลไปเกิดแล้ววะ
ถ้างั้นกลับเถอะวะ"ทันทีที่ไอ้นทพูดจบ

"ซั้ง"ประตูห้องเชียร์เปิดขึ้นเอง

"แว้ก"ไอ้นท
"ผีพี่เปิ้ลยังอยู่วะ"ผมพูดเสร็จเกาะไอ้ดิ้งไว้เป็น
หลัก ส่วนพี่วิทย์เองก็ดูกลัวๆไม่ต่างจากพวกเรา

"ปายหนายหนุ่มๆเข้ามาสิพี่รออยู่ ฮิ ฮิ ฮิ"เสียง
หัวเราะของพี่แกหลอนมาก
'พรึบ'
"เฮ้ย"ทุกคนร้องออกมาพร้อมกันที่อยู่ๆไฟ
ทั้งห้องเชียร์ก็สว่างขึ้นแล้วก็ดับลงเหลือ
เพียงดวงเดียวทำให้บรรยากาศน่ากลัวได้อีก
แล้วร่างของผีพี่เปิ้ลในชุดเชียร์ใบหน้าเขียว
คล้ำเป็นผีหน้าเน่า

"คนนี้ใช่ไหมที่ช่วยพี่"ผีพี่เปิ้ลถามแล้วในพริบ
ตาแกก็มายืนมองหน้าพี่วิทย์ชนิดตาต่อตาแต่
พี่วิทย์ไม่มีทีท่าตกใจกลัวเลยอาจจะเป็นเพราะ
ว่าพี่วิทย์ไม่เห็นผีพี่เปิ้ลก็เป็นได้ ถ้าเกิดเห็นคง
ได้มีสลบกันไปข้างนึง ผีพี่เปิ้ลลูบใบหน้าของ
พี่วิทย์ไปมา
"เขาหล่อดีนะ"
"คะคะครับ แต่ผมว่าพี่วิทย์คงจะกลัวมากจน
สลบแน่ถ้าเห็นพี่ในสภาพนี้"ไอ้นทพูด

"สภาพไหน"ผีพี่เปิ้ลถลามาที่ไอ้นทแทน
"ตายแน่ กูตายแน่ๆ"ไอ้นทหลับตาปี๋
"มันหมายถึงพี่วิทย์คงจำหน้าพี่ไม่ได้ ถ้าเห็น
หน้าพี่ตอนนี้"ไอ้เชียร์รีบพูดก่อนที่ไอ้นทจะโดน
ผีพี่เปิ้ลหักคอ

"น้อง ไกด์เปิ้ลมาแล้วเหรออยู่ตรงไหนทำไม
พี่ไม่เห็น"พี่วิทย์ถามผมอยากจะถามแกจริงๆ
ว่าอยากเห็นจริงๆแน่นะ

"ทำไมพี่วิทย์ไม่เห็นพี่เปิ้ล คะครับ"ผมถาม

"ถ้าอยากให้วิทย์เห็นพี่ น้องบอกให้วิทย์ท่อง
 สุ ปิ นา นัง และน้องๆต้องช่วยท่องด้วย
เพราะพวกน้องมีสัมผัสที่หกจะช่วยคาถาได้ผลดี"
ผีพี่เปิ้ลบอก
"พี่วิทย์ต้องท่องคาถาสี่คำนี้นะครับ สุปีนานัง
แล้วพี่จะได้เห็นและได้ยินเสียงของพี่เปิ้ล"
ผมบอกทุกคนพนมมือแล้วท่อง สุ ปิ นา นัง
พร้อมกัน

"พี่เห็นเปิ้ลแล้ว ใช่เปิ้ลจริงด้วย"ตอนนี้ผีพี่เปิ้ล
มีหน้าตาธรรมดาไม่น่ากลัวเหมือนตอนแรกแล้ว

"เราชื่อวิทย์ เป็นคนที่อุ้มเปิ้ลในวันนั้น นี่ไงป้าย
ชื่อรหัสห้องเชียร์ของเธอเราเก็บไว้เราคืนให้"
พี่วิทย์ยื่นป้ายห้อยคอให้ผีพี่เปิ้ล

"เราขอบใจนายมากที่พยายามช่วยเราให้วันนั้น
เพื่อเป็นการขอบคุณนาย เราจะมีอะไรจะให้นาย
กับพวกน้องๆดูอยู่จะให้นายกับน้องดู"ร่างของ
พี่เปิ้ลก็กลายเป็นนางรำแล้วเพลงก็ดังขึ้น
"อวยพร อ่อนหวาน......."ผีพี่เปิ้ลรำ
อวยพร
"อันที่จริงกูว่าไม่ต้องก็ได้วะ ยังจะมีอารมณ์
มารำอีกเนอะพี่แกเต็มเปล่าวะ กูว่าเพี้ยนแน่ๆ"
ไอ้นทพูดแบบกระซิบ

"พี่แกรำให้ดูมึงก็ดูไปอย่าบ่น เกิดแกได้ยิน
แปลงร่างเป็นผีหน้าเน่ารำให้ดูแทนมึงจะรู้สึก"
ไอ้เชียร์ด่าไอ้นท

"เออ กูเห็นด้วยกับไอ้เชียร์ หุบปากไปเลย"
ผมด่า ส่วนพี่วิทย์แกก็ตั้งใจดูถึงจะดูเกร็งไป
หน่อยเพราะที่กำลังรำอยู่นั้นคือ ผี จบการรำ
ของผีพี่เปิ้ลกับมาอยู่ในชุดเชียร์ แล้วอยู่ๆพี่แก
ก็ร้องเพลงเชียร์ของคณะพร้อมกับปรบมือ
ตามสเตปไปด้วย พวกผมพร้อมพี่วิทย์ก็เลย
ร้องตามและท้ายที่สุดเราทั้งหมดก็บูมคณะ
ให้พี่เปิ้ลโดยที่พี่เปิ้ลยืนตรงกลาง........บูม
พอจบเสียงบูมผีพี่เปิ้ลก็ร้องไห้ขอบคุณพวกเรา
ที่ทำให้ความปรารถนาเธอเป็นจริง เธอขอให้เรา
เอาป้ายชื่อห้องเชียร์ของเธอไปที่วัดให้หลวงพ่อ
สวดส่งวิญญานแล้วให้เผาป้ายอันนี้ทิ้งซะ
วิญญานพี่เปิ้ลก็จะไปสู่ภพภูมิที่ดีชั่วตามกรรมเวร
ที่เธอเคยทำมา

"ขอบคุณวิทย์และน้องๆอีกครั้งเราคงไม่ได้เจอ
กันอีกแล้ว"ผีพี่เปิ้ลพูดอย่างเศร้าๆ

"ไม่เป็นไรครับพี่ ผมว่าไม่พบกันน่าจะดีกว่า
เจอกันบ่อยๆพวกผมเกรงใจ"(กลัวก็พูดเถอะ
ไอ้นทเพราะดูจากหน้าตาแล้วกลัวกันทุกคน
ขึ้นชื่อว่าผีก็คือผี)

"ลาก่อนทุกคน" แล้วร่างของผีพี่เปิ้ลก็ค่อย
หายไปในป้ายห้องเชียร์ พี่วิทย์ตกลงจะนอน
กับพวกผมในคืนนี้เพื่อตอนเช้าจะได้ไปทำบุญ
ที่วัดแล้วจัดการตามที่ผีพี่เปิ้ลขอไว้เป็นครั้งสุดท้าย

วัดใกล้มหาลัย
ควันจากป้ายห้องเชียร์เริ่มเผาไหม้ จนไม่เหลืออะไร
"สู่ผุดไปเกิดในที่ดีๆนะครับพี่เปิ้ล"
"น้องคะทำอะไรกันอยู่คะ"เสียงเรียกจากด้านหลัง
พวกทำเอาพวกเราผวา
"พี่ชื่อเปิ้ล อยากจะ"
"ไม่เอาแล้วไม่อยู่แล้วไปก่อนนะครับ"พวกผม
วิ่งตรงไปที่รถพร้อมกันไม่เว้นแม้แต่พี่วิทย์
"เค้าเป็นอะไรกันหลานเสียงดังโวยวายทั่ววัด"
"ไม่รู้สิยายพอเปิ้ลบอกว่าชื่อเปิ้ลแค่นั้น วิ่งหนี
กันไปหมดเลยคะ หล่อทั้งนั้นว่าจะทำความรู้จัก
ไว้ซะหน่อยอดเลยเรา"
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-09-2016 07:34:18 โดย Lucifer_love »

