CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบ => ข้อความที่เริ่มโดย: Lucifer_love ที่ 25-08-2016 14:27:51

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลคอย 5.4 8/9/59 พาร์ท 2 จบแล้วตอนนี้
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 25-08-2016 14:27:51

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน
ตอน...เสียงจากห้องเชียร์  1.1

"ถึงเวลาเข้าห้องเชียร์อีกแล้วเหรอวะ"
"กูได้ยินมึงบ่นทุกวันไม่เบื่อไงวะ สุดท้าย
มึงก็ต้องเข้าไปนั่งแหกปากร้องเพลงอยู่ดี
ห่าเชียร์"ไอ้นทแล้วทำหน้าระอามันคงเบื่อ
เต็มทนที่ต้องมาฟังไอ้เชียร์มันบ่นแบบนี้
ทุกครั้งที่จะต้องเข้าห้องเชียร์

"กูว่านะเอาเวลาที่มานั่งฟังมันไอ้เชียร์บ่น
รีบไปเปลี่ยนชุดกันดีกว่าเดี๋ยวก็โดนพ่องง
มึงเล่นอีก เพิ่งโดนเมื่อวานจำไม่ได้ไงวะ
หรือพวกมึงอยากเป็นพ่อค้าผลไม้กันอีก"
ไอ้ดิ้งหลังจากที่นั่งนิ่งอยู่นานพูดขึ้นมาบ้าง

"เออ เชียร์กูว่าจะถามนานละ มึงชื่อเชียร์
กูนึกว่ามึงจะชอบเข้าห้องเชียร์ซะอีก"ผมถาม
ตอนนี้เรากำลังเดินไปเปลี่ยนชุดที่ห้องน้ำกัน

"แม่กูโน้น นางเป็นประธานเชียร์ของรุ่นครับ
พอมีลูกนางก็เลยตั้งชื่อลูกว่า.เชียร์.ครับ"
ไอ้เชียร์ทำหน้าเซงๆ

"เฮ้ย! อย่ามัวลีลารู้ความหมายของคำว่า.รีบ
ป่าววะ? ไอ้เชียร์มึงละตัวดีชักช้าเป็นเต่าคลาน
เลยมึง มานี่"ไอ้นทคว้ามือไอ้เชียร์เตรียมดึง
ให้รีบเดินตามมัน

"เดี๋ยว?มึงรู้ได้ไงว่ากูชักช้ามาแอบดูเวลากูชัก
หรือไงมึงแม่งโคตรโรคจิต ขอกูดูดีๆก็ได้หรือ
จริงๆแล้วมึงอยากชักให้กู555"ไอ้เชียร์หัวเราะ

"เออ ไว้กูจะขอแล้วกันถ้าถึงเวลานั้น ถ้ามึง
ไม่ให้กูชักล่ะก็รับรองมึงเจอยิ่งกว่าชักให้แน่ๆ"
คำพูดของไอ้นททำเอาไอ้เชียร์หัวเราะค้าง
แล้วยอมเดินตามแรงดึงของมันแต่โดยดีไม่มี
ปากเสียงซักคำ
ผมนิ่งมองมันสองคนเดินตามกันไปอดสงสัย
ไม่ได้ว่าไอ้นทมันแอบคิดอะไรกับไอ้เชียร์หรือ
เปล่าเพราะดูมันจะเป็นห่วงและใส่ใจไอ้เชียร์
เป็นพิเศษยังไงก็ไม่รู้กับผมทำไมไม่เห็นจะทำ
แบบเดียวกับที่มันทำกับไอ้เชียร์หรือว่าผมจะ
คิดมากไป
"เพี้ยะ"
"โอ้ย ตบหัวกูไมวะไอ้ดิ้ง"ผมร้องโวยวาย
'หัวสมองยิ่งดีๆกับเขาอยู่ตบมาได้กูเจ็บเป็น
นะสัดด'ก็ได้แต่ด่ามันในใจเดี๋ยวโดยมันตบ
เกรียนอีก ถึงมันจะตัวโตกว่าผมไม่เท่าไหร่
แต่มันแรงควายไม่อยากเสี่ยง

"ก็มึงเสือกยืนเหม่อทำไมวะ..ว่าไอ้เชียร์
มึงก็ไม่ได้เร็วกว่ามันซักเท่าไหร่เลยไกด์..
มึงรีบตามกูมา"มึงเป็นพ่อกูตอนไหนวะไอ้ดิ้ง
จำได้ว่าพ่อกูหล่อกว่ามึง อ่าวเป้หายไปไหน

"แล้วนั่น มึงจะเอาเป้กูไปทำไมชุดเชียร์
กูอยู่ในนั้น"
"..เงียบ.."
"หูหนวกไงวะ"ไอ้ดิ้งมันไม่พูด แต่มันคว้า
มือผมลากเข้าห้องน้ำไปทันที
"เฮ้ย!ห้องน้ำเหลือห้องเดียว มึงเข้าไป
เปลี่ยนก่อน เดี๋ยวกูรอข้างนอก"
"มึงจะรอทำไมผู้ชายด้วยกันจะอายทำไม มานี่"
ผมบอกมันแต่เหมือนมันจะไม่ฟังลากเข้าห้องน้ำ
พร้อมมันทันที ก็จริงอย่างที่มันว่าผมจะอาย
ทำไมคิดได้ผมถอดเสื้อถอดกางเกงแขวนไว้
จนเหลือแต่กางเกงในตัวเดียว

"งั้น เอากระเป๋ากูมาชุดกูอยู่ในกระเป๋า"ผมหัน
หันกลับไปหามันเพื่อจะเอากระเป๋าเป้ แต่พอหัน
ไปก็เห็นมันยืนนิ่งมองผมอยู่เสื้อผ้ายังไม่ได้ถอด
เลยซักชิ้น

"อ่าว ทำไมยังไม่เปลี่ยนอีกวะ"ผมถามไอ้ดิ้ง
ที่เอาแต่มองผมตาแทบไม่กระพริบ

"เอ่อ กะกูกำลังจะเปลี่ยน"
"เอาไป กระเป๋ามึง"มันรีบยัดกระเป๋าเป้ใส่มือผม
ผมรีบหันกลับหลังเพราะเริ่มอายสายตามันที่มอง

"เสร็จยังวะไอ้ดิ้ง"
"สะสะเสร็จแล้ว"มันตอบตะกุกตะกักเป็นอะไร
ของมัน

"ไอ้ดิ้ง ไอ้ไกด์ เสร็จกันยังวะกูกับไอ้เชียร์
รอหน้าห้องน้ำนะมึง ด่วนเลย พ่องงมึง
เรียกรวมแล้ว เริ่มนับกันแล้วด้วย"
เสียงไอ้นทแหกปากบอกสถานการณ์อยู่
หน้าห้องน้ำ

"ไอ้นทบอกพี่เชียร์เริ่มนับกันแล้วนะมึง"
"เออๆ กูได้ยินแล้วออกไปสิ"ผมเปิดประตู
ห้องน้ำออกไปเสียงวิ่งของเด็กปีหนึ่งวิ่งกัน
สนั่นไปทั่วบริเวณตึกเรียน

"นับสามสิบจับสิบคนช้านับถึงสิบห้าแล้ว"
ไอ้เชียร์บอกหน้าตาตื่น

"ยี่สิบ...ยี่สิบห้า"เสียงนับดังมาจากห้อง
เชียร์
"ยี่สิบแปด ยี่สิบเก้า สามสิบ"รอด รอด
ซะที่ไหนโดนอีกจนได้ทั้งสี่คนไม่มีใครรอด
"เชิญเลยครับน้องๆสิบคนสุดท้ายของเรา
เลยครับ แต่ดูเหมือนเราจะมีคนหน้าเดิม
อยู่ด้วยนะครับ สงสัยจะชอบขายผลไม้
กับไก่ย่าง เอากระเป๋าไปวางที่พี่ staff
ด้านหน้าเลยครับน้องๆ เดี๋ยวพวกพี่เค้า
จะดูแลให้เป็นอย่างดี จนกว่าจะเลิกห้อง
เชียร์นะครับ"พี่ปังปอนประธานเชียร์ปีสอง
บอก
"ตอนนี้เรามีพ่อค้าผลไม้สี่คนกับแม่ค้าไก่ย่าง
อีกหกคนจะมาขายกันนะครับ เริ่มจากพ่อค้า
ผลไม้ก่อนก็แล้วกันนะครับ..ด้านในช่วยกัน
ร้องด้วยนะครับ...เริ่ม..แอปเปิ้ลแอปเปิ้ล
แอปเปิ้ล มะละกอมะละกอมะละกอ กล้วย-
กล้วยกล้วย ส้มส้มส้ม แอปเปิ้ลมะละกอ
-กล้วยส้ม(3รอบ)....ปรบมือให้เพื่อน
ด้วยครับ"พวกผมรีบวิ่งเข้ามานั่งกันด้วย
ความเร็วแสงหลังจากเด้งซ้ายเด้งขวา
เด้งหน้าเด้งหลังกันจนเอวเคร็ดไปตามๆกัน
จนเป็นที่พึงพอใจของพวกพี่เชียร์แล้ว
"คราวนี้เป็นทึของแม่ค้าที่ต้องมาขาย
ไก่ย่างกันบ้างแล้วนะครับ...เริ่ม
ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา มันจะถูก
ไม้เสียบ มันจะถูกไม้เสียบ เสียบตูดซ้าย
เสียบตูดขวา ร้อนจริงร้อนจริงร้อนจริง
(สามรอบ)..ๆเชิญน้องๆเข้าไปนั่งที่ได้ครับ
เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะมาจับคนช้ากันอีกนะครับ"
เสียงพี่ปังปอนพูดแล้วพี่เชียร์ก็สอนร้องเพลง
ใหม่แรกๆก็ยังไม่มีความพร้อมเพรียงกันซัก
เท่าไหร่นักเเต่พอเริ่มร้องเพลงได้จังหวะได้
บวกกับความตั้งใจในที่สุดความพร้อมเพรียง
ก็ตามมา
"วันนี้น้องตั้งใจกันดีมากนะครับขนาดแค่
วันที่สามยังทำกันได้ดีขนาดนี้ พี่เชื่อว่า
ถ้าน้องๆมาซ้อมกันอย่างพร้อมเพรียงกัน
และตั้งอกตั้งใจกันแบบนี้ทุกวันคณะวิศวะฯ
ของพวกเราจะไม่แพ้คณะไหนแน่ๆครับ "
"อ่อ พี่ลืมไปน้องผู้ชายที่มาสายวันนี้
อยู่ช่วยพี่ staffทำความสะอาดห้องเชียร์
ด้วยนะครับ"งานเข้าอีกแล้วครับพวกผม

"พี่นัท พวกผมมาช่วยทำความสะอาดครับ"
ผมบอกพี่นัทที่กำลังง่วนอยู่กับการเก็บของอยู่

"มากันพร้อมกันแล้วนะครับ"ปากพี่นัทพูดแต่
สายตาพี่นัทนี่ซักยังไงมองพวกผมตั้งแต่หัว
จรดเท้าแล้วยิ้มๆแบบนี้
"หล่อๆแบบนี้อยากเป็นหรีดกันมั้ย"พี่นัทถาม
"ไม่เอาดีกว่าครับพี่ แค่นี้ก็เหนื่อยพอแล้ว
ไหนจะต้องเรียนอีก พวกผมยังปรับตัวกัน
ไม่ได้เลยครับ"ไอ้นทตอบ
"แล้วน้องๆคนอื่นสนใจหรือเปล่า"พี่นัทหัน
มาถามพวกผม
"ไม่ดีกว่าครับ"ผมตอบไอ้ดิ้งกับไอ้เชียร์
ก็พยักหน้าเห็นด้วยกับผม
"พวกน้องรู้หรือเปล่าว่ากลุ่มของน้องเด่น
มากเพราะหน้าตาดีหุ่นดีกันทุกคน พวกพี่ๆ
เลยสนใจกันใหญ่ทั้งพี่ผู้หญิงและพี่ผู้ชาย
ต่างชมน้องกันทุกคนเลย"
"พี่นัทก็ชมเกินไปครับ พวกผมก็แค่คน
ธรรมดาหน้าตาไม่ได้ดีไปกว่าใครขอแค่
ไม่พิการก็คือว่าดีแล้วครับ"ไอ้ดิ้งพูดบ้าง
หลังจากที่เป็นผู้ฟังมานาน

"แต่ไม่รู้ล่ะพี่บอกได้เลยกลุ่มน้องนี่ขวัญใจ
เดี๋ยวงานประกวดเดือนมหาลัยพวกน้องต้อง
โดนเรียกใช้แน่ๆพี่บอกไว้ก่อนเลย"พี่นัท
บอกเสียงอ่อนเสียงหวาน

"..เสียงเรียกเข้า.."เสียงโทรศัพท์พี่นัท

"น้องๆพี่มีธุระด่วน ยังไงช่วยตรวจสอบ
ความเรียบร้อยแถวเก้าอี้อีกทีว่ามีใครทำ
อะไรตกไว้หรือเปล่า เสร็จแล้วปิดประตู
ห้องกลับกันได้เลย เจอกันอีกทีพรุ่งนี้นะ
แล้วอย่าสายอีกล่ะ"เสียงมอร์เตอร์ไซด์
ขับมารับพี่นัทหน้าห้องเชียร์พี่ปังปอนนั่นเอง

"เฮ้ย พวกมึงมาช่วยกันทางนี้ดีหน่อยจะได้
เสร็จเร็วๆแล้วจะได้รีบกลับ"ผมเลือกให้มัน
มาช่วยกันดูตามเก้าอี้ว่ามีใครทำอะไร
ตกไว้ตามที่พี่นัทบอก

"ช่วยด้วย ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วยยย"
ผมหันไปมองตามที่มาของเสียงเห็น
ผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ก้มหน้าผมยาวปก
หน้าปกตาเลยทำให้มองหน้าไม่เห็น
ว่าหน้าตาเป็นยังไง
'นั่งอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมเมื่อกี้
ไม่เห็น'ผมพูดกับตัวเองในใจ

"เอ่อ.ห้องเชียร์เลิกแล้วไม่กลับอีกเหรอ"
"เรากลับม้ายด้าย"เสียงยานคางตอบกลับ
เยือกเย็นจนรู้สึกหนาวไปถึงหัวใจ

"ทำไมล่ะ รอใครมารับหรือเปล่า เดี๋ยวพวก
เราไปส่งเธอกลับหอก็ได้นะ ใช่ไหมพวกมึง"
ผมหันไปถามพวกมัน

"อะไรของมึงไอ้ไกด์มึงคุยกับใครวะ"ไอ้ดิ้ง
เดินมาหาผม ไอ้นทกับไอ้เชียร์เดินมาสมทบ

"นี่ไง"
"เธอบอกว่าออกห้องเชียร์ไม่ได้ คงรอคนมา
รับแต่ยังไม่มาซะทีกลับหอก็ไม่ได้ เลยอาสา
บอกว่าเดี๋ยวพวกเราจะไปส่ง พวกมึงว่าไง"
ผมหันไปถามพวกมัน แต่สิ่งที่ผมเห็นคือ
ไอ้ดิ้งไอ้นทไอ้เชียร์หน้าซีดหน้าเซียวมอง
ไปที่ผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่

"เป็นไรกันไปหมดพวกมึง"
"ไอ้กะกะไกด์ ออออกมาเร็ว"ไอ้ดิ้ง
พยายามดึงคว้าผมพยายามดึงให้ผมลุกขึ้น
ตามแรงดึงของมัน

"พวกมึงเป็นอะไรกันไปหมดมาบอกนะว่า
เห็นผีมุขเก่าวะเพื่อนกูไม่กลัวหรอก"
"ไอ้ไกด์มึงอย่าหันกลับไปมองนะค่อยๆลุกขึ้น
ช้าๆมาหาพวกกู"ไอ้เชียร์ก็เป็นไปกับไอ้ดิ้ง
อีกคนอะไรของมันก็แค่ไปส่งเพื่อนร่วมคณะ
ไม่เห็นจะเป็นไร

"ไกด์เชื่อกู อย่าหันไปมอง"ไอ้นทอีกคน
"จะแกล้งกูเหรอพวกมึงไม่มีทาง"ผมหันไป
มองทางเก้าอี้ที่เธอคนนั้นนั่งร้องไห้อยู่
"เหี้ย!!"
"โดนเข้าแล้วไง.กู.น่าจะเชื่อพวกมัน"

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน 25/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 25-08-2016 16:27:42

อะไรไกด์เห็นอะไร ลุ้นมาก รอตอนต่อไปนะ

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน เสียงจากห้องเชียร์ 1.2 25/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 25-08-2016 19:15:24

1.2
"จะแกล้งกูเหรอพวกมึงไม่มีทาง"ผมหันไป
มองทางเก้าอี้ที่เธอคนนั้นนั่งร้องไห้อยู่
"เหี้ย!!"
"โดนเข้าแล้วไง.กู.น่าจะเชื่อพวกมัน"
ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ตอนแรก
เธออยู่ห่างจากจุดที่ผมยืนอยู่เกือบเมตร
แต่ตอนนี้หน้าของเธอห่างจากหน้าผม
ไม่ถึงคืบ ใบหน้าเขียวคล้ำจนเห็นเส้น
เลือดสีเขียวปูดโปนเต็มหน้าไปหมด
ตาลึกโบ๋มีแต่ตาขาวไม่มีตาดำ ตั้งแต่
เกิดมาครั้งนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เจอ
ผีตัวเป็นแบบจังๆแบบหายใจรดต้นคอ
กันเลยทีเดียว
"อึ๊ก"กลืนน้ำลายลงคอยังอยากลำบาก
"เอ่ออ"
"ธะธะ"
"เธอจะรอเพื่อนไม่ให้เราไปส่งแล้วใช่ไหม"
ผมถามเสียงติดอ่างอย่างกลัวๆ

"ใช่"ยังจะตอบอีกจะมารยาทดีไปไหน

"งั้น เราไปก่อนนะ"
"เฮ้ย พวกเรากลับ"ผมกะเนียนหันหลังกลับ
แล้วบอกพวกมัน แต่พอก้าวขาออกไปได้แค่
ก้าวเดียว
"จะไปไหนคะ น้องๆ"
"เฮ้ย!ตายแน่กูตายแน่"ก็ไม่ได้มีแค่เสียงถาม
แต่ตอนนี้ข้อมือของผมถูกมือเย็นๆแห้งๆของผี
จับเอาไว้

"ไอ้ดิ้งไอ้นทไอ้เชียร์ ช่วยกูด้วย"สิ้นเสียง
เรียกให้ช่วยของผมไอ้ดิ้งไอ้นทไอ้เชียร์ช่วย
กันดึงผมทั้งสามคน
"ไอ้ไกด์มานิ"ไอ้สามคนดึงไป
"จะเอาไปไหน"ผีดึงกลับ
"อึบ..เอาไอ้ไกด์คืนมา"ไอ้สามคนออกแรง
ดึงอีกที เกิดการเล่นชักกะเย่อกันคืนระหว่าง
ผีกับคน

"งั้น..เอาไป"คิดจะปล่อยมือเธอก็ปล่อยง่ายๆ
จนพวกผมล้มไปตามๆกัน

"เย่"
"หลุดแล้ว"พวกผมร้องออกมาอย่างดีใจ
สุดๆ
"ไอ้ไกด์ข้อมือมึง ข้อมือมึง"ไอ้นทร้องเสียง
หลงมันชี้ที่ข้อมือของผมจนผมต้องค่อยมอง
ลงต่ำลงต่ำลงจนถึงข้อมือของตัวเอง ก็เจอ
อะไรของมันอีก มือที่มีแต่กระดูกไม่มีส่วน
แขนจับข้อมือผมไว้อย่างเหนียวแน่น

"ชะ ชะ ช่วยกูด้วยแกะมันออกไปที"ผมร้อง
พยายามทั้งแกะทั้งแงะด้วยมือที่เหลืออีกข้าง
ก็ยังไม่ยอมออกจนต้องลงไปนั่งกับพื้นพยายาม
ใช้เท้าช่วยแต่ก็ไม่ออกไอ้ดิ้งเข้ามาช่วยแกะแต่
ก็ไม่ออกผมมองไปที่ผีพี่สาวที่เคยนั่งอยู่

"ว้าก!!ผีผีเดินมาแล้ว"ผมแหกปากลั่น
ไอ้นทกับไอ้เชียร์เข้ามาช่วยแกะอีกแรง
จนหลุดไอ้ดิ้งจับมือกระดูกขว้างออกไป

"ลุกขึ้น ไอ้ไกด์จะรอให้ผีพี่สาวมึงเดิน
มาหักคอหรือไง"ผมตอนนี้วิญญานไม่
เข้าร่าง รู้ตัวอีกทีตัวก็ลอยขึ้นไปอยู่บน
ไหล่ไอ้ดิ้งมันแล้ว มันวิ่งตรงไปยังประตู
ทางออก หันไปทางไอ้เชียร์ก็เห็นมันอยู่
บนหลังไอ้นทที่กำลังวิ่งตรงมาที่ประตู
ทางออกอยู่แค่อีกไม่กี่ก้าว

"ตั้ง"
เสียงประตูทางออก(ประตูม้วน)กระแทก
พื้นอย่างสวยงามต่อหน้าต่อตาเรานั่นก็
หมายความว่าทางหนีรอดของเราก็ถูกปิด
ลงเหมือนกัน พวกเราช่วยกันเปิดแต่มัน
เหมือนมีแรงมหาศาลกดเอาไว้ เหลือทาง
รอดทางเดียวในตอนนี้ ทำใจดีสู้ผีเอาวิธี
ที่ต่างประเทศใช้กัน'เจรจาต่อรอง'แล้ว
จะเอาอะไรไปต่อรองวะพระเครื่องก็ไม่มี
ไม้กางเขนก็ไม่ได้เพราะไม่ใช่แด็กคูล่า
ข้าวสารแสกก็ยังไม่ไดเแสกเหลือเพียง
อย่างเดี่ยว
"เฮ้ยพวกมึงสวดตามกู"
"นะโนตัสสะภคาวะโต อะระหะโต
สัมมา สัมพุททัสสะ(3จบ)...สาธุ
สวดจบแล้วค่อยๆลืมตามองรอบตัวไม่มี
ได้ผมบทสวดมนต์ใช้ได้ผล
"ได้ผลวะ บทสวดสามารถไล่ผีได้"
ผมพูดออกไปอย่างดีใจ

"มึงแน่ใจเหรอไกด์"
"แน่ใจสิวะไอ้เชียร์ ถ้าไม่ได้ผลแล้วผีพี่
สาวหายไปไหน
"โน้นไง นั่งพนมมือรับพรที่มึงสวดให้อยู่
บนโน้น"ไอ้เชียร์ชี้ไปบนเพดานสายตาผม
ค่อยเงยหน้าขึ้นมองแล้วผมก็เห็นผีพี่สาว
แกห้อยหัวผมทิ้งลงตามแรงดึงดูดของโลก
นั้งพับเพียบยกมือพนมตรงกลางอก
"สาธุธุธุ"
"ตุ๊บ"ผีพี่สาวยกมือเหนือหัวแล้วทิ้งตัวลง
ตกลงมาที่พื้นในสภาพคอหักลิ้นแลบออก
มาจากปากหันหน้ามาทางพวกผม ขายัง
นั่งขัดสมาธิเหมือนเดิม มือที่พนมกลางอก
ตอนนี้วางลงบนพื้นแล้วยกตัวเองขึ้นในท่า
หกสูงขาที่นั่งขัดสมาธิค่อยๆชี้ขึ้นแล้ว
เหยียดตรงออกแรงดันมือยกหัวที่หักอยู่
ขึ้นทำให้หัวห้อยติ่งแต่งๆเหมือนลูกตุ้ม
นาฬิกา

"แกเป็นนักยิมเก่าหรือไงวะ..แม่งลีลา
เทพซะมัด แค่ตกลงมากูก็สยองแล้วนี่
มีเพิ่มเติมหกสูงหัวห้อยมาอีก จะเอาให้
หัวใจวายตายตอนนี้เลยหรือไงวะ"ไอ้นท
ทำหน้าเหมือนจะร้องไม่ร้องไห้แหร่
"ตุ๊บ"
ไม่ใช่เสียงอะไรเสียงผีพี่สาวที่ตอนนี้อยู่ใน
ท่าหกสูงปล่อยปลายเท้ากระแทกพื้นห้อง
ตอนนี้แกอยู่ในท่านอนหงาย และในพริบ
ตาพี่แกก็หมุนตัวกลายเป็นนอนคว่ำหันหน้า
ตาเขียวปัดจ้องมาทางพวกผมแล้วค่อย
คลานเข้ามาหาพวกผม
"แควก แควก"เสียงผ้าลากมาตามพื้นห้อง
คอบิดเบี้ยวไปมาริมฝีปากดำทีละนิดทีละนิด

"เหี้ย"
"กูว่าดูหนังผีในโรงแล้วว่าหลอนแล้วนะ
แม่งสู้กับตอนนี้ไม่ได้เลยวะ หล๊อน หลอน"
ไอ้นทพูดสีหน้าไม่ต้องพูดถึงถ้าร้องไห้ออก
มันคงจะไหลไม่หยุดแน่

"เฮ้ย พวกมึงกูนึกออกล่ะ"
"คิดอะไรของมึงออกอ้ายดิ้ง(เสียงสูง)"
ไอ้เชียร์รีบถาม

"มานี่ เดี๋ยวผีพี่สาวแกได้ยิน"
"ที่เขาบอกว่าถ้าเจอผีผู้หญิงให้แก้ผ้าโชว์
ไง พวกมึงไม่เคยไอ้ยินเหรอ"ไอ้นทพูด

"ผีจะกลัวเหรอน้องๆ"

"ต้องกลัวสิพี่..ว่าแต่เรามีแต่ผู้ชายทำไม
มีเสียงผู้หญิงแทรกวะ"ไอ้ดิ้งทำหน้าสงสัย
แล้วมองไปรอบๆ เห็นผีพี่สาวแกกำลังหัน
หลังทำอะไรอยู่

"กูไม่เห็นได้ยิน งั้นนับหนึ่งถึงสามแล้ว
ถอดพร้อมกันนะ"ไอ้เชียร์พูด

"พร้อม"เสียงเราพูดขึ้นพร้อมกัน

"คนดูก็พร้อม"เสียงแทรกขี้นมาแต่ก็ไม่รู้
ว่าเสียงใคร

"หนึ่ง สอง สาม แบร่"พวกผมแก้ผ้าแล้ว
ร้องเสียงดัง

"แช๊ะ แช๊ะ งานดีๆทั้งนั้น เดี๋ยวจะเอาไป
ลงอินเตอร์เน็ทเมืองผี ขออีกสองรูปนะคะ
พูดเป๊บซี่นะคะ พร้อม เป๊บซี่"ผีพี่สาวที่
ตอนนี้กลายเป็นผีตากล้องกำลังกดซัดเตอร์
อย่างเมามัน

"เป๊บซี่"พวกผมพูดตามแต่เอ๊ะมีอะไรเข้าใจ
ผิดกันหรือเปล่าวะ
"มึงว่ามันแปลกไหมวะ"ผมถาม
"กูคิดเหมือนมึงวะ"ไอ้เชียร์
"ไหนมึงว่าผีหนีไง ไหนมาถ่ายรูปเราเฉย
เลยวะตายห่าไหนจะเอาไปลงอินเตอร์ผีอีก
ห่าผีปู่ย่าตายายกูเห็นเข้าจะมาหักคอกูเปล่า
วะโทษฐานทำให้วงตระกูลเสื่อมเสีย"ไอ้นท
ร่ายยาวเป็นมหากาพย์

"กูก็เพิ่งเคยเห็น ไม่ใช่เคยเจอ"ไอ้นทเกาหัว
บอก แต่ทำไมหน้ามันแดงๆหูแดงๆวะแล้วก้ม
ลงมองเป้าผมแล้วมองหน้าผม ผมเลยมอง
ของมันบ้างผมก็เริ่มร้อนที่หน้าเหมือนกันเลย
รีบดึงกางเกงขึ้น ส่วนไอ้นทกับไอ้เชียร์ก็รีบ
ดึงกางเกงขึ้นเหมือนกันเมื่อรู้ว่าวิธีนี้คงใช้ไม่
ได้ผลแน่ๆ

"จ๊ะเอ๊"
"หนุ่มๆจะไปไหนกันเอ่ยย"ผีพี่สาวเปลี่ยน
เป็นผีไทยหน้าเน่าเฟะเหมือนเดิมแต่ตอนนี้
พี่แกใาในท่าคลานสี่ขาค่อยๆเดินๆทีละก้าวๆ
พวกผมก็เดินถอยหลังไปทีละก้าวๆจนในที่สุด
ก็หลังชนฝาพึ่งจะมาเข้าใจคำว่า'หลังชนฝา'
อย่างลึกซึ้งก็วันนี้เอง

"พวกเราไม่อยากรบกวนพี่สาวคนสวยเลยคิด
ว่าจะออกไปข้างนอกครับ พี่สาวจะได้พักผ่อน
นะครับพวกผมหวังดี ตื่นเช้าพรุ่งนี้พี่จะได้มีผิว
หน้าที่เอิบอื่ม ชุ่มชื่น ก่อนนอนอย่าลืมกินน้ำ
มากๆนะครับเป็นห่วง แฮ่ๆ"ไอ้เชียร์เอาตลก
แดกเข้าสู้ แต่เหมือนผีพี่สาวแกจะไม่รู้สึก
ตลกไปกับมุขปัญญาอ่อนของมัน

"ไม่ต้องไปไหนกันทั้งนั้น"(เสียงตวาดสูง
ก้องไปทั้งห้อง)
"อยู่กันที่นี่เป็นผีเฝ้าห้องเชียร์เป็นเพื่อนพี่
พี่จะได้ไม่เหงายังไงล่ะ อีกทั้งมีหนุ่มหล่อๆ
อยู่จะได้อุ่นใจอุ่นกาย มาม่ะมาให้หักคอ
ซะดีๆ"แล้วผีพี่สาวก็คลานเข้ามาอีก

"ถ้าพี่จะฆ่า..ฆ่าผมก่อน"ไอ้ดิ้งพูดเสียงดัง
ก่อนมันจะคว้าผมไปกอดไว้
"เราเป็นเกย์ เรารักกันพี่รับได้เหรอครับ"
ไอ้นทมึงเป็นเกย์ผมมองหน้ามันอึ้งๆ
"ไอ้ไกด์ ไหนๆจะต้องตายกูขอพูดกับมึง
อย่างหนึ่งนะ ฟังให้ดีนะ'ไกด์กูชอบมึง'
ชอบตั้งแต่วันแกที่เจอมึง กูแค่อยากให้
มึงรับรู้เอาไว้ แค่นี้กูก็ตายตาหลับแล้ว"
ทำไมผมไม่เคยเอะใจเรื่องนี้ซักนิด

"มึงพูดเพื่อที่ผีจะได้ไม่หักคอเราใช่ไหม"
ผมถามมันเบาๆ

"เปล่า กูจริงจังมากกว่าทุกๆเรื่องที่กูเคย
พูดกับมึง"มันพูด

"ดิ้งกูไม่..."ไอ้ดิ้งเอามือปิดปากไม่ให้ผมพูด

"ดิ้งกูมาคิด."ผมจะพูดมันก็เอามือมาปิดผมอีก

"ไม่ต้องพูดหรอกไกด์"มันหันหน้าหนี ผมเลย
เอามือมาจับหน้ามันหันกลับมามองหน้าผม

"ฟังกู"
"กูจะบอกว่าถ้าไม่โดนหักคอกูจะลองคิดอีกที"
ผมพูดรู้สึกเหมือนไฟไหม้หน้าไหม้หู

"เฮ้ย"
"มึงสองคนจะหวานกันไปถึงไหนผีพี่สาวมึง
จะหักคออยู่แล้ว"ไอ้นทพูดเสียงดัง
"งั้นกูเอาบ้าง ไอ้เชียร์กูก็ชอบมึง"ไอ้นทพูด
ออกมาดื้อๆ ดูไอ้เชียร์จะงงเป็นไก่ตาแตก
ที่มาเจอไอ้ดิ้งบอกชอบผมแล้วต้องมาเจอ
ไอ้นทบอกชอบตัวเองอีก
"มึงอย่ามาเลียนแบบพวกมันกูไม่ตลกกับ
มึงนะเว้ย ไอ้นท"
"กูไม่ได้จะเลียนแบบใคร งั้นเอามือมึงมา
นี่ วางไว้ตรงนี้ตรงหัวใจกู"ไอ้นทจับมือ
ไอ้เชียร์แนบกับอกตัวเอง
"มึงรู้สึกไหม มันเต้นตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
เหมือนมันจะเด้งออกมาเวลาที่กูอยู่ใกล้มึง"
ไอ้นทสบตาไอ้เชียร์ก่อนจะเคลื่อนใบหน้า
เข้าใกล้ๆอีก ใกล้อีก และ

"หยุด เดี๋ยวนี้นะพี่ทนไม่ไหวแล้ว
แบบนี้ๆมันต้อง"สายตาที่มองมาทางพวก
ผมเหมือนอยากจะฆ่าให้ตาย

"นทถึงแม้กูจะไม่ได้รู้สึกว่าชอบมึงแบบ
นั้น แบบแฟนแต่ถ้าไม่ตายกูจะคิดดูนะ
ว่ากูคิดยังไงกับมึง"
"แต่ถึงแม้วันนี้ต้องตาย อย่างน้อยได้
ตายพร้อมกันก็โอเคนะ"ไอ้เชียร์ยิ้มให้
ไอ้นทตาจ้องมองกันโดยไม่สนใจใคร
หรืออะไรอีกแล้ว

"บอกให้หยุดไงฉันบอกให้หยุดให้หยุด
ไม่ยอมฟังกันใช่ไหม..ได้.ได้.แบบนี้
ต้อง"ผีพี่สาวก้มหน้า ผมทั้งสี่คนเดิน
เข้ามาหากันอย่างน้อยจะได้ตายพร้อมกัน

"กรี๊ด!!"
"ว้าย!!ทนไม่ไหวแล้ว สาววายฟินค่ะ
ฟินมาก"ผีพี่สาวเอามือยกขึ้นมาประสานที่อก
ทำตาโตตามแบบสาวเกาหลีแล้วกระโดด
หัวชนเพดานตกลงมาดิ้นกระแด๋วๆตายแล้ว
กลับมาเป็นผีเหมือนเดิม ไม่มีความน่ากลัว
หลงเหลืออยู่ พวกผมหันมามองที่พี่แกงง

"ผีพี่สาวหมายความว่าไง"ผมถามอย่าง
ไม่เข้าใจอาการของผีพี่แกว่าเป็นอะไร

"พี่เป็นผีสาววาย"แกตอบ แล้วอะไรคือ
สาววายทุกคนทำหน้างง

"สาววายก็คือผู้หญิงที่ชอบให้ผู้ชายรัก
กัน ได้กันไง"แกทำหน้าเคลิ้มๆแบบ
ลอยๆฝันๆเหมือนคนบ้า

"แล้วหมายความว่าไงครับ ไม่หักคอ
พวกผมแล้วใช่ไหม"ผมถาม

"เปล่าไม่เกี่ยวกัน ก็แค่ฟินๆจิ้นๆส่วน
หักหรือไม่หักคอมันอีกเรื่อง"แล้วจาก
หน้าผีสาววายกลายเป็นหน้าผีสาวหน้า
เน่าทันที

"งั้นก็หักคือพวกเราเสียทีสิครับ"ไอ้นท
พูดท้า

"อ่าวไอ้นี่ ปากมึงเหรอนั้น"ผมด่ามัน

"แล้วพี่จะทำยังไงกับพวกผม" ผมถาม

"มันอยู่ที่พวกน้องๆจะทำตามที่พี่ขอร้อง
ได้หรือเปล่า"แล้วผีพี่สาวก็หันหน้ามา
ทางพวกผมเป็นแบบแบ่งครึ่งซีก ครึ่งแรก
หน้าธรรมดายิ้มๆอีกครึ่งซีกผีหน้าเน่า

"แสดงว่าถ้าพวกเราทำตามคำขอร้อง
ของพี่ได้สำเร็จพี่สาวก็จะไม่หักคอพวก
ผม แต่ถ้า.."
"พวกน้องๆทำไม่ได้พี่ก็จะหักคอน้องๆ"
มือเย็นบีบเข้าที่ลำคอของผมแล้วออก
แรงบีบจนผมหายใจไม่สะดวก
"พี่ก็จะหักคอที่ละคอ ทีละคน ที่ละคน
เข้าใจตรงกันนะน้องๆ"พูดจบมือที่บีบคอ
ผมอยู่ก็ค่อยคลายออก

"แต่ตอนนี้น้องต้อง..ต้อง.."
"ต้องอะไรครับพี่"ไอ้ดิ้งถามสีหน้าแสดง
ออกว่าลุ้นอย่างมาก
"พวกน้องต้องหอมกันให้พี่ดูก่อน ว้าย!!
เค้าอายแทนเลย"เออ เอาเข้าไปพวกกูลุ้น
จะโดนมึงหักคอ แต่ดูที่พี่แกขอ

"เฮ่อ"พวกผมถอนหายใจอย่างโล่งอก
พร้อมกันที่ยังไม่ตายถึงมันจะฟังปัญญาอ่อน
แต่มันก็คงจะดีแก่หัวใจของใครหลายคน
อย่างน้อยก็มีผีพี่สาว และไอ้สองหื่นที่มอง
ผมกับไอ้เชียร์เหมือนเสือหื่นมองกระต่าย
ผู้ไร้เดียงสาไม่มีผิด

"เร็วๆ"เสียงเข้มดุๆเร่งให้ต้องรีบทำตามสั่ง
'ฟอด เต็มๆข้างแก้มผม'
'ฟอด อีกครั้งที่แก้มไอ้เชียร์'

"ว้ายๆผู้ชายหอมแก้มกัน ฟินคะฟิน"ท่าเดิม
เอามือยกขึ้นมาประสานที่อกทำตาโตตามแบบ
สาวเกาหลีแล้วกระโดดหัวชนเพดานตกลงมา
ดิ้นกระแด๋วๆตายแล้วกลับมาเป็นผีเหมือนเดิม

"นี่หรือผีสาววาย เอาให้สบายใจ ไม่หักคอกู
ก็พอ"ผมพูดความกลัวของผมตอนนี้หายไป
กว่าครึ่งที่เหลือคือความไม่เข้าใจ
"หอมกลับด้วยสิคะน้องๆ หรือจะไม่หอม"
นี่หรือเปล่า'ผีเข้าผีออกของจริง'ถึงจะงง
แต่ก็ต้องทำตามที่พี่แกต้องการเกิดเปลี่ยน
ใจขึ้นมา แกได้กลับมาหักคอเหมือนเดิม
เหมือนเดิมเปรี๊ยบ คือ
'ฟอด เต็มๆข้างแก้มไอ้ดิ้ง'
'ฟอด อีกครั้งข้างแก้มไอ้นท'ผีพี่สาวเอา
มือยกขึ้นมาประสานที่อกทำตาโตตามแบบ
สาวเกาหลีแล้วกระโดดหัวชนเพดานตกลง
มาดิ้นกระแด๋วๆตายแล้วกลับมาเป็นผี
เหมือนเดิม

"ไม่กลัวผีแล้วหรือมึง"ผมถามไอ้ดิ้ง

"กลัวมันก็กลัวอยู่นะ แต่ก็รู้สึกขอบคุณวะ"
ไอ้ดิ้งยิ้มๆเหมือนคนบ้าผมว่าผีไม่หักคอมัน
แต่ผมจะหักคอมันแทน

"โอเค..พี่พอใจมากค่า"
"ส่วนอีกเรื่องที่พวกน้องๆต้องช่วยพี่ มันเป็น
เรื่องที่ติดค้างในใจพี่มานานแสนนาน จนทำ
ให้ไม่สามารถไปผุดไปเกิดได้ จนกว่าจะได้
ทำอย่างที่ตั้งใจไว้ แต่ก่อนจะบอกขอ..."
พวกผมตั้งใจฟังกันแทบไม่หายใจ
"พี่ขอแต่งหน้าแป๊บนึง"เธอหยิบกระเป๋า
แต่งหน้าใบใหญ่ขึ้นมาผมก็ไม่รู้ว่าเธอเอามา
จากไหน
"สวัสดีคะ วันนี้เรามาพบกับน้องเปิ้ลการแต่ง
หน้านะคะ"น่านนี่มันตุ๊กกี้ชัดๆ
"เราจะมาเริ่มที่เขียนคิ้วนะคะ สำหรับคนที่ไม่
มีคิ้วดูปากน้องเปิ้ลนะคะ ไม่มีคิ้ว นับขึ้นจาก
จากคิ้วไปสองนิ้วแล้ววาดเลยนะคะ เห็นไหม
ค่ะสะพานพระรามแปดชัดๆ ต่อไปคือการปัด
แก้มสีที่เราจะใช้คือชมพูพริ้ง เน้นนะคะสีชมพู
พริ้ง การปัดแก้มที่ถูกต้องมือซ้ายต้องยื่นให้สุด
แขนมือขวาตามมานับหนึ่งสองแล้วปัดสาม
แค่นี้ก็สวยแล้วคร่า
"อึกๆ"
"ก๊าก"พวกผมทรุดนั่งลงหัวเราะกันท้องแข็ง
โดยลืมไปเลยว่าที่แสดงตลกให้เราดูเมื่อกี้คือ
ผีพี่สาวหรือผีพี่เปิ้ลเพราะว่าตอนนี้หน้าพี่แก
จากผีไทยหน้าเน่ากลายเป็นผีญี่ปุ่นหน้าขาว
ปากแดง(เกอิชา)ไปแล้ว
"สวยใช่ม่ะ(ยิ้มแก้มขาวปากแดง)หรือ
ไม่สวย(หน้าผีแป้งแตกหน้าเน่า)"พวกผม
หยุดหัวเราะทันที
"สวยครับสวยมากๆสวยที่สุด"ผมชมแล้ว
หน้าพี่แกก็กลับมาขาวปากแดงแล้วยิ้ม

"เป็นไปได้"ไอ้ดิ้งพูดเบาๆ

"พี่ก็ว่าแล้ว"หยิบกระจกมาส่องไม่มีท่าว่าจะหยุด
จนผมต้องถามผีพี่สาว

"แล้วเรื่องที่จะให้พวกผมช่วยคืออะไรครับ"
ผมเริ่มหนักใจและกลัวว่าพี่แกจะเปลี่ยนใจ
มาหักคอพวกผมก็อาการผีเข้าผีออกของแก
นั่นแหละครับ

"เรื่องของพี่มันน่าเศร้า"ทำหน้าเศร้า(ฉากผี
ญี่ปุ่นใส่ชุดกิโมโนนั่งร้องไห้ฟิวนั้นเลย)

"พี่ตายเพราะโรคหัวใจกำเริบในขณะที่ร้อง
เพลงเชียร์ในห้องนี้ตรงเก้าอี้นั่งตัวนั้น"พี่แก
ชี้ไปที่เก้าอี้ตัวที่ผมเจอพี่แกนั่งอยู่

"พี่บอกหรือยังว่า 'พี่ชื่อเปิ้ล'"

"มันเกิดอะไรขึ้นครับพี่เปิ้ล"ไอ้เชียร์ถาม

"อย่างที่พี่บอกพี่มีโรคร้ายประจำตัว แต่ด้วย
ความที่เป็นคนสนุกชอบกิจกรรมและอยากมี
เพื่อนเลยไม่ได้บอกพี่เชียร์ว่ามีโรคประจำตัว"
ผีพี่เปิ้ลหยุดพูดมันทำให้ผมลุ้นว่าแกจะมีอะไร
มาแสดงคั่นเวลาการเล่าของแกหรือเปล่า

"พี่จำวันนั้นได้ดี เราร้องเพลงกันอย่างมีความ
สุข ปรบมือกันอย่างพร้อมเพรียง จนไม่ได้รู้
สึกถึงสิ่งผิดปกติที่เกิดกับตัวเองอยู่ๆทั้งโลก
ก็มืดไปหมด"ไฟในห้องเชียร์ดับหมดเหลือ
เพียงดวงเดียวที่ส่องอยู่บนหัวของแก

"สิ่งที่พี่จำได้คือเสียงของเค้าคนนั้นที่อุ้ม
พี่ขึ้นแล้วตะโกนบอกพี่เชียร์..เพื่อนหมด
สติแล้วครับ..กับรหัส 2256 ที่เขียนไว้
ที่ป้าย ส่วนชื่อของเขาพี่ไม่ทันที่พี่จะดูว่า
เค้าชื่ออะไรพี่ก็หมดลมตายไปเสียก่อน"
เสียงเศร้าที่บอกได้ถึงความรู้สึกทั้งหมดของ
ผีพี่เปิ้ลตอนนี้