ออฟไลน์ Lucifer_love

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-08-2016 07:28:44 โดย Lucifer_love »

ออฟไลน์ fahsida

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 362
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
555+ คงหลอนชื่อเปิ้ลกันน่าดู

ออฟไลน์ patee

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3732
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-3

ออฟไลน์ kothan

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 127
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
จบตอนซะแล้ว ตกลงหนุ่มๆเค้าลงเอยกันป่าว

ออฟไลน์ Lucifer_love

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
เดี๋ยวจะมีตอนใหม่มาเรื่อยครับนำแสดงโดย
สีหนุ่มมาดูว่าตอนต่อไปพวกเค้าจะเจอกับอะไร

ออฟไลน์ Lucifer_love

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
2.1

หลังจากช่วยให้พี่เปิ้ลได้ทำตามที่ตั้งใจวิญญาน
พี่เปิ้ลคงไปสู่สุขติ พวกเราไม่เคยเห็นวิญญาน
นั่งอยู่ในห้องเชียร์อีกเลย ผ่านเหตุการณ์สยอง
เห็นผี นี่ก็เข้าอาทิตย์ที่สองแล้ว กิจกรรม
ต่างๆเริ่มเข้มขึ้น อย่างวันนี้ก็เป็นอีกวันที่คณะฯ
คัดเลือกนักฟุตบอลเป็นตัวจริง ไอ้ดิ้งกับไอ้นท
เข้าคัดเลือกด้วย ถามว่าผมกับไอ้เชียร์เตะบอล
เป็นหรือเปล่า ตอบเลย 'เป็น'แต่ไม่เก่งพอ
ที่จะเข้าคัดเลือก
"เฮ้ย!มึงเสร็จยัง ได้เวลาไอ้สองตัวนั่นคัดตัว
แล้วมั้งป่านนี้"ถามไอ้เชียร์ที่กำลังซื้อน้ำกับผ้า
เย็นอยู่
"เออ เสร็จแล้ว ไปกัน"ไอ้เชียร์ขึ้นช้อนท้าย
มอเตอร์ไซด์ผมขับตรงไปยังสนามบอลที่อยู่
มาถึวก็ห้าโมงกว่าเกือบๆหกโมง คนมาเชียร์
เพื่อนเชียร์แฟนกันหนาตา ว่าแต่ผมมาเชียร์
เพื่อนหรือแฟนวะ สถานะยังคลุมเคลือครับ
ตอนนี้ไว้ค่อยดูกันไปดีกว่าไม่รีบเพิ่งปีหนึ่ง
ยังมีเวลาอีกนาน รอได้รอถึงรอไม่ได้ก็ยังเป็น
เพื่อนกันได้อยู่
"พวกมันเล่นดีวะ แม่งโคตรเด่น"ผมพูดตา
มองการเล่นของมัน
"กูก็ว่างั้น คงไม่พลาด"ไอ้เชียร์พูดแต่ตามัน
ก็จ้องที่สนามตาไม่กระพริบเหมือนกัน

"ว้าย น้องดิ้ง น้องนท เก่งจังเลยคะ"เสียง
เชียร์ดังจากข้างสนามผมกันไปดู สาวๆรุ่นพี่
คณะฯเราเองครับกระโดดยกไม้ยกมือกันใหญ่

"ไอ้ดิ้ง ไอ้นท ถ้ามึงได้เป็นตัวคณะกูเลี้ยง
เอ็มเค"ไอ้เชียร์ตะโกน ไอ้ดิ้งกับไอ้นทหันมา
โบกมือมาทางผมสองคน

"อ้ายย หล่อเว่อร์คะพี่ไปกินด้วยนะคะเอ็มเค
หรือจะกินพี่แทนก็ได้นะคะพี่ยอมค่า"พี่คนสวย
สุดในกลุ่มพูดไม่รู้ว่าถ้าแฟนมาได้ยินจะเป็นไง

"อีแรดพรีมคะ ไอ้เดชผัวมึงมา"เพื่อนๆของ
พี่สาวคนสวยพูดขึ้น
"ไหนๆ ห่าโกหกกูลองมันมาได้ยิน เดี๋ยวกู
โดนมันเตะตับแตก คราวที่แล้วมันยังไม่หาย
โกรธกูเลย ขนาดเอาตัวเข้าแรกแล้วนะ
เดี๋ยวกูจีบน้องดิ้งหรือน้องนทได้นะ กูจะเลิก
กับมัน"พี่พรีมอะไรนั่นพูด
"เหรอ เด็กมันจะสนแก่ๆอย่างมึงเหรอ"
"กูไม่สน ก็เด็กมันน่ากินอะหรือพวกมึงว่าไม่"
พี่พรีมถามเพื่อนๆ
"ไม่ ไม่ปฎิเสธวะมึงดูดิ แต่เพื่อนน้องเค้า
อีกสองคนน้องอะไรนะ"เพื่อนถาม
"ก็น้องไกด์กับน้องเชียร์ไง น้องๆกลุ่มนี้งานดี
ดีงามมากอะแก ขอเหมาทั้งสี่คนเลยได้ไหม
วะแก"พี่สาวอีกคนพูด
"นั่นสิ เด็กๆเดียวนี้มันน่ากินนัก"ผมได้ยินพวก
พี่สาวผมถึงพวกผมแล้วรู้สึกขนลุกยังไงไม่รู้จน
ต้องเลิกสนใจพวกพี่สาวๆกลุ่มนั้น มาสนใจไอ้ดิ้ง
กับไอ้นทในสนามแทน.......สุดท้ายก็จบ
ลงด้วยการเสมอกันที่สกอร์สามต่อสามต้องยิง
ลูกโทษเป็นการตัดสินผลแพ้ชนะ การยิง
ลูกโทษดำเนินไปจนมาเสมอกันที่สาม
ประตูต่อสามประตูถึงตาที่ไอ้ดิ้งต้องเป็นคนยิง
"ไอ้ดิ้งสู้ๆ ไอ้ดิ้งสู้ตาย"ผมตะโกนเสียงดังจน
มันหันมายิ้มให้ผมแล้วเดินออกมายิงลูกโทษ
"ปรี๊ด"
"ตั๊ด"เสียงร้องเท้าสัมผัสลูกฟุตบอลลอยตรง
ไปยังประตูผู้รักษาประตูฝั่งตรงข้ามสกัดพลาด
ลูกเข้าประตูเป็นสี่ประตูต่อสามประตู
"เชียร์ มึงเห็นอย่างที่กูเห็นไหม"ผมถาม
ไอ้เชียร์ผมอยากรู้ว่าเห็นอยู่คนเดียวหรือเปล่า
"เห็น"ไอ้เชียร์ตอบแล้วหันมาสบตาผมด้วย
สายตาเปลี่ยนไปมันเขยิบเข้ามาเชิดผมจน
ชิดมือมันจับเข้าที่แขนของผม

"แต่กูว่าเพื่อความแน่ใจรอดูตอนไอ้นทยิงอีกที
ดีกว่าว่าจะเป็นเหมือนตอนไอ้ดิ้งยิงหรือเปล่า
เพราะถ้าคนอื่นยิงทำไมกูกับมึงไม่เห็น"ผมบอก
ไอ้ดิ้งที่อยู่กลางสนามหันมามองที่พวกผมนั่งอยู่
ผมว่ามันก็น่าจะเห็นเหมือนกันผม ทีมตรงข้าม
ส่งตัวแทนมายิงก็ยิงเข้าไป คราวนี้ไอ้นทเดิน
ออกมายิง
"ไอ้ดิ้ง"ผมตระโกนเรียกมันแล้วทำท่าให้มัน
ดูที่ประตู ไอ้นทวิ่งเข้ามาถึงจุดโทษเสียงนก
หวีดเป็นสัญญานให้เริ่มยิงได้ ไอ้นทเตะลูก
บอลอย่างแรง แล้วสิ่งที่พวกผมกำลังจับตา
ดูกันอยู่ก็เป็นอย่างที่พวกเราคิดจริงๆ

เลยทำท่าให้
มันดูตอนที่ไอ้นทยิงบ้าง ผมไม่รู้ว่าไอ้นทเห็น
หรือเปล่าตอนที่ไอ้ดิ้งยิง ตอนนี้ถึงตาที่ไอ้นท
ต้องออกไปยิงมันจับลูกวางที่จุดโทษ

"ไอ้เชียร์กูว่าของจริงวะ ตาไม่ฝาดแน่ๆวะ"
ผมบอกไอ้เชียร์
"ใช่"ไอ้เชียร์กระชับมือบีบเข้าที่แขนผม

"ผู้รักษาประตูมะมะมี"
"สองคน"ผมกับไอ้เชียร์พูดออกมาพร้อมกัน
ไอ้ดิ้งกับไอ้นทมองไปที่ประตูฟุตบอลฟุตบอล
สีหน้าหวาดกลัวแล้วมองมาที่พวกผม มันคือ
ร่างของใครคนหนึ่งยืนอยู่กลางประตูทำท่า
เตรียมรับฟุตบอล
"เฮ้ย"เสียงผมร้องขึ้นพร้อมไอ้เชียร์
"เหี้ย"ไอ้เชียร์สบถออกมา ก็จะไม่ให้ร้อง
ได้ไงครับเมื่อตอนนี้ร่างดำนั้นเงยหน้ามอง
ตรงมาที่ผมกับไอ้เชียร์เขม็ง
"ชั้ง"แล้วลูกฟุตบอลจากไหนก็ไม่รู้ลอยตรง
มาเฉียดหน้าผมแค่นิดเดียวไปโดนตะแกรง
ที่ล้อมไว้ด้านหลังผมเอง

"ห่า"
"งานเข้าแล้ว..ไอ้ไกด์"ไอ้เชียร์กอดแขน
ผมแน่น


ตอนที่ 2.1 ผู้รักษาประตูผี
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-09-2016 07:55:36 โดย Lucifer_love »