"พี่เปิ้ลต้องการ..ขอบคุณพี่ที่รหัส 2256
ใช่ไหมครับ"ไอ้ดิ้งถาม

"ใช่พี่อยากจะพูดขอบคุณที่ช่วยพี่ในวันนั้น
ถึงจะช่วยไม่ได้ก็ตาม"ผีพี่เปิ้ลพูดน้ำตาใหล
ลงมาบนแป้งขาวที่แกโบ๊ะหน้าไว้

"ก็พี่เป็นผีทำไมไม่ปรากฏตัวแล้วพูดครับ"
ไอ้เชียร์ถามผมเองก็อยากถามเหมือนกัน

"พี่ทำไม่ได้เพราะพี่ไม่รู้ว่ารหัส 2256
คือใคร ชื่ออะไรหน้าตาเป็นยังไง เพราะพอ
พี่ตายมหาลัยก็ยกเลิกการประชุมเชียร์ของ
คณะไปเลย ทั้งที่จริงแล้ว พี่อยากให้ประชุม
เชียร์กันต่อไปเพราะพี่รักและชอบในการเข้า
ห้องเชียร์มากๆ"เสียงทีบ่งบอกถึงความรัก
ที่มีต่อการเข้าห้องเชียร์แสดงออกทางเสียง
พูดของผีพี่เปิ้ลจนพวกผมรู้สึกได้

"ได้ครับพี่เปิ้ล"
"พวกเราจะช่วยให้พี่ได้พูดขอบคุณพี่คนนั้น"
"แต่พี่ต้องบอกว่าพี่เข้ามาเรียนที่นี่ปีไหน
คณะอะไรรหัสห้องเชียร์ ชื่อจริงด้วยครับ"
ผมบอกรายละเอียดข้อมูลต่างๆที่ต้องใช้
กับพี่แก

"ได้สิ"
"พี่ชื่อชิดชนก  รักอาสา เข้ามาเรียนที่นี่
ปี 2550 รหัสห้องเชียร์ 2278"
ผีพี่เปิ้ลบอก

"แสดงว่าตอนนี้พี่เปิ้ลถ้ามีชีวิตอยู่ก็จะ
อายุ 26 ปี เรื่องเกิดมาแล้วเกือบสิบปี
ทำไมถึงไม่มีใครช่วยพี่เปิ้ลเลยเหรอครับ"
ไอ้ดิ้งถาม

"ไม่ใช่ว่าไม่มีใครช่วย แต่พวกน้องๆรุ่น
ก่อนๆไม่มีใครมองเห็นหรือได้ยินเสียงพี่
ที่ได้ยินก็เป็นเพียงแค่ เสียงโหยหวนที่
ฟังเเล้วเหมือนเสียงของลมพัดเท่านั้น
แต่พวกน้องสี่คนทั้งเห็นทั้งได้ยิน มัน
เป็นเพราะพวกน้องทุกคนมีสัมผัสที่หก
ถ้าอยู่คนเดียวมันจะอ่อนมาก แต่พอน้อง
มารวมกลุ่มกัน มันทำให้เกิดความแรง
ของพลังทำให้น้องได้ยินได้เห็นในสิ่งที่
คนอื่นไม่สามารถมองเห็น"ฟังจากที่พี่เปิ้ล
พูดก็น่าจะเป็นเรื่องจริง เพราะผมเองก็เคย
ได้ยินและเห็นแต่มันแค่ลางๆเท่านั้น

"ชัดเจนยิ่งกว่า HD อีกครับพี่"ไอ้นทพูด

"พวกผมต้องเริ่มจากการหาตัวพี่ที่รหัส
ห้องเชียร์2256 ก่อนว่าเป็นใครชื่ออะไร"

"ว่าแต่ ตอนนี้พวกผมไปได้หรือยังครับ"
ผมถามอย่างเกร็งๆ

"ได้สิ"
"แต่พวกน้องรู้ใช่ไหม ถ้ารับปากแล้วทำไม่ได้
หรือไม่ทำตามที่รับปากไว้จะเป็นยังไง"ผีพี่เปิ้ล
พูดเปลี่ยนหน้าเป็นผีไทยหน้าเน่าทันที

"เข้าใจแจ่มแจ้งชัดแจ๋วเลยครับ"ไอ้นทตอบ

"งั้นไปได้"ผีพี่เปื้ลบอก

"งั้นไปนะครับ"
"ราตรีสวัสดิ์นะครับ"ไอ้เชียร์พูดจบไม่ต้อง
รอให้พี่แกตอบกลับ เอียดๆเสียงประตู
ห้องเชียร์เปิดทีละนิดๆไม่เหมือนตอนที
่ประตูปิดที่ไม่ต้องลุ้นพอเห็นประตูพอที่
จะรอดออกไปได้ ไม่ต้องรอให้ประตูเปิด
ขึ้นจนสุดพวกผมรีบวิ่งออกไปทันที

"อย่าลืมนะน้องๆบ้าย บาย"
"แล้วเจอกัน"ผีพี่เปิ้ลโบกมือลา ลิ้นห้อย
จนถึงพื้นหัวหมุนสามรอบสยองได้อีก
"ตั้ง"
เสียงประตูห้องเชียร์ปิดเสียงดังสนั่น

"แว้กกก"
"รอกูด้วยไอ้นท ไหนว่าชอบกู"ไอ้เชียร์
แหกปากด่าไอ้นทอยู่ท้ายขบวนจนไอ้นท
ต้องวิ่งย้อนกลับมาเพื่อรับมัน ส่วนผม
กับไอ้ดิ้งขึ้นรถได้บิดไม่รอใครแล้วตัว
ใครตัวมัน..ณ..นาทีนี้

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน เสียงจากห้องเชียร์ 1.2 25/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: igaga ที่ 25-08-2016 20:07:15

เอาอีกๆๆๆๆๅ
สนุกๆครับ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน เสียงจากห้องเชียร์ 1.2 25/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: แฟนตาเซีย ที่ 25-08-2016 20:15:55

 :-[

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน เสียงจากห้องเชียร์ 1.2 25/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 25-08-2016 21:01:40

ช่างเป็นสาววายที่ขู่เก่งจริง หนุ่มๆขวัญหนีกันหมดแล้ว

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน เสียงจากห้องเชียร์ 1.2 25/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 25-08-2016 21:30:59

สนุกอ่ะ ผีพี่สาวอย่างฮา

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน เสียงจากห้องเชียร์ 1.3 50%แรก 25/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 25-08-2016 21:54:33

1.3
Part 1
สรุปเมื่อคืนไม่มีใครกลับไปนอนที่ห้อง
ของตัวเองซักคนนอนรวมกันที่ห้องผม
นั่นเอง และก็ไม่มีใครกล้าทำอะไร
ไม่ว่าจะกินข้าว อาบน้ำ แปรงฟันยิ่ง
ไม่ต้องถาม ก็ขนาดถุงเท้ายังไม่มีใคร
ถอดเลยซักคน ดีหน่อยที่เตียงผม
ขนาดหกฟุตเลยนอนได้ครบกันทุกคน
ไม่มีใครต้องระเห็ดลงไปนอนที่พื้นห้อง
หมอนข้างกลายสภาพไปเป็นหมอนหนุน
โดยปริยาย

"ไอ้นทยกขาหน้ามึงออกจากตัวกูเดี๋ยวนี้"
เสียงไอ้เชียร์โวยวาย
"อะไรมึง กูจะนอน"ตามด้วยเสียงไอ้นท
"มึงอย่าเนียนปล่อยกูเดี๋ยวนี้"ไอ้เชียร์ยัง
ไม่หยุดโวยวาย จนผมต้องลืมตาขึ้นมาดู
หลังจากที่มุดหัวอยู่ใต้ผ้าห่มทั้งคืน
ผมพยายามจะขยับตัว แต่ทำไมขยับไม่ได้
เหมือนโดนอะไรซักอย่างล็อคเอาไว้ อย่า
บอกนะว่า'ผี'ตัดสินใจลูบๆดูก็เจอว่าเป็น
แขนคนเลยหันหลังไปดู หน้าไอ้ดิ้งห่าง
จากหน้าผมไม่ถึงฟุต
"หวัดดีไกด์"
"เออ"
"แต่ทางที่ดีมึงเอามือมึงออกจากตัวกูได้ละ"
"ก็ไหนมึงบอกจะรับพิจารณากูไง"มันพูด
"ก็ใช่พิจารณา ไม่ได้หมายความว่าตกลง
โอเคนะ"
"กูก็นึกว่าพิจารณาแล้วก็กอดได้ซะอีก"
"แถไปดิ้ง แถไปสีข้างเป็นแผลยาวละ
มึงหนะ"มันค่อยเอามือออกจากเอวผม
อย่างเสียดายทำหน้าเหมือนคนจะตาย
ไม่มีผิด
"รอได้เป็นแฟนเมื่อไหร่จะทำยิ่งกว่า
กอดอีกมึง"มันงึมงำๆในลำคอฟังไม่ได้
ความ
"มึงว่าไงนะดิ้ง"ผมถามเพราะฟังไม่รู้เรื่อง
ว่ามันพูดว่าอะไร
"เปล่า(เสียงสูง)"ผมมองหน้ามันอย่าง
ไม่ค่อยไว้ใจ

"แล้วมึงสองคนผัวเมียเถียงอะไรกันแต่
เช้าวะ"ผมถาม
"555หัวมึงสองคน"ไอ้นทกับไอ้เชียร์
หัวเราะพร้อมกันนิ้วชี้ที่หัวของพวกผม
"555มึงสองคนก็เหมือนกัน"ผมกับ
ไอ้ดิ้งก็หัวเราะมันสองคนเหมือนกันจาก
นั้นมหกรรมหัวเราะก็เกิดขึ้น

หลังจากหัวเราะกันจนหนำใจแล้วก็เกิดอาการ
เหม็น หิวข้าว จนต้องแยกย้ายกันไปไอ้เชียร์
ไปอาบน้ำ ผม ไอ้ดิ้ง ไอ้นท ช่วยกันหุงข้าว
ทำกับข้าวแล้วก็เปลี่ยนกันไป
"เสื้อกับกางเกงอยู่ในตู้น่าจะใส่ได้กันทุกคน
ตัวก็ไม่ได้โตกว่ากันซักเท่าไหร่ ยกเว้นกาง
เกงในกูไม่ให้ยืมเดี๋ยวกูติดเอดส์จากพวกมึง"

"ตำราเล่มไหนไอ้ไกด์บอกมึงว่าเอดส์ติดต่อ
ผ่านการใส่กางเกงในบอกมากูจะไปเผามัน
ทิ้ง หรือว่าหมอคนไหนยอกกูจะไปฟ้อง
กระทรวงสาธารณะสุขหรือแพทยสภาให้ยึด
ใบอนุญาต"ไอ้นทถามผม

"ไม่มีอะ หมอไกด์นี่แหละบอก"พูดจบผมก็
เดินเข้าไปอาบน้ำบ้างปล่อยให้ไอ้ดิ้งทำกับ
ข้าวอยู่คนเดียว ไอ้ดิ้งมันทำกับข้าวเก่งไว้
ใจได้ แต่อย่าได้ปล่อยให้ไอ้นททำให้กิน
เด็ดขาดเพราะขนาดเทให้หมากินหมายัง
ไม่แม้แต่จะเดินมาดม

"แล้วเรื่องผีพี่เปิ้ล เอาไงว่ะ"ไอ้เชียร์ถาม
หลังจากมี่จัดการกับข้าวตรงหน้าจนไม่มีอะไร
เหลือให้กินแล้วเรียกว่า'แดก'น่าจะสื่อความ
หมายการกินของพวกผมน่าจะตรงกว่า

"ก็ต้องทำตามที่ตกลงกับผีพี่แกไว้สิวะ ขืนไม่ทำ
กูไม่อยากจะคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าพี่แกตามมา
ถามถึงที่"
"ไอ้นทพูดถูกวะ กูว่าเราต้องสรุปข้อมูลที่ได้จาก
ผีพี่เปิ้ลแล้วค่อยมาดูกันว่าจะเริ่มต้นตรงไหน
กูขอตั้งชื่อปฎิบัติการนี้ว่า..ตามล่าฮีโร่ผีพี่เปิ้ล..
ตามนี้นะพวกมึง"
"เออ เอาที่มึงสบายใจเลยไกด์"ไอ้นทพูดเเล้ว
หันไปมองหน้าไอ้เชียร์แบบเอือมๆ

"ข้อมูลผีพี่เปิ้ลก็มี..ชื่อจริงชิดชนก รักอาสา
รหัสห้องเชียร์ 2278 เรียนคณะวิศวกรรมฯ
สาขาอุตสาฯ ปี 50
ส่วนข้อมูลฮีไร่ของผีพี่เปิ้ลก็มีแค่รหัส 2256
ชื่อจริง...ไม่รู้....เรียนวิศวะวิศวกรรมฯ
สาขา..ไม่รู้.."
"คณะวิศวกรรมฯ สาขา..ไม่รู้..มีด้วย?"
"เพี้ยะ"กลางกะบาลไอ้นทเต็มๆด้วยฝีมือไอ้ดิ้ง
"นทถ้ามึงจะกวนตีนช่วยดูเวลาและสถานการณ์
เดี๋ยวปล่อยให่ผีพี่เปิ้ลหักคอ แม่ง!"
"ดีมากดิ้ง เดี๋ยวกูจะยกตำแหน่งเมียรักอันดับ
หนึ่งให้นะจ๊ะ"ผมลูบคางมันเล่น
"ใครกันแน่ที่จะเป็น'เมียรัก'ไกด์ คิดใหม่
ได้นะครับ"มันลูบหัวผมแล้วเกาคางผมเบาๆ
"สัดด ดิ้งกูไม่ใช่หมา"ผมปัดมือมันออกจาก
คางตัวเองถึงจะรู้สึกแอบเพลินก็เถอะ

"ดิ้งมึงไปเปิดคอมฯตั้งโต๊ะทีจะได้ช่วยกันหา
เรื่องมันจะได้จบเร็วจะได้ไม่ต้องมาหลอนกัน
อีก"ผมบอกไอ้ดิ้งที่ทำหน้าเสียดาย แต่มันก็
ทำตามที่ผมบอกโดยดี ส่วนผมก็ใช้โน้ตบุ๊ค

"ไปช่วยไอ้ดิ้งโน้นเลยอย่ามาเนียน แต๊ะอั๋งกู"
ไอ้เชียร์เอาหมอนปาใส่ไอ้นทที่ตอนนี้ทำหน้าบูด
เดินตามไอ้ดิ้งไป

"จะให้หา อะไรกันวะ"ไอ้ดิ้งถาม
"เสริชหาคณะวิศวะฯปี 50 มหาลัยเรา ว่ามีอะไร
เกี่ยวบ้าง อาจจะมีเฟชบุคหรือข้อมูลอะไรก็ได้ที่เกี่ยว
ข้องเอาหมด แล้วมาดูว่าอันไหนใช้ได้บ้าง"ผมบอก

"เฮ้ย!กูเจอเฟชบุคคณะวิศวะฯ ปี 50 วะเอาไงต่อ"
ไอ้ดิ้งบอก
"ไหนวะ"ผมกับไอ้เชียร์รีบวิ่งไปสมทบ
"@เพื่อนไปดิ ที่เหลือก็เพียงรอตอบรับ
เป็นเพื่อน"ผมบอกแล้วก็หาอย่างอื่นรอไปพลางๆ
ข่าวการตายของผีพี่เปิ้ล แต่ดูเหมือนจะถูกปิด
ข่าวเพราะไม่มีข้อมูลอะไรเลย มีเพียงแต่รูปพี่เปิ้ล
ก่อนตายเท่านั้น
"กูเจอรูปพี่เปิ้ลก่อนตายวะ"ผมบอกพวกมัน
"สวยนะเนี่ย"
"ไม่เหมือนตอนที่เจอเมื่อคืน..โคตรหยอง"
ไอ้นทพูดแล้วลูบแขนตัวเองไปด้วย
"จะว่าไปก็น่าสงสารพี่แกเหมือนกันนะตาย
ตั้งแต่อายุยังน้อย.แถมตายทั้งที่ไม่รู้ตัวและ
กไม่รู้ว่าใครเป็นคนช่วยเหลือตัวเอง"ผมพูด

"เฮ้ย ตอบรับเป็นเพื่อนแล้ววะเอาไงต่อ"
ไอ้ดิ้งบอก
"โพสถามว่า มีพี่ที่รหัสห้องเชียร์ 2256ไหม
ก่อนอื่นแนะนำตัวไปก่อนนะมึงว่าเป็นใครเรียน
ที่ไหนคณะฯอะไร"ผมบอก

"โอเคครับ เดี๋ยวดิ้งจัดให้ไกด์ครับ"ไอ้ดิ้งทำ
เสียงหวานตาหวานใส่ผม
"ใช่เวลาไหมดิ้ง"ผมด่ามันก่อนจะหยีบหมอน
ปาใส่หัวมัน
"กูตายมึงไม่เสียใจเหรอวะไกด์"ไอ้ดิ้งทำเสียง
งอนๆใส่
"กูไม่เคยได้ยินว่ามีใครตายเพราะถูกหมอนปา
ใส่หัว"ผมพูด
"กูอาจจะเป็นรายแรกของโลกก็ได้นะมึง"มันคิด
ได้เยี่ยมมาก
"โอ๋ๆอย่างอนกูเลยนะถ้ามึงตายกูจะอยู่กับใคร"
ผมลูบหัวมัน
"มึงตอแหลมาก ไอ้ไกด์"ไอ้นทด่า
"มึงอย่ามาอิจฉานท.."ผมหันไปด่า
"ดูสิ ว่าโพสถึงไหนแล้ว ที่รัก "ผมลงไปนั่ง
ตรงที่ว่างของเก้าอี้ที่เหลืออยู่นิดเดียวตรงหว่าง
ขาของไอ้ดิ้ง
"ไม่ต้องยิ้มไอ้หื่น ทำงานไป"ผมด่ามัน
"มึงกำลังอ่อย กูอยู่นะไกด์"ไอ้ดิ้งพูดแล้วลูบ
ขาผมจนขนลุก
"งั้น กูลุก"ผมทำท่าขยับตัวเตรียมจะลุก
"ไปไหน นั่งนี่แหละ ดูสิว่ากูโพสถูกไหม"
มันเอามือจับเอวผมแล้วดึงให้นั่งเหมือนเดิม
แล้วถือโอกาสเอาคางมาเกยบ่าของผมไว้

"ไอ้เชียร์กูอยากทำแบบพวกมันบ้าง"
เสียงไอ้นทร้องเป็นเด็ก
"เอาส้นตีนกูไหม ห่า"ไอ้เชียร์ยกตีนจะถีบ
ไอ้นท
"เฮ้ย!พวกมึงมีพี่คนนึงบอกว่าตัวเองรหัส
ห้องเชียร์ 2256วะ ไอ้ดิ้งออกไปก่อนดิ
กูดูไม่ถนัด"ผมไล่ไอ้ดิ้งที่เกาะผมเป็นลูกลิง
อยู่ให้ออกไปก่อน
"ไรวะ กูกำลังฟินเลย"ผมรู้สึกว่ามีอะไร
ดุนหลังผมอยู่
"เหี้ย!!น้องไอ้ดิ้งโด่"ไอ้นทร้องเสียงดัง
ตาผมมองลงต่ำแบบอัตโนมัติ
'เชี่ยแข็งเป็นลำเลย'
"ไอ้ลามก"ด่าไอ้เหี้ยดิ้งกันอย่างพร้อมเพียง
"ไอ้นททำด่ากูลองถ้าเป็นมึงกับไอ้เชียร์ ถ้ามึง
ไม่แข็ง กูให้มึงเอากูแทนไอ้เชียร์เลย"ไอ้ดิ้ง
หันไปเล่นงานไอ้นทแทน

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน เสียงจากห้องเชียร์ 1.3 50%แรก 25/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 25-08-2016 22:47:39

เห็นว่า ไม่มีใครน่ะสิ  :m31:
รอ ตอนใหม่ มาลงเยอะๆนะ
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน เสียงจากห้องเชียร์ 1.3 100% 25/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 25-08-2016 22:58:55

Part 2
"มึงเข้าไปคุยกับพี่เข้าใน inbox ดิ ไกด์"
ไอ้เชียร์บอก
"กูกำลังจะเข้าไปคุย แป๊บนะ"
"ได้ละ"
สุดหล่อวิศวะ 58:พี่รหัสห้องเชียร์ 2256 ?
วิศวะหน้าหล่อ 50:ใช่ครับรหัสพี่เอง ว่าแต่
/น้องถามทำไมครับจะจีบพี่หรือไง
สุดหล่อวิศวะ 58:เปล่าพี่ ผมมีเรื่องจะถาม
/เกี่ยวกับพี่สาวผมที่เรียนปีเดียวกับพี่
วิศวะหน้าหล่อ 50:พี่สาวชื่ออะไร เค้ารู้จัก
/พี่เหรอ
สุดหล่อวิศวะ 58:ไม่รู้จักครับ ผมเลยต้อง
/มาถามเพราะพี่สาวผมอยากรู้ว่าพี่ชื่ออะไร
วิศวะหน้าหล่อ 50:แต่พี่มีแฟนแล้วนะ
/ว่าแต่พี่สาวน้องชื่ออะไรครับ
สุดหล่อวิศวะ 58:ชื่อชิดชนก รักอาสา
/ชื่อเปิ้ล รหัสห้องเชียร์ 2278พี่อาจจะ
/จำไม่ได้แต่ถ้าบอกว่าเป็นคนที่พี่อุ้มตอน
/เข้าห้องเชียร์แล้วเสียชีวิตเพราะโรคหัวใจ
วิศวะหน้าหล่อ50:จำได้ พี่จำได้ไม่มีวันลืม
/ว่าแต่พี่สาวของน้องเหรอครับ
สุดหล่อวิศวะ 58:จะพูดแบบนั้นก็ได้ครับ
/พรุ่งนี้พี่พอจะมาที่มหาลัยได้ไหมครับ
/แล้วผมจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ฟัง
วิศวะหน้าหล่อ 50:พรุ่งนี้เหรอ
/ได้สิแต่ต้องเป็นตอนเย็นๆนะเพราะ
/พี่ต้องขับรถจากอีกจังหวัดใช้เวลา
/ซักสามชั่วโมงกว่าจะถึงก็ประมาน
/ห้าโมงกว่าๆ
สุดหล่อวิศวะ 58:ได้ครับ มาถึง
/แล้วมาที่คณะโทรเข้าเบอร์
/086-5789××0 ผมไกด์ครับ
วิศวะสุดหล่อ 50:พี่ชื่อ วิทย์ครับ
/ไงพรุ่งนี้เจอกันนะครับ
สุดหล่อวิศวะ 58:แล้วเจอกันครับ

"ในที่สุดก็เจอ แต่ไม่คิดว่าจะตามเจอง่าย
ขนาดนี้ ที่เหลือก็รอให้ถึงวันพรุ่งนี้"ผมพูด

"อาจจะเป็นผีพี่เปิ้ลดลใจให้เราหาพี่เขาเจอ
ง่ายๆก็ได้นะ"ไอ้เชียร์พูด

"ก็อาจจะเป็นได้"
"แล้วระหว่างรอจะทำไรกันดีวะ"ไอ้ดิ้งถาม
"บ้านใครบ้านมันสิวะ"ผมตอบ
"มึงพูดจริงเหรอวะไกด์ มึงกล้านอนคนเดียว
งั้นเหรอ"ไอ้ดิ้งถามอีก
"จริงด้วย มึงกล้านอนคนเดียวเหรอวะ"
ไอ้เชียร์ถามผม

"เออ ก็ได้ใครจะนอนก็นอนจนกว่าเรื่องผีพี่เปิ้ล
จะเรียบร้อย กูอนุญาต"เพราะผมเองก็ไม่อยาก
นอนคนเดียวเหมือนกัน

"ไอ้นท ไปส่งกูเอาเสื้อผ้าที่ห้องหน่อย กูจะมา
นอนกับไอ้ไกด์"ไอ้เชียร์

"เออ แล้วมึงสองคนเอาไงจะมานอนที่นี่ไหม"
ผมถามไอ้ดิ้งกับไอ้นท

"นอนสิวะ ถามได้"
"ภาพผีพี่เปิ้ลกูยังไม่ลืมเลยคิดแล้วหยอง
ไปไอ้เชียร์เดี๋ยวจะมืดซะก่อนกูหวั่นวะ"ไอ้นท
กับไอ้เชียร์ก็ออกพากันออกจากห้องไป

"เดี๋ยวกูมา มึงอยู่คนเดียวได้หรือเปล่า"
ไอ้ดิ้งถาม
"กูว่ากูไปกับมึงดีกว่าวะ"ผมบอกมัน
"งั้น ไปกันก่อนที่ไอ้สองคนนั้นจะกลับมาดีกว่า
มันไม่มีกุญแจเข้าห้องมึงใช่เปล่า"ไอ้ดิ้งถาม
"เออใช่ ไม่มี"ผมตอบแล้วเดินตามมันไป
ผมซ้อนมอเตอร์คันเก่งราคาไม่ถูกกว่ารถเก๋ง
ไม่ถึงแสนมาถึงที่ห้องของมัน
"เดี๋ยวกูเอาเสื้อผ้าแป๊บว่าจะไปอาบน้ำห้องมึง
ดีกว่านะเหลืออีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะมืด"
ไอ้ดิ้งบอก
"แล้วแต่..เอาที่สบายใจมึงแล้วกัน"ผมบอก
แล้วหยิบหนังสือการ์ตูนวันพีชของมันที่มีอยู
่เต็มตู้มาอ่านระหว่างรอ
"อ่านไรอยู่วะไกด์"ไอ้ดิ้งถาม
"วันพีช เดี๋ยวกูยืมไปอ่านซักสิบเล่มนะ"
"เอาดิ เอาไปได้กี่เล่มก็เอาไปเลย"
มันโยนกระเป๋าเป้ให้ ผมได้ทีเลยเอายัดไป
จนเต็มกระเป๋า ก็ในเมื่อเจ้าของอนุญาตแล้ว
ผมก็จัดไป ก่อนกลับไปห้องผมก็ซื้อของกิน
เข้าไปส่วนอาหารเย็นคงลงมากินร้านข้าง
ล่างคอนโดของผม
"ไงมากันแล้วเหรอพวกมึง"มันหอบของพะลุง
พะลังเหมือนจะหนีตามกัน
"อะไรของมึงเยอะแยะวะแค่คืนเดียว"ผมถาม
"ใครบอกว่าคืนเดียวกูจะอยู่จนกว่าจะแน่ใจว่า
ผีพี่เปิ้ลไม่อยู่ที่ห้องเชียร์แล้วใช่ไหมวะไอ้นท"
ไอ้เชียร์ถามไอ้นทที่ไม่ตอบแต่พยักหน้าแทน

"ไอ้ดิ้งมึงไม่มาอยู่ด้วยกันเหรอ"ไอ้นทถาม

"มึงถามไอ้ดิ้ง มึงถามกูเจ้าของห้องหรือยัง
ว่าจะให้พวกมึงอยู่ด้วยไหม"ผมถามพวกมัน

"ไม่ต้องถามก็รู้ ว่ามึงต้องให้นอนอยู่แล้ว
เพราะมึงก็กลัวผีพี่เปิ้ลแกเหมือนกัน"ไอ้เชียร์
ตอบแทนผมซะงั้น ซึ่งมันก็จริงอย่างที่มันพูด

"เออ พวกมึงอยากจะทำไร นอนที่ไหนก็ทำ
เลือกเอาตามที่สบายใจ"ผมพูดได้แค่นี้ก็ใน
เมื่อที่พวกมันพูดล้วนเป็นความจริง
"มึงล่ะเอาไงดิ้ง"ผมถาม
"ไม่น่าถาม"คืออะไรของมันที่ว่าไม่น่าถาม
จะรู้ด้วยไหมเนี่ย แต่สุดท้ายกว่าจะได้นอน
ก็ปาเข้าไปตีสอง ถามว่าทำไรกันอยู่

"ป๊อก เด้งด้วยนะมึงไอ้นท จ่ายกูมา
ซะดีๆ"

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน เสียงจากห้องเชียร์ 1.4 จบตอน 26/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 26-08-2016 06:56:27

1.4
เสียงจากห้องเชียร์..ตอนจบ

เวลา 19:00 น.

"ฮัลโหล"
"เอ่อ ใช่น้องไกด์หรือเปล่าครับ"
"นั่น พี่วิทย์หรือเปล่าครับ"ผมถามเพื่อ
ความแน่ใจ
"ใช่ พี่เองครับ"
"ตอนนี้ พี่อยู่หน้าคณะแล้วนะครับน้อง
แล้วน้องอยู่ไหน"ผมเดินมาถึงหน้าคณะ
เห็นผู้ชายหน้าตาดีคนนึงยืนอยู่เลยเดิน
เข้าไปถาม
"พี่วิทย์นะครับ ผมไกด์ครับ"
"ใช่ครับ"
"สวัสดีครับ"ผมยกมือไหว้อย่างเป็นทาง
การเดี๋ยวจะหาว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอน
"หวัดดีครับ"
"ฟังเสียงว่าหล่อแล้ว ตัวจริงยิ่งหล่อไปอีก
เด็กๆรุ่นหลัง เดี๋ยวนี้หน้าตาดีกันทั้งนั้นเลย"
พี่วิทย์ชมผมจนตัวผมจะลอยอยู่ละ
"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับชมเกินไปเดี๋ยวผม
ยืนเท้าไม่ติดพื้นกันพอดี ตามผมมาทางนี้ครับ
มีเพื่อนผมอีกสามคนที่รู้เรื่องนี้"
พี่วิทย์เดินตามผมมาถึงโต๊ะที่พวกผมที่เหลือ
นั่งรอกันอยู่
"นี่พี่วิทย"ผมบอกพวกมัน
"สวัสดีครับพี่"พวกมันยกมือไหว้พร้อมเพรียง
"เพื่อนผม ดิ้ง นท เชียร์ครับ"
"นี่คัดหน้าตากันเข้ากลุ่มหรือเปล่า"พี่วิทย์ถาม
พี่วิทย์ชมอีกจนไอ้พวกนั้นยิ้มแก้มกันแทบปริ
คุยกันไปเรื่องสมัยก่อนกันนิดหน่อยจนผมว่า
มันเริ่มจะมืดแล้ว

"ผมว่าเรามาเข้าเรื่องพี่เปิ้ลกันเลยดีกว่านะครับ"
ผมพูด
"เอาสิ พี่รอฟังอยู่"
"อาจจะฟังแล้วเชื่อยากนะครับ คือพี่เปิ้ลขอให้
พวกเราตามหาพี่เพราะอยากขอบคุณพี่ที่ช่วย
เธอในวันนี้"ผมพูด

"แต่สุดท้ายเปิ้ลก็ตายอยู่ดี พี่ทำได้เพียงอุ้ม
เธอไปหาพี่เชียร์ก็เท่านั้น"พี่วิทย์พูดสีหน้า
เหมือนยังมีความรู้สีกเสียใจอยู่

"แต่เท่านั้นของพี่วิทย์มันยิ่งใหญ่มากสำหรับ
พี่เปิ้ล จนไม่สามารถไปผุดไปเกิดได้ ถ้ายัง
ไม่ได้พบและกล่าวคำขอบคุณพี่วิทย์"ผมพูด
"ขนาดนั้นเลยหรอครับ พี่ไม่อยากจะเชื่อเลย"
"พวกผมก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน ถ้าไม่ได้
เห็นด้วยตาตัวเอง"ไอ้เชียร์บอก

"แล้วพี่วิทย์พร้อมจะเจอพี่เปิ้ลหรือเปล่าครับ"
ผมถามพี่วิทย์

"ไหนๆก็มาถึงที่นี่แล้ว และนั่นก็เป็นสิ่งเดียว
ที่พี่พอจะช่วยใด้"
"อีกอย่างถ้ามันจะทำให้เปิ้ลไปผุดไปเกิดได้
พี่ก็ยินดีทำว แต่ว่าตอนนี้พี่หิวข้าวแล้วหละ
ยังไม่ได้กินข้าวเลยไปหาข้าวกินกันดีกว่าพี่
เลี้ยงเอง"พี่วิทย์ถามเอามือลูบท้องตัวเอง

"จะดีเหรอครับพวกผมเกรงใจ"ไอ้ดิ้งพูด
"ไม่ต้องเกรงใจ จะหมดซักกี่บาทกันเชียว"
พี่รู้จักสายแข็งอย่างพวกผมน้อยไป

"งั้น รีบไปเลยครับ"ไอ้นททำท่าจะอุ้มพี่วิทย์
"ไม่ต้องเกรงใจพี่ขนาดนี้ก็ได้นะน้องนท
ดูเหมือนจะไม่ค่อยหิวเท่าไหร่เลยนะเรา"พี่วิทย์
แซวไอ้นท

"แฮ่ ผมไม่อยากให้พี่เหนื่อยครับ"ไอ้นทรีบ
ประจบ
"ไอ้นี่มันสายตลกแดกครับพี่ อย่าถือสามัน"
ไอ้ดิ้งว่า
"ว่ากูหรือมึงไม่กิน"ไอ้นทหันไปถาม
"กินดิกูก็หิ้วหิวไปครับพี่วิทย์อย่าช้า"ไอ้ดิ้ง
รีบประกบอีกข้างของพี่วิทย์ กลายเป็นว่าตอน
นี้พี่วิทย์โดนไอ้นทกับไอ้ดิ้งประกอบข้างอยู่
พวกผมพาพี่วิทย์มากินข้าวที่ร้านประจำหน้า
มหาลัย กว่าจะมาถึงร้านกว่าจะได้อาหารครบ
ตามที่สั่งก็เป็นเวลาเกือบสามทุ่มแล้ว ได้เวลา
ทำตามปฎิการตามล่าฮีโร่ผีพี่เปิ้ลให้สำเร็จแล้ว
พี่แกจะได้ไปผุดไปเกิดไม่มาหลอกมาหลอน
พวกเราอีก

"พะพะพี่เปิ้ลครับพวกผะผมมาแล้ว ปะปะเปิด
ประตูห้หน่อยครับ พวกผมพาคนที่พี่อยากพบ
มาตามสัญญาแล้ว"
'เงียบ'
"เอาไงดีวะพวกมึง สงสัยพี่เปิ้ลไปเกิดแล้ววะ
ถ้างั้นกลับเถอะวะ"ทันทีที่ไอ้นทพูดจบ

"ซั้ง"ประตูห้องเชียร์เปิดขึ้นเอง

"แว้ก"ไอ้นท
"ผีพี่เปิ้ลยังอยู่วะ"ผมพูดเสร็จเกาะไอ้ดิ้งไว้เป็น
หลัก ส่วนพี่วิทย์เองก็ดูกลัวๆไม่ต่างจากพวกเรา

"ปายหนายหนุ่มๆเข้ามาสิพี่รออยู่ ฮิ ฮิ ฮิ"เสียง
หัวเราะของพี่แกหลอนมาก
'พรึบ'
"เฮ้ย"ทุกคนร้องออกมาพร้อมกันที่อยู่ๆไฟ
ทั้งห้องเชียร์ก็สว่างขึ้นแล้วก็ดับลงเหลือ
เพียงดวงเดียวทำให้บรรยากาศน่ากลัวได้อีก
แล้วร่างของผีพี่เปิ้ลในชุดเชียร์ใบหน้าเขียว
คล้ำเป็นผีหน้าเน่า

"คนนี้ใช่ไหมที่ช่วยพี่"ผีพี่เปิ้ลถามแล้วในพริบ
ตาแกก็มายืนมองหน้าพี่วิทย์ชนิดตาต่อตาแต่
พี่วิทย์ไม่มีทีท่าตกใจกลัวเลยอาจจะเป็นเพราะ
ว่าพี่วิทย์ไม่เห็นผีพี่เปิ้ลก็เป็นได้ ถ้าเกิดเห็นคง
ได้มีสลบกันไปข้างนึง ผีพี่เปิ้ลลูบใบหน้าของ
พี่วิทย์ไปมา
"เขาหล่อดีนะ"
"คะคะครับ แต่ผมว่าพี่วิทย์คงจะกลัวมากจน
สลบแน่ถ้าเห็นพี่ในสภาพนี้"ไอ้นทพูด

"สภาพไหน"ผีพี่เปิ้ลถลามาที่ไอ้นทแทน
"ตายแน่ กูตายแน่ๆ"ไอ้นทหลับตาปี๋
"มันหมายถึงพี่วิทย์คงจำหน้าพี่ไม่ได้ ถ้าเห็น
หน้าพี่ตอนนี้"ไอ้เชียร์รีบพูดก่อนที่ไอ้นทจะโดน
ผีพี่เปิ้ลหักคอ

"น้อง ไกด์เปิ้ลมาแล้วเหรออยู่ตรงไหนทำไม
พี่ไม่เห็น"พี่วิทย์ถามผมอยากจะถามแกจริงๆ
ว่าอยากเห็นจริงๆแน่นะ

"ทำไมพี่วิทย์ไม่เห็นพี่เปิ้ล คะครับ"ผมถาม

"ถ้าอยากให้วิทย์เห็นพี่ น้องบอกให้วิทย์ท่อง
 สุ ปิ นา นัง และน้องๆต้องช่วยท่องด้วย
เพราะพวกน้องมีสัมผัสที่หกจะช่วยคาถาได้ผลดี"
ผีพี่เปิ้ลบอก
"พี่วิทย์ต้องท่องคาถาสี่คำนี้นะครับ สุปีนานัง
แล้วพี่จะได้เห็นและได้ยินเสียงของพี่เปิ้ล"
ผมบอกทุกคนพนมมือแล้วท่อง สุ ปิ นา นัง
พร้อมกัน

"พี่เห็นเปิ้ลแล้ว ใช่เปิ้ลจริงด้วย"ตอนนี้ผีพี่เปิ้ล
มีหน้าตาธรรมดาไม่น่ากลัวเหมือนตอนแรกแล้ว

"เราชื่อวิทย์ เป็นคนที่อุ้มเปิ้ลในวันนั้น นี่ไงป้าย
ชื่อรหัสห้องเชียร์ของเธอเราเก็บไว้เราคืนให้"
พี่วิทย์ยื่นป้ายห้อยคอให้ผีพี่เปิ้ล

"เราขอบใจนายมากที่พยายามช่วยเราให้วันนั้น
เพื่อเป็นการขอบคุณนาย เราจะมีอะไรจะให้นาย
กับพวกน้องๆดูอยู่จะให้นายกับน้องดู"ร่างของ
พี่เปิ้ลก็กลายเป็นนางรำแล้วเพลงก็ดังขึ้น
"อวยพร อ่อนหวาน......."ผีพี่เปิ้ลรำ
อวยพร
"อันที่จริงกูว่าไม่ต้องก็ได้วะ ยังจะมีอารมณ์
มารำอีกเนอะพี่แกเต็มเปล่าวะ กูว่าเพี้ยนแน่ๆ"
ไอ้นทพูดแบบกระซิบ

"พี่แกรำให้ดูมึงก็ดูไปอย่าบ่น เกิดแกได้ยิน
แปลงร่างเป็นผีหน้าเน่ารำให้ดูแทนมึงจะรู้สึก"
ไอ้เชียร์ด่าไอ้นท

"เออ กูเห็นด้วยกับไอ้เชียร์ หุบปากไปเลย"
ผมด่า ส่วนพี่วิทย์แกก็ตั้งใจดูถึงจะดูเกร็งไป
หน่อยเพราะที่กำลังรำอยู่นั้นคือ ผี จบการรำ
ของผีพี่เปิ้ลกับมาอยู่ในชุดเชียร์ แล้วอยู่ๆพี่แก
ก็ร้องเพลงเชียร์ของคณะพร้อมกับปรบมือ
ตามสเตปไปด้วย พวกผมพร้อมพี่วิทย์ก็เลย
ร้องตามและท้ายที่สุดเราทั้งหมดก็บูมคณะ
ให้พี่เปิ้ลโดยที่พี่เปิ้ลยืนตรงกลาง........บูม
พอจบเสียงบูมผีพี่เปิ้ลก็ร้องไห้ขอบคุณพวกเรา
ที่ทำให้ความปรารถนาเธอเป็นจริง เธอขอให้เรา
เอาป้ายชื่อห้องเชียร์ของเธอไปที่วัดให้หลวงพ่อ
สวดส่งวิญญานแล้วให้เผาป้ายอันนี้ทิ้งซะ
วิญญานพี่เปิ้ลก็จะไปสู่ภพภูมิที่ดีชั่วตามกรรมเวร
ที่เธอเคยทำมา

"ขอบคุณวิทย์และน้องๆอีกครั้งเราคงไม่ได้เจอ
กันอีกแล้ว"ผีพี่เปิ้ลพูดอย่างเศร้าๆ

"ไม่เป็นไรครับพี่ ผมว่าไม่พบกันน่าจะดีกว่า
เจอกันบ่อยๆพวกผมเกรงใจ"(กลัวก็พูดเถอะ
ไอ้นทเพราะดูจากหน้าตาแล้วกลัวกันทุกคน
ขึ้นชื่อว่าผีก็คือผี)

"ลาก่อนทุกคน" แล้วร่างของผีพี่เปิ้ลก็ค่อย
หายไปในป้ายห้องเชียร์ พี่วิทย์ตกลงจะนอน
กับพวกผมในคืนนี้เพื่อตอนเช้าจะได้ไปทำบุญ
ที่วัดแล้วจัดการตามที่ผีพี่เปิ้ลขอไว้เป็นครั้งสุดท้าย

วัดใกล้มหาลัย
ควันจากป้ายห้องเชียร์เริ่มเผาไหม้ จนไม่เหลืออะไร
"สู่ผุดไปเกิดในที่ดีๆนะครับพี่เปิ้ล"
"น้องคะทำอะไรกันอยู่คะ"เสียงเรียกจากด้านหลัง
พวกทำเอาพวกเราผวา
"พี่ชื่อเปิ้ล อยากจะ"
"ไม่เอาแล้วไม่อยู่แล้วไปก่อนนะครับ"พวกผม
วิ่งตรงไปที่รถพร้อมกันไม่เว้นแม้แต่พี่วิทย์
"เค้าเป็นอะไรกันหลานเสียงดังโวยวายทั่ววัด"
"ไม่รู้สิยายพอเปิ้ลบอกว่าชื่อเปิ้ลแค่นั้น วิ่งหนี
กันไปหมดเลยคะ หล่อทั้งนั้นว่าจะทำความรู้จัก
ไว้ซะหน่อยอดเลยเรา"

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน เสียงจากห้องเชียร์ 1.4 จบตอน 26/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 26-08-2016 07:01:59

 :pig4: :mew3: :katai4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน เสียงจากห้องเชียร์ 1.4 จบตอน 26/5558/2016
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 26-08-2016 07:13:01

555+ คงหลอนชื่อเปิ้ลกันน่าดู

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน เสียงจากห้องเชียร์ 1.4 จบตอน 26/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 26-08-2016 09:17:16

สนุกมากค่ะ   :mew1:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน เสียงจากห้องเชียร์ 1.4 จบตอน 26/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: kothan ที่ 26-08-2016 12:23:56

จบตอนซะแล้ว ตกลงหนุ่มๆเค้าลงเอยกันป่าว

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน เสียงจากห้องเชียร์ 1.4 จบตอน 26/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 26-08-2016 13:18:27

เดี๋ยวจะมีตอนใหม่มาเรื่อยครับนำแสดงโดย
สีหนุ่มมาดูว่าตอนต่อไปพวกเค้าจะเจอกับอะไร

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนใหม่ 2.1 26/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 26-08-2016 14:11:00

2.1

หลังจากช่วยให้พี่เปิ้ลได้ทำตามที่ตั้งใจวิญญาน
พี่เปิ้ลคงไปสู่สุขติ พวกเราไม่เคยเห็นวิญญาน
นั่งอยู่ในห้องเชียร์อีกเลย ผ่านเหตุการณ์สยอง
เห็นผี นี่ก็เข้าอาทิตย์ที่สองแล้ว กิจกรรม
ต่างๆเริ่มเข้มขึ้น อย่างวันนี้ก็เป็นอีกวันที่คณะฯ
คัดเลือกนักฟุตบอลเป็นตัวจริง ไอ้ดิ้งกับไอ้นท
เข้าคัดเลือกด้วย ถามว่าผมกับไอ้เชียร์เตะบอล
เป็นหรือเปล่า ตอบเลย 'เป็น'แต่ไม่เก่งพอ
ที่จะเข้าคัดเลือก
"เฮ้ย!มึงเสร็จยัง ได้เวลาไอ้สองตัวนั่นคัดตัว
แล้วมั้งป่านนี้"ถามไอ้เชียร์ที่กำลังซื้อน้ำกับผ้า
เย็นอยู่
"เออ เสร็จแล้ว ไปกัน"ไอ้เชียร์ขึ้นช้อนท้าย
มอเตอร์ไซด์ผมขับตรงไปยังสนามบอลที่อยู่
มาถึวก็ห้าโมงกว่าเกือบๆหกโมง คนมาเชียร์
เพื่อนเชียร์แฟนกันหนาตา ว่าแต่ผมมาเชียร์
เพื่อนหรือแฟนวะ สถานะยังคลุมเคลือครับ
ตอนนี้ไว้ค่อยดูกันไปดีกว่าไม่รีบเพิ่งปีหนึ่ง
ยังมีเวลาอีกนาน รอได้รอถึงรอไม่ได้ก็ยังเป็น
เพื่อนกันได้อยู่
"พวกมันเล่นดีวะ แม่งโคตรเด่น"ผมพูดตา
มองการเล่นของมัน
"กูก็ว่างั้น คงไม่พลาด"ไอ้เชียร์พูดแต่ตามัน
ก็จ้องที่สนามตาไม่กระพริบเหมือนกัน