ออฟไลน์ Lucifer_love

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
2.2

กว่าจะคัดเลือกเสร็จก็ปาไปเกือบสองทุ่ม และ
แน่นอนไอ้ดิ้งกับไอ้นทผ่านการคัดเลือกได้
เป็นตัวคณะ
"พวกมึงเห็นใช่ไหม" ผมถามไอ้ดิ้งกับไอ้นท
ที่เดินเข้ามาสมทบผมกับไอ้เชียร์
"เต็มๆวะ มองกูตาเขียวปัดขนาดนั้น"ไอ้ดิ้ง
พูดแล้วหันไปมองเงาดำๆที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
"เออ กูด้วย ก่อนพวกมึงสองคนมากูไม่เห็น
นะ มาเห็นเอาตอนที่ไอ้ดิ้งยิงประตู ตอนแรก
ก็ไม่มั่นใจ แต่พอตอนกูยิงประตู แม่งกระโดด
ปัดลูกหน้าตาเฉย แต่ก็ยังดีนะมึงไม่กระโดด
เข้ามาหากู" ไอ้นทพูดแล้วค่อยเหงาะไปดูที
่ประตูบอล
"สงสัยจะไม่ไปไหนแล้ววะ"(เสียงสูง)
"พวกมึงว่าจะเหมือนผีพี่เปิ้ลวะ ที่ยังมีเรื่อง
ค้างใจอยู่เลยเฝ้าอยู่ตรงที่ตายไม่ยอมไปไหน
จนกว่าจะได้ทำเรื่องที่ค้างใจให้สำเร็จลุล่วง
ก่อน" ไอ้ดิ้งพูดฟังดูมีเหตุผล
"มึงคิดว่าเราควรช่วยไหมวะ" ไอ้เชียร์ถาม
"แต่ก็ไม่เห็นพี่แกจะมาขอให้เราช่วยอย่า
เสือกเลยวะพวกมึง" ไอ้นทไม่ใช่ว่ามันไม่
อยากช่วยแต่ผมว่ามันกลัวไม่อยากเข้าไปยุ่ง
มากกว่าเพราะเรื่องผีพี่เปิ้ลก็เพิ่งผ่านมา
หมาดๆ 
"กูว่าทำเป็นไม่เห็นไปก่อนดีกว่า" ผมแนะนำ
"เอาตามไอ้ไกด์ว่าถ้ามันจนตัวเมื่อไหร่
ค่อยว่ากันนะพวกมึง  จะว่าไปกูก็ยังไม่หาย
กลัวพี่ผีเปิ้ลเลย" ไอ้เชียร์พูด ก่อนที่พวกผม
จะเดินออกมาจากสนามฟุตบอล โดยไม่หัน
ไปมองที่ประตูฟุตบอล
"ตุ๊บ" อะไรซักอย่างหล่นลงมาตกที่ข้างหน้า
พวกผม
"อะอะไรว้า" ไอ้นทชี้ไปที่วัตถุสีดำข้างหน้า
ไอ้เชียร์จับหมับที่แขนผม ส่วนผมดึงเสื้อไอ้ดิ้ง
เอาไว้ ส่วนไอ้ดิ้งก็เกาะแขนไอ้นทไว้อีกที
"สวัสดีน้องงง" เสียงดังออกมาจากวัตถุสีดำ
ที่ตกลงมา
"เอาแล้วไงแม่ง"ไอ้ดิ้งสบถ แล้วก็จริงอยาก
ที่คิดเอาไว้ เมื่อวัตถุสีดำค่อยหมุนกลับหันมา
ทางพวกผม
"เหี้ย กูอุตส่าห์ไม่ยุ่งแล้วเชียวนะ" ไอ้นทสบถ
ก่อนจะเบือนหน้าไม่มองหัวผีที่มองตาขวาง
มองหน้าพวกเราสี่คนอยู่
"แต่เหมือนเค้าอยากจะยุ่งกับพวกเราวะ
มึงคิดยังไงไอ้ไกด์" ไอ้เชียร์ถามผม
"กูก็ว่างั้น พวกมึงเอาไง" ผมถาม
"ถามได้ก็เผ่นสิวะ"ไอ้นทคว้ามือไอ้เชียร์โกย
อ้าวไปก่อน ส่วนผมไอ้ดิ้งดึงแล้ววิ่งตามไอ้
นทไปติดๆ
"กลับไปตั้งหลักก่อนดีกว่า" ไอ้นทพูดเสียง
หอบหายใจแทบไม่ทัน
"ไอ้นทใส่หมวกกันน็อคก่อน" ไอ้เชียร์ยื่น
หมวกกันน๊อคให้ไอ้นท
"ไอ้เชียร์นี่มันไม่ใช่หมวกกานเนาะๆน๊อค นี่มัน"
ไอ้นทอ้าปากค้างมองสิ่งที่มันถืออยู่
"หัวผี" ไอ้นทโยนหัวผีให้ไอ้เชียร์ ไอ้เชียร์โยน
มาให้ผม
"ไอ้ไกด์โยนมานี่" ผมโยนไปตามที่ไอ้ดิ้งบอก
มันทำท่าเตะตะกร้อแล้วเตะอย่างแรงจนหัวลอย
กลับไปที่สนามฟุตบอล
"ไปกันพวกมึงกูมีลางสังเห่าว่าถ้ายังยืนกัน
อยู่ตรงนี้หัวมันจะลอยกลับมา" ไอ้นทพูดอย่าง
ระแวงหันรีหันขวาง แล้วพวกผมก็ได้ยินเหมือน
เสียงวิ่งผมหันไปดู
"เชี่ย คราวนี้มาครบทั้งตัว แต่หัวหิ้วมา" ผมบอก
"ออกรถได้แล้วไอ้ดิ้ง" ผมบอกไอ้ดิ้งส่วนไอ้นท
ไม่ต้องถาม มันบิดไม่ติดชีวิตนำหน้าไปก่อนแล้ว
"ปายยหนายยคุยกานก่อนน" เสียงดังตามหลัง
มาติดๆ ไอ้ดิ้งบิดสุดไมล์เลี้ยวออกจากสนามถนน
ที่วิ่งเข้าสู่สนามฟุตบอลเสียงวิ่งตามมาก็หายไป 
ไอ้นทมาจอดรอพวกผมที่หน้าตึกวิศวะ
"ตามมาไหม" ไอ้นทถามหันหน้าหันหลังไป
มองรอบๆอย่างระแวง
"ไม่น่าจะตามมา ตั้งแต่เลี้ยวออกจากบริเวน
สนามบอลแล้ววะ" ไอ้ดิ้งตอบ
"กูว่าพี่แกคงมีพลัง อำนาจอยู่แค่ภายในและ
บริเวณรอบสนามฟุตวะ" ผมบอกพวกมัน
"กูก็นึกว่าไม่มีอะไร แต่พอพี่แกบุกเท่านั้น
เล่นเอาเยี่ยวกูแทบลาด" ไอ้นทบอก
"ไอ้เชียร์เป็นอะไรไม่พูดไม่จา" ไอ้ดิ้งถาม
"มันกำลังช็อค เกิดมาคงไม่เคยถูกผีวิ่งตาม"
ไอ้นทตอบแทนไอ้เชียร์
"เหรอวะเชียร์" ผมถาม
"ตามนั้น น่ากลัวชิบหาย" ไอ้เชียร์กอดเอว
ไอ้นทแน่นมันคงกลัวมากๆ สุดท้ายก็มาจบ
กันที่ห้องผมตามเคย อาบน้ำกินข้าวกันเสร็จ
มานั่งคุยกันที่ตรงหน้าทีวีเอาผ้าห่มปูหมอน
คนละใบเรียงไอ้นทไอ้เชียร์ผมไอ้ดิ้ง
"มึงว่ามันเกิดอะไรขึ้นวะ ทำไมพวกเราเห็น
ผีแต่คนอื่นไม่เห็น แล้วพออยู่คนเดียวกับ
มองไม่เห็น แต่พออยู่ด้วยกับครบทุกคน
กลับเห็นชัดเจนยิ่งกว่า hd ทีวีซะอีก" ไอ้นท
เริ่มหัวประเด็น
"กูว่าพวกเราสี่คนน่าจะมีสัมผัสที่หกทุกคน
ตามอยู่คนเดียวพลังอาจจะไม่มากอาจเห็น
แค่เลือนลาง ได้ยินแค่แผ่วๆ แต่พอเรามา
รวมกันเลยเกิดการรวมพลังทำให้เห็นและ
ได้ยินชัดเจนใช่ไหมวะ" ไอ้เชียร์พูด
"ฟังดูเหมือนมาสไรเดอร์ เซเลอร์มูน แต่กู
ก็คิดแบบนั้นเหมือนกันวะหรือเราจะตั้งกลุ่ม
ช่วยพวกผีที่ต้องการความช่วยเหลือวะ"ไอ้ดิ้ง
พูดพร้อมออกความคิด
"แต่กูว่าอย่าให้ถึงกับตั้งเป็นกลุ่มเลยว่ะช่วย
เฉพาะที่มาขอให้ช่วยดีเปล่าวะ" ผมเสนอ
"เออ กูเห็นด้วยเกิดตั้งเป็นกลุ่มขึ้นมา
ผีแห่กันมาขอความช่วยเหลือทุกวันพวก
เราก็คงไม่ไหวเอาทีละเรื่องน่าจะดีกว่า
จะว่าไปไม่ว่าจะช่วยสัตว์ช่วยคนหรือแม้
กระทั้ง....ผี" ไอ้เชียร์พูดแล้วกระเทิบมา
ชิดผม
"กูว่าก็ได้บุญเหมือนกันนะพวกมึง"
"งั้นก็เอาตามนั้น เรื่องพี่ผีที่สนามฟุตบอล
พรุ่งนี้เย็นค่อยไปคุยกับแกดีๆแล้วกันเดี๋ยว
ไอ้นทกับไอ้ดิ้งไม่กล้าไปซ้อมบอลกันพอดี
ถึงแม้ตอนซ้อมจะไม่เห็นผีพี่แก แต่พอตอน
แข่งพวกกูไปเชียร์ก็ต้องเห็นอยู่ดี สู้ช่วยให้
แกไปผุดไปเกิดซะคราวนี้ก็ไม่ต้องกลัวแล้ว
เหมือนคราวผีพี่เปิ้ลยังไงวะ" ผมพูด
"งั้นจบการประชุมถึงเวลานอนได้แล้ว" เสียง
ไอ้นทพูด
"ไอ้นทมึงเอามือมึงออกจากเป้ากูเดียวนี้"
"อะไรวะไอ้เชียร์ขี้หวงวะจับนิดจับหน่อย
ก็ไม่ได้" ไอ้นททำเสียงงอนๆ
"พ่องงงมึงสิของมึงก็มีไม่จับ"
"อันนั้นกูจับจนเบื่อแล้ว อยากจับของมึงบ้าง"
"โน้น ไปนอนจับของไอ้ดิ้งโน้นไป" ไอ้เชียร์
ไล่
"อยากโดนตีนยัดตูดก็มาจับไอ้นท"
"ใครจะไปอยากจับของมึงไอ้ดิ้ง" ไอ้นท
มันทำฮึดฮัดๆแล้วก็นอนหันหลังให้ไอ้เชียร์
"มึงจะนอนดีๆหรือมึงอยากโดนเหมือนไอ้นท"
ผมถามไอ้ดิ้งเบาๆ
"นอนดีๆแล้วครับ" แล้วไอ้เนียนมันก็กอดผม
ต่อไปในผ้าห่มผืนเดียวกัน

.......
ชอบไม่ชอบยังติชมให้กำลังกันได้นะครับ
จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ...ตอนนี้ว่างครับ
เพราะนอนรักษาตัวอยู่ที่บ้านเลยมีเวลาแต่งคร้าบ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-08-2016 18:24:03 โดย Lucifer_love »