"ว้าย น้องดิ้ง น้องนท เก่งจังเลยคะ"เสียง
เชียร์ดังจากข้างสนามผมกันไปดู สาวๆรุ่นพี่
คณะฯเราเองครับกระโดดยกไม้ยกมือกันใหญ่

"ไอ้ดิ้ง ไอ้นท ถ้ามึงได้เป็นตัวคณะกูเลี้ยง
เอ็มเค"ไอ้เชียร์ตะโกน ไอ้ดิ้งกับไอ้นทหันมา
โบกมือมาทางผมสองคน

"อ้ายย หล่อเว่อร์คะพี่ไปกินด้วยนะคะเอ็มเค
หรือจะกินพี่แทนก็ได้นะคะพี่ยอมค่า"พี่คนสวย
สุดในกลุ่มพูดไม่รู้ว่าถ้าแฟนมาได้ยินจะเป็นไง

"อีแรดพรีมคะ ไอ้เดชผัวมึงมา"เพื่อนๆของ
พี่สาวคนสวยพูดขึ้น
"ไหนๆ ห่าโกหกกูลองมันมาได้ยิน เดี๋ยวกู
โดนมันเตะตับแตก คราวที่แล้วมันยังไม่หาย
โกรธกูเลย ขนาดเอาตัวเข้าแรกแล้วนะ
เดี๋ยวกูจีบน้องดิ้งหรือน้องนทได้นะ กูจะเลิก
กับมัน"พี่พรีมอะไรนั่นพูด
"เหรอ เด็กมันจะสนแก่ๆอย่างมึงเหรอ"
"กูไม่สน ก็เด็กมันน่ากินอะหรือพวกมึงว่าไม่"
พี่พรีมถามเพื่อนๆ
"ไม่ ไม่ปฎิเสธวะมึงดูดิ แต่เพื่อนน้องเค้า
อีกสองคนน้องอะไรนะ"เพื่อนถาม
"ก็น้องไกด์กับน้องเชียร์ไง น้องๆกลุ่มนี้งานดี
ดีงามมากอะแก ขอเหมาทั้งสี่คนเลยได้ไหม
วะแก"พี่สาวอีกคนพูด
"นั่นสิ เด็กๆเดียวนี้มันน่ากินนัก"ผมได้ยินพวก
พี่สาวผมถึงพวกผมแล้วรู้สึกขนลุกยังไงไม่รู้จน
ต้องเลิกสนใจพวกพี่สาวๆกลุ่มนั้น มาสนใจไอ้ดิ้ง
กับไอ้นทในสนามแทน.......สุดท้ายก็จบ
ลงด้วยการเสมอกันที่สกอร์สามต่อสามต้องยิง
ลูกโทษเป็นการตัดสินผลแพ้ชนะ การยิง
ลูกโทษดำเนินไปจนมาเสมอกันที่สาม
ประตูต่อสามประตูถึงตาที่ไอ้ดิ้งต้องเป็นคนยิง
"ไอ้ดิ้งสู้ๆ ไอ้ดิ้งสู้ตาย"ผมตะโกนเสียงดังจน
มันหันมายิ้มให้ผมแล้วเดินออกมายิงลูกโทษ
"ปรี๊ด"
"ตั๊ด"เสียงร้องเท้าสัมผัสลูกฟุตบอลลอยตรง
ไปยังประตูผู้รักษาประตูฝั่งตรงข้ามสกัดพลาด
ลูกเข้าประตูเป็นสี่ประตูต่อสามประตู
"เชียร์ มึงเห็นอย่างที่กูเห็นไหม"ผมถาม
ไอ้เชียร์ผมอยากรู้ว่าเห็นอยู่คนเดียวหรือเปล่า
"เห็น"ไอ้เชียร์ตอบแล้วหันมาสบตาผมด้วย
สายตาเปลี่ยนไปมันเขยิบเข้ามาเชิดผมจน
ชิดมือมันจับเข้าที่แขนของผม

"แต่กูว่าเพื่อความแน่ใจรอดูตอนไอ้นทยิงอีกที
ดีกว่าว่าจะเป็นเหมือนตอนไอ้ดิ้งยิงหรือเปล่า
เพราะถ้าคนอื่นยิงทำไมกูกับมึงไม่เห็น"ผมบอก
ไอ้ดิ้งที่อยู่กลางสนามหันมามองที่พวกผมนั่งอยู่
ผมว่ามันก็น่าจะเห็นเหมือนกันผม ทีมตรงข้าม
ส่งตัวแทนมายิงก็ยิงเข้าไป คราวนี้ไอ้นทเดิน
ออกมายิง
"ไอ้ดิ้ง"ผมตระโกนเรียกมันแล้วทำท่าให้มัน
ดูที่ประตู ไอ้นทวิ่งเข้ามาถึงจุดโทษเสียงนก
หวีดเป็นสัญญานให้เริ่มยิงได้ ไอ้นทเตะลูก
บอลอย่างแรง แล้วสิ่งที่พวกผมกำลังจับตา
ดูกันอยู่ก็เป็นอย่างที่พวกเราคิดจริงๆ

เลยทำท่าให้
มันดูตอนที่ไอ้นทยิงบ้าง ผมไม่รู้ว่าไอ้นทเห็น
หรือเปล่าตอนที่ไอ้ดิ้งยิง ตอนนี้ถึงตาที่ไอ้นท
ต้องออกไปยิงมันจับลูกวางที่จุดโทษ

"ไอ้เชียร์กูว่าของจริงวะ ตาไม่ฝาดแน่ๆวะ"
ผมบอกไอ้เชียร์
"ใช่"ไอ้เชียร์กระชับมือบีบเข้าที่แขนผม

"ผู้รักษาประตูมะมะมี"
"สองคน"ผมกับไอ้เชียร์พูดออกมาพร้อมกัน
ไอ้ดิ้งกับไอ้นทมองไปที่ประตูฟุตบอลฟุตบอล
สีหน้าหวาดกลัวแล้วมองมาที่พวกผม มันคือ
ร่างของใครคนหนึ่งยืนอยู่กลางประตูทำท่า
เตรียมรับฟุตบอล
"เฮ้ย"เสียงผมร้องขึ้นพร้อมไอ้เชียร์
"เหี้ย"ไอ้เชียร์สบถออกมา ก็จะไม่ให้ร้อง
ได้ไงครับเมื่อตอนนี้ร่างดำนั้นเงยหน้ามอง
ตรงมาที่ผมกับไอ้เชียร์เขม็ง
"ชั้ง"แล้วลูกฟุตบอลจากไหนก็ไม่รู้ลอยตรง
มาเฉียดหน้าผมแค่นิดเดียวไปโดนตะแกรง
ที่ล้อมไว้ด้านหลังผมเอง

"ห่า"
"งานเข้าแล้ว..ไอ้ไกด์"ไอ้เชียร์กอดแขน
ผมแน่น


ตอนที่ 2.1 ผู้รักษาประตูผี

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนผีผู้รักษาประตู 2.2 26/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 26-08-2016 17:35:30

2.2

กว่าจะคัดเลือกเสร็จก็ปาไปเกือบสองทุ่ม และ
แน่นอนไอ้ดิ้งกับไอ้นทผ่านการคัดเลือกได้
เป็นตัวคณะ
"พวกมึงเห็นใช่ไหม" ผมถามไอ้ดิ้งกับไอ้นท
ที่เดินเข้ามาสมทบผมกับไอ้เชียร์
"เต็มๆวะ มองกูตาเขียวปัดขนาดนั้น"ไอ้ดิ้ง
พูดแล้วหันไปมองเงาดำๆที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
"เออ กูด้วย ก่อนพวกมึงสองคนมากูไม่เห็น
นะ มาเห็นเอาตอนที่ไอ้ดิ้งยิงประตู ตอนแรก
ก็ไม่มั่นใจ แต่พอตอนกูยิงประตู แม่งกระโดด
ปัดลูกหน้าตาเฉย แต่ก็ยังดีนะมึงไม่กระโดด
เข้ามาหากู" ไอ้นทพูดแล้วค่อยเหงาะไปดูที
่ประตูบอล
"สงสัยจะไม่ไปไหนแล้ววะ"(เสียงสูง)
"พวกมึงว่าจะเหมือนผีพี่เปิ้ลวะ ที่ยังมีเรื่อง
ค้างใจอยู่เลยเฝ้าอยู่ตรงที่ตายไม่ยอมไปไหน
จนกว่าจะได้ทำเรื่องที่ค้างใจให้สำเร็จลุล่วง
ก่อน" ไอ้ดิ้งพูดฟังดูมีเหตุผล
"มึงคิดว่าเราควรช่วยไหมวะ" ไอ้เชียร์ถาม
"แต่ก็ไม่เห็นพี่แกจะมาขอให้เราช่วยอย่า
เสือกเลยวะพวกมึง" ไอ้นทไม่ใช่ว่ามันไม่
อยากช่วยแต่ผมว่ามันกลัวไม่อยากเข้าไปยุ่ง
มากกว่าเพราะเรื่องผีพี่เปิ้ลก็เพิ่งผ่านมา
หมาดๆ 
"กูว่าทำเป็นไม่เห็นไปก่อนดีกว่า" ผมแนะนำ
"เอาตามไอ้ไกด์ว่าถ้ามันจนตัวเมื่อไหร่
ค่อยว่ากันนะพวกมึง  จะว่าไปกูก็ยังไม่หาย
กลัวพี่ผีเปิ้ลเลย" ไอ้เชียร์พูด ก่อนที่พวกผม
จะเดินออกมาจากสนามฟุตบอล โดยไม่หัน
ไปมองที่ประตูฟุตบอล
"ตุ๊บ" อะไรซักอย่างหล่นลงมาตกที่ข้างหน้า
พวกผม
"อะอะไรว้า" ไอ้นทชี้ไปที่วัตถุสีดำข้างหน้า
ไอ้เชียร์จับหมับที่แขนผม ส่วนผมดึงเสื้อไอ้ดิ้ง
เอาไว้ ส่วนไอ้ดิ้งก็เกาะแขนไอ้นทไว้อีกที
"สวัสดีน้องงง" เสียงดังออกมาจากวัตถุสีดำ
ที่ตกลงมา
"เอาแล้วไงแม่ง"ไอ้ดิ้งสบถ แล้วก็จริงอยาก
ที่คิดเอาไว้ เมื่อวัตถุสีดำค่อยหมุนกลับหันมา
ทางพวกผม
"เหี้ย กูอุตส่าห์ไม่ยุ่งแล้วเชียวนะ" ไอ้นทสบถ
ก่อนจะเบือนหน้าไม่มองหัวผีที่มองตาขวาง
มองหน้าพวกเราสี่คนอยู่
"แต่เหมือนเค้าอยากจะยุ่งกับพวกเราวะ
มึงคิดยังไงไอ้ไกด์" ไอ้เชียร์ถามผม
"กูก็ว่างั้น พวกมึงเอาไง" ผมถาม
"ถามได้ก็เผ่นสิวะ"ไอ้นทคว้ามือไอ้เชียร์โกย
อ้าวไปก่อน ส่วนผมไอ้ดิ้งดึงแล้ววิ่งตามไอ้
นทไปติดๆ
"กลับไปตั้งหลักก่อนดีกว่า" ไอ้นทพูดเสียง
หอบหายใจแทบไม่ทัน
"ไอ้นทใส่หมวกกันน็อคก่อน" ไอ้เชียร์ยื่น
หมวกกันน๊อคให้ไอ้นท
"ไอ้เชียร์นี่มันไม่ใช่หมวกกานเนาะๆน๊อค นี่มัน"
ไอ้นทอ้าปากค้างมองสิ่งที่มันถืออยู่
"หัวผี" ไอ้นทโยนหัวผีให้ไอ้เชียร์ ไอ้เชียร์โยน
มาให้ผม
"ไอ้ไกด์โยนมานี่" ผมโยนไปตามที่ไอ้ดิ้งบอก
มันทำท่าเตะตะกร้อแล้วเตะอย่างแรงจนหัวลอย
กลับไปที่สนามฟุตบอล
"ไปกันพวกมึงกูมีลางสังเห่าว่าถ้ายังยืนกัน
อยู่ตรงนี้หัวมันจะลอยกลับมา" ไอ้นทพูดอย่าง
ระแวงหันรีหันขวาง แล้วพวกผมก็ได้ยินเหมือน
เสียงวิ่งผมหันไปดู
"เชี่ย คราวนี้มาครบทั้งตัว แต่หัวหิ้วมา" ผมบอก
"ออกรถได้แล้วไอ้ดิ้ง" ผมบอกไอ้ดิ้งส่วนไอ้นท
ไม่ต้องถาม มันบิดไม่ติดชีวิตนำหน้าไปก่อนแล้ว
"ปายยหนายยคุยกานก่อนน" เสียงดังตามหลัง
มาติดๆ ไอ้ดิ้งบิดสุดไมล์เลี้ยวออกจากสนามถนน
ที่วิ่งเข้าสู่สนามฟุตบอลเสียงวิ่งตามมาก็หายไป 
ไอ้นทมาจอดรอพวกผมที่หน้าตึกวิศวะ
"ตามมาไหม" ไอ้นทถามหันหน้าหันหลังไป
มองรอบๆอย่างระแวง
"ไม่น่าจะตามมา ตั้งแต่เลี้ยวออกจากบริเวน
สนามบอลแล้ววะ" ไอ้ดิ้งตอบ
"กูว่าพี่แกคงมีพลัง อำนาจอยู่แค่ภายในและ
บริเวณรอบสนามฟุตวะ" ผมบอกพวกมัน
"กูก็นึกว่าไม่มีอะไร แต่พอพี่แกบุกเท่านั้น
เล่นเอาเยี่ยวกูแทบลาด" ไอ้นทบอก
"ไอ้เชียร์เป็นอะไรไม่พูดไม่จา" ไอ้ดิ้งถาม
"มันกำลังช็อค เกิดมาคงไม่เคยถูกผีวิ่งตาม"
ไอ้นทตอบแทนไอ้เชียร์
"เหรอวะเชียร์" ผมถาม
"ตามนั้น น่ากลัวชิบหาย" ไอ้เชียร์กอดเอว
ไอ้นทแน่นมันคงกลัวมากๆ สุดท้ายก็มาจบ
กันที่ห้องผมตามเคย อาบน้ำกินข้าวกันเสร็จ
มานั่งคุยกันที่ตรงหน้าทีวีเอาผ้าห่มปูหมอน
คนละใบเรียงไอ้นทไอ้เชียร์ผมไอ้ดิ้ง
"มึงว่ามันเกิดอะไรขึ้นวะ ทำไมพวกเราเห็น
ผีแต่คนอื่นไม่เห็น แล้วพออยู่คนเดียวกับ
มองไม่เห็น แต่พออยู่ด้วยกับครบทุกคน
กลับเห็นชัดเจนยิ่งกว่า hd ทีวีซะอีก" ไอ้นท
เริ่มหัวประเด็น
"กูว่าพวกเราสี่คนน่าจะมีสัมผัสที่หกทุกคน
ตามอยู่คนเดียวพลังอาจจะไม่มากอาจเห็น
แค่เลือนลาง ได้ยินแค่แผ่วๆ แต่พอเรามา
รวมกันเลยเกิดการรวมพลังทำให้เห็นและ
ได้ยินชัดเจนใช่ไหมวะ" ไอ้เชียร์พูด
"ฟังดูเหมือนมาสไรเดอร์ เซเลอร์มูน แต่กู
ก็คิดแบบนั้นเหมือนกันวะหรือเราจะตั้งกลุ่ม
ช่วยพวกผีที่ต้องการความช่วยเหลือวะ"ไอ้ดิ้ง
พูดพร้อมออกความคิด
"แต่กูว่าอย่าให้ถึงกับตั้งเป็นกลุ่มเลยว่ะช่วย
เฉพาะที่มาขอให้ช่วยดีเปล่าวะ" ผมเสนอ
"เออ กูเห็นด้วยเกิดตั้งเป็นกลุ่มขึ้นมา
ผีแห่กันมาขอความช่วยเหลือทุกวันพวก
เราก็คงไม่ไหวเอาทีละเรื่องน่าจะดีกว่า
จะว่าไปไม่ว่าจะช่วยสัตว์ช่วยคนหรือแม้
กระทั้ง....ผี" ไอ้เชียร์พูดแล้วกระเทิบมา
ชิดผม
"กูว่าก็ได้บุญเหมือนกันนะพวกมึง"
"งั้นก็เอาตามนั้น เรื่องพี่ผีที่สนามฟุตบอล
พรุ่งนี้เย็นค่อยไปคุยกับแกดีๆแล้วกันเดี๋ยว
ไอ้นทกับไอ้ดิ้งไม่กล้าไปซ้อมบอลกันพอดี
ถึงแม้ตอนซ้อมจะไม่เห็นผีพี่แก แต่พอตอน
แข่งพวกกูไปเชียร์ก็ต้องเห็นอยู่ดี สู้ช่วยให้
แกไปผุดไปเกิดซะคราวนี้ก็ไม่ต้องกลัวแล้ว
เหมือนคราวผีพี่เปิ้ลยังไงวะ" ผมพูด
"งั้นจบการประชุมถึงเวลานอนได้แล้ว" เสียง
ไอ้นทพูด
"ไอ้นทมึงเอามือมึงออกจากเป้ากูเดียวนี้"
"อะไรวะไอ้เชียร์ขี้หวงวะจับนิดจับหน่อย
ก็ไม่ได้" ไอ้นททำเสียงงอนๆ
"พ่องงงมึงสิของมึงก็มีไม่จับ"
"อันนั้นกูจับจนเบื่อแล้ว อยากจับของมึงบ้าง"
"โน้น ไปนอนจับของไอ้ดิ้งโน้นไป" ไอ้เชียร์
ไล่
"อยากโดนตีนยัดตูดก็มาจับไอ้นท"
"ใครจะไปอยากจับของมึงไอ้ดิ้ง" ไอ้นท
มันทำฮึดฮัดๆแล้วก็นอนหันหลังให้ไอ้เชียร์
"มึงจะนอนดีๆหรือมึงอยากโดนเหมือนไอ้นท"
ผมถามไอ้ดิ้งเบาๆ
"นอนดีๆแล้วครับ" แล้วไอ้เนียนมันก็กอดผม
ต่อไปในผ้าห่มผืนเดียวกัน

.......
ชอบไม่ชอบยังติชมให้กำลังกันได้นะครับ
จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ...ตอนนี้ว่างครับ
เพราะนอนรักษาตัวอยู่ที่บ้านเลยมีเวลาแต่งคร้าบ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนผีผู้รักษาประตู 2.3 26/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 26-08-2016 21:52:44

2.3
หลังจากประชุมเชียร์เสร็จกินข้าวอาบน้ำเสร็จ
สรรพกันเป็นที่เรียบร้อยและแน่นอนที่ห้องผม
เช่นเดิมก็ได้เวลาทำภาระกิจช่วยคุณผีกันแล้ว
"อุปกรณ์" ผมถาม
"พร้อม" ไอ้นทชูพระเครื่อง ไอ้เชียร์ชูถุงใส่
ข้าวสารเสก ไอ้ดิ้งชูขวดน้ำมนต์ ส่วนผมชูธูป
กับไฟแซ็ค
"เฮ้ยพวกมึงนี่เราจะไปช่วยผีหรือไปปราบผี
กันแน่วะ" ไอ้เชียร์ถามอย่างสงสัย
"เอาน่าเอาติดตัวไปเผื่อสถานการณ์พลิกผัน
ไม่เป็นไปตามคาดก็ยังอุ่นใจนะมึง" ไอ้นท
พูดก่อนจะพนมมือบ่นงึมงำพึมพำทำปาก
ขมุบขมิบ
"มึงกำลังทำอะไรไอ้นท" ไอ้ดิ้งถามทำหน้า
สงสัย
"กูกำลังปลุกพระอยู่อย่าเพิ่งกวนกูต้องใช้
สมาธิ" ไอ้นทตอบแล้วก็บ่นงึมงำพึมพำต่อไป
"เสร็จเมื่อไหร่เรียกพวกกูด้วย" ปล่อยมันไป
ไม่อยากขัดมันเผื่อเวลาคับขันพระเครื่อง
ของมันอาจจะช่วยได้หวังไว้งั้น
"เสร็จล่ะ เอาไปคนละองค์เอาป้องกันตัวจากผี"
 ดูมันจริงจังจนไม่อยากขัดมัน
"สาธุ" พวกผมรับพระจากมันมาสวมไว้
"พร้อมนะพวกมึง" ผมถาม
"พร้อม" คนที่เหลือพูดพร้อมกัน
"คราวนี้ค่อยยังชั่ว อย่างน้อยก็ได้เตรียมตัว
หน่อยอย่างน้อยเกิดเหตุฉุกเฉินก็มีตัวช่วย
จริงเปล่าวะพวกมึง"ไอ้นทถามหน้าตามั่นใจ
กว่าเคย
"กูก็หวังว่าอุปกรณ์ที่เตรียมไปจะช่วยได้เมื่อ
ถึงตอนนั้นนะ" ไอ้ดิ้งพูดก่อนจะเดินนำไป
ที่รถยนต์ของมัน (มันรวยมีทั้งมอไซด์และ
รถยนต์)
ตอนนี้นาฬิกาข้อมือบอกเวลาสี่ทุ่ม ท้องฟ้า
มืดสนิทเสียงนกแสกร้องดังไปทั่วบริเวณ
ใบไม้นิ่งสนิทไม่ไหวติง ผมจุดธุปหนึ่งดอก
แล้วปักลงดิน
"เชิญวิญญานพี่ผู้รักษาประตูฟุตบอลที่ยังสิง
สถิตอยู่ ณ ที่แห่งนี้หากมีสิ่งใดต้องการให้
พวกเราช่วยขอให้ปรากฏตัวบอกสิ่งที่ต้อง
การให้พวกเราได้ล่วงรู้ด้วยเถิด..สาธุ" สิ้น
เสียงพูดของผมใบไม้ที่นิ่งเงียบไม่ไหวติง
กลับโบกสบัดพัดจนต้นไม้ไหวเอนไปตาม
แรงลม
"เอาแล้วพวกมึงเตรียมตัวให้ดีกูว่าพี่แกได้
ยินแล้ววะ แล้วกำลังมา" ไอ้นทพูดจบเท่านั้น
"ตุ๊บ"
"เหี้ย เอาอีกแล้ว ใช่ไหมวะไอ้ดิ้ง" ไอ้นทถาม
"ใช่วะของจริง " ไอ้ดิ้งตอบแล้วจับแขนผมไว้
"จะมาดีๆเหมือนคนปกติไม่ได้ไงวะพี่ ไม่เจ็บ
หัวบ้างหรือไงโยนไปโยนมา" ผมถามลืมตา
มองไม่ที่หน้าแกแบบกล้ากลัว ขนาดมาทั้งตัว
ยังกลัวขี้หดตดหาย นี่แกเล่นส่งมาทีละอย่าง
ส่งหัวมาก่อนแล้วตัวค่อยเดินมาเก็บ
"ก็นึกว่าไม่กลัวกันแล้วซะอีก เมื่อวานยังเตะ
หัวกูซะโด่งเลยนะมึงไอ้หน้าหล่อ" ผีพี่แกหัน
ไปทางไอ้ดิ้ง
"ขอบคุณที่ชม" ไอ้ดิ้งเกาหัวทำหน้ารู้สึกผิด
"ซวบ ซวบ"เสียงเดินของคนใครซักคนมาหยุด
ตรงที่หัวก่อนจะก้มหยิบหัวมาใส่ที่คอตามเดิม
ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้พวกผม
"พี่อยู่ตรงนั้นแหละอย่าเข้ามานะผมมีพระ"
ไอ้นทถอดพระเครื่องที่คอออกแล้วยื่นออกไป
"ให้พระกูเหรอขอบบใจจ กามลาง อยากได้อยู่
พอดีรู้สึกคอโล่ง" ผีดึงพระในมือไอ้นทมาใส่คอ
"โอ้ย ร้อน" สงสัยพระเครื่องไอ้นทจะศักดิ์สิทธิ์จริง
"โอ้ย ร้อนนซะเมื่อไหร่ ไปเอาที่ไหนมาไอ้น้อง
รู้ไหมพระปลอม" ผีแม่งร้องซะเหมือนน่าให้
รางวัลตุ๊กตาทองสาขานักแสดงดีเด่นจริงๆ
"ไหนมีอะไรอีก" ผีถาม
"เจอข้าวสารเสกเป็นไง เพรี้ยง นี่แน่ๆ" ไอ้นท
เอาข้าวสารเสกจากไอ้เชียร์มาปาใส่ผีพี่ใหญ่
"ใครบอกให้มึงเอาข้าวสารมาปาเล่นแบบนี้วะ
ไม่เอาไปหุงกิน รู้ไหมข้าวแต่ละเม็ดกว่าจะได้
มาชาวนายากลำบากแค่ไหน"โดนผีด่าซะรู้สึกผิด
เลย
"งั้นสุดท้ายล่ะน้ำมนต์วัดโคกอีแร้ง" ไอ้นทสาดใส่
ผีพี่แก
"มึงไปเอามาตอนไหนวะน้ำมนต์วัดโคกอีแร้ง
แล้วมันอยู่จังหวัดไหนวะ" ไอ้ดิ้งถาม
"กูไม่รู้ว่ะแต่ฟังชื่อแล้วขลังดี" ไอ้นทตอบฟังแล้ว
โคตรจะมั่นใจว่าผีต้องได้ผล แล้วผลก็คือ
"เอามานี่" ผีดึงขวดน้ำมนต์จากมือไอ้นทดื่ม
จนหมดแล้ว
"พรึด" น้ำมนต์พ่นใส่หน้าไอ้นทจนเปียก
ไปหมด
"มีอะไรเอามาเล่นอีกหรือเปล่า" ผีถาม
ไอ้นทที่ตอนนี้ยืนนิ่งเป็นเสาหินไปแล้ว
"ถ้าพี่มึงเล่นแบบนี้ผมก็จนใจจะเอาอะไรสู้
พี่แล้ววะ มีที่ผีใส่สร้อยพระ ผีแดกน้ำมนต์
ไหนจะข้าวสารเสกอีก จะทำอะไรตาม
สบายเลยพี่" ไอ้นทบ่นเหมือนคนปลง
ตกในชีวิต
"ไอ้น้องคนนี้แม่งตลกกูชอบวะ" ผีชม
ไอ้นท
"ไม่ต้องมาชอบผมเลยพี่ผมมันคนไม่ได้
เรื่อง"ออกแนวน้อยใจผีไปแล้วไอ้นท
"ว่าแต่พวกเอ็งจะช่วยพี่จริงๆใช่ไหมวะ"
หันหน้ามาสนใจมาทางพวกผมแทนเลิก
สนใจไอ้นทไป

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนผีผู้รักษาประตู 2.4 26/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 26-08-2016 22:43:02

2.4
"พี่ต้องการให้พวกผมช่วยยังไงครับ"ผมทำใจดีสู้
ผีถามออกไป
"กูชื่อทอมเรียนวิศวะปีสามตอนนี้ มีตำแหน่งเป็น
ผู้รักษาประตูฟุตบอลของคณะจำได้วันนั้นวันที่
9 สิงหาคม 2548 เป็นการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศ
ระหว่างคณะวิศวะฯกับคณะเกษตรฯการแข่งขัน
เป็นไปอย่างสูสีต่างฝ่ายต่างพลัดกันรุกผลัดกันรับ
"อ่าว เป็นเกย์เหรอครับมีรุกมีรับ" ใช่เวลาตลกไหม
ไอ้นท
"สงสัยไอ้น้องตลกอยากจะโดนผีรุก" ผีพี่ทอมหัน
หน้าไปมองหน้าไอ้นทเขม็ง
"ไม่อยากโดนครับพี่แฮ่ๆ เล่าต่อกำลังได้ฟิวเลย
ครับพี่เล่าถึงต่อผลัดกันรุกผลัดกันรับแล้วผมจำได้
"ไอ้นทยิ้มแฉ่งให้ผีพี่ทอม
"เออ ยังดีที้มึงจำได้ไม่งั้นมีผัวเป็นผีแน่ๆเลยมึง
..ผลัดกันรุกผลัดกันรับอย่างสูสีหมดเวลาเสมอกัน
สามประตูต่อสามประตูจนต้องตัดสินที่การยิงลูก
โทษ แต่ละทีมยิงกันไปจนมาที่ วิศวะ 4 เกษตร 3
ถ้าลูกนี้เกษตรยิงไม่เข้าวิศวะก็จะชนะเป็นแชมป์
แต่ถ้ายิงเข้าก็จะเสมอ 4 ต่อ 4 ต้องยิงใหม่ กูตั้งท่า
รับการยิงประตูจากเกษตร เสียงนกหวีดดังคนใน
สนามต่างลุ้นจนตัวโก่ง นักบอลเบอร์ 9 ของคณะ
เกษตรเป็นคนยิงแล้วลูกลอยออกมาจากเท้าเบอร์
9 กูพุ่งตัวไปรับบอล ปลายนิ้วมือขวาสัมผัสบอล
แล้วโลกก็มืดไปกูโดดหัวไปชนกับเสาประตูคอ
หักตายคาที่โดยไม่รู้เลยว่าสรุปบอลลูกนั้นเข้า
หรือไม่เข้าประตูแล้วปีนั้นใครได้เป็นแชมป์
ฟุตบอลกีฬามหาลัย....."ผีพี่ทอมพูดจบก้มหน้า
"พี่รอมาสิบปีเพื่อต้องการรู้แค่นี้เองเหรอครับ"
ไอ้เชียร์ถามทำหน้าอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน
"ใช่กูอยากรู้แค่นั้นพยายามแหกปากถามใคร
ก็ไม่มีใครเห็นใครได้ยิน จนมาเจอว่าพวก
มึงเห็นและได้ยินกูถึงอยากจะให้พวกมึงช่วย
จะได้ไปเกิดซักที" ผีพี่ทอมบอกฟังแล้วก็
น่าเห็นใจเหมือนกันสิบปีที่อยากรู้
"ได้พี่ว่าแต่พี่รู้จักเบอร์9คณะเกษตรที่ยิงประตู
ไหมครับจะได้หาง่ายขึ้น" ผมถาม
"มันชื่อ เสมสันต์ สุขเกษม ชื่อเล่น เสม"ผีพี่ทอม
บอก แต่นี้ก็คงช่วยให้หาความจริงได้แล้ว
"พวกผมขอเวลาค้นหาความจริงซักสองสามวัน
ถ้าได้ความยังไงจะมาบอกพี่ที่นี่นะครับ" ผมบอก
"งั้นคืนนี้พวกผมกลับกันกอก่อนนะครับพี่ทอม"
ไอ้นทบอกเสียงสั่น
"ให้กูวิ่งไปส่งไหม" ยังจะมาเสนอตัวไปส่งอีก
ถึงจะดูเป็นน้ำใจแต่อย่าเลยดีกว่า
"เกรงใจพี่อย่าเลยครับพวกผมมาหลายคน"
ไอ้เชียร์บอก
"งั้นกูไปก่อนนะ" ภาพที่เห็นคือผีพี่ทอมโยน
หัวตัวเองแล้วเตะอย่างแรงไปหล่นตุ๊บเสียงดัง
ที่กลางสนามแล้วร่างของแกก็วิ่งตามไปเก็บ
แบบนั้นตลอด
"ฟังจากเสียงพี่แกคงสนุกเนอะมึงว่าไหมวะ
ไอ้ดิ้ง" ไอ้นทถามไอ้ดิ้ง
"มึงก็ขอพี่เขาเล่นด้วยสิเหมือนพี่ทอมแกจะ
เหงา" ผมแกล้งเสนอมัน
"ใครจะกล้าเล่นวะมีที่ไหนเล่นเตะหัวตัวเอง"
ไอ้นทพูด
"ตุ๊บ" เสียงอะไรซักอย่างตกบนหลังคารถไอ้ดิ้ง
"อะไรวะพวกมึง" ไอ้นทถาม แล้วความจริงก็
ปรากฏเมื่อหัวพี่ทอมค่อยกลิ้งลงมาที่กระจก
หน้ารถ
"เชี่ย" สบถพร้อมกันทั้งสี่คน
 "ยังไม่กลับรถอีกเหรอพวกมึง" หัวผีพี่ทอม
ถาม
"ไปแล้วพี่ไปแล้วไปเดี๋ยวนี้แล้ว"ไอ้ดิ้งออกรถ
ทันทีโดนไม่หันกลับไปมองเลยว่าหัวผีพี่ทอม
จะเป็นยังไงหรืออยู่ไหน

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนผีผู้รักษาประตู 2.4 26/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 26-08-2016 22:53:42

 :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนผีผู้รักษาประตู 2.4 26/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 26-08-2016 23:27:54

ผีพี่ทอมนี่เป็นนายประตูที่น่านับถือมากอ่ะ เราว่าพอพี่แกตายการแข่งก็คงจบอ่ะ วิศวะมา2 แล้วจะมีคณะอื่นมั้ยนะ

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนผีผู้รักษาประตู (จบตอน) 2.5 26/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 26-08-2016 23:32:59

2.5 จบตอนผีผู้รักษาประตู
 พวกเราออกหาข้อมูลกันทันทีจากแหล่งที่ดีที่สุด
พี่ Google ของเรานั่นเอง ใส่ชื่อ เสมสันต์ สุขเกษม
เข้าไปได้มาเลย facebook ของพี่เขาเลย
ขอเป็นเพื่อนไปที่เหลือก็แค่รอตอบรับเป็นเพื่อน
รอกันอยู่ประมานครึ่งวันพี่แกก็ตอบรับนกหน้าที่
ครั้งนี้ให้ไอ้เชียร์เป็นคนค้นหาความจริง
ชายเชียร์: สวัสดีครับผมชื่อเชียร เรียนทร่มหาลัย..
/คณะวิศวะ
เกษตรกรแข็งขัน: พี่ชื่อเสมมีอะไรเปล่าครับน้อง
ชายเชียร์: พี่จำการแข่งฟุตบอลเมื่อปี2548ที่วิศวะ
/ชิงกับเกษตรได้ไหมครับปีที่มีผู้รักษาประตูตาย
เกษตรกรแข็งขัน: ว่าแต่น้องถามทำไมครับ
ชายเชียร์: มีใครคนนึงอยากรู้ว่าในเกมนั้นคณะ
/เป็นฝ่ายชนะ มันสำคัญกับเขามากๆจนเขาไม่ไป
/ไหนถึงสิบปีเพื่อรอที่จะรู้
เกษตรกรแข็งขัน: วันนี้คณะ......ชนะ
ชายเชียร์: พี่มีคลิปเหตุการณ์ตอนนั้นไหมครับ
เกษตรกรแข็งขัน: มี
ชายเชียร์: ส่งให้ผมได้ไหมครับ
เกษตรกรแข็งขัน: ได้สิ ถ้าจะช่วยใครคนนั้นได้
ชายเชียร์: ×××cheerอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com
เกษตรกรแข็งขัน: ขอเวลาห้านาที

ห้านาทีผ่านไป
เกษตรกรแข็งขัน: พี่ส่งให้แล้ว เช็คเมล์ดูนะ
ชายเชียร์: ขอบคุณพี่มากครับ
ไอ้เชียร์รีบเข้าไปเช็คเมล์แล้วเปิดดูพวกเรา
ยิ้มให้กันเมื่อเห็นเหตุการในวิดีโอคลิปนั้น
ผมปากให้ไอ้เชียร์แคปตอนสำคัญนั้นแล้ว
ให้ปริ้นออกมา
" เย็นนี้ก็จะได้จบเรื่องผีพี่ทอมไปอีกราย"
ไอ้นทพูด

เวลา สี่ทุ่มเวลาเดิมแต่ไม่มีพระเครื่อง ข่าวสาร
เสกและน้ำมันมีแต่ธูปกับโน๊คบุตติดมือมา
"ขอเชิญดวงวิญานของพี่ทอมจงมาที่นี่ด้วยเถอะ"
ผมคำพูดของผม
"ตุ๊บ" ตามสไตน์พี่แก
"เฮ้ย" ไม่ชินซะที
"มาแล้วเหรอพวกมึง" ผีพี่ทอมถาม
"ครับมาพร้อมกับความจริง" ผมปิดโน็ตบุค
ภาพในนั้นเป็นตอนที่พี่เสมเบอร์กำลังยิง
ประตูลูกบอลตรงไปที่พี่ทอมถูกปลายมือ
พี่ทอมแล้วกระดอนออกข้างไปพร้อมกับ
ร่างพี่ทอมนอนนิ่งไม่ไหวติงตายคาที่
นัดนั้นก็เลยเป็นคณะวิศวะชนะเกษตร
ที่ 4 ต่อ 3 ประตู คณะวิศวะชนะคณะเกษตร
"ตายตาหลับกู คณะกูชนะเพราะกูเชฟลูกนั้น
ไว้ได้ ขอบใจพวกมึงมากๆนะ..ต่อไปพวกมึง
จะไม่เห็นกูอีกแล้วเพราะกูจะไปเกิดแล้ว โชคดี
นะพวกเองสองคนเตะให้เต็มที่โดยเฉพาะเอ็ง"
ผีพี่ทอมหันไปทางไอ้ดิ้ง
"เตะหัวกูได้เจ็บมาก"
"ฝากเอากระดาษใบนั้นไปเผาด้วยนะเพราะ
วิญญานกูอยู่ในภาพนั้น เอากระดาษวางลงซิ"
แล้วร่างของผีพี่ทอมก็หายไปในกระดาษที่
ไอ้เชียร์ปริ้นมา
"จบไปอีกเรื่องกลับกันพวกเรา" แต่
"ตุ๊บ"
"อย่าบอกนะว่าใช่"
"แว้กกูไม่อยู่แล้ว" ไอ้นทวิ่งนำหน้าต่อมาไอ้เชียร์
ผมแล้วก็ไอ้ดิ้งวิ่งหน้าตั้ง
"เป็นบ้าอะไรกันแค่ลูกมะพร้าวมันหล่น"
"นั่นสิ" สาวสวยสองคนเดินเข้ามามองพวกเรา
อย่างไม่เข้าใจ

จบตอนผีผู้รักษาประตู

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนผีผู้รักษาประตู (จบตอน) 2.5 26/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 26-08-2016 23:42:49

 :mew1: :mew2: :mew4: :hao3:

เดี๋ยวมาต่อพรุ่งนี้ครับ ชอบไม่ชอบบอกด้วยน้า

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนผีผู้รักษาประตู (จบตอน) 2.5 26/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 27-08-2016 00:11:46

ยินดีด้วยที่วิศวะชนะ ชนะด้วยความทุ่มเทของพี่ทอมเลยนะเนี่ย ทุ่มสุดชีวิตเพื่อคณะจริงๆ

คณะต่อไปวิทยาศาสตร์หรอ จะรอนะค่ะ ผีคณะวิทย์ฯคงไม่ใช่ธรรมดาแน่ๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนผีผู้รักษาประตู (จบตอน) 2.5 26/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: min_min_min ที่ 27-08-2016 00:16:05

แต่งมาให้อ่านอีกเรื่อยๆนะคะ สนุกดีค้าาาา 

เป็นกำลังใจ นะจ้ะ   

ปล... ตลก ปนสยอง 

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน เธอผู้ตกลงมาจากดาดฟ้าตึกวิทย์ ตอน 3.1 27/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 27-08-2016 08:10:10