ออฟไลน์ Lucifer_love

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
2.3
หลังจากประชุมเชียร์เสร็จกินข้าวอาบน้ำเสร็จ
สรรพกันเป็นที่เรียบร้อยและแน่นอนที่ห้องผม
เช่นเดิมก็ได้เวลาทำภาระกิจช่วยคุณผีกันแล้ว
"อุปกรณ์" ผมถาม
"พร้อม" ไอ้นทชูพระเครื่อง ไอ้เชียร์ชูถุงใส่
ข้าวสารเสก ไอ้ดิ้งชูขวดน้ำมนต์ ส่วนผมชูธูป
กับไฟแซ็ค
"เฮ้ยพวกมึงนี่เราจะไปช่วยผีหรือไปปราบผี
กันแน่วะ" ไอ้เชียร์ถามอย่างสงสัย
"เอาน่าเอาติดตัวไปเผื่อสถานการณ์พลิกผัน
ไม่เป็นไปตามคาดก็ยังอุ่นใจนะมึง" ไอ้นท
พูดก่อนจะพนมมือบ่นงึมงำพึมพำทำปาก
ขมุบขมิบ
"มึงกำลังทำอะไรไอ้นท" ไอ้ดิ้งถามทำหน้า
สงสัย
"กูกำลังปลุกพระอยู่อย่าเพิ่งกวนกูต้องใช้
สมาธิ" ไอ้นทตอบแล้วก็บ่นงึมงำพึมพำต่อไป
"เสร็จเมื่อไหร่เรียกพวกกูด้วย" ปล่อยมันไป
ไม่อยากขัดมันเผื่อเวลาคับขันพระเครื่อง
ของมันอาจจะช่วยได้หวังไว้งั้น
"เสร็จล่ะ เอาไปคนละองค์เอาป้องกันตัวจากผี"
 ดูมันจริงจังจนไม่อยากขัดมัน
"สาธุ" พวกผมรับพระจากมันมาสวมไว้
"พร้อมนะพวกมึง" ผมถาม
"พร้อม" คนที่เหลือพูดพร้อมกัน
"คราวนี้ค่อยยังชั่ว อย่างน้อยก็ได้เตรียมตัว
หน่อยอย่างน้อยเกิดเหตุฉุกเฉินก็มีตัวช่วย
จริงเปล่าวะพวกมึง"ไอ้นทถามหน้าตามั่นใจ
กว่าเคย
"กูก็หวังว่าอุปกรณ์ที่เตรียมไปจะช่วยได้เมื่อ
ถึงตอนนั้นนะ" ไอ้ดิ้งพูดก่อนจะเดินนำไป
ที่รถยนต์ของมัน (มันรวยมีทั้งมอไซด์และ
รถยนต์)
ตอนนี้นาฬิกาข้อมือบอกเวลาสี่ทุ่ม ท้องฟ้า
มืดสนิทเสียงนกแสกร้องดังไปทั่วบริเวณ
ใบไม้นิ่งสนิทไม่ไหวติง ผมจุดธุปหนึ่งดอก
แล้วปักลงดิน
"เชิญวิญญานพี่ผู้รักษาประตูฟุตบอลที่ยังสิง
สถิตอยู่ ณ ที่แห่งนี้หากมีสิ่งใดต้องการให้
พวกเราช่วยขอให้ปรากฏตัวบอกสิ่งที่ต้อง
การให้พวกเราได้ล่วงรู้ด้วยเถิด..สาธุ" สิ้น
เสียงพูดของผมใบไม้ที่นิ่งเงียบไม่ไหวติง
กลับโบกสบัดพัดจนต้นไม้ไหวเอนไปตาม
แรงลม
"เอาแล้วพวกมึงเตรียมตัวให้ดีกูว่าพี่แกได้
ยินแล้ววะ แล้วกำลังมา" ไอ้นทพูดจบเท่านั้น
"ตุ๊บ"
"เหี้ย เอาอีกแล้ว ใช่ไหมวะไอ้ดิ้ง" ไอ้นทถาม
"ใช่วะของจริง " ไอ้ดิ้งตอบแล้วจับแขนผมไว้
"จะมาดีๆเหมือนคนปกติไม่ได้ไงวะพี่ ไม่เจ็บ
หัวบ้างหรือไงโยนไปโยนมา" ผมถามลืมตา
มองไม่ที่หน้าแกแบบกล้ากลัว ขนาดมาทั้งตัว
ยังกลัวขี้หดตดหาย นี่แกเล่นส่งมาทีละอย่าง
ส่งหัวมาก่อนแล้วตัวค่อยเดินมาเก็บ
"ก็นึกว่าไม่กลัวกันแล้วซะอีก เมื่อวานยังเตะ
หัวกูซะโด่งเลยนะมึงไอ้หน้าหล่อ" ผีพี่แกหัน
ไปทางไอ้ดิ้ง
"ขอบคุณที่ชม" ไอ้ดิ้งเกาหัวทำหน้ารู้สึกผิด
"ซวบ ซวบ"เสียงเดินของคนใครซักคนมาหยุด
ตรงที่หัวก่อนจะก้มหยิบหัวมาใส่ที่คอตามเดิม
ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้พวกผม
"พี่อยู่ตรงนั้นแหละอย่าเข้ามานะผมมีพระ"
ไอ้นทถอดพระเครื่องที่คอออกแล้วยื่นออกไป
"ให้พระกูเหรอขอบบใจจ กามลาง อยากได้อยู่
พอดีรู้สึกคอโล่ง" ผีดึงพระในมือไอ้นทมาใส่คอ
"โอ้ย ร้อน" สงสัยพระเครื่องไอ้นทจะศักดิ์สิทธิ์จริง
"โอ้ย ร้อนนซะเมื่อไหร่ ไปเอาที่ไหนมาไอ้น้อง
รู้ไหมพระปลอม" ผีแม่งร้องซะเหมือนน่าให้
รางวัลตุ๊กตาทองสาขานักแสดงดีเด่นจริงๆ
"ไหนมีอะไรอีก" ผีถาม
"เจอข้าวสารเสกเป็นไง เพรี้ยง นี่แน่ๆ" ไอ้นท
เอาข้าวสารเสกจากไอ้เชียร์มาปาใส่ผีพี่ใหญ่
"ใครบอกให้มึงเอาข้าวสารมาปาเล่นแบบนี้วะ
ไม่เอาไปหุงกิน รู้ไหมข้าวแต่ละเม็ดกว่าจะได้
มาชาวนายากลำบากแค่ไหน"โดนผีด่าซะรู้สึกผิด
เลย
"งั้นสุดท้ายล่ะน้ำมนต์วัดโคกอีแร้ง" ไอ้นทสาดใส่
ผีพี่แก
"มึงไปเอามาตอนไหนวะน้ำมนต์วัดโคกอีแร้ง
แล้วมันอยู่จังหวัดไหนวะ" ไอ้ดิ้งถาม
"กูไม่รู้ว่ะแต่ฟังชื่อแล้วขลังดี" ไอ้นทตอบฟังแล้ว
โคตรจะมั่นใจว่าผีต้องได้ผล แล้วผลก็คือ
"เอามานี่" ผีดึงขวดน้ำมนต์จากมือไอ้นทดื่ม
จนหมดแล้ว
"พรึด" น้ำมนต์พ่นใส่หน้าไอ้นทจนเปียก
ไปหมด
"มีอะไรเอามาเล่นอีกหรือเปล่า" ผีถาม
ไอ้นทที่ตอนนี้ยืนนิ่งเป็นเสาหินไปแล้ว
"ถ้าพี่มึงเล่นแบบนี้ผมก็จนใจจะเอาอะไรสู้
พี่แล้ววะ มีที่ผีใส่สร้อยพระ ผีแดกน้ำมนต์
ไหนจะข้าวสารเสกอีก จะทำอะไรตาม
สบายเลยพี่" ไอ้นทบ่นเหมือนคนปลง
ตกในชีวิต
"ไอ้น้องคนนี้แม่งตลกกูชอบวะ" ผีชม
ไอ้นท
"ไม่ต้องมาชอบผมเลยพี่ผมมันคนไม่ได้
เรื่อง"ออกแนวน้อยใจผีไปแล้วไอ้นท
"ว่าแต่พวกเอ็งจะช่วยพี่จริงๆใช่ไหมวะ"
หันหน้ามาสนใจมาทางพวกผมแทนเลิก
สนใจไอ้นทไป