ตอน ดาดฟ้าตึกวิทยาศาสตร์
3.1

ช่วงนี้การเข้าห้องเชียร์ดูจะงวดขึ้นมาทุกขณะเพราะ
ใกล้วันที่จะแสดงสปิรีตแล้วพี่ว้ากเข้าห้องเชียร์บ่อย
ขึ้นทำเอาเพื่อนๆผู้หญิงและผู้ชายบางคนน้ำตาตกกัน
เป็นแถว ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีผมอยู่ในนั้นด้วยแน่ๆถาม
ถึงเรื่องหัวใจระหว่างผมกับไอ้ดิ้งก็ยังคงเสมอต้นเสมอ
ปลายยังพูดคุยกันแบบเพื่อนรู้ใจ ยังไม่ได้รีบร้อนอะไร
ค่อยๆศึกษานิสัยใจคอกันไปก่อน ยิ่งไม่ใช่ความรักแบบ
ชายหญิงทั่วไปทำอะไรก็คงต้องใช้เวลาซักนิด คู่ของ
ไอ้นทกับไอ้เชียร์ก็คิดแบบเดียวกัน ถามว่ามีใครเข้ามา
จีบหรือเปล่าตอบเลยว่ามี หลากหลายรูปแบบทั้งหญิง
ชายไม่ว่ารุ่นพี่หรือรุ่นเดียวกันทั้งในคณะและต่างคณะ
สำหรับผมอยากปรับตัวในการใช้ชีวิตในรั้วมหาลัยให้ได้
เร็วที่สุดเพราะไหนต้องเรียนไหนต้องกิจกรรมถ้าปรับตัว
ไม่ได้ต้องแย่แน่ๆ วันนี้พวกผมมีเรียนแคลลูลัสที่ตึกวิทย์
ตอนบ่ายโมง เมื่อเช้าเข้ามาเรียนอิ้งที่ตึกมนุษย์ศาสตร์
เพื่อนๆผมดี้ด้ากันใหญ่ เพราะเป็นที่รู้กันจะได้เจอสาวๆ
สวยๆน่ารักๆ หรืออาจจะมีหนุ่มๆน่ารักก็มีที่คณะนี้ เรื่อง
ช่วยผีพี่ทอมก็เพิ่งผ่านมาได้เพียงอาทิตย์เดียว วันแรกๆ
พอได้ยินเสียงอะไรหลบตุ๊บเป็นอันต้องระแวงกันว่าใช่หัว
พี่ทอมโยนมาหรือเปล่า แต่ก็ไม่ใช่อีกทั้งพวกเราก็เอารูป
ที่วิญญานพี่ทอมสิงสถิตย์อยู่ให้หลวงพ่อแกสวดทำพิธี
ให้เรียบร้อยก็น่าจะไปผุดไปเกิดแล้ว พอเรียนเสร็จก็ต้อง
เข้าห้องเชียร์เป็นวันปิดห้องเชียร์แล้ว วันนี้หนักที่สุดกว่า
ทุกวันเพราะเป็นวันปิดห้องเชียร์แล้วชิงธงซึ่งดว่าจะได้มา
ต้องใช้ทั้งพลังกายพลังใจพลังสมอง และที่สำคัญความ
สามัคคีกว่าจะเอาชนะพวกพี่ๆได้
"คอแทบแตกเลยกู" ไอ้นทลูบคอตัวเองคงเจ็บคอเพราะ
เมื่อกี้ตะโกนแหกปากร้องเพลงกันไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ มือ
ก็ปรบจนแดงเป็นลูกตำลึงสุก
"เอานี่ฮอลล์" ไอ้เชียร์แจกลูกอมให้คนละอม
"กลับเถอะวะนี่ก็ดึกแล้วพรุ่งนี้มีเรียนเช้านะพวกมึง" ผม
เตือนพวกมันถึงภาระกิจในวันพรุ่ง
"กูลืมกระเป๋าตังค์ไว้ที่ตึกวิทย์วะ" ไอ้นทเป็นคนขี้ลืม
มันจะชอบลืมนั่นลืมนี่เป็นประจำ
"ประตูไม่ปิดแล้วเหรอวะ" ผมถามมัน
"นั่นสิ รอพรุ่งนี้มาแต่เช้าไม่ดีกว่าเหรอวะ"ไอ้เชียร์
เสนอ แต่ดูเหมือนไอ้นทจะร้อนใจอยากได้คืนนี้เลย
"เดี๋ยวให้ยามใต้ตึกไปเปิดห้องให้ก็ได้มึง กูกลัวมัน
จะหายแล้วต้องไปทำบัตรใหม่หมด ไหนจะบัตรประ
ชาชน ใบขับขี่ บัตรเอทีเอ็มอีกสามธนาคาร" ก็จริง
อย่างที่มันว่าเสียเวลากลับไปขอน้องให้พี่ยามไปเปิด
ห้องให้ก็น่าจะดีกว่าต้องเสียเวลาไปทำใหม่หมดวัน
นึงก็ไม่รู้ว่าจะทำเสร็จหรือเปล่า
"งั้นรีบไปเดี๋ยวมันจะดึกกว่านี้เดี๋ยวต้องกลับมาทำอิ้งค์
ส่งอาจารย์พรุ่งนี้ด้วย" ไอ้ดิ้งสรุปแล้วสตารจรถมอร์
เตอร์รอให้ไอ้นทกับไอ้เชียร์ขับนำหน้าไปก่อน
"พี่ยามครับ พอดีผมลืมกระเป๋าตังค์ไว้ในห้อง
แมทนะครับ พี่พอจะช่วยเปิดกุญแจห้องให้หน่อย
ได้ไหมครับ"พวกผมช่วยกันทำหน้าแบบอ้อนสุดๆ
"น่าครับ พี่ยามสุดหล่อ" ไอ้เชียร์ลงทุนประทบ
วงในคว้าแขนพี่ยามแกมานวดเบาๆ
"ก็ได้แต่ต้องมีคนเฝ้าตรงนี้แทนพี่เพราะคู่ยามของ
พี่ยังไม่มา"
"เดี๋ยวผมดูให้พี่เอง"ให้ดิ้งอาสา
"ขอพี่เอากุญแจก่อน"พี่ยามเดินกลับเข้าไปในป้อม
แล้วถือกุญแจติดมือมา
"ห้องนี้เลยครับพี่"ไอ้นทรีบบอกเมื่อเดินมาถึงห้อง
ที่เรียนแคลลูลัสบรรยากาศตอนนี้ก็เงียบได้ใจจริงๆ
"เจอเปล่าวะไอ้นท"ผมถามไอ้นทที่มีไอ้เชียร์เดิน
ไปเป็นเพื่อน
"เออ เจอแล้ววางอยู่บนเก้าอี้ดีนะไม่มีใครหยิบไป"
"นั่นสิ ถือว่าโชคดีคราวหน้ามึงก็ระวังหน่อยแล้วกัน"
ไอ้เชียร์ตบบ่าไอ้นทเบาๆพี่ยามปิดห้องตามเดิมก่อน
จะเดินออกมาพร้อมกับพวกผม
"พี่เป็นยามอยู่ที่คณะนี้มากี่ปีแล้วครับ มีอะไรแปลก
หรือเปล่าครับ"ไอ้นทถาม
"ไอ้ที่ว่าแปลกๆของน้องนี่หมายถึงผีใช่ไหม" พี่ยาม
ถามเสียงเบาเหมือนกลัวว่าใครจะมาได้ยิน เห็นหนะ
ยังไม่เคยเห็นได้ยินแต่เสียง"
"เสียงอะไรครับ" ผมถาม
"เสียงของอะไรบางอย่างตกลงมาจากดาดฟ้า..ตุ๊บ..
แล้วก็เงียบไป พออีกซักชั่วโมงก็หล่นลงมาอีก..ตุ๊บ..
เป็นอยู่อย่างนี้ยันสว่าง ยามคนเก่าเล่าให้ฟังว่าเป็น
เสียงร่างของนักศึกษาสาวที่อกหักแล้วโดดลงมาจาก
ดาดฟ้าลงมาตาย" พี่ยามเล่าจนเดินมาถึงป้อมยามที่
ไอ้ดิ้งนั่งอยู่
"รอนานเปล่าวะไอ้ดื้ง" ไอ้นทถาม
"เออ พวกมึงเมื่อตอนที่พวกมึงกำลังเดินขึ้นไปมึงได้
ยินเหมือนอะไรตกมาหรือเปล่าวะ" ไอ้ดิ้งถาม
"ตุ๊บ"
"แบบนี้ใช่ไหมมม"ไอ้นทถาม
"ใช่เลย เสียงดังแบบนี้เลย" ไอ้ดิ้งตอบ
"แล้วที่ตกลงมาคือ..นั่นใช่ไหมวะ" ผมชี้ไปที่ร่างของ
หญิงสาวที่นอนกองอยู่บนกองเลือด
"เซี่ย"
"เอาแล้วไงมึง" ไอ้นทสบถออกมาเสียงดังตอนนี้ยัง
นอนสลบไม่ไหวติง
"พวกน้องเป็นอะไรแล้วมองอะไรกันอยู่"พี่ยามแกคง
ไม่เห็นทั้งที่ร่างนั้นตกอยู่ห่างพี่แกแค่เอื้อมมือ
"พี่ไม่เห็นอะไรดีแล้วถ้าพี่เห็นล่ะก็.." ไอ้เชียร์พูด
"ช๊อคตาตั้งแน่ๆ"ไอ้ดิ้งพูด
"เฮ้ย" ร้องออกมาพร้อมกัน
"เหี้ยแล้วไหมมึง" ก็ตอนนี้ร่างนั้นหันหน้ามาทางพวก
ผมตาเขียวจ้องเขม็ง มือข้างขวาจับขาขวาพี่ยามแกไว้
"พี่ออกมาทางพวกเราดะดะดีไหม" ผมพูดเพราะตอนนี้
ผีสาวเริ่มปืนไปเกาะบ่าพี่ยามแกแล้วสายตายังคงจ้อง
มาที่พวกผม
"กูอยู่ไม่ไหวแล้วพวกมึง" ไอ้นทพูด
"ไปกันเถอะ" ไอ้เชียร์เห็นด้วยก็ตอนนี้ผีสาวปืนไปนั่ง
ขี่คอพี่ยามแกแล้ว นิ้วชี้มาที่พวกผม
"ทำไมปวดคออย่างนี้วะ"พี่ยามแกบ่นจับคอตัวเองบีบ
ก็จะไม่ปวดไงไหวก็ผีนั่งอ้าปากฉีกถึงกูเลือดย้อยออก
มาจากปากไหลเลอะเต็มหัวพี่ยาม แต่แกเห็นเป็นแค่
น้ำธรรมดา แต่ที่พวกผมเห็นมันคือเลือดสีดำ
"ไปกันเหอะไปตั้งหลักก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากัน" ไอ้ดิ้งจับ
มือผมไว้ ไอ้นทก็คว้าแขนไอ้เชียร์เอาไว้เหมือนกัน
"พร้อมนะพวกมึง..วิ่งงง" ไอ้ดิ้งตะโกนพร้อมออกตัว
วิ่งจังหวะเดียวกับที่ผีบนบ่าพี่ยามกระโดดมาทางพวก
ผมแต่พอพ้นบริเวณตึกวิทย์ผีสาวก็ตกลงกับพื้น
สายตายังคงมองพวกผมก่อนจะเดินกลับเข้าอาคารไป
"ใคตรสยองเลยวะ บรึ๋ย" ไอ้นทลูบแขนตัวเอง
"นั่นสิวะ กูว่าสยองกว่าผีพี่เปิ้ลกับผีพี่ทอมอีกวะ" ไอ้
เชียร์เสริม
"กูว่าตอนนี้น่าจะปลอดภัยพี่แกคงออกมาจากสถานที่
ตายไม่ได้เหมือนกันกับผีพี่เปิ้ลผีพี่ทอมนะ" ผมพูด
"กูก็คิดแบบมึง แต่กูว่าตอนนี้กลับกันก่อนเถอะวะ
ครั้งนี้อาจจะเป็นการฆาตกรรมก็ได้ถึงได้น่ากลัวกว่า
ครั้งไหนๆ"ไอ้ดิ้งพูด
"กูก็คิดแบบเดียวกับมึงครั้งนี้ต้องยากกว่าเก่าแน่ๆ
ถ้าพวกเราคิดจะช่วย"
"งั้นไว้ปรึกษากันดีกว่าวะ แต่ตอนนี้กูหิวแล้ววะ
ไปหาอะไรกินกันก่อนดีกว่า" ไอ้นทเสนอ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน เธอผู้ตกลงมาจากดาดฟ้าตึกวิทย์ ตอน 3.1 27/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 27-08-2016 09:22:10

เป็นเราๆจะลาออกจากม. นี้ :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน เธอผู้ตกลงมาจากดาดฟ้าตึกวิทย์ ตอน 3.1 27/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 27-08-2016 09:25:14

ทั้งฮา ทั้งหลอนเลยอะ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน เธอผู้ตกลงมาจากดาดฟ้าตึกวิทย์ ตอน 3.1 27/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 27-08-2016 12:22:12

 :mew3:

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน เธอผู้ตกลงมาจากดาดฟ้าตึกวิทย์ ตอน 3.2 27/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 27-08-2016 13:24:14

3.2
"กูว่าครั้งนี้ไม่ง่ายเหมือนสองครั้งก่อนที่ผ่าน
มาแน่ๆ"ผมเริ่มพูดหลังจะากที่นั่งจ้องหน้าจอ
ทีวีตาเขม็งทั้งที่ไม่มีใครกดเปิดมัน หน้าจอยัง
ขาว-ดำเป็นเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงน่าจะได้งาน
อิ้งที่ตั้งใจจะทำก็ไม่มีใครคิดจะหยิบมันเอาออก
มาทำให้เสร็จซักคน
"กูรู้สึกถึงแรงอาฆาตที่ออกแผ่ออกมา มึงเห็น
สายตาของพี่แกไหมมันเขียวปัดเหมือนแค้น
ใครมาซักชาติได้อยากจะฆ่าๆให้ตาย"ไอ้นท
พูดมือบีบคอไอ้เชียร์แน่น
"เพี้ย"ไอ้เชียร์ตบหัวไอ้นทเสียงดังฟังชัดเหมือน
ตบเรียกวิญญานไอ้นทเข้าร่างก่อนที่มันจะกลาย
เป็นศพเพราะโดนไอ้นทบีบคอตาย
"เหี้ยนท ถ้ามึงจะอินขนาดนี้มึงบีบคอกูให้ตาย
ไปเลย สัดบีบมาได้"ไอ้เชียร์ลูบคอตัวเองก่อน
เพราะรู้สึกเจ็บนิดๆ
"โอ๋ ไหนให้กูดูดิแดงเลยวะ"ไอ้นทมันคงรู้สึก
ผิดที่ทำให้ไอ้เชียร์เจ็บ
"มึงเล่นไม่รู้เรื่องกูเจ็บเลย" ไอ้เชียร์ทำหน้า
เหมือนจะร้องไห้ จนไอ้นทต้องดึงไปกอดไว้
แล้วลูบหลังปลอบเหมือนไอ้เชียร์เป็นเด็ก ผม
สนใจหน้าจอโน๊ตบุคลองค้นหาข่าวเกี่ยวกับ
การตายของนักษาหญิงคณะวิทยฯที่โดดตึก
คณะลงมาตาย พอหันไปมองทางไอ้นทกับ
ไอ้เชียร์กลายเป็นว่านั่งกินเรย์ร็อคที่ผมซื้อมา
เก็บไว้กินตอนหิวกลางคืนกันอยู่สองคนอย่าง
ไม่สนใจจะแบ่งให้ใครได้กิน ตัวเองกินคำยื่น
ให้ไอ้เชียร์กินคำช่างมีความสุขกันเหลือเกิน
เพื่อนกู
"ได้ข่าวว่าเงินกูซื้อมาไว้กินนะ เรย์ที่มึงแอ๊บ
เนียนแดกอยู่นั่นหนะ คราวหน้ากูว่าเปลี่ยนเป็น
ห้องพวกมึงบ้างเหอะๆลำบากกูมาเก็บกวาดไหน
จะเปลืองขนมกูอีกห่า" ผมบ่นแต่ดูเหมือนมัน
จะไม่ใส่ใจกับคำพูดของผมเลยซักนิด
"ไอ้ดิ้งมึงทำไรอยู่หาข่าวนักศึกษามอเราโดด
ตึกคณะวิทย์ฯตายหรือเปล่าวะ"ผมถามไอ้ดิ้ง
ที่นั่งเล่นเน็ตอยู่
"กูกำลังหาอยู่เหมือนกันรู้สึกจะชื่อกัญญา
นะที่โดดตึกข่าวว่าเพราะผิดหวังจากความรัก
จากรุ่นพี่ปีสามเลยคิดสั้นโดดตึกตายญาติ
ไม่เชื่อว่ากัญญาโดดตึกฆ่าตัวตายเพราะ
กัญญาเป็นเด็กดีเด็กเรียนที่ผ่านมาก็ไม่มี
แฟนถึงจะมีหนุ่มๆหลายคนเข้ามาจีบก็ตาม"
ไอ้ดิ้งอ่านคำให้การของพ่อแม่และญาติของ
กัญญาให้ผมฟัง
"ตำรวจว่ายังไงบ้างวะ" ผมถาม
"เดี๋ยวนะ ตำรวจสรุปสำนวนว่าเป็นการฆ่า
ตัวตายเพราะไม่พบหลักฐานอื่นที่จะบ่งชี้ว่า
เป็นเหตุฆาตกรรม" ไอ้ดิ้งบอก มันก็น่าคิด
อยู่นะเพราะสายตาผีพี่กัญญาที่มองมาทาง
พวกผมมันเต็มไปด้วยความแค้นเหมือนตาย
ทั้งๆที่ไม่อยากตาย แต่มาถูกบังคับให้ตาย
"กูว่าจะลองคุยกับผีพี่กัญญาวะปล่อยไว้แบบ
นั้นพี่แกคงไม่มีวันได้ไปผุดไปเกิด ถ้าลองคุย
ดีๆว่าเราอยากช่วยจริงๆพี่แกอาจจะยอมก็ได้"
ผมพูด
"ไอ้ไกด์มึงถามพวกกูหรือยังว่าจะเอาด้วยหรือ
เปล่าคิดเองออเองสรุปเอง กูคนละไม่เอาด้วย
แน่นอนใช่ไหมวะเชียร์ วะดิ้ง"ไอ้นทโวยวาย
"กูเอาด้วยไกด์"ไอ้เชียร์เอาด้วยกับผม ส่วน
ไอ้ดิ้งมันตามใจผมอยู่แล้ว
"มึงก็เอาด้วยเหรอวะดิ้ง"ไอ้นทถามไอ้ดิ้ง
"ไอ้ไกด์อยู่ไหนกูอยู่นั่น" แล้วไอ้ดิ้งก็ค้นหา
ข้อมูลของมันต่อ
"ตอนนี้เหลือมันมึงคนเดียวแล้วไอ้นท"
"กูมันหัวเดียวกระเทียมลีบอยู่แล้วนิจะทำ
อะไรด้าย"
"น้อยใจเป็นตุ๊ดเลยนะมึง"ไอ้เชียร์ผลักหัว
ไอ้นทที่นั่งหน้างอไม่หาย
"แล้วจะเริ่มเมื่อไหร่วะไกด์" ไอ้เชียร์ถาม
ผมคงเห็นว่าผมเงียบ
"พรุ่งนี้เป็นไงวะ ซักสามทุ่ม"
"แล้วแต่มึงเลยวะกูจะเป็นฝ่ายสนับสนุน"
"ขอบใจวะเชียร์" ผมตบบ่าไอ้เชียร์มันเบาๆ
"เพื่อนกันทิ้งกันได้ไงวะ"ไอ้เชียร์จับมือผม
บีบเบาๆ
"มึงสองคนไม่ได้คิดอะไรกันใช่ไหมวะ
เห็นทำซึ้งกันนานล่ะกูไม่ยอมนะมึงถึง
จะเป็นก็เถอะ ไอ้ดิ้งมึงมาจัดการเมียมึง
ให้เลิกทำซึ้งกับเมียกูเดี๋ยวนี้เลยนะมึง"
ไอ้นทโวยวายอยู่คนเดียวไม่มีใครสนใจ
มันปล่อยให้มันบ้าของมันไปคนเดียว

เวลาสามทุ่ม ณ ตึกวิทยาศาสตร์
ตอนนี้พี่ยามคงหลับอยู่ไม่อยากปลุกแก
ไม่อยากให้แกตายก่อนถึงเวลา
"ตุ๊บ" ยังไม่ทันที่จะจุดธุปเชิญเลย
ทำไมพี่แกถึงได้ใจร้อนแบบนี้ ก็ไม่รู้
แล้วก็คงคอปเสฟคือตกลงมาจากดาด
ฟ้าของตึกในสภาพเลือดสาดสมองใหล
ออกมาใครเห็นคงหายอยากลาบลู่ ต้ม
เลือดหมูกันไปอีกนาน
'ฝ่าง'หน้าหันกลับมาทางที่พวกผมยืน
อยู่
"ต้องการอะไร" ผีพี่แกถามแต่ยังอยู่ใน
สภาพเดิมไม่เคลื่อนไหวตาเหลือกถลน
ลิ้นแลบออกมาจากปากเลือดไหลออกจาก
ตัวเป็นเปิดน้ำก๊อกไม่มีผิด
"พวกผมอยากช่วยพี่ให้ไปผุดไปเกิด"ไอ้ดิ้ง
พูดยืนนิ่งตัวแข็ง
"ไม่ไป..กูไม่ไปไหนทั้งนี้มึงได้ยินไหมตราบ
ใดที่กูยังไม่ได้ฆ่ามันให้หายแค้นกูไม่มีวันไปไหน
ทั้งนั้น จนกว่าจะเห็นความตายของคนมัน
"งั้นเรื่องเล่าที่ว่าพี่โดดตึกฆ่าตัวตายก็ไม่จริงสิครับ"
ไอ้นทถามเสร็จก็กลืนน้ำลายลงคอ ผีพี่กัญญากลิ้ง
มาหยุดที่เท้าไอ้นทแล้วลุกกอดคอไอ้นทไว้
"เฮ้ย โดนแล้วกู"ผีพี่กัญญายื่นหน้ามาใกล้หน้า
แทบชิดหน้าไอ้นท
"กูเนี่ยะนะฆ่าตัวตาย555"
"ใกล้เหี้ยๆ"ไอ้นทสบถแล้วหลับตาปี๋
"ฉันเนี่ยะนะฆ่าตัว"เดินมาที่ไอ้เชียร์
"นทกูเยี่ยวจะแตกอยู่แล้ว"ไอ้เชียร์สั่น
เป็นเจ้าเข้าบอกไอ้นทเสียงสั้นๆ
"เชียร์ครับตอนนี้นทแค่จะก้าวขายังก้าว
ไม่ออกเลย เดียวนทไปช่วยนะ"ขนาดตัวเอง
ยังไม่รอดยังจะห่วงไอ้เชียร์ได้
"ไกด์มึงไหวไหม"ไอ้ดิ้งถามผมตัวมันเองก็
คงกลัวไม่ต่างกันเพราะตอนนี้ผีพี่กัญญาไป
หยุดอยู่ตรงหน้าไอ้ดิ้งมัน
"มัน มันต่างหากที่ทำให้กูตกลงมา มันเป็นคนทำ จนกูต้อง
ตายอย่างที่พวกมึงเห็น กูรอมันมาสี่ปีเต็มๆรอ
มันกลับมาที่ตึกนี้ แล้วมันจะต้องมานอนแทนที่กู
ตรงนั้น ตรงที่กูตกลงมา ตรงนั้นมันต้องมา
มานอน ตรงนั้นตรงนั้น"พี่กัญญาพร่ำเพ้อ
เหมือนผีบ้า
"ตรงนี้" ผีพี่กัญญากระโดดกลับไปนอนที่เดิม
"พี่บอกไม่ได้เหรอว่าคนนั้นชื่ออะไร"ไอ้เชียร์
"อยากบอกแต่บอกไม่ได้มันไม่มีเสียง มันหอบ
เสียงมันหอมถ้าจะพูดชื่อนั้น" ผีพี่กัญญาบอก
"ถ้าอยากรู้ต้องหาเอาเองงง ต้องหาเอาเอง
หาเอาเอง บอกไเแค่อักษรย่อ..ค..ปี 52"
"ถ้าอยากรู้ต้องหาเอาเองงง ต้องหาเอาเอง
หาเอาเอง บอกไเแค่อักษรย่อ..ค..ปี 52"
"ถ้าอยากรู้ต้องหาเอาเองงง ต้องหาเอาเอง
หาเอาเอง บอกไเแค่อักษรย่อ..ค..ปี 52"
พี่แกพูด แค่นั้นกก็เดินกลับไปบนดาดฟ้าแล้ว
ตกลงมา วนเวียนไปแบบนั้น
"คงต้องหากันเอง สินะ"

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน เธอผู้ตกลงมาจากดาดฟ้าตึกวิทย์ ตอน 3.2 27/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 27-08-2016 15:50:25

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน เธอผู้ตกลงมาจากดาดฟ้าตึกวิทย์ ตอน 3.2 27/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: BeautifulGirl ที่ 27-08-2016 16:00:03

ค้าง!!!!!
มาต่อเถอะค่ะ

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน เธอผู้ตกลงมาจากดาดฟ้าตึกวิทย์ ตอน 3.3 27/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 27-08-2016 17:35:10

3.3
ผ่านมาสองวันเรายังหาเบาะแสคนที่ฆ่าพี่กัญญา
ได้เลยอาจจะเป็นเพราะข้อมูลที่ผีพี่กัญญาให้มา
มีเพียงอักษร.ค.ตัวเดียวเท่านั้น ผมปริ้นข่าวที่
เกี่ยวกับการตายของพี่กัญญา พ่อแม่และ
เพื่อนสนิทที่น่าจะทำให้ได้ข้อมูลเพิ่มโดยเฉพาะ
เพื่อนสนิทที่น่าจะรู้ดีที่สุดว่ามีใครเข้ามาในชีวิต
ของพี่กัญญาบ้าง และน่าจะมีคนที่ชื่อขึ้นต้นด้วย
..ค..แน่ๆ
"เฮ้ย ช่วยกูหาเบอร์โทรหรือที่อยู่ของพี่กัญญา
ที" ผมตะโกนบอกคนที่เหลือที่กำลังนั่งคิดว่า
ว่าจะทำอย่างไรกันดี
"นั่นสินะ ในเมื่อข้อมูลที่ได้จากพี่กัญญาน้อย
เหลือเกินก็คงต้องเริ่มตั้งต้นใหม่ที่พ่อแม่แล้ว
ก็เพื่อนสนิทที่น่าจะรู้จักพี่กัญญาดีที่สุด"ไอ้เชียร์
เหมือนจะเข้าใจสิ่งที่ผมกำลังคิดอยู่
"นี่คือสิ่งที่กูได้จากข่าว
1.ชื่อกัญญา คงไพศาล ชั้นปีที่ 2
  คณะวิทยาศาสตร์ สาขา ฟิสิกส์
  รุ่น 2552
2.พ่อพี่กัญญา ชื่อวิรัตน์  คงไพศาล
3.แม่พี่กัญญา ชื่อรัศมี คงไพศาล
4.ค้นชื่อ-นามสกุลของพ่อพี่กัญญา
  ใน Google มีที่อยู่กับเบอร์โทรศัพท์"
ไอ้ดิ้งยื่นกระดาษที่ปริ้นข้อมูลทั้งหมด
ให้ผมเริ่มจากโทรศัพท์ก่อนแล้วกันเพราะ
ถ้าเดินดุ่ยๆไปพูดถามเรื่องลูกสาวที่ตายไป
อาจจะโดนด่าแล้วไล่ออกจากบ้านเป็น
อย่างน้อยแล้วถ้ามากหน่อยก็อาจจะถูกแจ้ง
จับฐานก่อกวนหรือบุกรุกก็ได้เพราะฉะนั้น
ต้องรู้ว่าทางนั้นทำใจเกี่ยวกับการตายของ
ลูกสาวได้มากน้อยแค่ไหน ผมจัดการ
โทรศัพท์เข้าเบอร์มือถือของผู้เป็นพ่อก่อน
"สวัสดีครับ วิรัตน์พูดสายครับ"
"พอดีผมเป็นรุ่นน้องของพี่กัญญาครับ"
"พวกเธอต้องการอะไรกัญญาก็ตาย
ไปแล้วยังจะต้องการอะไรอีก" น้ำเสียง
บ่งบอกถึงความไม่พอใจของพ่อพี่กัญญา
ทำให้ผมเริ่มหนักใจแล้วคิดว่าคงไม่ได้
อะไรจากการสนทนาในครั้งนี้
"ผมติดต่อกับวิญญานของพี่กัญญาได้
บอกว่าเธอไม่ได้ฆ่าตัวตาย แต่เธอถูก
ฆ่าตาย" ผมพูดความจริงเผื่อพ่อของ
พี่กัญญาจะเชื่อ
"หยุดเถอะให้กัญญาไปอย่างสงบอย่า
ได้ไปรบกวนเธออีกเลย ในเมื่อตำรวจ
เองก็สรุปสำนวนไปแล้วว่าเป็นการฆ่า
ตัวตายไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปรื่อฟื้น
ยังไงกัญญาก็ไม่ฟื้นจากความตาย แค่
นี้นะพ่อขอบใจที่ต้องการจะคืนความ
ยุติธรรมให้กัญญาแต่พ่อว่าหยุดแค่นี้
เถอะนะ"
"ถ้าคุณพ่อเปลี่ยนใจอยากให้พวกเราช่วย
ก็โทรมาเบอร์นี้นะครับ" ผมพูดทิ้งท้ายไว้
ก่อนจะกดวางสาย
"เป็นไงพ่อพี่กัญญาไม่เอาด้วยเหรอวะ"ไอ้
เบียร์ถาม
"อืม เค้าบอกไม่อยากรื้อฟื้นวะ" ผมบอก
ไอ้เบียร์
"เออ ดิ้งลองค้นหาในพี่ Google โดย
ใช้ชื่อพี่แกเป็นตัวค้น ใส่ปี 2552 เข้าไป
ด้วยนะดูสิว่าจะได้อะไรบ้าง กูขอไปขี้ก่อน"
ผมวิ่งเข้าห้องน้ำทันทีหลังจากนั่งขยิบตูดอยู่
ตอนคุยกับพ่อของพี่กัญญา
"ไอ้ไกด์กูได้ชื่อเพื่อนของพี่กัญญามาวะ"
ไอ้ดิ้งรีบบอกผมทันทีที่ผมเดินออกมาจาก
ห้องน้ำ
"กูโทรไปคุยมาแล้วถามว่าพี่กัญญามีแฟน
หรือเปล่าเพื่อนพี่กัญญาที่ชื่อส้ม ก็บอกว่า
ไม่มี ถามว่ามีใครที่มีชื่อจริงขี้นต้นด้วย.ค
มีหรือเปล่า พีส้มบอกจำชื่อจริงเพื่อนได้ไม่
หมดเดี๋ยวจะส่งไฟล์รายชื่อเพื่อนรุ่น 2552
มาให้แกขอเวลาหนึ่งชั่วโมง"ไอ้เชียร์บอก
"แต่ตอนนี้กูว่าเราพักกันก่อนเถอะวะ กูหิว"
เป็นไอ้นทที่พูดสองมือลูบท้องไปด้วยทำเอา
พวกเราหัวเราะกันออกมา หลังจากเครียดกัน
มาทั้งวัน เมล์ที่พี่ส้มส่งมามีรายชื่อของทุกคน
ในรุ่น2552 ตั้งแต่ปีหนึ่งมีที่อยู่ตามทะเบียน
บ้านทุกคน ผมเริ่มไล่อ่านชื่อก็เจอ ลำดับที่
24 ชื่อกัญญา คงไพศาล บ้านเลขที่...
หมายเหตุ..เสียชีวิต 18 ก.พ.2554
ผมไล่รายชื่อต่อก็ต้องสะดุดกับ ลำดับที่
38 ชื่อ คุณากร ดีประเสริฐ บ้านเลขที่..
หมายเหตุ..เสียชีวิต 28 ก.พ.2554
คนเดียวที่ชื่อจริงขึ้นต้นด้วย..ค...
"กูเจอแล้วคนที่ชื่อขึ้นต้นด้วย..ค..
รุ่น 2552"ผมชี้ที่รายชื่อมือ
"แต่ตายแล้วนี่หว่า"ไอ้นทพูด
"ใช่ตายหลังจากพี่กัญญาตายได้เก้าวัน"
ผมบอกพวกมันที่กำลังคิด
"เป็นไปได้ไหมว่าคุณากร คือคนที่ทำให้
พี่กัญญาตาย" ไอ้ดิ้งพูด
"น่าคิดวะ แต่ทำไมถึงตายโดนผีพี่กัญญา
ฆ่าเหรอวะ"ไอ้นทพูด
"กูว่าไม่ใช่ผีพี่กัญญาหรอกที่ฆ่า กูจำได้ว่า
ผี่พี่กัญญาบอกรอมาสี่ปีเต็มก็แสดงว่าผีพี่
กัญญาก็ไม่รู้ว่าคุณากร ตายแล้ว "
"นั่นสิ ตายเพราะอะไรนั่นคือสิ่งที่เราต้องรู้ให้
ได้ใช่ไหมวะไกด์"ไอ้เชียร์ถามผม มันคิด
เหมือนผมไม่มีผิดถ้าเราตามไปที่บ้านของ
คุณากร เราอาจจะพบกับคำตอบของ
ทุกอย่างที่เราสงสัย
"พรุ่งนี้เราจะไปบ้านคุณากรกัน"

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน เธอผู้ตกลงมาจากดาดฟ้าตึกวิทย์ ตอน 3.3 27/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 27-08-2016 18:29:21

บุกบ้านเลยเรอะ เดี๋ยวๆ โทรก่ินดีไหมเดี๋ยวโดนไล่ตะเพิดนะ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน เธอผู้ตกลงมาจากดาดฟ้าตึกวิทย์ ตอน 3.4.1 27/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 27-08-2016 18:42:49

3.4.1
"มาทางนี้ถูกทางหรือเปล่าวะ" ไอ้ดิ้งถาม
"ก็น่าจะใช่นะ เดี๋ยวรองถามชาวบ้าน
แถวนี้อีกทีก็ได้ จอดๆก่อน"ไอ้เชียร์
เดินออกจากรถโดยมีไอ้นทตามตูดไป
"ไอ้นทมันถ้าจะชอบไอ้เชียร์เอามากๆ"
ผมมองพวกมันแล้วยิ้มตาม
"แล้วกูล่ะกูก็ชอบมึงมากเหมือนกันนะ
เมื่อไหร่จะใจอ่อนรับกูเป็นแฟนซะที"
คุยเรื่องไอ้นทกับไอ้เชียร์อยู่ดีวนเข้า
เรื่องตัวเองได้ไงวะงง
"เอาน่าดูๆกันไปก่อน ถ้ามึงยังทำตัว
น่าเอ็นแบบนี้ รับรองมึงได้ดูเอ็นกูแน่"
พูดเองขึ้นเองบ้าเปล่าวะกู
"กล้านะมึง เอ็นดู-ดูเอ็น ดูของกูก่อน
เอาปะไม่ต้องรอ"ไอ้ดิ้งทำท่าถอดเข็ทขัด
กะจะถอดกางเกงออก
"มึงลองเอาหนอนชาเขียวมึงออกมากูจะ
บีบให้เละคามือกูเลยคอยดู"ผมทำท่าบีบ
ประกอบให้มันดู จนมันรีบใส่เข็มขัดตาม
เดิม
"พวกมันมากันแล้ว" ตีเนียนเปลี่ยนเรื่อง
ทันที
"ได้เรื่องว่าไงบ้างวะ"ผมถามไอ้เชียร์
"ป้าแกบอกให้เข้าซอยข้างหน้าบ้านไม้
กึ่งตึกหลังสีฟ้าสุดซอยนี้วะ" ไอ้เชียร์
ตอบแล้วกลับมานั่งในรถตามเดิม
"นั่นไง ที่มีคนนั่งอยู่หน้าบ้าน"ไอ้นทชี้
ให้ไอ้ดิ้งดู ไอ้ดิ้งขับไปจอดที่หน้าบ้าน
"ขอโทษครับ นี่บ้านพี่คุณากรใช่หรือ
เปล่าครับ" ผมถามชายหนุ่มหน้าตาดี
"ใช่แล้วครับ บ้านคุณากรเข้าไปสิครับ
เขารออยู่ข้างใน" ชายหนุ่มตอบ
"แล้วคุณชื่ออะ...อ่าวไปไหนแล้ววะ"
ผมกำลังจะถามชื่อแต่เจ้าตัวหายไปไหน
แล้วไม่รู้อาจจะเป็นเพื่อนบ้านข้างๆ
"แล้วคนเมื่อกี้ไปไหนแล้วล่ะ"ไอ้เชียร์ถาม
"กูก็งงอยู่กะจะถามอยู่เหมือนกัน"ผมบอก
ไอ้เชียร์
"ติ้งหน่อง"เสียงกริ่งหน้าบ้าน
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีจ๊ะหนุ่มๆมาหาใครกันจ๊ะ"หญิงวัยกลาง
คนถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างเป็นมิตร
"ผมเป็นน้องที่มหาลัย...จะมาหาพี่คุณากร
ครับ" พอผมแนะนำตัวเสร็จใบหน้ายิ้มแย้ม
เมื่อครู่ดูสลดไปนิดนึง
"เป็นน้องที่มหาลัยของคุณสินะ งั้นลูกๆเข้า
ในบ้านกันก่อน" แม่ของพี่คุณเดินนำเข้ามา
ในตัวบ้านที่สะอาดสะอ้าน ผมกราดสายตา
ไปหยุดเอาที่รูปชายหนุ่มหน้าตาดีคนนึงที่
แขวนอยู่ที่ฝนัง
"นี่มันคนที่นั่งอยู่หน้าบ้านนี่หว่า"ไอ้นทชี้
"หรือจะเป็น"
"รูปคุณตอนสิบเก้านะจ๊ะ"สิ้นเสียงตอบของ
แม่พี่คุณ
"กลางวันแสกมาต้อนรับด้วยตัวเองคงกลัว
พวกเราหลงทางเป็นคนดีจริงจริ้งพี่คุณ"ไอ้นท
พูดเสียงไม่ดังนักเพราะกลัวว่าเเม่พี่คุณจะได้ยิน
แม่พี่คุณยื่นแก้วน้ำให้พวกเราดื่ม
"เดี๋ยวแม่พาไปดูห้องคุณนะอยู่ข้างบน"พวกเรา
วางแก้วแล้วเดินตามหลังคุณแม่ไปห้องพี่คุณ
"เชิญเลยจ๊ะ ทำตัวตามสบายนะคุณเขาเป็นคน
รักสันโดษรักสงบนานทีจะมีเพื่อนมาเยี่ยมถึง
บ้านนั่งกันไปก่อนนะเดี๋ยวแม่ลงไปเอาขนมมา
ให้ทาน" แม่พี่คุณเดินออกไปจากห้อง
"ดูแม่พี่คุณจะรักมากเลยนะคงจะเสียใจ
ทีลูกชายมาตายจากไป"ไอ้นทพูด
"นั่นสิ แต่ห้าว"ไอ้เชียร์พูดไปหาวไป
"แต่กูว่ามันแปลกๆวะ ห้าว" ไอ้ดิ้งพูดแล้ว
ก็หาวตามไอ้เชียร์ตัวผมเองอยู่ก็รู้สึกง่วง
ขึ้นมา
"หรือว่าในน้ำจะมี"
"ยานอนหลับ"แล้วนั่นก็เป็นคำพูดสุดท้ายที่ผม
พูดออกไป เพราะตอนนี้สว่างในห้องกำลังมืด
ลงมืดลงมืดลงทีละนิดทีละนิดในที่สุดก็ดับสนิท
พร้อมกับร่างของผมที่สัมผัสกับพื้นห้องนอน


แล้วจะมาลงตอนที่ 3.4.2 จบตอน
ไม่เกินเที่ยงนะครับ..ยังเขียนไม่เสร็จ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน เธอผู้ตกลงมาจากดาดฟ้าตึกวิทย์ ตอน 3.4.1 27/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 27-08-2016 20:11:32

ลึกลับซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ เลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน เธอผู้ตกลงมาจากดาดฟ้าตึกวิทย์ ตอน 3.4.1 27/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: BeautifulGirl ที่ 27-08-2016 20:46:14

ค้างแรงงงง  ทิ้งตอนไว้ได้น่าตามมาก รู้สึกเสพติดเรื่องนี้แรง

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน เธอผู้ตกลงมาจากดาดฟ้าตึกวิทย์ จบตอน 3.4.2 27/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 27-08-2016 23:25:11

3.4.2
"เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ยะ"เสียงไอ้นทพูด
"นั่นสิ แล้วใครมามัดแขนมัดขาเราแบบนี้วะ"ไอ้ดิ้ง
มองที่มือกับขาตัวเอง
"ว่าไงลูกๆตื่นกันแล้วหรือจ๊ะ"เสียงแม่พี่คุณถาม
ไม่มีใครตอบคำถามของแกเพราะกำลังงงว่ามันเกิด
อะไรขึ้น
"นิสัยไม่ดีเลยนะเด็กๆผู้ใหญ่ถามไม่ตอบ"แม่พี่คุณ
ยกนิ้วชี้โบกไปมา
"เฮ้ย"ไอ้นทอุทานเมื่อเห็นสิ่งที่แม่พี่คุณถืออยู่ในมือ
เพราะมันคือมีดปลายแหลม
"ว่าไงแม่รอฟังคำตอบอยู่นะเด็กๆ"น้ำเสียงเยือกเย็น
พร้อมกับเท้าที่ก้าวเดินมาทางพวกผมที่ถูกมัดรวมกัน
อยู่กลางห้องนอนของพี่คุณ
"คุณแม่ใจเย็นๆนะครับวางมีดก่อนแล้วมาคุยกัน"
ไอ้ดิ้งพยายามพูดเกลี้ยกล่อมแม่พี่คุณ
"ลูกคุณดูสิ เพื่อนๆจะมาอยู่เป็นเพื่อนลูกต่อไป
ลูกก็ไม่ต้องเหงาเวลาพ่อกับแม่ไม่อยู่แล้วนะลูกคุณ"
แม่พี่คุณหยิบกรอบรูปพี่คุณที่บนโต๊ะหนังสือมากอดเอาไว้
"แต่พี่คุณตายไปแล้วนะครับคุณแม่"
"เพี้ย"ฝ่ามือกระทบใบหน้าของผมจนหันไปตามแรงตบ
"แกปากไม่ดีต้องโดนตบ ลูกคุณยังไม่ตายลูกคุณไปเที่ยว
ข้างนอกเดี๋ยวก็กลับมา พวกแกเด็กไม่ดี"
"โกหก โกหก ชอบโกหกต้องฆ่าให้ตาย"แม่พี่คุณเดิน
ถือมีดตรงมาที่พวกผมได้แต่คิดในใจไม่น่าปากดีเลยกู
"เอาแล้วไง ไอ้ห่าไกด์เสือกปากดีต้องมาตาย
อยู่นี่จริงๆเหรอวะ พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยลูกกับลูกสะใภ้
แม่ด้วย"ไอ้นทหลับหูหลับตาพูดสถานการณ์หน้าสิ่ว
หน้าขวานมันยังมีกะจิตกะใจนึกถึงไอ้เชียร์
"อ่าวแล้วกูกับไอ้ไกด์ล่ะ"ไอ้ดิ้งถาม
"ช่างพวกมึงโดยเฉพาะเมียมึงเสือกปากไม่ดี"ไอ้นท
ได้ทีด่าผมใหญ่
"ไม่ต้องเถียงกันตายทุกคนนั่นแหละ"แม่พี่คุณเงื้อ
มือเตรียมแทงผม
"แม่จะทำอะไร"ผมแทบไม่เชื่อสายตาเพราะที่ผมเห็น
คือพี่คุณจับมือของแม่เอาไว้แล้วดึงมีดออกจากมือ
ของแม่
"พวกมึงเห็นเหมือนที่กูเห็นใช่ไหมวะ"ผมถาม
"ใช่ เต็มสองตาเลย" ไอ้นทตอบ
"แม่จะฆ่าเพื่อนคุณไม่ได้ถ้าฆ่าแล้วคุณจะเล่นกับใคร"
สายตาพี่คุณส่งมาให้เป็นสัญญานว่าให้อยู่เฉยๆก่อน
"แม่กินน้ำส้มก่อนนะคุณครั้นเองกับมือ"พี่คุณยกแก้ว
น้ำส้มส่งให้แม่ที่รับไปดื่มด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
"น่ารักจริงๆลูกแม่"แม่พี่คุณลูบแก้มลูกชายเบาๆใช้
เวลาไม่ถึงห้านาทีแม่พี่คุณก็หลับโดยมีพี่คุณประคอง
แม่ตัวเองไปนอนลงที่เตียงอยู่ๆเชือกที่มัดมือผมอยู่ก็
คลายออกเอง ผมรีบแก้เชือกที่มัดขาอยู่แล้วช่วยพวก
ที่เหลือแก้มัด
"พี่รู้ว่าพวกน้องมาที่นี่กันเพราะเรื่องของกัญญา
อ่านจดหมายฉบับนี้ที่พี่เขียนถึงคุณพ่อของกัญญา
อ่านให้กัญญาฟังแล้วเธอจะเข้าใจทุกอย่างเอง"
พี่คุณดึงจดหมายที่ซ่อนเอาไว้ใต้ที่นอนยื่นให้ผม
"รีบไปกันได้แล้ว ถ้าแม่ตื่นหรือเกิดพ่อพี่กลับมา
น้องๆจะไม่มีโอกาสออกจากบ้านหลังนี้ได้อีกเลย
ตลอดชีวิต"พี่คุณพูดสายตามองไปที่ร่างของแม่
ที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่บนเตียง
"อย่าโกรธแม่พี่เลยนะที่ทำลงไปก็คงความรักที่
แม่มีให้พี่ก็คงเหมือนกันแม่ทุกคนที่รักลูก จนไม่
สนใจว่าสิ่งที่ทำอยู่ถูกหรือผิด"
"พวกผมไม่โกรธหรอกครับตรงกันข้ามกลับเห็น
ใจแม่ขิงพี่ที่ต้องมาสูญเสียลูกชายคนเดียวไป"
ไอ้เชียร์พูด
"ใช่ครับพี่ไม่ต้องกังวล"ไอ้ดิ้งพูด
"ได้เวลาแล้วน้องรีบกลับกันก่อนดีกว่า แล้วฝาก
น้องๆเรื่องกัญญากับจดหมายด้วย ขอบคุณอีกครั้ง
ที่มาพี่เองก็รอมาสี่ปีเเล้วเพื่อที่จะส่งจดหมายฉบับนี้
ให้ถึงมือคุณพ่อของกัญญา จำไว้อย่ากลับมาที่นี่อีก
เป็นอันขาด"พี่คุณย้ำ
"แล้วพี่ไม่ไปผุดไปเกิดเหรอครับ"ไอ้นทถาม
"พี่คงทิ้งพ่อกับแม่ไปเกิดก่อนไม่ได้คงต้องรอไป
พร้อมกันตอนที่พวกท่านสิ้นบุญแล้ว รีบไปกัน
ได้แล้วจำไว้อย่าลืมห้ามกลับมาที่นี่อีก"พี่คุณเตือน
เป็นครั้งที่สอง
"งั้นพวกเราลาเลยนะครับ"พอยกมือไหว้เสร็จ
ก็รีบขับรถออกจากบ้านของพี่คุณทันที
"เกือบเอาตัวไม่รอดเเล้วไงพวกมึง"ไอ้นทบอก
วันนี้เหน็ดเหนื่อยกันน่าดู แต่ยังไม่หมดยังเหลือ
ผีพี่กัญญาอีกที่ต้องไปสะสาง แต่ตอนนี้ต้องเติม
พลังใส่ท้องกันก่อน กองทัพต้องเดินด้วยท้อง
คำโบราณว่าไว้

เวลาสี่ทุ่ม ณ หน้าตึกคณะวิทยาศาสตร์
"พวกเรามาแล้ว"ไอ้นทตะโกนเสียงดัง
พี่ยามหลับเวรเหมือนเดิม แต่อาจจะโดน
มนต์ของผีพี่กัญญาสะกดไว้ก็ได้
"ตุ๊บ"ฟังจนรู้ว่าคงจะเป็นร่างพี่กัญญาตกลง
จากดาดฟ้ามานอนกองอยู่บนพื้นคอนกรีตที่เก่า
แล้วก็กลิ้งมาหยุดตรงที่พวกผมยืนอยู่อาจจะเพราะ
เคยเห็นสภาพคอหักเลือดออกหัวแบะของพี่กัญญา
แกมาหลายครั้งแล้วจึงรู้สึกชินกับสภาพอันน่าสยด
สยองของพี่กัญญาที่หากว่าเป็นคนอื่นคงวิ่งกันป่าราบ
"ไม่กลัวกันแล้วเหรอพวกเธอ"ผีพี่กัญญาถาม
"คือวันนี้พวกเราเจอมาเยอะไม่มีแรงกลัวแล้วล่ะครับ
ถ้าเป็นวันอื่นคงกลัวบ้าง แต่วันนี้ขอไม่กลัววันนึง
นะพี่ผี" ไอ้นทตอบถ้าเป็นปกติมันจะต้องเป็นคนแรก
ที่กลัวแล้ววิ่งโดยมีไอ้เชียร์ติดไม้ติดมือไปด้วย
"งั้นเข้าเรื่องกันเลยแล้วกันถ้าไม่เป็นที่น่าพอใจ
ฉันจะจับแกโยนลงไปทีละคน"พอผีพี่กัญญาพูดจบ
จากหน้าตึกคณะวิทยาศาสตร์ก็กลายเป็นดาดฟ้า
ของตึกคณะวิทย์ฯจากที่ไม่กลัวกลายเป็นว่าพวกเรา
มายืนกันอยู่บนกำแพง
"พี่มันสูงนะครับ" ไอ้นทพูดเสียงสั่นต่างจากเมื่อกี้
อย่างสิ้นเชิง
"ใช่สูงมากถ้าตกลงไปก็มีสภาพเป็นแบบนี้"ตอนนี้
ภาพที่เห็นคือตาของพี่กัญญาที่ถลนออกมาจากเบ้า
หัวบุบคอหักกระดูกทิ่มออกมาจากเนื้อน่าสยดสยอง
กว่าทุกครั้งที่เห็น
"ไหนไอ้คนที่ทำให้ฉันตกลงไปตาย"ผีพี่กัญญา
เงยหน้ามามองหน้าพวกผม
"คนที่ทำให้พี่ตกลงไปชื่อคุณ คุณากร ดีประเสริฐ
เขาตายแล้ว"ไอ้เชียร์พูด
"ตาย ตายแล้วอย่างนั้นเหรอ ไม่จริง ไม่จริ้ง"
เสียงกรีดร้องดังลั่นก่อนจะล้มตัวลงหัวกระแทกกับพื้น
ปูนซีเมนส์จนหัวยุบฟันล่วงหมดปาก มือดึงผมตัวเอง
จนหลุดติดมาเป็นกำเลือดไหลย้อยลงมาตามแก้ม
"นี่จดหมายที่พี่คุณเขียนถึงคุณพ่อของพี่ก่อนที่จะตาย"
ผมยื่นซองจดหมายให้
"อ่าน"คำเดียวสั้นๆผมรีบเปิดอ่านทันที
"ถึงคุณวิรัตน์ คงไพศาล
เมื่อคุณพ่อเปิดอ่านจดหมายฉบับนี้ ผมคงไม่อยู่
บนโลกใบนี้แล้ว การตายของกัญญาถึงผมจะไม่ได้
ผลักเธอจนตกตึกลงมาตาย แต่ก็ต้นเหตุของเรื่อง
ทั้งหมด ถ้าผมพอใจเป็นแค่เพื่อนของเธอ เธอก็คง
ไม่ต้องมาตายอย่างสยดสยองอย่างนั้น ผมชื่อคุณ
คุณากร ดีประเสริฐ ผมตกหลุมรักกัญญาตั้งแต่แรก
เห็นทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ใกล้ได้ดูแลเธอ จนวันนั้น
วันที่18 ก.พ.2552 ผมตัดสินใจจะสารภาพกับเธอ
ผมนัดเธอไปบนดาดฟ้าของตึกคณะฯผมสารภาพรักเธอ
ในวันนั้น แต่เธอไม่ยอมรับรักผมเธอพยายามไล่ให้ผม
ไปไกลแต่ผมไม่ยอมพยายามตื้อเธอต่อไป จนเธอขึ้นไป
ยืนอยู่บนสันขอบตึกปากขู่ว่าถ้าผมเดินเข้ามาจะโดดลงไป
ผมไม่เชื่อว่าเธอจะกล้ากระโดดจริง ผมหยุดเดินไม่เข้าไป
ใกล้เธอ แต่ทันใดนั้นเองนกพิราบตัวนึงบินมาแกะมือเธอ
จนเธอตกใจโฉบเข้าหงายหลังผมรีบวิ่งเข้าไปหวังจะคว้า
มือดึงเธอเอาไว้ เเต่ผมทำได้แค่แตะปลายนิ้วของเธอ
เมื่อร่างของเธอตกลงสู่พื้นตึกตายคาที่ ผมจำสายตาที่
แสดงถึงความเกลียดชังที่ผมไม่เห็น ดวงตาที่เต็มไปด้วย
ความแค้นมันฝังอยู่ในห่วงลมหายใจของผม ผมขี้ขลาด
เกินกว่าจะลงไปดูว่าเป็นยังมีลมหายใจอยู่หรือเปล่า
ผมเลือกที่จะหนีกลับไปที่บ้านแต่ละวันผ่านไปอย่าง
ยากลำบากและทรมาน สายตาคู่นั้นคอยจ้องมองผม
อยู่ตลอดเวลาในที่สุดผมก็ตัดสินใจชดใช้ชีวิตเธอด้วย
ชีวิตของผมเองหวังว่ากัญญาจะยอมอโหสิกรรมให้กับ
ผม...ด้วยความเคารพและเสียใจอย่างที่สุด
...คุณากร ดีประเสริฐ (คุณ)ผมน้ำตาใหลอย่าง
ไม่รู้ตัวเพื่อนคนอื่นก็เหมือนกัน
"คุณตายแล้ว ตลอดเวลาที่เฝ้าแค้นเฝ้ารอเวลา
ล้างแค้นมันเสียเปล่าใช่ไหมเนี่ย"ผีพี่กัญญาพูด
"พี่คุณเองถึงตายไปแล้วก็ไม่ไปไหนก็ใช้เวลาสี่ปี
เพื่อจะรอส่งจดหมายฉบับนี้ให้ถึงมือของพ่อพี
่เหมือนกัน"ไอ้เชียร์พูด
"ฉันยอมอโหสิให้แกนะคุณ ขอให้เราอย่าได้มี
เวรกรรมต่อกันอีกเลย ชีวิตที่เต็มไปด้วยความ
แค้นสุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรมันไม่ทำให้สิ่งใดดีขึ้น
แทนที่จะได้ไปผุดไปเกิดต้องเสียเวลาตั้งสี่ปี
เพื่อรอล้างแค้น ต่อไปคงไม่มีผีสาวแสนสวย
อย่างพี่ตกลงมาจากดาดฟ้าอีกแล้วให้น้องๆ
ได้เห็นอีกแล้ว"ตอนนี้เราทั้งสี่คนลงมายืนที่
หน้าตึกวิทย์ฯเหมือนตอนแรก
"พี่ขอร้องน้องๆให้ช่วยอีกเรื่องช่วยส่งจดหมาย
ให้พี่ด้วย และเพื่อเป็นการขอบคุณน้องพี่จะตกตึก
ให้พวกน้องๆดูอีกครั้งเพื่อเป็นการส่งท้ายรับรอง
ครั้งนี้สยองกว่าทุกครั้งคอยดูนะ"เสียงพูดของผี
พี่กัญญาเงียบลงพร้อมกับที่พวกผมรีบวิ่งกลับ
มาที่รถยนต์ขับออกมาอย่างรวดเร็ว
"ใครจะรอดู แค่นี้ก็สยองพอแล้ว"ไอ้นทพูดตอน
นั่งรถกลับห้อง..ผม
ทางด้านผีพี่กัญญา
"ต้องแสดงให้ดีเพื่อทิ้งทวน เอาลังกาหน้าสามรอบ
ลังกาหลังอีกสามรอบ จบด้วยคอหักตายอย่างสวย
งาม พร้อม"
"ตุ๊บ"
"เห็นไหมคะน้องๆ"
"อ่าวไปไหนกันหมด"(เสียงพูดของพี่กัญญา)
"พี่ยามเห็นไหมคะ"
"หะหะเห็นเต็มสองตา..ผะผะผีหลอก"
"ดีนะที่พี่ยามยังเห็น..บ้ายบาย"

จบตอน เธอผู้ตกลงมาจาดดาดฟ้าตึกวิทย์

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน เธอผู้ตกลงมาจากดาดฟ้าตึกวิทย์ จบตอน 3.4.2 27/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 28-08-2016 00:01:28

แค่ตกธรรมดาพี่ก็น่ากลัวแล้วยังเพิ่มตีลังกาอีกเหรอ :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน เธอผู้ตกลงมาจากดาดฟ้าตึกวิทย์ จบตอน 3.4.2 27/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 28-08-2016 00:37:52

อ่านจบนี่ตัวสั่นเลย หัวเราะจนตัวสั่นเลยเรา มีโดดส่งท้ายก่อนไปเกิดด้วย 5555+

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.1 28/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 28-08-2016 10:03:17

4.1
ห้องสมุดครวญ

"น้องคะ ห้องสมุดจะปิดแล้วนะคะ"
"....."ไม่มีเสียงตอบจากร่างที่ฟุบ
อยู่กับโต๊ะอ่านหนังสือ
"น้องค่ะตื่นได้แล้วนะคะพี่ต้องปิดห้อง
สมุดจริงๆแล้วนะคะ"แม้บรรณารักษ์จะ
ส่งเสียงเรียกเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้รับการ
ตอบกลับจากร่างที่ฟุบอยู่กับโต๊ะหนังสือ
แต่อย่างใด จนบรรณารักษ์สาวต้องเดิน
ออกมาจากเคาท์เตอร์แล้วเรียก
"ไปอดหลับอดนอนจากไหนมาคะน้อง
พี่ต้องปิดห้องนะคะน้อง"
"น้องคะได้ยินไหนคะ"บรรณารักษ์เอื้อม
มือมาสัมผัสร่างนั้น แต่ก็ต้องหยุดอยู่แค่
นั้นเมื่อร่างนั้นขยับแล้วหันหน้ามาที่เธอ

'ผ่าง'

"แฮ่ๆ ขอโทษค่ะพี่หนูหลับเพลินไปหน่อย"
หญิงสาวนั่งตัวตรงเกาหัวอย่างเขินอาย
"พี่ก็เป็นห่วงนึกว่าเราจะเป็นอะไรไปซะอีก"
บรรณารักษ์สาวพูดอย่างเป็นห่วง
"พอดีเมื่อคืนอ่านหนังสือเตรียมสอบดึกไป
หน่อย เลยเพลียหนะคะ"สาวน้อยพูดอย่าง
รู้สึกผิด
"งั้น หนูช่วยเก็บนะคะ"หญิงสาวพูด
"งั้น..ยกหนังสือไปวางบนโต๊ะนั้นที"
หญิงสาวยกหนังสือไปวางตามบรรณารักษ์
บอก
"นี่ก็อีกคนอดหลับอดนอน ต้องมานั่งหลับ
ที่ห้องสมุด เห็นห้องสมุดเป็นห้องนอนกัน
หรือไงนะเด็กๆพวกนี้ เฮ้อ"บรรณารักษ์
สาวถอนหายใจ
"ตื่นได้แล้วน้อง"
"นี่น้องตื่นได้แล้วพี่จะได้ปิดห้องซะที"
"น้องคะ น้องคะ"
"น้องคะ"ในที่สุดบรรณารักษ์สาวก็ตัดสินใจ
เขย่าตัวนิสิตสาวที่นอนอยู่ จนเผยให้เห็นใบ
หน้าของเธอ สิ่งที่บรรณารักษ์สาวเห็นคือใบ
หน้าที่เขียวคล้ำดวงตาลึกโพลงไม่มีตาดำมี
เลือดออกจากดวงตาและจมูกของเธอเต็ม
หน้าหนังสือที่เธอคว่ำหน้า
"มีอะไรคะพี่"นิสิตสาวอีกคนเข้ามาสมทบ
กับบรรณารักษ์ แล้วเธอก็เห็นเหมือนสิ่งที
่บรรณารักษ์เห็น
"เธอไม่หายใจแล้ว"บรรณารักษ์บอกนิสิต
สาว
"เธอตายแล้ว"

ข่าวการตายของนักศึกษาในห้องสมุดแพร่
ไปทั้งมหาลัยไม่มีใครทราบสาเหตุการตาย
ที่แน่ชัดตำรวจสรุปสำนวนการตายว่าเกิด
จากขาดอากาศหายใจและที่สำคัญตายมา
แล้วสามวัน แล้วอีกไม่กี่เดือนต่อมาเธอก็
ทำเรื่องย้ายไปอยู่ที่มหาลัยอื่น ทั้งที่เพิ่งย้าย
มาทำงานที่ห้องสมุดของมหาลัยนี้เพียงสองวัน
ก่อนเกิดเหตุ แล้วเรื่องราวก็เงียบไป
เหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้นในห้องสมุดแห่งนี้

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.1 28/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 28-08-2016 10:22:32

ก็ห้องสมุดมันน่านอนอ่ะ โซฟานุ่มๆ แอร์เย็นๆ บรรยากาศเงียบๆ สงบๆ คนไม่ค่อยเยอะ

แถมมีหนังสือให้อ่านกล่อมประสาทอีกเพียบ ยิ่งถ้าเป็นช่วงฝนตกด้วยนะน่านอนเป็นที่สุด 5555

คุณบรรณารักษ์คงหลอนน่าดูแค่เดินปลุกจะปิดห้องสมุดดันเจอคนตายแทน

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.1 28/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-08-2016 11:28:51

ก่อนโดดทั้งทวนไปเกิด มีวางแผนตีลังกาลังกาหน้าสามรอบ
ลังกาหลังอีกสามรอบ จบด้วยคอหักตายซะด้วย
นี่คุณเธออารมณ์ดีจัง
ไกด์ ไม่กลัวหนอนดุ้งดิ้ง เอ๊ย...ชาเขียว
มีการจะบีบมันด้วย เดี๋ยวดิ้งไม่มีใช้นะ
เป็นบรรณารักษ์ คงช็อค แน่ๆ
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.1 28/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 28-08-2016 13:45:29

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.1 28/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 28-08-2016 15:17:58

ตอนดาดฟ้าตึกวิทย์ฮาจริงๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.1 28/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 28-08-2016 16:09:29

ฮาอะ มีการโดดอย่างสยองให้ดูส่งท้ายอีก ไม่กล้าอ่านตอนกลางคืนเลยอะ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.1 28/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-08-2016 20:18:58

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.1 28/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 28-08-2016 21:07:07

 :really2:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.1 28/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 29-08-2016 13:19:17

:pigha2: :pigha2: :pigha2:


----------


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.1 28/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 29-08-2016 18:54:03

4 หนุ่มรวมตัวกันทีไร
ได้เรื่องทุกที

สนุกค่ะ ติดตามต่อ

 :L2: :L2:

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.2 30/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 30-08-2016 17:33:48

4.2
งานกิจกรรมของมหาลัยผ่านพ้นไปด้วยดี
งานหนักและเหนื่อยที่สุดคือการชิงธงรุ่น
จากพี่ว้ากเรียกว่าสาหัสก็คงไม่ผิด  แต่
เพราะความสามัคคีของเราคนวิศวะ มัน
ก็ผ่านพ้นไปด้วยดีและอีกงานที่ไม่อยาก
ทำก็ต้องจำใจทำ ไม่ใช้ของทุกคนครับ
แต่เฉพาะไอ้ดิ้งคนเดียวก็ประกวดเดือน
มหาลัยขนาดมันถูกบังคับมันก็ยังได้ถึง
รองชนะเลิศอันดับหนึ่ง ซึ่งมันเกินความ
คาดหมาย จะว่าเกินความคาดหมายก็ไม่
ถูก เพราะมันไม่ได้ตั้งเป้าห่าอะไรไวเลย
แค่ทำให้ดีที่สุดก็เท่านั้นมันบอก ตอนนี้มัน
กลายเป็นขวัญใจของทั้งหญิงทั้งเกย์ทั้งใน
และต่างคณะ จะว่าไปก็ไม่ใช่เฉพาะไอ้ดิ้ง
ทั้งกลุ่มเราเลยต่างหาก ส่วนเรื่องความรัก
ที่คืบหน้าไปอีกก้าว ไอ้เชียร์ยอมคบกับไอ้
นทแล้ว ส่วนผมก็ยอมคบกับไอ้ดิ้งมันแล้ว
จนด้วยเหตุผลของมัน และก็ไม่ได้รังเกียจ
อะไรมันที่ผ่านมามันก็คอยปกป้องผมเสมอ
แต่เรื่องอย่าว่าต้องรอไปก่อน ผมยังไม่รีบ
ต้องใช้เวลาอีกหน่อย เพราะถ้ามีอะไรกัน
ผมก็ไม่คิดว่าไอ้ดิ้งจะยอมให้ผมรุกมันแน่ๆ
ก็เหมือนกัน แต่ถ้าผมยอมมันถ้าเมื่อไหร่
ถ้าผมขอรุกมันบ้าง มันต้องยอมให้ผมได้
เหมือนกัน.........มันถามผมวันนั้น
"ไกด์เมื่อไหร่มึงจะยอมเป็นแฟนกูซะที"
"มันสำคัญกับมึงมากเลยหรือไง มันก็
แค่คำๆเดียวป่าววะ"ผมถาม
"ก็จริงอย่างที่มึงว่ามันก็แค่คำแค่คำเดียว
'แฟน'แต่คำเดียวที่มึงว่ามันบอกให้กูรู้
ว่ากูมีสิทธิ์ในตัวมึงแค่ไหน ห่วงได้แค่ไหน
หึงได้แค่ไหนมึงเข้าใจกูป่าววะ เพราะถ้า
กูกับมึงยังเป็นแค่เพื่อนกันกูก็ไม่มีสิทธิ์
ที่จะหึงจะหวงมึงเพราะเพื่อนกันเขาไม่มี
สิทธิ์ทำแบบนั้น"มันก็จริงอย่างที่มันพูด
"โอเค"
"งั้น คุณดิ้งครับ จะมาเป็นเมีย..เอ้ย
แฟนผมได้หรือเปล่าครับ" พอผมพูด
จบมันทำหน้าอึ้งคงไม่คิดว่าผมจะเป็น
คนพูดก่อน
"กูต้องเป็นคนขอมึงสิวะ ถุงจะถูก"
"มึงเอาอะไรมาเป็นตัววัดวะว่าจะมึง
หรือกูที่ต้องเป็นคนขอ จะใครก็ได้
หรือเปล่าวะมึง"ผมถาม
"ก็ใช่.แต่เมื่อกี้มึงบอกกูไปเป็นเมีย
กูตกใจหมด"
"แล้วถ้ากูพูดจริงมึงจะตกลงไหมมึง
ได้กู..กูได้มึง เราเป็นของกันและ
กันมึงจะว่าไง"มันทำท่าคิด
"ทำไมต้องคิดนานวะ"ผมถามเพราะ
มันใข้เวลาคิดนานพอสมควร
"ก็กูไม่เคยรับนี่หว่า"มันทำหน้างอๆ
"อ่าว เหี้ยแล้วไงมึงคิดว่ากูเคยหรือไง
กูถึงต้องยอมให้มึงเอาอยู่ฝ่ายเดียว
ถ้ามึงรับไม่ได้เป็นเพื่อนกันแบบไปเรื่อยๆ
ดีกว่าวะ รอคนที่ทำได้เเบบมึงต้องการ
ค่อยไปคบกับคนนั้น กูยอมหยุดตั้งแต่
ตอนนี้วะ"ผมคิดแบบนี้ผมไม่ได้เกย์สาว
หรือเป็นเกย์รับผมก็ผู้ชายคนนึงที่มีเเฟน
เป็นผู้หญิงมาตลอด
"นั่นสินะ ตกลงถ้ามึงต้องการเอากูยอม
มึง เพราะรักนะถึงยอม"มันตอบยิ้มกว้าง
เดินเข้าประชิดวงในคลอเคลียร์ล้วงไปใน
เสื้อยึดผมจับมือมันไว้ก่อนจะเลยเถิด
"มึงยังไม่ตอบกูเลยว่าจะยอมเป็นแฟนกู
หรือเปล่าครับ..คุณดิ้ง"
"รับครับ ยอมครับ ผมดิ้งยินดีรับคุณไกด์
เป็นแฟนครับ"พูดจบผมดึงท้ายทอยมันมา
ประกบปากจูบทันที ครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่
จูบกับผู้ชาย จะว่าไปก็ไม่ได้เลวร้ายกับผู้
สึกดีไปอีกแบบ ผมดึงเสื้อไอ้เดิ้งดึงออก
ทางหัวมันก็ถิดกางเกงให้ผมพอผมถอด
กางเกงให้มัน มันก็ถอดเสื้อยคดให้ผมจน
ตอนนี้เหลือแค่กางเกงในสีขาวของผมกับ
กางเกงในสีดำของมันที่ติดตัวอยู่ร่างกาย
ของเราเหมือนมีเเรงดึงดูดเข้าหากัน ผม
ผลักมันลงบนเตียงผมพร้อมกับคล่อมตัว
มันเอาไว้ซุกไซร์ที่ซอกหูของมันมาซอกคอ
แล้วก็หน้าอก(ก็เอามาจากที่เคยทำกับสาว
นั่นแหละแค่เปลี่ยนมาเป็นผู้ชาย)ก่อนจะดูด
เข้ากับหัวนมสีชมพูของมันมือผมล้วงเข้าไป
จับน้องชายที่เต็มไม้เต็มมือของมันไว้ แล้ว
รูดขึ้นรูดลงจนมันคลางเสียงหวานแล้วกดหัว
ผมให้ไปที่เป้าของมัน แต่ผมหยุดไว้ที่สะดือ
มันก่อนจัดการแหย่ลิ้นลงไปในหลุมอยู่แบบ
นั้น มันคงเสียวเด้งเอวขึ้นรับลิ้นของผม ผม
ลงไปนอนแล้วให้มันทำให้ผมบ้างมันทำแบบ
เดียวกับที่ผมทำให้มัน จนมาถึงน้องชายของ
ผมดูสิว่ามันจะทำยังไง มันเงยหน้ามองผม
ก่อนจะดึงกางเกงในสีขาวของผมออกแล้ว
แลบลิ้นเลียที่ส่วนหัวน้องชายผมแบบกล้าๆ
กลัวคงไม่เคยทำให้ใครเหมือนกัน แล้วมัน
ก็จัดการอมของผมจนหายไปในปากมันไป
ได้เกือบหมด เพราะของผมมันก็ไม่ได้เล็ก
ไปกว่าของมันขนาดก็พอๆกัน แรกๆก็โดน
ฟันบ้างเหมือนกัน แต่ซักพักก็เก่งขึ้นเรียน
รู้เรียนมากจนผมเกือบจะทนไม่ไหวต้องดัน
หน้ามันออกแล้วผลักให้มันนอนลงแทนแล้ว
ก็จัดการมันแบบเดียวกับที่มันทำให้ผมจนมัน
เองก็ทนจะไม่ไหวเหมือนกันผมเปลี่ยนมา
จูบปากมันแล้วบดเบียดส่วนน้องชายให้ได้รู้
จักใกล้ชิดกัน
"ชี้ดดด ไกด์ดีจัง"ครางไอ้ดิ้งคราง
"กูก็เหมือนกันดิ้ง"แล้วผมก็ดูดปากมันอีก
ส่วนเอวก็บดเบียดสู้กันจนร้อนไปหมด เหงื่อ
ออกเป็นเม็ดๆท่วมตัวทั้งๆที่เปิดแอร์ แล้วเวลา
นั้นก็มาถึง
"ไกด์กูจะถึงแล้ว"
"กูก็จะถึงเหมือนกัน..พร้อมกันนะ"
ร่างกายเรากอดกันแน่นแล้วต่างก็เกร็งกระตุก
รู้สึกอุ่นๆที่ปลายน้องชายและหน้าท้อง
"สุดยอดเลยครับที่รัก"ไอ้ดิ้งดึงผมลงไปกอด

"ปั้งๆๆ"
"พวกมึงอยู่กรือเปล่าวะ"เสียงไอ้นท
"เหี้ย ไอ้นทมา"มองหน้าแล้วพูดออกมา
พร้อมกัน
"มึงเข้าไปอาบน้ำ เดี๋ยวกูรับหน้ามันเอง"
ไอ้อิ้งคว้าผ้าขนหนูวิ่งเข้าห้องน้ำไป ส่วนผม
คว้ากางเกงในตัวเองมาเช็ดแล้วใส่เสือยึด
ใส่กางเกงแล้ววิ่งเอ่กางเกงในตัวเองไปใส่
ตะกร้าตรงระเบียง
"ก๊อกๆ"
"มายเฟรนด์ไกด์..สุดหล่อนทมาหา"
มันจะมาทำไมตอนนี้วะผมรีบวิ่งไปที่ประตู
"ว่าไงมึงมีไรหรือเปล่า"ผมถามมัน
"ดูมึงรีบๆนะไอ้ไกด์มีไรหรือเปล่า"ไอ้นทถาม
"ไอ้ดิ้งอยู่นี่หรือเปล่ากูไปหามันที่ห้องก็ไม่อยู่
โทรไปก็เสือกปิดเครื่อง"มันถามแล้วเดินเข้า
ห้องผม
"มันอยู่ที่นี่แหละกำลังอาบน้ำอยู่"ผมบอกแล้วนั่ง
ลงที่โต๊ะเก้าคอม
"ฮั่นแน่ พวกมึงทำอะไรกันหรือเปล่า"ไอ้นทจับ
ผิดผมสายตาเจ้าเล่ห์
"ทำอะไรอ่านหนังสือเตรียมสอบกันอยู่"ผมตอบ
มือเปิดหนังสืออ่าน
"เห็นไหม"ชูหนังสือให้มันดู
"เหรอ มึงถ้าจะอ่านจนขึ้นใจเลยล่ะสิ หนังสือ
กลับหัวกลับหางก็อ่านรู้เรื่อง"อะไรผมอ่านกลับ
หัวเหรอ
"ฮ่า ฮ่า จริงด้วยพวกมึงกำลังมีอะไรกันจริงด้วย"
มันเอานิ้วชี้ชี้มาที่ผม
"ไม่ใช่เว้ย"ผมปฎิเสธเสียงแข็ง
"แล้วนี่อะไร"ไอ้นทหยิบกางเกงในสีดำของ
ไอ้ดิ้งชูขึ้นแล้วแกว่งไปมา
"ไอ้ไกด์หยิบกางเกงในให้กูหน่อย"เสียงไอ้ดิ้ง
มันคงไม่ได้ดูว่าไอ้นทกำลังชูกางเกงในมันอยู่
"อันนี้ใช่ไหมดิ้ง"
"ก็มึงถอดเองจำไม่ได้ไงงง"มันอ้าปากค้างเมื่อ
มันเห็นว่าไอ้นทต่างหากที่เป็นคนถามไม่ใช่ผม
"พวกมึงแดกกันแล้วได้ไงวะ เห็นแก่ตัวไอ้เชียร์
มันยังไม่ยอมกับกูแบบนี้เลย"ไอ้ดิ้งคว้ากางเกง
ในจากมือได้นทมาใส่แล้วใส่กางเกงอละเสื้อยึด
"พวกกูจะเอากันแล้วเกี่ยวไรกับมึงนทไม่มีปัญญา
เสือกพาล"ไอ้ดิ้งด่า
"เออ พวกมึงจำไว้ไม่รอกูเดี๋ยวกูจะไปฟ้อง
ไอ้เชียร์ว่าพวกมึงซั่มกันแล้ว"มันขู่ทำหน้า
เหมือนจะร้องไห้
"เชิญมึงไปฟ้องเลยไอ้เชียร์หน่ะ มันจะได้รู้
มึงปัญญาอ่อนเรื่องแค่นี้ก็ต้องฟ้อง"ไอ้ดิ้งด่า
"ถ้าแน่จริงมึงเวลาไปทำให้ไอ้เชียร์ยอมเป็น
แฟนมึงให้ได้ก่อนจะดีกว่าไอ้นท"ผมพูดบ้าง
กอดอกดูความปัญญาอ่อนของมัน
"แสดงว่ามึงสองคนเป็นแฟนกันแล้ว"มันชี้นิ้ว
มาที่ผมกับไอ้ดิ้งสลับกัน
"ว่าแต่ใครรุก..ใครรับวะ"มันถาม
"เดาเอาเอง..ที่แน่ๆกูไม่ยอมโดนเสียบฝ่าย
เดียวแน่"ผมตอบไอ้ดิ้งพอได้ยินก็ทำตาโตใส่
ผมเลยทีนี้
"กูก็ไม่ยอมโดนเสียบฝ่ายเดียวเหมือนกัน"
ไอ้ดิ้งตอบแล้วจ้องหน้าผม
"สรุปพวกมึงฟันดาบกันเพราะยังตกลงกันไม่ได้
ว่าใครรุกใครรับใช่ไหมวะ"ไอ้นทถามยิ้มๆ
"เออ"พร้อมเพรียงกันผมกับไอ้ดิ้ง
"55555"ไอ้นทหัวเราะ
"หัวเราะทำไม"
"ป่าววะ"

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.2 30/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 30-08-2016 17:56:44

"ว่าแต่ใครรุก..ใครรับวะ"

"เดาเอาเอง..ที่แน่ๆกูไม่ยอมโดนเสียบฝ่ายเดียวแน่"

"กูก็ไม่ยอมโดนเสียบฝ่ายเดียวเหมือนกัน"

"สรุปพวกมึงฟันดาบกันเพราะยังตกลงกันไม่ได้ว่าใครรุกใครรับใช่ไหมวะ"


 :ruready :ruready :ruready

:pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.2 30/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 30-08-2016 18:25:23

ขัดจังหวะจริงๆ

 :oo1: :oo1:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.2 30/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 30-08-2016 19:02:42

ดิ้ง ไกด์ เป็นนักกีฬาฟันดาบของมหาลัย :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
นท น่ารักมากจะไปฟ้องเชียร์
ว่าสองคนเป็นแฟนกัน เด็กมาก
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.2 30/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 30-08-2016 19:06:59

 :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.2 30/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 30-08-2016 20:50:53

ตกลงกันไม่ได้ว่าใครรุกใครรับ ผลัดกันไหม
แต่เราเชียร์ดิ้งรุกนะ :hao3: :hao3:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.3 31/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 31-08-2016 10:56:48

4.3
"ไอ้นทมาฟ้องกูว่าพวกมึงเป็นแฟนกันแล้ว
จริงเหรอวะ"ไอ้เชียร์ถามทันทีที่ผมนั่ง
"ก็ไอ้เหี้ยนี่มันอยากเป็นกูก็เลยให้มันเป็น"
ผมบุ้ยปากไปทางไอ้ดิ้งที่นั่งยิ้มสบายใจอยู่
"เห็นไหมไอ้เชียร์พอไอ้ดิ้งอยากเป็นแฟน
ไอ้ไกด์ก็ให้เป็นเลย"
"แล้วไง"ไอ้เชียร์ถามแล้วมองหน้าไอ้นท
เขม็ง
"กูก็อยากเป็นกับมึงเหมือนกัน มึงก็น่าจะ
ให้กูเป็นแฟนมึงบ้างจะได้เหมือนมันไง"
ไอ้นทพูดไปเอานิ้วมาจิ้มกันทำปากจู่หน้า
งอออกจะงอลผมว่ามันสาวกว่าไอ้เชียร์อีก
"กูกับไอ้ไกด์มันคนละกันใช้ตรรกกะใน
การคิดตัดสินใจก็ต่าวกัน รอได้รอไม่ได้
เชิญประตูกูจะได้เปิดรับคนอื่น"ไอ้เชียร์
ตอบแบบไม่สนใจไม่ง้อ
"ไม่ไปเพราะกูในเข้าประตูมาแล้วกูไม่ยอม
เดินไปก็โง่สิ ไม่เป็นไรกูรอได้"แล้วไอ้นท
ก็ทำตัวงี้เง่า
"อีกเรื่อวมันบอกว่าพวกมึงตกลงกันไม่ได้
ว่าใครจะรุกใครจะรับเหรอวะ"ไอ้เชียร์ถาม
ยิ้มๆสายตาเจ้าเล่ห์
"เออ ตามนั้น ทำไม"
"แล้วมึงกับไอ้นทตกลงกันได้ว่างั้นมึงรับ
มันรุก"ผมถาม
"เฮ้ย"
"ใครจะให้มันรุกฝ่ายเดียว_วยกูก็มีอย่าง
น้อยก็ต้องแฟร์ๆเว้ย"ไอ้เชียร์ตอบ
"5555"ไงละมึงผมกับไอ้ดิ้งหัวเราะ
"มึงทำเป็นเหรอเชียร์"ไอ้นทถาม
"หรือมึงทำเป็น"ไอ้เชียร์ถามกลับ
"ก็ดูในวิดีโอเอาก็ได้"ไอ้นทตอบ
"ถ้าอย่างนั้นกูกับมึงค่อยมาตกลง
กันอีกที ตอนเป็นแฟนกันแล้ว"
ไอ้เชียร์บอก
"เออ ก็ได้วะ"ไอ้นทยอมซะดื้อ
"จะสอบแล้วพวกมึงอ่านหนังสือ
ถึงไหนกันแล้ววะ"ผมถาม
"เริ่มอ่านแล้ว"ไอ้นทตอบ
"วันนี้มีเรียนคาบเดียวนี่หว่า งั้นเรียน
เสร็จไปนั่งอ่านหนังสือห้องสมุดกัน"
กลับไปอ่านที่ห้องก็เปลืองค่าไฟแล้ว
แถมพออ่านที่ห้องเมื่อไหร่พอหัวถึง
หมอนก็พลอยจะง่วงนอน ขนาดกิน
กาแฟแล้วยังเอาไม่อยู่เลย
"ก็ดีวะเงียบดี กูอ่านเองที่ห้องที่ไร
หลับเป็นตาย"ไอ้นทพูด
"แสดงว่าถ้ามึงอ่านที่ห้องสมุดมึงจะไม่
หลับใช่ไหมวะ"ไอ้เชียร์ถาม
"เปล่า แต่ได้อยู่กับมึงไง พอกูหลับมึง
ก็ต้องปลุกกู ตรงไหนไม่เข้าใจกูก็ถาม
ไอ้ไกด์"ไอ้นทพูด

ห้องสมุด
"โต๊ะนั้นว่างวะ"ไอ้ดิ้งเดินไปนั่งที่ว่าง
วางหนังสือจองไว้
"มึงจะเอานี้อะไรบ้างวะเดี๋ยวกูลงไปซื้อ"
ไอ้ดิ้งบอก
"กูกาแฟเย็น"ผมบอก
"กูชาเย็น"ไอ้เชียร์
"ส่วนกู..."
"ไอ้ต้องเลยไอ้นทมึงต้องไปกับกู"แล้ว
ไอ้ดิ้งลากคอไอ้นทตามมันไป ไอ้เชียร์
เดินไปหาหนังสือมากองไว้สิบกว่าเล่ม
ส่วนผมก็เอาซีทกับเล็คเซอร์ก็คงพอถ้า
ไม่พอเดี๋ยวค่อยไปเดินดู
"มาแล้วนี่ของมึงชาเย็น"มันเอาแก้ว
ชาเย็นมาแนบที่ปก้มไอ้เชียร์
"เฮ้ย"
"เย็นถึงสมองเลยห่านท แล้วมึงแดกไร
555นมเย็น เข้ากับหน้ามึงมากสัด"ไอ้
เชียร์หัวเราะหน้าดำหน้าแดง
"น้องๆเบาเสียงหน่อยนะคะที่นี่ห้องสมุด
นะคะ"โดนบรรณรักษ์ด่าเข้าแล้วไงมึง
"เออ อ่านหนังสือไปเลยพวกมึง เดี๋ยว
โดนด่าอีก"ผมว่า ทีนี้ต่างคนต่างอ่าน
จนผมเผลอหลับไปคาหน้าหนังสือไปเลย
"ตื่นได้เเล้ว"เสียงโหยหวน
"ขออีกนิด..อย่าเพิ่งกวนกู"ผมต่อรอง
"ตื่นได้แล้ว"ไอ้ดิ้งมันยังจะมากวนตีนผม
เดี๋ยวมันโดนตีนของผมแน่ๆ
"ไอ้ดิ้งมึงกวนกูทำไมนักหนาวะ"ผมคว้า
เข้าที่ผมมันกระชากอย่างแรง
"เค้าเจ็บนะปล่อยผมเค้าก่อนน"ยังจะมา
ทำเสียงยานคางเล่นอีก ผมตะคอกจะสม
น้ำหน้ามัน แต่
'ผ่าง'
"เฮ้ย"ผมร้องอย่างตกใจเมื่อหัวที่ผมดึงอยู่
ไม่ใช่ผมของไอ้ดิ้งแต่เป็นผมของผู้หญิงที่
หน้าซีดตาแดงกล่ำจ้องหน้าผมอยู่สงสัยจะ
ตาฝาด เลยหันหน้าไปอีกด้านลืมตามอง
เหมือนกันเลยครับเพราะมีหน้าผู้หญิงหน้า
ซีดคนเดิมนอนมองผมอยู่แต่ตอนนี้ขยับหน้า
เข้ามาใกล้มากกว่าเดิมใกล้จนได้กลิ่นเหม็น
สงสัยจะโกรธที่โดนผมดึงผมเมื่อกี้ แต่เพื่อ
ความมั่นใจผมหันมามองตรงๆแทน
คิดว่าถ้ายังเจออีกล่ะใช่แน่ๆ แล้วก็
เจอแต่คราวนี้หนักกว่าเก่ามากนอก
จากจะจ้องหน้าผมแล้วลูกตายังกลิ้ง
ออกมาจากเบ้าตาทั้งสองข้าง เอาไง
ล่ะจะร้องก็ร้องไม่ได้ จะขยับตัวก็ทำ
ไม่ได้เหมือนโดนสะกดไว้ให้ขยับไม่ได้
"ผมขอโทษที่ดึงผมคุณผมไม่ได้ตั้งใจ
อย่าหลอกอย่าหลวนกันเลย เดี๋ยวจะ
ทำบุญใส่บาตรไปให้"ผมหลับตาแล้ว
ไม่กล้ามอง
'นะโมตัสสะ ภควโต........'
ผมสวดอยู่ในใจ แต่ก็เหมือนไม่ได้ผล
"ก็บอกให้ตื่นทำไมไม่ตื่น"แน่นอนแล้ว
ว่าผีแน่ๆ
"ก็บอกให้ตื่นทำไมไม่ตื่น"
"ก็บอกให้ตื่นทำไมไม่ตื่น"
"ก็บอกให้ตื่นทำไมไม่ตื่น"
"ก็บอกให้ตื่นทำไมไม่ตื่น"
"ก็บอกให้ตื่นทำไมไม่ตื่น"
"ก็ตื่นแล้วไงจะอะไรกันนักกันหนาวะ
ขอโทษก็ขอโทษแล้ว"
ผมตะโกนสุดเสียงเพราะโมโหความ
กลัวหายไปหมด
"ไอ้ไกด์เป็นอะไรตะโกนออกมาได้ดูสิ
เขาตกใจกันหมดแล้ว"ไอ้ดิ้งถามอย่าง
ห่วงๆเอามือมาจับมือผมไว้
"นี่กูฝันไปเหรอวะ"ไม่อยากจะเชื่อว่า
เป็นเพียงความฝันเพราะมันเหมือนจริง
มากๆ
"ก็เออสิวะ เห็นมึงหมอบหลับอยู่เนี่ย
มาปลุกมึงก็แหกปากโวยวาย ฝันว่าอะไร
ว่ะ"จะบอกยังไงว่าสงสัยโดนผีหลอก
ตอนนี้ยังสว่างอยู่เลยจะเป็นไปได้ไง
เดี๋ยวมันก็หาว่าผมคิดมาก อาจขะคิดว่า
เจอผีจน
"เปล่า ไม่มีอะไรวะ ว่าแต่ไอ้นทกับ
ไอ้เชียร์ไปไหนแล้ววะ"เพราะไม่เห็น
พวกมันแล้ว
"อ๋อ มันขอตัวไปทำธุระกันวะไม่รู้ธุระ
อะไรมันไม่ยอมบอก ว่าแต่เรากับไปทำ
ธุระกันบ้างดีกว่านะกูว่า"
"ธุรอะไรของมึงไอ้ดิ้ง"ผมถามเพราะสงสัย
คิดไม่ออกว่ามีธุรอะไร
"ธุรอะไรของมีงไอ้ดิ้ง"ผมตัดสินใจถามมัน
"ก็เหมือนเมื่อวันนนั้นไง"มันทำตาหื่นใส่ผม
"มึงอยากโดนกูเสียบแล้วใช่ไหมดิ้งคนดี"
ผมเอามือลูบคางมันเล่น
"มึงต่างหากที่ต้องโดนกูเสียบ"ไอ้ดิ้งเถียง
"งั้นเป่ายิงฉูบใครชนะได้เสียบก่อน"ผมเสนอ
"งั้น เป่ายิงฉูบ"
"......."
ทายซิ...ว่าใครจะชนะ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.3 31/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 31-08-2016 13:03:38

อิอิ เปลี่ยนกันกะได้นะ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.3 31/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 31-08-2016 13:08:47

:pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.3 31/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 31-08-2016 13:58:13

ความหลอนเริ่มมาแล้ว :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.4 31/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 31-08-2016 15:20:46

4.4
เรื่องที่เกิดที่ขึ้นในห้องสมุดผมไม่เล่า
ให้ใครฟังเพราะไม่มั่นใจว่ามันเป็น
เพียงฝันหรือความเป็นจริงเอาไว้ชัวร์
แล้วค่อยเล่าให้พวกมันอีกครั้งก็แล้ว
กัน ตอนนี้พวกผมนั่งเล่นกันอยู่ที่
โต๊ะใต้ห้องสมุด
"มึงเคยได้ยินข่าวนักษาตายในห้อง
สมุดเมื่อสามเดือนก่อนเปล่าวะ"ผม
เริ่มหาข้อมูลเพื่อประกอบกับความ
สงสัยของผมว่าจะเป็นอย่างที่ผมคิด
หรือเปล่า
"ใช่ที่บอกว่าบรรณารักษ์เพิ่งย้ายเข้า
มาแค่วันที่สองก็เจอนักศึกษาตาย
ตอนที่เข้าไปเรียกให้ตื่นแต่พบว่าตาย
แล้ว ตำรวจยังบอกว่าตายมาประมาน
สามวันแล้ว"ไอ้เชียร์พูด
"งั้นก็แสดงว่าตอนที่บรรณรักษ์คนใหม่
จะเข้ามาทำงานได้หนึ่งวัน ก็หมายความ
ว่าตายตอนบรรรักษ์คนเก่ายังทำงานอยู่
ใช่ไหมวะ แล้วคนตายชื่ออะไรคณะไหน"
ผมตั้งข้อสงสัยแล้วอยากรู้ว่าคนตายหน้า
ตายยังไงใช่ที่ผมคิดว่าฝันตอนอยู่ที่ห้อง
สมุด
"รู้สึกว่าจะชื่อพิมรดา ทิมทับทอง อยู่
คณะศึกษาศาสตร์ ปี3 นี่ไงรูปได้จาก
พี่ Google นี่ไง"ไอ้นทเอารูปให้ผม
ดู พอเห็นรูปทำเอาผมถึงกับหน้าเมื่อ
รูปที่เห็นคือรูปของหญิงคนนั้น หรือ
ว่าโต๊ะที่พวกผมนั่งคือโต๊ะที่เธอนอน
ตายเมื่อตอนนั้น
"กูมีเรื่องจะเล่าให้พวกมึงฟัง"ผมตัด
สินใจเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้พวกมันฟัง
ผมมั่นใจว่าไม่ได้ฝันไป ต้องมีอะไร
ซักอย่างผีพี่พิมรดาถึงยังไม่ยอมไป
แถมปรากฏร่างให้ผมเห็นอีกต่างหาก
อาจจะต้องการให้ช่วยอะไรก็ได้
"ดิ้งมึงจำวันที่เราไปอ่านหนังสือกัน
ที่ห้องสมุดแล้วกูร้องเอะโวยวายได้
ไหม"ผมหันไปมองหน้ามัน
"จำได้ที่มึงร้องว่าก็ตื่นแล้วไงจะเอา
อะไรอีกวะ ใช่ปะ"มันถามทำหน้าตา
สงสัย
"ใช่วันนั้นแหละกูฝันมีคนมาปลุกกู
'ก็บอกให้ตื่นทำไมไม่ตื่น'พวกมึง
ลองเดาดูสิว่าใคร"ผมอยากรู้ว่าพวก
มันจะคิดเหมือนที่ผมคิดหรือเปล่า
"อย่าบอกนะว่าคือ"ไอ้นททำหน้า
แหย่ๆ
"ใช่พี่พิมรดาคือคนที่มาปลุกกู"ผมพูด
"งานเข้าอีกแล้วไง งานพี่กัญญายัง
สยองไม่หายงานพี่พิมรดาเข้ามาเพิ่ม
ความสยองให้ใหม่อีก บรึ๋ย"ไอ้นท
พูดจบทำท่าตัวสั่น
"อย่าบอกนะว่ามึงจะช่วยพี่เขา"ไอ้ดิ้ง
ถาม
"หรือมึงจะไม่ช่วยก็ได้นะก็ทำคนเดียว
ก็ได้"ผมคิดแบบนั้นจริงๆไม่อยากลาก
พวกมันมาเดือดร้อนด้วย
"มึงคิดว่ากูจะยอมปล่อยแฟนกูไปคน
เดียวได้ไงวะ"ไอ้ดิ้งพูดแล้วจับมือผม
ไว้ตาเราประสานกันหน้าค่อยเคลื่อนหา
กันห่างกันไม่ถึงคืบ
"หยุด"มือไอ้นทสอดมาระหว่างหน้า
ของเราแล้วดันหน้าเราทั้งสองออก
จากกัน
"ไอ้ขี้อิจฉา"ไอ้ดิ้งด่า
"ไม่รู้เว้ยถ้ากูทำไม่ได้คนอื่นก็ห้าม
อีกอย่างที่นี่ในมหาลัยโปรดให้เกียรติ
สถานที่ด้วย"มันพูดทำหน้าเหมือน
พวกอาจารย์ฝ่ายปกครองสมัยเรียน
มัธยมอยู่
"ครับพวกผมผิดไปแล้ว"ผมพูด
"มานี่ มึงก็อย่าไปอิจฉามันสิวะ"
"ฟอด"เต็มแก้มไอ้นท ที่ตอนนี้
ยิ้มแก้มปริเป็นคนบ้าไปเรียบร้อย
"โปรดให้เกียรติสถานที่ด้วยครับ"
ไอ้ดิ้งแซว
"อันนี้ยกเว้น ว่าเเต่ถึงไหนแล้วนะ
จะไปช่วยผีพี่พิมรดาใช่ไหมไปซิ
ใช่ไหมครับเชียร์"ทีนี้หน้ามือเป็น
หลังตีนเลยนะไอ้นทมองหน้าไอ้
เชียร์แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"วันนี้มึงน่ารักวะเชียร์"ไอ้นทชม
ไอ้เชียร์ที่ตรงข้ามกับไอ้นทสุดๆ
คือนิ่งๆเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"สรุปเย็นนี้เราจะบุกห้องสมุดกันใช่
ไหมพวกเรา"ผมปลุกใจทุกคน แต่
"..เงียบ.."
"เฮ้ย พวกมีง"
"ใจสู้หรือเปล่า ใหวไหมบอกมา.."
"พอๆไอ้ไกด์ร้องเพลงเขาเสียหมด"
ไอ้นทห้าม
"งั้นเอาใหม่นะเว้ย"
"เย็นนี้พวกเราจะไปบุกช่วยผีห้องสมุด
กันใช่ไหมวะ"ผมถามใหม่
"ใช่ พวกเราจะบุกห้องสมุดกันไปเผาให้
มันเกลี้ยง ฮ่าฮ่า"
"เพี้ย"
เสียงตบเกรียนไอ้นทจากฝีมือไอ้เชียร์
"ใจร้ายกับกูตลอดเลยนะไอ้เชียร์"ไอ้นท
ทำใจน้อยใส่ไอ้เชียร์
"ก็มึงแม่งโอเว่อร์แอคตลอด"ไอ้เชียร์ว่า
"ก็บรรยากาศจะได้คึกครึนตอนนี้เรากำลัง
จะไปหาผีห้องสมุดกันนะไม่ได้ไปหา
บรรณรักษ์ในห้องสมุด"มันก็แถของมันไป
แต่ถ้ากลุ่มเราไม่มีไอ้นทก็คงเหงาแน่ๆ
"งั้นแยกย้ายเจอกันที่ใต้ถุนห้องสมุดทุ่ม
ครึ่งนะพวกมึง"ผมบอกเวลานัดหมายแล้ว
ก็แยกย้ายกันไป