ออฟไลน์ Lucifer_love

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
2.4
"พี่ต้องการให้พวกผมช่วยยังไงครับ"ผมทำใจดีสู้
ผีถามออกไป
"กูชื่อทอมเรียนวิศวะปีสามตอนนี้ มีตำแหน่งเป็น
ผู้รักษาประตูฟุตบอลของคณะจำได้วันนั้นวันที่
9 สิงหาคม 2548 เป็นการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศ
ระหว่างคณะวิศวะฯกับคณะเกษตรฯการแข่งขัน
เป็นไปอย่างสูสีต่างฝ่ายต่างพลัดกันรุกผลัดกันรับ
"อ่าว เป็นเกย์เหรอครับมีรุกมีรับ" ใช่เวลาตลกไหม
ไอ้นท
"สงสัยไอ้น้องตลกอยากจะโดนผีรุก" ผีพี่ทอมหัน
หน้าไปมองหน้าไอ้นทเขม็ง
"ไม่อยากโดนครับพี่แฮ่ๆ เล่าต่อกำลังได้ฟิวเลย
ครับพี่เล่าถึงต่อผลัดกันรุกผลัดกันรับแล้วผมจำได้
"ไอ้นทยิ้มแฉ่งให้ผีพี่ทอม
"เออ ยังดีที้มึงจำได้ไม่งั้นมีผัวเป็นผีแน่ๆเลยมึง
..ผลัดกันรุกผลัดกันรับอย่างสูสีหมดเวลาเสมอกัน
สามประตูต่อสามประตูจนต้องตัดสินที่การยิงลูก
โทษ แต่ละทีมยิงกันไปจนมาที่ วิศวะ 4 เกษตร 3
ถ้าลูกนี้เกษตรยิงไม่เข้าวิศวะก็จะชนะเป็นแชมป์
แต่ถ้ายิงเข้าก็จะเสมอ 4 ต่อ 4 ต้องยิงใหม่ กูตั้งท่า
รับการยิงประตูจากเกษตร เสียงนกหวีดดังคนใน
สนามต่างลุ้นจนตัวโก่ง นักบอลเบอร์ 9 ของคณะ
เกษตรเป็นคนยิงแล้วลูกลอยออกมาจากเท้าเบอร์
9 กูพุ่งตัวไปรับบอล ปลายนิ้วมือขวาสัมผัสบอล
แล้วโลกก็มืดไปกูโดดหัวไปชนกับเสาประตูคอ
หักตายคาที่โดยไม่รู้เลยว่าสรุปบอลลูกนั้นเข้า
หรือไม่เข้าประตูแล้วปีนั้นใครได้เป็นแชมป์
ฟุตบอลกีฬามหาลัย....."ผีพี่ทอมพูดจบก้มหน้า
"พี่รอมาสิบปีเพื่อต้องการรู้แค่นี้เองเหรอครับ"
ไอ้เชียร์ถามทำหน้าอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน
"ใช่กูอยากรู้แค่นั้นพยายามแหกปากถามใคร
ก็ไม่มีใครเห็นใครได้ยิน จนมาเจอว่าพวก
มึงเห็นและได้ยินกูถึงอยากจะให้พวกมึงช่วย
จะได้ไปเกิดซักที" ผีพี่ทอมบอกฟังแล้วก็
น่าเห็นใจเหมือนกันสิบปีที่อยากรู้
"ได้พี่ว่าแต่พี่รู้จักเบอร์9คณะเกษตรที่ยิงประตู
ไหมครับจะได้หาง่ายขึ้น" ผมถาม
"มันชื่อ เสมสันต์ สุขเกษม ชื่อเล่น เสม"ผีพี่ทอม
บอก แต่นี้ก็คงช่วยให้หาความจริงได้แล้ว
"พวกผมขอเวลาค้นหาความจริงซักสองสามวัน
ถ้าได้ความยังไงจะมาบอกพี่ที่นี่นะครับ" ผมบอก
"งั้นคืนนี้พวกผมกลับกันกอก่อนนะครับพี่ทอม"
ไอ้นทบอกเสียงสั่น
"ให้กูวิ่งไปส่งไหม" ยังจะมาเสนอตัวไปส่งอีก
ถึงจะดูเป็นน้ำใจแต่อย่าเลยดีกว่า
"เกรงใจพี่อย่าเลยครับพวกผมมาหลายคน"
ไอ้เชียร์บอก
"งั้นกูไปก่อนนะ" ภาพที่เห็นคือผีพี่ทอมโยน
หัวตัวเองแล้วเตะอย่างแรงไปหล่นตุ๊บเสียงดัง
ที่กลางสนามแล้วร่างของแกก็วิ่งตามไปเก็บ
แบบนั้นตลอด
"ฟังจากเสียงพี่แกคงสนุกเนอะมึงว่าไหมวะ
ไอ้ดิ้ง" ไอ้นทถามไอ้ดิ้ง
"มึงก็ขอพี่เขาเล่นด้วยสิเหมือนพี่ทอมแกจะ
เหงา" ผมแกล้งเสนอมัน
"ใครจะกล้าเล่นวะมีที่ไหนเล่นเตะหัวตัวเอง"
ไอ้นทพูด
"ตุ๊บ" เสียงอะไรซักอย่างตกบนหลังคารถไอ้ดิ้ง
"อะไรวะพวกมึง" ไอ้นทถาม แล้วความจริงก็
ปรากฏเมื่อหัวพี่ทอมค่อยกลิ้งลงมาที่กระจก
หน้ารถ
"เชี่ย" สบถพร้อมกันทั้งสี่คน
 "ยังไม่กลับรถอีกเหรอพวกมึง" หัวผีพี่ทอม
ถาม
"ไปแล้วพี่ไปแล้วไปเดี๋ยวนี้แล้ว"ไอ้ดิ้งออกรถ
ทันทีโดนไม่หันกลับไปมองเลยว่าหัวผีพี่ทอม
จะเป็นยังไงหรืออยู่ไหน


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4991
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7

ออฟไลน์ fahsida

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 362
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
ผีพี่ทอมนี่เป็นนายประตูที่น่านับถือมากอ่ะ เราว่าพอพี่แกตายการแข่งก็คงจบอ่ะ วิศวะมา2 แล้วจะมีคณะอื่นมั้ยนะ

ออฟไลน์ Lucifer_love

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
2.5 จบตอนผีผู้รักษาประตู
 พวกเราออกหาข้อมูลกันทันทีจากแหล่งที่ดีที่สุด
พี่ Google ของเรานั่นเอง ใส่ชื่อ เสมสันต์ สุขเกษม
เข้าไปได้มาเลย facebook ของพี่เขาเลย
ขอเป็นเพื่อนไปที่เหลือก็แค่รอตอบรับเป็นเพื่อน
รอกันอยู่ประมานครึ่งวันพี่แกก็ตอบรับนกหน้าที่
ครั้งนี้ให้ไอ้เชียร์เป็นคนค้นหาความจริง
ชายเชียร์: สวัสดีครับผมชื่อเชียร เรียนทร่มหาลัย..
/คณะวิศวะ
เกษตรกรแข็งขัน: พี่ชื่อเสมมีอะไรเปล่าครับน้อง
ชายเชียร์: พี่จำการแข่งฟุตบอลเมื่อปี2548ที่วิศวะ
/ชิงกับเกษตรได้ไหมครับปีที่มีผู้รักษาประตูตาย
เกษตรกรแข็งขัน: ว่าแต่น้องถามทำไมครับ
ชายเชียร์: มีใครคนนึงอยากรู้ว่าในเกมนั้นคณะ
/เป็นฝ่ายชนะ มันสำคัญกับเขามากๆจนเขาไม่ไป
/ไหนถึงสิบปีเพื่อรอที่จะรู้
เกษตรกรแข็งขัน: วันนี้คณะ......ชนะ
ชายเชียร์: พี่มีคลิปเหตุการณ์ตอนนั้นไหมครับ
เกษตรกรแข็งขัน: มี
ชายเชียร์: ส่งให้ผมได้ไหมครับ
เกษตรกรแข็งขัน: ได้สิ ถ้าจะช่วยใครคนนั้นได้
ชายเชียร์: ×××cheerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
เกษตรกรแข็งขัน: ขอเวลาห้านาที

ห้านาทีผ่านไป
เกษตรกรแข็งขัน: พี่ส่งให้แล้ว เช็คเมล์ดูนะ
ชายเชียร์: ขอบคุณพี่มากครับ
ไอ้เชียร์รีบเข้าไปเช็คเมล์แล้วเปิดดูพวกเรา
ยิ้มให้กันเมื่อเห็นเหตุการในวิดีโอคลิปนั้น
ผมปากให้ไอ้เชียร์แคปตอนสำคัญนั้นแล้ว
ให้ปริ้นออกมา
" เย็นนี้ก็จะได้จบเรื่องผีพี่ทอมไปอีกราย"
ไอ้นทพูด