ทุ่มครึ่ง
ไอ้ดิ้งไปรับผมที่ห้องเพื่อออกมาพร้อม
กัน ส่วนไอ้นทกับไอ้เชียร์ก็มาพร้อมกัน
"พร้อมนะพวกมึง"ผมถาม
"คราวนี้มึงพกเครื่องรางอะไรมาด้วย
หรือเปล่าวะไอ้นท"ไอ้ดิ้งถาม
"มาหาผีห้องสมุดกูเตรียมนี่มาเลย
ปากกา ดินสอ ยางลบ"ไอ้นทชูอุปกรณ์
ของมันให้พวกผมดู
"เอาที่มึงเห็นว่าควรเลยนท"ผมพูด
"งั้น ไปเถอะวะเดี๋ยวห้องสมุดก็จะปิด
แล้วเราจะต้องไปซ่อนตัวในนั้น"แล้ว
พวกเราก็เดินเข้าไปในห้องสมุดซึ่งปิด
ตอนาองทุ่มของทุกวัน ตอนนี้สองทุ่ม
แล้วบรรณารักษ์หนุ่มคนใหม่ตรวจสอบ
ความเรียบร้อยของห้องสมุดแล้วก็จัด
การล็อคประตูห้องความมืดเข้าครอบ
งำเรามีแค่ไฟฉายและแสงไฟสลัวๆหน้า
ห้องสมุดที่มีแสงส่องเข้ามาในห้องสมุด
"ห้องสมุดตอนมืดๆแบบนี้น่ากลัวฉิบเลย
วะ"ไอ้นทคนเดิมจะพูดทำไม แล้วอยู่
ไฟดวงกลางห้องก็สว่างขึ้น
"ห้องสมุดปิดแล้วทำไมยังไม่กลับ"
เสียงเยือกเย็นฟังแล้วขนลุก(ระดับ1)
"ห้องสมุดปิดแล้วทำไมยังไม่กลับ"
เสียงเยือกเย็นเริ่มตวาดนิดๆ
"ห้องสมุดปิดแล้วทำไมยังไม่กลัว
กรี๊ดดด"เสียงกรี๊ดมันกรีดเข้าไปใน
หัวใจจริงๆ จบเสียงตู้ใส่หนังสือสั่น
สะเทือนไปทั้งห้องหนังสือที่วางอยู่
ในชั้นตกลงพื้นห้องตู้หนังสือล้มเหมือน
โดมิโนไม่มีผิด
"ห้องสมุดปิดเเล้วทำไมไม่ปลุก"
"ห้องสมุดปิดเเล้วทำไมไม่ปลุก"
"ห้องสมุดปิดเเล้วทำไมไม่ปลุก"
"ห้องสมุดปิดเเล้วทำไมไม่ปลุก"
"ห้องสมุดปิดเเล้วทำไมไม่ปลุก
กรี๊ดดด" เสียงกรีดร้องอีกครั้ง
นี้หนังสือที่ตกลงบนพื้นลอยอยู่
กลางอากาศแล้วหันมาทางพวก
ผม
"พวกแกมันเด็กดื้อต้องโดนทำโทษ"
พอพูดจบหนังสือที่ลอยอยู่ก็ตรงดิ่ง
มาที่เรา
"โอ้ย"
"เจ็บพวกเรามาหลบที่นี่ก่อนช่วยกันขน
โต๊ะมาทำเป็นบังเกอร์"
"ไอ้ดิ้งพูดอย่างกับอยู่ในสนามรบ"
"ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงมึงไปช่วยเชียร์มันยก
แล้วเอามาต่อกัน"มันก็จริงอย่างที่ไอ้ดิ้ง
มันว่าเพราะหนังสือลอยเข้ามาโจมตีเรา
อย่างกับลูกกระสุน ตอนนี้เรามากำบัง
แล้วต่อไปก็แค่เจรจา
"พี่พวกผมแค่ต้องการช่วย"ผมพูดตอน
นี้สิ่งที่ลอยอยู่กลางอากาศมันไม่ใช่หนัง
สืออีกต่อไป แต่มันคือตู้หนังสือนั่นเอง
"พวกแกจะช่วยอะไรฉันได้"ผีพี่พิมรดา
พูด
"พี่ก็บอกมาสิครับว่าต้องกาาอะไร แต่
ก่อนอื่นพี่เอาตู้ลงมาก่อนได้ไหมแล้วมา
นั่งคุยกันดีๆ"ผมเสนอ
"เงียบ"แล้วตู้ก็ค่อยตกลงบนพื้นอย่างช้าๆ
พวกเราจัดโต๊ะเหมือนตอนประชุม(ยังอุตส่า
มีเวลาจัด)คือมีเก้าอี้สำหรับผีพี่พิมรดานั่ง
แล้วก็เก้าอี้พวกผมที่ติดกันไม่มีช่องว่าง
"พี่แกไปไหนแล้ววะ"ไอ้นทถาม
"โน้นไง"ไอ้เชียร์ที่เพดานห้องสมุดผีพี่พิม
กำลังคลานตรงมาที่พวกเราสภาพมือติด
เพดานหน้าหันสู้พื้นห้องผมสาวลู่ลงปิด
หน้าตาน้ำเลือดย้อยมาเป็นทางก่อนจะ
ล่วงลงมาบนพื้นห้องก่อนจะค่อยๆคลาน
ไปนั่งบนเก้าอีในท่านั่งก้มหน้ามองพื้น
น้ำเลือดยังใหลไม่หยุด
"พี่ต้องการใช้พวกเราชชะช่วยครับ"
ผมพูดทันใดนั้นหน้าที่ก้มลงก็แหงน
มามองแต่ยังนั่งท่าเดิม
"เขามีหน้าที่ต้องปลุก"
"ฉันหลับอยู่ไม่มีใครปลุก"
"ทำไมเขาไม่ปลุกฉัน"
"ถ้าเขาปลุกฉัน ฮือ ฮือ ฉันอาจจะ
ไม่ตาย"
"ทำไม่เค้าไม่ปลุกฉัน กรี๊ดดด"เสียงกรี๊ด
ดังไปทั่วห้องสมุดแล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็กลับ
สู่ปกติตู้หนังสือกลับเข้าที่เหมือนไม่เคยเกิด
อะไรขึ้น แต่ที่ไม่ปกติคือ
"ไอ้เชียร์ ไอ้เชียร์อยู่ไหน"ไอ้นทถามอย่าง
ร่อนรน
"นั่นไอ้เชียร์"ไอ้อิ้งชี้ร่างไอ้เชียร์ที่ลอยอยู่
ในอากาศไอ้นทวิ่งไปข้างเพื่อจะช่วยไอ้เชียร์
แต่ก็ต้องหยุดเมื่อไอ้นทถูกมือขิงพี่พิมรดา
บีบคอไว้
"ให้เวลาสามวันช่วยฉันไม่เช่นนั้นฉันจะเอา
เพื่อนของพวกแกมาเฝ้าห้องสมุดแทนฉัน"
"ฮ่า.ฮ่า ฮ่า"แล้วร่างทั้งสามก็หายไปเหลือ
ผมกับไอ้ดิ้งเพียงสองคน
"คิดถูกคิดผิดที่คิดจะช่วยวะจะเริ่มยังไงดี
ถ้าไอ้นทกับไอ้เชียร์เป็นอะไร กูจะไม่ให้
อภัยตัวเองเลย"น้ำตาผมใหลนองหน้า
เพราะผมทำให้เพื่อนอยู่ในอันตราย
"ใจเย็นๆไกด์ค่อยๆช่วยกันคิดมันต้อง
มีคำตอบในตัวของมัน ส่วนไอ้เชียร์มัน
มันก็ยังมีไอ้นทอยู่ด้วย เราช่วยกันคิด
เดี๋ยวก็คิดออกว่าต้องทำไง.......
....มึงยังมีกูจำไว้.."ไอ้ดิ้งพูดจบแล้ว
ดึงผมไปกอดไว้แน่น
"กูดีใจนะดิ้งที่มีมึง"

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.4 31/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 31-08-2016 15:25:44

เดี๋ยวจะมีตอนพิเศษตอนเป้ายิงฉุบใครชนะ
ได้เสียบมาลุ้นกันว่าใครโดนเชียร์ใคร
เสนอได้นะครับ
1.ดิ้งรุก
2.ไกด์รุก
3.สลับกันรุกรับ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.4 31/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 31-08-2016 16:30:23

ข้อ ๓ สลับกันรุกรับ
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.4 31/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 31-08-2016 16:53:58

:m10: :m10: :m10:

2.ไกด์รุก



 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.5 31/8/2016 (50%)
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 31-08-2016 17:11:53

4.5.1
จบตอน 50%
ผมกับไอ้ดิ้งพากันกลับมาที่ห้องผมต่างคน
ต่างจมอยู่ในความคิดของตัวเอง
"ดูสิเราได้อะไรบ้างจากผีพี่พิม
1."ห้องสมุดปิดแล้วทำไมยังไม่กลับ"
2."ห้องสมุดปิดเเล้วทำไมไม่ปลุก"
3."เขามีหน้าที่ต้องปลุก"
4."ฉันหลับอยู่ไม่มีใครปลุก"
5."ทำไมเขาไม่ปลุกฉัน"
6."ถ้าเขาปลุกฉัน ฉันอาจจะไม่ตาย"
7."ทำไม่เค้าไม่ปลุกฉัน"ผมลิสออกมา
เป็นข้อๆ
"เราได้อะไรจากไอ้พวกนี้บางไหมวะดิ้ง"
ผมถามดิ้ง
"กูว่าเธอยังไม่อยากตาย เธอต้องการให้
ใครซักคนปลุกเธอ"ไอ้ดิ้งพูด
"ใช่ใครซักคนที่มีหน้าที่ปลุกเธอหรือใคร
ที่ยังไม่ออกจากห้องสมุดในเวลาที่ห้อง
สมุดปิด"ผมพูด
"บรรณรักษ์"ผมกับไอ้ดิ้งพูดขึ้นพร้อม
"ใช่ บรรณรักษ์แต่คนไหนล่ะ"ผมถาม
"คนปัจจุบันตัดไปได้เลย"
"คนที่เพิ่งย้ายไปก็ไม่น่าใช่ถึงจะเป็นคน
ที่พบว่าเธอสามเพราะเธอตายมาสามวัน
แต่บรรณารักษ์เพิ่งทำงานได้เพิ่งสองวัน
งั้นก็เหลือคนเดียวคือบรรณรักษ์ที่ย้าย
ไปก่อนคนที่เพิ่งย้ายไป"ผมสรุป
"งั้นที่เราต้องทำก็คือหาว่าบรรณรักษ์
คนนั้นชื่ออะไร อยู่ที่ไหน แล้วไงต่อ"
ไอ้ดิ้งถาม
"ต้องให้เธอมาปลุกผีพี่พิมรดาให้ตื่น
อย่างที่เธอต้องการกูว่าเธอต้องการ
แค่นั้น"ผมคิดว่าอย่างนั้น
"แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าเธอย้ายไปที่ไหน
แล้วจะติดต่อได้ยังไง"ผมถาม
"กูไม่อยากถ้าอยากรู้เรื่องงูก็ต้องถาม
หมองูหรือคนขายงู ถ้าอยากรู้เรื่อง
เกี่ยวกับผ้าก็ต้องถามคนขายผ้า"ไอ้ดิ้ง
พูดเหมือนจะรู้แล้วแต่กั๊กไว้
"มึงกำลังจะบอกกูว่าอยากรู้เรื่องเกี่ยว
กับบรรณารักษ์ก็ต้องถาม.บรรณารักษ์"
"ใช่ พรุ่งนี้เราจะไปถามบรรณารักษ์
เป็นห่วงไอ้นทกับไอ้เชียร์ไม่รู้ตอนนี้
จะเป็นยังไงบ้างพรุ่งนี้เราไปหอสมุด
แต่เช้าเเล้วไปตามหาบรรณรักษ์มา
ที่นี่เรื่องก็น่าจะจบ"ผมสรุปรายละเอียด
ทั้งหมดที่ต้องทำในวันพรุ่งนี้
"งั้นตอนนี้หาอะไรกินแล้วนอนเอา
แรงไปต่อสู้กับวันพรุ่งนี้ดีกว่าไปเถอะ
ก็มันใจว่าไอ้นทจะดูแลไอ้เชียร์ได้เป็น
อย่างดี มึงก็รู้ว่าไอ้นทมันรักไอ้เชียร์
ของมันแค่ไหน"ไอ้ดิ้งโผเข้ามากอด
ผมแล้วลูบหลังผมเบาๆ
"มันจะต้องจบลงด้วยดีมึงเชื่อกูนะ"
"กูดีใจที่เรามีกัน"ผมพูด
"หมายถึงปืนนะเหรอ"
"เอาไว้ยิงหัวมึงไง"ผมพูด
"ใช่ ที่หัว 'หัวใจกูไง'"มันตอบ
แล้วเอามึงผมจับที่หัวใจมัน
"กูไปอาบน้ำดีกว่า"

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.5 (50%) 31/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 31-08-2016 17:44:44

หลอนอ่ะ พี่ผีแกไปนั่งซอกไหนเนี่ยถึงไม่มีใครเห็น ไม่มีใครเรียก ทั้งๆ ที่ห้องสมุดใกล้ปปิดแล้วเนี่ย

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.5 (50%) 31/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 31-08-2016 18:55:23

สนุกทุกตอนค่ะ. ค่อยๆ เพิ่มระดับความสยอง. ตอนนี้น่ากลัวมาก.  นทกับเชียร์ถูกจับไปไว้ไหนเนี่ย. 

เนื้อเรื่องแปลกดีค่ะ. ไม่ซ้ำใคร. ขอแทรกตอนหวานๆ บ้างนะคะ. ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.5 (50%) 31/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 31-08-2016 20:11:42

น่าลุ้นทุกตอนเลย

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.5.2 พิเศษ#นทเชียร์ 31/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 31-08-2016 20:40:21

4.5.2
Part #นทเชียร์
ผมตกใจที่ตื่นขึ้นมาเจอว่าตัวเองนอนอยู่
บนฟูกขนาดสี่ฟุตสภาพเก่าข้างๆมีไอ้เชียร์
นอนไม่ได้สติอยู่ข้างๆ ผมมองไปรอบห้อง
พยายามดูแล้วนึกว่าเป็นที่ไหนแต่ดูเท่าไหร่
ก็ไม่คุ้นว่าเคยมาหรือเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
เดินดูอยู่นานเห็นข้าวกล่องที่ขายในเซเว่น
สองกล่องกับโออิชิรสดั้งเดิมกับรสมะนาว
วางอยู่ก็เลยถือติดมือมาเผื่อไอ้เชียร์หิวจะ
ได้กินกัน ล้วงกางเกงก็เจอว่ามีโทรศัพท์อยู่
"เฮ้ย ไม่มีสัญญานเป็นไปได้ไงวะ"ผมว่ามัน
คงเป็นเพราะผีพี่พิมรดาแน่ๆที่ทำให้ไม่มีเคลื่อน
สัญญานโทรศัพท์
"เชียร์ๆตื่น ตื่นได้แล้ว"ผมทั้งเรียกทั้ง
เขย่าตัวเชียร์
"นทมึงเองเหรอ ที่นี้ที่ไหนวะ"ไอ้เชียร์
พยายามลืมตาให้คุ้นกับแสงในห้องที่มี
เป็นเพียงแสงของหลอดตะเกียบ
ผมดึงมันให้ลุกขึ้นยืน
"ไม่รู้เหมือนกันวะผีพี่พิมรดาคงจับเรา
มาขังไว้ที่นี้"
"แต่ไม่ต้องกลัวนะกูอยู่ตรงนี้ข้างๆมึง
ไม่ต้องกลัวนะ"ผมจับมือมันเอาไว้แน่น
"อืม กูเชื่อมึง"ไอ้เชียร์บีบมือผมเหมือน
บอกว่ามันไว้ใจผม
"แต่ตอนนี้กูเริ่มหิวแล้ววะ"ไอ้เชียร์ลูบท้อง
ตัวเอง ผมนึกขึ้นได้ว่ามีข้าวกล่องอยู่
"จะว่าไปผีพี่พิมรดาก็น่ารักเหมือนกันนะ
อุตส่าห์ซื้อข้าวกล่องกับน้ำมาไส้ให้"ผมก็อด
ขำและอดสงสัยไม่ได้ว่าพี่แกใช้วิธีไหนถึงได้มา
คงไม่ใช้เดินเข้าไปซื้อแน่ๆ
"เอาเถอะมีให้กินก็ดีแล้วมีงอย่าสงสัยเลยวะ
เดี๋ยวพี่แกได้ยินแล้วมาเอาคืนจะว่าไง"ไอ้เชียร์
พูด
"งั้นกินกันก่อนดีกว่าวะเดี๋ยวอด"นึกได้กินตั้ง
หน้าตั้งตากินกันจนอิ่มสบายท้อง
"มึงว่าไอ้ไกด์กับไอ้ดิ้งมันจะทำสำเร็จหรือเปล่า
วะ"ไอ้เชียร์ถาม
"กูเชื่อว่าพวกมันต้องไขปัญหาออก แล้วต้อง
ช่วยพวกเราได้อย่างแน่นอนมึงเชื่อกูสิ"ผมมอง
ตามันดวงตาที่ทำให้ผมหลงใหลดวงตาที่อยาก
ให้มองแค่ผมคนเดียว ใบหน้าผมเคลื่อนเข้าหา
ใบหน้าของไอ้เชียร์อย่างช้าๆก่อนจะประกบแนบ
สนิทแล้วล้วงล้ำเข้าไปภายในปากของไอ้เชียร์
เนิ่นนานที่เราแลกเปลี่ยนความหวานไม่สิต้องบอก
ว่าแลกเปลี่ยนโออิชิซึ่งกันและกัน
"เป็นแฟนกันนะ"ถึงจะรู้สึกว่าสถานที่ไม่เหมาะ
แก่การขอเป็นแฟนแต่ผมว่าตอนนี้และเหมาะที่
สุดตอนที่ยากลำบากที่สุดมันจะทำให้รู้ว่าใครที่
พร้อมจะอยู่ข้างเราไม่ว่าตอนที่สุขหรือว่าทุกข์
"อืม"
"อืม คืออะไรเชียร์"
"ตกลง ถ้ามึงถามอีกทีกูจะยกเลิกทันที"
"ดีใจที่สุดเลย"ผมตะโกนสุดเสียง
"เอะอะอะไรกัน เดี๋ยวจับหักคอให้หมดเลย"
เสียงยานคางดังขึ้นพร้อมกับเสียงของหมาที่
เห่าหอนอย่างโหยหวนทำให้ผมคว้าไอ้เชียร์
มากอดไว้ในอ้อมกอด
"กูว่าเรามานอนเอาแรงก่อนดีกว่าวะ พรุ่งนี้
ไม่รู้จะต้องเจออะไรบ้าง"ผมนอนลงแล้วให้
ไอ้เชียร์นอนหนุนแขนผมแล้วต่างคนก็ต่าง
หลับเพราะไม่คิดว่าผีพี่พิมรดาคงจะไม่ฆ่า
พวกเราอย่างแน่

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.5.2 พิเศษ#นทเชียร์ 31/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 31-08-2016 21:15:46

:amen: :amen: :amen:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.5.2 พิเศษ#นทเชียร์ 31/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 01-09-2016 09:08:43

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.5.2 พิเศษ#นทเชียร์ 31/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 01-09-2016 10:06:06

รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.5.2 พิเศษ#นทเชียร์ 31/8/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 01-09-2016 10:51:26

สุดยอด. มีข้าวกล่องกับโออิชิให้กินด้วย :katai2-1:

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.5.3 จบตอน 1/9/2016
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 01-09-2016 11:48:07

50%หลัง
วันนี้เป็นวันศุกร์พวกเราไม่มีเรียนเราไปรอ
บรรณรักษ์ที่หน้าห้องสมุดตั้งแต่เช้าจน
สองโมงเช้าบรรณรักษ์คนใหม่ก็มาถึง
"พี่บรรณรักษ์ครับ"
"สวัสดีครับน้องมีอะไรให้พี่ช่วยเหรอครับ"
สายตาแพรวพราวมองผมกับไอ้ดิ้งตั้งแต่จรดเท้า
ไม่ต้องบอกก็รู้เก้งแน่ๆ
"พี่ชื่อเก่งครับ"
"ผมดิ้งกับไกด์"ไอ้ดิ้งเป็นเป็นคนแนะนำ
"หน้าตาดีทั้งสองคนเลยเป็นแฟนกันหรือเปล่า"
ถามตรงประเด็นอยากจะพูดว่ามันเรื่องส่วนตัว
นะไม่ตอบได้ไหมหรือพี่เสือกทำไม แต่มอง
ในแง่ดี และถ้าอยากรู้ก็จะบอกให้รู้ก็ดีจะได้
ตัดไฟแต่ต้นลมอีกอย่างเราก็ต้องเพิ่งพาพี่แก
เรื่องบรรณารักษ์ซะด้วยดีๆไปก่อนก็แล้วกัน
"ครับเราเป็นแฟนกันครับ คือพวกผมอยาก"
ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบแกก็พูดแทรกขึ้นมา
"เอาไว้ไปคุยในห้องสมุดดีกว่านะ"เหมือน
พี่เก่งจะพยายามถ่วงเวลาพวกผม
"ก็ได้ครับ"ผมกับไอ้ดิ้งเดินตามหลังพี่แก
ไปเงียบๆภายในห้องช่างต่างกับเมื่อคืน
เพราะเมื่อคืนทั้งโต๊ะเก้าอี้ตู้หนังสือล้ม
กระจัดกระจายไม่เรียบร้อยเหมือนตอนนี้
"พี่เก่งพอจะรู้ไหมครับว่าบรรณรักษ์คน
ก่อนหน้าพี่ที่เพิ่งย้ายไปชื่ออะไรแล้วมี
เบอร์โทรศัพท์หรือที่อยู่ไหมครับ"ผมถาม
"เดี๋ยวก่อนนะ เอ๊ะนี่น้องที่ได้รองเดือน
มหาลัยนี่ครับพี่จำได้เพราะว่าพี่เชียร์น้อง
อยู่พีว่าน้องควรจะได้ที่หนึ่งมากกว่านะ
เพราะน้องหล่อกว่า"พูดจบส่ฝฝงสายตา
ให้ไอ้ดิ้งซะหวานเยิ้มนี่ถ้าไม่ติดที่ต้องพึ่ง
พาอาศัยพี่มันนะพ่อจะชกซักหมัด คนยิ่ง
ร้อนใจยิ่งรีบๆอยู่ก็มาถ่วงให้ช้าคงต้องเสน่ห์
ไอ้เป็นประโยชน์
"พี่เก่งครับพวกผมจำเป็นจริงๆนะครับไว้เสร็จ
ธุระเมื่อไหร่จะเลี้ยงขอบคุณพี่ซักครั้ง เพื่อนๆ
หล่อผมเยอะอย่างเช่นสองคนนี้"ผมเอารูปพวก
ผมที่เคยถ่ายสี่คนมาให้แกดูเห็นแกทำตาโต
"ผมรู้ว่าพี่ชอบ"ผมทำรู้ทัน
"แหม่น้องไกด์ก็อะไรก็ไม่รู้ไม่ต้องก็ได้ครับ
เรื่องแค่นี้พี่เต็มใจช่วย"ปากว่ามือจับมือผม
กับไอ้ดิ้งคนล่ะข้างแล้วลูบที่ฝ่ามือผมเบาๆ
ไอ้ดิ้งมองหน้าผมคงจะทนไม่ไหวผมเลย
ต้องเหยียบเท้ามันเตือนมัน
"เพื่อนพี่"ผมกระซิบข้างหูมันเบาๆ
"โอเค พี่บรรณารักษ์คนนั้นชื่อพี่ทิพย์
นี่ครับพี่จดข้อมูลทั้งหมดให้แล้วอย่าลืม
ที่เราตกลงกันไว้นะ เบอร์พี่อยู่ข้างล่าง"
พี่เก่งจับมือไอ้ดิ้งแล้วเอากระดาษยัดใส่
มือไอ้ดิ้ง
"เย็นนี้พี่ว่างไหมครับซักสองทุ่มกว่าๆ"ผมมอง
ตาไอ้ดิ้งให้อยู่เฉยๆ
"ว่างครับ สำหรับน้องๆว่างตลอด"พี่เก่ง
รีบตอบทันที
"แล้วสองทุ่มกว่าๆผมสองคนจะมาหานะครับ
อย่าเพิ่งรีบกลับรอพวกผมก่อนนะครับ"ผมบอก
ผมจัดการโทรหาพี่ทิพย์ทันทีเล่าเหตุที่เกิดขึ้น
ฟังว่า พี่ทิพย์เองก็บอกว่าฝันถึงผู้หญิงคนนึง
ทุกคืนจะมาร้องไห้ต่อว่าพี่ทืพว่าทำไมไม่ยอม
ปลุกเค้าทั้งที่เมื่อก่อนก็เคยปลุกเค้าเป็นประจำ
เธอโทษว่าเพราะพี่ทิพย์ทำให้เขาตาย ถ้าวัน
นั้นพี่ทิพย์ปลุกเค้าอาจยังไม่ตาย ผมส่งรูป
ทาง mms พี่พิมรดาให้พี่ทิพย์ดูว่าใช่คนนี
้ใช่ไหมที่พี่ทิพย์ฝันถึง
"ใช่คะน้องคนนี้ละที่พี่ฝันถึงทุกคน"
"ในฝันเขาบอกหรือเปล่าครับว่าต้องการให้
พี่ทำอะไร"ผมถาม
"เขาต้องการให้พี่ปลุกเขาให้ตื่น"พี่ทิพย์บอก
"ตอนนี้พี่พิมรดาจับตัวเพื่อนผมไปสองคน"
"เค้าต้องการให้พี่มาปลุกเค้าที่ห้องสมุดมหาลัย
พี่จะได้ไหมครับ"ผมถาม
"แต่พี่กลัวคะ"พี่ทิพย์ตอบเสียงสั่น
"ไม่ต้องกลัวครับพี่พวกผมก็อยู่ด้วย ถ้าเราทำให้
ความต้องการของเธอเป็นจริง.เธอจะได้ไปผุดไป
เกิดเสียที"ผมพยายามสร้างความมั่นใจให้พี่ทิพย์
"ก็ได้คะ พี่จะถึงที่มหาลัยน้องประมานสองทุ่มนะ
คะเพราะอยู่อีกจังหวัด"พี่ทิพย์บอก
"ได้ครับผมจะรอพี่ใต้หอสมุดนะครับ"ผมบอก

สองทุ่มครึ่ง
"น้องไกด์ ใช่ไหมคะ"
"ครับผมไกด์ ส่วนนั่นเพื่อนผมชื่อดิ้ง"
"สวัสดีครับพี่ทิพย์"ไอ้ดิ้งยกมือไหว้
พี่ทิพย์รับไหว้
"พร้อมไหมครับพี่"ผมถามพี่ทิพย์
"พร้อมคะ"

"โหล พี่เก่งยังอยู่ที่ห้องสมุดหรือ
เปล่าครับ ผมกับไอ้ดิ้งยืนอยู่หน้า
ห้องสมุดครับพี่ช่วยเปิดประตูให้
ได้ไหมครับ"ผมพูด
"พี่กำลังไปเดี๋ยวนี้แหละกำลังคิด
ถึงอยู่พอดีเลย"ขนาดเจอกันแค่
ไม่กี่ชั่วโมงเลยนะยังเป็นไปได้
ขนาดนี้
"ไงจ๊ะน้องๆ"สีหน้าดีใจเปลี่ยน
ไปทันทีที่เห็นว่าเห็นผู้หญิงเดิน
มาด้วย
"นี่พี่ทิพย์ครับพี่บรรณรักษ์คน
เก่าพี่แกจะมาร่วมปาร์ตี้กับเรา
ด้วยครับ"
"งั้นเหรอ"พี่เก่งทำหน้างงคง
ไม่เข้าใจว่าปาร์ตี้อะไรยังไง
"งั้นผมขอเริ่มเลยนะครับ"พูด
จบผมหยิบธูปหนึ่งดอกมาจุด
"ผมรอเชิญวิญญานพี่พิมรดามาปรากฎ
ตัวด้วย"
"อะไรดิ้งวิญานอะไร"เสียงพี่เก่งถาม
จับแขนไอ้ดิ้งแน่น
พอผมพูดจบ
ไฟในห้องก็ดับด้วยเหลือไว้เพียงดวง
เดียวพวกเราเดินไปที่แสงสว่างนั้น
มันมีโต๊ะตัวนึงตั้งอยู่เป็นมุมดับลับสาย
ตาคนอื่น เหมาะสำหรับคนที่ชอบอ่าน
หนังสือแบบส่วนตัว แล้วก็ทีร่างของ
นิสิตหญิงคนนึงนอนฟุบอยู่บนหนังสือ
"ทำไมไม่ปลุกหนู"เสียงถามเร็ดรอด
ออกมาจากร่างนั้น
"ทำไมไม่ปลุกหนู"เสียงถามดังมาอีก
ครั้งมือเขียวคล้ำยื่นออกมาวางด้าน
หน้าเล็บมือยาวดำ
(ผ่าง)
ใบหน้าที่เคยฟุบหมอบเงยขึ้นมองมา
ทางพวกเราแบบโกรธแค้น
"ว้าย ผีหลอก"เสียงพี่เก่งที่แอ๊บแมน
มาตลอดแตกกระจายทันทีที่เห็นหน้าผี
พี่พิมรดาแล้วแกก็สลบลงไปกองที่พื้นห้อง
"ทำไมพี่ไม่ปลุกหนู"ผีพี่พิมรดา เดินมา
หยุดยืนตรงหน้าพี่ทิพย์ที่แม้จะดูกลัวแต่ก็
ยังยืนสู้
"วันนั้นทางบ้านพี่โทรมาบอกว่าลูกสาวพี่
อาการหนักเข้าอยู่ในห้องไอซียูเป็นตาย
เท่ากัน พี่รีบเข้าไปหาหัวหน้าบรรณารักษ์
ที่ส่วนกลางเพื่อคืนกุญแจเพราะพี่ทำงาน
ที่นี่เป็นวันสุดท้ายแล้ว พี่รีบขับรถไปที่
โรงพยาบาล ฮึก ฮึก แต่มันสายไปแล้ว
ลูกสาวพี่หมดลมหายใจก่อนที่พี่จะไปถึง
แค่ห้านาที"พี่ทิพย์ร้องไห้ฟูมฟาย พวก
ผมเองที่เป็นเพียงผู้ฟังก็ยังร้องไห้ตาม
พี่ทิพย์ไปด้วย
"พี่ขอโทษที่วันนั้นพี่ไม่ได้เดินเข้าไปปลุก
น้อง พี่เสียใจที่มีส่วนทำให้น้องต้องตาย"
ผีพี่พิมรดาค่อยๆเงยหน้าขึ้นจากหน้าผี
กลายเป็นหน้าคนปกติมีน้ำตาใหลอาบ
ทั้งสองข้าง
"ไม่ใช่ความผิดของพี่หรอกคะ มันไม่
ใช่ความผิดของใครคงถึงเวลาของหนู
เวลาของลูกสาวพี่ หนูเองก็ต้องขอโทษ
ที่พาลเอาว่าเป็นความผิดของพี่"ผีพี่พิม
ก้มหน้าร้องไห้ พี่ทิพย์เดินเข้าไปหาแล้ว
"ไม่ต้องนะคะน้องพี่ไม่โกรธเรามาอโหสิ
ให้กันและกันจะได้ไม่มีเวรกรรมต่อกัน
"พี่อโหสิกรรมให้น้องพิมขอให้น้องพิมไปสู่ภพภูมิ
ที่ดีนะคะ"พี่ทิพย์ลูบหลังพี่พิมเบาๆ
"ขอบคุณคะ หนูก็ขออโหสิกรรมให้พี่ทิพย์
เหมือนกันคะ"ผีพี่พิมพ์พูด
"เฮ้ย พวกมึง"ไอ้นทพยุงไอ้เชียร์เดินมาหา
พวกผม
"จบลงด้วยดีใช่ไหมวะ"ไอ้นทถาม
"อืม ลำบากมึงแล้ววะเพื่อน"ไอ้ดิ่งตบบ่า
ไอ้นทเบาๆ
"ไม่วะกูยังอยากจะขอบคุณพี่พิมแกซะอีก
เพราะทำให้กูได้แฟนมาคนนึง  ใช่ไหมวะ
เชียร์"ไอ้นทพูดยิ้มๆ
"เฮ้ย อย่าบอกนะว่ามึงสองคน"
"เราตกลงดป็นแฟนกันแล้ว"ไอ้เชียร์หน้า
แดงก้มหน้าไม่ยอมพูดอะไร
"น้องๆพี่ต้องขอบคุณน้องๆทุกคนที่ทำให้
สิ่งที่ค้างคาในใจของพี่ได้คลี่คลายและ
พร้อมจะจากไป พี่ขอให้น้องๆรักษาความ
ดีของตัวเองไว้ อีกอย่างผีก็มีหัวใจถ้าทำ
ได้ช่วยพวกเค้าเถอะเหมือนกับที่ช่วยพี่
พี่ต้องไปแล้วนะ ลาก่อนนะคะพี่ทิพย์
ลาก่อนน้องทุกๆคน"พูดจบพี่พิมก็กระโดด
ขึ้นไปเกาะเพดานและคลานหายไป
"อ่าวพี่เก่งตื่นแล้วเหรอครับ"ผมถาม
"ผีไปหรือยังครับ"พี่เก่งถามอย่างหวาดกลัว
"ไม่เห็นนะครับ อาจจะอยู่แถวนี้พี่ต้องระวัง
ให้ดีแล้วนะครับต่อไปนี้ผมพูด
"นั่นสิครับ ไม่รู้จะโผล่ออกมาเมื่อไหร่ ไม่อยู่
แล่วหอสมุดมหาลัยนี้ พรุ่งนี้จะไปลาออก"พี่เก่ง
ผู้ผมกับไอ้ดิ้งหันไปยิ้มให้กัน
"อ่าวพี่เก่งแล้วที่เราตกลงจะไปกินเลี้ยงกันละ
ครับ แล้วนี่ครับเพื่อนผมนทกับเชียร์จะไปด้วย
หล่อไหมครับพี่น่าจะชอบ"ผมพูด
"หล่อครับหล่อ แต่ถ้าหล่อแล้วต้องเจอผีพี่ก็
ไม่เอาคะเอาตังไปหาซื้อกินแถวริมทางก็ได้คะ
น้อง"พูดจบแล้วแกก็เดินจากไปไม่สนใจพวก
ผมเลย ส่วนพี่ทิพย์ก็ขอตัวกลับเหมือนกัน
เพราะดึกมากแล้ว
"งั้นพวกเรากลับเถอะ ไอ้นทมึงกับไอ้เชียร์
จะไปห้องไกด์หรือกับห้องตัวเอง"ไอ้ดิ้งถาม
"ไปส่งที่ห้องกูแล้วกัน"ไอ้นทตอบ
"โอเค"มันคงเหนื่อยแล้วต้องการพักผ่อน
กันอย่างมาก ผมดีใจที่เรื่องราวครั้งนี้จบลง
ด้วยดี

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.5.3 จบตอน 1/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 01-09-2016 12:14:43

บรรณารักษ์เก่ง ลาออกเลยเหรอ :mew5: :เฮ้อ:
นท เชียร์ ออกมาเจอเพื่อนได้และ :katai2-1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.5.3 จบตอน 1/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 01-09-2016 13:26:20

แอบลุ้นเบาๆ ว่าจะเจอที่ไหนต่อ 555

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ห้องสมุดครวญ 4.5.3 จบตอน 1/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 01-09-2016 13:32:18

แผนกำจัดว่าที่มือที่สามสินะ ฮา

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนพิเศษNc #ไกด์ดิ้ง 1/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 01-09-2016 14:45:40

พิเศษ ดิ้งvsไกด์
"ยิงฉุบ"
"กูชนะ"นั่นคือเสียงเยาะเย้ยไอ้ดิ้งของผม
ที่เป็นคนชนะนั่นก็หมายความว่าผมจะได้เปิด
บริสุทธิ์ไอ้ดิ้งก่อน
"ถอดเสื้อถอดกางเกงแล้วนอนรอบนเตียง
ทำหน้าแบบเย้ายวนเชิญชวนให้กูอยากเอา
หน่อยซิครับที่รัก"ผมสั่งแล้วมองร่างกายมัน
อย่างหื่นกนะหาย ผมเอาลิ้นเลียริมฝีปากตา
มองมันตาเยิ้มค่อยๆเดินเข้าหามัน
"จะทำอะไรก็ทำสิวะไกด์กูอายสัด"ไอ้ดิ้งพูด
อายๆแล้วหลบตาผม
"อยากโดนเอาแล้วเหรอครับที่รัก"ผมแกล้ง
ถามมันที่อายหน้าแดงเอาผ้าห่มมาคุมหน้า
ต่างจากปกติที่ออกจะเข้มๆเงียบๆ มันทำบ้า
อะไรของมันอย่างน่ารักน่าเอามากๆเลยมันจะ
รู้ำหมนะเนี่ย ผมจัดการกับตัวเองจนหมดไม่
เหลืออะไรปกปืดร่างกาย แล้วเอามือของผม
ลูบไล้ที่หน้าอกของมันไปมาจนทั่ว ตอนนี้น้อง
ของมันแข็งจนเป็นลำตั้งตรงชี้เด่อย่างสวยงาม
มือผมจับแล้วลูบแล้วชักขึ้นลงๆมันบิดตัวไปมา
ปากเชิดเผยอออกผมทนไม่ไหวประกบปากจูบ
มันอย่างดูดดื่มแบบไม่มีใครยอมใคร  ผมผละ
จากจูบเลียเข้าที่ซอกคอของมันดูดจนขึ้นรอยซ้ำ
ที่ต้นคอขาวของมันแล้วลงมาดูดที่หัวนมแดงๆ
ของมันขนมันต้องแอ่นอกขึ้นรับลิ้นของผมมือ
กดเข้าที่หัวของผมเหมือนไม่อยากให้หยุด
"ซี๊ด อ่า"ไอ้ดิ้งร้องครางได้เซ็กซี่มากผมยก
ขาไอ้ดิ้งแยกออกจากกันจนกว้างเอาเควาย
ที่เตรียมไว้เพราะคิดว่ายังไงก็ต้องได้ใช้
ไม่ใครก็ใครก็ต้องโดนเข้าสักวันแน่ๆ
ผมเปิดทางไอ้ดิ้งจนติดว่าน่าจะได้แล้วหันมา
เตรียมอาวุธของตัวเองเสร็จแล้วจ่อเข้าที่ทาง
เข้าสีแดงนั้น
"แรกๆมันจะเจ็บซักหน่อยนะ แต่มึงไม่ต้องกลัว
นะดิ้งกูจะทำเบาๆไม่ให้มึงต้องเจ็บ ถ้าเจ็บมึง
บอกกูนะกูจะหยุดทันที
"ผมก้มลงจูบปากมันพร้อมกับเริ่มดันน้องชาย
เข้าทีละนิด
"อะ"ไอ้ดิ้งร้อง
"เจ็บหรอ.เอาออกไหม"ผมถามม้นส่ายหัวแล้ว
คว้าท้ายทอยผมกดลงมาจูบมัน
"ดันเข้ามาเลยไกด์กูทนได้เพื่อจะได้เป็นของมึง"
มันพูดจบผมกอดมันแน่นแล้วดันส่วนที่เหลือไป
จนหมดทั้งลำ
"อะหมดแล้วดิ้ง"ผมพูดแล้วจูบที่ข้างหูของมัน
เพื่อปลอบมัน
"พร้อมนะ"ผมถาม
"อืม"มันกัดฟันแล้วค่อยๆผ่อนลมหายใจ ผมชัก
เข้าออกช้าๆเรื่อยๆจนเสียงไอ้ดิ้งไม่หลงเหลือ
ความเจ็บผมจึงเริ่มดึงออกมาให้ยาวแล้วกระแทก
กลับเข้าไปเน้นๆแล้วเริ่มเร่งจังหวะจากท่าเบสิก
ปกติเป็นที่ขอบเตียงแล้วซอยตะแคงข้างซอย
ด้วยความอยากแกล้งเลยลงไปนอนแล้วให้มัน
อยู่ข้างบนผมอยากเห็นหน้ามัน
"แสดงให้ดูหน่อยสิครับดิ้ง"
"ไกด์ดิ่งทำไม่เป็นกูอายด้วย"มันพูดอาย
บั้นท้ายผมทำงานไปเรื่อยๆ
"ไม่ต้องอายเราเป็นแฟนกันแล้ว คราวหน้ากูก็
จะทำให้มึงบ้างเหมือนกันนะครับ"ผมอ้อน
"สัญญาแล้วนะว่าจะทำให้"มันต่อรอง
"ได้สิ..จะทำให้ตอมึงหักคาตูดกูเลย".ผมพูด
จบไอ้ดิ้งเอามือมาดันที่อกผมแล้วยกตัวขึ้นแล้ว
กระแทกลงบดๆวนๆทำอยู่แบบนี้น ผมสุดเสียว
มองหน้ามันตอนนี้ยิ่งได้อารมณ์ปากแดงเชิด
หลับตาส่งเสียงร้องออกมาออกสุดเสียว
"ดีมากเลยดิ้งครับ เอาให้แตกท่านี้เลยนะครับ
ไกด์ทนจะไม่ไหวแล้วผมกัดฟันจับเอวไอ้ดิ้งแล้ว
เด้งสวนจนเสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง
สุดท้ายผมก็อดทนไม่ไหวหลั่งน้ำอุ่นเข้าไปในตัวมัน
มันเองก็คงสุดทนจับของตัวเองชักไปด้วยในที่สุด
ก็ทนไม่ไหวหลั่งออกมาพุ่งกระฉุดจนกระเด็นถึง
ปากของผม
"เสียวสุดๆเลยวะดิ้ง"ผมจูบที่ปากของมัน
"แล้วอย่าลืมสัญญาที่ให้ล่ะคราวหน้าตากู.จะทำ
ให้ลุกไม่ขึ้นเลยคอยดู"มีขู่ด้วย
"เอาน่าอย่าเพิ่งพูดถึงคราวหน้าเลย เพราะ
คราวนี้ยังไม่จบ"แล้วมันก็ตกเป็นของผมอีก
สองครั้งสลบคาเตียงกันไปเลย ตื่นขึ้นมาอีก
วันมันไข้ขึ้นจนผมต้องหายามาให้มันทั้งยากิน
ยาทาเอาเป็นว่าพยาบาลมันสุดๆ ไอ้ดิ้งก็ได้ใจ
เดี๋ยวจะเอานั่นเอานี่จนผมขู่ว่าถ้าไม่เลิกเยอะ
จะจับมันทำอีกมันถึงเลิกสำออยได้

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนพิเศษNc #ไกด์ดิ้ง 1/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 01-09-2016 15:32:10

:m10: :m10: :m10:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนพิเศษNc #ไกด์ดิ้ง 1/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 01-09-2016 15:55:18

 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนพิเศษNc #ไกด์ดิ้ง 1/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 01-09-2016 18:17:50

 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนพิเศษNc #ไกด์ดิ้ง 1/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 01-09-2016 19:13:37

 ไกด์ ดิ้ง  :mew1: :mew1: :mew1:
:ling1: :ling1: :ling1:
 :pighaun: :hao6: :hao6:
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนพิเศษNc #ไกด์ดิ้ง 1/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 01-09-2016 21:30:01

 :pighaun:

เสร็จไกด์ซะแล้ว คึคึ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนพิเศษNc #ไกด์ดิ้ง 1/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 02-09-2016 02:19:09

ไกด์ดิ้งนี่พลิกโผมาก ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนพิเศษNc #ไกด์ดิ้ง 1/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 02-09-2016 13:15:58

 :haun4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอนพิเศษNc #ไกด์ดิ้ง 1/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 03-09-2016 10:44:00

ยกแรกผ่านไป อิอิ

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลคอย 5.1 3/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 03-09-2016 11:48:41

ตอน ..ทะเลคอย

หลังจบเรื่องผีพี่พิมรดา พี่เก่งบรรณรักษ์
ก็ทำเรื่องขอย้ายในสองวันต่อมาอ้างเหตุ
ผลว่าต้องกลับไปดูแลพ่อกับแม่ที่แก่ชรา
มากแล้ว เรื่องอนุมัติในอีกสองเดือนต่อมา
หลังจากนั้นพวกเราก็ได้ใช้ชีวิตนักศึกษาปี
หนึ่งกันอย่างสงบสุขโดยไม่มีผีมาให้เห็นอีก
นี่ก็เข้าเดือนที่สามแล้ว การสอบภาคเรียน
สุดท้ายของพวกเราผ่านไปด้วยดี เปิดเทอม
หน้าพวกผมก็จะกลายเป็นรุ่นพี่ปีสองกันแล้ว
ปิดเทอมใหญ่ไม่รู้จะไปไหนกันดีเลยตกลงจะ
ตะเวนเที่ยวบ้านเพื่อนที่อยู่ต่างจังหวัดกัน
เริ่มจากบ้านไอ้เชียร์เป็นทริปแรกตามด้วยบ้าน
ผมที่เชียงใหม่เป็นทริปที่สองและตบท้ายบ้าน
ไอ้นทที่กระบี่เป็นทริปสุดท้าย..ไอ้เชียร์เป็น
คนชลบุรีที่บ้านทำธุรกิจรีสอร์ทบนเกาะล้าน
ผมเคยไปครั้งสุดท้ายตอนปิดเทอมมอห้า
ไปกันทั้งครอบครัวมีพ่อ แม่ พี่สาวคนโตพา
พี่เขยกับลูกชายไปด้วย ส่วนพี่ชายผมก็พา
พี่สะใภ้กับลูกสาวที่เพิ่งกลับมาจากต่างประ
เทศมาเยี่ยมพ่อกับแม่เลยถือโอกาสมาเที่ยว
กันเป็นครอบครัวเพราะนานๆจะมีโอกาสได้
อยู่กันแบบพร้อมหน้าแล้วก็มีผมและน้อง
สาวคนเล็กที่ไปด้วยตอนนั้น
กลับมาที่เรื่องเที่ยวของพวกผมที่ตกลงจะ
ไปเที่ยวบ้านไอ้เชียร์กันไอ้ดิ้งเป็นโซเฟอร์
ตีนผีข้างๆมีไอ้นทนั่งเป็นตุ๊กตาหน้าเน่านั่ง
คู่กับไอ้ดิ้ง ส่วนผมกับไอ้เชียร์เป็นผู้โดย
สารที่ดีคือนั่งหลับกันตั้งแต่ก้นหย่อนลงบน
เบาะจนถึงท่าเรือเฟอร์รี่ข้ามฟากที่ชลบุรี
"เฮ้ย ตื่นได้แล้วหลับกันสบายจังนะพวกมึง
ไม่เห็นใจไอ้ดิ้งที่ตั้งหน้าตั้งตาขับจากกรุง
เทพฯจนมาถึงชลบุรีเนี่ยะ"เสียงไอ้นทด่า
พวกผมจนต้องลืมตาตื่นมองหน้ามันที่ไม่ได้
ต่างจากผมสองคนเท่าไหร่
"ห่านท ทำเป็นพูดดีว่าพวกมันได้ข่าวว่ามึง
เองก็เพิ่งตื่นเหมือนกันนะ"
"อ่าวเหรอวะ โทษทีกูคงตื่นเต้นมากไปมั้ง
ที่จะได้ไปไหว้พ่อตาแม่ยายเมื่อคืนเลยนอน
ไม่หลับ"
"ตอแหล ไอ้นทพอหัวถึงหมอนมึงก็หลับเป็น
ตาย"ไอ้เชียร์ด่าไอ้นท
"แฮ่ๆ กูก็นึกว่ามึงหลับแล้วซะอีก"มันหัวเราะ
ที่โดนไอ้เชียร์แฉ
"แสดงว่าเมื่อคืนมึงนอนด้วยกันดิ"ผมถามทำ
หน้าล้อไอ้เชียร์
"หรือเมื่อคืนมึงไม่ได้นอนด้วยกัน"ไอ้เชียร์
ถามกลับผมเลยเลิกความคิดที่จะล้อมันเพราะ
มันจะวกเข้าตัวเองเลยชวนมันคุยเรื่องอื่น
"แล้วรถจะจอดไว้ที่ไหนวะ เชียร์"ไอ้ดิ้งถาม
"เดี๋ยวฝากอากูไว้บ้านแกอยู่ตรงหน้าปากซอย
ที่เราเพิ่งเลี้ยวเข้ามา"แบกเป้ใครเป้มันลงรถ
"นั่นไงอากู"ไอ้เชียร์ชี้ไปที่ผู้ชายวัยกลางคน
ที่กำลังส่งเสียงเรียกลูกค้าอยู่
"อาชัยสวัสดีครับ"เรายกมือไหว้อาไอ้เชียร์
"ไง เจ้าตัวดีพาเพื่อนๆมาเที่ยวเหรอเรา"อาชัย
ยกมือลูบหัวหลานชายแล้วหันมายิ้มให้พวกผม
"ครับอา ปิดเทอมไม่รู้จะไปไหนก็เลยชวนมา
เที่ยวจะได้อยู่ช่วยงานพ่อกับแม่ที่รีสอร์ตด้วย"
ไอ้เชียร์ตอบ
"ดีแล้ว อาได้ยินแม่เค้าบ่นถึงอยู่"
"เฮ้ย สี่ที่หลานกูเอง"อาชัยหันไปตะโกนบอก
คนขายตั๋วเรือสปีดโบ้ทข้ามไปเกาะล้าน
"จะดีเหรอ ครับอาชัย เดี๋ยวอาเจ๊งพอดี"
"ไม่เป็นไรหรอก หลานชายทั้งคน"อาชัยกอด
คอไอ้เชียร์ไว้
"แล้วนี่มากันยังไง"
"ขับรถมากันเองครับอา ว่าจะฝากอาไว้"
"งั้นเอากุญแจมาเดี๋ยวอาขับไปจอดไว้ที่บ้านอา
จะกลับวันไหนก็โทรมาบอกอาแล้วกัน"
"ขอบคุณครับอา"พวกเรายกมือไหว้ขอบคุณ
อาชัยทั้งเรื่องตั๋วเรือข้ามฟากแล้วก็เรื่องที่จอด
รถฟรีด้วย ใช้เวลาไม่นานเรือก็พาเราก็มาถึง
ท่าเทียบเรือบนเกาะล้าน ไอ้เชียร์พาเราเดิน
จากท่าเทียบเรือจนไปถึงรีสอร์ตของมันที่ไม่
ไกลนักจากท่าเรือเท่าไหร่
"พ่อ หวัดดีครับ"ไอ้เชียร์
"สวัสดีครับคุณพ่อ"พวกผมยกมือไหว้ตาม
ไอ้เชียร์ ถึงแม้พ่อไอ้เชียร์จะอายุเกือบห้า
สิบแล้วแต่แกก็ดูดีสมวัย
"อ่าวเจ้าตัวดี มาทำไมไม่โทรบอกพ่อกับ
แม่ก่อน"พ่อถามแล้วเอามือจับหัวไอ้เชียร์
ก่อนจะออกแรงยีผมมันจนยุ่งเหยิง
"โห่พ่อผมยุ่งหมดไม่หล่อกันพอดี"ไอ้เชียร์
บ่นทำหน้างอใส่พ่อของมัน
"ใครหล่อแกนะเหรอ"
"ใช่ซี่ ใครจะหล่อสู้พ่อได้"
"มันแน่นอนอยู่แล้ว ไม่งั้นนางงามชลบุรี
อย่างแม่แกไม่มองหรอก"
"ไอ้ข่าวว่าพ่อปล้ำแม่ไม่ใช่เหรอ"ไอ้เชียร์
แซวพ่อมัน
"ไอ้นี่ลองพ่อทำแบบนั้นจริง ไม่มีเอ็งวันนี้
หรอก ตาเอ็งได้ยิงหัวแบะไปแล้ว"พ่อผลัก
หัวไอ้เชียร์เบาๆ
"แม่ไปไหนพ่อ"
"อยู่หลังบ้านโน้นกำลังทำคุยโทรศัพท์
กับลูกค้าอยู่"
"ไปหาแม่ก่อนนะพ่อ ฝากเพื่อนไว้แป๊บ
เดี๋ยวมา"คุยจบไอ้เชียร์มันก็วิ่งหายไป
ในบ้านทิ้งพวกผมไว้ที่ส่วนหน้ารีสอร์ท
กับพ่อมัน
"นานทีไอ้เชียร์มันจะพาเพื่อนมาเที่ยว
ว่าแต่เหนื่อยกันหรือเปล่า เดี๋ยวพ่อไป
เอาน้ำท่ามาให้กิน"พ่อเดินเข้าไปหลัง
เคาร์เตอร์หยิบมารินน้ำชาใส่แก้ว
"เดี๋ยวผมช่วยยกครับ"ไอ้นทรีบเสนอ
หน้าเข้าทำคะแนนกับพ่อไอ้เชียร์ทันที
"อะแฮ่ม ไม่ต้องแสดงออกนอกหน้า
ขนาดนั้นก็ได้"ผมแซว
"อะไรกูก็แค่ช่วยพ่อยกแก้ว มึงไม่เคย
ได้ยินสุภาษิตที่ว่าอยู่บ้านท่านอย่านิ่ง
ดูดายจงปืนไปขี้นไปขี้บนหลังคาเหรอวะ"
ไอ้นทยิ้มแล้วยักคิ้วมาให้พวกผม
"มีด้วยเหรอลูกพ่อไม่เคยได้ยิน"พ่อชาติ
(พ่อไอ้เชียร์)ทำหน้างง
"พ่ออย่าไปฟังมันมั่วครับ ไอ้นี่มันตกวิชา
ภาษาไทย"ไอ้เชียร์เดินออกมาพร้อมแม่
"นี่คุณนายวันดีคนสวยแม่กู"
"สวัสดีครับแม่"พวกผมยกมือไหว้
"สวัสดีครับหนุ่มๆหน้าตาหล่อๆกันทุกคนเลย
นะเด็กๆสมัยนี้"
"แหม่ สามียืนอยู่นี่กล้านอกใจเหรอ"พ่อชาติ
เดินมานั่งข้างๆแม่วันดีที่โดนไม่เชียร์กอดไม่
ยอมปล่อย
"หนุ่มๆก็ต้องดีกว่าคนแก่อยู่แล้วใช่ไหมล่ะ"
แม่ตีขาพ่อเบาๆแล้วยิ้ม ผมรู้แล้วว่าไอ้เชียร์
หน้าเหมือนใครก็แม่วันดีสิครับอายุสี่สิบกว่า
แล้วยังสวยอยู่เลย
"นี่อีกคน อ้อนเป็นเด็กเลยไอ้ลูกคนนี้โตจน
จะมีลูกมีเมียได้หละ"แม่วันดีจะว่าไงนะ ถ้า
รู้ว่าลูกชายคนเล็กมีแนวโน้มจะมีผัวมากกว่า
จะมีเมีย
"แม่นี่เพื่อนๆของเชียร์ ไอ้ดิ้ง ไอ้ไกด์แล้ว
ก็ไอ้นท"
"น้องเชียร์พูดไม่เพราะเลยเราเรียกเพื่อน
ไอ้นั่นไอ้นี่แม่ไม่ชอบเลย"แม่วันดีตีเข้าที่
แขนลูกชายเบาๆ
"แล้วแม่จะเรียกไงอะเรียกคุณเหรอครับ"
ไอ้เชียร์ทำเสียงเล็กเสียงน้อยใส่แม่ตัวเอง
"นี่ถ้าแม่มีลูกสาวจะยกให้ฟรีๆเลย หล่อๆ
ทุกคนเลย"
"ลูกชายผมก็รับนะครับแม่จะเอาไปเป็นคน
ใช้ที่บ้าน"ไอ้นทพูดแล้วยักคิ้วให้ไอ้เชียร์
"เจ้าเชียร์นะเหรอลูก เจ้าลูกคนนี้ทำอะไร
เป็นกับเขาที่ไหน มีแต่กินกับนอน แล้วก็
ขอตังใช้จะเลี้ยงไหวเหรอลูก"แม่วันดี
พูดไปโยกหัวไอ้เชียร์ไปมา
"ถ้าแม่ยกให้ผมจะเลี้ยงอย่างดี มดไม่ให้
ไต่ไรไม่ให้ตอม จะล่ามโซ่ขังไว้ในห้องไม่
ให้ห่างเลยครับ"ไอ้นทพูด
"แล้วเลี้ยงด้วยเพ็ทดีกรีใช่ไหมวะ บ้าไป
แล้วกูไม่ใช่แมว"
"หมา"พวกผมประสานเสียงกันอย่าง
"เออ หมา"
"ลูกๆนี่ตลกดีนะ แม่ดีใจที่เห็นลูกชายแม่
มีความสุขกับการใช้ชีวิตในรั้วมหาลัย ยัง
ไงแม่ก็ฝากดูแลเจ้าลูกชายคนนี้ของแม่
ด้วยนะถึงจะดื้อเอาใจตัวเองไปซักหน่อย"
"ไม่มีอะแม่เชียร์ดูแลตัวเองได้ อย่างไอ้
พวกนี้นะแม่เอาตัวเองให้รอดก่อนเหอะ"
ไอ้เชียร์แบะปากมาทางพวกผม
อยู่กันกี่วันล่ะลูกๆ"แม่วันดีถาม
"น่าจะซักห้าหกวันครับแม่ แล้วก็จะไป
เที่ยวบ้านไอ้ไกด์ที่เชียงใหม่"ไอ้เชียร์
บอกแม่
"อ่าวไกด์เป็นคนเชียงใหม่เหรอลูก"
แม่วันดีถาม
"ครับ แม่ผมเป็นสาวเชียงใหม่ พ่อเป็น
คนกรุงเทพ พบรักกันที่เชียงใหม่พอ
แต่งงานแม่เลยมาอยู่กรุงเทพ ส่วนที
่เชียงใหม่มียายกับน้าๆอยู่ทำร้านขาย
อาหารเหนือกันครับ"ผมตอบ
"เอาไว้ได้ไปเที่ยวเชี่ยงใหม่เมื่อไหร่แม่จะ
แวะไปชิมนะ"
"ว่าแต่ชื่อร้านอะไรเหรอ ลูก"
"ชื่อร้าน 'รำแต้'ครับแม่"เมื่อก่อนเป็น
ร้านเล็กๆสมัยยายทวด แต่พอการท่อง
เที่ยวในเชียงใหม่กลายเป็นที่นิยมลูกค้า
มากขึ้นจากร้านเล็กๆทำกันแค่คนใน
ครอบครัวต้อวขยับขยายและจ้างลูกจ้าง
เพิ่มตอนนี้มีสองสาขาแล้ว และกำลัง
จะเปิดสาขาที่สามที่เชียงราย
"แล้วนทล่ะเป็นคนที่ไหนลูก"
แม่วันดีถาม
"ผมเป็นคนกระบี่ครับ ที่บ้านทำโรงแรม
กับนำเที่ยวครับ"ไอ้นทตอบ
"แล้วดิ้งล่ะ"แม่วันดีถาม
"ผมเป็นคนกรุงเทพครับที่บ้านทำขนส่ง
แล้วก็รับเหมาก่อสร้างครับ"ไอ้ดิ้งตอบดู
เหมือนเป็นการสัมภาษณ์ยังไงก็ไม่รู้
แต่ก็ไปแปลกที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ต้องการ
รู้ว่าเพื่อนของลูกเป็นใครมาจากไหนที่บ้าน
ทำอะไร ถ้าพวกมันไปเที่ยวบ้านผมแม่ผม
ก็คงจะถามแบบนี้เหมือนกัน
"มากันเหนื่อยๆพาเพื่อนไปพักดีกว่าลูก"
"อ่อ บ้านพักริมทะเลยังว่างนะ"แม่วันดีพูด
"ขอบคุณครับแม่"ไอ้เชียร์เดินไปหยิบ
กุญแจแล้วพาเดินไปทางหลังบ้านใหญ่
ตรงไปบ้านพักติดทะเล
"หลังนี้เหรอวะสวยว่ะ"เป็นบ้านหลังเล็กๆ
ตกแต่งแบบรีสอร์ททั่วไป เดินเข้าไปภาย
ในบ้านมีทีวีโซฟาสีเบทและห้องนอนสอง
ห้องนอนห้องน้ำในตัว
"เดี๋ยวกูจะไปเซเว่นพวกมึงจะเอาอะไร
ป่าววะ นอกจากเหล้ากับเบียร์ แต่อย่า
เสือกฝากซื้อถุงยางอนามัยนะมึง"สงสัย
มันจะอายเพราะมันเป็นคนที่นี่น่าจะมีคน
รู้จักมันพอสมควร
"แสดงว่ามึงเตรียมมาล่ะสิ ไอ้นท"ไอ้ดิ้ง
ถามไอ้นทยิ้มๆ
"ไม่เตรียมมาก็อดสิวะ เผื่อได้ใช้"ไอ้นท
ตอบเล่นเอาไอ้เชียร์อายหน้าแดงไปเลย
"หรือว่ามึงไม่ได้เอามา"ไอ้นทถามกลับ
"คู่กูสดวะไม่ต้องพึ่งถุงจริงไหมวะไกด์"
อ่าวไหนงานมาเข้าที่กูได้วะ
"อะไร กูไม่รู้กูไม่เคย"ผมรีบปฎิเสธ
"ระวังเอดส์จะแดกเถอะพวกมึง"ไอ้เชียร์ว่า
"เสียใจกูพากันไปตรวจเลือดมาแล้วเว้ย"
ผมรีบตอบ แต่พวกมันเอาแต่มองหน้าผม
ตายห่ากูพูดอะไรไปเนี่ย
"ไอ้ไกด์5555"
"เออ ก็เรื่องจริงอายไม"ผมพูดแก้เขิน
แล้วผมจะเขินทำไมเมื่อผมก็ไม่ได้โดน
ฝ่ายเดียวซะที่ไหน ถึงแม้จะโดนมันรุก
มากกว่า แต่ผมก็รุกมันเหมือนกันเหอะ
"พวกมึงตกลงกันได้แล้วเหรอวะว่าใคร
รุกใครรับ"ไอ้นทถาม
"เออ แบบแฟร์สลับกันจบปะ"ผมตอบ
"ไอ้ดิ้งแสดงว่ามึงก็..."
"ตามนั้น"ไอ้ดิ้งตอบแบบสบายไม่ได้
มีทีท่าว่าจะอายอะไร ต่างจากผม
"ในเมื่อรักกัน แค่เรื่องเซ็กส์ก็ยอมให้กัน
ได้เปล่าวะ สำคัญอะไรนักหนาวะในเมื่อ
สุดท้ายเราก็มีความสุขไม่เห็นต้องคิดมาก
กูก็ไม่ได้เกิดมาเพื่อรุกหรือรับ แค่เกิดมา
รักไอ้ไกด์มัน ให้เป็นอะไรกูก็เป็นให้ได้
ทั้งนั้น หรือมึงไม่"ไอ้ดิ้งถามไอ้นทกลับ
"กูก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย กูก็คิดแบบ
มึงนั่นแหละ"ไอ้นทตอบ
"พูดได้ดี เดี๋ยวคืนนี้ให้รางวัล"ผมพูดแล้ว
จับแก้มมันเล่น
"กูรุกนะ"
"อ่าวไหนว่ากูให้เป็นอะไรก็ยอมไง"
"ก็กูอยากนี่หว่า"ไอ้ดิ้งพูดเสียงอ้อนๆ
"ไว้ว่ากันอีกทีก็แล้วกัน ตอนนี้กูเหนื่อยย"
ผมพูดแล้วเดินเข้ามานอนในห้องนอน
ส่วนไอ้เชียร์ก็พาไอ้นทไปเซเว่น ไอ้ดิ้งเดิน
ตามผมเข้ามาในห้องแล้วกอดผมแล้วหลับ
ไปด้วยกันทั้งคู่

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.1 3/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 03-09-2016 12:09:27

จะมารูปแบบไหนนะ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.1 3/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: aommama ที่ 03-09-2016 15:53:37

เรื่องสนุกนะ ขำไปเสียวไป
เเต่อ่านไปต้องนั่งทำความเข้าใจว่าใครพูดบรรทัดไหนบ้าง
บางที ก็อ่านผ่านๆ บทของใคร บ้างก็ไม่รู้
คือใครคู่ใคร ก็จำสับสน แฮร่

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.1 3/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 03-09-2016 17:00:53

รอ ดิ้ง ไกด์  :mew1: :mew1: :mew1:
นท เชียร์  :mew1: :mew1: :mew1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.1 3/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 03-09-2016 19:00:46

จะออกมาไงนะ ต้องหลอนแน่เลย อย่าบอกว่าเป็นผีสิงบ้านนะ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.1 3/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 05-09-2016 13:05:50

น่ารักทั้ง 2 คู่เลย อิจฉา ..... :impress3:

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.2 5/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 05-09-2016 18:19:37

5.2
ช่วงเช้า

เมื่อคืนก็ไม่ได้ทำอะไรหรอกครับพูดง่ายๆ
หลับกันไม่รู้เรื่อง ตื่นกันอักทีก็ตอนมีโทร
ศัพท์ดัง
"ไง.พวกมึงเมื่อคืนจัดหนักเหรอดูเพลียๆ"
ไอ้นทถาม

"จัดห่าอะไรหลับเป็นตายไม่มีแรงจะทำไร
เลย..อย่าบอกนะว่าพวกมึงยังมีแรงเอา
กันอยู่"ผมถามมัน

"เหมือนกันวะคืนนี้กะว่าจะมอมเหล้าแล้ว
ลักหลับมันอยู่"ไอ้นทตอบผมยิ้มๆแล้วหัน
ไปมองไอ้เชียร์ที่ทำเหมือนไม่ได้ยิน

"อะไร กูไม่รู้กูไม่เกี่ยว กูทำไม่เป็น"
ไอ้เชียร์รีบปฎิเสธทำหน้าเลิกลักสายตา
หลุกหลิก

"ไม่เป็น น้องนอนเฉยๆเดี๋ยวที่เหลือพี่
จัดการเอง"ไอ้นทหันไปยิ้มหวานๆให้
ไอ้เชียร์ที่ตอนนี้หน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก

"เออ ตื่นก็ดีแล้วแม่กูโทรมาตามให้ไป
กินข้าวที่บ้านใหญ่"ไอ้เชียร์รีบเปลี่ยนเรื่อง
แล้วเดินออกจากบ้านพักทันที

"เชียร์รอกูด้วย"ไอ้เชียร์รีบวิ่งตามตูด
ไอ้เชียร์ไปทันที

"ไกด์คืนนี้ กูรุกมึงนะ"
"รุกขึ้นนั่งเทียนให้กูนะเหรอ เอาสิ"
"มึงอย่ามาทำมึนเลยไกด์ ก่อนมากูให้มึง
รุกไปแล้วนะ คืนนี้ตากูรุกอย่ามาขี้โกงกู"
ไอ้ดิ้งทำหน้างอปัญญาอ่อนใส่ ผมก็เพิ่งรู้
จะมีอะไรกันมันโกงกันได้ด้วย หรือที่ผม
ทำอยู่เรียกว่าโกงหว่า ว่าแต่ยอมให้มัน
หน่อยแล้วกัน วันนี้ทั้งวันจะได้สบายเพราะ
ไอ้นี่ถ้าวันไหนมันรู้ว่าถึงเวลาที่มันจะได้รุก
มันจะคอยบริการผมเป็นอย่างดี
"โอเค เดี๋ยวคืนนี้กูจะล้างตูดรอมึงรุก
อย่าเสือกเมาหลับซะก่อนก็แล้วกัน
เพราะจะกลายเป็นมึวที่โดน รุก"ผมพูด
จบมันยิ้มหน้าบานเป็นจานเชิงเลยทันที

"ขึ้นมา"
"มึงจะให้กูขึ้นหลังทำไม"ผมถามมัน
"ก็มึงจะได้ไม่เหนื่อยไง เก็บไว้เหนื่อย
ทีเดียวคืนนี้"มันหันมายีกคิ้วให้แถมยัง
ทำหน้าหื่นใส่ผมอีก แต่ช่างเถอะเพราะ
วันไหนผมอยากรุกมันผมก็ทำแบบนี้
กับมันเหมือนกัน

"สวัสดีครับพ่อ"
"สวัสดีครับแม่"
"อ่าว ไกด์เป็นอะไรลูก ทำไมขี่หลังดิ้งมา
แบบนั้น"แม่วันดีถาม

"มันไม่เป็นไรหรอกแม่ มันอ้อนผัวมัน"
ไอ้เชียร์ตอบแม่มัน

"ตายแล้วลูกไปว่าเพื่อนแบบนั้นได้ไง หล่อ
แบบนี้เป็นแฟนกันเอง ผู้หญิงได้ร้องไห้เสีย
ดายความหล่อแน่ๆ"แม่วันดีว่าไอ้เชียร์

"แม่รับไม่ได้เหรอครับที่ผู้เกิดมารักกันเอง"
ไอ้เชียร์ถามสีหน้าลุ้นว่าแม่จะตอบยังไง

"แม่ก็ไม่ได้รังเกียจอะไนหรอกนะ มันก็คือ
ความรักอีกแบบหนึ่ง แต่คงต้องฟันฝ่ากัน
น่าดูกว่าจะทำให้เป็นที่ยอมรับไหนจะพ่อแม่
พี่น้อง เพื่อน ไหนจะสังคมรอบตัวอีก แม่
ว่าน่าสงสารเหมือนกันนะ แต่ถ้าเป็นแม่เกิด
เชียร์ชอบผู้ชายขึ้นมาแม่ก็รับได้นะ ขอแค่
ใครคนนั้นเป็นคนดี และรักลูกของแม่ ทำ
ให้เชียร์มีความสุขมันก็พอแล้ว..อย่าบอก
นะว่าเชียร์กำลังคบกับผู้ชายอยู่"แม่วันดีถาม
ไอ้เชียร์ที่ดูจะตั้งใจฟังที่แม่พูด

"ไม่มีหรอกแม่ แต่อนาคตมันไม่แน่นอน
มันยังอีกนาน เชียร์ยังต้องเจอใครอีกมาก
มาย ถ้าเชียร์แน่ใจว่าเชียร์เจอคนที่พร้อม
จะจับมือเดินไปด้วยกันไปตลอดไปไม่ว่า
จะสุขหรือทุกข์ ถ้าถึงวันนั้นเชียร์จะพาใคร
คนนั้นมาให้แม่กับพ่อรู้จักครับ"ไอ้เชียร์มอง
ไอ้นทแล้วหันมามองพ่อกับแม่

"จ้า แม่คิดว่าเชียร์ต้องเลือกอย่างดีแล้ว
และพ่อกับแม่เคารพในการตัดสินใจของ
ลูก จริงหรือเปล่าพ่อ"แม่วันดีหันไปถาม
พ่อชาติ

"จ้าแม่ ลูกเราเลี้ยงเค้าได้แค่ตัว แต่เรื่อง
หัวใจ เรื่องของความรักเค้าต้องตัดสินใจ
เอง"พ่อชาติลูบหัวไอ้เชียร์อย่างรักใคร่

"ขอบคุณพ่อกับแม่มากนะครับที่เลี้ยงดู
ผมมาเป็นอย่างดี ผมรับปากว่าจะตั้งใจ
เรียนและเลี้ยงดูพ่อแม่ในยามที่แก่เฒ่า
ให้สมกับที่พ่อแม่ให้ความรักกับเชียร์"

"จะมาซึ้งอะไรกันตั้งแต่เช้าไปหนุ่มๆไป
กินข้าวกันดีกว่า วันนี้มีแต่ของโปรดลูก
ทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นไข่เจียวปู ต้มยำกุ้ง
ยำทะเล ปลากะพงทอดน้ำปลา"ฟังแม่
วันดีบอกรายการอาหารทำเอาน้ำลายผม
ไหลทันที

"โครกคราก"เสียงท้องไอ้นทน้อง
"แฮ่ๆ" เสียงท้องไอ้นทร้อง มันเกาหัว
แล้วหัวเราะแก้เขิน

"อ่าวลูกนทถ้าจะหิวมากนะเราท้องร้อง
เสียงดังเลยนะเรา ม่ะเดินตามแม่มา"แม่
วันดีพาเดินมาถึงโต๊ะกินข้าว อาหารที่เรียง
รายอยู่ข้างหน้ากับกลิ่นหอมๆของข้าวหอม
มะลิมันช่างยั่วยวนลิ้นจริงๆ

"นั่งเลยหนุ่มไม่ต้องเกรงใจ"ไม่ต้องรอให้
แม่วันดีบอกครั้งที่สอง

"แล้วเป็นไงกันบ้าง เมื่อคืนหลับสบายไหม"
"หัวถึงหมอน ก็หลับกันเป็นตายเลยครับแม่"
ผมตอบ

"แล้ววันนี้มีอะไรให้พวกผมช่วยไหมครับ"
ไอ้นทรีบเสนอหน้ากับว่าที่แม่ยายทันที

"ไม่มีหรอกจ๊ะ ไปเที่ยวกันเถอะช่วงนี้ลูกค้า
ไม่เยอะเท่าไหร่ พ่อกับแม่สองคนรับมือไหว"
แม่วันดีตอบ

"งั้นเดี๋ยวหนูเอามอร์ไซด์ไปสองคันนะแม่
จะพาไอ้พวกนี้ไปดูฝรั่งที่หาด"ไอ้เชียร์
บอกแม่

"เอาไปเลย แต่ขับระวังหน่อยนะทางมันชัน
ค่อยขับแล้วกัน"แม่วันดีเตือน หลังจากกิน
ข้าวเช้ากันเสร็จจนท้องจะแตกเพราะมันอร่อย
มากแล้ว ก็เตรียมตัวที่จะไปหาดกัน มอร์ไซด์
คันผมไอ้ดิ้งขับ ส่วนอีกคันไอ้เชียร์ขับเพราะ
มันเป็นคนในพื้นที่ไอ้นทอยากขับ แต่ไอ้เชียร์
บอกเดี๋ยวตอนกลับจะให้ขับ เพราะครั้งแรก
ต้องให้มันขับนำไปก่อน แล้วก็จริงอย่างที่แม่
บอกทางไปหาดชันมากต้องค่อยบิดกันขึ้นไป
ขืนเกิดรถดับกลางทางได้มีตีลังกากลับหลัง
ได้แผลกันบ้างล่ะ ขับรถมาถึงหาดกันอย่าง
ปลอดภัยหลังจากที่ผมลุ้นจนตัวโก่งว่าจะ
รอดไหม แต่ไอ้ดิ้งก็โชว์สเตปเทพพาผม
มาถึงหาดอย่างสวยงาม มองไปที่หาดคน
มากหน้าหลายตาทั้งเด็กเล็ก หนุ่มสาว
คนแก่ คนไทย และชาวต่างประเทศที่มี
จุดมุ่งหมายเดียวกันคือสนุกและซึมซับกับ
ความสวยงามของหาดทรายและทะลที่ยัง
คงความใสสะอาดอยู่ เราเช่าเก้าอี้นั่งแล้ว
วางสัมภาระกันไว้ถอดเสื้อจนเหลือแค่กาง
เกงขาสั้น

"หันหลังมาเดี๋ยวกูทาครีมกันแดดให้"
ไอ้ดิ้งพูด ผมหันหลังให้มันหันไปดูทาง
ไอ้เชียร์ก็มีไอ้นทที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาทา
ครีมให้ไอ้เชียร์อยู่เหมือนกัน แล้วเปลี่ยน
กันทาบ้าง

"ไอ้เชียร์ใช่เปล่าวะ"
"เหี้ยฤทธิ์ กูเอง"
"เรียกฤทธิ์เฉยๆก็ได้ป่าววะ ไอ้หงไอ้เหี้ย
กูไม่เอา ว่าแต่มึงมาถึงเมื่อไหร่"ไอ้ฤทธิ์
ถามแล้วมองมาทางพวกผม
"เมื่อวานตอนบ่ายๆวะ เออนี่เพื่อนกู
ไกด์ ดิ้ง นท"ไอ้เชียร์แนะนำพวกผมให้เพื่อน
มันรู้จัก
"เราชื่อฤทธิ์ยินดีที่ได้รู้จัก"ฤทธิ์ยกมือให้แล้ว
ยิ้มให้พวกผม พวกผมยกมือตอบแล้วยิ้มให้

"เพื่อนมึงนี่หน้าตาดีทุกคนเลยวะ"ฤทธิ์พูด
สายตาที่มองมาที่ผมมันดูแปลก แต่ก็ไม่
อยากคิดมากเดี๋ยวหาว่าผมเข้าข้างตัวเอง
จะเป็นเรท่องเป็นราวเอาอีกอย่างที่นี่ก็ไม่
ใช่ถิ่นของผมด้วย

"ว่าแต่มึงมาคนเดียวเหรอวะฤทธิ์"ไอ้เชียร์
ถาม
"เพื่อนกูขอมาเที่ยวอีกสองคนวะ โน้นไง
ที่เดินมานั่น"
"เฮ้ย พวกมึงมานี่"เพื่อนมันสองคนเดินมา
คนนึงขาวหน้าตี๋สูงพอๆกับผม ส่วนอีกคน
ผิวสีแทนสูงน่าจะพอๆกับไอ้ดิ้ง

"เพื่อนกูชื่อ เชียร์"
"ส่วนนั้นเพื่อนที่มหาลัยมัน ดิ้ง นท ไกด์"
"ส่วนนี่เพื่อนเราชื่อ ราม(ผิวแทน)กาย(ขาว)
เพื่อนสนิทที่มหาลัย"ฤทธิ์แนะนำเพื่อนๆให้รู้
จักกัน
"มึงไปไหนเล่นที่ไหนเป็นพิเศษเปล่า
ถ้ายังไงเล่นน้ำด้วยกันดิ จะได้รู้จักกัน
ไว้เพื่อนกัน"เชียร์ถาม

"เอางั้นเหรอก็ดีเหมือนกันเล่นกันหลายๆ
คนก็น่าจะสนุกดี เพื่อนมึงโอเคไหมวะ"
ฤทธิ์ถามไอ้เชียร์

"พวกมันจะว่าอะไรวะ เดี๋ยวเย็นๆที่บ้าน
กูมีปาร์ตี้ถ้าไม่ได้ไปไหนก็มาแจมกับพวก
กูได้นะมึง"ไอ้เชียร์ชวน ส่วนพวกก็ไม่ได้
มีอะไรยังไงก็ได้หมดดีซะอีกจะได้มีเพื่อน
ใหม่ด้วย พูดตกลงกันได้ก็ลงไปเล่นน้ำกัน
เช่าห่วงยางคนละวง ว่ายน้ำแข่งกันบ้าง
เล่นบานานาโบ้ทกันเป็นที่สนุกสนาน ตอน
ขึ้นบานาโบ้ทก็มีไอ้เชียร์นำหน้าไอ้นทไอ้ดิ้ง
ผมไอ้ฤทธิ์ไอ้กายแล้วก็ไอ้รามปิดท้าย พอ
เรือลากเริ่มแล่นเรียกร้องก็ดังขึ้นแข่งกับ
เสียงเรือที่กระแทกกับคลื่นไปไกลแบ้ววน
กลับแล้วมาเทกระจาดจนเราตกลงจากบน
เรือบานานาโบ้ทกันทุกคน..พอสนุกแล้ว
ก็เริ่มหิวเลยสั่งข้าวเหนียวไก่ย่างมานั่งกิน
กันมีเบียร์กระป๋องอีกคนละกระป๋องพอได้
กินข้าวคล่อง
"ฤทธิ์กับไอ้เชียร์เป็นเพื่อนกันมานานยัง"
ไอ้นทถาม
"ก็ตั้งแต่เรียนอนุบาลจนจบ ม.หก นั่น
ล่ะมาแยกกันตอนเรียนมหาลัย เราเรียน
คณะวิทยาศาสตร์ สาขาเคมี ที่มหาลัย
..คนละที่กับพวกนายเอาไว้ว่างๆจะไป
เที่ยวหาพวกนายที่มหาลัยนายบ้าง"
ฤทธิ์บอกสายตาผมกับฤทธิ์สบกันพอดี
เห็นฤทธิ์รีบหันไปมองทางอื่น

"ไปสิเดี๋ยวกูจะพาไปจีบสาวที่คณะมีแต่
สวยๆทั้งนั้น"
"ไอ้เชียร์ เท่าที่เห็นผู้หญิงคณะเรามีแต่
ห้าวๆผู้ชายในร่างผู้หญิงทั้งนั้น ไม่รู้เป็น
พวกกระเทยแปลงมาหรือเปล่า มึงว่าไง
ไอ้ดิ้งมึงว่าคณะเราใครสวยสุดวะ"ไอ้นท
หันมาถามไอ้ดิ้ง

"ถามกูเหรอ กูว่าพวกมันแมนกว่ามึงกว่า
กูอีก ด่าทีขนมาทั้งสวนสัตว์ มึงจำตอนที่
หญิงมันด่าพี่ดำ พี่ว้ากปีสามที่มาจีบมันได้
ไหมวะ ตอนนั้นมันปิดเชียร์แล้วใช่ไหมล่ะ
ชอบพี่แกมาจีบมันชี้หน้าด่า บอกตอนเข้า
ห้องเชียร์คอยแต่ด่าคอยแต่จะแดกหัวมัน
แล้วที่มันด่า'หนูไม่เอามาทำผัวหรอกหนู
กลัวโดนพี่ซ้อมไปจีบเด็กมนุษย์โน้น'แล้ว
ตั้งแต่วันนั้นมาพี่ดำก็ไม่เคยมาจีบมันอีก
เลย แถมมันยังบอกว่าถ้าอยากมีแฟนมัน
จะเป็นฝ่ายไปจีบเอง..อย่าเสือกมาจีบมัน"
ไอ้ดิ้งเล่าไปขำไป

"เออวะ แล้วไงมันไปตามจีบไอ้ยิมเด็ก
มนุษย์ครับหน้าตี๋ๆขาวๆเพื่อนบอกไอ้ยิม
เป็นเกย์ มันด่ายับจนตอนนี้ไม่มีใครกล้า
แตะไอ้ยิมของมันแล้ว"ไอ้นทเล่าต่อ

"แล้วมึงว่าไอ้ยิมมันเป็นเกย์เปล่าวะ"
ไอ้เชียร์ถามผม

"ไม่รู้ว่ากูไม่เคยเป็นผัวมันเลยไม่รู้"
ผมตอบ

"ไอ้ไกด์มึงเองก็ใช่ย่อยทั้งรุ่นพี่ รุ่นเดียว
กันทั้งในและนอกคณะมาขายขนมจีบมึง
ทุกวันจนบางคนไม่ไหวจะหวงล่ะ จริงไหม
วะไอ้ดิ้ง"ไอ้ดิ้งไม่ตอบคำถามไอ้เชียร์แต่
ทำคิ้วย่นๆหน้างอๆแล้วยกเบียร์ขึ้นดื่มแทน
ผมเห็นสายตาฤทธิ์มองผมกับไอ้ดิ้งอย่าง
สงสัย แต่ผมก็ไม่ได้อะไรคงสงสัยว่าผม
กับไอ้ดิ้งเป็นอะไรกัน ถ้ามันถามผมก็พร้อม
จะบอกจะได้ไม่มีปัญหาทีหลัง แต่ฤทธิ์ก็
ไม่ได้มีท่าทีคุกคามอะไร ผมก็เลยเฉยๆไว้
ก็เสร็จก็ลงเล่นน้ำกันอีกหน่อยก็กลับกัน
ได้ยินว่าเย็นนี้พวกฤทธิ์จะมาร่วมปาร์ตี้กับ
เราด้วย

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.2 5/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: wnkth ที่ 05-09-2016 20:23:38

แวะมาตามอ่านครับ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.2 5/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: xหยกน้อยx ที่ 06-09-2016 01:59:51

พึ่งเข้ามาอ่านสนุกดีคะเป็นกำลังใจให้ผู้แต่งนะคะ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.2 5/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 06-09-2016 08:51:32

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.3 7/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 07-09-2016 17:36:37

5.3
ช่วงที่ 2 ตอนเย็น

"เด็กๆเย็นนี้มีอะไรให้แม่ช่วยหรือเปล่า
เห็นว่าจะมีปาร์ตี้กันที่บ้านริมหาดไม่ใช่
หรือไง"แม่วันดีถาม

"งั้นแม่ช่วยทำอาหารอร่อยๆซักสามสี่
อย่าง แล้วก็ เอ่อ"ไอ้เชียร์ทำท่านึก
"แล้วก็น้ำจิ้มซีฟู้ดเด็ดให้เชียร์หน่อย
นะครับแม่"ไอ้เชียร์บอกแม่วันดี

"ว่าแต่เอาเมนูอะไรบางเดี๋ยวเชียร์
เขียนรายการมาให้แม่แล้วกันเดี๋ยว
แม่จะไปสะพานปลาจะได้มีของสดๆ
กินกัน ว่าแต่จะเอามาปิ้งย่างด้วยมั้ย
แม่จะได้กะถูกว่าจะต้องซื้อมามาก
น้อยแค่ไหน"แม่วันดีถาม

"ได้ครับแม่เดี๋ยวเชียร์จดให้นะครับ
ว่าต้องเอาอะไรบ้างเท่าไหร่"ไอ้เชียร์
บอกแล้วเข้าไปกอดอ้อนแม่ของมัน

"ไม่ยอมโตซักทีนะเจ้าลูกคนนี้"
พวกผมช่วยกันจัดเตรียมสถานที่ก็หน้า
บ้านพักนั่นแหละครับเหมาะที่สุดที่จะจัด
ปาร์ตี้ของพวกเราเย็นนี้ ตอนนี้ก็เกือบ
หกโมงเย็นแล้วตะวันสีแดงสาดส่องจน
ท้องทะเลจากสีฟ้ากลายเป็นสีแดงสวย
งามตระการตาแบบที่หาดูไม่ได้ง่ายๆ
"สวยวะ"
"เนอะ"ไอ้ดิ้งกอดเอวผมคางในเกย
ที่บ่าของผมลมหายใจรดต้นคอผมจน
ขนแขนลุก แต่ผมรู้สึกผิดปกติแถวๆ
ตูดของผมเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรแข็งๆ
ดุนหลังอยู่