เวลา สี่ทุ่มเวลาเดิมแต่ไม่มีพระเครื่อง ข่าวสาร
เสกและน้ำมันมีแต่ธูปกับโน๊คบุตติดมือมา
"ขอเชิญดวงวิญานของพี่ทอมจงมาที่นี่ด้วยเถอะ"
ผมคำพูดของผม
"ตุ๊บ" ตามสไตน์พี่แก
"เฮ้ย" ไม่ชินซะที
"มาแล้วเหรอพวกมึง" ผีพี่ทอมถาม
"ครับมาพร้อมกับความจริง" ผมปิดโน็ตบุค
ภาพในนั้นเป็นตอนที่พี่เสมเบอร์กำลังยิง
ประตูลูกบอลตรงไปที่พี่ทอมถูกปลายมือ
พี่ทอมแล้วกระดอนออกข้างไปพร้อมกับ
ร่างพี่ทอมนอนนิ่งไม่ไหวติงตายคาที่
นัดนั้นก็เลยเป็นคณะวิศวะชนะเกษตร
ที่ 4 ต่อ 3 ประตู คณะวิศวะชนะคณะเกษตร
"ตายตาหลับกู คณะกูชนะเพราะกูเชฟลูกนั้น
ไว้ได้ ขอบใจพวกมึงมากๆนะ..ต่อไปพวกมึง
จะไม่เห็นกูอีกแล้วเพราะกูจะไปเกิดแล้ว โชคดี
นะพวกเองสองคนเตะให้เต็มที่โดยเฉพาะเอ็ง"
ผีพี่ทอมหันไปทางไอ้ดิ้ง
"เตะหัวกูได้เจ็บมาก"
"ฝากเอากระดาษใบนั้นไปเผาด้วยนะเพราะ
วิญญานกูอยู่ในภาพนั้น เอากระดาษวางลงซิ"
แล้วร่างของผีพี่ทอมก็หายไปในกระดาษที่
ไอ้เชียร์ปริ้นมา
"จบไปอีกเรื่องกลับกันพวกเรา" แต่
"ตุ๊บ"
"อย่าบอกนะว่าใช่"
"แว้กกูไม่อยู่แล้ว" ไอ้นทวิ่งนำหน้าต่อมาไอ้เชียร์
ผมแล้วก็ไอ้ดิ้งวิ่งหน้าตั้ง
"เป็นบ้าอะไรกันแค่ลูกมะพร้าวมันหล่น"
"นั่นสิ" สาวสวยสองคนเดินเข้ามามองพวกเรา
อย่างไม่เข้าใจ

จบตอนผีผู้รักษาประตู

ออฟไลน์ Lucifer_love

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
 :mew1: :mew2: :mew4: :hao3:

เดี๋ยวมาต่อพรุ่งนี้ครับ ชอบไม่ชอบบอกด้วยน้า
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-08-2016 08:06:31 โดย Lucifer_love »

ออฟไลน์ fahsida

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 362
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
ยินดีด้วยที่วิศวะชนะ ชนะด้วยความทุ่มเทของพี่ทอมเลยนะเนี่ย ทุ่มสุดชีวิตเพื่อคณะจริงๆ

คณะต่อไปวิทยาศาสตร์หรอ จะรอนะค่ะ ผีคณะวิทย์ฯคงไม่ใช่ธรรมดาแน่ๆ อิอิ

ออฟไลน์ min_min_min

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 59
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-0
แต่งมาให้อ่านอีกเรื่อยๆนะคะ สนุกดีค้าาาา 

เป็นกำลังใจ นะจ้ะ   

ปล... ตลก ปนสยอง 

ออฟไลน์ Lucifer_love

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ตอน ดาดฟ้าตึกวิทยาศาสตร์
3.1