"ไกด์เข้าห้องเถอะ กูขอซักดอกก่อน
ได้ไหมวะ ตัวมึงโคตรยั่วเ-ดเลยวะ"
มันก็ไซร้คอผมไม่ยอมหยุด

"เอาดิ แต่คืนนี้มึงอดแล้วไม่แน่มึงอาจ
จะต้องมาเป็นรับให้กูแทน"ผมพูดยิ้มๆ

"เออ ไว้ตอนกลางคืนก็ได้วะกูจะจัดให้
ลุกจากเตียงไม่ขึ้นเลยมึง"มันพูดขู่แล้ว
เดินน้องเด่ฟึดฟัดเดินไปหาได้นทที่กำลัง
ตั้งเตาปิ้งอาหารทะเลอยู่ ส่วนผมก็เดิน
ไปหาไอ้เชียร์ที่บ้านใหญ่

"มาพอดีเลยมึง ยกของกินไปบ้านเล็ก
ได้เลยเสร็จหลายอย่างแล้ว"ไอ้เชียร์
บอกผม

"อ่าวไอ้ฤทธิ์ กาย ราม มากันพอดีของ
เริ่มเสร็จแล้วช่วยยกตามไอ้ไกด์ไปที่บ้าน
เล็กที"ไอ้เชียร์บอก

"สวัสดีครับแม่วันดี"ไอ้ฤทธิ์กับเพื่อนของ
มันยกมือไหว้

"อ่าวฤทธิ์ พาเพื่อนมาเที่ยวบ้านเหรอลูก
ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเราตั้งแต่เรียนจบ"
แม่วันดีทักไอ้ฤทธิ์

"ครับ ก็คิดอยู่ว่าจะมาไหว้แม่อยู่เหมือนกัน
แต่พอดีเจอเชียร์มันที่หาดแล้วมันชวนมากิน
เย็นนี้ก็เลยกะว่ามาทีเดียวเลยดีกว่า"ไอ้ฤทธิ์
หันมามองผมแล้วยิ้มให้ผมก็เลยยิ้มตอบไป
ตามมารยาทไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้วผม เพื่อน
ก็คือเพื่อนมันใส่เสื้อกล้ามแล้วคลุมทับด้วยเสื้อ
ลายดอกสีสดใสทั้งสามคนโชว์กล้ามที่สาวๆ
เห็นคงน้ำลายใหลกันแน่ๆแต่ผมไม่ใช่สาวๆ
เลยไม่รู้สึกอะไรดีไม่มีผมมีมากกว่ามันซะอีก

"งั้น เดี๋ยวกูยกของไปที่บ้านเล็กก่อนนะเดี๋ยว
เรียกไอ้ดิ้งกับไอ้นทมาช่วยยกด้วย"ผมบอก
ไอ้เชียร์ที่กำลังวุ่นกับการยกของที่หมักไว้ออก
จากตู้เย็น

"เออ"

"มีอะไรให้พวกเราช่วยบ้าง"ไอ้ฤทธิ์ถาม

"งั้น..ยกของมี่วางอยู่นี่ตามเรามาแล้วกัน"
ผมบอก ไอ้ฤทธิ์กับไอ้กายช่วยกันถือคนละ
อย่างสองอย่าง ส่วนไอ้รามหิ้วเหล้ากับเบียร์
มาเต็มสองมือวันนี้ไม่เมาให้มันรู้กันไปดีไม่ดี
วันนี้อาจจะสบายตูดเพราะไอ้ดิ้งมันอาจจะเมา
แต่ตั้งแต่คบกันมาผมไม่เคยเห็นไอ้ดิ้งเมาซัก
ครั้ง

"ติดยากซะมัด"ไอ้นทบ่นเป็นหมีกินผึ้ง
"งั้น ทิ้งมันไว้ให้มันจีดการกับเตาปิ้งไป
ส่วนมึงตามกูมา

"เออ ไกด์เหล้านี่วางรวมกันได้เลยใช่ไหม"
ไอ้ฤทธิ์ถาม

"กองไว้ด้วยกันได้เลย งั้นเดี๋ยวเราไปช่วย
ไอ้เชียร์ยกของก่อนนะ"ผมบอก

"งั้น พวกเราขอไปด้วยนะ"
"เอาสิ"ผมบอกพวกมันวิ่งตามผมกับไอ้ดิ้ง
มาจนถึงบ้านใหญ่

"นี่..อาหารสดยกไปได้เลย เดี๋ยวที่เหลือ
กูยกไปเอง"ไอ้เชียร์บอก

"นายสองคนดูสนิทกันมากเลยนะ"ไอ้ฤทธิ์
ถามระหว่างทางเดินไปบ้านพักหลังเล็ก

"ก็ปกตินะ กับไอ้นทไอ้เชียร์พวกเราก็สนิท
กันมากไม่เห็นแปลกอยู่กลุ่มเดียวกัน"ผม
ตอบมองหน้ามันเหมือนมันต้องการอะไร
จากผมกับคำถามของมัน

"นายอยากรู้อะไรถามมาตรงๆก็ได้นะ
ถ้าตอบได้ก็จะตอบ"ผมตัดสินใจบอก
มันตรงๆเพราะผมคิดว่ามันต้องอะไร
กับผมแน่ๆ

"นายสองคนเป็นแฟนกัน"ผมบอกให้มัน
ถามตรงๆมันก็ถามตรงๆไม่มีอ้อมกันเลย

"ใช่เราสองคนเป็นแฟนกัน"ไอ้ดิ้งตอบ
แล้วมองหน้าไอ้ฤทธิ์ที่ทำหน้าผิดหวัง
เหมือนคนอกหัก

"อกหักตั้งแต่ไม่ได้จีบเลย"ไอ้ฤทธิ์พูด
แล้วมองหน้าผม

"เอาน่า เป็นแฟนไม่ได้เป็นเพื่อนกัน
ก็ได้ป่าววะ"ผมเดินเข้าไปกอดคอมัน
แล้วโยกไปมา

"เอางั้นก็ได้ แต่กูว่านะมึงปล่อยเหอะวะ
ดูเหมือนจะมีคนกำลังหึง"ผมหันไปมอง
หน้าไอ้ดิ้งที่ตอนนี้กำลังจ้องผมกับไอ้ฤทธิ์
ตาเขม็งกัดได้ คงกระโดดกัดคอไอ้ฤทธิ์
ไปแล้ว

"ใจเย็นๆมึง อย่าคิดมาก"ผมเดินมาหา
ไอ้ดิ้งจับหัวมันโยกแล้วเอามือจับตูดมัน
ขยุ้มเบาๆแล้วกระซิบที่ข้างๆหูมัน
"อย่าเมามากนะ คืนนี้เรามีนัดกัน"จาก
หน้าหงิกงอกลายเป็นยิ้มแป้นไม่ยอมหุบ

"คร้าบบ ไม่เมาแน่นอน"มันตอบแล้ว
เอามือมาจับตูดผมกลับ

"เกรงใจคนไม่มีคู่หน่อยก็ดีนะครัช"
ไอ้ฤทธิ์แซว

"กินกันไปก่อนเลยนะพวกมึงเดี๋ยวขอ
ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ก่อนตัวโคตร
เหม็นเลยกู"ไอ้เชียร์บอกพวกไอ้ฤทธิ์
แล้วก็เดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
กัน ผมกับไอ้นทใส่เสื้อกล้ามกับกาง
เกงเลไอ้นทกับไอ้เชียร์ก็แต่งแบบ
เดียวกับ

"เฮ้ย เมากับหรือยัง"ไอ้เชียร์ถาม

"กูไม่ได้คออ่อนขนาดนั้นนะเว้ย ไอ้เชียร์
"เหรอ งั้นก็เรียกฤทธิ์สามแก้วหมอบ
ไม่ได้แล้วสิวะ"
"อะไรวะเชียร์ ฤทธิ์สามแก้วหมอบ"ไอ้ราม
ถาม

"ไม่มีอะไรมากหรอก ก็ได้เนี่ยกินเหล้าไม่
เคยเกินสามแก้วก็จอดเมาหลับไม่รู้เรื่องจน
เพื่อนต้องหามมันไปส่งบ้านทุกทีนะสิ"
ไอ้เชียร์เล่าวีรกรรมของไอ้ฤทธิ์

"ไม่แล้วเหอะ ตอนนี้กูพัฒนาแล้วเว้ย"
ไอ้ฤทธิ์พูดอวดๆ

"เป็นสี่แก้วหมอบใช่ไหมมึง555"ไอ้เชียร์
พูดต่อให้มัน

"55555"พวกผมที่เหลือหัวเราะตามกัน
เป็นที่สนุกสนาน นั่งฟังไอ้เชียร์กับไอ้ฤทธิ์
เผากันเรื่องตอนที่พวกมันเรียนอยู่ด้วยกัน
ให้เพื่อนใหม่ของอีกฝ่ายฟัง จนเรียกเสียง
หัวเราะของพวกเราได้เป็นอย่างดี

"เชียร์มึงยังเล่นกีต้าอยู่หรือเปล่าวะ"
ไอ้ฤทธิ์ถาม
"ทำไมวะ มึงอยากฟังกูเล่นหรือไง"
"ได้ก็ดีวะ คิดถึงวันเก่าๆนะ พวกเรา
ชอบมานั่งดีดกีต้าร้องเพลงกันที่นี่บ่อยๆ
เพื่อนคนอื่นก็แยกย้ายกันไป บางคน
ไปเรียนต่อที่อื่น บางคนก็ต้องเข้าไป
ทำงานที่กรุงเทพ"ไอ้ฤทธิ์พูดเสียง
ติดจะเหงาๆ

"เออวะ กูก็คิดถึงพวกมันเหมือนกัน
คิดถึงวันเก่าๆ"
"เออ ฤทธิ์กูไม่ได้เอากีต้ามาด้วยวะ
อยู่ที่มหาลัยเอาไปดีดเล่นเวลาเบื่อๆ
ไม่มีอะไรทำ"ไอ้เชียร์ตอบ สรุปไม่มี
กีต้าก็เลยนั่งดื่มเหล้ากินอาหารทะเล
กันไป

"เออ เชียร์มึงจำเรื่องที่มีผู้ชายสองคน
ฆ่าตัวตายที่สะพานท่าเทียบเรือได้ไหมวะ"
ไอ้ฤทธิ์ถาม

"พี่ทอมกับพี่นนท์ใช่ไหม จำได้ทำไมวะ"
ไอ้เชียร์ตอบ

"ก็ไม่กี่วันที่ผ่านมาก็มีคนโดดน้ำตาย
ที่ตรงนั้นอีกแล้วนะสิ"ไอ้ฤทธิ์ตอบ
ไอ้เชียร์เห็นพวกผมนั่งนิ่งฟังด้วยความ
อยากรู้จึงเล่าเรื่องพี่ทอมกับพี่นนท์ให้
พวกผมฟัง
'เรื่องมีอยู่ว่าพี่ทอมเป็นลูกของเจ้าของ
รีสอร์ทที่พี่นนท์ทำงานอยู่พี่ทอมเกิดชอบ
พี่นนท์ทั้งสองคนแอบคบกันโดยที่พ่อแม่
พี่ทอมไม่รู้ ก็อย่างที่ว่าความลับไม่มีใน
โลก วันนึงขณะพี่ทอมกับพี่นนท์กำลัง
มีอะไรกันอยู่ พ่อพี่ทอมเปืดประตูห้อง
นอนพี่ทอมเข้ามาโดยไม่ได้เคาะประตู
ก็เห็นภาพทั้งสองที่กำลังมีเซ็กส์กันอยู่
พ่อพี่ทอมโกรธมากไล่พี่นนท์ออกในคืน
นั้น และสั่งให้เลิกคบกัน ทั้งสองเสียใจ
มากเลยแอบนัดเจอกัน ทั้งสองตัดสินใจ
จะกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทั้งคู่มัดมือให้
กันพี่นนท์อยู่ในอ้อมแขนของพี่ทอม
แล้วกระโดดลงน้ำ ผลก็คือพี่นนท์ตาย
ส่วนพี่ทอมถูกลูกน้องของพ่อที่แอบ
สะกดรอยตามช่วยชีวิตไว้ได้ แต่
สุดท้ายพี่ทอมก็ตายตามพี่นนท์เพราะ
ตรอมใจ หลังจากนั้นก็จะมีข่าวการ
ตายของผู้ชายที่สะพานท่าทียบเรือ
ว่ากันว่าเป็นเพราะผีพี่นนท์เอาไป
อยู่ด้วยแทนพี่ทอม"ไอ้เชียร์เล่าจบ
มันทำให้เกิดความรู้สึกหลายอย่าง
"ฟังแล้วน่าสงสารวะ แต่อีกใจกูว่า
พี่นนท์ก็ทำไม่ถูกนะ ถ้าเป็นอย่าง
นั้นจริงๆเพราะมันแสดงถึงความเห็น
แก่ตัวที่เอาคนอื่นไปแทนพี่ทอม"
ไอ้นทพูด

"เป็นไปได้หรือเปล่าที่พี่นนท์ยังไม่รู้
ว่าพี่ทอมตายแล้ว และอาจจะคิดว่า
พี่ทอมทิ้งแกไปแล้วก็ได้ ถ้าพี่นนท์
รู้ความจริงอาจจะเลิกฆ่าคนอื่นเพื่อ
เอาไปแทนพี่ทอมก็ได้"ไอ้เชียร์พูด

"ก็อาจจะเป็นไปได้ ว่าแต่มีใคร
เคยเห็นผีพี่นนท์หรือเปล่า"ผมถาม
ทุกคนเงียบแต่จะด้วยความเมาหรือ
ความอยากลองดี

"เราไปดูกันไหมว่ามีผีจริงหรือเปล่า
หรือว่าพวกนายไม่กล้า"ไอ้รามที่ดู
จะเมากว่าใครพูดขึ้น

"เราว่าถ้านายเมาแล้วไปนอนดีกว่า
นะสิ่งที่ไม่เคยเห็นก็ใช่ว่าจะไม่มี"
ผมพูดเตือนมันเพราะมันคงไม่เคย
เจอและเห็นผีแบบเดียวกับที่พวก
ผมเคยเห็น

"พวกนายไม่กล้าก็ยอมรับมาดีกว่า
เราไม่ว่าพวกนายหรอก"ไอ้รามยัง
ไม่หยุดพูด

"ดึกแล้วเราว่าแยกย้ายกันกลับไป
พักผ่อนดีกว่า"ไอ้เชียร์พูด

"ก็ดีเหมือนกันพรุ่งนี้ พวกกูก็จะกลับ
กันแล้วมาอยู่หลายวันว่าจะไปเที่ยว
บ้านไอ้กายกันต่อ"ไอ้ฤทธิ์บอกพวกผม

"ดีใจที่ได้รู้จักนะพวกมึง ไว้มีโอกาส
จะไปเที่ยวหาที่มหาลัย แล้วจะได้มี
โอกาสรู้จักกันให้มากกว่านี้"ไอ้กายพูด
แล้วยิ้มให้พวกผม

"แล้วถ้าพวกมึงอยากจะเจอพี่นนท์เรา
ไปเป็นเพื่อนได้นะ"ไอ้รามพูดอ้อแอ้คง
จะเมามากเอาการเพราะดื่มมากกว่าคน
อื่นๆ

"มึงเมาแล้วไอ้ราม กายช่วยกูแบกมัน
หน่อยไอ้นี่เมาแล้วเป็นแบบนี้ทุกที ไปก่อน
นะพวกมึง ไว้มีโอกาสเจอกันที่กรุงเทพ
ส่วนมึงเชียร์เอาไว้เจอกันหลังจากกลับ
จากไปเที่ยวบ้านไอ้กาย"ไอ้ฤทธิ์บอกไอ้เชียร์

"เออ ไว้เจอกันเพื่อน"ไอ้เชียร์บอกไอ้ฤทธิ์

"แล้วไอ้พวกนี้เอาไง"ผมหมายถึงจานชาม
ขวดเหล้าขวดเบียร์ที่วางเกลื่อนกลาดอยู่

"ก็เก็บมาไว้ตรงระเบียงแล้วกันพรุ่งนี้
ค่อยเอาไปล้างที่บ้านใหญ่แล้วกัน"
ไอ้เชียร์บอก ผ่านไปได้ยี่สิบนาที

"เชียร์"

"อ่าว"
"ฤทธิ์ลืมอะไรไว้หรือเปล่าวะ"ไอ้เชียร์ถาม
ไอ้ฤทธิ์วิ่งหน้าตาตื่นมาหาพวกผม

"เปล่า"
"แต่มีใครเห็นไอ้รามบ้างหรือไหม"ไอ้ฤทธิ์ถาม
ท่าทางเป็นกังวลเป็นอย่างมาก

"ไม่เห็นนะ... รามหายไปเหรอ"ผมถาม
"ใช่"
"กูเข้าห้องไม่ถึงสิบนาทีออกมาก็ไม่เห็น
มันแล้ว กูกับไอ้กายช่วยกันหาตามแถวบ้าน
กูก็ไม่เจอถามใครก็ไม่มีใครเห็น"ไอ้ฤธิ์บอก
อย่างร้อนใจ

"อย่าบอกนะว่า ไอ้รามไปที่..."

"สะพานท่าเทียบเรือ"พวกเราพูดพร้อมกัน

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.3 7/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 07-09-2016 17:53:42

จะว่าไป ตอนนี้นานนะกว่าสิ่งลี้ลับจะปรากฎตัวออกมา
รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.3 7/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 07-09-2016 19:22:15

รามเอย โธ่เอ๋ย......ราม
คงไม่ได้ไปเอง เฮ้ย..... :katai1: :katai1: :katai1:
ไกด์ ดิ้ง นท เชียร์
ตามไปช่วยอยู่แล้ว
ว่าแต่ ดิ้ง จะได้รุกไกด์ หรือเปล่าคืนนี้
รอ รามกลับมา
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.3 7/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 07-09-2016 20:37:49

จะรอดไหมราม

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.3 7/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 07-09-2016 23:51:39

อย่าบอกนะว่าจะได้เจอสมใจอยาก

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.3 7/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: aommama ที่ 08-09-2016 00:18:52

หวังว่า คงไม่เฮี้ยนนะ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.3 7/9/59
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 08-09-2016 09:14:45

ไอ้คุณรามปากพาซวยแล้วมั้ยล่ะ :เฮ้อ:

หัวข้อ: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลสะอื้น 5.4 7/9/59 พาร์ท 1
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 08-09-2016 12:08:50

5.4
ทะเลคอย จบตอน

พวกเรารีบพากันไปที่สะพานเทียบท่า
แล้วเราก็เห็นเงาของใครคนนึงยืนอยู่
"ไอ้ราม นั่นมึงหรือเปล่า"ไอ้ฤทธิ์ถาม
แต่ก็ไม่มีเสียงตอบจากไอ้รามที่ยืนอยู่

"มึงเป็นอะไรไปราม มึงหันมาคุยกับ
พวกกูก่อน"ไอ้กายช่วยเรียกอีกคน

"กูว่าไอ้ราม มันไม่ได้ยินที่พวกมึงพูด"
ไอ้นทพูดเสียงสั่นๆ

"พวกมีงเห็นอย่างที่กูเห็นใช่ไหม ไอ้เชียร์
ไอ้ดิ้ง ไอ้นท"ผมถามเพราะสิ่งที่ผมเห็น
คือร่างของใครคนนึงยืนอยู่ข้างหน้าไอ้ราม
แบบจมูกชนจมูกกันเลยทีเดียว

"กูเห็น"ไอ้เชียร์
"กูด้วย"ไอ้นท
"กูก็เห็นแบบเดียวกันกับที่มึงเห็น"ไอ้ดิ้งตอบ

"พวกมึงพูดอะไร เห็นอะไร"ไอ้ฤทธิ์
ถามพวกผมด้วยความอยากรู้

"ใช่ พวกมึงเห็นอะไรกันแน่"ไอ้กายเองก็
คงสงสัยเหมือนกัน

"พวกมึงแน่ใจนะว่าอยากจะเห็นจริงๆ"
ผมถามพวกมัน

"ใช่ กูสองคนอยากเห็น"ไอ้ฤทธิ์ตอบ
หนักแน่น
"งั้นพวกมึงหลับตา แล้วท่อง สุ-ปิ-นา-นัง
สามครั้งแล้วลืมตาแล้วบอกว่าพวกมึงเห็นอะไร"
พวกผมเอามือแตะกันแล้วแตะที่ตัวไอ้ฤทธิ์กับ
ไอ้กายแล้วท่อง

"บอกกูว่ามึงเห็นอะไร"ผมถาม

"เห็น กูเห็นแล้ว"ไอ้ฤทธิ์พูด
"ใช่ ใครคนนึงกำลังกอดเอวไอ้รามอยู่"ไอ้กาย
พูดต่อ

"นั่นแหละสิ่งที่พวกกูเห็นและจะบอกพวกมึง"
ไอ้เชียร์พูด

"พี่นนท์ใช่ไหมครับ"ผมตอบ
"ใช่ กูเอง"
"พวกมึงมีอะไรกับกู"
"ปล่อยคนที่พี่กอด อยู่เถอะครับ เค้าเป็น
เพื่อนพวกเรา เป็นคนที่เรารักอย่าเอาเขาไป"

"พี่อย่าเอามันไปจากผม ทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่า
ผมชอบมันเลยนะครับ"คำพูดของไอ้กาย
ทำให้พวกผมหันมามองหน้ามัน

"ทำไมกูไม่เคยเอะใจวะไอ้กาย"
"พอดีกูเนียนมากวะฤทธิ์ กูโทษที"
"เรื่องของมึงกะจะบอกมันเมื่อไหร่"
"ไม่คิดจะบอกวะ แค่แอบดูแอบมอง
มันใกล้แบบเพื่อนน่าจะดีกว่ามันจีรัง
กว่า กูว่า"
"กายกูว่ามึงคิดผิดวะ ถ้ามึงเคยเห็น
สายตาไอ้รามที่มองมึง มึงจะไม่พูด
แบบนี้ ในสายตามันมีมึงอยู่ในนั้น
ตลอดเวลา"ไอ้ฤทธิ์พูด
"กูไม่เคยรู้"
"รู้แล้วมีโอกาสก็บอกมันซะ"
"ขอบใจมึงวะฤทธิ์"ไอ้กายตบบ่าไอ้ฤทธิ์

"กูว่าพวกมึงมาสนใจเหตุการณ์ตรงหน้าดี
กว่าวะวะ"ไอ้นทบอกเสียงสั่นๆ
"มันไม่มีจริงหรอกนะรักแท้ในหมู่เกย์หรอก
ไอ้น้องขนาดคนที่ยอมตายเพื่อความรักสุด
ท้ายมันก็ไม่มีอะไรเลย บอกว่ารักสุดท้าย
มันก็หลอกลวงปล่อยให้เราตายคนเดียว"
ร่างพี่นนท์กอดไอ้รามแน่นใบหน้าที่เขียว
ซีดผมเปียกน้ำไหลย้อยลงมาจนตัวไอ้ราม
เปียกโซกไปทั้งตัว
"รู้ไหมใต้น้ำมันทั้งหนาว ทั้งเหงา ทั้งอ้าง
ว้างขนาดไหน"พี่นนท์ใช้มือลูบไล้ไปทั่ว
หลังไอ้รามมองมาที่พวกผมตาเขม็ง

"แต่นั่นมันไม่ใช่พี่ทอมแฟนของพี่จะทำ
แบบนี้ไม่ได้"ไอ้กายพูด

"อย่าพูดชื่อไอ้คนเห็นแก่ตัวคนนั้น ไหนว่า
รักมากจนยอมตายด้วยกัน แล้วไหนมันอยู่
ไหน(เสียงตวาด)"

"พี่ไม่รู้เหรอครับว่าพี่มอมตายแล้ววว"ไอ้เชียร์
พูดอย่างกล้าๆกลัวๆ ทันใดนั้นร่างพี่นนท์ผละ
ออกจากร่างของไอ้รามที่ยังคงยืนนิ่งอยู่แวบเดียว
ก็มายืนอยู่ด้านหน้าพวกผมห่างไม่ถึงเมตร
"เหี้ย"
ไอ้นทสบถออกมาเสียงดังจนผีพี่นนท์หันมา
จ้องหน้ามัน
"ผมไม่ได้ด่าพี่นะครับบเพิ่งแต่ตกใจถึงจะเจอ
มาหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่ชินซักที"ไอ้นทพูด
เสียงสั่นมากกว่าเก่า ทั้งๆที่กลัวมันก็ยังยืนอยู่

"น้องว่าพี่ทอมตายแล้ว"หน้าผีพี่นนท์เดินมา
หยุดที่ไอ้เชียร์หน้าห่างกันไม่ถึงฟุต
"ใช่..พี่ทอมตายแล้วถึงจะไม่ได้ตายตอนที่
โดดน้ำกับพี่ แต่เพราะรักพี่มากพี่ทอมตรอมใจ
อยู่ได้อีกสองเดือนพี่ทอมก็ตาย

"จะรู้ได้ยังไงว่าพวกน้องไม่ได้โกหกพี่
(เสียงยานแบบผีในทีวี)"ผีพี่นนท์เดินมาหยุด
ที่ตรงหน้าผม

"ผมจะพาพี่ทอมมาหาพี่เพราะผมคิดว่าพี่ทอม
ก็ยังคงรอพี่อยู่เหมือนกัน ถ้าพวกผมพาพี่ทอม
มาหาพี่ได้พี่ต้องปล่อยเพื่อนผมและห้ามฆ่าใคร
อะอะอีก"ผมเชื่อว่าถ้ารักกันมากขนาดยอมตาย
ผมว่าพี่ทอมเองก็ยังไม่น่าไปไหนเหมือนกัน

"ได้สิ ถ้าน้องทำได้พี่ก็จะทำตามที่น้องขอ
พี่ให้เวลาก่อนอาทิตย์ขึ้นต้องพาพี่ทอมมา
ที่นี่แต่ถ้าไม่เพื่อนของน้องก็ต้องมาอยู่กับ
พี่แทนพี่ทอม ว่าแล้วพี่นนท์ก็กอดเอว
ไอ้รามแล้วกระโดดลงน้ำไป

"โดดลงไปแบบนั้น รามมันจะไม่เป็นไร
แน่นะ"ไอ้กายถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจ

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลคอย 5.4 8/9/59 พาร์ท 2 จบแล้วตอนนี้
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 08-09-2016 15:08:02

5.4
ทะเลคอย จบตอน


พวกเราตรงกันมาที่วัด...ที่ครอบครัว
ของพี่ทอมเอากระดูกใส่โกฏว่าไว้ที่นี้
"แว้ก แว้ก"
"ฮู้กๆๆ"
เสียงนกแสกกับนกฮูกแข่งกันสร้าง
ความวังเวงให้กับบริเวณวัดให้น่ากลัว
ได้ดีทีเดียว

"ที่นี่แน่นะ"ไอ้นทถาม
"โรคกลัวผีขึ้นสมองอีกล่ะสิมึง"
"หรือมึงไม่กลัว"
"กลัว"ไอ้ดิ้งตอบ
"แล้วทำเป็นมาว่ากู"
"ดูสิ ไอ้ฤทธิ์กับไอ้กายขนาดเจอ
เพิ่งเคยเจอผีครั้งแรก ยังไม่กลัว
เลย"
"ไอ้ฤทธิ์ ไอ้กายไม่กลัวบ้างหรือ
ไงวะ โคตรแมน"ไอ้นทพูดน้ำ
เสียงชื่นชม
"ใครบอก กูทั้งกลัวทั้งเกร็งจน
เยี่ยวจะแตกอยู่แล้ว"
"กูก็ด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้ราม
นะ วิ่งไปนานละ"ไอ้กายรีบพูด
แล้วมองไปรอบๆตัว
"อ่าว ไอ้กายไอ้เพื่อนเลว แสดง
ว่าคนที่โดนผีพี่นนท์จับเป็นกู
มึงก็จะทิ้งกูเลยสินะ"ไอ้ฤทธิ์ทำท่า
งอนไอ้กาย
"ไม่ใช่อย่างนั้น ถ้าเป็นมึงกูก็ไม่ทิ้ง
มึงเหมือนกัน เอางี้ถ้าเรื่องไอ้ราม
เสร็จเรามา3pกันเอาเปล่าวะ"
ไอ้กายถามขำๆ
"ทำเป็นเล่นไปกูเอาจริงขึ้นมามึงโบ๋
แน่ไอ้กาย"ไอ้ฤทธิ์ขู่
"อะไรวะ 3p"ไอ้นทถาม
"ก็ประมานสวิงกิ้งอะไรแบบนั้น"ไอ้เชียร์
ตอบ
"ทำไมมึงรู้มากจังวะเชียร์"ไอ้นทถาม
"มีพี่googleไว้ทำไม อย่างรู้อะไร
ก็เข้าถามสิวะ"ไอ้เชียร์ตอบ

"เอะอะอะไรกานหนุ่มมม"เสียงถาม
ดังมาจากด้านหลัง

"เฮ้ย"
"ผะผะผี"
"ผีหลวงพ่อ"พวกเราวิ่งหนีกันรอบ
ต้นไทร ส่วนผีหลวงพ่อก็วิ่งตาม
"จะวิ่งกันทำไมโยม อาตมาเหนื่อย"
"ถ้าไม่วิ่งก็โดนหลวงพ่อหักคอสิครับ
หยุดให้โง่ดิ"ไอ้นทตอบ
"อาตมาเป็นพระไม่ช่ายผี"
(หน้าหลวงประมานเอ้ดดี้ผีน่ารัก)
"แน่นะ หลวงพ่อว่าพระจริงๆไม่ใช่
ผอสระอี ผี อะ"ไอ้นทยังไม่ยอม
เชื่อ
"ไม่งั้นโยมลองจับดูก็ได้นะ"หลวง
พ่อพูด
"ไม่ดีกว่าครับหลวงพ่อ จับไม่จับ
ความรู้สึกไม่ต่างกัน"ไอ้นทตอบ

"ว่าแต่พวกโยมมาทำอะไรที่วัด
ดึกดื่นขนาดนี้"หลวงพ่อถาม

"พวกผมมาตามหาโกฏพี่ทอมครับ"
ไอ้ฤทธิ์ตอบ
"ทอมไหนโยม"
"พี่ทอมที่โดดน้ำตายแต่ไม่ตาย แต่
ตายเพราะตรอมใจหลวงพ่อพอจะบอก
ได้ไหมครับว่าอยู่ตรงไหน"
"ทอมที่เป็นลูกเจ้าของรีสอร์ท..ใช่ไหม"
"ใช่ คนนั้นแหละครับ"
"งั้น โยมตามอาตมามา"หลวงพ่อพาเดิน
ไปทางหลังวัดซึ่งเป็นที่ตั้งของโกฏมากมาย
"นี่ไง โกฏของโยมทอม"หลวงพ่อบอก
แล้วยืนดูอยู่นิ่งๆ
"พี่ทอม พี่อยู่แถวนี้หรือเปล่าออกมาเถอะ
ครับ พี่นนท์รอพี่อยู่"
"โยม เอาแบบนี้เลยเหรอ อาตมาว่ามัน
จะไม่งามนะ"
"ไม่งามยังไงครับพี่หลวง"ไอ้นทถาม
"นั่นสิ"ไอ้เชียร์เองก็คงสงสัย
"ก็ที่โยมเรียกอยู่มันผีไม่ใช่เหรอ"

"ใครเรียกกู"เสียงถามปริศนาดังขึ้น

"เอาแล้วไงโยม ฮือไม่น่าไปกวนโยม
ผีเขาเลย"หลวงพ่อพูดตาหันไปมอง
รอบๆตัวอย่างระแวง
"ถ้าพี่คือพี่ทอมแฟนพี่นนท์ออกมาเถิด
ครับพี่นนท์ยังรอพี่อยู่ที่สะพานเทียบท่า"
พอผมพูดจบก็มีควันจางๆลอยออกมา
จากโกฏ
"นนท์ยังรอกูเหรอ"แล้วก็ปรากฏร่าง
พี่ทอมขึ้นถึงแม้จะตายแล้ว แต่เท่าที่
ดูพี่ทอมน่าจะเป็นผู้ชายที่หล่อมาก

"ผะผะผีพระกลัวผีอาตมาลาก่อนนะโยม"
แล้วหลวงพ่อก็วิ่งจีวรปลิวปากก็ท่องนะโม..
ไปด้วยตลอดทาง
"ดูเอาขนาดพระยังกลัวกูไม่กลัวก็แปลก"
ไอ้นทดูจะดีใจที่ไม่ใช่มันที่กลัวผีมากถึงมาก
ที่สุดอยู่คนเดียว

"ครับ พี่นนท์คิดว่าพี่ทอมยังไม่ตายเลยเข้า
ใจว่าพี่ลืมพี่นนท์แล้ว ตอนนี้พี่นนท์จับเพื่อน
ของเราไว้ถ้าไม่ได้เจอพี่ทอมก่อนตะวันขึ้น
ก็จะเอาเพื่อนผมไปอยู่ด้วย"ผมบอก

"ซึ่งก็เหลือเวลาอีกชั่วโมงเดียวพระอาทิตย์
ก็จะขึ้นแล้ว"ไอ้ฤทธิ์พูด

"แล้วพี่จะไปยังไง"พี่ทอมถาม

"พี่ก็หายตัวไปที่สะพานเลยสิครับ"
ไอ้นทพูด
"น้องคงดูหนังมากไปถ้าพี่ทำได้คงไปหา
นนท์ตั้งนานแล้ว"
"งั้น พี่สิงร่างผมไปก็ได้ครับผมยอม"
ไอ้กายเสนอ
"น้องรู้ไหม ถ้าพี่สิงร่างน้องอายุน้อง
จะสั้นลงหนึ่งปี"ผีพี่ทอมบอก
"แค่หนึ่งปีมันไม่มากมายเท่ากับที่ผมจะ
ไม่ได้เห็นหน้าคนที่ผมรักไปตลอดชีวิต
หรอกครับผมว่าพี่น่าจะรู้ดีว่ามันทรมาน
และเจ็บปวดขนาดไหน"น้ำตาไหลจาก
แก้มไอ้กายทั้งสองข้าง

"มึงโคตรหล่อเลยวะ เพื่อน"ไอ้ฤทธิ์พูดแล้ว
กอดคอไอ้กายไว้

"งั้น พี่สิงร่างผมได้เลยครับชักช้าจะไม่
ทันกาล"ไอ้กายบอก พี่ทอมกลายเป็น
ควันสีขาวแล้วพุ่งเข้าร่างไอ้กาย
"พี่ทอมใช่ไหมครับ"ไอ้ฤทธิ์ถาม
"ใช่พี่เอง"
"พี่ทอมเข้าร่างไอ้กายแล้ว ไปกันเถอะ
ว่าแต่ให้พี่แกซ้อนท้ายรถใครไปดีวะ"

"มึง"พวกผมชี้ไปที่คันอย่างพร้อมเพรียง
ไม่ถึงยี่สิบนาทีเราก็มาถึงสะพานเทียบท่า

"พี่นนท์"
"พี่นนท์ พวกเรากลับมาแล้ว"พวกเราช่วย
กันตะโกน ท้องฟ้าบริเวนนั้นอยู่ดีก็เกิดมืดดำ
ฝนตกลงมาแบบไม่มีท่าทีว่าจะตกก่อนหน้านี้
น้ำทะเลยกตัวขึ้นกลายเป็นคลื่นขนาดใหญ่
ประมานสามเมตรเรียกว่าท่วมหัวเลยทีเดียว
พัดเข้ามาที่สะพานแล้วก็หายไปกลายเป็น
ร่างของไอ้รามที่อยู่ในอ้อมกอดของผีพี่นนท์
"ไหน พี่ทอมอยู่ไหน"ผีพี่นนท์มองหา
พี่ทอมแต่ก็ไม่เจอเพราะพี่ทอมสิงร่างไอ้กาย
มันอยู่
"พวกมึงกล้าโกหกกูเหรอ งั้นเพื่อนมึงคนนี้
ก็ต้องลงไปอยู่ใต้น้ำกับกู"ผีพี่นนท์พูดแล้ว
หันหลังกลับ

"นนท์ พี่อยู่นี่"เสียงพี่ทอมพูดแล้วก็มีควัน
ลอยออกมาจากร่างของไอ้กาย ไอ้กายล้มลง
ทันทีดีที่ไอ้นทกับไอ้ดิ้งรับร่างไว้ทัน

"พี่ทอมจริงเหรอครับ"เสียงพี่นนท์เปลี่ยนไป
จากแข็งกร้าวเป็นอ่อนโยนร่างกายกลับเปลี่ยน
เป็นคนธรรมดาทั้งพี่ทอมและพี่นนท์วิ่งเข้าหา
กันมาหยุดกอดกันที่กลางสะพาน
 
"คิดถึงเหลือเกินที่รักของพี่"พี่ทอมหอม
เข้าที่หน้าผากของพี่นนท์
"ผมก็คิดถึงพี่แทบขาดใจ"พี่นนท์กอด
พี่ทอมแน่น

"ซึ้งวะ"ไอ้นท
"ฮึกๆ"ไอ้เชียร์
"นั่นสิ"ไอ้ดิ้ง
"น้ำตากูใหลเลยแม่ง"ผม
"จะมีใครรักกูแบบนี้เปล่าวะ"ไอ้ฤทธิ์
"อะไรกันเหรอวะไอ้รามปลอดภัยหรือยัง"
ไอ้กายพอได้สติก็ถามถึงไอ้รามทันที
"เห้ย นั่นพี่นนท์กับพี่ทอมได้เจอกันแล้ว
ดีจัง"ไอ้กายยิ้มกับภาพที่เห็น

"อะแฮ่ม ไว้บอกรักกันอีกทีก็ได้นะครับพี่
ปล่อยเพื่อนผมก่อนดีกว่า"ไอ้นทขัดจังหวะ
สองผีที่ตอนนี้ทั้งกอดทั้งจูบกันแบบไม่อาย
คนกันเลย ไม่ใช่อะไรหรอกอดอิจฉาไม่ได้

"ดิ้ง"ผมจับตูดไอ้ดิ้งบีบ
"ไอ้ไกด์ มึงแม่งเดี๋ยวกูจับแดกที่นี่เลย"
"คิดว่ากูกลัวป่าววะ"ผมยักคิ้วให้มันอารมณ์
อยากโดนครับตอนนี้

"งั้นก็เอาเพื่อนน้องคืนไป"สิ้นเสียงพี่นนท์
ไอ้รามก็เดินมาที่พวกผมแล้วก็ทำท่าจะล้ม
แต่ไอ้กายวิ่งไปกอดมันไว้ก่อน

"ขอบใจน้องทุกคนมากที่ทำให้เราสองคน
ได้กลับมาเจอกันอีกและตลอดไป"พี่นนท์
พูด
"พี่ก็ด้วยถ้าไม่ได้พวกน้องๆพี่ก็ไม่รู้เหมือน
กันว่าต้องรออีกนานเท่าไหร่"แล้วพี่ทอม
กับพี่นนท์ก็เดินไปที่สะพานพี่ทอมกอด
พี่นนท์ไว้ในอ้อมกอดแล้วกระโดดลงน้ำไป
พร้อมกัน
"ลาก่อน"จบคำพูดฟ้าที่เคยมืดก็เปิดให้เห็น
พระอาทิตย์ที่สาดแสงสว่างแดงไปทั่วผืนน้ำ
สวยงามยิ่งนัก แบบนี้สินะหลังฟ้ามืดย่อมมี
ตะวันสาดแสงสดใส
"กลับกันเถอะเรื่องร้ายๆผ่านพ้นไปแล้ว"
ผมพูดแล้วมองหน้าเพื่อนๆทุกคน

"มีอะไรกันเหรอมาอยู่กันพร้อมหน้า
แล้วมาอยู่ตรงนี้กันได้ยังไง"
"เพี้ยะๆ"ตบกะโหลกไอ้รามคนละที
สองทีไม่เว้นพวกผมสี่คน
"พวกมึงตบหัวกูทำไม"ไอ้รามลูบหัว
ตัวเอง
"แค่นี้ยังน้อยไป..มากับกูเกี่ยวกูจะลง
โทษมึงให้เดินไม่เป็นเลยมึง..เสือกปากดี"
"มึงจะทำอะไรกูไอ้กายย"ไอ้รามถามอย่าง
สงสัย
"มึงจะเอาด้วยไหมฤทธิ์"ไอ้กายถามไอ้ฤทธิ์
"ได้เหรอว่ะ"ไอ้ฤทธิ์รีบถาม
"ได้สิ เอาให้มันสำนึกว่าคนอื่นเค้าห่วงมัน
แค่ไหน"ไอ้กายพูดกับไอ้ฤทธิ์ยิ้มๆ
"เฮ้ย ไปก่อนนะพวกมึงคงต้องเลื่อนเวลา
ไปอีกซักสองสามวัน ต้องอยู่ลงโทษไอ้ราม
ให้สาสม"ไอ้กายบอกสบตาไอ้ฤทธิ์อย่าง
เจ้าเล่ห์
"พูดอะไรของพวกมึงกูไม่เห็นจะเข้าใจ"
ไอ้รามทำหน้างงๆ
"น่าลงสารไอ้รามมันวะ"ไอ้ดิ้งพูด

"แต่ก็แอบสมน้ำหน้ามันเหมือนกันปากดี
จนเกือบตายยังไม่รู้ตัว"ไอ้เชียร์พูด

"งั้น เรากลับกันบ้างเถอะไกด์กูอยากแล้ว"
"อยากอะไร ไอ้ดิ้ง"ไอ้นทถาม
"ไม่บอกเว้ย ไปเถอะไกด์"ไอ้ดิ้งฉุดมือผม
ลากไปทันที ผมได้แต่หน้าแดงแต่ก็เดินตาม
มันไปโดยดี

"สงสัยเราจะต้องไปกันบ้างแล้วหล่ะ"ไอ้นท
กระแชะเข้าหาไอ้เชียร์
"ก็ไปดิ ยืนอยู่เพื่อ..."
"เออ เดี๋ยวแวะเซเว่นแป๊บนะ"ไอ้นทบอก
"มึงจะซื้ออะไร"ไอ้เชียร์ถาม
"ซื้อบัตรเติมเงินนนหน่ะ"
"แล้วไปนึกว่าซื้อ...."
"ซื้ออะไร มึงคิดว่ากูจะซื้อถุงยางอนามัย
หรือไง"
"ป่าววว"(เสียงสูง)
'มึงคิดถูก'(นทได้แต่คิดในใจ)

ตอนนี้อาจจะไม่น่ากลัว หนักไปทางซึ้งมาก
กว่านะครับ..ขอบคุณที่ติดตามอ่านครับ
จะพย่ยามปรับปรุงติชมได้ครับ ตอนนี้
กลับไปอ่านตอนเก่าที่เคยลงก็มีงงเหมือน
กันก็ได้ ปรับแต่งให้น่าอ่านขึ้นที่ตอนนี้
ปรับแลัวก็จะเป็นเสียงจากห้องเชียร์ 1.1
กับ 1.2 ครับ ตอนต่อไปเป็นncดิ้งไกด์
อยากเขียนบทลงโทษของรามเหมือนกัน
แต่ไม่รู้ว่าจะเขียนดีไหมเพราะมันไม่ใช่ตัว
หลักของเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลคอย 5.4 8/9/59 พาร์ท 2 จบแล้วตอนนี้
เริ่มหัวข้อโดย: fahsida ที่ 08-09-2016 16:26:43

น่าสงสารทั้งนนท์ทั้งทอมเลยอ่ะ ยิ่งตอนที่บอกว่ารักแท้ในเกย์ไม่มีจริงนี่เศร้าแทนเลย  :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลคอย 5.4 8/9/59 พาร์ท 2 จบแล้วตอนนี้
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 08-09-2016 22:28:12

สงสารคนรอ ต่างฝ่ายต่างรอ
โชคดีที่ได้เจอกัน

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลคอย 5.4 8/9/59 พาร์ท 2 จบแล้วตอนนี้
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 09-09-2016 08:49:08

 :mew1:

หัวข้อ: Re: มหาลัยนี้...ผีเฮี้ยน ตอน ทะเลคอย 5.4 8/9/59 พาร์ท 2 จบแล้วตอนนี้
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer_love ที่ 24-03-2017 04:27:14

เดี๋ยวจะเปลี่ยนชืรอแล้วรันไวท์ใหม่นัะครับสำหรับเรื่องนี้ เปลี่ยน รักนี้ผีมีเอี่ยว