ช่วงนี้การเข้าห้องเชียร์ดูจะงวดขึ้นมาทุกขณะเพราะ
ใกล้วันที่จะแสดงสปิรีตแล้วพี่ว้ากเข้าห้องเชียร์บ่อย
ขึ้นทำเอาเพื่อนๆผู้หญิงและผู้ชายบางคนน้ำตาตกกัน
เป็นแถว ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีผมอยู่ในนั้นด้วยแน่ๆถาม
ถึงเรื่องหัวใจระหว่างผมกับไอ้ดิ้งก็ยังคงเสมอต้นเสมอ
ปลายยังพูดคุยกันแบบเพื่อนรู้ใจ ยังไม่ได้รีบร้อนอะไร
ค่อยๆศึกษานิสัยใจคอกันไปก่อน ยิ่งไม่ใช่ความรักแบบ
ชายหญิงทั่วไปทำอะไรก็คงต้องใช้เวลาซักนิด คู่ของ
ไอ้นทกับไอ้เชียร์ก็คิดแบบเดียวกัน ถามว่ามีใครเข้ามา
จีบหรือเปล่าตอบเลยว่ามี หลากหลายรูปแบบทั้งหญิง
ชายไม่ว่ารุ่นพี่หรือรุ่นเดียวกันทั้งในคณะและต่างคณะ
สำหรับผมอยากปรับตัวในการใช้ชีวิตในรั้วมหาลัยให้ได้
เร็วที่สุดเพราะไหนต้องเรียนไหนต้องกิจกรรมถ้าปรับตัว
ไม่ได้ต้องแย่แน่ๆ วันนี้พวกผมมีเรียนแคลลูลัสที่ตึกวิทย์
ตอนบ่ายโมง เมื่อเช้าเข้ามาเรียนอิ้งที่ตึกมนุษย์ศาสตร์
เพื่อนๆผมดี้ด้ากันใหญ่ เพราะเป็นที่รู้กันจะได้เจอสาวๆ
สวยๆน่ารักๆ หรืออาจจะมีหนุ่มๆน่ารักก็มีที่คณะนี้ เรื่อง
ช่วยผีพี่ทอมก็เพิ่งผ่านมาได้เพียงอาทิตย์เดียว วันแรกๆ
พอได้ยินเสียงอะไรหลบตุ๊บเป็นอันต้องระแวงกันว่าใช่หัว
พี่ทอมโยนมาหรือเปล่า แต่ก็ไม่ใช่อีกทั้งพวกเราก็เอารูป
ที่วิญญานพี่ทอมสิงสถิตย์อยู่ให้หลวงพ่อแกสวดทำพิธี
ให้เรียบร้อยก็น่าจะไปผุดไปเกิดแล้ว พอเรียนเสร็จก็ต้อง
เข้าห้องเชียร์เป็นวันปิดห้องเชียร์แล้ว วันนี้หนักที่สุดกว่า
ทุกวันเพราะเป็นวันปิดห้องเชียร์แล้วชิงธงซึ่งดว่าจะได้มา
ต้องใช้ทั้งพลังกายพลังใจพลังสมอง และที่สำคัญความ
สามัคคีกว่าจะเอาชนะพวกพี่ๆได้
"คอแทบแตกเลยกู" ไอ้นทลูบคอตัวเองคงเจ็บคอเพราะ
เมื่อกี้ตะโกนแหกปากร้องเพลงกันไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ มือ
ก็ปรบจนแดงเป็นลูกตำลึงสุก
"เอานี่ฮอลล์" ไอ้เชียร์แจกลูกอมให้คนละอม
"กลับเถอะวะนี่ก็ดึกแล้วพรุ่งนี้มีเรียนเช้านะพวกมึง" ผม
เตือนพวกมันถึงภาระกิจในวันพรุ่ง
"กูลืมกระเป๋าตังค์ไว้ที่ตึกวิทย์วะ" ไอ้นทเป็นคนขี้ลืม
มันจะชอบลืมนั่นลืมนี่เป็นประจำ
"ประตูไม่ปิดแล้วเหรอวะ" ผมถามมัน
"นั่นสิ รอพรุ่งนี้มาแต่เช้าไม่ดีกว่าเหรอวะ"ไอ้เชียร์
เสนอ แต่ดูเหมือนไอ้นทจะร้อนใจอยากได้คืนนี้เลย
"เดี๋ยวให้ยามใต้ตึกไปเปิดห้องให้ก็ได้มึง กูกลัวมัน
จะหายแล้วต้องไปทำบัตรใหม่หมด ไหนจะบัตรประ
ชาชน ใบขับขี่ บัตรเอทีเอ็มอีกสามธนาคาร" ก็จริง
อย่างที่มันว่าเสียเวลากลับไปขอน้องให้พี่ยามไปเปิด
ห้องให้ก็น่าจะดีกว่าต้องเสียเวลาไปทำใหม่หมดวัน
นึงก็ไม่รู้ว่าจะทำเสร็จหรือเปล่า
"งั้นรีบไปเดี๋ยวมันจะดึกกว่านี้เดี๋ยวต้องกลับมาทำอิ้งค์
ส่งอาจารย์พรุ่งนี้ด้วย" ไอ้ดิ้งสรุปแล้วสตารจรถมอร์
เตอร์รอให้ไอ้นทกับไอ้เชียร์ขับนำหน้าไปก่อน
"พี่ยามครับ พอดีผมลืมกระเป๋าตังค์ไว้ในห้อง
แมทนะครับ พี่พอจะช่วยเปิดกุญแจห้องให้หน่อย
ได้ไหมครับ"พวกผมช่วยกันทำหน้าแบบอ้อนสุดๆ
"น่าครับ พี่ยามสุดหล่อ" ไอ้เชียร์ลงทุนประทบ
วงในคว้าแขนพี่ยามแกมานวดเบาๆ
"ก็ได้แต่ต้องมีคนเฝ้าตรงนี้แทนพี่เพราะคู่ยามของ
พี่ยังไม่มา"
"เดี๋ยวผมดูให้พี่เอง"ให้ดิ้งอาสา
"ขอพี่เอากุญแจก่อน"พี่ยามเดินกลับเข้าไปในป้อม
แล้วถือกุญแจติดมือมา
"ห้องนี้เลยครับพี่"ไอ้นทรีบบอกเมื่อเดินมาถึงห้อง
ที่เรียนแคลลูลัสบรรยากาศตอนนี้ก็เงียบได้ใจจริงๆ
"เจอเปล่าวะไอ้นท"ผมถามไอ้นทที่มีไอ้เชียร์เดิน
ไปเป็นเพื่อน
"เออ เจอแล้ววางอยู่บนเก้าอี้ดีนะไม่มีใครหยิบไป"
"นั่นสิ ถือว่าโชคดีคราวหน้ามึงก็ระวังหน่อยแล้วกัน"
ไอ้เชียร์ตบบ่าไอ้นทเบาๆพี่ยามปิดห้องตามเดิมก่อน
จะเดินออกมาพร้อมกับพวกผม
"พี่เป็นยามอยู่ที่คณะนี้มากี่ปีแล้วครับ มีอะไรแปลก
หรือเปล่าครับ"ไอ้นทถาม
"ไอ้ที่ว่าแปลกๆของน้องนี่หมายถึงผีใช่ไหม" พี่ยาม
ถามเสียงเบาเหมือนกลัวว่าใครจะมาได้ยิน เห็นหนะ
ยังไม่เคยเห็นได้ยินแต่เสียง"
"เสียงอะไรครับ" ผมถาม
"เสียงของอะไรบางอย่างตกลงมาจากดาดฟ้า..ตุ๊บ..
แล้วก็เงียบไป พออีกซักชั่วโมงก็หล่นลงมาอีก..ตุ๊บ..
เป็นอยู่อย่างนี้ยันสว่าง ยามคนเก่าเล่าให้ฟังว่าเป็น
เสียงร่างของนักศึกษาสาวที่อกหักแล้วโดดลงมาจาก
ดาดฟ้าลงมาตาย" พี่ยามเล่าจนเดินมาถึงป้อมยามที่
ไอ้ดิ้งนั่งอยู่
"รอนานเปล่าวะไอ้ดื้ง" ไอ้นทถาม
"เออ พวกมึงเมื่อตอนที่พวกมึงกำลังเดินขึ้นไปมึงได้
ยินเหมือนอะไรตกมาหรือเปล่าวะ" ไอ้ดิ้งถาม
"ตุ๊บ"
"แบบนี้ใช่ไหมมม"ไอ้นทถาม
"ใช่เลย เสียงดังแบบนี้เลย" ไอ้ดิ้งตอบ
"แล้วที่ตกลงมาคือ..นั่นใช่ไหมวะ" ผมชี้ไปที่ร่างของ
หญิงสาวที่นอนกองอยู่บนกองเลือด
"เซี่ย"
"เอาแล้วไงมึง" ไอ้นทสบถออกมาเสียงดังตอนนี้ยัง
นอนสลบไม่ไหวติง
"พวกน้องเป็นอะไรแล้วมองอะไรกันอยู่"พี่ยามแกคง
ไม่เห็นทั้งที่ร่างนั้นตกอยู่ห่างพี่แกแค่เอื้อมมือ
"พี่ไม่เห็นอะไรดีแล้วถ้าพี่เห็นล่ะก็.." ไอ้เชียร์พูด
"ช๊อคตาตั้งแน่ๆ"ไอ้ดิ้งพูด
"เฮ้ย" ร้องออกมาพร้อมกัน
"เหี้ยแล้วไหมมึง" ก็ตอนนี้ร่างนั้นหันหน้ามาทางพวก
ผมตาเขียวจ้องเขม็ง มือข้างขวาจับขาขวาพี่ยามแกไว้
"พี่ออกมาทางพวกเราดะดะดีไหม" ผมพูดเพราะตอนนี้
ผีสาวเริ่มปืนไปเกาะบ่าพี่ยามแกแล้วสายตายังคงจ้อง
มาที่พวกผม
"กูอยู่ไม่ไหวแล้วพวกมึง" ไอ้นทพูด
"ไปกันเถอะ" ไอ้เชียร์เห็นด้วยก็ตอนนี้ผีสาวปืนไปนั่ง
ขี่คอพี่ยามแกแล้ว นิ้วชี้มาที่พวกผม
"ทำไมปวดคออย่างนี้วะ"พี่ยามแกบ่นจับคอตัวเองบีบ
ก็จะไม่ปวดไงไหวก็ผีนั่งอ้าปากฉีกถึงกูเลือดย้อยออก
มาจากปากไหลเลอะเต็มหัวพี่ยาม แต่แกเห็นเป็นแค่
น้ำธรรมดา แต่ที่พวกผมเห็นมันคือเลือดสีดำ
"ไปกันเหอะไปตั้งหลักก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากัน" ไอ้ดิ้งจับ
มือผมไว้ ไอ้นทก็คว้าแขนไอ้เชียร์เอาไว้เหมือนกัน
"พร้อมนะพวกมึง..วิ่งงง" ไอ้ดิ้งตะโกนพร้อมออกตัว
วิ่งจังหวะเดียวกับที่ผีบนบ่าพี่ยามกระโดดมาทางพวก
ผมแต่พอพ้นบริเวณตึกวิทย์ผีสาวก็ตกลงกับพื้น
สายตายังคงมองพวกผมก่อนจะเดินกลับเข้าอาคารไป
"ใคตรสยองเลยวะ บรึ๋ย" ไอ้นทลูบแขนตัวเอง
"นั่นสิวะ กูว่าสยองกว่าผีพี่เปิ้ลกับผีพี่ทอมอีกวะ" ไอ้
เชียร์เสริม
"กูว่าตอนนี้น่าจะปลอดภัยพี่แกคงออกมาจากสถานที่
ตายไม่ได้เหมือนกันกับผีพี่เปิ้ลผีพี่ทอมนะ" ผมพูด
"กูก็คิดแบบมึง แต่กูว่าตอนนี้กลับกันก่อนเถอะวะ
ครั้งนี้อาจจะเป็นการฆาตกรรมก็ได้ถึงได้น่ากลัวกว่า
ครั้งไหนๆ"ไอ้ดิ้งพูด
"กูก็คิดแบบเดียวกับมึงครั้งนี้ต้องยากกว่าเก่าแน่ๆ
ถ้าพวกเราคิดจะช่วย"
"งั้นไว้ปรึกษากันดีกว่าวะ แต่ตอนนี้กูหิวแล้ววะ
ไปหาอะไรกินกันก่อนดีกว่า" ไอ้นทเสนอ

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4991
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7
เป็นเราๆจะลาออกจากม. นี้ :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13

ออฟไลน์ p_phai

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2302
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-6

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด